Με λαμπρότητα αλλά και σεμνοπρέπεια τελέστηκε σήμερα, Σάββατο 15 Μαρτίου 2014, η Ενθρόνιση του νέου Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτη Γέροντα Χριστοφόρου. Την ποιμαντορική ράβδο έδωσε στο Γέροντα Χριστοφόρο ο αντιπρόσωπος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Γέροντας Νικόδημος Ιερομόναχος, σύμφωνα με το αγιορειτικό τυπικό. Στην πανηγυρική τελετή ενθρονίσεως παρέστησαν οι Ηγούμενοι της Αθωνικής πολιτείας, μοναχοί από τις υπόλοιπες ιερές μονές, λοιποί μοναχοί και πλήθος κόσμου.

Επισφραγίσθηκε έτσι, κατά τον άριστο δυνατό τρόπο η καθ’ όλα ομαλή και υποδειγματική διαδοχή στην ποιμαντική ευθύνη της ως άνω Μονής, η οποία προέκυψε από τη ασθένεια του Προηγουμένου Γέροντος Γεωργίου. Ο νέος Ηγούμενος, ανάστημα και τέκνο υπακοής της Ι. Μονής από πολλών δεκαετιών, άριστος γνώστης των αναγκών των αδελφών συμμοναστών του, αναλαμβάνει τις ευθύνες του με τις ευχές και την ομόθυμη γνώμη συνόλου του εκκλησιαστικού πληρώματος, που παρευρέθη στην ιστορική για το μοναστήρι αυτή στιγμή.

Μετά το πέρας της τελετής ενθρονίσεως παρατέθηκε τράπεζα όπου μίλησαν ο Γενικός Γραμματέας της Κυβερνήσεως κ. Παναγιώτης Μπαλτάκος, ο Δήμαρχος Καραβά, γενέτειρας του Γέροντος Χριστοφόρου, και τέλος ο πρώτος τη τάξει από τους παρόντες Ηγουμένους Γέροντας Εφραίμ, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγίστης Βατοπεδίου.

Η Πεμπτουσία εύχεται ολοθύμως στον νέο Γέροντα της Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου ευλογημένη διακονία στο φορτίο που του ενεπιστεύθη η θεία Χάρις και η Εκκλησία.

ΠΗΓΗ: http://www.pemptousia.gr

Είναι αλήθεια ότι η Πατρίδα μας κρατάει ακόμη τις αρχές του Ευαγγελίου του Χριστού. Σέβεται την Εκκλησία, την Ορθοδοξία και τους Κανόνες της. Το Σύνταγμά μας αναγνωρίζει και σέβεται την Αγία Τριάδα και προστατεύει το ιερό κείμενο των Αγίων Γραφών και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων. Θεσμικά λοιπόν επίσημη και επικρατούσα θρησκεία του κράτους μας είναι η Ορθοδοξία, ο Χριστιανισμός της Ανατολής δογματικά, λατρευτικά, ηθικά, εθιμοτυπικά, οικογενειακά κλπ.

Βέβαια τους ανθρώπους δεν μπορείς να τους δέσεις. Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα ακόμη και στο λάθος και στο διαφορετικό. Μπορεί να πεί όχι στο Θεό δημιουργό, να κάνει γιαγιά του μια μαϊμού, να αρνηθεί τη διδασκαλία του Χριστού και να αγκαλιάσει το διάβολο, να εγκαταλείψει το φυσιολογικό και να διαστραφεί πλήρως και τελείως στην ψυχή και στο σώμα, ακόμη και να ακρωτηριασθεί και να καταστήσει τον εαυτό του ανάπηρο. Να κάνει την αμαρτία τρόπο ζωής.

Από το σημείο όμως αυτό, του ατομικού αυτοπροσδιορισμού, μέχρι το σημείο να κάνει κάποιος την ιδιοτροπία του ιδεολογία, να θέλει να τη διαδώσει και να την προπαγανδίζει συνεχώς, ή το χειρότερο, διά νόμου να την επιβάλει, ως παράλληλο τρόπο ζωής κατά πάντα νόμιμο και επιτρεπτό, αυτό δεν μπορεί ούτε από εκατομμύρια έτη φωτός να το κάνει ούτε στα παιδιά του, πόσο μάλλον στα παιδιά της Ελλάδος. Η εξαίρεση των εξαιρέσεων δεν μπορεί ποτέ να γίνει κανόνας.

Ένα κράτος λοιπόν που σέβεται τον εαυτό του, την παράδοσή του, την ιστορία του, την πολιτιστική και ηθική κληρονομιά του, χωρίς βεβαίως να καίει τις μάγισσες και να μαστιγώνει και διαπομπεύει τη διαφορετικότητα ή τις όποιες μειονότητες, οφείλει όμως να προστατεύσει την πλειοψηφεία και το μέλλον αναγνωρίζοντας ως επικρατούσα άποψη τη γνώμη της πλειοψηφείας, όπως αυτή έρχεται από το παρελθόν ως ιστορία, κείμενα και αγώνες, διαγράφεται στο παρόν ως συλλογικό ήθος και πορεύεται ως προοπτική στο μέλλον. Επίσης και όπως αυτή διαμορφώνεται στο παρόν μέσα από αδιάβλητες διαδικασίες και ανόθευτα δημοψηφίσματα.

Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε ως παράδοση, δηλ. "ό,τι πανταχού, πάντοτε και υπό πάντων [συνολικά] επιστεύθη και εβιώθη", το Ευαγγέλιο, τα κείμενα των Αγίων Πατέρων, τις αποφάσεις των Συνόδων, τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό του Βυζαντίου και της Ρωμιοσύνης. Δεν έχουμε τον προτεσταντισμό που δικαιολογεί την ασυδοσία ή τον αγγλικανισμό που αποδέχεται την ομοφυλοφιλία ή τον παπισμό που με την απολυτότητά του έθρεψε την παιδεραστία. Εμείς εδώ έχουμε Ορθοδοξία και η Ορθοδοξία χωρίς να κατακρίνει πρόσωπα, καυτηριάζει και ελέγχει με ευαγγελικό τρόπο κάθε παράβαση και παρακοή από το θέλημα του Θεού.

Αυτό όμως το δόγμα και το ήθος της Ελληνορθοδόξου ζωής και Παραδόσεως δεν αρκεί μόνο ένα κράτος να το προστατέψει. (Ποιό κράτος; Ένα κράτος που είναι έτοιμο να υιοθετήσει κάθε ευρωπαϊκή οδηγία και εξαρτάται οικονομικά και διοικητικά από μια Ευρώπη βυθισμένη στην αίρεση, είναι ανίκανο να οριοθετήσει τις αρχές που το διέπουν και το συγκρατούν...Το διαπιστώνουμε καθημερινά. Τέλος πάντων...). Πρέπει και ο λαός να σταθεί στις επάλξεις της Δημοκρατίας που βασικό δόγμα της έχει την αρχή της πλειοψηφείας και να μη αφήσει να νομοθετούν στο μέλλον άνθρωποι και κομματικοί σχηματισμοί που δεν αποδέχονται το Ευαγγέλιο και την Παράδοσή μας.

Για παράδειγμα ο Πλάτων έλεγε ότι όποιος δεν έχει οικογένεια δεν πρέπει να ασχολείται με την παιδεία και τα κοινά... Θα λέγαμε λοιπόν κάπως παρηλλαγμένο: όποιος εκ πεποιθήσεως δεν αποδέχεται την οικογένεια, όπως την διατυπώνει το Ευαγγέλιο, και υιοθετεί διαφορετικό μοντέλο συζυγικής ζωής (μουσουλμανικό, ομοφυλοφιλικό...), στη θεωρία και την πράξη, αυτός ασφαλώς μπορεί να κάνει κουμάντο στο σώμα του, όχι όμως και στην Ελλάδα και στη νεολαία της.

Αυτόν τον άνθρωπο ή το κόμμα ασφαλώς και οι ψηφοφόροι Έλληνες Ορθόδοξοι και πατριώτες θα κάνουν το λάθος της ζωής τους αν τον βάλουν με την ψήφο τους να κατευθύνει τις τύχες της πατρίδος. Τότε θα μιλάμε περί συνολικής αποστασίας από το θέλημα και τους νόμους του Θεού και θα έχουμε καταρακώσει με τα χέρια μας το ιερό προνόμιο "του εκλέγειν" ψηφίζοντας με κριτήριο ό,τιδήποτε άλλο, ελαφρά τη καρδία, εκτός όμως από την ορθόδοξη πίστη μας. Ο λόγος αυτός δεν είναι φτηνός, κομματικός, αλλά δημοκρατική διαβούλευση, δικαίωμα στην έκφραση και ελευθερία λόγου πατριωτικής και ορθόδοξης συνειδήσεως.

Μπορεί να ανήκουμε γεωγραφικά στην Ευρώπη, όμως είμαστε το κάτι άλλο μέσα σ΄ αυτή. Είμαστε η Ανατολή στη Δύση, η Ορθοδοξία στην Αίρεση, ο αληθινός Χριστιανισμός μέσα στον μουσουλμανισμό και η υγεία μέσα στο αρρωστημένο ήθος του δυτικού τρόπου ζωής. Δεν μπορεί οι διαρκώς πάσχοντες από ευρωπαϊκό στραβισμό και οι ασπόνδυλοι και άρριζοι εκσυγχρονιστές να νομοθετούν για τους Ορθόδοξους Έλληνες, αντίθετα με την "μια για πάντα παραδεδομένη σε μας πίστη".

Ας μη τους αφήσουμε!!!!!

Και ο τρόπος είναι ένας: η ιερή ψήφος μας!!!!!

Αυτή είναι το δημοκρατικό μας υπερόπλο!!!!

Αλλά και το χριστιανικό μας καθήκον...

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος κάνει λόγο για τη σχέση Επιστήμης και Εκκλησίας.

1. Η έννοια της θεραπείας

Έχετε σκεφτεί ποτέ πόση αλλοίωση υφίστανται οι γλωσσικοί όροι σήμερα; Πόσο έχουν απομακρυνθεί οι λέξεις από το περιεχόμενό τους; Πώς κατέληξε η λέξη θεραπεία να σημαίνει οτιδήποτε άλλο εκτός από έγκυρη, επιστημονική, ιατρική πράξη; Κάθε αμφιλεγόμενη πρακτική, κάθε παράλογη κι επικίνδυνη μέθοδος αποκαλείται σήμερα «θεραπεία». Οι μελετητές της Νέας Εποχής βέβαια έχουν από καιρό επισημάνει ότι η «θεραπεία» βρίσκεται στο κέντρο της Νέας Εποχής, της οποίας βασικό δόγμα είναι «μπορούμε να θεραπεύσουμε τον εαυτό μας, τους άλλους, την ανθρωπότητα, τον πλανήτη μας». Οι άνθρωποι της Νέας Εποχής αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται «θεραπευτές», «φωτισμένοι», «ευλογημένες υπάρξεις», «εργάτες του φωτός». «Είμαι ένα με το φως. Είμαι γεμάτος με φως. Είμαι φωτισμένος από το φως. Είμαι το φως του κόσμου» [1]. Άνθρωποι που βιώνουν υποκειμενικές, παραπλανητικές εμπειρίες πραγματοποιούν πάμπολλες ψευδοθεραπείες, διακηρύσσοντας υπεροπτικά ότι συνεργάζονται «με το Θεό, τη θεότητα, τους Αγγέλους, την Ανώτερη Δύναμη, το Σύμπαν, την Ενέργεια κτλ για το καλό όλης της ανθρωπότητας». Άνθρωποι που κινούνται ταχύτατα μέσα από συγκεκριμένα, οργανωμένα δίκτυα για να προσελκύσουν πλήθος, συχνά απληροφόρητων οπαδών-θυμάτων.

2. Οι «ενεργειακές θεραπείες»

Ένα μεγάλο μέρος των θεραπειών της Νέας Εποχής που βρίσκονται σε άνθιση σήμερα ανήκουν στις λεγόμενες «ενεργειακές θεραπείες». Αυτές οι «θεραπείες» έχουν ως κέντρο την ενέργεια, όχι όμως την ενέργεια που αναγνωρίζει η Φυσική, η Χημεία ή η Βιολογία, αλλά μια υποθετική ή μεταφυσική ενέργεια η οποία δεν ανιχνεύεται επιστημονικά και η οποία δεν έχει καμία σχέση με τη μηχανική, τον ηλεκτρισμό ή τους πυρήνες των ατόμων [2]. Πρόκειται για μια νεοεποχίτικη ενέργεια, έξω από τα όρια οποιουδήποτε επιστημονικού ελέγχου, μελέτης ή μέτρησης, που γίνεται αντιληπτή μόνο από «θεραπευτές με ειδικές ικανότητες στο να ξεμπλοκάρουν, να εναρμονίζουν, να ενοποιούν, να συντονίζουν, να ευθυγραμμίζουν, να εξισορροπούν και να διοχετεύουν» [3] αυτήν την «ενέργεια» κι έτσι να «θεραπεύουν». Με απλά λόγια κάθε ασθένεια θεωρείται το αποτέλεσμα της διαταραχής αυτής της «συμπαντικής ή ζωτικής ενέργειας» [4] και οι ενεργειακές θεραπείες υποτίθεται ότι:

α) αυξάνουν τη διαθέσιμη ενέργεια για να χρησιμοποιηθεί για θεραπεία

β) διευκολύνουν την ομαλή ροή ενέργειας σε όλο το ενεργειακό πεδίο διαμέσου απομάκρυνσης των «μπλοκαρισμάτων»

γ) αλλάζουν την ποσότητα ή /και την ποιότητα της ενέργειας

δ) δημιουργούν μεγαλύτερη συμμετρία και ισορροπία στο ενεργειακό πεδίο ή / και

ε) αναδομούν το ενεργειακό πεδίο [5]

Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιες από τις πολύ διαδεδομένες σήμερα και στην Ελλάδα «ενεργειακές θεραπείες»: ομοιοπαθητική με τα «ενεργειακά» φάρμακά της [6], διάφορες βιοενεργειακές θεραπείες, βελονισμός και πιεσοθεραπεία (acupressure) [7], σιάτσου, τσι-κουνγκ (qi gong), τζορέι [8], ρεφλεξολογία, διάφορες θεραπείες της αύρας, αύρα-σώμα (Aura-Soma), κρανιοϊερή θεραπεία [9], αγιουρβέδα, ανθοθεραπεία (flower essence therapy) και θεραπεία μέσω (ανθο)ιαμάτων Μπαχ -τα συστατικά και ο τρόπος δράσης τους «εξηγούνται» μόνο μέσω «ενεργειακών» πάλι μεθόδων όπως η φωτογράφιση Κίρλιαν- χρωματοθεραπεία, κρυσταλλοθεραπεία, θεραπεία εξ αποστάσεως, αρωματοθεραπεία, πολάριτυ, θεραπεία ή εξισορρόπηση των τσάκρας [10], θεραπευτικό άγγιγμα, ρέικι και συναφείς μέθοδοι [11].

3. Το ρέικι και η ιστορία του

«Ρέικι, το άγγιγμα που θεραπεύει», «Φως, Ενέργεια και Αγάπη από το Σύμπαν τώρα κατευθείαν στα χέρια σας! Βιώστε τις δικές σας δυνατότητες χρήσης της κοσμικής ενέργειας και επεκτείνετε τις ικανότητές σας στον τομέα της αυτοβελτίωσης και της προσφοράς προς τους συνανθρώπους σας». Με αυτά τα λόγια μας καλούν να μάθουμε ρέικι δυο από τα πάμπολλα σχετικά διαφημιστικά φυλλάδια. Το ρέικι είναι όρος ιαπωνικής προέλευσης και σημαίνει «συμπαντική, ζωτική ενέργεια», «πνευματικά καθοδηγούμενη ζωτική ενέργεια», ή «θεϊκή Δύναμη» (“God-Power”). Ισχυρίζονται ότι «το Ρέικι είναι μια πανάρχαια ολιστική, ενεργειακή μέθοδος θεραπείας, μια ασφαλής, απλή και φυσική τεχνική μετάδοσης της συμπαντικής, ζωτικής ενέργειας μέσω του απαλού αγγίγματος των χεριών». «Είναι μια εναλλακτική, ολιστική θεραπεία για το σώμα, το νου και το πνεύμα του ανθρώπου». «Είναι ένα ολιστικό σύστημα φυσικής θεραπείας που αγγίζει όλα τα επίπεδα της ύπαρξης… τα οποία δουλεύονται ταυτόχρονα και τα ισορροπεί…Είναι η «ευφυής» κοσμική ενέργεια η οποία οδηγεί το πνεύμα στην εμπειρία της ολότητας, [επιφέρει] την αρμονία στην ψυχή, τη θεραπεία στο σώμα…Ελευθερώνει όλο το δυναμικό των ικανοτήτων, ιδιαιτεροτήτων και των χαρισμάτων μας…Αποτοξινώνει, καθαρίζει, εναρμονίζει». «Αφυπνίζει τις αυτοθεραπευτικές δυνάμεις του ατόμου, μειώνει ή εξαφανίζει τον πόνο, προσφέρει βαθιά χαλάρωση», «μας βοηθά να αγαπήσουμε τον εαυτό μας»… [12]. Γενικά, υποστηρίζουν ότι θεραπεύει όλες τις σωματικές και ψυχικές ασθένειες, «θεραπεύει ακόμα και τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας», «καμία ασθένεια δεν αντιστέκεται στο Ρέικι» [13] εκτός αν ο ασθενής -λέει- αντιστέκεται στη θεραπεία [14] ή η ασθένεια πρέπει να παραμείνει για «καρμικούς λόγους» [15]!

Αλλού διαβάζουμε ότι «το ρέικι είναι πνευματικό μονοπάτι» [16], «είναι μία μέθοδος αυτοπραγμάτωσης». Και ότι «με τη βοήθεια της δύναμης του Ρέικι αποκτάμε τη δυνατότητα να ενώσουμε ουρανό και Γη»˙ ότι «είναι μια πρωτότυπη θεραπεία, που βασίζεται στην πνευματική δύναμη του σύμπαντος˙ ότι «δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο πνευματικό μονοπάτι στον κόσμο» [17]! Πρόκειται -λέει- για «ιερή, θεραπευτική τέχνη» [18], «ιερή επιστήμη» την οποία μπορεί να ασκήσει «οποιοσδήποτε διακατέχεται από την επιθυμία να θεραπεύσει και να θεραπευτεί», αφού βέβαια πρώτα «εναρμονιστεί με την Συμπαντική Πηγή της Ενέργειας» [19] και γίνει «κανάλι μέσα από το οποίο διοχετεύεται η συμπαντική ζωτική ενέργεια».

Το παραδοσιακό ρέικι είναι γνωστό και ως «Ουσούι Ρέικι» ή «Φυσικό Θεραπευτικό Σύστημα Ουσούι» [20] διότι θεωρείται ότι ξανα-ανακαλύφθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα από το βουδιστή Μικάο Ουσούι κατά τη διάρκεια μιας «εμπειρίας φώτισης» έπειτα από μια περίοδο νηστείας και διαλογισμού στο -ιερό για τους Βουδιστές- όρος Κουράμα [21]. Πολλές από τις πληροφορίες που κυκλοφόρησαν και διαδίδονται για τον Ουσούι και το κίνημά του χαρακτηρίζονται από υπερβολές και ιστορικές ανακρίβειες. Για παράδειγμα, ο Ουσούι, γνωστός ως «Dr Mikao Usui», δεν ήταν γιατρός [22], δεν υπήρξε ποτέ κοσμήτορας του Πανεπιστημίου, ούτε καν φοιτητής. Και, αντίθετα πάλι με όσα γράφτηκαν σε διάφορες βιογραφίες του, δεν ήταν Χριστιανός, ούτε είχε καμία σχέση με το Χριστιανισμό. «Οι φαινομενικά χριστιανικές πλευρές του ρέικι προστέθηκαν αργότερα στην Αμερική, για να γίνει το ρέικι ευκολότερα αποδεκτό στις χριστιανικές χώρες» [23]. Μάλιστα κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ο εμπνευστής του ρέικι μετείχε σε αποκρυφιστική ομάδα που ασχολείτο με την παραψυχολογία και τον πνευματισμό [24].

Το ρέικι ως πνευματικό μονοπάτι «στηρίζεται από Γενεαλογία» [25], δηλαδή έχει «μυητική γραμμή». Λέγεται ότι ο Ουσούι μετέδωσε το ρέικι σε πολλούς και «έχρισε τον Τσουζίρο Χαγιάσι, αξιωματικό του ιαπωνικού πολεμικού ναυτικού, μέγα δάσκαλο του ρέικι…Ήταν εκείνος που έφερε το ρέικι από την Ιαπωνία στις Ηνωμένες Πολιτείες» [26] μυώντας την Χ. Τακάτα, η οποία με τη σειρά της έχρισε διάδοχό της την εγγονή της Φύλλις Φουρουμότο [27] κι έτσι το ρέικι εξαπλώθηκε στη Δύση. Σήμερα το ρέικι έχει εξελιχθεί σε πάρα πολλά είδη: αγγελικό ρέικι, καρούνα ρέικι, κόμυο ρέικι, θιβετιανό ρέικι, ζεν ρέικι, κουνταλίνι ρέικι, SKHM (σεκέμ-σεϊσίμ), λαϊτάριαν ρέικι, μερκάμπα, σαμπάλλα, θεραπεία ανάληψης, χρυσό ρέικι, κάρσα-τέι, αμ-λα, DNA ρέικι, κρυσταλλικό ρέικι, ρέικι Ανώτερου Εαυτού, ρέικι δελφινιών, καμπάλα ρέικι, dream ρέικι, μέρλαϊτ ρέικι, ψυχοθεραπευτικό ρέικι κ.α. που συνυπάρχουν με πλήθος νέων ενεργειακών συστημάτων όπως SRT (θεραπεία πνευματικής απόκρισης), θεραπεία ολικής συνειδητότητας, EMF (εξισορρόπηση ηλεκτρομαγνητικού πεδίου), Aura-Soma, ενεργειακή ψυχολογία, συστημική αναπαράσταση κτλ.

4. Οι μυήσεις

Το ρέικι, όπως και πολλές άλλες ενεργειακές θεραπείες, περιλαμβάνει «συντονισμούς» (attunements) [28]. Οι «συντονισμοί» που γίνονται κατά τη διάρκεια μυήσεων «έχουν στόχο να ανοίξουν το μαθητευόμενο σε θεραπευτικές ενέργειες, να αυξήσουν την ευθυγράμμιση με τον ‘παγκόσμιο νου’ και να κάνουν το άγγιγμα πιο ισχυρό» [29]. «Αυτό που κάνει κάποιον ικανό να δίνει Reiki είναι οι μυήσεις. Αυτές είναι η καρδιά μιας τάξης Reiki» [30]. Με τις μυήσεις που γίνονται από έναν μυημένο Δάσκαλο (Master) ο άνθρωπος «γίνεται ένας δίαυλος, ένα κανάλι, ένα πέρασμα για τη συμπαντική ζωτική ενέργεια» [31]. «Στο Reiki δεν μαθαίνουμε διανοητικά. Στο Reiki ‘γινόμαστε’. Γινόμαστε Reiki μέσα από τις μυήσεις» [32].

Στον Πρώτο Βαθμό γίνονται 4 μυήσεις στον μαθητευόμενο «για να συνδεθεί με την πηγή του ρέικι», «για ν’ ανοίξουν τα εσωτερικά θεραπευτικά κανάλια και να γίνει δέκτης του Reiki» [33]. Όσοι γνωρίζουν από αποκρυφισμό ή έχουν αγιοπνευματική διάκριση εύκολα κατανοούν ότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από άνοιγμα σε δαιμονική ενέργεια και σύνδεση με κάποια δαιμονική πηγή. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της μύησης μερικοί «βλέπουν το Ρέικι σαν χρώμα…Άλλοι πάλι ακούν ήχους ή βλέπουν διάφορες εικόνες» [34]. Άλλοι ένιωσαν μια «μαύρη ενέργεια» [35] κτλ. «Από την 1η κιόλας μύηση νιώθεις πως το Reiki αρχίζει να κυλάει μέσα σου» [36]. Η τέταρτη μύηση σε σφραγίζει ώστε το Reiki να παραμείνει για πάντα μαζί σου [37]. Δευτερευόντως, οι μαθητές μαθαίνουν κάποιες βασικές θεωρίες, τις θέσεις των χεριών και κάποιες βασικές αποκρυφιστικές τεχνικές. Οι 21 ημέρες μετά τη μύηση θεωρούνται «ιερές» και ο νεομυημένος λαβαίνει συμβουλές πώς θα εμβαθύνει στις μυήσεις. Διότι βεβαίως «δεν αλλάζετε το σύστημα για να σας ταιριάξει. Αλλάζετε τους εαυτούς σας για να ταιριάξετε στο σύστημα» [38].

Αρκετοί, λίγο αργότερα, προχωρούν και στο Δεύτερο Βαθμό, ο οποίος περιλαμβάνει άλλες 3 μυήσεις και 3 «μυστικά, ιερά σύμβολα»: το Σύμβολο της Δύναμης, το Σύμβολο Συναισθηματικής και Νοητικής Θεραπείας και το Σύμβολο Θεραπείας Απόντα» [39]. Τώρα ανοίγονται περισσότερο και κατευθύνουν την «ενέργεια» σε καταστάσεις και σε απόντες. Συνήθως στο Δεύτερο Βαθμό αρχίζουν να συνειδητοποιούν την ύπαρξη πνευμάτων-οδηγών «που συμμετέχουν σε κάθε θεραπεία ρέικι» [40]. Στο Δεύτερο Βαθμό «μαθαίνουν για πνεύματα-οδηγούς και πώς να επικοινωνούν μαζί τους και να τα χρησιμοποιούν στις θεραπείες τους» [41]. Κάποια κέντρα, όπως το «Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης στο Ρέικι» [42], διδάσκουν ευθέως ότι «Άγγελοι, οντότητες φωτός και πνεύματα-οδηγοί του Ρέικι (Reiki spirit guides)…διατίθενται να σας βοηθήσουν…Όσο πιο πολύ ανοιχτείτε στην πραγματική φύση του Ρέικι….τόσο περισσότερο μπορούν να σας βοηθήσουν τα πνεύματα-οδηγοί του Ρέικι…Μπορούν να σας βοηθήσουν να αναπτύξετε την πρακτική σας, κατευθύνοντας πελάτες σε σας και βοηθώντας στις θεραπείες» [43]. Κάποιοι Masters ονομάζουν το ρέικι μορφή τσάννελινγκ [44] και περιγράφουν πώς τα πνεύματα τους καθοδηγούν την ώρα που δίνουν «θεραπείες» ρέικι. Και πώς τους φέρνουν σε επαφή με διαφόρων ειδών «θεραπευτικές ενέργειες» [45]. Όμως «το πρόβλημα είναι ότι τα πνεύματα του τσάννελινγκ που ισχυρίζονται ότι είναι οντότητες γεμάτες φως, σοφία και αγάπη ή άγγελοι σταλμένοι από το Θεό είναι πνεύματα που ψεύδονται και τα οποία η Γραφή αναγνωρίζει ως δαίμονες» [46].

Στη συνέχεια για κάποιους ακολουθεί και ο Τρίτος Βαθμός, ο Βαθμός του Μaster (Δασκάλου). Οι κάτοχοί του μπορούν να μυούν τους άλλους. Εδώ τα πράγματα προχωρούν πάρα πολύ, καθώς ο βαθμός αυτός περιλαμβάνει μία επιπλέον μύηση και το τέταρτο Σύμβολο, το Σύμβολο του Μaster, το οποίο «μας συντονίζει με τον Εσωτερικό ή Ανώτερο Εαυτό, τον Θείο Εαυτό μας και μας ενώνει με την πηγή του Ρέικι» [47]. Το Σύμβολο του Μaster λειτουργεί ξεκάθαρα σε επίπεδο πνευμάτων. Στον Τρίτο Βαθμό οι Δάσκαλοι «εκχωρούν τον πλήρη έλεγχο των θεραπειών στα πνεύματα-οδηγούς τους» [48], τα οποία «διευθύνουν όλα τα τεκταινόμενα» [49].

5. Ο τρόπος «θεραπείας»

Ο «θεραπευτής» βάζει τον ασθενή να ξαπλώσει, καλώντας τον να κλείσει τα μάτια. Τα ρούχα ή τυχόν γύψος δεν χρειάζεται να βγουν «γιατί το Reiki διαπερνά τα πάντα» [50]. Το ρολόι όμως πρέπει να βγει «επειδή η μπαταρία εκπέμπει δονήσεις που μπορούν να ενοχλήσουν τις δονήσεις του Ρέικι»! [51]. Ο «θεραπευτής» αρχίζει να διαλογίζεται χρησιμοποιώντας το «διαλογισμό Γκασό», μια παραδοσιακή, Ιαπωνική τεχνική Ρέικι που δίδασκε ο Ουσούι. Στη συνέχεια εφαρμόζει την τεχνική «ρέιτζι» με την οποία «συνδέεται (επικοινωνεί) με την συμπαντική ενεργειακή πηγή» και επικαλείται «τη δύναμη του Ρέικι», της οποίας γίνεται «όργανο». Κατόπιν ξεκινά τη «θεραπεία» προσπαθώντας, διαμέσου αναπνευστικών τεχνικών «καθαρισμού του πνεύματος», να παραμείνει σε κατάσταση διαλογισμού [52].

Η «θεραπεία» ή «ατομική συνεδρία», η οποία διαρκεί από 45-90 λεπτά, γίνεται με «επίθεση χειρών» του «θεραπευτή» σε συγκεκριμένες θέσεις στο σώμα. «Τα χέρια τοποθετούνται σε 12 ή και περισσότερες θέσεις που αντιστοιχούν στα κυριότερα τσάκρα του σώματος» [53]. Τσάκρα(ς) είναι τα υποθετικά κέντρα πνευματικής ενέργειας στο σώμα, σύμφωνα με τις ανατολικές θρησκείες. Η μεταφυσική υπόθεση είναι η εξής: «τα 7 τσάκρας συγκεντρώνουν την αιθερική (subtle) ενέργεια, τη μετασχηματίζουν και την παρέχουν στα αντίστοιχα όργανα και μέρη του σώματος. Όταν χρησιμοποιούνται οι τεχνικές του Ρέικι…διοχετεύεται η Συμπαντική Ζωτική Ενέργεια διαμέσου των διαφόρων τσάκρας, για να επέλθει αρμονία στη λειτουργία των τσάκρας» [54], πράγμα που θεωρείται ταυτόσημο με την υγεία. Στην πορεία αυτή ο «θεραπευτής» οραματίζεται, ζωγραφίζει ή τοποθετεί στα πάσχοντα σημεία ενεργοποιημένα σύμβολα, τα οποία του δόθηκαν κατά τις μυήσεις του [55]. Συνήθως παραμένει 3-5 λεπτά σε κάθε σημείο, εκτός και αν «καθοδηγηθεί διαφορετικά». «Το Ρέικι είναι μια πολύ σοφή ενέργεια. Πάει εκεί που την χρειάζεται κανείς» [56]. Κι έτσι διαμέσου της «επίθεσης των χειρών» και της «θεραπείας των τσάκρας» θεραπεύονται δήθεν όλες οι σωματικές και ψυχικές παθήσεις, γίνεται αυτοθεραπεία, θεραπεύονται απόντες, ζώα, φυτά, πράγματα, καταστάσεις, το παρελθόν, φορτίζονται μπαταρίες, απαλλάσσεται ο υπολογιστής από ιούς κτλ. [57] Και η «συνεδρία» κλείνει αφού ο «θεραπευτής» ευχαριστήσει το Ρέικι [58].

Στο τέλος της θεραπείας ο δέκτης (ασθενής) πληροφορείται πως «ίσως νιώσει πιο άσχημα μετά τις πρώτες Reiki-θεραπείες» και πράγματι μπορεί ο ασθενής να παρουσιάσει συναισθηματικά ξεσπάσματα και λοιπές αντιδράσεις που του λένε ότι είναι «αυτοθεραπευτικές αντιδράσεις» [59]. Όμως από τις μελέτες (ψυχιάτρων, ψυχολόγων, θεολόγων) και τις προσωπικές μαρτυρίες συνάγει κανείς το συμπέρασμα ότι πρόκειται για συνακόλουθα ψυχολογικά ή/και συναισθηματικά προβλήματα αντίστοιχα με αυτά που προκύπτουν από το διαλογισμό [60].

6. Η προώθηση του ρέικι

Το ρέικι ήρθε στην Ελλάδα τα τελευταία 15-20 χρόνια. Το 1994 δεν υπήρχε κανένα βιβλίο για το ρέικι στα Ελληνικά, σήμερα κυκλοφορούν ευρέως τουλάχιστον 20 σχετικά βιβλία στα Ελληνικά. Ένα από αυτά απευθύνεται στα παιδιά και με πολύ ελκυστικό τρόπο τα εισάγει στο ρέικι και τις τεχνικές του. Παροτρύνει τα παιδιά να βρουν ένα δάσκαλο για «να σας μυήσει στον 1ο βαθμό και να σας δείξει τον τρόπο που θα χρησιμοποιείτε το ρέικι» [61]. Το βιβλίο αυτό ήρθε -λέει- «να καλύψει την ανάγκη να έχει η καινούρια γενιά των πνευματικών παιδιών, που έχουν ονομαστεί ‘ίντιγκο’, ‘κρυστάλλινα’, ‘ουράνιο τόξο’ ή ‘παιδιά του νέου αιώνα’, τα δικά της βιβλία» [62]. Μέσα από τις χαρούμενες, πολύχρωμες σελίδες του βιβλίου τα παιδιά διδάσκονται πώς να δίνουν ρέικι και μαθαίνουν ότι το ρέικι τα «βοηθά» να ηρεμήσουν, να διώξουν τα νεύρα, να απαλλαγούν από το άγχος των εξετάσεων, να ξεκουράσουν το μυαλό τους από το διάβασμα, να συγκεντρωθούν, να απαλύνουν τον πόνο, να έχουν καλύτερη υγεία, να επικοινωνούν καλύτερα με τους άλλους, να νιώσουν πιο κοντά στον φύλακα άγγελό τους… [63]. Τα προγράμματα ρέικι για παιδιά, που ήδη λειτουργούν εδώ και χρόνια στο εξωτερικό, έχουν έρθει και στην πατρίδα μας. Μεγάλο ιδιωτικό σχολείο στην Αττική διαφήμιζε πέρσι προγράμματα ρέικι για παιδιά και εφήβους. Έλληνες ρέικι μάστερς έχουν βρει τρόπους, μαζί με θεατρικό παιχνίδι, ζωγραφική, κολλάζ κτλ., να κάνουν μυήσεις και στα παιδιά. Οι μυήσεις γίνονται συνήθως από την ηλικία των 7 ετών. Άλλος μάστερ του αγγελικού ρέικι, «θεραπευτικός σύμβουλος» Aura-Soma και ειδικός στο τσάννελινγκ, διοργανώνει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (σε σχολεία, σχολές, πολιτιστικούς συλλόγους κτλ) εργαστήρια για παιδιά με τίτλο «Το Ουράνιο Τόξο: ΄Ένα Μαγικό Κλειδί στη Ζωή μας». Τα εργαστήρια απευθύνονται σε παιδιά από 6 ετών, ενώ γίνονται και αντίστοιχα εργαστήρια για γονείς, δασκάλους, θεραπευτές κτλ.

Το Μάιο του 2006 ήρθε στην Αθήνα και ο βουδιστής δάσκαλος Χυακούτεν Ιναμότο, για να μας διδάξει το Ιαπωνικό σύστημα Κόμυο Ρέικι. Ο βουδιστής δάσκαλος με ειλικρίνεια δήλωσε ότι «ο πραγματικός σκοπός του Ρέικι είναι η φώτιση ή η αφύπνιση» [64]. Εν ολίγοις, η Ελλάδα του 2007 έχει γεμίσει από «θεραπευτές» ρέικι και συναφών πρακτικών. Κάποιοι από αυτούς λειτουργούν ως ανεξάρτητοι δάσκαλοι, αλλά οι περισσότεροι είναι συνασπισμένοι σε δίκτυα, όπως το «Δίκτυο Θεραπευτών-Συμβούλων Αυτοβελτίωσης» στο οποίο μετέχουν δάσκαλοι/εναλλακτικοί θεραπευτές ρέικι, γιόγκα, αγιουρβέδα, αρωματοθεραπείας, ανθοθεραπείας, Aura-Soma, βελονισμού, σιάτσου, ρεφλεξολογίας, ομοιοπαθητικής, ιριδολογίας, κρανιοϊερής θεραπείας, πολεμικών τεχνών, εναλλακτικών ψυχοθεραπειών κτλ. Για να σταθούν και να επεκταθούν, υποστηρίζονται από συλλόγους και ομοσπονδίες ολιστικών θεραπευτών και κατοχυρώνονται νομικά με διαφόρους τρόπους όπως «ο Σύνδεσμος για το Δικαίωμα στην Επιλογή της Θεραπευτικής Αγωγής». Επιπλέον, έχουν ιδρυθεί και στη χώρα μας «ανοιχτά πανεπιστήμια» και «σχολές» του ρέικι και λοιπών ψευδοθεραπειών. Ταυτόχρονα αυξάνονται τα πολυάριθμα «συνέδρια, σεμινάρια, εργαστήρια» «αυτοβελτίωσης, αυτοθεραπείας, θεραπείας του πλανήτη», οι εναλλακτικές διακοπές ρέικι κτλ σε διάφορα νησιά. Τον Αύγουστο του 2006 έγινε στη Χαβάη το «24ο Παγκόσμιο Συνέδριο Πνευματικής Αφύπνισης» και τον Αύγουστο του 2007 έγινε στην Ελλάδα το «3ο Φεστιβάλ Πνευματικής Αφύπνισης» που διοργανώνεται για τρίτη χρονιά από το Angels House University, «ανοικτό Πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε υπό την καθοδήγηση των Αναληφθέντων Δασκάλων και του Αγγελικού Βασιλείου» (!) για να εκπαιδεύσει στο αγγελικό ρέικι και όχι μόνο, με σεμινάρια και μυητικά ταξίδια. Επίσης έχουν ήδη γίνει τα δύο Πρώτα Πανελλήνια Φεστιβάλ ρέικι στην Αθήνα.

Να τονιστεί ότι η προώθηση του ρέικι γίνεται μέσω διεθνών ενώσεων και δικτύων που έχουν μέλη σε πολλές χώρες της Ευρώπης, Αμερικής και Αυστραλίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής, σε κάποια από τα οποία μετέχουν και Έλληνες «θεραπευτές»: Δίκτυο του ρέικι (σε 26 χώρες) [65], Σύνδεσμος Ρέικι, Αμερικανική Διεθνής Ένωση Ρέικι (με περισσότερα από 10.000 μέλη παγκοσμίως) [66], Διεθνής Ένωση Ρέικι, Διεθνής Ένωση Επαγγελματιών Ρέικι (με χιλιάδες μέλη σε 50 χώρες) [67], Παγκόσμια Ένωση Ρέικι, Διεθνής ΄Ενωση Φυσικών Θεραπευτών, Διεθνής Ένωση ατόμων που κάνουν «συντονισμούς», Δίκτυο Θεραπείας από Απόσταση κ.α.

7. Συνέπειες και κίνδυνοι

Ίσως οι λιγότερο σημαντικές συνέπειες να είναι οι οικονομικές. Εδώ δεν ισχύει το «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε». Μία «συνεδρία» ρέικι κοστίζει από 45-65 ευρώ. Η μύηση στον Πρώτο Βαθμό κοστίζει 200-250 ευρώ, η μύηση στο Δεύτερο Βαθμό 400-500 ευρώ, ενώ η μύηση στον Τρίτο Βαθμό μπορεί να φτάσει μέχρι 3.000 ευρώ. Ο αντίστοιχος βαθμός στην Αμερική ανέρχεται σε 10.000 δολάρια. Δίδονται άραγε αποδείξεις; Και τι λέει ο νόμος για τη θεραπεία από απόσταση; Η συμβουλή πάντως κάποιων δασκάλων είναι να ονομάζεται το ρέικι «τεχνική χαλάρωσης», ώστε έτσι να αποφεύγονται τα μπλεξίματα με το νόμο [68]. Τι λέει ο νόμος για την αγυρτεία; Πώς κάποιοι τολμούν να ονομάζουν το ρέικι «ενεργειακή ιατρική» ή «θεραπεία»; Πόσο θεραπεία μπορεί να είναι μία μέθοδος που «δε χρησιμοποιεί ούτε φάρμακα, ούτε εργαλεία»; «Χρησιμοποιεί μόνο το κοίταγμα, το φύσημα, το χάιδεμα, τα (ελαφρά) χτυπήματα και το άγγιγμα. Αυτό θεραπεύει τις ασθένειες.» [69]. Τι συνέπειες θα υπάρξουν αν ο ασθενής πιστέψει ότι το ρέικι θεραπεύει όλα αυτά που λέει, για παρά-δειγμα «αιμορραγίες, καρδιακές παθήσεις, επιληψίες, πνευμονίες, διαβήτη, ηπατίτιδες, καρκίνους κτλ» [70]; Η καθυστέρηση της ιατρικής διάγνωσης και της ιατρικής παρέμβασης συχνά στοιχίζει ζωές.

Αν εξαιρέσει κανείς τις περιπτώσεις απάτης, δηλαδή όταν λένε ότι κάνουν ρέικι ενώ στην πραγματικότητα δεν ασκούν ρέικι, οι υπόλοιπες κρύβουν σοβαρούς πνευματικούς κινδύνους. Είναι οι τρομεροί κίνδυνοι από το άνοιγμα στον αποκρυφισμό. Γράφει η πρώην θεραπεύτρια ρέικι Marcia Montenegro : «Η μύηση και η μυστικότητα είναι τεκμήριο απόκρυφων συστημάτων. Η πίστη στην επίκληση, έλεγχο, χειραγώγηση ή διοχέτευση μιας αόρατης ενέργειας που δεν μπορεί να μετρηθεί ή να ανιχνευτεί επιστημονικά και για την οποία δεν υπάρχει καμιά βιολογική ή άλλη απόδειξη είναι άλλο ένα κλασικό σήμα κατατεθέν του αποκρυφισμού…Το Ρέικι έχει τα χαρακτηριστικά μιας αποκρυφιστικής πρακτικής» [71]. Ο ερευνητής Elliot Miller δηλώνει ότι «δεν βρίσκουμε κανέναν σοβαρό λόγο να πιστέψουμε ότι η ενέργεια της ενεργειακής ιατρικής είναι υλική και επιστημονική, αλλά πολλούς λόγους να υποπτευόμαστε έντονα ότι, αν πράγματι υπάρχει (και πιστεύω ότι υπάρχει), είναι υπερφυσική και δαιμονική…Αυτή η ενέργεια είναι αναπόσπαστο μέρος του αποκρυφισμού- όπου εμφανίζεται το απόκρυφο, είναι παρούσα, όπου είναι παρούσα, το απόκρυφο αναπόφευκτα θα εμφανιστεί…Ο κίνδυνος, συνεπώς, είναι μεγάλος να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί, χωρίς ο χρήστης να γίνει ο χρησιμοποιούμενος (δηλαδή πιόνι και θύμα δαιμονικών δυνάμεων και εξαπάτησης)» [72]. Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με μια δαιμονική ενέργεια η οποία χρησιμοποιεί το «θεραπευτή» και η οποία σαφέστατα επηρεάζει και τον δέκτη, γιατί στη «θεραπεία» συμμετέχουν ενεργά και οι δύο [73]. Σιγά-σιγά καταλαβαίνει κανείς ότι πίσω από αυτή την ενέργεια κρύβονται διάφορα πνεύματα-οδηγοί τα οποία είναι παρόντα και καθοδηγούν τις μυήσεις και τις θεραπείες [74]. Η Laurelle Gaia, διευθύντρια του τμήματος εκπαίδευσης δασκάλων στο «Διεθνές Κέντρο Εκπαίδευσης στο Ρέικι», αποκαλύπτει: «Όταν χρειάζομαι καθοδήγηση…επικαλούμαι το σύμβολο θεραπείας από απόσταση και ζητώ να με βοηθήσει η ενέργεια του Ρέικι να συνδεθώ με τους οδηγούς μου. Όταν αισθανθώ την ενέργεια να ρέει, ρωτώ μια συγκεκριμένη ερώτηση, μένω πολύ ήσυχη και προσέχω αυτά που ακούω. Δεν ακούω συνήθως φωνές, αλλά τις ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ… Κάνοντας θεραπείες Ρέικι όταν βρίσκω μια περιοχή του σώματος που έχει ένα μπλοκάρισμα και αισθάνομαι ότι χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες, χρησιμοποιώ την ίδια διαδικασία σύνδεσης με τους οδηγούς μου για να λάβω μια συγκεκριμένη απάντηση» [75]. Κάποιοι μελετητές χαρακτηρίζουν το ρέικι «θεραπευτική μαγεία», μαγεία δηλαδή που χρησιμοποιεί ως προκάλυμμα τη θεραπεία και σύμφωνα με τον μακαριστό π. Αντώνιο Αλεβιζόπουλο: ο «θεραπευτής» Reiki, Johrei κτλ είναι «είδος μέντιουμ, το ‘κανάλι’ που χρησιμοποιούν τα πνεύματα για τις ‘θεραπείες’» [76].

Το πρόβλημα είναι ότι η δαιμονική φύση αυτής της ενέργειας ή η δαιμονική ταυτότητα των πνευμάτων συνήθως δε γίνεται αντιληπτή, αφού η πονηρία των δαιμόνων ξεπερνά κάθε δική μας εξυπνάδα ή πονηριά. Γι’ αυτό, και επειδή μερικές φορές μπορεί να φαίνεται ότι γίνεται κάποια θεραπεία, οι άνθρωποι πιστεύουν ή νιώθουν ότι η «πανίσχυρη, θεραπευτική ενέργεια» είναι καλή ή θεϊκή. «Το Ρέικι είναι για μένα ο Θεός που τον νιώθω μέσα μου», «το ρέικι είναι ο Θεός που διαπερνάει το σώμα μας» [77], «το ρέικι δεν μπορεί να κάνει κανένα κακό» κτλ. Έτσι λοιπόν, αντί να φύγουν μακριά από τα πνεύματα, εξαπατώνται από αυτά, τυφλώνονται και τους δίνουν την εμπιστοσύνη τους [78], οπότε τα πνεύματα αποκτούν εξουσία πάνω τους. Αυτό συμβαίνει βέβαια μόνο όταν ο άνθρωπος ανοιχτεί στο απόκρυφο και γι’ αυτό η Γραφή επανειλημμένως προειδοποιεί να μην έχουμε οποιαδήποτε ανάμιξη με τον αποκρυφισμό.

Οι κίνδυνοι μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:

Α) πνευματική εξαπάτηση, υποδούλωση και εξάρτηση από τα πνεύματα [79]. Ο Θεός υποβιβάζεται σε μία ενέργεια, μια απρόσωπη δύναμη, χειραγωγίσιμη δήθεν με αποκρυφιστικές τεχνικές, για να επιτευχθούν οι θεραπευτικοί στόχοι. Η αφύπνιση κάθε αποκρυφιστικής ενέργειας φέρνει σε επαφή με «δαιμονικές οντότητες που στόχο έχουν την πνευματική εξαπάτηση και την κατοχή» [80].

Β) απεμπόληση της χριστιανικής ιδιότητας Παρότι τονίζεται ότι το ρέικι «απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε θρησκείας και δόγματος», ότι «δεν αντίκειται στο Χριστιανισμό» [81] και παρότι στο εξωτερικό γίνονται προσπάθειες να διαδοθεί το κίνημα των «χριστιανών θεραπευτών ρέικι», το ρέικι και ο Χριστιανισμός είναι εντελώς ασυμβίβαστα μεταξύ τους και όποιος προσφεύγει στο ρέικι απεμπολεί τη χριστιανική του ιδιότητα. Οι μυήσεις και τα σύμβολα σφραγίζουν τους ανθρώπους του ρέικι και «έστω και εν αγνοία του να σφραγισθεί κάποιος», έλεγε ο γέροντας Παΐσιος, «χάνει τη θεία χάρη και δέχεται τη δαιμονική ενέργεια» [82]. Όσοι μυήθηκαν στο ρέικι προφανώς απαρνήθηκαν το Βάπτισμα στο οποίο είχαν σφραγισθεί με το Άγιο Πνεύμα [83]. Επιπλέον, οι εμπειρίες από το πνεύμα της πλάνης, η οίηση της δήθεν θεραπείας -«όπως ο Χριστός», λένε- χωρίς να τους έχει δοθεί εξουσία από το Χριστό, όλα αυτά συγκρούονται με το χριστιανικό πνεύμα. Επίσης, οι τεχνικές υποκαθιστούν το χριστιανικό αγώνα και τα Μυστήρια. Καθαρίζοντας -λένε- τα τσάκρας αποκτάς κάθαρση. Αγγίζοντας το τσάκρα της καρδιάς ενισχύεται η αγάπη [84]. Εισπνέεις -λένε- αγάπη και εκπνέεις συγχώρεση. «Όταν το τσάκρα της καρδιάς είναι ανοιχτό μπορείς να αισθάνεσαι αγάπη χωρίς όρους. Μπορείς να συγχωρείς». «Με τη βοήθεια του Δεύτερου Βαθμού του Ρέικι, ζήτησα συγνώμη απ’ όλα εκείνα τα πλάσματα για τα λάθη και τις ανοησίες που είχα διαπράξει εις βάρος τους: πρώτα σχημάτισα το σύμβολο της θεραπείας από απόσταση, αναφέροντας το όνομα του προσώπου που είχα βλάψει…μετά ζήτησα συγχώρεση στέλνοντας το σύμβολο της νοητικής θεραπείας, και τέλος έκλεισα τη διαδικασία με το σύμβολο της δύναμης» [85]. Τι σχέση έχουν αυτά με την ταπείνωση, τον αγώνα για την κάθαρση των παθών και το Μυστήριο της μετανοίας;

Γ) ασθένειες, συναισθηματικές και ψυχικές διαταραχές, παραφροσύνη, δαιμονοληψία Η επικοινωνία με τα πνεύματα επιφέρει: επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία, όπως σωματικά προβλήματα και ψυχικές ασθένειες, επιθέσεις πνευμάτων, συναισθηματικά μαρτύρια, πρόωρους θανάτους και αυτοκτονίες [86]. Ο Dr Kurt Koch, ο οποίος ασχολείται εδώ και 45 χρόνια με τα θύματα του αποκρυφισμού, τονίζει ότι έχει συναντήσει «πολυάριθμες περιπτώσεις αυτοκτονιών, μοιραίων δυστυχημάτων και παραφροσύνης ανάμεσα σε όσους ασκούν τον αποκρυφισμό» [87]. Επίσης, κάποιοι υποστηρίζουν ότι στις ψευδοθεραπείες η ασθένεια μεταφέρεται από το σωματικό στο συναισθηματικό ή πνευματικό επίπεδο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανέπτυξαν συναισθηματικές διαταραχές ή παρουσίασαν αλλαγές στην προσωπικότητα που έφτασαν μέχρι την τρέλα και το δαιμονισμό. Όπου υπάρχει δαιμονοληψία, συνήθως υπάρχει και παρελθόν αποκρυφισμού [88]. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση κυρίας που γνώρισε και άρχισε να εξασκεί το ρέικι ώσπου μια μέρα είχε την τρομακτική -όπως την ομολογεί η ίδια- εμπειρία 35 διαφορετικών πνευμάτων. Ο δάσκαλός της την καθησύχασε: «Αυτό είναι υπέροχο, Jill. Έχεις επιλεγεί από τα πνεύματα θεραπείας του ρέικι. Θα είναι οι σύντροφοί σου για πάντα τώρα» [89].

Οι αποκρυφιστές και τα θύματά τους συχνά καταλήγουν σε ψυχιατρικά ιδρύματα [90]. Χριστιανοί ψυχίατροι υποστηρίζουν ότι σε περιοχές όπου εξασκείται ευρέως ο αποκρυφισμός κάποιες φορές πάνω από τους μισούς τροφίμους των ψυχιατρικών κλινικών υποφέρουν από τυραννία του αποκρυφισμού και όχι από ψυχική πάθηση [91]. Σύμφωνα με σοβαρούς μελετητές «παρατεταμένες δραστηριότητες με πνευματιστικές δυνάμεις οδηγούν σε συμπτώματα σχιζοφρένειας, γνωστά ως πνευματιστική ή μεντιουμιστική ψύχωση» [92]. Φαίνεται έχουν δίκιο οι δάσκαλοι του ρέικι όταν λένε ότι το ρέικι αγγίζει το πνεύμα -μόνο που δεν το αγγίζει θεραπευτικά, όπως λένε.

Κλείνοντας, παραθέτω τα ίδια τα λόγια ενός -από εικοσαετίας- ρέικι μάστερ: «υπάρχουν άνθρωποι που έχουν οδηγηθεί στα φρενοκομεία από το ρέικι».

Τελικά, μήπως θα πρέπει να προβληματιστούμε για το πού μας οδηγούν όλες αυτές οι νέες «θεραπείες»; Από πού ξεκινούν και πού καταλήγουν; Αν δεν το κάνουμε για μας, ας το κάνουμε τουλάχιστον για χάρη των παιδιών μας.

Σημειώσεις:

1 σε διάφορες ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο και Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, Δίδυμοι, 1995, σελ. 164

2 Carroll R.T., The Skeptic’s Dictionary, Wiley, 2003, σελ. 119

3 ένθ. ανωτέρω

4 γνωστής και ως : παγκόσμια ενέργεια, ενέργεια ζωής, κι, τσι, πράνα, κουνταλίνι, βιονέργεια, οργόνη, φοχάτ, ντόσα, αιθερική ενέργεια, το Μεγάλο Πνεύμα κτλ

5 http://www.heartofhealing.net/about/ABCs.html

6 The Skeptic’s Dictionary, σελ. 119 & Raso Jack, Alternative Healthcare - Α Comprehensive Guide, Prometheus Books, 1994, κεφ. 3

7 http://www.irishwolfhounds.org/energy.htm

8 http://www.naturesbridge.com/glossary.html

9 Carroll R.T., The Skeptic’s Dictionary, σελ. 328, 41-43, 85

10 Raso Jack, Dictionary of Metaphysical Healthcare, Georgia Council Against Health Frauds, 1998.

11 http://altmedicine.allinfo-about.com/glossary/defenergy.html

12 Τα ανωτέρω στοιχεία έχουν ληφθεί με ακρίβεια από διάφορα διαφημιστικά φυλλάδια και ιστοσελίδες

13 Λουίγερινκ Άριε, Ρέικι – Φυσική και Πνευματική Θεραπεία, Πύρινος Κόσμος, 1998, σελ. 17

14 ένθ. ανωτ.

15 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, Πύρ. Κόσμος, 2000,σελ. 38 & Petter Frank, Η φωτιά του ρέικι, Διόπτρα, 2001, 81

16 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, Πύρινος Κόσμος, 2000, σελ. 96.

17 Petter Frank Arjava, Ρέικι Η κληρονομιά του Dr. Usui, Διόπτρα 2001, σελ. 11,13, 16.

18 http://www.worldreikiassociation.org

19 από σχετικό φυλλάδιο

20 αρχικά ονομάστηκε «πνευματική ιατρική», κατόπιν «Usui-do» (δηλ. πνευματικό μονοπάτι), και έπειτα Usui Reiki Ryoho

21 Κοντά στην πόλη Κιότο της Ιαπωνίας

22 http://homepage3.nifty.com/GendaiReiki/mythsandfacts.html

23 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ.27-28

24 http://www.esatclear.ie/~dialogueireland/reiki01.htm

25 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 64

26 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 29

27 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι σελ. 30.

28 Ο «συντονισμός» είναι μια αποκρυφιστική διαδικασία μεταφοράς «ενέργειας» από το δάσκαλο στο μαθητή.

29 http://www.heartofhealing.net/about/Types.html

30 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 21

31 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 110

32 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 70

33 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 41.

34 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 33

35 από το αρχείο μας

36 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 42

37 http://www.pamelamilesreiki.com/index_flash.html

38 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 97

39 (ή αλλιώς το Σύμβολο θεραπείας από Απόσταση) Sharma Sumeet, Όλα όσα θέλετε να μάθετε για το ρείκι, Βαρβάρα Χατζησάββα, 2004, σελ.36

40 http://www.esatclear.ie/~dialogueireland/reiki01.htm

41 Στο βιβλίο «Βασικά ερωτήματα για την Εναλλακτική Ιατρική» του Κέντρου Βιοηθικής και Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας του Μίσιγκαν, στο http://www.inplainsite.org/html/other_occult_practices.html

42 The International Center for Reiki Training

43 http://www.reiki.org/ReikiPractice/PracticeHomepage.html

44 Το τσάννελινγκ είναι «μια νεοποχίτικη μορφή πνευματισμού» ή «ένας νεοεποχίτικος ευφημισμός για τη διαμεσότητα (mediumship) ή την κατοχή από πνεύματα (spirit possession)».

45 http://www.threshold.ca/reiki/Reiki_And_Channeling.html

46 Dr Ankerberg, John & Dr Weldon, John, Encyclopedia of New Age Beliefs, Harvest House Publishers,1996, σελ. 80

47 http://www.reiki.gr/Question43.shtml

48 http://www.inplainsite.org/html/other_occult_practices.html

49 http://www.esatclear.ie/~dialogueireland/reiki01.htm

50 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ.112

51 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 63

52 Dr Usui Mikao & Petter Frank Arjava , To αυθεντικό εγχειρίδιο του Ρέικι του Δρα Mikao Usui, Διόπτρα, 2002, σελ. 17-22.

53 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 68

54 Honervogt Tanmaya, Reiki, Gaia books, 2005, σελ. 20

55 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 64

56 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 35

57 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 81-87 και σε πολλά άλλα εγχειρίδια

58 Στεφανίδου Μαρίνα, Το φως του ρέικι, σελ. 64 και Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 86

59 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 86-89

60 Singer Thaler Margaret, Cults in Our Midst -The Continuing Fight Against their Hidden Menace, John Wiley, 2003, κεφ.6 και Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ. 222-223, 390, 396 κ.α.

61 σχετικό βιβλίο που εκδόθηκε στο τέλος του 2005, σελ. 15

62 σχετικό βιβλίο που εκδόθηκε στο τέλος του 2005, σελ. 9

63 σχετικό βιβλίο που εκδόθηκε στο τέλος του 2005 , σελ. 36-37

64 Reiki time, τεύχος 4, σελ. 14

65 http://www.parama.com/html/reiki_network.html

66 http://www.ankerberg.com/ankerberg-articles/reiki.html

67 http://www.iarp.org/aboutus/Overview.htm

68 Μπαγκίνσκι Μπόντο & Σάραμον Σαλίλα, Ρέικι η συμπαντική ζωτική ενέργεια, Σωμάνους, 2004 σελ. 125

69 Dr Usui Mikao & Petter Frank Arjava , To αυθεντικό εγχειρίδιο του Ρέικι του Δρα Mikao Usui, σελ. 27

70 Dr Usui Mikao & Petter Frank Arjava , To αυθεντικό εγχειρίδιο του Ρέικι του Δρα Mikao Usui, σελ. 33-102

71 http://cana.userworld.com/cana_reiki2.html

72 http://www.equip.org/free/DN068.htm

73 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 258

74 από εγχειρίδιο ρέικι στο http://www.spotlightministries.org.uk/reiki.htm

75 http://www.reiki.org/reikinews/listening.html

76 + π. Αλεβιζόπουλου Αντωνίου, Ο Αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας,τεύχη 11-15, Διάλογος, 1996, σελ. 277

77 Müller Brigitte & Günther Horst, Θεραπευτικά Χέρια, σελ. 222

78 Η παρότρυνση από τους δασκάλους είναι: «αγκάλιασε τη συμπαντική ζωτική ενέργεια και εμπιστέψου αυτή την πηγή ζωής χωρίς όρους», βλ. βιβλίο Η φωτιά του ρέικι, σελ. 162

79 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ. 80

80 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ. 610

81 Λουκίδου Θάλεια, Reiki, σελ. 136

82 Γέροντος Παϊσίου, Πνευματική αφύπνιση, Λόγοι Β’, Ι.Ησυχ. Αγ. Ιωάννου Θεολόγου, σελ. 190

83 «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου» (Ακολουθία Αγίου Βαπτίσματος και Χρίσματος)

84 Petter Frank Arjava, Η φωτιά του ρέικι, σελ. 77

85 Petter Frank Arjava, Ρέικι- η κληρονομιά του Dr. Usui, σελ. 124

86 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ 111-112, 223

87 Encyclopedia of New Age Beliefs, σελ 112

88 http://don.ratcliffs.net/usingpsychinchurch/a4.pdf

89 http://www.spotlightministries.org.uk/reiki.htm

90 http://www.johnankerberg.org/Articles/new-age/NA0705W2.htm

91 ένθ.ανωτ.

92 http://www.ankerberg.com/Articles/new-age/NA0605W2.htm

Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή η αναπαραγωγή καθ’ οιονδήποτε τρόπο μέρους ή όλου του παρόντος άρθρου χωρίς την έγγραφη άδεια της συγγραφέως.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Γλυφάδας, ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Περιοδικό «Παρακαταθήκη» τεύχος 48, Μάιος - Ιούνιος 2006, Η άλλη όψη

17ος αιών - Από το βιβλίο "Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η Θεολογία του" του μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, σελ. κη' - μβ'. Πρόλογος του αγίου Νικοδήμου στα μεταφρασμένα από αυτόν Παλαμικά συγγράμματα, τα οποία όμως αποτεφρώθησαν από πυρκαϊά στο τυπογραφείο της Βενετίας.

Αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν σε αγαπούσα, λέγει κάπου προς τον Θεό, φλεγόμενος από έρωτα, ο άγιος Αυγουστίνος. Εγώ δε μεταβάλλοντας ελαφρώς τον λόγο, θα έλεγα αναλόγως: αλλοίμονο στον καιρόν εκείνο που δεν είχαν εκδοθή διά του τύπου τα πάνσοφα και θαυμαστά και θεόβροντα συγγράμματα του μεγάλου φωστήρος της Θεσσαλονίκης Γρηγορίου. Ας χαθή ο φθόνος! Μάλλον δε ο πατήρ του φθόνου, ο οποίος άφησε τα συγγράμματα αυτά κάπου τέσσερις αιώνες και πλέον μέσα στο σκότος, παραπεταμένα σε μίαν άκρη, και μόλις να σωθούν από την φθοράν, αυτά που ήσαν όχι μόνον άξια αλλά και υπεράξια να ιδούν το φως της οικουμένης ολοκλήρου, για να μην ειπώ άξια και του ιδίου του ουρανού.

Μαζί με τα άλλα δεινά που περιβάλλουν το δυστυχές γένος μας, ήταν και αυτό το καλόν, να στερηθούν τόσοι αδελφοί από τον φθόνο που παρακολουθεί κάθε καλό. Και για την στέρησιν αυτή θρηνεί η ηθική, η οποία καθαίρει από τα πάθη, διότι εζημειώθη την ακριβεστάτη διάκριση και στάθμη των αρετών και των παθών. Θρηνεί η φυσική θεολογία, η οποία φωτίζει την ψυχή, καθώς και η Θεόπνευστος Γραφή, που αναζητούν τους τρανούς και αληθείς λόγους τους. Προ παντός θρηνεί η θεολογική επιστήμη, η οποία οδηγεί στην τελειότητα, επειδή μένει ακόμη κάπως ατελής, και γι’ αυτό αναζητεί γοερώς την τελειότητά της.

Και για να ειπώ με ένα λόγον, όλη η Εκκλησία του Χριστού και όλον το ορθόδοξον πλήρωμα, όλος ο ιερός κλήρος που εισέρχεται στο ιερόν Βήμα και προσεγγίζει τον Θεόν, και όλος ο λαός, που παραμένει έξω από το Βήμα, ω, ποίαν δόξαν έχουν στερηθή, ποίαν δύναμη, ποίον πλούτον από την έλλειψη τοιούτων πνευματικών θησαυρών! Και για να μιλήσω κάπως πιο τολμηρά, ποίαν αδοξίαν η ένδοξος, ποίαν αδυναμίαν η δυνατή, ποίαν πτωχείαν είχε περιβληθή μέχρι σήμερα η πλουτοδότις Εκκλησία, επειδή δεν είχε τα συγγράμματα του θείου Παλαμά! Αλλά ας είναι ευλογητός εις τους αιώνας ο Υιός και Λόγος του Πατρός και Νοός, ο δοτήρ και αίτιος κάθε καλού και μάλιστα των λόγων περί Αυτού του ιδίου. Αυτός και τώρα τα μεταβάλλει όλα μόνον με την θέληση, και τον τωρινόν αιώνα τον κάμει μακαριστόν. Και τον φθόνον διαλύει, και την λύπη μεταβάλλει σε χαράν, και στην Εκκλησίαν αποδίδει τον στολισμό της με την έκδοση των συγγραμμάτων αυτών. Και οικονόμησε έτσι τα πράγματα, όπως ημπορεί να συμπεράνη κανείς, ώστε να προηγηθούν παιδαγωγικώτερα συγγράμματα άλλων θεολόγων, για να καταστήσουν τους νόες δεκτικούς των υψηλών συγγραμμάτων του θείου τούτου Πατρός, τα οποία αποτελούν σύνοψη και κατάληξη όλων εκείνων και, κατά κάποιον τρόπον, επισφράγισμά των. Διότι αυτός είναι θεσμός και τάξις πανίερος, και στα αγγελικά τάγματα, πάντοτε και σε όλα, πρώτα δίδωνται τα ατελέστερα και στοιχειώδη, και ύστερα τα τελειότερα, εξ αιτίας της ατελείας εκείνων που θα τα δεχθούν. Αυτό βεβαιώνει ο Νόμος ο Μωσαϊκός και το Ευαγγέλιον. Ο μεν ως ατελής προκηρυττόμενος προς ατελείς, τα δε ως τέλειον αποκαλυπτόμενον ύστερα από τον νόμο προς τελείους. Άλλωστε αυτό φανερώνουν τυπικώς και οι φωνές της σάλπιγγος επάνω στο Σινά, οι οποίες, λέγει, έφθασαν βαθμιαίως σε μεγάλην ένταση.

Εκτός αυτών, δεν ήταν καθόλου ανεκτόν στον Θεόν, αλλά ούτε και δίκαιον, τους λόγους που έγραψε στις πλάκες της καρδίας όχι με μελάνι αλλά με το Πνεύμα, να τους αφήση να μένουν στο σκότος, αγνώστους, αδόξους, και έτσι να στερούνται και οι σύγχρονοι και οι μελλοντικοί χριστιανοί από τόσην ωφέλεια, αλλά και με τον τρόπον αυτόν να περιφρονήται ο φίλος του Γρηγόριος, που εκοπίασε να τους γράψη.

Για να δείξω με ολίγα λόγια τoν άνδρα λέγω τα εξής: ο Γρηγόριος έφθασε στην ακρότητα της πράξεως και της θεωρίας, περισσότερο από τoν καθένα. Λοιπόν, ο τρισόλβιος εκάθισε σε έναν τόπον στον ιερόν Άθω, αθόρυβο και απλησίαστο και, αφού ανέβη επάνω από κάθε αισθητόν και κάθε σύγχυση (ας χρησιμοποιήσω για τoν εαυτόν του τα λόγια τα ιδικά του), δίδεται όλος στην νοεράν επιστροφή και εστίαση της προσοχής στoν έσω άνθρωπον, ή μάλλον στην επιστροφήν όλων των δυνάμεων της ψυχής προς τον νου, πράγμα θαυμαστόν και να το λέγη κανείς. Και σπεύδει να αποπλύνη με το πένθος, το αποκρουστικόν προσωπείον το οποίο του προξένησε η περιπλάνησις στα γήινα. Και αφού ηνάγκασε σε περιορισμό με βίαν ισχυρά το πολυπόρευτον της διανοίας του, συνάπτεται με την Θεαρχικήν Τριάδα δια της συνεπτυγμένης και νοεράς προσευχής, και έκαμε το μοναδικόν του νου τριαδικόν, αν και δεν έπαυε να είναι ενιαίον. Καρτερώντας δε επί πολύν χρόνο στην κατάστασιν αυτή την γεννητικήν των απορρήτων μυστηρίων, και καθαρίζοντας όλο και περισσότερο τoν εαυτόν του, τoν αποσπογγίζει από κάθε δαιμονικήν επήρεια, αλλά και τoν απαλλάσσει από κάθε τι επίκτητο, έστω και αν αυτό είναι από τα πλέον αθώα και δεν ρυπαίνει τoν νου.

Αφού λοιπόν, κατά τον θείον Μάξιμον, ανήλθε όχι μόνον επάνω από τα πάθη, αλλά και επάνω από τους λόγους περί παθών, ούτε επάνω μόνον από την φύση, αλλά και επάνω απo τους λόγους της φύσεως, ούτε επάνω γενικώς από oσα νοητά δεν υπερβαίνουν την φαντασία, αλλά και από τους λόγους των, δέχεται στην καρδία του τoν ενυπόστατον φωτισμό της θείας χάριτος, και έτσι ευρίσκει μέσα του άλλον ουρανόν και άλλον ήλιον και την νοητήν σιγήν, η οποία επακολουθεί, φυσικώς στην κατάστασιν αυτή, την οποίαν ο Απόστολος Ιούστος ονομάζει ιεράν αφθεγξίαν, κατα την οποίαν ενεργείται ο λεγόμενος εγκάρδιος και εκπληκτικός έρως, όπως λέγει ο θείος Σιναϊτης Γρηγόριος. Με αυτήν την εσωτερικήν εργασίαν οδεύοντας μέσα στην οδό του θείου φωτός, αρπάζεται και αυτός όπως ο Παύλος, όχι μόνον κατά τον νου και τις άλλες ψυχικές δυνάμεις, αλλά και κατ’ αυτήν την αίσθησιν, (πλήν της αναπνοής) με μίαν ολικήν και υπερφυσικήν αρπαγή, κατά την οποίαν γεννάται ο προς τον Κύριον εκστατικός έρως, όπως λέγει ο αυτός Σιναϊτης Γρηγόριος. Και ύστερα ανεβαίνει σε όρη αιώνια, ή ανάγεται όχι με την φαντασία της διανοίας αλλά με μίαν απόρρητο δύναμη του Πνεύματος, «είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος» μη γνωρίζων. Και, ω του θαύματος, γίνεται θεατής των υπερκοσμίων, όπου ακούει αλάλητα ρήματα, πράγμα το οποίο δεν ημπορεί να φανερωθή ή να εκφρασθή και να επιτευχθή.

Ακολούθως δε, αφού έφθασε στον υπέρφωτο γνόφο της θείας πηγής, όπως λέγει ο κρυφιομύστης Διονύσιος, όπου είναι κεκαλυμμένα τα απλά και απόλυτα και άτρεπτα μυστήρια της θεολογίας, καταξιώνεται να ιδή και να γνωρίση διά μέσου της αβλεψίας και της αγνωσίας τον «υπέρ θέον και γνώσιν» με το να μην ιδή και να μη γνωρίση. Διότι αυτό είναι η πραγματική όρασις και γνώσις. Και για να μιλήσω συνοπτικά, μένει όλος άνθρωπος κατά την ψυχή και το σώμα στην φύση, αλλά γίνεται όλος Θεός κατά την ψυχή και το σώμα με την απειρόδωρο χάρη της θεώσεως, όπως λέγει ο θεοφόρος Μάξιμος: «ηνώθη με τον κατά φύσιν Θεόν και εγνώρισε τόσο τον γινωσκόμενον, όσον είχε γνωρισθή αυτός από εκείνον που γνωρίζει τα πάντα». Είναι επίκαιρο να λεχθή εδώ το του Θεολόγου και συνωνύμου περί αυτού του συνωνύμου και Θεολόγου: «Βλέπει μεν τα οπίσθια του Θεού, το δε πρόσωπον αυτού δεν του εμφανίζεται καθόλου. Και, όπως ο Μωυσής, φίλος Θεού χρηματίζει. Επειδή δε τα των φίλων είναι κοινά, κατά την παροιμία, γι’ αυτό ο Θεός αποκαλύπτει στον φίλο του τα θεία του μυστήρια, και τον διδάσκει αποκρύφους λόγους της φύσεως, και σηκώνει το κάλυμμα κάποιων σκοτεινών νοημάτων της Γραφής. Και του δίδει το χάρισμα, όχι μόνον της διοράσεως των όντων και εκείνων που ήδη υπάρχουν, ούτε μόνον το χάρισμα της διακρίσεως των πνευμάτων και των πραγμάτων, αλλά και το μέγιστον χάρισμα της προοράσεως εκείνων που θα γίνουν μετά πολύν χρόνον. Του δίδει ακόμη και το χάρισμα της θαυματουργίας, περισσότερον από κάθε άγιον, με αφθονίαν, και όταν ήταν στην ζωή και μετά θάνατον, ώστε να του αποδοθή από την Εκκλησία η επωνυμία του θαυματουργού. Αλλά το μεγαλύτερο θαύμα είναι το ιερόν του σκήνωμα, ευώδες και αδιάλυτον, επάνω από τους φυσικούς όρους, όπως ακόμη και μέχρι τώρα βλέπεται στην Θεσσαλονίκη.

Και ο Θεός του αποκαλύπτει ωρισμένα από εκείνα τα συμβολικά «οπίσθια», δηλαδή λόγους θείας δυνάμεως και ενεργείας, σοφίας και αγαθότητος, δόξης και απειρίας, και όλων των γύρω από τον Θεόν φυσικώς θεωρουμένων, τα οποία ο θεολόγος νους πρέπει να ζητή. Διότι μόνα αυτά είναι προσιτά. Αυτό δε που συμβολικώς λέγεται πρόσωπον του Θεού, δηλαδή αυτόν καθ’ εαυτόν τoν λόγο της ουσίας, είναι ανεπίτρεπτο να το ζητή οποιοσδήποτε άνθρωπος. Επειδή είναι τελείως απροσπέλαστος και απρόσιτος σε κάθε κτιστό νου και όχι μόνον ανέκφραστος, αλλά και εντελώς ανώνυμος και άγνωστος, και ευρίσκεται επάνω και από αυτήν την «καθ’ υπερουσιότητα θέσιν».

Αλλά γιατί να λέγωμε πολλά; Ο Θεός μαζί με τα άλλα χαρίσματα του χαρίζει το δώρο να θεολογή ασφαλώς και απταίστως, που είναι το υψηλότατον από όλα τα δώρα, και πολυέραστο και καταλληλότατο στο να οδηγή στην θείαν αγάπη.

Για τα χαρίσματα αυτά εμεσίτευσε η Μητέρα του Θεού και ο πρώτος των θεολόγων, ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ο οποίος με όραμα μυστικόν το ανήγγειλε στον Γρηγόριο, σε στιγμή που ευρίσκετο σε κατάστασιν εγρηγόρσεως. Και όχι μόνον αυτό, αλλά ο ίδιος ο Ιωάννης, σε νυκτερινήν οπτασίαν του συνιστά να συγγράψη οπωσδήποτε χάριν της ωφελείας των χριστιανών, όλα όσα του ενήχησε το πνεύμα στα ώτα της καρδίας. Αυτό είναι το εξαιρετικόν πλεονέκτημα των συγγραμμάτων του ιδικού μου θεολόγου, κατά το οποίον υπερέχει από τους άλλους θεολόγους, ότι ήρχισε να συγγράφη όσα συνέγραψε όχι από προσωπικήν επιθυμία ούτε χωρίς θεία θέληση, αλλά κατόπιν θείας αποκαλύψεως και εντολής. Έτσι λοιπόν ο Γρηγόριος μέσα σε πολύν χρόνο, όχι μόνον έμαθε, αλλά και έπαθε τα θεία, και ετελειοποιήθη με την ένωση και την γνωριμία με αυτά, για να εκφρασθώ όπως ο Αρεοπαγίτης. Και έτσι αρχίζει να θεολογή απλανώς, επειδή ανήκε στην τάξιν όχι απλώς αυτών που καθαίρονται, αλλά εκείνων που έχουν ήδη καθαρθή την τελειοτάτην κάθαρση του νου και της καρδίας, αφού και ενωρίτερα είχε και θεοπτίες, οι οποίες υπερέχουν απείρως από την με μόνον τον λόγον θεολογίαν. Και αυτό διότι ήκουσε τον συνώνυμόν του Θεολόγον, ότι δεν είναι εύκολον το πράγμα, ούτε είναι για τον καθένα να θεολογή αληθώς, αλλά για εκείνους που έχουν καθαρθή στην ψυχή και στο σώμα, ή τουλάχιστον ευρίσκονται στο στάδιον της καθάρσεως.

Με αυτές λοιπόν τις προϋποθέσεις λογογραφεί τα απόρρητα δόγματα της ευσεβείας, αινεί τον Κύριον σε καθέδρα πρεσβυτέρων και επισκόπων, και έτσι αναπτύσσει τα μυστήρια του Θεού, όχι μόνο στην Εκκλησία των Θεσσαλονικέων, αλλά και σε όλην την Εκκλησία και την Σύγκλητο, λαμπρυνομένην από την παρουσία των βασιλέων, και σε πολλές συνόδους πολύ μεγάλες και πολυανθρώπους, που ελάχιστα υστερούν από τις οικουμενικές. Και αντιπαρατάσσεται γενναίως στις αντιθέους κενοφωνίες των αιρετικών, και με τις Γραφικές και λογικές αποδείξεις νικά τούτους κατά κράτος και στήνει το τρόπαιον. Προμαχεί της πίστεως, υπερμαχεί της Ορθοδοξίας των Θεολόγων Πατέρων, και χάριν αυτής φυλακίζεται και αποθνήσκει κατά προαίρεσιν. Από όλους δε που τον ήκουαν και τον έβλεπαν, αλλά δεν τον εγνώριζαν, εθαυμάζετο υπερβολικά και εθεωρείτο ως αληθής θεολόγος, ο οποίος δεν υστερεί στο παραμικρόν από τους μεγάλους και περιφανείς θεολόγους, Βασίλειον τον Μέγα, Γρηγόριον τον Θεολόγον, Ιωάννην τον Χρυσόστομον, Αθανάσιον και Κύριλλον και τους λοιπούς.

Έτσι, με ένα λόγον, φως υπάρχοντας, και φως βλέποντας, και στο φως διαμένοντας, με το φως εννοεί και ομιλεί και συγγράφει όλα τα θεουργικά του φώτα. Διότι έτσι ονομάζω εγώ τα συγγράμματά του, με τα οποία οι γνωστικοί φωταγωγούνται και μεταμορφώνονται προς θέωση, σύμφωνα με τον λόγο του θείου Μαξίμου, με όσα αναφέρονται στην ηθική, όσα στην φυσική Θεολογία, όσα στην ερμηνεία των Γραφών, όσα είναι της μυστικής θεολογίας, όσα νηπτικά και όσα αντιρρητικά, και με ό,τι άλλο περιέχεται στα συγγράμματά του…

Ελάτε, λοιπόν, όλοι όσοι είστε μέτοχοι της επουρανίου κλησεως, στην ποικίλην αυτή και άφθονο πνευματική πανδαισία, της οποίας εστιάτωρ και δημιουργός είναι ο μέγας και Θαυματουργός Γρηγόριος, μάλλον δε ο μέσα στον Γρηγόριο φθεγγόμενος Παράκλητος. Οι μεν πρακτικοί και αρχάριοι, τρώγετε το καθαρόν και άδολον γάλα της ηθικής διδασκαλίας, και καθαρίζετε την ψυχήν και το σώμα σας. Όσοι αρχίσατε να προκόπτετε, κατατρυφάτε από το μέλι της νηπτικής εργασίας του νοός, διά μέσου της οποίας ευρίσκεται το μακαριστόν πένθος, και αντλείται η πνευματική ηδονή που πηγάζει ανεκφράστως από την καρδία, και γνωρίζεται με νοεράν αίσθησιν ότι ο Κύριος Ιησούς είναι χρηστός και γλυκύτατος κατά τον Προφήτην. Οι δε μέσοι, που τρέχετε προς την τελειότητα, τρώγετε την στερεωτέρα τροφή, τον άρτον, λέγω, της φυσικής θεωρίας, μυούμενοι και στους βαθυτέρους λόγους των θείων γραφών. Οι δε τέλειοι, πίνετε τον εκστατικόν οίνον της υπέρ φύσιν θεολογίας ή, ημπορούμε να πούμε, θεοπτίας, και μεθύοντας αυτήν την μέθη της θεώσεως, δια της χάριτος θα γίνετε τελείως εκστατικοί. Και όχι μόνον θα ανέλθετε επάνω από κάθε νόημα, αλλά θα γίνετε και έξω από τον εαυτό σας για να ενωθήτε ολόκληροι με τον Θεόν, δια της υπερφυσικής ενώσεως ή ανακράσεως ή συμφύσεως ή δεν γνωρίζω τι να ειπώ καταλληλότερον. Πάντως, με μίαν λέξιν, όλοι απολαύσετε την καλήν και λαμπράν αυτήν πανδαισίαν. Όλοι τρυφήσατε από την τρυφή του συμποσίου αυτού, που δεν ελαττώνεται και δεν χάνεται, διότι είναι αθάνατος, και ωφελεί ανερμηνεύτως την αθάνατον ψυχή. Και σας λέγω εκείνο το ευαγγελικόν, ότι αληθώς «πολλοί σοφοί, διδάσκαλοι και θεολόγοι επεθύμησαν ιδείν και απολαύσαι τούτων, ων υμείς οράτε και απολαμβάνετε, και της εφέσεως ουκ επέτυχον».

Πίνοντας όμως τον καλόν οίνον των υψηλών τούτων συγγραμμάτων, μη κατηγορήσετε για αμέλειαν αυτόν που σας εκάλεσε στο δείπνο, και μη ειπήτε προς αυτόν τα λόγια του αρχιτρικλίνου: «Πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησι και όταν μεθυσθώσι τότε τον ελάσσω. Συ δε τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι». Ο νόμος των ανθρώπων αυτός είναι, αλλά ο νόμος του Θεού είναι αντίστροφος, διότι, λέγει, πρώτον προσφέρουν τον «ελάσσω» και ύστερα τον «κάλλιστον». Για τούτο και αυτός συνετηρήθη μέχρι τώρα, για να χορηγηθή στους πιστούς σαν εξαίρετον δώρο που μας εδόθη από τον Θεόν.

Εάν στην πνευματικήν αυτήν ευωχία πρέπει να προσφέρω και εγώ κάτι ευφραντικόν, θα ειπώ στους καλούς συνδαιτημόνες με ολίγα λόγια πόση ηδονή και χάρις υπάρχει στα συγγράμματα αυτά, για να ερεθίσω την επιθυμία σας στην ανάγνωσή τους. Όταν διαβάζω τα ηθικά του μεγάλου Γρηγορίου, αποτάσσομαι την σάρκα και τον κόσμο, μισώ τα πάθη, και ασπάζομαι την «κεκρυμμένην συν τω Χριστώ ζωήν» των μοναχών. Με τις εντολές καθαρίζομαι, ποθώ να συμβιώσω με τις αρετές και, ανυψούμενος προς τα τελειότερα, γίνομαι ναός Θεού και κατοικητήριον του Πνεύματος.

Όταν διαβάζω τα Νηπτικά, μυούμαι στα μυστικά αυτά όργια της ιεράς νήψεως και της ευκτικής αρετής, και μαθαίνω την ολικήν επιστροφή του νοός προς τον έσω άνθρωπον, καθώς και την απλανή κυκλικήν κίνηση του νου και ανάτασή του προς το θείον. Και τότε εισέρχομαι στους όρους της αληθούς ησυχίας, κατά την οποίαν νοώ τον ίδιο τον εαυτό μου, μάλλον δε διά του εαυτού μου νοώ τον Θεόν, και πλησιάζω προς αυτόν διά καρδιακής και συνεπτυγμένης ευχής και εμπύρου κατανύξεως, η οποία γεννάται από την ευχή. Και μυσταγωγούμαι και μαθαίνω ποία είναι η μονιμωτάτη καθαρότης του νου και ποία της καρδίας. Και όχι μόνον αυτά, αλλά διδάσκομαι και τους λόγους της νοεράς αυτής επιστροφής μέσα στην καρδία, καθώς και τις θεωρητικές αποδείξεις από την Γραφήν, από την φύση και από την ιδία την πείρα, για την ορθότητα της εργασίας αυτής. Και στα αποδεικτικά αυτά στοιχεία πειθόμενος, καταγελώ ως ασόφους και αμυήτους όσους αντιλέγουν, είτε παλαιούς είτε συγχρόνους.

Όταν πάλιν εγκύψω στα συγγράμματα που πραγματεύονται περί της φυσικής θεολογίας και της Ερμηνείας των Γραφών, ευρίσκω κάποιες νέες και πρωτότυπες ερμηνείες, συγκριτικώς με όσα έχουν ειπεί παλαιότεροι άγιοι, διά των οποίων, με την ερμηνευτικήν επεξεργασία, το γράμμα αποκτά απροσδόκητον βαθύτητα. Διότι ο άγιος Πατήρ έσπασε τον φλοιό των εξωτερικών εκφράσεων, και απεκάλυψε το μυστικόν κάλλος των λόγων της ενσωμάτου ή ασωμάτου φύσεως, είτε των νοημάτων του Πνεύματος, το οποίον βλέποντας εγώ ότι ήταν κρυμμένο σαν μαργαριτάρι μέσα στο όστρακον, πληρούμαι από χαράν και γίνομαι περισσότερον θεωρητικός, από βάθους σε βάθος βυθιζόμενος και από αβύσσου σε άβυσσον κατερχόμενος. Και για να ειπώ όλην την αλήθεια, ευρίσκω στα φυσικά και στις ερμηνείες του λόγους ασφαλείς και σπουδαίους και τετραγώνους. Ευρίσκω να εξακριβώνεται ο ίδιος ο μυελός και το βάθος κάθε εξεταζομένου θέματος.

Αλλά προκειμένου για τα θαυμαστά θεολογικά και αντιρρητικά συγγράμματα του μεγάλου Γρηγορίου, ο λόγος μου αγαπά μεν να πλησιάση, αλλά να προσπελάση σ’ αυτά ιλιγγιά ενώπιον του ύψους και του βάθους, του μήκους και του πλάτους των, που είναι αληθώς ανέκφραστα. Διότι όχι μόνον συνέλεξε σε μίαν ενότητα όσα εγράφησαν σποραδικώς από τους άλλους θεολόγους πατέρες, και απάνθισεν ό,τι θεολογικώτερον υπήρχε, ο θεολογικώτατος εκείνος νους, που έγινε τοιούτος όχι απλώς δυνάμει αλλά ενεργεία, λόγω της καθαρότητός του. Αλλά και ό,τι εφαίνετο ως αμφιβόλου ορθοδοξίας ή ως επιλήψιμο στους κακοδόξους, το μεθερμήνευσε με ευσεβεστέρα διατύπωση θεοσόφως, και διέσωσεν έτσι το κύρος των θεολόγων Πατέρων.

Πλην αυτών, ο θείος Γρηγόριος προσέθεσε όσα του απεκαλύφθησαν υπερφυώς. Όλα αυτά λοιπόν τα επεξεργάσθη, και τα ενεσωμάτωσε σε μίαν ενότητα, ώστε να αποτελούν ένα πραγματικόν αριστούργημα Θεολογίας, ένα τέλειον οικοδόμημα, το οποίον προκαλεί όντως τoν θαυμασμό σε κάθε ακοήν και διάνοιαν.

Σε αυτά λοιπόν τα συγγράμματα όταν εγκύπτω εγώ, αμέσως γίνομαι αληθής θεολόγος. Ω, πόσων μυστηρίων αξιώνομαι ακαριαίως, και σε ποίες νοερές συλλήψεις φθάνω! Υπερπηδώ όλα τα ανθρώπινα, διασχίζω τoν περίγειον τούτον αέρα, υπερβαίνω τoν αιθέρα, διέρχομαι επάνω από τoν εμπύρινον ουρανόν, λίγο ακόμη και θα φθάσω έως τρίτου ουρανού. Πληρούμαι από ενθουσιασμόν, ανεβαίνω υψηλότερα από τις αγγελικές δυνάμεις, και μυούμαι την ασύγχυτον Μονάδα και αδιαίρετον Τριάδα, τον ένα και τρία Θεόν: το μεν κατά την ουσία, το δε κατά τις υποστάσεις. Και μαθαίνω ότι μία είναι η ουσία αριθμητικώς, σε τρεις υποστάσεις, απλή, απερινόητος, ανώνυμος και τελείως αμέθεκτος από την κτίση. Από δε τις τρεις υποστάσεις, ο μεν Πατήρ είναι η μόνη αρχή και αιτία και ρίζα της «εν Υιώ και Αγίω Πνεύματι» θεωρουμένης Θεότητος. Ο δε Υιός είναι αιτιατόν, μόνον από τον Πατέρα γεννητώς, αλλά όχι και αίτιος του Πνεύματος. Επίσης το Πνεύμα είναι αιτιατόν, μόνον από μόνον τον Πατέρα εκπορευόμενον, όχι και από τον Υιόν. Και έτσι αποβάλλω το αιτιατοαίτιον (σημείωση: έτσι ονομάζει ο Άγιος Νικόδημος την Δυτική καινοτομία της και εκ του Υιού εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος (Φιλιόκβε)), την νέαν αυτήν προσθήκην, η οποία αναιρεί την μοναρχία μέσα στην Θεότητα, και εισάγει κατ’ ανάγκην στην Τριάδα την δυαρχίαν.

Και δεν μαθαίνω μόνον αυτά, τα οποία είναι κοινά μεταξύ των άλλων θεολόγων Πατέρων, αλλά μυσταγωγούμαι και στην γνώση της θεολογίας του μεγάλου Παλαμά, υπέρ της οποίας ηγωνίσθη μέχρι τέλους με διαλόγους και με τα συγγράμματά του. Και συγκεκριμένως μαθαίνω εκείνο που είναι μεταξύ της αμεθέκτου ουσίας του Θεού και των κτιστών ανθρώπων που μετέχουν σ’ αυτό. Και διά μέσου αυτού μετέχουν του ιδίου του Θεού. Αυτό δεν είναι ένα μόνον, αλλά και πολλά. Είναι οι ουσιώδεις ενέργειες και δυνάμεις του Θεού, οι οποίες διαφέρουν και μεταξύ τους και από την ουσίαν. Και μαθαίνω ότι οι ενέργειες αυτές είναι άκτιστοι και ότι ο Θεός δεν είναι σύνθετος, επειδή έχει μίαν ουσία και τις πολλές αυτές ενέργειές του. Είναι δε ο Θεός κατά την ουσία επάνω από όλα, ως αίτιος των ακτίστων ενεργειών και όλων των περί αυτόν αϊδίως θεωρουμένων τούτων ενεργειών και δυνάμεων. Και εδώ μεν διδάσκομαι ότι αυτές μετέχονται και γίνονται ορατές από τους αγίους, ενώ από τους μη αγίους είναι αμέθεκτες και αόρατες. Εκεί δε, μαθαίνω ότι αυτό που μετέχεται είναι άκτιστο. Αλλά αν και άκτιστον, όμως δεν είναι ουσία του Πνεύματος. Ούτε επίσης, επειδή δεν είναι ουσία του Πνεύματος, είναι και χωρισμένον από το Πνεύμα, αλλά είναι αχώριστον.

Και τώρα μεν φωταγωγούμαι διδασκόμενος ότι, η μετεχομένη από τους αγίους θεοποιός δωρεά και ενέργεια, λέγεται Θεότης. Δηλαδή η θεοποιός δωρεά πλουτεί το υπερφυές όνομα της ουσίας του Θεού, από την οποία προέρχεται φυσικώς. Τώρα δε φωτίζομαι ότι η θεοποιός δωρεά δεν είναι κάτι το κτιστόν ούτε έχει σχέση με τα φυσικά φαινόμενα. Είναι έξω από τους όρους της φύσεως, και βλέπεται από τους αξίους ως φως η ενέργεια αυτή του Αγίου Πνεύματος. Η χάρις αυτή είναι κοινή ενέργεια της Αγίας Τριάδος, μία μόνη κατά τον αριθμόν, και «ορμάται εκ του Πατρός ως μόνου αιτίου, προέρχεται, προχωρεί διά του Υιού και φανερούται εν τω αγίω Πνεύματι». Και όταν μεν το θείον διαιρείται κατά τις υποστάσεις, είναι αδιαίρετον κατά τις ενέργειες. Όταν πάλι διαιρείται κατά τις δυνάμεις και ενέργειες, μένει αδιαίρετον κατά τις υποστάσεις.

Αλλά και κατά τον πολύν όντως και θεοφόρητον νουν των ιερών Πατέρων, ουσία ονομάζεται ορθοδόξως κάθε μία από τις ενέργειες του Θεού. Και ο όχι λιγώτερο θεοφόρος από εκείνους και πνευματοφόρος και χριστοφόρος Θείος Γρηγόριος λέγει ότι ημπορούμε να ονομάζωμε τις ενέργειες του Θεού ουσίες, όχι παραβαλλόμενες με την υπερούσιο μίαν ουσίαν, από την οποίαν πηγάζουν, αλλά ως προς τα αποτελέσματα και τα κτίσματα τα οποία ουσιοποιούν. Διότι αν τα κτίσματα είναι ουσίες, πολύ περισσότερο οι άκτιστες ενέργειες. Επί πλέον μαθαίνω από τον μοναδικόν αυτόν και ακριβέστατον θεολόγον, ότι τα θεαρχικά πρόσωπα της βασιλικωτάτης Τριάδος, ως προς τον τρόπον της υπάρξεως, θεολογούναι αυθυπόστατα και ενυπόστατα, το οποίον ουδείς άλλος θεολόγος πατήρ είπε μέχρι σήμερα.

Αλλά μαζί με αυτά διδάσκομαι ότι το φως το οποίον έλαμψε στο όρος Θαβώρ δεν είναι ούτε φάντασμα ούτε κτίσμα, και κάτι κατώτερον από την ανθρωπίνην νόηση, αλλά ούτε πάλιν ουσία Θεού, που είναι και τα δύο εκ διαμέτρου αντίθετα κακά και ισότιμα σε δυσσέβεια. Αλλά ότι είναι φως άκτιστον, ουσιώδης ενέργεια του Θεού, Θεότης και Βασιλεία και λαμπρότης, και όσα άλλα θεοπρεπή ονόματα του έδωσαν οι θεολόγοι Πατέρες.

Αφήνω όλα τα άλλα εκφαντορικά και θεολογικά θεάματα της πνευματοκινήτου διανοίας και γλώσσης του Γρηγορίου, τα οποία είναι τόσον υψηλώς και μεγαληγόρως και από βαθείαν αγιοπνευματικήν πείρα διατυπωμένα, ώστε να μη φαίνωνται ως γεννήματα ανθρωπίνης φύσεως, αλλά κάποιας άλλης, υπερφυσικής και ουρανίας. Ενώπιόν τους δεν ημπόρεσαν να σταθούν για να ιδούν και να ακούσουν οι πορευόμενοι στην απώλειαν αιρετικοί, που ετόλμησαν να εμβαθύνουν στα θεία. Αλλά κατεκεραυνώθησαν, έμειναν άναυδοι και επέστρεψαν στα σκοτεινά βάθη τους, απ’ όπου προήλθαν. Και απεδείχθησαν ότι ήσαν πίθηκοι απέναντι σε λέοντα και κώνωπες έναντι ελέφαντος, κατά την παροιμίαν, επειδή δεν κατώρθωσαν να αντισταθούν στην θεολογικήν επιστήμη, στην ακρίβεια των αποδείξεων και στις λοιπές ιερολογίες του μεγάλου Γρηγορίου.

Και όχι μόνον τώρα, αλλά, όπως γνωρίζω καλώς, και στον αιώνα τον άπαντα θα μείνουν κρυμμένοι στα σπήλαιά των αυτά και στις σήραγγες. Εννοώ μάλιστα τους οπαδούς και ακολούθους και τα πνευματικά τέκνα των αιρετικών τούτων, ύστερα από την ανατολήν του νοητού τούτου ηλίου της θεολογίας με την έκδοση των συγγραμμάτων του. Τα συγγράμματα αυτά εγώ ευχαρίστως τα παρομοιάζω με εκείνην την Σκηνήν του Μωυσέως, που ήταν αντίτυπος της γης, του ουρανού και των υπερουρανίων. Διότι τα μεν ηθικά ομοιάζουν με την αντίτυπο της γης αυλήν της Σκηνής. Τα δε νηπτικά, φυσικά και εξηγητικά, ομοιάζουν με τα αντίτυπα του ουρανού, τα άγια. Και τα θεολογικά ομοιάζουν, κατά τoν μυσταγωγόν Δαβίδ, με τα άγια των αγίων, που είναι αντίτυπα των υπερουρανίων εκείνων αδύτων «και της πρώτης φύσεως, όση μένει έσω του πρώτον καταπετάσματος και συγκαλύπτεται από τα Χερουβίμ».

Εάν δε κάποιος ζητή να μάθη την μορφήν της εκφράσεως, ας γνωρίζη, εάν δεν με θεωρή φαύλο κριτήν αυτών των πραγμάτων, ότι ο άνδρας δεν ήταν άμοιρος ούτε στο θέμα του κάλλους του λόγου. «Διότι είχε περάσει όλην την εξωχριστιανικήν φιλοσοφία, και δεν ήταν αμελέτητος ούτε στα σχήματα της ρητορικής, ούτε στερείτο από το μέλι των αττικών χαρίτων, και από την άλλη κομψότητα και ευμορφία των λόγων. Ο λόγος του είναι σύμμετρος στις περιόδους, και αυτό φαίνεται παντού, περισσότερο δε στα εξηγητικά, τα εγκωμιαστικά και τα αντιρρητικά συγγράμματά του. Παντού όμως είναι δημιουργός σαφηνείας περισσότερον από κάθε άλλον, χρησιμοποιεί κυριολεξίες και εκφραστικές λέξεις ακριβείας, τηρεί τους συντακτικούς κανόνες και αποφεύγει τα υπερβατά και ελλειπτικά σχήματα και τις μεταφορές, καθώς και τις σχοινοτενείς περιόδους. Παρ’ όλ’ αυτά όμως ο λόγος του δεν κατέρχεται σε πεζότητα. Διότι πάντοτε επιτυγχάνει άριστον συνδυασμόν του σαφούς με το υψηλό και σοβαρόν, αποφεύγοντας τις ελλείψεις και τις υπερβολές, κινούμενος στον χώρο της μεσότητος. Σε όλα δε τα συγγράμματά του ακμάζει η γλυκύτης, η λαμπρότης και το στρογγυλόν του λόγου, που τον κάνουν να ομοιάζη με μαργαριτάρι.

Ως εκ τούτου επιτυγχάνει, ώστε το υψηλόν και δυσθεώρητον των θεωρημάτων του περί της Τριαδικής Θεολογίας ή της μυστικής Οικονομίας του Θεού Λόγου, να μη γίνωνται δύσκολα στην κατανόηση. Ο γλυκύτατος αυτός ο ιδικός μου ρήτωρ διακρίνεται για την άνετον απομνημόνευση κειμένων, για τον πλούσιον λόγο του και για την ακριβολογία του. Είναι δογματικός, συλλογιστικός και αποφαντικός, και αγαπά ιδιαιτέρως την ενασχόληση με τα νηπτικά και θεολογικά θέματα. Γι’ αυτό και ο λόγος του, όταν συγγράφη, ομοιάζει να έχη βάση κυβικήν ή τετράγωνον. Ως εκ τούτου είναι αποτελεσματικώτατος και παρέχεται ως υπόδειγμα στους φιλολόγους προς μίμησιν. Επαινούνται δηλαδή διττώς αυτά τα συγγράμματα από το χρυσούν γένος των λογίων, δηλ. και ως προς τα βάθη του Πνεύματος αλλά και ως προς τα κάλλη του φθέγματος. Διότι ο ποιητής των συγγραμμάτων αυτών είναι ο μόνος, ή ένας από τους ολίγους, που ευδοκίμησε και στα δύο αυτά, δεινός στην νόηση και στο να εκφράση εύμορφα αυτό που έχει συλλάβει. Και θα ημπορούσε να μεταβάλη τον λόγο του σε κήπο με τριαντάφυλλα ή εναρμόνιο λύρα ή γλυκύφθογγο σάλπιγγα, εάν προ ετών δεν είχεν εγκαταλείψει την ενασχόληση με τους λόγους, χάριν της ασκήσεως και της προσευχής, όπως λέγει ο ίδιος για τον εαυτόν του.

Τα λεγόμενά μου μαρτυρεί και ο αγιώτατος και σοφώτατος μεταξύ των Πατριαρχών Φιλόθεος, λέγοντας περί των συγγραμμάτων του θείου Γρηγορίου, και μάλιστα περί των νηπτικών και θεολογικών, τα εξής: «Αλλά τι να ειπή κανείς, ω θεία και ιερά κεφαλή, περί αυτών των ιερών σου λόγων. Διότι αυτοί κυρίως πρέπει να ονομάζωνται ιεροί λόγοι. Μάλλον όμως ιεροί είναι όλοι όσοι αναφέρονται στα θεία και ιερά πράγματα. Ενώ οι ιδικοί σου δικαίως πρέπει να λέγωνται όχι μόνον ιεροί όπως οι άλλοι, αλλά ιεροί των ιερών, όπως είναι τα άγια των αγίων και το άσμα των ασμάτων, όπως λέγει κάποιος από τους υψηλούς θεολόγους, ως περιεκτικώτερα και κυριώτερα».

Και συμπληρώνει ο άγιος Φιλόθεος τελειώνοντας τον βίο του θεσπεσίου Γρηγορίου: «Συ λοιπόν και τώρα που μετέστης προς τον Χριστόν, εποπτεύεις την ποίμνη σου και όλο το κοινόν της Εκκλησίας ακόμη τρανότερα από υψηλά. Κάθε είδους νόσο θεραπεύεις, καταρτίζεις με τους λόγους σου, αποδιώκεις τις αιρέσεις και απαλλάσσεις από παντοειδή πάθη. Διότι ουδέποτε θα λησμονήσης την ιεράν εκείνην επιστήμη και τους τόσο μεγάλους αγώνες και ιδρώτες προς χάριν μας… Και λύσε την καταιγίδα αυτών των πολλών και ποικίλων παθών και πειρασμών, που κορυφώνεται επί τόσο μακρόν χρόνο και διεγείρει την τρικυμίαν αυτή και την ζάλη, ή απάλλαξέ μας τώρα από τα παρόντα με αγαθές ελπίδες για τα εκείθε και για την προσδοκωμένην μακαρίαν αναψυχή και άνεση εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ω η δόξα και το κράτος, συν τω ανάρχω Πατρί και τω ζωοποιώ Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».

(Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 517 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2208

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. β' 1-12)

Την περασμένη Κυριακή ακούσαμε το ευαγγέλιο που αναφέρεται στη θαυμαστή ισχύ που έχει η μεγάλη και δυναμική παρουσία του Χριστού. Ο Ναθαναήλ αμφισβητούσε τα λόγια του αποστόλου Φιλίππου πως είχε εμφανιστεί στον κόσμο ο από πολλού αναμενόμενος Μεσσίας, στο πρόσωπο του Ιησού του από Ναζαρέτ. Ο Ναθαναήλ όμως, με το που βρέθηκε κατά πρόσωπο με τον ίδιο τον Κύριο, αμέσως τον αναγνώρισε και τον ομολόγησε ως Υιό του Θεού και ως Βασιλιά του Ισραήλ. Το σημερινό ευαγγέλιο μας μιλάει για τις μεγάλες προσπάθειες και τον αγώνα που κατέβαλαν άνθρωποι με πραγματική πίστη για να παρουσιαστούν μπροστά στον Κύριο.

Τέσσερις άνθρωποι μετέφεραν έναν συνάνθρωπο ή φίλο τους που ήταν παραλυτικός. Τον μετέφεραν με το κρεβάτι του, αφού ήταν τόσο αδύνατος κι αβοήθητος, ώστε δε θα μπορούσε να μεταφερθεί διαφορετικά. Μάταια όμως προσπαθούσαν να περάσουν ανάμεσα από το πυκνό πλήθος και να πλησιάσουν τον Κύριο. Κι αφού αυτό δεν μπορούσαν να το κατορθώσουν, ανέβηκαν στην οροφή τής οικίας, την άνοιξαν, και με μεγάλη προσπάθεια κατέβασαν το κρεβάτι οπού κείτονταν ο άρρωστος και το ακούμπησαν μπροστά στα πόδια τού θαυματουργού Ιατρού. Τόσο μεγάλη ήταν η πίστη τους στο Χριστό.

«Ιδών δε Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τώ παραλυτικώ΄ τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Μάρκ. Β’ 5). Οι αμαρτίες σου συγχωρούνται, είπε ο Ιησούς στον παραλυτικό. Ο Χριστός δεν περίμενε ν’ ακούσει να εκφράζεται με λόγια η πίστη τους. Την είδε. Η πνευματική Του όραση εισχώρησε στα μύχια τής ανθρώπινης καρδιάς. Και κει, στα βάθη της, είδε τη μεγάλη τους πίστη. Με τα σωματικά Του μάτια είδε τις προσπάθειες και τον αγώνα τους να φέρουν τον άρρωστο άνθρωπο μπροστά Του. Η πίστη τους επομένως ήταν ολοφάνερη.

Η απιστία των γραμματέων που παρευρίσκονταν στο γεγονός αυτό ήταν επίσης ολοφάνερη στον Κύριο. «Τί ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας; Τίς δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη εις ο Θεός;» (Μάρκ. Β’ 8). Αυτός βλασφημεί, έλεγαν μέσα τους. Ποιός άλλος, εκτός από το Θεό, μπορεί να συγχωρεί αμαρτίες;

Ο Κύριος «επιγνούς τω πνεύματι αυτού ότι ούτως αυτοί διαλογίζονται εν εαυτοίς, είπεν αυτοίς΄ τί ταύτα διαλογίζεσθε εν ταις καρδίαις υμών;» (Μάρκ. Β’ 8). Ο Κύριος γνώριζε αυτά που σκέφτονταν κι άρχισε να τους επιτιμά με ήρεμο τρόπο. Γιατί σκέφτεστε τέτοια πράγματα; Ο Κύριος διαβάζει τις πονηρές καρδιές το ίδιο εύκολα που διαβάζει και τις αγνές. Όπως αναγνώρισε αμέσως την αγνή και καθαρή καρδιά τού Ναθαναήλ, που δεν είχε πονηριά και δόλο, έτσι αναγνώρισε αμέσως τις ακάθαρτες καρδιές των γραμματέων, που ήταν γεμάτες δόλο. Για να τους δείξει λοιπόν πως έχει εξουσία τόσο στα σώματα όσο και στις ψυχές των ανθρώπων, τόσο να συγχωρεί αμαρτίες όσο και να θεραπεύει τα άρρωστα σώματα, ο Κύριος λέει στον παραλυτικό: «σοι λέγω, έγειρε και άρον τον κράβαττόν σου και ύπα­γε εις τον οίκον σου» (Μάρκ. β' 11). Και μπροστά σε τέτοιο εξουσιαστικό λόγο, ο άρρωστος άνθρωπος «ηγέρθη ευθέως, και άρας τον κράβαττον εξήλθεν εναντίον πάντων, ώστε εξίστασθαι πάντας και δοξάζειν τον Θε­όν λέγοντας ότι ουδέποτε ούτως είδομεν» (Μάρκ. Β’ 12). Ο παράλυτος άνθρωπος σηκώθηκε αμέσως, έβαλε το κρεβάτι στον ώμο του και πέρασε μπροστά απ’ όλους. Κι όλοι θαύμασαν και δόξασαν το Θεό λέγοντας: τέτοια γεγονότα ποτέ μας δεν είδαμε.

Ας δούμε τώρα πόσες θαυμαστές δυνάμεις φανερώνει διά μιας ο Κύριος:

Διαβάζει τις καρδιές των ανθρώπων και σε μερικές διακρίνει την πίστη, ενώ σε άλλες το δόλο.

Συγχωρεί στην ψυχή τις αμαρτίες και την κάνει υγιή, καθαρή από την πηγή τής αρρώστιας και της αναπηρίας.

Αποκαθιστά την υγεία στο άρρωστο και παραλυτικό σώμα με τη δύναμη του λόγου Του.

Πόσο μεγάλη, πόσο φοβερή και πόσο θαυμαστή και ζωοδότρα είναι η παρουσία τού ζώντος Κυρίου!

Ας έρθουμε όμως κι ας σταθούμε μπροστά στην παρουσία του ζώντος Κυρίου. Το πιο σπουδαίο πράγμα στο δρόμο τής σωτηρίας είναι να προσεγγίσουμε με πίστη την παρουσία τού Κυρίου, να τη νιώσουμε. Μερικές φορές έρχεται και μας αποκαλύπτεται ο ίδιος ο Κύριος. Έτσι πήγε στη Μάρθα και τη Μαρία στη Βηθανία, έτσι ξαφνικά εμφανίστηκε στον απόστολο Παύλο στο δρόμο προς τη Δαμασκό, σε άλλους αποστόλους στη θάλασσα της Γαλιλαίας και στο δρόμο προς τους Εμμαούς, στην οικία όπου μπήκε «κεκλεισμένων των θυρών», στη Μαρία τη Μαγδαληνή στον κήπο και σε πολλούς αγίους σε όνειρα ή οράματα. Μερικές φορές παρουσίασαν οι απόστολοι ανθρώπους στον Κύριο, όπως ο Ανδρέας έφερε τον Πέτρο κι ο Φίλιππος το Ναθαναήλ. Οι διάδοχοι των αποστόλων κι οι ιεραπόστολοι έφεραν στο Χριστό χιλιάδες, εκατομμύρια ανθρώπους κι άλλες φορές ο ένας πιστός έφερνε τον άλλο. Αλλά και άγνωστοι άνθρωποι μερικές φορές προσπάθησαν πο­λύ μόνοι τους να πλησιάσουν τον Κύριο, όπως στην περίπτωση των τεσσάρων που άνοιξαν την οροφή τού σπιτιού για να φέρουν τον παραλυτικό φίλο τους μπροστά Του.

Αυτοί είναι οι τρεις τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι μπορούν να παρουσιαστούν στον Κύριο. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε εμείς είναι να προσπαθήσουμε πολύ και ν’ αγωνιστούμε για να βρεθούμε μπροστά Του, ώστε να μας βοηθήσει κι Εκείνος να τον προσεγγίσουμε και να μας φωτίσει. Πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τους τρείς αυτούς τρόπους σε αντίθετη πορεία. Αυτό σημαίνει πως πρέπει με πίστη και ζήλο να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βρεθούμε μπροστά στον Κύριο. Μετά ν’ ακολουθήσουμε την κλήση και τις εντολές τής αγίας αποστολικής Εκκλησίας, της Εκκλησίας των πατέρων και των διδασκάλων. Και τελικά, αφού θα έχουμε εκπληρώσει τους δύο πρώτους όρους, θα πρέπει να περιμένουμε με πίστη κι ελπίδα στο Θεό να μας παρουσιαστεί, κι η παρουσία Του να μας φωτίσει, να μας ενισχύσει, να μας θεραπεύσει και να μας σώσει.

Το μέγεθος των προσπαθειών που πρέπει να καταβάλουμε για ν’ ανοίξουμε το δρόμο που μας οδηγεί στην παρουσία του Θεού, φαίνεται από το παράδειγμα των τεσσάρων αυτών αντρών. Δε δίστασαν ν’ ανέβουν στην οροφή τού σπιτιού, για να κατεβάσουν και να παρουσιάσουν μπροστά στον Κύριο τον άρρωστο φίλο τους. Δεν έκαναν πίσω ούτε από ντροπή ούτε από φόβο. Το παράδειγμα αυτό του μεγάλου ζήλου τους είναι όμοιο με το παράδειγμα της χήρας που ζητούσε πιεστικά και φορτικά από τον άδικο κριτή να τη δικάσει και να την προστατέψει από τον αντίδικό της (βλ. Λουκ. ιη' 1 -5). Αυτό σημαίνει πως πρέπει να τηρούμε την εντολή τού Κυρίου και να κραυγάζουμε μέρα και νύχτα, ωσότου μας ακούσει. «κρούετε και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ. ζ' 7), είπε ο Κύριος. Αυτή είναι η εξήγηση που έχουν τα λόγια τού Χριστού: «Η βασιλεία τού Θεού βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Ματθ. ια’ 12).

Ο Κύριος ζητά απ’ όλους τους πιστούς Του να καταβάλουν κάθε προσπάθεια, να εξαντλήσουν τη δύναμή τους, να εργαστούν όσο κρατά η ημέρα, να προσεύχονται αδιάλειπτα, να ζητήσουν, να κρούσουν, να νηστέψουν και να κάνουν αμέτρητα έργα ελέους. Κι όλ’ αυτά ώστε η βασιλεία των ουρανών - η μεγάλη, φοβερή και ζωοποιός παρουσία τού Θεού - ν’ ανοιχτεί γι’ αυτούς. «Αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρώ, είπε ο Κύριος, ίνα καταξιωθήτε... σταθήναι έμπροσθεν του υιού τού ανθρώπου» (Λουκ. κα' 36). Νά ’χετε προσοχή και εγρήγορση στην καρδιά σας, για να μην προσκολληθεί στα γήινα. Νά ’χετε εγρή­γορση στις σκέψεις σας, για να μη σας οδηγούν μακριά από το Θεό. Να προσέχετε τα έργα σας, να διπλασιάζετε τα τάλαντά σας, μην τ’ αφήσετε να λιγοστέψουν ή να εξαφανιστούν εντελώς. Ν’ αγρυπνείτε διαρκώς, ώστε ο θάνατος να μη σας βρει απροετοίμαστους και αμετανόητους στην αμαρτία σας. Η ορθόδοξη πίστη μας αυτή είναι: ενεργός, προσευχητική, γρηγορούσα. Αναλώνεται στα δάκρυα και τους αγώνες. Καμιά άλλη πίστη δε ζητάει τέτοιον αγώνα από τους πιστούς για ν’ αξιωθούν να σταθούν μπροστά στον Υιό τού Θεού. Ο Κύριος και Σωτήρας μας ζητάει τον αγώνα αυτόν από τους πιστούς. Η Εκκλησία επαναλαμβάνει τις εντολές Του από αιώνα σε αιώνα, από γενιά σε γενιά, φέρνοντας σαν παράδειγμα στους πιστούς τους απειράριθμους και μεγάλους πνευματικούς αγωνιστές που τήρησαν το νόμο του Χριστού κι αξιώθηκαν ν’ αποκτήσουν δόξα και ανέκφραστη δύναμη τόσο στον ουρανό όσο και στη γη.

Δεν πρέπει όμως από την άλλη μεριά να πέσουμε στην πλάνη και να νομίσουμε πως από μόνες τους όλες οι προσπάθειες του ανθρώπου κι όλοι οι αγώνες του μπορούν να τον σώσουν. Δεν πρέπει να πιστέψουμε πως ο άνθρωπος με τις προσπάθειες και τον αγώνα του θα μπορέσει μόνος του να παραστεί μπροστά στο ζώντα Θεό. Αν ο Θεός δεν το θελήσει, κανένας θνητός δεν μπορεί να δει το πρόσωπό Του. Ο ίδιος ο Κύριος που καθόρισε τον αγώνα και τις προσπάθειες του ανθρώπου, λέει: «Όταν ποιήσητε πάντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι εσμεν, ότι ο ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. ιζ' 10). Και σε κάποιο άλλο σημείο λέει: «Ουδείς δύναται ελθείν πρός με, εάν μη ο πατήρ ο πέμψας με ελκύσει αυτόν» (Ιωάν. στ' 44). Κι αλλού πάλι: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιωάν. ιε' 5). Κι ο απόστολος Παύλος για το ίδιο θέμα: «Χάριτί εστε σεσωσμένοι» (Εφ. β' 5).

Μετά απ’ όλ’ αυτά τί μπορούμε να πούμε; Μήπως πρέπει να σκεφτούμε πως είναι μάταιοι όλοι οι αγώνες κι οι προσπάθειες που κάνουμε για τη σωτηρία μας; Μήπως πρέπει να τα εγκαταλείψουμε όλα και να περιμένουμε από τον ίδιο τον Κύριο, με τη δύναμη και την εξουσία που έχει, να μας παρουσιάσει ενώπιόν Του; Δε λέει ο προφήτης Ησαϊας πως «ως ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών» (ξδ' 6); Τί πρέπει να κά­νουμε τότε; Να εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθειά μας, όλους τους αγώνες μας; Μα τότε δε θα γίνουμε ίδιοι με τον οκνηρό δούλο, που έσκαψε και έκρυψε το τάλαντο που του εμπιστεύτηκε ο Κύριος στη γη, και τον οποίο επέπληξε ο Κύριος με τα λόγια, «πονηρέ δούλε και οκνη­ρέ!» (Ματθ. κε' 26);

Πρέπει να σοβαρευτούμε και ν’ ασκηθούμε στην τήρηση όλων των εντολών τού Κυρίου. Πρέπει να καταβάλλουμε ό,τι είναι δυνατό από την πλευρά μας, μα ανήκει στη δύναμη του Θεού να ευλογήσει τις προσπάθειές μας και να μας παρουσιάσει ενώπιόν Του. Ο απόστολος Παύλος έχει δώσει μια πολύ καλή εξήγηση πάνω σ’ αυτό το θέμα. Λέει: «Εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλ’ ο Θεός ηύξανεν ώστε ούτε ο φυτεύων εστί τι ούτε ο ποτίζων, αλλ ’ ο αυξάνων Θεός» (Α' Κορ. γ' 6-7). Όλα επομένως εξαρτιώνται από το Θεό, από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεός Του. Εμείς πρέπει να φυτεύουμε και να ποτίζουμε. Δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε τα καθήκοντά μας αυτά, γιατί διαφορετικά θα κινδυνεύσουμε να καταδικαστούμε στον αιώνιο θάνατο.

Το καθήκον τού γεωργού είναι να σπέρνει και να ποτίζει. Από το Θεό όμως, από τη δύναμη, τη σοφία και το έλεός Του, εξαρτάται αν ο σπόρος θα ριζώσει ή όχι, αν θ’ αναπτυχθεί και θα βγάλει καρπούς.

Είναι χρέος τού επιστήμονα να ερευνά και να ψάχνει, μα ανήκει στο Θεό, στη δύναμη, τη σοφία και το έλεός Του, αν η γνώση θα του αποκαλυφτεί ή όχι.

Είναι καθήκον των γονιών ν’ αναθρέψουν τα παιδιά τους και να τα μάθουν το φόβο τού Θεού, μα είναι στη δύναμη, τη σοφία και το έλεός Του ο χρόνος της ζωής τους.

Είναι χρέος των ιερέων να διδάσκουν, να παρακαλούν, να επιτιμούν και να καθοδηγούν τους πιστούς. Το αν οι προσπάθειές τους θα καρποφορήσουν όμως είναι στη δύναμη, τη σοφία και το έλεος τού Θεού.

Είναι καθήκον όλων μας να προσπαθήσουμε και ν’ αγωνιστούμε για ν’ αξιωθούμε να σταθούμε μπροστά στον Υιό του Θεού, ανήκει όμως στη δύναμη, τη σοφία και το έλεός Του αν θα μας επιτραπεί να τον πλησιάσουμε.

Δεν πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε χωρίς ελπίδα στο έλε­ος του Θεού. Εύχομαι όλες μας οι προσπάθειες να φωτίζονται από το φώς τής ελπίδας πως ο Κύριος είναι κοντά μας, δίπλα μας. Πως θα μας δεχτεί μπροστά στο φώς τού προσώπου Του. Δεν υπάρχει πιο βαθιά και πιο ανεξάντλητη πηγή από το έλεος τού Θε­ού. Όταν ο Ασωτος Υιός μετάνιωσε για την τρομερή πτώση του στο επίπεδο των χοίρων, ο εύσπλαχνος πατέρας έτρεξε να τον συναντήσει, τον αγκάλιασε και τον συχώρεσε. Ο Θεός δεν αποκάμει να τρέχει για να συναντήσει τα μετανιωμένα παιδιά Του. Απλώνει το χέρι Του σε όλους εκείνους που θέλουν να γυρίσουν κοντά Του. «Εξεπέτασα τας χείρας μου όλην την ημέραν προς λαόν απειθούντα και αντιλέγοντα», είπε ο Κύριος για τους Ιουδαίους (Ησ. ξε' 2). Αν ο Κύριος απλώνει το χέρι Του στους απειθούντες και τους αντιλέγοντες, δε θα το κάνει στον υπάκουο; Ο υπάκουος προφήτης Δαβίδ λέει: «Προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διαπαντός, ότι εκ δεξιών μού εστιν, ίνα μη σαλευθώ» (Ψαλμ. ιε' 9). Σ’ εκείνους που αγωνίζονται για τη σωτηρία τους, ο Κύριος δεν αρνείται την παρουσία Του.

Δεν πρέπει να λογαριάζουμε μάταιες τις προσπάθειές μας, όπως κάνουν οι άθεοι κι οι απελπισμένοι άνθρω­ποι. Εμείς πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε, να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια, και ταυτόχρονα να ελπίζουμε στο έλεος του Θεού. Ιδιαίτερα την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής πρέπει να διπλασιάζουμε τους αγώνες μας, όπως συνιστά και η αγία Εκκλησία μας. Μακάρι το δρόμο μας αυτόν να τον φωτίζει το παράδειγμα των τεσσάρων ανθρώπων που σκαρφάλωσαν στην οροφή και την άνοιξαν, για ν’ αποθέσουν μπροστά στα πόδια τού Κυρίου τον πέμπτο απ’ αυτούς, το φίλο τους που έπασχε από παραλυσία. Αν το ένα πέμπτο τής ψυχής μας είναι παράλυτο ή άρρωστο, ας σπεύσουμε με τα άλλα υγιή τέσσερα πέμπτα στον Κύριο. Εκείνος θα θεραπεύσει το άρρωστο κομμάτι που έχουμε μέσα μας. Αν κάποια από τις αισθήσεις μας έχει σκανδαλιστεί με τον κόσμο αυτόν κι αυτό την έκαμε αδύνατη κι άρρωστη, ας τρέξουμε στον Κύριο με τις άλλες τέσσερις υγιείς αισθήσεις. Εκείνος θα σπλαχνιστεί την άρρωστη αίσθη­σή μας και θα την θεραπεύσει.

Όταν ένα μέρος τού σώματος ασθενεί, ο γιατρός συνιστά δύο είδη θεραπείας: τη φροντίδα και την καλή σίτιση του υπόλοιπου σώματος, ώστε το υγιές μέρος να δυναμώσει περισσότερο, να γίνει πιο δυνατό, για να μπορέσει ν’ αντισταθεί στο άρρωστο. Το ίδιο γίνεται και με τις ψυχές μας. Αν μέσα μας, στο νου μας, έχουμε αμφιβολίες, ας προσπαθήσουμε με την καρδιά και την ψυχή να ενισχύσουμε την πίστη μας και με τη βοήθεια του Κυρίου να θεραπεύσουμε και να δυναμώσουμε τον άρρωστο νου μας. Αν αμαρτήσαμε επειδή ξεχάσαμε την προσευχή, ας σπεύσουμε να κάνουμε έργα ελέους για ν’ αποκαταστήσουμε την προσευχητική μας διάθεση.

Ο Κύριος θα δει την πίστη μας, τις προσπάθειες και τον αγώνα μας και θα μας ελεήσει. Εκείνος με το αμέτρητο έλεός Του θα μας επιτρέψει να παρουσιαστούμε ενώπιόν Του, μπροστά στην αθάνατη και ζωοδότρα παρουσία από την οποία παίρνουν ζωή, ενισχύονται και χαροποιούνται οι αναρίθμητες αγγελικές δυνάμεις κι ο στρατός των αγίων. Στον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό πρέπει ο αίνος κι η δόξα, μαζί με τον Πατέρα και το Αγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Πηγή: «Καιρός Μετανοίας» Ομιλίες Β’, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επιμέλεια – Μετάφραση – Κεντρική διάθεση: Πέτρος Μπότσης)

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2206

Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ακούσουν και να υποταχθούν στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Τους αρέσουν τα παραμύθια και οι φαντασίες. Ονοματίζουν παραμύθια και θρύλους το Ευαγγέλιο και ανεβάζουν σε επιστήμη την πλάνη. Μετά την πτώση και την έξωση από τον Παράδεισο επήλθε η ζόφωση και ο σκοτασμός του νοός και «ελάτρευσαν την κτίση παρά τον Κτίσαντα». Απέδωσαν θεϊκές, μαγικές, προφητικές ιδιότητες και ικανότητες στα όνειρα, στα πουλιά, στους μάγους, στην τύχη, και κυρίως, στα αστέρια. Αυτό συνέβαινε παλιά, αλλά συμβαίνει και σήμερα στον αιώνα της επιστήμης και της Τεχνολογίας.

Η αστρολογία όμως είναι ψευδοεπιστημονική απάτη. Άλλο αστρονομία και άλλο αστρολογία. Η αστρονομία είναι επιστήμη. Η αστρολογία είναι μαγεία. Ο Μ. Βασίλειος μας λέγει ότι τα αστέρια δεν μπορούν να μας επηρεάσουν γιατί δεν έχουν θέληση. Τα πρόσωπα επηρεάζουν πρόσωπα. Οι φυσικές δυνάμεις δεν διαμορφώνουν χαρακτήρες. Δεν μπορούν χώματα και πέτρες να φτιάχνουν προσωπικότητες και να χαράζουν το μέλλον. Παράδειγμα: ένας μαιευτήρας ασκεί πάνω στο νεογέννητο μωρό ασύγκριτα μεγαλύτερη δύναμη από όσο ο Άρης, τι σημαίνει ότι του φτιάχνει το μέλλον; Το ότι η αστρολογία είναι απάτη φαίνεται και από το γεγονός ότι οι αστρολόγοι και τα ωροσκόπια δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αν και εξετάζουν τα ίδια ουράνια σώματα και λένε ότι χρησιμοποιούν τους ίδιους νόμους της Φυσικής. Πως είναι δυνατόν ένας γέροντας και ένα βρέφος που περιλαμβάνονται στο ίδιο ζώδιο να έχουν τις ίδιες οικονομικές προοπτικές για την ερχόμενη βδομάδα. Ποτέ δεν μπαίνουν σε ένα τσουβάλι όλοι οι άνθρωποι. Είναι ξεχωριστές και ανεπανάληπτες προσωπικότητες. Εξάλλου ο ζωδιακός κύκλος έχει μετατοπισθεί (μεταπίπτουν τα ζώδια από τη θέση τους αργά αλλά σταθερά). Τι προβλέψεις να κάνουν μετά οι αστρολόγοι; Ύστερα τα ζώδια είναι 12 από τους 88 σχηματισμούς αστεριών. Με τους άλλους τι γίνεται; Η αληθοφάνεια μερικών αστρολογικών προβλέψεων είναι καθαρά δαιμονική πλάνη, η οποία φαίνεται ότι ισχύει σε όσους πιστεύουν στους μάγους.

Σε κανένα αναγνωρισμένο Πανεπιστήμιο του κόσμου δεν διδάσκεται η αστρολογία και δεν δίδεται δίπλωμα αστρολόγου. Συμβαίνει όμως το εξής: Αστρολόγοι ιδρύουν συλλόγους με βαρύγδουπες ονομασίες στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, όπως η ονομασία Ινστιτούτο, Ακαδημία. Γίνονται οι ίδιοι Πρόεδροι, Γενικοί Γραμματείς κ.λπ. και απονέμουν ο ένας στον άλλο τίτλους και διπλώματα.

Να σκεφθούμε με απλή λογική τα πράγματα. Η αστρολογία είναι παράλογη. Μόνο ο Θεός γνωρίζει την ψυχή μας και το μέλλον μας. Αν μπορούσαν οι αστρολόγοι, αντί να εισπράττουν από τους αφελείς, θάβρισκαν τους αριθμούς των λαχείων και που υπάρχουν θησαυροί μέσα στη γη.

Ο άνθρωπος είναι τελείως ελεύθερος. Κουβαλάει βέβαια ψυχοσωματικά στοιχεία των γονέων του βάσει της κληρονομικότητος, επηρεάζεται από την παιδεία, την αγωγή, το περιβάλλον του και τις συνθήκες της ζωής…Διαμορφώνει όμως τη ζωή του ως αυτεξούσιος σε σχέση με το Θεό και τον εαυτό του. Δεν είναι πιόνι των άστρων και ρομπότ της τύχης.

Η τύχη ο πιο αστάθμητος παράγοντας της ζωής και είναι το άλλο όνομα του διαβόλου.

Νάχουμε πίστη μόνο στον δημιουργό μας. Κανείς δεν ξέρει κανένα μέλλον. Κανείς δεν μπορεί να διαβάσει καμμιά ψυχή. Ούτε διάβολος ούτε άγγελος. Μόνο ο Θεός τα ξέρει αυτά και σε όσους ο Θεός αποκαλύπτει είτε αγγέλους είτε αγίους. Και μη πεί κάποιος ότι αυτοί οι άνθρωποι συνεργάζονται με τον Θεό και μέσω προσευχής και αρετής λένε αυτά που λένε και βρίσκουν δήθεν αυτά που βρίσκουν. Όχι, μυριάκις όχι! Μπορεί να έχουν επιφανειακά κομποσχοίνια και εικόνες στα γραφεία τους, είναι όμως πέραν πάσης αμφισβητήσεως ενεργούμενα του σατανά, επιτελούντα απαγορευμένες από την Αγ. Γραφή και την Εκκλησία τέχνες. Ανθρωποι δηλαδή χωρίς εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία, χωρίς τη σφραγίδα του Θεού. Βρίσκονται ακριβώς στο αντίθετο σημείο, απ΄ ότι ο π. Παϊσιος, ο π. Ιάκωβος, ο άγιος Πορφύριος και άλλοι αγιασμένοι άνθρωποι της Εκκλησίας μας, που βοήθησαν πολύ κόσμο και μάλιστα ΔΩΡΕΑΝ! 

Την Κυριακή 9 Μαρτίου 2014 πραγματοποιήθηκε στην Ι. Μ. Νταού Πεντέλης από την Ενωμένη Ρωμηοσύνη εκδήλωση με τίτλο "Το Γένος μας σε κρίση;"

Στην ημερίδα αυτή ο κος Στάθης Αδαμόπουλος παρουσίασε τις εξελίξεις σχετικά με την Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση και την Κάρτα του Πολίτη. Επίσης έδωσε απαντήσεις στην δικαιολογία που προβάλλεται από ορισμένους: "Ας με παρακολουθεί όποιος θέλει, εγώ δεν έχω τίποτα να κρύψω!"

Δείτε την ομιλία του κου Στάθη Αδαμόπουλου (σε μορφή pdf) και το ρεπορτάζ της ΑΧΕΛΩΟΣTV για την ημερίδα:

Στις 14 Μαρτίου 1957 ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, στην ηλικία των 18του χρόνων, απαγχονίστηκε από του Άγγλους κατακτητές στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας.

Εις ανάμνηση δημοσιεύουμε το τελευταίο του γράμμα:

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ

Παλιοί συμμαθηταί,

Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του. Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.

Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.

Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.

Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.

Γειά σας παλιοί συμμαθηται. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.

Αν ζω, θα με βρει εκεί.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Ὡς φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ, ἔχοντας πληροφορηθεῖ μόλις προσφάτως τὰ σχέδια ὁρισμένων προσώπων γιὰ ἵδρυση «τμήματος ἰσλαμικῶν σπουδῶν» ἐντός τῆς ἱστορικῆς Σχολῆς μας, ἐπιθυμοῦμε νὰ τοποθετηθοῦμε καὶ νὰ διατρανώσουμε την πλήρη καὶ κάθετη ἀντίθεσή μας πρὸς κάθε ἐμπλεκόμενο!

Ἡ ἀντίθεσή μας αὐτή, δὲν εἶναι αὐθαίρετη καὶ ἀναιτιολόγητη, οὔτε καταφέρεται ἐνάντια σὲ ὅσους ἀνθρώπους θρησκεύουν στὸ Ἰσλάμ, ἄλλωστε ἡ πίστη τοῦ καθενὸς ἀποτελεῖ ἀναφαίρετο θεμελιῶδες δικαίωμα, τὸ ὁποῖο κατοχυρώνεται θεσμικὰ ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα. Αὐτὸ τὸ ὁποῖο μᾶς κάνει στὴ συγκεκριμένη περίπτωση ἀντίθετους σὲ ἕνα τέτοιο σχέδιο εἶναι:...

Α) τὸ γεγονὸς πὼς γιὰ πρώτη φορὰ σὲ πανευρωπαϊκὸ ἐπίπεδο καὶ δὴ σὲ χώρα Ὀρθόδοξη, ἐπιχειρεῖται μὲ προκλητικὸ τρόπο τὸ ἀντισυνταγματικὸ ἐγχείρημα τῆς θεσμικῆς καθιέρωσης καὶ ἀναγνώρισης στὸν εὐαίσθητο χῶρο τῆς παιδείας, καὶ μάλιστα στὴν ἀνώτατη βαθμίδα, ποὺ εἶναι τὸ Πανεπιστήμιο, ἑνὸς θρησκευτικοῦ μορφώματος ποὺ ἀπορρίπτει τὸ βασικὸ δόγμα τῆς Τριαδικότητας τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, καὶ ποὺ καθυβρίζει τὴ θεότητα τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κάτι ποὺ ἀποτελεῖ ξεκάθαρα «βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Ἐπειδὴ τὸ θέμα τῆς σωτηριολογίας, ἐξ ἀπόψεως ὀρθοδόξου, φαίνεται πῶς δὲν ἀπασχολεῖ τοὺς ὑπέρμαχους αὐτοῦ τοῦ σχεδίου, τοὺς ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς ὅτι ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης τονίζει ξεκάθαρα πώς «τὶς ἐστιν ὁ ψεύστης εἰ μὴ ὁ ἀρνούμενος ὅτι Ἰησοῦς οὐκ ἔστιν ὁ Χριστός; οὗτος ἐστιν ὁ ἀντίχριστος, ὁ ἀρνούμενος τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱόν. πᾶς ὁ ἀρνούμενος τὸν υἱὸν οὐδὲ τὸν πατέρα ἔχει.»[1].

Β) διότι τὸ Ἰσλὰμ ἀποτελεῖ ἕνα ἀντιδημοκρατικό, βίαιο καὶ ρατσιστικὸ ἀνθρωποπαθὲς κατασκεύασμα, ἡ διδασκαλία τοῦ ὁποίου -διὰ μέσου τοῦ ανίερου Κορανίου- προτρέπει τοὺς «πιστοὺς» σὲ πράξεις βίας εἰς βάρος τῶν «ἀπίστων», ὅλων ὅσων δηλαδὴ δὲν ἀσπάζονται τὸ Ἰσλάμ, μὲ βάση τὸ Κοράνι. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποδεχθοῦμε στοὺς κόλπους μίας ὀρθόδοξης, ἐπὶ τὴ βάση της, Θεολογικῆς Σχολῆς, νὰ διδάσκεται μία θρησκεία μὲ ἔντονα στοιχεῖα φασισμοῦ, πού καταπιέζει πληθώρα κοινωνικῶν ὁμάδων, ὅπως εἶναι οἱ γυναῖκες, ἐπὶ παραδείγματι, πού ἐξευτελίζονται μὲ βαρβαρότητα «ἐν ὀνόματι τῆς πίστεως»; Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐνστερνιζόμαστε τὴν «ἀπαίτηση» τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Ἰσλάμ, νὰ λάβουν βῆμα ἐκπαιδευτικὸ σὲ μία, πνευματικά, ἑτέρου γένους χώρα, ὡς δικαίωμα ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν «ἀρχὴ τῆς ἀναλογικότητας», ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ ἰσλαμιστὲς στὶς χῶρες τους καταπατοῦν κάθε ἔννοια θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καὶ δικαίου; Πῶς παραγνωρίζουμε τὸ γεγονὸς ὅτι, σχεδὸν σὲ καθημερινὴ βάση, πολλοὶ Χριστιανοὶ μαρτυροῦν στὰ χέρια μουσουλμάνων φονταμενταλιστῶν στὶς ἰσλαμικὲς χῶρες;

Γ) ἐπειδὴ οἱ λόγοι τοὺς ὁποίους ἐπικαλοῦνται οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ σχεδίου εἶναι τάχα «ἐθνικοί», γιὰ νὰ ἐκπαιδεύονται οἱ ἱεροδιδάσκαλοι τῆς μειονότητας σὲ ἐπίπεδο πανεπιστημιακὸ κι ὄχι ἀπὸ τὶς παράνομες μουφτεῖες τοῦ τουρκικοῦ προξενείου, ἐρωτοῦμε: Ἀκόμα κι ἂν πρόκειται γιὰ πολιτικὸ σχεδιασμὸ τοῦ «κεντρικοῦ κράτους τῶν Ἀθηνῶν», πόσο ἀξιόπιστη μποροῦμε νὰ θεωρήσουμε μία τέτοια πολιτική, ὅταν τὸ ἑλληνικὸ κράτος παραμένει μονίμως ἐνδοτικὸ στὴν ἐξωτερικὴ πολιτική του, μὴ διεκδικώντας οὔτε τὰ ἱστορικὰ δίκαιά του, στὰ πλαίσια τῆς «ἀρχῆς τῆς ἀναλογικότητας»; Ποιὸς μπορεῖ ἄραγε νὰ ἀποκλείσει τὸ ἐνδεχόμενο, πίσω ἀπὸ τὴν ἵδρυση ἑνὸς «τμήματος ἰσλαμικῶν σπουδῶν» νὰ βρίσκεται μία στρατηγικὴ ἐπιδίωξη τῆς Ἄγκυρας γιὰ «μετατόπιση» τοῦ θρακικοῦ ζητήματος πρὸς τὴν ἐνδοχώρα; Ἐπιπλέον, ποιὸς μπορεῖ νὰ διασφαλίσει ὅτι οἱ «ἐκπαιδευτὲς» τοῦ ἐν λόγω τμήματος, δὲν θὰ συνεχίσουν νὰ ὁρίζονται ἐμμέσως πλὴν σαφῶς ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα;

Δ) σὲ μία ἐποχὴ ποὺ γίνεται πολλὴ φασαρία γιὰ τὸν ὁμολογιακὸ ἢ μή, χαρακτήρα ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἔχει τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὴν ἑλληνικὴ δημόσια ἐκπαίδευση, μὲ ποιὸ κριτήριο ὁρισμένοι πολέμιοι τοῦ ὁμολογιακοῦ μαθήματος, εἰσηγοῦνται καὶ ἀποδέχονται τὴν ἵδρυση ἑνὸς «τμήματος ἰσλαμικῶν σπουδῶν», ποὺ ἡ διδασκαλία του θὰ βασίζεται στὸ Κοράνιο, καὶ ἄρα στην «ὁμολογιακὴ κατάρτιση» τῶν μουσουλμάνων; Ἄραγε ἰσχύουν ἄλλα κριτήρια γιὰ τὸν τρόπο διδασκαλίας τοῦ Ἰσλάμ, καὶ ἄλλα γιὰ τὸν τρόπο διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδοξίας;

Ε) τέλος, θὰ πρέπει νὰ θυμίσουμε σὲ κάποιους ὅτι ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Θεσσαλονίκης, ἀποτελεῖ παγκόσμιο σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὶς σπουδὲς Ὀρθοδόξων, ἀλλὰ καὶ μὴ Ὀρθοδόξων, ἕνα οἰκουμενικὸ κέντρο Ὀρθοδόξων Σπουδῶν. Ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Θεσσαλονίκης εἶναι ἕνας τίτλος τιμῆς ἀπὸ μόνη της, γιὰ ὅσους εἶχαν καὶ ἔχουν τὴν εὐλογία νὰ σπουδάζουν στὰ ἱερὰ χώματα τῆς Συμβασιλεύουσας τοῦ Βυζαντίου, καὶ πόλεως τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Διερωτώμεθα λοιπόν, πῶς θὰ ἐπιτρέψουμε ἔτσι, «ἐλαφρὰ τῆ καρδία», αὐτὸ τὸ παγκοσμίου φήμης πανορθόδοξο κέντρο σπουδῶν, νὰ ἀλωθεῖ μὲ ὑπογραφὴ δική μας, ἀπὸ τοὺς ἐκπροσώπους τοῦ φονταμενταλιστικοῦ Ἰσλάμ;

Ἐν κατακλείδι, ἐπιθυμοῦμε νὰ ἀναφέρουμε πὼς ὡς Ὀρθόδοξοι πρωτίστως φοιτητὲς τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ, προβληματιστήκαμε ἰδιαιτέρως ὅταν πληροφορηθήκαμε ὅτι ἐπίκειται αὐτὴ ἡ αἰφνιδιαστικὴ ἐξέλιξη γιὰ τὴν ἀγαπημένη μας Σχολή. Ἐνθυμούμενοι μάλιστα τὸ τραγικὸ γεγονὸς ποὺ ἔλαβε χώρα πρὶν ἀπὸ περίπου ἕνα χρόνο στὸ Λονδίνο, ὅταν ἕνας φονταμενταλιστὴς ἰσλαμιστὴς ἀποκεφάλισε στὴ μέση τοῦ δρόμου δύο ἄτυχους χριστιανοὺς πολίτες καὶ ἐρευνώντας στὸ διαδίκτυο κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες τῆς ὑπόθεσης, μὲ ἔκπληξη διαπιστώσαμε πὼς ὁ σφαγέας τοῦ Λονδίνου εἶχε προσηλυτιστεῖ ἐντός τοῦ ἀγγλικοῦ ἐδάφους, ἀπὸ σχολὴ ἰσλαμική, ἡ ὁποία εἴχε κρατικη στήριξη καὶ χρηματοδότηση. Δὲν ἀποτελοῦσε δηλαδὴ ἡ φρίκη αὐτὴ προϊὸν ἔλευσης ἰσλαμιστῶν μεταναστῶν, ἀλλὰ δημιουργίας τρομοκρατῶν ἐντός τοῦ ἀγγλικοῦ ἐδάφους ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μέχρι τὸ τέλος, μέσω προσηλυτισμοῦ [2]. Ἀναλογιζόμενοι λοιπὸν αὐτὸ τὸ πρόσφατο τραγικὸ περιστατικὸ σὲ μία εὐρωπαϊκὴ πρωτεύουσα, εὐχόμαστε καὶ ἐλπίζουμε νὰ πρυτανεύσει ἡ σύνεση μεταξὺ ὅλων τῶν ἐμπλεκόμενων ἁρμόδιων φορέων, ποὺ θὰ κληθοῦν νὰ ἀποφασίσουν γιὰ αὐτὸ τὸ τόσο σημαντικὸ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὴν ταυτότητα τῆς Σχολῆς μας.

____________________________

[1] Α΄ Ἰω. β΄ 22-23

[2] http://olympia.gr/2013/05/24/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD/#more-27532

ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/03/blog-post_7.html

Απορρίπτουν απόλυτα και κατηγορηματικά την προσπάθεια που καταβάλλεται εκ μέρος της διοίκησης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου τη Θεσσαλονίκης

Την κατηγορηματική τους άρνηση σε οποιαδήποτε ιδέα ίδρυσης κατεύθυνσης ή τμήματος Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου τη Θεσσαλονίκης εκφράζουν οι 115 εφημέριοι της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης.

Σε ανακοίνωσή της η Μητρόπολη δημοσιοποιεί το ψήφισμα της ιερατικής σύναξης της 28ης Φεβρουαρίου όπου σημειώνεται ότι:

«Οἱ ἑκατὸν δεκαπέντε (115) ἐφημέριοι ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στὴν τακτικὴ μηνιαία Ἱερατικὴ Σύναξή τους μὲ τὴν παρουσία καὶ τὴν ὁμιλία τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ἀνθίμου, μετὰ ἀπὸ ὅλη τὴν ἐνημέρωση στὰ τρέχοντα προβλήματα καὶ στὰ ποιμαντικὰ ζητήματα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καὶ μετὰ ἀπὸ διαλογικὴ συζήτηση γιὰ τὸ πῶς θὰ διοργανωθοῦν καλύτερα οἱ προσπάθειες προσφορᾶς καὶ διακονίας πρὸς τὸν λαό μας, ἀπεφάσισαν καὶ συνεσκέφθησαν νὰ συντάξουν τὸ παρὸν ΨΗΦΙΣΜΑ μὲ τὸ ὁποῖο:

1. ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ἄμεσα, ἀπόλυτα καὶ κατηγορηματικὰ τὴν ἰδέα καὶ τὴν προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται γιὰ νὰ ἱδρυθῇ τμῆμα ἢ κατεύθυνση ἰσλαμικῶν σπουδῶν στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Φρίττουν ὅσοι Θεσσαλονικεῖς ἄκουσαν μιὰ τέτοια πρόθεση.

2. ΚΑΛΟΥΝ τὶς ἁρμόδιες ἀρχές, τοὺς πνευματικοὺς φορεῖς, τοὺς φοιτητές, ὅλο τὸν ὑπαλληλικὸ κόσμο, τοὺς ἐργαζομένους συμπολῖτες, τὰ φιλομακεδονικὰ σωματεῖα, καὶ τὶς ἰδιωτικὲς πρωτοβουλίες τῆς πό-λεως νὰ συμπράξουν καὶ νὰ βοηθήσουν προκειμένου νὰ ἀποτραπῇ αὐτὴ ἡ ἐπικίνδυνη εἴσοδος τοῦ Ἰσλὰμ στὴν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης.

3. ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΝ ὅτι οἱ συνέπειες ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἰσλὰμ σὲ εὐρωπαϊκὲς χῶρες καὶ σὲ χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἔχει δημιουργήσει παντοῦ προβλήματα συγκρούσεων καὶ ἀναμετρήσεων καὶ καταστροφῶν ποὺ καθημερινῶς δημοσιεύονται στὰ ΜΜΕ καὶ στὸν τύπο, καὶ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ὅτι δὲν ἔχουν καμμία ἀντιδικία ἢ ἐχθρότητα μὲ τὴν θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλ’ ὄχι καὶ νὰ εἰσαγάγουν κάποιοι στὰ δώ-ματα τῆς Χριστιανικῆς Ὀρθοδοξίας τὸ περιεχόμενο τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ.

4. ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΝ στοὺς παράγοντες τοῦ τόπου μας, ὅτι οἱ ἁρμόδιοι τοῦ Ἰσλὰμ στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ σαράντα χρόνια ἐμπαίζουν τὸ Πατριαρχεῖο μας καὶ τοὺς ἐναπομείναντες Χριστιανοὺς γιὰ νὰ δοθῇ ἄδεια ἐπαναλειτουργίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ἐνῷ μερικοὶ ἐδῶ θέλουν νὰ ἀνοίξουν κερκόπορτες γιὰ νὰ ἐγκατασταθῇ τὸ Ἰσλὰμ στὸ ἱστορικὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο καὶ στὴ Χριστιανικὴ Θεσσαλονίκη τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.

5. EΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ καὶ πάλιν τὴν ἀμετάβλητη θέση τους ὅτι ἡ προσπάθεια δημιουργίας κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονί-κης πρέπει νὰ ἀποτραπῇ ὁπωσδήποτε διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ ἀξιοπρέπεια καὶ τὸ καλῶς νοούμενον συμφέρον τοῦ πληρώματος τῶν Ὀρθο-δόξων Χριστιανῶν τῆς Θεσσαλονίκης.

6. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΨΗΦΙΣΜΑ θὰ δοθῇ ἁρμοδίως στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας, στὸν κ. Πρύτανι τοῦ ΑΠΘ, στὸν κ. Πρόεδρο τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, καὶ στὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως.

Οἱ Ἐφημέριοι Ἱερεῖς

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης τῆς ἐξουσιοδοτηθείσης Ἐπιτροπῆς

28-2-2014»

ΠΗΓΗ: http://www.protothema.gr/greece/article/359256/ohi-tis-mitropolis-se-tmima-islamikon-spoudon-sti-thessaloniki/

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος σε συνέντευξή του, κάνει λόγο για τις υλικές επιθυμίες και την κρυφή ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου.

Με ένα άρθρο με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο, «Korkutan Senaryo», δηλαδή, «Φοβερό Σενάριο», της τουρκικής εφημερίδας Vatan, που αναδημοσιεύεται και στην εφημερίδα MilliGazete, ο αρθογράφος Ruşen Çakir επισημαίνει ότι με τις τελευταίες αποκαλύψεις για μεγάλη διαφθορά του προσωπικού και συγγενικού περιβάλλοντος του Ερντογάν και τις έντονες αντιδράσεις του Τούρκου πρωθυπουργού, η Τουρκία οδηγείται σε μια πολύ σκληρή εσωτερική σύγκρουση που μπορεί να καταλήξει ακόμα και σε πολυδιάσπαση, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή, ενώ είναι σε εξέλιξη πολύ σημαντικά ζητήματα.

Ενώ τι μέρες αυτές έχουν ξεσπάσει και νέα σκάνδαλα για τον Ερντογάν και το περιβάλλον του, η κατάσταση στο εσωτερικό της Τουρκίας πολώνεται επικίνδυνα και σχεδόν καθημερινά γίνονται άγρια επεισόδια ξυλοδαρμού μεταξύ οπαδών και αντίπαλων του Ερντογάν εν όψει των δημοτικών εκλογών της 30ης Μαρτίου.

Το μεγάλο δίλλημα που πλέον έχει αναδυθεί, σύμφωνα και με τον Τούρκο αρθογράφο, είναι αν η Τουρκία θα προχωρήσει στις απαραίτητες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, ή θα γλιστρήσει σε ένα πιο δικτατορικό ισλαμικό καθεστώς που θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη «θύελλα» αντιδράσεων.

Οι τελευταίες κινήσεις του Ερντογάν με την εκδηλωμένη πρόθεση του να επέμβει ακόμα και στο διαδίχτυο, με την απαγόρευση του youtube και του facebook, δείχνουν πως όσο εκτραχύνεται η κατάσταση, τόσο ο Τούρκος πρωθυπουργός θα προχωρεί σε πιο αντιδημοκρατικά μέτρα που όμως θα πολώσουν ακόμα περισσότερο το ήδη εκρηκτικό εσωτερικό κλίμα.

Ο κίνδυνος ακόμα και για την επιβολή ενός καθεστώτος τύπου Σαρίας, με την επικράτηση των γνωστών φανατικών Σαλαφιστών, γίνεται όλο και πιο έντονος καθώς η κατάσταση οδηγείται σε όλο και πιο ακραίες θέσεις από την κυβέρνηση του Ερντογάν, (άλλωστε οι φίλοι και το πρότυπο του Τουρκου πρωθυπουργού, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Αιγύπτου, είναι φανατικοί Σαλαφιστές).

Παράλληλα η τελευταία πρόθεση του Ερντογάν να ζητήσει από την Αμερική την έκδοση του Γκιουλέν, «άναψε» ακόμα περισσότερο τα πνεύματα κατά του Τούρκου πρωθυπουργού και από το τάγμα του μετριοπαθή ισλαμιστή ηγέτη, που ελέγχει αρκετά τουρκικά ΜΜΕ.

Εκείνο όμως που προκαλεί μεγάλη εντύπωση και πολλά ερωτηματικά, είναι από πού και πως έγιναν όλες αυτές οι υποκλοπές και μαγνητοφωνήσεις προσωπικών συνομιλιών του Ερντογάν. Ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει εξοργιστεί γιατί διαπίστωσε πως λειτουργεί ένας μηχανισμός παρακολουθήσεων ανεξέλεγκτος από την τουρκική μυστική υπηρεσία, την ΜΙΤ, (που είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο του) και μάλιστα, όπως υπαινίχτηκε, ο μηχανισμός αυτός κατευθύνεται από έξω λειτουργεί αποσταθεροποιητικά.

Το εντυπωσιακό είναι πως οι υποκλοπές και στη συνέχεια η δημοσιοποίηση των απορρήτων τηλεφωνικών συνομιλιών του Ερντογάν με τον γιο του Μπιλάλ και παράλληλα των τηλεφωνικών υποκλοπών σε δεκάδες άλλα δημόσια πρόσωπα, έγινε με τελευταίας τεχνολογίας όργανα υποκλοπών, για να μπορούν στη συνέχεια να εκβιάζουν τον πολιτικό κόσμο της Τουρκίας.

Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι οι μηχανισμοί αυτοί, όπως και τα κρυπτογραφικά τηλέφωνα του Ερντογάν και του περιβάλλοντος του, είναι παραγωγής των δυο μεγάλων τουρκικών πολεμικών βιομηχανιών, της Aselsan και της Tübitak. Εδώ γεννούνται πολλά ερωτηματικά. Οι δυο αυτές πολεμικές βιομηχανίες θεωρήθηκαν σαν η «πηγή» του σκανδάλου των υποκλοπών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων του Τούρκου πρωθυπουργού.

Για το θέμα αυτό υπάρχει μεγάλο παρασκήνιο, που δεν είναι της ώρας να αναφερθούμε. Γεγονός πάντως είναι πως όλα αυτά δείχνουν πως στην Τουρκία μαίνεται ένας υπόγειος και έντονα παρασκηνιακός πόλεμος μεταξύ μυστικών υπηρεσιών, ενώ εδώ και καιρό είχε αρχίσει ένας αδυσώπητος «μυστικός» αγώνας έλεγχου των παρακολουθήσεων και των υποκλοπών, με πολλές «εκρηκτικές» προεκτάσεις στο πολιτικό και όχι μόνο πεδίο.

Όλα αυτά δείχνουν ότι η Τουρκία οδηγείται σε μια μεγάλη εσωτερική σύγκρουση. Οι Κούρδοι ετοιμάζονται μετά τις δημοτικές εκλογές της 30 Μαρτίου να ανακηρύξουν αυτονομία.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και ενώ συνεχίζεται η κρίση της Ουκρανίας, ο εμφύλιος της Συρίας, ενώ μαίνεται ο πόλεμος των ενεργειακών αγωγών, εμείς εδώ στην Ελλάδα, με μια μνημονιακή κατοχική κυβέρνηση, έχουμε βγει στην γύρα για να ξεπουλήσουμε όλα τα εθνικά μας θέματα, όπως Κυπριακό, Θράκη, Αιγαίο, ΑΟΖ, κλπ.

Η Τουρκία διαλύεται και εμείς χορεύουμε τον χορό του… Ζαλόγγου!

Α ρε καημένε Μακρυγιάννη!

Εσύ πολέμησες για να χορεύουν πάνω στα συντρίμμια της σύγχρονης Ελλάδας, ο ΓΑΠ, ο Αντωνάκης και ο ευτραφής Βαγγέλαρος, «άξιοι» απόγονοι, αξίων προγόνων!

Ο Εφιάλτης δεν πέθανε ποτέ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος - Συγγραφέας – Τουρκολόγος

Πηγή: http://kostasxan.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7904.html

Θέμα μεταφορᾶς στὴν Τραπεζούντα τῆς Τουρκίας γιὰ τὴν φετινὴ λειτουργία τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνας τῆς Παναγίας Σουμελᾶ μὲ τὸ Χριστό, ποὺ εἶχε ζωγραφίσει ὁ Ἅγιος Λουκᾶς καὶ ἐδῶ καὶ δεκαετίες βρίσκεται στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στὸ ὅρος Βέρμιο, θέτει ὁ Δήμαρχος περιοχῆς Μάτσκα τῆς Τουρκίας, κ. Ἐρτουγροὺλ Γκέντς. Πέραν ὅμως τοῦ αἰτήματος γιὰ μεταφορά της γιὰ τὴν λειτουργία, ἀνοίγει διὰ τῆς πλαγίας καὶ εὐρύτερο θέμα ἀναφέροντας ὅτι "ἤδη ἡ πατρίδα της εἶναι ἐδῶ"...

Τὸ θέμα ἀναδεικνύουν οἱ ἐφημερίδες Τakvim καὶ Sabah. Οἱ ἐφημερίδες μὲ τίτλους «Νὰ ἔρθει ἡ εἰκόνα στὴ λειτουργία» καὶ «Ἡ Σουμελὰ ἔχει ἕνα αἴτημα ἀπὸ τὸ γείτονα: Νὰ ἔρθει ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ γιὰ τὴν λειτουργία», ἀντίστοιχα, γράφουν ὅτι τὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στὴν Τραπεζούντα, στὸ ὁποῖο ἄρχισαν νὰ γίνονται λειτουργίες μετὰ ἀπὸ 88 χρόνια, ἑτοιμάζεται φέτος γιὰ... τὴν πέμπτη λειτουργία, τὸν Αὔγουστο.

"Ἡ πατρίδα της εἶναι ἐδῶ"

Ὁ δήμαρχος τῆς περιοχῆς Μάτσκα, κ. Ἐρτουγροὺλ Γκέντς εἶπε ὅτι ξεκίνησαν ἐργασίες ἔτσι ὥστε νὰ φέρουν γιὰ τὴ φετινὴ λειτουργία τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ποὺ βρίσκεται στὴν Ἑλλάδα καὶ εἶχε ζωγραφιστεῖ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Λουκᾶ. Ὁ κ. Γκεντς εἶπε ὅτι μὲ τὴν ἔναρξη τῶν λειτουργιῶν ἀναπτύχθηκαν οἱ σχέσεις μεταξύ των δύο χωρῶν καὶ πρόσθεσε: «Στὴν πραγματικότητα θελήσαμε νὰ γίνει ἐδῶ καὶ ἡ λειτουργία γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ἀλλὰ δὲν ἔγινε. Στὴ συνέχεια ξεκινήσαμε ἐνέργειες γιὰ τὴ μεταφορὰ τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἐδῶ. Ἤρθαμε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ καὶ Τουρισμοῦ. Θὰ ἀναφέρω τὸ θέμα καὶ στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Νὰ μεταφερθεῖ ἡ εἰκόνα κατὰ τὴ λειτουργία ποὺ θὰ γίνει φέτος καὶ νὰ παρουσιαστεῖ στοὺς ἀνθρώπους. Ἤδη ἡ πατρίδα της εἶναι ἐδῶ».

Ἑκατομμύρια ἐπισκέπτες στὸ Βέρμιο

Ἡ εἰκόνα αὐτή, γράφει ἡ Τakvim, εἶναι ἡ πιὸ μεγάλης ἀξίας καὶ θαυματουργὴ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ. Οἱ πιστοί, πιστεύουν ὅτι εἶναι πολὺ θαυματουργὴ καὶ προστατεύει τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὶς κακὲς ἀσθένειες καὶ τὰ κακὰ πνεύματα. Ἡ ἐν λόγω εἰκόνα,προσθέτουν, εἶχε τοποθετηθεῖ στὸ Μοναστήρι στὸ ὅρος Βέρμιο, στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα κάθε χρόνο ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἐπισκέπτονται τὸ μοναστήρι αὐτὸ γιὰ νὰ δοῦν τὴν εἰκόνα.

Ἡ Sabah ἀναφέρει τὸ δημοσίευμα, ἐκτός των παραπάνω, ὅτι οἱ ἱερεῖς ποὺ ἐγκατέλειψαν τὴν περιοχή, κατὰ τὴν ἀνταλλαγὴ τὸ 1923 ἔθαψαν μαζὶ μὲ διάφορα ἱερὰ σκεύη καὶ τὴν εἰκόνα στὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Βαρνάβα σὲ ἀπόσταση ἑνὸς χιλιομέτρου. Μετὰ ἀπὸ συνομιλίες τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος Ἐλευθέριου Βενιζέλου μὲ τὸν Πρωθυπουργὸ τῆς Τουρκίας Ἰσμὲτ Ἰνονοῦ στὶς 22 Ὀκτωβρίου τοῦ 1931 ἡ εἰκόνα ποὺ πῆρε ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταίους μοναχούς τους Μοναστηρίου τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ὁ Πατὴρ Ἀμβρόσιος, ἐκτέθηκε ἐπὶ 20 χρόνια στὸ Μπενάκειο Μουσεῖο τῆς Ἀθήνας.

Ἐπιμέλεια: Λ. Λιγουριώτης

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2014/03/blog-post_4.html

ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,  ΠΟΥ ΕΞΕΛΕΞΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΩΝΤΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ! 

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΘΑ ΣΚΟΤΙΖΩΝΤΑΙ;

Δεν πρόλαβε να περάση λίγος καιρός, αφ ότου από τη θέση αυτή καταγγείλαμε, ότι στη Βουλή των Ελλήνων συνετελέσθη ένα οικονομικό έγκλημα και να –δυστυχώς- έχουμε πάλι τα ίδια! Στις 17 Φεβρουαρίου εγράψαμε: ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ..... ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΠΤΩΧΕΥΣΕΩΣ ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΙ ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ! Ήσαν οι κύριοι κ.Βουλευτές μας, αυτοί που με απόφασή τους χάρισαν διακόσια τόσα εκατομμύρια (200.000.000) € στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και όχι μόνον!

Να, λοιπόν, ότι τα οικονομικά εγκλήματα συνεχίζονται! Μια είδηση, που λάβαμε προ ημερών, λέγει ότι σύμφωνα με νεώτερη απόφαση, που έλαβε η Βουλή,  «προς το αρχείο οδεύει η έρευνα των οικονομικών εισαγγελέων για τα δάνεια εκατομμυρίων ευρώ, που χορηγήθησαν στον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel”.   Χαρίζουν στο Mega  αφειδώς τα εκατομμύρια, ώστε οι φωστήρες διαφωτιστές Στελέχη και Δημοσιογράφοι του Καναλιού να συνεχίζουν ανενόχλητοι το έργο τους, δηλ. να  στρεβλώνουν τα γεγονότα, να αναδεικνύουν ασήμαντα θέματα ως σημαντικώτατα, να εφαρμόζουν το σχέδιο πλύσεως του εγκεφάλου μας, να εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, (βλ. το Σχέδιο Αννάν για την Κύπρο προ ολίγων ετών), να ξεθεμελιώνουν ό,τι ελληνικό, ό,τι εθνικό και ό,τι Ορθόδοξο κι εμείς να λέμε το νέο σλόγκαν, που λανσάρουν, το « Mega  μου»!

Δεν είμεθα αρμόδιοι για να διερευνήσουμε σε βάθος την είδηση, η οποία οπωσδήποτε αναφέρεται στο ...ευτελές χρηματικό ποσό των ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ €! Στη συνέχεια θα διαβάσετε την σχετική είδηση. Εμείς κατ’  ανάγκην θα σας πούμε με ωμή γλώσσα τα λόγια που σας λέγουν οι κ.κ. Βουλευτές σας, τα οποία -δυστυχώς- σεις δεν τα ακούτε: «Έλληνα Πατριώτη, Έλληνα Ραγιά, Έλληνα Βλάκα σκάσε και ……δούλευε!». 

Καθήστε, λοιπόν, αδελφοί μου στον καναπέ σας και αφήστε τους εξυπνάκηδες της Βουλής, των ΜΜΕ, της Εφορείας, της Τραπέζης  να κυνηγάνε τον φτωχό για χρέος 100 €, να οδηγούν δέσμιους στη Φυλακή μικροεπιχειρηματίες και βιοπαλαιστές για κάποια χρέη 5.000 - 10.000 € προς το Ελληνικό Δημόσιο ή να δημεύουν την ακίνητη περιουσία σας, ενώ την ίδια ώρα χαρίζουν δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμυρίων € και  με τον τρόπο αυτό απαλλάσσουν τους μεγαλοκαρχαρίες του Συστήματος από τα υπέρογκα  χρέη τους!  Είχαμε τους καταχραστές των εξοπλιστικών Προγραμμάτων, είχαμε τους φοροφυγάδες της περίφημης λίσταςLagard, είχαμε τους διορισμούς  από το παράθυρο προσώπων από το στενό συγγενικό περιβάλλον των κατά καιρούς διατελεσάντων Υπουργών επί των Οικονομικών, είχαμε τελευταία και τη σπατάλη του Δημοσίου χρήματος και το μεγάλο φαγοπότι με τις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, και τώρα τελευταία βλέπουμε να χαρίζουν δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων σε μεγαλοκαρχαρίες!  

Καθήστε στον καναπέ σας και αφήστε όλους, ακόμη κι εμάς τους πνευματικούς ταγούς σας, τους Μητροπολίτες της Χώρας, να βλέπουμε απαθώς όχι μόνον το ξεπούλημα της Χώρας, αλλά και την οικονομική κατακρεούργηση  των πενομένων χριστιανών αδελφών μας! Πάει πια! Τώρα πια δεν γίνεται λόγος για τους «νεόπλουτους» του ΠΑΣΟΚ! Τώρα πια πληθύνονται οι τάξεις «των νεόπτωχων» αδελφών μας, οι οποίοι κατά την πλειονότητά τους προέρχονται από τις τάξεις της συντηρητικής λεγομένης παρατάξεως! Οι πρώτοι βολεύθηκαν πια και δεν ομιλούν!  Οι άλλοι, δηλ. τα κορόϊδα, τα θύματα, οι «νεόπτωχοι» δεν διαμαρτύρονται, δεν ομιλούν! Βλέπουν και …..σιωπούν!

Του ΒΑΓΓ. ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ -"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

Ελάτε, λοιπόν, αδελφοί μου, ελάτε να σκύψουμε το κεφάλι μας, χωρίς διαμαρτυρίες, για να μας το κόψουν οι ισχυροί της ημέρας! Διερωτώμαι: Χάθηκε το ελληνικό φιλότιμο; Χάθηκε πια η λεβεντιά, η αντρειοσύνη;  Χάθηκαν πια οι ηρωϊκές μορφές σ’ αυτόν εδώ τον τόπο; Χάθηκαν τα μεγάλα αναστήματα; Χάθηκαν οι αντιστασιακοί Ήρωες του Μεσολογγίου; Χάθηκαν οι Μπουμπουλίνες; Χάθηκαν οι Αθανάσιοι Διάκοι; Δεν υπάρχει πια ούτε ένας Παπαφλέσσας; Τόσο πολύ έχουμε φτωχύνει;

Ώστε όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, σοφοί και άσοφοι, κληρικοί και λαϊκοί, Δεσποτάδες, Παπάδες, Διάκοι και χριστιανοί, όλοι μας ανεξαιρέτως,  γινήκαμε «χαφιέδες και ηλίθιοι;» Μπράβο μας!

Σαν επιστέγασμα και τυπικό δείγμα του χαφιεδισμού μας θα σας αναφέρω ένα απλό παράδειγμα: Ταξιδεύοντας με ιδιωτικό αυτοκίνητο στην νέα εθνική οδό και στον άξονα Κορίνθου-Αθηνών τώρα τελευταία είμεθα υποχρεωμένοι να καταβάλλουμε διπλά διόδια! Πληρώνουμε και όταν εισερχόμεθα στην εθνική οδό, εκεί κάπου στα Ίσθμια της Κορίνθου, αλλά πληρώνουμε και όταν εξερχόμεθα από την εθνική οδό, εκεί κάπου στον Ασπρόπυργο! Μπράβο μας!  Πήτε μου, παρακαλώ, με ποιά λογική, πρέπει να καταβάλλουμε διόδια, δηλ. τέλη διελεύσεως, δυό φορές για το ίδιο κομμάτι ενός δρόμου; Δεν είναι τρελλό αυτό; Ξεσηκώθηκε, λοιπόν, κάποιος; Διαμαρτυρήθηκαν μερικοί για την ληστεία, που υφιστάμεθα;  Δυστυχώς, όχι! Είμαστε, γι αυτό και μόνον, άξιοι της τύχης μας! Αναμείνατε, λοιπόν, στο ακουστικό σας! Σε λίγο η Τρόϊκα ή η Δόϊκα ή η Τριακοσιόϊκα (η Βουλή) θα μας ρουφάει το αίμα! Και πάλι μπράβο μας! 

ΕΛΕΥΣΙΝΑ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑ                                                  ΙΣΘΜΟΣ ΠΡΟΣ ΑΘΗΝΑ

Ορθόδοξε Έλληνα χριστιανέ! Πλησίασε το Χριστό μας και άφησέ Τον να διαφεντεύει τη ζωή σου, τη σκέψη σου, τις επιθυμίες σου. Θα Σε λυτρώσει, διότι «πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού»! Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια ευκαιρία να αποβάλουμε τον ρύπο της ψυχής μας δια της εξομολογήσεως και της αγωνιστικότητός μας εναντίον των παθών μας. Είναι επίσης μια ευκαιρία να αυξήσουμε τα πνευματικά μας αποθέματα διά της μελέτης του θείου λόγου, διά της πυκνής προσευχής, διά του συχνού εκκλησιασμού, διά της ασκήσεως της ελεημοσύνης, διά του αγιασμού της ψυχής μας.

Έλληνα, εσύ που άφησες την καρδιά σου αφύλακτη και σε εκυρίευσε η θρησκευτική αδιαφορία, άκουσέ με κι εσύ: Πληρώνοντας το τίμημα της αποστασίας από το δρόμο και το θέλημα του Θεού έγινες δούλος όχι μόνον των παθών σου, αλλά και των πολιτικών σου επιλογών! Έτσι όμως οι οδηγοί σου, τα πολιτικά σου ινδάλματα, σε αποχαύνωσαν! Σε κατέστησαν Ραγιά! Ραγιά και Βλάκα!

Έλληνα, Ραγιά και Βλάκα, σκάσε, λοιπόν, και δούλευε! Έτσι σου αξίζει!  Γι’ αυτό και τα χειρότερα έρχονται! Η Παγκόσμια Σιωνιστική Κυβέρνηση προωθεί τα σχέδιά της! Υποτάσσει, δηλ. εξαθλιώνει  οικονομικά, τους Λαούς και έτσι προωθεί τα Σχέδιά της. Αλλά περί αυτού θα τα πούμε στο επόμενο σημείωμά μας.

Αίγιον, 10 Μαρτίου 2014

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Ἡ λαχτάρα μας γιά τήν ὡραιότητα καί τήν ἀλήθεια φέρνει τά βήματά μας στήν Ἀκρόπολη τῆς Ἀθῆνας· στά χρόνια πού χτιζότανε ὁ Παρθενῶνας. Ἕνας ἀπό ἐκείνους τούς ἀθάνατους διδασκάλους τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ πασίγνωστος τότε ἀρχιτέκτονας Καλλικράτης, εἶναι ἐκεῖ. Τόν συναντᾶμε στά προπύλαια.

- Καλῶς τους. Ἀπό ποῦ μᾶς ἔρχεστε καί τί ζητᾶτε ἐδῶ στά μέρη μας τά ἱερά;

- Ἐρχόμαστε ἀπό τήν Ἑλλάδα τοῦ 2014. Εἴμαστε ἐμεῖς πού δώσαμε τό ὄνομά σου στήν τελευταία μας διοικητική μεταρρύθμιση, ἀλλά πού ποτέ μέχρι σήμερα δέν μπήκαμε στόν κόπο νά σέ γνωρίσουμε ἀπό κοντά καί νά σέ συμβουλευτοῦμε.

Ἐξήγησέ μας, σοφέ Καλλικράτη: Γιατί ὁ δικός μας «Παρθενῶνας», ὁ Καλλικρατικός μας Δῆμος, δέν εἶναι τόσο στέρεος, τόσο φωτεινός, τόσο ἑλκυστικός καί λειτουργικός, ὅπως καί ὁ δικός σου; Ποιά εἶναι τά μυστικά τῆς ἐπιτυχίας σου; Θά μᾶς τά πεῖς;

- Τά μυστικά, πού ζητᾶτε νά μάθετε, θά προσπαθήσω νά σᾶς τά πῶ μέ λόγια ἁπλά:

1ον) Ὅπως θά ἔχετε πληροφορηθεῖ, τό μεγαλειῶδες αὐτό ἔργο δέν εἶναι ἔργο ἑνός μονάχα ἀνδρός. Ὁ Ἰκτῖνος κι ἐγώ καταρτίσαμε τίς μελέτες καί τά σχέδια. Ἐπιστάτης καί ἐλεγκτής δαπανῶν ἤτανε ὁ τιμιώτατος Φειδίας, ἐνῶ   τήν γενική ἐπίβλεψη τήν εἶχε ὁ ἀνύστακτος ἄρχοντάς μας ὁ Περικλῆς.

Ἐπί ἕξι συνεχῆ χρόνια συνεργαστήκαμε ὅλοι μας ἁρμονικά , χωρίς ἐγωϊσμούς καί ἴδιον ὄφελος. Ὁ καθένας προσέφερε ἀπό τήν πλευρά του τό καλύτερο πού μποροῦσε. Ἔτσι γίνονται στίς πόλεις τά ἔργα τά σπουδαῖα. Ἔτσι νά κάνετε κι ἐσεῖς.

2ον) Σέ ὅλη του τήν ἔκταση, τό οἰκοδόμημα, κατασκευάστηκε μέ γνώμονα τόν κανόνα τοῦ Πολυγνώτου, καί μέ ἀναλογίες βασισμένες στήν διάμετρο τῶν κιόνων. Κανένας ἀρχιτέκτονας δέν μπορεῖ νά ἀναδείξει ἔργο περιφανές, χωρίς τήν χρήση σταθερῶν κανόνων καί ἀναλογιῶν.

Τό ἴδιο γίνεται καί μέ τίς ὑποθέσεις τοῦ Δήμου: Κανένας δήμαρχος καί κανένα δημοτικό συμβούλιο δέν μπορεῖ νά πετύχει στό ἔργο του, ἐάν δέν βασίζεται πάνω σέ σταθερούς κανόνες ἠθικῆς συμπεριφορᾶς καί νομιμότητας. Ὅσο γιά τίς «ἀναλογίες», αὐτές προκύπτουν ἀπό τό φιλότιμο καί τό παράδειγμα τῶν ἀρχόντων. Ἀνάλογα μέ τό ποιόν τους διαμορφώνονται καί οἱ πολίτες.

3ον) Δέν φαίνεται μέ τήν πρώτη ματιά, ἀλλά θά σᾶς τό ἀποκαλύψω: Οἱ κίονες τοῦ Παρθενῶνα δέν εἶναι κατακόρυφοι! Ἐάν προεκταθοῦν νοητά πρός τά πάνω, στά 1852 μέτρα ἀκριβῶς, συναντιοῦνται καί σχηματίζουνε μιά νοητή πυραμίδα. Ἡ κορυφή της εὐθυγραμμίζεται μέ τό κεφάλι τοῦ ἀγάλματος τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, πού βρίσκεται στό κέντρο τοῦ ναοῦ.

Παρόμοια μπορεῖτε νά λειτουργεῖτε κι ἐσεῖς μέσα στόν Δῆμο σας: Οἱ θελήσεις σας νά μήν εἶναι ἐντελῶς κατακόρυφες. Ἄς γέρνουν κάπως συγκαταβατικά, ὥστε εὔκολα νά συναντιῶνται καί νά γίνονται ἔτσι πιό δυνατές καί πιό καρποφόρες. Καί νά μήν ξεχνᾶτε ὅτι τό ποθούμενο σημεῖο συνάντησής τους εἶναι ἡ «κεφαλή τῆς Ἀθηνᾶς»· δηλαδή, ἡ Σοφία καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

4ον) Τό μεγαλύτερο ἀπ' ὅλα τά μυστικά εἶναι τά μέτρα πού πήραμε γιά τήν ἀντισεισμική δόμηση τοῦ Παρθενῶνα:

Πρῶτον, κάθε λίθος ἔχει ἐντελῶς δικό του σχῆμα, καί μέσα στό σύνολο κατέχει θέση αὐστηρά μοναδική.

Δεύτερον, γιά κάθε τμῆμα χωριστά προηγήθηκε λεπτομερής μαθηματική καί ἀρχιτεκτονική μελέτη.

Καί τρίτον, τά διάφορα μέρη τοῦ οἰκοδομήματος τά ἑνώσαμε γερά μεταξύ τους χρησιμοποιῶντας λιωμένο μολύβι.

- Καί γιατί μᾶς τά λές ὅλα αὐτά, πανεύφημε Καλλικράτη;

-Σᾶς τά λέω, διότι, ἐάν πράγματι ἐπιθυμεῖτε κι ἐσεῖς νά χτίσετε «ἀντισεισμικά» τόν δικό σας Καλλικρατικό «Παρθενῶνα», δέν ἔχετε παρά νά μᾶς μιμηθεῖτε ἀντίστοιχα:

α) Οἱ πολίτες μοιάζουνε μέ τούς λίθους τούς ποικιλόμορφους. Δέν εἶναι ἄτομα πανομοιότυπα· εἶναι πρόσωπα μέ ξεχωριστούς χαρακτῆρες ὁ καθένας, καί μέ χαρίσματα ἐπίσης ἰδιαίτερα. Γι' αὐτό καί ἡ «οἰκοδόμηση» τοῦ Καλλικρατικοῦ σας Δήμου θά γίνει τόσο πιό σταθερή ὅσο πιό κατάλληλα ἀξιοποιηθοῦνε τά διάφορα μέλη του.

β) Πρίν ἀπό κάθε ἀπόφαση καί πρίν ἀπό κάθε ἔργο τοῦ Δήμου ἄς προηγεῖται μελέτη ἐμβριθής, καί τίποτε νά μή γίνεται στά κρυφά καί στήν τύχη. Τά πρόχειρα ἔργα δέν ἀντέχουνε στούς «σεισμούς».

γ) Λαός καί διοίκηση γιά νά λειτουργήσουν «ἀντισεισμικά», δηλαδή μέ ἑνότητα, χωρίς ἀποκλεισμούς καί διχόνοιες, ἔχουνε ἀνάγκη ἀπό «λιωμένο μολύβι». Ἀναζητῆστε το, δυνατό καί ἀνόθευτο, στήν σοφία καί στήν ἀσκητική τῶν προγόνων σας.

Αὐτά εἶναι τά μυστικά μου, συμπληρώνει ὁ Καλλικράτης. Ἐάν θέλετε πραγματικά νά τιμήσετε τό ὄνομά μου στόν χῶρο τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης, βάλτε τα ἁπλῶς σέ ἐφαρμογή. Ἐσεῖς θά εἶστε οἱ κερδισμένοι.

Το φλέγον ζήτημα που έχει ανακύψει τις τελευταίες εβδομάδες στην εμφυλιακή Ουκρανία ανέδειξε τις τελευταίες μέρες και ένα άλλο πολύ σημαντικό θέμα...

Την παρουσία του ελληνικού στοιχείου στη χώρα και, πιο συγκεκριμένα, των συνολικά 150.000 Ελλήνων που ζουν σήμερα στην Ουκρανία και οι οποίοι τελούν υπό το φόβο και την ανησυχία που προκαλούν οι ένοπλες απειλές των νεοναζιστών εθνικιστών του «Δεξιού Τομέα» που έχουν πάρει τον έλεγχο της χώρας και απειλούν με εθνικές εκκαθαρίσεις.

-Μια υπόθεση 2.500 ετών...

Η παρουσία, ωστόσο, των Ελλήνων στην Ουκρανία και ιδιαιτέρως στην Χερσόνησο της Κριμαίας, έχει μακρότατη ιστορία, η οποία χρονολογείται ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ., οπότε και άρχισε η ελληνική εποίκιση στα παράλια της Μαύρης θάλασσας και στην χερσόνησο.

Tα ερείπια των αρχαίων ελληνικών πόλεων Σεβαστούπολη, Παντικαπαίου (Κιμμέριος Βόσπορος), Xερσονήσου,Φαναγόρειας, Θεοδόσιας κ.ά. μαρτυρούν την παλιά δόξα των Eλλήνων.

Χερσόνησος ονομάζεται σήμερα και επρόκειτο για μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι αρχαίοι Έλληνες σ΄ αυτή την περιοχή με τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν σιτηρά για την επιβίωση των δικών τους πόλεων-κρατών. Συγκεκριμένα η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο π. Χ. αιώνα αλλά σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στις αρχές του 3ου αιώνα π. Χ., μεγάλο μέρος του αγροτικού πληθυσμού σκοτώθηκε από ξένους εισβολείς.

Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την Κριμαία Ταυρίδα(αργότερα Ταυρική), σύμφωνα με το όνομα των κατοίκων της, των Ταύρων. Ο ιστορικός

Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ηρακλής όργωσε αυτή τη γη χρησιμοποιώντας ένα γιγάντιο ταύρο.

Κατά τα τέλη του 5ου αιώνα αρχαίοι Έλληνες αποικιστές άρχισαν να εγκαθίστανται κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας. Ανάμεσά τους υπήρχαν Δωριείς από την Ηράκλεια Ποντική και Ίωνες από τη Μίλητο που προσορμίστηκαν στη Θεοδοσία και το Παντικάπαιον.

-Από το Χρυσόμαλλο δέρας...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκεί βρισκόταν η μυθική Κολχίδα από όπου ο Ιάσονας πήρε το χρυσόμαλλο δέρας, δηλαδή το δέρμα (την προβιά) που απέμεινε από το κριάρι που έστειλε η Νεφέλη για να σώσει τον γιο της Φρίξο από τη θυσία που ήθελε να κάνει ο πατέρας του.

Σύμφωνα με τον μύθο, ο βασιλιάς Αθάμας έχοντας πάρει τον χρησμό από το μαντείο των Δελφών ότι ήταν ευθύνη του γιου του το γεγονός πως δε φύτρωσε το σιτάρι εκείνη τη χρονιά, αποφάσισε να τον θυσιάσει. Έτσι η μητέρα του Νεφέλη η οποία είχε πεθάνει, έστειλε από τον ουρανό ένα κριάρι με χρυσό δέρμα να τον αρπάξει από την επικείμενη θυσία. Το κριάρι λοιπόν άρπαξε τον Φρίξο και την Έλλη και τους πήγε στην Κολχίδα. Εκεί ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στον Δία και χάρισε το δέρμα του στο βασιλιά της Κολχίδας, Αιήτη που τον φιλοξενούσε. Εκείνος το κρέμασε σε μια βελανιδιά στο δάσος του θεού Άρη και έβαλε έναν ακοίμητο δράκο να το φυλάσσει.

-Στην Φιλική Εταιρεία

Η Φιλική Εταιρεία ήταν η σημαντικότερη από τις μυστικές οργανώσεις που σχηματίστηκαν για την προετοιμασία επανάστασης για την απελευθέρωση των Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό (τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας και σημαντικό λιμάνι στον Εύξεινο Πόντο) και σύμφωνα από τους παλαιότερους ιστορικούς, από τον Εμμανουήλ Ξάνθο, το Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ. Τέταρτο μέλος της, μυήθηκε ο Αντώνιος Κομιζόπουλος από τη Φιλιππούπολη.

Επίσης από τα πρώτα μέλη που μυήθηκαν ήταν και ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος (και μάλιστα κατά ορισμένες πηγές συνιδρυτής, πριν τον Ξάνθο που μυήθηκε αργότερα).

Οι Φιλικοί αφού μυούνταν στην Εταιρεία έδιναν όρκο πίστης και επικοινωνούσαν με κώδικες, ψευδώνυμα και συνθηματικές λέξεις.

Το σπίτι της οδού Κράσνη (πάροδος Ν. 18) στην Οδησσό, όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία.

-Οι Έλληνες της Κριμαίας από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα

Οι Έλληνες της Κριμαίας διαιρούνται σε δύο ομάδες: Είναι οι λεγόμενοι Ελληνόφωνοι-Ρωμαίοι και οι Τουρκόφωνοι-Ουρούμ. Είναι Έλληνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που προέρχονταν από την περιοχή του Πόντου που μετανάστευσαν και αποίκισαν την Κριμαία. Και οι δύο ομάδες μετανάστευαν στην περιοχή για πολλούς αιώνες (απ' τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι και 17ο αιώνα μ.Χ.) από την Ανατολία, κυρίως από τον Πόντο. Οι τελευταίοι εντάθηκαν στην κοινωνική και πολιτισμική ζωή του τόπου, με αποτέλεσμα να υιοθετήσουν την γλώσσα των Τατάρων της Κριμαίας ως μητρική γλώσσα.

Το 1777, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία, η Μεγάλη Αικατερίνη διέταξε την εγκατάσταση όλων των Ελλήνων από τη χερσόνησο στη Βόρεια Αζοφική, έτσι έγιναν γνωστοί ως Έλληνες της Αζοφικής (приазовские греки / priazovskie Greki).

Μερικοί γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι η διάλεκτος που ομιλείται από τους Έλληνες της Αζοφικής διαφέρει από την κοινή γλώσσα των Κριμαίων και ως εκ τούτου αποτελεί μια ξεχωριστή ομάδα της γλώσσας αυτής. Οι Ουρούμ είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Από τον 18ο έως τις αρχές του 20ου αιώνα, στον Καύκασο μετανάστευαν μαζικά οι Έλληνες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κυρίως από την περιοχή του Πόντου. Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1828-29, με την προέλαση του ρωσικού στρατού προς το Ερζερούμ και την Αργυρούπολη και τον ενθουσιασμό που προκάλεσε στους τοπικούς ελληνικούς πληθυσμούς αλλά και τη συμφωνία ειρήνης με τη Συνθήκη της Αδριανούπολης που ακολούθησε με την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή, ανάγκασε ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων (περίπου 42.000) να ακολουθήσει τον ρωσικό στρατό, για το φόβο αντιποίνων.

Η ρωσική κυβέρνηση και ειδικότερα ο τσάρος Νικόλαος Α΄ με απόφασή του, μετά από εισήγηση του στρατηγού Ιβάν Πασκέβιτς, τους εγκατέστησε στην περιοχή της Τσάλκας, όπου ίδρυσαν 27 αμιγή ελληνικά χωριά. Επί της Σοβιετικής Ένωσης αποτελούσαν αναγνωρισμένη

ελληνική μειονότητα της Γεωργίας. Ίδρυσαν επίσης τρία χωριά στην περιοχή Γκομαρέτη.

Μέχρι το 13ο αιώνα που ήρθαν οι Τάταροι το Ελληνικό κράτος στη Χερσόνησο της Κριμαίας άκμαζε, μα και μετά η ελληνική παρουσία παρέμενε ισχυρή, κράτησε κάποια εδάφη στην Kριμαία, ενώ Βενετοί και Γενοβέζοι δημιουργούν λιμενικές εγκαταστάσεις. μέχρι να τα πάρουν οι Οθωμανοί το 1485.

Ως το 1778, μέρος του ελληνικού πληθυσμού έμεινε σε εδάφη που του παραχώρησε η αυτοκράτειρα της Pωσίας Aικατερίνη.

Στη Σοβιετική ένωση του Στάλιν με διάταγμα το 1937 οι Ελληνικοί σύλλογοι χαρακτηρίστηκαν κατασκοπευτικοί, ακολούθησε, μια εθνοκάθαρση και πραγματική τραγωδία για τον μικρό ελληνικό λαό της Αζοφικής. Κλείστηκαν τα ελληνικά σχολεία, το θέατρο, η εφημερίδα, καταργήθηκε το λαογραφικό συγκρότημα. Καταστράφηκαν ακόμα και όλα τα έγγραφα που θύμιζαν την ύπαρξή τους. Με ψευδείς κατηγορίες, εκτελέστηκαν όλοι οι Έλληνες διανοούμενοι, καθώς και χιλιάδες εργάτες και αγρότες ελληνικής καταγωγής. Δεν υπήρχε ελληνική οικογένεια που να μην είχε χάσει ένα μέλος της από τις καταπιέσεις αυτές. Παραμένουν άγνωστα μέχρι σήμερα οι τόποι εκτέλεσης και ταφής των θυμάτων του Στάλιν.

Με την άνοδο στην εξουσία του Νικήτα Χρουστσώφ, οι Έλληνες της Ουκρανίας, όπως και της υπόλοιπης πρώην Σοβιετικής Ένωσης, απέκτησαν σχετική πολιτική ελευθερία. Στη δεκαετία του '70 είχε συσταθεί μια λογοτεχνική ομάδα των Ελλήνων ποιητών που συναντιούνταν κάθε καλοκαίρι στο εξοχικό «Αζοφικό αγλάρ» («Το χελιδόνι της Αζοφικής») του ποιητή Δημήτρη Δεμερντζή.

Σύμφωνα με τον ιστότοπο einai-adynaton.blogspot.gr, στις 25 Ιανουαρίου 1989, στην Μαριούπολη, ιδρύθηκε ο πρώτος ελληνικός σύλλογος, με πρωταρχικό σκοπό την αναγέννηση της ελληνικής διαλέκτου της Μαριούπολης και η εκμάθηση της νέας ελληνικής γλώσσας. Την 25η Μαρτίου του ίδιου χρόνου γιορτάστηκε για πρώτη φορά η εθνική μας εορτή και ακούστηκε και ο εθνικός ύμνος. Στη γιορτή αυτή είχαν έρθει Έλληνες από τα γύρω χωριά, χόρευαν στη διάρκεια της συναυλίας τους ελληνικούς τοπικούς χορούς. Μετά από τη συναυλία, οι άνθρωποι αγκαλιάζονταν και έκλαιγαν: για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες, από τη σκηνή ακουγόταν η μητρική τους γλώσσα.

Από το 1992 έως το 2000 στον τοπικό δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό, δυο φορές το μήνα μεταδίδονταν η εκπομπή "Καλησπέρα". Από το 1992 έως 1995 στο Ντονέτσκ εκδίδονταν η εφημερίδα «Λόγος», ενώ από το 1994 άρχισε να κυκλοφορεί η εφημερίδα «Χρόνος» του ελληνικού συλλόγου της Μαριούπολης και το 1996 άνοιξε Ελληνικό προξενείο.

ΠΗΓΗ: http://www.enromiosini.gr

Προφανώς το Αλ Τζαζίρα άρχισε να εκτελεί εργολαβίες και στην περιοχή των Βαλκανίων κι έτσι ανέλαβε την «προώθηση» της τουρκικής προπαγάνδας προκειμένου να διευκολύνει το έργο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Έτσι, προς «τέρψιν» των τουρκικών σκοπιμοτήτων και παραγράφοντας την ελληνική νομοθεσία (κάποιος από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών καλά θα κάνει να θυμίσει στους υπεύθυνους του Αλ Τζαζίρα πως η Ελλάδα είναι συντεταγμένο κράτος, με Σύνταγμα και νόμους, με θεσμικά όργανα των οποίων οι αποφάσεις είναι απαράβατες για όλους τους Έλληνες πολίτες, ενώ απαιτείται να γίνονται σεβαστές και από πολίτες άλλων χωρών), οι υπεύθυνοι του «εν πολλές αμαρτίες» (πάντα υπέρ του ισλάμ) τηλεοπτικού σταθμού προχώρησαν στην δημιουργία και προβολή ντοκιμαντέρ στο οποίο προβλήθηκε η απώλεια της ιθαγένειας Ελλήνων μουσουλμάνων που έφυγαν (οικειοθελώς) από την Ελλάδα...

Εμείς, προτείνουμε στους υπεύθυνους του Αλ Τζαζίρα να προβάλουν και τις διώξεις των Ελλήνων της Τουρκίας (και δη της Κωνσταντινούπολης) οι οποίες έγιναν με καθεστώς προγκρόμ, προκειμένου να αποδείξει ο τηλεοπτικός σταθμός πως δεν παράγει προπαγάνδα, ούτε λειτουργεί με δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Έτσι, η τουρκική προπαγάνδα σχετικά με την αξίωση των μουσουλμάνων που έφυγαν το 1955 από την Ελλάδα, να έχουν την ελληνική ιθαγένεια, έγινε ντοκιμαντέρ 45 λεπτών, το οποίο προβλήθηκε προχθές το βράδυ από το αγγλόφωνο κανάλι Αλ Τζαζίρα.
Το ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Ανιθαγενείς», έχει ως θέμα του τα «θύματα του άρθρου 19 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας»!
Όλα ξεκινούν από το άρθρο 19 αυτού του κώδικα, ο οποίος καταργήθηκε το 1998 και ανέφερε:
«Τα τέκνα πολιτογραφηθέντων Ελλήνων τα οποία έγιναν Έλληνες, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 11, μπορούν να αποβάλουν την ελληνική ιθαγένεια αν:
Α. Είναι αλλογενή
Β. Διατηρούν την ιθαγένεια που είχαν κατά την πολιτογράφηση του γονέα τους
Γ. Δηλώσουν τη θέλησή τους για αποβολή της Ελληνικής ιθαγένειας».

Στο ΣτΕ προσδιόρισε ότι αλλογενής είναι αυτός που στερείται ελληνικής εθνικής συνείδησης. Το άρθρο 19, βέβαια, αποτέλεσε πτυχή της ελληνοτουρκικής διαμάχης για τα μειονοτικά ζητήματα και χρησιμοποιήθηκε στρατηγικά από την Τουρκία.

Η τουρκική προπαγάνδα αξιώνει την παροχή της Ελληνικής ιθαγένειας στους χιλιάδες μουσουλμάνους που κατέφυγαν στην Τουρκία το 1955 και έκτοτε παραμένουν εκεί, χωρίς να εκδηλώσουν κανένα ενδιαφέρον για διατήρηση της ιθαγένειάς τους. Η μακρόχρονη παραμονή τους στην γείτονα χώρα και ουσιαστικά ο εκτουρκισμός τους δημιουργούν αμφιβολίες για τους πραγματικούς στόχους αυτής της απαίτησης.

Η εισδοχή χιλιάδων τούρκων –πλέον- υπηκόων στην περιοχή της Δυτικής Θράκης (αλλά ίσως και των Δωδεκανήσων) θα οδηγήσει σε άμεση δημογραφική αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού, ενώ θα μεταβάλει την Ελληνική μουσουλμανική μειονότητα σε υποχείριο των διαθέσεων της Τουρκίας και θα δημιουργήσει μία κρίσιμη πληθυσμιακή μάζα που θα προβάλει εθνικά χαρακτηριστικά (αυτοπροσδιοριζόμενη ως «τουρκική») λειτουργώντας προς την κατεύθυνση ικανοποίησης των τουρκικών στρατηγικών συμφερόντων, θα δημιουργήσει μηχανισμούς πίεσης προς την Ελλάδα, δημιουργώντας έτσι πλείστα όσα τεράστια πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα στις περιοχές υποδοχής και συνέχισης της παραμονής στην χώρα αυτών των πληθυσμιακών ομάδων...
Η προβαλλόμενη από το Αλ Τζαζίρα τουρκική προπαγάνδα (και η εξωτερική τουρκική πολιτική) ασκεί πιέσεις προς την ελληνική πλευρά αναγνώρισης της ιθαγένειας σε έναν άγνωστο αριθμό ατόμων που κατοικούν στην Τουρκία αλλά και σε άλλες χώρες, των οποίων η «επιστροφή» στην Ελλάδα θα είναι «αγνώστου περιεχομένου», αλλά με ταυτόχρονο σαφή προσανατολισμό την ικανοποίηση των «παγίων θέσεων» της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα...

Ειλικρινά, αναμένουμε την στάση του Ελληνικού ΥΠΕΞ και τις τυχόν υποδείξεις προς το Αλ Τζαζίρα για την υλοποίηση ντοκιμαντέρ σχετιζόμενο με τις διώξεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, αλλά και με τις σφαγές των Ελλήνων της Μικράς Ασίας αλλά και της Ποντιακής Γενοκτονίας...

Πραγματικά, θα είναι μία πρόκληση για το Αλ Τζαζίρα, να αποδείξει πως ενδιαφέρεται για την ιστορικά αλήθεια και όχι για την προώθηση πολιτικών με την μετατροπή του ως μέσου προπαγάνδας της τουρκικής αλυτρωτικής εξωτερικής πολιτικής.

ΠΗΓΗ: http://kostasxan.blogspot.gr/2014/03/blog-post_7434.html 

Κανείς εισαγγελέας να τον χώσει μέσα;;;

Βολταίρος: Η πολιτική είναι η τέχνη της ψευδολογίας. Τζωρτζ Όργουελ: Όλη η προπαγάνδα είναι ψέματα, ακόμα κι όταν λέει την αλήθεια. Χέρμαν: Δείξε μου ένα ψεύτη και θα σου δείξω ένα κλέφτη. Λάϊαλ Τζ.: Είναι εύκολο να διακρίνεις πότε ένας πολιτικός λέει ψέματα. Αν τα χείλη του κουνιούνται λέει ψέματα. Πλάτων: Ο εκούσια ψευδόμενος είναι αναξιόπιστος, ο δε ακουσίως είναι ανόητος. Κινέζικη παροιμία: Η αλήθεια υπάρχει. Το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί. Ντισραέλι: Διπλωματία είναι η ατμόσφαιρα της προμελετημένης ψευδολογίας.

Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Σήμερα, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἑορτάζουμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τήν ταυτότητά μας, τό εἶναι μας, τήν ὀντολογία μας, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Χαίρετε καί ἀγαλλιάσθε, διότι ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός ἐπεδαψίλευσε τήν Χάριν Του πρός ἐμᾶς καί μᾶς χάρισε τήν μεγίστη εὐλογία καί τιμή, μᾶς κατοχύρωσε μέ τό μέγιστο ἐχέγγυο, προνόμιο καί πλεονέκτημα νά εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, νά πιστεύουμε Ὀρθόδοξα καί νά ἀνήκουμε στήν μοναδική κιβωτό σωτηρίας, τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Γι’αὐτό καί χρεωστικῶς ὀφείλουμε νά προσφέρουμε νυχθημερόν ἀδιάλειπτες εὐχαριστίες πρός τόν ἐν Τριάδι δοξαζόμενον Θεόν γι΄αὐτή τή μεγίστη δωρεά Του πρός ἐμᾶς τούς ἀναξίους καί ἀχρείους δούλους Του.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, πού εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, εἶναι ἡ μοναδική, ἀνεπανάληπτη καί ἱστορική Ἐκκλησία, εἶναι καθαρή, ἁγνή και ἄμωμος, καί προσεύχεται γιά τήν ἑνότητα τοῦ σύμπαντος κόσμου, θέλοντας νά καταλήξει ἡ σύμπασα κτίση καί δημιουργία μέσα στήν Ἁγία Τριάδα.

Βέβαια, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι κατά κύριο λόγο θρησκεία, ἀλλά ἀποκάλυψη. Οὔτε εἶναι χριστιανική αἵρεση. Θρησκεία εἶναι μία ἀνθρωποκεντρική προσπάθεια ἐξευμενίσεως τοῦ Θεοῦ ἤ τῶν ὁποιωνδήποτε θεῶν, γιά νά νοιώθει ὁ ἑκάστοτε ἄνθρωπος ἀσφάλεια καί ψυχολογική εἰρήνη καί γιά νά ἑρμηνεύσει τελικά τόν θάνατο. Θρησκεία, ἐπίσης, εἶναι ἀνθρωποπαθῶς ἡ ἱκανοποίηση τῆς θείας δικαιοσύνης τοῦ προσβληθέντος ἐγωισμοῦ τοῦ Θεοῦ. Θρησκεία εἶναι τό φαινόμενο τῆς κινήσεως τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Θεῖο. Ὁ ἄνθρωπος ἀναζητᾶ τόν Θεό. «Ἡ Ἐκκλησία, ὅμως, δέν προτάσσει τήν κίνηση τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό, ἀλλά τήν κίνηση τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο. Δέν οἰκοδομεῖται μέ τή θρησκευτική ἀναζήτηση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά μέ τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, πού προσκαλεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ἀνάλογη τοποθέτηση ἀπέναντί του. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμός εἶναι ἀποκάλυψη καί ὄχι θρησκεία. Ἀλλά, ἤδη, μέ τήν τοποθέτηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπέναντι στήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ παρουσιάζεται καί τό φαινόμενο τῆς θρησκείας. Τό χαρακτηριστικό, ὅμως, στήν περίπτωση αὐτή εἶναι ὅτι ἡ θρησκεία προβάλλει ὡς δευτερογενές φαινόμενο. Δέν εἶναι, πλέον, ἡ κίνηση γιά τήν εὕρεση τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἡ προσπάθεια γιά τήν βίωση τῆς ἀποκαλύψεώς του» . Ἄρα, ἡ Ὀρθοδοξία κατά πρῶτο λόγο, κατ’ ἀκρίβειαν εἶναι ἀποκάλυψη, δέν εἶναι θρησκεία. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τῆς μοναδικῆς, προσωποποιημένης, τελείας, σωτηριώδους καί θεϊκῆς ἀληθείας ἐν τῶ θεανδρικῶ προσώπω τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀποκαλύπτεται ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός μέσω τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἀποσαφηνίζοντας ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης τήν ἔννοια τοῦ ὄρου «θρησκεία» σημειώνει ὅτι τό ὄνομα τῆς θρησκείας ἔλαβε τήν ἀρχή του ἀπό τούς Θράκες, οἱ ὁποῖοι, ἐπειδή εἶχαν βαθύτερο σέβας καί περισσότερη δεισιδαιμονία στούς δαίμονες καί τά εἴδωλά τους, ἔδωσαν ἀφορμή καί στούς ἄλλους Ἕλληνες (εἰδωλολάτρες) νά ὀνομάζουν θρησκεία τό σέβας πρός τά εἴδωλα, καθώς μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν λόγο του στά Φῶτα, λέγοντας˙ «οὐ Θρακῶν ὄργια ταῦτα, παρ’ὧν καί τό θρησκεύειν ὡς λόγος». Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ὁρίζει τήν θρησκεία ὡς ἑξῆς˙ «θρησκείαν οἶδα καί τό δαιμόνων σέβας, ἡ δ’εὐσέβεια προσκύνησις Τριάδος». Ἀπό αὐτά τά λόγια, συνεχίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος, συμπεραίνουμε ὅτι δέν κυριολεκτοῦν ὅσοι μεταχειρίζονται τό ὄνομα τῆς θρησκείας γιά τήν ἁγιώτατη εὐσέβεια καί πίστη μας, ἐπειδή αὐτό δόθηκε ἀπό τούς Ἕλληνες (εἰδωλολάτρες) κατά κάποιο κυριώτερο τρόπο στούς μιαρούς δαίμονες καί δέν πρέπει νά εἰσάγεται στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Συνιστᾶ, τέλος, ὁ  Ὅσιος καί συμβουλεύει ἀντί τοῦ ὀνόματος τῆς θρησκείας, νά εἶναι σέ χρήση τό ὄνομα τῆς πίστεως ἤ τῆς εὐσεβείας ἤ τῆς Ὀρθοδοξίας ἤ τῆς θεοσεβείας .

Χριστιανική αἵρεση εἶναι ἡ μερική ἤ καί ἡ ὁλοσχερής ἀναίρεση καί καθαίρεση τῆς ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἑπομένως, ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι ὀργάνωση, οὔτε σωματεῖο, οὔτε πολιτικό κόμμα, οὔτε φιλοσοφία, ἀλλά εἶναι τό Σῶμα τοῦ ζῶντος Χριστοῦ, θεανθρώπινος ὀργανισμός. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ὁ λυτρωτής Χριστός, ἡ Μητέρα τοῦ λυτρωτοῦ Χριστοῦ καί οἱ φίλοι του λυτρωτοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἔχει καμμία σχέση μέ θρησκεῖες καί αἱρέσεις. Εἶναι Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, Παράδεισος ἐπίγειος καί ἐπουράνιος . Σέ τελική ἀνάλυση ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι Βασιλεία, γεγονός τό ὁποῖο ὁμολογοῦμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι μέ τήν ἐναρκτήρια φράση τῆς Θείας Λειτουργίας, δηλ. μέ τό «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» .

Μέ βάση, λοιπόν, τά ἀνωτέρω δέν θά πρέπει νά ὑποβιβάζεται ἡ Ὀρθοδοξία στό ἐπίπεδο τῆς θρησκείας, διότι τότε σύρεται ἀκουσίως καί ὡς μή ὤφειλε στό ἀτελείωτο κουβάρι τῶν διαθρησκειακῶν συναντήσεων καί διασκέψεων. Ἐφόσον, ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι θρησκεία, δέν θά πρέπει νά ἔχει καμμία θέση ἀνάμεσα στό παναιρετικό συνονθύλευμα τοῦ διαθρησκειακοῦ συμφυρμοῦ.

Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι ἕνα παγκόσμιο κίνημα τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ, τό οποῖο ἔχει ὡς μοναδικό σκοπό τήν πολιτική καί θρησκευτική κατάκτηση τῆς Οἰκουμένης! Ὁ θρησκευτικὸς Οἰκουμενισμὸς εἶναι κίνηση γιὰ τὴν ἕνωση σέ πρώτο στάδιο τῶν αἱρέσεων τῆς Δύσεως μέ τήν Ὀρθοδοξία, χωρίς τήν κοινή Ὀρθόδοξη πίστη καί μέ παραμένουσες τίς μέγιστες δογματικές διαφορές, καὶ σέ δεύτερο στάδιο γιὰ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν θρησκειῶν σ’ ἕνα τερατῶδες κατασκεύασμα, σέ μία Πανθρησκεία. Τελικὸ, ὅμως, σκοπὸ ἔχει νὰ ἐξαφανίσει, μέσα σ’ αὐτό τὸ χωνευτήρι, τὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἰδίως τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ κατέχει τὴν Ἀλήθεια. Σκοπεύει δὲ στὴν τελικὴ φάση τοῦ σκοτεινοῦ του σχεδίου νὰ ἀντικαταστήσει τὴν λατρεία τοῦ ἑνός Θεοῦ, μὲ τὴν λατρεία τοῦ Σατανᾶ! Ἡ Πανθρησκεία ἐκφράζεται μέ τά τρία γράμματα «MRA» (Ἔμ Ἄρ Ἐι). Τό «MRA» (Ἔμ Ἄρ Ἐι) εἶναι λέξη ἀρχαίας αἰγυπτιακῆς προελεύσεως καί ἄρχισε νά χρησιμοποιεῖται τόν 13ο π.Χ. αἰῶ., ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Φαραώ Ἀμενχοτέπ, ὁ ὁποῖος προσπάθησε νά καταργήσει ὅλους τους αἰγυπτίους ψευδοθεούς καί τίς μικροαιρέσεις καί νά τίς συγχωνεύσει σέ μία ἑνιαία θρησκεία μέ ἕνα Θεό .

Ἡ παναίρεση τοῦ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ πρεσβεύει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο. Δέν εἶναι μόνον ὁ Χριστιανισμός ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας. Τήν σωτηρία μπορεῖ κανείς νά τήν βρεῖ καί στόν Μουσουλμανισμό καί στόν Ἰουδαϊσμό καί στόν Ἰνδουϊσμό καί στόν Βουδισμό ἀκόμη καί στήν εἰδωλολατρεία. Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι διαφορετικοί ὁδοί σωτηρίας. Μέ τόν τρόπο αὐτόν ἐπιδιώκεται ἡ ψευδοένωση ὅλων τῶν θρησκειῶν σέ μία πανθρησκεία. Ἡ γενική τάση εἶναι νά φανεῖ ὅτι δέν ὑπάρχουν δογματικές διαφορές ἀνάμεσα στίς θρησκεῖες, ὅτι οἱ θρησκεῖες οὐσιαστικά εἶναι ἴδιες.

Τίς παραπάνω πλανεμένες πανθρησκειακές θέσεις ἀσπάζεται καί τό κίνημα τῆς «Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου», δηλ. τοῦ Ἀντιχρίστου, πού προωθεῖ τήν Πανθρησκεία, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο δέν ὑπάρχει μία καί μόνη ἀλήθεια. Λένε οἱ τῆς «Νέας Ἐποχῆς» : «Πίστευε ὅ,τι θέλεις, ἀλλά νά μήν εἶναι μονόδρομος, μή νομίζεις δηλαδή ὅτι μόνον ἐσύ ἔχεις τήν ἀλήθεια καί ὅτι μόνον ἡ δική σου πίστη εἶναι σωστή.  Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι δρόμοι ἐξ ἴσου σωστοί, καί ὁδηγοῦν στόν ἴδιο σκοπό, στό ἴδιοι τέρμα. Οἱ θρησκεῖες εἶναι μορφές, ὁ Θεός εἶναι οὐσία». Αὐτό, ὅμως, εἶναι δογματικός πλουραλισμός. Οἱ νεοεποχίτες στήν πραγματικότητα πιστεύουν καί διακηρύσσουν ὅτι οἱ Χριστιανοί, ἐφ’ὅσον μονοπωλοῦμε τήν ἀλήθεια, εἴμαστε κατώτερα ἐξελιγμένα ὄντα. Κατά βάθος πιστεύουν ὅτι αὐτοί βρίσκονται σέ ἀνώτερο ἐξελικτικό ἐπίπεδο, ἐπειδή εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ἐνῶ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί βρισκόμαστε σέ κατώτερο ἐπίπεδο. Ἄρα, δέν εἴμαστε ἴσοι. Ἐμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι, θεωρούμαστε «κολλημένοι στήν παλαιά ἐποχή τοῦ Χριστοῦ» μέ ἀποτέλεσμα νά μᾶς συκοφαντοῦν ὡς φανατικούς, μισαλλόδοξους, ρατσιστές καί φονταμενταλιστές .

Ἐνῶ οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι Ἀπόστολοι καί Μαθητές τοῦ Κυρίου καί ὅλοι οἱ ἅγιοί μας κηρύττουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ μόνη ὁδός σωτηρίας - «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή»  - ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό μοναδικό Φῶς τοῦ κόσμου, ὅπως ψάλλουμε στή Θεία Λειτουργία «εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν, ἐλάβομεν πνεῦμα ἐπουράνιον», ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἀποκλειστική ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας, ἡ ἴδια ἡ Ἀλήθεια, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὅτι δέν ὑπάρχει μετά ἀπό τόν Χριστό ἄλλη ἀλήθεια, τώρα στήν σύγχρονη ἐποχή ποιά εἶναι ἡ τάση, πού κυριαρχεῖ; Τί λέει αὐτή ἡ νέα ἀπάτη τοῦ διαβόλου; Αὐτή ἡ νέα ἀπάτη τοῦ διαβόλου μέ τίς διαθρησκειακές συναντήσεις χρησιμοποιεῖ τό ἴδιο ψεῦδος, πού χρησιμοποίησε ὁ διάβολος στούς πρωτοπλάστους. Διέψευσε τότε ὅσα τούς εἶπε ὁ Θεός καί τούς ἔδωσε τόν δικό του λόγο, πού δέν εἶναι λόγος σωτηρίας, ἀλλά πτώσεως καί καταστροφῆς. Τότε ὁ διάβολος τούς εἶπε : «Μήν ἀκοῦτε τί σᾶς λέει ὁ Θεός. Δέν λέει τήν ἀλήθεια ὁ Θεός. Δέν θά πάθετε τίποτε, ἄν φᾶτε ἀπό τόν ἀπαγορευμένο καρπό». Τώρα μέ τίς διαθρησκειακές συναντήσεις μᾶς λέει :  «Μήν ἀκοῦτε τί σᾶς λέει τό Εὐαγγέλιο, ὅτι μόνον ὁ Χριστός εἶναι ἡ μοναδική ὁδός σωτηρίας. Καί οἱ ἄλλες θρησκεῖες σώζουν, γιατί κι αὐτές πιστεύουν στόν ἴδιο Θεό καί διδάσκουν τίς ἴδιες ἠθικές ἀρχές καί ἀξίες».

Ἄν ὅλοι οἱ  ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες εἶχαν τήν συμπεριφορά καί τή νοοτροπία τῶν σημερινῶν οἰκουμενιστῶν, σίγουρα θά ἀσπάζονταν καί τίς ἄλλες θρησκεῖες καί θά ἦταν ταυτόχρονα καί χριστιανοί καί ἐτερόθρησκοι, ἀφοῦ καί τά δύο θά ἦταν διαφορετικοί, ἀλλά ἔννομοι και ἔγκυροι τρόποι προσεγγίσεως τῆς σωτηρίας. Ὁ Χριστιανισμός, ὅμως, καί ἡ ἑτεροδοξία εἶναι πράγματα ἀσυμβίβαστα. Μέ τήν οἰκουμενιστική αὐτή νοοτροπία, οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες δέν θά ἦταν μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, δέν θά στεφανόνωνταν ἀπό τόν Χριστό, οὔτε θά τούς ἑορτάζαμε, οὔτε θά τούς εἴχαμε παραδείγματα πρός μίμηση. Ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔνδοξοι μάρτυρες καί νεομάρτυρες, ἔδωσαν τό αἷμα τους γιά τήν πίστη μας, γιά τήν ἁγία Ὀρθοδοξία. Ὅλη αὐτή ἡ νεοταξική, ἡ νεοεποχήτικη νοοτροπία καί δραστηριότης, ἡ ὁποία ἐπιδιώκει νά παρουσιάσει πώς δῆθεν ὅλες οἱ θρησκεῖες, ὅλες οἱ αἱρέσεις καί ὅλες οἱ πίστεις εἶναι τό ἴδιο, ἀποτελεῖ προσβολή τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά καί βλασφημία ἐναντίον τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων. Ἄν ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο, γιατί οἱ ἅγιοι μαρτύρησαν καί ἔδωσαν τό αἷμα τους; Γιά τήν ἁγία Ὀρθοδοξία μας, γιά τήν ἁγία πίστη μας δέν μαρτύρησαν; Καί γιατί δέν ἀπέφυγαν νά λατρεύσουν μία ὁποιαδήποτε θρησκεία;

Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό ὅτι ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός προσβάλλει τό θεμελιῶδες δόγμα τῆς μοναδικῆς στόν κόσμο ἀποκαλύψεως καί σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων διά Ἰησοῦ Χριστοῦ σέ σχέση μέ τίς θρησκεῖες τοῦ κόσμου , μέ ἀποτέλεσμα αὐτός νά ἀποτελεῖ ἀναβίωση τοῦ ἀρειανισμοῦ. Οὐσιαστικά, ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός εἶναι ἕνας νεοαρειανισμός.

Ἡ ἄποψη, ἑπομένως, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τόν ἴδιο Θεό καί εἶναι ἴδιες, εἶναι ὄχι μόνο ἐσφαλμένη, ἀλλά ἐπικίνδυνη, τρομακτική, προδοτική, παγίδα θανάτου. Δέν ἔχουν οἱ θρησκεῖες τόν ἴδιο Θεό. Ἤ μᾶλλον ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν ψεύτικους θεούς, ἀφοῦ δέν πιστεύουν στόν μόνο ἀληθινό Θεό, στόν ἀποκαλυφθέντα Τριαδικό Θεό, στήν Ἁγία Τριάδα, στόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα. Οἱ κάποιες γενικές θρησκειολογικές ἀρχές δέν ἐξουδετερώνουν τίς τεράστιες θεολογικές καί δογματικές διαφορές. Ποιά θρησκεία κατέχει τή θεολογία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως; Ποιά θρησκεία διδάσκει Τριαδολογία, Χριστολογία, Πνευματολογία, Ἐκκλησιολογία, Ἱερά Μυστήρια, Ἀνάσταση νεκρῶν καί Ἀνάληψη; Ποιά θρησκεία ἔχει Ἱδρυτή καί Θεμελιωτή τόν ἀναμάρτητο Θεάνθρωπο Λυτρωτή καί Σωτήρα τοῦ κόσμου, Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα καί πάλιν ἐρχόμενον κρίναι ζώντας καί νεκρούς; Ποιά θρησκεία ἔχει τήν ἀσύγκριτη, τή μοναδική καί ἀνεπανάληπτη ἠθική διδασκαλία τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ καί τή λειτουργική Παράδοση;

Ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός πρεσβεύει, ἐπίσης, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες διδάσκουν τήν δικαιοσύνη καί τήν εἰρήνη.  Αὐτό, ὅμως, δέν ἰσχύει. Διότι, τό Ἰσλάμ, διδάσκει τήν βία, τόν ἱερό πόλεμο ἐναντίον τῶν ἀπίστων μή μουσουλμάνων, τό τζιχάντ γιά τήν ἐπικράτησή του καί ἡ Ἰουδαϊκή θρησκεία ἔχει ὡς δόγμα τό «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ καί ὀδόντα ἀντί ὀδόντος». Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διδάσκει τήν ἀγάπη, τήν συμφιλίωση, τήν συγχώρηση, τήν δικαιοσύνη, τήν εἰρήνη, τήν ταπείνωση. Αὐτά τήν κάνουν νά ξεχωρίζει ὄχι μόνο ἀπό τίς δύο προηγούμενες θρησκεῖες, ἀλλά καί ἀπό τήν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ. Ὁ τελευταῖος συνεκρότησε Ἱερές Ἐξετάσεις, ἔκαψε βιβλία, συμμετεῖχε σέ βασανιστήρια, ταλαιπώρησε πληθυσμούς, πρωταγωνίστησε σέ πολέμους καί προέβη σέ γενοκτονίες στήν Κροατία καί τή Σερβία. Μόνο ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική  Ἐκκλησία δέν χρησιμοποίησε τέτοιες μεθοδεύσεις. Ἡ συμμετοχή στίς διαθρησκειακές προκαλοῦν τόν πιστό Ὀρθόδοξο λαό, γιατί τόν παρουσιάζουν ὡς ἔνοχο καί τήν χριστιανική διδασκαλία ὡς συνένοχο στίς ἐγκληματικές πράξεις, οἱ ὁποῖες γίνονται εἴτε στό ὄνομα τοῦ Ἰσλάμ εἴτε κατόπιν ἐντολῆς κέντρων, τά ὁποία ἔχουν καταστήσει καί τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ θύματά τους. Γιατί νά διαλέγεται ἡ Ὀρθοδοξία μαζί τους καί νά ἐκδίδει κοινές ἀνακοινώσεις περί ψευδοειρήνης ἤ νά συμμετέχει σέ ἐκδηλώσεις γιά τίς προοπτικές του Ἰσλάμ, ὅταν αὐτό πρωταγωνιστεῖ σέ ἐκνόμους ἐνέργειες καί μεθοδεύει τήν ἅλωση τῶν χριστιανικῶν κρατῶν;

Ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός προβάλλει, παραλλήλως, τήν θεωρία περί εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν θρησκειῶν. Ἡ θεωρία, ὅμως, αὐτή εἶναι ἐσφαλμένη. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει παύση τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου καί κατάργηση τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει συνεργασία τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας πρός ἀποφυγή ἰδεολογικῶν συγκρούσεων. Εἰρηνική συνύπαρξη τῶν θρησκειῶν σημαίνει ἁρμονική συνύπαρξη τῆς ἀληθείας μέ τήν πλάνη, τήν ἀπάτη καί τό ψεῦδος˙ τοῦ φωτός μέ τό σκότος, τόν ζόφο μέ τό ἔρεβος˙ τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινό, μέ τόν Διάβολο, πού εἶναι τοῦ σκότους ὁ προστάτης. Τέτοια, ὅμως, συνύπαρξη δέν εἶναι νοητή, ἀλλά ἑωσφορική εἰσήγηση.

Ὁ Χριστός ἔδωσε ἐντολή νά κηρυχθεῖ στόν κόσμο ἡ Ἐκκλησία Του ὡς ἡ μόνη ἀληθινή καί τέλεια Ἐκκλησία. Ἐπίσης, εἶπε : «Μή νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπί τήν γῆν˙ οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν» . Μ’αὐτόν τόν λόγο ὁ Χριστός δέν τάσσεται, βέβαια, ἐναντίον τῆς εἰρήνης καί ὑπέρ τοῦ πολέμου, ἀλλά ἐννοεῖ ὅτι ἡ Ἐκκλησία Του θά διχάσει τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ ἄλλοι θά πιστεύσουν καί ἄλλοι δέν θά πιστεύσουν καί οἱ ἄπιστοι θά πολεμοῦν τούς πιστούς. Τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀναγκαίως ἐπιφέρει σύγκρουση μεταξύ τῶν θρησκειῶν, τῆς ἀποκαλύψεως τοῦ Θεοῦ ἀπό τή μιά καί τῶν ψευδῶν ἀπό τήν ἄλλη. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Εἰ δυνατόν τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες» . Γιατί λέει «εἰ δυνατόν»; Γιατί ὑπάρχουν περιπτώσεις, κατά τίς ὁποῖες εἶναι ἀδύνατο τό εἰρηνεύειν. Τέτοια εἶναι ἡ περίπτωση τῆς κηρύξεως τοῦ Εὐαγγελίου καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Σέ τέτοιες περιπτώσεις ἰσχύει αὐτό, πού εἶπε ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι εἶναι προτιμότερος ἀπό τήν εἰρήνη ὁ πόλεμος. Γιατί, μιά τέτοια εἰρήνη χωρίζει ἀπό τόν Θεό. Αὐτό, πού πρέπει νά προβληθεῖ καί νά προταχθεῖ πρωτίστως στήν ἐποχή μας, δέν εἶναι ἡ ἐπικράτηση τῆς κοσμικῆς εἰρήνης, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ παγκόσμια ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἑτεροδόξων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πράγμα πού θά ἔχει ὡς ἀπόρροια τήν ἐπικράτηση τῆς ἔνθεης, τῆς πνευματικῆς καί τῆς ὄντως εἰρήνης, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό.

Ἐπιπροσθέτως, ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός ὑποστηρίζει τήν ἄποψη ὅτι τό Ἰσλάμ καί ὁ Ἰουδαϊσμός εἶναι μονοθεϊστικές καί ἀποκαλυπτικές θρησκεῖες. Καί αὐτή ἡ θέση εἶναι λανθασμένη, διότι οὔτε πιστεύουν στόν μόνο ἀληθινό Τριαδικό Θεό, οὔτε δέχθηκαν ποτέ κάποια ἀποκάλυψη ἀπ’Αὐτόν. Ἀντιθέτως, δέχονται ἀποκάλυψη ἀπό κάπου ἀλλοῦ, τόν διάβολο ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τό Κοράνιο πού ὑβρίζει τόν ἐνσαρκωθέντα Θεόν Λόγον ὡς κτίσμα ἐπαναλαμβάνοντας τήν αἵρεσι τοῦ Ἀρείου καί ἀπό τό Ταλμούδ καί τήν Καμπαλᾶ πού καθυβρίζουν τόν Σωτῆρα Χριστό καί ἐξυμνοῦν τόν Σατανᾶ.

Τέλος, ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός ἐπιδιώκει τήν λεγομένη κάθαρση τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων, δηλ. τήν ἀπάλειψη κάθε δῆθεν προσβλητικῆς ἀναφορᾶς στίς ἄλλες θρησκεῖες (σχ. βλ. ἐγκώμια ἐπιταφίου Μεγάλης Παρασκευῆς, ἀναθέματα, θεωρίες περί ἀποκαταστάσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰούδα καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ λαοῦ). Ὅμως, ἡ ὁποιαδήποτε ἀφαίρεση στοιχείων ἀπό τήν θεόπνευστη Ἁγία Γραφή καί τά ἱερά λειτουργικά κείμενα, ἐν ὀνόματι τῆς διαθρησκειακῆς συγκλίσεως, εἶναι ἀπαράδεκτος καί συνιστᾶ αἵρεση.

Ἡ υἱοθέτηση τῶν θέσεων τοῦ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ ἄρχισε νά καλλιεργεῖται καί νά διδάσκεται ἀπό τή Β' Βατικάνειο ψευδοσύνοδο τῆς αἱρετικῆς θρησκευτικῆς παρασυναγωγῆς τοῦ Παπισμοῦ (1962-1965) , νά προωθεῖται δέ καί νά ἐφαρμόζεται ἀπό τόν πάπα Ἰωάννη Παῦλο Β', ὁ ὁποῖος τόλμησε στήν Α' ἐν Ἀσίζη πανθρησκειακή σύνοδο (1986), νά συγκαλέσει τήν πρώτη πανθρησκειακή συνάντηση, ὅπου συμπροσευχήθηκαν στόν ἴδιο ψεύτικο Θεό ὅλοι οἱ ἐκεῖ συμπαραστάντες ἐτερόθρησκοι καί ἑτερόδοξοι. Τό Βατικανό καί τόν πάπα ἀκολούθησεν στή συνέχεια τό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν λεγομένων «Ἐκκλησιῶν» . Δυστυχῶς, αὐτές τίς ἀπαράδεκτες θεωρίες τίς ὑποψυθυρίζουν, ἀκόμη καί οἰκουμενιστές ὀρθόδοξοι , οἱ ὁποῖοι ὅλως ἀντικανονικῶς συμπροσεύχονται μέ τόν συρφετό τῆς ἐτεροθρησκείας καί ἑτεροδοξίας, ἐφαρμόζοντες τίς σιωνιστικές, μασονικές καί παπικές ἀποφάσεις.

Ἀλήθεια, πῶς μποροῦν νά συμμετέχουν σέ διαθρησκειακές συναντήσεις τύπου Ἀσίζης (2002, 2013) καί σέ ποιόν θεό συμπροσεύχονται οἱ ὀρθόδοξοι οἰκουμενιστές μέ ἐκπροσώπους τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί τοῦ Ἰσλαμισμοῦ, ὅταν ἀμφότεροι δέν πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα, στόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα; Διότι, ὁ μέν κλῆρος καί ὁ λαός τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, ὁ ὁποῖος σταύρωσε τόν Χριστό καί ἀπό τόν ὁποῖο ἀφαιρέθηκε ἡ Χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ, διά τοῦ φρικώδους διεθνοῦς Σιωνισμοῦ , μετήλλαξε τόν θεϊσμό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τῶν Προφητῶν σέ αἴσχιστο Ἐωσφορισμό μέ τήν διαμονική Καμπαλά καί τό χυδαῖο Ταλμούδ, ἔργα τῶν διαμονιώντων Ραββίνων τοῦ ἐκπεσόντος Ἰουδαϊσμοῦ καί τῆς ἰδεοληψίας τους περί τῆς παγκοσμίου κυριαρχίας καί διακυβερνήσης διά τοῦ ἀναμενομένου εἰσέτι ψευδομεσσία. Ἡ δέ λαοπλάνος θρησκεία τοῦ Ἰσλαμισμοῦ, πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου, κατά τόν ὅσιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό , ποῦ πλανᾶ τόν λαό μέ τόν ψευδοθεό Ἀλλάχ, τόν ψευδοπροφήτη του Μωάμεθ καί τό ψευδοβιβλίο του τό Κοράνιο, πού διδάσκει τό τζιχάντ, δηλ. τόν ἱερό πόλεμο κατά τῶν ἀπίστων μή μουσουλμάνων, στήν οὐσία εἶναι κρυπτοϊουδαϊκή αἵρεση , πού ἀρνεῖται τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τόν Σταυρικό Του θάνατο, τόν Τίμιο Σταυρό καί τήν Ἀνάστασή Του καί ἱστορική ἐπιβίωση τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ. 

Εἶναι τραγική ἡ διαπίστωση ὅτι ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός στίς ἡμέρες μας βρίσκεται σ’ἕνα πρωτοφανῆ καί καινοφανῆ καλπασμό. Πρωτάκουστα, ἀσεβῆ καί φρικτά γεγονότα εἶναι: α) ἡ προσφορά τοῦ Κορανίου ἀντί τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τοῦ Εὐαγγελίου σέ μουσουλμάνους καί ὁ χαρακτηρισμός τοῦ Κορανίου ὡς «ἁγίου» , β) τό ἄναμα τῆς ἑπτάφωτης ἑβραϊκῆς λυχνίας, καί γ) ἡ ἀναγγελία περί ἀνεγέρσεως διαθρησκειακοῦ ναοῦ γιά Χριστιανούς, Μουσουλμάνους καί Ἑβραίους στό Βερολίνο . 

Ἀπέναντι, λοιπόν, στήν παναίρεση τοῦ διαθρησκειακοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ προτάσσουμε τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ἡ μοναδική ὁδός σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ πίστη στήν Ἁγία Τριάδα, στό ἔργο καί τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού συνεχίζονται στό Σῶμα Του, τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ὁ Χριστός εἶναι τό μόνο ἀληθινό Φῶς ˙ δέν ὑπάρχουν ἄλλα φῶτα, γιά νά μᾶς φωτίσουν, οὔτε ἄλλα ὀνόματα, πού μποροῦν νά μᾶς σώσουν˙ «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλω οὐδενί σωτηρία˙ οὐδέ γάρ ὄνομα ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις, ἐν ὦ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» . Ὅλα τά ἄλλα πιστεύματα, ὅλες οἱ θρησκεῖες, πού ἀγνοοῦν καί δέν ὁμολογοῦν τόν Χριστό «ἐν σαρκί ἐληλυθότα» , εἶναι ἀνθρώπινα κατασκευάσματα καί ἔργα τοῦ Διαβόλου , δέν ὁδηγοῦν στήν ἀληθινή θεογνωσία καί στήν διά τοῦ θείου βαπτίσματος ἀναγέννηση, ἀλλά πλανοῦν τούς ἀνθρώπους καί τούς ὁδηγοῦν στήν ἀπώλεια. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύοντας στήν Ἁγία Τριάδα, δέν ἔχουμε τόν ἴδιο Θεό μέ καμμία ἄλλη θρησκεία˙ οὔτε μέ τίς λεγόμενες μονοθεϊστικές θρησκεῖες, τόν Ἰουδαϊσμό καί τόν Μωαμεθανισμό, οἱ ὁποῖες δέν πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα , οὔτε μέ τήν εἰδωλολατρεία.

Ὅλα τά παραπάνω αἰτιολογοῦν ἀπόλυτα καί σαφέστατα γιά ποιό λόγο θά πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἀποκλειστικά καί μόνο Ὀρθόδοξος Χριστιανός καί νά ἀνήκει στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἔχει ἐλπίδα σωτηρίας, ἀφοῦ, σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Κυπριανό Καρχηδόνος, ἐκτός Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δέν ὑπάρχει σωτηρία.

Ἄς εὐχηθοῦμε, λοιπόν, σήμερα, Κυριακή της Ὀρθοδοξίας, ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός, μέ τίς πρεσβεῖες πάντων τῶν ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων καί νεομαρτύρων, νά μᾶς ἀξιώνει νά ὁμολογοῦμε «ἐν παντί καιρῶ καί πάση ὥρα» τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό ὡς τόν μοναδικό καί ἀποκλειστικό Σωτήρα τοῦ κόσμου καί τῆς ἀνθρωπότητος, μέσα στήν ἐποχή τοῦ παναιρετικοῦ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ, πού ζοῦμε, πειθόμενοι στήν προτροπή τοῦ Κυρίου μας  : «πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγῶ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» , καί ἀναφωνώντας μαζί μέ τόν ὅσιο Ἰωσήφ τόν Βρυέννιο τόν ὕμνο τῆς Ὀρθοδοξίας : «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε φίλη Ὀρθοδοξία, οὐ ψευσόμεθά σου πατροπαράδοτον σέβας. Ἐν σοῖ ἐγεννήθημεν, ἐν σοῖ ζῶμεν καί ἐν σοῖ κοιμηθησόμεθα. Εἰ δέ καί καλέσει καιρός, καί μυριάκις ὑπέρ σοῦ τεθνηξόμεθα». Ἀμήν!

Ἔτη πολλά καί εὔδρομος ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή!

Μετά πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

+ ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ

Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/72307A05.el.aspx