Τά βύσσινα εἶναι λίγο στιφά, ἀλλά ὕστερα ἀφήνουν στό στόμα ὡραία γεύση. Ἔτσι καί τά ἀποτελέσματα τῶν προσφάτων ἐκλογῶν: Εἶναι στιφά για ὅλους, ἀλλά ἐλπιδοφόρα.

Οἱ ἐκλογές δέν γίνονται «γιά νά ἐκλεγῆ Κυβέρνηση», ὅπως χονδροειδῶς, ἀστόχως καί κατά κόρον λέγεται στα ΜΜΕ.  Οἱ ἐκλογές γίνονται γιά δύο λόγους: 1. Πρῶτον, γιά νά ὑπάρξῃ γνήσια ἐκπροσώπηση τοῦ λαοῦ καί κατ’ ἐπέκταση νομιμοποίηση τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας πού ἀσκεῖται μέ τήν θέσπιση τῶν νόμων, καθώς καί μέ κυβερνητικές καί διοικητικές ἀποφάσεις  -  Ἡ ἀπόδοση δικαιοσύνης δέν ἀντλεῖ την νομιμοποίησή της ἀπό τίς πολιτικές ἐκλογές, ἀλλά ἀπό ἀξιοκρατικές ἐπιλογές προσώπων καί ἀπό τό (ἀτελές μέν ἀλλά κατά το ἀνθρωπίνως δυνατόν) δίκαιο περιεχόμενο τῶν ἀποφάσεων τῶν δικαστῶν. -

2. Καί δεύτερον, γιά νά ἀναδειχθῆ Κυβέρνηση ἡ ὁποία τόσο ὡς πρός τά πρόσωπα πού θά τήν ἀπαρτίζουν, ὅσον και ὡς πρός τήν ἄσκηση τῶν καθηκόντων της, δηλαδή ὡς πρός την κατεύθυνση και τό περιεχόμενο τῶν πολιτικῶν της ἐπιλογῶν, θά ἀνταποκρίνεται στήν ἐντολή ἐκπροσωπήσεως πού ἔλαβε ἀπό τον λαό.  

Ἀντίστοιχα εἶναι καί τά μηνύματα τῶν κάθε ἐκλογῶν, ἰδίως ὅμως τῶν τελευταίων, τῆς 6^ης Μαϊου 2012.

Πρῶτον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἀποδοκίμασε κόμματα και πρόσωπα πού θεώρησε ὅτι πρόδωσαν την ἐμπιστοσύνη του μέ ἀνεύθυνες καί ἄδικες ἐπιλογές . Θέλει δηλαδή νά πᾶνε σπίτι τους. Θέλει να γίνουν ἁπλοί πολίτες χωρίς δημόσια ἐξουσία στα χέρια τους. Και τοῦτο, παρά το ὅτι, συνεχῶς ἐπί δύο χρόνια, τά ΜΜΕ προέβαλλαν θετικά καί μέ δουλοπρεπῆ προπαγάνδα, ὡς «μονοδρόμους» τίς ἐπιλογές τῶν ἐν λόγῳ προσώπων και κομμάτων.

Δεύτερον, ὁ Ἑλληνικός λαός ἐπέλεξε κόμματα καί πρόσωπα πού θέλει νά τόν ἐκπροσωπήσουν και να ἐπιλέξουν την Κυβέρνησή του. Διότι δεν θέλησε ὁ ἑλληνικός λαός να ἐπιλέξῃ μόνος του τήν ίδια την  Κυβέρνησή του. Για πρώτη φορά, ξεπερνώντας τά διλλήματα τοῦ καλπονοθευτικού ἐκλογικοῦ συστήματος, δεν ἐπέλεξε ἡγέτη και παράταξη πού θά τόν ἐκπροσωπήσῃ ὡς κυβερνητική.  Ἐπέλεξε ὅμως προδήλως, και αὐτό εἶναι πρωτοφανές ὅσο και δύσκολο ὅσο και σπάνιο, ἀληθινό πολιτικό θαῦμα, ποιά πρέπει να εἶναι ἡ πολιτική τῆς Κυβερνήσεως την ὁποία ὀφείλει νά ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή, ἄρα τί εἴδους ἤθους και πεποιθήσεων πρόσωπα πρέπει να μετάσχουν στην  Κυβέρνηση, και ποιά ἡ κατεύθυνση τῶν νομοθετικῶν μέτρων πού πρέπει νά λάβῃ καί νά λαμβάνῃ ἡ Βουλή. 

Εἰδικώτερα, ὁ λαός δέν ἐπέλεξε Βουλή, ἄρα καί Κυβέρνηση, οὔτε τῆς ἀριστερᾶς, οὔτε τῆς δεξιᾶς. Συνεπῶς, εἶναι λάθος να ἐπιδιώξῃ ἡ ἀριστερά να κυβερνήσῃ μόνη της μέ τήν ἀνοχή τῶν ἄλλων, ὅπως εἶναι καί λάθος νά ἀποποιηθῆ τις εὐθύνες της καί νά μήν  θελήσῃ να κυβερνήσῃ. Λάθος εἶναι και τό νά ἐπιδιώξῃ ἡ δεξιά αὐτοδύναμη Κυβέρνηση προκαλώντας ἄμεσα ἤ ἔμμεσα νέες ἐκλογές.  Ἄλλωστε, τό πιθανώτερο εἶναι οἱ νέες ἐκλογές, σύντομα, να φέρουν το ἴδιο ἐκλογικό ἀποτέλεσμα.  Συμπέρασμα: Πρέπει ἡ πολιτική και ἄρα και ἡ σύνθεση τῆς νέας Κυβερνήσεως να ἔχουν χαρακτηριστικά και ἀπό δεξιά και ἀπό ἀριστερά. Χαρακτηριστικά ὄχι ἰδεολογικά, οὔτε συγκυριακά και περιστασιακά. Ποια χαρακτηριστικά; Αὐτά πού ἐξέφρασε ὁ ἑλληνικός λαός με την ψῆφο του. Ἤτοι:

Α)  Ὄχι πλέον ἄλλο μνημόνιο. Ὄχι πλέον ἰσχύς ὑπογραφῶν σέ μέτρα πού στεροῦν ἐθνική κυριαρχία. Και ὄχι ἐξόφληση χρεῶν πού δεν ὀφείλει ὁ λαός, ἀλλά οἱ ὅποιοι τυχόν παραδόπιστοι πολιτικοί του, πού διά τοῦτο πρέπει να εἶναι ὑπόλογοι και ἐνώπιον τῆς Δικαισύνης. Αὐτοί  και τά κόμματά τους εἰσέπραξαν «μίζες», ἐχρέωσαν τον Ἑλληνικό Λαό ὑπερμέτρως αγοράζοντας ἀκριβά και χωρίς πραγματικό λόγο δημοσίου συμφέροντος για να αὐξήσουν τις «μίζες»τους, και τώρα ἀπολαμβάνουν παρανόμως τόν καρπό τῶν δωροδωκιῶν τῆς Ζῆμενς και, προδήλως, και ἄλλων.  Ὅσοι λοιπόν εἶναι στις λίστες  Χριστοφοράκου, πρέπει να ἀποδώσουν τά κλεμμένα. Καί  να ἀπαλλαγῆ το δημόσιο χρέος ἀπό ὅσα δεν ὀφείλονται πράγματι. Πράγματι ὀφείλονται μόνον ὅσα ἀντιστοιχοῦν σέ εἰσκομισθέντα στήν Ἑλλάδα πλοῦτο, ἀπό τά ὁποῖα πλούτισε κάποια δημόσια περιουσία. Π.χ. τά βαγόνια τοῦ μετρό ἀποτελοῦν μία τέτοια περίπτωση, ἀλλά ὀφείλεται πράγματι ἡ ἀξία κόστους τους, ἀφοῦ τό ἐπί πλέον κατέστη δημόσιο χρέος παρανόμως (μέ δωροδοκίες, τις ὁποῖες δικαιοῦται ὁ καθένας νά θεωρῆ ὡς δεδομένες ὅσο δεν γίνονται γνωστές οἱ λίστες Χριστοφοράκου). 

Β) Εὐρώπη και εὐρώ ναί, ἀλλά ὄχι κατά προτεραιότητα ἔναντι ὄσων ἀναφέρονται στην προηγούμενη παράγραφο καί πού ἀποτελοῦν τόν βαθύτερο πυρῆνα καί τό μόνιμο γιά δεκαετίες νόημα, σχεδόν παρενέργεια, τῶν προσφάτων ἐκλογῶν. Διότι για πρώτη φορά ἐμμέσως πλήν σαφῶς, καίτοι δεν ἐτέθη εὐθέως τέτοιο ζήτημα, ὁ Ἑλληνικός λαός προέκρινε τήν ἐθνική κυριαρχία ἔναντι τῆς Εὐρώπης και τοῦ εὐρώ. Ἐάν δηλαδή ἡ Εὐρώπη ἐπιμένει νά ζητάει τήν ἐξόφληση τέτοιου ἀνυπόστατου χρέους, το ὁποῖο ὁ Ἑλληνικός λαός με την ψήφο του ἔδειξε ὅτι κατ’ἀρχήν δέν τό ἀναγνωρίζει, τότε ἡ ἔξοδος ἀπό την Εὐρώπη και ἀπό τό εὐρώ εἶναι προτιμώτερη. (Δεν τίθεται θέμα παραμονῆς στην Εὐρώπη χωρίς το εὐρώ. Κάτι τέτοιο, ὑπό τις σημερινές και εἰδικές για την Ἑλλάδα συνθῆκες, και λόγῳ τοῦ δικαίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, θα ἀποτελοῦσε  ὅπλο καθυποτάξεως τῆς Ἑλλάδος και ἁρπαγῆς τοῦ δημοσίου πλούτου της ἀπό πολυεθνικές ἑταιρεῖες). Χρειάζεται ἑπομένως, ίσχυρή Κυβέρνηση με στήριξη ἀπό μεγάλο φάσμα βουλευτῶν, προκειμένου να δυνηθῆ να ἀντιμετωπίσῃ την νέα πολιτική και οἰκονομική διαπραγμάτευση πού μοιραία ἔρχεται.  Ὄχι ὡς ἀναθεώρηση ἤ ὡς ἀναδιαπραγμάτευση τοῦ μνημονίου και τῶν δανειακῶν δεδομένων, ἁπλῶς, ἀλλά ὡς πολιτική και οἰκονομική ἔκφραση τῆς τοποθετήσεως νέων θεμελιακῶν προτεραιοτήτων καί τῆς πολιτικῆς και οἰκονομικῆς θέσεως τῆς Ἑλλάδας μέσα στόν μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο – καί κατ’ἐπέκταση μέσα ἤ ἔξω ἀπό την Εὐρώπη, ἤ πλησίον αὐτῆς καί πόσο πλησίον αὐτῆς, ἤ ὑπό ποιές ἀδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις - καί πάντως, μέ ποιές ἀπαραίτητες ἤ ἐθνικῶς ἐπωφελεῖς ἐξισορροπήσεις προς την κατεύθυνση τῆς Ρωσσίας ἤ ἄλλων χωρῶν, ἀπό τά Βαλκάνια μέχρι τήν Νότια Ἀμερική, καί τήν  Ἄπω Ἀνατολή. Οὕτως ὥστε νά μήν ξαναϋπάρξουν, οὔτε κατά φαντασίαν, «μονόδρομοι».

Γ) Ὡς πρός τούς μετανάστες, το ἐκλογικό μήνυμα εἶναι σαφέστατο προς ὅλους. Ὄχι ἄλλοι.  Καί, ὅσοι εὑρίσκονται ἐντός Ἑλλάδος να ἐπιστρέψουν οἱ περισσότεροι στις πατρίδες τους. Ἡ ἐπιλογή τῆς Χρυσῆς Αυγῆς ἀπό 7% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, σημαίνει ὄχι μόνο πολιτική ἀνωριμότητα τῶν νέων πού τήν ψήφισαν, «μή ειδότες τί ποιοῦσιν»,  ἀλλά φιλοπατρία πού ὠθήθηκε να ἐκφρασθῆ με λάθος τρόπο, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπαράδεκτα ἀνεκτικῆς ἤ και προδοτικῆς πολιτικῆς τῶν Κυβερνήσεων τῶν ἀπερχομένων τῆς ἐξουσίας κομμάτων. Οἱ σθεναρές θέσεις π.χ. τοῦ Καμμένου στο θέμα αὐτό, μέ καταγγελία τοῦ Δουβλῖνο 2, μέ μῖγμα ἀπό τήν χριστιανική πλευρά τῆς στάσεως τῆς ἀριστερᾶς ἔναντι  τῶν μεταναστῶν, μέχρι τόν κατά το δύνατόν συντομώτερο ἐπαναπατρισμό τους, εἶναι και αὐτά μέσα στό νόημα τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος τῆς 6^ης Μαϊου 2012.  Ὄχι ὅμως καί οἱ διεθνιστικές τάσεις τῆς ἀριστερᾶς νά θεωρῆ τούς μετανάστες ὡς ἀνθρώπινο ὑλικό γιά ἀριστερούς ἀγῶνες καί ὡς ὑποψήφιους Ἕλληνες πολίτες ψηφοφόρους της, προκειμένου να πέσῃ ὁ καπιταλισμός ὅταν φτάσῃ το κατά Μάρξ πλήρωμα τοῦ χρόνου.  Μέ τέτοια ὄνειρα δεν ὑπηρετεῖται σέ συγκεκριμένο τόπο και χρόνο ὁ συγκεκριμένος λαός , και ἐν προκειμένῳ ὁ Ἑλληνικός, ἀλλά μία ἀόριστη ἰδέα περί λαοῦ ἤ περί λαῶν τοῦ κόσμου, μέ τήν γιά λόγους ψυχικῆς ἰσορροπίας μετατόπιση τοῦ θεωρητικοῦ ὑλισμοῦ στον χῶρο τοῦ πρακτικοῦ ἰδεαλισμοῦ.  

Δ) Ἡ κρισιμότητα τῶν ἐθνικῶν  θεμάτων με τις οἰκονομικές τους διαστάσεις, ΑΟΖ κ.λ.π., με θέματα γεωπολιτικῶν ἰσορροπιῶν, γιά τήν ἀξιοποίηση τοῦ όρυκτοῦ πλούτου σύμφωνα με το ἐθνικό σύμφέρον, ἀπαιτεῖ  ἰσχυρή Κυβέρνηση, με πρόσωπα σθένους, ὄχι χαλβάδες, με πρόσωπα πολιτικῆς άντιλήψεως, ὄχι πολιτικάντηδες, μέ εὑρεία στήριξη ἀπό τήν Βουλή και μέ τήν πλήρη σύμπνοια τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ - ἄρα πρόσωπα ἱκανά καί γιά νά ἐμπνεύσουν αὐτήν την σύμπνοια. Δηλαδή, ἀνθρώπους ταπεινούς, ἐπιμελεῖς, ἐργατικούς, φιλαλήθεις, βαθύνοες και ὀξύνοες (πόσες τέτοιες λέξεις δέν ἔχουν ἀκρωτηριάσει ἀπό το λεξιλόγιό μας, τά κατευθυνόμενα ὅσο και παρανόμως λειτουργοῦντα ΜΜΕ!), ἄοκνους ὑπερασπιστές τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας και στηλιτευτές κάθε παραπλανητικῆς δημαγωγίας και εξυπνακίστικων εὐφυολογημάτων,  ἀνθρώπους μέ σταυρο-αναστάσιμο φρόνημα, μέ ἐπαναστατική φλόγα κατά τῆς ἀδικίας ἐντοπίως και διεθνῶς. Πῶς θα τους βροῦμε; Ξεχωρίζουν σιγά-σιγά, και διακρίνονται ἀπό τό ὅτι γνωρίζουν να διαλέγουν ἄξιους συνεργάτες. Εἶναι ἔργο τῆς Βουλῆς , να ἀναδείξῃ γιά τήν Κυβέρνηση τέτοιους ἀνθρώπους τό συντομώτερο, ἄλλως ἄς ἀναδείξει αὐτούς πού ἔχουν ἔστω τίς ἀντίστοιχες ἀξίες πραγματικά. Ὡς μέλη τῆς Κυβερνήσεως, θα τους ἐνισχύῃ ὁ Θεός καί θα ἀποκτήσουν καί τά προαναφερθέντα προσόντα, χάριν τοῦ Λαοῦ.

Ἀφοῦ τέτοιες εἶναι οἱ προκλήσεις καί οἱ δυνατότητες, δέν εἶναι κρῖμα πού συζητεῖται να πᾶμε σέ νέες ἐκλογές;  Ἐκεῖ εἶναι το ζήτημα; Πῶς θα ἐκβιασθοῦν οἱ ψηφοφόροι και πῶς θα παραπλανηθοῦν μέσω τῶν ΜΜΕ, ὥστε νά μετανιώσουν πού ψήφισαν ἐλεύθερα; Πού εἶπαν σχεδόν ρητῶς τί θέλουνε καί τί ὄχι;  Ἄλλωστε καί ἄν ἀκόμη γίνουν σύντομα νέες ἐκλογές, πάλι το ἴδιο ἀποτέλεσμα περίπου δεν θα βγῆ; Θά ἐνισχυθῆ μάλιστα ἡ ὀργή τοῦ κόσμου, πού ἐνῶ ἔστειλε τόσο σαφές μήνυμα, οἱ διαπλεκόμενοι τῶν  Μνημονίων πού πρέπει να φύγουν,  θά ζητήσουν ἀπό τον λαό να τιμωρήσῃ τους κατ’ αυτούς και κατά τά ἐλεγχόμενα ἀπό αὐτούς ΜΜΕ  ὑπεύθυνους τοῦ μή σχηματισμοῦ Κυβερνήσεως! Και ἄν ἴσως τό πετύχουν, σέ ἕναν βαθμό, πάλι δέν θά ἔχῃ νομιμοποίηση ἡ ὅποια πλειοψηφία θα διαμορφωθῆ κατ’ αὐτόν τον τρόπο.

Οἱ νοσταλγοί τῶν μονοδρόμων και τῶν κομματικῶν πειθαρχιῶν, δεν ἐννοοῦν να καταλάβουν κάτι ἐξαιρετικά ἁπλό.  Ὁ Ἑλληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του ἀποφάσισε ὁριστικά τόσο ποιοί εἶναι και ποιοί δεν εἶναι οἱ ἐκπρόσωποί του, ὅσο καί ποιές πολιτικές ξεπέρασαν τά ὄρια τοῦ ἀνεκτοῦ. Ὄχι μόνο τοῦ οἰκονομικῶς ἀνεκτοῦ, ἀλλά και τοῦ ἠθικῶς ἀνεκτοῦ καί τοῦ πολιτικῶς ἀνεκτοῦ.

 Ἀπό την ὑπερβολική προπαγάνδα τῶν ΜΜΕ και μόνον, ὅσοι ἐπανεξελέγησαν ἐκ τῶν διαπλεκομένων στό «μαζί τά φάγαμε», στα Μνημόνια και στά ἄδικα μέτρα, διεσώθησαν ἐκλογικῶς, άλλά διεσώθησαν τυπικῶς μόνον, ὅπως τυπικῶς δημοκρατική μόνον ὑπῆρξε και ἡ πολιτική τους συμπεριφορά. Πολιτικῶς δέν διεσώθησαν, δέν «ἀναβαπτίσθηκαν» δηλαδή μέσα στό εκλογικό ἀποτέλεσμα πού σέ ἄλλες περιπτώσεις ἐνεργεῖ ὡς πολιτική κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Γιά νά συμβῆ αὐτό, ἴσως καί στό ἀπώτερο μέλλον, θα χρειασθῆ ἡ ἔμπρακτη μετάνοιά τους: Ἡ ἐπιστροφή τῶν κλεμμένων, ἀκόμη δέ και ἡ ἐπιστροφή μέρους ἐκ τῶν νομοτύπως εἰσπραχθέντων, γιά ὁρισμένους ἐπί δεκαετίες, ἄνευ τῆς νομίμου αἰτίας - πού ἦταν ἡ διασφάλιση τοῦ δημοσίου συμφέροντος πού αὐτοί δέν τό διασφάλιζαν, συστηματικῶς και κατ’ ἐπάγγελμα καί ἐν γνώσει τους. Καί γιά ὅσους ἀπό αὐτούς δεν ὑπάρχουν κλεμμένα και ἀχρεωστήτως εἰσπραχθέντα, ἡ ἔμπρακτη μετάνοια συνίσταται στην ἄνευ ἐγωϊσμῶν ὑποστήριξή τους σέ ἀκριβῶς ἀντίθετες πολιτικές τῶν διαδόχων τους.

Τέλος, σέ ἕνα πολιτικό σύστημα ὅπως τό δικό μας, στο ὁποῖο συγχέονταν ἀπολύτως ἐπί δεκαετίες δύο διαφορετικά ζητήματα, αὐτό τῆς ἐκλογῆς ἐκπροσώπων τοῦ λαοῦ, καί αὐτό τῆς ἐπιλογῆς και ἀναδείξεως Κυβερνήσεως  - σύγχυση πού ὁδηγοῦσε και ὁδηγεῖ ἀκόμη, στην νόθευση τῆς  ἀναλογικῆς ἐκπροσωπήσεως, χάριν δῆθεν τῆς ἀνάγκης ἀναδείξεως Κυβερνήσεως - ὁ Λαός ἀπάντησε ὅτι δεν δέχεται πλέον τά ἐκβιαστικά διλήμματα «ἄν ψηφίσῃς μέ κριτήριο ποιός σέ ἐκπροσωπεῖ καί ποιές θέσεις σέ ἐκπροσωποῦν, τότε ἡ ψῆφος σου μπορεῖ να πάῃ χαμένη», διότι   «ψηφίζεις κυρίως για Κυβέρνηση, και ὄχι κυρίως για ἐκπροσώπηση».  Ἀπάντησε ὁ «Ελληνικός Λαός μέ τήν ψῆφο του, ὅτι: «Ψηφίζω πλέον πρῶτα για ἐκπροσώπηση και ὕστερα για Κυβέρνηση». Δηλαδή: Προτάσσω την οὐσία ἔναντι τοῦ τύπου, δεν δέχομαι νά μέ ἐκπροσωποῦν τυπικῶς καί νά μέ προδίδουν οὐσιαστικῶς. Δεν δέχομαι τήν τυπική δημοκρατία. Αὐτό σημαίνει:Δεν δέχομαι ὅτι μπορεῖ ὁ κάθε βουλευτής ἤ  Ὑπουργός να κρύβεται πίσω ἀπό κάποια κομματική του γραμμή.  Ἔχει προσωπική εὐθύνη, διότι οἱ κομματικές νομιμότητες χρεωκόπησαν την Ἑλλάδα. 

Δεν μποροῦν ἄρα πλέον μόνο τα κόμματα, που ἐκπροσωποῦν κατ’ ἀρχήν τυπικῶς τούς βουλευτές τους, να μετρᾶνε κουκιά και να ἀποφασίζουν ἄν βγαίνῃ Κυβέρνηση τῆς ἀρεσκείας τους.  Ὑπάρχουν καί τά πρόσωπα. Πρῶτα τῶν ψηφοφόρων και ὕστερα τῶν βουλευτῶν τους.  Ἐπάνοδος λοιπόν στα πρόσωπα. Ἀλλοιῶς, θα φταῖνε ὅλοι μαζί.  Ὅσο για την Κυβέρνηση, ἄς τήν ἐπιλέξῃ ἡ Βουλή μέ τούς ἐκλεγέντας, μέσω  τῶν κομμάτων, ὡς βουλευτές της. Ἑπομένως, για τήν ἀνάδειξη Κυβερνήσεως την διαμεσολάβηση μόνο ἔχουν πλέον οἱ ἡγεσίες τῶν κομμάτων, ὄχι την ἐξουσία χαράξεως κομματικῶν γραμμῶν, και κάθε βουλευτής πρέπει πλέον να κατανοήσῃ αὐτό τό μήνυμα τῶν ἐκλογῶν καί νά ἀναλάβῃ τις προσωπικές εὐθύνες του.

Στήν δημοκρατία δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα  ὄχι γιατί τά ὅποια ἀδιέξοδα λύνονται πάντα με ἐκλογές – εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι τυχόν νέες ἐκλογές δέν θα λύσουν κανένα πρόβλημα – οὔτε γιατί την ἐλπίδα κομίζει ἑκάστοτε ἤ «επί τέλους» ἡ Ἀριστερά ἥ ἡ Δεξιά ἥ κάποιο Κέντρο, ἀλλά γιατί σε τελευταία ἀνάλυση ὑπάρχουν τά πρόσωπα και ἡ προσωπική τους εὐθύνη, ὡς πολιτῶν, ὡς ψηφοφόρων, ὡς βουλευτῶν και ὡς ὑπουργῶν. Αὐτή εἶναι ἄλλωστε ἡ φυσική διέξοδος του πολιτικοῦ συστήματός μας με βάση τόν Ὀρθόδοξο Χριστιανικό πολιτισμό μας, ἀλλοιῶς μᾶς περιμένουν μόνο ἀδιέξοδα, ὄχι μόνο στον σχηματισμό Κυβερνήσεως, ἀλλά και γενικώτερα.

Τά βύσσινα εἶναι λίγο στιφά, ἀλλά ὕστερα ἀφήνουν στό στόμα ὡραία γεύση. Ἔτσι καί τά ἀποτελέσματα τῶν προσφάτων ἐκλογῶν: Εἶναι στιφά για ὅλους, ἀλλά ἐλπιδοφόρα.

τοῦ Νέστορος Νικηφορίδη

Τρίτη, 8-5-2012

Τα θαυμαστά γεγονότα και οι Εθνικές Εκλογές με ιερή Λειτανία στην περίοδο της ΕΣΣΔ !
«Μία από τις εκπληκτικές ιδιαιτερότητες της Μονής των Σπηλαίων στο Πσκωφ είναι τα άγια σπήλαια. Σ’ αυτά γεννήθηκε η μονή πριν από 600 χρόνια.

Οι υπόγειοι λαβύρυνθοι απλώνονται κάτω από τις εκκλησίες, τα κελιά, τους κήπους, τα χωράφια, για πολλά χιλιόμετρα. Εδώ κάποτε εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι μοναχοί. Κάτω από τη γη ανήγειραν ναούς και έθαβαν στις αμμώδεις κόγχες τούς αποβιώσαντες αδελφούς, κατά το αρχαίο βιβλικό έθιμο. Μόνο αργότερα, όταν ο αριθμός των καλόγερων αυξήθηκε, άρχισε το μοναστήρι να επεκτείνεται και στην επιφάνεια, πάνω απ’ τα σπήλαια.
Από τα παλιά εκείνα χρόνια, τα σπήλαια τα ονόμασαν «θεόκτιστα», δηλαδή κατασκευασμένα, δημιουργημένα από τον Θεό. Αυτή η ονομασία προέκυψε, όχι λόγω της φυσικής προέλευσης των σπηλαίων, αλλά λόγω της διαπίστωσης ότι τα σώματα των κεκοιμημένων, που εναπέθεταν εδώ, έπαυαν αμέσως να αναδύουν αυτή την ιδιαίτερη μυρωδιά τού πεθαμένου σώματος.
Μέχρι σήμερα, στα σπήλαια έχουν ταφεί περισσότεροι από δεκατέσσερις χιλιάδες άνθρωποι, μοναχοί, κάτοικοι των σπηλαίων, πολεμιστές, που στα χρόνια τού Μεσαίωνα προφύλαξαν το μοναστήρι από επιδρομές των εχθρών. Εδώ τα φέρετρα δεν τα θάβουν, αλλά τα τοποθετούν απλώς το ένα πάνω στο άλλο στις κόγχες και στις σπηλιές. Και οι επισκέπτες, που διασχίζουν τους εκτεταμένους λαβύρινθους με τα κεριά τους να αχνοφέγγουν, μαγεύονται κάθε φορά από τη φρεσκάδα και την καθαρότητα του αέρα των σπηλαίων.
«Ὅπου Θεός βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις», λέει ένας ύμνος. Πράγμα που σημαίνει ότι αν θέλει ο Θεός, οι νόμοι τής φύσης κάμπτονται. Και οι τουρίστες που δεν το πιστεύουν, φεύγουν από τα σπήλαια σαστισμένοι από όσα έχουν διαπιστώσει με τα ίδια τους τα μάτια, ή με την όσφρησή τους για την ακρίβεια.
Με αυτά τα υπόγεια σπήλαια συνδέονται πολλές ιστορίες. Μία απ’ αυτές, σχετικά πρόσφατη, διαδραματίστηκε το 1995, όταν στα Σπήλαια ήρθε ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς Γιέλτσιν. Του έδειξε φυσικά το μοναστήρι ο οικονόμος τής μονής, αρχιμανδρίτης Ναθαναήλ. Αδυνατούλης, ασπρομάλλης, με λιωμένα παπούτσια και τρύπιο ράσο, οδηγούσε την κεφαλή του κράτους και την ακολουθία του φέγγοντας τα λαγούμια με ένα κερί.
Στο τέλος, ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς αντιλήφθηκε ότι γύρω του συμβαίνει κάτι ακατανόητο και εξέφρασε την έκπληξή του, διότι δεν ένιωθε δυσωδία αποσύνθεσης, αν και τα φέρετρα με τους μακαρίτες βρίσκονταν στις κόγχες, σε απόσταση που μπορούσες να τα αγγίξεις.
Ο π. Ναθαναήλ εξήγησε στον πρόεδρο:
«Είναι θαύμα Θεού».
Η ξενάγηση συνεχίστηκε. Αλλά μετά από λίγη ώρα, ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς επανέλαβε με απορία την ίδια ακριβώς ερώτηση.
«Έτσι το οικονόμησε ο Κύριος», απάντησε εκ νέου ο π. Ναθαναήλ. Πέρασαν λίγα λεπτά και ο πρόεδρος ψιθύρισε στον γέροντα βγαίνοντας από τα σπήλαια:
«Πατερούλη, πείτε μου το μυστικό – με τι τους αλείφετε;».
«Μπόρις Νικολάγιεβιτς», απάντησε ο αρχιμανδρίτης, «υπάρχει κανείς στο περιβάλλον σας που να μυρίζει άσχημα;».
«Φυσικά και όχι!».
«Τότε είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι κάποιος τολμά να μυρίζει άσχημα στο περιβάλλον του Ουράνιου Πατέρα;».
Λένε ότι με αυτή την απάντηση ο Μπόρις Νικολάγιεβιτς ικανοποιήθηκε πλήρως».

«Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 όλοι οι κάτοικοι της Σοβιετικής Ένωσης ήταν υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στις εκλογές. Την κάλπη για την ψηφοφορία την έφερναν στην τράπεζα του μοναστηριού, όπου μετά το μεσημεριανό γεύμα η αδελφότητα, υπό την εποπτεία του προεστώτα, απέδιδε με απροθυμία και δυσαρέσκεια τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Όμως κάποτε ο γενικός γραμματέας της περιφερειακής επιτροπής τού ΚΚΣΕ το πήρε χαμπάρι: για κάποιους εκεί αγράμματους μοναχούς είχε καθιερωθεί το παράλογο προνόμιο να ψηφίζουν για τον αδιάσπαστο συνασπισμό κομμουνιστών και ανεξάρτητων, στο δικό τους απαρχαιωμένο αιωνόβιο μοναστήρι, και όχι στο εκλογικό τμήμα. Ο γενικός γραμματέας αγανάκτησε με την κατάσταση και μάλωσε αυστηρά τούς υφισταμένους του για την ανοχή αυτού τού παρασιτικού στοιχείου. Χωρίς καθυστέρηση εξέδωσε διαταγή: Από τις προκείμενες εκλογές για το Ανώτατο Σοβιέτ της ΕΣΣΔ και εφεξής (και ες αεί), οι μοναχοί θα προσέρχονται να ψηφίσουν, όπως όλοι οι κάτοικοι της Ένωσης, στα εκλογικά τμήματα του τόπου κατοικίας τους!
Πράγματι την ημέρα των εκλογών (ήταν Κυριακή), μετά την εορταστική λειτουργία στο μοναστήρι, βγήκε από τις πύλες τής μονής επίσημη λιτανεία.
Οι μοναχοί μπήκαν στη σειρά ανά δύο, σε μεγάλη γραμμή, και παρέλασαν ψάλλοντας εν χορώ, διασχίζοντας την πόλη ως το εκλογικό τμήμα. Πάνω από τα κεφάλια τους ανέμιζαν βαριά λάβαρα, ενώ, κατά τη συνήθεια, κρατούσαν μπροστά τους σταυρούς και παλαιές εικόνες. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ως είθισται πριν από κάθε σημαντικό έργο, οι καλόγεροι άρχισαν να τελούν μέσα στο εκλογικό τμήμα δεήσεις. Οι υπάλληλοι, τρομαγμένοι μέχρι θανάτου, προσπάθησαν να αντιδράσουν, αλλά ο ηγούμενος τους επιτίμησε αυστηρά ότι εμποδίζουν τάχα τους πολίτες να εκτελέσουν το συνταγματικό τους καθήκον, όπως συνηθίζεται στους μοναχούς. Αφού ψήφισε η αδελφότητα, με την ίδια λιτανεία επέστρεψε στην αγία μονή.
Περιττό να ειπωθεί ότι στις επόμενες εκλογές η κάλπη περίμενε από νωρίς το πρωί τούς μοναχούς στην τράπεζα της μονής...»

«Κάποτε, το 1986, η τοπική αρχή του κόμματος στο Πσκωφ έφερε στο μοναστήρι έναν υψηλά ιστάμενο αξιωματούχο του Υπουργείου Μεταφορών. Έδινε την εντύπωση ήρεμου και συγκροτημένου ανθρώπου. Δεν έκανε ανόητες ερωτήσεις –σε ποιο κτίριο μένουν οι σύζυγοι των μοναχών, λόγου χάρη– και δεν αναρωτιόταν γιατί τάχα ο Γκαγκάριν, που πήγε στο διάστημα, δεν κατάφερε να δει τον Θεό. Στο τέλος, όμως, της ξενάγησης, μαγεμένος από την ιδιαίτερα πνευματική επικοινωνία που είχε με τον π. Ναθαναήλ, ξέφυγε στον συνομιλητή του η εξής φράση:
«Ακούστε, έχω εκπλαγεί μαζί σας! Τόσο ενδιαφέροντα και ασυνήθιστο άνθρωπο δεν έχω συναντήσει σε όλη μου τη ζωή! Επιτρέψτε μου όμως: πώς εσείς με αυτό το μυαλό μπορείτε να πιστεύετε στον… εν πάση περιπτώσει, καταλαβαίνετε ποιον εννοώ! Η επιστήμη ανοίγει στην ανθρωπότητα ολοένα και περισσότερους νέους ορίζοντες. Και Θεός δε φαίνεται να υπάρχει εκεί. Συμπαθάτε με κιόλας, αλλά δεν είναι καν χρειαζούμενος. Αυτές τις μέρες για παράδειγμα πλησιάζει στη Γη από το βάθος του Σύμπαντος ο κομήτης Χάλεϋ και οι επιστήμονες –φανταστείτε!– υπολόγισαν ακριβώς όλη του τη διαδρομή. Και την ταχύτητα! Και την τροχιά! Και γι’ αυτό, να με συγχωρείτε, δε χρειάστηκε ούτε καν η ιδέα του Θεού!».
«Κομήτης είπατε;… Χάλεϋ;», τίναξε την γενειάδα του ο π. Ναθαναήλ. «Άρα, αν έχουν υπολογίσει τα πάντα για τον κομήτη, τότε ο Κύριος δε χρειάζεται, ε; Μάλιστα, κατάλαβα. Λοιπόν, κοιτάξτε, αν με έβαζαν στο σιδηρόδρομο και μου έδιναν χαρτί και μολύβι, θα μπορούσα πραγματικά μέσα σε μια βδομάδα να σας πω πότε και από ποια πλευρά θα έρθει το τρένο. Αυτό όμως θα σήμαινε τάχα ότι δεν υπάρχουν μηχανοδηγοί, ρυθμιστές και μηχανικοί; Ή Υπουργοί Συγκοινωνιών; Αλήθεια αυτό θα σήμαινε; Η Αρχή παντού χρειάζεται!».

«Στις αρχές της δεκαετίας τού ’60, έφτασαν στο μοναστήρι μέλη των περιφερειακών επιτροπών επιφορτισμένα με το καθήκον να ψάξουν και να επινοήσουν κάποια αιτία για το κλείσιμο της μονής. Πηγαινοερχόμενοι στο μοναστήρι, είδαν προσκυνητές που καλλιεργούσαν παρτέρια και ανθόκηπους, και έσπευσαν να απευθυνθούν στον π. Αλύπιο:
«Και επί ποίας βάσης δουλεύουν εδώ αυτοί οι άνθρωποι;», ρώτησαν.
Ο σοβιετικός αρχιμανδρίτης τούς απάντησε:
«Ο αφέντης λαός εργάζεται στη γη του!».
Και δεν ακολούθησαν άλλες ερωτήσεις.
Την επόμενη φορά στάλθηκε από το Πσκωφ, με τους ίδιους σκοπούς, ακόμα μία επιτροπή εθνικού ελέγχου, οικονομική αυτή τη φορά. Ο προεστώς ρώτησε ως τι είχαν έρθει οι αντιπρόσωποι αυτοί.
«Εκπροσωπούμε ένα οικονομικό όργανο, το οποίο…».
Ο π. Αλύπιος τους διέκοψε: «Εγώ μόνο έναν προϊστάμενο έχω, τον επίσκοπο τού Πσκωφ Ιωάννη. Πηγαίνετε να πάρετε άδεια από κείνον. Χωρίς άδεια, δεν μπορώ να σας επιτρέψω την πρόσβαση σε οικονομικά έγγραφα».
Έφυγαν για να πάρουν την άδεια και μέσα σε λίγες ώρες ο αρχιερέας του Πσκωφ τηλεφώνησε στον π. Αλύπιο συγχισμένος, ζητώντας να επιτραπεί ο οικονομικός έλεγχος.
«Μην τηλεφωνείτε για το θέμα, Δέσποτα. Στείλτε μου τηλεγράφημα», απάντησε ο π. Αλύπιος.
Σύντομα έφτασε και το τηλεγράφημα. Τότε, οι ελεγκτές τού καθεστώτος κατέφθασαν εκ νέου στον ηγούμενο. Αυτός, κρατώντας το τηλεγράφημα στα χέρια, τους ρώτησε σκεπτικός:
«Για πείτε μου, είστε κομμουνιστές;».
«Μάλιστα, βασικά κομμουνιστές».
«Και πήρατε την ευλογία από τον επίσκοπο; Από τον Δεσπότη τού Πσκωφ; Μάλιστα… Για στάσου να στείλω τώρα αυτό το τηλεγράφημα στην τοπική επιτροπή τού Κόμματος…».
Και μ’ αυτό, ο οικονομικός έλεγχος της μονής ολοκληρώθηκε».

 (προδημοσίευση από το βιβλίο του π. Τύχωνος Σεβκούνωφ «Σχεδόν άγιοι», εκδόσεις εν πλω, κυκλοφορία μέσα στο Μάιο 2012)

Το βιβλίο είναι best seller στη Ρωσία έχοντας ξεπεράσει μέσα σε λίγους μήνες τα 1.000.000 αντίτυπα και αφορά πνευματικές αφηγήσεις από τη Ρωσία του χθες και του σήμερα που αναδεικνύουν τη δύναμη και το βάθος της πίστης στον Χριστό.

Εκδοσεις Εν Πλω
Στοα του βιβλιου
Πεσμαζογλου 5 και Σταδιου
105 64 Αθηνα
Τηλ. 2103226343
Fax. 2103221238

Πηγή: http://synodoiporia.blogspot.com/2012/05/blog-post_1600.html

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ  Ι.Σ.Α.  ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ  ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΤΟΥ HIV  

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
Σεβαστουπόλεως 113, ΤΚ 11526
Αθήνα - τηλ 210-3839770, fax 210-3839753
www.isathens.gr

  Αθήνα, 2.5.2012 

          Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, θεματοφύλακας της Δημόσιας Υγείας, υπέβαλε σήμερα 2-5-2012 αναφορά προς τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου αναφορικά με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τα ποσοστά διασποράς της HIV λοίμωξης σε ιερόδουλες και την απειλή για το γενικό πληθυσμό και τη Δημόσια Υγεία.

Τόσο η γνώση των αρμοδίων εδώ και ένα έτος για συγκεκριμένα επιδημιολογικά δεδομένα όσο και η δημοσιοποίηση των ονομάτων και φωτογραφιών των θυτών-θυμάτων γεννά ενδεχόμενα ζήτημα ποινικών ευθυνών που θα πρέπει να διερευνηθούν.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Ι.Σ.Α. 

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                      Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Γ. ΠΑΤΟΥΛΗΣ                                                                      ΕΥΣΤ. ΤΣΟΥΚΑΛΟΣ 

 Αθήνα, 2/5/2012

 Α.Π.29900

Προς τον κ. Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου

ΑΝΑΦΟΡΑ

ΘΕΜΑ: Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τα ποσοστά διασποράς της HIV λοίμωξης σε ιερόδουλες και η απειλή για το γενικό πληθυσμό.

Κύριε Εισαγγελεύ,

Η οικονομική κρίση, η πτώση της εμβολιαστικής κάλυψης για πολλά λοιμώδη νοσήματα και η διηπειρωτική μετακίνηση μεγάλων ομάδων πληθυσμών με άσχημες υγειονομικές συνθήκες, αύξησε ανεξέλεγκτα τη μετάδοση πολλών λοιμωδών νοσημάτων. Είναι προφανές ότι οι αρμόδιες υγειονομικές αρχές αδράνησαν.

Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του και των σκοπών του για τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας παρακολουθεί με ιδιαίτερη αγωνία το σοβαρό ζήτημα που έχει προκύψει μετά τις πρόσφατες αποκαλύψεις ότι οι οίκοι ανοχής λειτουργούσαν χωρίς οποιαδήποτε άδεια και χωρίς οποιοδήποτε υγειονομικό έλεγχο των εργαζομένων ιερόδουλων, οι οποίες αποτέλεσαν το τελευταίο διάστημα την αιτία διασποράς του ιού της HIV λοίμωξης, και ίσως όχι μόνο αυτού, στο γενικό πληθυσμό.

Είναι πράγματι συγκλονιστικό ότι σύμφωνα με στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, στην Ελλάδα, διαστάσεις πανδημικής απειλής έλαβε τον τελευταίο καιρό η μετάδοση του AIDS.  Ειδικότερα, ενώ το 2002 ο αριθμός των δηλωθέντων περιστατικών HIV λοίμωξης ήταν 3,6 ανά 100.000 πληθυσμού, το 2008 ο αντίστοιχος αριθμός έφθασε τις  5,8 περιπτώσεις, ενώ το 2011 καταγράφεται μία εντυπωσιακή άνοδος με 7,1 περιστατικά HIV λοίμωξης ανά 100.000 πληθυσμού. Το 2011, σε σχέση με το 2010, η αύξηση ξεπέρασε  το 50%.  Όμως, ιδιαίτερα ανησυχητικό προβάλλει το γεγονός ότι για την περίοδο 2010 μόνο το 22,05% των ατόμων με HIV στη χώρα μας ήταν μετανάστες και το 2011 μόνο το 18,93%, δείχνει ξεκάθαρα την ελλιπή καταγραφή των αλλοδαπών  με HIV λοίμωξη, κάτι που αποδεικνύεται από το σύστημα υποχρεωτικής δήλωσης, στο οποίο κυρίως καταγράφονται τα περιστατικά Ελληνικής εθνικότητας (π.χ. κάθετης μετάδοσης, μητέρες χρήστριες ενδοφλέβιων ναρκωτικών κ.α.). Η εισροή μεταναστών στον Ελλαδικό χώρο είναι συνεχώς αυξανόμενη και η καταγραφή μεταναστών με AIDS δεν έχει θεσμικό πλαίσιο, δεν είναι υποχρεωτική!!! Αποκαλύπτεται τελικά ότι κανείς δεν έχει χαρτογραφήσει τον αριθμό των αλλοδαπών, το υγειονομικό τους status, τα λοιμώδη νοσήματα που μεταδίδουν, τα ιδιαίτερα μορφολογικά χαρακτηριστικά ασθενειών που ενδημούν στις χώρες από τις οποίες προέρχονται.  Εφόσον εκατομμύρια μετανάστες είναι απόντες ως πολίτες, πώς ελέγχει η πολιτεία τις αρρώστιες που μεταφέρουν; Δε τις ελέγχει. Τις παρατηρεί όταν οι πολίτες της, οι Έλληνες πολίτες της αρρωστήσουν από αυτές. Γιατί; Γιατί η Ελληνική Πολιτεία δεν κάνει τίποτε για να προφυλάξει τους Έλληνες πολίτες της, που νιώθουν την απειλή του εθνικού και βιολογικού αφανισμού από την αμέλεια των κυβερνώντων της.

Το ΚΕΕΛΝΟ κάνει μια σοβαρή προσπάθεια καταγραφής και ευαισθητοποίησης ομάδων υψηλού κινδύνου και κοινωνικά αποκλεισμένων ανθρώπων, χωρίς όμως να είναι ενταγμένη αυτή η προσπάθεια σε ένα πλαίσιο εθνικής  πολιτικής για την Υγεία, με συνέχεια και συνέπεια.

Όταν τον Οκτώβριο του 2011, ανακοινώθηκε από το ΚΕΕΛΠΝΟ η δραματική αύξηση του AIDS στο 1250%, τι έκανε το ΥΥΚΑ; Τίποτε. Περισσότερους από έξι μήνες μετά βρισκόμαστε αμήχανοι μπροστά από τραγικές αποκαλύψεις από τα δεδομένα διασποράς του ιού και την πλήρη αδράνεια της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας που άφησε εκτεθειμένα 12 εκατομμύρια πολιτών. Η Ελληνική Πολιτεία γνώριζε εδώ και ένα τουλάχιστον έτος τις διαστάσεις της διασποράς του ιού. Το ομολογεί δημοσίως. Ως τώρα όμως δεν υπήρξε καμία στρατηγική πρόληψης και ελέγχου. Η Πολιτεία δεν έπραξε απολύτως τίποτε. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και οι υπεύθυνοι για τη δημόσια υγεία, ενώ ομολογούν δημοσίως τη διασπορά του AIDS στην Ελληνική οικογένεια από την παράνομη πορνεία, εδώ και ένα χρόνο, δεν έλαβαν κανένα μέτρο για τον αφοπλισμό της υγειονομικής αυτής βόμβας και την προστασία της ελληνικής οικογένειας που καθ΄ ομολογία τους βρισκόταν σε κίνδυνο.   Ούτε καν μια καμπάνια ενημέρωσης των πολιτών για τον κίνδυνο που ελοχεύει και τα μέτρα προφύλαξης. Μόνο λίγες μέρες προ των βουλευτικών εκλογών, αίφνης, έλαβαν χώρα εξορμήσεις με στοχευμένους ελέγχους, χωρίς να προκύπτει προφανής τουλάχιστον λόγος γιατί οι έλεγχοι αυτοί δεν έλαβαν χώρα νωρίτερα.

Επιπρόσθετα δε με μία πρωτοφανή προεκλογική «ανθρωποφάγα» διάθεση δημοσιεύθηκαν οι φωτογραφίες των συγκεκριμένων θυτών-θυμάτων, μία κατάφορη παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων, που ως ενέργεια τινάζει στον αέρα κάθε συντονισμένη προσπάθεια καταγραφής και ελέγχου των περιστατικών από τους αρμόδιους φορείς. Ένα ακόμη, πέρα από απάνθρωπο, άστοχο μέτρο αφού απομακρύνει από τις υπηρεσίες δημόσιας υγείας και ελέγχου εκείνους που το έχουν περισσότερο ανάγκη. Και τούτο γιατί άμεση προτεραιότητα αποτελεί η αληθής αποτύπωση των διαστάσεων του προβλήματος, η χαρτογράφηση  του πληθυσμού στόχου και μία σειρά μέτρων ελεγκτικών μηχανισμών που στόχο θα έχει την προφύλαξη της δημόσιας υγείας στην ελληνική κοινωνία.

Ανακύπτει συνακόλουθα, κ. Εισαγγελεύ, ενδεχόμενα, διττά, ζήτημα ποινικών ευθυνών που είμαστε βέβαιοι ότι θα διερευνήσετε σε βάθος στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων σας.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ Ι.Σ.Α.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                           Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Γ. ΠΑΤΟΥΛΗΣ                                                         ΕΥΣΤ. ΤΣΟΥΚΑΛΟΣ

ΠΗΓΗ: http://www.isathens.gr/grindex.html

Τα μεν όπισθεν επιλανθανόμενος τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος

 Ολόκληρο το μήνα αυτό κάθε εκκλησιαστική τελετή και ακολουθία θα διαπνέεται από ένα έντονο αναστάσιμο χαρακτήρα. Ό πασχαλινός παιάνας «Χριστός ανέστη εκ νεκρών...» θα είναι η προμετωπίδα, αλλά καί η κατάληξη κάθε ιερουργίας. Αποτελεί τούτο την ενσυνείδητη προσπάθεια της Εκκλησίας να μας εμποτίσει στη βέβαιη πραγματικότητα ότι «τα αρχαία παρήλθαν, ιδού γέγονε καινά τα πάντα».

Η νίκη της ζωής πάνω στο θάνατο, της αλήθειας πάνω στο ψέμα, της χαράς πάνω στη λύπη, του θεού πάνω στο διάβολο, είναι οριστική αλλά και καθοριστική για τη ζωή μας. Το αμαρτωλό παρελθόν, με όλο τον πόνο που προκάλεσε, πρέπει πια να ξεπεραστεί. Η κατήφεια που προκαλούσε ο θάνατος πρέπει να δώσει τη θέση της στην αισιοδοξία της ζωής. «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται».

Ο άνθρωπος πρέπει να το πάρει απόφαση πώς πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Να γυρίσει τίς πλάτες στο παρελθόν καί τα του παρελθόντος: Πάθη, μίση, αδυναμίες, ελαττώματα, αμαρτίες, όλα τα συμπτώματα του παλιού ανθρώπου, να απορριφθούν., Με τη μετάνοια να ξεπεραστεί μια για πάντα ό συσχηματισμός με τη φθορά του παλιού κόσμου καί να μεταμορφωθούμε σε νέους ανθρώπους, με ανακαινισμένη τη σκέψη καί τη νοοτροπία.

Το Πάσχα - που σημασιολογικά δηλώνει διάβαση, πέρασμα σε μια καινούργια ζωή - να είναι για μας πραγματικά Πάσχα. Να αποτελέσει για μας την απαρχή μιας νέας βιοτής, της αιωνίου, μιας ζωής συμπόρευσης με τον Αναστημένο Χριστό, λυτρωμένοι από κάθε μεθοδεία του διαβόλου.

Η πρωταρχική σημασία πού αποδίδεται στο γεγονός της Αναστάσεως δεν είναι τυχαία. Ούτε μπορεί να θεωρηθεί σαν μια απλή συναισθηματική φόρτιση, πού θα αποχρωματιστεί σιγά - σιγά με την καθημερινότητα. Η Ανάσταση είναι πρώτα απ' όλα αποδέσμευση από τις άντίθεες πνευματικές δυνάμεις του σκότους, απελευθέρωση από την αμαρτία καί τα συμπτώματα της, τη φθορά καί το θάνατο. Μια καινούργια πορεία πού την χαρακτηρίζουν δυο Ιδιώματα: Μετάνοια και αισιοδοξία.

Μετάνοια για τα ατοπήματα της καθημερινότητας, αισιοδοξία πού πηγάζει από την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Τα δυο αυτά συνθέτουν την πίστη μας στην ευλογημένη Βασιλεία του Πατρός καί του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Ελλάδα. Αὐτή ἡ λωρίδα γής ἦταν πάντα τό ἀνάχωμα ἀπέναντι στήν τυραννία, στή βαρβαρότητα, στήν ἐκμετάλλευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ἄνθρωπο. Σέ αὐτό τό ἀνθρώπινο τεῖχος ἀπό ἑλληνική σάρκα, συνθλίβονταν οἱ ὀρδές τῆς ἀνομίας, τῆς ἀσυδοσίας, τῆς κτηνώδους δύναμης ἐνάντια στόν πολιτισμό. Ὅταν τελικῶς ἡ Ἑλλάδα ἔπεσε, ἐνσαρκωμένη στό κορμί τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα βυθίστηκε στόν σκοτεινό μεσαίωνα...

Στήν λήθη, στόν σκοταδισμό, στήν Ἱερά Ἐξέταση, στό δουλεμπόριο, τή δεισιδαιμονία καί τόν φανατισμό τοῦ Καθολικισμοῦ καί τῶν αἱρέσεων. Ἔπρεπε πάλι νά ἀνάψει ἡ σπίθα ἡ ἑλληνική γιά νά φέρει τήν ἀναγέννηση, τό φῶς καί τό δικαίωμα στήν ζωή. Ἡ ἀρχή τῆς ἀρετῆς ξεκίνησε ἀπό τήν Ἑλλάδα ἀπό τήν ἀντίσταση στή βαρβαρότητα καί τή διαφθορά. Μή γελιέστε. Ὅτι ὄμορφο ὑπάρχει στόν πλανήτη, εἶναι ἑλληνικό. Ἀπό τήν δημοκρατία μέχρι τήν εὐνομία. Ἀπό τήν τέχνη μέχρι τήν καλλιτεχνία. Ἀπό τήν μόρφωση μέχρι τήν ἐπιστήμη. Ἀπό τήν ἄθληση μέχρι τούς ἀνθρώπινους ἄθλους διά μέσου τῶν αἰώνων. Τώρα τό σκοτάδι ἐπανέρχεται μέ τή μορφή τοῦ «χρηματοπιστωτικοῦ συστήματος». Ὁ παγκόσμιος ἀχταρμάς βασισμένος σέ.... χρηματιστηριακές τιμές καί ὄχι ἀξίες, ὡς ἄλλος Ξερξης ἐπιτίθεται στό δίκαιο τῶν λαῶν. Τό δίκαιο - λέξη ἑλληνική, πού φιλᾶ στοργικά τόν ἀδύναμο ἀπό τό κτῆνος, κινδυνεύει ἀπό τά σύγχρονα ἀργύρια ὑπό μορφή «ἄυλων τίτλων», ἄυλων τόκων καί χρεῶν, ἄυλης κρίσης καί τρομοκρατίας, πού ὅμως θά ὁδηγήσουν σέ μία ἀληθινή, ὀδυνηρή καί καθ’ ὅλα «ὑλική» τυραννία. Σέ ἕναν νέο μεσαίωνα. Ἡ ἐπίθεση ἄρχισε πάλι στό αἰώνιο μετερίζι τῆς λευτεριᾶς, τήν Ἑλλάδα. Ὅπως τότε, ὅπως πάντα. Γιατί ἔστω καί μυστηριακά, ὑποσυνείδητα, ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ πατρίδα τῆς Λευτεριᾶς καί ἡ κοιτίδα της. Ὁ Ὕμνος τῆς τραγουδᾶ τήν λευτεριά (Ὕμνος εἰς τήν Ἐλευθερίαν). Ἡ σημαία τῆς συμβολίζει τήν λευτεριά. (Ἐλευθερία ἤ Θάνατος). Τό ἄδικο λοιπόν, ἤξερε πολύ καλά ποῦ νά χτυπήσει. Αὐτό πού δέν ἤξερε εἶναι πώς ἀκόμα ἡ φλόγα καίει. Καί θά τούς κάψει ὅπως ὁ Ἡρακλῆς τή Λερναία Ὕδρα, ὅπως ἡ Πυθία τούς βέβηλους, ὅπως ἡ Ὑπερμάχω τούς εἰσβολεῖς. Γιατί ὁ ἀγώνας δέν εἶναι ἐνάντια στήν κρίση ἤ τό ὅποιο χρέος. Εἶναι ὁ ἀγώνας γιά τήν ἐπιβίωση, γιά τήν ἴδια τή ζωή. Καί γιά μία ἀκόμη φορᾶ ἡ Ἑλλάδα καλεῖται νά ὑπερασπίσει τίς πανανθρώπινες ἀξίες, ὄχι τά ἀξιώματα τῶν πολιτικῶν. Ἑλλάδα δέν εἶναι οὔτε ὁ Παπανδρέου, οὔτε τό τραπεζικό σύστημα. Ἑλλάδα εἶναι ἡ πύρινη πνοή πού πηγάζει ἀπό καρδιές ἡρώων καί διδάσκει τήν ἐλευθερία. Ἐλευθερία γιά ὅλους! Πρόγευση τῶν προκλήσεων πού θά βιώνει ὁ ἑλληνισμός καί οἱ κοινωνίες σέ κάθε σημεῖο τοῦ πλανήτη, βιώνουμε τό τελευταῖο διάστημα. Ἴσως εἶναι συμπτωματικό, ἴσως ὅμως εἶναι μήνυμα πού δέν πρέπει νά παρανοήσουμε. Γιά ὅλα αὐτά τά σημεῖα τῶν καιρῶν ἔχει μιλήσει ἔγκαιρα ὁ Γέρνοντας Παΐσιος, πολλά χρόνια πρίν διαμορφωθοῦν αὐτές οἱ συνθῆκες πού ἀποκαλύπτουν ἕνα καλά μελετημένο σχέδιο δουλείας τοῦ ἑλληνισμοῦ ἀπό τήν ἐλίτ τῶν παγκόσμιων ὀλιγοπωλίων πού θέλουν νά μετατρέψουν τίς πολιτισμένες κοινωνίες, σέ ἀγέλες ἄβουλων καταναλωτῶν. Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε προβλέψει τήν κρίση καί τήν αἰχμαλωσία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ μέσω δανείων. Ἔγκαιρα διαπίστωσε τήν παρακμή πού ἐπιβάλλει στήν κοινωνία ὁ ἄκρατος καταναλωτισμός, ἡ ξετσιπωσιά, ἡ ὑποδήλωση στήν ὕλη, ἡ ὀκνηρία καί ἡ ματαιοδοξία. Μόνοι σας μπορεῖτε νά δεῖτε καί νά κρίνετε τά ντοκουμέντα. Κανείς, ἐκτός ἀπό τό νοῦ καί τήν καρδιά, δέν μπορεῖ νά ἐπιβάλλει τήν ἀλήθεια, καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ σοφία. Εἶναι ἡ γνώση, ἡ ὁποία γίνεται δύναμη μέ τήν ἐγκράτεια καί τόν ἀγώνα. Αὐτή εἶναι ἡ ἐλευθερία καί ἡ εἰδοποιός διαφορά τοῦ ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς μαρτυρία ἀγάπης, ὅπου ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖ τό μέτρο καί τό ἐπίκεντρο. Ἔχω ὅμως μία αἴσθηση ὅτι ἀπό τήν Ἑλλάδα θά ξεκινήσει μία ἐπανάσταση ἐνάντια ἑνός συστήματος πού διοικεῖ τήν ἀνθρωπότητα τά τελευταία 350 χρόνια. Ὅλοι οἱ λαοί ἔχουν φτάσει στήν ἄκρη τοῦ νήματος καί ὅλοι περιμένουν τή σπίθα. Πιστεύω ὅτι σάν χώρα θά ξαναγράψουμε ἱστορία, καί μελλοντικές γενεές θά θυμοῦνται τούς ἕλληνες σάν τόν λαό πού ξαναέδωσε τά φῶτα στόν κόσμο.

lakonikos

ΠΗΓΗ :  www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Κάνει κάτι εξαιρετικά απλό :

Ταπεινώνεται και αφήνεται στον Θεό Του.

Του λέει: " Είμαι εδώ με όλα μου τα χάλια. Γύρισα και δεν αντέχω.

Κάνε με ό, τι θέλεις."

Ίσως και να μην Του λέει κάτι.

Μπορεί και απλά να σωπαίνει και να κλαίει.

Είναι αποκαμωμένος. Σαν εμάς.

Έχει επιστρέψει όμως! Εμείς;

Υ.Γ. Η εικόνα είναι η πρότασή μας για την ερχόμενη Κυριακή.

Αναρτήθηκε από ΕΛΕΝΑ στις 3:20 π.μ.

anazhthseis-elena.blogspot.com

Περνούν από δίπλα σου αδιάφοροι …Μοιάζουν για δυνατοί , μα δεν είναι…
Τόσο καιρό καρτεράς και το παράπονό σου το πνίγεις μέσα σου καλά …

Να είναι τόσο σιμά σου η πηγή της γιατρειάς και τα πόδια σου να μην σε κρατάνε …

Ν ακούς δίπλα σου να κυλά το ύδωρ το ζωήρυτον , του Θεού η ορμή , και να μην βρίσκεται ένας άνθρωπος να σου σταλάξει λίγο στα σφαλισμένα σου χείλη …

Ανήμπορος στέκεσαι και θωρείς τους άλλους με την παράλυτη ψυχή βιαστικά να πίνουν , να πίνουν μα να μην ξεδιψούν….Και έπειτα να αναρωτιούνται το γιατί … 

Κι ήρθε αργά και στάθηκε δίπλα σου αδερφός …Ένοιωσες πως ήταν ο ίδιος ο Χριστός …

Σε βάσταξε με μια ματιά που έσταζε κουράγιο , με μια λέξη που έκανε την ξεχασμένη ελπίδα να σταθεί και πάλι ορθή…

Κι έκανες το πρώτο βήμα ! Και βγήκε από μέσα σου φωνή δοξαστική , ψηλά να φτάσει !
Κύριε Άνθρωπο έχω !

νώντας σκοπετέας /Φιλαγιορείτης 

   Σώσε μας απο δαύτους Κύριε! Χωρίς Εσένα δεν θέλω να σωθώ!

Μου το υπόσχονται από την τηλεόραση, από το τηλέφωνο, από παντού.
Ομως κάτι είναι μοναχικό μέσα μου, μετά από τα λόγια τους, κάτι περισσεύει ανικανοποίητο και είναι αυτό που αφαιρεί το χρώμα από τα νυχτερινά μου όνειρα.
Εγώ θέλω όνειρα με φως Κύριε και μέρες με λιακάδα.
Κουράστηκα στους χειμώνες τους, βαρέθηκα να τους βλέπω γραβατωμένους και χαμογελαστούς -την ώρα που χάνονται τα πολύτιμά μας-.
Κύριε θέλω ένα καντηλάκι, λίγο λιβάνι, μια σημαία περήφανη, ένα πρόσφορο στην πετσέτα της μάνας μου, θέλω Εσένα για λιμανάκι και την καμπάνα του εσπερινού -σαν υπόσχεση πως δεν θάρθει βράδυ δίχως Σου-.
Θέλω τους Φίλους μου στο εικονοστάσι, την Μάνα μας να ρίχνομαι στην ποδιά Της όταν κλαίω και τον Σταυρό Σου -για νάχει έρμα το καράβι του βίου μου και της πατρίδας μου το τρεχαντήρι-.
Ισως να ζητώ πολλά αλλά ξέρω πως Εσύ λίγα δεν δίνεις.
Δώσε Κύριε να μην σωθώ, αν ο τόπος της "σωτηρίας" είναι ξενητεμένος από την Χάρη Σου.
Δώσε μου Κύριε πατρίδα την ελπίδα Σου και ανάπαυση την σιγουριά της Ανάστασης Σου.
Είμαι κουρασμένη Χριστέ μου. Δεν μπορώ να τους ακούω. Και η πατρίδα μου το ίδιο.....
Σώσε μας από δαύτους Κύριε!

ΠΗΓΗ:http://anazhthseis-elena.blogspot.com/2012/04/blog-post_1817.html

Τήν Κυριακή του Παραλύτου (6 Μαΐου) καλεῖσαι νά ἀποδείξεις ὅτι δέν εἶσαι παράλυτος

"Εἴμαστε στό κατώφλι μίας μεγάλης μεταμορφώσεως τοῦ παγκόσμιου συστήματος. Τό μόνο πού χρειαζόμαστε εἶναι ἡ κατάλληλη κρίση πού θά ἀναγκάσει τά ἔθνη νά ἀποδεχτοῦν τή Νέα Τάξη Πραγμάτων".

 David Rockefeller, 1985

 Τά ψέματα τελείωσαν. Ὅποιος τούς ψηφίσει γίνεται συνένοχος καί συμμέτοχος στά ὕπουλα σχέδιά τους. Τήν Κυριακή του Παραλύτου, 6 Μαΐου, ἔχεις τήν εὐκαιρία νά ἀποδείξεις στούς λαούς καί στούς ἡγέτες ὅλου του κόσμου ὅτι δέν εἶσαι παράλυτος. Μήν ὑπακοῦς στά ψευτοδιλλήματα καί στούς ἐκβιασμούς. Ὑπάρχει καί ἡ ἁγία ἀνυπακοή πού θά μᾶς ὁδηγήσει ψηλά. Στό χέρι σου εἶναι νά ἐλευθερώσεις τήν πατρίδα!

«Οι δάσκαλοι στα σχολεία να διδάσκετε στα παιδιά την προσευχή»

 π. Σεραφείμ Δημόπουλος

 Μεταφέρουμε παρακάτω κείμενο «Περί προσευχής» του μακαριστού Αρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ Δημόπουλου:

Προσευχή είναι, η επικοινωνία του ανθρώπου μετά του Θεού. Η συνομιλία του αδυνάτου, του καταρυπωμένου ανθρώπου μετά του παντοδυνάμου και αγίου Θεού. Σήμερα οι άνθρωποι έχουν πολλούς τρόπους να επικοινωνούν μεταξύ τους. Τελευταία με τους δορυφόρους και τα κινητά τηλέφωνα. Η προσευχή είναι το κινητό τηλέφωνο διά του oποίου οιαδήποτε στιγμή δυνάμεθα να συνομιλήσωμεν, όσο χρόνο θέλουμε, μετά του Θεού. Ο Θεός ως άκρα αγάπη, ως άκρως φιλάνθρωπος, ευχαρίστως ακούει τη φωνή του δημιουργήματος Του. Την ακούει μετά πολλής προσοχής και ανταποκρίνεται εις τα αιτήματά μας, μας δίδει πλουσιοπαρόχως ό,τι συμφέρει για τη σωτηρία της ψυχής μας, ό,τι είναι ωφέλιμον.

Προσευχή σημαίνει να εκδιπλώσωμε την ψυχή μας ενώπιον του Θεού. Να εναποθέτωμε στις ρίζες του Σταυρού όλες μας τις θλίψεις, όλες μας τις ανάγκες, όλες μας τις αρρώστιες, όλα μας τα πάθη, τις ρυπαρές μας επιθυμίες, τις αδυναμίες μας, πού μας δεσμεύουν τη βούληση και μας μειώνουν την ελευθερία, τη φτώχεια μας και τους κακούς μας λογισμούς. Και να ζητάμε από τον Κύριο να μας λυτρώση, να μας απαλλάξη απ’ όλα αυτά.

Η προσευχή είναι η λεπτότερα, η ευγενεστέρα και η ανωτέρα λειτουργία της ψυχής. Γι’ αυτό και ο προσευχόμενος είναι λεπτότερος, ευγενέστερος και ανώτερος άνθρωπος.

Δεν υπάρχει καλυτέρα αξιοποίησις του χρόνου από την προσευχή. Έλεγε ένας από τους πλουσιωτέρους ανθρώπους: «Μη με απασχολείτε. Κάθε λεπτό μου κοστίζει τόσα δολάρια. Διότι θα σκεφθώ πώς θα κερδίσω χρήματα». Για μας τους πιστούς κάθε λεπτό φροντίζουμε να το εμβαπτίζωμε στην προσευχή; Για μας αξία έχει ο χρόνος μόνον, όταν διατίθεται στην προσευχή. Έχουμε ζήσει τόσα χρόνια, όσα προσευχόμεθα. Ο υπόλοιπος χρόνος πήγε χαμένος!

Η προσευχή είναι η μυστική πηγή, από την οποία ο πιστός αντλεί θάρρος, δύναμη και ανδρεία, διότι η δύναμή της είναι πολύ μεγάλη.

Η προσευχή εκδιώκει, απομακρύνει, εξορκίζει τα ακάθαρτα πνεύματα, όσα και αν είναι, όσον χρόνον και εάν κατατυρρανούν το θύμα τους. Εάν ένας θεοσεβής προσεύχεται διαπύρως, ο δαίμων εις το τέλος αναχωρεί. «Τούτο το γένος (των δαιμόνων) εν ουδενί δύναται εξελθείν, ει μη εν προσευχή και νηστεία», μας διαβεβαιώνει ο Κύριος μας (Μαρκ. 9,29). Διά της συντόνου, επιμόνου και πυρίνου προσευχής κατανικάς οιοδήποτε πάθος, όσονιίσχυρόν και εάν είναι, όσον βαθειές ρίζες και εάν έχει στη ζωή σου.

Ο μεγάλος Ρώσσος άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ παραγγέλλει να προσευχώμεθα διά τους άλλους, χωρίς να υπολογίζωμε την αμαρτωλότητά μας, και ο Θεός εισακούει τις προσευχές μας. Πρέπει, λοιπόν, μας το υπαγορεύει η αγάπη, να προσευχώμεθα διά τους άλλους, τους φίλους μας και τους εχθρούς μας, και έτσι θα ομοιάζουμε ως προς την αγαθότητα με τον ουράνιο Πατέρα μας, ο οποίος ανατέλλει τον ήλιό του επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους (Ματθ. 5,45).

Ο ελληνικός λαός δεν είναι λαός προσευχής. Η θρησκευτικότητά του εξαντλεϊται στη διαφύλαξη παραδόσεων και εθίμων, και αγνοεί το μεγάλο θησαυρό της προσευχής, από τον οποίο μπορεί να αντλήσει δύναμη και πλούτο, ώστε να φαίνεται ο πιο ευτυχισμένος και αυτάρκης λαός του κόσμου.

Πάντοτε και σε κάθε τόπο μπορούμε να προσευχώμεθα. Όταν εργαζώμεθα στα χωράφια, στο μαγαζί όταν εμπορευώμαστε, στη θάλασσα όταν ψαρεύωμε, στους δρόμους όταν ταξιδεύωμε, στην κλίνη μας όταν αναπαυώμαστε, πάντοτε μπορούμε να ψιθυρίσουμε δυο λόγια προσευχής. Και τα λόγια αυτά δεν πάνε χαμένα. Ελκύουν τη χάρη του Θεού, την ευλογία του ουρανού στη ζωή μας, και όλη η ημέρα, όλος ο χρόνος μας είναι μια χαρά και επιτυχία, διότι μας παρακολουθεί και μας χαριτώνει ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Λέγε, αδελφέ μου, πάντοτε την Ευχή. Όταν εργάζεσαι και όταν αναπαύεσαι, όταν οδηγείς το αυτοκίνητο σου και κατά την ώρα του ύπνου σου, του φαγητού. Λέγε την ευχή, η οποία όταν καλλιεργηθεί γίνεται λειτουργία της ψυχής. Μόνη της έρχεται και παραμένει ισοβίως. Μαστίγωνε τους δαίμονες, όπως λέγουν οι Πατέρες, με το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Η συνεχής επανάληψις της Ευχής ολίγον κατ’ ολίγον καθαρίζει την ψυχή από κάθε πάθος και επιθυμία επιβλαβή και η ψυχή, αφού καθαρθή, κατακοσμείται με κάθε αρετή. Εις την Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχει καθιερωθεί η Ευχή και οι Πατέρες συνιστούν και προτρέπουν όχι μόνον οι μοναχοί αλλά και οι εν τω κόσμω διαβιούντες να λέγουν την Ευχή πάντοτε.

Λέγε, αδελφέ μου, το «Κύριε, ελέησον», «Κύριε, ελέησον», «Κύριε, ελέησον». «Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών», «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Λέγε χωρίς να σε αντιλαμβάνεται κανείς. Μέσα σου, στη δουλειά, στο δρόμο, στο τραπέζι, στο κρεβάτι, όταν ξεκουράζεσαι, σε κάθε εκδήλωση και στιγμή της ζωής σου. Οι μεγάλοι ερημίτες δε γνώριζαν Πάσχα, γιορτές, καθημερινές. Δεν είχαν ακολουθίες, είχαν μόνο προσευχή. Μόνο με την προσευχή θα προκαλέσουμε το έλεος του Θεού. Οι δάσκαλοι στα σχολεία να διδάσκετε στα παιδιά την προσευχή. Δεν χρειάζονται τόσο οι αποδείξεις περί του Θεού, όσο το να μάθουν οι άνθρωποι να προσεύχωνται. Η προσευχή αγιάζει τον άνθρωπο. Γι’ αυτό έχει συκοφαντηθεί και την πολεμάει τόσο πολύ ο διάβολος. Πολεμάει ό,τι είναι ωφέλιμο για τον άνθρωπο.

Η προσευχή είναι ανώτερη από όλες τις αρετές. Να μην αποκάμης ποτέ στην προσευχή. Να προσεύχεσαι όπως ο τελώνης, όπως ο ληστής, όπως η πόρνη, όπως η Χαναναία. Να προσεύχεσαι με συντριβή, με ταπείνωση, με αίσθημα αναξιότητος μπροστά στο Θεό. Να αγαπήσης το σπίτι και να προσεύχεσαι. Το πολύ έξω δε βγάζει πουθενά.

Περισσότερο βοηθάει ο πιστός τον κόσμο με την προσευχή, παρά με τα χρήματα. Προσευχή, προσευχή, προσευχή. Η προσευχή εξευμενίζει το Θεό. Ελκύει τη χάρι και το ελεός Του.

Από το βιβλίο «π. Σεραφείμ Δημόπουλος (1937-2008), Ένας ασκητής μέσα στο σύγχρονο κόσμο», Έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικού Συλλόγου «Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος», Λάρισα 2011

  Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2012/03/blog-post_2608.html

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΒΑΝ ΣΑΒΒΙΔΗ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΔΟΥΜΑΣ

 «Η Ρωσία έδινε δάνειο, η..... Ελλάδα αδιαφόρησε» Του ΘΑΝΑΣΗ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ Η Ρωσία ήταν έτοιμη από τις αρχές του 2010 να παράσχει δάνειο με ευνοϊκούς όρους και η Ελλάδα αδιαφόρησε, δήλωσε στην «Ε», λίγο μετά την επανεκλογή του στην προεδρία της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας, ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής της Κρατικής Δούμας, επικεφαλής της 5ης Περιφέρειας του ΣΑΕ και «τσάρος του Ροστόφ», στις όχθες του Δον. Ο Ιβάν Σαββίδης μιλάει στον ανταποκριτή της «Ε», Θ. Αυγερινό «Ηρθε ο Παπανδρέου στη Ρωσία πέρυσι τον Φεβρουάριο, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ήρθε. Ο ηγέτης της Ρωσίας ήταν έτοιμος να δώσει 25 δισ. ευρώ, δεν έχω λόγο να μην το πω δημοσίως, γιατί έχω ο ίδιος γνώση του ζητήματος. Και ήταν μάλιστα έτοιμος να τα δώσει ως πρώτη δόση βοήθειας στην Ελλάδα, όμως, δυστυχώς… Ηταν δάνειο με χαμηλό επιτόκιο, οι λεπτομέρειες δεν έχουν πια σημασία, αφού προφανώς οι Αμερικανοί, το ΔΝΤ και η Ε.Ε. είπαν όχι. Τότε γιατί ήρθε στη Μόσχα ο Παπανδρέου; Για να δει ο ελληνικός λαός ότι συναντιέται με τον Πούτιν;», μας είπε με πάθος ο Ι. Σαββίδης, που διαμαρτύρεται ότι οι ελληνορωσικές σχέσεις είναι τόσο παγωμένες, όσο ποτέ τα τελευταία 20 χρόνια. «Ηταν έτοιμος» «Δεν είναι μυστικό ότι εγώ κανόνισα την κατ’ ιδίαν συνάντηση, ζητήθηκε η βοήθειά μου από την ελληνική πλευρά. Το πρωί συναντήθηκα με τον Παπανδρέου στην Κρατική Δούμα, μείναμε οι δυο μας με τον μεταφραστή και του είπα ότι δεν χρειάζεται να προβληματίζεται για τίποτε, ότι ο Πούτιν έχει καλή και θετική διάθεση, γι’ αυτό και θα προτείνει να μείνουν μόνοι τους κι εφόσον δώσει κι αυτός τη συγκατάθεσή του, μπορεί να του θέσει οποιοδήποτε ζήτημα θεωρεί χρήσιμο. Ηταν έτοιμος να ακούσει τα πάντα», υποστήριξε ο κ. Σαββίδης, υπογραμμίζοντας ότι η συνομιλία κράτησε τελικά μόλις 20 λεπτά και λίγο αργότερα ενημερώθηκε από το Κρεμλίνο «ότι κατά τη διάρκειά της ο Παπανδρέου ουσιαστικά δεν έκανε απολύτως καμία ερώτηση, αλλά μιλούσε για τα οικολογικά προβλήματα της Ελλάδας». «Γιατί ήρθατε;» Σύμφωνα με τον ηγέτη των ομογενών της Ρωσίας, ο Β. Πούτιν είχε νωρίτερα σε ένδειξη καλής θέλησης ορίσει ως υπεύθυνο για την υλοποίηση των διμερών συμφωνιών τον Ιγκορ Σέτσιν, «έναν από τους ισχυρότερους αντιπροέδρους της ρωσικής κυβέρνησης, ο οποίος επιβλέπει ολόκληρο το ενεργειακό σύμπλεγμα και τη βαριά βιομηχανία μηχανοκατασκευών». Αυτό σήμαινε ότι η Ρωσία είναι έτοιμη για άμεση συμφωνία και επιτάχυνση των διαδικασιών, όμως η Ελλάδα δεν έδειξε καμία διάθεση και «το ίδιο βράδυ πήγα στο προεδρικό ξενοδοχείο “Πρέζιντεντ” όπου έμενε ο Παπανδρέου, και τον ρώτησα: Πείτε μου σας παρακαλώ, γιατί ήρθατε και γιατί χρειαζόταν η κατ’ ιδίαν συνάντηση, γιατί μου ζητήσατε βοήθεια, για να με δυσφημήσετε;». Κατά τις εκτιμήσεις του ομογενή πολιτικού, «η αντίδραση που ακολούθησε είναι πλέον προς την αντίθετη κατεύθυνση» και έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η πρόσφατη αναβολή της προγραμματισμένης για τις 5 Ιουλίου επίσκεψης Λαμπρινίδη στη Μόσχα, έπειτα από ρωσική πρωτοβουλία και με διατύπωση πρωτοφανών αιχμών για έλλειψη περιεχομένου στις διμερείς επαφές. Σύμφωνα με τον Ι. Σαββίδη, το Κρεμλίνο ζήτησε να εξηγηθεί στον πρωθυπουργό ότι θα μπορούσε να ζητήσει οποιαδήποτε διευκόλυνση ήθελε, έστω και τηλεφωνικά, από τον Β. Πούτιν, γι’ αυτό και αργότερα προτάθηκε να χορηγηθεί δάνειο, «που θα πληρωθεί εν μέρει με κρατικές δεσμεύσεις και εν μέρει με αγροτικά προϊόντα», έτσι ώστε να υλοποιηθεί το συμβόλαιο αγοράς τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού από τη Ρωσία, όμως και η πρόταση αυτή απορρίφθηκε. Οι ελληνικές επιλογές οδηγούν, κατά τον Ι. Σαββίδη, στη σταδιακή μεγιστοποίηση των ρωσοτουρκικών σχέσεων, καθώς «στο φόντο μιας Ελλάδας που αδυνατίζει και όλο και περισσότερο αποστρέφει το πρόσωπό της από τη Ρωσία, όλο και ενεργότερα η τουρκική οικονομία συνεταιρίζεται με τη ρωσική και η Τουρκία ισχυροποιείται», εξέλιξη, που «θα είναι το χειρότερο έγκλημα για πολλές χιλιετίες. Και τότε δεν θα μπορούμε πλέον τίποτε να διορθώσουμε».

Ο Γυρισμός

 Κάνει κάτι εξαιρετικά απλό : 

Ταπεινώνεται και αφήνεται στον Θεό Του.

Του λέει: " Είμαι εδώ με όλα μου τα χάλια. Γύρισα και δεν αντέχω.

Κάνε με ό, τι θέλεις."

Ίσως και να μην Του λέει κάτι. 

Μπορεί και απλά να σωπαίνει και να κλαίει.

Είναι αποκαμωμένος. Σαν εμάς.

Έχει επιστρέψει όμως! Εμείς;

 Υ.Γ. Η εικόνα είναι η πρότασή μας για την ερχόμενη Κυριακή.

Αναρτήθηκε από ΕΛΕΝΑ στις 3:20 π.μ. 

Δείτε το βίντεο με το συγκλονιστικό μήνυμα εφήβων προς όλους τους ψηφοφόρους. Τι ζητούν από τους πολίτες ενόψει των εκλογών της 6ης Μαΐου ;
Μήνυμα στους ψηφοφόρους, στέλνουν 17χρονα παιδιά μέσω ενός βίντεο που ανέβασαν στο διαδίκτυο.

Τα παιδιά με σύνθημα το "Μην με κρεμάσεις", καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν έχοντας στο μυαλό τους τη νέα γενιά και να μην επαναλάβουν τα λάθη του παρελθόντος, κατηγορώντας τους ότι με τις επιλογές καταδίκασαν τη νέα γενιά σε μια ζωή χωρίς μέλλον.
"Εμείς είμαστε η νέα γενιά. Η γενιά που θα πεινάσει, αν δεν πεινάει ήδη" αναφέρουν στο μήνυμά τους και τονίζουν ότι τα παιδιά είναι αθώα.
"Εμείς όμως είμαστε αθώοι, δεν διαλέξαμε αυτή την κοινωνία. Δεν διαλέξαμε τη φτώχεια. Εσύ όμως εσύ τους πίστεψες και κατέστρεψες πολλές ζωές. Τώρα ήρθε η ώρα να πάρεις πάλι απόφαση. Οι λάθος αποφάσεις δεν συγχωρούνται".
Το βίντεο απεικονίζει το παιχνίδι "κρεμάλα". Όσο περνάει η ώρα σχηματίζονται οι λέξεις "Μη με κρεμάσεις" και καταλήγει με την έκκληση να ακούσουν οι μεγάλοι τους νέους, πριν ρίξουν την ψήφο τους στις εκλογές της 6ης Μαΐου.

ΠΗΓΗ:http://news247.gr/eidiseis/politiki/ekloges-gr/akouste_th_fwnh_twn_newn_kai_pshfiste_ypeuthyna.1756046.html

Ἀληθινὴ κι᾿ὄχι ψεύτικη χαρὰνοιώθει μονάχα ὅποιος ἔχει τὸν Χριστὸ μέσα του, κ᾿εἶναι ταπεινός, πρᾶος, γεμάτος ἀγάπη. Ἀληθινὴ χαρὰ ἔχει μονάχα ἐκεῖνος ποὺ ξαναγεννήθηκε στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Κι᾿αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ χαρὰ βγαίνει ἀπὸ καρδιὰ ποὺ πονᾶ καὶ θλίβεται γιὰτὸν Χριστό, καὶ βρέχεται ἀπὸτὸ παρηγορητικὸ δάκρυο τὸὁποῖο δὲν τὸγνωρίζουνε οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, κατὰτὸν ἅγιο λόγο ποὺεἶπε τὸστόμα τοῦΚυρίου: «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται» (Ματθ. ε´ 4), «Καλότυχοι ὅσοι εἶναι λυπημένοι, γιατὶ αὐτοὶ θὰ παρηγορηθοῦνε.» Κι᾿ἀλλοῦ λέγει:…«Καλότυχοι ὅσοι κλαῖτε τώρα, γιατὶθὰγελάσετε.» (Λουκ. στ´ 21).

Ὅποιος λυπᾶται καὶ ὑποφέρνει γιὰτὸν Χριστό, πέρνει παρηγοριὰο ὐράνια καὶ εἰρήνη ἀθόλωτη. Παράκληση δὲν θὰπεῖπαρακάλεσμα, ἀλλὰπαρηγοριά. Γι᾿αὐτὸκαὶτὸἍγιον Πνεῦμα λέγεται Παράκλητος, δηλαδὴΠαρηγορητής, ἐπειδὴὅποιος τὸπάρει, παρηγοριέται σὲκάθε θλίψη του καὶβεβαιώνεται καὶδὲν φοβᾶται τίποτα. Κι᾿αὐτὴἡβεβαιότητα ποὺδέχεται μυστικά, τὸν κάνει νὰχαίρεται πνευματικά. Καὶπάλι λέγει ὁΚύριος παρακάτω στὴν ἐπὶτοῦὌρους ὁμιλία: «Μακάριοι ἐστὲὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶδιώξωσι καὶεἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ,» (Ματθ. ε´ 11). Καὶκατὰτὸν μυστικὸΔεῖπνο εἶπε στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους: «Ἀμήν, Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶθρηνήσετε ὑμεῖς, ὁδὲκόσμος χαρήσεται•ὑμεῖς δὲλυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ἡλύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται.» (Ἰω.ιστ´ 20).

Ὅλα τὰἄλλα ποὺτὰλένε χαρὲς οἱἄνθρωποι, δὲν εἶναι ἀληθινὲς χαρές•μιὰεἶναι ἡἀληθινὴχαρά, τούτη ἢἡπονεμένη χαρὰτοῦΧριστοῦ, ποὺξαγοράζεται μὲτὴθλίψη, γιὰτοῦτο κι᾿ὁΚύριος τη λέγει «πεπληρωμένη», δηλ. τέλεια, ἀληθινή, σίγουρη. (Ἰω. ιστ´ 25). Κι᾿ὁἅγιος Παῦλος στὶς Ἐπιστολές του λέγει πολλὰγι᾿αὐτὴτὴβλογημένη θλίψη ποὺεἶναι συμπλεγμένη μὲτὴχαρά: «Ἡλύπη γιὰτὸν Θεό, λέγει, φέρνει ἀμετάνοιωτη μετάνοια γιὰτὴσωτηρία (δηλ. ἡλύπη ποὺνοιώθει ὅποιος πιστεύει στὸν Θεό, κάνει ὥστε ἐκεῖνος ὁἄνθρωπος νὰμετανοιώσει καὶνὰσωθεῖ, χωρὶς νὰἀλλάξει γνώμη καὶνὰγυρίσει πίσω στὴν ἁμαρτία), ἐνῶἡλύπη τοῦκόσμου φέρνει τὸν θάνατο.» (Κορινθ. Β´, ζ´ 10).

Κι᾿ἀλλοῦλέγει πὼς οἱχριστιανοὶφαίνουνται στοὺς ἀσεβεῖς πὼς εἶναι λυπημένοι, μὰστ᾿ἀληθινὰχαίρουνται: «ὡς λυπούμενοι ἀεὶδὲχαίροντες, ὡς πτωχοὶπολλοὺς δὲπλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶπάντα κατέχοντες,» (Κορινθ. Β´, στ´ 10). Ἀπ᾿αὐτὴτὴν παντοτινὴχαρὰφτερωμένος ὁἅγιος Παῦλος, γράφει ὁλοένα στοὺς μαθητάδες του: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳπάντοτε!» (Φιλιπ. δ´ 4). «Πάλιν χαρῆτε.» (Φιλιπ. β´ 28). «Πάντοτε χαίρετε.» (Θεσσαλ. ε´ 16).

«Λοιπόν, ἀδελφοί, χαίρετε.» (Κορινθ. Ζ΄16)

Ὅταν περπατᾶς ἀμέριμνος στόν δρόμο καί ξαφνικά πέφτουν ἐπάνω σου, σέ ρίχνουν βίαια κάτω, σέ βρίζουν μέ τόν χειρότερο τρόπο, σέ πλακώνουν στό ξύλο  χωρίς καμία λύπηση καί ἐσύ ἀντί νά ἀμυνθεῖς, ἀντί νά διαμαρτυρηθεῖς, λές καί ἀπό πάνω εὐχαριστῶ, τότε αὐτό λέγετε μαζοχισμός. Ὅταν ἐμπιστεύεσαι σέ κάποιον τά οἰκονομικά σου, τήν ἀσφάλεια τῆς οἰκογενείας σου, τό μέλλον τῶν παιδιῶν σου, τά ἰδανικά σου καί τά θρησκευτικά σου πιστεύω καί αὐτός ἀντί νά τά προστατεύσει τά διαλύει ὅλα, ἀφήνει ξένους νά μπαίνουν στό σπίτι σου καί νά τά κάνουν λίμπα,   ἀφήνει νηστικά χωρίς σχολεῖα τά παιδιά σου,  δέν δίνει φάρμακα καί γιατρούς στούς γονεῖς σου,  καταστρέφει καί κλείνει  τήν δουλειά σου,  σέ πετάει ἔξω στόν δρόμο, περιφρονεῖ ἀκόμα καί βρίζει μέ τόν χειρότερο τρόπο τήν θρησκεία σου τά ἰδανικά σου καί ἐσύ ἐπιμένεις νά τόν ξανά ἐμπιστεύεσαι, τότε ἄν αὐτό δέν εἶναι μαζοχισμός, τί ἄλλο μπορεῖ  νά εἶναι;

Ὅταν σέ ἁρπάζουν ἔτσι ὅπως σέ ἔκαναν,  χτυπημένος, γεμάτος πληγές, χωρίς μία στήν τσέπη σου, μέ τά ροῦχα σου ξεσκισμένα, μέ τά παιδιά σου νά κλαῖνε νηστικά καί σέ περιφέρουν στίς πλατειές σάν ἕνα εἶδος ἀξιοθέατου, σάν τό παράδειγμα πρός ἀποφυγή τρομοκρατώντας τούς ἄλλους νά μήν πάθουν τά ἴδια ἄν δέν συμμορφωθοῦν καί ἐσύ ἀντί νά.....

Στὸ ἔγκριτο περιοδικὸ «Διάλογος» πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ δημοσιεύθηκε ἐκτενὲς ἄρθρο μὲ τὸν παραπάνω τίτλο, ὅπου μεταξὺ ἄλλων διαβάζουμε:

«Ἐξωτερικὰ μοιάζουν ἀθῶες. Ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴ φύση καὶ τὸ περιβάλλον, προβάλλονται ὡς πολιτιστικές, ἔχουν διασκεδαστικὸ καὶ συνάμα οἰκολογικὸ χαρακτήρα κτλ. Συνηθίζουν δὲ νὰ αὐτοαποκαλοῦνται ‘‘φεστιβὰλ’’ ἢ καὶ ‘‘ἐναλλακτικὰ φεστιβάλ’’! Ἔτσι ἡ ‘‘δουλειὰ’’ γίνεται μὲ τὸ γάντι! Στὸ βάθος τους ὅμως κρύβεται ἡ προσπάθεια ἀναβίωσης ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν... μεγαλείων!»

«Τὸ 6ο ἀπ’ τὰ 10 ἄρθρα τοῦ ‘‘Πιστεύω’’ τῆς ‘‘Νέας Ἐποχῆς’’ ἀναφέρει: ‘‘Τὴ θεὰ Γαία θὰ τὴν λατρεύεις μὲ πίστη’’!

Ἀκριβῶς σ’ αὐτὴ τὴν κατεύθυνση, δηλαδὴ τῆς λατρείας τῆς ‘‘θεᾶς Γαίας’’, εἶναι δρομολογημένες διάφορες ἑορτὲς οἱ ὁποῖες καὶ ἀποκαλοῦνται ‘‘Ἑορτὲς τῆς Γῆς’’, οἱ ὁποῖες συνήθως διοργανώνονται, ὑποστηρίζονται καὶ προβάλλονται ἀπὸ οἰκολογικὲς ὀργανώσεις, τὸ μέγα μέρος τῶν ὁποίων (ἂν ὄχι ὅλες) ἐκεῖ ἀποβλέπουν: Στὴ λατρεία τῆς Γαίας-Γῆς, τῆς... μητέρας πάντων τῶν θεῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τροφοῦ τους! Οἱ παγανιστὲς μάλιστα τὴν ἐκλαμβάνουν ὡς ζωντανὴ ὕπαρξη, ἡ ὁποία καὶ ἀπαιτεῖ λατρεία!

Ὅλα αὐτὰ ὑπάγονται στὶς ‘‘σύγχρονες’’ ἀντιλήψεις τοῦ Νεοπαγανισμοῦ ποὺ μὲ διάφορους τρόπους καὶ διαδικασίες θέλει νὰ τὶς προωθήσει στὴν παγκόσμια κοινωνία καὶ ἰδιαίτερα στὴ δική μας ὡς Ὀρθόδοξη ποὺ εἶναι» (Τεῦχος 66/ Ὀκτ.-Δεκ. 2011).

Ἀπὸ τὰ στοιχεῖα ποὺ παραθέτει στὴ συνέχεια ὁ συντάκτης τοῦ ἄρθρου διαπιστώνουμε ὅτι οἱ «Ἑορτὲς τῆς Γῆς» ξεκίνησαν στὴ χώρα μας τὸ καλοκαίρι τοῦ 2001 στὸ ὀρεινὸ χωριὸ Βλάστη τῆς Κοζάνης καὶ προβάλλονται «ὡς ‘‘ἡ ἄλλη πρόταση τοῦ καλοκαιριοῦ’’ (...), ἐκεῖνοι δὲ ποὺ μποροῦν νὰ τὶς παρακολουθήσουν εἶναι μόνο ‘‘σκεπτόμενοι ἄνθρωποι’’!». Σήμερα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τὸ «Ὑπουργεῖο Ἀγροτικῆς Ἀνάπτυξης καὶ Τροφίμων», παρόμοιες ἑορτὲς πραγματοποιοῦνται σὲ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος.

Τὸ ἀξιόλογο ἄρθρο καταλήγει ὡς ἑξῆς: «Τελικά, λοιπόν, τί γίνεται; Μὰ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καταργοῦνται, ἢ ἔστω περιθωριοποιοῦνται οἱ ἐκκλησιαστικές μας ἑορτὲς καὶ μάλιστα μὲ τρόπους καὶ διαδικασίες ποὺ δὲν τοὺς ἀντιλαμβανόμαστε καὶ πολύ (καὶ πολλοί!), μὲ ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει».

Τὰ τεκμηριωμένα στοιχεῖα ποὺ παραθέτει λεπτομερῶς ὁ ἀρθρογράφος μᾶς βεβαιώνουν ὅτι οἱ ἐχθροὶ τῶν ἑλληνορθόδοξων παραδόσεών μας βρίσκονται «ἐντὸς τῶν τειχῶν»!  Ἀντιλαμβανόμαστε τὴν εὐθύνη ποὺ φέρουμε γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τοῦ ἔθνους μας;

Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ»

Οι φετινές Εκλογές στις 6 Μαϊου 2012 είναι οι πιο δύσκολες. Ο πολιτικός χάρτης και τα δεδομένα αλλάζουν μέρα με τη μέρα. Κομματικοί πληθυσμοί μετακινούνται από το ένα κόμμα σε κάποιο άλλο. Και στο καινούριο κόμμα που πηγαίνουν, όλο και κάτι σαθρό κι εκεί ανακαλύπτουν. «Ουδείς καθαρός από <πολιτικού> ρύπου».

Κάθε πρωί και ένα νέο στοιχείο προστίθεται στη διαδικασία ωρίμανσης της τελικής αποφάσεως του εκλογικού σώματος.

Άλλοτε θετικό άλλοτε αρνητικό.

–    Πολλοί βλέπουν τα πράγματα παραδοσιακά.

Θα ψηφίσουν για λόγους ανταποδοτικούς.

Ίσως και για λόγους επενδυτικούς.

Για το μέλλον. Δεν ξέρεις τι γίνεται…

–    Πλείστοι ψηφίζουν ή θα ψηφίσουν «κληρονομικώ δικαίω».

–    «Κατά μάνα κατά κύρη».

–    Άλλοι θα ψηφίσουν με θυμό έστω κι αν κάνουν κάποια αβαρία στη συνείδησή τους. Δεν πειράζει όποιος και νάναι, αρκεί να μη έχει υπογράψει και δεσμευτεί στους ξένους.

–    Αρκετοί θα πιάσουν τα άκρα. Έχουν απογοητευτεί πλέον.

–    Όχι λίγοι μιλάνε για τη μέση οδό και εννοούν τον συμβιβασμό.

–    Μια μερίδα που δεν έχει πληγεί πολύ από το Μνημόνιο, θα συνεχίσουν όπως ήξεραν.

–    Κάποιοι σκέφτονται μόνο την επόμενη μέρα και διστάζουν να κάνουν μια αλλαγή.

Σε όλο αυτό το ανακάτεμα ιδεών, ιδεολογιών, προσώπων, συμφερόντων και σκοπιμοτήτων, η Πατρίδα πάει πίσω. Τα κριτήρια είναι μόνο οικονομικά. Ο λαός είναι τυπωμένος μόνο στα προεκλογικά κομματικά έντυπα. Σε όλα! «Εν ονόματι του λαού», όλοι! Ψηφίζονται και ψηφίζουν. Το βασικό όμως ερώτημα είναι: Που υπάρχει η Αλήθεια; Η αλήθεια ελευθερώνει τον άνθρωπο από προκαταλήψεις και δεσμεύσεις. Εξασφαλίζει ορθή κρίση και απόφαση. Ποια είναι η αλήθεια περί της ζωής του τόπου. Περί του λαού και του λαϊκού συμφέροντος. Κάνει εντύπωση: Η εξουσία, ή όποια εξουσία, δεν ενδιαφέρεται για την Αλήθεια. Δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπός της ο Πιλάτος και το Ιουδαϊκό Ιερατείο. Ο πρώτος ενδιαφέρεται για τη θέση του, αδιαφορώντας για την Αλήθεια. Οι δεύτεροι συσκοτίζουν την αλήθεια με ψευδομάρτυρες. Δυστυχώς τα παραμορφωτικά γυαλιά του κομματισμού, αλλοιώνουν την αγαθή έννοια της πολιτικής και δεν αφήνουν τον λαό να ψηφίσει σωστά και κατά συνείδηση. Πατριωτικά.

Λοιπόν. Θα ήταν πολύ εύκολα τα πράγματα, αν μας λεγόταν:

–    Ήταν αναγκαίο το Μνημόνιο;

–    Έπρεπε να μπούμε στο ΔΝΤ;

–    Δεν μπορούσαμε από αλλού να βρούμε λεφτά;

–    Γιατί δεν δανειστήκαμε με μικρότερο επιτόκιο;

–    Τι υπογράψαμε;

–    Ξεπουλάμε την Πατρίδα για να ανταποκριθούμε;

–    Ποιός έχει δίκηο;

–    Γιατί έρχονται τώρα οι ένοχοι; Να μας πούν τί;

–    Ξέρουμε αν θα πάνε καλύτερα τα πράγματα;

–    Πόσο θα κρατήσει όλος αυτός ο γύρος του θανάτου;

–    Υπήρχε; Υπάρχει εναλλακτική πρόταση;

–    Γιατί οι μέν ψήφισαν το πρώτο και όχι το δεύτερο;

–    Γιατί οι δε δεν ψήφισαν το πρώτο, αλλά μόνο το δεύτερο.

–    Γιατί κάποιοι ψήφισαν και τα δύο;

–    Αλλοι γιατί κανένα;

–    Θα υπάρξει τρίτο μνημόνιο;

–    Οι αντιμνημονιακοί θα απορρίψουν ή  θα υπηρετήσουν το μνημόνιο;

–    Οι μνημονιακοί θα διαπραγματευθούν;

–    Γιατί δεν τόκαναν πρίν;

–    Ποιος είναι πίσω από όλα αυτά; Η Αμερική; Η Γερμανία;

–    Μήπως θέλουν να μας τσιπάρουν όλους;

–    Την Ορθοδοξία θέλουν να χτυπήσουν;

–    Θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία;

–    Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, τι θα γίνει;

–    Τι σημαίνει πτώχευση;

–    Γιατί όμως παρά ταύτα δεν μειώθηκαν οι βουλευτικές αποζημιώσεις;

(Αποζημιώσεις; Για τη ζημιά που μας έκαναν, δηλαδή.

Κουράστηκαν να μας σώσουν)

–    Γιατί δεν τα ξέρουμε καλά όλα αυτά; Ασφαλώς μέσες – άκρες κάτι έχουμε ακούσει, διαβάσει, δεί… Δηλ. «άκρες λύπες».

–    Γιατί όμως να μη ξέρουμε καθαρά την Αλήθεια, για να ψηφίσουμε;

–    Τι έγινε στα άλλα Κράτη με το μνημόνιο;

–    Γιατί θέλουν τόσο πολύ κάποιοι να κυβερνήσουν;

–    Γιατί κάποιοι άλλοι είναι τόσο γαντζωμένοι στην εξουσία και κάνουν το παν για να μη τη χάσουν;

«Αχ, Πατρίδα μου γλυκειά…»

Στο διαδίκτυο γίνεται παρέλαση ιδεών και απόψεων. Στην Τηλεόραση προσώπων. Σύγχυση φρενών.

–    Πολλοί αναιρούν τώρα τους εαυτούς τους.

–    Λένε ότι τους παρέσυρε ο Αρχηγός τους και έκαναν λάθη.

–    Άλλοι αθωώνουν τον ηγέτη και επικαλούνται το σύνολο του κόμματος.

–    Όσοι δεν υπέγραψαν, τώρα ξαναμπήκαν πάλι στο κομματικό μαντρί.

Αυτοί είναι οι ασπόνδυλοι. Οι καιροσκόποι.

–    Πολλοί κατεβαίνουν τώρα στις εκλογές για να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Στην πλάτη του λαού.

Βέβαια ένα είναι το αποτέλεσμα και είναι φανερό: Ο λαός μας καταστρέφεται.

Οι γέροντες φυτοζωούν. Ως λύτρωση βλέπουν μόνο τα κυπαρίσια.

Οι μεσήλικες αγωνιούν. Δεν τολμούν να σκεφθούν λίγο πιο χαλαρά.

Οι νέοι αδυνατούν. Απαγορεύεται να ονειρεύονται.

Οι ευάλωτοι αιχμαλωτίζονται στο κακό.

Οι αδύναμοι αυτοκτονούν.

Η γενική κατήφεια και η γενικευμένη ανέχεια καθημερινά παρελαύνουν. Αραγε γιατί να μη υπάρχει κάποιος να μας πεί με απλά λόγια την αλήθεια; Όποιος πεί την αλήθεια, αυτός θα κερδίσει το λαό. Όμως, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι: «δυσθήρατος η αλήθεια». Σήμερα είναι αδύνατο να βρεί κάποιος την αλήθεια. Αλήθεια λόγων, προθέσεων, απόψεων, διαβεβαιώσεων… Είναι τόσο μπερδεμένα τα οικονομικά θέματα που και οι καλύτεροι εγκέφαλοι δυσκολεύονται. Η ανικανότητα των αναλυτών – υποψηφίων οδηγεί σε αμηχανία τους ψηφοφόρους. Τότε πως θα ψηφίσουν οι εχέφρονες; Κατά προσέγγιση; Κατά τη διαίσθησή τους; Το έδαφος μιας τέτοιας προσεγγίσεως είναι πολύ ολισθηρό. Γι’ αυτό είναι τόσο επικίνδυνο!

Θα χρειαζόμασταν έναν άγιο με διορατικό και προορατικό χάρισμα, να μας υποδείξει περί του πρακτέου. Ο π. Παϊσιος έλεγε να διαλέγουμε τις ελιές με το λιγότερο δάκο. Ακόμη φοβόμαστε και την προπαγάνδα και τη νοθεία και την αποχή. Φοβόμαστε και τους έξω, αλλά και τους μέσα. Πιστεύουμε βέβαια στο Άγιο Πνεύμα! Μόνο το άγιο Πνεύμα μπορεί να μας «οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν». Αυτό ερευνά τα βάθη των καρδιών όλων μας. Αυτό θα συνταιριάσει τις ψήφους, τις προθέσεις και τις αποφάσεις όλων των βαπτισμένων Ορθοδόξων, για να βγεί ο κατάλληλος και να λάμψει η Αλήθεια. Μέσα από τις πολιτικές συμπληγάδες και τα πολιτικά εκλογικά διλήμματα μόνο ένας Θεός τώρα μπορεί να μας γλυτώσει και οδηγήσει. Με μια προϋπόθεση: να αδειάσουμε το μυαλό μας από τον στείρο κομματισμό. Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Να πιστέψουμε ότι με την ψήφο μας πρέπει να υπηρετήσουμε την Πατρίδα και το λαό μας. Τουλάχιστον αυτή τη φορά. Και να παρακαλέσουμε το Θεό στην βραδυνή μας προσευχή, να μας φωτίσει. Να φωτίσει τους Έλληνες να κάνουν το σωστό.

Τουλάχιστον αυτή τη φορά.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΛΑΜΙΑΣ  - 2012

Πόσοι ἄραγε ἀπό μᾶς τούς ὑποτιθέμενους εὐσεβεῖς χριστιανούς γονατίζουμε γιά νά προσευχηθοῦμε πρίν ρίξουμε τήν ψῆφο μας;

Τοῦ κ. Λυκούργου Νάνη

 Δυστυχῶς ἐξ ὅσων συνάγεται ἄπ τό βιβλίο τοῦ ἀειμνήστου διευθυντῆ τοῦ ἐκλεκτοῦ περιοδικοῦ ΕΝΟΡΙΑ Ἀνδρέα Κεραμίδα μέ τίτλο “ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ” ἡ σχέση τῶν τελευταίων μέ τήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ εἶναι μᾶλλον τυπική,ἐθιμική, χαλαρή καί ὑποτυπώδης πλήν φυσικά ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων ὅπως π.χ. ὁ ἀοίδιμος Ἰωάννης Καποδίστριας. Πιθανότατα οἱ πολιτικοί μας ἐκλαμβάνουν καί θεωροῦν τήν Ἐκκλησία σάν ἕναν κοινωνικό καί πολιτιστικό θεσμό ἀπαραίτητο γιά τή διατήρηση τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καί τῆς ἐθνικῆς καί πολιτιστικῆς μας ὁμοιογένειας. Ἕνα σχῆμα μέ ἐγκοσμιοκρατική προέλευση, ἀποστολή καί προορισμό. Ἐπιπλέον καί μία εὐρύχωρη δεξαμενή ἀντλήσεως προσωπικῶν καί κομματικῶν κερδῶν ἀπότοκό της καπηλείας γιά ψηφοθηρικούς λόγους τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων του λαοῦ μας.

Ὑπάρχει βέβαια καί μία ὄλενα καί διογκούμενη ἀριθμητικά μερίδα πολιτικῶν πού γιά λόγους πολιτικοιδεολογικούς διατηροῦν ἐχθρική στάση ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία καί προωθοῦν παντί σθένει τήν περιθωριοποίησή της ἀπ’ τή δημόσια ζωή τῶν νεοελλήνων. Αὐτοί εἶναι φανεροί καί δέν μποροῦν νά καμουφλαρισθοῦν ὅπως κάποιοι θρησκειοκάπηλοι πού ἐπί ἔτη ἐλάμβαναν τίς ψήφους πολλῶν πιστῶν χριστιανῶν καί ἀπό τήν ἄλλη νομοθετοῦσαν ἀπαίσια νομοθετήματα, ὅπως γιά παράδειγμα αὐτά τοῦ.... αὐτομάτου διαζυγίου, τῆς ἀόπλου θητείας τῶν χιλιαστῶν, τοῦ ἐνταφιασμοῦ τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί προσφάτως τῆς ὑπερψηφίσεως τοῦ ἰσλαμικοῦ τεμένους.

Καί τί πρέπει νά γίνει λοιπόν; Ποιά τά κριτήρια τῆς ψήφου τῶν χριστιανῶν; Φρονῶ ὅτι μονοσήμαντη καί γενικόλογη ἀπάντηση δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. Πρωτίστως ἐπιβάλλεται πρό τῆς προσφυγῆς στίς κάλπες ἡ καταφυγή στό Θεό διά τῆς θερμῆς προσευχῆς. Πόσοι ἄραγε ἀπό μᾶς τούς ὑποτιθέμενους εὐσεβεῖς χριστιανούς γονατίζουμε γιά νά προσευχηθοῦμε πρίν ρίξουμε τήν ψῆφο μας στήν ψηφοδόχο; Ἀπό κεῖ καί πέρα θά πρέπει τά κριτήρια τῆς ψήφου μας νά εἶναι ἀμιγῶς πνευματικά καί ὄχι ὠφελιμιστικά-χρησιμοθηρικά. Τό σύνθημα ψηφίστε Σούλα γιά μία θεσούλα δέν πρέπει νά ἀποτελεῖ τήν κινητήρια γραμμή τῶν χριστιανῶν στό ὑπεύθυνο ζήτημα τῆς ψήφου.

Αὐτονόητο ἐπίσης τυγχάνει ὅτι σχηματισμοί πού ἔχουν σάν κοσμοθεωριακή ἀφετηρία τούς τόν ἀθεισμό καί τό διεθνισμό πρέπει ἀσυζητητί νά ἀπορρίπτονται ἄπ τή χριστιανική συνείδηση. Ἐπίσης ἔχω τή γνώμη ὅτι δέν πρέπει νά κυριαρχήσουν οἱ συμπάθειες καί οἱ συναισθηματισμοί σέ πρόσωπα καί σχήματα εἰς βάρος τοῦ ρεαλισμοῦ, τουτέστιν θεωρῶ ὅτι θά πρέπει νά ἔχουμε πειστεῖ μέσα μας ὅτι ἡ ψῆφος σέ κάποιο σχηματισμό θά ὠφελήσει ὄντως τήν πατρίδα μας καί δέ θά ἀποτελέσει μόνο μία ψῆφο ἀποκλειστικῶς ἑδραζόμενη στό θυμικό μας καί τήν ἀγανάκτησή μας ἱκανή ὅμως νά περιπλέξει τά προβλήματα τῆς χώρας μας.

anastasiosk

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/04/blog-post_629.html 

Η  ΜΕΓΑΛΗ  ΚΡΙΣΗ  ΚΑΙ  Η ΨΗΦΟΣ  ΤΩΝ  ΕΛΛΗΝΩΝ

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ   ΑΠΟ  ΤΟ  ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Δρ Φιλόλαος  Δημητρίου.

«Ει τα παρεληλυθότα μνημονεύης

άμεινον περί των  μελλόντων βουλεύσει»

Ευριπίδης

Η Πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια ζεί μια βαθειά κρίση.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι εστιάζουν την κρίση μόνον εις την οικονομική σφαίρα της καθημερινής ζωής.Ισως διότι αυτή μας στοιχίζει και μας πονάει πιό πολύ!

Το γεγονός ότι η κρίση έχει κτυπήσει όλους σχεδόν τους τομείς της εθνικής και κοινωνικής ζωής, σαν κρίση πνευματική, κρίση αξιών, με διάχυτη την αναξιοκρατία και την διαφθορά να έχει διεισδύσει εις ολόκληρο τον κοινωνικ  ό ιστόν της ΅Ελληνικής Κοινωνίας, δεν θα μας επροβλημάτιζε αν δεν βιώναμε την οικονομική κρίση, την επάρατη  λιτότητα, την ανέχεια, που ένα μεγάλο τμήμα του Λαού μας ζεί σαν στην εποχή του 1941-44, στά χρόνια της κατοχής!                          Όπως ακριβώς δεν μας επροβλημάτιζε τις τελευταίες μετά την μεταπολίτευση δεκαετίες! Και δεν μας επροβλημάτιζε γιατί σαν πλειονότητα κατακρακυλίσαμε, δυστυχώς, σε ένα τρόπο υλιστικής ζωής.

Παραμερίσαμε ή ξεχάσαμε τα Ιδανικά της Πατρίδος μας…

Θέσαμε σαν ιδανικό «επιτυχημένης ζωής» τον μαμμωνά, το χρήμα,  το:

“Φάγωμεν και πίωμεν αύριον γαρ αποθνήσκωμεν!

Το παράδειγμα βέβαια το έδωσαν οι λεγόμενοι «πολιτικοί ηγέτες» μας.Και όχι μόνο οι  «πολιτικοί», αλλά και οι διάφοροι «ηγετίσκοι» σε κάθε βαθμίδα και θεσμόν της διοικήσεως!  Γι’αυτό και σε όλους τους τόνους (σε σαλόνια, καφενεία, τόπους εργασίας και κοινωνικών αναστροφών) ακούγεται η παροιμιώδης πλέον φράση:                                              «Σάποιο πολιτικό κατεστημένο», που λέγεται με οργή και θυμό και εκδικητικό πνεύμα!

Τώρα όμως εφθάσαμε εις την «Ωρα του Λαού»!Θα μιλήσει ο Λαός με την γλώσσα της ΨΗΦΟΥ!

Και τίθεται το ερώτημα: ΠΩΣ θα μιλήσει; ΠΩΣ θα ψηφίσει; ΠΩΣ θα επιλέξει αυτούς, στη ΚΡΙΣΗ και ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των οποίων θα εμπιστευθεί τις τύχες του;

Εχει μεγάλη σημασία το «ΠΩΣ» θα σκεφθεί ο κάθε Ελληνας και η κάθε Ελληνίδα πρίν φθάσει στο «Παραβάν» για να θέσει τον σταυρόν προτιμήσεως!

1^ον ) Εχει μεγάλη σημασία, με «Ποιά Κριτήρια» θα επιλέξει το ΕΝΑ από τα…32 (!) κόμματα! Και

2^ον ) Εχει μεγάλη σημασία με «Ποιά Κριτήρια» θα ζυγίσει  το «Βάρος», «την ικανότητα» του υποψηφίου. Στόχος πρέπει να είναι και όχι  μ ό ν ο ν ΠΩΣ θα τιμωρήσει τους αναξίους και ανικάνους καταστροφείς της Ελληνικής Κοινωνίας!ΟΧΙ μόνονΑΡΝΗΣΗ αλλά και ΘΕΣΗ: Ποιός θα ΚΥΒΕΡΝΉΣΕΙ!

Εχει μεγάλη σημασία ΠΩΣ θα διοικηθεί από εδώ και πέρα η Ελλάδα και με ποιές ηθικές αρχές! Αξίζει να ακούσουμε μια ισχυρή φωνή από το…παρελθόν!

Αυτό μας «συμβουλεύει» άλλως τε και ο Ευριπίδης, λέγοντας:

«Μελέτησε σωστά τα παρελθόντα για να διδαχθείς

και (έτσι)  θα κρίνεις σωστά για τά μέλλοντα»

Είναι, λοιπόν, μια φωνή από την εποχή του Ησιόδου του Βοιωτού, γιατί η αναξιοκρατία και η διαφθορά των διοικούντων είναι «αρρώστεια ενδημική από το παρελθόν». Και φαίνεται ότι στην εποχή του Ησιόδου (750-700 π.Χ.) ήταν σε έξαρση, αφού σε «Πνευματικό Αθλημα» που ετέθηκε στους Αθλητικούς Αγώνες που έλαβαν χώρα στην Χαλκίδα, προς τιμήν του βασιλέως  Αμφιδάμαντος, το θέμα ήταν:

“Πως άν άριστ’ οικοίντο πόλεις και εν ήθεσι ποίοις ?”.

(Κατά ποίον τρόπον ημπορεί να διοικηθούν άριστα οι πολιτείες-τα κράτη και με ποιές ηθικές αρχές).

Εις τον διαγωνισμόν  επί του θέματος τούτου, έλαβε μέρος και ο Ησίοδος, ο οποίος και ανεδείχθη νικητής, με την πιό επιτυχημένη απάντηση πού έδωσε.                                Ο Ησίοδος απάντησε θαυμάσια τονίζοντας επιγραμματικά:

“Ει μη κερδαίνειν από των αισχρών εθέλειεν,

οι δε αγαθοί τιμώντο, δίκη δ’  αδίκοισιν επείη.”

(Εάν (οι άρχοντες) αποφεύγουν να αποκτούν κέρδη από αισχρές συναλλαγές (διαφθορά), οι ενάρετοι τιμώνται και αναδεικνύονται (αξιοκρατία), εις τους παρανομούντας δε απονέμεται δικαία τιμωρία (υγιής δικαιοσύνη)!
 

OMΩΣ, Hγέτης που:

1^ον. Αποφεύγει την διαφθοράν (Χρηματισμόν)-Δηλαδή: ΔΕΝ μπαίνει φτωχός  και

βγαίνει πλούσιος από την Πολιτική σκηνή. ΑΛΛΑ το αντίθετο!

2^ον. Θυσιάζει το άξιο παιδί του χάριν της Πατρίδος και ΟΧΙ την Πατρίδα χάριν του

αναξίου παιδιού του! (Αναξιοκρατία-Νεποτισμός).

3^ον.  ΔΕΝ θέλει την Δικαιοσύνη θεραπαινίδα των όποιων συμφερόντων (ατομικών,

οικογενειακών, κομματικών κλπ.) ΑΛΛΑ την Λειτουργία της θεμέλιο της

Κοινωνικής Συνοχής και Αξιοκρατίας.Τέτοιος Ηγέτης :

ΔΕΝ είναι ο «λαοπλάνος», ο «λαϊκιστής», ο «βίαιος και υβριστής».

Ο αποτυχημένος εις την οικογενειακήν του ζωήν. Ο «μη φοβούμενος – μη σεβόμενος Θεόν και μη εντρεπόμενος τους ανθρώπους». Ο ανήθικος εις την προσωπικήν του ζωήν,  άστοργος εις την οικογενειακήν και ανέντιμος εις την κοινωνικήν και επαγγελματικήν του ζωήν!

Είσαι, αγαπητέ Συν- Ελληνα. Είσαι αγαπητέ Συμ-Πατριώτη ετοιμασμένος να ρίξεις την ψήφον σου με βάση τα κριτήρια αυτά, που από το απώτερο παρελθόν βροντοφωνούν οι σοφοί Πρόγονοί σου; Θα μπορέσεις να υπερβείς τον εαυτό σου, τούς μικροϋπολογισμούς και τα μικροσυμφέροντά σου και να ΕΡΕΥΝΗΣΕΙΣ, να ΨΑΞΕΙΣ, να  ΒΡΕΙΣ:  Το κόμμα που σέβεται και ασπάζεται τα Ιδανικά μας, τα Ιδεώδη των Ελλήνων για να εκλέξεις;

Να ΒΡΕΙΣ  τους ΑΞΙΟΥΣ και  ΕΝΤΙΜΟΥΣ για να ΨΗΦΙΣΕΙΣ!

Γνώριζε ότι οι Αξιοι και Εντιμοι και Ικανοί ΔΕΝ φωνασκούν! Δεν εκλιπαρούν!

ΔΕΝ διαφημίζονται! Τά «άδεια ντεπόζιτα κάνουν θόρυβο.Οχι τα γεμάτα»!

Γι’αυτό : Ψάξε, ερεύνησε, πληροφορήσου με σιγουριά για να τους βρείς!

Γνώριζε, τέλος, ότι από τον τρόπον που θα ψηφίσεις εξαρτάται το μέλλον ΟΧΙ μόνον το δικό σου αλλά και των παιδιών και των εγγόνων σου!

Εξαρτάται το μέλλον της Ελλάδος μας!

Σού εύχομαι Καλόν Φωτισμόν!

Δρ Φιλόλαος  Δημητρίου.  2012

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΕΚΛΟΓΩΝ