Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Σεβαστοί πατέρες, ὁσιωτάτη γερόντισσα, ἀγαπητοί ἀδελφοί· Μαζευτήκαμε σήμερα ἐδῶ γιά νά λειτουργήσουμε καί νά τελέσουμε τό τριετές μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ μας πατέρα, τοῦ πατρός Σαράντη.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, ἀνεβαίνει στὰ Ἰεροσόλυμα γιὰ τελευταία φορά.
Κουκίδης Κων/νος : Τέτοια παλληκάρια βγάζει μέχρι και σήμερα η Ελλάδα!
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα ...
"Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να...υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από τήν εληά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρύζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, τήν γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθή από τόν αγκυλωτό σταυρό.
Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωϊ έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.
"ΟΧΙ"! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες..
Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.
Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από τό κενό: 60 μέτρα πιό κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στόν βράχο, σκεπασμένος μέ τό σάβανο πού διάλεξε.
Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής τών εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι καί ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τόν ραδιοφωνικό σταθμόν Αθηνών γιά νά στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:
«Μάϊν Φύρερ, στίς 27 Απριλίου, στίς 8 καί 10, εισήλθαμε εις τάς Αθήνας, επί κεφαλής τών πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, καί στίς 8 καί 45, υψώσαμε τήν σημαία τού Ράϊχ πάνω στήν Ακρόπολη καί στό Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».
Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: "A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).
Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλληκάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει. Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας. Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρύζετε τη σημαία μας. Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας"
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
ΠΗΓΗ Τroktiko blogspot
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Η παράδοση διέσωσε ότι την 27ην Απριλίου 1941, ο Έλληνας φρουρός της Σημαίας στην Ακρόπολη, με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, για να μην την παραδώσει, τυλίχθηκε με αυτήν και ρίχθηκε στο κενό από ύψος 200 μέτρων. Ο αυτόχειρας ήταν ο στρατιώτης Κωνσταντίνος Κουκίδης.
Το παραπάνω γεγονός μνημονεύθηκε:
Σε ανταπόκριση από το Κάιρο την 9ην Ιουνίου 1941 της αγγλικής εφημερίδος "Daily Mail".
Από τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο στο ημερολόγιό του.
Από τον λογοτέχνη μας Μενέλαο Λουντέμη στο έργο του "Αυτοί που φέρανε την καταχνιά".
Στο λεύκωμα "Έπεσαν για τη ζωή", έκδοση της Κ.Ε. του ΚΚΕ.
Σε πολλές επιστολές αναγνωστών του ημερήσιου αθηναϊκού Τύπου.
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr
6 Μαΐου 2011
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ
Ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΟΣ ΝΕΟΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ
1. Τὴν 27ην Ἀπριλίου 1941 ὁ μεγάλος αὐτὸς ἥρωας καὶ πατριώτης Κων/νος Κουκίδης, Εὔζωνας, φρουρὸς τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὴν Ἀκρόπολι, συνταράχθηκε πάρα πολὺ μὲ τὴν εἴσοδο τῶν Γερμανῶν κατακτητῶν στὴν Ἀθῆνα τὴν 8ην τὸ πρωὶ τῆς ἰδίας ἡμέρας. Οἱ Γερμανοί ἀξιωματικοί τῆς ἐμπροσθοφυλακῆς τῆς 6ης ὀρεινῆς Μεραρχίας , ταγματάρχης Peter Jacoby, και ὁ λοχαγός Georg Elsnits) ἔσπευσαν νὰ ἀποστείλουν μήνυμα στόν «Φύρερ», ὅτι στὶς 8.10 εἰσῆλθον στὴν πόλι τῶν Ἀθηνῶν καὶ στὶς 8.45 ὑπέστειλαν τὴν Ἑλληνικὴ σημαία καὶ ὕψωσαν την σβάστικα στὴν Ἀκρόπολι.
2. Γιὰ νὰ μὴ πέσῃ στὰ χέρια τῶν κατακτητῶν τὸ ἱερὸ σύμβολο μας, τυλίχθηκε ὁ ἥρωας ἐθνομάρτυς Κων/νος Κουκίδης μὲ τὴν γαλανόλευκη καὶ ἀπεφάσισε νὰ αὐτοθυσιασθῇ ἀπὸ τὴν θέσι Καλλιθέα Ἀκροπόλεως, ὅπου φρουροῦσε τὴν ἑλληνικὴ σημαία πέφτοντας κάτω στὰ βράχια τῆς Ἀκροπόλεως ἀπὸ ὕψος 60 μέτρων, πρὸς ἔκπληξι τῶν Γερμανῶν, βάφοντας τὸ ἐθνικό μας σύμβολο μὲ τὲ τίμιο αἷμα του.
3. Ὅμως οἱ στρατιῶτες καὶ οἱ ἐπικεφαλῆς τοῦ γερμανικοῦ ἀποσπάσματος εἶχαν συγκλονισθῆ ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἶδαν καὶ δὲν ἐκράτησαν τὸ στόμα τους κλειστό.
Στὶς 9 Ἰουνίου ἡ εἴδησις δημοσιεύθηκε στὴν DAILY MAIL μὲ τίτλο: «A Greek carries his flag to the death» (Ἕνας Ἕλληνας φέρει τὴν σημαία του ἕως τ[ον θάνατο).
4. Ἡ θυσία τοῦ Ἕλληνα στρατιώτη ἔγινε αἰτία νὰ ἐκδοθῆ διαταγὴ ἀπὸ τὸν Γερμανὸ φρούραρχο νὰ ὑψώνεται στὴν Ἀκρόπολι καὶ ἡ ἑλληνικὴ σημαῖα δίπλα στὴ γερμανική.
5. Γιὰ τὴν αὐτοθυσία τοῦ Κων/νου Κουκίδη ὑπάρχουν πολλὲς μαρτυρίες, παραδείγματος χάριν τοῦ Κυριάκου Γιαννακόπουλου, 11 ἐτῶν παιδί, ποὺ πουλοῦσε τσιγάρα στην Πλάκα, καὶ τὸν εἶδε νὰ πέφτῃ, καθὼς καὶ ἑνὸς διερχόμενου παγοπώλη· αὐτὸς ἐνημέρωσε τὸν εὐλαβῆ καὶ ταπεινὸ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Χρύσανθο, ὁ ὁποῖος καὶ τὸ κατεχώρισε εἰς τὸ ἡμερολόγιό του τὴν 27ην Ἀπριλίου 1941.
6. Παρ’ὅλες τὶς πολλὲς μαρτυρίες, ἐν τούτοις ὁ νεοεθνομάρτυς Κουκίδης παρέμεινε μέχρι πρὸ ἐτῶν ὡς ἄσημος καὶ ἀφανής, διότι τὸ ἁμαρτωλὸ κατεστημένο δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ προβάλλωνται τέτοιοι ἀνιδιοτελεῖς Ἕλληνες πατριῶτες, ἀλλὰ μόνον φελλοί, ἀνώμαλοι, παλακῖδες, «πατριάρχες» τῆς διαπλοκῆς καὶ ἀετονύχηδες ὡς δῆθεν ἀντιστασιακοὶ καὶ ἀγωνιστές..
7. Εὐτυχῶς τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ «Πανελλήνια Ἕνωσις Φίλων τῶν Πολυτέκνων» μαζὶ μὲ «Πανελλήνια Ἕνωσι Ποντίων Ἀξιωματικῶν Ἀλεξανδρος Ὑψηλάντης» καὶ πολλὰ ἄλλα ποντιακὰ σωματεῖα, ὁ «Σύλλογος Ἐφέδρων Εὐζώνων» καὶ λοιποὶ φορεῖς τιμοῦν τὴν μνήμη του καὶ ἀγωνίζονται νὰ δώσουν καὶ στοὺς ἰθύνοντες νὰ ἐννοήσουν ὅτι ἐθνικοὶ ἥρωες-ἐθνομάρτυρες ὅπως ὁ Κουκίδης πρέπει νὰ προβάλλωνται δεόντως ὡς πρότυπα γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γεννεές.
8. Δυστυχῶς, ὅμως, ἰδιοτελεῖς ψευδοδιανοούμενοι ἀπαξιοῦν καὶ κατατρέχουν τέτοιες προβολές, διότι εἶναι τυφλὰ ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων.
9. Λόγῳ τῆς Διακαινισήμου δὲν ἔγινε ἀνήμερα τῆς αὐτοθυσίας του τὸ μνημόσυνο καὶ ἡ κατάθεσις στεφάνων εἰς μνήμη τοῦ Κων/νου Κουκίδη.
Θὰ γίνουν αὔριο, Σάββατο 7.5.2011 μὲ πρωτοβουλία τῶν ἀνωτέρω ὀργανώσεων, στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Νικολάου Ραγκαβᾶ κάτω ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολι καὶ θὰ κατατεθοῦν στεφάνια στὸν τόπο τῆς αὐτοθυσίας του.
10. Ὅλοι οἱ ὑγιῶς ἐθνικά, κοινωνικὰ καὶ θρησκευτικὰ σκεπτόμενοι Ἕλληνες ὀφείλομε νὰ τιμήσουμε μὲ τὴν παρουσία μας τὸν ἐν λόγῳ νέον Ἐθνομάρτυρα καὶ νὰ τὸν προβάλλωμε παντοῦ καὶ παντοιοτρόπως ὡς πρότυπον γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γεννεές.
Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ ἀξιομακάριστου εὐέλπιδος - ἐθνομάρτυρος Κων/νου Κουκίδη.
11. Τὸ περιοδικό μας ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ ἔχει προβάλει τὸν ἐθνομάρτυρα Κων/νο Κουκίδη στὸ τεῦχος 19 (σελ. 37 & ἐξώφυλλο) καθὼς καὶ στὸ τεῦχος 27 (σελ. 32-33).
12. Ὅσοι ἐπιθυμοῦν νὰ ἔχουν τὰ τεύχη, ἄς μᾶς τηλεφωνήσουν στὰ τηλέφωνα 210-3254321 -2 νὰ τοὺς τὰ ἀποστείλωμε δωρεάν, τιμῆς ἕνεκεν.
http://www.panellines.gr/ethnika/epos40/k_koukidis.htm
Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη Κύπρο το 1974 και την κατοχή του βορείου τμήματος της.
Το πρωί της Κυριακής του Θωμά, 27/04/1941, η Αθήνα ξυπνούσε τρομαγμένη. Όλη την νύχτα την ανατάραζαν υπόκωφοι κρότοι από εκρήξεις αποθηκών πυρομαχικών, που -για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών- καίγονταν στα προάστια Αθηνών και Πειραιά!
Τὸ ὄνομα Λάζαρος σημαίνει «Ὁ Θεὸς εἶνε ἡ ἐλπίδα μου». Πρὶν πολλὰ χρόνια στὴ Θεσσαλονίκη, περπατώντας μιὰ μέρα στὸ Ἑπταπύργιο, εἶδα πρωῒ – πρωῒ ἕνα πλανώδιο λαχανοπώλη μὲ τὸ καροτσάκι του φορτωμένο. Μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι μιὰ ἐπιγραφή, ποὺ εἶχε πάνω στὸ καροτσάκι. Ἔγραφε· «Ἔχει ὁ Θεός». Ἔπιασα κουβέντα μαζί του. Ἦταν καμμιὰ τριανταπενταριὰ χρονῶν. Εἶχε 6-7 παιδιά· νοίκιαζε σπιτάκι στὸ ἄκρο τῆς πόλεως. Γύριζε ἔτσι ὅλους τοὺς δρόμους· χωρὶς κανένα ἄλλο ἔσοδο. «Μ᾿ αὐτὸ τὸ καροτσάκι», λέει, «ζῶ τὴν οἰκογένεια. Ἂς ἔχῃ δόξα ὁ Θεός, ποὺ δὲ᾿ μ᾿ ἐγκατέλειψε. Γι᾿ αὐτὸ ἔγραψα τὸ “Ἔχει ὁ Θεός”». Τί μεγάλο πρᾶγμα νὰ ἔχῃ κανεὶς τὴν ἐλπίδα του στὸ Θεό!
Η αντισύλληψη, η άμβλωση, οι στείρες ταυτότητες φύλου, η προπαγάνδα εναντίον των γεννήσεων και τελευταία οι δολοφονικές και στειρωτικές «ενέσεις», έχουν όλα ενεργοποιηθεί για να εξουδετερώσουν μια πληθυσμιακή «βόμβα» που όμως δεν εξερράγη ποτέ.
Κίεβο, 20 Απριλίου, Interfax - Κατά τη διάρκεια 25 ετών από την ημερομηνία του ατυχήματος του Τσερνομπίλ, το επίπεδο ακτινοβολίας στην περιοχή της εκκλησίας του Αγίου (προφήτη) Ηλία, τη μόνη εκκλησία που λειτουργεί στη ζώνη αποκλεισμού, ήταν αρκετά κάτω από το επίπεδο ολόκληρης της περιοχής, δηλώνουν εκκαθαριστές του δυστυχήματος του Τσερνομπίλ.
Η εποχή των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί, εν γένει, μια περίοδο παρακμής σε κάθε έκφανση του Ελληνισμού, χωρίς η στρατιωτική τακτική να αποτελεί εξαίρεση. Μετά την κορύφωση της περιόδου του μεγάλου Έλληνα Μακεδόνα βασιλιά και των άμεσων Διαδόχων του, που ακολούθησαν τα νάματά του, ακολούθησε μια ιδιαίτερα σημαντική πτώση όσον αφορά την συνεργασία των όπλων.
Γόνος αρχοντικής οικογένειας της Πικαρδίας (βόρεια Γαλλία), ο νεαρός Ρικχάριος φιλοξένησε κάποτε δύο Ιρλανδούς ιεραπόστολους που τους είχαν κακομεταχειριστεί οι κάτοικοι της περιοχής αυτής γύρω από τις εκβολές του ποταμού Σομ,
Στις 26 Απριλίου 1825, με αποβατική επιχείρηση, ο Ιμπραήμ κατέλαβε την βραχονησίδα Σφακτηρία στην είσοδο του όρμου του Ναυαρίνου και προξένησε βαρύτατες απώλειες στους Έλληνες υπερασπιστές της. Ήταν ένα σημαντικό επεισόδιο στην μακρά πορεία της Επαναστάσεως του '21, που συνετέλεσε στην αφύπνιση των επαναστατημένων Ελλήνων, καθώς εκείνη την περίοδο ήταν απασχολημένοι με τις εμφύλιες διαμάχες τους...
Η Αλβανία κάτω από τήν εξουσία τού κομμουνιστικού κόμματος υπήρξε τό μοναδικό συνταγματικά αθεϊστικό κράτος στόν κόσμο, κατά τήν περίοδο 1967-1990. Τήν περίοδο αυτή απαγορεύθηκε κάθε θρησκευτική ιεροπραξία, καταστράφηκαν εκ θεμελίων οι περισσότεροι τόποι λατρείας, ενώ απεσχηματίστηκαν όλοι οι ιερείς, καί πολλοί από αυτούς εξορίστηκαν ή πέθαναν μαρτυρικά στίς φυλακές.
Σημαντική απόφαση από δικαστήριο της Καλιφόρνια υπέρ ανηλίκων γονέων που έχουν υποβάλει μήνυση κατά του Facebook και άλλων κολοσσών
Η εικοστή τετάρτη Απριλίου σηματοδοτεί δύο ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας που αφορούν όχι μόνο τους Αρμενίους, τους Κυπρίους ή τους Έλληνες, αλλά ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.
Οι 40 ημέρες της Μ. Σαρακοστής και οι 3 εβδομάδες του Τριωδίου, που προηγούνται, είναι μέρες πνευματικής εκγύμνασης και ασκητικής πορείας για τους Χριστιανούς, καθώς στηρίζουν, πνευματικά, το ταξίδι τους στη θεάρεστη κάθαρση, που οδηγεί στη βίωση της Σταύρωσης του Χριστού και της Αγίας Του Αναστάσεως.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Απόστολος καί Εὐαγγελιστής Μάρκος, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν καί ᾿Ιωάννης, ἦταν ᾿Ιουδαῖος ῾Ελληνιστής καί μητέρα του ὀνομαζόταν Μαρία. Καταγόταν ἀπό εὔπορη οἰκογένεια καί κατά τή συνήθεια τῆς ἐποχῆς νά παίρνουν οἱ ᾿Ιουδαῖοι καί ἕνα δεύτερο ὄνομα ἑλληνικό ἤ ρωμαϊκό, ὀνομάστηκε καί Μάρκος. ῾Η οἰκογένειά του διέθετε τό προφανῶς εὐρύχωρο σπίτι της στήν ῾Ιερουσαλήμ γιά τίς συνάξεις τῶν Χριστιανῶν. ῾Ορισμένοι παλαιότεροι ἐρευνητές δέχονται ὅτι στό σπίτι αὐτό ἔλαβε χώρα τό τελευταῖο δεῖπνο τοῦ ᾿Ιησοῦ μέ τούς Μαθητές Του καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος, «ὁ κεράμιον ὕδατος βαστάζων»126, ὁ ὁποῖος θά ἔδειχνε στούς δύο Μαθητές πού ἔστειλε ὁ ᾿Ιησοῦς γιά τήν προετοιμασία τοῦ δείπνου τό «ἀνώγαιον μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον»127, ἦταν ὁ ᾿Ιωάννης Μάρκος.
Ἐπειδή σοι τὰς μὲν ἐκ τῶν λογισμῶν στροφὰς καὶ πλοκὰς ἱκανῶς διεσείσαμεν τῇ δυνάμει τοῦ πνεύματος, τὰς δὲ παρὰ τῶν θείων γραφῶν ἐνστάσεις τε καὶ ἀντιθέσεις, αἷς οἱ τοῦ γράμματος ἱερόσυλοι καὶ τὸν νοῦν τῶν γεγραμμένων κλέπτοντες τοὺς πολλοὺς σφετερίζονται, καὶ τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας ταράσσουσι,
Η γενοκτονία των Αρμενίων και η υποκρισία των Τούρκων… 109 χρόνια από την επέτειο… 24 Απριλίου 1915!
Λέγεται πως ο ίδιος ο Χίτλερ κάποτε ισχυρίστηκε ότι ο κόσμος θα ξεχνούσε την γενοκτονία των Εβραίων γιατί “Ποιός θυμάται τη γενοκτονία των Αρμενίων;” Ο άνθρωπος που αιματοκύλησε την Ευρώπη είχε για μια ακόμη φορά άδικο. Η ιστορία τον διέψευσε. Οι Εβραίοι δεν ξέχασαν την γενοκτονία και φυσικά δεν την ξέχασε ο Αρμενικός λαός. Οι Αρμένιοι είτε ζουν στο Ερεβάν, είτε ζουν στο Ηράκλειο, την Γαλλία ή την Αμερική θεωρούν την 24η-25η Απριλίου του 1915 ως την αρχής μίας θλιβερής επετείου. Τότε που οι Νεότουρκοι στην Πόλη μάζεψαν τους πρώτους Αρμένιους και τους κατέσφαξαν. Ήταν η αρχή ενός μαζικού προγκρόμ που για τα επόμενα χρόνια στοίχισε τη ζωή σε 1,5-2 εκατομμύρια ψυχές. Ήταν μια προσπάθεια ξεκληρίσματος των Αρμενίων που για τους Τούρκους ήταν ακόμη ένα κόκκινο πανί, όπως ήταν οι Έλληνες του Πόντου, οι Κούρδοι.
Οι συστηματικές και επιμελώς προετοιμασμένες σφαγές και εκτοπίσεις των Αρμενίων από την τουρκική κυβέρνηση μεταξύ του 1915 και του 1923 με σκοπό την εξόντωση της αρμενικής φυλής, συνθέτουν την Γενοκτονία των Αρμενίων.
Εκ των πραγμάτων η λέξη «Γενοκτονία» στις μέρες μας συνειρμικά επικεντρώνει τη σκέψη μας στα δύο τραγικά γεγονότα του αιώνα μας, τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 από τους Νεότουρκους και τη Γενοκτονία των Εβραίων και των σλαβικών λαών το 1940-44 από τους Γερμανούς. Στον αιώνα μας διαπράχθηκαν εγκλήματα Γενοκτονίας εις βάρος και άλλων λαών, που συνειδητά η Τουρκία προσπάθησε και προσπαθεί να υποβαθμίσει. Μέχρι και σήμερα η Τουρκία δεν θέλει να ακούσει τίποτα περί Γενοκτονίας. Η οποία επιμένει ότι η σφαγή των εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων δεν ήταν τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου! Πόλεμος λοιπόν το ολοκαύτωμα του αρμενικού λαού, πόλεμος ο αφανισμός της κουρδικής εθνότητας ,η διχοτόμηση της Κύπρου, αλλά και του ελληνισμού του Πόντου; Η μόνη αλήθεια στα λεγόμενα των Τούρκων είναι ότι ο όρος «γενοκτονία» όταν συνέβησαν τα περιστατικά του 1915 και εντεύθεν δεν υπήρχε στη διεθνή διπλωματία. Η γενοκτονία ως όρος εισήχθη μετά την δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όταν δικάστηκαν οι ναζί.
Το μεγάλο έγκλημα…
Η γενοκτονία των Αρμενίων υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του αιώνα. Πρόκειται για την πρώτη συστηματική διαδικασία εθνοκάθαρσης που εφάρμοσε η Τουρκία, η χώρα που βαρύνεται ίσως με τα μεγαλύτερα εγκλήματα εθνικού ξεκαθαρίσματος. Την ίδια εγκληματική τακτική εφάρμοσε σε βάρος των Ποντίων και των άλλων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, των Κούρδων και των Ελλήνων της Κύπρου. Οι Τούρκοι αντιμετώπισαν την επιθυμία των Αρμενίων για ελευθερία, δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα με μια πρωτοφανή αγριότητα. Ο διωγμός και σφαγές των Αρμενίων για μια εικοσαετία, από το 1896 μέχρι το 1916, δημιούργησε το αρμενικό ολοκαύτωμα και κατέστησε την Τουρκία διαχρονικά υπόλογο ενώπιον της διεθνούς κοινωνίας και της παγκόσμιας ιστορίας. Η Τουρκική διπλωματία έχει επικεντρώσει την προσπάθεια της στον εξωραϊσμό της Τουρκικής ιστορίας και στην απάλειψη ή την άμβλυνση των εντυπώσεων από τη γενοκτονία των Αρμενίων και τα άλλα διεθνή εγκλήματα της Τουρκίας.
Κατά τη διάρκεια του A΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Νεότουρκοι, φοβούμενοι ότι και οι Αρμένιοι όπως και οι άλλοι λαοί στα Βαλκάνια θα επιδιώξουν ν΄ αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, αποφάσισαν να εξορίσουν τον αρμενικό πληθυσμό από τα ρωσο-τουρκικά σύνορα.
Στην πραγματικότητα, ολόκληρος ο αρμενικός πληθυσμός της Ανατολίας ως τα σύνορα της Συρίας, εξορίστηκε το 1915-1916. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο συνολικός αριθμός των Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ανερχόταν σε 1,5 με 2 εκατομμύρια ψυχές. Μετά την εξόντωση των προυχόντων στην Κωνσταντινούπολη και την ομαδική εξόντωση των αρμενίων στρατιωτών είχαν στρατευτεί στον οθωμανικό στρατό, οι διωγμοί οδήγησαν σε μεγάλης κλίμακας σφαγές. Η γενοκτονία αυτή οδήγησε στο θάνατο το σαράντα με πενήντα τοις εκατό του αρμενικού πληθυσμού.
Η γενοκτονία του 1915 ξερρίζωσε τους Αρμενίους από τη Μικρά Ασία και κυρίως από τις έξι επαρχίες όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι. Μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) μόνο μερικές δεκάδες χιλιάδες Αρμενίων είχαν απομείνει στην Τουρκία, συγκεντρωμένοι κυρίως στην Κωνσταντινούπολη. Είναι φανερό πως η κατάσταση των περισσότερων Αρμενίων στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν δραματική. Πολλοί ζούσαν σε πρόχειρα παραπλήγματα λίγο πιο έξω απ’ το Χαλέπι, τη Δαμασκό, τη Βηρυτό, την Αθήνα (σημειωτέον ότι η Ελλάδα δέχτηκε επίσης το 1,2 εκατομμύριο Ελλήνων που απελάθησαν από τη Μικρά Ασία κι ανταλλάχθηκαν με 650.000 μουσουλμάνους που απελάθηκαν στην Τουρκία), τη Φιλιππούπολη, τη Σόφια και την Κύπρο. Παρά ταύτα, με τον καιρό, όχι μόνο ενσωματώθηκαν στον πληθυσμό των χωρών αυτών, αλλά και διακρίθηκαν και διέπρεψαν
Για όσους Αρμενίους κατέφυγαν σε ήδη ανεπτυγμένες χώρες οι συνθήκες ήταν επισφαλείς, όπως είναι πάντα για όλους όσους καταφεύγουν σε μια χώρα τη γλώσσα της οποίας δε γνωρίζουν και δε διαθέτουν κεφάλαια, παρά μόνο τα δυο τους χέρια.
Ο αριθμός των θυμάτων καθώς και ο τρόπος εκτέλεσής τους έμεινε μοναδικός στη σύγχρονη ιστορία, κάνοντας έτσι την 24η Απριλίου του έτους 1915 διεθνώς γνωστή ως ημέρα της πρώτης γενοκτονίας του 20ού αιώνα, η οποία διαπράχθηκε από την Τουρκία και είχε 1.500.000 και πλέον θύματα, Αρμένιους όλων των ηλικιών, ενώ περίπου μισό εκατομμύριο άστεγοι διέφυγαν στα εδάφη που σήμερα αποτελούν τη Δημοκρατία της Αρμενίας, σε περιοχές της Μέσης Ανατολής, της Ευρώπης και της Αμερικής.
Η Τουρκία, εντούτοις, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που τεκμηριώνουν την Γενοκτονία των Αρμενίων, επιμένει στην αδιάλλακτη θέση της πλήρους άρνησης της ιστορικής αλήθειας. Και κάθε φορά που μία χώρα έρχεται είτε επίσημα είτε ανεπίσημα να αναγνωρίσει την Γενοκτονία η Τουρκία αντιδρά και απειλεί θεούς και δαίμονες.
ΠΗΓΕΣ:
* ΠΑΤΡΙΣ
* Ιστοσελίδα για την γενοκτονία των Αρμενίων, http://www.theforgotten.org/noflash.html
* Ιστορία των Αρμενίων
* Διαρκές δικαστήριο των λαών, Το έγκλημα της σιωπής. Η γενοκτονία των Αρμενίων,
* Διεθνής Αμνηστία, Έκθεση του1992.
* Εταιρεία για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, Μειονότητες στην Ελλάδα.
* Helsinki Watch
* Κεντρική επιτροπή για την υπεράσπιση του αρμενικού ζητήματος, Ιστορική περίληψη πάνω στο αρμενικό ζήτημα και Η αρμενική γενοκτονία.
* Cretalive.gr
Πηγή: Cretalive
Καταστροφική πολεμική επιχείρηση των Ελλήνων κατά των Οθωμανών, σε μια δύσκολη περίοδο του Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
...τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν τον Διάκο και τον έφεραν στην Λαμία, τον έκλεισαν σ' ένα παλιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδομηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα-Μπακογιάννη.Αυτοί οι τρεις είχαν περάσει πίσω -δυτικά- στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη την νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι...
Μετά την σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία ποινών και τραυματισμένο στην Λαμία, οδηγώντας από την νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξεκομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφανοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα -πάλι καλά!- έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο.Τον έβαλαν μέσα και τον έδεσαν με σκοινιά σ' ένα παχνί, το οποίο ήταν και ο πρώτος τόπος του μαρτυρίου του!
Εκτός από δύο-τρεις Τούρκους που έμειναν μέσα να τον επιτηρούν, οι άλλοι -όχι όλοι- έμειναν απ' έξω, ανατολικά σε κάτι δέντρα που ήταν εκεί, περιμένοντας από περιέργεια ίσως, να ιδούν τι θα γινόταν. Όταν τον έδεσαν κι έφυγαν, ο Διάκος άρχισε να πονάει από τα τραύματα που είχε, καταπονημένος κι από την ταλαιπωρία.
|
Ο Ομέρ Βρυώνης |
Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δύο άντρες, που από τις φορεσιές τους έδειχναν ότι ήταν μπέηδες. Τον έναν, τον ήξερε από πριν, ήταν ο Ομέρ Βρυώνης, τον άλλον όχι. Απ' ό,τι όμως είχαν ακούσει, υπολόγισαν ότι ήταν ο σκληρός Χαλήλ Μπέης. Αυτός μόνος προχώρησε κι άρχισε να κάνει έλεγχο αν είχαν δέσει καλά τον Διάκο. Τόσο πολύ φάνηκε ότι κι ακόμα δεμένον, τον φοβόταν!
Είχε νυχτώσει πια και οι τρεις που είχαν φτάσει εκεί κρυφά άρχισαν καθαρά να βλέπουν τι γίνεται...
Όταν ο Χαλήλ Μπέης σιγουρεύτηκε -το είδαν καθαρά αυτό- ότι δεν υπήρχε φόβος διαφυγής, άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. Σε μια στιγμή τον είδαν να χτυπάει στο πρόσωπο τον Διάκο.Τον διακόπτει όμως ο άλλος, ο Βρυώνης, που πλησιάζει τον Διάκο και τον βλέπουν κάτι να του λέει. Δεν ακούνε όμως. Απ' ότι βλέπουν όμως, καταλαβαίνουν ότι κάτι τον ρωτάει, γιατί βλέπουν το Διάκο να κουνάει αρνητικά το κεφάλι του.Και ενώ τον βλέπουν να συνεχίζει ήρεμα, σε μια στιγμή εξαγριώνεται, φωνάζει και χειρονομεί!Ατάραχος ο Διάκος τον αντιμετωπίζει και κάτι που του λέει, βλέπουν τον Βρυώνη οργισμένο να αποχωρεί, αφήνοντας πια το θύμα στον δήμιό του.
Απ' τις αναλαμπές των δαυλών, ξεχωρίζουν την αγριότητα του Χαλήλ. Τον βλέπουν να τραβάει πιο πέρα τον επικεφαλής της Φρουράς -έτσι τουλάχιστον δείχνει- και με νευρικές και απειλητικές κινήσεις, κάτι του λέει, κι εκείνον να υποκλίνεται κουνώντας το κεφάλι του. Και με μια τελευταία περιφρονητική ματιά που ρίχνει στον Διάκο, τον βλέπουν να φεύγει, δείχνοντας ικανοποιημένος.
Ο Διάκος -και οι άλλοι τρεις απ' έξω- μέσα στο μισοσκόταδο βλέπουν δύο Τούρκους να ανάβουν φωτιά σε μιαν άκρη. Πάνω της φέρνουν και βάζουν μια σιδηροστιά κι ένα μεγάλο χάλκινο κακάβι. Βλέπει μετά να ρίχνουν μέσα λάδι που είχαν σ' ένα γκιούμι.
Στην συνέχεια, μαζί με τον επικεφαλής, πλησιάζουν τον Διάκο. Τον ανασηκώνουν, δεμένο καθώς είναι, τον βάζουν να καθίσει πάνω σ' ένα παλιό ξύλινο σκαμνί που βρέθηκε εκεί, του σηκώνουν τα πόδια, δεμένα καθώς είναι, και του τα δένουν έτσι που να κρέμονται.
Τι θέλουν να κάνουν αναλογίζονται με περιέργεια και αγωνία, οι τρεις που παρακολουθούν, χωρίς να τολμήσουν και να ρωτήσουν. Βλέπουν όμως τους άλλους να περιπαίζουν τον Διάκο. Φαίνεται κάτι να λένε και ο Διάκος να κουνάει επίμονα κι αρνητικά το κεφάλι του. Τι του λένε όμως δεν καταλαβαίνουν. Οπότε, κάθε φορά που ρωτάνε και αρνείται τους βλέπουν να κρατάνε στα χέρια τους μυτερά καρφιά και να τα μπήγουν σιγά πρώτα, πιο δυνατά στην συνέχεια στις πατούσες των ποδιών του Διάκου, ο οποίος κάθε φορά αναταράζεται από τον πόνο!
Η μυρωδιά του Λαδιού που καίγεται μέσα στο κακάβι, φτάνει έντονα στην μύτη και των τριών απ' έξω και υποπτεύονται τα χειρότερα...
Οι βασανιστές του, όπως έχουν γυμνώσει τα πόδια του, παίρνουν απ' το κακάβι καυτό λάδι και αρχίζουν σιγά και βασανιστικά να το ρίχνουν στα πόδια του! Τινάζεται κάθε φορά ο Διάκος, τόσο δυνατά λες και θα κόψει τις τριχιές όταν το λάδι πέφτει πάνω στα πόδια του.
Αφού είδαν να μην αντιδρά έντονα, αφήνουν τα πόδια και παίρνουν και του σκίζουν το γιλέκο και την πουκαμίσα που φοράει, απογυμνώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του με τα χέρια. Κι αρχίζουν τότε να του ρίχνουν καυτό λάδι με αργές κινήσεις, στα χέρια, στο στήθος και στην πλάτη του. Βουβά οδύρεται ο Διάκος, χωρίς να βγάλει μιλιά από το στόμα του. Κι όσο δεν μιλάει, τόσο αγριεύουν περισσότερο οι βασανιστές του. Και δείχνουν τόσο οργισμένοι, που αν ήταν τρόπος να τον θανατώσουν. Φαίνεται όμως πως έχουν εντολή μόνο να τον βασανίσουν χωρίς και να πεθάνει. Γι' αυτό συνεχίζουν...
Το σώμα του Διάκου αρχίζει φαίνεται να νεκρώνεται. Όμως το πνεύμα όπως δείχνει, μένει καθάριο, ανέγγιχτο, σταθερό, συνεχίζοντος τις αρνήσεις και εξοργίζοντας περισσότερο τους Βασανιστές του!Αλλά αυτή η κατάσταση τους κάνει να βρίσκουν νέους τρόπους βασανισμών. Οι κινήσεις που κάνουν, δείχνοντας διάφορα σημεία του σώματος του, κάνουν τους τρεις που παρακολουθούν να ανατριχιάζουν. Και βλέπουν τους βασανιστές να παίρνουν στα χέρια τους τα καρφιά που είχαν και έσπαζαν τις φούσκες που δημιουργούνταν στο δέρμα απ' το καυτό λάδι, να αρχίζουν να κάνουν το ίδιο και στο σώμα και στα χέρια από ψηλά.
Αποκαμωμένοι όμως και οι ίδιοι οι Βασανιστές, που δεν άλλαξαν βάρδια όλη την νύχτα, βλέπουν ότι δεν πετυχαίνουν τίποτα. Και μιας και το λάδι τελείωσε, μιας και έφτασε πια και το ξημέρωμα, σταματούν.
Τον Διάκο τον κρατάνε πια όρθιο οι τριχιές που τον έχουν δεμένο.Τότε και οι τρεις παρατηρητές απ' έξω, για να μη γίνουν αντιληπτοί, έφυγαν με προφυλάξεις, κατευθυνόμενοι προς το βορεινό μέρος του ρέματος, όπου είχαν αρχίσει να έρχονται δειλά και οι πρώτοι περίεργοι.
Κι όταν πια ο ήλιος έχει ανέβη ψηλά, λύνουν το Διάκο και σέρνοντας τον τον βγάζουν έξω, χωρίς όμως να δείχνει ότι καταλαβαίνει...Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν το απόγευμα που τον είχαν φέρει, τώρα βλέποντάς τον, δεν τον αναγνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είχε συμβεί. Το μόνο που βλέπουν είναι τα κακοποιημένα ρούχα του.
Σέρνοντας τον προς τα βόρεια, τον περνάνε πέρα από το ρέμα που έκοβε την πλατεία Λαού στα δυο καταμεσίς και τραβώντας ανατολικότερα έφτανε στηνΔημοτική Αγορά, από εκεί στο κατάστημα Πολιτικού και μετά κατεβαίνοντας προς τα νότια, απλωνόταν κατά μήκος της οδού Θερμοπυλών.
Όταν τον πέρασαν στο ρέμα, στάθηκαν περίπου ανατολικά της σημερινής διπλής βρύσης, γιατί ανατολικότερα ετοίμαζαν το στήσιμο της... ψησταριάς!
Κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί γύρω εκεί με την άδεια του Χαλήλ Μπέη βέβαια, γιατί άφησε τον κόσμο να δει τι θα έκαναν στον Διάκο, ώστε να φοβηθεί και να μην επιχειρήσει κανένας άλλος να πράξει το ίδιο, πράγμα που πέτυχε. Κανένας Λαμιώτης δεν φάνηκε να συμμετείχε στην επανάσταση!
Μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί με αγωνία, ξεχωρίζει μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα. Είναι η δόλια μάνα του Διάκου, που είχε μάθει την σύλληψη του γιου της και ολονυχτίς πεζοπορώντας είχε φτάσει στην Λαμία, όπου δεν περίμενε να δει το σπλάγχνο της έτσι!
Για μια στιγμή βουβαίνονται όλοι. Βλέπουν να φτάνει εκεί ο δήμιος, ονόματι Αλεξίου, κρατώντας ένα σουβλί! Και αμέσως καταλαβαίνουν τι πρόκειται να γίνει...!Αυτός, τρέμει από τον φόβο του, γιατί έχει αυστηρή εντολή να μην του πεθάνει ο Διάκος όταν θα τον σουβλίζει!Και αρχίζει το τελευταίο πια μαρτύριο...
Δένοντας τον Διάκο ανάσκελα σε ένα σαμάρι, με τα πόδια του ανοιχτά, αρχίζει προσεκτικά ο δήμιος ναχώνειτην πολύ καλολεπτισμένη άκρη του σουβλιού,
ξεκινώνταςαπ' την βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρμα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην πλάτη του, λίγο κάτω απ' το δεξιό του το αυτί!
Από κάποιες μικροκινήσεις που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός!
Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ' ένα δέντρο!Στην συνέχεια, σπεύδουν να "συγυρίσουν" την φωτιά που έχουν ανάψει. Και τότε γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες!
Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του άλογο στέκεται μπροστά στον σουβλισμένο, βγάζει την διμούτσουνη όρθια κουμπούρα του και την στρέφει στον Διάκο. Δύο κουμπουριές ακούγονται που βρίσκουν κατάστηθα τον Διάκο. Και ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, χάνεται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια που περιβάλλουν τα χαμηλά σπιτάκια.
Ο Χαλήλ Μπέης βλέπει αυτό, αφρίζει απ' τον θυμό του και δίνει εντολή να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω στην φωτιά και να τον γυρίσουν λίγο!
Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτήν την κτηνωδία μένει άφωνος! Στην συνέχεια ο Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποίητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το σουβλί το νεκρό το Διάκο και να πάνε να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος, ανατολικά από το χάνι που τον είχαν, εκεί όπου πέταγαν τις κοπριές των αλόγων που είχαν στους στάβλους, τους οποίους διατηρούσαν από την βόρεια πλευρά της Νομαρχίας μέχρι το πέτρινο γυμνάσιο.
Εκεί λοιπόν, βορειοανατολικά της σκάλας που κατεβαίνει σήμερα από την οδό Λυκούργου στην πρώην ψαραγορά, άφησαν τον νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχεδόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. Οι φρουροί αποχώρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν ευκαιρία κάποιοι Χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν λάκκο εκεί ακριβώς που σήμερα είναι ο τάφος του, πήγαν, του έβγαλαν το σουβλί, τον καθάρισαν λίγο και πήγαν και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό από φόβο...!
Αργότερα, περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με μετάθεση στην Λαμία και είχε πληροφορηθεί που περίπου είχαν θάψει τον Διάκο, έκανε έρευνες να τον βρει.
Κάποιοι στρατιώτες άρχισαν να ανοίγουν μικρούς λάκκους ανατολικά του, ψάχνοντας τον τάφο του Διάκου. Σε ένα σημείο βρήκαν έναν σωρό σκελετού ανθρώπινου σώματος και αφού δεν είχαν βρεθεί άλλα γύρω, κατέληξαν ότι ήταν του Διάκου. Τα συγκέντρωσαν, τα καθάρισαν και τα έβαλαν σε ένα κουτί ξύλινο και τα έθαψαν πάλι στο ίδιο σημείο, τοποθετώντας πάνω μερικές πέτρες και έναν σταυρό με το όνομα του.
Στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε τον Διάκο όπως έπρεπε! Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυπτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α' και της Βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρατιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.
Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές ήρωες- οπλαρχηγούς του πρώτου έτους της Επανάστασης του 1821 που έδρασε στην Στερεά Ελλάδα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Μασσαβέτας. Μυήθηκε στηνΦιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στηνΛιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821-σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς- κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε τηνγέφυρα της Αλαμάνας και στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στην μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στηνΛαμία δολοφονήθηκε με ανασκολοπισμό ("σούβλισμα") από τους Τούρκους και κάηκε στις 24 Απριλίου 1821.
Ο Ελληνικός Στρατός του απένειμε τιμητικά τον βαθμό του Στρατηγού.
Πηγή: eleysis-ellinwn.gr , Περί Πάτρης
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...