Το ίντερνετ έχει εισέλθει σταθερά στην ζωή μας, αφού πολλοί από τους ανθρώπους το χρησιμοποιούν, ιδιαιτέρως όμως όλοι οι σύγχρονοι νέοι είναι χρήστες σε τέτοιο βαθμό, ώστε να γίνεται λόγος για εξάρτηση όμοια με τις εξαρτησιογόνες ουσίες –τα ναρκωτικά, το αλκοόλ– και να χρειάζεται η συνδρομή ψυχολόγου για απεξάρτηση.

Η λέξη ίντερνετ στήν ελληνική γλώσσα αποδίδεται μέ τήν λέξη διαδίκτυο πού δηλώνει «τό διεθνές δίκτυο υπολογιστικών συστημάτων, πού δημιουργήθηκε από τήν σύνδεση πολλών δικτύων ανά τόν κόσμο μέ σκοπό τήν άμεση διακίνηση πληροφοριών γιά επιστημονικούς, εμπορικούς, εκπαιδευτικούς καί ψυχαγωγικούς σκοπούς» (Γεώργιος Μπαμπινιώτης).

Στήν αρχή τό ίντερνετ συνδεόταν μέ τόν υπολογιστή πού βρισκόταν στό Γραφείο καί έπρεπε νά καθίση κανείς γιά νά τό ανοίξη. Έπειτα, εφευρέθηκε τό λάπτοπ, τό οποίο μπορούσε κανείς νά έχη μαζί του καί νά κάνη οπουδήποτε χρήση. Σήμερα μπορεί ο άνθρωπος νά έχη τό ίντερνετ στήν τσέπη του «μετατρέποντας τό κινητό τηλέφωνο σέ smartphone». Διαβάζουμε, όμως, στίς εφημερίδες ότι έρχεται ο καιρός πού τό ίντερνετ θά είναι πάνω μας. «Είναι τά wearable computers, δηλαδή συσκευές πού φοριούνται στό ανθρώπινο σώμα καί, επί τού παρόντος, έχουν τήν μορφή βραχιολιού ή γυαλιών». Όμως, προβλέπεται ότι θά ακολουθήση τό επόμενο βήμα πού είναι τά γκάτζετ, δηλαδή οι ηλεκτρονικές συσκευές πού «θά συνδέονται μέ τό ανθρώπινο σώμα καί σέ ορισμένες περιπτώσεις θά αλληλοεπιδρούν μέ αυτό, αφήνοντας πίσω τίς «παθητικές» συσκευές πού εκτελούν εντολές μόνο όταν κάποιος τούς τίς δώσει».

Πάντως, τώρα σχεδιάζονται ιδιαίτερες ηλεκτρονικές συσκευές. Πρόκειται γιά «τά γυαλιά τής Google» στά οποία θά είναι προσαρμοσμένες οι συσκευές «κάνοντας βιντεοκλήσεις, βγάζοντας φωτογραφίες καί παίζοντας μουσική», οπότε θά μπορεί ο χρήστης του, νά καταγράφη τά πάντα καί νά τά μοιράζεται μέσω τού ίντερνετ, αλλά καί γιά «τό ρολόϊ τής Apple», πού θά φοριέται στό χέρι σάν ρολόϊ «καί θά εκτελεί διεργασίες τού i Phone καί τού i Pad».

Βέβαια, όλες αυτές οι ανακαλύψεις δέχονται κριτική ότι υπονομεύουν τόν άνθρωπο, καταστρέφουν τήν λεγόμενη ιδιωτική του ζωή, αφού ένας μεγάλος όγκος πληροφοριών θά φθάνη σέ επιτηδείους ανθρώπους μέ μεγάλο κίνδυνο γιά τήν ανθρωπότητα καί τήν κοινωνία (Ndigital, Εφημ. Τά Νέα, 3-4-2013). Έτσι δικαιώνεται ο τίτλος «τό ίντερνετ πάνω μας!».

Τελικά, μέ όλες αυτές τίς νέες τεχνολογικές ανακαλύψεις ο άνθρωπος γίνεται θύτης καί θύμα, ένα εξαρτηματικό όν, ένας μόνιμος κατάσκοπος τής ζωής τών άλλων καί βεβαίως τίθεται θέμα προστασίας τής προσωπικής μας ζωής. Ο άνθρωπος προσπαθεί νά γίνη «ανθρωποθεός», νά αποκτήση υψηλή γνώση, πράγμα πού συνιστά τήν εωσφορική καί προπατορική αμαρτία καί τήν πυργοποιΐα στήν Βαβέλ, αλλά καί νά κυριαρχή πάνω στούς συνανθρώπους του.

Τέτοια επικίνδυνα παιχνίδια έχουν συνέπειες καί στήν σωματική υγεία τού ανθρώπου, αλλά καί στήν πνευματική του κατάσταση. Σέ αυτές τίς περιπτώσεις ο νούς τού ανθρώπου κυριεύεται από τήν λογική καί τό περιβάλλον, κυριαρχείται από λογισμούς, από παραστάσεις καί φαντασίες, είναι σκοτισμένος καί αυτό συνιστά τήν προπατορική αμαρτία από θεολογικής πλευράς. Πρόκειται γιά μιά πτωτική κατάσταση, γιά τήν αιχμαλωσία τού νού. Ο άνθρωπος είναι εγκλωβισμένος στό είδωλο τού εαυτού του, στήν φιλαυτία. Η απεξάρτηση από τέτοιες καταστάσεις είναι υπόθεση τής Εκκλησίας μας μέ τήν ησυχαστική παράδοσή της.

(Πηγή: "Εκκλησιαστική Παρέμβαση" Ιούνιος 2013)

ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2826

Λεηλατήθηκε η βιβλιοθήκη της Μεγάλης του Γένους Σχολής! Σύμφωνα με δημοσίευμα τουρκικής εφημερίδας αποκαλύφθηκε πως λείπουν από τα αρχεία της Σχολής, μεταξύ άλλων παλαιών και σπάνιων βιβλίων, 11 χειρόγραφα Ευαγγέλια, ενώ εμφανίζει να  αποκάλυψε  το σκάνδαλο νεοδιορισμένος στο σχολείο υποδιευθυντής, Χικμέτ Κονάρ. 
Πάντως ο  κ.Θανάσης Αγγελίδης, υπεύθυνος για τη διοίκηση του σχολείου, επιβεβαίωσε πράγματι ότι τα ιστορικά Ευαγγέλια χάθηκαν, αποκάλυψε όμως και κάτι που δείχνει το κλίμα φόβου και καταπίεσης για την ελληνική μειονότητα που επικρατούσε, παλιότερα τουλάχιστον,  στην γειτονική χώρα:  ότι πριν από χρόνια είχαν εντοπιστεί βιβλία με την σφραγίδα της Σχολής σε παλαιοπωλεία,όμως λόγω των συνθηκών της εποχής στην Τουρκία κανένας δε διαμαρτυρήθηκε!

  Το θέμα παρουσιάζει η εφημερίδα  Bugun με τον τίτλο «Έντεκα ιστορικά ευαγγέλια είναι χαμένα» και τον υπέρτιτλο «Σκάνδαλο στο σχολείο των 550 ετών στο Φανάρι».Αναφέρει λοιπόν  ότι έγινε αντιληπτό πως λεηλατήθηκε η βιβλιοθήκη της Μεγάλης του Γένους Σχολής όταν ανελαβε ο κ. Κονάρ.

Και με κουτσουλιές!

Υποστηρίζει ότι   οι διοικούντες το σχολείο και οι αρμόδιοι  παρουσίασαν στον κ. Κονάρ μία αίθουσα από σύγχρονα βιβλία, αλλά εκείνος επέμενε να δει την παλιά βιβλιοθήκη και τότε αποκαλύφθηκε η τύχη της παλιάς βιβλιοθήκης. Αποκαλύφθηκε ότι τα ιστορικά βιβλία του σχολείου είχαν τοποθετηθεί ανάμικτα σε κούτες και πρώτα τα είχαν πάει σε σοφίτες και αργότερα τα είχαν κατεβάσει στις αποθήκες.

Τα βιβλία, συνεχίζει το δημοσίευμα,  σώθηκαν με τις ενέργειες του Χικμέτ Κονάρ. Όμως διαπιστώθηκε ότι έχουν χαθεί πολλά σημαντικά βιβλία, μεταξύ των οποίων και 11 χειρόγραφα ευαγγέλια και τα υπόλοιπα είναι αγνώριστα με τις κουτσουλιές και έχουν επηρεαστεί από την υγρασία στις αποθήκες. Ο κ.Θανάσης Αγγελίδης, υπεύθυνος για τη διοίκηση του σχολείου, επιβεβαίωσε ότι τα ιστορικά ευαγγέλια χάθηκαν. Ο Αγγελίδης είπε ότι τα βιβλία αυτά κρατούντο παλαιότερα στο χώρο του εργαστηρίου των ηλεκτρονικών υπολογιστών του σχολείου και ότι επί χρόνια σ’ αυτό το χώρο δεν είχε μπει κανείς. Αργότερα, δε,  αποθήκευσαν τα βιβλία, παίρνοντας άδεια και διαπίστωσαν στο μεταξύ ότι πολλά βιβλία είχαν χαθεί. Ο Αγγελίδης είπε ότι ένας φίλος του του είπε πως είδε βιβλία του σχολείου να πωλούνται σε παλαιούς βιβλιοπώλες, διότι πάνω στα βιβλία αυτά υπήρχε η σφραγίδα του σχολείου.

Όλα τα 'σκιαζε η ''φοβέρα''

Όταν ο Αγγελίδης πήγε για να εξετάσει τα βιβλία στους παλιούς βιβλιοπώλες, είδε ότι οι σφραγίδες είχαν σβηστεί. Όμως,συνεχίζει το δημοσίευμα,  λόγω των συνθηκών της εποχής κανένας δε διαμαρτυρήθηκε. Όπως είπε ο κ. Αγγελίδης,  Πρόεδρος του ΔΣ του ιδρύματος, τα βιβλία αυτά τα είχαν κατεβάσει από τη σοφίτα μετά το σεισμό του 1999. Τότε οι ειδικοί που είχαν κάνει εξέταση στο σχολείο, είχαν πει πως τα βιβλία δημιουργούν πρόβλημα στην στατικότητα του κτιρίου και μετά από την εξέλιξη αυτή τα βιβλία τα είχαν κατεβάσει στα υπόγεια.

Συνεχίζοντας το ''λιβάνισμα'' του υποδιευθυντή, τονίζεται ότι με τις ενέργειές  του, ταξινομήθηκαν τα βιβλία και για τη διάσωση των ιστορικών βιβλίων ζητήθηκε βοήθεια από την βιβλιοθήκη χειρόγραφων βιβλίων του Σουλεϊμανιγιέ. Οι ειδικοί ζήτησαν την αλλαγή των ξύλινων βιβλιοθηκών και η διοίκηση του ιδρύματος κατασκεύασε μία νέα βιβλιοθήκη με μία δαπάνη 10.000 λιρών. Στο αρχείο έγινε ρύθμιση θερμοκρασίας και υγρασίας και μία μεγάλη αίθουσα διατέθηκε στη βιβλιοθήκη.Βεβαίως στο δημοσίευμα δεν αναδεικνύεται όσο πρέπει την καταγγελία ότι η υπόθεση αποσιωποιήθηκε λόγω της κατάστασης στην Τουρκία...

ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/ethnika/27199-leilatian-tin

Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουμε όλοι μας. Ιδιαίτερα όσοι αυτόν τον καιρό πιέζονται από θλίψεις, όσοι απελπίζονται και νιώθουν απόγνωση.

(Ματθ. 14, 22-34)

Ο άγιος Γρηγόριος ερμηνεύει και αυτή τη διήγηση με την αναγωγική μέθοδο. Ιστορικά αυτή αποτελεί έκθεση του θαύματος της ηρέμησης των κυμάτων, ηθικά όμως υποδηλώνει την μέσω των πειρασμών τελειοποίηση της πίστεως, ενώ αναγωγικά παριστάνει τη δυσκολία του έργου των Αποστόλων στον εθνικό κόσμο. Ο Ιησούς Χρι­στός ανάγκασε τους μαθητές να μπουν στο πλοίο και να μεταβούν στην απέναντι όχθη πριν από αυτόν. Αφού έθρεψε προηγουμέ­νως σωματικά τις πέντε χιλιάδες, αποστέλλει τώρα τους μαθητές στην τρικυμιώδη θάλασσα των Εθνικών, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, αντιμετωπίζοντας παντός είδους πειρασμούς. Η γνη­σιότητα της πίστεως στον Θεό χαρίζει υπομονή στους πειρα­σμούς, και αυτή πάλι τελειοποιεί την πίστη. Οι άνθρωποι βέβαια λυπούνται για τους πειρασμούς, που έπρεπε να χαίρονται, και «παρ’ εμού», λέγει ο ομιλητής, «ταύτην μάλιστα ζητείτε την άνεσιν των σωματικών πειρασμών, ης εγώ μάλλον καταφρονήσας προς ύμας ήλθον συμπάσχειν υμίν αιρούμενος». Ήταν περίο­δος θλίψεως των Θεσσαλονικέων, πιθανώς λόγω πολιορκίας.

1. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος λέγει, «να το θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη χαρά εάν περιπέσετε σε διάφορους πειρασμούς». Δεν είπε απλώς να "χαίρεσθε", αλλά «να το θεωρήσετε μεγάλη χαρά», πα­ραινώντας όχι να είναι κανείς αναίσθη­τος προς τα οδυνηρά πράγματα, γιατί αυτό είναι αδύνατο, αλλά εισηγείται να θεωρεί επικρατέστερο τον θεάρεστο λογισμό. Είπε, «κάθε χαρά», δηλαδή τέλεια, μέγιστη, ανελλιπή, και μάλιστα όταν οι πειρασμοί είναι ποικίλοι. Γιατί; Επειδή με την υπομονή των πειρασμών γυμναζόμαστε και γινόμαστε και δοκιμώτεροι στα σχετικά με τον Θεό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και αναγνωριζόμαστε ως ευδόκιμοι. Γιατί αυτό λέγει και η Σοφία Σολομώντος για τους αγίους· «ότι υπέβαλε ο Θεός αυτούς σε δοκιμασίες και τους βρήκε άξιους του εαυτού του». Αρα λοιπόν δεν είναι γι' αυτούς ο πειρασμός αυτός άξιος κάθε χαράς; Αυτό αφού είπε και ο Θεός προς τον Ιώβ, τον απάλλαξε από τη λύπη για τον πειρασμό, λέγοντας· «νομίζεις ότι για άλλο λόγο σε μεταχειρίσθηκα έτσι, και όχι για να αποδειχθείς δίκαιος;». Τί ήθελε να του πει με αυτό; Σε μεταχειρίσθηκα έτσι, για να δοκιμά­σω την πίστη σου προς εμένα, σε ευεξία, σε καλή φήμη και ευπορία, και φάνηκες δίκαιος, συμπεριφερόμενος ως προς αυτά σύμ­φωνα με το θέλημά μου, προς εμένα που σου τα πρόσφερα, δια­χειριζόμενος και διοικώντας αυτά όπως εγώ ήθελα· σε μεταχειρί­σθηκα έτσι, για να δοκιμάσω την πίστη σου σε μένα, σε καχεξία, σε αδοξία, σε απορία, και φάνηκες δίκαιος, λέγοντας· «αν δεχθή­καμε τα αγαθά από τα χέρια τού Κυρίου, τα κακά δεν θα τα υπο­μείναμε;».

2. Από πού λοιπόν προέρχεται η υπομονή στους πειρασμούς; Από τη γνησιότητα της πίστεως στον Θεό. Ώστε οι πειρασμοί είναι μέσα δοκιμασίας των πιστών. Γι' αυτό ο αδελφός τού Κυ­ρίου Ιάκωβος, αφού μας παρήγγειλε να χαιρόμαστε όταν περιπέσομε σε πειρασμούς, πρόσθεσε· «η δοκιμασία της πίστεώς σας επεξεργάζεται υπομονή, και η υπομονή», λέγει, «ας έχει έργο τέλειο». Κανένα, λέγει, από τα έργα της αρετής να μη κολοβώ­σεις, περιερχόμενος σε μαλθακότητα από την επίθεση των πειρα­σμών, αλλά μαζί με την υπομονή ας υπάρχει σε σένα και η τελειό­τητα της αρετής. Επειδή όμως ο άνθρωπος δεν πετυχαίνει την τελείωσή του μόνο με τα ακούσια, αλλά πρέπει να συνυπάρχουν και τα εκούσια, που είναι η σωφροσύνη, η δικαιοσύνη, η αγάπη προς τον Θεό και αναμεταξύ μας, και τα όσα ακολουθούν αυτήν, γιατί και αυτά μας χρειάζονται για την τελείωση, γι' αυτό ο θείος αυτός απόστολος γράφοντας προς εμάς προσθέτει· «και η υπο­μονή ας έχει τέλειο έργο, για να είσθε τέλειοι και ολόκληροι, χω­ρίς να υστερείτε σε τίποτε», εννοώντας αυτό ακριβώς, ότι, αν θέλετε να δείχνετε τέλεια την προς τον Θεό πίστη σας, όχι μόνο να υποφέρετε γενναία πάσχοντας εξωτερικά, αλλά και οι ίδιοι από μόνοι σας να πράττετε τα θεάρεστα, έστω και αν είναι επίπονα· γιατί η πράξη και το πάθος, όταν συνεργάζονται μεταξύ τους για το αγαθό, παρέχουν στον άνθρωπο την κατά Θεόν τελείωση.

3. Πώς όμως δεν είπε, "να χαίρεσθε όταν πράττετε την αρετή", αλλά «όταν είσθε σε πειρασμούς»; Γιατί το να ασκούμε την αρετή εξαρτάται από μας και βρίσκεται στην εξουσία μας, το να περιπέσομε όμως στους πειρασμούς δεν εξαρτάται από μας. Επειδή όμως χωρίς αυτούς δεν υπάρχει τελείωση ή φανέρωση τής προς τον Θεό πίστεως, εκείνος που τρέχει προς την τελείωση τής πίστεως, όταν περιπέσει σε πειρασμούς, θα χαρεί που βρήκε το μέσο με το οποίο θα επιπετύχει την τελείωση. Γιατί στους τέλειους ως προς την πίστη για τη φανέρωση της τελειότητάς τους συμβάλλουν ωφέλιμα οι πειρασμοί, το πλέον θαυμαστό όμως είναι ότι όταν συμβεί να ρθουν τελειοποιούν και τους ατελείς, πράγμα που γίνεται φανερό και από τα λόγια τού ευαγ­γελίου που αναγνώσθηκε σήμερα.

4. Ας τα παρουσιάσομε όμως αυτά από την αρχή στην αγάπη σας. «Τον καιρό εκείνο ανάγκαζε ο Ιησούς τους μαθητές του να μπουν στο πλοίο και να τον μεταφέρουν στην απέναντι όχθη, μέχρις ότου απολύσει τα πλήθη, και αφού απέλυσε τα πλήθη, ανέβηκε στο όρος για να προσευχηθεί ιδιαιτέρως». Και ερω­τούμε· ποιόν «εκείνον τον καιρό»; Όταν έθρεψε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά, με πέντε άρτους και δύο ψάρια, και χόρτασαν τόσο πολύ, ώστε να γεμίσουν και δώδεκα κοφίνια με τα περισσεύματα των κλασμάτων, όπως ακούσαμε στις εκκλησίες την περασμένη Κυριακή (Την ογδόη Κυριακή Ματθαίου 14, 14-22).

5. Θα μπορούσε ίσως να απορήσει κανείς, για ποιο λόγο ανά­γκαζε τους μαθητές να μπουν στο πλοίο. Μπορούμε βέβαια να πούμε, ότι προγραμμάτιζε και τα στη συνέχεια, σπεύδοντας προς τα έργα τα οποία ήρθε να τελέσει πάνω στη γη. Εγώ όμως, γι' αυτό θα απορούσα, αν δεν τους ανάγκαζε. Επειδή δηλαδή εκεί­νος ήθελε να προβάλει σε όλους τον εαυτό του με τα έργα υπό­δειγμα κάθε καλού, έδειξε βέβαια πως πρέπει κανείς να συνανα­στρέφεται τα πλήθη προς ωφέλεια των ψυχών και των σωμάτων, υπολειπόταν όμως να δείξει και πως πρέπει συνευρίσκεται με τον Θεό, το να προσηλώνει δηλαδή το νου του σ’ αυτόν απαλ­λαγμένο από όλα τα επίγεια· πολύ βέβαια συμβάλλει σ’ αυτό η μόνωση και ερημία και η κατ’ αυτήν ησυχία. Επειδή λοιπόν ήταν καιρός να διδάξει και αυτό, ότι είναι καλό η ερημία και ηρεμία, η προσευχή και η μόνωση, και γι' αυτό έπρεπε να ανεβεί στο όρος, ώστε να προσευχηθεί μόνος, και οι μαθητές επιθυ­μούσαν να είναι μαζί τους αδιάκοπα, και δύσκολα δέχονταν ν’ αποσπασθούν από εκείνον, πώς θα ανέβαινε μόνος στο όρος αν δεν τους ανάγκαζε να μπουν στο πλοίο και να το οδηγήσουν στην απέναντι όχθη;

6. Πρέπει όμως να προσέξομε εδώ και κάτι άλλο· όπως δηλαδή τώρα, αφού θεράπευσε και δίδαξε και έθρεψε το πλήθος με θαυ­μαστό τρόπο, απολύοντάς τους και ανεβαίνοντας στο όρος, ανά­γκασε τους μαθητές να παραδώσουν τους εαυτούς τους στη θά­λασσα και στα κύματα, έτσι ύστερα, αφού με την ενανθρώπησή του θεράπευσε τη φύση μας, τη δίδαξε και την έθρεψε με τον εαυ­τό του, αφήνοντάς μας σωματικά και ανεβαίνοντας στον ουρανό, έστειλε τους μαθητές σ’ όλο τον κόσμο, με άλλα λόγια στην αλμυ­ρή, επειδή είναι γεμάτη από πειρασμούς, θάλασσα των εθνικών, σαν με σκάφος, με το ευαγγέλιο και την κατ’ αυτό Εκκλησία, με το οποίο παραδόθηκαν στους πειρασμούς. Και όχι μόνο τους έστειλε, αλλά και τους ανάγκασε. Εάν κάποιος γνωρίζει τα σχετικά με τον Ιωάννη τον αγαπημένο από τον Χριστό θεολόγο, εάν κάποιος γνωρίζει γιατί επιτράπηκε η σχετικά με τον θάνατο του Στεφάνου θλίψη και ο διωγμός που ακολούθησε εκείνην, θα καταλάβει τί εννοώ· πράγματι δεν ήθελαν οι Απόστολοι να βγουν από τα Ιε­ροσόλυμα, αλλ' επειδή αναγκάσθηκαν από τον διωγμό, διασπάρθηκαν στον κόσμο, και έτσι εκπλήρωσαν την αποστολή.

7. Και δεν αναγκάσθηκαν απλώς να διαπλεύσουν την κοσμική θάλασσα, μέσα στην οποία υπάρχει κάθε θλίψη και κάθε είδος πειρασμού, αλλά και να προχωρήσουν πέρα από αυτήν, δηλαδή να νικήσουν και να βρεθούν πέρα από τους πειρασμούς με τη νίκη. Όμως δεν το κατόρθωσαν χωρίς τον Ιησού· γιατί λέγει· «το πλοίο ήδη βρισκόταν στο μέσο της θάλασσας βασανιζόμενο από τα κύματα· γιατί ήταν αντίθετος ο άνεμος». Δεν ήταν τότε περισ­σότερο αντίθετος σ’ αυτούς ο άψυχος άνεμος, όσο ήταν ο Δομετιανός και ο Τραϊανός και ο Νέρων αργότερα· ή καλύτερα αυτοί βέβαια και οι παρόμοιοι είναι άγρια κύματα εγειρόμενα φοβερά εναντίον τής Εκκλησίας, ενώ ο αντίθετος άνεμος που τους τα­ρακουνά και τους αναστατώνει είναι το πνεύμα της πονηρίας, ο αντικείμενος για πάντα στην Εκκλησία του Χριστού διάβολος. «Κατά την τέταρτη όμως», λέγει «φυλακή της νύχτας πήγε προς αυτούς ο Ιησούς περπατώντας πάνω στη θάλασσα», δηλαδή μετά την ένατη ώρα της νύχτας· γιατί οι νυχτοφύλακες συνήθιζαν να διαιρούν το διάστημα της νύχτας σε τέσσερα διαδοχικά τμή­ματα, ώστε, σύμφωνα με τις ισημερίες, η αρχή της τέταρτης φυ­λακής να είναι αρχή της δέκατης ώρας της νύχτας.

Τους αφήνει βέβαια τόση ώρα να βασανίζονται από την τρικυμία, για να τους ασκήσει στην υπομονή και να τους κατα­στήσει καρτερικούς. Αλλά και μετά από αυτό αφού εμφανίσθη­κε σ’ αυτούς, τους επιτρέπει να τον νομίσουν φάντασμα και να φοβηθούν τόσο, ώστε από φόβο να κραυγάσουν, αν και πήγε για να τους σώσει. Αυτό βέβαια θα μπορούσες να δεις και στην περίπτωση του παλαιού εκείνου λαού· όταν δηλαδή επρόκειτο να σχισθεί κατά τρόπο παράδοξο η θάλασσα στη μέση και να τους προσφέρει δρόμο σωτηρίας, τότε νόμιζαν ότι διατρέχουν τον έσχατο κίνδυνο, γιατί με την κατοπινή κύκλωση των εχθρών περισφίχθηκαν από άφευκτα κακά. Και τώρα κατά την παρουσία του πριν από την απαλλαγή από τα δαιμόνια που τους κατείχαν έκανε την εμφάνιση ο σφοδρός συνταραγμός των ελευθερουμένων· γιατί έτσι οι ευεργεσίες γίνονται όχι μόνο αγα­πητές, αλλά και μόνιμες στη μνήμη εκείνων που ευεργετήθη­καν. Και εμφανίζεται σ’ αυτούς τη στιγμή βέβαια που στην τρι­κυμία εκείνη επικαλούνταν τον Θεό των όλων, για να δείξει ότι αυτός είναι ο υπεράνω όλων Θεός που δίνει χέρι βοήθειας σ’ αυτούς που τον επικαλούνται. Περπατά επίσης πάνω στα κύμα­τα, ενώ η θάλασσα ήταν αγριεμένη, για να δείξει ολοκάθαρα, ότι αυτός είναι σύμφωνα με την προφητεία που βαδίζει πάνω στη θάλασσα σαν πάνω στο έδαφος, προς τον οποίο λέγει και ο Δαβίδ προφητικά· «οι δρόμοι σου είναι στη θάλασσα και τα μονοπάτια σου στα άφθονα ύδατα», και, «συ εξουσιάζεις τη δύναμη της θάλασσας, και συ καταπραΰνεις τον σάλο των κυ­μάτων της», πράγμα βέβαια που έκαμε αργότερα· γιατί μόλις τότε τους είδε φοβισμένους, επειδή δεν τον γνώρισαν, άλλωστε ήταν και νύχτα, μίλησε αμέσως προς αυτούς, γνωστοποιώντας τον εαυτό του από τη φωνή και λέγοντας· «εγώ είμαι, μη φο­βάσθε». Εγώ είμαι, εγώ που είμαι Θεός πάντοτε και τελευταία έγινα άνθρωπος για χάρη σας, βλεπόμενος και ακουόμενος και έχοντας τη δύναμη να κάνω τα πάντα· γι’ αυτό και βαδίζω με το σώμα πάνω στα κύματα και μπορώ να δώσω και στους άλλους τη δυνατότητα αυτή. Πράγματι όταν ο Πέτρος είπε προς αυτόν, «Κύριε, αν είσαι συ, δώσε εντολή να ρθω προς εσένα περπατώ­ντας πάνω στα ύδατα», πρόσταξε και έγινε.

9. Αλλά ας επαναφέρομε τον λόγο στην προηγούμενη σειρά του, σύμφωνα με την οποία λέγαμε μεταφορικά, ότι οι μαθητές στάλθηκαν στην κοσμική θάλασσα των εθνών, καθώς ο Κύριος ανέβαινε στο ουράνιο ύψος σαν σε όρος και εκεί πρόσφερνε ασφαλώς τις ευχές για χάρη μας, σαν αρχιερέας που έγινε και εισήλθε στα ενδότερα του παραπετάσματος, «για να εξιλεώνει», σύμφωνα με τον απόστολο, «τις αμαρτίες του λαού». Οι μαθητές λοιπόν που στάλθηκαν στην απέναντι όχθη, δηλαδή να νι­κήσουν και να ξεπεράσουν τους πειρατές, δεν νίκησαν ολο­κληρωτικά· γιατί ο αντικείμενος είναι ενεργής ακόμη και τα έθνη επιτίθενται με μανία εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού. Κατά την τέταρτη όμως φυλακή της νύχτας, δηλαδή μετά τον φυσικό νόμο, μετά τον γραπτό νόμο, μετά την πρώτη παρουσία του Κυρίου και τον νόμο της χάριτος που δόθηκε κατ’ αυτήν, θα έρθει οπωσδήποτε ο καιρός τής δευτέρας παρουσίας του Χριστού, που αναλογεί ακριβώς στην τέταρτη φυλακή της νύχτας. Τότε θα έρθει ο Κύριος καταπατώντας και καταργώντας και υποδουλώνοντας κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη· γιατί πρό­κειται να καταργήσει περίλαμπρα και να καταπατήσει τα κύμα­τα που ξεσηκώνονται άγρια εναντίον της Εκκλησίας του.

10. Γιατί θυμόσαστε, ότι ο λόγος υποδήλωνε μεταφορικά με τα κύματα που κινούνται και ξεσηκώνονται από το αντικείμενο πνεύμα, τους άρχοντες του κόσμου· και για να παραλείψω την εξέταση των ενδιάμεσων λεπτομερειών, όταν ανέβηκαν αυτοί στο πλοίο και ο Ιησούς και ο Πέτρος που είχε μεταβεί προς αυτόν από το πλοίο, κόπασε ο άνεμος και αφού πέρασαν απέναντι, έφτασαν στην ξηρά. Και πράγματι, όταν ο Κύριος και όλοι οι άγιοι που θα φύγουν από κοντά μας, τους οποίους υποδήλωσε ο Πέτρος, παραβρεθούν μαζί με μας κατά τη δευτέρα παρουσία του Χριστού, τότε το νοητό αντικείμενο πνεύμα θα καταργηθεί τελείως και εμείς, αφού περάσομε την πολυκύμαντη θάλασσα του βίου, θα εισέλθομε στη γη των πράων, απ’ όπου έχει δραπετεύσει κάθε πόνος, λύπη και στεναγμός. «Οι ευρισκόμενοι τότε στο πλοίο», λέγει, πήγαν και προσκύνησαν τον Ιησού, λέγοντας· Αληθινά είσαι Υιός του Θεού». Και τότε βέβαια «κάθε γόνατο θα λυγίσει των επουρανίων και των επιγείων και καταχθονίων και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει, ότι είναι Κύριος ο Ιησούς Χρι­στός προς δόξα τού Θεού Πατέρα».

11. Αλλά αφήνοντας την αλληγορική ερμηνεία, ας θυμηθούμε την αρχή των λόγων μας. Και αυτή ήταν, ότι οι πειρασμοί όταν έρχονται δεν ωφελούν μόνο τους τέλειους στην πίστη, όπως τον Ιώβ και τον Πέτρο και τον Παύλο και τους ομοίους, αλλά και τελειοποιούν τους ατελείς. Γιατί εδώ όχι μόνο ο Πέτρος, ούτε μόνο οι άλλοι μαθητές, που ήταν και αυτοί ατελείς ακόμη, αλλά και όλοι που ήταν πάνω στο πλοίο, τόσο πολύ ωφελήθηκαν στην πίστη από εκείνον τον πειρασμό, ώστε προσήλθαν και προσκύνη­σαν τον Ιησού και είπαν προς αυτόν· «αληθινά είσαι Υιός τού Θεού». Αρα λοιπόν καλώς λέγει ο απόστολος που αναφέραμε στην αρχή· «μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό, γιατί, αφού αποδειχθεί άξιος, θα λάβει το στεφάνι της ζωής».

12. Δεν θέλω όμως, αδελφοί, να αγνοείτε ότι το είδος των πειρασμών είναι διπλό. Αλλά δεν εννοώ τώρα αυτό, ότι οι πειρασμοί δίνονται στους ανθρώπους λόγω ηδονής και οδύνης λόγω υγείας και νόσου, λόγω δόξας και αδοξίας, λόγω ευπορίας και απορίας, από τους οποίους πολύ χειρότεροι είναι οι διδόμενοι λόγω ηδονής και υγείας λόγω δόξας και ευπορίας· συμβαίνει βέβαια και αυτό, αλλά τώρα δεν σας ομιλώ γι’ αυτό το είδος των πειρασμών. Αλλά ποιά θέλω τώρα να γνωρίσετε; Προσέξτε και θα μάθετε. Αυτός ο μέγας Ιάκωβος, ο κατά σάρκα καλούμενος αδελφός του Κυρίου, εξαιτίας τής κατά θεία οικονομία μνηστείας του Ιωσήφ με την Παρθενομήτορα Μαρία, αφού είπε, «να χαίρεσθε όταν περιπέσετε σε ποικίλους πειρασμούς», και ότι «είναι μακάριος ο άνθρωπος που υπομένει πειρασμό, γιατί θα λάβει το στεφάνι της ζωής», έπει­τα, όπως αν έλεγε κάποιος σ’ αυτόν, και όμως υπάρχουν κάποιοι που βλασφημούν στους πειρασμούς, άλλοι που απελπίζονται τε­λείως, άλλοι που περνούν και θηλειά στον εαυτό τους, και αν ο πειρασμός είναι από τους έμφυτους και σαρκικούς, από θυμό ίσως ή επιθυμία, άλλοι πολλές φορές περιέπεσαν σε φόνους, και άλλοι παρέδοσαν τους εαυτούς τους στην ακολασία· πώς λοιπόν ο πει­ρασμός προέρχεται από τον Θεό και είναι πρόξενος στεφάνων; Σα να απολογείται προς αυτούς που τα λέγουν αυτά ο Ιάκωβος προσθέτει· «κανένας που δέχεται πειρασμό να μη λέγει, πειράζο­μαι από τον Θεό· γιατί αυτός δεν πειράζει κανένα· γιατί ο Θεός είναι απείραστος από τα κακά». Πειρασμό εδώ λέγει το κακό, δηλαδή την αμαρτία, και το να περιπέσει κανείς σ’ αυτήν, από την οποία έμεινε απείραστος και ο Χριστός, αν και βέβαια πειράσθηκε αλλιώς· γιατί λέγει· «από όσα έπαθε με τον πειρασμό που υπέμεινε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που πειράζονται»· αλλά και μετά τη βάπτισή του στον Ιορδάνη ανέβηκε στο όρος για να πειρασθεί σύμφωνα με τούς λόγους του ευαγγελίου.

13. Ώστε πειρασμοί λέγονται και τα λυπηρά που επέρχονται στους ανθρώπους απ’ έξω και προσβάλλουν το σώμα, και η ίδια η προσβολή του εχθρού, αν και είναι ανεύθυνος, αφού και τον Κύριο τον πρόσβαλε πειράζοντάς τον. Πειρασμοί λέγονται και οι αμαρτίες, κατά τις οποίες, όπως λέγει ο ίδιος ο Ιάκωβος, «καθέ­νας μας πειράζεται παρασυρόμενος και δελεαζόμενος από τη δική του επιθυμία· γιατί η επιθυμία», λέγει, «όταν συλλάβει το θύμα γεννά την αμαρτία, και η αμαρτία όταν πραγματοποιηθεί γεννά τον θάνατο». Ποιόν θάνατο; Τον αιώνιο, που είναι ο εξαι­τίας της αμαρτίας χωρισμός του Θεού από την ψυχή. Αυτόν βέ­βαια τώρα από τον Αδάμ μέχρι τη συντέλεια τον ακολούθησε και ο θάνατος του σώματος, τότε όμως, στον μέλλοντα αιώνα, για εκείνους που δεν μετανόησαν εδώ θα ακολουθήσει η αφόρητη και χωρίς τέλος κόλαση της ψυχής και του σώματος, αφού κατα­δικασθούν δίκαια από εκείνον που μπορεί να καταστρέψει στη γέεννα του πυρός και ψυχή και σώμα.

14. Αυτόν τον πειρασμό ας τον αποφύγομε με όση δύναμη έχομε, αδελφοί· γιατί το να τον αποφύγομαι βρίσκεται στη δική μας εξουσία. Γι’ αυτό να λυπηθούμε, όταν δούμε τους εαυτούς μας να έχουν περιπέσει σ’ αυτόν. Εάν λυπηθούμε γι’ αυτό όσο χρειάζεται, θα προετοιμάσομε τον εαυτό μας για μετάνοια αμεταμέλητη προς σωτηρία. Αυτόν τον πειρασμό έρχομαι και εγώ τώρα να αφαιρέσω από σάς, όχι αυτόν που πρόσκαιρα μόνο ζημιώνει και βλάπτει, αλλά εκείνον που βλάπτει αιώνια. Γιατί ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, του οποίου εμείς είμαστε διάκονοι με τη χάρη του, είναι αρχιερέας των μελλοντικών αγαθών, όχι των πρόσκαιρων, και εισήλθε με το αίμα του στα αληθινά άγια, αφού πέτυχε για μας λύτρωση όχι πρόσκαιρη, αλλά αιώνια· αυτήν ερχόμαστε και εμείς να σας προσφέρομε, αν πείθεσθε, την αιώνια απολύτρωση, των ψυχικών πειρασμών, και όχι των σω­ματικών γιατί σύμφωνα με τον απόστολο, τα όπλα μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τη χάρη του Θεού προς καθαίρεση οχυρωμάτων, όχι των αισθητών, αλλά των κατασκευασμένων ενα­ντίον μας από τον νοητό εχθρό.

15. Σεις όμως μου φαίνεσθε ότι ούτε αντιλαμβάνεσθε ούτε ζη­τείτε την απολύτρωση των ψυχικών πειρασμών γιατί λυπείσθε για εκείνους τους πειρασμούς κυρίως, για τους οποίους έπρεπε να χαίρεσθε, καθόσον, αν θέλομε, μας προξενούν την αιώνια απολύτρωση, και από μένα αυτήν κυρίως ζητείτε, την εξάλειψη των σωματικών πειρασμών την οποία καταφρονώντας εγώ οπωσδή­ποτε, ήρθα προς εσάς, προτιμώντας να πάσχω μαζί με σας. Και βέβαια, αν λυπούμαστε περισσότερο για τις αμαρτίες μας, παρά για τα βλαβερά που μας συμβαίνουν, όχι μόνο η σωτηρία της ψυχής και η αιώνια απολύτρωση θα είναι μαζί μας, αλλά και η απολύτρωση των πρόσκαιρων πειρασμών. Γιατί από πού άραγε έγινε οδυνηρός και γεμάτος από στεναγμούς, φιλοπόλεμος και γεμάτος από συμφορές για μας ο βίος; Δεν έγινε από το ότι με την παράβαση της εντολής ρίξαμε τον εαυτό μας στον απαγορευμένο πειρασμό, δηλαδή την αμαρτία; Αν λοιπόν καθαρίσομε τώρα τον εαυτό μας από κάθε αμαρτία με τη μετάνοια, και εδώ θα υποστούμε μετριώτερους πειρασμούς, και στον κατάλληλο καιρό θα επιστρέψομε στον απαλλαγμένο από τη λύπη και τους πειρα­σμούς βίο.

16. Αφού λοιπόν επαναφέρομε τον εαυτό μας προς τον σωτήριο αυτό λογισμό, να μη λυπούμαστε και στενοχωρούμαστε για τις σωματικές μάλλον προσβολές, αλλά για τις ψυχικές ζημίες, που είναι πραγματικά πειρασμοί και άξιοι αληθινά λύπης, ώστε να λέμε και προς τον Θεό όπως ακριβώς μας δίδαξε, «μη μας βάλεις σε πειρασμό», τον απαγορευμένο και υπεύθυνο οπωσδήποτε πει­ρασμό, «αλλά απάλλαξέ μας από τον πονηρό, γιατί δική σου είναι η βασιλεία και η δύναμη και η δόξα στους αιώνες των αιώνων». Γένοιτο.

(Πηγή: Γρηγορίου Παλαμά Έργα, ΕΠΕ, τόμος 10, Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»)

Πηγή: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2373  

Ὀκταμελής ἀντιπροσωπεία τῆς ΣΦΕΒΑ παραβρέθηκε τήν Κυριακή 11 Αὐγούστου στή Χειμάρα γιά τό  μνημόσυνο τοῦ Ἐθνομάρτυρα Ἀριστοτέλη Γκούμα. Σέ κλῖμα ἔντονης συγκίνησης,  Βορειοηπειρῶτες καί ἑλλαδίτες τίμησαν τή μνήμη τοῦ παλληκαριοῦ πού πρίν 3 χρόνια ἔδωσε τή ζωή του ὑπερασπιζόμενος τό δικαίωμα  νά ὁμιλεῖ ἐλεύθερα τή μητρική του γλώσσα στήν πατρίδα του.

Δυστυχῶς ὅμως ἔντονο προβληματισμό καί  θλίψη προκάλεσαν ὁρισμένα γεγονότα πού λίγο ἔλειψε νά ἀμαυρώσουν τίς ἐκδηλώσεις τιμῆς καί μνήμης.

1.Ἀπορία, ἄν ὄχι ἀγανάκτηση προκάλεσε σέ ὅλους, ὁ ὁρισμός τοῦ μνημοσύνου στήν ἐκκλησία τοῦ Ἅγ. Σπυρίδωνα, ἑνός ναοῦ σέ ἀπομακρυσμένη περιοχή (μετά ἀπό δύσβατο χωματόδρομο 800 μέτρων) ἐπιλογή τουλάχιστον ἀτυχής,  καθώς ἰδιαίτερα γιά τούς ἐπισκέπτες ἡ εὕρεσή του ἦταν πραγματική περιπέτεια. Ἦταν λές καί ἤθελε κάποιος νά ἐκδικηθεῖ καί νά ταλαιπωρήσει ὅσους ἦλθαν νά τιμήσουν τή μνήμη τοῦ ἥρωα, τή στιγμή πού ὑπῆρχαν τουλάχιστον 2 κεντρικοί ἱεροί ναοί  στή Χειμάρα μέ πολύ εὔκολη πρόσβαση.

2. Ἡ στάση τοῦ ἱερέα ὁ ὁποῖος –προφανῶς ἐκτελώντας ἐντολές –ἀρνήθηκε νά τελέσει μνημόσυνο (καί ἐν τέλει τέλεσε τρισάγιο ἐντός του ναοῦ) προβάλλοντας ἕωλες δικαιολογίες, προκάλεσε χωρίς λόγο ἔνταση, διαπληκτισμούς ἀλλά καί πικρία στήν οἰκογένεια τοῦ ἥρωα ἡ ὁποία γιά τρίτη συνεχόμενη χρονιά ἔβλεπε τήν τοπική ἐκκλησία νά προκαλεῖ ἀναστάτωση στίς τελετές μνήμης. Ὅπως μᾶς εἶπε μέ παράπονο μέλος τῆς οἰκογένειας, «ἄν ὁ Τέλης μας εἶχε χαθεῖ ἀπό τροχαῖο ἤ ἄλλο ἀτύχημα θά εἴχαμε κάνει τά μνημόσυνα χωρίς πρόβλημα. Τώρα ὅμως πού ἔπεσε ὑπέρ πατρίδος ἀντί νά μᾶς ἀγκαλιάσουν  καί νά μᾶς συμπαρασταθοῦν, μᾶς ποτίζουν φαρμάκι γιά 3 χρόνια»

3. Ἀλγεινή ἐντύπωση προκάλεσε ἐπίσης ἡ ἀπουσία ἑλλήνων βουλευτῶν καί ἐκπροσώπων τῶν ἑλληνικῶν κομμάτων. Μέ τήν ἐξαίρεση τοῦ π. βουλευτή τῆς ΝΔ κ. Χαϊτίδη (ὁ ὁποῖος ἦλθε μέ δική του πρωτοβουλία) καί ἐκπροσώπων τοῦ κόμματος τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, κανένα ἑλληνικό κόμμα δέν θεώρησε καθῆκον του νά στείλει ἔστω καί 1 χαιρετισμό ἤ στεφάνι στή μνήμη τοῦ Ἀριστοτέλη. Ἀλλά καί ἀπό τήν πλευρά τῶν ἐκπροσώπων τῶν Βορειοηπειρωτῶν εἴχαμε μόνο τήν παρουσία τοῦ κ.  Κίτσιου προέδρου τοῦ κόμματος ΕΕΜΜ-ΜΕΓΚΑ. Τό ΚΕΑΔ πού θέλει νά  ἐκπροσωπεῖ τόν Ἑλληνισμό, συνεπές ἴσως μέ τό προεκλογικό του σύνθημα «Μόνο Εὐρωπαῖοι» ἀπαξίωσε νά στείλει ἔστω καί 1 ἐκπρόσωπό του στήν τελετή.

Ὡς ΣΦΕΒΑ πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι, γιά κάθε Ἕλληνα ὅπου γῆς,   ἡ θυσία τοῦ Ἀριστοτέλη, παραμένει πρότυπο ἡρωϊσμοῦ, θάρρους καί ἀγάπης γιά τήν ἰδιαίτερη πατρίδα του. Πιστοί στίς ἀρχές τοῦ ἱδρυτῆ μας καί ἐθνάρχη τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἑλληνισμοῦ,  μητροπολίτου Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ ἔχουμε τή βεβαιότητα ὅτι τή σύγχρονη ἱστορία τῆς Βορείου Ἠπείρου δέν τή γράφουν οἱ ἄνθρωποι πού διαχειρίζονται ἀπό διάφορες θέσεις τίς τύχες τοῦ ἑλληνισμοῦ ἐκεῖ, αὐτή τή δύσκολη περίοδο καί πού κάτ’ ἐπανάληψη  ἔχουν ἀποδειχθεῖ  «λίγοι» γιά τήν προστασία τῶν ἀδελφῶν μας. Τήν ἱστορία τήν ἔγραψαν καί τή γράφουν οἱ μάρτυρες τοῦ ἑλληνισμοῦ, οἱ ἐκτελεσθέντες  ἐπί Χότζα, οἱ ἐκτοπισμένοι, οἱ φυλακισμένοι στά κολαστήρια τοῦ Σπάτς καί τοῦ Μπουρέλι, οἱ ἀποσχηματισθέντες ἱερεῖς πού κράτησαν μέ τό  αἷμα τους τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα, οἱ ἥρωες δάσκαλοι πού κράτησαν ἄσβεστη τή φλόγα γιά τήν ἑλληνική γλώσσα καί τόν πολιτισμό, οἱ φυγάδες πού μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους περνοῦσαν τά ἠλεκτροφόρα συρματοπλέγματα γιά νά φτάσουν στή μάνα Ἑλλάδα. Καί γιά νά ἔλθουμε στά νεότερα χρόνια, τήν ἱστορία τή γράφουν οἱ ἀγῶνες τῆς ΟΜΟΝΟΙΑΣ μέ τούς 5 φυλακισμένους ἡγέτες της (πού τώρα βρίσκονται στό περιθώριο) καί πολλούς ἄλλους ἁγνούς ἀγωνιστές ἀπό τήν Κορυτσά καί τό Ἀργυρόκαστρο ὥς τό Δέλβινο καί τή Χειμάρα  μέ τελευταῖο καί ἁγνότερο μάρτυρα τοῦ ἑλληνισμοῦ τόν τιμώμενο σήμερα Ἀριστοτέλη Γκούμα.

Ἀπό αὐτούς τούς ἥρωες ἐμπνεόμαστε, αὐτούς ἔχουμε ὡς πρότυπα καί μπρός στή θυσία καί τή μνήμη τους σκύβουμε εὐλαβικά τό κεφάλι καί καταθέτουμε δάφνινο στέφανο. Ὅποιον δέν εἶναι ἄξιος, τουλάχιστον νά τούς τιμήσει  ὅπως πρέπει, τόν παραδίδουμε στήν κρίση τῆς Ἱστορίας.

Κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα, όπου τελέστηκε για τέταρτη συνεχή χρονιά η Θεία Λειτουργία επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου.

Στην Θεία Λειτουργία παρέστησαν προσκυνητές από κάθε γωνιά της γης, για τιμήσουν για τέταρτη συνεχή χρονιά την Παναγία Σουμελά.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην ομιλία του, μεταξύ άλλων ανέφερε: "Το όρος τούτο του Σουμελά, το οποίον επί αιώνας εφιλοξένησε το μέχρι σήμερον διασωθέν ιερόν και θαυματουργόν Εικόνισμα της Παναγίας μας, και ηγιάσθη και εχαριτώθη από αυτήν."

"Βεβαίως δεν έχομεν σήμερον, όπως θα ευχόμασταν, συνεχή την εδώ ανθρωπίνην παρουσίαν, μίαν ζωντανήν δηλαδή μοναστικήν αδελφότητα, όπως πριν από ένα αιώνα", πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο κ. Βαρθολομαίος.

Ακολουθεί η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη:

Πατέρες, ἀδελφοί καί εὐλογημένα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἠγαπημένοι ὅπου γῆς Πόντιοι,

«Ξυπνᾶ κι᾿ ὁ γερο γούμενος, τόν ὄρθρο του σημαίνει

​καί μουρμουρίζοντας σιγά, στήν ἐκκλησιά πηγαίνει,

​τήν ἅγια Εἰκόνα τῆς Κυρᾶς σκυφτά νά προσκυνήσει.

​Κι᾿ ἐκεῖ πού ἐτέντων ὁ παπᾶς τά χείλη νά φιλήσει

​τοῦ κάστηκε πώς ἔλειπε –παράδοξη ἱστορία-

​ἀπ᾿ τό θρονί της τό χρυσό ἡ Δέσποινα Μαρία...

​Ἐτρομαξ΄ὁ καλόγερος... Στήν πλάκα γονατίζει,

​χτυπᾶ τό μέτωπο στή γῆ, παρακαλεῖ, δακρύζει...

​Μέ μιᾶς ἀστράφτ᾿ ἡ ἐκκλησιά κι᾿ αἰσθάνετ᾽ ἕνα χέρι

​ὅπου τόν ἀνασήκωνε...Μοσχοβολάει τ᾿ ἀγέρι...

​Τά μάτια του ἄνοιξ᾿ ὁ παπᾶς...Στό κάτασπρό του γένι

​τό δάκρυ του ἔσταζε βροχή. Κοιτάζει...καθισμένη

​στό Θρόνο βλέπει τήν Κυρά, πού τοῦ χαμογελοῦσε

​καί τό Παιδί πού ἐχαίρετο καί πού τόν εὐλογοῦσε.

​-Σέ ποιό καλύβι ἀγνώριστο, σέ ποιά καρδιά θλιμμένη

​νά πέρασες τή νύχτα Σου, Κυρά Φανερωμένη;»,

θά ἐτραγουδοῦσε καί θά ὑμνοῦσε μαζί μέ ὅλους μας σήμερα ἐδῶ, σήν Σουμελᾶν τήν Παναΐαν, ὁ Λευκαδίτης ποιητής Ἀριστοτέλης Βαλαωρίτης.

Μεγαλύνει, λοιπόν, ἡ ψυχή μας τόν Κύριον μέ πολλήν εὐγνωμοσύνην, διότι διά τετάρτην φοράν μᾶς ἀξιώνει νά συναχθῶμεν πανταχόθεν τῆς οἰκουμένης, ὅπως τότε ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων, ἐν νεφέλαις, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, διά νά ἀποδώσωμεν τήν ὀφειλετικήν τιμήν εἰς τήν πάναγνον Μητέρα τοῦ Ἐμμανουήλ, εἰς τόν ἡγιασμένον τοῦτον τόπον τῆς περιπύστου Ἱερᾶς Αὐτοκρατορικῆς Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ὄρους Μελᾶ, τοῦ συμβόλου τῆς βαθείας πίστεως τῶν ὀρθοδόξων Ποντίων.

«Φῶς σ᾿ ὀμμάτια μας», λοιπόν!

Ὅμως, τί τό ἰδιαίτερον ἔχει ὁ τόπος αὐτός, ἀφοῦ τοῦ Κυρίου πᾶσα ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς, καί μάλιστα μετά ἀπό μίαν ἑκατονταετίαν περίπου σιωπῆς;

Τό ἰδιαίτερον εἶναι ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἔχει ἁγιάσει τόν χῶρον τοῦτον διά τῆς ἀσκήσεως καί τῆς χαρισματικῆς ἀκτινοβολίας τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καί ἐλάτρευσαν εἰς αὐτόν τόν Κύριον καί τήν Θεοτόκον ἀπό τῶν ἡμερῶν τῶν ἐνθέων Σωφρονίου καί Βαρνάβα τῶν ἱδρυτῶν μέχρι τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 1923, ὁπότε καί ἠναγκάσθησαν νά ἐγκαταλείψουν τόν ἱερόν βράχον οἱ τελευταῖοι Σουμελιῶται μοναχοί.

Τό ὄρος τοῦτο τοῦ Σουμελᾶ, τό ὁποῖον ἐπί αἰῶνας ἐφιλοξένησε τό μέχρι σήμερον διασωθέν ἱερόν καί θαυματουργόν Εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μας, καί ἡγιάσθη καί ἐχαριτώθη ἀπό αὐτήν, ἀποτελεῖ, διά σύμπασαν τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος τῶν Ρωμαίων, διαχρονικόν σύμβολον καί προσκύνημα, εἰς τό ὁποῖον ἀμέτρητα πλήθη μακαρίων προγόνων μας κατέθεσαν τά δάκρυα, τούς στεναγμούς, τά προβλήματα, τάς εὐχαριστίας καί τούς μυχιαιτάτους πόθους των.

Βεβαίως δέν ἔχομεν σήμερον, ὅπως θά εὐχόμασταν, συνεχῆ τήν ἐδῶ ἀνθρωπίνην παρουσίαν, μίαν ζωντανήν δηλαδή μοναστικήν ἀδελφότητα, ὅπως πρίν ἀπό ἕνα αἰῶνα. Ζοῦν ὅμως ἐν χερσί Κυρίου αἱ ψυχαί τῶν πολυπληθῶν Σουμελιωτῶν Ἁγίων πατέρων, αἱ ὁποῖαι ἀοράτως συνεχίζουν, μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων, τήν ἀέναον λατρευτικήν δοξολογίαν των μετά τῶν ἀγγελικῶν χορῶν, καί τοῦ πλήθους τῶν Ἁγίων καί τῶν Μαρτύρων τοῦ Πόντου καί ὅλης τῆς Ἐκκλησίας, καί μετά πάντων ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι σήμερα λατρεύουμε ἐδῶ τόν Θεόν τῶν πατέρων μας ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ.

Ὑπέρ πάντα, ὅμως, ζῇ καί ἐνεργεῖ ἐδῶ ἡ Κυρία τοῦ Τόπου τούτου, ἡ ὑπέραγνος καί κεχαριτωμένη Θεομήτωρ, ἡ ὁποία ἐπέλεξεν ὡς κατοικητήριόν της αὐτόν τόν  πελώριον κατακόρυφον βράχον, τό εὐλογημένον τοῦτο Ὄρος, καί τό κατέστησε μυστικόν κῆπον καί θαυμαστόν περίβολόν της, ὅπως καί τό Ἅγιον Ὄρος τοῦ κλεινοῦ Ἄθωνος.

Ἡ Δέσποινα Παναγία, «θρονιασμένη εἰς τήν καρδιάν μας»,  πηγάζει πολυτρόπως, ἀοράτως καί μυστικῶς, ἀλλ᾿ ὅμως καί πραγματικῶς, τάς χάριτάς της καί ἐνεργεῖ τάς θαυματουργίας της εἰς τούς πρός αὐτήν καταφεύγοντας ἐν πίστει.

Ἀδελφοί καί Πατέρες καί φίλτατα τέκνα ἁπανταχοῦ τῆς δεσποτείας Κυρίου Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί,

«Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται». Αὐτό τό καλοκαιρινό Πάσχα, ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου. Καί εἶναι ὄντως  πάσχα. Εἶναι ἀνάστασις.

Μετέστη πρός τήν Ζωήν, ἡ Μήτηρ τῆς Ζωῆς, ἡ κατά σάρκα Μήτηρ τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Καί ἀντί λύπης διά τήν κοίμησίν της, τά πάντα πεπλήρωται χαρᾶς καί φωτός καί ἀναστάσεως.

Διαχρονικῶς ἀσπαζόμεθα ἀλλήλους εἰς τάς συναναστροφάς μας μέ τόν χαροποιόν χαιρετισμόν «Χαίρετε». Τόν ἴδιον χαιρετισμόν ἀπηύθυνε καί ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ ὅταν ἀπεκάλυψεν εἰς τήν Ἁγνήν Παρθένον τό εὐαγγέλιον τῆς χαρᾶς λέγων πρός αὐτήν «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη». Καί ὁ Υἱός της, ὁ Ἀναστάς Κύριος, ἐμφανισθείς εἰς τάς Μυροφόρους μετά τήν Ἀνάστασίν Του, ἀπηύθυνε πρός αὐτάς καί τόν κόσμον μίαν λέξιν, ἕνα β ί ω μ α, τό «Χαίρετε» καί τό «Εἰρήνη».

Εἰρήνη ὑπάρχει ἐφ᾿ ὅσον ὑπάρχει χαρά. Καί χαράν ἔχομεν ὅταν εἴμεθα ἱκανοποιημένοι μέ τά «δῶρα» τοῦ Θεοῦ, καί δέν ζητοῦμε συνεχῶς. Χαρά καί εἰρήνη, εἰρήνη καί χαρά, βιώματα καί καταστάσεις ἀλληλένδετοι καί ἀλληλοσυμπληρούμεναι καί ἀλληλοπεριχωρού-μεναι.

Εἶναι, λοιπόν, ὅλα τά γεγονότα τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς πρόξενα μόνον χ α ρ ᾶ ς. Κάθε ἄνθρωπος εἶναι κεκλημένος νά μετάσχῃ εἰς τήν χ α ρ ά ν αὐτήν, γινόμενος μέλος τῆς οὐρανίου βασιλείας. Θάνατος οὐκέτι κυριεύει.

Εἰς τήν ε ἰ κ ό ν α  τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως εἰκονίζεται ἡ Παναγία, περιστοιχιζομένη ὑπό τῶν θείων Ἀποστόλων, καί τοῦ Υἱοῦ της παραλαμβάνοντος τήν ψυχήν της. «Σήν κορφήν κάθεται ὁ Χριστός, ἡ Παναγιά σή᾽ ρίζαν, σ᾽ ἄκρας κάθουν οἱ Ἄγγελοι, σά φύλλα οἱ Προφητάδες». Καί ὅπως ἡ φυσική μητέρα μας προσπαθεῖ νά ἐκπληρώσῃ κάθε ἐπιθυμίαν τοῦ παιδιού της, ἔτσι καί ἡ Παναγία ἀπό ἐκεῖ, ἀπό τούς οὐρανούς, ἐκπληρώνει πᾶσαν καλήν ἐπιθυμίαν μας.

Ἰδιαιτέρως ὅταν αὐτή ἡ ἐπιθυμία μας καί αὐτή ἡ προσευχή μας τῆς ἀπευθύνεται ὅπως σήμερα ἀπό τόν ἀγαπημένον της αὐτόν τόπον, ἀπό ἐδῶ πού εὑρισκόμεθα μεταξύ ούρανοῦ καί γῆς, ἀπό τά βοσκοτόπια τῆς Μονῆς Σουμελᾶ, μέσα ἀπό τά δάση τῆς μαυροπεύκης καί τῆς ἀζαλέας τῆς ποντικῆς, τίς κρανιές καί τά ροδόδενδρα καί τά χλοερά λιβάδια τοῦ Πόντου πού περιγράφει τόσο ὄμορφα ἡ Μαριάννα Κορομηλᾶ: ὅταν ἀναπέμπωνται οἱ προσευχές μας μέσα εἰς τό θρόϊσμα τῶν φύλλων καί τόν παφλασμόν τῶν ὑδάτων πού ρέουν νύκτα καί ἡμέραν, χειμῶνα-καλοκαίρι, ἐδῶ εἰς τάς παρυφάς τοῦ Ὄρους Μελᾶ, εἰς τόν Πυξίτην, τό ποτάμι τῆς Παναγίας, τό Χρυσοπόταμο, τό Altındere.    

Ἡ «ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητος Θεοτόκος καί ἐν προστασίαις ἀμετάθετος ἐλπίς» μας, ἡ Σουμελιώτισσα, ἡ κοιμηθεῖσα καί μεταστᾶσα εἰς τήν Ζωήν Παναΐα, εὐχόμεθα νά δίδῃ εἰς ὅλους τούς φυλάσσοντας θ ε ρ μ ά ς  π ύ λ α ς, αὐτήν τήν χ α ρ ά ν  καί τήν εἰρήνην τοῦ Υἱοῦ της.

Ἡ Παναγία μ ε τ έ σ τ η πρός τήν Ζωήν!

Καί πρεσβεύει καί μεσιτεύει καί ἱκετεύει καί παρακαλεῖ τόν Υἱόν Της ὑπέρ ἡμῶν!

Καί ᾄδεται παντοῦ καί πάντοτε ὁ νικητήριος π α ι ά ν  τῆς Σοφίας, τῆς Δυνάμεως καί τῆς Εἰρήνης τοῦ Θεοῦ, τό  Χριστός Ἀνέστη!

Καί εἰς τό ὄρος Μελᾶ, οἱ «προσδοκῶντες ἀνάστασιν» κεκοιμημένοι τῆς ἱερᾶς αὐτῆς γῆς, ἀνώνυμοι καί ἐπώνυμοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι, καί μαζί τους τά σύμπαντα, ἀντηχοῦν καί ἀπαντοῦν: Ἀληθῶς Ἀνέστη!  

Ἡ Μήτηρ τῆς Ζωῆς πρεσβεύει καί νικᾷ διά τῆς μητρικῆς ἀγάπης καί στοργῆς της!

Ἄς μιμηθοῦμε κατά τό ἀνθρωπίνως δυνατόν τό παράδειγμά της καί τήν Εἰκόνα της, παραδιδούσης τό πνεῦμα εἰς τόν Κύριον καί Θεόν της, διά νά εὕρωμεν χάριν καί ἔλεος ὅταν θά συναντηθοῦμε εἰς τήν οὐράνιον Γαλιλαίαν καί θά ἰδοῦμε τό Πρόσωπον τοῦ ἀπροσωπολήπτου Κυρίου, «καθώς ἐστι» δίκαιος καί ἀληθινός καί κρίνων καί ἀγαπῶν καί σώζων.

Εἴθε ὅλοι νά ἀξιωθῶμεν αὐτῆς τῆς μοναδικῆς χ α ρ ᾶ ς  «ἐν τῇ Χώρᾳ τῶν ζώντων».

Μέχρι τότε, ἀπευθύνουμε εἰς τήν Παναγίαν, σήμερα καί πάντοτε, μέ ἕνα στόμα καί μία καρδιά, τήν «Μυστική Παράκλησι» τοῦ Μεσολογγίτου ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ:

«Δέσποινα,

κανένα φόρεμα τή γύμνια μου

δέ φθάνει νά σκεπάσει,

...

Πρόστρεξε, Μυροφόρα,

μονάχα ἐσένα πίστεψα,

και λάτρεψα μονάχα εσένα,

από τα πρωτινά γλυκοχαράματα

κι ως τώρα στα αιμοστάλαχτα

μιας ωργισμένης δύσης.

....

Δέσποινα, στήριξε με εσύ 

και μη μ' αφήσεις...."

Πηγή: http://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-patriarxeio/18610-2013-08-17-09-58-28

 

Η Ελβετία διοργανώνει διαγωνισμό για να ξαναγράψει τον εθνικό της ύμνο, διότι ο σημερινός επικεντρώνεται στο Θεό.
Πάνω από £ 7.000 προσφέρεται ως έπαθλο για την επανασύνταξη του ύμνου, ο οποίος ονομάζεται Ελβετικός Ψαλμός και τον οποίον συνέθεσε το 1841, ο Alberich Zwyssig (1808–1854).
Ο υπεύθυνος του διαγωνισμού ισχυρίζεται ότι η ελβετική κοινωνίαείναι «θρησκευτικά ουδέτερη», αλλά σε μια απογραφή του 2010τα δύο τρίτα των Ελβετών αυτοπροσδιορίζονταν ότι ανήκουν σε μια εκκλησία.

Οι διαγωνιζόμενοι καλούνται να περιλάβουν στο νέο ύμνο τις αξίες του ελβετικού Συντάγματος, όπως η δημοκρατία και η αλληλεγγύη, ενώ και η μελωδία θα μπορούσε επίσης να αναθεωρηθεί.
Αλλά ο Lukas Niederberger, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον διαγωνισμό, δήλωσε στο BBC: "Το πραγματικό πρόβλημα είναι πάνω απ’ όλα το κείμενο."
"Επισήμως ο ύμνος είναι ένα ψαλμός, μια προσευχή, αλλά φυσικά έχουμε μια ανοιχτή κοινωνία, θρησκευτικά ουδέτερη.
"Έχουμε άθεους, εκείνους που δεν πιστεύουν σε ένα μόνο Θεό, έτσι ώστε αυτός ο ύμνος είναι μια δυσκολία».

Είπε επίσης: "Πολλοί άνθρωποι είναι συντηρητικοί και ο ύμνος είναι συναισθηματικός, αλλά αν ένας συνθέτης δημιουργεί ένα σούπερ τραγούδι, τότε μπορούμε κι εμείς να αλλάξουμε τη μελωδία.
«Αλλά αυτό είναι λίγο δύσκολο για τους συντηρητικούς ανθρώπους, γι’ αυτό λέμε ότι οι διαγωνιζόμενοι δεν χρειάζεται να αλλάξουν τη μουσική», είπε.
Ένας στίχος του σημερινού ύμνου, ο οποίος χρονολογείται από το 1800 και υιοθετήθηκε επίσημα το 1981, έχει ως εξής: «Όταν οι ουρανοί το πρωί γίνονται κόκκινοι / Και ρίχνουν την ακτινοβολία τους / Εσύ, Κύριε, εμφανίζεσαι στο φως τους.
"Όταν οι Άλπεις λάμψουν με λαμπρότητα, προσευχήσου στον Θεό, παραδώσου σε Αυτόν,
"Γιατί αισθάνεσαι και καταλαβαίνεις, γιατί αισθάνεσαι και κατανοείς / Ότι κατοικεί σε αυτή τη γη. Ότι μένει σε αυτή τη γη. "
Ο νικητής θα αποφασιστεί από μια 25μελή κριτική επιτροπή η οποία περιλαμβάνει ανθρώπους από τον χώρο της λογοτεχνίας, του αθλητισμού και του yodelling.
Ο διαγωνισμός θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο του επόμενου έτους και θα διαρκέσει έξι μήνες. Το βραβείο - 10.000 ελβετικά φράγκα - θα απονεμηθεί το 2015.
Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ένα 20 τοις εκατό είπε ότι δεν έχει καμία θρησκεία.
Σχ. ΚΟ: Εδώ απολαμβάνετε το "δόγμα" των πολυπολιτισμικών - "ανοικτών" κοινωνιών: Η μειονότητα έχει πάντα, το πάνω χέρι. Η γνώμη της πάντα είναι ανώτερη από αυτή της πλειοψηφίας. Και γιατί να μην ενοχλεί όλους αυτούς (το 20%) ο σταυρός στην ελβετική σημαία; Πόσος καιρός θα περάσει για να γίνει νέος διαγωνισμός για τη «νέα σημαία της χώρας»; Άλλωστε έχουν ήδη εκφραστεί διαμαρτυρίες (βλ.εδώ  και εδώ ).

Σήμερα 16 Αὐγούστου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια τοῦ μνημείου-σπιτιοῦ οπου ἔζησε ὁ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ (γεννήθηκε στόν Λαγκαδὰ καὶ ἦρθε στὴν Θεσσαλονίκη σὲ ἡλικία 6 ἐτῶν), ὁ πατέρας τῆς σύγχρονης Τουρκίας, ποὺ ἤταν ο καθοδηγητὴς τοῦ σφαγιασμοῦ τῶν Ἑλλήνων Ποντίων καὶ τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς.

Τὸ 2011, ἐπὶ κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, ἡ Τουρκία ἀπευθύνθηκε στὴν Πολεοδομία Θεσσαλονίκης καὶ ζήτησε ἄδεια γιὰ νὰ προχωρήσει στὴν ἀνακαίνιση τοῦ σπιτιοῦ στὴν Θεσσαλονίκη ὅπου γεννήθηκε ὁ «Τοῦρκος ἐθνάρχης Κεμὰλ Ἀτατούρκ». Τὸ ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ ἀπάντησε ὅτι γιὰ νὰ συμβεῖ κάτι τέτοιο προηγουμένως τὸ ἀκίνητο πρέπει νὰ κηρυχθεῖ ὡς μνημεῖο. Η Άγκυρα ἐπανῆλθε στὸ αἴτημά της καὶ τὸν Μάϊο τοῦ 2011 τὸ Κεντρικὸ Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων τοῦ ὑπουργείου Πολιτισμοῦ ἀναβαθμίζει τὸ κτήριο ποὺ γεννήθηκε ὁ Ἀτατοὺρκ σὲ μνημεῖο.

Μερικοὺς μῆνες ἀργότερα, στὶς 18 Ἰουνίου τοῦ 2012, δίνονται οἱ σχετικὲς ἄδειες καὶ μὲ δαπάνες τοῦ τουρκικοῦ ὑπουργείου Τουρισμοῦ ἀρχίζει ἡ ἀνακαίνιση τοῦ «ἱστορικοῦ μνημείου» τὴν ἴδια ἀκριβῶς ἐποχὴ πού στήν Τουρκία μετατρέπεται ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν Τραπεζούντα σὲ τζαμί.

Μετὰ ἀπὸ ἕνα περίπου χρόνο, ποὺ ἦταν κλειστὸ γιὰ λόγους ἀνακαίνισης, ἄνοιξε καὶ πάλι γιὰ τὸ κοινὸ τὸ σπίτι μουσεῖο τοῦ Μουσταφᾶ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ στὴν Θεσσαλονίκη. Τὰ ἐπίσημα ἐγκαίνια ἔγιναν, ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ Πολιτισμοῦ καὶ Τουρισμοῦ τῆς Τουρκίας, Omer Celik, παρουσία τοῦ πρέσβη τῆς Τουρκίας, Kerim Uras, τοῦ πρόξενου Τουρκίας στὴν Θεσσαλονίκη, Tugrul Biltekin, τοῦ ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Ἑλλάδος, Κυριάκου Γεροντόπουλου, τῶν πρακτόρων τῆς Ἄγκυρας στὴν ἑλληνικὴ βουλή, Ζεϊμπὲκ Χασᾶν Χουσεΐν (Σύριζα), Ἀϊχᾶν Καραγιουσούφ (Σύριζα) και Χατζηοσμᾶν Ἀχμέτ (Πασὸκ) καὶ ἄλλων ἐκπροσώπων τόσο τῆς Τουρκίας ὅσο καὶ τῆς Θεσσαλονίκης. Μάλιστα στὰ ἐγκαίνια παραβρέθηκε καὶ ὁ Ἀμερικανὸς Πρόξενος Robert Sanders.

Μάλιστα τὴν ὥρα τῶν ἐγκαινίων ἡ Τροχαία εκλεισε τὴν ὁδὸ Ἁγίου Δημητρίου!

Κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ἐγκαινίων, ὁ ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ καὶ Τουρισμοῦ, Omer Celik, ἐπισήμανε ὄτι ἡ ἀνακαίνιση τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Τούρκου ἡγέτη ἀφενὸς θὰ συμβάλλει στὴν τουριστικὴ ἀνάπτυξη τῆς Θεσσαλονίκης, ἀφετέρου θὰ βοηθήσει στὴν σύσφιξη τῶν σχέσεων μεταξὺ τῶν δύο κρατῶν.

(Σημείωση: Ἡ Κωνσταντινούπολη ἀναφέρεται ὡς Istanbul καὶ στὰ ἀγγλικὰ καὶ στὰ ἑλληνικά! Ὁ ραγιαδισμὸς σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο!)

«Αὐτὸ τὸ σπίτι τὸ ὁποῖο εἶναι πολὺ σημαντικὸ γιὰ τὸν τουρκικὸ λαὸ θὰ συμβάλει στὴν αὔξηση τοῦ τουρισμοῦ» τόνισε ὁ Celik συμπληρώνοντας «πρέπει νὰ ἐπισκέπτονται οἱ δύο λαοὶ τὶς δύο χῶρες, αὐτὸ εἶναι ἡ διπλωματία τῶν λαῶν. Νὰ γνωρίζουνε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, νὰ μὴν τὸ βλέπουμε μόνο ὡς οἰκονομικὸ ὄφελος ἀλλὰ καὶ ὡς ὄφελος πρὸς τὴν εἰρήνη γιὰ τὴν περιοχή μας». Τέλος, ὁ Celik, εὐχαρίστησε τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση γιὰ τὶς ἀδειοδοτήσεις σχετικα μὲ τὶς ἐργασίες ἀνακαίνισης στὴν οἰκία Ἀτατοὺρκ καὶ τόνισε ὅτι ὡς ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ καὶ Τουρισμοῦ εἶναι ἕτοιμοι νὰ συμβάλλουν καὶ σ' ἄλλες ἀνακαινίσεις κτιρίων στὴν Θεσσαλονίκη.

Ὁ ὑφυπουργὸς Ἐξωτερικῶν, Κυριάκος Γεροντόπουλος, σὲ δηλώσεις του ἀνέφερε τὰ ἑξῆς: «ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες σεβόμαστε τὴν φιλία καὶ τὴν συνεργασία τῶν Βαλκανικῶν λαῶν. Τὰ σημερινὰ ἐγκαίνια τὸ ἀποδεικνύουν». 

Μάλιστα τὸ ἴδιο ἔγραψε καὶ ὑπέγραψε στὸ βιβλίο ἐπισκεπτῶν!

Ὅμως καὶ ὁ Κεμὰλ πίστευε στὴν συνεργασία τῶν λαῶν τῶν Βαλκανίων... δία τῆς σφαγῆς!

Καταστροφὴ Σμύρνης 1922 

Γενοκτονία Ποντίων μὲ τουλάχιστον 353.000 νεκρούς 

Υ.Γ. Τὸ μουσεῖο Κεμάλ, ἀποσκοπεῖ στὴν διάλυση τῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως, ὥστε νὰ καταστεῖ ἡ Θεσσαλονίκη μία πολυπολιτισμικὴ χώρα καὶ νὰ δημιουργηθεῖ ἐν τέλει ἡ «Ἱερουσαλὴμ τῶν Βαλκανίων». 

πηγὴ http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/08/blog-post_412.html#more

Πέρυσι τέτοια εποχή και επί δύο σχεδόν μήνες, σε όλα τα ΜΜΕ γινόταν λόγος ότι η Κυβέρνηση θα προβεί σε περικοπή των πολυτεκνικών επιδομάτων, γιατί δήθεν επιέζετο από την «Τρόικα». Με αυτό το πρόσχημα, κατάργησε το επίδομα και την σύνταξη της πολύτεκνης μητέρας, το επίδομα του τρίτου τέκνου και την εφ΄ άπαξ παροχή των 2.000 ευρώ για όσες αποκτούσαν 3ο τέκνο και άνω, καταργώντας κάθε ίχνος δημογραφικής πολιτικής. Προχώρησε δε στην θέσπιση του επιδόματος στήριξης τέκνων και του επιδόματος τριτέκνων και πολυτέκνων και στο σχέδιο νόμου «Έγκριση μεσοπροθέσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής 2013-2016 κλπ.» αναφαίρετο στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου, ότι οι νέες ρυθμίσεις έγιναν με στόχο την εξοικονόμηση 86.000.000 ευρώ (σελ.45-46 της έκθεσης Γ.Λ.Κ που συνόδευε το εν λόγω σχέδιο νόμου, ήδη νόμος 40932012).

Με τις καταργηθείσες διατάξεις ουδεμία απολύτως πολύτεκνη μητέρα θα λαμβάνει πλέον την ισόβια σύνταξη και ουδεμία από όσες έχουν έως δύο προστατευόμενα τέκνα θα λαμβάνει το επίδομα των πολυτέκνων (500 ευρώ για κάθε προστατευόμενο τέκνο). Δηλαδή ακόμη και μία πολύτεκνη οικογένεια με 8 τέκνα, εκ των οποίων μόνον τα δύο είναι προστατευόμενα (και τα άλλα είναι άνω των 18 ετών και δεν σπουδάζουν ή είναι άνεργα) ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ  ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΙΔΟΜΑ ΤΩΝ 500 ευρώ!!

 Όλα αυτά έγιναν γιατί η (συγ)Κυβέρνηση έχει εγκαινιάσει μία άκρως αντιπολυτεκνική, αντιοικογενειακή και αντιδημογραφική πολιτική, όπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι κατάργησε τα αφορολόγητα όρια για τα παιδιά και φορολογεί τους πολυτέκνους, όπως τους αγάμους, με σκοπό ν΄ αποτρέψει τους νέους να δημιουργήσουν οικογένεια και  ν΄ αποτρέψει τα νέα ζευγάρια να γίνουν πολύτεκνοι!!!! Ακριβώς και γι΄ αυτό αρνήθηκε η Κυβέρνηση να δεχθεί την πρόταση της ΑΣΠΕ να χορηγεί τα πολυτεκνικά επιδόματα μειωμένα κατά 15% και να εξοικονομήσει 103.000.000 ευρώ και όχι 86.000.000 ευρώ, όπως διατυμπάνιζε.

Είναι χαρακτηριστικό του τρόπου διακυβερνήσεως και το γεγονός ότι, ενώ ο υπουργός Εργασίας κ. Ι. Βρούτσης, έδωσε εντολή στον πρώην Διοικητή του ΟΓΑ κ. Κοντό, όπως στο έντυπο της αιτήσεως (Α21), που θα υπέβαλαν οι ενδιαφερόμενοι για την λήψη του παραπάνω επιδόματος να περιληφθεί η ερώτηση: «Έχετε την πολυτεκνική ιδιότητα; Εάν ναι ποιός ο αριθμός μητρώου της ΑΣΠΕ;», ο εν λόγω πρώην Διοικητής του ΟΓΑ έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον υπουργό και δεν την περιέλαβε!!! Έτσι κυβερνούν την χώρα!!

Έτσι ελλοχεύει τώρα  ο κίνδυνος, να δίνονται πολυτεκνικά επιδόματα σε ανθρώπους που δεν έχουν την πολυτεκνική ιδιότητα, την οποία χορηγεί η ΑΣΠΕ επί δεκαετίες, χωρίς να έχει αναφερθεί ποτέ στο παρελθόν κρούσμα για μαϊμού  πολύτεκνο..

Ήδη αποκαλύπτεται και ο μύθος περί των δήθεν πιέσεων από την «Τρόικα», για την μείωση των ποσών των μέχρι του έτους 2012 χορηγουμένων επιδομάτων (ισόβιας σύνταξης και επιδόματος πολυτέκνων μητέρων, τρίτου παιδιού κλπ).

 Ο Υπουργός Εργασίας κ. Βρούτσης δήλωνε στη Βουλή στις 8-1-2013, απαντώντας σε ερώτηση για την κατάργηση των πολυτεκνικών επιδομάτων, ότι αυτό γίνεται: «.... λόγω της έκτακτης δημοσιονομικής πολιτικής». Τώρα, όπως ανεγράφη στον τύπο(30-7-2013) δηλώνει, ότι: « η στήριξη της οικογένειας αποτελεί προτεραιότητα για την Κυβέρνηση, σημειώνοντας πώς ο μοναδικός δείκτης που αυξήθηκε στον προϋπολογισμό του 2013 αφορά τα οικογενειακά επιδόματα (από 566 εκατομμύρια το 2012 ανέβηκε σε 755 εκατομμύρια»!!!!.

Ας μας πει λοιπόν ο κ. Βρούτσης, πότε έλεγε την αλήθεια και πότε έλεγε ψέματα;

Στο σχέδιο του προϋπολογισμού τέτοιο κονδύλι 755 εκατομμυρίων για τα εν λόγω επιδόματα δεν υπήρχε!!!

Το μόνο που πέτυχαν είναι ότι γίνονται αναξιόπιστοι και εξαπάτησαν τους πολυτέκνους.

Πράττουν δε αυτά οι (συγ)κυβερνώντες όταν οι γεννήσεις για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας κατήλθαν το 2012 στις 100.371 και οι θάνατοι, για πρώτη φορά, μετά από 80 χρόνια, από το έτος 1932 ανήλθαν σε 116.670!!! Το Έθνος χάνεται... διαλύονται οικογένειες, τα παιδιά μας  γίνονται μετανάστες προς ανεύρεση εργασίας, χιλιάδες αυτοκτονίες, χιλιάδες απολύσεις- διαθεσιμότητες, ακόμη και πολυτέκνων (επειδή κάποιο από τα παιδιά των ενηλικιώθηκε, ας είναι δε αυτό και άνεργο!)

Για ποια λοιπόν προστασία της οικογένειας μας μιλάνε;

Εδώ φθάσανε στο σημείο να κάνουν τα παιδιά μας φορολογικά τεκμήρια(με την κατάργηση του αφορολογήτου του παιδιού), κατήργησαν ακόμη και τις μετεγγραφές των φοιτητών μας(μέτρο χωρίς κανένα οικονομικό κόστος) και έτσι για πρώτη χρονιά  φέτος,  παιδιά ακόμη και υπερπολυτέκνων οικογενειών δεν πήραν μετεγγραφή, ούτε μέσω της μεταφοράς θέσης εισαγωγής φοιτητή! 

Προστασία λοιπόν ή εμπαιγμός των οικογενειών μας;;;

Μωραίνει Κύριος ους βούλεται απωλέσαι.

"Παρά πολύ θλιβερό" γεγονός, που "ξύπνησε οδυνηρές αναμνήσεις αθλιότητας" χαρακτήρισε ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος, στο χθεσινό κήρυγμά του, τα πρόσφατα γεγονότα στον ορθόδοξο Ναό των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου στην Πρεμετή.

Συγκεκριμένα, στις 16 Αυγούστου, όπως καταγγέλθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Αργυροκάστρου, ασκήθηκε βία κατά κληρικών και πιστών "από ομάδες παραστρατιωτικών (με τη συμπαράσταση δημοτικών υπαλλήλων και την κάλυψη της Δημοτικής αρχής".

Σύμφωνα δε με όσα έγιναν γνωστά, αφαιρέθηκαν, με βίαιο τρόπο, ιερά σκεύη, εικόνες της Παναγίας, το καμπαναριό με τον σταυρό, για την αξιοποίηση του ναού, από τον Δήμο, ως πολιτιστικού μεγάρου.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος αναφέρθηκε σε βεβήλωση των ιερών των αγίων κι έκανε λόγο για "μεγάλη προσβολή όχι μόνο της ορθόδοξης εκκλησίας, αλλά της Αλβανίας", στην οποία, ενώ υπάρχει η προσδοκία για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, "ξαναζούμε τον εφιάλτη του 1967, όταν το κομμουνιστικό καθεστώς νόμιζε ότι θα ξερίζωνε για πάντα τη θρησκευτική πίστη από τον αλβανικό λαό".

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έκανε λόγο για σχεδιασμένη ενέργεια "από σκοτεινές δυνάμεις", εφόσον, όπως είπε, οι άνδρες της ιδιωτικής αστυνομίας "πληρώθηκαν, αλλά δεν ξέρουμε ποιοι βρίσκονται πίσω τους".

Αναφερόμενος στις διαρκείς δοκιμασίες που υπέστη ο ναός από την ίδρυσή του τον 17ο αιώνα, αποκάλυψε ότι η αλβανική κυβέρνησε αναγνώρισε πως το πολιτιστικό κέντρο στην Πρεμετή έχει χτιστεί πάνω στον Ιερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου και το 1998 αποφάσισε να παραδώσει το κτίριο στον ορθόδοξο κλήρο έναντι συγκεκριμένης αμοιβής προς το κράτος για τις σχετικές επενδύσεις που αφορούσαν τη μετατροπή του σε πολιτιστικό κέντρο.

Έκανε δε ιδιαίτερη μνεία στη συμφωνία του Ιανουαρίου του 2010 μεταξύ της κυβέρνησης και των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Αλβανία για την επιστροφή σ' αυτές όλων των θρησκευτικών ιδρυμάτων. Συνεπώς δεν ισχύει καμιά δικαστική απόφαση, είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος.

Απαντώντας στους ισχυρισμούς ότι πρόκειται για ένα κέντρο του αλβανικού πολιτισμού, επεσήμανε ότι η ορθόδοξη εκκλησία έχει συμβάλλει κατά πολύ στον πολιτισμό της Αλβανίας, τονίζοντας επιπλέον πως ό,τι σήμερα αποτελεί τον παραδοσιακό αλβανικό πολιτισμό, είναι της ορθόδοξης εκκλησίας.

"Οι ορθόδοξοι δεν είναι ορφανοί που έρχονται να τους κλωτσήσουν διάφορες ομάδες. Ξέρουμε τι πιστεύουμε, ξέρουμε τι θέλουμε και ξέρουμε πώς να τα διεκδικήσουμε" υπογράμμισε, εκφράζοντας την αισιοδοξία ότι θα βρεθεί λύση, ενώ κάλεσε τους πιστούς να είναι ήρεμοι και ψύχραιμοι.

Με τους ορθόδοξους της Πρεμετής ένωσαν τη φωνή τους οι Μητροπόλεις της Κορυτσάς και του Βερατίου, καθώς και το νεοσύστατο καθολικό Κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών, όπως επίσης το Κόμμα των Ελλήνων και το Κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Χθες, στην Πρεμετή, η θεία λειτουργία της Κυριακής έγινε στην ύπαιθρο, έξω από το κατασχεμένο από την ιδιωτική αστυνομία κτίριο. Σήμερα, μερικές δεκάδες ορθόδοξοι πιστοί, αψηφώντας την παρουσία των ανδρών της αστυνομίας, μπήκαν εκ νέου στους εσωτερικούς χώρους του ναού.

ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr/ektakta-nea-2/18649-2013-08-19-14-03-53

Οι κοσμικοί λένε: “Καλότυχοι αυτοί που ζουν στα παλάτια και έχουν όλες τις ευκολίες”. Αλλ’ όμως μακάριοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να απλοποιήσουν την ζωή τους και ελευθερώθηκαν από την θηλειά της κοσμικής αυτής εξελίξεως των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών, και απαλλάχθηκαν από τον φοβερό άγχος της σημερινής εποχής μας. Αν δεν απλοποιήση την ζωή του ο άνθρωπος, βασανίζεται. Ενώ, αν την απλοποιήση, δεν θα έχη αυτό το άγχος.

Ένας Γερμανός μια φορά στο Σινά είπε σε ένα Βεδουϊνάκι που ήταν πανέξυπνο: “Εσύ είσαι έξυπνο, μπορείς να μάθης γράμματα”. “Και μετά;” τον ρωτάει εκείνο. “Μετά θα γίνης μηχανικός”. “Και μετά;” “Μετά θ’ ανοίξης ένα συνεργείο αυτοκινήτων”. “Και μετά;” “Μετά θα το μεγαλώσης”. “Και μετά;” “Μετά θα πάρης και άλλους να δουλεύουν και θα έχης πολύ προσωπικό”. “Δηλαδή, του λέει, να έχω έναν πονοκέφαλο, να βάλω άλλον έναν πονοκέφαλο και μετά να βάλω και έναν άλλον; Δεν είναι καλύτερα τώρα που έχω ήσυχο το κεφάλι μου;” Ο περισσότερος πονοκέφαλος είναι από αυτές τις σκέψεις, να κάνουμε αυτό, να κάνουμε εκείνο. Αν ήταν πνευματικές οι σκέψεις, θα ένιωθε κανείς πνευματική παρηγοριά και δεν θα είχε πονοκέφαλο.

Τώρα και στους κοσμικούς τονίζω πολύ την απλότητα. Γιατί πολλά από αυτά που κάνουν, δεν χρειάζονται και τους τρώει το άγχος. Τους μιλάω για την λιτότητα και την ασκητικότητα. Συνέχεια φωνάζω: “Απλοποιήστε την ζωή σας, για να φύγη το άγχος”. Και τα περισσότερα διαζύγια από ‘κει ξεκινούν. Πολλές δουλειές, πολλά πράγματα έχουν να κάνουν οι άνθρωποι και ζαλίζονται. Δουλεύουν και οι δύο, πατέρας και μάνα, αφήνουν και τα παιδιά εγκαταλελειμμένα. Κούραση, νεύρα – μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς – αυτόματο διαζύγιο μετά, εκεί φθάνουν. Αν απλοποιούσαν όμως την ζωή τους, θα ήταν και ξεκούραστοι και χαρούμενοι. Αυτό το άγχος είναι καταστροφή!

Μια φορά βρέθηκα σε ένα σπίτι που ήταν όλο πολυτέλεια και, καθώς συζητούσαμε, μου είπαν: “Ζούμε στον Παράδεισο, ενώ άλλοι άνθρωποι στερούνται”. “Ζήτε στην κόλαση, τους λέω. “Άφρον, ταύτη τη νυκτί” (Λουκ. 12, 20), είπε ο Θεός στον πλούσιο. Αν ο Χριστός με ρωτούσε: “Πού θέλεις να σε βάλουμε, σε μια φυλακή ή σε ένα σπίτι σαν αυτό;” θα έλεγα: “Σε μια σκοτεινή φυλακή”. Γιατί η φυλακή θα με βοηθούσε. Θα μου θύμιζε τον Χριστό, θα μου θύμιζε τους αγίους Μάρτυρες, θα μου θύμιζε τους ασκητές που ήταν στις οπές της γης, θα μου θύμιζε καλογερική. Η φυλακή θα έμοιαζε και λίγο με το κελλί μου και θα χαιρόμουν. Αυτό το δικό σας τι θα μου θύμιζε και σε τι θα με βοηθούσε; Γι’ αυτό οι φυλακές με αναπαύουν καλύτερα όχι μόνον από ένα σαλόνι κοσμικό αλλά και απ’ένα ωραίο κελλί μοναχού. Χίλιες φορές στην φυλακή παρά σε ένα τέτοιο σπίτι”.

Κάποτε που είχα φιλοξενηθή στην Αθήνα σ’ έναν φίλο μου, με παρακάλεσε να δεχθώ έναν οικογενειάρχη πριν φωτίση, γιατί άλλη ώρα δεν ευκαιρούσε. Ήρθε λοιπόν χαρούμενος και συνέχεια δοξολογούσε τον Θεό. Είχε και πολλή ταπείνωση και απλότητα και με παρακαλούσε να εύχωμαι για την οικογένειά του. Ο αδελφός αυτός ήταν περίπου τριάντα οκτώ ετών και είχε επτά παιδιά. Δυό το ανδρόγυνο και άλλοι δυό οι γονείς του, εν όλω έντεκα ψυχές, και έμεναν όλοι σε ένα δωμάτιο. Μου έλεγε με την απλότητα που είχε: “Όρθιους μας χωράει το δωμάτιο, αλλά, όταν ξαπλώνουμε, δεν μας παίρνει, είναι λίγο στενόχωρα. Δόξα τω Θεώ, τώρα κάναμε ένα υπόστεγο για κουζίνα και βολευτήκαμε. Εμείς έχουμε και στέγη. Πάτερ μου, ενώ είναι άλλοι που μένουν στην ύπαιθρο”. Η εργασία του ήταν σιδερωτής. Έμενε στην Αθήνα και έφευγε πριν φωτίση, για να βρεθή εγκαίρως στον Πειραιά όπου εργαζόταν. Από την ορθοστασία και τις πολλές υπερωρίες τα πόδια του είχαν κιρσούς και τον ενοχλούσαν, αλλά η πολλή αγάπη του προς την οικογένειά του τον έκανε να ξεχνάη τους πόνους και τις ενοχλήσεις. Ελεεινολογούσε μάλιστα τον εαυτό του συνέχεια και έλεγε ότι δεν έχει αγάπη, γιατί δεν κάνει καλωσύνες σαν Χριστιανός, και επαινούσε την γυναίκα του ότι εκείνη κάνει καλωσύνες, γιατί εκτός από τα παιδιά και τα πεθερικά της που φρόντιζε, πήγαινε και έπαιρνε τα ρούχα από τους γέρους της γειτονιάς, τα έπλενε, τους συγύριζε και τα σπίτια, τους έφτιαχνε και καμμιά σούπα. Έβλεπε κανείς στο πρόσωπο του καλού αυτού οικογενειάρχη ζωγραφισμένη την θεία Χάρη. Είχε μέσα του τον Χριστό και ήταν γεμάτος χαρά και το δωμάτιό του γεμάτο από παραδεισένια χαρά. Ενώ αυτοί που δεν έχουν μέσα τους τον Χριστό, είναι γεμάτοι από άγχος, και δυό άνθρωποι να είναι, δεν χωράνε μέσα σε έντεκα δωμάτια. Ενώ οι έντεκα αυτοί άνθρωποι με τον Χριστό, χωρούσαν μέσα σ’ ένα δωμάτιο.

Ακόμη και πνευματικοί άνθρωποι, όσους χώρους και να έχουν, βλέπεις να μη χωρούν, γιατί μέσα τους δεν έχει χωρέσει ο Χριστός ολόκληρος. Αν οι γυναίκες που ζούσαν στα Φάρασα έβλεπαν την πολυτέλεια που υπάρχει σήμερα, ακόμη και σε πολλά Μοναστήρια, θα έλεγαν: “Θα ρίξη ο Θεός φωτιά να μας κάψη! Εγκατάλειψη Θεού!” Εκείνες μάζευαν τις δουλειές τάκα-τάκα. Πρωί-πρωί έπρεπε να βγάλουν τα γίδια, μετά να συμμάσουν το σπίτι. Ύστερα πήγαιναν στα εξωκκλήσια ή μαζεύονταν στις σπηλιές, και μια που ήξερε λίγα γράμματα διάβαζε το Συναξάρι του Αγίου της ημέρας. Μετά δωσ’ του μετάνοιες, έλεγαν και την ευχή. Και δούλευαν, κουράζονταν. Μια γυναίκα έπρεπε να ξέρη να ράβη όλα τα ρούχα του σπιτιού. Και τα έρραβαν με το χέρι. Μηχανές του χεριού λίγες είχαν σε καμμιά πόλη, στα χωριά δεν είχαν. Αν υπήρχε στα Φάρασα όλο και όλο μια μηχανή του χεριού. Έρραβαν ακόμη και του άνδρα τα ρούχα και ήταν πιο άνετα, και τις κάλτες τις έπλεκαν στο χέρι. Είχαν γούστο, μεράκι, αλλά τους περίσσευε και χρόνος, γιατί τα είχαν όλα απλά. Οι Φαρασιώτες δεν κοιτούσαν λεπτομέρειες. Ζούσαν την χαρά της καλογερικής. Και αν, για παράδειγμα, η κουβέρα δεν ήταν καλά στρωμένη και κρεμόταν λίγο από την μια μεριά και έλεγες: “Σιάξε την κουβέρτα”, θα σου έλεγαν: “Σε εμποδίζει στην προσευχή σου;”

Αυτήν την χαρά της καλογερικής οι άνθρωποι σήμερα δεν την γνωρίζουν. Νομίζουν ότι δεν πρέπει να στερηθούν, να ταλαιπωρηθούν. Αν σκέφτονταν οι άνθρωποι λίγο καλογερικά, αν ζούσαν πιο απλά, θα ήταν ήσυχοι. Τώρα βασανίζονται. Άγχος και απελπισία στην ψυχή. “Ο τάδε πέτυχε που έφτιαξε δυο πολυκατοικίες ή που έμαθε πέντε γλώσσες κ.λπ.! Εγώ δεν έχω ούτε ένα διαμέρισμα, δεν ξέρω ούτε μια ξένη γλώσσα. Ωχ, χάθηκα!” Έχει κάποιος ένα αυτοκίνητο και αρχίζει: “Ο άλλος έχει καλύτερο. Να πάρω και εγώ”. Παίρνει το καλύτερο, ύστερα μαθαίνει ότι άλλοι έχουν αεροπλάνα ατομικά και πάλι βασανίζεται. Τελειωμό δεν έχουν. Ενώ άλλος που δεν έχει αυτοκίνητο, όταν δοξάζη τον Θεό, χαίρεται: “Δόξα τω Θεώ, λέει, ας μην έχω αυτοκίνητο, έχω γερά τα πόδια μου και μπορώ να περπατήσω. Πόσοι άνθρωποι είναι με κομμένα πόδια, δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, να βγουν έναν περίπατο, θέλουν έναν άνθρωπο να τους υπηρετή, ενώ εγώ έχω τα πόδια μου!” Κια ένας κουτσός που λέει: “Και άλλοι που δεν έχουν και τα δυό πόδια;” και αυτός χαίρεται.

Η αχαριστία και η απληστία είναι μεγάλο κακό. Ο κυριευμένος από υλικά πράγματα είναι κυριευμένος πάντα από στενοχώρια και άγχος, γιατί πότε τρέμει μην του τα πάρουν και πότε μην του πάρουν την ψυχή. Μια μέρα ήρθε ένας πλούσιος από την Αθήνα και μου λέει: “Πάτερ, έχασα την επαφή με τα παιδιά μου, έχασα τα παιδιά μου”. “Πόσα παιδιά έχεις;” του λέω. “Δύο, μου λέει. Τα μεγάλωσα με το πουλιού το γάλα. Τι ήθελαν και δεν το είχαν! Ακόμη και αυτοκίνητο τα πήρα”. Από την συζήτηση βγήκε ότι είχε και αυτός δικό του αυτοκίνητο και η γυναίκα του δικό της και τα παιδιά δικό τους. “Ευλογημένε, του λέω, εσύ, αντί να λύσης τα προβλήματά σου, τα μεγάλωσες. Τώρα θέλεις ένα μεγάλο γκαράζ για τα αυτοκίνητα, έναν μηχανικό να τον πληρώνης τετραπλάσια, για να τα διορθώνης, χώρια που κινδυνεύετε και οι τέσσερις κάθε στιγμή να σκοτωθήτε. Ενώ, αν είχες απλοποιήσει την ζωή σου, θα ήταν ενωμένη η οικογένειά σου, θα καταλάβαινε ο ένας τον άλλο και δεν θα είχες αυτά τα προβλήματα. Δεν φταίνε τα παιδιά σου τώρα, εσύ φταις που δεν φρόντισες να δώσης άλλη αγωγή στα παιδιά σου”. Μια οικογένεια τέσσερα αυτοκίνητα, ένα γκαράζ, έναν μηχανικό κ.λπ.! Ας πάη ο άλλος λίγο αργότερα. Όλη αυτή η ευκολία γεννάει δυσκολίες.

Άλλη φορά ήρθε ένας άλλος οικογενειάρχης στο Καλύβι -ήταν πέντε άτομα η οικογένειά του- και μου λέει: “Πάτερ, έχουμε ένα αυτοκίνητο και σκέφτομαι να πάρουμε άλλα δύο. Θα μας διευκολύνη”. “Και πόσο θα σας δυσκολέψη το σκέφτηκες; του λέω. Το ένα το βάζεις εκεί σε μια τρύπα, τα τρία πού θα τα βάλης; Θα θέλης ένα γκαράζ και μια αποθήκη για καύσιμα. Θα διατρέχετε τρεις κινδύνους. Καλύτερα να έχετε ένα και να περιορίσετε τις εξόδους σας. Θα έχετε χρόνο να δήτε τα παιδιά σας. Θα έχετε την ηρεμία σας. Η απλοποίηση είναι το παν”. “Δεν το σκέφθηκα αυτό”, μου λέει.

- Γέροντα, μας είπε κάποιος ότι δυό φορές δεν μπορούσε να σταματήση τον συναγερμό του αυτοκινήτου. Την μια φορά, γιατί είχε μπη μια μύγα, και την άλλη, γιατί είχε μη ο ίδιος αντικανονικά στο αυτοκίνητο.

- Μαρτυρική είναι η ζωή τους, γιατί δεν απλοποιούν τα πράγματα… Οι περισσότερες ευκολίες δυσκολίες προξενούν. Οι κοσμικοί πνίγονται από τα πολλά. Έχουν γεμίσει ευκολίες-ευκολίες και έκαναν την ζωή τους δύσκολη. Αν δεν απλοποιήση κανείς τα πράγματα, μια ευκολία γεννάει ένα σωρό δυσκολίες.

Όταν ήμασταν μικρά, κόβαμε το καρούλι στις άκρες, βάζαμε μια σφήνα μέσα και κάναμε ένα ωραίο παιχνίδι και χαιρόμασταν μ’ αυτό. Τα μικρά παιδιά χαίρονται με ένα αυτοκινητάκι πιο πολύ από ό,τι ο πατέρας τους, όταν αγοράζη μερσεντές. Αν ρωτήσης ένα κοριτσάκι: “Τι θέλεις, ένα κουκλάκι ή μια πολυκατοικία;” να δης, θα σου πη: “Ένα κουκλάκι”. Και τελικά τα μικρά παιδιά γνωρίζουν την ματαιότητα του κόσμου.

- Γέροντα, τι βοηθάει περισσότερο, για να καταλάβη κανείς αυτήν την χαρά της λιτότητος;

- Να συλλάβη κανείς το βαθύτερο νόημα της ζωής. “Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού…” (Ματθ. 6, 33). Από εκεί ξεκινά η απλότητα και κάθε σωστή αντιμετώπιση.


(Απόσπασμα από το βιβλίο "ΛΟΓΟΙ Α’ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ")

Πηγή: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2811

Μέρος 1^ο : Μια πρώτη προσέγγιση - Μουσουλμανική Αδελφότητα, Σαρία και Τζιχάντ: Μια πρώτη προσέγγιση

Για τον απληροφόρητο αναγνώστη, η Μουσουλμανική Αδελφότητα, ο Ιερός Πόλεμος (Τζιχάντ)  και  η Σαρία –που  έγιναν ευρέως  γνωστές τα τελευταία χρόνια, κυρίως  με την ευκαιρία των γεγονότων της Συρίας και  της ανατροπής της κυβερνήσεως Μόρσι από τις ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου-   ήταν μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον έννοιες που αφορούσαν στο Ιράν, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της Μ. Ανατολής.

Η γενική δε εντύπωση του ευρύτερου κοινού για την Μουσουλμανική Αδελφότητα ήταν ότι αυτή είναι μία πολιτική οργάνωση οπαδών του Ισλάμ που κήδεται των συμφερόντων των Μουσουλμάνων, με ήπια ισλαμική ατζέντα, η οποία κινείται στα πλαίσια  της Δημοκρατίας και είναι σε αντίθεση με το ριζοσπαστικό Ισλάμ και την τρομοκρατία.

Στο ίδιο πλαίσιο, γενική ήταν μάλλον η εντύπωση ότι το ριζοσπαστικό Ισλάμ αποτελεί μία μικρή μόνο μειοψηφία των Μουσουλμάνων, ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα εξέφραζε τις απόψεις του κύριου ρεύματος των  απλών Μουσουλμάνων και ότι όλα αυτά, Μουσουλμανική Αδελφότητα, Σαρία και Τζιχάντ ήταν σαφώς διαχωρισμένα.

 Η πραγματικότητα είναι ακριβώς αντίθετη με τα παραπάνω. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι σαφώς συνδεδεμένη με την Σαρία και το Τζιχάντ, δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Μουσουλμάνων, αλλά λόγω της άριστης και εκτεταμένης οργανώσεώς της (έχει παρουσία σε πάνω  από 80 χώρες, κατά άλλες πηγές σε πάνω από 100!) και της άφθονης χρηματοδοτήσεως από κράτη του Κόλπου, με πρώτη την Σαουδική Αραβία, έχει καταστεί η ισχυρότερη παγκόσμια οργάνωση, όχι μόνο σε επίπεδο θρησκείας αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Σύμφωνα δε με εκθέσεις των μεγαλύτερων υπηρεσιών και ασφαλείας του κόσμου, που παρακολουθούν στενά την δράση της, η πολιτική της ισχύ και η παγκόσμια ατζέντα της,  θυμίζει την έκταση και μεθοδολογία της πάλαι ποτέ κομμουνιστικής ιδεολογίας και τους ανά τον κόσμο οπαδούς της, με την διαφορά ότι στη θέση του «Κεφαλαίου» του Μαρξ και της διαλεκτικής, μπήκε το Κοράνι του Μωάμεθ και η πίστη στον Αλλάχ.
Με δεδομένο ότι μεταξύ των κύριων χαρακτηριστικών της δράσεως και της επεκτατικής της στρατηγικής, όπως θα αναφέρουμε σε επόμενο άρθρο, είναι η κατευθυνόμενη μετανάστευση και εγκατάσταση (εποικισμός)  Μουσουλμάνων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, η ανέγερση τεμενών και η ίδρυση πλήθους μη κυβερνητικών, δήθεν πολιτιστικών, οργανώσεων  -φαινόμενα των οποίων την παρουσία στην Ελλάδα  έχουν επισημάνει σε άλλο τεύχος τους τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ-  και ενώ η χώρα μας υπό την πίεση των εδώ μουσουλμανικών οργανώσεων, της Τουρκίας του Ερντογάν και των εδώ ….. λοιπών .προοδευτικών δυνάμεων, πειθαναγκάζεται να ανεγείρει το περίφημο  ισλαμικό τέμενος της Αθήνας,  είναι προφανές ότι το θέμα αυτό θα πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά.

               
 Η ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ

Πριν αναφερθούμε σε άλλο άρθρο στην ιστορία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (στο εξής Μ.Α.), αρκεί να αναφερθούν εν συντομία δύο πράγματα. Πρώτον, ότι η οργάνωση αυτή δεν είναι καθόλου νέα. Ιδρύθηκε το 1928 από τον Αιγύπτιο δάσκαλο-ακτιβιστή Χασάν Αλ Μπάνα (Hassan Al Banna), o oποίος αναφέρεται από πολλές πηγές ως ένθερμος θαυμαστής του Χίτλερ και των Ναζί.

Σύμφωνα με την αρχική διακήρυξη του Αλ Μπάνα, στο Ισλάμ πρέπει να δοθεί ηγεμονικός ρόλος για κάθε πτυχή της ανθρώπινης  ζωής και  δραστηριότητας. Προς τον σκοπό αυτό,  η Μ.Α. επιδιώκει να εγκαθιδρύσει ένα Ισλαμικό Χαλιφάτο (βασίλειο), που θα εκτείνεται από τον παρόντα  μουσουλμανικό κόσμο και τελικώς σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Μ.Α. επιδιώκει επίσης να ανατρέψει όλες τις μη ισλαμικές κυβερνήσεις, όπου αυτές υπάρχουν, και να καταστήσει τον ισλαμικό νόμο (Σαρία) την μοναδική βάση νομοθεσίας σε ολόκληρη την γη. Οι επιδιώξεις αυτές, εμπεριέχονται στο μαχητικό  σλόγκαν της Μ.Α. «Ο Θεός είναι ο σκοπός μας. Το Κοράνι είναι το σύνταγμά μας, ο Προφήτης είναι ο αρχηγός μας, ο αγώνας (Τζιχάντ) είναι ο τρόπος μας και ο θάνατος για χάρη του Θεού είναι η υψηλότερη φιλοδοξία μας».

Δεύτερον, σε σχέση με την ανά τον κόσμο δράση της, στην οποία θα αναφερθούμε προσεχώς, στην ίδια την Αίγυπτο, που αποτέλεσε για χρόνια προνομιακό πεδίο δράσεως, η Μ.Α. μόνο ήπια πολιτική δεν ακολούθησε.
Ενδεικτικά: Τον Δεκέμβριο του  1948 μέλος της δολοφόνησε τον τότε πρωθυπουργό Μαχμούντ Φαχμί Νουγκρασί (Μahmud Fahmi Nugrashi), με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να απαγορεύσει την λειτουργία της οργανώσεως και λίγο χρόνο μετά (Φεβρουάριο 1949) κυβερνητικοί πράκτορες να εκτελέσουν τον Αλ Μπάνα στο Κάιρο. Τον Οκτώβριο του 1954, ένα μέλος της Μ.Α., o Abdul Munim Rauf αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον πρόεδρο της χώρας  Νάσερ. Τον Οκτώβριο του 1981, η Μ.Α. σε συνεργασία με την οργάνωση Ιslam Group, δολοφόνησε τον πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ.

Γενικώς, το θέμα με την Μ.Α. και γενικότερα το Ισλάμ που εκπροσωπεί, δεν έχει καμία σχέση με το επιχείρημα των απολογητών της  ότι άλλο πράγμα το Ισλάμ ως θρησκεία και άλλο οι ακραίοι Μουσουλμάνοι που είναι η μειοψηφία. Γιατί η ουσία είναι πως οι τελευταίοι, που δεν είναι καθόλου λίγοι, είναι πολλαπλώς  ισχυρότεροι, άριστα  οργανωμένοι,  απολαμβάνουν την απεριόριστη οικονομική υποστήριξη της Σ. Αραβίας, ενώ  το μετριοπαθές Ισλάμ που δεν διαθέτει τίποτε από άλλα αυτά,  έχει περιθωριοποιηθεί τελείως από απόψεως επιρροής.
                                       
ΣΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΖΙΧΑΝΤ

Οι οπαδοί της Σαρία είναι, εξ αρχής και κατά απόλυτο τρόπο, ενάντια στο Σύνταγμα κάθε χώρας, δεδομένου ότι ο μόνος νόμος, το μόνο κανονιστικό πλαίσιο, είναι η  Σαρία. Και τούτο επειδή η Σαρία  βασίζεται στο Κοράνι, το οποίο οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι είναι ο αληθής λόγος του Αλλάχ, όπως αυτός τον υπαγόρευσε στην προφήτη Μωάμεθ. Εκτός από το Κοράνι, η Σαρία βασίζεται στα χαντίθ, αποφθέγματα-φράσεις του Μωάμεθ, και σε μία συμφωνημένη ερμηνεία τους από θεολόγους του Ισλάμ.

Η Σαρία υπαγορεύει ότι οι Μουσουλμάνοι πρέπει να διεξάγουν  Τζιχάντ στο διηνεκές, μέχρι ο Οίκος του Πολέμου (Dar Al Harb), όπου δεν ισχύει η Σαρία, περιέλθει στην κυριαρχία του Οίκου του Ισλάμ (Dar Al Islam), ή Οίκου της Υποταγής (στην κυριολεξία), όπου εφαρμόζεται η Σαρία. Αναλόγως των εκάστοτε συνθηκών, η Σαρία επιβάλλει και κατευθύνει  τόσο τον βίαιο αγώνα (τρομοκρατία κ.λπ. στην εποχή μας) όσο και το προ-βίαιο Τζιχάντ, ή πολιτισμικό Τζιχάντ, γνωστό και ως κρυφό ή, κυριολεκτικώς, Κλεφτό  Τζιχάντ (Stealth Jihad), υπό την έννοια της διεισδύσεως κάποιου σε έναν χώρο χωρίς να γίνει  αντιληπτός. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πλαίσια επιβολής της Σαρία με ήπια μέσα, αυτό προβλέπεται από την ειδική τακτική της βαθμιαίας και της  βήμα προς βήμα καθιερώσεώς της, πράγμα που επιχείρησε ο Μόρσι στην Αίγυπτο και άρχισε ήδη να προωθεί και ο Ερντογάν στην Τουρκία, με τις γνωστές αντιδράσεις εναντίον και των δύο.
Οι οπαδοί της στην ουσία  συνωμοτούν σε μία ξένη χώρα προκειμένου  να ανατρέψουν το καθεστώς της και να καταργήσουν το Σύνταγμά της (είναι δηλαδή μία καθαρά παράνομη οργάνωση που πρέπει να διώκεται από τον νόμο), δεδομένου ότι, σύμφωνα με την Σαρία,  η θρησκευτική ελευθερία και άλλα πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες  που προβλέπονται από το Σύνταγμα και ακόμη η ίδια η  έννοια του νόμου που θεσμοθέτησαν άνθρωποι, είναι ασύμβατα με το Ισλάμ. Υπό την ίδια οπτική, οποιοδήποτε νομικό σύστημα που δημιούργησε ο άνθρωπος, είναι παράνομο, δεδομένου ότι ο Αλλάχ και μόνο ο Αλλάχ είναι αυτός που παρέδωσε στους ανθρώπους τον νόμο. Όλα αυτά δεν είναι καμία ακραία ερμηνεία εξτρεμιστών οπαδών του ριζοσπαστικού Ισλάμ, αλλά θεμελιώσεις αρχές της συγκεκριμένης θρησκείας, η οποία θεωρείται η τέλεια έκφραση της θείας βουλήσεως και δικαιοσύνης.

Όλοι οι πιστοί, ασχέτως της χώρας διαμονής τους, είναι υποχρεωμένοι να υποταχθούν στην Σαρία, ένα σφιχτό κανονιστικό πλαίσιο το οποίο ρυθμίζει κάθε πτυχή  και λεπτομέρεια  της συμπεριφοράς κάθε ανθρώπου, από την γέννηση  μέχρι τον θάνατό του και επιβάλλει συγκεκριμένα πρότυπα κοινωνικής,  πολιτιστικής, θρησκευτικής, πολιτικής και στρατιωτικής συμπεριφοράς. Φυσικά, όλοι οι Μουσουλμάνοι δεν εφαρμόζουν αυτά που τους υπαγορεύει η θρησκεία τους, αλλά αυτοί που τα εφαρμόζουν έχουν το «ηθικό πλεονέκτημα» απέναντι στους πρώτους ότι η δική τους παραλλαγή του Ισλάμ είναι η αυθεντική.
Στην ουσία, η Σαρία είναι μία αυταρχική ιδεολογία, η οποία ελέγχει κάθε πλευρά της ζωής ενός ανθρώπου,  ενώ το Ισλάμ  είναι ταυτόχρονα μία θρησκεία και μία πολιτική ιδεολογία, η οποία επιβάλλει στους πιστούς της να διεξάγουν τον Ιερό Πόλεμο, ή Τζιχάντ. Σε σχέση με αυτό, ορισμένοι ερμηνεύουν το Τζιχάντ, μάλλον παραπλανητικά, ως έναν προσωπικό αγώνα για αυτοπειθαρχία, αυτοθυσία για την προσωπική βελτίωση κάθε οπαδού του και με σκοπό να δοξάσει έτσι τον Αλλάχ. Οι υπόλοιποι ερμηνεύουν το Τζιχάντ όπως αυτό είναι στην πραγματικότητα, έναν ιερό πόλεμο για ένα παγκόσμιο Ισλαμικό κράτος, το Χαλιφάτο, το οποίο θα κυβερνάται σύμφωνα με αυτά που επιβάλλει η Σαρία.

Δύο ιδιαίτερα έγκυρες πηγές είναι  διαφωτιστικές και ενδεικτικές  της διγλωσσίας που χρησιμοποιεί η Μ.Α. Η πρώτη είναι ένα  βιβλίο που εγράφη τον 14ο αιώνα από τον Ahmad Ibn Naib Al- Misri (Εξάρτηση του ταξιδιώτη-  Το κλασσικό εγχειρίδιο του Ιερού Ισλαμικού Νόμου) το οποίο αναφέρει: «Τζιχάντ σημαίνει το να κάνεις πόλεμο  εναντίον των μη Μουσουλμάνων και ετυμολογικώς προέρχεται από την λέξη “muhajada” που σημαίνει πόλεμος για εγκαθίδρυση της θρησκείας-  και αυτό είναι το έλασσον Τζιχάντ. Σύμφωνα με τον ίδιο, το μεγάλο Τζιχάντ είναι ο αγώνας για την πνευματική βελτίωση του καθενός, με την Μ.Α. να αντιστρέφει σκόπιμα τις έννοιες και να θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι όταν αναφέρονται στο Τζιχάντ,  εννοούν ότι η πραγματική του έννοια είναι αυτή και όχι ο πόλεμος εναντίον των μη Μουσουλμάνων. Η άλλη πηγή είναι ο Αιγύπτιος Qutb, αρχιθεωρητικός της Μ.Α. (δεκαετία 1950), ο οποίος στο βιβλίο του «Οδόσημα» αναφέρει ότι «ο λόγος για το Τζιχάντ, ο οποίος περιγράφεται  στους στίχους…. (σ.σ.: τους αναφέρει) είναι η εγκαθίδρυση της εξουσίας του Θεού στην γη, να διευθετήσει τις ανθρώπινες υποθέσεις σύμφωνα με την ορθή καθοδήγηση που παρέχει ο Θεός, η κατάργηση όλων των Σατανικών δυνάμεων και Σατανικών συστημάτων ζωής, να δώσει τέλος στην κυριαρχία του ανθρώπου σε άλλους ανθρώπους, δεδομένου ότι όλοι οι  άνθρωποι είναι πλάσματα του Θεού και κανείς δεν έχει την εξουσία να κάνει τους άλλους υπηρέτες ή να κάνει αυθαίρετους νόμους για αυτούς. Αυτοί οι λόγοι είναι αρκετοί για να γίνει Τζιχάντ».

Η ΣΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ

Τα πλέον χαρακτηριστικά και ακραία δείγματα της εφαρμογής της Σαρία στην καθημερινή ζωή  προέρχονται από την Σαουδική Αραβία, η οποία φημίζεται για τις εξαιρετικά αυστηρές σωματικές ποινές που επιβάλλει. Η ποινή του θανάτου μπορεί να επιβληθεί σε μία σειρά από αδικήματα, όπως ο φόνος, ο βιασμός, η ένοπλη ληστεία, η επανειλημμένη χρήση ναρκωτικών, η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία, η μαγεία και κυρίως για το έγκλημα της αποστασίας, της εγκαταλείψεως δηλαδή του Ισλάμ με σκοπό τον ασπασμό άλλης θρησκείας. Η ποινή του θανάτου εκτελείται διά αποκεφαλισμού, λιθοβολισμού, ή εκτελεστικού αποσπάσματος και ακολουθείται από σταύρωση.  Από τις 345 αναφερθείσες εκτελέσεις ατόμων στην περίοδο 2007-2010, και οι 345 εκτελέσθηκαν διά δημόσιου αποκεφαλισμού. Δύο εκτελέσεις για μαγεία έγιναν το 2011, ενώ τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχουν αναφορές για εκτέλεση διά λιθοβολισμού (4 έγιναν στο διάστημα 1981-1992). Οι δημόσιοι  ραβδισμοί και οι μαστιγώσεις αφορούν σε ελάσσονα παραπτώματα.

 Η πολυγαμία (μέχρι 4 γυναίκες) επιτρέπεται, με τον ιδρυτή του κράτους βασιλιά Abul Aziz να έχει τα πρωτεία, έχοντας συνάψει πάνω από 200 γάμους. Ο σύζυγος έχει το δικαίωμα να χωρίσει την σύζυγο ανά πάσα στιγμή, ενώ για να πάρει διαζύγιο μία γυναίκα πρέπει να συμφωνήσει ο σύζυγος. Ο τελευταίος μπορεί επίσης να ασκήσει φυσική βία εναντίον της χωρίς καν να το δικαιολογήσει και πολλά άλλα γνωστά σε όλους μας. Αυτό που είναι συγκλονιστικό, είναι το θέμα των γυναικών για σύναψη γάμου. Στην Σ. Αραβία δεν υπάρχει περιορισμός για το ελάχιστο όριο της  ηλικίας μία γυναίκας, και μόνο το 2009 ο Γενικός Μουφτής της χώρας φέρεται να καθόρισε το όριο αυτό στα 10 ή 12 χρόνια.

Μία Αιγύπτια συγγραφέας, η Ν. Νταρβίς, ανέφερε σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή στο CBN ότι κατά το Ισλάμ δεν υπάρχει ελάχιστο όριο ηλικίας των κοριτσιών στο γάμο, η οποία μπορεί να είναι οποιαδήποτε, ακόμη και 5 ετών,  με δυνατότητα μάλιστα του συζύγου να ολοκληρώσει τις σχέσεις του με την ανήλικη σύζυγό του όταν αυτή φτάσει τα εννέα της χρόνια. Για τους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας και της ανοχής της κουλτούρας των άλλων, σημειώνεται ότι, κατά τον ελληνικό νόμο, η σεξουαλική σχέση στην ηλικία των 12 ετών θεωρείται αποπλάνηση ανηλίκου, ενώ κάτω από τα 12 παιδεραστία.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Τα παραπάνω αποτελούν ένα γενικό περίγραμμα της ισλαμικής ιδεολογίας και αποβλέπουν στην εξοικείωση του αναγνώστη για την καλύτερη κατανόηση μίας σειράς άρθρων που θα ακολουθήσουν  και ορισμένες βασικές έννοιες του επικρατούντος ρεύματος του Ισλάμ (βλ. Μουσουλμανική Αδελφότητα). Σκοπός της αρθρογραφίας αυτής είναι η μελέτη των  κινδύνων, από πλευράς εθνικής ασφαλείας, από την συσσώρευση ενός τεράστιου αριθμού Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λαθρομεταναστών είναι Μουσουλμάνοι.

Μεγάλης σημασίας για την μελέτη αυτή είναι τα συμπεράσματα και η έκταση των τεράστιων προβλημάτων που δημιουργήθηκαν  από την καθοδηγούμενη αθρόα είσοδο Μουσουλμάνων σε ολόκληρη την Ευρώπη (με το Βέλγιο να αποκαλείται ήδη  «η μουσουλμανική πρωτεύουσα της Ευρώπης!») και τις ΗΠΑ, την οργάνωσή τους σε συλλόγους και ενώσεις, την όλο και πιο έντονη προβολή αιτημάτων και διεκδικήσεων, την συνεχή ανέγερση τεμενών, την συνωμοτική δράση που, σύμφωνα με τις αναφορές υπηρεσιών πληροφοριών της Δύσεως, γίνεται στους χώρους αυτούς, την διαμόρφωση αρθρώσεων στο πολιτικό σύστημα (κυρίως στον χώρο της Αριστεράς),  και την μη υποκρυπτόμενη πλέον επιδίωξή τους για την εξάπλωση του Ισλάμ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στην Ελλάδα έχουμε ήδη αρκετά τέτοια στοιχεία, με ένα πλήθος τέτοιων  πολιτιστικών οργανώσεων (μεταξύ αυτών και   τουλάχιστον  μία  που ελέγχεται από την Μουσουλμανική Αδελφότητα), ορισμένες μόνο των οποίων αναφέραμε σε πρόσφατο τεύχος των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ. Οι οργανώσεις αυτές  έχουν αποκτήσει προσβάσεις και συμμάχους σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, ενώ το θέμα επεκτείνεται πλέον  και στην  ανέγερση και άλλων τζαμιών (ο ρηξικέλευθος Γ. Καμίνης, τρομάρα του,  θέλει  άλλα 14 μόνο στην Αθήνα, ο δε Γ. Μπουτάρης μάλλον δεν θα έλεγε όχι για  κάτι αντίστοιχο στην Θεσσαλονίκη).
Αυτό που δεν  έχουμε και είμαστε τελείως ανυποψίαστοι, είναι η πληροφόρηση για τις επιδιώξεις του συγκεκριμένου ισλαμικού ρεύματος και η  γνώση των τεχνικών διεισδύσεως και της τακτικής της παραπλανήσεως που ακολουθεί για να αποκοιμίσει τους Έλληνες αρμόδιους και μη. Οι επικίνδυνες πλέον διαστάσεις αυτού του φαινομένου στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και τα πρόδρομα σήματα για μεγέθυνση του προβλήματος στη ανοργάνωτη χώρα μας θα αναφερθούν σε επόμενα τεύχη των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ.

Μέρος 2ο : "ΤΖΙΧΑΝΤ - Με δόλο και εξαπάτηση"

Υπότιτλος : "Η Απαρατήρητη φάση της ισλαμικής διεισδύσεως"

Στο τελευταίο  τμήμα του άρθρου για την «Σαρία και το Τζιχάντ στη Δύση» του προηγούμενου τεύχους («Τα προβλήματα για την Ελλάδα και ο κίνδυνος για την Εθνική Ασφάλεια»), είχαμε αναφερθεί στην γενική άγνοια που επικρατεί στην Ελλάδα  για τις επιδιώξεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας(Μ.Α.) και των τεχνικών διεισδύσεως και της τακτικής της παραπλανήσεως που ακολουθεί για να αποκοιμίσει τους Έλληνες, οι οποίοι αγνοούν ακόμη  την επικίνδυνη πλέον φάση στην οποία έχουν περιέλθει οι χώρες της Ευρώπης και οι ΗΠΑ από την ανοχή τα προηγούμενα χρόνια της δράσεως της Μ.Α.

Σκοπός του παρόντος και άλλων άρθρων που θα ακολουθήσουν, είναι η ενημέρωση για τις παραπάνω τεχνικές και η ευαισθητοποίηση του κοινού, των κυβερνητικών υπηρεσιών και κυρίως της Εκκλησίας, προκειμένου να διαφοροποιήσουν την οπτική υπό την οποία εξετάζουν θέματα  όπως  η παρουσία πλήθους μουσουλμάνων στην χώρα, ο νόμος για την ιθαγένεια,  το ισλαμικό τέμενος, ο μεγάλος αριθμός των άτυπων τζαμιών και κυρίως ο τεράστιος πλέον αριθμός των ενώσεων και συλλόγων των εν Ελλάδι ευρισκομένων μουσουλμάνων.

Ο λόγος για την αναφορά στις παραπάνω  τακτικές του Ισλάμ είναι το γεγονός ότι οι αρχές πληροφοριών και ασφαλείας κάθε χώρας ασχολούνται κατά απόλυτη προτεραιότητα, αν όχι και αποκλειστικώς, με το  Τζιχάντ στην βίαιη μορφή του (τρομοκρατία) και καθόλου με αυτό που η Μ.Α. αποκαλεί «πολιτισμικό Τζιχάντ», αυτό που είχαμε αναφέρει στο προηγούμενο άρθρο ως την προ-βίαιη  μορφή του Τζιχάντ. Το παράδοξο εν προκειμένω είναι ότι, σύμφωνα με την ιδεολογία των οπαδών της Σαρία, η προ-βίαιη μορφή του  Τζιχάντ είναι όχι μόνο αναπόσπαστο μέρος του Τζιχάντ αλλά και κυρίαρχο στοιχείο του.

Το θέμα του πολιτισμικού Τζιχάντ αποτέλεσε το αντικείμενο τμήματος  μίας εντυπωσιακής μελέτης του αμερικανικού Κέντρου για Πολιτική Ασφάλεια (Center for Security Policy) για την απειλή που θέτει η Σαρία για την ασφάλεια των ΗΠΑ, υπό την έννοια του προσδιορισμού του ως τμήμα της προσπάθειας καθορισμού του εχθρικού δόγματος.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ-ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Κατά την Σαρία, αναφέρει η μελέτη, το προ-βίαιο Τζιχάντ θεωρείται, ως προελέχθη, αναπόσπαστο και δη κυρίαρχο στοιχείο του Τζιχάντ και είναι  τουλάχιστον το ίδιο υποχρεωτικό για τους οπαδούς της Σαρία, με το βίαιο Τζιχάντ. Τέτοιες μορφές του μη βίαιου  Τζιχάντ, είναι φυσικό να θεωρούνται μετριοπαθείς και ως εκ τούτου να διαφεύγουν της προσοχής των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας, όχι γιατί η Μ.Α. παραιτήθηκε της προσφυγής στη βία για λόγους αρχής, αλλά διότι αυτή η βάση της προετοιμασίας του «πεδίου της μάχης» πραγματοποιείται καλύτερα με κρυφά και υπόγεια μέσα, εξ ου και το αποκαλούν κρυφό και αθέατο Τζιχάντ (Stealth Jihad).

Στην ουσία, το πολιτισμικό Τζιχάντ είναι μία μορφή πολιτικού και ψυχολογικού πολέμου, αναφέρει η μελέτη, η οποία περιλαμβάνει μία πολυεπίπεδη εκστρατεία πολιτιστικής ανατροπής της χώρας-στόχου, την διάβρωση και επηρεασμό της  ηγεσίας της, επιχειρήσεις ασκήσεως επηρεασμού της κοινής γνώμης, προπαγάνδα και άλλα σχετικά μέσα, με σκοπό την βαθμιαία ενστάλαξη και εισαγωγή των αρχών της Σαρία στις Δυτικές κοινωνίες.

Πηγές για το πολιτισμικό Τζιχάντ υπάρχουν πολλές, με κορυφαία την περίπτωση ενός εγγράφου το οποίο παρουσιάσθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο σε μεγάλη δίκη μουσουλμάνων στις ΗΠΑ το 2008 και συγκεκριμένως στην υπόθεση των «ΗΠΑ εναντίον του Ιδρύματος των Ιερών Τόπων (Holy Land Foundation) ως χρηματοδότη της τρομοκρατίας». Το έγγραφο (σ.σ.: υπάρχει στο διαδίκτυο) με τίτλο «Επεξηγηματικό Μνημόνιο για τoν Γενικό Στρατηγικό Σκοπό του Ομίλου» (Εxplanatory Memorandum: On the Overall Strategic Goal of the Group), εγράφη το 1991 από τον Μοχάμεντ Ακράμ, ανώτερο στέλεχος της Χαμάς στις ΗΠΑ και μέλος του Δ.Σ. της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Β. Αμερική.

Το Μνημόνιο εξηγεί ότι το Ισλαμικό Κίνημα (Islamic Movement) που οργάνωσε η Μ.Α. στις ΗΠΑ είναι μία διαδικασία εγκαταστάσεως, υπό την έννοια του εποικισμού (settlement process), στις  ΗΠΑ, με σκοπό, μετά την παγίωσή του εκεί, να αναλάβει την αποστολή ενός  μεγάλου Τζιχάντ, χαρακτηριζόμενου ως «πολιτισμικό Τζιχάντ», υπό την καθοδήγηση της Μ.Α. Συγκεκριμένως, το έγγραφο περιγράφει την διαδικασία εγκαταστάσεως, ως ένα μεγάλο Τζιχάντ για την κατάργηση και καταστροφή του Δυτικού πολιτισμού εκ των έσω και την υπονόμευση του άθλιου οίκου του από τα χέρια των ίδιων (των Δυτικών)  και τα χέρια των πιστών του Ισλάμ. Η Μ.Α., δηλαδή, βασίζεται, όπως αναφέρεται στο κείμενο, στους μη-μουσουλμάνους κατοίκους της Αμερικής να την βοηθήσουν -χωρίς να γνωρίζουν στην ουσία τι κάνουν- στην εκτέλεση της αποστολής της  για την καταστροφή της χώρας εκ των έσω.                                             

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ

Η Ντάουα (Dawa), το κάλεσμα στο Ισλάμ κατά τον ισλαμικό νόμο, το οποίο πρέπει να προηγηθεί  του Τζιχάντ, συχνά αγνοείται τελείως από τις υπηρεσίας ασφαλείας μίας χώρας, όπως και άλλες μη βίαιες εκδηλώσεις του πολιτισμικού Τζιχάντ. Ο λόγος είναι  ότι δραστηριότητες αυτού του τύπου «δεν σκοτώνουν», αλλά στοχεύουν «απλώς» στην υποταγή της χώρας στόχου με μέσα που δεν είναι εύκολα διακριτά.

Ο Γιουσούφ Αλ Καραντάουι (σ.σ.: Yusuf Al-Qaradawi, για όσους αρμόδιους και μη επιθυμούν να το ψάξουν καλύτερα), πνευματικός αρχηγός της Μ.Α., σε   συγκέντρωση της Ενώσεως Μουσουλμανικής Αραβικής Νεολαίας στο Τολέδο του Οχάιο το 1995, δήλωσε «Θα κατακτήσουμε την Ευρώπη, θα κατακτήσουμε την Αμερική! Όχι με το ξίφος, αλλά μέσω της ντάουα».   Ο αντικειμενικός στόχος, δηλαδή, του πολιτισμικού ή απόκρυφου (Stealth) Τζιχάντ είναι ο ίδιος με αυτόν του βίαιου Τζιχάντ: η υποταγή του Οίκου του Πολέμου ή Dar Al Harb, τουτέστιν του  μη μουσουλμανικού κόσμου, στη Σαρία ως τμήμα του Οίκου του Ισλάμ (Dar Al Islam).

Για το πόσο υλοποιήθηκε η δήλωση του Αλ- Καραντάουι για την κατάκτηση της Ευρώπης χωρίς το ξίφος, αλλά με την Ντάουα, λιγότερο από είκοσι χρόνια αργότερα,  προκύπτει εύκολα από μία απλή περιήγηση στο διαδίκτυο, αρχίζοντας από το Βέλγιο, ή Belgistan, όπως το αποκαλούν ήδη οι μουσουλμάνοι της χώρας και συνεχίζοντας με τους  κομπασμούς της ηγεσίας τους, π.χ. του  Ιμάμ Ιμράν, ο οποίος δηλώνει με προφανή αλαζονεία ότι η νίκη του Αλλάχ είναι πλέον πολύ κοντά και συγκεκριμένως μέχρι το 2030 (σε 17 χρόνια από σήμερα, δηλαδή), όταν οι μουσουλμάνοι θα είναι η πλειοψηφία στο Βέλγιο.

Για το κάλεσμα στον Αλλάχ που απευθύνει η Ντάουα προς μη μουσουλμάνους  χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα επικοινωνίας, από το διαδίκτυο, μέχρι φυλλάδια, μπροσούρες, e-mail, βιβλία, διανομή του Κορανίου, press-kits, βίντεο, τα πάντα.  

Στην Ελλάδα, με την οποία θα ασχοληθούμε επισταμένως στο τελευταίο άρθρο της σειράς, η Ντάουα και το πολιτισμικό Τζιχάντ έχουν απλωθεί από καιρό, όπως άλλωστε και ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ Ελλήνων που ήταν χριστιανοί. Για παράδειγμα, στον  Ιστότοπο Ιslamforgreeks.org μπορεί να βρει κανείς κάθε είδους πληροφορίες για το Ισλάμ, από άρθρα επιφανών απολογητών του και «διαφωτιστικά» κείμενα για το Ισλάμ, μέχρι και το ίδιο το Κοράνι. Ο πλέον δραστήριος προπαγανδιστής του Ισλάμ και  περιβόητος για την έντονη δράση του στον προσηλυτισμό Ελλήνων, είναι ο Αχμάντ Ελντίν (ένας ευτραφής  Έλληνας με γενειάδα παντού, πλην άνωθεν του άνω χείλους - δεν μας εξηγεί γιατί για να μας φύγει και η απορία;), ο οποίος εμφανίζει σε βίντεο  τους αφελείς Έλληνες που ασπάσθηκαν το Ισλάμ γιατί  πίστεψαν στα παραμύθια του περί των ειρηνικών σκοπών του Ισλάμ και των αγαθών της Σαρία. Αυτό που προφανώς δεν αναφέρει στους αφελείς που τον πιστεύουν είναι ότι προσήλυτοι στο Ισλάμ, ασπάζοντάς το, αναλαμβάνουν και την υποχρέωση, όπως  κάθε πιστός  μουσουλμάνος, να εξαπολύσει το Τζιχάντ όπου του πουν οι ηγέτες του, ακόμη και εναντίον της χώρας του (τα παραδείγματα Ευρωπαίων που ασπάσθηκαν το Ισλάμ, στην Αγγλία, Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία κλπ., και έλαβαν εν συνεχεία μέρος σε τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον των χωρών τους είναι άφθονα). 

ΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΑΤΗ ΩΣ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

Ο παραπάνω μεσότιτλος δεν είναι υπερβολή, ούτε αποτελεί πρόκληση για τους πιστούς μουσουλμάνους. Τουλάχιστον, όχι για την μέγιστη πλειοψηφία τους που παραμένει εκτός των ανατρεπτικών σχεδίων και της στρατηγικής της Μ.Α.

Και τούτο διότι, σύμφωνα με την Σαρία, το να πει κανείς ψέματα δεν είναι μόνο επιτρεπτό αλλά και υποχρεωτικό για κάθε μουσουλμάνο κάτω από ορισμένες συνθήκες.  Η Σαρία, μάλιστα, απαιτεί από τους οπαδούς της, να λένε ψέματα όπου  αυτό κρίνεται επωφελές στις επαφές τους με τους απίστους, η υποταγή των οποίων στο Ισλάμ αποτελεί υποχρέωση που επιβάλλει το Κοράνι.

Στο κλασικό έργο του 14^ου αιώνα για το  Ισλάμ που αναφέραμε στο προηγούμενο τεύχος (Η εξάρτηση του ταξιδιώτη- Reliance of the traveler) μπορεί κανείς να βρει τμήματα όπως το «Ψέμα»  και «Επιτρεπόμενα Ψέματα», με ένα από αυτά να αναφέρει: «Αυτό είναι μία σαφής δήλωση ότι το να ψεύδεται κανείς είναι σε ορισμένες συνθήκες επιτρεπτό, όταν επιδιώκεται  συγκεκριμένο συμφέρον. Όταν είναι δυνατόν να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός με το ψέμα και όχι λέγοντας την αλήθεια, είναι επιτρεπτό να ψεύδεται κανείς, εάν ο σκοπός για τον οποίο γίνεται αυτό είναι επιτρεπτός».

Το θέμα του ψεύδους ως δικαιολογημένη, ηθικώς, υποχρέωση που προβλέπει η Σαρία, έχει όμως και συνέχεια, την γνωστή από το αραβικό της όνομα Taqiyya, η οποία συνοπτικώς περιγράφεται ως χρησιμοποίηση του ψεύδους για το καλό του Ισλάμ. Η Τaqiyya, κατά τον  ισλαμικό νόμο, είναι μία έννοια η οποία σημαίνει απάτη -ή προσπάθεια να μη φαίνεται κάτι σαν αυτό που είναι- και εφαρμόζεται ιδιαίτερα απέναντι στους απίστους.    

Η Τaqiyya βασίζεται στους στίχους του Κορανίου 3:28 και 16: 106 καθώς επίσης και σε χαντίθ και νομικές ερμηνείες οι οποίες επιτρέπουν το ψέμα και ενθαρρύνουν προφύλαξη μέσω παραπλανήσεως ως μέσων για απόκρυψη της αληθούς θρησκείας του πιστού σε καιρούς διώξεων, ή για λόγους εξαπατήσεως του αντιπάλου κατά την διάρκεια διεισδύσεως σε εχθρικό στρατόπεδο (ξένη χώρα). Σύμφωνα με το έγκυρο αραβικό κείμενο για το θέμα «Η Taqiyya (εξαπάτηση) είναι θεμελιώδους σημασίας στο Ισλάμ. Πρακτικά, κάθε ισλαμική σέκτα, συμφωνεί με αυτήν και την χρησιμοποιεί. Μπορούμε να πάμε τόσο μακριά ώστε ότι η πρακτική της Τaqiyya είναι το κύριο ρεύμα στο  Ισλάμ  και ότι οι λίγες σέκτες που δεν την εφαρμόζουν, αποκλίνουν από το Ισλάμ. Η Taqiyya είναι πολύ σημαντική στην Ισλαμική πολιτική, ειδικά στην σύγχρονη εποχή».

Κατά τον William Gawthorp, έγκυρο μελετητή της Τaqiyya, «η απόκρυψη των “πιστεύω” κάποιου, των πεποιθήσεων, ιδεών, αισθημάτων, της  γνώμης και της στρατηγικής του σε περίοδο επικείμενου κινδύνου, είναι επιτρεπτή για την σωτηρία του από σωματική και πνευματική βία. Η Taqiyya χρησιμοποιείται από τους μουσουλμάνους  από τον 7^ο αιώνα προκειμένου να προκαλέσει σύγχυση και διαίρεση στον εχθρό. Ένα χαρακτηριστικό της  είναι η ικανότητα να εκπέμπει  δύο μηνύματα, ένα για τους πιστούς και ένα για τους άπιστους, το οποίο (τελευταίο) αρνείται ότι το έστειλε αν και  εστάλη και ελήφθη από τους άπιστους».

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΔΙΓΛΩΣΣΙΑΣ

Ένα κλασικό παράδειγμα της διγλωσσίας της Σαρία μέσω της ως άνω τεχνικής, αποτελεί η περίπτωση του πνευματικού ηγέτη της Μ.Α. Γιουσούφ Αλ-Καραντάουι, ο οποίος έγραψε στην σαουδική εφημερίδα Saudi Gazette, στις 11 Ιουνίου 2010, ότι αποδοχή του κοσμικού κράτους σημαίνει εγκατάλειψη της Σαρία, άρνηση της θείας καθοδηγήσεως και απόρριψη των ναμάτων του Αλλάχ. Για αυτό τον λόγο, το κάλεσμα στον κοσμικό χαρακτήρα του  κράτους σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς είναι αθεϊσμός και  απόρριψη του Ισλάμ». ‘Εξι χρόνια πριν, είχε δηλώσει στο Κατάρ ότι «Υπάρχουν αυτοί που ισχυρίζονται ότι η Δημοκρατία είναι η κυριαρχία του λαού. Εμείς, όμως, θέλουμε την κυριαρχία του Αλλάχ».

Τέτοια μηνύματα όμως δεν δίνει σε άλλα ακροατήρια, όταν αυτό δεν εξυπηρετεί τους πραγματικούς του σκοπούς. Για παράδειγμα, σε συνέντευξή του στην αιγυπτιακή εφημερίδα Al Shorouk, τον Ιανουάριο του 2010, κρίνοντας ότι αυτό θα ωφελούσε τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο, εξύμνησε την Δημοκρατία, ως μέσο για την εκδίωξη του Χ. Μουμπάρακ (διώκτη της Μ.Α.) και την άνοδο των Αδελφών Μουσουλμάνων στην εξουσία. Το απόσπασμα είχε ως εξής: «Η Αίγυπτος δεν θα ανακτήσει το κύρος της, την ευημερία της και τον ρόλο της παρά μόνο όταν ανοίξει τα παράθυρα στην ελευθερία. Πρέπει να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες και να ανοίξει τον δρόμο σε νέα πρόσωπα και ανταγωνισμό, όπως επιβάλλει η πραγματική Δημοκρατία που αποτελεί την μόνη λύση και όχι η ψεύτικη Δημοκρατία». Ο ίδιος στην ιστοσελίδα της Μ.Α. Islamonline.net, η οποία γράφεται στην αγγλική και απευθύνεται σε δυτικά ακροατήρια, έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι η Σαρία στην πραγματικότητα αγκαλιάζει την Δημοκρατία: «Το Ισλάμ είναι υπέρ της Δημοκρατίας και παρέχει στον λαό το δικαίωμα να εκλέγει τις κυβερνήσεις του». Το τι πραγματικά εννοούσε δεν άργησε να φανεί λίγο μετά, όταν ο Μόρσι κατέλαβε την εξουσία και ξεκίνησε την ισλαμοποίηση της χώρας.

Το πρόβλημα της διγλωσσίας των μουσουλμάνων της Μ.Α. δεν έχει να κάνει όμως μόνο με μουσουλμανικές χώρες.  Το κύριο πρόβλημα εδώ είναι ότι η ίδια τεχνική εφαρμόζεται και σε προβλήματα του σημερινού κόσμου και σε επαφές τους με κράτη του Δυτικού κόσμου, όταν συζητούνται θέματα όπως  ο πλουραλισμός  των κοινωνιών, η κατανόηση μεταξύ τους και η συμφιλίωσή τους και κυρίως θέματα όπως, ο διαθρησκευτικός διάλογος, ο σεβασμός για η ανοχή του άλλου, στα οποία μάλιστα πρωτοστατούν εμφανιζόμενοι ως άκρως διαλλακτικοί, οπαδοί της ανεξιθρησκείας. Τούτο δε όταν την ίδια στιγμή, Σουνίτες,  Σιίτες, Σαλαφιστές και άλλοι  σφάζονται μεταξύ τους και όλοι μαζί σφάζουν τους Χριστιανούς και όποιον άλλον αλλόθρησκο θα έχει την τύχη να ζήσει  σε ένα κράτος όπως αυτό που έφτιαξαν στην Λιβύη, ή αυτό που σκοπεύουν να κάνουν στην Συρία.

Σε  ό,τι αφορά εμάς, καλό θα είναι όταν γίνεται συζήτηση στην τηλεόραση για το περίφημο τέμενος, το νεκροταφείο, τα προβλήματα με την ιθαγένεια και ό,τι άλλο στο μέλλον μετά βεβαιότητας  προκύψει, οι υπεύθυνοι και κυρίως οι αρμόδιες υπηρεσίες ασφαλείας να έχουν στο μυαλό τους την Taqiyya.

 Είναι δε ειρωνικό, ότι, πρώτο θύμα της Taqiyya είναι το αφελέστατο τμήμα της Αριστεράς που υποτίθεται ότι αποτελείται από σκεπτόμενα άτομα (ο Γ. Καμίνης εξαιρείται ως ειδική περίπτωση), το οποίο υποστηρίζει κάθε τους αίτημα χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για το τεράστιο  θέμα που λέγεται κατάκτηση της Δύσεως όχι με το ξίφος, αλλά με μέσα που μόνο σε συντομία αναφέραμε παραπάνω. Φυσικά και με το άφθονο χρήμα της Σαουδικής Αραβίας που χρηματοδοτεί τα πάντα.

Πηγή, Περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, http://www.epikaira.gr,

http://www.infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/08/2_8162.html#.UhEdsz_1y6M

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε !

Ἐπί τῇ συμπληρώσει 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ὑπογραφῆς τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων, οἱ ἀνά τήν Οἰκουμένην χριστιανοί, ἀναμιμνησκόμεθα μετ΄εὐγνωμοσύνης καί τῆς διατάξεως ἐκείνης, τοῦ Θεοστέπτου Βασιλέως καί Ἰσαποστόλου Ἁγίου Κωνσταντίνου, καθ΄ἥν, ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, καθιερώθη ὡς ἡμέρα ἀργίας, διά τούς ἐργαζομένους.
Αἰῶνας καί αἰῶνας διελθόντες ὑπό τό εὐλογημένον τοῦτο καθε-στώς, δυσάρεστον ἔκπληξιν προξενεῖ καί εἰς ἡμᾶς ἡ ταχεῖα προώθησις ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας Νομοθετήματος, δι΄ οὗ καταργεῖται ἡ ἰσχύουσα κατά τήν Κυριακήν, ἀργία τῶν ἐμπορικῶν καταστημάτων.
Ὅθεν, διά τοῦ παρόντος, αἰτούμεθα τήν ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ θέμα ἡμερησίας διατάξεως, τήν ἀργίαν τῆς Κυριακῆς, ὑπέρ τοῦ συμφέροντος τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας καί τῶν πατρώων Παραδόσεων τῆς φιλτάτης Πατρίδος ἡμῶν.
Ὡσαύτως, παρακαλοῦμεν διά τήν συζήτησιν εἰς τήν αὐτήν ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καί τῶν φλεγόντων θεμάτων τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί τῶν Μεταμοσχεύσεων ὀργάνων, ἅτινα χρονίζουν.
Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ ἀσπαζόμενοι Ὑμετέραν Σεπτήν Δεξιάν, διατελοῦμεν.
Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

† Ὁ Γλυφάδας, Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης
Π Α Υ Λ Ο Σ ὁ Α΄

Ο Αύγουστος για τoν Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγίας, καθώς θυμάται και τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών, που αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο.
Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με τον δυνατόν καλύτερο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό.
Κατά τον συναξαριστή, τη μετάσταση της Παναγίας ανήγγειλε στην ίδια ο Άγγελος τρεις μέρες πριν την πραγμάτωσή της. Εκείνη με χαρά δέχτηκε το άγγελμα αφού θα συναντούσε τον πολυαγαπημένο και μονάκριβο γιο της στην Άνω Ιερουσαλήμ, στη θριαμβεύουσα Εκκλησία Του.
«Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το επίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαροϊ την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα τα προς ταφήν επιτήδεια».
Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ'οιμωγής ωλοφύροντο». Η Παναγία τις διαβεβαίωσε πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά την μετάσταση. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου. Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου.
Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης. Η Παναγία είναι η Μάνα η δικήμας και του έθνους μας.

Ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του.
Εκκλησίες της βρίσκονται πολυάριθμες σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο, ιδιαίτερα το νησιωτικό, ορισμένες δε, όπου υπάρχουν θαυματουργικές εικόνες της, αποτελούν πανελλήνια θρησκευτικά προσκυνήματα, όπως η Παναγία της Τήνου.
Η ομορφιά της Παναγίας
Είναι συγκλονιστική η "Κοίμηση της Θεοτόκου", στη βυζαντινή αγιογραφία, όπου φαίνεται να κοιμάται η Παναγία με τη γαλήνη απλωμένη στη μορφή της σε απόλυτη εναρμόνιση με την ψυχική της ομορφιά. Μια ομορφιά που διακρίνει κατεξοχήν την Παναγία με την "ωραιότητα της παρθενίας" της και το "υπέρλαμπρον το της αγνείας" της.
Αυτή η ομορφιά που θα γίνει ακόμα πιο αισθητή τη βραδιά του Δεκαπενταύγουστου, κατά τη μεγάλη γιορτή της "Πλατυτέρας των Ουρανών" που θα λάμψει αυτή τη νύχτα στον ουρανό, σκορπίζοντας το γαλάζιό της φως παντού πάνω στη γη.
Παναγία – Προσωνυμία της Θεοτόκου Μαρίας, από τον 3ο αιώνα ως την αγιώτατη από όλους τους αγίους.
Στον ελληνικό λαό η επωνυμία Παναγία έχει καθιερωθεί ως η συνηθέστερη επίκληση της Θεοτόκου, η οποία συνδυάζεται πολλές φορές και με άλλες προσωνυμίες προς την Κεχαριτωμένη Βασίλισσα του Κόσμου.
Οι επωνυμίες προς τη Θεοτόκο προέρχονται από διάφορες αιτίες:
α) Από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεως της Παναγίας: Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Γαλατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα κ.α.
β) από ιδιότητες της Παναγίας: Ελεούσα, Κυρία, Μεγαλόχαρη, Σωτήρα, Βοήθεια, Οδηγήτρια, Φανερωμένη κ.α.
γ) από την παλαιότητα της εικόνας της: Μαυριώτισσα, Μαχαιρωμένη, Γερόντισσα κ.α.
δ) από τον τρόπο εύρεσης της εικόνας της ή από θαύμα της: Θεοσκέπαστη, Σπηλαιώτισσα, Τρυπητή, Πλατανιώτισσα, Πορταϊτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Φιδού κ.α.
ε) από τον τόπο προέλευσης της εικόνας της: Σουμελά, Αθηνιώτισσα, Πολίτισσα, Χρυσοκαστριώτισσα κ.α.
στ) από ιδιάζοντα χαρίσματά της: Αμπελακιώτισσα, Δαμάσια, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα, Υψηλή κ.α.
ζ) από τον κτήτορα του ναού της: Λυκοδήμου, Καλιγού, Περλιγού, Στεφάνα κ.α.
η) από το χρόνο του εορτασμού της ή από την εποχή των αγροτικών εργασιών με τις οποίες συμπίπτει η εορτή της:Φλεβαριανή, Μεσπορίτισσα, Πολυσπορίτισσα, Ακαθή (εκ του Ακάθιστου Ύμνου) κ.α.
Η Παναγία της Σιάτιστας
Ιδιαίτερα επιβλητικός και γραφικός είναι ο γιορτασμός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου στη Σιάτιστα.
Στο μοναστήρι αυτό εκατοντάδες πιστοί από όλη την Δυτική Μακεδονία προσκυνούν κάθε χρόνο την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που
χρονολογείται από το 1603. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων Σιατιστινών οι οποίοι με τα στολισμένα άλογα τους κατεβαίνουν στο μοναστήρι της Παναγίας και ύστερα επιστρέφουν στη Σιάτιστα όπου και γίνεται μεγαλοπρεπής η υποδοχή τους από τις αρχές και το λαό.

Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της τουρκοκρατίας όταν το πανηγύρι του μοναστηριού στις15 Αυγούστου έδινε την ευκαιρία στους κατοίκους της περιοχής να ζήσουν μια μέρα ελευθερίας.
Οι αδούλωτοι Σιατιστινοί τότε έβρισκαν την ευκαιρία, έφιπποι, με στολισμένα τα άλογα τους κάτω από τα μάτια των Τούρκων, να δείξουν την λεβεντιά τους και να διατρανώσουν την ελπίδα για την αποτίναξη του ζυγού της δουλείας.

Παναγία Σουμελά: Το σύμβολο της ποντιακής πίστης
Μια ιστορία, μια παράδοση και ένας θρύλος αγκαλιάζουν το σύμβολο του Πόντου, την Παναγία Σουμελά. Ο Νεόφυτος Καυσικαλυβίτης μας πληροφορεί ότι ο Ευαγγελιστής Λουκάς χάραξε τη μορφή της Παναγίας πάνω σε ξύλο. Την εικόνα της Σουμελά, έφερε στην Αθήνα, μετά το θάνατο του Λουκά, ο μαθητής του Ανανίας και την τοποθέτησαν σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Για αυτό το λόγο, αρχικά είχε ονομαστεί ως η Παναγία η Αθηνιώτισσα.
Στο τέλος του 4ου αιώνα (380- 386) ιδρύθηκε στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο (κατά κόσμο Βασίλειος και Σωτήρχος, θείος και ανιψιός, κάτοικοι και οι δυο Αθηνών).
Η παράδοση λεει ότι οι μοναχοί, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Παναγίας, ακολούθησαν την πορεία της εικόνας της που πέταξε ως τον Πόντο. Πέρασαν από τα Μετέωρα, τη Χαλκιδική και από την παραλία της μονής Βατοπεδίου, ένας άγνωστος τους πήρε με το καράβι του και τους πήγε ως τη Μαρώνεια. Από κει, πεζοπορώντας πέρασαν τη Ραιδεστό, έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη και με ένα πλοιάριο πήγαν στην Τραπεζούντα.
Εκεί, τους εμφανίσθηκε και πάλι η Παναγία, πληροφορώντας τους ότι η εικόνα της προπορεύεται στο όρος Μελά. Συνέχισαν αγόγγυστα το ταξίδι τους.
Με πυξίδα τον Πυξίτη ποταμό, ανηφόρησαν προς το όρος Μελά. Εκεί, βρέθηκαν μπροστά σε μια σπηλιά από την είσοδο της οποίας παρατήρησαν μια χρυσαφένια λάμψη. Ήταν το φως της Εικόνας της Αθηνιώτισσας.
Γονατιστοί και δακρυσμένοι, ευχαρίστησαν την Παναγία και της υποσχέθηκαν ότι στο σημείο, θα χτίσουν προς τιμήν της ναό.
Με μοναδικά εφόδια την πίστη, την επιμονή και την εργατικότητα, οι δυο ερημίτες μοναχοί, κατόρθωσαν να χτίσουν την εκκλησία της Σουμελιώτισσας, σκαλιστή μέσα στο βουνό. Από τότε έγινε γνωστή ως ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ (Εις του Μελά-στου Μελά-Σουμελά).
Μέχρι το 1922, υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης, το καταφύγιο και ο εμψυχωτής των ποντίων. Υπήρξε επίσης ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες διατήρησης της ελληνικής γλώσσας και ταυτότητας, καθώς και της αναζωπύρωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των πιστών.
Ο αναπάντεχος ξεριζωμός, ερήμωσε μαζί με τον αλησμόνητο Πόντο και τη Βίγλα της Σουμελιώτισσας. Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν, και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης προς την τουρκική κυβέρνηση του Ισμέντ Ινονού.
Από το 1952, αρχίζει μια νέα περίοδος. Η ελλαδική ιστορία της Παναγίας Σουμελά.
Από το 1952 που χτίστηκε ο ναός, η Εικόνα θρονιάστηκε στο νέο της θρόνο. Σκοπός της ανέγερσης της Μονής δεν ήταν η ίδρυση στον ελλαδικό χώρο, ακόμη ενός μοναστηριού, αλλά η ανέγερση ενός προσκυνήματος που θα αποτελούσε σύμβολο και φάρο.
Παναγία της Εκατονταπυλιανής
Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικία, πρωτεύουσα της νήσου Πάρου.
Yπάρχουν δύο ονομασίες γι' αυτό το ναό: " Καταπολιανή " και " Εκατονταπυλιανή ".
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, επικρατούσε η άποψη ότι το πραγματικό όνομα του ναού είναι το πρώτο, και τούτο γιατί βρισκόταν "κατά την πόλιν", προς το μέρος δηλαδή

της αρχαίας πόλης, και ότι το δεύτερο είναι δημιούργημα των λογίων του 17ου αιώνα, που θέλησαν να δώσουν μ' αυτό περισσότερη μεγαλοπρέπεια στο ναό. Νεώτερες όμως έρευνες στις πηγές απέδειξαν ότι και οι δύο αυτές ονομασίες είναι σύγχρονες και βρίσκονταν σε παράλληλη χρήση από τα μέσα του 16ου αιώνα. Σήμερα η επίσημη ονομασία του ναού είναι Εκατονταπυλιανή.
Η παράδοση που διασώζεται μέχρι σήμερα σχετικά με την ονομασία Εκατονταπυλιανή έχει ως εξής: "Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη"...
Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής. Η πρώτη μας πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα του πρώτου χριστιανού αυτοκράτορα Κων/νου του Μεγάλου, πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό , ήλθε με το πλοίο της στην Πάρο. Κοντά στο λιμάνι, στη θέση που βρίσκεται η Εκατονταπυλιανή, υπήρχε τότε ένας μικρός ναός. Σ' αυτό το ναό προσευχήθηκε κι έκανε ένα τάμα:
Αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, να κτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό. Η προσευχή της εισακούστηκε, βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε αυτόν τον μεγαλόπρεπο ναό.
Μια άλλη παράδοση αναφέρει ότι η Αγ. Ελένη δεν πρόφτασε να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της. Έδωσε όμως εντολή στον γιο της, τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, ο οποίος πραγματοποίησε το τάμα της μητέρας του, κτίζοντας αυτόν το ναό.
Τα φίδια της Κεφαλονιάς
Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, συναντάμε την εκκλησία της Κοιμήσεως.
Εκεί κάθε Δεκαπενταύγουστο συμβαίνει κάτι περίεργο και θαυμαστό. Από την εορτή της Μεταμορφώσεως εμφανίζονται μέσα κι έξω από τον ναό φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».
Στο μέρος αυτό, λεει η μνήμη του λαού, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς , μεγάλο και πλούσιο. Το έζωναν τείχη ψηλά και στην καρδιά του το υπηρετούσαν πολλές καλόγριες. Φθονερό και πεινασμένο το μάτι του πειρατή και κουρσάρου που θέριζε το Ιόνιο , έβαλε σκοπό να γυμνώσει το μοναστήρι.
Στον αγώνα της λευτεριάς και στο κράτημα της πίστης οι καλόγριες δεν το παρέδωσαν... Μη μπορώντας όμως να κάνουν αλλιώς, αφού ο αγώνας των όπλων και της βολής έλλειπε, όταν κυκλώθηκαν από τις πύρινες γλώσσες της φωτιάς των επιδρομέων, συγκεντρώθηκαν όλες τριγύρω από την Αγία Τράπεζα για μια τελευταία έκκληση προς το Θείο, για την ύστατη προσευχή σωτηρίας!
Κύκλος πίστης, κύκλος χρόνου, κύκλος Γιορτής, ζήτησαν από την Παναγιά Προστάτη τους να τις κάνει πουλιά ή φίδια, να φύγουν, να πετάξουν, τα σώματά τους αγνά και αμόλυντα να μείνουν...
Έτσι σαν φίδια Ιερά πλέον γυρίζουν και δίνουν το παρόν, ελέγχουν την πίστη και παρακολουθούν την ορθή πορεία μας στο δρόμο που αυτές χάραξαν, εκεί στην Παναγία την Φιδούσα στο Μαρκόπουλο.

Όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν κι αυτά, και την παραμονή της Κοιμήσεως αυξάνονται υπερβολικά. Από που βγαίνουν, αλλά και που κρύβονται μετά την εορτή, κανείς δεν γνωρίζει. Παραμένει ένα μυστήριο.
Την ώρα του εσπερινού κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα στους πιστούς, στα προσκυνητάρια και στα στασίδια, χωρίς να φοβούνται κανένα.
Φεύγοντας η 15η Αυγούστου, αναχωρούν και τα φίδια. Γερμανοί φυσιοδίφες τα εξέτασαν, αλλά δεν μπόρεσαν να τα κατατάξουν σε κανένα από τα γνωστά είδη.
Είναι γκρίζα, λεπτά, και δεν περνούν το μέτρο.
Όταν τα χαϊδεύεις, νιώθεις το δέρμα τους βελούδινο και βλέπεις δυο ματάκια σπινθηροβόλα. Στο πλατύ τους κεφάλι σχηματίζεται ένας μικρός σταυρός, καθώς επίσης και στην άκρη της λεπτής γλώσσας τους.
Αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940, καθώς και το 1953, οπότε δοκιμάσθηκε το νησί από τους σεισμούς.

Τὸ περιοδικὸ Time προωθεῖ τὴν ζωὴ χωρὶς παιδιά, ὡς τὸ ἰδανικό τῆς "καλῆς ζωῆς" γιὰ τὰ ζευγάρια

Ἡ οἰκογένεια δέχεται σήμερα μία ἀμείλικτη ἐπίθεση στὸν δυτικὸ κόσμο. (Καὶ ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα ἡ ὑπογεννητικότητα θεριεύει). Γιὰ δεκαετίες, ἡ βιομηχανία τοῦ θεάματος καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης ἀπεικονίζουν τὸ γάμο ὡς τὴν ὥρα «ποὺ ἡ διασκέδαση τελειώνει» καὶ ἐνθαρρύνουν τοὺς νέους νὰ ἀναβάλουν τὸ γάμο γιὰ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερο. Ἔτσι τώρα τὰ ποσοστὰ τῶν γάμων στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες εἶναι σὲ χαμηλὸ ρεκὸρ καὶ ἡ μέση ἡλικία γιὰ τὸν πρῶτο γάμο εἶναι σὲ ὑψηλὸ ρεκόρ. Ἐν τῷ μεταξύ, ἡ βιομηχανία τοῦ θεάματος καὶτα mainstream μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης σὲ μεγάλο βαθμὸ προωθοῦν τὴ φιλοσοφία ὅτι τὸ νὰ ἔχεις λιγότερα παιδιὰ εἶναι καλύτερα, καὶ διδάσκον τοὺς νέους ὅτι ἡ ἔκτρωση εἶναι μία πολὺ καλὴ ἐπιλογή, ἂν «προκύψει» μία ἀνεπιθύμητη ἐγκυμοσύνη. Ἡ ὅλη ἰδέα εἶναι ὅτι τὰ παιδιὰ θὰ σᾶς ἐμποδίσουν νὰ ἀπολαύσετε μία «ὑπέροχη ζωή».

Πάνω σὲ αὐτὴ τὴ φιλοσοφία βασίζεται ἕνα νέο ἄρθρο τοῦ περιοδικοῦ Time. Τὸ ἄρθρο ἔχει τίτλο “Τhe Childfree Life: When having it all means not having children”, δηλ. «Ἡ Ζωὴ Χωρὶς Παιδιά: Ὅταν τὸ νὰ τὰ ἔχεις ὅλα σημαίνει νὰ μὴν ἔχεις παιδιά», καὶ προωθεῖ ἀνοιχτὰ τὸ «ἄτεκνος lifestyle» ὡς τὸ μονοπάτι γιὰ τὴν καλὴ ζωὴ γιὰ τὰ νεαρὰ ζευγάρια. Ἔτσι ξεκινα τὸ ἄρθρο: 

«Ἕνα βράδυ, ὅταν ἦταν 14 ἐτῶν, ἡ Laura Scott ἔπλενε τὰ πιάτα στὴν κουζίνα μὲ τὴν μητέρα της ὅταν ἀποφάσισε ὅτι δὲν ἤθελε νὰ κάνει παιδί. Στὰ 26 της, ἡ Scott παντρεύτηκε καὶ περίμενε νὰ ἀλλάξει μυαλά. «Δὲν συνέβη ποτέ», λέει. «Καὶ συνειδητοποίησα ὅτι ἐπρόκειτο νὰ εἶναι μία χαρά». Τώρα 50 ἐτῶν, ἡ Scott εἶναι κάτι περισσότερο ἀπὸ ὡραία: αὐτὴ πλήρης. Καὶ δὲν εἶναι....

μόνη της. Τὸ ποσοστὸ γεννήσεων στὶς ΗΠΑ εἶναι τὸ χαμηλότερο ποὺ ἔχει καταγραφεῖ στὴν ἀμερικανικὴ ἱστορία. Ἀπὸ τὸ 2007 ἕως τὸ 2011, τὸ πιὸ πρόσφατο ἔτος γιὰ τὸ ὁποῖο ὑπάρχουν στοιχεῖα, τὸ ποσοστὸ γονιμότητας μειώθηκε 9%. Μία ἔκθεση τοῦ Pew Research τοῦ 2010, ἔδειξε ὄτι ἡ ἀτεκνία ἔχει αὐξηθεί σέ ὅλες τὶς φυλετικὲς καὶ ἐθνοτικὲς ὁμάδες, προσθέτοντας ὅτι περίπου 1 στὶς 5 Ἀμερικάνες γυναῖκες τελειώνουν τὴν ἀναπαραγωγικὴ ἡλικία, χωρὶς νὰ ἔχουν γίνει μητέρες, σὲ σύγκριση μὲ 1 στὶς 10 τὸ 1970».

Τὸ ἄρθρο συνεχίζει ἐπισημαίνοντας ὅτι τὸ μέσο κόστος τῆς ἀνατροφῆς ἑνὸς τέκνου ποὺ γεννήθηκε τὸ 2011 στὴν ἐνήλικη ζωὴ θὰ εἶναι περίπου 234,900 δολάρια, καὶ αὐτὸ δείχνει ὅτι οἱ γυναῖκες θὰ πρέπει νὰ τὸ σκεφτοῦν πολὺ πρὶν κάνουν μία τέτοια δέσμευση.

Καὶ τί συμβαίνει ὅταν μία γυναίκα μείνει ἔγκυος καὶ ἀποφασίζει ὅτι τὸ μεγάλωμα ἑνὸς παιδιοῦ θὰ καταστρέψει τὴν ζωή της;

Σύμφωνα μὲ τὴν βιομηχανία τοῦ θεάματος καὶ τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης, ἠ ᾶμβλωση εἶναι μία πολὺ ἁπλὴ ἀπάντηση σὲ αὐτὸ τὸ πρόβλημα.

Στὴν σημερινὴ Ἀμερική, οἱ ἀμβλώσεις στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία, γίνονται γιὰ λόγους εὐκολίας. Ἡ ἔκτρωση εἶναι οὐσιαστικὰ μία ἀνθρώπινη θυσία στὸν δικό μας ἐγωισμὸ καὶ ὑπάρχουν ἑκατομμύρια καὶ ἑκατομμύρια Ἀμερικανῶν ποὺ θὰ κάνουν τὰ πάντα γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν δολοφονία τῶν παιδιῶν τους.

Στὴν πραγματικότητα, τὸ πράγμα ἔχει ξεφύγει τόσο πολύ, ὥστε πολλοὶ «προοδευτικοὶ» στοχαστὲς θεωροῦν ὅτι ἡ ζωὴ δὲν μπορεῖ ἀκόμη καὶ νὰ ἀρχίσει κατὰ τὴν γέννηση, ἐκτὸς ἐὰν οἱ γονεῖς τὸ ἀποφασίσουν.

Πρόσφατο παράδειγμα ἡ παρουσιάστρια τοῦ MSNBC, Melissa Harris-Perry, ποῦ δήλωσε : 

«Πότε ξεκινᾶ ἡ ζωὴ (ἑνὸς παιδιοῦ); Θεωρῶ ὅτι ἡ ἀπάντηση ἐξαρτᾶται κατὰ ἕνα πολὺ μεγάλο βαθμὸ ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ αἰσθήματα τῶν γονέων. Εἶναι ἕνα ἰσχυρὸ συναίσθημα – ἀλλὰ δὲν συνιστᾶ ἐπιστήμη..», δήλωσε ἠ Harris-Perry αφήνοντας ἄναυδο τὸ κοινὸ στὶς 21 Ἰουλίου στὴν ἐκπομπὴ τῆς στο MSNBC.

Βέβαια, δὲν μένει ἁπλῶς σὲ «ἐναλλακτικὲς θεωρήσεις» - Παράλληλα ὑποστηρίζει μὲ θέρμη τὴν δολοφονία νεογέννητων μωρῶν (ὁ «ὅρος» ποὺ προσπαθοῦν νὰ... ἐπιβάλλουν γιὰ αὐτὴν τὴν ἀποτρόπαια καὶ ἀπάνθρωπη πράξη εἶναι ἔκτρωση μετά τὴν γέννηση (“post-birth abortion”), ἐνῶ παράλληλα ἐπιτίθεται κατὰ τῆς βιολογικῆς κανονικότητας καὶ ἐπιστήμης ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι ἕνα ζωντανὸ μωρὸ ποὺ ἀναπνέει, ἔχει καρδιακὸ παλμὸ καὶ φυσιολογικὴ ἐγκεφαλικὴ λειτουργία εἶναι ζωντανό, καὶ ὄχι νεκρό…

Ὅμως, οἱ ἀπάνθρωποι ὑποστηρικτὲς τῶν ἐκτρώσεων γίνονται ἀκόμη πιὸ προκλητικοὶ καὶ στυγεροί: ὑποστηρίζουν πλέον ὅτι εἶναι ἀπολύτως φυσιολογικὸ γιὰ τοὺς γονεῖς νὰ δολοφονοῦν τὰ παιδιὰ τους ἀκόμη καὶ στὴν ἡλικία τῶν 3 ἐτῶν..

Οἱ συγκεκριμένες ἀντιλήψεις, δείχνουν τὴν ἀπόλυτη διαστροφὴ τῶν ὑποστηρικτῶν τῶν ἐκτρώσεων, καὶ τὴν πλήρη ἀποστροφή τους στὴν ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς…

Ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἐμμονῆς μὲ τὸ ἐγώ μας καὶ τὸν «ὑπερπληθυσμό», ἡ αὔξηση τοῦ ἀμερικάνικου πληθυσμοῦ ἔχει πλέον πέσει κάτω ἀπὸ τὸν ρυθμὸ ἀντικατάστασης. Πρόσφατο άρθρο των Aaron Dykes και Melissa Melton λέει τὰ ἑξῆς...

Ἐν τῷ μεταξύ, οἱ περισσότερες δυτικὲς χῶρες ἀντιμετωπίζουν τώρα ἕνα “baby bust” (κάτι σὰν «χρεοκοπία μωρῶν» - φράση ἀντίθετη μὲ τὸ “baby boom”), μὲ τὴν αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ νὰ εἶναι πολὺ χαμηλότερα ἀπὸ τὸ ποσοστὸ ἀναπλήρωσης. Τὸ συνολικὸ ποσοστὸ γονιμότητας μειώθηκε σὲ 2,42 γεννήσεις τὸ 2011 (τὸ ποσοστὸ 2.1 εἶναι ἀναγκαῖο, στατιστικά, γιὰ τὴν ἀντικατάσταση ἢ τὴν ἰσορροπία τῶν γεννήσεων). Οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες δυτικὲς χῶρες, ἔχουν ἤδη πέσει κάτω ἀπὸ τὸ ποσοστὸ ἀναπλήρωσης, μὲ ρυθμὸ αὔξησης τοῦ πληθυσμοῦ τῆς τάξης τοῦ 0,9% καὶ πιὸ κάτω, ποὺ εἶναι ἀνεπαρκὴς γιὰ τὴν συνέχεια, ἡ ὁποία μὲ τὴ σειρὰ της ἐπηρεάζει τὶς δυνατότητες γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη.

Σήμερα κοιτάζουμε γύρω μας καὶ ἀναρωτιόμαστε ποῦ θὰ βροῦμε τὰ τρισεκατομμύρια δολάρια τῶν συνταξιοδοτικῶν παροχῶν ποὺ ἔχουμε ὑποσχεθεῖ στὶς γενιὲς τοῦ baby boom.

Λοιπόν, ἂν δὲν εἴχαμε κάνει ἔκτρωση σὲ πάνω ἀπὸ 50 ἑκατομμύρια μωρὰ ἀπὸ τότε ποὺ βγῆκε ἡ ἀπόφαση ‘Roe κατὰ Wade’ (ποὺ νομιμοποίησε τὶς ἐκτρώσεις), ἴσως θὰ εἴχαμε ἀρκετοὺς ἐργαζόμενους νὰ πληρώσουν τοὺς λογαριασμούς.

Τὴν ἴδια ὥρα τὰ ποσοστὰ γάμων στὶς ΗΠΑ γνωρίζουν πτώση ρεκὸρ ὅλων τῶν ἐποχῶν ...

Τὰ ποσοστὰ γάμων κυμάνθηκαν στὸ παρελθόν, μὲ βουτιὲς στὴν δεκαετία τοῦ 1930 καὶ τοῦ 1960, ἀλλὰ ἦταν σὲ σταθερὴ πτώση ἀπὸ τὸ 1970. Τώρα, οἱ ἐρευνητὲς ἀναφέρουν ὅτι τὰ ποσοστὰ γάμων ἔχουν πέσει σὲ νέα χαμηλὰ τῶν 31,1, ποὺ σημαίνει ὅτι ὑπάρχουν περίπου 31 γάμοι στὶς ΗΠΑ γιὰ κάθε 1.000 ἀνύπανδρες γυναῖκες,. Τὸ 1950, ὁ ἀριθμὸς ἦταν 90,2. Τὸ 1920, ἦταν 92,3.

Στὴν Ἀμερικὴ σήμερα, οἱ νέοι ἄνδρες καὶ νέες γυναῖκες ἔχουν διδαχθεῖ ὅτι πρέπει νὰ ἀναβάλουν τὸ γάμο μέχρι νὰ σπουδάσουν καὶ νὰ κάνουν καριέρα, ἐνῶ τὴν ἴδια ὥρα, ἐνθαρρύνονται νὰ υἱοθετήσουν τὴν «κουλτούρα τοῦ hookup» (περιστασιακὲς σχέσεις μόνο γιὰ σέξ).

Πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/08/time.html#more 

Σοκ και σίγουρα δέος ένιωθε ο Ελληνας επισκέπτης στη Νέα Υόρκη, όταν φτάνοντας στο Παγκόσμιο Κέντρο έβλεπε να υψώνεται ψηλά ένας ορθόδοξος ναός.

Ηταν ο Αγιος Νικόλαος, στη σκιά των Δίδυμων Πύργων που είχαν κατασκευάσει Ελληνες ναυτικοί και μετανάστες και καταστράφηκε από το ανηλεές τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου.

Το χώρο όπου έχει ήδη αρχίσει να οικοδομείται ξανά ο ναός του Αγίου Νικολάου, στον αριθμό 130 της οδού Λίμπερτι, στο περίφημο Ground Zero – Σημείο Μηδέν- θα επισκεφθεί ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη Νέα Υόρκη.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και η ελληνική κοινότητα έδωσαν αγώνα για να κατορθώσουν να οικοδομηθεί ξανά ο ναός και τα κατάφεραν.

Προηγουμένως πραγματοποιήθηκε τετράμηνη μελέτη μηχανικών με ανάθεση της Λιμενικής Αρχής και της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Η μελέτη διατείνεται πως η ανοικοδόμηση του Ναού θα μπορεί να πραγματοποιηθεί στο χώρο αυτό με μικρές μόνο προσαρμογές στο αρχικό σχέδιο και χωρίς να επηρεάσει το πρόγραμμα κατασκευής του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.

Αρχικά, ο ναός βρισκόταν και πάλι στην οδό Λίμπερτι, απέναντι από το Νότιο Πύργο του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Ήταν μάλιστα το μόνο κτίριο που καταστράφηκε από την επίθεση και δεν ανήκε στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Το κτίριο που στεγάστηκε ο ναός είχε κτιστεί το 1832. Το 1916, Ελληνες μετανάστες και ναυτικοί ήταν οι πρώτοι πιστοί στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου.

Σύμφωνα με μαρτυρία του πατέρα Ιωάννη Ρώμα που λειτουργούσε στον ναό από το 1972: «Το μικρό αυτό ναό που καταστράφηκε τελείως, τον είχε κτίσει μέσα στη δεύτερη δεκαετία του περασμένου αιώνα, μία ομάδα Ελλήνων ναυτικών και μεταναστών, χωρίς χρήματα και χωρίς να μιλούν τη γλώσσα, αλλά με πίστη και αγάπη για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Σ' ένα δωμάτιο κοιμόντουσαν δώδεκα άτομα ώστε να μπορέσουν να μαζέψουν χρήματα και το 1916, αγόρασαν το κτίριο για 25 χιλιάδες δολάρια».

Λειτουργίες άρχισαν να τελούνται το 1922.

Ο ναός είχε μήκος 17,07 μέτρα, πλάτος 6,71 μέτρα και ύψος 10,67 μέτρα και βεβαίως φαινόταν μικροσκοπικό μπροστά στους 110 ορόφους των Δίδυμων Πύργων, που "σηκώθηκαν" το 1972 και το 1973. Ανάμεσα στα πολυτιμότερα αντικείμενα που είχε ο ναός στην κατοχή του ήταν κάποια μέρη από τα λείψανα του Αγίου Νικολάου, της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Σάββα, τα οποία είχαν δωριστεί στην εκκλησία από τον Νικόλαο τον Β, τον τελευταίο τσάρο της Ρωσίας.

Αυτά τα λείψανα έβγαιναν από τις οστεοθήκες τους μόνο στις εορτές των Αγίων, για προσκύνημα από τους πιστούς. Δυστυχώς μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου τα λείψανα χάθηκαν και δεν ξαναβρέθηκαν.

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/08/blog-post_9520.html

Το καλοκαίρι του 1992  στην Αμπχαζία (αυτόνομη δημοκρατία της Γεωργίας, πρωτεύουσα το Σοχούμι), με αφορμή την είσοδο Γεωργιανών στρατευμάτων, ξέσπασαν πολεμικές συγκρούσεις. Οι Έλληνες της περιοχής και οι περιουσίες τους βρέθηκαν στο έλεος των μαχών και των φανατικών παραστρατιωτικών ομάδων. Η Ελληνική Πολιτεία άρχισε να γίνεται δέκτης αιτημάτων για βοήθεια.

Τον Ιούνιο του 1993, η Υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού πραγματοποίησε περιοδεία στη Νότια Ρωσία, Γεωργία, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν. Η απόφαση για την παροχή βοήθειας είχε πλέον  παρθεί.

Το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου ’93, κλιμάκιο από την Ελληνική πρεσβεία της Μόσχας, το ΓΕΕΘΑ και το ΕΙΥΑΠΟΕ, βρέθηκε στο εμπόλεμο Σοχούμι για τη σχετική προετοιμασία. Το συνολικό κόστος της επιχείρησης υπολογίστηκε ότι θα ξεπερνούσε τις 100.000.000 δρχ.

Το καλοκαίρι του 1993, το Ε/Γ- Ο/Γ πλοίο "Viscountess" της εταιρείας MARLINES με πλοίαρχο τον Καπετάν Γιώργη Σαμιωτάκη που  εκτελούσε ταξίδια στη γραμμή Ελλάδα-Ιταλία ναυλώθηκε για μια άκρως απόρρητη επιχείρηση.  

Στο λιμάνι του  Πειραιά το "Viscountess" φόρτωσε ελληνική ανθρωπιστική βοήθεια. Στο πλοίο, εκτός από το κανονικό του πλήρωμα, επιβιβάστηκαν στελέχη του ΓΕΕΘΑ, αξιωματικός του Π.Ν, αξιωματικός του Λ.Σ, πεζοναύτες, βατραχάνθρωποι, και νοσηλευτικό προσωπικό από το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Επικεφαλής της επιχείρησης ήταν  ο αείμνηστος πλοίαρχος - τότε - του Πολεμικού Ναυτικού, Βασίλης Ντερτιλής. Προορισμός το  Σοχούμι

Ανήμερα της «Παναγίας», το πρωί της  15-8-1993, το "Viscountess" κατέπλευσε στο Σοχούμι. Εκφόρτωσε την ανθρωπιστική βοήθεια και αμέσως με τάξη αλλά και ταχύτητα επιβιβάστηκαν σε αυτό 1013 ομογενείς αφού προηγήθηκε προξενικός, τελωνειακός και αστυνομικός έλεγχος. Το βράδυ της ίδιας μέρας απέπλευσε για την Αλεξανδρούπολη.

Το πρωί της 17ης Αυγούστου του 1993,  με τον κατάπλου στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και την αποβίβαση των 1013 ομογενών, γράφτηκε ο επιτυχής επίλογος της επιχείρησης απεγκλωβισμού των Ελλήνων, από το εμπόλεμο Σοχούμι. Της επιχείρησης με την κωδική  ονομασία "ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟ  ΔΕΡΑΣ".

 ***

Στην Αλεξανδρούπολη, μετά την απόφαση για την υλοποίηση της επιχείρησης, λειτούργησαν υπηρεσίες του ΕΙΥΑΠΟΕ (Εθνικό Ίδρυμα Υποδοχής Απoκατάστασης Αποδήμων Παλιννοστούντων Ομογενών Ελλήνων) και υπήρξε έντονη κινητικότητα στις τοπικές αρχές.

Η Υφυπουργός Εξωτερικών κα Βιργινία Τσουδερού και ο Πρόεδρος του ΕΙΥΑΠΟΕ Γεώργιος Ιακώβου, συμμετείχαν σε συσκέψεις που γίνονταν στη Νομαρχία Έβρου (τότε στεγαζόταν στο παλαιό κτίριο της παραλιακής λεωφόρου).

Κατά τη διάρκεια του πλου από τον Πειραιά στο Σοχούμι και από Σοχούμι στην Αλεξανδρούπολη υπήρχε τακτική επαφή μεταξύ κλιμακίων κέντρου, πλοίου και Αλεξανδρούπολης και όλα εξελίχθηκαν ομαλά.

Στην Παλαγία, για τις ανάγκες των παλιννοστούντων,  μεταφέρθηκαν από την Καλαμάτα προκατασκευασμένοι οικίσκοι που είχαν χρησιμοποιήσει εκεί  οι σεισμόπληκτοι (1986).

Στο λιμάνι στήθηκε ένα πρόχειρο συγκρότημα τριών συνεχόμενων αποθηκών, τύπου «τολλ» (110 Χ 10 μ. κάθε μια,) για τις αναμενόμενες - υποτιθέμενες ανάγκες του διαβατηριακού και τελωνειακού ελέγχου. Οι αποθήκες αυτές δεν χρειάστηκαν και μετά από μερικά χρόνια κατεδαφίστηκαν γιατί εμπόδιζαν την ομαλή λειτουργία του λιμανιού.

***

Η επιχείρηση "Χρυσόμαλλο Δέρας" μεταδόθηκε από διεθνή ΜΜΕ, μπήκε στη διεθνή βιβλιογραφία και εξύψωσε το κύρος της Ελλάδας, στην Ομογένεια και στους Διεθνείς Οργανισμούς αφού λίγο αργότερα, στις 27 Σεπτεμβρίου 1993, το Σοχούμι καταλήφθηκε μέσα σε λουτρό αίματος από τους Αμπχάζιους.

***

1912 - 1918 διάλυση Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

1922 Μικρασιατική καταστροφή,

1989 διάλυση της ΕΣΣΔ,  

1992 - 1993 πολεμικές συγκρούσεις στη Γεωργία … Πρόσφυγες, Νεοπρόσφυγες, Μικρασιάτες, Παλιννοστούντες, Πόντιοι, Ελληνοπόντιοι… 

        Σε όποια χρονική περίοδο κι αν αναφερθείς, όποια λέξη κι αν χρησιμοποιήσεις, το νόημα και η ουσία είναι μια :

Σκληρή και πολλαπλή δοκιμασία  για το ελληνικό γένος.

        Είκοσι χρόνια μετά την τέταρτη δοκιμασία των Ποντίων αδελφών να ευχηθούμε να μην υπάρξει άλλη.

Αλεξανδρούπολη Αύγουστος  2013

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ  ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος Λ,Σ (ε.α)

Περί τῆς Ἑρμηνείας τῶν Νόμων καί ἄλλων τινῶν

Κάθε ἄνθρωπος μέ κλασσική παιδεία, ἔχει καί νομική καί οἰκονομική ἀντίληψη. Ἀλλοιῶς, δέν θά μποροῦσε νά ἔχῃ καί πολιτική ἀντίληψη.

Ὁ δέ πολύς λαός, ἄν καί πολλά ἀγνοεῖ, ὡστόσο ἔχει γνώμη βαρύνουσα –στά πλαίσια ὅσων ἐμπίπτουν στήν ἀντίληψή του - καί γιά τό δίκαιο καί γιά τήν οἰκονομία καί γιά τά πολιτικά θέματα. Γι' αὐτό καί ἀναγνωρίζεται κάθε ἐνήλικο μέλος του ὡς πολίτης καί ἔχει δικαίωμα ψήφου.

Μήν πιστεύετε λοιπόν ὅσους ὑποστηρίζουν ὅτι τά νομικά καί τά οἰκονομικά εἶναι μόνο ἤ κυρίως ὑπόθεση εἰδικῶν. Αὐτοί πού τά λέγουν αὐτά, ἔχουν καταστρέψει τόν κόσμο.

Διότι, εἶναι ὑποκριτικό νά ἀναγνωρίζονται στόν λαό καί στούς πολίτες πολιτικά δικαιώματα, καί νά τούς στερεῖται ἡ βαρύτητα τοῦ λόγου τους σέ νομικά καί οἰκονομικά θέματα. Τάχα, μέ τό πρόσχημα, ὅτι αὐτά εἶναι θέμα τῶν "εἰδικῶν". Τί εἰδικοί εἶναι αὐτοί πού ἀποκόπτονται ἀπό τόν κοινό νοῦ καί ἀπό τόν κοινό ἄνθρωπο; Καί τί εἶναι δηλαδή ὁ πολίτης, ὑλικό γιά βαρόμετρα δημοσκοπήσεων καί ἁπλός ἀχθοφόρος τῆς ψήφου του; Ἄλλο εἶναι τό ὅτι ὁρισμένοι θά ἤθελαν νά τόν καταντήσουν ἔτσι, καί ἄλλο εἶναι ἡ φύση τῶν πραγμάτων.

Κατά την φύση τῶν πραγμάτων, στην Δημοκρατία τοὐλάχιστον, ὅλοι ἔχουν λόγο γιά ὅλα, καί ὁ λόγος τους μετράει καί πρέπει νά λαμβάνεται σοβαρά ὑπ' ὄψιν. Ὄχι ὁ λόγος ἐλεγχομένων ΜΜΕ. Ὅχι μόνο τί θέλουν οἱ ἰσχυροί. Ὄχι πρῶτα, τί ὠφελεῖ τούς λίγους καί κατέχοντας τήν ἐξουσία, οἰκονομική καί πολιτική. Ὄχι μόνο τί θέλουν οἱ "εἰδικοί ἐπιστήμονες" αὐτῶν.

Ὅλοι οἱ στρατευμένοι σέ συμφέροντα ἤ ἰδεολογίες ἐπιστήμονες, εἶναι ἀπατεῶνες καί ψευδο-ἐπιστήμονες. Τέτοιοι εἶναι καί οἱ "οἰκονομολόγοι" πού πρεσβεύουν ὡς θρησκεία τίς ἰδωτικές μόνον ἐπενδύσεις. Ἐξ ἴσου μέ αὐτούς πού πρεσβεύουν ὡς θρησκεία τίς δημόσιες μόνον ἐπενδύσεις.

Ἀπατεῶνες καί ψευδο-ἐπιστήμονες εἶναι καί οἱ νομικοί πού σοῦ λύνουν ὅλα τά θέματα μέ βάση τί λέει τό γράμμα τοῦ νόμου, ἑρμηνευόμενο κατά τό δοκοῦν καί ὅπως θέλουν οἱ κρατοῦντες, ἡ βούληση φανερή καί ὑπόγεια τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ νομοθέτη της - χωρίς ἱστορική ἐμβάθυνση στόν λόγο τῆς ρυθμίσεως, χωρίς στάθμιση τῶν παραμέτρων ἀπό ἄδικους νόμους, ἀπό ἀντίστροφους νόμους, ἀπό παρενέργειες τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης ἑρμηνείας στήν πραγματικότητα. Σημαία τους τό γράμμα τοῦ νόμου καί τό δημόσιο συμφέρον κατά τα κομματικῶς ἤ ἐπιχειρηματικῶς κρατοῦντα καί ..."γαία πυρί μιχθείτω!". Πάντα "κυβερνητικοί" καί πειθήνιοι στίς ἀδικίες. Γιά να διαιρεῖται ἡ κοινωνία σέ "τέκνα ὑπαλλήλων" καί σέ "τέκνα ὀργῆς".

Ἀπατεῶνες καί ψευδο-ἐπιστήμονες εἶναι καί οἱ νομικοί πού σέ συνταγματικά θέματα στηρίζουν τίς ἑρμηνεῖες τους μόνο στό ἀπολυτοποιημένο ἄτομο, τί θέλει, πῶς τό ἐξέφρασε, κλπ. Ὅσες πληροφορίες καί ἄν εἶναι σέ θέση νά συνδυάσουν, δέν εἶναι ἐπιστήμονες, εἶναι "μπακάληδες".

Μέ ἕνα λόγο ὅποιος ἀντί τῆς ἐρεύνης τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, ὅπως τήν ἔπλασε ὁ Θεός καί ὅπως τήν κατάντησε ὁ ἄνθρωπος, στηρίζεται σέ προκατασκευασμένα θεωρητικά ἀξιώματα καί σέ σχολαστικές ἐξυπνάδες, ὄχι μόνο δέν ἐνεργεῖ ἐπιστημονικά ἀλλά εἶναι καί ἐπικίνδυνιος.

Ἄν ἦταν πολιτικός μηχανικός θά ἔπεφταν τά γεφύρια του. θά πλημμύριζαν τά ἀντιπλημμυρικά ἔργα του, καί θά κείτονταν σάν βομβαρδισμένες οἱ πολυκατοικίες του. Θά ἀκούγαμε τόν γδοῦπο καί τά πλάτς, θά ἀντικρύζαμε τίς προσπάθειες τῶν πνιγομένων, θά σκοντάφταμε στα ἐρείπια, καί θά βλέπαμε τήν τύφλα του. Ἀλλά, δυστυχῶς, εἶναι "οἰκονομολόγος", εἶναι "νομικός" , εἶναι "πολιτικός", καί καταρρέουν ἐξ αἰτίας τους καί ἡ ἐθνική οἰκονομία καί ἡ δικαιοσύνη στήν κοινωνία, καί ἡ ἐθνική πολιτική.

Οἰκτρό τό θέαμα ἀπό τά τσουνάμι πού ἐξαπολύουν κάθε τόσο κατά τῆς Κοινωνίας καί τῆς Πολιτείας, οἱ ψευδο-εἰδήμονες: Λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι, ἀτάκτως ἐρριμμένοι...

Αὐτοί οἱ ψευδο-εἰδήμονες θεωροῦν ὅτι ποτέ δέν φταῖνε γιά τίποτα, βέβαια σύμφωνα μέ ὅσα ξέρει ἡ τύφλα τους καί ἡ μέχρι ἀρρώστιας ἰδιοτέλειά τους. Διότι, κάθε ἀπατεῶνας ἀλλά καί κάθε νάρκισσος-ψυχοπαθής, ὅταν τοῦ θέτεις ἕνα ἐρώτημα πού τόν "στριμώχνει", δεν ἀναφέρεται σέ αὐτό γιά τό ὁποῖο τόν ἐρωτᾶς, ἀλλά σοῦ ἀπαντᾶ : "Μά, δέν μέ ἐμπιστεύεσαι;" Ὁ δέ προδότης, ἐρωτώμενος ἤ μή, προβάλλει ἀκόμη χειρότερα τό μοιραῖον τοῦ κακομαθημένου καί μηδέποτε ἐργασθέντος πραγματικά Ἀλκιβιάδου, προτύπου Περικλείου ἀνθρώπου "φιλοσοφοῦντος μετά μαλακίας" (μέ μαλθακότητα): "Ἐμπιστευθεῖτε με γιά νά σωθεῖτε!" – καί τούς κατέστρεψε.

Καλό εἶναι λοιπόν νά ἀκοῦνε προσεκτικά οἱ πολίτες τούς εἰδήμονες, "τούς ἐπαΐοντες", ὅπως σωστά ὑπεδείκνυε ὁ Σωκράτης, προκειμένου νά σχηματίζουν ἔγκυρη οἰκονομική, δικαιϊκή καί πολιτική κρίση ἀλλά καί ἐνεργῆ πολιτική βούληση. Ἀλλά, κακό εἶναι νά ἐφησυχάζουμε, ὅταν οἱ φερόμενοι ὡς εἰδήμονες, εἴτε ἐπιστήμονες εἴτε πολιτικοί, ἀπαντοῦν σέ συγκεκριμένα ἐρωτήματα καί σέ συγκεκριμένα διλήμματα μέ τήν ναρκισσιστική ψευδο-ἀφέλεια κάθε ἀπατεῶνα, ... καί κάθε προδότη: "Μά δέν μέ ἐμπιστεύεσθε; - Ἐμπιστευθεῖτε με γιά νά σωθεῖτε! ".

Οι αληθινά άγιοι αγωνίζονται να κρατούν πάντοτε το γνήσιο ταπεινό φρόνημα του τελώνη. Ποτέ δεν πίστευαν στην «αγιότητά τους και στα χαρίσματά τους». Και φυσικά, έστω κι αν ήταν φανερά κάποια χαρίσματα του Θεού στην ζωή τους, ποτέ δεν το διαφήμιζαν. Αντίθετα το έκρυβαν και πολλές φορές ζητούσαν από τον Θεό να τους αφαιρέσει από τον φόβο του πάθους της κενοδοξίας.

Το 1929 κοιμήθηκε ο Ρώσος Ομολογητής Αρχιεπίσκοπος  Άγιος Ιλαρίων Τρόϊτσκι.

Στον βίο του διαβάζουμε ότι ήταν «ορκισμένος εχθρός της υποκρισίας και κάθε είδους ευσεβισμού».

Κατά την διάρκεια της εξορίας του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν σε ομάδα εργασίας μαζί με άλλους εξόριστους κληρικούς. Όλοι είχαν καταλάβει ότι ο άγιος Ιλαρίων δεν επικροτούσε κάποιες συμπεριφορές, όπως «το να αποκαλείς τον εαυτό σου αμαρτωλό, το να κάνεις μακρές «ευσεβείς» συζητήσεις ή το να επιδεικνύεις την αυστηρότητα της ζωής σου…. Ακόμα περισσότερο το «να σκεφτείς για τον εαυτό σου κάτι περισσότερο από ό,τι είσαι στην πραγματικότητα».

Έφεραν κάποτε στην ομάδα τους έναν καινούργιο εξόριστο, που ήταν ηγούμενος.
Τον ρώτησε ο Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων.
- Γιατί σας συνέλαβαν;
- Τελούσα ακολουθίες στο σπίτι μου, όταν έκλεισαν το μοναστήρι, απάντησε ο ηγούμενος. Μαζευόταν κόσμος  και γίνονταν θαύματα.
- Ά! έτσι; Ώστε γίνονταν «θαύματα»; Και πόσα χρόνια σας έριξαν εξορία;
- Τρία χρόνια.
- Μμμ! Λίγα είναι! Για τα « θαύματα»  έπρεπε να σας ρίξουν περισσότερα! Η σοβιετική εξουσία δεν πρόσεξε….

Και καταλήγει ο βιογράφος του Αγίου Ιλαρίωνα, μητροπολίτης Ιωάνης Σνίτσεφ.

«Είναι αυτονόητο ότι, το να μιλάς  για «θαύματα» που γίνονται με τις δικές σου προσευχές, είναι κάτι περισσότερο από αναίδεια».

Πηγή: Αρχιεπίσκοπος Ιλαρίων Τρόϊσκι.Εκδ.ΑΘΩΣ-ΣΤΑΜΟΥΛΗ, μετάφραση πρωτ.Ιωάννη Φωτόπουλου, http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/08/blog-post_2996.html#more

Ἡ Παναγία ἀποτελεῖ τὴν συγκλονιστικότερη ἀνθρώπινη παρουσία στὴν ἱστορία. Oἱ ὑμνογράφοι καὶ θεολόγοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν διστάζουν συγκρίνοντάς την μὲ τοὺς ἀγγέλους νὰ προκρίνουν τὸ δικό της ἅγιο πρόσωπο. Tὴν προσφωνοῦν ὡς «τιμιωτέραν τῶν Xερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Πράγματι ἡ Παναγία ἔχει μία μοναδικότητα. Πρῶτο· εἶναι ὁ μεγαλύτερος εὐεργέτης τῆς ἀνθρωπότητος. Δι΄ αὐτῆς ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση Tου ο Θεάνθρωπος Kύριος καὶ κατέστη δυνατή γιὰ κάθε ἄνθρωπο ἡ κοινωνία μαζί Tου. Δεύτερο· εἶναι τὸ ἐγγύτερο πρὸς τὸν Θεὸ πλάσμα μὲ τὴν μεγαλύτερη παρρησία πρὸς Aὐτόν: «πολλὰ γὰρ ἰσχύει δέησις Mητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου». Tρίτο· εἶναι ὅμως καὶ τὸ πλησιέστερο πρὸς τὸν καθένα μας πρόσωπο. Eἶναι πιὸ κοντά μας ἀπὸ τοὺς στενότερους συγγενεῖς μας, εἶναι πιὸ πλησίον μας καὶ ἀπὸ τὸν φύλακα ἄγγελό μας, εἶναι πιὸ μάννα καὶ ἀπὸ την μητέρα μας. Ἡ Παναγία ἐπίσης συνδέει τὸ πρόσωπό της μὲ τὸ μεγαλύτερο θαῦμα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου· τὴν θεία ἐνανθρώπηση.

Tέλος, ἡ Παναγία, ὡς Mητέρα τοῦ Θεοῦ, μᾶς εἰσάγει στὸ μεγαλύτερο μυστήριο γιὰ τὸ ὁποῖο «ἀπορεῖ πᾶσα κτίσις εὐφημεῖν πρὸς ἀξίαν, ἰλιγγιᾷ δὲ νοῦς» καθὼς ἀναλογίζεται τὸ πῶς μέσα ἀπὸ τὴν πύλη τοῦ θεομητορικοῦ σώματος ὁ Kύριος καὶ Θεός μας εἰσέρχεται στὴν ἱστορία καὶ τὸν κόσμο Tου «ἐν δούλου μορφῇ».

Aὐτά τὰ πέντε διακριτικὰ γνωρίσματα προσδιορίζουν καὶ πέντε ἐσωτερικὰ βιώματα ποὺ γεννιοῦνται ἀπὸ τὴν κοινωνία μας μαζί της. Ἡ σχέση μας αὐτὴ προξενεῖ τὴν βαθύτερη εὐγνωμοσύνη ποὺ μπορεῖ νὰ νοιώσει ἄνθρωπος γι΄ αὐτό καὶ δὲν χορταίνουμε νὰ τὴν εὐχαριστοῦμε καὶ δοξολογοῦμε. Προξενεῖ ἐπίσης τὴν σταθερότερη ἐμπιστοσύνη, αὐτὴν ποὺ μᾶς κάνει νὰ προσφεύγουμε στὴ βοήθειά της ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ πιὸ δύσκολα προβλήματά μας: «οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοὶ κατῃσχυμένος ἀπὸ σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ΄ αἰτεῖται τὴν χάριν καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως». Ἀλλά αἰσθανόμαστε καὶ τὴν πιὸ γλυκιὰ ζεστασιὰ καὶ τὴν βαθύτερη παρηγοριὰ μαζί της. Γι΄ αὐτό καὶ μεταξὺ τῶν ὀνομάτων ποὺ τῆς προσδίδουμε συγκαταλέγονται καὶ αὐτὰ τῆς «Παραμυθίας», τῆς «Παρηγορήτριας», τῆς «Γλυκοφιλούσας». Mεγάλοι θεολόγοι Πατέρες, ὅπως ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Ἅγιος Nικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἐκφράζουν τὸ δέος καὶ τὸν θαυμασμὸ τῆς Ἐκκλησίας μὲ μοναδικῆς συλλήψεως ὕμνους καὶ δογματικὲς διατυπώσεις σὲ μιά προσπάθεια εὐγνώμονα καὶ δοξολογικά νὰ βάλουν σὲ λόγια τὸ θαῦμα τῆς παρθενίας της. Tέλος, κάθε προσευχή πρός τὴν Mητέρα τοῦ Θεοῦ προικίζει τὸ ἐσωτερικό μας μὲ τὸν ἐντονότερο φωτισμό ποὺ μπορεῖ νὰ καταυγάσει τὴν ἀνθρώπινη ψυχή.

Εὔχομαι νὰ δώσει ὁ Θεὸς νὰ ὑπάρχει οὐσιαστικὴ καρποφορία στὴν προσευχὴ καὶ ἡ Παναγία καὶ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὶς ἀνάγκες, τὶς θλίψεις, τοὺς πόνους, τὶς καθημερινὲς δυσκολίες, κυρίως ὅμως ν᾿ ἀποτελέσει γιὰ τὸν καθένα αὐτὸ τὸ μυστικὸ πρότυπο τῆς ἐν χάριτι καὶ ἐν πνεύματι ἄλλης ζωῆς.

Αὔγουστος  2013