ΕΙΝΑΙ ανησυχητικό το φαινόμενο οι μεγαλόσχημοι κληρικοί της εκκλησίας της Ελλάδος να τηρούν ανεκτική στάση απέναντι στους αιρετικούς, παπικούς κα προτεστάντες, κα να συμφωνούν με τους οικουμενιστές, οι οποίοι ως κύριο - και μοναδικό θα έλεγα- έργο της ζωής τους έχουν την ένωση της Ορθοδοξίας με ετερόδοξους, μια ένωση χωρίς μετάνοια εκ μέρους των αιρετικών, χωρίς απάρνηση των δοξασιών τους και χωρίς καθαρές προθέσεις.
Ο οικουμενισμός στοχεύει στην ένωση των «εκκλησιών», ενώ φαίνεται από παντού ότι είναι αδύνατη, εκτός και αν οι πρωτεργάτες του εννοούν ένωση την υποταγή στον πάπα, ο οποίος είναι εγκόσμιος άρχοντας, βαθύτατα αλλοτριωμένος πνευματικά. Ένωση της Ορθοδοξίας με τους αιρετικούς δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Όσο και να αγωνίζονται οι οικουμενιστές του Φαναρίου και της διασποράς, αλλά και οι περισσότεροι μητροπολίτες της πατρίδας μας με την ένοχη σιωπή τους.
Κοινή αίσθηση είναι ότι οι οικουμενιστές δεν έχουν πνευματική ευαισθησία, ούτε και ανησυχούν για την απομάκρυνση του λαού από το θέλημα του Θεού. Μένουν στους θρόνους τους, σαν κοσμικοί άρχοντες, ζουν αριστοκρατικά και απεργάζονται την καταστροφή της Ορθοδοξίας! Βέβαια, δεν θα το πετύχουν αυτό ποτέ. Προκαλούν όμως κλυδωνισμό στην εκκλησία και πλήττουν την ενότητα των πιστών.
Το έργο των οικουμενιστών μοιάζει σε πολλά σημεία με εκείνο των αντίχριστων και αθέων, οι οποίοι πολεμούν την εκκλησία, χωρίς όμως να μπορούν να την διαλύσουν! Δεν είναι υπερβολικός ο λόγος μου. Δυστυχώς οι οικουμενιστές είναι αμετανόητοι -όπως και οι αιρετικοί- και απειλούν τους Ορθόδοξους, γιατί αντιδρούν στα ολέθρια σχέδιά τους. Αποτολμούν τα πάντα. Είναι αποκαλυπτική η τακτική του οικουμενικού πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου και της συνόδου του απένατι στους Αγιορείτες πατέρες που διαφωνούν δημοσίως με τον οικουμενισμό και διακόπτουν τη μνημόνευσή του. Υψώνει πάντα τη δαμόκλειο σπάθη της απομόνωσης ή και απομάκρυνσής τους από το Άγιον Όρος! Ειναι επίσης προκλητική η αφωνία των αρχιερέων της ημιαυτόνομης εκκλησίας της Κρήτης απέναντι στις οικουμενιστικές δραστηριότητες του πατριαρχείου. Δυστυχώς, χάθηκε η διαφημιζόμενη κρητική λεβεντιά και η παρρησία! Αλλά και στη διασπορά, ο φόβος είναι μόνιμη κατάσταση στους αρχιερείς και κανείς δεν τολμά να διατυπώσει την παραμικρή διαφωνία. Δυστυχώς το οικουμενικό πατριαρχείο διατηρεί την ενότητα δια της απειλής και βίας!
Η εκκλησία, που καυχάται για το συνοδικό της σύστημα, στην πραγματικότητα στενάζει από το στυγνό οικουμενιστικό σύστημα. Έχουμε χάσει την παρρησία, γεμίσαμε απόγνωση κα κινδυνεύουμε να χάσουμε το φως της πίστεως. Παντού χειροκροτήματα, δουλικές υποκλίσεις, χαμόγελα και εμετικές εκδηλώσεις, που δεν έχουν καμιά σχέση με την αληθινή ευσέβεια και το μαρτυρικό φρόνημα της εκκλησίας. Όλα αυτά εξ αιτίας των επίμονων και τυφλών οικουμενιστών! Μας περιμένουν δύσκολες μέρες. Ο εχθρός είναι εντός των τειχών. Οι επιθέσεις είναι από μέσα και όχι από έξω.
Εάν δεν υπήρχε ο οικουμενισμός, το έργο της εκκλησίας θα ήταν μεγαλύτερο, ουσιαστικότερο κα αποτελεσματικότερο. Η πίστη θα απέδιδε πολλούς καρπούς. Η Ορθοδοξία θα έλαμπε, θα συγκινούσε και θα προκαλούσε πνευματική αφύπνιση σ΄ αυτούς που την εγκατέλειψαν ή δεν τη γνώρισαν ποτέ. Τότε θα φαίνονταν οι μεγάλες διαφορές με τις άλλες «εκκλησίες» και η αγιότητα θα καθοδηγούσε τους καλοπροαίρετους. Όλοι θα έβλεπαν ότι ο πάπας εμπαίζει τους λαούς χρησιμοποιώντας χωρίς φόβο Θεού την πίστη, τους οδηγεί σε εγκόσμιους λειμώνες και όχι στη βασιλεία των ουρανών. Θα διαπίστωναν επίσης την απομάκρυνση των προτεσταντών από τη διδασκαλία του Χριστού και την περιπλάνησή τους σε σκοτεινούς δρόμους, γεγονός που δημιουργεί αγεφύρωτο χάσμα και κόβει κάθε ελπίδα προσέγγισης και επικοινωνίας. Οι προτεστάντες δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε μεταξύ τους. Πολύ περισσότερο με τους Ορθόδοξους. Είναι ματαιοπονία κάθε προσπάθεια διαλόγου μαζί τους. Μοιάζει με την προσπάθεια να θέλει κάποιος να ισορροπήσει ένα κώνο με την κορυφή προς τα κάτω. Οι οικουμενιστές όμως βλέπουν καλή προαίρεση στους προτεστάντες και έχουν την ψευδαίσθηση ότι στήθηκαν οι γέφυρες και μηδενίστηκαν οι αποστάσεις! Μας διαβεβαιώνει και ο ίδιος ο Πατριάρχης!
Ευχή των Ορθόδοξων χριστιανών είναι να εγκαταλείψει το Φανάρι τον οικουμενισμό και να αρχίσει να εργάζεται για τη δόξα της Ορθοδοξίας. Οι μεγαλόσχημοι κληρικοί του ας μη συχνάζουν στις αυλές των αιρετικών, για να μη δημιουργούνται ψεύτικες εντυπώσεις στο λαό. Αν όμως η συμπάθειά τους προς αυτούς είναι μεγάλη και δεν μπορούν να ζήσουν δίχως αυτούς, ας μετακομίσουν εκεί, για να ηρεμήσουν οι ίδιοι και να ησυχάσουμε και εμείς. Δεν θα νιώσουμε και μεγάλο κενό από την απουσία τους. Εμείς θα συνεχίσουμε την ιερή μας αποστολή και θα διδάσκουμε ότι μόνο στην Ορθοδοξία υπάρχει σωτηρία. Θα τονίζουμε επίσης ότι μπορούν να επιστρέψουν στην εκκλησία απαρνούμενοι τις αιρετικές τους θέσεις.
Από τους ετερόδοξους δεν πρέπει να περιμένουμε καμιά βοήθεια. Οι υποσχέσεις τους ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν. Το σχέδιό τους ήταν πάντα η άλωση της Ορθοδοξίας. Αυτό το ξεχνουν οι Φαναριώτες, οι οποίοι ξανοίγονται στους αιρετικούς κα περιμένουν τη συμπαράστασή τους. Είναι σαν να περιμένουν στοργική συμπεριφορά προς ένα κοπάδι πρόβατα από μια αγέλη λύκων! Μα δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται; Δεν θυμουνται τα «κατορθώματα» των σταυροφόρων; Δεν υποψιάζονται τη δολιότητα των παπικών και των προτεσταντών; Επιτέλους, εάν εκείνοι έχασαν την όρασή τους και λησμόνησαν την ιστορία, εμείς δεν θα τους ακολουθήσουμε. Ας πάνε μόνοι τους στο γκρεμό. Δική τους η επιλογή, δική τους και η ευθύνη. Εμείς δεν θα γίνουμε αναβάτες στα αφηνιασμένα άλογα του οικουμενισμού, ούτε θα συνεργήσουμε σ΄ οποιαδήποτε υποκριτική και κοσμική συμπεριφορά. Η προκλητική τους στάση απέναντι στους αιρετικούς στην πραγματικότητα υψώνει τοίχο απομόνωσής τους από το Ορθόδοξο πλήρωμα. Είναι τραγωδία που οι πνευματικοί μας πατέρες, δηλ. οι πατριάρχες, οι αρχιεπίσκοποι κα οι μητροπολίτες, αδιαφορούν μπροστά στην αγωνία του απλού και άδολου λαού, που προκαλείται από τις οικουμενιστικές τους δραστηριότητες. Γι΄ αυτό οι πιστοί στρέφονται στους ενάρετους γέροντες, οι οποίοι, ενώ δεν έχουν ανώτερη θέση στην εκκλησία, αποτελούν το στήριγμά τους. Είναι το πνευματικό αλεξικέραυνο, που προφυλάσσει από τους αιρετικούς. Το γεγονός αυτό δεν μας αφήνει να απογοητευθούμε. Ο Θεός έχει αναθέσει σ’ αυτούς το ιερό έργο της σωτηρίας μας. Αυτοί πηδαλιουχούν το καράβι της εκκλησίας, ματαιώνουν τα σχέδια των οικουμενιστών και αντικρούουν τις θεωρίες των αιρετικών. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι μια απλή διδαχή ενός ενάρετου ανθρώπου έχει πολύ μεγαλύτερη αποδοχή και αποτελεσματικότητα από όση έχουν τα βαθυστόχαστα κα σοφιστικά κείμενα των φημισμένων θεολόγων, οι οποίοι υστερούν στην πνευματικότητα και ο λαός δεν τους εμπιστεύεται.
Η παναίρεση του οικουμενισμού πρέπει συνεχώς να καταπολεμείται από τους Ορθόδοξους και όταν ακόμα οι μεγαλόσχημοι οικουμενιστές υψώνουν την «ποιμαντική» τους ράβδο…
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 31.03.2017, Ακτίνες
