Άγγελος σφάζει όσους δεν είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με τέτοιες εικόνες «εκβιάζει» η Οργάνωση των ΜτΙ τους οπαδούς της, για να μην την εγκαταλείψουν. (Από το έντυπο της Οργάνωσης των ΜτΙ «Αποκάλυψη» σελ. 154)
Για να καταλάβουμε καλύτερα τις μαρτυρίες πρώην Μαρτύρων του Ιεχωβά που ακολουθούν, είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι ο τρόπος ζωής των μελών αυτής της αίρεσης διαφέρει ουσιαστικά από των υπολοίπων ανθρώπων και όχι με θετικό τρόπο, όπως πιστεύουν οι ίδιοι. Η ζωή των Μαρτύρων του Ιεχωβά, πνευματική, επαγγελματική, προσωπική και κοινωνική ταυτίζεται απόλυτα με την αιρετική θρησκεία τους. Εργάζονται με ομόπιστους τους και νοικιάζουν σπίτια από ομόπιστους τους. Στηρίζουν ο ένας τον άλλον στην οικονομική τους δραστηριότητα, π.χ. αν κάποιος «αδελφός» έχει φούρνο, οι υπόλοιποι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα πάνε από εκεί να ψωνίσουν. Πάνω από όλα, περνούν υπερβολικά πολλές ώρες μαζί: υποχρεωτικά πρέπει να παρακολουθήσουν τις εβδομαδιαίες συναθροίσεις, που αγγίζουν συνολικά σχεδόν τις 7 ώρες. Χωρισμένοι σε ζευγάρια ή και περισσότεροι, ανάλογα την περίπτωση, κάνουν το εβδομαδιαίο «έργο αγρού». Παρακολουθούν τη «βραδιά οικογενειακής λατρείας», που πολλές φορές δεν περιορίζεται στην πυρηνική οικογένεια, αλλά συγγενείς και νεοεισαχθέντες στην Οργάνωση προσκαλούνται να συμμετάσχουν. Συχνά συγκεντρώνονται σε σπίτια, για να διαβάσουν τα κείμενα στα έντυπα της Σκοπιάς, που θα μελετήσουν την επόμενη μέρα στη συνάθροισή τους. Επιπλέον, υποχρεώνονται από την Οργάνωση ως απόδειξη της χριστιανικής αγάπης που έχουν μεταξύ τους, να διοργανώνουν στα σπίτια τους κοινωνικού χαρακτήρα συνεστιάσεις, στις οποίες προσκαλούνται κατά καιρούς «ποιμένες», «περιοδεύοντες επίσκοποι», «επίσκοποι περιοχής». Το γεγονός ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι μια μικρή μειοψηφία (υπάρχουν περιπτώσεις που τοπικές «εκκλησίες» αποτελούνται από 5-10 άτομα) και τους απαγορεύει η Σκοπιά να έχουν την οποιαδήποτε επαφή με μη Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθιστά αυτόν τον τρόπο ζωής ακόμη πιο απολυταρχικό. Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι αν κάποιος θελήσει να αποχωρήσει από αυτή τη σέκτα, χάνει τη ζωή του λόγω της αντισυνταγματικής Αποκοπής...
Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι η εικόνα του Χριστού που έχει περάσει η Σκοπιά στους οπαδούς της και προσωπικά θεωρώ από τις πιο βλάσφημες διδασκαλίες, που έχει αναπτύξει αίρεση: ο Άρχοντας της Ειρήνης παρουσιάζεται στις εκδόσεις της Σκοπιάς ως σφαγέας της ανθρωπότητας. Είναι η στιγμή που ο Χριστός θα επιστρέψει για να σκοτώσει όλους όσους δεν ανήκουν στη Σκοπιά, δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας. Ιδιαίτερα τα παιδάκια των Μαρτύρων του Ιεχωβά υποφέρουν από αυτή τη βλασφημία, αφού νιώθουν τρόμο για το Χριστό. Και όταν οι γονείς τους με τη βοήθεια του Θεού επιστρέψουν στην Αγία Εκκλησία, τα παιδιά χρειάζονται ιδιαίτερη στήριξη, που ξεπερνάει τα όρια της θεολογίας, για να αποβάλουν το φόβο για τον Κύριό μας και να σταματήσουν να Τον βλέπουν ως τον μελλοντικό εκτελεστή τους. Καταλαβαίνουμε πως όταν κάποιος εγκαταλείπει μια αίρεση δεν αποβάλει αυτόματα και όσα έχει μάθει στους κόλπους της, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για παιδιά!
Οι μαρτυρίες που ακολουθούν είναι από πρώην Μάρτυρες του Ιεχωβά που έχουν επιστρέψει στην Αγία Καθολική Εκκλησία. Παρόλο που οι αδελφοί μας είναι Γάλλοι, η ανωνυμία τους είναι απαραίτητη (τα ονόματα είναι ψευδώνυμα), καθώς αρκετοί από αυτούς είτε δεν έχουν εγκαταλείψει επίσημα τη Σκοπιά είτε έχουν μέλη της οικογένειάς τους, που παραμένουν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ελπίζω άλλωστε να έδειξα με τα εισαγωγικά σχόλια ότι η αποχώρηση από τη Σκοπιά είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα με πολλαπλές επιπτώσεις. Χάρηκαν όμως πολύ για την ευκαιρία που τους δίνεται να μιλήσουν για αυτές τις δυσκολίες σε αδέλφια τους Χριστιανούς και έτσι να προειδοποιήσουν υποψήφια θύματα να μείνουν μακριά από τη σέκτα και να ενθαρρύνουν όσους βρίσκονται στο δύσκολο δρόμο της αποχώρησης. Εάν κάποιος από τους αναγνώστες αφήσει μήνυμα για αυτούς τους ανθρώπους στα σχόλια, να είστε βέβαιοι ότι θα μεταφερθεί. Αποφώνησα και μετέφρασα στα ελληνικά τις ιστορίες τους, κάνοντας μια μικρή επεξεργασία, για να είναι πιο ωραίος ο γραπτός λόγος. Επίσης, έχω προσθέσει κάποιες υποσημειώσεις για την καλύτερη κατανόηση των όσων λέγονται.
Ζόρζ, 53 ετών
«Ήταν το 1982, όταν λόγω της δουλειάς μου έπρεπε να φύγω από το Παρίσι και να εγκατασταθώ για ένα χρόνο σχεδόν στη νότια Γαλλία. Χτιζόταν ένα ξενοδοχείο, σήμερα πια δεν υπάρχει, και εγώ είχα καταφέρει να βρω δουλειά στο εργοτάξιο, με τη μεσολάβηση ενός «αδελφού» (το λέει κάπως ειρωνικά). Η γυναίκα μου «δεν ήταν στην αλήθεια», εγώ εντάχθηκα μετά το γάμο μας και οι άλλοι Μάρτυρες του Ιεχωβά έκαναν ότι μπορούσαν για να της κάνουν επίδειξη αγάπης προς εμένα. Τέλος πάντων, ας μην κουράζω τον κόσμο, το γεγονός είναι ότι χρειαζόμουν οπωσδήποτε δουλειά, έστω και αν αυτό σήμαινε ότι θα βρισκόμουν μακριά από τη γυναίκα μου και την κόρη μου, που τότε ήταν λίγων μηνών. Για να μειώσω τα έξοδα διαμονής, έμενα σε ένα κοντινό χωριουδάκι. Εκεί κοντά δεν υπήρχε τότε κάποια Αίθουσα Βασιλείας και θυμάμαι ότι τηλεφωνούσα την ώρα των συναθροίσεων για να τους ακούω. Φυσικά, οι «ποιμένες» με είχαν βομβαρδίσει με προειδοποιήσεις για τον κόσμο του Σατανά και πως πρέπει να προσέχω τώρα που θα είμαι «χωρίς στοργικούς αδελφούς» και «να βαδίζω με την Οργάνωση ως το τέλος». Τότε ακόμη δεν είχε κοπάσει το σκάνδαλο από την «προφητεία» του 1975[1], αν και εγώ ήμουν από το 1979 και μετά Μάρτυρας του Ιεχωβά και η Σκοπιά έκανε το παν να αναπληρώσει και να διατηρήσει τα μέλη της. Είχαν δίκιο να φοβούνται όμως οι «ποιμένες» μου, γιατί σε αυτό το ασήμαντο χωριουδάκι ένιωσα την πρώτη μου αμφισβήτηση για τη Σκοπιά. Αν δεν είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν μπορείς ούτε να φανταστείς την απέχθεια και το μίσος που σου καλλιεργεί η Οργάνωση για τον κλήρο της Εκκλησίας. Αποκαλούν τους ιερείς αντίχριστους (κάνει το σταυρό του), σου λένε ότι δεν έχουν διαβάσει ποτέ την αγία Γραφή, ότι φοβούνται να μιλήσουν με Μάρτυρες του Ιεχωβά, για να μη φανεί η άγνοιά τους, ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το χρήμα και πολλά άλλα. Ο ηλικιωμένος ιερέας του χωριού όμως δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά. Αγαπούσε την εκκλησία του, νοιαζόταν για το ποίμνιό του, βοηθούσε τους συγχωριανούς του όπως μπορούσε, ακόμη και σε αγροτικές δουλειές, αν είχαν ανάγκη. Ακόμη και εμένα με χαιρετούσε, με ρωτούσε αν χρειαζόμουν βοήθεια που ήμουν μόνος μου, ακόμη και αφού του αποκάλυψα ότι είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ήταν μια ζωηρή αντίθεση με αυτό που με είχε κάνει η Σκοπιά να πιστέψω ότι είναι οι παπάδες. Όταν μου τηλεφώνησε ο «ποιμένας» μου να δει τι κάνω, δηλαδή μήπως είχα απομακρυνθεί από τη Σκοπιά, αυθόρμητα του είπα «ο παπάς εδώ δεν μοιάζει με τους άλλους παπάδες», όχι ότι είχα γνωρίσει κανέναν άλλον, απλά δεχόμουν ό,τι μου έλεγε η Οργάνωση. Ακόμη θυμάμαι τις φωνές που μου έβαλε, ότι αμφιβάλλω για τον Ιεχωβά, ότι δεν εκτιμώ τις ευλογίες Του αφού ο Ιεχωβά μου βρήκε δουλειά, με απειλούσε δηλαδή με τη δουλειά μου, που ήξερε πόσο χρειαζόμουν, να προσέχω γιατί έχω αρχίσει να παρασύρομαι από τον κόσμο του Σατανά και πολλά άλλα. Εγώ είχα μείνει άφωνος. Όταν συνήλθα από το σοκ, ήταν σαν να άναψε μια λάμπα στο κεφάλι μου. Σκέφτηκα «γιατί να θυμώσει έτσι ο αδελφός Ματέο; τι πειράζει να πούμε ότι και κάποιος παπάς της Βαβυλώνας της Μεγάλης[2] (κάνει πάλι το σταυρό του) είναι καλός άνθρωπος;». Και τότε η Αειπαρθένος Μαρία, γιατί μόνο με θαύμα μπορώ να εξηγήσω την ιδέα που είχα, μου έβαλε στο μυαλό τη σκέψη να ζητήσω από τον ιερέα να «συζητήσουμε με βάση την αγία Γραφή», για να δω την άγνοιά του και έτσι να δικαιωθεί η Οργάνωση! Με χαρά δέχτηκε ο ιερέας και καταλαβαίνεις αγαπητέ μου φίλε ότι αυτή ήταν και η αρχή για να ξεφύγω από την αίρεση και να έρθω στην Εκκλησία του Θεού. Βέβαια, παρέμεινα Μάρτυρας του Ιεχωβά για ακόμη ενάμιση χρόνο, δεν είναι και εύκολο να πειστείς ότι για 3-4 χρόνια ζούσες ένα ψέμα και ακόμη χειρότερα οδήγησες και άλλους ανθρώπους σε αυτό. Όμως, δεν αντιμετώπισα τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν άλλοι αδελφοί μας, όταν αποφασίζουν να φύγουν. Βλέπεις, ο Κύριος με βοήθησε, γιατί κανείς από την οικογένειά μου δεν ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Βρήκα στήριξη από τη γυναίκα μου, ενώ ενώθηκα και πάλι με τα αδέρφια και τους γονείς μου, αφού η Σκοπιά μου απαγόρευε να τους μιλάω σε γιορτές, χαρές, ακόμη και λύπες. Έχασα βέβαια φιλίες τόσων χρόνων, που είχα αποκτήσει μεταξύ των Μαρτύρων, γιατί γνώρισα μερικούς αξιόλογους ανθρώπους, που αγαπούσαν ειλικρινά το Θεό. Εύχομαι να με άφηναν να τους μιλήσω και να τους εξηγήσω, αλλά μέχρι σήμερα, τόσα χρόνια μετά, δεν στάθηκε δυνατό».
Κλοντίντ, 69 ετών
«Το τι τουαλέτα έχω καθαρίσει στη ζωή μου δεν λέγεται! Ξενοδοχεία, γραφεία, κατέληξα να γυαλίζω τα πατώματα του Γκαλερί Λαφαγιέτ[3] μέχρι που πήρα σύνταξη. Ήταν οι γονείς μου Μάρτυρες του Ιεχωβά και ακολούθησαν τις οδηγίες να μη σπουδάσουν τα παιδιά τους, γιατί η μόρφωση είναι του Σατανά. Εσύ είσαι μορφωμένο παιδί και δεν ξέρω αν μπορείς να φανταστείς πώς είναι τα μόνα βιβλία που έχεις διαβάσει στη ζωή σου να είναι αυτά της Σκοπιάς. Ο εγγονός μου, μού λέει ότι δεν είναι μόνο αιρετικά αλλά και πολύ κακογραμμένα. Για μένα όμως ήταν τα μόνα αναγνώσματα. Δεν διάβαζα εφημερίδες, περιοδικά, άλλα βιβλία, ακόμη και για το πώς πρέπει να ντύνομαι, από τη Σκοπιά το μάθαινα. Φυσικά, δεν έπρεπε να βλέπω τηλεόραση, να πηγαίνω κινηματογράφο, να ακούω μουσική άλλη εκτός από τους ύμνους της Βασιλείας. Όταν ήμουν μαθήτρια, στεναχωριόμουν που δεν μπορούσα να μιλήσω με τους συμμαθητές μου για τόσο απλά καθημερινά θέματα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι δεν ήξερα ούτε ποιος κυβερνάει τη χώρα μας! Και όλα αυτά συνέβαιναν, «για να μην κάνω το χατίρι του Σατανά». Σήμερα, στα γεράματα, αισθάνομαι ότι το μυαλό μου είναι περιορισμένο, αισθάνομαι χαζούλα (χαμογελάει ντροπαλά). Δεν ξέρω, ίσως να μην είμαι ιδιαίτερα έξυπνη, αλλά δεν θα το μάθω ποτέ αυτό, αφού δεν μου δόθηκε η ευκαιρία. Διαβάζω βέβαια όσο μπορώ, αλλά και πάλι είναι δύσκολο στην ηλικία μου. Ακούω τώρα αυτά τα μεγάλα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο μας, πρόοδος, ανακαλύψεις, αλλά και πόλεμοι, μεταναστεύσεις και δεν μπορώ να καταλάβω τη σημασία τους. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις, είναι δύσκολο να στο εξηγήσω, γιατί δεν το έχεις ζήσει. Απλά θα ήθελα να πω στους γονείς να μην το κάνουν αυτό στα παιδιά τους, να μην περιορίσουν το μυαλό των παιδιών τους στα αναγνώσματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά και καταλήξουν καθαρίστριες, όπως εγώ. Ξέρεις αγόρι μου ότι δεν είχα μπει σε κανέναν ναό μας; Ζούμε σε μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου, άνθρωποι έρχονται από μακριά για να θαυμάσουν την Παναγιά των Παρισίων και την Ιερή Καρδιά και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά που ζουν στο Παρίσι δεν χαίρονται την πόλη τους, δεν μπαίνουν στους Καθεδρικούς μας, για να μην τους κάψει ο Θεός, όπως έκαψε τους γιους του Ααρών, δεν θυμάμαι ούτε τα ονόματά τους τώρα και κάποτε φοβούμουν αυτή την ιστορία πολύ (γέλια)[4]. Tώρα το σκέφτηκα και θέλω να σε ρωτήσω: η Αθήνα έχει μεγαλύτερη ιστορία από το Παρίσι, λες και εκεί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να φοβούνται να μπουν στα ωραία της μνημεία και τις εκκλησίες[5];
Μαρί, 27 ετών
Ως παιδί πρώην ΜτΙ, αυτό που μου έχει μείνει από τα παιδικά μου χρόνια είναι ο φόβος και οι εφιάλτες! Ζαν-Ζακ καταλαβαίνεις ότι τα παιδιά των ΜτΙ έχουν άλλες αγωνίες και όχι να συμπληρώσουν την κάρτα με το έργο τους. Σίγουρα γνωρίζεις ότι επίσημα δεν είμαστε ΜτΙ, εννοώ τα παιδιά των ΜτΙ, αλλά πρόκειται για ένα τεράστιο ψέμα της Σκοπιάς. Υποχρεώνουν τους γονείς μας να συμμετάσχουμε σε όλες μα όλες τις δραστηριότητες της Οργάνωσης, ακόμη και σε αυτό το καταραμένο έργο αγρού. Αφού δεν είσαι μέλος της Σκοπιάς, γιατί να πρέπει υποχρεωτικά να τα κάνεις αυτά; Γιατί δεν αφήνεις τους γονείς απλά να διδάσκουν το παιδί τους; Το χειρότερο όμως είναι οι ιστορίες φρίκης, που η Σκοπιά λέει χωρίς ντροπή μπροστά στα παιδιά και οι εικόνες των περιοδικών τους. Ακόμη θυμάμαι τις ιστορίες για το πώς ο Ιεχωβά θα στείλει πουλιά να φάνε
τα πτώματα αυτών που θα σφάξει ο Χριστός στον Αρμαγεδδώνα, το Χριστό σε ένα άσπρο άλογο να ετοιμάζεται να μας σκοτώσει με ένα τόξο ή ένα σπαθί, δεν θυμάμαι το όπλο Του καλά, τη φωτιά να πέφτει από τον ουρανό, τους έντρομους ανθρώπους και τις καμένες πόλεις! Μπορεί να σου ακούγεται αστείο ή ίσως στους αναγνώστες να φανεί, αλλά ως παιδάκι θυμάμαι ότι πήγαινα σχολείο και ήμουν τρομοκρατημένη. Συνέχεια σκεφτόμουν ότι σήμερα θα συμβούν όλα αυτά τα φοβερά, θα βρεθώ ολομόναχη σε ένα διαλυμένο σχολείο, περιτριγυρισμένη από πτώματα, ήμουν η μοναδική ΜτΙ και πίστευα ότι όλοι οι συμμαθητές μου θα σκοτώνονταν από το Χριστό! Και αγωνιούσα για το πώς θα μπορέσουν να έρθουν να με πάρουν οι γονείς μου, αφού όλη η πόλη θα είναι ισοπεδωμένη και παντού νεκροί! Πολλές φορές, τα ονειρευόμουν κιόλας! Σε αυτό τον τρόμο, πρόσθεσε και τη μοναξιά, αφού δεν μπορούσα να συμμετάσχω σε καμιά εκδήλωση του σχολείου, να πάω σε πάρτι γενεθλίων και έτσι τα άλλα παιδάκια με έβλεπαν ως κάτι το παράξενο. Όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Οργάνωση, ήμουν 13 χρονών. Σε αυτή την τόσο ευαίσθητη ηλικία, βρέθηκα δυο φορές μόνη. Δεν είχα αποκτήσει φίλους στο σχολείο, και τώρα που φύγαμε έξω από την Οργάνωση, έχασα και αυτούς που είχα στην Αίθουσα Βασιλείας. Βέβαια, επίσημα εγώ ποτέ δεν υπήρξα ΜτΙ, αφού δεν είχα βαφτιστεί, έτσι δεν είχαν λόγο να μη μου μιλούν. Αλλά όπως σου είπα, αυτό είναι τεράστιο ψέμα και από τη στιγμή που οι γονείς μου κατέθεσαν επιστολή αποσυνταύτισης, δεν μίλαγαν και σε μένα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήμουν με τη μαμά μου και συναντήσαμε μια παλιά μας ομόπιστη με την κόρη της, που έκανα πολύ παρέα ως ΜτΙ, μαζί μελετούσαμε τη Σκοπιά, βγαίναμε στο έργο με τις μαμάδες μας, κλπ. Δεν μας μίλησαν και άκουσα την παλιά μου φίλη να λέει της μαμάς της «θα χαθεί η Μαρί, αφού διάλεξε να φύγει στον κόσμο». Έκλαψα πολύ εκείνη την ημέρα. Χρειάστηκαν να περάσουν 1-2 χρόνια για να ξεπεράσω ως ένα βαθμό τους φόβους μου. Ξέρεις, μου είχε γίνει έμμονη ιδέα ότι η σφαγή από το Χριστό θα γίνει, μόνο που τώρα θα είμαι και εγώ και οι γονείς μου στα θύματα. Οι γονείς μου συζητούσαν πολύ μαζί μου, αλλά και πάλι δεν ξέφευγα από αυτή την κατάσταση. Απόκτησα καινούργιους φίλους, πολύ λίγους όμως, γιατί κοινωνικά παρέμενα αδέξια και απομονωμένη. Γέμιζα τη μοναξιά μου διαβάζοντας πολύ και έτσι κατάφερα να πάρω υποτροφία για το Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίστηκα με ένα παιδί, αγαπηθήκαμε και αυτός ήταν μέλος της Καθολικής Νεολαίας του Πανεπιστημίου. Ξέρεις φυσικά τον Μισέλ και ότι του χρόνου θα παντρευτούμε έτσι; Έτσι, ξεπέρασα και τη μοναξιά μου και επέστρεψα και στην Εκκλησία του Κυρίου. Ήταν σαν να μου τον έστειλε δώρο ο Χριστός, για να σταματήσω να Τον θεωρώ σαν στρατηγό που θα με σφάξει, επειδή δεν είμαι στην «Οργάνωση του Ιεχωβά». Αλήθεια, ξέρεις ποια είναι μια από τις μεγαλύτερες φοβίες ενός ΜτΙ; Θα σου πω εγώ: το ότι θα γνωρίσουν κάποιον κοσμικό, που θα είναι πολύ πιο ακέραιος από τους ομόπιστούς του και θα αγαπάει και το Θεό. Αυτό βάζει σε μεγάλη δοκιμασία τους ΜτΙ, αφού έχουν διδαχθεί ότι μόνο κακοί λύκοι υπάρχουν εκεί έξω.
Σεμπαστιάν, 17 χρονών (επειδή είναι ανήλικος, ακόμη δεν μπορεί να τον βαφτίσει η Εκκλησία χωρίς έγκριση των κηδεμόνων του).
Εγώ θα ήθελα να σου μιλήσω για τους εφήβους ΜτΙ. Έχεις δει τις ωραίες φωτογραφίες στα περιοδικά της Σκοπιάς με χαρούμενους εφήβους να παίζουν ποδόσφαιρο ή επιτραπέζια παιχνίδια; Χαμογελαστοί, ευτυχισμένοι και φυσικά ωραία ντυμένοι; Βλακείες! (άλλη λέξη χρησιμοποίησε αλλά δεν την μεταφράζω). Δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι υποκριτές από αυτούς, ξεπερνούν και τους γονείς τους. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σχεδόν πάντα οι κοπέλες είναι περισσότερες από τα αγόρια. Και ξέρεις πώς προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή μας; Εκεί που όλα τα φυσιολογικά κορίτσια βάφονται και φορούν λίγο πιο κοντές φούστες, οι δικές μας διαβάζουν τη Σκοπιά, το Ξύπνα!, τα βιβλία και τις άλλες βλακείες που μας δίνει η Οργάνωση (και πάλι, δεν είπε βλακείες, αλλά κάτι βαρύτερο). Και προσπαθούν να μας πείσουν έτσι για την πνευματικότητά τους, κρατώντας σημειώσεις με επιμέλεια στις συναθροίσεις, πετώντας σύντομες φράσεις από την αγία Γραφή, συμμετέχοντας δήθεν χαρούμενες στο έργο. Όχι ότι δεν βάφονται βέβαια, πιο έντονα και από τις κοσμικές. Η επίδειξη μεταξύ τους και ο ανταγωνισμός δεν περιγράφονται. Και τα αγόρια, απλά διαλέγουν ποια τους κάνει. Δεν έχω δει πιο σεξιστική και μισογύνικη κατάσταση από αυτή. Έπειτα, επειδή οι ΜτΙ στο σχολείο πολύ συχνά γίνονται στόχοι των νταήδων συμμαθητών τους και κοροϊδιών, η Σκοπιά τους καθοδηγεί να ανέχονται τη βία, γιατί τάχα μοιάζουν με τους πρώτους χριστιανούς, που διώκονταν για την πίστη τους. Άλλωστε, και τις γυναίκες τις πιέζει να ανέχονται τη συζυγική βία. Μισογύνηδες σου λέω, είμαι βέβαιος για αυτό. Και για αυτό το λόγο πιστεύω ότι αρνούνται να τιμήσουν και τη Δέσποινά μας (Notre Dame στο πρωτότυπο, όπως αποκαλούν οι Γάλλοι την Παναγία μας). Έπειτα είμαστε εμείς, που υποκρινόμαστε ότι είμαστε «πιστοί στην αλήθεια» και που τους έχουμε σιχαθεί. Δεν βλέπω την ώρα να τελειώσω το σχολείο και να φύγω. Δεν μπορώ άλλο, μπαίνω στο ναό και κοιτάω συνέχεια πίσω μου, μήπως με δει κανένας, γιατί είναι και πολυσύχναστο σημείο εδώ. Σου έχω ήδη πει ότι θα έχω τρομερά προβλήματα αν φύγω τώρα, γιατί δεν έχω κανέναν μα κανέναν συγγενή, που να μην είναι ΜτΙ, δεν θα έχω πού να στραφώ για βοήθεια. Έτσι, κάνω υπομονή, συμμετέχω στο έργο, φυσικά δεν έχω βαφτιστεί με διάφορες δικαιολογίες, όπως ότι δεν είμαι ακόμα έτοιμος και ζω αυτή τη διπλή ζωή[6] , όπως και πάρα πολλοί έφηβοι ΜτΙ, για να έχω ένα πιάτο φαγητό και μια στέγη. Το ξέρεις ότι μετά το σχολείο δουλεύω, όσο έχω χρόνο με όλες αυτές τις βλακείες που ζητάει από μας η Σκοπιά, για να βάλω λίγα χρήματα στην άκρη. Θέλω να μπορώ να οδηγήσω το δικό μου αυτοκίνητο μια μέρα, χωρίς να ακούω αυτές τις εκνευριστικές μελωδίες της Βασιλείας[7]. Τελευταία, έγινε και ΤΟ απίθανο και ειλικρινά δεν ξέρω αν θα αντέξω μέχρι να γίνω 18-19 και να βρω μια κανονική δουλειά. Ξέρεις ότι μου αρέσει πολύ ο καφές, έτσι; Πίνω αρκετό όλη την ημέρα. Οι γονείς μου ήθελαν να συζητήσουμε με τους «στοργικούς πρεσβύτερους» (κάνει ειρωνική γκριμάτσα), γιατί ο καφές λέει προκαλεί εξάρτηση και δεν αρμόζει στους αγνούς λάτρεις του Ιεχωβά! Ο καφές, φίλε μου[8]! Φαντάσου πόσο έχουν ξεπέσει! Διάβαζα μια παλιότερη συνέντευξη του Λουκ Έβανς[9], μακάρι να είχα το θάρρος του, αλλά δεν το έχω. Προσεύχομαι πολύ και ελπίζω σύντομα να γυρίσω την πλάτη μου οριστικά σε αυτή την απαίσια θρησκεία και να μην έρχομαι κρυφά στην Εκκλησία.
Alexandre, 32 χρονών
Ήμουν 20 ετών και είχαμε βγει με την αδερφή μου στο έργο. Συναντήσαμε έναν ευγενέστατο κύριο, που πήρε το έντυπό μας και μας προσκάλεσε σπίτι του, για να συζητήσουμε γύρω από το 1914[10]. Χαρήκαμε πολύ και πήγαμε στη συνάντηση. Δεν θα κουράσω τους ανθρώπους που θα μας διαβάσουν με λεπτομέρειες. Το σημαντικό είναι η ερώτηση που μας έκανε και ακόμη την θυμάμαι: «Γιατί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επικαλούνται και τους ιστορικούς, όταν λένε ότι η επιστροφή των Ιουδαίων στην Ιερουσαλήμ έγινε το 537 π.Χ, αλλά αυτούς τους ίδιους ιστορικούς τους απορρίπτουν, όταν τοποθετούν την ερήμωσή της από τους Βαβυλωνίους το 587 π.Χ; Γιατί αυτά τα δύο διαφορετικά σταθμά;». Η αδερφή μου δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να δει την αντίφαση. Εγώ όμως την κατάλαβα και άρχισα να ψάχνω το θέμα περισσότερο. Αρχικά μέσα από τα έντυπα της Σκοπιάς, θεωρώντας βέβαιο ότι θα έβρισκα ικανοποιητική απάντηση. Αυτό όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά η απορία μου μεγάλωσε. Στη συνέχεια, μπήκα στα «αποστατικά» site[11]. Τότε ακόμη διάβαζα μόνο οτιδήποτε σχετιζόταν με την ερήμωση της Ιερουσαλήμ. Δεν θα έμπαινα σε αυτά τα site ούτε για αυτό το θέμα, αλλά η ερώτηση αυτού του κυρίου ήταν σαν να είχε βάλει ένα σκουλήκι στο μυαλό μου, που δεν με άφηνε να ησυχάσω. Μετά από ένα χρόνο επιμονής στην έρευνα, είχα πειστεί για δύο πράγματα: α. η καταστροφή της Ιερουσαλήμ έγινε το 587π.Χ.(ή το 586 π.Χ για κάποιους ιστορικούς) και β. και σημαντικότερο: η Σκοπιά μας έλεγε ψέματα συνειδητά για αυτό το θέμα. Δεν χρειάζεται να σου πω ότι ξεπέρασα και τους φόβους μου για τα «αποστατικά» site και τότε μια τεράστια χιονοστιβάδα με τα ψέματα και τις αιρέσεις της Σκοπιάς με πλάκωσε. Τεράστιο εργαλείο το internet! Έχασαν πολλά οι προηγούμενες γενιές που δεν το είχαν και για αυτό η Οργάνωση απαγορεύει στους νέους οπαδούς του να το χρησιμοποιούν. Για να επανέλθω στην ιστορία μου, αν δεν ζήσεις κάτι τέτοιο, δεν μπορείς να με νιώσεις, πίστεψέ με. Όλη μα όλη η οικογένειά μου είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά για 2 γενιές! Και εγώ διαπίστωσα ότι ζούσαμε και υπηρετούσαμε το ψέμα και την ειδωλολατρία. Είχα τεράστια ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον για όλα αυτά που είχα μάθει. Στράφηκα στην αδερφή μου και εκείνη τρομοκρατήθηκε ότι έχω παρασυρθεί από «αποστάτες», με συμβούλευσε να μην πω σε κανέναν τίποτα, να προσευχηθώ και να περιμένω να λυθούν οι απορίες μου. Αρνιόταν να παραδεχθεί ότι εγώ είχα ξεπεράσει το στάδιο των αποριών, είχα καταλάβει πια τι είναι «ο αγωγός του Θεού» και δεν είχα κάτι να περιμένω. Εκείνη την ημέρα όμως κατάλαβα και κάτι άλλο πολύ θλιβερό: η οικογένειά μου δεν αποτελούσε εξαίρεση, είχε υποστεί όλη την πλύση εγκεφάλου για αποστάτες και για τον «κόσμο», που κυβερνάται από το Σατανά και δεν θα είχα καμία στήριξη. Αν έφευγα από την Οργάνωση, θα τους έχανα. Μου ήταν όμως αδύνατον να συνεχίσω να ζω κάτω από την καθοδήγηση μιας αίρεσης. Έτσι, οργάνωσα στα κρυφά την αποχώρησή μου, διότι σε διαβεβαιώνω ότι αν δεν σχεδιάσεις προσεκτικά τη ζωή σου μετά την έξοδό σου από τη Σκοπιά, μπορεί να βρεθείς ακόμη και άστεγος. Το έχεις ακούσει άλλωστε να συμβαίνει σε άλλους. Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα ήταν να ανεξαρτητοποιηθώ επαγγελματικά, να βρω μια δουλειά που δεν θα την έχουν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Με την ανεργία που έχουμε δυσκολεύτηκα πολύ, αλλά τελικά κατάφερα να προσληφθώ στο γαλλικό δημόσιο. Στη συνέχεια, φρόντισα να αποταμιεύσω κάποια χρήματα, διότι αν μου συνέβαινε κάτι, δεν θα μπορούσα να ζητήσω βοήθεια από πουθενά. Τέλος, συνέταξα την επιστολή αποσυνταύτισης, όπου εξηγούσα αναλυτικά όλους τους δογματικούς λόγους που με οδήγησαν εκτός Σκοπιάς. Όλα αυτά, μου πήραν περίπου 3 χρόνια. Η εύρεση εργασίας εκτός του θρησκευτικού μου κύκλου ήταν αυτό που με δυσκόλεψε. Στο διάστημα αυτό, διάβαζα στα κρυφά διάφορα θρησκευτικά βιβλία, γιατί αγαπούσα το Θεό και πληγωνόμουν που τόσα χρόνια δεν ήμουν εκεί που είναι ο Χριστός[12]. Φυσικά, πριν ενημερώσω τους «στοργικούς ποιμένες» ότι έμαθα για τα ψέματά τους, ήθελα να ενημερώσω την οικογένειά μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι περίμενα να το κάνω μετά το Villepinte[13]. Το κουτσομπολιό φουντώνει σε τέτοιες περιπτώσεις και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το έχουν βαφτίσει «ενδιαφέρον για τους αδελφούς» (γελάει). Δεν ήθελα λοιπόν να εκθέσω τους γονείς μου και την αδερφή μου αμέσως σε τόσα πολλά περίεργα βλέμματα. Άλλωστε, 2 μήνες υπομονή ακόμη δεν ήταν κάτι φοβερό μετά από τόσα χρόνια. Ξέχασα να σου πω ότι όλο αυτό το διάστημα που προετοιμαζόμουν για να φύγω, δεν έδωσα δικαίωμα σε κανέναν να καταλάβει τίποτα, κάτι που ψυχολογικά κουράζει, θέλει τεράστια αποθέματα υπομονής. Και σε αυτή την πίεση, πρόσθεσε και την πνευματική, γιατί όπως σου είπα είχα ξεκινήσει και αναζήτηση σε αυτό το θέμα. Και όταν ανακαλύπτεις ότι από την πρώτη μέρα της ζωής σου ζεις σε ένα ψέμα, έχεις τεράστια δυσπιστία για το πού θα πας μετά. Τέλος πάντων, ήρθε και η μέρα που ανακοίνωσα στους γονείς μου την απόφασή μου. Δεν θα ξεχάσω αυτή τη στιγμή ποτέ όσο ζω. Αρχικά, ξεκίνησα να τους λέω τι είχα ανακαλύψει για τα ψέματα της Σκοπιάς. Η αδερφή μου είχε σκύψει το κεφάλι της και δεν μιλούσε και ο πατέρας μου με έκοψε θυμωμένος λέγοντάς μου «ήρθες εδώ να μας αραδιάσεις αποστατικά ψέματα;». Η μητέρα μου τρομαγμένη με ρώτησε «ποιος είναι ο σκοπός μου και τους λέω αυτές τις αποστασίες». Όταν τους είπα ότι φεύγω από την Οργάνωση, ξέσπασε σε κλάματα και επαναλάμβανε «δεν μπορεί ο γιος μου να χαθεί χωρίς ελπίδα ανάστασης»[14]. Η αδερφή μου αυθόρμητα μου είπε «γιατί δεν τα παράτησες τότε που σου είπα;» και ο πατέρας μου τα έβαλε μαζί της, όταν του εξήγησε τι είχε συμβεί, επειδή δεν τον ενημέρωσε. Παράλληλα, κατηγορούσε τη μητέρα μου, γιατί δεν άκουσε τις συμβουλές της Σκοπιάς να μη με σπουδάσουν. Μέσα σε λίγα λεπτά, μια αγαπημένη οικογένεια είχε διαλυθεί. Δεν θέλω να μιλήσω περισσότερο για αυτές τις στιγμές (έχει βουρκώσει). Την ίδια επιστολή έστειλα και στους ομόπιστους μου και φίλους μου. Βλέπεις, αν άφηνα να το μάθουν στην Αίθουσα Βασιλείας, δεν θα μάθαιναν τον πραγματικό λόγο και θα ακούγονταν πολλές συκοφαντίες[15]. Εκείνη η ημέρα ήταν και η τελευταία φορά που μου μίλησε η οικογένειά μου. Έχω καταβάλει τεράστιες προσπάθειες να επικοινωνήσω μαζί τους, αλλά δεν απαντούν ούτε στα τηλεφωνήματά μου ούτε στα sms και στα mail. Δεν τους έχω μιλήσει 7 χρόνια! Το μόνο που έλαβα ήταν ένα μήνυμα από την αδερφή μου, μετά τις επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου[16], «είμαστε όλοι καλά». Είχα τρελαθεί από αγωνία και την είχα παρακαλέσει να μου πει έστω αυτό. Μου λείπουν πάρα πολύ και προσεύχομαι κάποια μέρα να σμίξουμε σαν οικογένεια, είναι το όνειρό μου να προσέλθουμε μαζί στην Αγία Ευχαριστία, όπως κάποτε πηγαίναμε μαζί στην Ανάμνηση. Έχω μιλήσει ήδη πάρα πολύ και σου έχω πάρει πολύ χρόνο. Θα σταματήσω λέγοντας ότι είναι δύο χρόνια που πήρα τη μεγάλη απόφαση να βαπτιστώ στην Εκκλησία μας, χαίρομαι που οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μειώνονται στη χώρα μας και ας προσευχηθούμε να βρουν το θάρρος τα μέλη της να έρθουν στην Εκκλησία, όπου τους περιμένουν τα πραγματικά αδέρφια τους.
[1] 1975: ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της Σκοπιάς. Ψευδοπροφητεία σύμφωνα με την οποία ο κόσμος θα καταστρεφόταν το 1975 και οι ΜτΙ θα κληρονομούσαν τη γη. Εξαιτίας αυτής της ψευδοπροφητείας, πολλές ζωές καταστράφηκαν (π.χ. ΜτΙ δώριζαν τα σπίτια τους στην Οργάνωση και μετά έμειναν στο δρόμο), ενώ αποχώρησαν και πολλοί οπαδοί. Οι νεότερες γενιές μαρτύρων το μόνο που ξέρουν για το 1975 είναι ότι ήταν μια παρανόηση κάποιων ΜτΙ και όχι επίσημη προφητεία της Σκοπιάς!
[2] Βαβυλώνα η Μεγάλη: η πόρνη της Αποκάλυψης (Αποκάλυψη, 18,2). Έτσι αποκαλεί η Σκοπιά την Αγία Εκκλησία.
[3]Ιστορικό πολυκατάστημα – ορόσημο του Παρισιού.
[4] Αναφέρεται στους Ναδάβ και Αβιούδ, γιους του Ααρών, που τιμωρήθηκαν από το Θεό, επειδή πρόσφεραν «πυρ αλλότριον» στο Θυσιαστήριο του Κυρίου στο Σινά (Αριθμοί 3,4 και 26,61). Η ιστορία τους χρησιμοποιείται συχνά από τη Σκοπιά, για να τρομοκρατήσει τους ΜτΙ σχετικά με την τιμωρία που τους περιμένει, αν παρακολουθήσουν γάμο ή κηδεία ετερόθρησκου!
[5] Δεν μπόρεσα να απαντήσω στην απορία της, γιατί δεν γνωρίζω Έλληνες ΜτΙ. Υποθέτω όμως ότι θρησκευτικά μνημεία όπως η Ρώσικη Εκκλησία ή η Καπνικαρέα τούς είναι απαγορευμένα.
[6] «Διπλή ζωή» : Ο όρος χρησιμοποιείται από τη Σκοπιά και τους ΜτΙ, για να περιγράψει τον τρόπο ζωής πολλών εφήβων, που υιοθετούν τη συμπεριφορά που περιμένουν οι γονείς τους και η Οργάνωση στο σπίτι και στην Αίθουσα Βασιλείας, αλλά ζουν με κοσμικό τρόπο στο σχολείο τους (κατανάλωση αλκοόλ, τσιγάρα, ραντεβού με μη ομόθρησκους κτλ). Επίσης, περιλαμβάνει και εφήβους που έχουν ήδη αποφασίσει να αποχωρήσουν, αλλά δεν συμπεριφέρονται με κάποιο ακραίο τρόπο, όπως είναι ο Σεμπαστιάν. Η διπλή ζωή φαίνεται να αποκτάει διαστάσεις σοβαρού προβλήματος για τους ΜτΙ, γιατί η Σκοπιά συχνά αναφέρεται σε αυτήν στις εκδόσεις της (π.χ. Οι νεαροί ρωτούν, τ.2, κεφάλαιο 16, σελ136-137: Διπλή Ζωή—Ποιος Χρειάζεται να το Ξέρει;)
[7] Οι ύμνοι που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη λατρεία τους είναι σχεδόν η μόνη μουσική που ακούν. Οι γονείς του Σεμπαστιάν για παράδειγμα, τους ακούν ακόμη και όταν οδηγούν, κάτι ιδιαίτερα συνηθισμένο για τους ΜτΙ.
[8] Πρώτη φορά άκουγα αυτή την ιστορία και ο πειρασμός με έκανε να την αμφισβητήσω, τόσο απίστευτη που ακούγεται! Όμως είναι αλήθεια και οφείλω συγγνώμη στον Σεμπαστιάν, που αμφέβαλλα για τα λεγόμενά του: Σκοπιά Μελέτης, 15/4/2007, σελ. 30, «Ερωτήσεις από αναγνώστες: Πρέπει ο Χριστιανός να αποφεύγει τα ποτά και τις τροφές που περιέχουν καφεΐνη;» «Ας εξετάσουμε πρώτα γιατί μερικά άτομα αποφεύγουν τα ποτά και τις τροφές που περιέχουν καφεΐνη…Ένας κύριος λόγος είναι ότι η καφεΐνη μπορεί να θεωρηθεί ψυχοτρόπος ουσία, η οποία επιδρά στη διάνοια ως διεγερτικό. Μπορεί επίσης να είναι εθιστική…»
[9] Αναφέρεται στο Βρετανό ηθοποιό Λουκ Έβανς, παιδί Μαρτύρων, ο οποίος στα 16 του έφυγε από το μικρό ουαλικό χωριό που έμεναν και πήγε στο Λονδίνο, για να ξεφύγει από την Οργάνωση και να κυνηγήσει το όνειρό του. Δεν έχει βαφτιστεί ποτέ και όταν ρωτάται σε συνεντεύξεις για τη θρησκεία των γονιών του δεν μιλάει αρνητικά. Έχει πει π.χ. ότι αν και οι γονείς του ήταν πολύ φτωχοί, είναι ευτυχισμένοι και αγαπημένοι και αυτό οφείλεται στη θρησκεία τους. Πρώην ΜτΙ στα φόρα τους ερμηνεύουν αυτή τη στάση του ηθοποιού ως ένα είδους συμβιβασμού, για να μην απαγορεύσει η Σκοπιά στην οικογένειά του να έχει σχέσεις μαζί του.
[10] 1914: το σημαντικότερο δόγμα της Σκοπιάς, πάνω στο οποίο στηρίζεται όλο το οικοδόμημά της. Υποτίθεται ότι τότε έγινε η αόρατη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και χρίστηκε η Σκοπιά ως ο αγωγός του Θεού επί Γης. Για να το προστατεύσει, υποστηρίζει ότι η πτώση της Ιερουσαλήμ στους Βαβυλωνίους έγινε το 607 π.Χ. και όχι το 587 π.Χ., όπως έχει αποδείξει η ιστορική και αρχαιολογική έρευνα και η ίδια η Αγία Γραφή. Πριν την εξάπλωση του ιντερνέτ, δεν έδινε καμία εξήγηση και αν ρωτούσε κάποιος ΜτΙ, η απάντηση είναι ότι πρόκειται «για ψέματα αποστατών». Το ιντερνέτ την έχει φέρει σε δύσκολη θέση και πλέον φιλοξενεί ολόκληρα άρθρα για να δικαιολογήσει στους οπαδούς της, γιατί ισχύει το 607π.Χ. (π.χ. «Πότε Καταστράφηκε η Αρχαία Ιερουσαλήμ»; Η Σκοπιά, 1/11//2011, σελ 26).
[11] Έτσι χαρακτηρίζει η Σκοπιά οποιαδήποτε πηγή (site, βιβλία, κ.α.) που αποκαλύπτουν τις αιρετικές διδασκαλίες της. Φοβίζει τους οπαδούς της να μην μπαίνουν σε αυτά, γιατί υποτίθεται ότι κάνουν το χατίρι του Σατανά.
[12] Στη γαλλικά, ο Alexandre παράφρασε τα λόγια του Χριστού στο Ιωάννη 14:3 «…Ίνα όπου ειμί εγώ, και υμείς ήτε».
[13] Μεγάλος εκθεσιακός και συνεδριακός χώρος στο Παρίσι, όπου οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διεξάγουν τις ετήσιες Συνελεύσεις Περιφερείας. Ο Alexandre εννοεί ότι περίμενε να διεξαχθεί η συνέλευση, σημαντικό γεγονός των Μαρτύρων, πριν ανακοινώσει την απόφασή του.
[14] Ακόμη ένα μέσο ελέγχου και τρομοκρατίας των οπαδών της: Η Σκοπιά υποστηρίζει ότι όσοι φεύγουν από την Οργάνωση δεν θα αναστηθούν.
[15] Αποτελεί επίσημη στρατηγική της Σκοπιάς να συκοφαντεί όσους αποχωρούν από την Οργάνωση διαδίδοντας ψεύδη και κουτσομπολιά.
[16] Αναφέρεται στις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 2015.
Πηγή: Αντιαιρετικός
