Μοναδικός φύλακας και ερμηνευτής των αληθειών της πίστεώς μας είναι η Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Όσοι δεν δέχονται ή παρερμηνεύουν τις αλήθειες της πίστεώς μας αυτοί ονομάστηκαν και είναι αιρετικοί. Αίρεση είναι η πλάνη στην πίστη. Τις αιρέσεις η Εκκλησία μας τις αντιμετώπισε με τις Συνόδους. Την περασμένη Κυριακή τιμήσαμε τους 630 θεοφόρους πατέρες που συγκρότησαν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο το 451 μ. Χ. στη Χαλκηδόνα. Η Σύνοδος αυτή διακήρυξε ότι ο Χριστός είναι Τέλειος Θεός και Τέλειος Άνθρωπος∙
έχει δυο φύσεις, την θεία και την ανθρώπινη, οι οποίες είναι ενωμένες ασυγχύτως, ατρέπτως,αδιαιρέτως, αχωρίστως σε μια υπόσταση.

Όσοι υποστήριξαν ότι η θεία φύση απορρόφησε την ανθρώπινη ονομάστηκαν Μονοφυσίτες. Αρχηγοί αυτών ο Ευτυχής, ο Διόσκορος και ο Σεβήρος. Αυτούς τους καταδίκασε η Εκκλησία με την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο. Η απόφαση της Συνόδου επικυρώθηκε και με το θαύμα που έγινε στο ιερό λείψανο της Αγίας Ευφυμίας. Όταν ολοκληρώθηκε η Σύνοδος οι Ορθόδοξοι Πατέρες συνέταξαν Τόμο που περιείχε την Ορθόδοξη διδασκαλία και οι Μονοφυσίτες συνέταξαν δικό τους Τόμο που περιείχε τις αιρετικές κακοδοξίες τους. Τους Τόμους αυτούς τοποθέτησαν στη λειψανοθήκη της Αγίας Ευφυμίας και αφού την σφράγισαν προσευχήθηκαν για ένα χρονικό διάστημα.

Όταν άνοιξαν την λειψανοθήκη είδαν το θαυμαστό γεγονός: Ο Τόμος των Ορθοδόξων να βρίσκεται στα χέρια της Αγίας, ενώ ο Τόμος των Μονοφυσιτών αιρετικών ήταν στα πόδια της. Μ’ αυτό το θαύμα η Αγία επικύρωσε την αλήθεια για το Χριστολογικό δόγμα, γι’  αυτό καθιερώθηκε να γιορτάζεται η μνήμη των θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο μετά το θαύμα της Αγίας Ευφυμίας. Οι θεοφόροι Πατέρες αγωνίστηκαν για να φυλάξουν την Ορθοδοξία ανόθευτη. Και με ανύστακτο ποιμαντικό ενδιαφέρον προστάτεψαν τους πιστούς από τις κακοδοξίες των αιρετικών. Αυτό επιβεβαιώνει και η ανύστακτη ποιμαντική φροντίδα του Πατριάρχη Αντιοχείας Εφραιμίου που ως καλός ποιμένας νουθέτησε και μετέστρεψε στην Ορθόδοξη Πίστη έναν Σεβηριανό μοναχό. Παραθέτουμε το περιστατικό της μεταστροφής από το «Λειμωνάριον» του Μόσχου.

Η μεταστροφή κάποιου Σεβηριανού μοναχού από τον Πατριάρχη Αντιοχείας Εφραίμιο

«Μας διηγήθηκε κάποιος από τους πατέρες για τον μακάριο Εφραίμιο, πατριάρχη Αντιοχείας, ότι είχε πολύ ζήλο και θέρμη για την ορθόδοξη πίστη. Όταν λοιπόν άκουσε κάποτε για κάποιο στυλίτη στα μέρη της Ιεραπόλεως ότι ανήκει στους αιρετικούς Σεβηριανούς και Ακεφάλους, οι οποίοι είχαν αποκοπεί από την Εκκλησία, πήγε προς αυτόν με σκοπό να τον μεταστρέψει. Μόλις λοιπόν έφτασε κοντά του, άρχισε ο θείος Εφραίμιος να παρακαλεί και να νουθετεί το στυλίτη να προστρέξει στον αποστολικό θρόνο και να έρθει σε μυστηριακή κοινωνία με την αγία καθολική και αποστολική Εκκλησία. Του αποκρίθηκε ο στυλίτης και είπε:

› Εγώ δεν θα δεχτώ τη σύνοδο στην τύχη.

Του λέει ο θείος Εφραίμιος:

› Και με τι τρόπο θέλεις να σε θεραπεύσω πλήρως και να σου αποδείξω ότι, με τη χάρη του  Χριστού Ιησού και Κυρίου Θεού μας, είναι ελεύθερη η αγία Εκκλησία από κάθε ακαθαρσία αιρετικής διδασκαλίας;.

Του λέει ο στυλίτης:

› Ν' ανάψουμε φωτιά, κύριε πατριάρχη, και να μπούμε μέσα εγώ και εσείς κι όποιος βγει αβλαβής, αυτός είναι ορθόδοξος κι αυτόν οφείλουμε να ακολουθήσουμε.

Το είπε αυτό, για να τρομάξει τον πατριάρχη. Τότε ο θείος Εφραίμιος αποκρίνεται στο στυλίτη:

› Έπρεπε, παιδί μου, να μ' ακούσεις σαν πατέρα και τίποτε περισσότερο να μη ζητήσεις από μας. Επειδή όμως ζήτησες πράγμα που ξεπερνά την αθλιότητα μου, θαρρώ στους οικτιρμούς του Υιού του Θεού ότι για την σωτηρία  της ψυχής σου κάνω κι αυτό.

Τότε λέγει ο θείος Εφραίμιος στους παρευρισκομένους:

› Ευλογητός Κύριος, φέρτε εδώ μερικά ξύλα.

Κι ήρθαν τα ξύλα. Τα άναψε λοιπόν ο πατριάρχης μπροστά στο στύλο και λέει στο στυλίτη:

› Κατέβα κι ας μπούμε κι οι δύο, κατά την απόφασή σου.

Επειδή όμως ο στυλίτης έμεινε έκπληκτος από την πίστη του πατριάρχη στο Θεό και δεν ήθελε να κατέβει του λέει ο πατριάρχης:

› Δεν πρότεινες εσύ να γίνει αυτό; και πώς τώρα δεν θέλεις να το κάνεις;

Τότε έβγαλε ο αρχιεπίσκοπος το ωμοφόριο που φορούσε, ήρθε κοντά στη φωτιά και προσευχήθηκε και είπε:

› Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μας, ο οποίος καταξίωσες να σαρκωθείς αληθινά για μας από τη Δέσποινα μας, την αγία Θεοτόκο και αειπάρθενο Μαρία, δείξε μας την αλήθεια.

Κι όταν  τελείωσε την ευχή, τίναξε το ωμοφόριο του στη μέση της φωτιάς. Αφού λοιπόν η φωτιά κράτησε τρεις ώρες  και κατάφαγε τα ξύλα, πήραν το ωμοφόριο σώο, αβλαβές και ακέραιο, χωρίς να βρεθεί σ' αυτό ίχνος καψίματος. Τότε ο στυλίτης, είδε το γεγονός, πληροφορήθηκε, αναθεμάτισε το Σεβήρο και την αίρεση του, προσήλθε στην αγία Εκκλησία, κοινώνησε από τα χέρια του μακάριου Εφραίμιου και δόξασε το Θεό.»

Πηγή: (Ιωάννου Μόσχου, Λειμωνάριον, εκδ. Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος, 1986 σ.41-43) Θρησκευτικά