Ὁ Οἰκουμενισμός, πού ἀποτελεῖ τό ὄργανό τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, μεταξύ τῶν ἄλλων κακῶν, ἐργάζεται μεθοδικά γιά τήν ἀλλοίωση, κατάργηση καί ἀντικατάσταση(;!) τῶν ἁγίων ἀρετῶν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί μάλιστα ἐκ τῶν ἔσω. Ἀγωνίζεται, ἐπί παραδείγματι, γιά τήν ἀνάδειξη τῆς ἀγάπης ὡς κορυφαίας ἀρετῆς καί παράλληλα ἀπαξιώνει καί σχετικοποιεῖ τήν πίστη στήν Ἀλήθεια. Ἀγάπη ὅμως δίχως πίστη στήν Ἀλήθεια εἶναι ψέμα καί ἀπάτη. Ἐνεργεῖ καταχρηστικῶς, ἀφοῦ καπηλεύεται μέ περισσό θράσος αὐτές τίς θεοσδοτες, ζωογόνες καί ἀληθεῖς ἀρετές, ὅπως ἐξαρχῆς καί διά παντός φανερώνονται καί ἐνεργοῦν μέσα στήν Παράδοση, μέ τήν πλήρη καί καθαρή μορφή, ἀλλά καί μέ τήν οὐσιώδη καί σωστική δύναμή τους.
Οἱ ἐργάτες του τίς ἰδιοποιοῦνται καί τίς διδάσκουν αὐθαίρετα, χωρίς νά ἔχουν ζήσει τήν ἐμπειρία τους. Καί ἐπιπλέον, ἐνῶ ἀποσιωποῦν καί βάζουν στό περιθώριο βασικές εὐαγγελικές ἀρετές, ἀνακαλύπτουν και...«κατασκευάζουν» νέες, ἐπίπλαστες, ἀναρετες ἀρετές, τίς ὁποῖες προωθοῦν, διδάσκοντας τές στό λαό. Προσπαθοῦν νά τίς θεμελιώσουν ἀναιδῶς καί ἀνενδοιάστως πάνω σέ μεταπατερικές, καί νεοπατερικές θεολογίες καί σέ ἀντιπατερικές θεωρίες, ἀλλοιώνοντας τήν Ἀλήθεια, τήν ὀρθόδοξη πίστη. Μιλᾶνε, δηλαδή, γιά τά ἴδια θέματα πού μίλησαν οἱ ἅγιοι, ἀλλά, ὡς ἀμέτοχοί τῆς θείας Χάριτος, προσπαθοῦν νά περάσουν τήν πάσχουσα δογματικῶς θεολογία τους μέ σκοπό τήν ἀλλοίωση τοῦ ἤθους καί ὀρθοδόξου κριτηρίου τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.
Οἱ ἀρετές εἶναι ἀπόσταγμα τοῦ αἵματος καί τῶν δακρύων τῶν ἁγίων μας, ἄρα καί γέννημα οὐράνιο, γνήσιο καί καθαρό τῆς Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος συνοψίζει αὐτήν τήν ἀλήθεια, ἀρχίζοντας τό λόγο του γιά τόν ἅγιο Ἀθανάσιο μέ τή φράση: «Ἀθανάσιον ἐπαινῶν, ἀρετήν ἐπαινέσομαι. Ταυτόν γάρ, ἐκεῖνον τέ εἰπεῖν, καί ἀρετήν ἐπαινέσαι, ὅτι πάσαν ἐν ἐαυτῶ συλλαβῶν εἶχε τήν ἀρετήν, η, τό γέ ἀληθέστερον εἰπεῖν, ἔχει. Θεῶ γάρ ζῶσι πάντες οἱ κατά Θεόν ζήσαντες, κάν ἐνθένδε ἁπαλλαγῶσι». (Λόγος κά΄. Εἰς τόν μέγαν Ἀθανάσιον ἐπίσκοπον Ἀλεξανδρείας).
Αὐτές τίς ἀρετές τίς μεταλλάσσουν, τίς προσδίδουν ἄλλο νόημα καί ἀπό σωστικά πνευματικά ἰάματα τίς μετατρέπουν σέ θανατηφόρα δηλητήρια, γιά τήν νέκρωση τῆς ψυχῆς. Ὡς συνεργάτες δέ τῶν κοσμικῶν ἀρχῶν καί ἐξουσιῶν, μεθοδεύουν δολίως τήν χειραγώγηση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐπιβολή μίας κακόζηλης, καινοφανοῦς, κενόσοφης ἀλλά καί ἀπάνθρωπης κοινωνικῆς, πολιτικῆς, πολιτιστικῆς ὁμογενοποίησης. Κυρίως ὅμως, ἑνός ἐξουθενωτικοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, κατάλληλου γιά τήν προετοιμασία τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νά ὑποτάσσονται εὔκολα, δίχως ἀντιστάσεις σέ ὁποιασδήποτε μορφῆς ὁλοκληρωτικά συστήματα.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν καθαρῶς, ἀλλά καί ἐμμέσως, πλήν σαφῶς, πῶς νά φυλαχτοῦμε ἀπό αὐτές τίς παγίδες καί νά στηριχτοῦμε πρῶτα στίς ἔνθεες ἀρετές. Σ` αὐτές πού δωρίζονται στίς ταπεινές καρδιές ἀπό τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μᾶς φωτίζουν, γιά νά ζήσουμε μακριά ἀπό τήν πλάνη καί μέσα στήν πραγματική ἐλευθερία. Αὐτοί ἀπηχοῦν καί ἑρμηνεύουν κατά κανόνα τίς ἀπόψεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς περί ἀρετῆς. Προκειμένου δέ νά τονίσουν τίς ἐπί μέρους ἀρετές, ἀναφέρονται στά πρόσωπα, καί στά ἰδιαίτερα χαρίσματά τους, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τῆς Καινῆς ἤ σέ μάρτυρες καί ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, τούς ὁποίους παρουσιάζουν ὡς ὑποδείγματα ἀρετῆς.
Ἡ ἐνάρετη ζωή καί ὁ ἀρετηφόρος λόγος τῶν ἁγίων, πού λάμπουν καί φωτίζουν ἀπό τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μᾶς στηρίζουν, μᾶς καθοδηγοῦν καί μᾶς βοηθοῦν, νά θεμελιώσουμε ἐσωτερικά τό ἔνθεο φρόνημα. Νά μπορέσουμε νά δοῦμε καί νά ἐκφράσουμε στό βίο καί στήν πολιτεία μας τίς ἀρετές μέ ὀρθή ἀξιολόγηση. Ἐξάλλου, στήν ἐν Χριστῷ ἀληθινή ζωή, ἡ ἀξιολόγηση καί ἡ κατάταξη τῶν ἀρετῶν δέν γίνεται μέ τά γνωστά ἀνθρωποκεντρικά κριτήρια ἀλλά μέ τρόπο μυστικό καί ἱεροκρύφιο: «Ἁγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται λαμπρύνεται, τῆ τριαδική Μονάδι ἱεροκρυφίως». (Ἀναβαθμοί Δ΄ Ἤχου, Ἅ΄Ἀντίφωνο).
Οἱ ἄνθρωποι λησμονοῦν, ἀλλά οἱ πνευματικοί νόμοι δέν παύουν ποτέ νά λειτουργοῦν! Διότι συνεχίζει στό λόγο του ὁ ἅγιος Γρηγόριος: «Ἀρετήν δέ ἐπαινῶν, Θεόν ἐπαινέσομαι, πάρ οὗ τοῖς ἀνθρώποις ἡ ἀρετή». Σύμφωνα μέ αὐτό, ἡ αὐθαίρετη ἀλλοίωση τῶν ἀρετῶν εἶναι ὕβρις κατά τοῦ Θεοῦ, πλάνη καί αἵρεση.
Ὅλα τά κακά, πού κατά τρόπο χειμαρρώδη πνίγουν σήμερα τόν κόσμο καί τήν πατρίδα μας, ἕλκουν τήν γέννα τους ἀπό τόν Οἰκουμενισμό! Κάτω ἀπό τή σκιά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ συνεχίζουν νά διενεργοῦνται σήμερα ὅλα τά προδοτικά ἀντιχριστα καί ἀντεθνικά ἔργα, ὅλων τῶν ἐπισήμων κρατικῶν, ἐκκλησιαστικῶν, καί λοιπῶν, προσώπων καί φορέων. Τίποτε δέν εἶναι τυχαῖο οὔτε ἄσχετο καί ἀνεπηρέαστο ἀπό τήν κακοδοξία αὐτή, πού ἐργάζεται πλέον ἀνεμπόδιστη σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς. Ἀπολύτως τίποτε! Ἀκόμη καί αὐτή ἡ συνάλγηση τῆς φύσεως, μέ τά ἀκραία καταστροφικά ξεσπάσματα! Εἶναι νόμος πνευματικός! Δέν μπορεῖ νά τρελάθηκε ἔτσι ξαφνικά ὁ κόσμος! Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνατρέπονται ἀρχές, ἀξίες, σεβάσματα καί ἱερά καί ὅσια αἰώνων μέσα σέ τόσο σύντομο χρόνο καί μάλιστα μέ τέτοια ὁρμή καί πάθος!
Ἄν δέν τό πιστέψουμε αὐτό, ἄν δέν τό τοποθετήσουμε στήν κορυφαία θέση τῆς καρδιᾶς μας, ἄν δέν κάνουμε αἴτημα προσευχῆς τήν μετάνοια τῶν πρωτεργατῶν ἱεραρχῶν καί λοιπῶν συνενόχων τους, ὥστε νά ἐπιστρέψουν στήν Ἁγία Πατερική Παράδοση καί νά ἐπανορθώσουν, δέν θά ὑπάρξει θεῖο ἔλεος, διότι, ἁπλούστατα, δέν θά εἶναι τοῦ συμφέροντός μας!
Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος
Κιλκίς, 10-11-2018
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
