Τὸν “ἀσπασμὸν τῆς ἀγάπης” δίδει ὁ Κων/λεως εἰς τὸν Πάπαν (!)
κατὰ τὴν τέλεσιν παπικῆς θ. λειτουργίας (Βουδαπέστη, 12.09.2021),
πρᾶξις ποὺ ἐπισύρει καθαίρεσιν.
Νὰ συγκληθῆ ἡ Ἱεραρχία τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου καὶ ἡ Ἱ. Κοινότης καὶ νὰ τὸν ἐγκαλέσουν!
«ΑΠΕΔΩΚΕΝ ΑΣΠΑΣΜΟΝ ΠΑΡΕΔΩΚΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ»
Ὁ Κων/λεως συνυπέγραψε κείμενον μὲ τὸν Πάπαν ὡς «ἡγέτης» τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς Βουδαπέστην «κατὰ τὴν λειτουργίαν, κληθείς, ἀντήλλαξε τὸν ἀσπασμὸν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης μετὰ τοῦ Πάπα», ὡς ἀπροκάλυπτα ἀναφέρει τὸ ἀνακοινωθὲν τοῦ Φαναρίου!
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ἀκόμη δὲν κατέστη γνωστόν, ἂν ἐνέκριναν οἱ Ἱεράρχαι ποὺ συνεκεντρώθησαν ἀντικανονικῶς εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν τὸ τελικὸν ἀνακοινωθὲν-πόρισμα, ποὺ ἀποτελεῖ μνημεῖον διχασμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἂν τὸ ἐνέκριναν εἶναι ὑπόλογοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, διότι μετεῖχαν διοικητικῶς εἰς πρᾶξιν ἄλλης Ἐκκλησίας. Ἂν ὄχι, τότε καὶ πάλι εἶναι ὑπόλογοι, διότι «ἀγόμενοι καὶ φερόμενοι», ἀφοῦ δὲν εἶχαν δικαίωμα ψήφου, ἐστήριξαν ὡς Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὴν ἐπίτασιν τοῦ σχίσματος εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν.
Αὐτὸ ποὺ δὲν κατενόησαν οἱ Μητροπολῖται εἶναι πὼς τοὺς «ἐχρησιμοποίησαν» εἰς τὸ Φανάρι. Ἀφ’ ἑνὸς διὰ νά δείξουν ὅτι τὸ ἀνακοινωθέν, εἰς τὸ ὁποῖον ἐγκαλοῦνται 10 Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι (!), ὑποστηρίζει καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἀφ’ ἑτέρου διὰ τὴν περαιτέρω προαγωγὴν τοῦ Κων/λεως ὡς «πρώτου ἄνευ ἴσων»… Πῶς; Τὴν στιγμὴν ποὺ ὑπέγραφον τὴν «Ἴνδικτον», «καμαρώνοντες» ὅτι ἔπραξαν τί τὸ σπουδαῖον…, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔβαζε τὴν ὑπογραφήν του καὶ εἰς ἄλλο κείμενον…
Ἐδόθη εἰς τὴν δημοσιότητα μὲ ἡμερομηνίαν ὑπογραφῶν 1η Σεπτεμβρίου 2021(!), «Κοινὸ μήνυμα γιὰ τὴν προστασία τῆς δημιουργίας» τοῦ Πάπα, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καρντέμπουρυ καὶ τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως! Εἰς τὸ κείμενον γράφουν ὅτι ἀπευθύνουν τὴν παροῦσα ἔκκλησιν «ὡς ἡγέτες τῶν Ἐκκλησιῶν μας» (“as leaders of our churches”), ἀναφερόμενοι «στὴν κοινή μας χριστιανικὴ παράδοση» (“in our common Christian tradition”)! Μάλιστα, «εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ οἱ τρεῖς μας… μαζί, ἐκ μέρους τῶν κοινοτήτων μας…» (“this is the first time that the three of us…. together, on behalf of our communities”) ἀπευθύνονται πρὸς ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην!
Εἰς τὸ κείμενον ἑπομένως αὐτό, ποὺ προσυπογράφει ὁ Κωνσταντινουπόλεως, θέτει τὸν ἑαυτὸν του ἀκριβῶς, ὅπως ὁ Πάπας καὶ ὁ Ἀγγλικανὸς Ἀρχιεπίσκοπος! Εἶναι οἱ τρεῖς ἀρχηγοὶ τῶν τριῶν Ἐκκλησιῶν! Εἶναι μὲ ἄλλα λόγια ἕκαστος ἐξ αὐτῶν ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας «ἡγεῖται»: ὁ Πάπας τοῦ παπισμοῦ, ὁ Ἀγγλικανός τοῦ ἀγγλικανισμοῦ καὶ ὁ Κων/λεως τῆς Ὀρθοδοξίας!
Νέος λειτουργικὸς ἀσπασμὸς Πατριάρχου- Πάπα!
Δὲν ἠρκέσθη ὅμως μόνον εἰς τὴν αὐτοαναγόρευσιν εἰς «ἡγέτην τῆς Ἐκκλησίας» ὡς ὁ Πάπας, ἀλλὰ καὶ ἔδωσε τὸν λειτουργικὸν ἀσπασμὸν τῆς ἀγάπης εἰς τὸν Πάπαν Φραγκίσκον!
Ὁ «Πάπας τῆς Ἀνατολῆς» τὴν 3ην Σεπτεμβρίου, τὴν τελευταίαν ἡμέραν τῆς συγκεντρώσεως τῶν Ἱεραρχῶν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, εἶχεν ὁμολογήσει ὅτι κάθεται ἐπὶ «ἀλαθήτου» ἕδρας, λέγων κατὰ τὴν καταληκτήριον ὁμιλίαν του:
«Ἡ ἱστορία θὰ ἀξιολογήση τὴν ἰδικὴν μας συμβολὴν ὡς Πατριάρχου εἰς τὴν ἄσκησιν τοῦ ρόλου αὐτοῦ, δὲν ἔχει ὅμως οὐδεμίαν ἁρμοδιότητα νὰ κρίνη τὴν ἐκκλησιολογικὴν οὐσίαν τῶν εὐθυνῶν αὐτῶν τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας».
Τὰ ἴδια ἀκριβῶς ἰσχυρίζεται καὶ ὁ Πάπας, δηλ. ὅτι βεβαίως ὡς προσωπικότητα θὰ τὸν ἀξιολογήση ἡ ἱστορία (τόσον μεγάλην ἰδέαν διὰ τὸν ἑαυτόν του…), ἀλλὰ τὰ προνόμια τοῦ παπικοῦ θρόνου μένουν ἀμετακίνητα. Ἐγκρύπτεται ὅμως ἕνα ἐπιπλέον τέχνασμα εἰς τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου: ἀφοῦ δὲν ἐπιτρέπεται τώρα εἰς κανένα νὰ τοῦ ἀσκήση κριτικὴν διὰ τὰς πράξεις του καὶ ἀφοῦ αἱ πράξεις του θεμελιώνονται εἰς τὴν καθέδραν του (ἀποφασίζει καὶ ἐνεργεῖ “ex cathedra”), τότε ἐμμέσως ἀξιώνει ἀλάθητον ὄχι μόνον μετὰ θάνατον ἀλλὰ καὶ ἐν ζωῇ!…
Ἂν αὐτὰ πιστεύη καὶ ὑπογράφη διὰ τὸν ἑαυτόν του, τότε δὲν μᾶς ἐκπλήσσουν καθόλου τὰ ὅσα διεδραματίσθησαν εἰς Βουδαπέστην. Ὁ Πατριάρχης Κων/λεως ἐπραγματοποίησε ταξίδιον (10-15 Σεπτεμβρίου) εἰς τὴν Βουδαπέστην προκειμένου νὰ ὁμιλήση εἰς τὸ 52ον συνέδριον περὶ «Εὐχαριστίας» τοῦ παπισμοῦ καὶ κατόπιν νὰ μεταβῆ εἰς «Βολωνίαν» (Μπολόνια), διὰ «νὰ συμμετάσχη καὶ ὁμιλήση εἰς τὰς διεξαχθείσας ἐργασίας τοῦ Διαθρησκειακοῦ Φόρουμ τῆς Συνόδου Κορυφῆς τῶν G20», δηλ. εἰς τὴν πανθρησκείαν ποὺ προωθοῦν οἱ ἰσχυροί τῆς γής.
Τὴν Κυριακὴν 12ην Σεπτεμβρίου, ἀφοῦ «ἐχοροστάτησεν»(!) εἰς Θ. Λειτουργίαν Ὀρθοδόξων εἰς παπικὸν ναὸν, μετέβη εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἐλειτούργησεν ὁ Πάπας. Ὡς ἀναφέρει τὸ ἐπίσημον ἀνακοινωθὲν τοῦ Φαναρίου:
«Τὴν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς, 12ης ἰδίου, ἡ Α.Θ. Παναγιότης, παρηκολούθησε τὴν ἐν τῇ Πλατείᾳ τῶν Ἡρώων (Hosok Τere) τελεσθεῖσαν Θείαν Λειτουργίαν, καθ’ ἥν προέστη ἡ Α. Ἁγιότης, ὁ Πάπας Ρώμης Φραγκίσκος, κηρύξας τὸν θεῖον λόγον, τῇ συμμετοχῇ Καρδιναλίων, Ἀρχιεπισκόπων, Ἐπισκόπων, Κληρικῶν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἁπάσης τῆς Πολιτικῆς καὶ Στρατιωτικῆς ἡγεσίας τῆς Οὑγγαρίας, Διπλωματῶν, ὡς καὶ χιλιάδων πιστῶν. Πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ Πάπας προσελθών ἠσπάσθη τὸν Παναγιώτατον, Ὅστις εὑρίσκετο δεξιόθεν τῆς ἡτοιμασμένης Ἁγίας Τραπέζης, ὡσαύτως δὲ καὶ ἐν τῷ τέλει, ἀναφερθείς κατὰ τὸ κήρυγμά του διὰ θερμῶν λόγων εἰς τὴν ἐκεῖσε παρουσίαν Του. Κατὰ τὴν Λειτουργίαν, ἐπίσης, ὁ Πατριάρχης ἡμῶν κληθείς ἀντήλλαξε τὸν ἀσπασμὸν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης μετὰ τοῦ Πάπα».
Ὄχι μόνον ὀνομάζει «Ἅγιον» τὸν Πάπαν, ἀλλὰ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τρία φιλήματα: εἰς τὴν ἀρχὴν (διὰ νὰ «λάβη καιρόν»;), ἐν συνεχείᾳ τὸν «ἀσπασμὸν τῆς ἀγάπης» καὶ εἰς τὸ τέλος κατὰ τὴν ἐπίσημον ἔξοδον, ὡς πράττουν οἱ παπικοί. Τὸ τρίτον φίλημα παραλείπεται, ὅπως ἀποσιωπᾶται τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Πατριάρχης Κων/λεως ἐκάθητο ὡς πρῶτος τῶν παπικῶν Ἀρχιεπισκόπων, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπῆρχον καὶ Οὐνῖται! Ἄλλωστε τὰς ἑπομένας ἡμέρας ὁ Πάπας ἐτέλεσε καὶ οὐνιτικὴν Θ. Λειτουργίαν, ἀλλὰ τίποτε πλέον δὲν ἐνοχλεῖ τοὺς Φαναριώτας, ποὺ ἀντήλλαξαν τὴν ψυχήν τους μὲ τὰ πρωτεῖα. Τοὺς λειτουργικοὺς ἀσπασμοὺς συνεπλήρωσεν ἡ θεωρητική θεμελίωσις, δηλ. ὅσα εἶπεν ὁ Κων/λεως εἰς τὸ 52ον παπικὸν συνέδριον περὶ «Εὐχαριστίας», ἀναμασῶν τὸν Σεβ. Περγάμου καὶ τὸν π. Γ. Φλωρόφσκι:
«Οἱ Χριστιανοὶ παντοῦ «κατὰ κάποιον τρόπο ἀνήκουν στὸν ἴδιο πνευματικὸ χῶρο». Δὲν πρόκειται γιὰ «παράλληλες παραδόσεις», ἀλλὰ γιὰ μία ἑνιαία παράδοση, ἡ ὁποία διαστρεβλώθηκε καὶ ἀποξενώθηκε. Ὑπάρχει μία «ἀρχικὴ σχέση μὲ ἕνα κοινὸ παρελθόν», τὴν ὁποία καλούμαστε πάντα νὰ θυμόμαστε. Παρὰ τὶς ἰδιαιτερότητές τους, «ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύση ὀργανικὰ ἀνήκουν μαζὶ στὴν ἑνότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ». Δὲν μποροῦν νὰ κατανοηθοῦν ἀπὸ μόνες τους καὶ γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους, δὲν εἶναι αὐτάρκεις, «ξεχωριστὲς ὀντότητες». «Στὴν πορεία τῆς ἱστορίας τους, ἔχουν περισσότερα σημεῖα ἐπαφῆς παρὰ συγκρούσεις ἢ διαμάχες». Ὅπως εἶπε ὁ Φλωρόφσκι, θὰ μποροῦσαν νὰ ὀνομαστοῦν «πολιτιστικὲς ἀδελφὲς» ἤ, ἀκόμη, «δίδυμες Σιαμαῖες». Προσευχόμαστε στὸν ἐλεήμονα Θεὸ νὰ ἐνισχύση καὶ νὰ εὐλογήση τὶς προσπάθειές μας νὰ προχωρήσουμε στὸ δρόμο πρὸς τὴν ἑνότητα. Ὅταν φτάσουμε σὲ αὐτὸν τὸν στόχο, ἡ ἀλήθεια τῆς φράσης τοῦ πατέρα Ἀλέξανδρου Σμέμαν θὰ ἀποκαλυφθῆ στὸ σύνολό της καὶ σὲ βάθος: «Ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθηκε, γιὰ νὰ τελῆ τὴν Θεία Εὐχαριστία».
Ἡ Ὀρθοδοξία, λοιπόν, ἔχει ἀνάγκην τὸν… παπισμόν! Ὀρθοδοξία καὶ παπισμὸς εἶναι οἱ δύο ὄψεις τῆς Ἀληθείας! Ἂν δὲν ἐπιτευχθῆ ἡ ἕνωσις, τότε ἡ Θ. Λειτουργία ποὺ τελοῦμεν εἶναι λειψή! Προσέξατε! Δὲν εἶπεν ἁπλῶς «δίδυμες», ἀλλὰ «Σιαμαῖες», δηλ. ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τερατογένεσιν! Αὐτὰ ἐπικροτεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Αὐτὰ ἐπευφημεῖ ἡ Ἱ. Κοινότης;
Ὁ Πατριάρχης ἐμπαίζει τὴν Ἱ. Κοινότητα
Ἐνθυμούμεθα ὅλοι ὅτι τὸ 2014 εἰς τὸ Φανάρι καὶ πάλιν Πάπας καὶ Πατριάρχης ἔδωσαν τὸν λειτουργικὸν ἀσπασμόν! Ἐπαναλαμβανόμενον τὸ ἔγκλημα… Τί θὰ ὑποστηρίξη τώρα ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα, πού ἔλεγεν ὅτι μετὰ τὸ Κολυμβάριον δὲν ἐπιτρέπονται πλέον χειροφιλήματα μὲ παπικούς; Ἢ θὰ σιωπήση ἀποδεχόμενος ὅτι ὅσα ἔγραφεν ὁ «Ο.Τ.» ἦσαν ἀληθῆ; Ἀκόμα καὶ νὰ ἀρθρώση δύο λέξεις (ἐκ τῶν ὁποίων βεβαίως ἡ πρώτη θὰ εἶναι ἡ προκαλοῦσα τὸν Θεὸν «Παναγιώτατε…») ὁ Πατριάρχης δὲν πρόκειται νὰ τοῦ δώση σημασίαν. Τὴν «ἐκτίμησιν» ποὺ ἔχει ὁ Κων/λεως διὰ τὸ Ἅγιον Ὄρος τὴν διετύπωσε γραπτῶς καὶ τὴν ἀνεκοίνωσε εἰς τὴν διαθρησκειακὴν συνάντησιν τῆς «Βολωνίας» (Μπολόνια) (αὐτὸ τὸ ἀρχαιοπρεπὲς πείθει τοὺς ἁγιορείτας ἐκείνους, ποὺ δέχονται τοὺς ἀχειροτονήτους…), λέγων (ἰδικὴ μας μετάφρασις ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ):
«Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἕνα βιβλίο ποὺ ἐκδόθηκε πρόσφατα μὲ τὸν τίτλο «Ὁ μοναχὸς ποὺ ἔγινε Γενικὸς Διευθυντὴς – 1000 ἔτη ἀθωνικοῦ Management» (Θεσσαλονίκη 2017), ἔγινε κορυφαῖο στὶς πωλήσεις, «ἀποκαλύπτοντας» τὸ μυστικό τῆς ἐπιτυχίας τοῦ ἀσκητικοῦ Management ποὺ ἐφαρμόζεται ἀπὸ τὴν μοναχικὴ κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ πῶς μπορεῖ νὰ παρουσιάση ἕνα πρότυπο γιὰ μία νέα στρατηγικὴ καὶ διαφορετικὸ προσανατολισμὸ ἀξιῶν στὴν φιλοσοφία μίας μοντέρνας ἑταιρείας… Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ζωῆς μας, πρέπει νὰ μάθουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ νὰ ἀποκτήσουμε τὶς δεξιότητες ποὺ ἀπαιτοῦνται, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε ὅλες τὶς μεταμορφωτικὲς ἀτζέντες, ἀπὸ τὴν ἀτζέντα τοῦ ΟΗΕ 2030 γιὰ βιώσιμη ἀνάπτυξη ἕως τὴν ἀτζέντα τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα».
Ὄχι εἰς τὴν ἔλευσιν τοῦ Πάπα, ἔχομεν τὸν ἰδικόν μας!
Προσφάτως, ἡ ΔΙΣ ἔλαβε ἀπόφασιν, χωρὶς νὰ ἐρωτηθῆ ἡ Ἱεραρχία, νὰ πραγματοποιήση ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Τί ἀκριβῶς θὰ ἑορτάση; «Γενέθλια» ἐνθρονίσεως; 30 ἔτη ἀναταραχῶν; Τὴν ὑπονόμευσιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ἢ μήπως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐπληροφορήθη ὅτι ὁ Πατριάρχης Κων/λεως εἶπε πρόσφατα ὅτι «τὸ πολὺ τελείωσε» καὶ θέτει εἰς ἐφαρμογὴν τὸ γνωστὸν τέχνασμα, ὅπου ὅταν θέλη κανεὶς νὰ ὠθήση κάποιον εἰς τὴν ἀφυπηρέτησιν ὀργανώνει τιμητικὴν ἐκδήλωσιν… Ἐκδηλώσεις διὰ τὸν Πάπαν, ἕτεραι ἐκδηλώσεις διὰ τὸν «Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς»… μήπως κάποτε πρέπει νὰ ἐπιστρέψωμεν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν;
Ἐμεῖς ὅμως ἀδελφοί, ὅπως συμβουλεύουν Μητροπολῖται, ποὺ ὁμιλοῦν περὶ θεώσεως, καὶ Ἡγούμενοι, ποὺ κατέχουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἂς φορέσωμεν μίαν μάσκα καὶ ἂς σιωπήσωμεν. Μόνον προσευχὴ, διὰ νὰ σώσωμεν τὴν ψυχούλα μας καὶ ὑπακοὴν εἰς αὐτοὺς ποὺ λέγουν ὅτι εἴμεθα «σιαμαῖες δίδυμες». Δὲν εἴμεθα ἐμεῖς ἄξιοι νὰ κρίνωμεν κανένα… Πάπαν!
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, Ακτίνες
