Στό περιοδικό «Διάλογος» τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Γονέων (Π.Ε.Γ.), πού ἐξέδιδε ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, εἶχα συμμετοχή ἀπό τό πρῶτο σχεδόν τεῦχος, τό: «Ἰανουαρίου-Ἀπριλίου 1994»· στήν ἀρχή μέ σποραδικά ἄρθρα, ὅσο Ἐπιμελη­τής Ὕλης τοῦ περιοδικοῦ ἦταν ὁ σήμερα ἐπίτιμος Πρόεδρος τοῦ Δ/Σ τῆς Π.Ε.Γ. κ. Ἀθανάσιος Νεοφώτιστος, μέ Διευθυντή τοῦ πε­ριοδικοῦ τόν π. Ἀντώνιο. Ἀργότερα, ἡ συμμετοχή μου περιελάμβανε καί κάποια «Σχόλια».

Τόν Ἰανουάριο 2005, κυκλοφόρησε ἀπό τόν οἶκο «Μπάρνς καί Νόουμλ» (Barnes & Noble) τό πολύ ἐνδιαφέρον βιβλίο τῆς Ἀγγλίδας συγγραφέως Σέλλη Κλάϊν (Shelley Klein), «Οἱ πιό Φαῦλες Μυστικές Ἑταιρεῖες στήν Ἱστορία» (Most Evil Secret Societies in History).

Ἴσως οἱ παλαιότεροι ἐξ ὑμῶν νά ἐνθυμοῦνται τήν περίοδο 1985-1995 ὡς τήν περίοδο ἔξαρσης τηλεοπτικῶν παρουσιάσεων σέ θέματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας.

Στὸ προηγούμενο φύλλο τοῦ Ο.Τ. εἴχαμε ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν «Ἑλληνικὴ Ἑταιρεία Προγεννητικής Ἀγωγῆς», τῆς κ. Ἰωάννας Μαρῆ -φορέα ποὺ διατείνεται ὅτι ἔχει ὡς σκοπό «τήν ἀ­γω­γή τῆς ἐγ­κύ­ου γυ­να­ί­κας καί τοῦ μέλ­λον­τος πα­τέ­ρα νά προ­ε­τοι­μά­σουν τήν νέ­α ζωή»-,

Γράφει ἡ Ρομίνα Ξύδα στὸ ἄρθρο της «Ποιοὶ εἶναι οἱ Δωδεκαθεϊστές ποὺ συρρέουν στὸν Ὄλυμπο;», «Πρῶτο Θέμα», 22 Ἰου­λίου 2016[1]: «Παγανιστές, νεοπαγανιστές, ἀρχαιοελληνιστές, ἑτερο­χρο­νι­στές,

Διερωτᾶσαι ἄν εἶναι βάσιμοι οἰ ἰσχυρισμοί τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη στό ἄρθρο του «ἐπίκαιροι σχολιασμοί : Ὑπόνοιες καί πονηρία τῆς σκέψης».

Ο άγιος Βασίλειος κατείχε εξαιρετική μόρφωση και μεταξύ των άλλων είχε σπουδάσει ιατρική. Όταν δημιούργησε την περίφημη πολιτεία της αγάπης, τη γνωστή «Βασιλειάδα», ανέλαβε και αυτός έναν τομέα. Βρήκε την ευκαιρία να ασκήσει την ιατρική.

Τὸ μότο τοῦ τίτλου μας ἀνήκει στὸν Ἄλιστερ Κρόουλι (Edward Alexander Crowley, 1875-1947) ¹.

Στό πλαίσιο τῆς τρομοκρατίας πού βιώνουμε στην καθημερινότητά μας καί στήν ἐκκλησιαστική ζωή, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀργολίδος Νεκτάριος στό σχετικά πρόσφατο κείμενό του στήν προσπάθειά του νά ἀναλύσει τή σημερινή κατάσταση ἐπιλέγει τό μυθιστόρημα τοῦ Ἀλμπέρ Καμύ «Πανούκλα».

Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὸ σύνδρομο τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου (New Age) ποὺ ἔχει διεισδύσει ἤδη ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1960, σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας.