Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ἀπειλεῖ τήν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων. Ἤδη βλέπουµε δύο κατηγορίες ἀνθρώπων, πού τούς χωρίζει βαθύ ρῆγµα, τό ὁποῖο συνεχῶς διευρύνεται καί σέ λίγο θά εἶναι δύσκολο νά γεφυρωθεῖ. Ἀπό τή µιά µεριά εἶναι ἐκεῖνοι πού συµφωνοῦν µέ τόν Οἰκουµενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολοµαῖο καί πανηγυρίζουν ἐπιπολαίως γιά τά «κατορθώµατά του», ἐνῶ στήν ἄλλη µεριά βλέπουµε τούς διαφωνοῦντες, οἱ ὁποῖοι µέ περισσό θάρρος ἀγωνίζονται γιά τή µαταίωση τῶν δολίων σχεδίων τῶν οἰκουµενιστῶν.
Οἱ πρῶτοι δέν ἔχουν ἰδιαίτερη σχέση µέ τήν Ἐκκλησία καί τάσσονται στό πλευρό τοῦ Πατριάρχη γιά καθαρά πολιτικούς καί ἰδιοτελεῖς σκοπούς. Τόν βλέπουν ὡς πολιτικό ἡγέτη, ὁ ὁποῖος µαζί µέ τόν ἀγαπηµένο του ἀδελφό, τόν Πάπα τῆς Ρώµης, θά συµβάλλουν στήν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καί τήν εἰρήνη τοῦ σύµπαντος κόσµου! Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί εἶναι ὑλόφρονες, ἄπιστοι, µαταιόδοξοι, συµφεροντολόγοι, φιλήδονοι καί πολλά ἄλλα. Ὡστόσο, πλαισιώνουν τόν Πατριάρχη, δέχονται ὑποκριτικῶς τίς εὐλογίες του καί τόν διαβεβαιώνουν ὅτι εἶναι κοντά του καί ὑποστηρίζουν θερµά τό πολυσχιδές ἔργο του, ἐνῶ δέν γνωρίζουν οὔτε τό ἀλφάβητο τῆς πίστης! Ἀντίθετα, οἱ δεύτεροι, οἱ διαφωνοῦντες, εἶναι ἀσάλευτοι στήν πίστη, φτωχοί, στερηµένοι, πειραζόµενοι καί διωκόµενοι. Ἀντιστέκονται σθεναρά καί ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ οἰκουµενισµός εἶναι κίνηµα δαιµονικῆς ἔµπνευσης, προκειµένου νά παραδοθεῖ ἡ Ὀρθοδοξία στόν παπισµό! Ὅλα τά ἄλλα πού λέγονται εἶναι στάχτη στά µάτια. Ἀντιµισθία τῆς σθεναρῆς τους ὁµολογίας εἶναι ἡ περιφρόνηση, ἡ φτώχεια, ὁ ἐµπαιγµός καί τό µαρτύριο.
Οἱ συµφωνοῦντες µέ τόν οἰκουµενισµό δέν ἔχουν πουθενά στήριγµα. Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἐµπειρία τῶν ἁγίων τούς ἔχουν καταδικασµένους. Ἀντίθετα, ἡ στάση τῶν διαφωνούντων στηρίζεται στούς λόγους τοῦ Χριστοῦ: «Εἰ ἐµέ ἐδίωξαν καί ὑµᾶς διώξουσιν» καί «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βιάζεται καί οἱ βιασταί ἁρπάζουσιν αὐτήν».
Ὁ Φώτης Κόντογλου , σέ ἀνοικτή ἐπιστολή πρός τόν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἔγραφε τό 1965: «Καί σεῖς οἱ ποιµένες τοῦ λαοῦ τί εἴδους ποιµένες εἶσθε; Τά πρόβατα τά ὁποῖα σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός τά παραδίδετε εἰς τούς λύκους. Συναυλίζεσθε µέ τούς ἄρχοντας τοῦ κόσµου τούτου τοῦ παρερχοµένου, διότι ἐζηλώσατε τήν δόξαν αὐτῶν καί οὐχί τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὑπετάξατε τήν πίστιν εἰς τούς ἁµαρτωλούς ἀνθρώπους τῶν κοσµικῶν ἐπιθυµιῶν, οἵτινες ὁδηγοῦνται ἀπό τόν σατανᾶν. Παραδόθητε καί παρεδώσατε τά πρόβατα εἰς τόν ἄρχοντα τοῦ κόσµου τούτου, εἰς τόν κατέχοντα τήν ὕλην, τόν χρυσόν, τάς ἐφευρέσεις καί τάς µηχανάς, αἱ ὁποῖαι καταπλήττουν τά πλήθη, ὡς θαύµατα τοῦ ἀντιχρίστου. Παρεδόθητε καί παρεδώσατε τά πρόβατα εἰς τήν ψευδώνυµον γνῶσιν, «τήν κενήν ἀπάτην», τήν διδασκοµένην εἰς τάς χώρας τῆς ἀθεΐας καί τῆς ἀπογνώσεως, ὅπου οὐκ ἔστιν οὐδέ ὀσµή τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τῆς ἀληθοῦς γνώσεως, τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ» (Ἀντιπαπικά, 1983, σελ. 16) Καί γιά τίς ἀντιδράσεις τῶν οἰκουµενιστῶν ἀπέναντι στούς γενναίους ὁµολογητές τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔγραφε: «Ἀκονίσατε τήν µάχαιραν τῆς αἰσχύνης. Ἀποστείλατε τά ὄργανα τῆς βίας, τά ὁποῖα σᾶς δορυφοροῦν καί µέ τά ὁποῖα εἶναι πάντοτε πάνοπλος ἡ ἀποστασία. Ἀποστείλατέ τα ἐναντίον µας. Ἤδη εἰς τό Ἅγιον Ὄρος ἐνεφανίσθη τό αἱµατωµένον καί ἀποτρόπαιον φάσγανον τῆς βίας, διά νά ἐνσπείρῃ τόν τρόµον εἰς τάς ἁγίας καρδίας τῶν γερόντων, τῶν ἀσκητῶν καί τῶν ἐρηµιτῶν, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἐν δοκιµασίαις, ἐν στερήσει, ἐν τελείᾳ ἀπαρνήσει τοῦ σαρκίου των, διά νά εὐαρεστήσουν τόν Κύριον. Τό φρικτόν πρόσωπον τῆς βίας ἐµφανίζεται ὡς τό τῆς µυθικῆς κεφαλῆς τῆς Μεδούσης εἰς τόν ἁγιασµένον κῆπον τῆς Παναγίας. Καί ὄπισθεν αὐτοῦ τοῦ βδελύγµατος τῆς βίας εὑρίσκεσθε σεῖς, οἱ “ποιµένες οἱ µισθωτοί”, οἱ τρίδουλοι τῶν ἀρχόντων τοῦ σκοτεινοῦ κόσµου τοῦ χρήµατος, τῆς ἀθεΐας, τοῦ ἐκφυλισµοῦ καί πάσης ἀκολασίας» (Ὅπ. παρ., σελ. 17).
Ὁ ἀείµνηστος Κόντογλου παροµοιάζει τή βία τῶν οἰκουµενιστῶν µέ τό κεφάλι τῆς γοργόνας, πού λεγόταν Μέδουσα, πού ἀντί γιά µαλλιά εἶχε µεγάλα φίδια καί ὅποιος τήν κοιτοῦσε πέτρωνε ἀπό τόν φόβο. ∆υστυχῶς, στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας συχνά τιµωροῦνται οἱ ἐνάρετοι καί οἱ ζηλωτές, ἐνῶ οἱ ἁµαρτωλοί µένουν στή θέση τους καί συχνά προάγονται προκλητικῶς, γιά νά συνεχίσουν τήν ἄγρια συµπεριφορά τους ἀπέναντι στούς εὐσεβεῖς! Πρόκειται γιά φοβερό κατάντηµα. Ἡ ἄθλια ἱστορία τῶν οἰκουµενιστῶν ἐπαναλαµβάνεται καί στίς µέρες µας µέ δαιµονική ἐπιµονή καί χωρίς καµιά ἀναστολή. Προχωροῦν γιά τήν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καί ἀδιαφοροῦν γιά τίς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων, τούς ὁποίους ἀπειλοῦν, ἀλλά καί τιµωροῦν, χωρίς καµιά ἀπολογία. Οἱ οἰκουµενιστές, οἱ εὑρισκόµενοι εἰς τόπον Χριστοῦ, ἀκολουθοῦν τήν τακτική τῶν Φαρισαίων καί τῶν Γραµµατέων ἀπέναντι στό Χριστό!
Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 19/6/2015), Θρησκευτικά
