Σήμερα, μία ηλιόλουστη Κυριακή του Φλεβάρη, η Χριστίνα γυρίζει με τη γιαγιά και τους γονείς της από την εκκλησία. Είναι πολύ χαρούμενη, γιατί σήμερα είναι τα γενέθλιά της. Κλείνει τα οκτώ της χρόνια. Μόλις φτάνουν στο σπίτι, η μαμά της τής λέει:
– Χριστίνα, έχω κάτι να σου πω. Κάτι που, νομίζω, θα σου δώσει μεγάλη χαρά!
– Τι είναι, μαμά; Είναι δώρο;
– Ναι, Χριστίνα μου, ένα δώρο!
– Βιβλίο, παιχνίδι, ρούχο; ρωτάει η Χριστίνα με έξαψη, προσπαθώντας να μαντέψει το δώρο της.
– Όχι, όχι... Τίποτα απ’ όλ’ αυτά. Δεν είναι συνηθισμένο δώρο, αλλά κάτι άλλο, πολύ ξεχωριστό!
Η Χριστίνα έχει ξετρελαθεί από τη χαρά της και κρέμεται από τα χείλη της μητέρας της, μέχρι να ακούσει ποια έκπληξη της είχε ετοιμάσει.
– Θυμάσαι, Χριστίνα, τι μου έλεγες τις προάλλες; Ότι έχεις ανάγκη από συντροφιά, έναν φίλο να παίζεις και να μιλάς μαζί του;
– Ναι, μανούλα, θα ήθελα ένα αδερφάκι.
– Χριστινάκι μου, η επιθυμία σου θα πραγματοποιηθεί!
– Τι εννοείς, μαμά; Θα μου κάνεις αδερφάκι; λέει και αγκαλιάζει τη μαμά της όλο χαρά.
– Ναι, καρδούλα μου, είμαι έγκυος.
Τα μάτια της Χριστίνας πέφτουν στην κοιλιά της μαμά της, η οποία δεν φαίνεται καθόλου φουσκωμένη, και με απορία ρωτάει:
– Έγκυος; Και πού είναι το μωράκι; δεν φαίνεται τίποτα!
– Είναι πολύ μικρούλι ακόμη, μόλις τριών εβδομάδων. Έχει το μέγεθος ενός σουσαμιού. Λέγοντας αυτό, η μητέρα τής δείχνει ένα σουσάμι από τον άρτο που τους μοίρασαν στην εκκλησία.
Η Χριστίνα γουρλώνει τα μάτια της, κοιτώντας το σουσάμι στο χέρι της μαμάς της.
– Τόσο πολύ μικρό; Και αρχίζει να φαντάζεται ένα πολύ πολύ μικροσκοπικό αδερφάκι. Είναι ζωντανό;
– Φυσικά και είναι ζωντανό, λέει η μαμά. Αν και τόσο μικρό, όμως, έχει καρδιά που χτυπάει με τον δικό της ρυθμό.
– Και με τη μικρή του καρδιά αγαπάει κι εμένα, την αδερφούλα του; Ε, μαμά;
– Πολύ σε αγαπάει!
– Έχει και κεφάλι, χέρια, πόδια;
– Πρώτα σχηματίζεται η καρδιά και αρχίζει να χτυπά και μετά σιγά–σιγά κύτταρο–κύτταρο σχηματίζεται το σώμα του, το κεφαλάκι του, τα χεράκια του, τα δακτυλάκια του...
Η Χριστίνα έχει μείνει με ανοιχτό το στόμα. Δεν είχε ποτέ φανταστεί ότι κάποτε και η ίδια ήταν τόσο μικρή όσο ένα σουσάμι και ακόμα μικρότερη. Και η μαμά συνεχίζει:
– Μέρα με τη μέρα μεγαλώνει και όταν θα είναι οκτώ εβδομάδων, θα είναι πλήρως σχηματισμένο το αδερφάκι σου. Θα είναι μικρό σαν μια ρώγα από σταφύλι. Θα έχει μάτια και βλέφαρα, αυτιά, μύτη και θα μπορεί να κουνάει τα χείλη του. Το μυαλό του θα λειτουργεί κανονικά και θα αισθάνεται. Θα κινείται μέσα στην κοιλιά μου, σαν να χορεύει και, όταν κουράζεται, θα κοιμάται. Μέχρι και τα
δακτυλικά του αποτυπώματα θα έχουν σχηματιστεί στη μορφή που θα έχουν σ' όλη του τη ζωή.
– Πω πω! Μαμά, απίστευτο!
– Ένα θαύμα, καρδούλα μου! Ένα θείο δώρο!
– Και πότε θα βγει να το δω και να παίζουμε μαζί;
– Το μωρό για να μεγαλώσει, χρειάζεται εννέα μήνες.
Που θα πει ότι το αδερφάκι σου θα είναι έτοιμο να γεννηθεί τον Οκτώβριο. Της Χριστίνας της φάνηκε τόσο μακρινό το φθινόπωρο.
– Τόσο πολύ καιρό θα ζει μέσα στην κοιλιά σου και θα παίζει μόνο του; Εγώ θα μπορώ να του μιλάω; Θα με ακούει; Θα καταλαβαίνει;
– Όταν η κοιλιά μου μεγαλώσει, το μωρό θα μπορεί να σε ακούει και θα χαίρεται, όταν του μιλάς. Κάνε λίγη υπομονή, Χριστίνα μου, και θα δεις ότι ο καιρός θα περάσει γρήγορα.
– Και μετά θα το γεννήσεις μαμά;
– Όπως εσένα, ματάκια μου!
– Πω πω! Το ακριβότερο δώρο για τα γενέθλιά μου!
Σ’ ευχαριστώ, μαμά!
Ζωή Δ. Σιάσου
Μαιευτήρας - Χειρουργός Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
website: www.siasou.gr
Δ/νση Ιατρείου: Μυστρά 7, 15231 Χαλάνδρι
Τηλέφωνα: 212 1029155, 6976 480232
Πηγή: (Περιοδικό "Ζωή του Παιδιού", Σκηνές από τη ζωή μας)
