Ἡ σκωληκοειδής ἀπόφυση καί ὁ Δαρβίνος

 Ἕνας στούς 20 ἀνθρώπους θά ἐμφανίσει κάποια στιγμή σκωληκοειδίτιδα, καί θά ὑποβληθεῖ σέ ἐγχείρηση ἀφαίρεσης τῆς σκωληκοειδοῦς ἀπόφυσης. Ἡ ἀπόφυση εἶναι ἕνας λεπτός σάκος, ὁ ὁποῖος κρέμεται ἀνάμεσα στό παχύ καί στό λεπτό ἔντερο, θεωρεῖτο δέ μέχρι τώρα ἕνα ἄχρηστο ὑπόλειμμα τῆς ἐξέλιξης. Ὁ Δαρβίνος εἶχε ὑποστηρίξει, ὅτι ἡ ἀπόφυση προέρχεται ἀπό ἕνα ἐκλιπόντα πρόγονο τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, πού ἔτρωγε φύλλα. Ἡ ἀπόφυση εἶναι ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπό ἕνα μεγαλύτερο ὄργανο, τό ὁποῖο βοηθοῦσε στήν πέψη τῆς τροφῆς. Ἡ ὕπαρξη τῆς ἀπόφυσης θεωρήθηκε, ὅτι ἐνισχύει τή θεωρία προέλευσης τοῦ πιθήκου καί τοῦ ἀνθρώπου ἀπό ἕνα κοινό πρόγονο.

Πρόσφατες ὅμως ἔρευνες δίνουν μιά ἐντελῶς διαφορετική εἰκόνα. Ἡ ἀπόφυση, ὄχι μόνο δέν εἶναι ἄχρηστο κατάλοιπο, ἀλλά ἐπιτελεῖ μία σημαντική λειτουργία. Ὑπῆρχε καί στούς πιό παλαιούς προγόνους μας, εἶναι δέ πολύ πιό διαδεδομένη στό ζωικό βασίλειο, ἀπ᾽ ὅ,τι εἶχε ἀρχικά ὑποτεθεῖ. Ὁ William Parker, ἀνοσολόγος τοῦ Πανεπιστημίου Duke στό Durham, N.C. καί οἱ συνεργάτες του σέ πρόσφατο ἄρθρο στό περιοδικό Journal of Evolutionary Biology τεκμηριώνουν, ὅτι ἡ ἀπόφυση ἀποτελεῖ ἀποθήκη προστασίας καλῶν βακτηριδίων, τά ὁποῖα παραμένουν σέ θέση ἀναμονῆς, γιά νά ἐξορμήσουν στό ἔντερο σέ περίπτωση σοβαρῶν μορφῶν διάρροιας. Ἡ μελέτη τοῦ Πάρκερ καί τῶν συνεργατῶν του ἦλθε σάν συνέχεια ἄλλων μελετῶν, οἱ ὁποῖες εἶχαν διαπιστώσει ὅτι ἡ ἀπόφυση δημιουργεῖ καί ἐκπαιδεύει λευκά αἱμοσφαίρια γιά τήν ἄμυνα τοῦ ὀργανισμοῦ. ῎Ας σημειωθεῖ, ὅτι ὁ Πάρκερ εἶναι ὑποστηρικτής τῆς θεωρίας τῆς ἐξελίξεως!

Δέν μποροῦμε νά κατηγορήσουμε τόν Δαρβίνο, γιά τό ὅτι δέν ἀντιλήφθηκε στήν ἐποχή του τό ρόλο τῆς ἀπόφυσης, οὔτε γιατί ἔκανε μία λανθασμένη ὑπόθεση. Τό μεγάλο λάθος καί ἡ ἠθική εὐθύνη εἶναι, ὅτι ἐπιλέχθηκε μία καί μόνο ἀπό τίς μυριάδες δυνατές ὑποθέσεις (ὅταν δέν γνωρίζεις τή λειτουργία ἑνός ὀργάνου, δέν τό βαφτίζεις ἀπαραίτητα ἄχρηστο ὑπόλειμμα!), ἐνδύθηκε μέ μεταφυσικό μανδύα καί διαφημίσθηκε ἐπί 140 χρόνια σάν τεκμηριωμένη ἐπιστημονική γνώση. Τό ἴδιο γίνεται σέ μεγάλο βαθμό καί σήμερα στά θέματα κυρίως τῆς ἐξελίξεως. Ἡ Σοφία ὅμως τοῦ Θεοῦ ἀποδεικνύεται πολύ ἀνώτερη τῆς σοφίας καί τῶν πλέον εὐφυῶν ἐπιστημόνων, «...ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ...» (Α΄ Κορ., α΄ 27). Αὐτό πού ἡ πλειονότητα τῶν ἐπιστημόνων (ὑπῆρξαν καί ἐπιστήμονες πού κατά καιρούς ἀντέκρουσαν τήν ἄποψη αὐτή τοῦ Δαρβίνου, ἀλλά ἡ φωνή τους ἀγνοήθηκε) θεωροῦσε ἐπί 140 χρόνια ἄχρηστο ὑπόλειμμα, ἀποδεικνύεται σήμερα σοφό ἐργαστήριο προστασίας τοῦ ὀργανισμοῦ.