Αυτά που οι περισσότεροι αγνοούν για τον θάνατο με την συνδρομή ενός ειδικού υγείας….
LifeSiteNews,
Τρίτη 13 Απριλίου 2021,
Rosemary Frei
Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Την ίδια ώρα που ο κόσμος αγωνίζεται να επιζήσει με τη νόσο SARS-CΟV-2, τα μέτρα περιορισμού, τους εμβολιασμούς και τις θεραπείες, κάποιοι επίσημοι σε όλο το κόσμο, ορισμένοι χρησιμοποιώντας τελείως διαφορετική γλώσσα, προωθούν παγκοσμίως και βιαστικά την διευκόλυνση του θανάτου του πλέον «ευάλωτου» πληθυσμού της γης, με την βοήθεια μάλιστα των γιατρών….
Δεν είναι λίγες και στη πατρίδα μας οι φωνές που υποστηρίζουν την ανθρώπινη επιβίωση υπό προϋποθέσεις και προωθούν επιλογές ζωής και θεραπείας μόνο όταν αυτές κατά την κρίση τους, προσφέρουν καλύτερη προοπτική από την «αξιοπρέπεια του θανάτου». Αυτό προβληματίζει, ιδιαίτερα αυτό το καιρό που η πανδημία έχει δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας στο κόσμο και τα Νοσοκομεία μας, κόπωση στο υγειονομικό σύστημα και οδηγεί συχνά σε θεραπευτικές «επιλογές».
Τώρα είναι ο καιρός να λάβουμε σοβαρά υπόψιν τη θέση που εκφράζει ο απ. Παύλος για τη σωματική δοκιμασία: «…η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται» (Κολ. 2,11)»
Και τη θέση του Ιπποκράτη: «Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι ξυμβουλίην τοιήνδε. (Ούτε θα δώσω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη)»
Και επιπλέον: «Η αυτοκτονία με τη βοήθεια ιατρού είναι ουσιαστικά ασυμβίβαστη με τον ρόλο του ιατρού ως θεραπευτή, είναι δύσκολο ή μάλλον αδύνατο να ελεγχθεί, και θα δημιουργούσε σοβαρούς κοινωνικούς κινδύνους» Κώδικας Ιατρικής Ηθικής της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης
13 Απριλίου 2021 LifeSiteNews - Όλο και αυξάνεται ο ρυθμός με τον οποίο παραχωρείται η δικαιοδοσία στους γιατρούς να εισάγουν, να «ομαλοποιούν» και να επεκτείνουν νόμους που τους επιτρέπουν να βοηθούν τους ανθρώπους να αυτοκτονήσουν.
Αυτό γίνεται καθαρά για να εξυπηρετηθεί και να ανακουφιστεί η αφόρητη σωματική ή ψυχική βάσανος; Ή μήπως υποκρύπτονται «άλλοι παράγοντες»;
Πιστεύαμε το πρώτο, αλλά η πρόσφατη επανεξέταση του θέματος δηλώνει ότι το τελευταίο είναι πιο πιθανό.
Στις 17 Μαρτίου 2021, τέθηκε σε ισχύ σε ολόκληρο τον Καναδά νέος νόμος που αυξάνει σημαντικά το ποσοστό του πληθυσμού που θα μπορούσε να επιλέξει το θάνατο με τη βοήθεια ιατρού (Physician-Assisted Death, PAD), την ιατρικώς υποβοηθούμενη ευθανασία δηλαδή. Αυτός ο νόμος επεκτείνει την επιλογή του PAD, σε άτομα των οποίων ο θάνατος δεν είναι λογικά και άμεσα προβλέψιμος, δηλαδή κατά τη στιγμή που δεν υπάρχει παθολογική αιτία που να τον προβλέπει στο άμεσο μέλλον.
Στις 18 Μαρτίου, η Ισπανία πέρασε ομοσπονδιακή νομοθεσία που επιτρέπει για πρώτη φορά τον ιατρικώς υποβοηθούμενο θάνατο- PAD εκεί. Τίθεται σε ισχύ τον Ιούνιο.
Το ίδιο συνέβη στη Νέα Ζηλανδία: ο ομοσπονδιακός νόμος «End of Life Choice», «επιλογή για το τέλος της ζωής», τίθεται σε ισχύ τον Νοέμβριο.
Στις 8 Απριλίου το Γαλλικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο συζήτησε εάν θα κάνει την ευθανασία νόμο της χώρας τους. Η πλειοψηφία των βουλευτών τάχθηκε υπέρ της νομιμοποίησης της ευθανασίας. Ωστόσο, ο νόμος δεν ψηφίστηκε επειδή δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για να επεξεργαστούν τις χιλιάδες τροπολογίες που πρότειναν οι νομοθέτες που αντιτίθενται στον PAD.
Άλλες χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι σε παρόμοια κατάσταση με τη Γαλλία: η ενεργή ευθανασία είναι παράνομη, αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι και οι γιατροί την εγκρίνουν. Επομένως, σε αυτές τις χώρες πολλοί γιατροί εκτελούν ευθανασία χωρίς να τιμωρούνται και υπάρχει σημαντική ώθηση για τη νομιμοποίησή της.
Η Ολλανδία και το Βέλγιο ήταν οι πρώτες χώρες που αποποινικοποίησαν την ευθανασία και τον PAD, θέτοντας σε ισχύ τους νόμους τους το 2002. Στο Λουξεμβούργο, ένας παρόμοιος νόμος περί υποβοήθησης θανάτου τέθηκε σε ισχύ το 2009.
Και οι τρεις ανωτέρω χώρες επιτρέπουν στους ανθρώπους να υποβληθούν σε PAD εάν παρουσιάζουν κάποια σοβαρή ιατρική πάθηση, αναπηρία ή ψυχιατρική διαταραχή, άσχετα εάν επίκειται ο θάνατος είτε όχι.
Η Ολλανδία προχωρά στην ψηφοφορία σχετικά με τη νομιμοποίηση του PAD για άτομα ηλικίας 75 ετών και άνω που είναι «κουρασμένα από τη ζωή». Και υπήρξε μια σταθερή και πολύ σημαντική αύξηση του συνολικού αριθμού των ατόμων που υποβάλλονται σε PAD στο Ολλανδία και Βέλγιο.
Η ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία, PAD μπορεί επίσης να εφαρμοσθεί νόμιμα σε πέντε άλλες χώρες, σε ολόκληρη την έκταση ή σε τμήματα αυτών: στον Καναδά, ΗΠΑ, Αυστραλία, Γερμανία και Ελβετία.
Στις ΗΠΑ κάθε πολιτεία μπορεί να αποφασίσει μεμονωμένα εάν επιτρέπεται τον PAD εκεί. Μέχρι στιγμής, οκτώ πολιτείες συν την Ουάσιγκτον, D.C. τον έχουν νομιμοποιήσει. Ομοίως, στην Αυστραλία αποτελεί ζήτημα που αφορά ιδιαιτέρως την κάθε πολιτεία. Μέχρι στιγμής η πολιτεία της Victoria έχει θέσει σε ισχύ έναν νόμο που επιτρέπει τον PAD, και την 1η Ιουλίου το κράτος της Western Australia θα ακολουθήσει ομοίως.
Στον Καναδά, ο PAD νομιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ομοσπονδιακά το 2016. Τώρα ο νέος νόμος Bill C-7 επεκτείνει την εφαρμογή του διότι μεταξύ άλλων μέτρων προβλέπεται ότι:
Δεν απαιτείται πλέον η 10ήμερη περίοδος «προβληματισμού» μεταξύ της στιγμής που το άτομο συναινεί στον υποβοηθούμενο θάνατό του και της ώρας που τον λαμβάνει.
Επιτρέπει σε άτομα που έχουν μια πολύ σοβαρή ασθένεια ή αναπηρία, αλλά των οποίων ο φυσικός θάνατος δεν είναι επικείμενος να έχει πρόσβαση στον PAD, υπό ορισμένες προϋποθέσεις.
Επιτρέπεται ο PAD για άτομα που το ζήτησαν, κρίθηκε κατάλληλο να τον λάβουν και ο φυσικός θάνατός τους είναι αναμενόμενος, αλλά έχουν χάσει τα ίδια την ικανότητα συγκατάθεσης, και τέλος ξεκινώντας από το 2023,
Επιτρέπεται ο PAD για άτομα που έχουν απλά και μόνο ψυχική ασθένεια, και καμία άλλη υποκείμενη ιατρική κατάσταση ή αναπηρία.
Οι ανωτέρω θέσεις έχουν υποστηρικτές…
Πολλές κυβερνήσεις και μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι ενθουσιώδεις με το ζήτημα λέγοντας πως «ο νόμος δίνει τώρα σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους το δικαίωμα να επιλέξουν πώς και πότε να τελειώνουν τη ζωή τους»....
Ομάδες pro-PAD και διαμορφωτές της κοινής γνώμης αναφέρονται σε αυτόν με θετικούς όρους όπως «δικαίωμα στο θάνατο» και «θάνατος με αξιοπρέπεια».
Πολλά ιδρύματα έχουν εμφανή θέση υπέρ του PAD, και επιπλέον ομάδες και οργανισμοί με επιρροή – π.χ η Wikipedia - έχουν μια λεπτή αλλά σίγουρα ανιχνεύσιμη υποστηρικτική τάση στις πληροφορίες που παρέχουν στο κοινό σχετικά με τον PAD. Τα περισσότερα άτομα και ομάδες που αντιτίθενται στον PAD το κάνουν για θρησκευτικούς λόγους.
Υπάρχουν, ωστόσο, τουλάχιστον τρία δεδομένα που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν για τον θάνατο με τη βοήθεια φαρμακευτικής συνταγής που χορηγεί ο γιατρός ή κάποιας ιατρικής πράξης.
Το Πρώτο
Η επέκταση του ιατρικώς υποβοηθούμενου θανάτου, είναι μια σοβαρή πιθανή απειλή για τα άτομα με αναπηρία, άνοια και νόσο του Alzheimer. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων έχει ανάγκη τη σωστή φροντίδα και υποστηρικτικές υπηρεσίες - αλλά όλα αυτά είναι δύσκολα, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή του COVID. Έχουν ήδη τεκμηριωθεί περιπτώσεις ατόμων με αναπηρία που πιέζονται να υποβληθούν σε ιατρικώς υποβοηθούμενο θάνατο. Γι 'αυτό οι υποστηρικτές των δικαιωμάτων των αναπηρίας αντιτίθενται στην επέκταση της λογικής και της νομιμοποίησης του PAD. Και ο λόγος είναι πως πιστεύουν ότι κάθε τέτοιο υποστηρικτικός νομοσχέδιο χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις ως εφαλτήριο για να διευκολυνθεί η αυτοκτονία των ατόμων με αναπηρία.
Το Δεύτερο
Το 2014, το Βέλγιο έγινε η πρώτη χώρα που επέκτεινε τον PAD για εφαρμογή σε άτομα ηλικίας μόλις ενός έτους.
Στην Ολλανδία, από τότε που τέθηκε σε ισχύ ο νόμος PAD το 2002, επιτράπηκε στη χώρα η ιατρικώς υποβοηθούμενη θανάτωση των παιδιών - σε περιπτώσεις όπου θεωρείται ότι είναι ανίατα άρρωστα - ηλικίας από 12 ετών και άνω. Και η Ολλανδική κυβέρνηση σκέπτεται τώρα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Βελγίου και να χαμηλώσει την ελάχιστη ηλικία ευθανασίας στο ένα έτος.
Αυτή η ρύθμιση προβλέπεται να γίνει μέσω αλλαγών στο «πρωτόκολλο Groningen». Αυτό το πρωτόκολλο- ομάδα οδηγιών, δημιουργήθηκε το 2004 για να δικαιολογήσει τη θανάτωση νεογνών και βρεφών με σοβαρές ασθένειες ή παραμορφώσεις όπως η δισχιδής ράχη, (spina bifida).
Το Τρίτο
Υπάρχει σημαντική διαμάχη σχετικά με το εάν επιτρέπεται η υποβοηθούμενη αυτοκτονία σε άτομα που έχουν μόνο ψυχιατρική διαταραχή και χωρίς άλλες παθήσεις.
Προς το παρόν μόνο το Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο την επιτρέπουν, στα πλαίσια των αρχικών τους νόμων περί υποβοηθούμενου θανάτου. Σύμφωνα όμως με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο Bill C-7, και ο Καναδάς θα την επιτρέψει το 2023.
Ο Καναδικός Ψυχιατρικός Σύλλογος (CPA) δημοσίευσε μια δήλωση θέσης του για το ζήτημα αυτό πέρυσι, λέγοντας ότι «Δεν έχει πάρει ούτε και θα πάρει τώρα θέση σχετικά με τη νομιμότητα ή την ηθική του MAiD (Medical Assistance in Dying, Ιατρικής βοήθειας στο θάνατο), καθώς αυτή είναι μια απόφαση που αντανακλά τις τρέχουσες ηθικές, πολιτιστικές και ηθικές απόψεις στον Καναδά». Δηλαδή η νομιμότητα ή η ηθική της απόφασης δύναται να αλλάζουν προσαρμοζόμενες στο ρεύμα της κοινωνίας.
Αυτό ώθησε δύο πρώην προέδρους του CPA να δημοσιεύσουν μια ανοιχτή επιστολή προς τους Καναδούς ψυχιάτρους, επισημαίνοντας ότι ο CPA δεν προσκάλεσε τα μέλη του να συμμετάσχουν στη διαδικασία διαβούλευσης πριν διαμορφώσει την επίσημη δήλωση θέσης του για το ζήτημα. Επιπλέον ζήτησαν από τον CPA να «επανεξετάσει τη δήλωση, αποσύροντάς την προσωρινά, για να επιτρέψει μια σωστή διαδικασία εμπλοκής και την ανάπτυξη συστάσεων βάσει τεκμηρίων, προκειμένου να διαμορφώσει οποιαδήποτε μελλοντική δήλωση σχετικά με την MAiD». Ο Καναδικός Ψυχιατρικός Σύλλογος CPA δεν το έκανε αυτό.
Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία κυκλοφόρησε τη δήλωση της θέσης της για την PAD το 2016. Αναφέρει εν κατακλείδι «Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρία εναρμονιζόμενη με τη θέση της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης για την ιατρικώς υποβοηθούμενη ευθανασία (PAD), υποστηρίζει ότι «ένας ψυχίατρος δεν πρέπει να συνταγογραφήσει ούτε να διαπράξει οποιαδήποτε παρέμβαση σε άτομο που δεν πεθαίνει με τον σκοπό να του προκαλέσει θάνατο»
Ο Κώδικας Ιατρικής Ηθικής της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης δηλώνει, ότι «Η αυτοκτονία με τη βοήθεια ιατρού είναι ουσιαστικά ασυμβίβαστη με τον ρόλο του ιατρού ως θεραπευτή, είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να ελεγχθεί και θα δημιουργήσει σοβαρούς κοινωνικούς κινδύνους. Αντί να εμπλακούν σε υποβοηθούμενη αυτοκτονία, οι γιατροί πρέπει να ανταποκριθούν αποτελεσματικά και «επιθετικά» στις ανάγκες των ασθενών στο τέλος της ζωής τους.»
Σίγουρα αναρωτιέται κανείς γιατί δεν παρέχονται στο κοινό όλες αυτές οι πληροφορίες.
Αντ 'αυτού, Η βιασύνη για επέκταση της πρόσβασης στον ιατρικώς υποβοηθούμενο θάνατο, PAD, σε όλο τον κόσμο στο όνομα του «ανθρωπισμού» κυριαρχεί.
Πηγή: lifesitenews.com, Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά
