«Αξιοπρέπεια» στο θάνατο ή κακοποίηση των πιο ευάλωτων της κοινωνίας μας;

«Προσφορά» και αυτή του άθεου δυτικού ανθρωπισμού και πολιτισμού…

Ο Roger Foley, έναν Καναδός με αναπηρία, περιέγραψε σε πρόσφατη συνέντευξή του τις περιστάσεις υπό τις οποίες του προσφέρθηκε επανειλημμένα ως ιατρική «βοήθεια» ο θάνατος, ενώ συγχρόνως μίλησε και για την αδικία της  ευθανασίας.

Ο πατέρας 27χρονης αυτιστικής κοπέλας από το Καναδά, της οποίας εγκρίθηκε η ευθανασία, άσκησε έφεση στην απόφαση του δικαστηρίου να επιτραπεί η ιατρική δολοφονία της κόρης του.

Μέσα στη παρανοϊκή αθλιότητα των τελευταίων ειδήσεων που απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή ^(1,2), μέσα στη λυσσαλέα διεκδίκηση για ακόμη περισσότερο θάνατο και χώμα⁽³⁾, έρχεται μία είδηση γεμάτη υπευθυνότητα και προοπτική ζωής, να δώσει δύναμη και ελπίδα στον πονεμένο κόσμο ⁽⁴⁾.

Όταν  η ασθενής δεν πέθανε με την υποβοηθούμενη αυτοκτονία, ο γιατρός της την έπνιξε με ένα μαξιλάρι

Καταστρατηγούν τον κώδικα της Νυρεμβέργης, παραπλανούν και κάνουν βασανιστικό το τέλος του ανθρώπου.

Νομιμοποιείται τώρα και η παιδική θανάτωση με απόφαση των γονέων τους.

Καμιά ζωή δεν είναι χωρίς νόημα, καμία δεν είναι για πέταμα. Εμπιστευόμαστε το τέλος της σε Εκείνον που έδωσε και την αρχή της. 

Η «ανεκτική στη διαφορετικότητα» κοινωνία της Ολλανδίας, θανατώνει τους «διαφορετικούς» αν είναι ανάπηροι, ηλικιωμένοι και αγέννητα παιδιά.