Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 100 ετών, οι γυναίκες έχουν επάξια κερδίσει πολλαπλά δικαιώματα. Τώρα πλέον ψηφίζουν, εκλέγονται σε δημόσια αξιώματα, μπορούν να ασκήσουν οποιοδήποτε επάγγελμα για το οποίο έχουν αποκτήσει ικανότητες.
Αυτές οι ελευθερίες προσφέρουν εκπληκτικές ευκαιρίες για εκείνες.
Αλλά με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ Roe κατά Wade το 1973, τους δόθηκε και ένα νέο είδος ελευθερίας: η επιλογή να σκοτώσουν το παιδί τους. Και αυτή η επιλογή έχει γίνει αρκετά συνηθισμένη στις ΗΠΑ.Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Guttmacher, περίπου 1 στις 4 γυναίκες έχουν κάνει μία τουλάχιστον άμβλωση ως την ηλικία των 45 ετών (1).
Ενώ όμως τα δικαιώματα των γυναικών παραμένουν εξαιρετικά σημαντικά, πρέπει να εξετάσουμε όχι μόνο εκείνα αλλά και τις ευθύνες τους.
Ας σκεφθούμε τα παιδιά.
Πολλοί πιστεύουν πως πρέπει να υπάρχει ευκολία πρόσβασης στην άμβλωση, ιδιαίτερα στα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης, για τις έφηβες μητέρες ή τις γυναίκες με χαμηλότερα εισοδήματα. Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (American Academy of Pediatrics) έφτασε στο σημείο μόλις πέρισυ να δηλώσει σε ένα Δελτίου Τύπου της, πως η πρόσβαση των εφήβων στην εμπιστευτική άμβλωση στα πλαίσια της "φροντίδα υγείας", αποτελεί “πολιτικό δικαίωμα” .
Σκεφτείτε τα παιδιά, λένε. Τι είδους ζωή θα έχουν εάν ανατραφούν από μια έφηβη μητέρα ή εάν μεγαλώνουν σε συνθήκες φτώχειας;
Κανείς δεν διαφωνεί πως η προστασία των παιδιών είναι ένας ευγενής στόχος αλλά η χρήση της άμβλωσης ως λύσης δεν αντιμετωπίζει πραγματικά το πρόβλημα.
Ναι, τα παιδιά θα δυσκολευτούν να μεγαλώσουν στο σπίτι μιας έφηβης μητέρας, μιας άγαμης μητέρας ή σε μια φτωχή οικογένεια. Κατά αγαθή συγκυρία όμως υπάρχουν πολλά ζευγάρια που δεν μπορούν να έχουν δικά τους παιδιά και θα ήθελαν να υιοθετήσουν αυτό το παιδί. Σύμφωνα με το CDC, (Center of Disease Control), περίπου 1,5 εκατομμύρια παντρεμένες γυναίκες προσπαθούν να αποκτήσουν παιδιά αλλά δεν μπορούν (2).
Αυτά τα παιδιά λοιπόν θα μπορούσαν να έχουν μια θαυμάσια ζωή μέσα σε μια θετή οικογένεια. Επομένως, αν θέλουμε πραγματικά το καλό των παιδιών πρέπει να σκεφτούμε τι τους δίνουμε: ένα λαμπρό μέλλον ή καθόλου μέλλον;
Ας σκεφτούμε τις μητέρες.
Οι άνθρωποι βλέπουν κάποτε την άμβλωση ως την καλύτερη λύση για τις μητέρες. Ορισμένες γυναίκες -υποστηρίζουν- δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα παιδιά, λόγω ηλικίας, λόγω κοινωνικοοικονομικής, ή οικογενειακής κατάστασης.
Σκεφτείτε τις μαμάδες, λένε. Τι γίνεται με αυτές τις ανώριμες έφηβες που ξαφνικά ωθούνται στην ενηλικίωση; Τι γίνεται με αυτές τις γυναίκες που βρίσκονται σε συνθήκες φτώχειας και δεν είναι σε κατάσταση για να φροντίσουν ένα μωρό; [Και πράγματι σύμφωνα με στοιχεία έρευνας, το 73% των γυναικών λένε ότι επέλεξαν την έκτρωση επειδή αισθάνονται ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα μωρό (3)].
Τι γίνεται με τις γυναίκες που κινδυνεύει η υγεία τους από την εγκυμοσύνη;
Ναι, οι έφηβες πρέπει να κρατήσουν την παιδική τους ηλικία.
Ναι, άν αποκτήσουν ένα μωρό θα φύγει από αυτές η παιδικότητα.
Αλλά ξέρετε τι άλλο αφαιρεί την παιδική ηλικία από τις έφηβες κόρες μας; Η σεξουαλική δραστηριότητα από νεαρή ηλικία.
Η λύση δεν είναι να σωθεί η παιδική ηλικία μέσω της άμβλωσης, αλλά να βοηθηθούν τα κορίτσια μας να μάθουν αυτό που είναι το σωστότερο για τη σεξουαλικότητα και τις σχέσεις τους με τα αγόρια.
Πρέπει να τις διδάξουμε να περιμένουν για να έχουν σεξουαλική δραστηριότητα, μέχρι να είναι έτοιμες και για όλα όσα συνοδεύουν την έναρξη αυτής της δραστηριότητας.
Ναι, η φροντίδα ενός παιδιού είναι μια μεγάλη οικονομική δέσμευση. Για άλλη μια φορά, για την διευκόλυνση του μέλλοντος της μητέρας και του παιδιού, η υιοθεσία είναι μια σωστή επιλογή που προστατεύει τα συμφέροντα και των δύο.
Ναι, πρέπει να ανησυχούμε για την υγεία των γυναικών. Αυτή είναι σίγουρα μια εύλογη ανησυχία όταν πρόκειται για την εγκυμοσύνη. Ωστόσο, στη πράξη, πολύ λίγες αμβλώσεις εκτελούνται λόγω της απειλούμενης υγείας μιας μητέρας (4).
Μπορούμε εξάλλου να βοηθήσουμε τις μητέρες χωρίς να κλέβουμε από ένα παιδί το δικαίωμα του να ζήσει.
Το δικαίωμα της επιλογής.
Ίσως το συχνότερο επιχείρημα υπεράσπισης της άμβλωσης είναι η ελευθερία, η ενδυνάμωση των γυναικών καθώς με την άμβλωση τους δίνεται το δικαίωμα για επιλογή.
Τι γίνεται με το δικαίωμα της γυναίκας να επιλέξει; ρωτούν.
Η γυναίκα έχει σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα να επιλέξει, χωρίς να κάνει άμβλωση.
Εκείνη ΕΠΙΛΕΓΕΙ να συμμετάσχει σε μια σχέση σεξουαλικά. Με την επιλογή αυτή, επιλέγει συγχρόνως την πιθανότητα να μείνει έγκυος. (Σε τελική ανάλυση, η μόνη 100% έγκυρη μορφή ελέγχου των γεννήσεων και αποφυγής της εγκυμοσύνης είναι η σεξουαλική αποχή).
Πρέπει λοιπόν να διδάξουμε στα κορίτσια μας ότι έχουν επιλογές. Αλλά οι επιλογές τους έχουν και συνέπειες.
Η Ευθύνη μας.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, τόσο η γυναίκα όσο και το παιδί λαμβάνουν καλύτερη φροντίδα και περίθαλψη χωρίς την άμβλωση.
Ένα παιδί μπορεί να έχει ένα θαυμάσιο μέλλον με τους θετούς γονείς του, εαν η μητέρα του δεν μπορεί η ίδια να το φροντίσει.
Η μητέρα μπορεί επίσης να διεκδικήσει μετά την γέννηση του παιδιού της και για εκείνην ένα καλό μέλλον.
Όταν αγκαλιάζουμε όχι μόνο τα δικαιώματα μιας γυναίκας αλλά και τις ευθύνες της, μπορούμε να προστατέψουμε καλύτερα την υγεία όλων.
Βιβλιογραφικές αναφορές:
1. Jones, R. K., & Jerman, J. (2017, October 19). Population group abortion rates and lifetime incidence of abortion: United States, 2008-2014. American Journal of Public Health. Retrieved from https://www.guttmacher.org/article/2017/10/population-group-abortion-rates-and-lifetime-incidence-abortion-united-states-2008
2. National Center for Health Statistics. (2013, August). Infertility and impaired fecundity in the
United States, 1982-2010: Data from the National Survey of Family Growth (Research Report No. 67) (A. Chandra, C. E. Copen, & E. H. Stephen, Authors). Retrieved from https://www.cdc.gov/nchs/data/nhsr/nhsr067.pdf
3-5. Finer, L. B., Frohwirth, L. F., Dauphinee, L. A., Singh, S., & Moore, A.M. (2005). Reasons U.S. women have abortions: Quantitative and qualitative perspectives. Perspectives on Sexual and Reproductive Health, 37(3),110-118. Retrieved from https://www.guttmacher.org/sites/default/files/pdfs/journals/3711005.pdf
Πηγή: Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων, Αφήστε με να ζήσω!
