Γιατί ο γιατρός παραιτήθηκε μετά από όσα είδε;

Τα αναπαραγωγικά «δικαιώματα» στο προσκήνιο.

Από: choicefortwo and klassy_in_pink

Η «Επέμβαση»

Βασισμένη σε αληθινή ιστορία.

Μόλις έφτασα στη δουλειά μου - ήμουν επικεφαλής υπερηχογραφιστής του νοσοκομείου - και καθώς κοίταζα το πρόγραμμα ασθενών της ημέρας, το αφεντικό μου, μου είπε να πάω αμέσως στην αίθουσα χειρουργείου.

O χειρουργός ζητούσε υπερηχογραφική καθοδήγηση.

Αυτές ήταν όλες οι πληροφορίες που μου δόθηκαν.

Δεν είχα ιδέα για το τί θα ακολουθούσε.

Μετακίνησα το μηχάνημα υπερήχων μέσα στο χειρουργείο.

Η ασθενής ήταν ήδη ναρκωμένη πάνω στο χειρουργικό τραπέζι.

Καθώς έβαζα στη πρίζα το μηχάνημα, περίμενα οδηγίες από τον γιατρό.

Μου φώναξε δυνατά να βάλω τη κεφαλή των υπερήχων πάνω από τη λεκάνη της ασθενούς για να μην σχίσει τη μήτρα της.

Καθώς ήμουν ακόμα μπερδεμένος σχετικά με την επέμβαση, έκανα όπως μου ζήτησε και τότε συνειδητοποίησα ότι η γυναίκα ήταν έγκυος.

Ήταν στο δεύτερο τρίμηνο, οπότε εύκολα κατάλαβα το φύλο του μωρού της, που ήταν ένα μικρό κοριτσάκι.

Έκπληκτος παρακολουθούσα τον γιατρό να βάζει ένα καθετήρα στον αμνιακό σάκο και το έμβρυο να αποφεύγει τον καθετήρα και να προσπαθεί να κρυφτεί στο βάθος της μήτρας της μητέρας της, για να γλιτώσει.

Κοίταζα με τρόμο καθώς έβαζε τη λαβίδα και ξεκολλούσε το μικρό της ποδαράκι.

Έστριψε μέσα στον πόνους της, προσπαθώντας να απελευθερωθεί, αλλά δεν είχε πουθενά να πάει.

Μετά ο γιατρός άρπαξε γερά και ξεκόλλησε το πόδι από το σώμα της.

Κουλουριάστηκε, στριφογύρισε απότομα από τον πόνο, και μαζεύτηκε σαν μια σφιγμένη μπάλα, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα.

Η λαβίδα άρπαξε το χέρι της και εκείνη πάλευε να αποτραβηχτεί.

Οι κινήσεις της εξασθενούσαν τώρα γιατί πέθαινε.

Τράβηξε το χέρι της μακριά από το σώμα της.

Τότε θόλωσε η όρασή μου.

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα.

Το παιδί κουλουριάστηκε ξανά σαν μια σφιχτή μπάλα, αλλά και πάλι η συσκευή άρπαξε το άλλο της πόδι και το ξεκόλλησε από το σώμα της.

Τώρα ο ρυθμός της καρδιάς της είχε επιβραδυνθεί σημαντικά, αλλά ήταν ακόμα ζωντανή.

Η λαβίδα άρπαξε και το τελευταίο της άκρο και το ξέσχισε.

Τινάχτηκε, στριφογύρισε και τελικά η καρδιά της σταμάτησε να χτυπά.

Ανακοίνωσα ότι δεν υπήρχε πλέον καρδιακή λειτουργία.

Η νοσηλεύτρια που εξυπηρετούσε στην επέμβαση αναστέναξε, συνειδητοποιώντας για πρώτη φορά ότι αυτό συνέβαινε σε ένα έμβρυο ενώ ήταν ακόμα ζωντανό.

Τα υπόλοιπα μέρη του σώματος, κεφάλι και κορμός αφαιρέθηκαν, ο πλακούντας αφαιρέθηκε, και μια τελική ματιά με υπερηχογράφημα, αποκάλυψε ότι όλα τα «προϊόντα σύλληψης» είχαν αφαιρεθεί.

Μου είπαν ότι μπορούσα να φύγω από το δωμάτιο.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχα μείνει παγωμένος.

Απομάκρυνα σιωπηλά το μηχάνημα υπερήχων από το χειρουργείο.

Πήγα κατευθείαν στα αποδυτήρια και έκανα εμετό.

Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου σε εκείνο το νοσοκομείο σύντομα μετά από αυτό.

Δήλωσα στο αφεντικό μου ότι δεν θα συμμετείχα ποτέ ξανά σε τέτοιου είδους «διαδικασίες».

Έβλεπα εφιάλτες και δεν μπορούσα να γλυτώσω από τις εικόνες όσων είχα δει.

Ποτέ δεν θα βοηθούσα ξανά στη δολοφονία ενός παιδιού.

Έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια, αλλά είναι όλα το ίδιο ζωηρά στο μυαλό μου σήμερα όπως συνέβησαν εκείνη τη μέρα.

Το πιο λυπηρό όμως είναι, ότι αυτή η διαδικασία εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα.

Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα ότι σκοτώνουμε μωρά με αυτόν τον τρόπο.

Πιστεύουν ότι δεν είναι άνθρωπος, αλλά είναι απλώς μια μάζα ιστών.

Λυπάμαι τόσο πολύ για αυτό που συνέβη σε αυτό το μικρό κοριτσάκι.

Για αυτό που εγώ της έκανα.

Συγγνώμη γλυκιά μου.

Λυπάμαι τόσο πολύ…

 

Πηγή: Αφήστε με να ζήσω!