Η νεοταξική, ορθοπολιτική τυραννία φιλοδοξεί να αστυνομεύσει και τα συναισθήματα
Ομοφοβικός, ομοφοβία, τρανσφοβικός, τρανσφοβία, ισλαμοφοβικός, ισλαμοφοβία. Λέξεις που ακούμε συχνά. Με την εξωφρενικά συχνή χρήση τους έχει επιτευχθεί να δημιουργηθούν εξαρτημένα ανακλαστικά στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ∆ύσης. Οι αυτοματοποιημένες αντιδράσεις όσων ακούνε τις λέξεις που λήγουν σε «φοβία» και «φοβικός» είναι ο… φόβος για όλους όσοι είναι φοβικοί, η απόρριψη αλλά και η ανοιχτή εχθρότητα.
Οι αρχιτέκτονες της σημερινής νοόσφαιρας έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά. Απλώς, απαιτήθηκαν δεκαετίες κατά τις οποίες επαναλαμβάνονται οι ίδιες και οι ίδιες λέξεις, με ολοένα αυξανόμενο ιεροεξεταστικό μένος όσων τις προφέρουν σαν κατηγορητήρια και με την απαράλλαχτα αρνητική φόρτισή τους.
Όσοι δέχονται αυτά τα… κατηγορητήρια τείνουν να θεωρούνται από χέρι ένοχοι και οι κατήγοροί τους αντιμετωπίζονται ως ηθικά ανώτεροι, στους οποίους οφείλεται μια ταπεινή και άρτια τεκμηριωμένη απολογία! Οι «κατηγορούμενοι» δείχνουν να συμφωνούν με τον βασικό πυρήνα της συζήτησης, ότι δηλαδή απαγορεύεται να έχεις συναισθήματα φόβου για άλλους ανθρώπους και θρησκείες. Και αρχίζουν να λένε ότι «προς Θεού, δεν είμαι ισλαμοφοβικός, αλλά…», «καταδικάζω την τρανσφοβία και…», «με συκοφαντούν ως ομοφοβικό»…
Το εντυπωσιακότερο, δε, σ’ αυτήν τη συζήτηση είναι ότι άπαντες την παρακολουθούν θεωρώντας τη φυσιολογική! Κοντολογίς, είναι «φυσιολογικό» να έχουν τεθεί σε απαγόρευση ανθρώπινα συναισθήματα και, μάλιστα, το πιο αρχέγονο: ο φόβος.
Οι κοκοβιοί, που έχουν καταπιεί ολόκληρο το «αγκίστρι» της προπαγάνδας και απολογούνται λες κι είναι αυτοί που πυροβόλησαν τον Καραϊσκάκη, δεν έχουν ρωτήσει ούτε μία φορά τον «κατήγορό» τους από πότε απαγορεύτηκε ο φόβος. ∆εν μπήκαν στον κόπο να ζητήσουν εξηγήσεις για την αστυνόμευση του συναισθηματικού κόσμου τους. ∆εν απαίτησαν να τους πουν για ποιον λόγο απαγορεύονται οι συγκεκριμένες φοβίες, και όχι άλλες. Γιατί, άραγε, ουδείς ρωτά για χριστιανοφοβία, ινδουισμοφοβία και βουδιστοφοβία, αλλά ρωτά για ισλαμοφοβία; Γιατί να «απαγορεύεται» να φοβάσαι τους τραβεστί και τους ομοφυλόφιλους, αλλά να επιτρέπεται να φοβάσαι όλους τους άλλους;
Αν, πάντως, κάποιος δεν θέλει να ανοίγει κουβέντες με νεοταξικούς ιεροεξεταστές, μπορεί να επιλέξει μια μετρημένη, λογική και επιβαλλόμενη από το αίσθημα του αυτοσεβασμού «απολογία» στις «κατηγορίες» για ομοφοβία, τρανσφοβία και ισλαμοφοβία: Τη σιωπή, συνοδευόμενη από ένα ειρωνικό υπομειδίαμα. Ή, εναλλακτικά, μια φράση σε άπταιστα, λιμανιώτικα «γαλλικά».
Πηγή: newsbreak.gr
