Δεν υπάρχουν αξιόπιστες ενδείξεις ότι η ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική σε οποιαδήποτε ασθένεια, καταλήγει μια από τις μεγαλύτερες μελέτες για το επίμαχο θέμα.
«Οι άνθρωποι που επιλέγουν την ομοιοπαθητική ενδέχεται να θέσουν την υγεία τους σε κίνδυνο αν απορρίψουν ή αναβάλλουν θεραπείες για τις οποίες υπάρχουν επαρκή στοιχεία ασφάλειας και αποτελεσματικότητας» συνιστά το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Ιατρικής της Αυστραλίας (NHMRC), το οποίο καθοδηγεί τις εθνικές πολιτικές υγείας.
Η μελέτη του ΝΗΜRC είναι μια μετα-ανάλυση 1800 προηγούμενων επιστημονικών δημοσιεύσεων για την ομοιοπαθητική, από τις οποίες μόνο 225 πληρούσαν τα κριτήρια αξιοπιστίας για να συμπεριληφθούν στην ανασκόπηση.
Όπως αναφέρει το συμβούλιο σε ανακοίνωσή του, ορισμένες από τις 255 μελέτες έδειχναν ότι η ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική. Ήταν όμως μελέτες που εξέταζαν υπερβολικά μικρό δείγμα ασθενών, ή/και έπασχαν από προβλήματα στο σχεδιασμό και την υλοποίησή τους.
Η αξιολόγηση των διαθέσιμων στοιχείων με στάνταρτ μεθόδους αξιολόγησης και ανάλυσης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι «δεν υπάρχουν ενδείξεις καλής ποιότητας» που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι «η ομοιοπαθητική λειτουργεί καλύτερα από το placebo, ή προσφέρει βελτίωση της υγείας ίση με αυτή που δίνουν άλλες θεραπείες».
Η σύσταση που δίνει τώρα το NHMRC είναι «να μην χρησιμοποιείται ομοιοπαθητική σε χρόνιες ή σοβαρές παθήσεις, ή σε παθήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν σοβαρές». Για τις τις υπόλοιπες περιπτώσεις, οι ασθενείς που σκέφτονται να απευθυνθούν σε ομοιοπαθητικό καλούνται να επισκεφτούν πρώτα γιατρό και να συνεχίσουν στο μεταξύ να λαμβάνουν τα φάρμακα που τους έχουν συνταγογραφηθεί.
Πολύς κόσμος πιστεύει ότι η ομοιοπαθητική είναι «παραδοσιακή» θεραπεία που βασίζεται σε αιώνες εμπειρικών παρατηρήσεων. Στην πραγματικότητα επινοήθηκε το 1796 από τον γερμανό γιατρό Σάμιουελ Χάνεμαν, βάσει του δόγματός του ότι «το όμοιο θεραπεύει το όμοιο».
Η κεντρική ιδέα είναι ότι ουσίες που προκαλούν ασθένειες ή συμπτώματα μπορούν σε απειροελάχιστες δόσεις να θεραπεύσουν αυτές ή παρόμοιες ασθένειες.
Τις περισσότερες φορές, όμως, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν περιέχουν απειροελάχιστες αλλά μηδενικές δόσεις της υποτιθέμενα δραστικής ουσίας ουσίες: η ουσία αραιώνεται τόσο πολύ ώστε το τελικό διάλυμα δεν περιέχει ούτε ένα μόριο -ουσιαστικά είναι σκέτο νερό.
Οι οπαδοί της ομοιοπαθητικής υποστηρίζουν από την πλευρά τους ότι το νερό διατηρεί μια «ανάμνηση» των ουσιών που περιείχε και έχει έτσι φαρμακευτική δράση -ένας ισχυρισμός που έχει επανειλημμένα διαψευστεί.
Ο καθηγητής Πολ Γκλάζλιου, πρόεδρος της επιτροπής του NHMRC που εξέτασε το θέμα, δήλωσε ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες θα έπρεπε να πάψουν να καλύπτουν τα έξοδα της ομοιοπαθητικής, και οι φαρμακοποιοί θα έπρεπε να επανεξετάσουν την πώληση τέτοιων σκευασμάτων.
«Σίγουρα θα υπάρξουν πολλοί που δεν δέχονται τα ευρήματα αυτής της έκθεσης, και θα πουν ότι πρόκειται για συνωμοσία του κατεστημένου» είπε ο Δρ Γκλάζλιου. «Ελπίζουμε όμως ότι υπάρχουν πολλοί λογικοί άνθρωποι που θα επανεξετάσουν την πώληση, τη χρήση και την επιδότηση αυτών των σκευασμάτων».
Σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης, ο Δρ Κεν Χάρβεϊ, αυστραλός ειδικός σε θέματα πολιτικής φαρμάκων, επισήμανε στην εφημερίδα Guardian ότι η χρήση ομοιοπαθητικής μειώθηκε στη Βρετανία μετά το 2010, όταν δημοσιεύτηκε έκθεση της Βουλής των Κοινοτήτων που έδειχνε ότι η ομοιοπαθητική είναι αναποτελεσματική.
Ο Χάρβεϊ δήλωσε ότι η αυστραλιανή Υπηρεσία Προδιαγραφών Ποιότητας Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης θα πρέπει να πάψει να αναγνωρίζει πτυχία στην ομοιοπαθητική και οι ασφαλιστικές εταιρείες θα πρέπει να πάψουν να καλύπτουν τέτοιες παροχές.
«Δεν έχω πρόβλημα με ιδιωτικά κολέγια που θέλουν να προσφέρουν μαθήματα κρυσταλλομαντείας, ιριδολογίας και ομοιοπαθητικής, και αν ο κόσμος είναι αρκετά τρελός για να τα πληρώνει, είναι δική του απόφαση».
«Αν όμως αυτά τα πτυχία εγκρίνονται από φορείς της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, αυτό είναι πραγματικό πρόβλημα» είπε.
Πηγή: Newsroom ΔΟΛ
