http://www.tideon.org/index.php?option=com_content&view=article&id=544%3A2009-07-28-19-13-20&catid=50%3Abioithikiygeiapistis&Itemid=1

http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2008/12/blog-post_06.html

Μόνοι σας ξεσκεπάζεστε και βγάζετε τη…μαντίλα,προπαγανδιστές των Μμε…
Τελικα,το ειδαμε κι αυτο…οι πασης φυσεως φανατισμενοι χριστιανομαχοι δημοσιογραφοι,που κυριολεκτικα λυσσανε τους τελευταιους μηνες εναντιον της Ορθοδοξης Χριστιανικης πιστης,με αφορμη το “σκανδαλο” του Βατοπαιδιου,να φτανουν στο σημειο να μας προβαλλουν μετα…βαιων και κλαδων,το μουσουλμανικο “μοντελο” ζωης ως “κοινωνικα αποδεκτο” και “σεβαστο ως προς τη διαφορετικοτητα του”…δεν το πιστευετε;Διαβαστε το παρακατω αρθρο που δημοσιευτηκε σημερα στον “Ελευθερο” Τυπο,απο καποια Μαριτινα Ζαφειριαδου:…

Αιώνες συνύπαρξης, κοινές παραδόσεις και αμοιβαίες υποσχέσεις για σεβασμό στη διαφορετικότητα δεν έχουν κάνει ακόμα οικεία την εικόνα της μουσουλμανικής μαντίλας στη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Πολλοί Ελληνες θεωρούν τη μαντίλα ως ένα παρωχημένο έθιμο, που εκφράζει τον πουριτανισμό των μουσουλμάνων και την υποδούλωση της γυναίκας στον άντρα της.

Δεν πρόκειται όμως για έθιμο, αλλά για ένδειξη πίστης. Και οι μουσουλμάνες στην Ελλάδα επιλέγουν μόνες τους αν θα τη φορούν ή όχι. Οταν το κάνουν, είναι γιατί τους εκφράζει ο τρόπος ζωής που υποδηλώνει και όχι επειδή τους το επιβάλλει κάποιος άλλος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η 27χρονη Μπαϊάν Σαγιάιντα από την Ιορδανία. Ηρθε στην Αθήνα πριν από οκτώ χρόνια και μόλις πήρε το πτυχίο της στην Ιατρική. Είναι παντρεμένη και έχει μία κορούλα τριών ετών. «Με τον άντρα μου ερωτευτήκαμε στο πανεπιστήμιο. Για τους πιστούς του Ισλάμ δεν υπάρχει άλλος δρόμος ύστερα από αυτό. Σε έξι μήνες παντρευτήκαμε». Είναι μια σύγχρονη γυναίκα που ξέρει να πετυχαίνει ό,τι θελήσει, πράγμα που αποδίδει στη μεγάλη πίστη της σε ό,τι κάνει. Εξ ου και το όνομα της κόρης της. Γιακίν. Ετυμολογικά σημαίνει «απόλυτη αλήθεια», ενώ η θρησκευτική του έννοια είναι «η πίστη στον Θεό ότι θα καταφέρω αυτό που θέλω».

Στο πανεπιστήμιο δεν δυσκολεύτηκε πολύ, αφού οι περισσότεροι σέβονταν τη θρησκεία της. Ο δρόμος όμως για μια παντρεμένη φοιτήτρια με μαντίλα στην Ελλάδα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
«Οι δυσκολίες άρχισαν όταν έμεινα έγκυος. Το Ισλάμ υπαγορεύει, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα, οι γυναίκες να πηγαίνουν σε γυναίκες γιατρούς και οι άντρες σε άντρες. Εψαξα πολύ, αλλά κανένα δημόσιο νοσοκομείο δεν μπορούσε να μου εξασφαλίσει αυστηρά γυναικείο περιβάλλον στον τοκετό.
Ετσι, έκανα αιματηρές οικονομίες προκειμένου να πάω σε ιδιωτική κλινική. Επειτα, ήταν η άδεια παραμονής για το παιδί. Τρία χρόνια μετά τη γέννησή της και ακόμα προσπαθώ να λύσω το πρόβλημα, αφού οι υπηρεσίες υποστηρίζουν ότι οι φοιτητές έρχονται για να σπουδάσουν και να φύγουν, όχι για να κάνουν οικογένεια. Για μένα, όμως, μια σχέση εκτός γάμου και μια έκτρωση συνιστούν μεγάλες αμαρτίες και το Ισλάμ λέει ότι μεταξύ της δυσκολίας και της αμαρτίας επιλέγεις τη δυσκολία και ο Θεός βοηθός». Σε όσους παραξενεύονται, εξηγεί γιατί φορά χιτζάμπ (σ.σ.: ρούχα που καλύπτουν όλο το σώμα εκτός από το πρόσωπο και τα χέρια και δεν περιγράφουν τη γυναικεία σιλουέτα). «Είναι απαραίτητο για την προστασία της γυναίκας και των ρόλων της ως συζύγου, μητέρας, εργαζόμενης…».

Οι γείτονές της πάντως στους Αμπελοκήπους την αποδέχονται όπως είναι, ενώ οι φίλοι του ζευγαριού δεν πίνουν κρασί όταν τρώνε μαζί τους και δεν παραγγέλνουν ποτέ χοιρινό στην ταβέρνα.
Για την 33χρονη Ράσα Ακάρι από τη Συρία, παρά τους αρχικούς δισταγμούς της, η μαντίλα δεν αποτέλεσε πρόβλημα όσο σπούδαζε. «Ηρθα στην Ελλάδα πριν από 18 χρόνια. Τελείωσα το Λυβικό Σχολείο και σπούδασα εργοθεραπεία σε ΤΕΙ. Στην αρχή δεν φορούσα μαντίλα. Δίσταζα… Μέσα μου όμως είχα την ανάγκη να εκφραστώ όπως πίστευα. Οταν, στο δεύτερο χρόνο των σπουδών μου, τη φόρεσα, η συμπεριφορά των γύρω μου δεν άλλαξε στο ελάχιστο».

Τα προβλήματα άρχισαν όταν έπρεπε να βρει δουλειά. «Είχα πάρει το πτυχίο μου με πολύ καλό βαθμό και το αντικείμενό μου είχε μεγάλη ζήτηση. Ομως οι εργοδότες δεν έβλεπαν το βιογραφικό μου. Εμεναν στη μαντίλα… Υστερα από τέσσερα χρόνια αναζήτησης, έγινα εθελόντρια στον Οίκο Τυφλών στην Καλλιθέα και ένα χρόνο αργότερα με προσέλαβαν».

Σήμερα, παντρεμένη πια με τρία παιδιά, εξηγεί ακόμα στους γύρω της ότι δεν φοράει μαντίλα επειδή της το επιβάλλει ο σύζυγος ή ο πατέρας της, αλλά από δική της επιλογή. Ζει στα Πατήσια, σε μια ήσυχη γειτονιά. Μέσα στο σπίτι μιλούν αραβικά, ενώ και η διακόσμηση είναι ανάλογη. Η ζωή τους όμως όχι.
Αν εξαιρέσει κανείς την περίοδο του ραμαζανιού και την ώρα της προσευχής, η ζωή κυλά σε άκρως ελληνικούς ρυθμούς. Ετσι, διασκεδάζει όταν σε κάποια ταβέρνα της Χασιάς την Κυριακή ο σερβιτόρος προσέχει τη μαντίλα και απευθυνόμενος με νόημα στον άντρα της λέει: «Ξέρω, εσένα δεν σε αφήνει η γυναίκα σου να πιεις κρασί. Να φέρω λίγο στα κρυφά;».

Μια Ελληνίδα με το Ισλάμ
Τελείως συνειδητή απόφαση ήταν για τη 42χρονη Ελληνίδα κ. Ελένη Φιωτάκη το να ασπαστεί το Ισλάμ. «Θεωρώ το Ισλάμ ως το επόμενο βήμα του χριστιανισμού, γι’ αυτό και το επέλεξα στα 35 μου χρόνια. Για μένα η Παλαιά Διαθήκη, η Καινή Διαθήκη και το Κοράνι αποτελούν μία τριλογία.
Ετσι τώρα βρίσκομαι στο στάδιο της ολοκλήρωσης», σημειώνει η μαία από την Κρήτη που διδάσκει Νοσηλευτική σε επαγγελματικό λύκειο στην Αθήνα. «Διάβασα το Κοράνι ξεπερνώντας την ιδεολογία ότι το Ισλάμ σημαίνει τζιχάντ - ιερός πόλεμος και ότι η γυναίκα είναι ένα τίποτα. Και είμαι σίγουρη πως όποιος το διαβάσει προσεκτικά δεν θα βρει τίποτα τέτοιο εκεί μέσα». Οσο για τη μαντίλα, δεν φαίνεται να της προκαλεί σοβαρά προβλήματα στη δουλειά της, καθώς, όπως λέει, «τα παιδιά ενδιαφέρονται για το πώς τους φέρεσαι».

Οπως βλεπετε,το συγκεκριμενο αρθρο εχει γραφτει απο ΓΥΝΑΙΚΑ.Κανεις φανατικος ισλαμιστης δεν εβαλε το χερι του σ’αυτο.Γιατι πολυ απλα,εδω εχουμε να κανουμε με μια αγιογραφια της…μαντιλας και κατα συνεπεια ολοκληρου του μουσουλμανικου τροπου ζωης.
Παραβλεπουμε το πολυπολιτισμικο παραμυθακι που θελει να μας πλασαρει το παραπανω κειμενο και στεκομαστε μοναχα στη θρησκευτικοκοινωνικη του διασταση:η οποια,ουτε λιγο ουτε πολυ,εξυμνει τις αυστηρες αρχες του μωαμεθανισμου,προβαλλοντας τις ως απολυτα φυσιολογικες,δημοκρατικες και φυσικα,ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ!!!

Καμια αντιρρηση…ας κυκλοφορουν και με μπουρκα στο κεντρο της Αθηνας,αν θελουν…ομως,αγαπητη συντακτρια του αρθρου,θα μας πειτε τη γνωμη σας για τα παρακατω:

• Επιτρεπεται ο ΕΛΛΗΝΑΣ πολιτης και ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ να κανει το σταυρο του,να υπερασπιζεται και να εξασκει την πιστη του;Γιατι απ’οτι μας δειχνουν και μας λενε οι συναδελφοι σας τους τελευταιους μηνες,οποιος κανει τα παραπανω αυτονοητα,κινδυνευει να χαρακτηριστει…golden boy του Εφραιμ!

• Επιτρεπεται η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ να αρνειται την αμβλωση θεωρωντας τη δολοφονια,χωρις να επεμβαινουν τα φεμινιστικα τσουτσεκια εναντιον της;Επιτρεπεται να ντυνεται συντηρητικα,να ΜΗ ΔΕΧΕΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ και λοιπα θολοπροοδευτικα παραμυθακια,χωρις να κινδυνευει να χαρακτηρισθει οπισθοδρομικη,θεουσα και ανεραστη;

• Επιτρεπεται να υπεραμυνομαστε του Αβατου του Αγιου Ορους και των υπολοιπων παραδοσεων της θρησκειας μας;Γιατι οταν καποιος τολμησει να μιλησει γι’αυτο το θεμα,κινδυνευει να κατασπαραχθει απο τις…”φεμινιστριες”-ΜΑΛΛΟΝ ΛΕΣΒΙΕΣ-του Συριζα.

• Τελος,υπαρχει σεβασμος στην Ορθοδοξη Χριστιανικη θρησκεια στη χωρα μας;Γιατι στο αρθρο δεν ειδαμε να γραφεται ΤΙΠΟΤΑ ουτε για τους εξευτελισμους γυναικων απο το Ισλαμ,ουτε για τις δολοφονιες αυτω λογω μοιχειας,ουτε για τον προσηλυτισμο που επιχειρει η εν λογω θρησκεια,ουτε για το φανατισμο που καλλιεργει.Και φυσικα-αυτο δα ελειπε-απολυτως τιποτα για σουλτανικα φιρμανια και χρυσοβουλα που κατοχυρωνουν τις περιουσιες των μουσουλμανων…αυτα δεν ενοχλουν κανεναν,το Βατοπαιδι τους μαρανε…

Αλλα ειστε τοσο υποκριτες,που απαιτειτε “σεβασμο στη διαφορετικοτητα” των αλλων θρησκειων,οταν εσεις οι ιδιοι ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΤΕ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!

Και οχι,δεν ειμαστε τοσο αφελεις ωστε να πιστευουμε οτι αυτη η προπαγανδα υπερ του μωαμεθανισμου ειναι τυχαια,ενοσω εξελισσεται με αμειωτο ρυθμο η κατασυκοφαντηση οτιδηποτε Ορθοδοξου…το παιχνιδι σας το ξερουμε καλα:οσο αποδομειτε εναν θεσμο,αλλο τοσο προβαλλετε “αντιβαρα”,εστω κι αν αυτα ειναι πολυ χειροτερα απ’αυτα που προσπαθειτε να καταστρεψετε.
Το κακο για σας ειναι οτι ο κοσμος σιγα-σιγα σας παιρνει χαμπαρι και σε λιγο δε θα σας δινει καμια απολυτως σημασια…αλλα ισως ειναι καλυτερα ετσι:γιατι τοτε,η συντακτρια του ΕΤ και οι λοιπες δηθεν…φεμινιστριες και λοιπες συνιστωσες,θα μπορεσουν-ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!-να αφοσιωθουν απερισπαστα σ’αυτο που παντα ονειρευονταν…

ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΟΥΝ ΜΕ ΜΑΝΤΙΛΑ ΚΑΙ ΧΙΤΖΑΜΠ,ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ ΡΑΜΑΖΑΝΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΜΗΝΕΣ,ΧΩΡΙΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΑ ΣΥΜΦΩΝΑ…

Για να αποφευχθουν παρεξηγησεις,εμεις σαφως υποστηριζουμε το δικαιωμα του καθενος να ντυνεται και να συμπεριφερεται οπως θελει ή του οριζει η θρησκεια του,αρκει φυσικα να μην ενοχλει τους αλλους.Η διαφορα ειναι πως αυτο πρεπει να ισχυει ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ και οχι επιλεκτικα,εξυπηρετωντας διαφορους Δουρειους Ιππους που ηδη δρουν στη χωρα μας.Οποιος ευαγγελιζεται “σεβασμο στη διαφορετικοτητα” με δυο μετρα και δυο σταθμα,μονο εκ του πονηρου κινειται…

http://www.antibaro.gr/articles/church/1208-efraim.html

            Όσοι έχουμε παρατηρήσει τις μεθόδους του παρακράτους και των μηχανισμών που αρέσκονται στο να το μιμούνται, γνωρίζουμε ότι μια κλασική του μέθοδος είναι αυτή της «ηθικής δολοφονίας χαρακτήρων». Σε τι συνίσταται η «ηθική δολοφονία»; Στοχοποιείται καταρχάς ένα πρόσωπο, ένας χαρακτήρας, που λόγω ιδιαίτερων ιδιοτήτων του είναι ευάλωτος στη συκοφαντία. Μια Ορθόδοξη Ιερά Μονή με μεγάλη περιουσία, όπως η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου είναι εύκολος στόχος, διότι μπορεί εύκολα να υποβληθεί στο ακροατήριο η αντίληψη ότι «ο λαός πεινάει και οι παπάδες είναι μέσα στο χρήμα».

            Βέβαια, δεν αμφισβητείται ότι και οικονομικά προβλήματα στη μέση ελληνική οικογένεια υπάρχουν, πολλές φορές μάλιστα σοβαρά, και περιπτώσεις αμφιλεγόμενου πλουτισμού μέσα στην Εκκλησία επίσης υπάρχουν. Με δεδομένη όμως τη γενικότερη ευκολία στοχοποίησης της Εκκλησίας στο δημόσιο βίο, η εικόνα μιας Μονής που διακινεί με ευκολία δεκάδες εκατομμύρια ευρώ αποτελεί έναν πολύ εύκολο στόχο για τη διάπραξη «δολοφονίας χαρακτήρων».

            Η δολοφονία χαρακτήρων έχει ως αποτέλεσμα στο δημόσιο βίο ακριβώς το αντίθετο από αυτό που στα νομικά έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «τεκμήριο αθωότητας του κατηγορουμένου (άρθρο 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου). Ό,τι και να κάνει, ό,τι και να πει στη συνέχεια ο «δολοφονηθείς ηθικά» χαρακτήρας, τον βυθίζει ακόμη περισσότερο στην κινούμενη άμμο της ηθικής δολοφονίας. Και το πιο ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο της αθωότητάς του να προσκομίσει, διαστρεβλώνεται με τέτοιο έντεχνο τρόπο, ώστε να ενισχύεται τελικά η αρνητική εικόνα του πληττομένου.

            Όταν λοιπόν προσπαθεί η Μονή Βατοπαιδίου να εξέλθει από την αναταραχή που της δημιούργησαν σύσσωμα τα ΜΜΕ, προτείνοντας την πλήρη ανατροπή των ανταλλαγών και την επάνοδο στο καθεστώς προ της ανταλλαγής, η επιστολή αυτή της Μονής παρουσιάζεται αρχικώς ως δήθεν υπόπτων προθέσεων και στη συνέχεια αποσιωπείται και «λησμονείται» πλήρως. Μίζες, πλουτισμός Υπουργών, πού τα βρήκαν τόσα λεφτά οι Υπουργοί, πώς έχει τόσα λεφτά το Μοναστήρι. Και πώς γίνεται να έχει τη λίμνη το Μοναστήρι, αφού δεν είναι λίμνη, είναι λιμνοθάλασσα και δεν υπάρχει ιδιωτική κυριότητα επί κοινοχρήστων; Και πώς γίνεται να έχει εταιρίες και είναι off-shore οι εταιρίες (λεπτομέρεια: δεν υπάρχουν πλέον off-shore εταιρίες στην Κύπρο από το 2006 και εντεύθεν) κλπ. κλπ.

 Έωλες όλες οι κατηγορίες
            Λησμονούν βέβαια όλοι αυτοί οι λαύροι επικριτές της Μονής ότι η κτήση κυριότητας επί της λίμνης έλαβε χώρα προ της εισαγωγής του Αστικού Κώδικα, το 1946, σε νομικό καθεστώς που επέτρεπε την κτήση κυριότητας επί αυτών που μεταγενεστέρως, ενδεχομένως, να κρίθηκαν ως κοινόχρηστα. Καθώς και ότι αυτά όλα τα παλαιά καθεστώτα διατηρήθηκαν στη νομιμότητα και με την έναρξη ισχύος του Αστικού Κώδικα, ο οποίος ορίζει στο άρθρο 51 του Εισαγωγικού του Νόμου τα εξής: «Η απόκτηση κυριότητας ή άλλου εμπραγμάτου δικαιώματος πριν από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα κρίνεται κατά το δίκαιο που ίσχυε όταν έγιναν τα πραγματικά γεγονότα για την απόκτησή τους». Δεν κρίνεται, συνεπώς, η κτήση της κυριότητας επί της λίμνης με βάση το σημερινό δίκαιο, αλλά με βάση το δίκαιο του 1080 μ.Χ., όταν παρεχώρησε τη λίμνη στη Μονή ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Βοτανειάτης.

            Και αυτή η αυτονόητη, για κάθε νομικό πραγματικότητα, την οποία αναγνώριζε κάθε πολιτειακή αρχή μέχρι το Σεπτέμβριο του 2008, παρουσιάζεται σαν δήθεν παραδοξότητα, με παράλληλη υπερπροβολή της κάθε είδους έωλης «νομικής» άποψης ότι δήθεν η Μονή κανένα δικαίωμα δεν μπορούσε να έχει επί της Βιστωνίδας.

            Παρόμοια βλέπουμε να συμπεριφέρεται ο τύπος στο ζήτημα ενδεχόμενων δωροδοκιών («μίζας») της Μονής προς Υπουργούς. Όταν ο ψύχραιμος παρατηρητής προσπαθήσει να συνδέσει τον όντως παράδοξο, απότομο πλουτισμό πολλών Υπουργών με τη Μονή Βατοπαιδίου, εκεί βρίσκεται σε αδυναμία στοιχειοθέτησης οποιασδήποτε υποψίας, έστω, ποινικού αδικήματος ή ηθικής φύσεως παραπτώματος εις βάρος της Μονής. Διότι, η Μονή έχει υπέρ εαυτής δύο πολύ ισχυρά, αδιάψευστα επιχειρήματα. Το πρώτο είναι ότι δεν ζήτησε η ίδια η Μονή την ανταλλαγή των ακινήτων με τη λίμνη Βιστωνίδα, αλλά το κράτος. Τούτο ήταν απαρχής η θέση της Μονής και ουδέποτε διαψεύσθηκε από κανέναν. Μάλλον επιβεβαιώνεται από το Δελτίο Τύπου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης της 8ης Μαρτίου 2006, στην οποία το Υπουργείο επαίρεται διότι επέλυσε το θέμα της Βιστωνίδας, σύμφωνα με την πάγια διεκδίκηση φορέων της Ξάνθης.

            Το δεύτερο είναι ότι η Μονή από πολύ νωρίς πρότεινε την ανατροπή όλων των ανταλλαγών και την επιστροφή στο καθεστώς προ της ανταλλαγής. Τα ακίνητα πίσω στο ελληνικό Δημόσιο, και η Βιστωνίδα πίσω στη Μονή. Αν ήταν να είχε δωροδοκήσει Υπουργούς η Μονή, προκειμένου να αποσπάσει από το ελληνικό Δημόσιο ακίνητα υψηλότερης αξίας από τη Βιστωνίδα, τότε, με την ακύρωση των ανταλλαγών (η οποία περιλάμβανε και υπόσχεση απόδοσης του πλήρους χρηματικού αντιτίμου όσων τυχόν ακινήτων είχαν ενδιαμέσως πωληθεί), τότε, με την ακύρωση των ανταλλαγών, θα έχανε όλον τον επιπλέον πλουτισμό της και θα της έμενε μόνο το κόστος της «μίζας» στους Υπουργούς. Ποιος εχέφρων «μιζαδόρος» διανοείται να δώσει «μίζα» προκειμένου να πλουτίσει παράνομα και, στη συνέχεια, να απωλέσει αυτοβούλως το σύνολο του πλουτισμού του, χωρίς να μπορεί μάλιστα να επανεισπράξει την υποτιθέμενη πλουσιοπάροχη «μίζα»;

            Δεν μπορεί, συνεπώς, να έγινε η ανταλλαγή με πρωτοβουλία του ελληνικού Δημοσίου και να είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή η Μονή να επιστρέψει τα ακίνητα και να ακυρώσει την ανταλλαγή και, ταυτόχρονα, να έχει δωροδοκήσει Υπουργούς προκειμένου να αποσπάσει αυτόν τον πλουτισμό της η Μονή.

            Για το ζήτημα, τέλος, των εταιριών της Μονής Madeus και Rassadel, δεν υπάρχει λόγος να κουράσουμε τον αναγνώστη αναπαράγοντας κι εδώ τις αποστομωτικές απαντήσεις που έδωσε στην ελλαδική τηλεόραση (στο κανάλι Mega) ο διαχειριστής των εταιριών, κ. Άθως Κοιρανίδης, που απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι εταιρίες έκαναν πράξεις καθόλα νόμιμης, φυσιολογικής και καθόλου ανήθικης διαχείρισης της περιουσίας της Μονής.
 
Τα πλούτη της Μονής και ο τρόπος ζωής των μοναχών
            Στην πραγματικότητα, το κλίμα εναντίον της Μονής συντηρείται από τη συμπλεγματική στάση των εκπροσώπων των ΜΜΕ, οι οποίοι αδυνατούν να αποδεχθούν το αυτονόητο δικαίωμα ύπαρξης και διαχείρισης περιουσίας στις Ιερές Μονές. Πώς, όμως, θα συντηρηθούν αλλιώς οι Μονές, αν δεν έχουν περιουσία; Πώς θα διατηρήσει το Άγιο Όρος την εθνικο-θρησκευτική μας κληρονομιά, αν δεν έχει χρήματα για την πολυδάπανη συντήρηση και αναστήλωση, με ειδικές μάλιστα τεχνικές, λόγω της παλαιότητας των κτιρίων; Η συμπλεγματική αυτή στάση αναπαράγεται και στην κοινωνία, μέσα από την υπερπροβολή πραγματικών περιπτώσεων αθέμιτου πλουτισμού ιερωμένων με τυχόν εκμετάλλευση της καλής πρόθεσης των πιστών, αλλά και μέσα από την πολλές φορές συνειδητή διαστρέβλωση περιστατικών από τα ΜΜΕ.

            Είναι εύκολο, συνεπώς, να αναπαράγεται μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα του τύπου «ο λαός πεινάει και οι καλόγεροι έχουν πλούτη», η οποία, αν δεν υποβάλει στο μυαλό των απλών ανθρώπων την ιδέα της ποινικώς κολάσιμης συμπεριφοράς του Ηγουμένου Εφραίμ, πάντως υποβάλει παραβίαση των Θείων και Ιερών Κανόνων περί ακτημοσύνης του Ορθοδόξου μοναχισμού.

            Όμως, ο πολίτης, προτού καταδικάσει ηθικώς μια Ορθόδοξη Μονή και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, θα πρέπει να επικεντρώσει την προσοχή του στο τι είδους χρήση του πλούτου γίνεται από την Ιερά Μονή. Υπάρχει προσωπική χλιδή στη ζωή των μοναχών; Υπάρχει έκλυτος βίος και παραβίαση των αρχών ασκητικότητας του μοναχισμού;

            Όποιος έχει γνωρίσει έστω και λίγο την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, γνωρίζει ότι ουδεμία σχέση δεν έχει η ζωή της Μονής με τον πλουτισμό. Το φαγητό τους είναι καλογερικά λιτό και η τήρηση των νηστειών αυστηρή. Το πρόγραμμα των ακολουθιών παραδοσιακό Αγιορειτικό, με λίγο ύπνο για τους μοναχούς και τακτικές αγρυπνίες στο Ναό της Μονής. Το καλογερικό φαγητό τους το ετοιμάζουν οι ίδιοι οι μοναχοί με τη δική τους εργασία, καλλιεργώντας τη γη, παράγοντας οι ίδιοι το λάδι τους, τσαπίζοντας οι ίδιοι τα λαχανικά τους, ψαρεύοντας οι ίδιοι τα ψάρια τους, ζυμώνοντας μόνοι τους το ψωμί τους. Το κρέας είναι άγνωστο, όπως και σε όλο το Άγιο Όρος. Οι Βατοπαιδινοί και ο Ηγούμενος Εφραίμ, όχι μόνον δεν έχουν υπηρετικό προσωπικό για τις προσωπικές τους ανάγκες, αλλά υπηρετούν καθημερινά εκατοντάδες επισκεπτών, με την ίδια υπακοή και ταπείνωση και το ίδιο φιλόξενο πνεύμα, είτε πρόκειται για τον διάδοχο του αγγλικού θρόνου, είτε πρόκειται για τον φτωχότερο ταλαιπωρημένο επισκέπτη. Σκουπίζουν μόνοι τους το μοναστήρι τους και καθαρίζουν μόνοι τους τις τουαλέτες τους, όχι μόνον από τις δικές τους ακαθαρσίες, αλλά και από τις ακαθαρσίες των πολυάριθμων επισκεπτών. Περιθάλπτουν μόνοι τους τους αρρώστους τους και γηροκομούν μόνοι τους τους ηλικιωμένους μοναχούς. Δεν έρχονται νοσοκόμες για να βάλουν τις πάπιες και να καθαρίσουν τα κατάκοιτα γεροντάκια, αλλά οι ίδιοι τους αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας και το έργο αυτό με υπομονή και χαρά. Και όλα αυτά με διαρκή προσευχή και, επαναλαμβάνουμε, με διαρκή κόπο, με ελάχιστο για τα κοσμικά δεδομένα ύπνο και με το λιτό καλογερικό πρόγραμμα διατροφής.

            Πόσοι από εμάς δεν θεωρούμε δικαίωμά μας να μας υπηρετούν οι άλλοι; Από την καθαρίστρια του γραφείου μας μέχρι το γκαρσόνι της καφετέριας, έχουμε πολύ κόσμο στην υπηρεσία μας. Πόσοι από εμάς θα πετάξουμε εύκολα και χωρίς καθόλου τύψεις τον ίδιο τον πατέρα μας και την ίδια τη μητέρα μας στα γηροκομεία, χωρίς να έχουμε πιάσει ούτε μια φορά την πάπια στα χέρια μας; Οι μοναχοί υπηρετούν αγνώστους, που δεν τους πληρώνουν για αυτό, και δεν γηροκομούν καν τους γονείς τους, αλλά άλλους γέροντες, ξένους από σαρκική συγγένεια. Ας αναλογιστούμε λίγο πόσοι από εμάς θα βάζαμε καθημερινά την πάπια σε έναν κατάκοιτο ενενηντάχρονο γέρο, που δεν έχουμε ξαναδεί προηγουμένως ποτέ μας, πριν κατηγορήσουμε ως δήθεν πλούσιους τους Βατοπαιδινούς μοναχούς.

            Στο στόχαστρο όμως των ΜΜΕ παραμένει η περιουσία της Μονής και τα ακίνητα. Καμία κουβέντα για τον τρόπο ζωής των μοναχών, για την πραγματική προσωπική τους πτωχεία και ακτημοσύνη.

            Πρόκειται για τεράστιο επί γης θαύμα, η περιουσία αυτή της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, να μην εγγίζει διόλου την καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής των μοναχών, περιλαμβανομένου και του Ηγουμένου Εφραίμ «ως μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες». Πόσοι από εμάς, εάν ήμασταν στη θέση του Γέροντος Εφραίμ, δεν θα θέλαμε να βάλουμε λίγο τα δάχτυλά μας στο «μέλι» της περιουσίας που μας εμπιστεύθηκαν για να διαχειριζόμαστε;

            Αντί για τα παραπάνω, τα ΜΜΕ ψεύδονται ασυστόλως γράφοντας για τζακούζια, σουίτες, ελικόπτερα και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να βάλει ο πιο αρρωστημένος νους. Ας ζήσουν όμως όσοι τολμούν και τα ισχυρίζονται αυτά στη Μονή για μία εβδομάδα όχι ως κανονικοί επισκέπτες, να τους υπηρετούν δηλαδή οι μοναχοί, αλλά ζήσουν ως μοναχοί, να ακολουθήσουν το σκληρό πρόγραμμα της καλογερικής ζωής, με το φτωχικό φαγητό, την ατελείωτη χειρωνακτική εργασία, τη διαρκή προσφορά προς την Εκκλησία, την πατρίδα, τον πλησίον και τον άγνωστο επισκέπτη.
 
Τα «τουμπερλέκια» των ΜΜΕ
            Τίποτε από τα παραπάνω όμως δεν ενδιαφέρει τα ΜΜΕ. Με περισσότερο μένος συνεχίζουν να εκτελούν την ηθική δολοφονία Εφραίμ, παρά το ότι επί τρεις μήνες ψάχνουν να βρουν τις υποτιθέμενες τεράστιες μίζες του Βατοπαιδίου και δεν μπορούν να βρουν τίποτε. Τι συμβαίνει, ποια είναι η αλήθεια;

            Είμαστε ευγνώμονες στον blogger Κακοφωνίξ που μας θύμισε την ομιλία του μεγίστου Αλεξάντερ Σολτζενίτσιν στο Χάρβαρντ, το 1978, για το ρόλο του τύπου. Μας δίδει την εξήγηση, γιατί έχει αυτή τη συμπεριφορά ο τύπος εις βάρος της Μονής Βατοπαιδίου. Διαβάζοντας τον λόγο του Σολτζενίτσιν, είναι πραγματικά σαν να διαβάζουμε για το ρόλο του τύπου στην υπόθεση Βατοπαιδίου:

            «Επειδή πρέπει να δοθούν στιγμιαίες και πιστευτές πληροφορίες, γίνεται απαραίτητο να καταφύγουμε στην εικασία, στις φήμες και στις υποθέσεις για να συμπληρώσουμε τα κενά, και κανένα από αυτά δεν θα αποκατασταθεί ποτέ, θα παραμείνει στη μνήμη των αναγνωστών. Πόσες εσπευσμένες, ανώριμες, επιφανειακές και παραπλανητικές κρίσεις εκφράζονται καθημερινά, μπερδεύοντας τους αναγνώστες, χωρίς οποιαδήποτε επαλήθευση. Ο Τύπος μπορεί και να μιμηθεί την κοινή γνώμη και να την εκπαιδεύσει με το χειρότερο τρόπο. […] Η βιασύνη κι η επιπολαιότητα είναι η ψυχική ασθένεια του 20ού αιώνα και περισσότερο από οπουδήποτε αλλού αυτή η ασθένεια απεικονίζεται στον Τύπο. Η σε βάθος ανάλυση ενός προβλήματος είναι ανάθεμα στον Τύπο. Αυτός σταματά στη σκανδαλοθηρία (sensational formulas). […] Τεράστια ελευθερία υπάρχει για τον Τύπο, αλλά όχι για το αναγνωστικό κοινό, επειδή οι εφημερίδες δίνουν συνήθως αρκετή ένταση κι έμφαση σ’ εκείνες τις απόψεις που δεν έρχονται πάρα πολύ ανοιχτά σε αντίθεση με τις δικές τους και τη γενική μόδα.»

            Αν λοιπόν καταφέρει να εκτελέσει κάποιος αρχικά την ηθική δολοφονία ενός προσώπου μέσω του τύπου, η συνέχεια, για όσους θέλουν να κατευθύνουν την ενημέρωση, είναι πολύ εύκολη. Στο θέμα του Βατοπαιδίου, φτάσαμε στο σημείο να δημοσιεύουμε φωτογραφίες πολιτικών και να λέμε «να, κι αυτός ήταν στο Βατοπαίδι, κι ο άλλος ήταν στο Βατοπαίδι, για δες, για δες», λες και «μολύνεται» όποιος έρχεται σε επαφή με το Γέροντα Εφραίμ. Είναι το κλασικό μοντέλο των πάσης φύσεως «ηθικών δολοφονιών». Συκοφαντείται πρώτα ο χαρακτήρας που μας ενδιαφέρει, ώστε να είναι δυνατόν στη συνέχεια, αφενός να απομονωθεί για να γίνει πιο ευάλωτος σε νέα χτυπήματα, αφετέρου να συκοφαντηθεί οποιοσδήποτε άλλο έχει έρθει ή έρχεται σε επαφή με τον «ηθικώς δολοφονηθέντα». Έτσι, κάθε τι το οποίο έρχεται στην επιφάνεια για τη Μονή Βατοπαιδίου, προβάλλεται με τέτοια ένταση και τέτοια επιμονή από τα ΜΜΕ, ώστε να δίνουν την εικόνα κάποιου που παίζει κραυγάζοντας το τουμπερλέκι του, κάνοντας συνεχώς τον ίδιο μονότονο θόρυβο. Δεν κουράστηκαν;

            Τελευταίο «τουμπερλέκι» είναι οι αναλήψεις της Μονής από τους λογαριασμούς της σε μετρητά. «Ύποπτες συναλλαγές» λέει, «με βαλίτσες έφευγαν τα χρήματα». Αλλά, αφού ήταν πολλά χρήματα, πώς να έφευγαν; Δεν υπήρχε άλλος τρόπος; Δεν έχει το Άγιο Όρος τραπεζικό σύστημα, πρέπει αναγκαστικά να συναλλάσσεται με μετρητά. Τα ποσά μπορεί να είναι μεγάλα για το μέσο κοινωνό, όμως πρέπει να μην λησμονείται ότι τα οικονομικά μεγέθη ενός σχετικώς μεγάλου οργανισμού, όπως η Μονή Βατοπαιδίου, δεν είναι αντίστοιχα με αυτά ενός οικογενειακού προϋπολογισμού.

            Όλος ο επιπλέον πλουτισμός της Μονής από τις ανταλλαγές προήλθε καθαρά με πρωτοβουλία του ελληνικού Δημοσίου. Η διερεύνηση του θέματος από πολιτικής και δικαστικής σκοπιάς πρέπει να έγκειται στο αν τηρήθηκαν ορθά οι διαδικασίες εκτίμησης των ακινήτων του Δημοσίου και, εάν δεν τηρήθηκαν, να αποδοθούν οι αναλογούσες ευθύνες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Μονή δεν αποδέχθηκε τίποτε περισσότερο παρά έναν επιπλέον πλουτισμό, που της προσφέρθηκε χωρίς να τον ζητήσει και τον οποίον αμέσως αποποιήθηκε, μόλις είδε ότι δημιουργείται θέμα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συμπεριφοράς της Μονής, είναι λογικώς αδύνατον να υπάρχει οποιαδήποτε παράνομη ή ανήθικη συμπεριφορά της Μονής, «μίζες» κλπ.

            Αφού τώρα επί τρεις μήνες δεν μπόρεσαν να βρουν ούτε ίχνος παράνομης ή ανήθικής συμπεριφοράς – πέρα από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα «γιατί να έχουν οι μοναχοί τόσα λεφτά – τώρα πια οι εργασίες της Εξεταστικής κλείνουν. Πολύ λίγο ενδιαφέρει τελικά, το πώς θα κλείσει το θέατρο του κομματικού παραλόγου που έχει στηθεί γύρω από τη Μονή Βατοπαιδίου. Περισσότερο, αντιθέτως, ενδιαφέρει, να δει κανείς πώς θα διαχειριστούν τα ΜΜΕ την αποδεικνυόμενη παντελή έλλειψη ευθυνών για το όλο ζήτημα εκ μέρους της ίδιας της Μονής. Το τελευταίο τους «τουμπερλέκι» είναι οι αναλήψεις των μετρητών. Όταν τελειώσει και αυτό, και δεν βρεθεί τίποτα εις βάρος του Ηγουμένου και της Μονής, θα μετανιώσουν άραγε για το ανηλεές σφυροκόπημα του πατρός Εφραίμ; Θα ψελλίσουν, έστω, κάποια συγγνώμη για τις ανηλεείς συκοφαντίες;

            Όσο και αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι, η παραπάνω μαρτυρία του Αλεξάνδρου Σολτζενίτσιν, σε καιρούς πολύ καλύτερους για τον τύπο (ο λόγος στο Χάρβαρντ εκφωνήθηκε το 1978), δεν αφήνει ιδιαίτερα περιθώρια αισιοδοξίας: «Δεν υπάρχει καμία ηθική ευθύνη για την παραμόρφωση ή τη δυσαναλογία. Τι είδος ευθύνης έχει ένας δημοσιογράφος απέναντι στους αναγνώστες του, ή στην ιστορία; Εάν έχει παραπλανήσει την κοινή γνώμη ή την κυβέρνηση με ανακριβείς πληροφορίες ή λανθασμένα συμπεράσματα, ξέρουμε κάποια περίπτωση της δημόσιας αναγνώρισης και της επανόρθωσης τέτοιων λαθών από τον ίδιο δημοσιογράφο ή την ίδια εφημερίδα; Όχι, δεν συμβαίνει, επειδή θα έβλαπτε τις πωλήσεις. Ένα έθνος μπορεί να είναι το θύμα ενός τέτοιου λάθους, αλλά ο δημοσιογράφος πάντα μένει ατιμώρητος.»

            Αντί λοιπόν να ψάχνουν στη Μονή Βατοπαιδίου, καλό θα ήταν οι δημοσιογράφοι να ψάχνουν από που πραγματικά προήλθαν τα περιουσιακά στοιχεία που περιγράφουν οι Υπουργοί στο «πόθεν έσχες» τους, που παραπλανητικά περιγράφει μόνον το «έσχες» αλλά όχι το «πόθεν». Δεν προήλθαν από το Βατοπαίδι τα ακίνητα. Από άλλες πηγές προήλθαν και το Βατοπαίδι είναι το άλλοθι για να μην διερευνηθούν οι άλλες αυτές πηγές.

            Ο Ηγούμενος Εφραίμ είναι ένας άνθρωπος που με τεράστιο κόπο και ανεξάντλητη δημιουργικότητα, μπόρεσε με τη βοήθεια του Θεού να αναστηλώσει σε ελάχιστο, συγκριτικά, χρονικό διάστημα την ιστορική Μονή Βατοπαιδίου και να την καταστήσει ταχύτατα κέντρο παγκόσμιας ακτινοβολίας της Χάριτος του Αγίου Όρους. Τούτο, ενώ παρέλαβε, το 1990, υλικά και πνευματικά ερείπια. Δεν αξίζει η Ελλάδα να του ανταποδώσει με τρόπο τόσο ποταπό τα όσα προσφέρει στον τόπο αυτόν με τη δράση του. Μας παρηγορεί, όμως, η αδιατάρακτη βεβαιότητα ότι ο Παντεπόπτης Κύριος θα ανταποδώσει στον καθένα μας κατά τα έργα του.

Γεώργιος Ι. Μάτσος
Δ.Ν., Δικηγόρος
 
Συγγραφέας του άρθρου: Γεώργιος Μάτσος
1 Σάββατο, 06 Δεκεκμβρίου 2008