Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.

Νομίζεις πως είναι απασχολημένα και δεν σε βλέπουν.

Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…

Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη. Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.

Εγώ φταίω αν είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…

Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα. Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος.

Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός…

Ο Πελώριος!

Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο.

Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει και δεν θα καιγόταν το φαγητό…

Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση… Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν.

Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του… Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό!

Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους». Φταίνε αυτά…

Για όλα.

Για τα πάντα.

Για τα αδύνατα.

Για τα αδιανόητα.

Φταίνε αυτά!

Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ!

Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο.

Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα

Θυμήσου… Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές.

Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα…

Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν... Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα…

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς… Πως;

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις».

Απλά θυμήσου…

Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της!

Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς.

Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του. Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει. Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου… Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή… Είμαι χαζή!

Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις.

Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω… είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι.

Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε!

Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία… γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους… Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά… δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά… δεν κάνει να γελάμε!!

Χιλιάδες λόγοι. Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο. Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα. Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει. Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…

Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια. Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία… για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…

Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.

Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;

Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω. Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει… Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!!

Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.

Πως γίνεται αυτό με εμένα;… Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.

Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο.

Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα…

Εμένα! Εσένα!

Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου... Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του... Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο.

«Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει.

Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια… Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!»

...Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας... Σε εσάς αγαπημένοι...

Κατερίνα

Πηγή: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/06/blog-post_19.html

Στις 24 Ιουνίου 1827 έλαβε χώρα μία από τις τελευταίες μάχες της Ελληνικής Επαναστάσεως. Η μάχη των μοναχών του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων κατά του Ιμπραήμ και των Τουρκο-αιγυπτίων του. Ο Ιμπραήμ, υιοθετημένος γιος του Μεχμέτ Αλή, Αντιβασιλέως της Αιγύπτου, είχε πάρει εντολή από τον Σουλτάνο να εκκαθαρίσει την Πελοπόννησο από κάθε εστία ελληνικής αντίστασης. Αρχικά είχε επιτυχίες λόγω της διχόνοιας των επαναστατών και λόγω της προδοτικής στάσης μερικών τουρκοπροσκυνημένων, όπως ο διαβόητος Νενέκος.

Όταν ο Ιμπραήμ με 15.000 στρατιώτες βρέθηκε στην περιοχή των Καλαβρύτων αισθάνθηκε ντροπή που η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου με τη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, έμενε απόρθητη. Οι μοναχοί αξιοποιούσαν το βραχώδες του εδάφους και είχαν μεταβάλει τη Μονή της μετανοίας τους σε καστρομονάστηρο. Τους ενίσχυσαν μερικές εκατοντάδες ανδρών υπό τον Ν. Πετιμεζά και ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, ο γνωστός λόγιος Φωτάκος Χρυσανθόπουλος, ο οποίος έγραψε στα Απομνημονεύματά του ότι «οι Τούρκοι αισθάνθηκαν καλογερικό πόλεμο». Στο πλευρό του Ιμπραήμ πολέμησε ο Νενέκος επικεφαλής λίγων προδοτών Ελλήνων.

Τη λεβεντιά της ελληνικής ψυχής και το ήθος του ελληνορθοδόξου κληρικού και μοναχού διατρανώνουν οι πολυάριθμοι τότε μοναχοί του Μ. Σπηλαίου με τις δύο απαντήσεις τους προς τους απεσταλμένους του Ιμπραήμ. Στην πρώτη απαντούν ότι δεν παραδίδονται και ότι θα αγωνισθούν, διότι πιστεύουν στη Θεία Πρόνοια και στην τελική ήττα του Αιγυπτίου στρατάρχη.

Η δεύτερη απάντησή τους αξίζει να αναδημοσιευθεί ολόκληρη. Σημειώνω ότι υπήρχε σε παλαιότερα αναγνωστικά του Δημοτικού που σήμερα έχουν αντικατασταθεί από ψευδοπροοδευτικά κείμενα. Θαυμάστε:

«Υψηλότατε αρχηγέ των Οθωμανικών αρμάτων, χαίρε.

Ελάβομεν το γράμμα σου και είδομεν τα όσα γράφεις. Ηξεύρομεν πως είσαι εις τον κάμπον των Καλαβρύτων πολλάς ημέρας και ότι έχεις όλα τα μέσα του πολέμου. Ημείς δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον, διότι είμεθα ορκισμένοι εις την πίστη μας, ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν πολεμούντες, και κατά το αϊνί (πίστη) μας, δεν γίνεται να χαλάσει ο ιερός όρκος της πατρίδος μας. Σας συμβουλεύομεν, όμως, να υπάγεις να πολεμήσεις σε άλλα μέρη, διότι αν έρθεις εδώ να μας πολεμήσεις και μας νικήσεις, δεν είναι μεγάλον κακόν, διότι θα νικήσεις παπάδες. Αν όμως νικηθείς, το οποίον ελπίζομεν άφευκτα με τη δύναμη του Θεού, διότι έχομεν και θέση δυνατή, και θα είναι εντροπή σου και τότε οι Έλληνες θα εγκαρδιωθούν και θα σε κυνηγούν πανταχού. Ταύτα σε συμβουλεύομεν και ημείς, κάμε ως γνωστικός το συμφέρον σου. Έχομεν και γράμματα από την βουλή και αρχιστράτηγον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, ότι εις πάσαν περίπτωσιν πολλήν βοήθειαν θα μας στείλει, παλληκάρια και τροφάς, και ότι ή θα ελευθερωθώμεν τάχιστα ή θα αποθάνωμεν κατά τον ιερόν όρκον της Πατρίδος μας.

ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ο Ηγούμενος

Και οι συν εμοί παπάδες και καλόγεροι

Την 22αν Ιουνίου 1827, Μέγα Σπήλαιον».

Η μάχη έγινε μετά από δύο ημέρες και δίπλα στους Έλληνες ενόπλους πολέμησαν 100 μοναχοί που έβγαλαν τα ράσα και φόρεσαν φουστανέλλες. Ο Ιμπραήμ ηττήθηκε και έχασε πολλούς άνδρες. Μετά την Αγία Λαύρα άλλο ένα μοναστήρι των Καλαβρύτων έδωσε το μήνυμα της αξιοπρέπειας στους αγωνιζομένους. Επισημαίνω τα επίκαιρα διδάγματα:

Α) Η υπερήφανη απάντηση των μοναχών εντάσσεται στην παράδοση των πολλών ΟΧΙ του Ελληνισμού από το Μολών Λαβέ μέχρι το ΟΧΙ του 1940.Αυτή είναι η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού.

Β) Ο καλογερικός πόλεμος και η απώθηση πολλαπλασίων στρατευμάτων αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά πόσο άδικο έχουν οι αποδομητές ιστορικοί, που αρνούνται την εθνική προσφορά του Ορθοδόξου κλήρου και των μοναστηριών.

Γ). Οι τουρκοπροσκυνημένοι Νενέκοι τότε έπαιρναν τα όπλα υπέρ του κατακτητή. Σήμερα μάς υπονομεύουν παραχαράσσοντας την Ιστορία. Τελικά ηττώνται και χλευάζονται!

Κ.Χ. 13.6.2013

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, <<ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν>>.(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. Γέμισε δε ο οίκος εκείνος στον οποίο κάθονταν, καθιστώντας τον, κολυμβήθρα πνευματική και εκπληρώνοντας την επαγγελία του Σωτήρα, που τους έλεγε, πριν αναληφθεί: <<Ο μεν Ιωάννης βάπτισε με νερό, εσείς δε θα βαπτισθήτε με άγιο Πνεύμα, όχι έπειτα από πολλές μέρες>>. Αλλά και το όνομα που έδωσε σ' αυτούς το έδειξε να αληθεύει. Διότι δια του ήχου αυτού από τους ουρανούς οι Απόστολοι έγιναν πραγματικά υιοί βροντής.<<Και φάνηκαν σ' αυτούς γλώσσες διαμεριζόμενες ωσάν πυρός και στον καθένα τους κάθισε από μια κι' εγέμισαν όλοι άγιο Πνεύμα και μιλούσαν άλλες γλώσσες, όπως τους έδιδε το Πνεύμα να μιλούν>>. Αλλά για ποιό λόγο φάνηκε το Πνεύμα σε σχήμα γλωσσών; Αφ' ενός για να επιδείξει τη συμφυϊα του, τη σχέση του με το Λόγο του Θεού, γιατί τίποτε δεν είναι συγγενέστερο από τη γλώσσα προς το λόγο. Συγχρόνως δε και για τη χάρη της διδασκαλίας, γιατί ο κατά Χριστό διδάσκαλος χρειάζεται χαριτωμένη γλώσσα.Γιατί δε φανερώθηκε το άγιο Πνεύμα με πύρινες γλώσσες;Όχι μόνο για το ομοούσιο του Πνεύματος προς το Πατέρα και τον Υιό (γιατί πυρ είναι ο Θεός μας), αλλά και για τη διπλή ενέργεια του κηρύγματος των Αποστόλων. Γιατί μπορεί συγχρόνως να ευεργετεί και να τιμωρεί. Όπως το πυρ έχει διπλή ιδιότητα και να φωτίζει και να φλογίζει, έτσι και ο λόγος της διδασκαλίας, αυτούς που υπακούουν φωτίζει και αυτούς που απειθούν παραδίδει τελικά σε πυρ και κόλαση. Είπε δε γλώσσες, όχι πυρός, αλλά σαν πυρός, για να μη νομίσει κανείς ότι το πυρ εκείνο είναι αισθητό και υλικό, αλλά να αντιληφθούμε την επιφάνεια του Πνεύματος σαν με παράδειγμα.Για ποιό λόγο δε οι γλώσσες φάνηκαν να διαμερίζονται σ' αυτούς; Γιατί μόνο στο Χριστό που ήλθε και αυτός από πάνω δεν δίδεται με μέτρο το Πνεύμα από το Πατέρα. Εκείνος και κατά σάρκα ακόμη είχε ολόκληρη τη θεία δύναμη και την ενέργεια, ενώ σε κανέναν άλλο δεν έγινε χωρητή όλη η χάρη του Πνεύματος, αλλά ατομικά ο καθένας αποκτά άλλος το ένα και άλλος το άλλο από τα χαρίσματα, για να μη νομίσει κανείς ότι η από το Πνεύμα διδόμενη στους αγίους χάρη είναι φύση.Το δε εκάθισε δεν υποδηλώνει μόνο το δεσποτικό αξίωμα, αλλά και το ενιαίο του θείου Πνεύματος. Κάθισε πάνω στό καθένα τους και πληρώθηκαν όλοι άγιο Πνεύμα, γιατί και όταν μερίζεται κατά τις διάφορες δυνάμεις και ενέργειές του, δια της καθεμιάς ενέργειας παρευρίσκεται και ενεργεί ολόκληρο το άγιο Πνεύμα, αμερίστως μεριζόμενο και ολοκληρωτικά μετεχόμενο, κατά την εικόνα της ηλιακής ακτίνας. Λαλούσαν δε άλλες γλώσσες, δηλαδή διαλέκτους, διότι έγιναν όργανα του θείου Πνεύματος, ενεργούντα και κινούμενα κατά τη θέληση και δύναμη εκείνου.Αυτά προαναγγέλθηκαν και μέσω των προφητών του, όπως δια του Ιεζεκιήλ: <<θα σας δώσω καρδιά νέα και Πνεύμα νέο θα βάλω μέσα σας, το Πνεύμα μου.>> (Ιεζ. 36,26). Δια του Ιωήλ: <<και κατά τις έσχατες μέρες θα εκχύσω από το Πνεύμα μου επάνω σε κάθε σάρκα.>> (Ιωήλ 2,28). Δια του Μωυσή: <<ποιός θα καταστήσει προφήτες όλο το λαό του Κυρίου, όταν δώσει ο Κύριος σ' αυτούς το Πνεύμα του;>>. Ο ίδιος δε ο Κύριος έλεγε: <<όποιος πιστεύει σε μένα, θα ρεύσουν ποτάμια ζωντανού ύδατος από την κοιλιά του>> το οποίο ερμηνεύοντας ο ευαγγελιστής: <<τούτο το έλεγε περί του Πνεύματος που επρόκειτο να λαμβάνουν οι πιστεύοντες σ' αυτόν>>. (Ιω. 17,39). Έλεγε επίσης στους μαθητές του: <<εάν με αγαπάτε, θα τηρήσετε τις εντολές μου, κι' εγώ θα ζητήσω από τον Πατέρα να σας στείλει άλλο Παράκλητο, για να μείνει μαζί σας αιωνίως, το Πνεύμα της αληθείας>> και <<ο δε Παράκλητος, το άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα>> και <<θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια>>. (Ιω.14,15 - 14,26 - 15,26 - 17,39).Τώρα λοιπόν εκπληρώθηκε η επαγγελία και κατήλθε το άγιο Πνεύμα, σταλμένο και δοσμένο από το Πατέρα και τον Υιό και αφού περιέλαμψε τους αγίους μαθητές και τους άναψε θείως ως πραγματικές λαμπάδες και τους ανέδειξε σε φωστήρες υπερκοσμίους και παγκοσμίους. Όπως δε, αν κανείς ανάψει από τη φωσφόρο λαμπάδα άλλη και από 'κείνη άλλη και ούτω καθεξής, κρατώντας το με τη διαδοχή, έχει πάντοτε το φως μόνιμα, έτσι δια της χειροτονίας των Αποστόλων επί τους διαδόχους των διαδίδεται η χάρη του θείου Πνεύματος δι' όλων των γενεών και φωτίζει όλους τους υπακούοντας στους ποιμένες και διδασκάλους.

Το άγιο Πνεύμα που δεν αποστέλλεται μόνο, αλλά και αποστέλλει τον από τον Πατέρα Υιό πάνω στη γη και μας δίδαξε τα θαυμαστά και μεγάλα. Διότι το άγιο Πνεύμα ήταν πάντοτε και συνυπήρχε με τον Υιό στον Πατέρα, συνδημιουργώντας στο καιρό τους τα δημιουργηθέντα και συνανακαινίζοντας τα φθαρέντα και συγκρατώντας τα διαμένοντα, πανταχού παρόν και τα πάντα πληρούν και διέπον και εφορών. Όχι μόνο παντού, αλλά και πάνω από το παν, ούτε σε όλο τον αιώνα και το χρόνο μόνο, αλλά και πριν από κάθε αιώνα και χρόνο.

(ΠΑΤΕΡ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΓΡΗΓ.ΠΑΛΑΜΑΣ"Τ.10)

Η τακτική της αντιπαράθεσης μεταξύ κοινωνικών ομάδων, επαγγελματικών κλάδων και θεσμών αποτελεί το σήμα κατατεθέν των μνημονιακών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών. Το μνημόνιο ήταν και είναι το δηλητήριο που τρώει σιγά σιγά από μέσα μία ολόκληρη κοινωνία: α) ξεστομίζονται αόριστες κατηγορίες στον αέρα (πχ οι ελ. επαγγελματίες είναι φοροφυγάδες, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες) ώστε ο ένας να κοιτάει με μισό μάτι τον διπλανό του, β) μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι μεροκαματιάρηδες και «λαμόγια», γ)δημιουργείται σιγά σιγά χάσμα στην ελληνική κοινωνία ανάμεσα στους πολλούς που πεινάνε και στους λίγους που περνάνε καλά επειδή συνεργάζονται με το σύστημα και δ)υποβαθμίζονται σοβαροί θεσμοί όπως ο Πρ. Δημοκρατίας, ο οποίος κατά τις πρόσφατεςεξελίξεις «ξέχασε» ότι αυτοί που πραγματικά διαφωνούν μερικές φορές …παραιτούνται και δεν ψάχνουν άλλοθι σε υποπαραγράφους άρθρων του Συντάγματος.

Αυτή τη φορά ήταν η σειρά των υπαλλήλων της ΕΡΤ να στοχοποιηθούν από το μνημονιακό σύστημα. Απολύονται όλοι οι υπάλληλοι γιατί απλά η μνημονιακή Κυβέρνηση δεν έχει στόχο να εξυγιάνει την ΕΡΤ διώχνοντας μόνο τους ακατάλληλους, αλλά έχει στόχο να δημιουργήσει πόλωση στην ελληνική κοινωνία, να διεγείρει τα μίση και τα πάθη, να στοχοποιήσει-καταστρέψει ολόκληρες κοινωνικές ομάδες προς παραδειγματισμό των υπολοίπων που ακόμα αρνούνται να συνεργαστούν με το «σύστημα».

 Λίγο καιρό πριν στοχοποιήθηκαν οι «συντεχνιακοί» καθηγητές που ετοιμάστηκαν για κινητοποιήσεις ενάντια σε απαράδεκτα μέτρα εναντίον τους, τα οποία όμως η μνημονιακή κυβέρνηση φρόντισε να τα φέρει παραμονές των Πανελληνίων εξετάσεων, ώστε να τους εκθέσει στην ελληνική κοινωνία. Ακόμα πιο πριν ήταν «φοροφυγάδες» έμποροι που τσακίστηκαν με το ΦΠΑ στο 23%. Σήμερα είναι οι «προνομιούχοι» υπάλληλοι της ΕΡΤ. Αύριο ποιος ξέρει…; Οι «οικονομικά αντιπαραγωγικοί» κατά Πάγκαλο στρατιωτικοί..;; Οιιερείς στις εκκλησιές…;;;

Το μνημόνιο δεν είναι εργαλείο οικονομικής εξυγίανσης, αλλά εργαλείο μαζικής συκοφάντησης της ελληνικής κοινωνίας και γι’ αυτό οικονομικά απέτυχε: δεν αποτρέπει την ύφεση αλλά την τροφοδοτεί μέχρι οι Έλληνες να ξεπουλήσουν-χάσουν τα πάντα (χρυσαφικά, χωράφια, σπίτια με την επερχόμενη άρση του παγώματος των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας) από την έλλειψη ρευστότητας και την πείνα. Η δε οικονομική αυτή αποτυχία είναι τόσο προφανής ώστε το μνημονιακό σύστημα επιστρατεύει τις παραπάνω μαζικές συκοφαντίες ως άλλοθι και τιμωρία σε έναν “διεφθαρμένο” λαό. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμα ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ.

Όσον αφορά και το άλλο παραμύθι της δήθεν επιτυχίας της παραμονής της χώρας στο ευρώ, η ερώτηση είναι επίσης απλή: ποιο το νόημα να είναι η χώρα στο ευρώ, όταν η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων όχι μόνο δεν έχει ευρώ στην τσέπη της, αλλά καθημερινά υβρίζεται και …τιμωρείται..;; Δεν ανησυχούν ότι τα χάσματα που δημιουργούν στην ελληνική κοινωνία (βολεμμένοι – πεινασμένοι, “καλοί” μαθητές – “κακοί” μαθητές) θα οδηγήσουν σε κοινωνικές συγκρούσεις; Ή μήπως αυτός είναι ο πραγματικός τους στόχος;

του Νίκου Παπαγεώργη

dikaiopolis.gr

Τα διεθνή μέσα για την ΕΡΤ:    

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα…

Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές…; Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά περίμενε όχι την τυρόπιτα, αλλά το τέλος που δεν ερχόταν…; Τον κοίταξα άλλη μια φορά και του την πρόσφερα μαζί το νερό… Την πήρε στα χέρια αλλά δεν την έφαγε…

«Ένα τσιγάρο έχεις να μου δώσεις;»

«Δεν καπνίζω», του λέω, αλλά τρέχω στο περίπτερο δίπλα του και αγοράζω ένα πακέτο, δεν θυμάμαι και ποια μάρκα…; Το προσφέρω χαμογελώντας και καθώς απομακρύνομαι μη έχοντας να δώσω κάτι άλλο, ξεκίνησε η δική του προσφορα!!!

«Το τσιγάρο με σκοτώνει, ενώ η τυρόπιτα ανανεώνει το ραντεβού με την κόλαση για αργότερα…»

Τον κοίταζα σιωπηλός και ακίνητος δείχνοντάς του το ενδιαφέρον που ζητούσε για να συνεχίσει…; «Δεν με παίρνει ρε φίλε η Παναγιά, με αφήνει εδώ να ταλαιπωρούμαι, να βλέπω την πατρίδα, να στοιχειώνει και να μη μπορώ να τη βοηθήσω…; Τα παιδιά και τους νέους να χάνονται στην απελπισία, χωρίς προοπτική και όνειρα και λιώνω…Τους αρρώστους αβοήθητους, τους γέροντες πεταμένους και εκείνα τα ορφανά ξεχασμένα στα ιδρύματα και μαυρίζει η καρδιά μου…

Ο Χριστός είναι εδώ συνέχεια δίπλα μου και όσο τον παρακαλάω να με πάρει μαζί του με αφήνει να κοιμηθώ και ξανάρχεται μόλις ξυπνήσω… ; Δεν έχω και άλλη παρέα αλλά ούτε και παράπονο… Όποτε Τον φωνάξω τρέχει συνέχεια να με ακούσει…

Αν ζητήσεις από τον πρωθυπουργό ακρόαση δεν θα τον δεις ποτέ… Ο άρχοντας όμως όλου του κόσμου έρχεται αμέσως…»; Δακρύζει και σταματάει να μιλάει κοιτώντας αλλού…; Κάθισα δίπλα του και περίμενα να συνεχίσει, ήταν τόσο ζεστά, παρά το κρύο, που νόμιζες ότι έχει σόμπα κοντά του… ; Τώρα με κοιτάζει και χαμογελάει…; «Δώρο από τον Χριστό είναι η σόμπα, μη σου πω ότι το βράδυ ξεσκεπάζομαι».

Χλόμιασα γιατί διάβασε τη σκέψη μου…! Κατάλαβα ότι δεν είναι τυχαίος άνθρωπος…

«Η δικαιοσύνη του Θεού είναι πιο μεγάλη από ότι φαντάζεσαι… Αν κάνεις φόνο, η ανθρώπινη επιείκεια του δικαστηρίου θα σε βγάλει από τη φυλακή σε λίγα χρόνια, ενώ για το ίδιο αδίκημα σου λένε ότι θα πας στην κόλαση αιώνια…

Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι ποιο επιεικής από τον Θεό;

Αν μετανοήσεις για τις πράξεις που σε βαραίνουν, θα συγχωρεθείς αμέσως από τον Χριστό, γι’ αυτό να μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου…

Δώσε του την ευκαιρία να διορθωθεί και μη καταδιώκεσαι από τους τύπους και το καθήκον… Κάνε την προσευχή σου πάντα και μην αφήνεις τον εαυτό σου έξω από την ευλογία του Χριστού…»

«Θέλω αν μπορείς να προσευχηθείς για εμένα», του ζητώ…

«Αν εγώ φάω την τυρόπιτα που μου πρόσφερες, εσύ θα χορτάσεις; Να προσεύχεσαι στον Χριστό όπως και εγώ και να έχεις πίστη…»

Καθώς σηκώνομαι να φύγω, ενώ εκείνος πήρε την τυρόπιτα στα χέρια με κοιτάζει χαμογελώντας και μου λέει:

«Τόση ώρα οι τρεις μας θα μπορούσαμε να παίξουμε και ξερή (παιχνίδι με χαρτιά), αλλά μάλλον εσύ ήθελες μόνο να ακούσεις…Ο φίλος μου θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ζητάς…»

Ποτέ δεν περίμενα ότι παίρνοντας ένα πακέτο τσιγάρα και μια τυρόπιτα θα δεχόμουν σαν αντίτιμο την σοφία ενός άγνωστου άστεγου, τη δωρεάν ακτινογραφία των ανησυχιών μου και τη διαβεβαίωση ότι ο φίλος του ο Χριστός θα μου τις απαλύνει…

Οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται ανάμεσα μας και όποιος έχει ανοικτά μάτια μπορεί να δει το θέλημα Του, αλλά και την χάρη Του, αυτήν που μεταμορφώνει έναν άστεγο σε σοφό, έναν άγνωστο σε φίλο, έναν άνθρωπο σε αδελφό !!!

ΠΗΓΗ: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/06/blog-post_1048.html

52 λόγους (συμβολικὰ σὲ ἀντιστοιχία μὲ τὶς 52 Κυριακὲς τοῦ ἔτους) γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν πρέπει νὰ καθιερωθεῖ τὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακὲς προβάλλει ἡ Ἐθνικὴ Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ Ἐμπορίου (ΕΣΕΕ) στὸν Ὑπουργὸ Ἀνάπτυξης κ. Χατζηδάκη μὲ ἔγγραφό της τῆς 4ης Ἰουνίου 2013.

Τὸ ἀπὸ κάθε πλευρὰ τεκμηριωμένο κείμενο τῆς ΕΣΕΕ εἶναι ἀξιοθαύμαστο· ὄχι μόνο διότι θυμίζει στὸν κ. Ὑπουργὸ ὅτι ≪ἐναντίον τοῦ ἀνοίγματος τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακὲς τάσσονται ὅλα τὰ μέλη τῆς ΕΣΕΕ μὲ τὶς 14 περιφερειακὲς ὁμοσπονδίες τοῦ ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καὶ τοὺς 288 τοπικοὺς ἐμπορικοὺς συλλόγους σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα≫, ἀλλὰ καὶ γιὰ δύο καίριες ἐπισημάνσεις ποὺ κάνει στοὺς 10ο καὶ 11ο λόγους.

Ἐκεῖ σημειώνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ καθιερωθεῖ τὸ ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τὶς Κυριακές, ≪γιατὶ δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχει ἀκόμη στὴν ἑλληνικὴ οἰκογένεια ἡ σύνδεση τῆς Κυριακῆς μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴ θρησκευτικότητά μας≫. Καὶ ≪γιατὶ ἡ Κυριακὴ στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἀφιερωμένη στὴν οἰκογένεια καὶ ἡ συνοχὴ τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας κινδυνεύει νὰ διαρραγεῖ≫.

Ἂν ὁ Ὑπουργὸς δὲν ἐκτελεῖ νεοταξικὲς ἐντολές, θὰ ἀκούσει τὴ νηφάλια φωνὴ τῶν κατεξοχὴν ἁρμοδίων, τῶν ἐμπόρων. Ἤ, ἂν δὲν ἀκούσει τοὺς ἐμπόρους, ἂς ἀκούσει τὸ ἴδιο μὲ τὰ λόγια τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

≪Πρέπει καὶ ἡμεῖς νὰ ἐργαζώμεθα τὰς ἓξ ἡμέρας διὰ ταῦτα τὰ μάταια, γήϊνα καὶ ψεύτικα πράγματα, καὶ τὴν Κυριακὴν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ νὰ στοχαζώμεθα τὰς ἁμαρτίας μας, τὸν θάνατον, τὴν κόλασιν, τὸν παράδεισον, τὴν ψυχήν μας ὁποὺ εἶνε τιμιωτέρα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμον, καὶ ὄχι νὰ πολυτρώγωμεν, νὰ πολυπίνωμεν καὶ νὰ κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νὰ ἐργαζώμεθα καὶ νὰ πραγματευώμεθα τὴν Κυριακήν. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ὁποὺ γίνεται τὴν Κυριακὴν εἶνε ἀφωρισμένο καὶ κατηραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα εἰς τὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογίαν≫.

Ἂν οὔτε τὸν ἅγιο Κοσμᾶ ἀκούσει ὁ κ. Ὑπουργὸς καὶ συνδέσει τὸ ὄνομά του μὲ πράξη ὑπονομευτικὴ τῆς πατρίδας μας, μήπως τὸ μόνο ποὺ θὰ κατορθώσει εἶναι νὰ ἀποδείξει ὅτι αὐτοὶ ποὺ τὸν ὠθοῦν σὲ κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ ἐξόντωσαν τότε τὸν ἅγιο Κοσμᾶ καὶ ἐπιδιώκουν σήμερα νὰ ἐπιβάλουν τὴ Νέα Τάξη πραγμάτων σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ νὰ ἐξοντώσουν τὴν Ὀρθοδοξία;

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τεῦχ. 2070.

Στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ του γέροντος, πάνω από τις Ροβιές της Εύβοιας, φτάνεις μέσα από μια μοναδική διαδρομή τυλιγμένη με ολοκάθαρο ζωογόνο οξυγόνο και δυνατό γαλάζιο πινέλο του ουρανού, ανάμεσα από πυκνά πεύκα, μικρολίβαδα και αγριολούλουδα, ένα παραδεισένιο τοπίο, που σε γεμίζει δέος για τον έξοχο Δημιουργό του!

Αλλά η μεγαλύτερη έκπληξη περίμενε πάντα μέσα! Το τρεχούμενο και άφθονο κρυστάλλινο Αγιονέρι, που ανάβλυσε με θαύμα του Οσίου Δαυίδ, ο πανέμορφος πέτρινος Ιερός Ναός, η εικόνα του επιβλητικού Οσίου με τα πλήθος ευχαριστήρια τάματα ιάσεων, ο τάφος του αγίου Γέροντος ΙακώβουΤσαλίκη και ιδίως το καλοσυνάτο και γλυκό χαμόγελο του μέχρι πρότινος ηγουμένου Γέροντα Κυρίλλου, που κοιμήθηκε στις 30 Μαρτίου 2012 μ.Χ.

Είχα φτάσει από μακριά, φορτωμένος προβλήματα και ερωτήματα στη Μονή. Μου είχαν πει να ζητήσω τον γέροντα Κύριλλο, για τον οποίο πρώτη φορά είχα ακούσει και ποτέ δεν είχα δει μέχρι εκείνη την ώρα…

Μπήκα στο Ναό και προσκύνησα και αναπάντεχα σαν καλός άγγελος βρέθηκε πλάι μου ο γέροντας. Ταπεινός, απίστευτα φιλικός και πράος! Με το γλυκό του χαμόγελο, πριν προφτάσω να πω οτιδήποτε, με πήρε παράμερα στα στασίδια και μου είπε με το «ν» και με το «σίγμα» αυτό που με απασχολούσε και πιο ακριβώς ήταν το θέλημα του Θεού για να το κάνω!

Εκείνη την ώρα δεν είχα συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει! Μα μόλις ανακουφισμένος και ανάλαφρος βγήκα από το Μοναστήρι σαν να πετούσα, τότε κατάλαβα τοθαύμαστό γεγονός! Ο γέροντας Κύριλλος είχε το διορατικό χάρισμα του Θεού. Έβλεπε μέσα, αλλά και πιο βαθιά από το μέσα, φτάνοντας στην αιτία ιδίως την πνευματική αιτία που προκαλούσε μια κατάσταση… Γιατί σε μια στιγμή, αφού μου είχε εξηγήσει τα πάντα από μόνος του – εγώ κουνούσα μόνο συγκαταβατικά το κεφάλι – με κοίταξε αυτή τη φορά πίσω από τα γυαλιά του, με μια ματιά που θα μου μείνει αξέχαστη, προσδιορίζοντάς μου με ακρίβεια και πολύ διάκριση την πνευματική αιτία της δικής μου τότε ακαταστασίας, από κάτι που είχε γίνει πολλά χρόνια πριν! Έτσι με έλεγξε μεν με πολύ αγάπη αλλά και ευστοχία και αποτελεσματικότητα, γιατί θεράπευσε απευθείας και την αιτία και ταυτόχρονα με το αποτέλεσμα!

Όσο απομακρυνόμουν από το Μοναστήρι, τόσο το συνειδητοποιούσα και έμενα έκθαμβος! Όταν μάλιστα έφτασα στη γραφική Λίμνη Ευβοίας, όπου και η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς που έσωσε το χωριό από ολοκαύτωμα των Γερμανών, τότε πια είχα έρθει σε πλήρη συνειδητοποίηση! Ρώτησα αμέσως τότε τη γυναίκα μου, μην τυχόν είχε πάει ποτέ, μην τυχόν είχε πάρει εκείνη ποτέ τηλέφωνο στο Γέροντα και του είχε πει τι με βασάνιζε! Και όμως πως ήταν δυνατόν, αφού ούτε και εκείνη τον γνώριζε, ούτε το Μοναστήρι είχε δει ποτέ σαν νεοφερμένη τότε, ούτε το τηλέφωνο ήξερε, ούτε το να βρεις και να μιλήσεις τον γέροντα στο τηλέφωνο ήταν εύκολο πράγμα! Και εγώ το ότι τον είδα, ήταν από μόνο του θαυμαστό!

«Ναι σου λέω, ξαναείπα στη σύζυγό μου, μου τα είπε όλα, ό,τι με βασάνιζε, ό,τι με απασχολούσε, χωρίς να προλάβω να βγάλω λέξη»!

«Πω, πω, πω», έκανε έκπληκτη η γυναίκα μου και ζήτησε να την πάω το γρηγορότερο στη Μονή, να πάρει την ευχή του Γέροντα Κύριλλου, όπως και έγινε!

Πήγαμε λοιπόν πάλι και μας δέχτηκε εκεί μέσα στον αγαπημένο μας πια Ναό του Μοναστηριού, με τόση αγάπη, με τόση γλυκύτητα, λες και ήταν πατέρας μας, λες και μας γνώριζε από χρόνια! Πράγματι ομόρφυνε τη ζωή μας! Έλυσε εκείνο που μας απασχολούσε και έφερε τέτοια ανακούφιση στις καρδιές μας, μόνο και με την παρουσία του δίπλα μας!

Μας σταύρωσε με την θαυματουργή κάρα του Οσίου Δαυίδ και συχνά μας έλεγε:

«Με το μέλι πιο πολλές μύγες πιάνεις»! Θέλοντας να τονίσει πως ο καλός τρόπος και η καλή συμπεριφορά φέρνει καλύτερα αποτελέσματα ακόμα και με τους πιο δύστροπους ή δύσκολους ή νευρικούς ανθρώπους. Κάτι το οποίο θα το καταλάβαινα πολλές φορές αργότερα…

Και πάλι:

«Το κακό δε χτυπιέται με το κακό. Το κακό μόνο με το καλό νικιέται! Να το θυμάστε αυτό»…

Κόντευε να τελειώσει η θητεία μου στην Εύβοια, όταν ξέσπασε μια κρίση με τον Γενικό Διευθυντή της Υπηρεσίας στο νησί, ο οποίος είχε έναν ολίγο αυταρχικό τρόπο διοίκησης κλείνοντας με ευκολία τοπικά τμήματα και μετακινώντας προφορικά υπαλλήλους με ξαφνικές αποσπάσεις προκαλώντας σοβαρά προβλήματα και στο προσωπικό, αλλά και στα ίδια τα χωριά και τους κατοίκους, που μου συμπαραστάθηκαν από την πρώτη στιγμή, με διαμαρτυρίες και ανακοινώσεις και στις τοπικές εφημερίδες… Ο Γενικός όμως ήταν συνηθισμένος να κάνει το δικό του και να μη λογαριάζει τίποτα και κανέναν. Ήμουν πλέον υπ΄ ατμόν και υπό απόλυση, όπως εμμέσως ήδη μου ανακοινωνόταν και καταλάβαινα πια πολύ καλά πόσο σοβαρά είχαν γίνει τα πράγματα… Θυμήθηκα τότε τα λόγια του γέροντα Κυρίλλου: «με το μέλι πιο πολλές μύγες πιάνεις»… Αλλά το μέλι το είχα ξεχάσει και η «μύγα» θα μ’ έτρωγε…

Πήρα τότε το αυτοκίνητο και ξεκίνησα αμέσως για την Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ. Και ευτυχώς ο Γέροντας ήταν πάλι εκεί στον εσπερινό, στον τόσο πια οικείο και απαραίτητο μου ευλογημένο Ναό.

- Γέροντα, αυτό κι αυτό του είπα… Φταίω και εγώ βέβαια, γιατί μίλησα λίγο απότομα και φούντωσε…

- Με το μέλι πιο πολλές μύγες πιάνεις… έκανε με νόημα ο γέροντας, θυμίζοντάς μου τα σοφά λόγια που δεν τα είχα κάνει πράξη, αν και μου τα είχε πει από την πρώτη φορά, σαν να ήξερε…

-Έχετε δίκιο γέροντα, απάντησα κουνώντας το κεφάλι με απόγνωση…Έπρεπε να προσέξω περισσότερο, αλλά τώρα θα με απολύσουν…

- Ποιος, ο τάδε είναι; με ρώτησε.

- Αυτός γέροντα, είπα.

- Μια φορά για ώρες τον περίμενα έξω από το γραφείο του…

- Εσείς;…

- Ναι, είχε κλείσει άλλο ένα τμήμα σε ένα χωριό και πήγα να τον παρακαλέσω για λογαριασμό του κόσμου …

- Κι εγώ τι έπρεπε να κάνω;

- Έπρεπε να του πεις «ελάτε τώρα κύριε τάδε, εσείς που είστε τόσο καλός και τόσο σας εκτιμούμε όλοι… δεν θα μας το κάνετε αυτό και θα αφήσετε να λειτουργήσει το τμήμα…Με το μέλι πιο πολλές μύγες πιάνεις…

- Έχετε δίκιο γέροντα… Αλλά τώρα τι θα κάνω; Θα με απολύσουν από ώρα σε ώρα…

- Μη φοβάσαι, πρόσθεσε. Όλα θα πάνε καλά…

Μια μεγάλη ανακούφιση ήρθε τότε στην ψυχή μου και γαλήνεψα… Τώρα η υπόθεσή μου θα ήταν στο κομποσκοίνι του Γέροντα Κύριλλου και στους φίλους του, τον Όσιο Δαυίδ, τον Γέροντα Ιάκωβο και τον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο…

Και πράγματι, η φουρτούνα κόπασε έξαφνα… Και δεν με ενόχλησε ποτέ ξανά ο Γενικός… Ο θυμός και οι απειλές του, η αποφασισμένη απόλυσή μου, σβήστηκαν με μιας! Ήταν πραγματικό θαύμα…

Αλλά θαύμα ήταν και αυτό που έγινε μέσα μου… Και το Πάσχα - για να ξαλαφρώσω και τη συνείδησή μου - έστειλα και μια ευχητήρια κάρτα στον Γενικό με λίγα συμβολικά λόγια, δίνοντάς του με καλό τρόπο να καταλάβει ότι τότε είχα κάνει απλά, ό,τι θα έκανε και εκείνος στη θέση μου …

Μετά μάλιστα από καιρό, μια εργασία μου, επιλέχθηκε πρώτη ανάμεσα από όλο τον νομό, από τη …Γενική Διεύθυνση…

Γιατί πράγματι, όπως μου έμαθε ο Γέροντας Κύριλλος, «με το μέλι πιο πολλές μύγες πιάνεις»…

Εκείνον τον καιρό το Μοναστήρι ετοιμαζόταν να αγιογραφήσει ολόκληρο τον Ιερό Ναό και το μάθαμε από τον πάτερ-Γαβριήλ, το δεξί χέρι του Γέροντα και σημερινό πλέον Ηγούμενο… Αποφασίσαμε με τη σύζυγο να κάνουμε τότε και εμείς την εικόνα του Οσίου Ανδρέα του δια Χριστόν σαλού, τον οποίο ευλαβούμασταν πολύ, καθώς ήταν ο Όσιος που έκανε τον σαλό, τον τρελό για αγάπη του Χριστού στην Κωνσταντινούπολη και είχε αξιωθεί να δει την Αγία Σκέπη της Θεοτόκου, οφθαλμοφανώς, σε αγρυπνία, μέσα στον Ναό των Βλαχερνών, αλλά και αξιώθηκε να του δείξει ο Θεός τον ίδιο τον Παράδεισο! Επιπρόσθετα ο Θεός του είχε αποκαλύψει τα μέλλοντα σχετικά με την Πόλη και τον Αντίχριστο, με πολλές λεπτομέρειες με όλα όσα θα συμβούν κατά τόπους και την ανάληψη ακόμη του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος και εμποδίζει τον ερχομό του εχθρού…Πρόκειται για ένα βιβλίο-οδηγό επιβίωσης στο πλέον τόσο κοντινό, αυριανό πια μέλλον, που δεν πρέπει να λείπει από κανένα χέρι…

Όταν μετά από μήνες άρχισαν οι αγιογραφήσεις, το ανέφερα στον Γέροντα Κύριλλο, καθώς συζητούσαμε μόνοι στην αυλή και τότε σταμάτησε και μου είπε:

- Ξέρεις ότι χειροτονήθηκα την ημέρα της εορτής του; (σ.σ. 28 Μαΐου 1971)

- Στην εορτή του Οσίου Ανδρέα;

- Ναι…μου είπε και συνέχισε: Κάποτε αναρωτιόμουν τι θέση να έχει στον ουρανό ο Όσιος Ανδρέας ο διαΧριστόν σαλός… Και μια φωνή μου απάντησε στον ύπνο μου «Καθηγητής εστί»!

- Πω, πω γέροντα! «Καθηγητής»;

- Ναι… «Καθηγητής»!

Σε μια άλλη κουβέντα πάνω, εκφράζοντάς του την ευγνωμοσύνη μου για την τόσο πολύτιμη και καθοριστική βοήθειά του σε διάφορες στιγμές της ζωής μου στην Εύβοια, ξεχειλίζοντας από ταπείνωση, είπε:

«Ε, εμείς ψόφια σκυλιά είμαστε»!...

Ναι, αυτός ο άγιος γλυκός, πράος, καλοσυνάτος και τόσο φιλικός και προσιτός γέροντας, γεμάτος απλότητα, είχε την μεγάλη αρετή της ταπείνωσης, που είναι η βάση της αγιότητας και χαρακτήριζε τον εαυτό του με τη φράση «ψόφια σκυλιά»…

Ενώ εμείς, οι αμαθείς και περήφανοι, οι πάντα έτοιμοι για φασαρίες και έριδες, για εγωισμούς και συγκρούσεις, εμείς είμαστε «κάποιοι», είμαστε τελικά τα «λυσσασμένα σκυλιά»… Και εκείνος τα «ψόφια σκυλιά»!...

Κι ας άκουγα στο χωριό, από τους ίδιους τους ανθρώπους, τόσες και τόσες ιστορίες με θαύματα που τους έγιναν με την ευχή του! Επειδή σε κάθε δύσκολη περίσταση, στον Γέροντα Κύριλλο έτρεχαν… Γιατί «θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού»…

Συμβούλευε ο Γέροντας Κύριλλος:

· Τα ανδρόγυνα πρέπει να είναι μαζί. Σε όλες τις μεταθέσεις πρέπει και η γυναίκα να έρχεται με τον άνδρα. Γιατί όταν ο άνδρας έχει τη γυναίκα του δεν κινδυνεύει… Ο Θεός θέλει τα ανδρόγυνα να είναι μαζί. Όχι χώρια!

· Να μη βάζετε άλλες γυναίκες στο αυτοκίνητο. Ποτέ να μην είσαστε με μια άλλη γυναίκα μόνοι στο αυτοκίνητο. Ποτέ!

· Μην κάνετε στους άλλους ή τις άλλες, ό,τι δεν θα θέλατε να κάνουν και οι άλλοι μεθαύριο στα παιδιά σας!

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΥΡΙΛΛΟ

Το πώς κλήθηκε στο Μοναστήρι από τον ίδιο τον Όσιο Δαυίδ ο Γέροντας Κύριλλος, κοσμικός όντας ακόμη τότε, μας το παραθέτει μια μαρτυρία του π. Σταύρου Αναγνώστου, εφημερίου Ιστιαίας Ευβοίας, στην εφημερίδα «Στύλος Ορθοδοξίας», Ιούνιος 2005, που διηγείται πως στις 5 Δεκεμβρίου 1960, παραμονή του Αγίου Νικολάου, όντας ψάλτης στα χωριά Κούλουρη και Μαρούλη Ευβοίας (σ.σ. σημερινά Κούλουρος και Μαρούλι), ξεκίνησε με τη σύζυγό του και το κοριτσάκι τους για την Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ.

Στο Μοναστήρι συνάντησαν και άλλους προσκυνητές και ανάμεσά τους τον Γέροντα Κύριλλο, που είχε έρθει τότε μαζί με τη μητέρα του, εκμεταλλευόμενος μια άδεια που είχε από τον στρατό, όπου και υπηρετούσε τότε.

«Ήταν 2:45 π.μ. – διηγείται για εκείνη τη νύχτα ο π. Σταύρος - όταν οι καμπάνες του μοναστηριού άρχισαν να κτυπούν χαρμόσυνα. Πεταχτήκαμε έξω. Κτυπούσαν μόνες τους. Το γεγονός αυτό το εκλάβαμε ως το θαύμα που αναμέναμε. Εισήλθαμε πάλι στον Ναό.

Το ρολόι έδειχνε 3:00. Ξαφνικά η ματιά όλων μας επικεντρώθηκε στο πάνω μέρος του τέμπλου. Στο ύψος του μικρού παραθύρου στον λευκό τοίχο παρουσιάστηκε μια σκιά που τράβηξε σαν μαγνήτης την προσοχή μας. Διερωτηθήκαμε, τι προκαλεί αυτή τη μαύρη σκιά στον τοίχο;

Τότε είδαμε να προβάλλει το κεφάλι του Οσίου Δαβίδ, με τα λευκά γένια του, όπως ακριβώς είναι στην εικόνα η μορφή του. Φάνηκε ακόμη το πετραχήλι, καθώς και δύο ή τρεις σταυροί από το πετραχήλι! Κουνούσε το κεφάλι του. Στο χέρι του κρατούσε το θυμιατό. Άρχισε να θυμιάζει. Τα κουδουνάκια του θυμιατού ακουγόντουσαν δυνατά. Δάκρυα κατάνυξης πλημμύρισαν τους πάντες. Ικετεύαμε τον Άγιο να μας ελεήσει! Τα δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα! Ο Άγιος έπαιρνε το θυμιατό στο αριστερό χέρι και με το δεξί ευλογούσε τον κόσμο!

Ομολογώ ότι το θυμάμαι όσο ζω και δεν θα ξεχάσω ποτέ μου την γλυκύτητα του προσώπου του. Μιαγλυκύτητα που αγαλλίαζε την ψυχή μου!

Τη στιγμή που ο Άγιος έσκυψε και προσκυνούσε, το κοριτσάκι (σ.σ. ένα κοριτσάκι από το χωριό Αγία Άννα που της φανερωνόταν ο Όσιος) φωνάζει δυνατά:

- Παναγιά μου! Χριστέ μου! Περνάει ο Χριστός, περνάει η Παναγία, ο Μ. Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Άγιος Γεώργιος, ο Άγιος Δημήτριος! Ανέφερε πλειάδα Αγίων για αρκετή ώρα.

Του λόγου μας διακρίναμε μόνο τον Όσιο Δαβίδ που έκανε αυτή την υπόκλιση. Εξ αυτών που έλεγε το κορίτσι δεν βλέπαμε τίποτε…

…Επί μία ώρα ο Όσιος Δαυίδ παρέμεινε ορατός δια γυμνού οφθαλμού μέσα στον Ναό του!

- Παιδιά μου ιδού ο Άγιος μας είναι εδώ κοντά μας. Να τον παρακαλείτε να σας βοηθάει πάντα. Ας αρχίσουμε όμως τώρα τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία” (σ.σ. είπε ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης).

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας συνομίλησα με τον τότε φαντάρο και φίλο μου και σημερινό Ηγούμενο της Μονής πατέρα Κύριλλο.

- Είδες Κώστα- είπα- απόψε τι έγινε;

- Ναι Σταύρο, ζωντανά πράγματα αυτά, έχω συγκλονισθεί. Όπως βλέπεις είμαι στρατιώτης και αυτή τη στιγμή σου λέω πως όταν απολυθώ θα έλθω κατευθείαν εδώ και δεν θα πάω στο χωριό μου. Γιατί πλέον θέλω να υπηρετήσω τον Άγιο τον οποίο απόψε είδα με τα μάτια μου. Θα μείνω μοναχός στην Ιερά Μονή του Αγίου, διότι όπως είδες και συ τον είδα ζωντανό, τι άλλη απόδειξη θέλω;

Πράγματι έτσι και έγινε. Όταν απολύθηκε πήγε στο Μοναστήρι. Σήμερα είναι ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ.

Εύχομαι ολόψυχα να είναι πάντα Άξιος, να του δίδουν ο Όσιος Δαβίδ και ο Μακαριστός προκάτοχός του Ιάκωβος, δύναμη, κουράγιο και υγεία για να υπηρετεί τους πιστούς που προστρέχουν σε αυτό το λιμάνι, ώστε να βρουν την γαλήνη της ψυχής τους.

ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΥΡΙΛΛΕ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ

Και συμπληρώνουμε εμείς, τώρα που ο άγιος Γέροντάς μας Κύριλλος, είναι μαζί με τον Όσιο Δαυίδ και τον άγιο Γέροντα Ιάκωβο στον ουρανό, να μην μας ξεχάσουν όλους μας και να είναι πλάι στον καθέναν μας αδιάλειπτα, όπως ήταν και εδώ στον κόσμο και καλύτερα πλέον, καθώς δεν υπάρχει πια το εμπόδιο των αναγκών και ασθενειών του σώματος…

Να γίνουν φρουροί των παιδιών μας, παρακαλώντας τον Θεό να τα δώσει ευσέβεια και πίστη… Γιατί σε αυτά βρίσκει ανάπαυση, αγαλλίαση και προορισμό η ψυχή του ανθρώπου, αλλά και μέλλον η Πατρίδα…

Γέροντα Κύριλλε, γλυκές μας Γέροντα, καλέ μας και στοργικέ μας, σε ευχαριστούμε και σε ευγνωμονούμε για κάθε βοήθεια, κάθε προσευχή, κάθε ευχή σου! Διότι «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη»!

Δόξα στον Τριαδικό Θεό που στόλισε τις ημέρες και τη ζωή μας, με ένα τόσο καλό και άγιο παιδί Του! Με τον αγιασμένο Γέροντα Κύριλλο!

Γέροντα Κύριλλε, πρέσβευε υπέρ ημών!

Την ευχή του να έχουμε! Αμήν!

ΠΗΓΗ: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/06/blog-post_9014.html#more

Σαράντα χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν το Σάββατο στο κέντρο του Δουβλίνου την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο της ιρλανδικής κυβέρνησης για τις αμβλώσεις στην εκδήλωση που είχε το όνομα‘National Vigil for Life’ (Εθνική Αγρυπνία για τη Ζωή). Σύμφωνα με τους διοργανωτές η εκδήλωση αυτή ήταν η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει «υπέρ της ζωής» στην ιστορία της Ιρλανδίας.

Μεταφέροντας ένα τεράστιο πανό με την επιγραφή “Pro-woman,Pro-baby, Pro-life”, ("Υπέρ της γυναίκας, Υπέρ του μωρού, Υπέρ της ζωής», οι διαδηλωτές είπαν ότι ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα προς τον πρωθυπουργό Enda Kenny και την κυβέρνηση συνασπισμού ότι η δημόσια αντίθεση στην προτεινόμενη νομοθεσία για την άμβλωση δεν θα "περάσει έτσι εύκολα".

Η κυβέρνηση προτίθεται να ψηφίσει την προτεινόμενη νομοθεσία για την άμβλωση, που ονομάζεται «Νόμος για την Προστασία της Ζωής κατά τη Διάρκεια της Εγκυμοσύνης», τον Ιούλιο.

Η Rebecca Roughneen της οργάνωσης ‘Youth Defence’ είπε στο LifeSiteNews.com ότι η συγκέντρωση του Σαββάτου ήταν ένα σημάδι ότι ο αγώνας κατά του νομοσχεδίου υπήρξε γενικά επιτυχής, τουλάχιστον όσον αφορά τη δημιουργία λαϊκής αντιπάθειας.

 "Ο πρωθυπουργός Enda Kenny (φωτο) λέει ότι είναι ένα νομοσχέδιο για την «προστασία της ζωής»,  για να σωθούν ζωές,αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για τη δολοφονία μωρών", είπε η Roughneen. "Οι Ιρλανδές γυναίκες είναι ήδη ασφαλείς εδώ. Το γεγονός είναι, ότι προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, και δεν μπορούν να μας εξαπατήσουν".

Σε ερώτηση εάν θεωρεί ότι η συγκέντρωση θα στείλει ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση, η Roughneen δεν ήταν αισιόδοξη. "Όχι. Ο Kenny το αγνοεί. "Χιλιάδες συμμετέχοντες στην Αγρυπνία υπέγραψαν μια υπόσχεση «υπέρ της ζωής» η οποία περιελάμβανε μια υπόσχεση να μην ψηφίσουν τον Enda Kenny ξανά.

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης θα νομιμοποιήσει την άμβλωση για όλη την διάρκεια των εννέα μηνών της εγκυμοσύνης, αν η ζωή της μητέρας είναι σε κίνδυνο, ή αν αυτή απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει.

Ιρλανδοί ακτιβιστές υπέρ της ζωής λένε ότι το νομοσχέδιο είναιπεριττό, δεδομένου ότι το ιρλανδικό δίκαιο ήδη επιτρέπει στους γιατρούς να εκτελούν ιατρικές διαδικασίες που μπορεί να προκαλέσει ακούσια το θάνατο ενός αγέννητου παιδιού, εάν αυτό είναι αναγκαίο για να σωθεί η ζωή της μητέρας. Λένε επίσης ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι η έκτρωση είναι απαραίτητη για τη θεραπεία μιας μητέρας που έχει τάσεις αυτοκτονίας, προσθέτοντας ότι η εξαίρεση της αυτοκτονίας κατά πάσα πιθανότητα αυτό που θα κάνει είναι να ανοίξει την πόρτα σε μια ευρεία κατάχρηση.

Η Cora Sherlock, εκ μέρους της ‘Pro-Life Campaign’ που διοργάνωσε το συλλαλητήριο είπε : «Είναι ντροπή ο τρόπος που ορισμένα μέλη της κυβέρνησης έχουν αρχίσει να ονομάζουν το νομοσχέδιο «υπέρ της ζωής». Πώς μπορεί κανείς να λέει το νομοσχέδιο ότι είναι υπέρ της ζωής, όταν επιτρέπει την άμεση στόχευση της ζωής του αγέννητου παιδιού, με βάση την απειλή της αυτοκτονίας, όπου δεν υπάρχουν ιατρικές αποδείξεις απολύτως για να την δικαιολογήσουν; "

Η Sherlock πρόσθεσε, "Δεν πρόκειται για την διασφάλιση της ζωής των εγκύων γυναικών. Πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό. Πρόκειται για το άνοιγμα της πόρτας στην άμβλωση. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό".

ΠΗΓΗ: http://redskywarning.blogspot.gr/2013/06/40000.html, http://www.lifesitenews.com/news/40000-march-against-abortion-bill-in-dublin 

Η πρόσφατη «ομολογία» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για τα λάθη και τις αστοχίες του πρώτου ελληνικού μνημονίου, προκάλεσε θόρυβο δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την πραγματική της αξία. Είναι προφανές ότι η παραδοχή των λαθών της τρόικας, με βασικότερο την άρνηση της ευρωζώνης -το 2010- να δεχθεί εξαρχής «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, δεν διατυπώθηκε στο πλαίσιο μιας ειλικρινούς αυτοκριτικής, με στόχο τη διόρθωση των αστοχιών και τη ριζική αλλαγή πορείας. Ηταν απλώς και μόνο άλλη μια κίνηση τακτικής της Κριστίν Λαγκάρντ στη σκακιέρα της κόντρας ΔΝΤ – Ε.Ε., με το βλέμμα στραμμένο στις διευθετήσεις που πρέπει τώρα να αποφασιστούν και να γίνουν για την οριστική επίλυση του ελληνικού προβλήματος. Το Ταμείο βλέπει καθαρά πλέον ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Και ότι επομένως απαιτείται άμεσα γενναίο «κούρεμα» των δανείων του επίσημου τομέα, δηλαδή των ευρωπαϊκών κρατών, προς την Ελλάδα. Η ευρωζώνη, από την άλλη πλευρά και ιδίως η Γερμανία δεν θέλει να πληρώσει τη διόρθωση του λάθους της. Και επιχειρεί, για άλλη μια φορά, να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με «ασπιρίνες», να το κρύψει δηλαδή κάτω από το χαλί, κρατώντας για αρκετά ακόμη χρόνια τη χώρα μας «όμηρο» των δανείων και των μνημονίων. Ακριβώς γι’ αυτό, αντί «κουρέματος», προτείνει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και μείωση ή, αν χρειαστεί, μηδενισμό των επιτοκίων…

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ, όμως, από τις προθέσεις των δανειστών μας, το θέμα για την Ελλάδα σήμερα είναι αν και πώς θα αξιοποιήσει τώρα διαπραγματευτικά την παραδοχή του λάθους από το ΔΝΤ, τόσο σε ό,τι αφορά τις στρατηγικές αποφάσεις που θα ληφθούν το αμέσως επόμενο διάστημα για το χρέος μας και επομένως για την επιστροφή της χώρας στις αγορές, όσο και σε σχέση με την άμεση χάραξη και εφαρμογή μιας νέας, αποτελεσματικής οικονομικής πολιτικής, που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της εξόδου από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Μιας πολιτικής που θα επιτρέψει στην καθημαγμένη ελληνική κοινωνία, με τους 1.500.000 ανέργους και τους 2.500.000 νεόπτωχους, να πάρει λυτρωτικές ανάσες και παράλληλα θα δώσει σοβαρά κίνητρα στην εγχώρια επιχειρηματικότητα για να επενδύσει και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Ο χρόνος τρέχει πλέον με την ταχύτητα της… ανεργίας. Και όσοι θεωρούν ότι οι τόνοι των κοινωνικών αντιδράσεων θα διατηρηθούν επί μακρόν χαμηλοί πλανώνται πλάνην οικτράν. Η πείνα και η ανέχεια είναι κακοί σύμβουλοι. Και το τέντωμα του σχοινιού, με διαρκείς αυξήσεις φόρων και με καθημερινή μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η αντοχή και η ανοχή των Ελλήνων έχει φθάσει πλέον στα όριά της…

ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ότι ακόμη και τώρα, την ώρα που το ΔΝΤ παραδέχεται τα λάθη και τις αστοχίες που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή τραγική εικόνα, η τρόικα επιμένει στην ίδια «θανατηφόρο» για την ελληνική οικονομία συνταγή. Φόροι, φόροι, φόροι! Στραγγίζει κάθε ίχνος ρευστότητας, σε μια άνευ προηγούμενου οικονομική «αφαίμαξη» επί δικαίους και αδίκους, που κυριολεκτικά στραγγαλίζει την ελληνική κοινωνία, καθώς γίνεται με τρόπο βάρβαρο και ανάλγητο. Το πλέον αποκαλυπτικό παράδειγμα είναι αυτό της ισοπεδωτικής, εξοντωτικής φορολόγησης των ακινήτων, που «φορτώθηκαν» την τελευταία διετία την ανικανότητα όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τη φοροδιαφυγή που οργιάζει στη χώρα επί δεκαετίες. Τα έσοδα από τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας τριπλασιάστηκαν από το πρώτο μνημόνιο μέχρι σήμερα. Από 1 δισ. ευρώ ετησίως που ήταν το 2010, υπερβαίνουν πλέον τα 3! Το αφορολόγητο όριο για τον Φόρο Ακίνητης Περιουσίας μειώθηκε το 2011 από τις 400.000 στις 200.000 ευρώ. Και τώρα συζητείται η πλήρης κατάργησή του! Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η τρόικα πιέζει και για μεγάλη αύξηση των αντικειμενικών αξιών, της τάξης του 20% στα εντός σχεδίου ακίνητα και 30% στα εκτός σχεδίου, που βέβαια αν αποφασισθεί θα οδηγήσει σε ανάλογη αύξηση όλων των φόρων και των τελών που συνδέονται με τα ακίνητα και τις αγοραπωλησίες τους…

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ όμως είναι ότι σήμερα η τρόικα των καθολικά αποτυχημένων προβλέψεων και των παταγωδώς λανθασμένων εκτιμήσεων, η τρόικα της βαθειάς ύφεσης και της τεράστιας ανεργίας δεν επιμένει απλώς στο λάθος! Επιχειρεί να βάλει «φωτιά» στην ελληνική κοινωνία! Πιέζει ασφυκτικά την κυβέρνηση να προχωρήσει από 1/1/14 σε σταδιακή άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας αντικειμενικής αξίας έως 200.000 ευρώ, που σήμερα προστατεύεται από τον νόμο. Βάζει δηλαδή στο στόχαστρο το σπίτι του φτωχού οικογενειάρχη, που αδυνατεί μετά από τρία χρόνια σκληρής λιτότητας και άγριων περικοπών στα εισοδήματά του να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις δανειακές του υποχρεώσεις. Τι πιστεύουν αλήθεια ο Τόμσεν και η παρέα του; Τι προσδοκούν; Οτι θα μαζέψουν με τον τρόπο αυτό χρήματα; Οτι θα ενεργοποιήσουν τη νεκρή σήμερα αγορά ακινήτων; Είναι τόσο αδαείς; Και ακόμη: είναι τόσο ανάλγητοι; Θα αρπάξουν το διαμέρισμα των 80, των 90 ή των 100 τετραγωνικών που στεγάζει τετραμελή ή πενταμελή οικογένεια; Δεν καταλαβαίνουν ότι αν αυτό συμβεί, θα αποτελέσει πιθανότατα τη θρυαλλίδα που θα προκαλέσει την κοινωνική έκρηξη, που μέχρι τώρα έχει αποφευχθεί; Δεν συνειδητοποιούν ότι θα οδηγήσουν τη χώρα στο χάος; Μήπως είναι η ώρα να τους δείξουμε επιτέλους την έξοδο;

Πηγή: http://www.enikos.gr 

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Όταν πολλοί Δυτικοί θαύμαζαν την «τουρκική οικονομική άνθηση», που εξελίσσονταν μέσα στην παγκόσμια οικονομική ύφεση και αρκετοί εξ αυτών δρομολογούσαν τη μεταφορά των παραγωγικών τους κέντρων σε μία «ζωντανή οικονομία», μερικά δένδρα της πλατείας Taksim[1] τους ξάφνιασαν ή αν θέλετε τους αποκάλυψαν την αληθινή «τουρκική πραγματικότητα».

Όμως πριν αναλύσουμε την εν λόγω πραγματικότητα, ας ψηλαφίσουμε μερικά αίτια της λαϊκής εξέγερσης, που είχε νεκρούς, τραυματίες και έλαβε χώρα σε 44 νομούς της Τουρκίας. Αν και μερικώς κατευνάσθηκαν τα οξυμένα πνεύματα, τα γεγονότα βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη!

Τα αίτια και τα αιτιατά της εξέγερσης

Όλα ξεκίνησαν στις 14/5/2013, όταν ο πρωθυπουργός Erdoğan με 4 υπουργούς, 65 δημοσιογράφους και πέρα των 200 επιχειρηματιών ταξίδεψαν στις ΗΠΑ για επίσημη συνάντηση με τους ομολόγους τους. Ενώ η τουρκική πλευρά επικεντρώνονταν στο να ομαλοποιηθεί το εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας (που από τα 371 δις. $ εμπορικού ελλείμματος της τελευταίας πενταετίας τα 41,5 δις. $ προήλθαν από το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο με τις ΗΠΑ, βλ. πίνακα Ι), οι ΗΠΑ είχαν επικεντρωθεί στα γεωπολιτικά σχέδια της Μεσογείου και Μέσης Ανατολής (σ’ ότι αφορά τον τελευταίο εναπομείναντα «πυρήνα του κακού» της Μεσογείου).

Δεν γνωρίζουμε επακριβώς εάν οι Erdoğan – Davutoğlu, επανέλαβαν τις εδαφικές απαιτήσεις, που είχε προβάλει ο İsmet İnönü στις συνδιασκέψεις του Καΐρου το 1943, προκειμένου να ταχθεί η Τουρκία υπέρ των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο[2]. Όμως ένα είναι το σίγουρο, ότι ναυάγησαν οι συζητήσεις που διεξήχθησαν στο Λευκό Οίκο, σ’ ότι αφορά την από κοινού επίλυση του «Συριακού Προβλήματος». Το ναυάγιο αυτό παρέσυρε άραγε και τις συνδιασκέψεις των επιχειρηματιών; Ίδωμεν!

Πάντως, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Joe Biden στις 16/5/2013 ανακοίνωσε ότι θα συσταθεί επιτροπή, που θα μελετήσει την πλήρη απελευθέρωση εμπορίου μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, σύμφωνα με τα πρότυπα της Ε.Ε. Οι πράξεις αυτές θεωρούνται από τους Κεμαλιστές ισότιμες με τις διομολογήσεις, που είχε παραχωρήσει το Οθωμανικό Κράτος στην Δύση και αποτελούσαν το βασικό λόγο που έμεινε υπανάπτυκτη η βιομηχανική δραστηριότητα του Οθωμανικού Κράτους. Από την άλλη, στις 18/5/2013 ο Erdoğan επισκεπτόμενος τη Silicon Valley, ανακοίνωσε την συνεργασία με τη Microsoft σ’ ότι αφορά το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Fatih, εισάγοντας τον έξυπνο πίνακα και 10,6 εκατομμύρια Tablets στο τουρκικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Τις ίδιες ημερομηνίες, στο σταθμό Kurtuluş του Μετρό της Άγκυρας, ακούγεται η ανακοίνωση προς την νεολαία «Να συμπεριφέρονται όπως επιτάσσουν οι αρχές τις ηθικής», επειδή ένα ζευγάρι είχε φιληθεί εντός του Μετρό. Ποιας ηθικής; Η απάντηση έρχεται από τον πρόεδρο της Νεολαίας του κόμματος του Erdoğan. Δηλώνει: «η ανηθικότητα δεν είναι ελευθερία». Δηλαδή συνδέει την ηθική με το πολίτευμα, το οποίο είναι αρχή της Ισλαμικής Σαρία.

Οι νεολαίοι της Άγκυρας μέσω κοινωνικών δικτυώσεων, αποφασίζουν στις 25/5/2013 να βρεθούν στο σταθμό Kurtuluş για να «φιληθούν». Εκεί τους περίμεναν η αστυνομία και μέλη της νεολαίας του AK Parti, οι οποίοι τους επιτίθονται. Τραυματίζεται ένας νέος με μαχαίρι. Το γεγονός προκαλεί ανησυχία σε πολλά Πανεπιστήμια ανά την επικράτεια, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών γαλουχείται με δυτικά πρότυπα.

Στις 16/5/2013 ανακοινώνεται από κυβερνητικά στελέχη, η απαγόρευση πώλησης αλκοολούχων ποτών μετά τις 22:00 και γενικά σε απόσταση 100 μ. από σχολεία και τζαμιά σ’ όλη την επικράτεια. Στα τέλη του μηνός ανακοινώνεται ότι από το μέτρο εξαιρούνται τα τουριστικά θέρετρα και οι παραδοσιακοί χώροι (όπως το çiçek pasajı στο Πέρα της Κωνσταντινούπολης). Η συζήτηση «απαγόρευσης ποτού», βρίσκει αντίθετη την τουρκική μεσοαστική τάξη, που ζει με ευρωπαϊκά πρότυπα, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων.

Στην επέτειο της Άλωσης θεμελιώνεται η τρίτη γέφυρα του Βοσπόρου. Στις εορταστικές εκδηλώσεις ο πρόεδρος Abdullah Gül, ανακοινώνει ότι η νέα γέφυρα θα ονομαστεί Yavuz Sultan Selim[3]. Η αναγγελία σε συνδυασμό με:

• τις σχέσεις του Erdoğan με τον μέντορά του Fethullah Gülen, που ζει στις ΗΠΑ,
• την καταγγελία των Δυτικών Μυστικών Υπηρεσιών, σ’ ότι αφορά την συνεργασία της Τουρκίας με τον ακραίο Σουνίτη αντιστασιακό ηγέτη της Συρίας Ebu Muhammed el Culanî (Εμπου Μουχαμεντ ελ Τζουλανί), ο οποίος στρατολογεί Σουνίτες Μουσουλμάνους, προερχόμενους από την Ευρώπη μέσω Κωνσταντινούπολης και είναι υπαίτιοι για δολοφονίες καθεστωτικών, Σύριων Σιιτών και Χριστιανών,

στη Συρία προκαλεί την άμεση αντίδραση των Αλεβιτών της Τουρκίας, αλλά και των εθνικιστικών παρατάξεων. Οι μεν πρώτοι εκφράζουν την αγανάκτησή τους δια μέσου του Προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου Καισαρείας Rüstem Gümüş (Ρουστέμ Γκουμούς), οι δε δεύτεροι δια μέσου του Προέδρου του κόμματος MHP, Devlet Bahçeli (Ντεβλέτ Μπαχτσελί).

Όλα αυτά, όταν οι δίκες Balyoz (Βαριοπούλας) και Ergenekon βρίσκονται σε εξέλιξη και οι απόστρατοι αξιωματικοί, αλλά και οι εν ενεργεία ανώτατοι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων, βρίσκονται με τεταμένα νεύρα εδώ και πέντε χρόνια.

Στα γεγονότα προστίθεται η αντίδραση των νέων (με οικολογική συνείδηση), που εναντιώνονται στην απόφαση της κυβέρνησης να παραχωρηθεί ο κήπος Gezi σε κατασκευαστική εταιρία. Στις 28/5/2013 η αστυνομία με άγριες διαθέσεις επιτίθεται στην ομάδα των νέων που προσπαθεί να προστατεύσει τα δένδρα του κήπου.

Έτσι ξεσπά η αντίδραση της καταπιεσμένης επί 10 έτη αντιπολίτευσης της Τουρκίας. Αντιδρά το 48% των ψηφοφόρων[4]. Κούρδοι αυτονομιστές, μέλη του Κομουνιστικού Κόμματος Τουρκίας, εθνικιστικές παρατάξεις, οικολόγοι και ριζοσπάστες Μουσουλμάνοι, βρίσκονται στους δρόμους 44 πόλεων και εκφράζουν την αντίδρασή τους κατά του κατεστημένου Erdoğan. Η δυναμική του λαού για σύντομο χρόνο άλλαξε την φορά της τρομοκρατίας. Για 24 ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις της επικράτειας ήταν τρομοκρατημένες από την πρωτοφανή λαϊκή αντίδραση, που εξωτερίκευε την 10ετή συσσωρευμένη οργή κατά της «νέας τάξης Erdoğan». Όμως προφανώς, εκτός της εκφραζόμενης αγανάκτησης, δεν μπορεί να υπάρξει μία συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, από την ετερόκλιτη μάζα εξεγερμένων.

Δεν γνωρίζουμε το μέλλον των δένδρων του πάρκου Gezi, όμως αποτέλεσαν το προσάναμμα μία νέας περιόδου στην τουρκική πραγματικότητα.

Τα οφθαλμοφανή αποτελέσματα ήταν:

• Στο Αιγαίο: η επανεμφάνιση τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών, παραβιάζοντας κατά πολύ το FIR Αθηνών και η εμφάνιση δύο τουρκικών κορβέτων στα ανοιχτά της Τζιας.
• Στην Κωνσταντινούπολη: η ελεύθερη πτώση του χρηματιστηρίου της Κωνσταντινούπολης που συνεχίζει(συνέχιζε) μέχρι τις 7/6/2013. Το ποσοστό απωλειών ανά ημέρα εκφράζεται σε διψήφιους αριθμούς. Συγκεκριμένα από την ημερομηνία άφιξης της πολυμελούς αποστολής από τις ΗΠΑ μέχρι 7/6 ο δείκτης XU100 έχει απώλεια 542 μονάδες (από 2681 στις 2139, δηλαδή περίπου 20%)
• Οι απαιτήσεις διαφόρων ομάδων για δικαιώματα.

Όμως, πώς ορίζονται αυτές οι ομάδες; Ποια είναι τα δικαιώματά τους; Από ποιους και πώς θα προστατευτούν;

Τις απαντήσεις θα τις αναζητήσουμε στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και στο Τουρκικό Σύνταγμα. Βέβαια, χωρίς να πλατειάσουμε, θα επικεντρωθούμε στην Κωνσταντινουπολίτικη Μειονότητα των Ρωμιών.

Ποιος είναι Ρωμηός / α;

Πριν εξετάσουμε το θέμα του «αυτοπροσδιορισμού» ας δούμε τι αντιλαμβάνονται αμφότερες πλευρές, όταν αναφέρονται σε Ρωμηό/ά;

Ως προς το λεξικό του καθ. Γ. Μπαμπινιώτη: «1) Ο πολίτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κυρίως της Βυζαντινής περιόδου και μάλιστα ο ελληνόφωνος. 2) Ο ορθόδοξος χριστιανός κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο και την Τουρκοκρατία, ο Έλληνας μέχρι την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. 3) Ο Νεοέλληνας, αυτός που έχει διατηρήσει την ορθόδοξη παράδοση του Βυζαντίου (κατ’ αντιδιαστολή προς τον οπαδό του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού)».

Στις τρεις πρώτες εκδοχές ο κ. Μπαμπινιώτης προβάλει ότι ο Ρωμηός έχει ελληνική ιθαγένεια. Όμως εκτός του ότι την περίοδο που πρωτοεμφανίζεται ο όρος δεν έχει αναπτυχθεί η «εθνική ταυτότητα» και γενικά εάν αποδεχτούμε τον ορισμό «Έλλην είναι κάθε άτομο, που διέπεται ελληνικής παιδείας», η ερμηνεία χρίζει ευρείας έννοιας. Παραλείποντας την ειρωνική ερμηνεία της λέξης ας εξετάσουμε την 4^η εκδοχή του κ. Μπαμπινιώτη: «4) Ο Ορθόδοξος Έλληνας των Ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων».

Στην 4^η εκδοχή, ο κ. Μπαμπινιώτης προεξοφλεί, ότι το ποίμνιο όλων των Ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων πρέπει να είναι Έλληνες, το οποίο είναι και ανακριβές. Η πραγματική ερμηνεία του όρου πρέπει να είναι: Κάθε πιστός της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Διότι, εκτός του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης Ρωμηοί είναι και το ποίμνιο των[5]:

• Πατριαρχείου Αλεξανδρείας
• Πατριαρχείου Αντιοχείας
• Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
• Πατριαρχείου Ρωσίας
• Πατριαρχείου Σερβίας
• Πατριαρχείου Ρουμανίας
• Πατριαρχείου Βουλγαρίας
• Πατριαρχείου Γεωργίας
• Εκκλησίας της Κύπρου
• Εκκλησίας της Ελλάδος
• Εκκλησίας της Πολωνίας
• Εκκλησίας της Αλβανίας
• Εκκλησίας της Τσεχίας και Σλοβακίας

Όμως ας δούμε με την ίδια λέξη (Rum=Ρωμηός) τι αντιλαμβάνονται οι γείτονές μας[6]. Ως προς το Κοράνι [7], στις προτάσεις 2-7 του 30^ου κεφαλαίου (Rumî Sûresi), προφητεύεται η νίκη των Ρωμαίων, που προστατεύονται από τον Θεό, κατά των Ζωροαστρών (ειδωλολατρών). Έτσι οι Ρωμηοί συγκαταλέγονται στους λαούς που προστατεύονται από τον Θεό. Έκτοτε οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να τελούν υπό την προστασία των Μουσουλμάνων, οι οποίοι πρέπει να καταβάλουν προσπάθειες να πείσουν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς να ακολουθήσουν τον σωστό δρόμο που οδηγεί στο Θεό, δηλαδή το Ισλάμ.

Στο κοσμικό κράτος της Τουρκίας, όταν εξετάζουμε το επίσημο λεξικό του Ιδρύματος Τουρκικής Γλώσσας, επισημαίνουμε δύο διαφορετικούς ορισμούς: «1) Το Ελληνικής καταγωγής άτομο, που κατοικεί σε Μουσουλμανικές χώρες. 2) Ο λαός που ζει στην επικράτεια της Ανατολικής Ρώμης και διαθέτει τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη».

Ως προς την πρακτική της ίδιας της Τουρκικής Δημοκρατίας και οι δύο ορισμοί χωλαίνουν. Διότι, ως προς την πρώτη εκδοχή, από την δεκαετία του 1930 αποκαλούν Ρωμηούς τους Έλληνες Κυπρίους, ενώ οι Έλληνες που ζουν στο Ιράν αναφέρονται ως Yunan (Έλληνας στα Τουρκικά, από τους Ίωνες). Επίσης, όλα τα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία, στα έγγραφά τους αποκαλούνται ως (Rum Ortodoks). Έχοντας υπ’ όψη την προαναφερόμενη κατάσταση των Ελληνορθόδοξων Πατριαρχείων (και αυτοκέφαλων Εκκλησιών) θα διαπιστώσουμε ότι πολλά εξ αυτών ουδέποτε τελούσαν υπό Μουσουλμανικής κυριαρχίας. Άρα, με τον πρώτο ορισμό ή προβάλλονται κατακτητικές διαθέσεις ή χρησιμοποιείται λανθασμένη ορολογία. Ως προς την δεύτερη δε εκδοχή, εφόσον δεν υφίσταται Ρωμαίος πολίτης και Ανατολική Ρώμη, η ορολογία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε σύγχρονή ζώσα ομάδα. Βέβαια, πουθενά δεν αναφέρεται ως μειονοτική ομάδα, που εκρέει από την Συνθήκη της Λοζάννης.

ΟΗΕ και Μειονότητες

Πριν αναφερθούμε στον σωστό ορισμό που πρέπει να επικρατήσει και στα τουρκικά λεξικά, ας δούμε πως ορίζεται η μειονότητα από τον ΟΗΕ[8]: Μια ομάδα αριθμητικά μικρότερη από το υπόλοιπο του πληθυσμού ενός κράτους, με μη δεσπόζουσα θέση, τα μέλη της οποίας – υπήκοοι των κρατών – έχουν εθνοτικά, θρησκευτικά, γλωσσικά χαρακτηριστικά διαφορετικά από εκείνα του υπόλοιπου πληθυσμού και δείχνουν, μόνο εμμέσως, την αίσθηση της αλληλεγγύης, κατευθυνόμενα προς τη διατήρηση του πολιτισμού, των παραδόσεων, της θρησκείας ή της γλώσσας τους.

Ειδικά για τους γηγενείς πληθυσμούς (όπως των Κωνσταντινουπολιτών) τονίζεται [9]: Ενώ οι γηγενείς πληθυσμοί μπορούν να διεκδικήσουν δικαιώματα ως μειονότητες, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, υπάρχουν εντολές του ΟΗΕ και μηχανισμός αφιερωμένος ειδικά για την προστασία των δικαιωμάτων τους. Στο έργο του ο ΟΗΕ εφάρμοσε την αρχή του αυτοπροσδιορισμού, σε σχέση με τους γηγενείς πληθυσμούς και τις μειονότητες. Σε πρακτικό επίπεδο, συχνότητα επικοινωνιών και ομοιότητες, υπάρχουν τόσο μεταξύ των γηγενών λαών όσο και των εθνικών, εθνοτικών, γλωσσικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Και οι δύο ομάδες βρίσκονται συνήθως σε μια μη δεσπόζουσα θέση στην κοινωνία στην οποία ζουν και μπορεί να έχουν διαφορετικό πολιτισμό, γλώσσα ή θρησκευτικές πεποιθήσεις από τις πλειονοτικές ή τις κυρίαρχες ομάδες.

Και στις δύο προαναφερόμενες περιπτώσεις γίνεται αναφορά σε «εθνότητα». Περιληπτικά μπορούμε να πούμε ότι: Εάν η μειονοτική ομάδα διαφέρει στην πλειονότητα των φυσικών ή/και των πολιτισμικών χαρακτηριστικών από το κυρίαρχο έθνος, αλλά εξαρτάται πλήρως διοικητικά και πολιτικά από το κυρίαρχο έθνος, τότε αυτή η μειονοτική ομάδα αποκαλείται εθνότητα (ethnicity ή ethnocity). Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, αλλά και η σημερινή κατάσταση στις ΗΠΑ. Στην πρώτη περίπτωση η κυρίαρχη ομάδα αποτελούσε το 5% της χώρας και οι μειονότητες το 95%. Στην περίπτωση των ΗΠΑ ενώ Λατίνοι και Αφροαμερικάνοι υπερτερούν αριθμητικά των Ινδοευρωπαίων, η διοίκηση σταθερά είναι στην κατοχή συγκεκριμένων Ινδοευρωπαϊκών ομάδων και οι υπόλοιπες ομάδες χαρακτηρίζονται ως μειονότητες.

Εδώ δημιουργείται άμεσα το ερώτημα: και με τους μετανάστες (πολιτικοί, οικονομικοί, οικολογικοί κ.ά.) τι γίνεται[10]; Οι μετανάστες, όπως αναφέρουν τα όργανα του ΟΗΕ, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, έχουν ορισμένα δικαιώματα των μειονοτήτων και οι προσφάτως αφιχθέντες μετανάστες, οι οποίοι μοιράζονται εθνοτική, γλωσσική και θρησκευτική ταυτότητα. Η αντιμετώπισή τους οφείλει να συμβαδίζει με το Εθιμικό Διεθνές Δίκαιο, την Αρχή Απαγορεύσεως Διακρίσεων, η οποία είναι θεμελιώδους σημασίας στο Διεθνές Δίκαιο και αντανακλάται σε όλες τις πράξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και στα επίσημα έγγραφα. Πράγματι, το δικαίωμα να μην υφίστανται διακρίσεις είναι εγγυημένο με διάφορα θεσμικά μέσα που σχετίζονται άμεσα με τις μειονότητες.

Η εν λόγω διευκρίνιση βέβαια αφορά άμεσα και την Ελλάδα, που «φιλοξενεί» τουλάχιστον 860.000 μετανάστες και περίπου 4,5 εκ., έχουν περάσει από την χώρα μας με προορισμό την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με την Συνθήκη της Λισσαβόνας αλλά και με τις Συνθήκες Schengen (Σένγκεν), ανά πάσα στιγμή μπορούν να προωθηθούν στην χώρα μας. Βέβαια και οι Έλληνες πολίτες, που βρέθηκαν στην επικράτεια της Τουρκικής Δημοκρατίας, για να σπουδάσουν ή να εργαστούν συγκαταλέγονται στην ίδια κατηγορία (ομάδα).

ΟΗΕ και προστασία Μειονοτικών Ομάδων

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Kofi Annan, τον Ιανουάριο του 2004 αναφέρει: «Πρέπει να προστατεύσουμε κυρίως τα δικαιώματα των μειονοτήτων, δεδομένου ότι είναι οι συχνότεροι στόχοι γενοκτονίας».

Πριν εξετάσουμε, το πού βρισκόμαστε σήμερα, ας κάνουμε μία σύντομη ιστορική αναδρομή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Από τον καταστατικό χάρτη του Ο.Η.Ε. συντάσσεται το Διεθνές Δίκαιο, το οποίο τέθηκε σε παγκόσμια ισχύ στις 12/12/1951. Ο Ο.Η.Ε., έχοντας υπόψη τους αναμεταξύ τους ασυμβίβαστους εθνοκρατικούς, θρησκευτικούς, γλωσσικούς και εθνοτικούς χάρτες της υφηλίου, με την απόφαση 47/135 της Γενικής Συνέλευσης, στις 18/12/1992 ανακοινώνει την διακήρυξη «Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ατόμων που ανήκουν σε εθνική ή εθνοτική, θρησκευτική και γλωσσική μειονότητα»[11]. Βάσει της 47/135 απόφασης, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 21/4/2005 ιδρύει την διαρκή υποεπιτροπή, η οποία σταθερά θα ελέγχει και θα αναφέρει το παγκόσμιο γίγνεσθαι των εθνικών ή εθνοτικών, θρησκευτικών και γλωσσικών μειονοτήτων.

Η γενική αποδοχή είναι, ότι για να διατηρήσουν οι μειονοτικές ομάδες τα χαρακτηριστικά τους, πρέπει να τους προσφερθεί η «σχετική ελευθερία», η οποία ορίζεται από τους νόμους που υπάγονται (οι οποίοι νομοθετούνται από το κυρίαρχο έθνος) και από τις διεθνείς συνθήκες που δεσμεύονται (μειονότητες και το κυρίαρχο έθνος). Βάσει των προαναφερόμενων στις μειονότητες πρέπει να εξασφαλιστεί:

• Επιβίωση και ύπαρξη
• Προώθηση και προστασία της ταυτότητας των μειονοτήτων
• Ισότητα και μη διακριτική μεταχείριση
• Αποτελεσματική και ουσιαστική συμμετοχή

Η σχετική εξασφάλιση, εκτός των Διεθνών Συμβάσεων πρέπει να εκρέει και από το Σύνταγμα της χώρας που κατοικούν οι μειονότητες. Έτσι στις από εκπαιδευτικές μέχρι εμπορικές συμβάσεις του ΟΗΕ αρχίζουν να συγκαταλέγονται άρθρα που αφορούν τις μειονότητες. Όπως: Στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR), στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα (ICESCR), στη Διεθνή Σύμβαση για την Κατάργηση Κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων (ICERD), στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, στη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα των Ατόμων που ανήκουν σε Εθνικές, Εθνοτικές, Θρησκευτικές και Γλωσσικές Μειονότητες, κ.ά..

Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Α) Στο ICCPR (Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα):

• το άρθρο 2 για την απαγόρευση των διακρίσεων
• το άρθρο 4 για την απαγόρευση της παρέκκλισης
• το άρθρο 14 για την ισότητα ενώπιον της δικαιοσύνης και για την παροχή διερμηνείας στις διαδικασίες των ποινικών δικαστηρίων
• το άρθρο 20 για τον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου, αν αυτός αποτελεί προάσπιση εθνοτικού μίσους
• το άρθρο 25 για τα ίσα δικαιώματα ψήφου και πρόσβασης στις δημόσιες υπηρεσίες, και
• το άρθρο 26 για την ισότητα ενώπιον του νόμου.
• Το Άρθρο 27 του ICCPR είναι μια σημαντική διάταξη που συχνά αναφέρεται κι αφορά την ρητή προστασία των μειονοτήτων.

Β-) Στο ICESCR (Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα)

• το άρθρο 2 για την απαγόρευση των διακρίσεων
• το άρθρο 7 για την ισότητα στο χώρο εργασίας
• το άρθρο 13 για το δικαίωμα στην εκπαίδευση, που περιλαμβάνει την εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα και τη συμβολή της εκπαίδευσης στην προώθηση της κατανόησης, της ανοχής και της φιλίας ανάμεσα σε όλα τα έθνη και όλες τις φυλετικές, εθνοτικές ή θρησκευτικές ομάδες
• το άρθρο 15 για την πολιτιστική ζωή και την προστασία των ηθικών και υλικών συμφερόντων που προέρχονται από καλλιτεχνική παραγωγή.

Γ) Στο ICERD (η Διεθνής Σύμβαση για την Κατάργηση Κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων):

• Tα πλαίσια της ICERD εκτείνονται σε ένα ευρύτατο πεδίο, το οποίο καλύπτει τις φυλετικές, εθνικές και εθνοτικές μειονότητες, σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 1 της Σύμβασης.
•  Η σύμβαση επίσης υποχρεώνει τα κράτη να υιοθετήσουν ειδικά μέτραπρος όφελος ατόμων και ομάδων όταν αυτό είναι απαραίτητο για να ξεπεραστούν μορφές διάκρισης στον πολιτιστικό, οικονομικό, κοινωνικό και άλλους τομείς.
• Στο άρθρο 4, η ICERD, όπως το ICCPR, κηρύσσει παράνομη την υποκίνηση σε φυλετικό μίσος και ανάλογες πρακτικές.

Εφόσον η Τουρκική Δημοκρατία έχει υπογράψει ανεπιφύλακτα τις εν λόγω συμβάσεις, ας δούμε τις όποιες εξασφαλίσεις εκρέουν από το Τουρκικό Σύνταγμα.

Το Σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας

Το σημερινό ισχύον Σύνταγμα, ψηφίστηκε στις 7/11/1982. Έκτοτε έχουν ακολουθήσει τρεις αναθεωρήσεις. Όμως το προοίμιο και τα πρώτα τρία άρθρα του Συντάγματος «δεν αναθεωρούνται», «δεν αλλάζουν» και «απαγορεύεται να κατατεθεί πρόταση αλλαγής των τριών πρώτων άρθρων». Συγκεκριμένα η πρώτη παράγραφος του προοιμίου αναφέρει:

«Η αιώνια ύπαρξη του τουρκικού έθνους και της πατρίδας και η αδιαίρετη ενότητα του τουρκικού κράτους που καθορίζει το παρόν Σύνταγμα, ακολουθούν τις επαναστατικές αρχές και τις εθνικιστικές αντιλήψεις του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, αθάνατου ηγέτη και μοναδικού ήρωα, Atatürk…»[12].

Επίσης τα τρία πρώτα μη αναθεωρητέα άρθρα, είναι:

«Ι- Το σχήμα του κράτους

ΑΡΘΡΟ 1 – Το κράτος της Τουρκίας είναι μια δημοκρατία.

ΙΙ- Χαρακτηριστικά της Δημοκρατίας

ΑΡΘΡΟ 2 – Η Τουρκία είναι ένα δημοκρατικό κράτος, στο πνεύμα της εθνικής αλληλεγγύης και της δικαιοσύνης, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνδεδεμένα με τον εθνικισμό του Atatürk, με βάση τις αρχές ενός δημοκρατικού, κοσμικού και κοινωνικού κράτους που διέπεται από τις αρχές του κράτους δικαίου.

ΙΙΙ- Η ακεραιότητα του κράτους, η επίσημη γλώσσα, η σημαία, ο εθνικός ύμνος και η πρωτεύουσα

ΑΡΘΡΟ 3 – Το κράτος της Τουρκίας, με την επικράτεια και το έθνος του, είναι μια αδιαίρετη οντότητα. Η γλώσσα είναι τουρκική.

Σημαία, η μορφή όπως καθορίζεται από τον νόμο, είναι η λευκή ημισέληνος και το αστέρι.

Εθνικός ύμνος είναι το «İstiklal Marşı».

Πρωτεύουσα είναι η Άγκυρα.»

Στο προοίμιο, αλλά και στα «μη αναθεωρητέα άρθρα» γίνεται σαφής αναφορά στις αρχές του Κεμαλισμού και κυρίως στις «εθνικιστικές αντιλήψεις» του Atatürk. Όμως σε κανένα σημείο δεν βρίσκουμε διευκρινιστικές σημειώσεις τι εννοούν λέγοντας εθνικισμό του Atatürk.

Την εν λόγω απάντηση θα την αναζητήσουμε στον επίσημο φορέα του κράτους, στο κέντρο «Έρευνας του Κεμαλισμού», που διοικητικά ανήκει στο Πρωθυπουργικό Γραφείο (όπως η ΜΙΤ, το Ερευνητικό Ινστιτούτο TÜBİTAK κ.ά.). Οι έξι αρχές του Κεμαλισμού, που έχουν ιεραρχική δομή είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και διατηρούν λογική «πεπεραστικότητας», είναι:

• Εθνικισμός,
• Λαϊκισμός,
• Ρεπουμπλικανισμός,
• Εκκοσμίκευση,
• Κρατισμός,
• Μεταρρυθμισμός

Άρα και η κορυφή και η αφετηρία των αρχών είναι ο «Κεμαλικός Εθνικισμός». Η εν λόγω αρχή τι περιλαμβάνει; Ποιος είναι ο ορισμός του έθνους ως προς τον Atatürk;

Οι ερωτήσεις απαντώνται από την ιστορικό και ψυχοκόρη του Atatürk, Ayşe Afet İnan [14], στο έργο της οποίας στηρίζεται εξ ολοκλήρου το κέντρο «Έρευνας του Κεμαλισμού» [15]. Κατά τον Atatürk έθνος είναι:

«Έθνος είναι η ομάδα ανθρώπων, που

α) Έχουν μια πλούσια αναμνηστική κληρονομιά,

β) έχουν θέληση στην συμβίωση και είναι ειλικρινείς στην θέληση αυτή,

γ) συνεχίζουν με από κοινού θέληση και σεβασμό στην διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.»

Ξεκινώντας από τον εν λόγω ορισμό ο Τούρκος πολίτης, η Τουρκία και το Τουρκικό Έθνος ορίζονται ως:

«Όλοι όσοι ζουν στην τουρκική πατρίδα, είναι πολίτες του κράτους της Τουρκικής Δημοκρατίας:

α) Υπάρχουν τουρκικές κοινότητες εκτός της πολιτικής ύπαρξής μας, που ομοιάζουν μαζί μας γλωσσικά, γενεαλογικά, ηθικά και ιστορικά, οι οποίες ηθελημένα ή άθελά τους ακολουθούν την τύχη άλλων πολιτικών υπάρξεων. Αυτή η πραγματικότητα ποτέ δεν μπορεί να αλλοιώσει την μοναδική ενότητα του Τουρκικού Έθνους.

β) Στη σημερινή πολιτική και κοινωνική ομάδα του Τουρκικού Έθνους, υπάρχουν ομοεθνείς και πολίτες μας, που προπαγανδίζουν την ιδέα Κουρδικής, Τσερκεζικής, Λαζικής και Βοσνιακής οντότητας. Αλλά αυτό είναι λάθος, είναι το προϊόν των προηγούμενων καταπιεστικών περιόδων, δεν έχει επηρεάσει κανένα ομοεθνή μας, εκτός από μερικούς οπισθοδρομικούς που είναι εργαλεία των εχθρών. Διότι και τα μέλη αυτών των εθνών, όπως όλη η Τουρκική Ενότητα διατηρούν κοινή ιστορία, ηθική και δίκαιο.

γ) Μπορούμε να αναμένουμε από το πολιτισμένο ευγενές Τουρκικό Έθνος να λοξοκοιτάζει τους Χριστιανούς και Εβραίους πολίτες που με πηγαία θέληση έχουν συνδέσει το μέλλον τους με το μέλλον του Τουρκικού Έθνους και ζουν ανάμεσα μας;»

«Ο λαός της Τουρκίας που ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία, αποκαλείται Τουρκικό Έθνος.«Από το πρόσωπο της γης, μία παλαιότερη χώρα, με μεγαλύτερο και καθαρότερο έθνος δεν έχει περάσει. Και δεν εμφανίστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Κατά προέκταση των προαναφερόμενων:

«1) Το Τουρκικό Έθνος, διοικείται σε χώρα με λαϊκό ρεπουμπλικανικό σύστημα

2) Το Τουρκικό Κράτος είναι κοσμικό. Κάθε άτομο που ενηλικιώνεται είναι ελεύθερο να επιλέξει τη θρησκεία του.

3) Η γλώσσα του Τουρκικού Έθνους, είναι τα Τουρκικά. Η τουρκική γλώσσα είναι η ομορφότερη, πλουσιότερη και η πιο εύκολη γλώσσα της γης. “…” Η τουρκική γλώσσα είναι η καρδιά, ο εγκέφαλος του Τουρκικού Έθνους,

4) Η Πατρίδα είναι μία αδιαχώριστη μάζα, κάτω από κανένα δεσμό και/ή καμία συμφωνία δεν είναι δεκτός οποιοσδήποτε διαχωρισμός…»

Έτσι από τα κείμενα του ιδίου του Atatürk, καλύψαμε τα συμφραζόμενα κενά του Τουρκικού Συντάγματος.

Έχοντας υπ’ όψιν ότι η Κωνσταντινουπολίτικη Ρωμαίικη Εθνότητα:

• Πάντα είχε την πρόθεση να ζήσει ειρηνικά στην γενέτειρά της,
• Ουδέποτε είχε φυγοκεντρικές τάσεις [και την περίοδο του Μεγαλοϊδεατισμού (1909 Γουδί – 1923 Καταστροφή της Ανατολίας) κιόλας η «Οργάνωση Κωνσταντινούπολης» δεν είχε αναπτύξει φυγοκεντρικές τάσεις, αλλά προβάλλονταν η Οικουμενικότητα της Βασιλεύουσας].
• Ήταν επί αιώνες κέντρο παραγωγής πολιτισμού και είχε μέγιστη επιρροή στην «Δυτικοποίηση» της Τουρκικής Δημοκρατίας.
• Αναπαρήγαγε οικονομικά στελέχη, που βοηθούσαν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Έχοντας υπ’ όψιν τις προαναφερόμενες αρχές του Κεμαλικού Εθνικισμού, τα μέλη της πρέπει να θεωρηθούν γνήσιοι «Τούρκοι πολίτες», περισσότερο δε (βάσει της παραγράφου γ), όποιος τα λοξοκοιτάξει δεν πρέπει να είναι μέλος του «πολιτισμένου ευγενούς Τουρκικού Έθνους». Όμως, στην πράξη από την πρώτη ημέρα της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας εφαρμόστηκαν «σκληρά ρατσιστικά» μέτρα κατά των μη Μουσουλμάνων πολιτών (κοίτα Παράρτημα Ι), παραβιάζοντας τις αρχές του Κεμαλικού Εθνικισμού και κατά προέκταση το ίδιο το Τουρκικό Σύνταγμα.

Η ακραία θέση του Κεμαλικού Κόμματος, (Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, Cumhuriyat Halk Partisi – CHP) το 1946, αποδεικνύει ότι ούτε ο σκληρός Κεμαλικός πυρήνας (το σημερινό βαθύ κράτος) δεν είναι διατεθειμένος να εφαρμόσει τις εν λόγω αρχές. Στη μυστική «Συνδιάσκεψη Κορυφής» του CHP το 1946, το νεοτουρκικό κατεστημένο αποφασίζει να εφαρμόσει απολυταρχικές πρακτικές, που αποσκοπούν στην ομογενοποίηση του κράτους, πάση θυσία, ως ένα έθνος[16]. Όμως παρ’ όλα τα τεκταινόμενα, η Τουρκική Δημοκρατία εκτός του ότι είναι από τα ιδρυτικά μέλη του ΟΗΕ, για να ενταχθεί πλήρως στην Δύση:

• Αποδέχεται την «Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» που υπογράφεται στις 10/12/1948 και τίθεται σε ισχύ στις 12/12/1951.
• Αποδέχεται άνευ «επιφυλάξεων» την «Συνθήκη πρόληψης και τιμωρίας του εγκλήματος της γενοκτονίας» και την υπογράφει στις 31/7/1950 (Όμως τα αδικήματα ενσωματώνονται στο Ποινικό Δίκαιο της χώρας μόλις στις 26/9/2004 με τον Ν.5237).
• Αποδέχεται την «Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» στις 4/11/1950

Η Κωνσταντινουπολίτικη Ελληνική Κοινότητα

Παρ’ ότι η ανθρωπότητα αντιδρά άμεσα στα γεγονότα, που συμβαίνουν στις ανατολικές ακτές της Ασίας, αδρανοποιείται για τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ανατολική Μεσόγειο. Ειδικά το έτος 1955, όταν ο Ελληνισμός δέχεται διώξεις που μπορούν να χαρακτηριστούν γενοκτονίες, όπως: στην Αίγυπτο από το καθεστώς Νάσερ, στην Παλαιστίνη από το Εργατικό Κόμμα του Ισραήλ (των Moshe Sharett και David Ben-Gurion), στην Κύπρο από το αποικιοκρατικό κατεστημένο της Μ. Βρετανίας, στην Τασκένδη από το Σταλινικό κατεστημένο και στην Κωνσταντινούπολη από το νεοφιλελεύθερο τουρκικό κατεστημένο. Λόγω του «ανήκουμε στη Δύση» τα παγκόσμια κέντρα ενημέρωσης επιδεικτικά «σιωπούν», ενώ τα της Ελλάδος επικεντρώνονται στη διάλυση του Εθνικού Συναγερμού και στην εμφάνιση της ΕΡΕ.

Όμως η Τουρκική Δημοκρατία δεν περιορίζεται μόνο στην «περίοδο 1955» σ’ ότι αφορά τα αδικήματα της γενοκτονίας και τα αδικήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως και της παραβίασης των αρχών προστασίας των μειονοτήτων του ΟΗΕ, αλλά συνεχίζει με:

• Περίοδος 1957 – 1958, «εμπορική αποχή»,
• 16/3/1964, απελάσεις,
• 1965 – 1968, διωγμός Ρωμιών μαθητών από τα μειονοτικά σχολεία. Στις 18/12/1964, με την εγκύκλιο υπ’ αριθ.8459 απαγορεύεται στους μειονοτικούς μαθητές να «ομιλούν ξένη γλώσσα» (εκτός τουρκικής) μέσα στα σχολεία.
• Σε Ίμβρο & Τένεδο το 1965 ξεκινά σειρά απαλλοτριώσεων (Ενώ αρχές του 1960 οι ελληνικής καταγωγής νησιώτες κατείχαν 25.000.000 m² έδαφος, στα τέλη του 1990 καταλήγουν να κατέχουν μόνο 600 m² ).

Στον 21^ο αιώνα η πολιτική της Τουρκικής Δημοκρατίας δείχνει να αλλάζει και στο πολιτικό στερέωμα εμφανίζονται οι Μουσουλμάνοι. Οι Ισλαμιστές, όπως είχε σχεδιάσει ο Fethullah Gülen[17] από την δεκαετία του 1970, αρχίζουν να αναρριχώνται σε διάφορες καίριες θέσεις του δημοσίου βίου. Η νέα πολιτική της Ισλαμο-δημοκρατίας[18], αρχίζει να μεταλλάζει την Τουρκία, βάζοντας στο περιθώριο τα μέχρι τότε ισχυρά κοινωνικά στρώματα.

Κάτω από την ετικέτα «Νόμοι Εξυγίανσης» αρχίζουν να θεσμοθετούνται νόμοι που «στηρίζουν» τις μειονότητες. Αν και μία από τις βασικές αρχές του ΟΗΕ είναι οι νόμοι της κυρίαρχης ομάδας να είναι δίκαιοι και να εφαρμόζονται εξίσου σ’ όλους τους πολίτες που ζουν στην επικράτεια, είναι γεγονός ότι πρέπει να έχουμε κράτος Δικαίου και όχι κράτος Νόμου. Δηλαδή το απαιτούμενο είναι να υπάρχει κάποιο θεσμικό πλαίσιο, με το οποίο να εξασφαλίζεται η τήρηση των ιδιαιτεροτήτων των μειονοτικών ομάδων και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, όπως ορίζει ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ.

Αν και η πρακτική του 20^ου αιώνα δείχνει ότι οι βασικές αρχές του ιδίου κράτους είναι ανοιχτές σε ερμηνεία και παραβιάζονται και από αυτούς που τις θέσπισαν, με την βασική αρχή το ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στη ζωή και όλοι μας πρέπει να προστατέψουμε τις δικλίδες που διασφαλίζουν αυτό το δικαίωμα, ας αναπτύξουμε κάποιο σχέδιο λειτουργίας των μειονοτικών ομάδων σ’ όλη την Τουρκική Επικράτεια και όχι μόνο.

Οργάνωση Ρωμηών της Τουρκικής Επικράτειας

Επί των ημερών μας, διαπιστώνεται πρωτίστως ότι λείπει κάποιος Κανονισμός Λειτουργίας των κοινοτήτων εκτός των αρχών που εκρέουν από την Ορθόδοξη πίστη. Ο Κανονισμός Λειτουργίας, που επιβάλλεται να θεσπιστεί, εκτός του ότι θα είναι σημείο αναφοράς στο να κρίνονται οι πράξεις των μελών της Ελληνικής Εθνότητας, απαιτείται να συμβαδίζει με πρότυπα σύγχρονης Δυτικής Κοινωνίας και η λειτουργία του θα πρέπει να εξασφαλίζεται και από το Σύνταγμα της Τουρκικής Δημοκρατίας. Άρα κάτω από το Αστικό και Ποινικό Δίκαιο της Τουρκικής Δημοκρατίας, που υπάγεται η εθνότητα, πρέπει να προστεθούν ειδικά άρθρα, που αφορούν μόνο τις μειονοτικές ομάδες. Τα ειδικά άρθρα θα προτείνονται στην Μεγάλη Τουρκική Βουλή από τις Γενικές Συνελεύσεις των μειονοτικών κοινοτήτων (που θα συναθροίζονται κάθε 2 χρόνια) και μετά την ψήφισή τους από την Βουλή θα είναι απαραβίαστο τμήμα του Δικαίου της χώρας και θα υπάγονται στο Συνταγματικό Δικαστήριο (κοίτα σχεδιάγραμμα).

Η σημερινή νέα κατάσταση, που διαμορφώνεται στην Τουρκία, αποδεχόμενη την μωσαϊκή μορφή της Ρωμηοσύνης, απαιτεί μία πλήρη δημοκρατική λειτουργία, με επίκεντρο την Ορθόδοξη Εκκλησία και με θεσμό λειτουργίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Άρα κάθε εθνοτική υποομάδα μπορεί να διαμορφώσει την δική της ενορία με δικά της σχολεία και ευαγή ιδρύματα. Προφανώς κάθε ίδρυμα ή σχολείο θα έχει το δικό του βακούφι με αιρετή διοίκηση, που θα λειτουργεί, όπως επιτάσσουν οι νόμοι της Τουρκικής Δημοκρατίας στην οποία ανήκουν. Οι ενορίες (μπορούν να προσδιοριστούν με γεωγραφικά, εθνοτικά, γλωσσικά ή και άλλα δεδομένα) και οι διοικήσεις τους θα συμπεριλαμβάνουν μέλη των βακούφικων διοικήσεων, θα στέλνουν τα ικανά μέλη τους στην Συμβουλευτική Επιτροπή.

Η Συμβουλευτική Επιτροπή, θα παρακολουθεί στενά τις νομικές και διεθνείς εξελίξεις και βάσει αυτών σε τακτά χρονικά διαστήματα θα συμβουλεύει τις Ενοριακές και Βακούφικες Διοικήσεις για τις αλλαγές που πρέπει να κάνουν, για να είναι πάντα ενήμερες και σύγχρονες. Προφανώς η τήρηση των συμβουλών είναι επιλογή των όποιων διοικήσεων. Σήμερα μια αντίστοιχη επιτροπή λειτουργεί στην γενέτειρά μας με την ονομασία Σύλλογος Ρωμαίικων Κοινοτήτων.

Οι ενορίες βάσει των βακουφιών, σχολείων και ποιμνίου που διαθέτουν, θα στέλνουν αντίστοιχους αντιπροσώπους στην Κοινοτική Διοίκηση. Η Γενική Συνέλευση των Κοινοτήτων θα αναδεικνύει τους εννέα αντιπροσώπους και αυτοί μαζί με τους τρεις ιεράρχες της Διαρκούς Οικουμενικής Συνόδου θα αποτελούν το Διαρκές Μεικτό Συμβούλιο, που θα προετοιμάζει προτάσεις προς την Μεγάλη Τουρκική Βουλή και εντολές προς τις Κοινότητες για την ομαλή συμβίωση των Ρωμιών.

Η πολύμορφη Ρωμαίικη μειονότητα εκτός του ότι πρέπει να λειτουργήσει εσωτερικά, θα πρέπει να συνεργάζεται άριστα με τις υπόλοιπες μειονοτικές ομάδες:

Επίλογος

Τι εμποδίζει του αυτού είδους λειτουργία;

Η απάντηση είναι μία. Τα συμφέροντα !..

Αυτά, που με κενό εισαγγελικής εξουσίας δεν διστάζουν να παραβλέψουν νόμους, συντάγματα και αρχές. Χωρίς τύψεις και αναστολές να αδικούν και να καταστρέφουν τον συνάνθρωπό τους και το περιβάλλον που είναι αναγκαίο για την επιβίωση.

Τώρα, που η μεγάλη «οικονομική άνθηση» φαίνεται να δημιουργεί μεγαλύτερα ελλείμματα (κοίτα πίνακα Ι) στην Τουρκική Δημοκρατία, πρέπει ο όποιος συσσωρευμένος πλούτος να διοχετευθεί σε ανθρωποκεντρική λειτουργία του κράτους και όχι ως μοχλός πίεσης για και προς διάφορες «συμμορίες».

Ίσως όλα τα προαναφερόμενα φαίνονται στον αναγνώστη ασύνδετα, όμως όλα είναι συνυφασμένα και άρρηκτα συνδεδεμένα. Αρκεί να απαλλαχθούμε από την μονοδιάστατη σκέψη, που προσπαθούν να μας επιβάλλουν τα εξωγενή κέντρα συμφερόντων.

Παράρτημα Ι

Τα ρατσιστικά μέτρα που εφαρμόζονται κατά των μη Χριστιανών πολιτών της Τουρκικής Δημοκρατίας.

• Στις 3/4/1924 με τον Ν.460 («Mahamat kanunu», Μαχαμάτ κανουνού) από τους 162 δικηγόρους ελληνικής ιθαγένειας, οι 120 εκπίπτονται από τα αρχεία του Δικηγορικού Συλλόγου της Κωνσταντινούπολης και τους αφαιρείται η δικηγορική τους ιδιότητα.
• Γενικά το έτος 1925 στιγματίζεται από τις «άμεσες επιθέσεις» κατά του πνευματικού πλούτου των μειονοτήτων, όπως:
• Οι τουρκικές αρχές κλείνουν τον Ελληνικό Φιλολογικό Σύλλογο. Η πολύτιμη βιβλιοθήκη και τα πρωτότυπα χειρόγραφα της βιβλιοθήκης δημεύονται και στέλνονται στην Άγκυρα.
• Εξαναγκάζουν τις εφοροεπιτροπές των σχολείων να πληρώνουν διπλούς μισθούς στους Τούρκους εκπαιδευτικούς που έχουν διοριστεί από το Υπουργείο Παιδείας (οι μισθοί καλύπτονται από τα βακουφικά έσοδα).
• Διακόπτεται προσωρινά η λειτουργία του Ζαππείου Παρθεναγωγείου, διότι στη σχολή υπήρχαν αγάλματα της Ελληνικής Μυθολογίας.
• Παύεται και δημεύεται η Εμπορική Σχολή της Χάλκης (έπειτα θα χρησιμοποιηθεί ως Ναυτική Σχολή Δοκίμων του Τουρκικού Ναυτικού).
• Παύεται η ιδιωτική σχολή ξένων γλωσσών «Αποστολίδης».
• Στις 18/3/1926, στο άρθ.4. Παρ.1, του Ν.788 σ’ ότι αφορά διευκρινίσεις για την πρόσληψη δημοσίου υπαλλήλου, αναφέρεται ως μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις του υποψηφίου να «είναι Τούρκος» και όχι Τούρκος υπήκοος.
• Στις 22/4/1926, με τον Ν.805, επιβάλλεται να χρησιμοποιείται η τουρκική γλώσσα στην εσωτερική και εξωτερική αλληλογραφία των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Μ’ αυτό τον τρόπο οι ξένες επιχειρήσεις εξαναγκάζονται να προσλάβουν επιπλέον τουρκικό προσωπικό και να μειώσουν αντίστοιχες θέσεις που καταλάμβαναν οι «μη Τούρκοι».
• Στις 16/5/1929, στο αρθ.6 του Ν.1447 [«Menkul Kıymetler ve Kambiyo Borsaları Kanunu», (περί Ρυθμίσεων Υποθέσεων Χρηματιστηρίου)], όπως και στο άρθ.8 της εγκυκλίου, θεσμοθετείται ως μία από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για διατήρηση χρηματιστηριακού γραφείου ή για εργασία ως χρηματιστής να «είσαι Τούρκος» και όχι Τούρκος υπήκοος.
• Στις 11/6/1932, με  το Ν.2007 «επαγγέλματα και υπηρεσίες που δικαιούνται να εκτελούν οι Τούρκοι πολίτες» (Türk vatandaşlarına tahsis edilen sanat ve hizmetler hakkında) απαγορεύονται τριάντα (30) και πλέον επαγγέλματα σε ξένους υπηκόους.
• Το 1937, ξεκινά από τους φοιτητές το τρομοκρατικό κίνημα «πατριώτη μίλα τουρκικά» («vatandaş Türkçe konuş») το οποίο θα απλωθεί σ’ όλα τα στρώματα της κοινωνίας και θα διαρκέσει μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 60.
• Στις 14/7/1934 ψηφίζεται ο Ν.2510 İskan Kanunu (Εποικισμού και Εγκατάστασης)[44], με τον οποίο διευκρινίζονται οι περιοχές που επιβάλλεται η πυκνή κατοίκηση του τουρκικού πληθυσμού, οι χώροι στους οποίους πρέπει να εδραιωθεί ο τουρκικός πολιτισμός, καθώς και οι χώροι που πρέπει να εκκενωθούν λόγω «εθνικής ασφάλειας». Στο άρθ.9 τονίζεται ότι όσοι δεν δηλώνουν μητρική γλώσσα την τουρκική, δεν δικαιούνται να εργάζονται μαζικά και τους απαγορεύονταν η μετάδοση «γνώσης τέχνης» σ’ άλλους. Επίσης στο αρθ.11, όσοι δεν είναι συνδεδεμένοι με τον τουρκικό πολιτισμό ή χρησιμοποιούν γλώσσα επικοινωνίας εκτός τουρκικής, για λόγους ασφάλειας εάν κατοικούν πλησίον των συνόρων επιτρέπεται να μετατεθούν σ’ άλλα σημεία της χώρας. Το πνεύμα το νόμου μας θυμίζει την εφαρμογή του οικιστικού σχεδίου των Νεότουρκων .
• Στις 21/6/1934 τα εβραϊκά καταστήματα στο Νομό των Δαρδανελίων δέχονται επιθέσεις από «αποβράσματα της κοινωνίας». Η αστυνομία αγνοεί τις εν λόγω επιθέσεις. Τα  ίδια επαναλαμβάνονται στις 2/7/1934 κατά των Εβραίων της Αδριανούπολης. Οι αρχές της Αδριανούπολης ανταποκρίθηκαν στους παθόντες, συμβουλεύοντάς τους «να εγκαταλείψουν το νομό εντός 48 ωρών». Τα εβραϊκά καταστήματα και συνοικίες δέχονται αγριότατες επιθέσεις από τον «όχλο» στις 3,4 και 5 Ιουλίου. Τα ίδια γεγονότα επαναλαμβάνονται στις Σαράντα Εκκλησιές (Kırklareli) στις 3 και 4 Ιουλίου. Η Θράκη εκκαθαρίζεται από Εβραίους!
• 3/4/1930, με τον Ν.1580  περί «Λειτουργίας των Δήμων» (Belediye kanunu), η λειτουργία των νεκροταφείων επέρχεται στην δικαιοδοσία των δημοτικών αρχών, γεγονός που δημιουργεί μεγάλες ανωμαλίες στην τέλεση νεκρώσιμων ακολουθιών, τόσο στους  μη Μουσουλμάνους όσο και στα ισλαμικά τάγματα.
• 21/6/1934, με τον Ν.2525 περί «Αποδεκτών Επωνύμων» («Soyadı yasası») οι μειονότητες δέχονται πιέσεις από τους υπαλλήλους των ληξιαρχείων για να αποδεχτούν τουρκικά επώνυμα., πολλές φορές και την αλλοίωση των ονομάτων τους.
• 8/5/1941. Στο όνομα της εθνικής ασφάλειας, οι άνδρες των μειονοτικών ομάδων ηλικίας 20 – 45, στρατεύονται και προωθούνται σε στρατόπεδα εργασίας (amele tamburu). Με την επέμβαση του στρατάρχη Fevzi Çakmak (Φεφζί Τσακμάκ) τους διανέμονται σχετικά εφόδια εκτός όπλων και πυρομαχικών. Το Δεκέμβριο του 1941, αποστρατεύονται οι ηλικίες 38 – 45, και οι υπόλοιπες τμηματικά μετά έξι μήνες. Ουδέποτε έγινε γνωστός ο αριθμός των θυμάτων κατά την διάρκεια της «στράτευσής» τους.

11/11/1942, Ν.4305 περί «Εφάπαξ Φορολογίας Περιουσίας» (Varlık Vergisi). Ο φόρος στοχεύει στην δημιουργία «εθνικού εμπόρου» και «εθνικού βιομηχάνου». Όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στο κατεστημένο, υπεξαιρούνται τα πλούτη «των εκμεταλλευτών» με απώτερο σκοπό την εθνικοποίηση της οικονομίας.

Σημειώσεις:

[1] Η λέξη μεταφράζεται ως διαίρεση, μοίρασμα. Η πλατεία παίρνει αυτή την ονομασία από τα συλλαλητήρια που έγιναν με απαίτηση την διχοτόμηση της Κύπρου. Όπως και η οδός Πέρα μετονομάστηκε ως İstıklâl, δηλαδή ανεξαρτησία.

[2] Με την επίθεση που δέχεται η Σοβιετική Ένωση από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Στάλιν ζητά επίμονα να ανοιχθεί δεύτερο μέτωπο για να αναδιοργανωθεί ο Κόκκινος Στρατός. Ο Churchill, πιστεύει ότι μετά την κατοχή του Ιράν, όπου υπήρχε και ανοιχτός δρόμος ανεφοδιασμού μέσω Περσικού Κόλπου, η Τουρκία εάν πιέζονταν, λόγω υποχρεώσεών της προς τους Συμμάχους και τις Βαλκανικές χώρες, θα μπορούσε να δημιουργήσει το ποθητό δεύτερο μέτωπο. Έτσι στις 30/1/1943 μεταβαίνει στα Άδανα και πραγματοποιεί μυστική συνάντηση με τους İnönü, Saraçoğlu και Menemencioğlu. Ο Τούρκος πρωθυπουργός αντ’ αυτού υπενθυμίζει στον Churchill, ότι μετά τον πόλεμο η κατεχόμενη Ευρώπη θα διολισθήσει στον Κομμουνισμό και ζητά εγγυήσεις κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Churchill, αποδέχεται τις θέσεις που εκφράζονται κατά των συμμαχικών δυνάμεων, που αγωνίζονταν να αποκρούσουν τον Ναζισμό και χωρίς να δεσμευτεί, εάν η Τουρκία θα άνοιγε άμεσα το δεύτερο μέτωπο, της προσφέρει τα Δωδεκάνησα και το Χαλέπι (Βόρεια Συρία)[Κοίτα αρχεία Υπ. Εξ. Αγγλίας φάκελος 10/2/1943 F.O.371/E845/89].

Γίνεται η πρώτη συνάντηση στο Κάιρο (5/11/1943 – 16/11/1943) παρουσία Κινέζων αλλά και του İnönü. Ακολουθούν οι συναντήσεις σε Τεχεράνη (28/11/1943 – 1/12/1943) και δεύτερη Καΐρου (4/12/1943 – 6/12/1943). Ο Roosevelt μετά την Β’ Συνδιάσκεψη του Καΐρου τον Δεκέμβριο του 1943 εμπιστεύθηκε στο γιο του, ότι υποψιάζονταν πως οι Τούρκοι ήθελαν το υλικό του Προγράμματος Δανεισμού και Εκμίσθωσης, όχι τόσο για να πολεμήσουν στον Β’ ΠΠ, όσο για να διατηρήσουν την υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο όταν θα τελείωνε ο πόλεμος. [Κοίτα, Frank G. Weber, Ο επιτήδειος Ουδέτερος, εκδόσεις Πανεπιστήμιο Missouri 1979, για την μετάφραση εκδόσεις Θετέλη, Αθήνα 1983, Κέφ.8.]

[3] Ο Οθωμανός Σουλτάνος Σελίμ Α΄(1467 – 1520, βασιλεύει 1512 – 1520) φημίζεται από τα τέσσερα ανδραγαθήματα που προσφέρει στην Οθωμανική Επικράτεια:

Α)Επωφελούμενοι της εσωτερικής διαμάχης για την κατάκτηση του Οθωμανικού Θρόνου, οι Σιίτες της Περσίας επιτίθονται στην Ανατολία, και συμμαχούν με τους Αλεβίτες που ζουν σ’ αυτές τις περιοχές. Στην αντεπίθεση που οργανώνεται από τον Σελίμ Α’, διαλύονται πλήρως τα Σιίτικα στρατεύματα. Ο Σελίμ προβάλλοντας την συνεργασία των Αλεβιτών της Ανατολίας με τους Σιίτες, απαγχονίζει πάνω από 40.000 Αλεβίτες (1514).

Β) Στην επιστροφή του κατακτά την Μοσούλη και την Βόρειο Συρία και παραχωρεί δικαιώματα στα Κουρδικά Πριγκιπάτα. Έκτοτε οι Κούρδοι συμμαχούν με το Οθωμανικό κράτος και αποτελούν την ισχυρότερη έκτακτη στρατιωτική δύναμη μέχρι τα τέλη του 19^ου αιώνα.

Γ) Καταλαμβάνει Παλαιστίνη – Αίγυπτο (1515 – 1517) και μεταφέρει το δικαίωμα του Χαλίφη (ανώτατος Μουσουλμάνος ηγέτης) στην δικαιοδοσία του κάθε Οθωμανού Σουλτάνου. Έτσι η ηγεμονία των Μουσουλμάνων μεταφέρεται στους Οθωμανούς. Ιδρύεται το Σύστημα Millet (κοίτα στα προαναφερόμενα άρθρα του προοιμίου), αντιγράφεται το διοικητικό σύστημα των Μεμλούκων στο Οθωμανικό κράτος (οι Μεμλούκοι το είχαν αντιγράψει από το Βυζάντιο).

Δ)Μετά την πλήρη επικράτηση στην Ανατολική Μεσόγειο, διατάζει την κατασκευή ισχυρότατων θαλάσσιων δυνάμεων, με σκοπό την κατάκτηση των νήσων της Μεσογείου (Κύπρος, Ρόδος, Κρήτη, Μάλτα).

[4] Για την κατανομή των ψήφων, αλλά και το εκλογικό σύστημα κοίτα άρθρο Β. Κυρατζόπουλος «Μία απλή ανάγνωση των τουρκικών βουλευτικών εκλογών της 12/6/2011» 16/6/2011, www.antibaro.gr/article/3459.

[5] Όπως αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου: www.ec-patr.org

[6] Εδώ παραλείπουμε την εξιστόρηση των γεγονότων, τα οποία αναφέρθηκαν εκτενέστατα στα άρθρα: Αντίβαρο στις 23/5/2012 (www.antibaro.gr/article/4364) και Ελεύθερη Ζώνη 28/5/2012 ( www.elzoni.gr / html/ent/438/ent.22438.asp),

[7] Επ’ ακριβώς αναφέρεται : Rumlar en yakın bir yerde yenildiler. Onlar bu mağlubiyetlerinde sonra üç ile dokuz yıl arasında galip geleceklerdir. İş, önünde sonunda Allah”a aittir. İşte o gün insanlar , istediğine yardım eden Allah”ın yardımına sevineceklerdir. O güçlüdür merhametlidir. Allah bunu vaadetmişti. Allah vaadinden faz geçmez…

[8]Στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ επ’ ακριβώς αναφέρεται: A group numerically inferior to the rest of the population of a State, in non-dominant position, whose members – being nationals of the State – possess ethnic, religious, linguistic characteristics differing from those of the rest of the population and show, if only implicitly, a sense of solidarity, directed towards preserving their culture, traditions, religion or language (E/CN.4/Sub.2/384/Rev.1 para568).

[9] While indigenous people can claim minority rights under international law, there are UN mandates and mechanism dedicated specifically to protecting their rights. In its work, the UN has applied the principle of self-identification with regard to indigenous peoples and minorities. In practical terms, a number of connections and commonalities exist between indigenous peoples and national, ethnic, linguistic and religious minorities. Both groups are usually in a non-dominant position in the society in which they live and their cultures, languages or religious beliefs may be different from the majority or the dominant groups.

[10] Under international law, certain minority rights have been made applicable to recently arrived migrants who share an , ethnic, linguistic and religious identity. Their treatment is to be rooted in the customary international law principle of non-discrimination, which is fundamental in international law and is reflected in all human rights instruments and documents. Indeed, the right not to be discriminated against is guaranteed under several instruments of direct relevance to minorities.

[11] Βλέπε www2.ohchr.org/english/issues/minorities/

[12] Από το πρωτότυπο κείμενο όπως αναφέρεται:«Türk Vatanı ve Milletinin ebedi varlığını ve Yüce Türk Devletinin bölünmez bütünlüğünü belirleyen bu Anayasa, Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu, ölümsüz önder ve eşsiz kahraman Atatürk’ün belirlediği milliyetçilik anlayışı ve O’nun inkılâp ve ilkeleri doğrultusunda…»

[13] I. Devletin şekli: MADDE 1- Türkiye Devleti bir Cumhuriyettir. II. Cumhuriyetin nitelikleri MADDE 2- Türkiye Cumhuriyeti, toplumun huzuru, millî dayanışma ve adalet anlayışı içinde, insan haklarına saygılı, Atatürk milliyetçiliğine bağlı, başlangıçta belirtilen temel ilkelere dayanan, demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk Devletidir. III. Devletin bütünlüğü, resmî dili, bayrağı, millî marşı ve başkenti MADDE 3- Türkiye Devleti, ülkesi ve milletiyle bölünmez bir bütündür. Dili Türkçedir. Bayrağı, şekli kanununda belirtilen, beyaz ay yıldızlı al bayraktır. Millî marşı “İstiklal Marşı”dır. Başkenti Ankara’dır.

[14] Η Ayşe Afet İnan Uzmay (Αφετ Αϊσε Ιναν Ουζμαϊ, 30/10/1908 Θεσσαλονίκη – 7/6/1985 Άγκυρα), είναι Ιστορικός, Κοινωνιολόγος και η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια Ιστορίας στα Τουρκικά Πανεπιστήμια. Η γνωριμία της με τον Atatürk το 1925 (λόγω κοινού χώρου παιδικών τους χρόνων), της ανοίγει ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Ήταν η ιδρυτής του Τουρκικού Ιστορικού Ιδρύματος (Türk Tarih Kurumu) και η βασική εκφράστρια της «Διατριβής της Τουρκικής Ιστορίας». Έχει μελετήσει και εκδώσει τις χειρόγραφες σημειώσεις του Atatürk.

[15] Κοίτα Afet İnan, Medenî Bilgiler ve M.K. Atatürk”ün El Yazıları 1969. Σύγχρονες γνώσεις και τα χειρόγραφα του M.K. Atatürk.

[16] Κοίτα Fikret Başkaya (Φικρέτ Μπάσκαγια) Sait Çetinoğlu (Σαϊτ Τσετίνογλου) Türkiyede Azınlıklar, Resmi Tarih Tartışmaları Οι μειονότητες στην Τουρκία, συζητήσεις περί «Επίσημης Ιστορίας» σελ.23., Άγκυρα 2009.

Η Έννοια «Βαθύ Κράτος», για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε στην Τουρκία, αρχές του 2000 χαρακτηρίζοντας κρατικούς λειτουργούς, οι οποίοι ναι μεν είναι τμήμα του κρατικού μηχανισμού, όμως εφαρμόζουν μία ανεξάρτητη πολιτική από αυτήν του αιρετού πολιτικού κατεστημένου.

Το «Βαθύ Κράτος» οργανώθηκε από τους Κεμαλιστές όταν το D.P. ερχόμενο στην εξουσία, διατρύει τις αρχές του Κεμάλ (σ’ ό,τι αφορά το μεικτό οικονομικό σύστημα και την κοσμική μορφή του κράτους, κ. ά.) και δημιουργεί «προβλήματα» μεταξύ στρατιωτικού και πολιτικού κατεστημένου.

[17] Κοίτα Necip Hablemitoğlu, Köstebek, εκδοτικός οίκος Pozitif, Κωνσταντινούπολη 2008.

[18] Ο όρος εισάγεται από τον Fethullah Gülen, ως αντίποδας προς τα Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Δύσης.

*[Το κείμενο αυτό αποφάσισα να το συντάξω μετά από την ομιλία που είχα στις 24/5/2013 στην ημερίδα που οργάνωσε η Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών (ΟιΟμΚω). Ο τίτλος του θέματος που ανέπτυξα ήταν «Δημοκρατική λειτουργία στην Τουρκία, στις μειονοτικές ομάδες & Κωνσταντινουπολίτικη Ελληνική Κοινότητα». Να υπενθυμίσω στους αναγνώστες ότι ένα έτος πριν, ακριβώς με τον ίδιο τίτλο, είχα δημοσιεύσει άρθρο στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης:

Αντίβαρο στις 23/5/2012 (www.antibaro.gr/article/4364) και

Ελεύθερη Ζώνη 28/5/2012 (www.elzoni.gr/html/ent/438/ent.22438.asp),

όπως και σε άλλα bloq’s που επαναδημοσιεύουν από τα εν λόγω ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Στο προαναφερόμενο άρθρο είχα αναπτύξει το παρελθόν της κοινότητάς μας με αφορμή την αναθεώρηση του Τουρκικού Συντάγματος μετά από πρόταση της κυβέρνησης του Recep Tayyip Erdoğan. Επίσης στο ίδιο άρθρο είχα υποβάλλει πρόταση σε «ανοιχτή συζήτηση». Σε συνδυασμό, των σκέψεων που μου μεταφέρθηκαν και των τελευταίων τρεχόντων γεγονότων στην Τουρκία επανέρχομαι στο ίδιο θέμα.

Κυρατζόπουλος Βασίλειος

Πηγή: http://www.enromiosini.gr