Το ενεργειακό δυναμικό της Ανατολικής Μεσογείου και οι συνέργειες μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου, ξύπνησαν το ενδιαφέρον της Τουρκίας να αποκτήσει και εκείνη λόγο και ρόλο στην περιοχή. Έτσι, συστηματοποίησε την αναθεωρητική της στρατηγική και την εμπλούτισε με νέες αξιώσεις (Α/71/875-S/2017/321), με προσωρινές παραβιάσεις της Κυπριακής ΑΟΖ μετά και την απόκτηση του ερευνητικού πλοίου «Barbaros» και με διπλωματικές ενέργειες νομιμοποίησης των διεκδικήσεών της και προώθησης αμφιλεγόμενων «λύσεων» του Κυπριακού Ζητήματος.

Ειδικότερα, η Τουρκία προσπαθεί να εμπεδώσει δικαίωμα χρησικτησίας μέρους της Κυπριακής ΑΟΖ (κυρίως του χώρου δυτικά του γεωτεμαχίου 6) που με την πάροδο του χρόνου δύναται να δημιουργήσει νομικό προηγούμενο και μελλοντικά να καθιερώσει Τουρκική δικαιοδοσία στην περιοχή.

Η πλέον ανησυχητική εξέλιξη είναι η προσπάθεια της Τουρκίας να βρει, μεταφέρει και εγκαταστήσει στην Ανατολική Μεσόγειο πλατφόρμα άντλησης Υ/Α.

Είναι μια εξέλιξη που θα πρέπει να προβληματίσει έντονα τις ηγεσίες σε Κύπρο και Ελλάδα, διότι είναι μία λίαν επικίνδυνη προοπτική και γιατί επιπλέον οι γεωστρατηγικοί κίνδυνοι που προκύπτουν, παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη με τρόπο απλοϊκό και εξωραϊστικό, ως ζήτημα που θα το «λύσουν» οι εταιρείες και τα κράτη τους που έχουν εξασφαλίζει αδειοδότηση εντός της Κυπριακής ΑΟΖ.

Θα είναι άραγε «λύσεις» που θα ξεκαθαρίζουν ότι κυρίαρχος στην Κυπριακή ΑΟΖ είναι η Κυπριακή Δημοκρατία; Μακάρι! Η πραγματικότητα, ωστόσο, μπορεί να αποδειχθεί πολύ διαφορετική και τραγική…

Οι θαλάσσιες πλατφόρμες (Oil Rigs)

Οι θαλάσσιες πλατφόρμες έρευνας και άντλησης Υ/Α χωρίζονται σε διαφόρους τύπους και κατηγορίες. Σήμερα, ανά τον κόσμο, βρίσκονται σε λειτουργία περίπου 1000 με 1200 πλατφόρμες, ενώ οι χαμηλές τιμές Υ/Α της τελευταίας διετίας, έχουν απενεργοποιήσει πολλές από αυτές, οι οποίες διατίθενται προς πώληση στη διεθνή αγορά.

Το νομικό καθεστώς που διέπει τις θαλάσσιες πλατφόρμες έρευνας και άντλησης Υ/Α ορίζεται από την UNCLOS (UN Convention on the Law of the Sea) του 1982 καθώς και από πληθώρα άλλων διατάξεων που αφορούν συμπληρωματικές υπερεθνικές και εθνικές νομοθεσίες, κυρίως για θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Γεωπολιτικά, για να θέσουμε το θέμα απλά και πρακτικά, η θαλάσσια πλατφόρμα είναι πλωτό νησί. Δεν έχει κυριαρχικά δικαιώματα όπως έχει ένα φυσικό νησί, όμως έχει δικαιώματα προστασίας από την χώρα/σημαία που την εγκαθιστά (σε ακτίνα 500 μέτρων περιμετρικά) και δημιουργεί τετελεσμένα σε αντίθεση με τα σεισμογραφικά ερευνητικά πλοία (όπως το Barbaros) τα οποία κάνουν προσωρινή παραβίαση και φεύγουν μετά την εκτέλεση του προγράμματος.

Οι προσπάθειες της Τουρκίας να αποκτήσει εξέδρα

Λόγω των χαμηλών τιμών Υ/Α, υπάρχουν στην διεθνή αγορά αρκετές πλατφόρμες που διατίθενται προς πώληση και η Τουρκία ψάχνει τουλάχιστο από τα τέλη του 2015 να βρει μία πλατφόρμα ή drill ship βαθιάς θάλασσας, να το επανδρώσει και να το μεταφέρει στην Ανατολική Μεσόγειο ώστε να δημιουργήσει μία νέα διεθνοπολιτική πραγματικότητα στην περιοχή.

Η Τουρκία αυτή την περίοδο διαπραγματεύεται πολύ σοβαρά με τους Νορβηγούς, αλλά και άλλους ιδιοκτήτες, την αγορά μιας πλατφόρμας. Καλά πληροφορημένες πηγές εκτιμούν πως από τη στιγμή που θα αγοράσει μια πλατφόρμα, θα χρειαστεί ξένα πληρώματα και τεχνικούς για να την επανδρώσει και ένα περίπου χρόνο ακόμη για να την καταστήσει λειτουργική στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Τι θα σήμαινε τουρκική εξέδρα στην Ανατ. Μεσόγειο;

Όπως τονίσαμε παραπάνω, μία εξέδρα δημιουργεί τετελεσμένα και δικαιώματα προστασίας από το κράτος, τη σημαία του οποίου φέρει η εξέδρα.

Η Τουρκία μεθοδικά α) ενημέρωσε τον ΟΗΕ ότι είναι δική της υφαλοκρηπίδα ο χώρος μεταξύ των 6ν.μ. ανατολικά της Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης, 6ν.μ. δυτικά της Κύπρου και 6ν.μ. νότια του Καστελόριζου, β) δεν έχει υπογράψει την Διεθνή Σύμβαση της Θάλασσας του 1982 και άρα δεν δεσμεύεται από αυτή, γ) δεν αναγνωρίζει τη σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία και άρα δεν αναγνωρίζει και το δικαίωμά της σε ΑΟΖ, όπως δεν αναγνωρίζει την έννοια της ΑΟΖ αφού δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση του 1982, δ) έχει θέσει θέματα στην Αίγυπτο ώστε να μην προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ελλάδα και έτσι η Αίγυπτος έχει παγώσει το όλο θέμα, ε) προωθεί αμφιλεγόμενα σχέδια «λύσης» του Κυπριακού, και στ) έχει εμπεδώσει διεθνώς κλίμα ότι χωρίς αυτήν σε κεντρικό ρόλο, Υ/Α δεν πρόκειται να βγουν από την Κύπρο.

Με βάση τα παραπάνω και συνεκτιμώντας τη συμπεριφορά της Τουρκίας στην περιοχή, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε την περίπτωση η Τουρκία να μεταφέρει και εγκαταστήσει μια εξέδρα ακόμη και εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Και εδώ πραγματικά αποκαλύπτονται τα όρια του Διεθνούς Δικαίου, αφού κάτι τέτοιο εναπόκειται τελικά στην πολιτική βούληση και την ισχύ της Κυπριακής Δημοκρατίας, των περιφερειακών της συμμάχων, των εταιρειών και των κρατών τους να ξεκαθαρίσουν στην Τουρκία το ποιος είναι ο κυρίαρχος της περιοχής.

Εδώ βρίσκεται το σκοτεινό σημείο του τι θα πράξουν οι άλλοι, καθώς η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την ισχύ (στα πλαίσια της «αυτοβοήθειας») να πετάξει έξω από την ΑΟΖ της την Τουρκία, αν αυτή αποφασίσει να συμπεριφερθεί με αυτόν τον βάρβαρο τρόπο στην περιοχή.

Αν η Κυπριακή Δημοκρατία απλά διαμαρτυρηθεί σε διπλωματικό επίπεδο και δεν έχει την ισχύ να επιβάλλει στην πράξη την βούλησή της στην Τουρκία, τότε με την πάροδο του χρόνου η Τουρκία θα έχει εμπεδώσει καθεστώς χρησικτησίας και νομικό προηγούμενο για να νομιμοποιήσει τις διεκδικήσεις της έναντι της Κύπρου. Εδώ φτάσαμε ακόμη και ο ΟΗΕ να προωθεί σχέδια «λύσης» που εξισώνουν τον εισβολέα με το θύμα!!! Στη χρησικτησία θα κολλήσουν…;
Αν η Κύπρος αναζητήσει στήριξη και βοήθεια από τους συμμάχους της στην περιοχή, ενδεχομένως να πετύχει περισσότερα.

Όμως ποιοι είναι οι σύμμαχοί της; Μήπως είναι το Ισραήλ, που άλλη γλώσσα εμφανίζεται να μιλά ο Πρωθυπουργός του και άλλη ο Διευθυντής Πετρελαίων της χώρας ή μήπως θα πρέπει πρώτα να απαντήσουμε το ερώτημα ποιος κυβερνά επιτέλους το Ισραήλ – οι εταιρείες ή η Ισραηλινή κυβέρνηση;

Μήπως είναι η Αίγυπτος που ακόμη και υπό τον φιλικό Πρόεδρο Σίσι, κάνει δεύτερες σκέψεις σχετικά με την Κυπριακή και Ελλαδική ΑΟΖ; Ποιος τελικά από τους συμμάχους της Κύπρου θα έμπλεκε σε διαμάχη με την Τουρκία για τα κυριαρχικά συμφέροντα της Κύπρου;

Μήπως θα το κάνουν τα κράτη που οι εταιρείες τους έχουν εξασφαλίσει γεωτεμάχια και συμβόλαια έρευνας και εξόρυξης εντός της Κυπριακής ΑΟΖ;

Ας δούμε ποιες είναι οι εταιρείες και τα κράτη που τις στηρίζουν.

Στα γεωτεμάχια 2,3 και 9 βρίσκονται η Ιταλική Eni και η Νοτιοκορεατική Kogas. H Eni είναι σημαντικότατος προμηθευτής Ρωσικού φυσικού αερίου στην Τουρκία και μάλιστα με ολοένα αυξανόμενες πωλήσεις και μερίδια αγοράς στην Τουρκική αγορά. Η κρατική Νοτιοκορεατική Kogas διατηρεί στενότατους επιχειρηματικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με την Τουρκία, στρατηγικού επιπέδου.

Στο γεωτεμάχιο Νο.8 βρίσκεται μόνη της η Eni.

Στο γεωτεμάχιο 12 βρίσκεται η Royal Dutch Shell, η Kuwait Petroleum και η Αμερικανο-Ισραηλινή Noble Energy. Η Kuwait Petroleum μαζί με την Τουρκική εταιρεία πετρελαίων (ΤΡΑΟ) και την Kogas, εκμεταλλεύονται από κοινού μια σειρά πηγαδιών στην Ανατ. Τουρκία με πολύ καλά αποτελέσματα και προοπτικές. H Royal Dutch Shell έχει έντονη παρουσία στον ενεργειακό τομέα της Τουρκίας από το 1923. Σήμερα έχει σημαντική δραστηριότητα στην νοτιοανατολική Τουρκία και στη Μαύρη Θάλασσα με έρευνες και γεωτρήσεις, με την δράση της συνεχώς να επεκτείνεται.

Στα γεωτεμάχια 6 και 11 βρίσκονται η Eni με την Γαλλική Total. Η Total έχει πολύ σημαντική παρουσία στην αγορά των σχεδόν 80 εκατ. κατοίκων της Τουρκίας σε όλο το φάσμα του πετρελαϊκού τομέα και είναι ένας από τους κύριους προμηθευτές της χώρας σε φυσικό αέριο.

Προσφάτως, στο γεωτεμάχιο 10 εισήλθαν ο Αμερικανικός κολοσσός ExxonMobil και η Qatar Petroleum. Η Τουρκία και το Κατάρ διατηρούν πολύ στενές πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις. Μάλιστα η Τουρκία κατασκευάζει στο Κατάρ τη μεγαλύτερη στρατιωτική της βάση εκτός Τουρκίας που θα φιλοξενεί πάνω από 3000 Τούρκους στρατιώτες και θα αναλάβει την εκπαίδευση σημαντικού τμήματος των ενόπλων δυνάμεων του Κατάρ.

Τέλος, να πούμε ορισμένα πράγματα για τον αμερικανικό παράγοντα (ExxonMobil, Noble Energy). Πολύ πρόσφατα, στις 10 Μαίου 2017, η απάντηση του αμερικανικού State Department σε ερώτηση σχετική με τις τουρκικές προκλήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ ήταν η εξής:

«Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναπτύξει τους πόρους της στην ΑΟΖ της. Συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού, όπως και όλοι οι φυσικοί πόροι του, θα πρέπει να κατανέμονται ισότιμα μεταξύ και των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μια συνολικής διευθέτησης». Δηλαδή, «να τα βρείτε πρώτα μεταξύ σας… διότι αν χρειαστεί να επέμβουμε, θα επιβάλλουμε μια δική μας τάξη πραγμάτων στην περιοχή στα πλαίσια της ισοτιμίας των δύο κοινοτήτων (και των συμφερόντων μας)».

Αυτά είναι τα κράτη και οι εταιρείες που περιμένει η Κύπρος να την στηρίξουν έναντι της Τουρκίας και που ορισμένοι κύκλοι προσπαθούν να πείσουν την Ελλαδική και Κυπριακή κοινή γνώμη ότι θα αναλάβουν αυτοί να ξεκαθαρίσουν το τοπίο για λογαριασμό των Κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Δηλαδή, να ρισκάρουν (ως εταιρείες και κράτη) την σύγκρουση με την Τουρκία, την διακοπή των σημαντικότατων σχέσεων που διατηρούν μαζί της, τον αποκλεισμό τους από τον χώρο που ελέγχει η Τουρκία και τις συμμαχίες της στην περιοχή, και όλα αυτά για τα κυριαρχικά συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας και έναν ενεργειακό πλούτο που απλά θα τους αποφέρει μερικά εκατομμύρια δολάρια παραπάνω στους ισολογισμούς τους. Πολύ απλά, στον πραγματικό κόσμο, αυτά δεν γίνονται!

Αδικαιολόγητη επιπολαιότητα!

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, Ελλαδίτες και Κύπριοι έχουν πέσει θύματα της επιπολαιότητας και του υπέρμετρου ενθουσιασμού. Η Τουρκία κλιμακώνει και σοβαρολογεί! Η απόσταση που χωρίζει την Τουρκία από το να προμηθευτεί πλατφόρμα μέχρι να τη φέρει στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι μικρή. Αντίθετα εμείς παραμένουμε χαλαροί σε αφηγήματα απεμπόλησης των κυριαρχικών μας υποχρεώσεων και της πολιτικής βούλησης να τα επιβάλλουμε αξιόπιστα στον οποιονδήποτε επιβουλεύεται τα συμφέροντά μας. Βολευόμαστε με την ιδέα ότι άλλοι θα λύσουν τα δικά μας προβλήματα.

Ιστορικά, πάντως, η «φιλοσοφία» αυτή έχει πληρωθεί πολύ ακριβά!

Πηγή: Liberal

Ἡ ὁδὸς τοῦ χριστιανοῦ σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι τέτοιας λογῆς.

Στὴν ἀρχὴ ὁ ἄνθρωπος προσελκύεται ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ τὴ δωρεὰ τῆς χάρης, κι ὅταν ἔχει πιὰ προσελκυσθεῖ, τότε ἀρχίζει μακρὰ περίοδος δοκιμασίας. Δοκιμάζεται ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη του στὸ Θεό, καὶ δοκιμάζεται «σκληρά».

Στὴν ἀρχὴ οἱ αἰτήσεις πρὸς τὸ Θεό, μικρὲς καὶ μεγάλες, ἀκόμη καὶ οἱ παρακλήσεις πού μόλις ἐκφράζονται, ἐκπληρώνονται συνήθως μὲ γρήγορο καὶ θαυμαστὸ τρόπο ἀπὸ τὸ Θεό.

Ὅταν ὅμως ἔλθει ἡ περίοδος τῆς δοκιμασίας, τότε ὅλα ἀλλάζουν καί σάν νὰ κλείνεται ο οὐρανὸς καί νά γίνεται κουφὸς σ' ὅλες τὶς δεήσεις.

Γιὰ τὸ θερμὸ χριστιανὸ ὅλα στὴ ζωὴ του γίνονται δύσκολα. Ἡ συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντί του χειροτερεύει, παύουν νὰ τὸν ἐκτιμοῦν αὐτὸ πού ἀνέχονται σ' ἄλλους, σ' αὐτόν δέν τὸ συγχωροῦν, ἡ ἐργασία του πληρώνεται, σχεδὸν πάντοτε, κάτω ἀπὸ τὸ νόμιμο, τὸ σῶμα του εὔκολα προσβάλλεται ἀπὸ ἀσθένειες. Ἡ φύση, οἱ ἄνθρωποι, ὅλα στρέφονται ἐναντίον του.  

Παρότι τὰ φυσικά του χαρίσματα δὲν εἶναι κατώτερα ἀπὸ τὰ χαρίσματα τῶν ἄλλων, δὲν βρίσκει εὐνοϊκὲς συνθῆκες νὰ τὰ χρησιμοποίηση. Ἐπὶ πλέον ὑπομένει πολλὲς ἐπιθέσεις ἀπὸ τὶς δαιμονικὲς δυνάμεις καὶ τὸ ἀποκορύφωμα εἶναι ἡ ἀνυπόφορη θλίψη ἀπὸ τὴ θεία ἐγκατάλειψη.

Τότε κορυφώνεται τὸ πάθος του, γιατί πλήττεται ὁ ὅλος ἄνθρωπος σ' ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς ὑπάρξεώς του.

Ὁ Θεὸς ἐγκαταλείπει τὸν ἄνθρωπο;... Εἶναι δυνατὸ αὐτό;

Κι ἐν τούτοις στὴ θέση τοῦ βιώματος τῆς ἐγγύτητας τοῦ Θεοῦ ἔρχεται στὴν ψυχὴ τὸ αἴσθημα πώς Ἐκεῖνος εἶναι ἀπείρως, ἀπροσίτως μακριά, πέρα ἀπὸ τοὺς ἀστρικοὺς κόσμους κι ὅλες οἱ ἐπικλήσεις πρὸς Αὐτὸν χάνονται ἀβοήθητες στὸ ἀχανές τοῦ κοσμικοῦ διαστήματος. Ἡ ψυχὴ ἐντείνει ἐσωτερικὰ τὴν κραυγή της πρὸς Αὐτόν, ἀλλὰ δὲν βλέπει ἀκόμα οὔτε βοήθεια ΟΥΤΕ προσοχή. Όλα τότε γίνονται φορτικά.

Ὅλα κατορθώνονται μέ δυσανάλογα μεγάλο κόπο. Ἡ ζωὴ γεμίζει ἀπὸ μόχθους κι ἀναδεύει μέσα στὸν ἄνθρωπο τὸ αἴσθημα πώς βαραίνει πάνω του ἡ κατάρα καὶ ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν ὅμως περάσουν αὐτὲς οἱ δοκιμασίες, τότε θὰ δεῖ πώς ἡ θαυμαστὴ πρόνοια τοῦ Θεοῦ τὸν φύλαγε προσεκτικὰ σ' ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς ζωῆς του.

Χιλιόχρονη πείρα, πού παραδίνεται ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά, λέει πώς, ὅταν ὁ Θεὸς δεῖ τὴν πίστη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀγωνιστῆ γι' Αὐτόν, ὅπως εἶδε τὴν πίστη τοῦ Ἰώβ, τότε τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἀβύσσους καὶ ὕψη πού εἶναι ἀπρόσιτα σ' ἄλλους.

Ὅσο πληρέστερη καὶ ἰσχυρότερη εἶναι ἡ πίστη καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ ἀνθρώπου στὸ θεό, τόσο μεγαλύτερο θὰ εἶναι καὶ τὸ μέτρο τῆς δοκιμασίας καὶ ἡ πληρότητα τῆς πείρας, πού μπορεῖ νὰ φτάσει σὲ μεγάλο βαθμό.

Τότε γίνεται ὁλοφάνερο πώς ἔφτασε στὰ ὅρια, πού δὲν μπορεῖ νὰ ξεπεράσει ὁ ἄνθρωπος.
 

 
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Σήμερα διερχόμαστε την χειρότερη κρίση από κτίσεως κόσμου. Βλέπετε τους ανθρώπους, ενώ ο Θεός έδωσε τη σοφία για το αγαθό, αυτοί την καταχρώνται για το πονηρό. Έχουν αποθηριωθεί, πράγμα που δεν συμβαίνει στα θηρία.

Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μείς, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».

Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης, διαβάζουμε για τον Μεγα Βαρσανούφιο, ότι έβλεπε να ξεσπά στον κόσμο μεγάλο κακό. Τότε τρεις άνδρες εμπόδιζαν να εξαπλωθεί στον κόσμο αυτό το κακό. Ο ένας ήταν ασκητής στην Ρώμη, ο άλλος στην Κόρινθο και ο τρίτος ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος. Οι προσευχές αυτών των τριών απέτρεψαν τον δίκαιο θυμό και την οργή του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού.

Πιστεύω ότι και μέχρι σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Άγιοι που προσεύχονται. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε.

Η ταπείνωση θα μας αναστήσει από κάθε χαμερπή διαλογισμό, όπως ο Κύριος «παθών και σταυρούμενος ανεστήθη και εδοξάσθη». Η ταπείνωση φέρει τη μετάνοια, που προέρχεται εκ του ρήματος μεταμελούμαι, δηλαδή αυτό το κακό που έκαμα δεν το ξανακάνω. Ο αμαρτωλός, εάν μετανοήσει, γίνεται αναμάρτητος. Ο προφήτης Δαβίδ είπε: «Ημάρτηκα τω Κυρίω», και ο προφήτης Ναθαν του είπε: «Αφείλετο ο Κύριος το αμάρτημά σου».

Να προσπαθήσουμε όλοι με τη μετάνοια να κερδίσουμε τα αιώνια αγαθά. Δύο τόποι εντεύθεν υπάρχουν: αιώνια ζωή και αιώνια κόλαση. Όσο ενάρετοι και να νομίζουμε ότι είμαστε, όμως ο ανθρώπινος νους εκ νεότητος αυτού ρέπει στα πονηρά «καν μία ώρα η ζωή ημών», διότι έτσι μας κατάντησε η απιστία των Πρωτοπλάστων.

Να έχουμε πίστη θερμή, διότι «ο πιστεύσας εις εμέ ζήσεται», λέει ο Κύριος, και «ο αγαπών εμέ, αγαπά τον αποστείλαντά με».

Αν δεν εξομολογούμαστε τους λογισμούς στον πνευματικό, θα γίνουν θηρία και θα μας φάνε. Ο γεωργός που βρήκε το παγωμένο φίδι και τό ‘βαλε στον κόρφο του, μόλις αυτό ζεστάθηκε, αμέσως τον δάγκασε. Κι εμείς, αν δεν τους εξαγορεύσουμε, θα γίνουν έργα, «η δε αμαρτία τελεσθείσα», λέει ο απόστολος Ιάκωβος, «αποκύει θάνατον».

H αγάπη είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Αγάπη είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Χριστός μάς αγάπησε μέχρι θυσίας. Ας αγαπήσουμε κι εμείς ο ένας τον άλλο με την αγάπη της θυσίας. Θέλει βία μια τέτοια αγάπη, καθώς λέει και το Ευαγγέλιο για την Βασιλεία των Ουρανών, ότι «βιασταί αρπάζουσιν αυτήν». Αρχή και οδός προς τον Θεό να είναι το «αεί βιάζεσθαι εαυτόν».

Η σωτηρία μας είναι το πρωταρχικό έργο της ευδοκίας του Θεού, διότι «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Δεν έχει προσωποληψία ο Θεός. Όλους ελεεί, αλλά σώζει τους πιστούς ορθοδόξους Χριστιανούς, διότι έχουν το αληθινό βάπτισμα και την αληθινή διδασκαλία. Αν θέλουμε τη σωτηρία μας σημαίνει ότι πρέπει να φυλάξουμε τις εντολές του Θεού, χωρίς τις οποίες δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τον Θεό και τον άνθρωπο.

Το Ευαγγέλιο μας λέει: Αν λες, άνθρωπε, ότι αγαπάς τον Θεό, που δεν βλέπεις, και μισείς τον πλησίον σου που βλέπεις κάθε μέρα, είσαι ψεύτης. Η σωτηρία μας λοιπόν εξαρτάται από την στάση που θα πάρουμε απέναντι στους άλλους ανθρώπους.

Προσευχή σημαίνει επικοινωνία απευθείας με τον Θεό. Ο Ψαλμωδός λέει: «Εκχεώ ενώπιον αυτού την δέησίν μου, την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ». Προ της προσευχής χρειάζεται να αυτοσυγκεντρωθούμε με ταπεινωμένο φρόνημα, όπως κάνουμε όταν πάμε να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ανώτερό μας. Με τη βοήθεια της προσευχής λυτρωνόμαστε από λογισμούς και φαντασίες.

Να ετοιμαστούμε, για να μην πεθάνουμε. Ένα ρητό λέει: «Εάν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Η προετοιμασία μας, που θα πρέπει να γίνεται σ’ ολόκληρη τη ζωή μας, συνίσταται στα εξής τέσσερα σημεία:

α) Να πεθαίνουμε συνεχώς ως προς την αμαρτία,

β) να μη θαρρούμε για ό,τι καλό κάναμε και αυτοεπαινούμαστε,

γ) όσο και αν σφάλλουμε, να μην απελπιζόμαστε, και

δ) να γνωρίζουμε ότι ο Θεός παραχωρεί να αμαρτάνουμε για να ταπεινωθούμε, διότι χωρίς ταπείνωση δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.

Πηγή: (Από το βιβλίο: Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, «Σύγχρονοι Γεροντάδες του Άθωνος», Ιερομόναχος Άνθιμος Αγιαννανίτης Πνευματικός († 1910-1996). Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου 2005), Η άλλη όψη

Είναι γνωστό πως λίγα πρόσωπα στη μακραίωνη πορεία της ανθρωπότητας τιμήθηκαν από την Ιστορία με τον τίτλο του Μεγάλου. Εξέχουσα ανάμεσά τους μορφή αποτελεί αναμφίβολα ο Μέγας Κωνσταντίνος. Κι αναδείχτηκε πραγματικά Μεγάλος, όχι μόνο σε έργα πολιτικής σύνεσης, οικονομικής διαχείρισης, διοικητικής μεταρρύθμισης, στρατιωτικής δεξιοτεχνίας, φρόνησης και ανδρείας, αλλά, με άριστο συνδυασμό, Μεγάλος και σε έργα μεγάλα, στερέωσης του μέχρι τότε χειμαζομένου Χριστιανισμού, ενίσχυσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποκατάστασης της εσωτερικής της ενότητας, τιμής των αγίων Μαρτύρων, ανέγερσης ναών, σύγκλησης Συνόδων...

«Οι Νεότουρκοι και το πρόγραμμά τους». Αυτός ήταν ο τίτλος ανταπόκρισης του περιοδικού The Times of Londonαπό την οθωμανική Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του 1911. Ήταν μια ανταπόκριση για το συνέδριο της οργάνωσης «Ένωση και Πρόοδος», το τρίτο ετήσιο που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους· μετά την πλήρη κυριαρχία της σκληρής αυτής τάσης επί των φιλελεύθερων Οθωμανών, το 1913 άρχισε η υλοποίηση των σχεδίων για γενικευμένη εθνική εκκαθάριση.

Μόλις ηκούσαμε τον υιό της βροντής, τον Ιωάννην, ή μάλλον το Άγιον Πνεύμα που από αλιέα και χειροτέχνη τον έκαμε συγγραφέα και κήρυκα θείων όντως και υψηλών υποθέσεων, να μας εκθέτη το θαύμα της σωματικής και πνευματικής αναβλέψεως του εκ γενετής τυφλού. Στο προηγούμενο κεφάλαιον ανέλυσε την πολλή και εκτεταμένη διάλεξι του Κυρίου, με την οποία καθωδηγούσε τον απειθή και δύστροπον εβραϊκό λαό στην θεογνωσία του Πατρός και του Υιού, απομακρύνοντας τον νου τους από την έννοια της μοναρχίας• τους ήνοιγε την πόρτα για να περάσουν από την νομική παράδοσι στην χάριν, οδηγώντας τους ομαλώς από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, όπως κάποτε από την έρημο προς την πλούσια και εύφορον γη.

Αλλά αν και εφανέρωνε ποικιλοτρόπως και την ιδική του προΰπαρξι, ότι δηλαδή υπάρχει προαιωνίως και ευρίσκεται πάντοτε σε συνάφεια με τον Πατέρα, και εφώναζε με σαφήνεια στα ώτα των κωφών: «Πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμι», εκείνοι δεν αντελήφθησαν την δύναμι του λόγου, ούτε εκείνο, το οποίον δεν παρεδέχθησαν, το ήλεγξαν με κάποιαν επιστημονικήν αντίρρησι⋅ αλλά αντί των λόγων έπιασαν τους λίθους και ενώ ευρίσκοντο ακόμη μακρυά από τον σταυρόν, εγύμναζαν τα φονικά τους χέρια για την δολοφονία. Εκείνος όμως που πάντοτε προέκρινε την μακροθυμίαν εμπρός στον υβριστή και βλάσφημο λαόν, απέφυγε την οργή και την οχλαγωγία τους• απέδρασε, όχι όμως με τρόπο ταπεινό, αλλά θεϊκό⋅ εστάθη μεταξύ τους, τόσο κοντά ώστε να τον φθάνουν με τα χέρια τους, αλλά δεν τον έβλεπαν, και ενώ ήγγιζε τους εξοργισμένους, δεν εφαίνετο.

Είχαν μείνει τότε εμβρόντητοι, φονεύοντας με την προαίρεσι, χωρίς όμως να ευρίσκουν τρόπο να εκτονώσουν την οργή τους˙ όμοιοι με τους απείρους κυνηγούς, οι οποίοι, εάν φοβίσουν και διώξουν το κυνήγι παράκαιρα και το ελάφι εύρη διέξοδο σε κάποιο δάσος και διαφύγη κρυφά, περιπλανώνται χωρίς λόγο στην κοιλάδα περιφέροντας τα δίκτυα ασκόπως, τραβώντας μαζί τους και τα σκυλιά ματαίως. Εγώ δε, αν και κατά τα άλλα είμαι αχρείος, δεν ελησμόνησα πως είμαι δούλος και οφείλω να εξεγερθώ κατά των υβριστών υποστηρίζοντας τον Δεσπότη μου. Γι’ αυτό και θα φωνάξω στους Εβραίους σαν να είναι σήμερα παρόντες και έχουν καταληφθή από μανία: Λιθοβολείτε, ελεεινοί, τον Ευεργέτη; Και ποιος σάς ξεδίψασε κάποτε από μία πέτρα; Πετάτε λίθους σ’ αυτόν που ενομοθέτησε την ζωή σας με τις λίθινες πλάκες; Στον λίθο τον εκλεκτό και πολύτιμο που προεφήτευσεν ο Ησαΐας; Στον λίθο τον νοητό που απεσχίσθη από τον απότομο βράχο χωρίς ανθρώπινο χέρι, όπως ο θεσπέσιος Δανιήλ σάς εδίδαξε; Λιθοβολείτε τον «λίθον τον ακρογωνιαίον» ο οποίος συνήνωσε τους δύο τοίχους, της Καινής και της Παλαιάς Διαθήκης; Και αν εσείς δεν πιστέψετε, «δυνατός ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ»• δηλαδή να συνάξη στον Χριστό λαόν περιούσιο, τους απεριτμήτους εθνικούς. Αυτή την επαγγελία εδέχθη και ο Αβραάμ, όταν ο Θεός του είπε ότι «ευλογηθήσονται εν σοί πάντα τα έθνη»⋅ διότι βλέποντας ο Θεός με την απόρρητο πρόγνωσί του το μέλλον, εχάρισε στον αρχηγό της πίστεως ως τέκνα όλους εκείνους που επρόκειτο στο μέλλον να πιστέψουν.

Επειδή προέβλεπε την επανάστασι των Εβραίων, αλλά και τους λίθους έβλεπε, που θα εσήκωναν εναντίον του τα ψευδώνυμα τέκνα του, τα είχε συμπεριλάβει στους αποκηρυγμένους. Και επειδή κηρύττοντάς τους την αλήθεια, δεν τους έπειθε να ευσεβούν, ενώ ήταν παρών, εκρύβη και καθώς τον έβλεπαν, εξηφανίσθη, ώστε με αυτήν την θαυματουργία του να τους κάνη να συγκατατεθούν ότι πράγματι ήταν ο Χριστός και Θεός από τον Αβραάμ παλαιότερος. Έτσι παρελογίζοντο οι ανόητοι Εβραίοι, και ο Κύριος και Σωτήρας μας σαν κάποιος ιατρός σοφός και επιμελής, αφού το πάθος δεν υπεχώρησε με την πρώτην επέμβασι, μεταχειρίζεται άλλον τρόπο θεραπείας.

Θέλει να θεραπεύση τους διανοητικώς τυφλούς δια μέσου ενός σωματικώς τυφλού που έτυχε να ευρίσκεται εκεί, ο οποίος δεν ετυφλώθη από κάποιαν αρρώστεια, αλλά από λάθος της φύσεως είχε έλθει έτσι στην ζωή. Βλέποντας, λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπον εστάθη, έτοιμος να τον θεραπεύση με τρόπο που ξεπερνά την ανθρώπινη λογική και τέχνη. Επειδή η ιατρική και η θεραπευτική της ασχολείται με τα νοσήματα εκείνα τα οποία παρουσιάζονται, όταν ήδη η φύσις έχει φέρει στο φως έναν άρτιον οργανισμό, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, δεν ασχολείται όμως με την θεραπεία μιας σωματικής βλάβης η οποία έχει γεννηθή μαζί με τον άνθρωπο, αλλά ούτε όλα τα νοσήματα που συμβαίνουν αργότερα μπορεί να θεραπεύση, και το μαρτυρούν αυτό οι ακρωτηριασμένοι άνθρωποι, των οποίων ουδείς ιατρός επανώρθωσε την στέρησι των μελών, γι’ αυτό ακριβώς και οι μαθηταί συμπονώντας για το πάθημα και βλέποντας έναν άνθρωπο που δεν είχε δοκιμάσει την μεγαλύτερη απ’ όλες απόλαυσι του φωτός, προσπαθούσαν να ανακαλύψουν την αιτία της κακώσεως αυτής⋅ ηρώτησαν λοιπόν τον Κύριο με απλότητα, για να μάθουν εάν από ιδική του αμαρτία ή από ευθύνη των γονέων του ήλθε έτσι στην ζωή.

Και τα δύο όμως σκέλη της ερωτήσεως έχουν κάτι το επιλήψιμο⋅ διότι δεν θα κατεκρίνετο εξαιτίας των γονέων του, αφού ο Θεός δεν τιμωρεί άλλον αντ’ άλλου⋅ ούτε βέβαια επλήρωνε για ιδικά του αμαρτήματα, αφού εγεννήθη έτσι τυφλός⋅ επειδή κανείς δεν αμαρτάνει πριν από την γέννησι. Η ερώτησις λοιπόν δεν ήταν τόσο επιτυχής⋅ να ιδούμε όμως πως απεκρίθη η Αλήθεια, ο Κύριός μας, στην ερώτησι. Αυτό το πάθος, μαθηταί μου, λέγει, δεν προήλθε από αμαρτίες, αλλά αποτελεί ετοιμασία μελλοντικής οικονομίας, ώστε αυτός που θεωρείται κοινός άνθρωπος να ενεργήση υπεράνθρωπα και ο Κτίστης των όλων, μετά την πρώτη να εύρη αφορμή για νέα δημιουργία⋅ έτσι από το μερικό να επιβεβαιώση το γενικό και ο σκληρός και δύστροπος λαός να πεισθή να τον προσκυνή αντί να τον πετροβολή. Ας φωτισθούν λοιπόν οι οφθαλμοί που δεν βλέπουν, για να λάμψη στις ψυχές των ασυνέτων ο ήλιος της δικαιοσύνης. Ας γίνη αυτό το παράδοξο, να πλασθούν οφθαλμοί, για να μάθουν οι επαναστάται ότι ο λεγόμενος υιός του Ιωσήφ, εάν πράγματι είχε πατέρα τον ξυλουργό, θα ημπορούσε μεν να διορθώση ένα σπασμένο σκαμνί ή να κολλήση τα ξύλα που έχασαν την επαφή τους ή να στερεώση κάποια σπασμένη δοκό• αλλά δεν θα ημπορούσε να φτιάξη ένα μέλος ανθρώπου και μάλιστα το ομορφότερο, τον οφθαλμό, ο οποίος δημιουργείται από την φύσι με τον πιο προσεκτικό και πολύπλοκον τρόπο, άλλος από αυτόν που έχει εξ αρχής την εξουσία επάνω στην φύσι.

Και εάν κάποιος θελήση να ερευνήση με προσοχή τα ανθρώπινα μέλη, ιδιαιτέρως σ’ αυτό το μέρος του σώματος θα διαπιστώση την παντοδύναμο και ποικίλη σοφία του Θεού, ο οποίος ετίμησε την μικρή περιοχή που καταλαμβάνει αυτό το μέλος επιδεικνύοντας τόσο μεγάλη τέχνη. Διότι από όλα τα άλλα, αυτό το μέλος περισσότερο το διακρίνει μία χάρις• και είναι απαλώτατο και άσαρκο, θα έλεγε κανείς, συνδυάζοντας το τρυφερό με το στερεό και το μαλακό με το σκληρό. Είναι διανθισμένο και με διάφορα χρώματα⋅ το κέντρο του είναι ζωγραφισμένο μαύρο⋅ διασπά όμως την μονοχρωμία ένας συνδυασμός από ποικιλόχρωμους ομοκέντρους κύκλους που το περιβάλλει⋅ ώστε το κεντρικό τμήμα έχει και το βαθύτερο χρώμα, ενώ η περιφέρεια προχωρεί βαθμιαίως προς μία ξανθότερη απόχρωσι. Αυτούς τους κύκλους τους περιβάλλει ένας χιτώνας χρώματος λευκού γυαλιστερός και λαμπερός, που έχει όμως και κάτι για να μειώνη την λευκότητα, μοιάζει δε με κρύσταλλο καθαρό. Το κόκκινον ευρίσκεται στην άκρη, εκεί που αναβλύζει το δάκρυ, ώστε να δίδη χάρι στο λευκό και στο μαύρο.

Επίσης, είναι εσωτερικώς τόσο λείος και διαφανής και ομοιογενής ως προς την πυκνότητα, ώστε να δημιουργή είδωλα των μορφών που ευρίσκονται εμπρός του και να αποτυπώνη σαν ακριβής καθρέπτης τα χαρακτηριστικά των συνομιλητών γι’ αυτό και ο κεντρικός κύκλος ονομάζεται κόρη, αφού στον οφθαλμό που βλέπει τον απέναντί του σχηματίζεται ανθρωπίνη μορφή. Όπως δεν είναι δυνατόν σ’ αυτόν που βλέπει σε καθρέπτη να μην ιδή μέσα στο υλικό τα ιδικά του χαρακτηριστικά, έτσι και σ’ εκείνον που βλέπει κατά πρόσωπο έναν άνθρωπο είναι αδύνατον να μη σχηματίση στον οφθαλμό την μορφή του. Οι άνθρωποι λοιπόν καθώς βλέπονται μεταξύ τους γίνονται ο ένας καθρέπτης του άλλου.

Αξιοθαύμαστο κτίσμα λοιπόν ο οφθαλμός• αυτός μου αποκαλύπτει τον Θεόν, εξετάζοντας με ακρίβεια όλη την κτίσι και υποδεικνύοντας από τα έργα τον τεχνίτη• αυτός από τα ορατά εξηγεί τα αόρατα⋅ με αυτόν εγνώρισα τον ήλιο και έμαθα την διακόσμησι του ουρανού, εζωγράφησα την ομορφιά των αστέρων, την υπόστασι της γης, την φύσι της θαλάσσης• των σπόρων την διαφορά, των φυτών την ποικιλία και των χρωμάτων την διαφορετικήν χροιά⋅ του σκότους την κατήφεια και του φωτός την λαμπρότητα, και όλα γενικώς όσα ο Θεός έκτισε επαινώντας τα ως .καλά λίαν.. Ώστε, εάν δεν υπήρχε ο οφθαλμός, η κτίσις θα εγήρασκε χωρίς να έχη αυτόπτες μάρτυρες, αφού κα είς δεν θα έβλεπε την και την δύναμι του Θεού που υπάρχει μέσα της.

Εξ αιτίας λοιπόν αυτής της θαυμαστής λειτουργίας της οράσεως εκτίσθησαν και τώρα αυτοσχέδιοι οφθαλμοί, ώστε να απομακρύνωμε εμείς τις μικροπρεπείς έννοιες που μας προξενεί η σάρκα του Μονογενούς, αποβάλλοντας από την ψυχή με την μεγαλειώδη αυτήν ενέργεια κάθε ταπεινή και γήινη υπόληψι περί αυτού• και να μάθωμε ότι το μακάριον φως και κάλλος της θεότητος το εδέχθηκε ένα πήλινο σκεύος, διακονώντας όπως ο λύχνος διακονεί το φως. Πραγματοποιεί δε με τα ίδια του τα χέρια την θεραπείαν ο Κύριος και δεν χρησιμοποιεί τον λόγο μόνο για να ενεργήση, αυτός που με πρόσταγμα μόνον εδημιούργησε όλον τον κόσμο και με δύο μικρές λέξεις εθεράπευσε τον παράλυτο. Αλλά και με το στόμα και με τα χέρια και με πολλήν φροντίδα θεραπεύει την τυφλότητα, ώστε από τις ενέργειές του να προξενήση στους απίστους την βεβαία πίστι. Έπτυσε στο έδαφος και με τον τρόπον αυτόν έφτιαξε λάσπη, χρησιμοποιώντας και την γην για την θεραπεία, ώστε να δείξη πως με εκείνο το χώμα από το οποίον είχε πλασθή αρχικώς ολόκληρο το σώμα δημιουργείται αυτή την στιγμή και το μέρος αυτό που του λείπει. Το αναμιγνύει δε με σίελο και κολλά έτσι τους διάχυτους κόκκους, ώστε να έχουν συνοχή, για να μας δείξη φανερά ότι με την δύναμι του στόματός του ο Λόγος κατώρθωσε τα πάντα. Επειδή «τω λόγω Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν και τω πνεύματι του στόματος αυτού πάσα η δύναμις αυτών».

Αλλά και για έναν άλλο λόγο θεραπεύει με πτύσμα: για να συνεφέρη προς κατάνυξι και φόβον αυτούς που λίγο αργότερα πρόκειται να τον υβρίζουν πτύοντάς τον. Και όμως δεν εμείωσε το θράσος των μαινομένων, αλλά υπέμεινε εμπτυσμούς πολλούς εκείνος που τα κατώρθωσε όλα αυτά με το πτύσμα. Με την πρώτην αυτή λοιπόν ενέργεια φανερώνει την δημιουργική του δύναμι˙ και προστάζοντας τον τυφλό να πλυθή στού Σιλωάμ την κολυμβήθρα μας δεικνύει την δια του ύδατος σωτηρία, την οποίαν εχάρισε ο απεσταλμένος Σιλωάμ (Σιλωάμ ερμηνεύεται απεσταλμένος). Διότι τότε βλέπουμε αληθώς, όταν εξέλθωμε από το μυστικόν ύδωρ του βαπτίσματος˙ τότε μας λαμπρύνει το φως της χάριτος, όταν η δύναμις αυτού του μυστηρίου αποπλύνη την ακαθαρσία και τις κηλίδες των αμαρτιών. Και όλοι όσοι με την εντολή του Σιλωάμ λουζόμεθα, βλέπουμε το πνευματικόν φως «το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον».

Ω του θαύματος και της μεγάλης ευεργεσίας! Έφυγε από την κολυμβήθρα ο προ ολίγου τυφλός, στολισμένος στο πρόσωπο με την προσθήκη των οφθαλμών και βλέποντας καθαρά τις ηλιακές ακτίνες. Με έκπληξι είδαν οι γείτονες και οι γνωστοί το γεγονός⋅ εθορυβήθησαν από τον πρωτοφανή τρόπο της θεραπείας˙ περιεφέρετο στην πόλιν ο άνθρωπος βλέποντας, για να βλέπεται από όλους το πρωτάκουστο και παράδοξον έργον εκείνου που εγεννήθη στην Βηθλεέμ, του μικρού βρέφους το οποίο στην φάτνη ετυλίχθη με σπάργανα. Επειδή αυτά είναι που έκαναν τους Ιουδαίους να απιστούν στην θεότητα. Ω, σεις, λοιπόν, ανόητοι και παχυκάρδιοι, βάλετε στον νού σας όλους τους ανθρώπους των αιώνων. Αρχίσετε απ’ τον Αδάμ και ερευνήσετε όλους τους μεταγενεστέρους˙ ευρίσκετε να έγινε σε κάποιον άλλο αυτό που συνέβη τώρα; Υπάρχει στον κόσμο παράδειγμα παρόμοιας θεραπείας; Αλλά σεις επιμένετε να διασύρετε τον Κύριό μου και τον αποκαλείτε τέκνο του ξυλουργού – «ουχ ούτος εστιν ο του τέκτονος υιός;» – του οποίου γνωρίζετε τους αδελφούς και την κατοικία. Απαριθμήσετε όλα τα ταπεινά, φιλονικήσετε, υποτιμήσετέ τον, όσο θέλετε. Αν όμως τίποτε παρόμοιο δεν έγινε ποτέ από άνθρωπο, ούτε ο κόσμος εγνώρισε άλλο περιστατικό, τότε ανοίξετε τα μάτια σας και αντικρύσετε την αλήθεια, κατακρίνοντας την άγνοιά σας. Νιφθήτε και σεις στον Σιλωάμ για να μην αποθάνετε τυφλοί.

Αλλά από ό,τι φαίνεται, καθόλου δεν συνήλθαν. Ούτε με τα λόγια ηθέλησαν να μάθουν, ούτε η πράξις τους εδίδαξε, ούτε τα θαύματα τους επροξένησαν σεβασμό⋅ αντιθέτως, από την υπερήφανον αχαριστία τους επιχειρούσαν με μύριους τρόπους όλα να τα εξαφανίσουν και να τα διασύρουν. Αλλά η κακουργία αντεστρέφετο κατά του εαυτού τους˙ διότι όσον απιστούσαν και με τις ερωτήσεις τους προσπαθούσαν να ανατρέψουν τα γεγονότα, τόσο περισσότερον εβεβαιώνετο η αλήθεια⋅ έπαθαν ό,τι και τα θηρία εκείνα τα οποία επληγώθησαν από κάποιον, αλλά επειδή δεν έχει εισχωρήσει βαθειά στα σπλάγχνα τους το μαχαίρι, ορμούν εξαγριωμένα στον άνθρωπον εκείνον αποτελειώνοντας μόνα τους την σφαγή.

Την εριστικότητά τους την έδειξαν κατ’ αρχήν ψάχνοντας εάν τους επαρουσιάσθη ο ίδιος ο τυφλός ή άλλος αντί για εκείνον. Γι’ αυτό σαφώς τους διεβεβαίωνε ο άνθρωπος αναγγέλλοντάς τους και την διαδικασία της θεραπείας, ότι δηλαδή το φάρμακο της τυφλώσεως ήταν ο πηλός, με τον οποίο τον έχρισε ο Ιησούς- και όταν εξέπλυνε τον πηλό στην κολυμβήθρα, ευρήκε το φως του. Αυτά περιεργάζοντο οι γείτονες και τα έμαθαν, τα αναζητούσαν και οι Φαρισαίοι και δεν επείθοντο. Δεύτερο τέχνασμα με το οποίον απεπειράθησαν να διαστρεβλώσουν το γεγονός ήταν η προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι δεν ήταν ο Χριστός εκείνος που τον εθεράπευσε. Επειδή δε ο άνθρωπος ανεκήρυττε τον Σωτήρα και με την ομολογία του κηρύγματος ανταπέδιδε την χάρι διαφημίζοντας τον ευεργέτη, εκείνοι του έκλειναν το στόμα και με το μυαλό ζαλισμένο, επειδή είχαν τι να κάνουν, επανέρχονται πάλι στην ίδια συζήτησι. Περιεργάζονται εάν ήταν τυφλός εκ γενετής, αναζητούν τους γονείς του ανθρώπου και εξετάζουν τι κάθε τι με ακρίβεια, όχι για να βεβαιώσουν το γεγονός, αλλά για να εύρουν κάποιαν αφορμή να διαψεύσουν το θαύμα και κατασκευάζοντας κάποια ψεύτικη σκευωρία να ανατρέψουν την ορμητικότητα του πλήθους που επίστευσε.

Τι υπερβολή κακίας! Να πολεμούν την αλήθεια και να διασύρουν, αντί να προσκυνούν, τον ευεργέτη⋅ αντί να θαυμάζουν την δύναμί του, προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν ασήμαντα τα γεγονότα. Πεισθήτε και από τους γονείς, Φαρισαίοι, για το ότι ο άνθρωπος εγεννήθη μαζί με την τύφλωσι⋅ τρέξετε πάλι στον τυφλό και δεύτερη και τρίτη φορά, για να σάς αποκαλύψη εκείνος την κακία και την επιβουλή που κρύβουν αυτά τα επιχειρήματα.

Αλλά σεις όταν δοκιμάσετε την πρώτην απογοήτευσι, προχωρείτε στην δεύτερη⋅ όταν δοκιμάσετε την δεύτερη, στην τρίτη, και ούτω καθεξής. Ακολουθείτε την πορεία της κακούργου αλεπούς. Είστε από παντού περικυκλωμένοι με τα δίκτυα της αληθείας⋅ αδυνατείτε να αρνηθήτε το θαύμα, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Παρ’ όλα ταύτα δεν αμελείτε με κάθε τρόπο να περιπλέκετε το πράγμα, υφαίνοντας ιστόν αράχνης με όλη σας την τέχνη• ανίσχυρος όμως και ανώφελος είναι η επιβουλή σας. Προγονική η αρρώστια σας. Απίστων πατέρων όμοια τέκνα. Έτσι αντιμετώπιζαν κι εκείνοι τα θαύματα της Αιγύπτου. Εσώζοντο από πολέμους παραδόξως και ανελπίστως και απιστούσαν σ’ αυτόν που εχάριζε την σωτηρία⋅ ετρέφοντο με τροφές που υπερέβαιναν την φύσι και ήσαν πιο αχάριστοι κι από αυτούς που λιμοκτονούν υπεδέχοντο το μάννα που τους απεστέλλετο από τον ουρανό και ποθούσαν την δυσωδία των σκόρδων και των κρεμμυδιών της Αιγύπτου. Με στήλη νεφέλης εσκεπάζοντο την ημέρα για να μη ταλαιπωρούνται από το καύμα του ηλίου και με στήλη φωτεινή εφωτίζοντο την νύκτα, απολαμβάνοντας άλλον, νέο φωστήρα εκτός από την σελήνη⋅ και σαν να μην είχαν ευεργετηθή με καμμία θεϊκή ενέργεια, όταν ο Μωϋσής είχε ανεβή στο όρος για να του δοθή ο νόμος και καθυστερούσε να επιστρέψη, αυτοί εζητούσαν και εύρισκαν νέους και ανύπαρκτους θεούς.

Είστε όντως κληρονόμοι της αχαριστίας τους⋅ και τον νόμο δεν αγαπήσατε, και την χάρι μισείτε⋅ σάς χρειάζεται ράβδος, φτιαγμένη όχι από καρυδιά, για επιστασία, αλλά από σίδηρο. Βλέπετε έναν άνθρωπο που αν και τον είδε το φως, αυτός ευρίσκεται στο σκοτάδι μέχρι τέτοια ηλικία. Δεν ξέρει τι είναι η δράσις και οδηγείται από ξένους οφθαλμούς⋅ κάθε ημέρα κάθεται εμπρός στον ναό φανερώνοντας την συμφορά του, για να προσελκύση πολλούς σε ελεημοσύνη και έχει όλη την πόλι μάρτυρα του πάθους του. Σε μία στιγμή τον βλέπετε να θεραπεύεται και να αναβλέπη, όχι με συνδυασμό διαφόρων φαρμάκων, ούτε με χρήσι χειρουργικών εργαλείων, αλλά μόνο με λάσπη κι αυτή από πτύσμα⋅ και πως δεν θαμβώνεσθε, δεν εκπλήττεσθε, δεν πίπτετε στην γη να προσκυνήσετε αυτόν που από την γη έπλασε τους οφθαλμούς, σεβόμενοι την θεϊκήν ενέργεια; Αντιθέτως, σεις κινδυνεύετε να διαρραγήτε από τον φθόνο και ζηλεύετε τον Θεό σαν αντίζηλο, σαν δημιουργοί τον Δημιουργό, σαν κοινό άνθρωπο τον Θεάνθρωπο. Και διαβάζετε μεν της Παλαιάς Διαθήκης τα βιβλία, όσα εγράφησαν εκεί για να οικονομήσουν τον λαό, και όσα διδάσκουν περί των βασιλέων και της ιστορίας τους, πείθεσθε δε και παραδέχεσθε όσα γράφουν για τον καθένα. Ότι τον Μωϋσή λίγο έλειψε να τον εκλάβουν ως Θεό και τον Ελισσαίο τον υπερεθαύμαζαν και τον διδάσκαλό του τον Ηλία πολύ τον εξυμνούσαν και όλους τους αγίους κάθε γενεάς, οι οποίοι έλαβαν τις ενέργειες του Θεού και πραγματοποίησαν τα μεγάλα και πασίγνωστα, τους τιμάτε ως αγγέλους. Σε τίποτε δεν αμφισβητείτε τους αρχαίους, ούτε απιστείτε στις διηγήσεις των πατέρων σας, μολονότι οι άνθρωποι εκ φύσεως δίδουν λιγώτερη πίστι στην ακοή.

Αυτό όμως που συνέβη στις ημέρες σας με τους οφθαλμούς εκείνου και το είδατε με τους οφθαλμούς τους ιδικούς σας, ημπορείτε δε και με τα δάκτυλα να το ψηλαφήσετε και να ακούσετε με ακρίβεια την εξιστόρησί του, αυτό με τόσην απιστία και αχαριστία κακοτρόπως το επιβουλεύεσθε, καταπατώντας τις προφητείες και προσπαθώντας να διαψεύσετε την εκπλήρωσί τους. Αφού όσα βλέπουμε τώρα να πραγματοποιούνται, είχε προφθάσει ο Ησαΐας να μας τα διδάξη λέγοντας: «Ιδού ο Θεός ημών κρίσιν (δικαιοσύνη) ανταποδίδωσι, και ανταποδώσει, αυτός ήξει και σώσει ημάς. Τότε ανοιγήσονται οφθαλμοί τυφλών, και ώτα κωφών ακούσονται, τότε αλείται ως έλαφος ο χωλός, τρανή δε έσται γλώσσα μογιλάλων» (τότε θα πηδά ως έλαφος ο κουτσός και τρανή θα γίνη η γλώσσα των κωφαλάλων).

Αυτά δεν είναι λόγια του Πέτρου και του Ιωάννου, ούτε κάποιου από τα πρόσωπα που υποπτεύεσθε, ώστε να απιστήσετε στην αλήθειαν υποθέτοντας ότι χαρίζονται στον Κύριο και κάνουν διαφήμισι⋅ είναι λόγια της ιδικής σας προφητείας, εάν βέβαια αναγνωρίζετε τους Προφήτες σας, και μάλιστα τον μεγαλύτερο από τους Προφήτες και διδασκάλους του Νόμου. «Τω δε Θεώ δόξα, κράτος, τιμή νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Αμήν

Πηγή: (4ος – 5ος αιών, Migne, P.G. τ.40, στ. 249, Περιοδικό "Πειραϊκή Εκκλησία" (Μάιος 2010). Από το συλλογικό έργο «Πατερικόν Κυριακοδρόμιον», Ι. Μ. ΧΙΛΙΑΝΔΑΡΙΟΥ – Ι. ΚΕΛΛΙΟΝ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ), Αντιαιρετικό Εγκόλπιον, Η άλλη όψη

Σε πρόσφατη Συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών, ο αντιπρόεδρος της Αντώνης Κουνάδης ανακοίνωσε τα επίσημα αποτελέσματα μακρόχρονης και επίπονης έρευνας διαπρεπών επιστημόνων (γενετιστών) Ελλήνων και ξένων, που απέδειξαν και επιστημονικώς με γενετικά υλικά (ancientDNA), ότι η επί δύο σχεδόν αιώνες θεωρία του Γερμανού συγγραφέα και πολιτικού  Γιάκομπ- Φίλιππ  Φαλλμεράϋερ  είναι αβάσιμη και αστήρικτη.

Ο Φαλλμεράϋερ διατύπωσε την άποψη, μετά από ταξίδι στην Ελλάδα λίγο μετά την Επανάσταση του 1821, ότι οι κατοικούντες στην Πελοπόννησο Έλληνες δεν κατάγονται από την φυλή των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά είναι απόγονοι Σλάβων που εισέβαλαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Η θεωρία του βασιζόταν σε πολύ λίγες πηγές και σε ορισμένα Σλαβικά τοπωνύμια της Πελοποννήσου (π.χ. Τζίμοβα). 

Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, οι Πελοποννήσιοι του Μεσαίωνα ήταν απόγονοι κυρίωςΣλάβων και Αβάρων εισβολέων, που εγκαταστάθηκαν εκεί ως έποικοι κατά την διάρκεια του 6^ου έως 8^ου μ.Χ. αιώνος. Υποστήριξε επίσης ότι οι Τσάκωνες ήσαν απόγονοι μιας Σλαβικής φυλής, οι Μανιάτες απόγονοι των Μαρδαϊτών, ενώ οι κάτοικοι της Βάθειας Μάνης είχαν Σλαβική προέλευση. Ωστόσο, σε άλλο βιβλίο του «Η ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας», αναφέρεται ειδικά στους Έλληνες του Πόντου ως «αδιάλειπτη συνέχεια της Ελληνικής φυλής από των αρχαιοτάτων χρόνων».

Τις απόψεις του για τους κατοικούντας στην Πελοπόννησο Έλληνες, δημοσίευσε σε βιβλίο του το 1830, είχε υποστηρικτές στην Ευρώπη, αλλά μεγάλες αντιδράσεις από ΄Ελληνες διανοούμενους της εποχής, ενώ ο ιστορικός Κων. Παπαρρηγόπουλος χαρακτήρισε την θεωρία του εσφαλμένη, προβάλλοντας μάλιστα την ιδέα περί συνέχειας της Ελληνικής Εθνότητος κατά την Μεσαιωνική περίοδο.

Αυτήν την περίεργη θεωρία του Φαλλμεράϋερ, την οποία υιοθέτησαν και «ημέτεροι» σύγχρονοι ψευτοδιανοούμενοι αναθεωρητές της ιστορίας, ήλθε για να κατεδαφίσει η τεραστίας αξίας επιστημονική έρευνα 14μελούς ερευνητικής ομάδος με επικεφαλής τον κορυφαίο Καθηγητή Γενετικής και ιατρικής Γενετικής στο πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον (Seattle,WA,USA) Γεώργιο Σταματογιαννόπουλο (φώτο) που δημοσιεύθηκε προσφάτως στο περιοδικό «EuropeanJournalofHumanGenetics» με τίτλο «Η Γενετική των Πελοποννησίων πληθυσμών και η θεωρία αφανισμού των Ελλήνων της Πελοποννήσου κατά τον Μεσαίωνα».

Παρουσιάζοντας τη σημαντική αυτή έρευνα, ο Αντώνης Κουνάδης (φώτο) είπε ότι η αποκρυπτογράφηση του γονιδιώματος έδειξε ότι το DNA (ευρισκόμενο στον πυρήνα κάθε ανθρώπινου κυττάρου), αποτελείται από 3,2 δισεκ. ζευγάρια νουκλεοτιδίων. Το DNA κάθε ανθρώπινου κυττάρου περιέχει περίπου 22 χιλιάδες γονίδια, μέρος των οποίων έχει την ιδιότητα να αποθηκεύει και να διαβιβάζει τις γενετικές πληροφορίες. Λόγω της ραγδαίας εξελίξεως της τεχνολογίας του γονιδιώματος, αναπτύχθηκε ένας σημαντικός κλάδος της Γενετικής, η Ανθρώπινη Πληθυσμική Γενετική και η Αρχαία Γενετική με βάση το aDNA (ancientDNA). Ο κλάδος αυτός δίνει την δυνατότητα μελέτης των μετακινήσεων των πληθυσμών κατά την αρχαιότητα με βάση την γενετική δομή τους, και συνακόλουθα τη χρονολόγηση ιστορικών γεγονότων, ως και την επαλήθευση ή απόρριψη  θεωριών που επικράτησαν και στηρίχθηκαν σε διεπιστημονική έρευνα ιστορικών, αρχαιολόγων, παλαιοντολόγων και επιστημόνων άλλων ειδικοτήτων.

Ο γερμανός καθηγητής Φαλλμεράϋερ

Η έρευνα του Γ. Σταματογιαννόπουλου και των συνεργατών του αφορά την γενετική δομή πληθυσμών της Πελοποννήσου από διάφορες περιοχές, με ιδιαίτερη αναφορά στους Τσάκωνες που χρησιμοποιούσαν δωρικής προελεύσεως διάλεκτο και στους Μανιάτες, δύο πληθυσμικές ομάδες της Πελοποννήσου (γενετικώς διάφορες). Για να ελεγχθεί η υπόθεση Φαλμεράϋερ περί της «Θεωρίας αντικαταστάσεως των Πελοποννησίων του Μεσαίωνα από Σλάβους» χρησιμοποιήθηκαν 2.500.000 πολυμορφισμοί από μονά-νουκλεοτίδια για την έρευνα της γενετικής δομής των πληθυσμών της Πελοποννήσου από ένα δείγμα 241 ατόμων προερχόμενων από όλες τις περιοχές της. 

Από την έρευνα αυτή, στην οποία εφαρμόσθηκε εξειδικευμένο λογισμικό, προέκυψε σημαντική ετερογένεια των Πελοποννησιακών πληθυσμών, που δικαιολογείται από τους γενετικώς διακεκριμένους υποπληθυσμούς και από τις διαβαθμίσεις γονιδιακής ροής εντός της χερσονήσου της Πελοποννήσου. Η ερευνητική ομάδα κατέληξε ότι οι Πελοποννήσιοι είναι γενετικώς σαφώς διακρίσιμοι από τους πληθυσμούς των γηγενών Σλάβων και μάλιστα πολύ όμοιοι των Σικελών και των Ιταλών. Όπως έδειξε η Πληθυσμική Γενετική, η Σλαβική επιμιξία με Ελληνικό πληθυσμό ήταν πολύ μικρή.

Από την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή έρευνα, κατά την οποία χρησιμοποιήθηκε μια νέα μέθοδος ποσοτικής Ανάλυσης Μίξεως, προέκυψε ότι η Σλαβική γενεαλογία Πελοποννησίων υποπληθυσμών εκυμαίνετο από 0,2 – 14,4 %. Ως εκ τούτου, η μελέτη αυτή της υπό τον Γ. Σταματογιαννόπουλο ερευνητικής ομάδος απέρριψε την «Θεωρία αφανισμού των Πελοποννησίων κατά τον Μεσαίωνα».

Από την έρευνα αυτή, (συνοδεύεται από χάρτες των περιοχών λήψεως των δειγμάτων DNA, διαγράμματα και πίνακες), εξάγονται κι άλλα ειδικότερα συμπεράσματα για την γενετική δομή των μελετηθεισών πληθυσμικών ομάδων απ’ τις οποίες, όπως τονίζουν οι ίδιοι ερευνητές, ξεχωρίζουν οι γενετικές δομές των Τσακώνων και των Μανιατών από όλες τις άλλες πληθυσμικές ομάδες της Πελοποννήσου.

Προ ετών, ο Καθηγητής  Γ. Σταματογιαννόπουλος προέβη στην Ακαδημία Αθηνών σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανακοίνωση με τίτλο «Η καταγωγή των Μακεδόνων: ιστορία, γενετική και το διαδίκτυο». Επίσης, έρευνά του για την καταγωγή των κατοίκων του οροπεδίου του Λασιθίου Κρήτης με την βοήθεια δειγμάτων aDNA που είχε συλλέξει κυρίως από μουσεία, ηλικίας 2.500 και πλέον ετών, απεδείκνυε ότι οι σημερινοί κάτοικοι του Λασιθίου έχουν ανάλογο DNA με τους προγόνους τους.

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Με μία έκθεση-καταπέλτη, για το ποιοί ευθύνονται, κυρίως, για την διαφθορά στην Ελλάδα, η Ομάδα Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO), υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι, στο επίκεντρο της εκτεταμένης διαφθοράς στην Ελλάδα, βρίσκονται οι βουλευτές, οι δικαστές και οι εισαγγελείς. 

Η διαφθορά λέει η έκθεση, πού πρόκειται να δοθεί σήμερα στη δημοσιότητα αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που η Ελλάδα οδηγήθηκε στην οικονομική κρίση και στην συγκάλυψη και επέκταση της, συνέβαλλαν τα μέγιστα εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου, υπερψηφίζοντας παράνομες αποφάσεις απαλλαγής και διαγραφής ευθυνών καθώς και δικαστές και εισαγγελείς, με αδιαφανείς νομοθετικές διαδικασίες.

Καλώντας την Ελλάδα, «να διασφαλίσει την ακεραιότητα στο κοινοβούλιο και στο δικαστικό σώμα», η έκθεση της GRECO, υπογραμμίζει ιδιαίτερα ότι, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν στην Ελλάδα κανόνες που να διασφαλίζουν τον έλεγχο της παράλληλης δραστηριότητας βουλευτών, των δωρεών που λαμβάνουν από «αγνώστους» επιχειρηματικούς κύκλους για την προώθηση των συμφερόντων τους καθώς και για τον έλεγχο των σχέσεων τους με «ομάδες συμφερόντων».

Η Ελλάδα βρίσκεται «σε πολύ πρώιμο στάδιο», στο θέμα του ελέγχου της ακεραιότητας των βουλευτών, τονίζεται στην έκθεση.

Η έκθεση καλεί επίσης την Ελλάδα να επανεξετάσει το σύστημα των βουλευτικών ασυλιών και να θεσπίσει κανόνες δεοντολογίας για τους βουλευτές, προκειμένου οι τελευταίοι να μην καμώνονται πως δεν γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους.

Παρά το γεγονός ότι δικαστές και εισαγγελείς υπόκεινται σε μηχανισμούς που σχετίζονται με την καριέρα και τους διαδικαστικούς κανόνες που προστατεύουν την ακεραιότητά τους, η Ελλάδα επιβάλλεται να κωδικοποιήσει τους κανόνες δεοντολογίας και να εξορθολογίσει τη γενική εποπτεία επί των δικαστών και των εισαγγελέων, επισημαίνεται στην έκθεση.

Οι σοβαρές καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων είναι εκ του πονηρού, υπονοείται, εμμέσως πλην σαφώς, στην έκθεση, στην οποία τονίζεται ότι πρέπει, επιτέλους, το δικαστικό σύστημα να αξιολογηθεί συνολικά για την λειτουργία του και να καταστεί υπόλογο για τις εκάστοτε αποφάσεις του.

Πρέπει ακόμη να επανεξετασθεί, η διαδικασία επιλογής δικαστών, για τις ανώτερες θέσεις του Δικαστικού και Εισαγγελικού Σώματος, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ανεξαρτησία τους από την εκτελεστική εξουσία.

Με την έκθεση απευθύνονται, ούτε μία ούτε δύο αλλά δεκαεννέα (19) συστάσεις προς την Ελλάδα, προκειμένου να καταστεί εφικτή η πάταξη της διαφθοράς σε βουλευτές, δικαστές και εισαγγελείς.

Τα πρακτικά ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf

Κυριακή αποκλήθηκε η ημέρα, η τελευταία της εβδομάδας, η αφιερωμένη στον Κύριό μας και Θεό μας. Μικρό είναι το νόημα των υπολοίπων ημερών. Οι τέσσερες πρώτες λαμβάνουν, αν και όχι ακριβώς,  το όνομά τους εκ του αριθμητικού που τις προσδιορίζει. Η πέμπτη δηλώνει ότι κατά τους Ιουδαίους ήταν ημέρα προπαρασκευής για την ημέρα του Θεού, το Σάββατο δηλαδή, που ως λέξη εισήχθη και στην ελληνική γλώσσα.

Κατά τη χριστιανική εποχή η Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου, υποκατέστησε το Σάββατο ως ημέρα του Θεού και την ημέρα την αφιερωμένη στον θεό ήλιο από τους ειδωλολάτρες.

Μεταξύ των γνωστών δέκα εντολών του Θεού προς τον προφήτη Μωυσή για εφαρμογή τους από τους Εβραίους τέταρτη κατά σειρά είναι η ακόλουθη:  «Έξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα έργα σου. Τη δε ημέρᾳ τη εβδόμῃ σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου». Είναι σημαντική η σειρά τοποθέτησής της εντολής, καθώς έπεται τριών άλλων με τις οποίες ρυθμίζεται η λατρεία του Θεού. Ακολουθούν οι άλλες, με τις οποίες ρυθμίζονται σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.  Με την εντολή για τήρηση ημέρας αργίας ο Θεός ζήτησε από τους Εβραίους να μιμηθούν τον δημιουργό τους, ο οποίος εποίησε τα πάντα σε διάστημα έξι ημερών, μακρών χρονικών περιόδων. Συνεπώς η νομοθέτηση κατάργησης της αργίας της Κυριακής έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τον Θεό!

Την αργία σεβάστηκαν επί αιώνες οι κοινωνίες, στις οποίες είχε γίνει αποδεκτή η πίστη στον Χριστό από μεγάλο μέρος του λαού τους. Ακόμη και στη Δύση, όπου ο ευαγγελικός λόγος στρεβλώθηκε και στραγγαλίστηκε η ελευθερία του προσώπου, οι συνθήκες εργασίας δεν ήσαν αυτές που υπονοούνται με τον ευρέως εν χρήσει όρο «εργασιακός Μεσαίων». Έντιμοι ερευνητές έφεραν στο φως στοιχεία, που δείχνουν ότι οι δουλοπάροικοι κατά τον Μεσαίωνα εργάζονταν λιγότερο από τον μέσο εργαζόμενο κατά τη βιομηχανική εποχή της νεωτερικότητας. Οι θρησκευτικοί ηγέτες υποδείκνυαν, σε κίνηση αντιρρόπησης του συμβιβασμού τους στο θέμα της στέρησης της προσωπικής ελευθερίας, την καθιέρωση από τους φεουδάρχες και άλλων αργιών πέραν εκείνης της Κυριακής. Και οι φεουδάρχες ικανοποιούσαν τα αιτήματα όχι λόγω της ευλαβείας τους βέβαια και της συμπάθειας προς τους δουλοπαροίκους, αλλά προς αποτροπή κοινωνικών αναταραχών! Έτσι κατά την όψιμη περίοδο του Μεσαίωνα οι αργίες ήσαν 120 στην Αγγλία, 150 στην Ισπανία, 180 στη Γαλλία (Edith Rodgers), κάτι που σήμερα φαίνεται εξωπραγματικό! Βέβαια ως αμοιβή για την εργασία τους ελάμβαναν μόνο τα απολύτως απαραίτητα προς το ζην. Ασφαλώς και δεν γράφουμε με συμπάθεια προς τη φεουδαρχία, την απάτη της νεωτερικότητας του αστικού « διαφωτισμού» αποκαλύπτουμε! Οι αστοί εργοδότες υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι σκληρότεροι και απαιτητικότεροι  από τους φεουδάρχες!

Την αθλιότητα των συνθηκών εργασίας στο βιομηχανικό περιβάλλον κατά τη βιομηχανική επανάσταση διεκτραγωδεί ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο».  Όπως γράψαμε και σε άλλα άρθρα, οι αστοί προς εξασφάλιση εργασιακής ειρήνης, όταν το κομμουνιστικό κίνημα ορθώθηκε απειλητικό κατά της αστικής εξουσίας, καθιέρωσαν την αργία της Κυριακής, αργότερα το οκτάωρο της ημερήσιας εργασίας και πλήθος άλλων ευνοϊκών για τον εργαζόμενο μέτρων, τα οποία επικύρωσε το αστικό κοινοβούλιο. Αναμφισβήτητα στους αγώνες για τα εργατικά δικαιώματα πρωτοστάτησαν κομμουνιστές. Αυτό συνιστά μία ακόμη μεγάλη ντροπή για τους συμβιβασμένους «χριστιανούς», οι οποίοι, ιδίως στη Δύση, αγνοούσαν προκλητικά τη ζωή και το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας.  Όσο για τις αμοιβές, οι οποίες συντέλεσαν στην αλματώδη αύξηση της αγοραστικής δύναμης του εργατικού κόσμου στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες, αποσιωπούν σχεδόν οι πάντες την καταλήστευση του πλούτου των φτωχών χωρών, στις οποίες οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα απολύτως εργασιακό δικαίωμα και θεωρούνται αναλώσιμα είδη!

Το αντίπαλο για το αστικό κατεστημένο δέος εξέλιπε κατά το τέλος του 20ου αιώνα. Σήμερα είμαστε θλιβεροί και σιωπηλοί επί το πλείστον μάρτυρες της επέλασης του αδηφάγου κεφαλαίου κατά των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι μόνο αυτών. Ξαναγράφουμε: Η νομοθέτηση κατάργησης της αργίας της Κυριακής έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τον Θεό! Το πρώτο πλήγμα καταφέρθηκε κατά της αργίας αυτής (2013) επί κυβερνήσεως, η οποία αντιπροσώπευε τον πολιτικό χώρο του αστισμού, ο οποίος επί σειρά δεκαετιών καπηλευόταν το θρησκευτικό αίσθημα και την φιλοπατρία των Ελλήνων! Σχεδόν σύσσωμος τότε ο εμπορικός κόσμος της χώρας αντιτάχθηκε στην κατάργηση της αργίας με πολλά και σοβαρά επιχειρήματα: Οι μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις θα γονατίσουν στον ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές, οι οποίες έχουν ήδη επιβάλει συνθήκες εργασίας κατά πολύ πιο οδυνηρές από εκείνες του Μεσαίωνα. Είναι κοινό μυστικό ότι  οι εργαζόμενοι στις πολυεθνικές επιχειρήσεις απασχολούνται περισσότερες από τις ώρες που προβλέπουν οι συμβάσεις εργασίας και βιώνουν τη διαρκή απειλή απόλυσης. Οι μισθοί μειώνονται διαρκώς, ενώ οι εταιρείες που ελέγχουν την αγορά ανάλγητες δεν προβαίνουν στην ελάχιστη έστω μείωση των τιμών βασικών ειδών διατροφής.

Δεν είναι όμως μόνο οικονομικοί οι λόγοι αντίδρασης των εργαζομένων στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Το σύστημα θεωρεί και πάλι τους εργαζομένους ακόμη και στις οικονομικά ανεπτυγμένες κοινωνίες ως αναλώσιμα είδη! Δεν είναι αυτοί πρόσωπα αλλά οικονομικό αγαθό εν πλήρει επαρκία! Η κατάργηση της αργίας θα συντελέσει στην πιο σπάνια συνεύρεση όλων των μελών της οικογενείας γύρω από το τραπέζι. Το πλήγμα κατά της οικογένειας είναι ισχυρότερο από το οικονομικό. Το πλέον σημαντικό όμως για όσους ακόμη αυτοπροσδιορίζονται χριστιανοί είναι ότι ο νόμος βάλλει ευθέως κατά του Θεού, δημιουργού ανθρώπων και νόμων.  Υπό το ισχύον Σύνταγμα, στο προοίμιον του οποίου γίνεται επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδος, ο νόμος αυτός και αρκετοί άλλοι είναι αντισυνταγματικοί. Οφείλει η Ιεραρχία της Εκκλησίας να τον προσβάλλει, ώστε να απαλύνει κάπως την οδύνη για τον συμβιβασμό της για νομοθετήματα όπως υπέρ των εκτρώσεων, που αποτελεί την ταφόπλακα του ελληνισμού. Το οφείλει πρωτίστως όχι προς τον λαό, αλλά προς τον Θεό!

Τώρα οι ανάλγητοι δανειστές - δήμιοί μας επαναφέρουν το θέμα της κατάργησης της Κυριακής αργίας με κυβέρνηση, που αυτοπροσδιορίζεται αριστερή! Τα οράματά της όμως έχουν σχέση με εκείνα των κομμουνιστών που σέρνονταν στα στρατόπεδα και στα ξερονήσια, όση σχέση είχαν και έχουν τα οράματα των «χριστιανών» με τον ευαγγελικό λόγο. Δυστυχώς όλοι έχουμε υποταχθεί άνευ όρων στη λαγνεία του αστισμού και λατρεύουμε το ένστικτο!

Γίνεται λόγος τελευταία για επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Ας τολμήσουν οι κατεδαφιστές του ελληνισμού, οι ταγμένοι στην υπηρεσία των δυναστών μας, να φέρουν την αναθεώρηση προς δημοψήφισμα. Τότε θα διαπιστώσουν πως ο ελληνισμός δεν είναι ακόμη νεκρός. Το έδειξε και στο τελευταίο δημοψήφισμα, στο οποίο, ανέλπιστα για όλους τους προσκυνημένους, υπερεψήφισε το «ΟΧΙ». Το μόνο που πετυχαίνουν με τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου είναι να ευτελίζουν την αξία αυτού και της δημοκρατίας.

 
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Πηγή: Ακτίνες

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Ὅταν πιστεύῃς ὅτι ὑπάρχει Θεὸς κι ὅτι αὐτὸς ὁ Θεὸς, ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ κοράκια καὶ δὲν τ᾿ ἀφήνει νηστικά, δὲν θ᾿ ἀφήσῃ τὰ παιδιὰ τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, γίνονται θαύματα.

Η ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Aπόσπασμα από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής, στην (Β΄ Θεσ. 3,3), στον κύκλο ανδρών του Μητροπολίτου Φλώρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Παντρεύτηκες; πρέπει νὰ κάνῃς παιδιά. Σοῦ τὸ λέει ὁ Θεὸς καὶ σοῦ ἐγγυᾶται, ὅτι

- Ἐγὼ θὰ τ᾿ ἀναλάβω, ὅ,τι καὶ ἂν συμβῇ. Δὲν θὰ τ᾿ ἀφήσω μόνα, θὰ τὰ προστατεύσω. Πίστεψε στὸ Θεό.

- Ὄχι, ἀπαντᾷ αὐτός. Ἐγώ, γιὰ νὰ ἔχω ἕνα παιδί, πρέπει καὶ νὰ τὸ ἀποκαταστήσω· νὰ ἔχω ἕνα διαμέρισμα, νὰ ἔχω τὸ αὐτοκίνητο καὶ κάποια περιουσία στὴν τράπεζα…

Ἀνόητε ἄνθρωπε, παλιάνθρωπε, ἄπιστε· τὸ διαμέρισμα εἶνε ἡ ἀσφάλεια τῶν παιδιῶν σου; Δὲν πιστεύεις στὸ Θεό, ἀλλὰ στὸ μαμωνᾶ… Αὐτὸς πιστεύει στὰ σπίτια, στὰ διαμερίσματα, στὰ αὐτοκίνητα, στὸ χρῆμα, καὶ κάνει πρόγραμμα καὶ λέει· Τόσα ἔχω, τόσα παιδιὰ θὰ κρατήσω. Τὰ χρήματα ὅμως αὐτά, στὰ ὁποῖα στηρίζεται, φεύγουν, καταστρέφονται καὶ διαλύονται. Γίνεται ἕνας σεισμός, ἕνας πόλεμος, καὶ πέφτουν καὶ χάνονται.

Ὁ Θεὸς δὲν πέφτει, εἶνε αἰώνιος. Ἂν εἶχαν οἱ ἄνθρωποι ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, θὰ ἔκαναν παιδιά. Ἐκλονίσθη ἡ πίστις, δὲν πιστεύουν στὸ Θεό, γι᾿ αὐτὸ δὲν κάνουν παιδιά. Καὶ εἶνε αὐτὸ μιὰ ἀπόδειξι τῆς ἀπιστίας τους. Εἴμεθα ἄπιστοι. Ὅταν πιστεύῃς ὅτι ὑπάρχει Θεὸς κι ὅτι αὐτὸς ὁ Θεὸς ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ κοράκια καὶ δὲν τ᾿ ἀφήνει νηστικά, δὲν θ᾿ ἀφήσῃ τὰ παιδιὰ τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, γίνονται θαύματα.

Ἔχουμε παιδιὰ πλουσίων ἀνθρώπων, μονάκριβα, ποὺ γίνανε λωποδύτες καὶ ἀπατεῶνες καὶ πέθαναν. Καὶ ἔχουμε παιδιὰ πτωχοτάτων οἰκογενειῶν, ποὺ μένει κανεὶς κατάπληκτος πῶς μεγάλωσαν, πῶς ἐξελίχθηκαν καὶ πῶς ἀναδείχθηκαν στὴν κοινωνία. Χωρὶς νὰ ἔχουν τίποτε, μόνο μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐχὴ τοῦ πολυτέκνου πατέρα. Τὰ ἐγέννησε, τὰ ἔφερε στὸν κόσμο, καὶ εἶπε· Θεέ μου, σ᾿ ἐσένα τὰ ἐμπιστεύομαι. «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» (ἐκκλ. εὐχή).

Σᾶς τὸ εἶπα καὶ ἄλλοτε, τὸ ἐπαναλαμβάνω καὶ τώρα, γιατὶ μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι. Ἑκατὸ στρατηγοὶ περάσανε ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ ἔγινα ἐπίσκοπος. Ὅλοι τους εἶχαν ἕνα–δύο παιδιά. Μὲ ἐξώργισαν, μὲ ἔφεραν στὸ ἀμήν. Δὲν τὸ ὑπέφερα πλέον, καὶ στὸν τελευταῖο ἐξερράγην.

- Ἀμάν, τοῦ λέω· περάσατε ἀπὸ ἐδῶ ἐθιμοτυπικὰ ἑκατὸ ἀνώτατοι ἀξιωματικοί, ταξίαρχοι καὶ στρατηγοί, καὶ κανείς ἀπὸ σᾶς δὲν ἔχει παιδιά· μόνο ἕνα–δύο. Ντροπή, τοῦ λέω· τί πάθατε καὶ ἔχετε μόνο δύο παιδιά;…

Ἦταν ταπεινὸς ὁ στρατηγὸς αὐτός. Ἄλλοι, ὅταν τοὺς ἐλέγχω, σηκώνονται καὶ φεύγουν δημιουργώντας ἐπεισόδια στὸ γραφεῖο. Γιατὶ - δὲν ξέρω πῶς- μὲ τοὺς μικροὺς ἀναπαύομαι. Ἂν ἔρθῃ ἕνας, ὁ πιὸ πτωχός, στὸ γραφεῖο μου, μπορῶ νὰ καθήσω καὶ νὰ κουβεντιάσω μαζί του ὥρα ὁλόκληρη· μ᾿ αὐτοὺς τοὺς μεγάλους ταράζομαι. Δὲν πιστεύουν στὸ Θεό.

Σᾶς τὸ λέω μετὰ λύπης· μιλᾶνε γιὰ Χριστὸ Θεὸ Παναγία, καὶ στὶς γιορτὲς τὶς μεγάλες ἔρχονται μέσα στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ πέρα τούτου, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, δὲν πιστεύουν τίποτε. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι σχεδὸν οἱ ἄλλοι ἐγγράμματοι (δάσκαλοι, καθηγηταί, ἐπιστήμονες…), ἐπειδὴ ἔχουν ὑπερηφάνεια, δὲν πιστεύουν. Τί διαφέρουν δηλαδὴ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν κόκκινη ἀθεΐα; Αὐτοὶ εἶνε λευκὴ ἀθεΐα. Ἀλλὰ εἴτε κόκκινη εἴτε λευκὴ ἀθεΐα, τὸ ίδιο πρᾶγμα εἶνε. Εἴτε μαῦρος σκύλος σὲ δαγκάσῃ εἴτε λευκός, τὸ ἴδιο κακὸ θὰ κάνῃ. Δάγκωμα εἶνε καὶ τὸ ἕνα, δάγκωμα καὶ τὸ ἄλλο.

Ὁ στρατηγὸς ὅμως αὐτὸς ἦταν ταπεινὸς ἄνθρωπος καὶ ἄρχισε νὰ συγκινῆται. Καὶ μοῦ λέει·

- Δέσποτα, πρώτη φορὰ μοῦ ἔκανε τέτοια ἐρώτησι ἐπίσκοπος.

Καὶ μοῦ διηγήθηκε τὴν ἱστορία του.

- Εἶμαι ἀπὸ τὴ Μάνη, μοῦ εἶπε. Ὁ πατέρας μου ἦτο πάμπτωχος· τσαρούχια φοροῦσε, μάζευε ἐλιὲς καὶ κλάδευε τ᾿ ἀμπέλια καὶ ψάρευε γιὰ νὰ ζήσουμε. Πόσα, λέτε, παιδιὰ ἔκανε ὁ πάμπτωχος πατέρας μου; Δεκαπέντε παιδιά· κ᾿ ἐγὼ εἶμαι ὁ τελευταῖος!…

Τὰ ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἔκλαιγε.

- Πῶς, τοῦ λέω, ὁ πάμπτωχος πατέρας σου ἔκανε δεκαπέντε παιδιά, κ᾿ ἐσὺ μὲ λεφτά, μὲ κοῦρσες καὶ ἀξιώματα ἔκανες μόνο δυὸ παιδιά;

Σηκώθηκε ἐπάνω καὶ μοῦ εἶπε·

- Πίστευε στὸ Μεγαλοδύναμο, ποὺ τρέφει τὰ κοράκια!

Ὁ Θεὸς τὰ ἔδωσε τὰ παιδιά, δὲν τὰ ἔδωσες σύ, βρὲ παλιάνθρωπε. Εἶνε ἕνα μεγαλούργημα τὰ παιδιά, εἶνε ἕνα θεῖο πρᾶγμα, οὐράνιον. Καὶ ἀξίωσε ὁ Θεός, αὐτὸν τὸν πάμπτωχο πατέρα, νὰ δῇ τὸ τελευταῖο παιδί του στρατηγό. Λαχεῖο εἶνε τὰ παιδιά· τὸ τελευταῖο παιδὶ ἦταν μπουναμᾶς. Εἶνε ἀποδεδειγμένο καὶ ἱστορικῶς καὶ ψυχολογικῶς καὶ βιολογικῶς, ὅτι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον τὰ πρῶτα παιδιὰ εἶνε μπουνταλᾶδες. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶνε στὰ τελευταῖα παιδιά. Αὐτὸ ἔχει μεγάλη ἑρμηνεία, ποὺ δὲ᾿ μπορῶ αὐτὴ τὴν ὥρα νὰ σᾶς τὴν πῶ. Βγῆκε στὸ Παρίσι ἕνα βιβλίο μὲ πεντακόσες σελίδες, ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι οἱ μεγαλύτεροι ἄνθρωποι (ἐφευρέται, καθηγηταί, καρδινάλιοι, πάπαι, πατριάρχαι, διαπρεπεῖς θεολόγοι, καλλιτέχναι…) εἶνε τὰ τελευταῖα παιδιὰ πολυτέκνων οἰκογενειῶν. Εὐλογεῖ ὁ Θεὸς τὰ τελευταῖα παιδιά.

Βλέπετε; Περίμενε αὐτὸς ὁ πτωχὸς πατέρας τὸ τελευταῖο του παιδὶ νὰ γίνῃ στρατηγός; Βλέπετε ὁ Θεὸς πῶς εὐλογεῖ; Θὰ σᾶς πῶ καὶ τὸ ὄνομά του· στρατηγὸς Παπανικολάου· σπουδαῖος, μορφωμένος.

Δὲν εἶνε ψέμα, ὁ Χριστὸς εἶνε πιστὸς στὶς ὑποσχέσεις του.

Σκέπτονται νὰ ἐπενδύσουν στὶς τράπεζες καὶ στὰ ταμιευτήρια τὰ λεφτά τους. Καλά, νὰ τὸ κάνῃς καὶ αὐτό, δὲν σᾶς κατηγορῶ· ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶνε ὁ Χριστός. Ὁ Χριστὸς εἶνε τράπεζα. Δὲν ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὸ Χριστό.

- Παραμύθια, σοῦ λέει, εἶν᾿ αὐτά· ἕνα–δύο παιδιὰ θὰ κάνω, γιατὶ δὲν μπορῶ περισσότερα νὰ συντηρήσω…

Ἄθλιε καὶ πανάθλιε, κάνε καὶ μὴ σκοτώνεις τὰ παιδιά, καὶ ἄφησέ τα στὴ βοήθεια καὶ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Στὴν πατρίδα μου τὴν πάμπτωχη ἦταν μιὰ χήρα γυναίκα. Πέθανε ὁ ἄντρας της καὶ ἄφησε 7–8 παιδιά, καὶ ἦταν πάμπτωχος. Ἔκανε τὸ σταυρό της καὶ τὰ μεγάλωσε μὲ κάτι πεταλίδες καὶ μὲ πολλὲς στερήσεις.

- Θεέ μου, ἔλεγε, ἐσὺ ποὺ μοῦ τὰ ἔδωσες, ἐσὺ ποὺ ἐπέτρεψες νὰ φύγῃ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο ὁ ἄντρας μου, σὺ ἀνάλαβέ τα. Τὰ ἐμπιστεύομαι, εἶπε, στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ…

Τὰ παιδιά αὐτὰ μεγάλωσαν, σπούδασαν καὶ τακτοποιήθηκαν ὅλα καλά. Πῶς τὰ σπούδασε, πῶς τὰ μόρφωσε; Μυστήριο πρᾶγμα. Ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ ἔγινε καθηγητὴς καὶ ὁ ἄλλος στρατηγός.

«Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,11· καὶ ἐκκλ. ὕμνος).

Μὴ φοβηθῆτε, μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἔχετε ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Δὲν ὑπάρχει ὅμως ἡ πίστι· «οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις».

Ἡ πίστι στὸ Θεὸ εἶνε θεῖο πρᾶγμα, οὐράνιο πρᾶγμα, ἔρχεται ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ὅ,τι καὶ νὰ σᾶς ποῦμε ἐδῶ, δὲν πιστεύετε. Πρέπει νὰ προσευχηθοῦμε καὶ νὰ ποῦμε· Δός μας, Χριστέ μας, πίστι· τὴν πίστι ποὺ εἶχαν οἱ πρόγονοί μας, οἱ μεγάλοι αὐτοὶ ἄνθρωποι τῆς πίστεως.

Πηγή: (Aπόσπασμα από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής, στην (Β΄ Θεσ. 3,3), στον κύκλο ανδρών του Μητροπολίτου Φλώρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου), Έκτακτο Παράρτημα, Ι.Ν. Παντανάσσης