Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης με γραπτή απάντησή του (Αρ. πρ. 163689/Φ1/160358εισ./15-10-2015), σε σχετική επερώτηση στη Βουλή που είχε υποβάλει ο βουλευτής των ΑΝΕΛ κ. Νίκος Νικολόπουλος (Αρ. πρ. 45/8-10-2015), αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: "Για ιστορικούς λόγους το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά έναν αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι. Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών ώστε να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας".

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Χαλκοκονδύλη 37,  10432 Αθήνα
Τηλ.: 2105224180
Φαξ:   2105224420
Email: petheol@gmail.com
Ιστοχώρος: www.petheol.gr   

Αθήνα, 20 Οκτωβρίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

H Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) για τις δηλώσεις

του Υπουργού Παιδείας στη Βουλή,

σχετικά με το μάθημα των Θρησκευτικών

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων κ. Νίκος Φίλης με γραπτή απάντησή του (Αρ. πρ. 163689/Φ1/160358εισ./15-10-2015), σε σχετική επερώτηση στη Βουλή που είχε υποβάλει ο βουλευτής των ΑΝΕΛ κ. Νίκος Νικολόπουλος (Αρ. πρ. 45/8-10-2015), αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: "Για ιστορικούς λόγους το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά έναν αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι. Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των Θρησκευτικών ώστε να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας".

Με αφορμή την παραπάνω απάντηση του κ. Υπουργού, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων οφείλει να δηλώσει τα εξής:

1. Ο Υπουργός Παιδείας και στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, κατά την επίσκεψη του στην Αρχιεπισκοπή (29/9/2015) και στην αντιπροσωπεία του ΔΣ της ΠΕΘ που τον επισκέφθηκε στο γραφείο του στο Υπουργείο Παιδείας (9/10/2015), δεσμεύτηκε, υπογραμμίζοντας με έμφαση, ότι δεν θα προβεί σε μονομερείς νομοθετικές ρυθμίσεις, όσον αφορά  στα θέματα που απασχολούν τον κλάδο των Θεολόγων και το μάθημα των Θρησκευτικών και ότι θα προηγηθεί γόνιμος διάλογος με την Εκκλησία και την Πανελλήνια Ένωση των Θεολόγων. Η παραπάνω όμως γραπτή δήλωση του κ. Υπουργού στην απάντησή του στον ερωτώντα βουλευτή κ. Νίκο Νικολόπουλο, τείνει να προκαταλάβει το αποτέλεσμα του υπεσχημένου διαλόγου και στην ουσία να τον καταστήσει ως ένα προσχηματικό τέχνασμα για την επιβολή τετελεσμένων και προαποφασισμένων.

Φρονούμε ότι η παραπάνω δήλωση του Υπουργού δεν απηχεί πλήρως τις θέσεις του για το μάθημα των Θρησκευτικών και τον κλάδο των Θεολόγων καθηγητών και αναμένουμε την πρόσκληση του Υπουργείου Παιδείας για τη συμμετοχή μας ως ΠΕΘ, σε επίσημο διάλογο με όλους τους θεσμικούς φορείς, για να συζητηθούν τα θέματα του κλάδου μας.

2. Θεωρούμε ότι είναι προσβλητικό και υποτιμητικό για την Ορθόδοξη Εκκλησία και τον κλάδο των Θεολόγων αλλά και μέγα επιστημονικό και παιδαγωγικό ολίσθημα να κακοχαρακτηρίζεται από τον Υπουργό Παιδείας της Ελλάδας και των Ελλήνων, το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών, ως ομολογιακό και αναχρονιστικό. Κατά τον ίδιο τρόπο θεωρούμε ότι θα ήταν επίσης μέγα ολίσθημα, αν ο κ. Υπουργός κακοχαρακτήριζε με τους ίδιους όρους είτε το θρησκευτικό μάθημα του Κορανίου, που απευθύνεται στους Μουσουλμάνους μαθητές της Θράκης είτε το ιουδαϊκό μάθημα, που απευθύνεται στους Εβραίους μαθητές της Εβραϊκής Κοινότητας.

3. Δοθείσης της ευκαιρίας, η ΠΕΘ τονίζει προς κάθε κατεύθυνση ότι θρησκειολογία σημαίνει στην ουσία κατάργηση της ορθόδοξης χριστιανικής αγωγής για τους έλληνες μαθητές. Στο πλαίσιο αυτό επισημαίνεται υπεύθυνα, θεολογικά και επιστημονικά ότι στόχος ενός τέτοιου πολυθρησκειακού μαθήματος είναι η μετατροπή των ελλήνων μαθητών, από ορθόδοξοι που είναι μέχρι σήμερα, σε άθεους ή ουδέτερους άθρησκους, γεγονός που δεν προσιδιάζει με το έργο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας και, φυσικά, θα βρει και την Ένωσή μας και πιστεύουμε και όλους σχεδόν τους έλληνες γονείς των μαθητών εκ διαμέτρου αντίθετους.

Από το Γραφείο Τύπου της ΠΕΘ

Πηγή: Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Ἀναρωτῶνται πολλοί, τί θά συνέβαινε, ἄν στήν Βουλή, γέμιζαν μόνο τά ἕδρανα βουλευτῶν ὡς πρός τά ὁποῖα ἐξεφράσθη πράγματι τό ἐκλογικό σῶμα, καί  ἔμεναν κενά τά ἕδρανα που ἀντιστοιχοῦν στίς λευκές ψήφους, στήν ἀποχή, στίς ψήφους πρός τά κόμματα πούἔλαβαν κάτω ἀπό 3% καί στά λοιπά ἀχρησιμοποίητα ὑπόλοιπα ψήφων.   

Τό θέμα δέν εἶναι μόνο ὑποθετικό. Συμβάλλει ἡ μελέτη του στήν κρίση περί τοῦ πρακτέου νομικῶς,  ἐν ὄψει τῶν εἰδικώτερων στρεβλώσεων πού παρατηροῦνται στήν λειτουργία τοῦ κοινοβουλευτικοῦ δημοκρατικοῦ πολιτεύματος, καί πού ὅταν ξεπερνοῦν ἕνα ὁρισμένο σημεῖο χρειάζεται νομική διόρθωση τῆς ὅλης στρεβλώσεως, οὕτως  ὥστε νά μήν προκύψουν μόνιμες δεσμεύσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων καί καταστάσεις ἀνεπανόρθωτης βλάβης στό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον.  Λοιπόν, ἔχουμε καί λέμε:

Α)  Μόνο ἡ ἀποχή ἀνήλθε στό 100-56,7= 43,3%.

Β)  Ἄν προσθέσουμε σε αὐτήν τήν ἀποχή,  τά λευκά ψηφοδέλτια (τό ἤμισυ τῶν λευκῶν καί ἄκυρων  [ που συναθροίζονται, ὅλως παραπλανητικῶς, στά ἐπίσημα ἀποτελέσματα - βλ.  http://ekloges.ypes.gr/current/v/public/#{%22cls%22:%22main%22,%22params%22:{}}%20%20],  ήτοι 2,42%:2= 1,21%,

ἔχουμε ἄθροισμα ἀποχῆς καί λευκῶν ψήφων 44,51%.

Γ)  Σε αὐτούς τούς ἐκλογεῖς πού δέν ἐκπροσωποῦνται, ὅμως, πρέπει νά προσθέσουμε ὡς μή ἐκπροσωπουμένως πράγματι, και τούς ἐκλογεῖς πού ψήφισαν κόμματα πού δέν ὑπερέβησαν τό 3% τῶν ψήφων ἐπί τοῦ συνόλου τῶν ψηφισάντων (ήτοι ἐπί τοῦ 56,7% τοῦ ὅλου ἐκλογικοῦ σώματος) καί πού ἀνέρχονται σύμφωνα μέ τά ἐπίσημα ἀποτελέσματα, σέ  6,94%   (ἐπί τοῦ 56,7% τοῦ έκλογικοῦ σώματος πού ἐψήφισε). Αὐτό τό 6,94% ἀναγόμενο στό 100% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ἀντιστοιχεῖ σέ  3,93 % αὐτοῦ.

Συνεπῶς, ἀφίνοντας κατά μέρος τά λοιπά ἀχρησιμοποίητα  ὑπόλοιπα ψήφων, κατά ρεαλιστική ἐκτίμηση, 44,51% +3,93%= 48,47 % τῶν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΕΩΝ ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝΤΑΙ  ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΒΟΥΛΗ. 

Συνεπῶς, ἀπό τίς 300 ἕδρες, θά ἔπρεπε -  ἄν εἴχαμε πραγματικό ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ -  νά ὑπάρχουν στά ἕδρανα τῆς Βουλῆς μόνο 300Χ51,53%=155 βουλευτές τό πολύ!  Καί θά ἔπρεπε νά βλέπουμε ἄδεια τά ἔδρανα 145 βουλευτῶν!

Ἡ πράγματική δύναμη τῶν κομμάτων θά διαμορφωνόταν στά 155:250  αὐτῆς πού φέρεται ὅτι ἔχουν σήμερα (250, διότι  στό στάδιο αὐτό τοῦ συλλογισμοῦ μας ἐξαιροῦμε τούς  50 βουλευτές-" μπόνους"  τοῦ πρώτου κόματος).  Ὀπότε, ἡ δύναμη τῶν κομμάτων θα διαμορφωνόταν ὡς ἑξῆς: 

ΣΥΡΙΖΑ ἀντί  (145-50=)95, μόνο (95Χ155:250)= 59 βουλευτές

ΝΔ  ἀντί 75, μόνο  (75Χ155:250=) 47 βουλευτές ,

Χρυσῆ Αὐγή ἀντί 18,  μόνο (18Χ155:250=) 11 βουλευτές,

ΠΑΣΟΚ  ἀντί 17 , μόνο  (17Χ155:250=) 11 βουλευτές,

ΚΚΕ ἀντί 15,  μόνο (15Χ 155:250=) 9 βουλευτές,

 ΠΟΤΑΜΙ  ἀντί 11,  μόνο (11Χ155:250=) 7 βουλευτές,

ΑΝΕΛ ἀντί 10, μόνο (10Χ155:250=) 6 βουλευτές ,

καί   Ἕν. Κεντρώων ἀντί 9,  μόνο (9Χ 155:250=) 5 βουλευτές.

ΣΥΝΟΛΟ, 155 βουλευτές.

 Ὁ ἀριθμός τους θά ἄλλαζε γιά κάθε κόμμα, ἀλλά ὄχι συνολικά, ἄν ἀπό τούς 155 ἔπαιρνε μπόνους τό σχετικῶς πρῶτο κόμμα (ὁ ΣΥΡΙΖΑ) γιά νά σχηματίσει Κυβέρνηση...59+50 =109 βουλευτῶν.  Ὁπότε, οἱ 50 αὐτοί βουλευτές θά ἀφαιροῦνταν ἀπό τά λοιπά κόμματα. Τοῦτο δέ, θά γινόταν καθ'ὑπόθεσιν περίπου ἀναλογικῶς, ἤτοι μέ ἀφαίρεση τόσων ἑδρῶν τους, ὅσων δίδει ὁ λόγος 50:155=0,322).

Συνεπῶς, Χρ. Αυγή και ΚΚΕ θά εἶχαν μαζί εἴτε (11+9=) 20 βουλευτές, εἴτε, ἄν τούς ἔπαιρνε ὁ ΣΥΡΙΖΑ μερικούς γιά τό μπόνους του,  14 βουλευτές , ἐπί τῶν συνολικά...155!

 Ὁπότε,  γιά να ψηφισθῆ νόμος μέ 151 ΑΛΗΘΙΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΨΗΦΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΙ Η ΕΚΧΩΡΕΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΩΜΑΤΑ, ἤ μέ ἄλλες εἰδικές πλειοψηφίες γιά ἄλλους λόγους,  δέν θά ἔφτανε οὔτε ἡ σύμπλευση ΟΛΩΝ τῶν βουλευτῶν τῶν μνημονιακῶν κομμάτων...

Αὐτά βέβαια, ἄν εἴχαμε ὄχι μόνο δημοκρατικές ἐκλογές ἀλλά καί δημοκρατική ἀπεικόνιση τοῦ πραγματικοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν μέσα  στήν Βουλή.

Κι ἄν ἐμεῖς πρός στιγμή ξεχάσουμε ὅτι δέν ἐπιτρεπόταν κατά τό Σύνταγμα  νά ἔχουμε τόσο πρόωρες  ἐκλογές λόγῳ παραιτήσεως πρωθυπουργοῦ καί 'Υπουργῶν πού ἔχαιραν τυπικῶς τῆς ἐμπιστοσύνης  τῆς Βουλῆς - καί πού ἐάν ἔθεταν θέμα ἐμπιστοσύνης εἶναι ἀπολύτως βέβαιον ὅτι καί  πάλι θά ἔχαιραν, οὐσιαστικῶς καί τυπικῶς, τῆς ἐμπιστοσύνης της Βουλῆς – μᾶς τό θυμίζουν, προβάλλοντας λυσσαλέα ἀντίσταση στήν αὐθαιρεσία τῶν ἑρμηνειῶν τοῦ Συντάγματος,  τά πραγματικά ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν.

Αὐτά, δέν ἔδωσαν πραγματική Κυβερνητική πλειοψηφία , ἀλλά εἰκονική (σέ πραγματικές ψήφους,  22,5%-24,5% τῶν ψήφων ἐπί τοῦ ὅλου ἐκλογικοῦ σὠματος) , οὔτε νόμιμη Βουλή 300 βουλευτῶν, ἀλλά νομικῶς πραγματική  Βουλή 155 βουλευτικῶν ἑδρῶν,  τήν ὁποία μέ ἑρμηνευτικές ἀλχημεῖες τοῦ Συντάγματος καί τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου, στελεχώνουν 300 ἄτομα ὡς (μᾶλλον: ὡσάν) ἐκλεγέντες βουλευτές.

Συνεπῶς,  ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἐξάγεται τό συμπέρασμα, ὅτι νόμοι πλειοψηφίας 151 βουλευτῶν δέν μποροῦν νά ψηφισθοῦν ἀπό τήν παροῦσα Βουλή, παρά μόνο ἐφ' ὅσον  συναινοῦν καί οἱ  16 ἀπό τούς 20 συνολικά, ἤ οἱ 10 ἀπό τούς 14 συνολικά, βουλευτές  τῶν κομμάτων Χρ. Αὐγῆς καί ΚΚΕ. Ἀντίστοιχα καί προκειμένου γιά ἄλλες εἰδικές πλειοψηφίες γιά ἄλλους λόγους.

Καί τοῦτο, διότι πρέπει νά γίνεται ἀναγωγή τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ψηφισάντων θετικῶς τέτοιους νόμους βουλευτῶν,  στήν συνταγματικά πραγματική ἀντιπροσωπευτική δύναμη τῆς βουλευτικῆς ψήφου τους,  δηλαδή μέ πολλαπλασιασμό τοῦ ἀριθμοῦ τους ἐπί  155:300. Π.χ.,  μία πλειοψηφία 165 ψηφισάντων εἶναι πράγματι,νομικῶς, κατά συνταγματική ἀκριβολογία, 165Χ155:300=85 ψῆφοι μόνον.

Κυβερνᾶται μία χώρα καί μέ σχετικές πλειοψηφίες  στήν Βουλή, πραγματικές ἤ κατά ὀρθή νομική ἀναγωγή.  Δέν χάλασε ὁ κόσμος...Μνημόνια δέν μποροῦν νά ψηφίζονται νόμιμα καί πολλοί ἀπό τούς ἐφαρμοστικούς τους νόμους, ἀφοῦ περιλαμβάνουν ἄμεσα ἤ ἔμμεσα ἐκχωρήσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων.

Σέ μία τόσο μεγάλη στρέβλωση θεσμῶν καί διαδικασιῶν τῆς δημοκρατίας μας, ὅπως ἡ σημερινή, ἄν δέν θέλουμε νά χαθοῦμε τελείως, πολιτικῶς, στό χάος καί ἄλλων ὁμοίων στεβλώσεων, καί θέλουμε νά σεβασθοῦμε ἔστω καί λίγο, οὐσιαστικῶς,  τό Σύνταγμά μας, πρέπει νά γίνῃ σεβαστή  ἡ πραγματική ἀντιπροσωπευτικότητα τῶν βουλευτικῶν ψήφων. Τοῦτο ἔχει ὡς λογικό ἐπακόλουθο, ὅτι  πρέπει νά λαμβάνεται ὑπ' ὄψη ἀπό ὅλους ὅτι:

 Χρειάζεται σέ κάθε περίπτωση εὕρεση τῆς πραγματικῆς ἀντιιπροσωπευτικότητας τῶν βουλευτικῶν ψήφων, μέ πολλαπλασιασμό τοῦ ἀριθμοῦ τους ὑπέρ τῆς μιᾶς ἤ τῆς ἄλλης ἀπόψεως ἐπί τόν λογικῶς προκύψαντα ὡς ἄνω συντελεστή τοῦ 155:300. Οὕτως ὤστε νά μήν φαλκιδεύεται τελείως ἠ ἐθνική ἀντιπροσώπευση, προκειμένου γιά τυχόν περαιτέρω ἀπομείωση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας καί γενικά γιά ἀποφάσεις πού ἀπαιτοῦν κατά  τό γράμμα τοῦ Συντάγματος ἤ καί τοῦ Κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς εἰδικές πλειοψηφίες 9π.χ. στίς Κοινοβουλευτικές Ἐπιτροπές) ἤ 151 ἤ παραπάνω βουλευτές στήν Ὁλομέλεια – βουλευτές, ἐκλεγμένους ὅμως, ἐννοεῖ τό Σύνταγμα, ὅπως παλαιά, δηλαδή μέ τήρηση τῆς ὑποχρεωτικότητας τῆς ψήφου σέ ποσοστό 95% περίπου καί μέ ὁριακή ἀποχή, πού ὅμως ὅντως παλαιότερα σήμαινε ἐμπιστοσύνη στήν κρίση καί ἐπιλογή  τῶν ἄλλων ψηφοφόρων , πρᾶγμα πού δέν συμβαίνει καθόλου πλέον σήμερα.  

Παλαιότερα, ὑπῆρχε μία δημοκρατικῶς ἀνεκτή στρέβλωση τοῦ πολιτικοῦ πεδίου, λόγῳ χαμένης ψήφου, μικρῆς ἀποχῆς, λίγων λευκῶν, ὅλα μαζί τῆς τάξεως τοῦ 5%-15% τό πολύ. Ὄχι τῆς τάξεως τοῦ 48,47 %!

Οἱ  ἐντός τοῦ στρεβλωμένου πολιτικοῦ πεδίου ζῶντες καί κινούμενοι πολιτικοί, ζαλιζόμενοι ἀπό τόν ἐπίσης στρεβλό χωροχρόνο πού διέπει τίς κινήσεις τῶν παικτῶν ἐν μέσῳ τέτοιας κρίσεως, φυσικά ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν πλήρως τήν στρέβλωση τῆς δημοκρατίας, ἤ καί, ἄν τήν ἀντιλαμβάνονται,  τούς φαίνεται ἐλάσσοντος σημασίας σέ σχέση μέ τά ἐπείγοντα ἐκκρεμῆ προβλήματα.Ἔχουν δέ τήν φυσική τάση νά  παραβλέπουν τήν στρέβλωση αὐτήν , κινούμενοι μέ τίς γνωστές τεκμαρτές ἀλήθειες, ὅτι ἀφοῦ ἐξελέγη ἡ Βουλή μέ 300 βουλευτές, ἔχουν πλήρη τήν ἀντιπροσωπευτική ἐξουσία τῆς Βουλῆς ὅλοι μαζί, καί πλήρη τήν ἀντιπροσωπευτική ἐξουσία τοῦ βουλευτοῦ ἕνας ἕκαστος βουλευτής.

 Ὡστόσο, ἡ νομική-συνταγματική ( καί ἡ μεσοπρόθεσμη οὐσιαστική πολιτική) πραγματικότητα τούς διαψεύδει τεκμμηριωμένα, διότι  μέ τούς ἀνωτέρω λογικούς συσχετισμούς δεδομένων, προκύπτει τόσον  τό ὅτι ὑπάρχει στρέβλωση τῆς δημοκρατίας πού ἀγγίζει τά ὅρια τῆς  ὑπάρξεώς της ἤ μή (τῆς δημοκρατίας), ὅσον καί  τό  πῶς πρέπει νά διορθωθῆ νομικῶς ἡ στρέβλωση, καί μάλιστα μέ ἀδιαμφισβήτητη νομική ἀκρίβεια: Πολλαπλασιάσθε ἐπί 155:300 γιά νά δεῖτε πόσοι εἶναι, στήν οὐσιαστική νομική πραγματικότητα, οἱ ψῆφοι τῆς πλειοψηφίας στήν Βουλή.   

Σέ μία χώρα, πού θέλει νά εἶναι ὑγιής πολιτικῶς, παράγουν πολιτική μέ κύριο γνώμονα τό κοινό συμφέρον,  ὅλα τά ἀποφασίζοντα ὄργανα τοῦ κράτους καί τοῦ ἰδιωτικοῦ καί κονωνικοῦ τομέως,  στόν τομέα τῆς εὐθύνης τους, καί ὄχι μόνο ἡ Κυβέρνηση. Ὅλα αὐτά τά ὑπεύθυνα πρόσωπα,  ὅταν χρειάζεται νά κρίνουν κάτι νομικῶς, ἤ νά ζυγίσουν πολιτικά ἤ οἰκονομικά ἤ ἰδεολογικά-πολιτισμικά  τίς ἀποφάσεις τους,  πρέπει νά πολλαπλασιάζουν ἐπί 155:300 γιά νά βλέπουν πόσοι εἶναι, στήν οὐσιαστική νομική πραγματικότητα, οἱ ψῆφοι τῆς πλειοψηφίας στήν σημερινή Βουλή.  Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα, ὁ νόμος θά εἶναι νόμος, ἀλλά, κατά ὀρθή νομική άναγωγή,  νόμος μιᾶς σχετικῆς πλειοψηφίας, καί ὄχι μιᾶς εἰδικῆς πλειοψηφίας ἤ τῶν 151 βουλευτῶν. Μέ συνέπεια,  οὐκ ὀλίγες ἀντισυνταγματικότητες στά καίρια θέματα.  Ζήτημα τῶν δικαστηρίων βέβαια.

Ἡ τρύπα τοῦ 48,47 % στήν στρεβλωμένη ἀντιπροσώπευση, ἀποτελεῖ κίνδυνο γιά τήν δημοκρατία καί περαιτέρω γιά τό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον, κίνδυνο ὁ ὁποῖος  εἶναι δυνατόν καί πρέπει νά ἀντιμετωπισθῆ μέ τήν ὀρθή νομική ἀναγωγή τῶν ψήφων τῆς πλειοψηφίας στήν Βουλή, ὥστε νά μήν προκύψουν μόνιμες δεσμεύσεις κυριαρχικῶν δικαιωμάτων καί καταστάσεις ἀνεπανόρθωτης βλάβης στό ἐθνικό καί κοινωνικό συμφέρον.  

Πηγή: Ακτίνες

Ἡ οἰκογένεια, τό θεμελιῶδες αὐτό κύτταρο κάθε συγκροτημένης κοινωνίας, μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ σάν π η γ ή, ἡ ὁποία, ἀπό τήν πρώτη μέρα τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου, τόν ποτίζει μέ τό νερό πού ἀδιάκοπα καί ἀβίαστα ἀναβλύζει ἀπό αὐτήν. Ἄν τό νερό αὐτό εἶναι γάργαρο καί ἰαματικό, τοῦ μεταγγίζει ὅλους ἐκείνους τούς ποιοτικούς κώδικες συμπεριφορᾶς πού συγκεκριμενοποιοῦν ἕνα ἐπίπεδο Π α ι δ ε ί α ς. Τό ἀντίθετο θά συμβεῖ, ἄν τό νερό εἶναι μολυσμένο καί ἐπικίνδυνο. Διότι λέγοντας «Παιδεία» δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν ἐκπαίδευση, τήν ὕπαρξη γνώσεων ἤ καί μιᾶς εὐρύτερης μόρφωσης. Ἐννοοῦμε, στήν οὐσία της, τό σύνολο τῶν παραμέτρων πού ὁριοθετοῦν τό πλαίσιο ὅλων τῶν ἰδανικῶν, τῶν ἀρχῶν  καί τῶν ἀ ξ ι ῶ ν, πού διέπουν τήν καθημερινή ζωή, ἀλλά καί καθορίζουν τά ὄνειρα καί τίς ἐπιδιώξεις ἑνός ἀνθρώπου, μιᾶς κοινωνίας κι ἑνός ἔθνους.

Μέσα στήν οἰκογένεια, ἀπό ἐρεθίσματα, παραστάσεις καί ἐμπειρίες τῆς καθημερινῆς ζωῆς, τό παιδί θά ἐνστερνιστεῖ αὐτές τίς ἀξίες, θά διδαχθεῖ καί θά ἀπολαύσει τήν ὀμορφιά τῆς ἀγάπης καί τῆς προσφορᾶς. Συγχρόνως, παρακολουθώντας πάντα τό ζωντανό παράδειγμα τῶν γονιῶν, θά πρέπει  καί νά συνειδητοποιήσει ὅλες τίς βασικές ἔννοιες οὐσιαστικῆς παιδείας. Ἔννοιες  ὅπως εἶναι, γιά παράδειγμα, ἡ ἐντιμότητα, ἡ εὐθύνη, τό καθῆκον, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀμοιβαιότητα, ἡ ὀφειλή, ὁ σεβασμός στά δικαιώματα τοῦ ἄλλου, ἡ χαρά τοῦ «μαζί», ἡ πειθαρχία, καί ἡ ἀξία τῆς προσπάθειας. Μέ τό σωστό ἐνδιαφέρον τῶν γονιῶν καί μέ τή λογική καί πάντα αἰτιολογημένη χρήση τοῦ ἐπαίνου καί τῆς παρατήρησης – «ὅπως τά ἀντιβιοτικά» – τό παιδί θά ἐνθαρρυνθεῖ νά ἀναλαμβάνει ἀπό νωρίς εὐθύνες καί ὑποχρεώσεις, χωρίς τή μονοσήμαντη προσήλωση στό «θέλω» καί «δέν θέλω». Ἔτσι θά ἐνσωματώσει στήν καθημερινή του ζωή καί τίς ἔννοιες τοῦ «πρέπει», τοῦ «εἶναι δική μου ὑποχρέωση», τοῦ

«εὐχαριστῶ».  Εἶναι ἐξαιρετικά σημαντικό, μέσα στήν οἰκογένεια, τό παιδί νά πάρει τά πρῶτα νάματα τῆς θρησκευτικῆς πίστης καί νά συνειδητοποιήσει τήν ἔννοια καί τή σημασία τῆς προσευχῆς. Γύρω ἀπό τό οἰκογενειακό τραπέζι, θά ἔχει τήν καθημερινή εὐκαιρία νά κατανοήσει τή σημασία τοῦ «Δός ἡμῖν σήμερον τό ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον». Ἔτσι θά μάθει νά εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά ὅσα μᾶς χαρίζει, ἀλλά θά ξέρει καί πῶς θά προσευχηθεῖ γιά νά Τοῦ ζητήσει τή βοήθειά Του στίς δύσκολες ὧρες. Μέσα στήν οἰκογένεια, ἐπίσης, θά βιώσει τά πολύτιμα στοιχεῖα τῆς θρησκευτικῆς καί πολιτιστικῆς μας παράδοσης.

Οἱ παιδοψυχολόγοι ὑποστηρίζουν πώς τά πρῶτα πέντε ἕως ἑπτά χρόνια τῆς ζωῆς εἶναι καθοριστικά γιά τή διαμόρφωση τῆς πρωσοπικότητας τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν, λοιπόν, ἡ οἰκογένεια ἀποτύχει νά βάλει τίς βάσεις αὐτῶν τῶν ἐννοιῶν στήν τρυφερή ψυχή τοῦ παιδιοῦ, ἡ ἔλλειψη δύσκολα ἀναπληρώνεται ἀργότερα ἀπό τήν ἐκπαίδευση στό σχολεῖο.

Γιά νά γίνει, ὅμως, ἐφικτός ὁ ρόλος αὐτός τῆς οἰκογένειας εἶναι ἀνάγκη νά γνωρίζουμε ὅτι :

Α) τό σημαντικότερο δῶρο τῶν γονιῶν στά παιδιά τους εἶναι τό νά ὑπάρχει συντροφικότητα καί ὁμοφροσύνη μεταξύ τους

Β) τό μεγαλύτερο δῶρο πού μπορεῖ νά κάνει ἕνας πατέρας στά παιδιά του, εἶναι τό νά ἀγαπᾶ, νά τιμᾶ καί νά σέβεται τή μητέρα τους, καί

Γ) τό 80% τῆς εἰκόνας πού σχηματίζουν τά παιδιά γιά τόν πατέρα τους, στά πρῶτα τουλάχιστον χρόνια τῆς ζωῆς τους, προέρχεται ἀπό αὐτά πού λέει ἡ μητέρα γι’ αὐτόν. Ἀπό αὐτήν τήν εἰκόνα χτίζεται, ἀντίστοιχα, ἡ ἐκτίμηση καί ὁ σεβασμός πού θά ἔχουν τά παιδιά γιά τόν πατέρα τους.

* * *

Ἡ σύγχρονη, ὅμως, ἑλληνική οἰκογένεια φαίνεται νά περνάει σοβαρή κρίση ἀπό τό γεγονός ὅτι, ὅλο καί συχνότερα παραμένει «μισή» ἀπό διαζύγια, συμβιώσεις ἐκτός γάμου καί μονογονεϊκές οἰκογένειες, ἀπό τό ὅτι ἡ μητέρα εἶναι σχεδόν πάντα ἐργαζόμενη, τά παιδιά εἶναι λίγα καί μοναχικά, καί οἱ γονεῖς εἶναι ἀγχωμένοι προσπαθώντας νά ἱκανοποιήσουν ἐ π ι θ υ μ ί ε ς – τῶν παιδιῶν καί δικές τους – πού, μέ πολύ λ α ν θ α σ μ έ ν α  κ ρ ι τ ή ρ ι α, θεωροῦν ὡς ἀ ν ά γ κ ε ς .

Μέ προσανατολισμό κυρίως στά ὑλικά ἀγαθά, καί μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τό μυαλό καί τό σῶμα τοῦ παιδιοῦ τους – μέ φροντιστήρια, ξένες γλῶσσες, μπαλέτο, γυμναστήριο κ.ἄ. – οἱ σύγχρονοι γονεῖς, συχνά παραβλέπουν καί προσπερνοῦν τίς οὐσιαστικές ψυχικές ἀνάγκες τοῦ παιδιοῦ. Ἀνάγκες πού συνοψίζονται στό νά ὑπάρχει ποιοτικός χρόνος ἐπικοινωνίας μέ τούς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι θά δίνουν τό ζωντανό παράδειγμα τῆς συνέπειας μεταξύ λόγων καί πράξεων, μέσα σέ μιά ἤρεμη καί ζεστή οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι, τά παιδιά νά ἀναπληρώνουν αὐτήν τήν ἀνάγκη γιά μιά οὐσιαστική ἐπικοινωνία καί γιά ἐμπέδωση τῶν ἀπαραίτητων στή ζωή τους κ α ν ό ν ω ν συμπεριφορᾶς, παρακολουθώντας ἐκμαυλιστικά προγράμματα στήν τηλεόραση ἤ ὑφιστάμενα ἐξάρτηση ἀπό ἀνεξέλεγκτες ἐπικοινωνίες μέσα ἀπό τό διαδίκτυο. Αὐτήν τήν π α ι δ ε ί α εἰσπράτουν καί εἶναι φυσικό καί ἀναπόφευκτο, στή συνέχεια, νά ἀ ν τ ι γ ρ ά φ ο υ ν  τά σαθρά πρότυπα πού τούς προσφέρονται καί τούς ἀντίστοιχους βίαιους, χυδαίους ἤ ἀνήθικους κώδικες ζωῆς, μέ τούς ὁποίους ἐξοικειώνονται πλήρως καί φτάνουν νά τούς θεωροῦν πολύ φυσικούς καί ἀποδεκτούς.

* * *

Ὁλοκληρώνοντας αὐτές τίς σκέψεις, εἶναι νομίζω σκόπιμο νά ἀπαντήσω σέ μιά ἐρώτηση πού ἀκούω συχνά στίς Σχολές Γονέων καί εἶναι σχετική μέ τό «Ποιός εἶναι ὁ ρόλος τῆς κληρονομικότητας στή διαμόρφωση τοῦ χαρακτήρα ἑνός  ἀνθρώπου». Ἡ ἀπάντηση πού δίνει ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη τῆς Γενετικῆς εἶναι ὅτι : Σχετικά μέ τίς ἰδιότητες τοῦ χαρακτήρα, ἡ κληρονομικότητα δίνει μόνο τήν π ρ ο δ ι ά θ ε σ η. Ἑπομένως, ἐξαρτᾶται ἀπό τό περιβάλλον, στό ὁποῖο θά ἀναπτυχθεῖ τό παιδί, ἄν αὐτή ἡ προδιάθεση θά ἐκδηλωθεῖ καί σέ ποιό βαθμό ἤ ἐάν θά μείνει λανθάνουσα καί σέ καταστολή. Ἀφοῦ λοιπόν τό πρῶτο στενό περιβάλλον εἶναι ἡ οἰκογένεια, αὐτή παίζει τεράστιο ρόλο στό ἄν καί κατά πόσο μιά καλή προδιάθεση θά ἐκδηλωθεῖ καί θά καλλιεργηθεῖ ἤ ἐάν μιά κακή προδιάθεση θά περιοριστεῖ καί θά ἐλεγχθεῖ.
      
Εἶναι βέβαιο ὅτι εἶναι δύσκολος, στίς μέρες μας ὁ ρόλος τοῦ γονιοῦ. Σκοπός λοιπόν αὐτοῦ τοῦ ἄρθρου ἦταν νά σκεφτοῦμε μερικούς παράγοντες πού, ἴσως, βοηθήσουν ἐμᾶς τούς γονεῖς στό νά κάνουμε τήν οἰκογένειά μας μιά πηγή παιδείας γι’ αὐτά, μέ καθαρό καί ἀξιοφόρο νερό. Κι ἄς μήν ξεχνᾶμε ποτέ ὅτι, ἀπό τή στιγμή πού κάποιος γίνεται γονιός, ζεῖ, πρέπει νά ζεῖ μέ μιά συνεχῆ μυστική προσευχή μέσα του γιά τά παιδιά του, παρακαλώντας τόν Δημιουργό πού μᾶς τά ἐμπιστεύθηκε γιά νά τα ἀναθρέψουμε, νά τά προστατεύει καί νά τά φωτίζει.

Πηγή: (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’ , Δ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΟΚΤ.-ΔΕΚ. 2010), Ενωμένη Ρωμηοσύνη

 

Tην ενοποίηση του ΑΦΜ, του ΑΜΚΑ και του αριθμού αστυνομικής ταυτότητας με στόχο την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, προωθεί ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Παναγιώτης Κουρουμπλής.

Όπως ανέφερε μιλώντας στον Παραπολιτικά Fm, ο στόχος αυτός είχε τεθεί από τον πρώην υπουργό Εσωτερικών Νίκο Βούτση και αφορά στον εκσυγχρονισμό του κράτους. «Πρέπει να συγκρουστούμε με το τέρας της γραφειοκρατίας» που απορροφά το 6% του ΑΕΠ, είπε ο κ. Κουρουμπλής.

Παράλληλα, προανήγγειλε τη συγκρότηση επιτροπής για τον Καλλικράτη, προκειμένου να συζητήσει το νέο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με στόχο την καλύτερη λειτουργία του θεσμού.

Ερωτηθείς, τέλος, για τις δηλώσεις της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας, Σίας Αναγνωστοπούλου σχετικά με το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών ο κ. Κουρουμπλής απέφυγε να τοποθετηθεί. Περιορίστηκε απλώς να πει πως η σχέση με την Εκκλησία πρέπει να μείνει σε ένα υγιές πεδίο αμοιβαίας κατανόησης.

ΚΟ: Η «πάταξη» της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος και η «πάταξη» της γραφειοκρατίας, σε συνδυασμό με την «ευκολία», εδώ και χρόνια είναι τα μόνιμα επιχειρήματα για την μετάβασή μας στην αχρήματη κοινωνία μέσα στην οποία ο καθένας μας θα είναι ένας αριθμός (αριθμοποίηση του προσώπου). Το επόμενο βήμα είναι το κάθε άτομο να «κουβαλά» αυτόν τον αριθμό στο σώμα του ("για να μην του κλέψουν την υπερ-κάρτα"). Την συνέχεια την ξέρετε. Τα πάντα προς τα εκεί βαδίζουν έστω και με αργά βήματα.

π.χ., διαβάζουμε από το 2008: «Μελλοντικά το Υπουργείο Εσωτερικών σχεδιάζει να καταργήσει όλους τους αριθμούς που έχει σήμερα ο κάθε πολίτης (ταυτότητα, διαβατήριο, ΑΦΜ, μητρώο κοινωνικής ασφάλισης) με ένα νούμερο το οποίο θα αναγράφεται στην «έξυπνη κάρτα» (‘Ελεύθερος Τύπος’, 1 Ιουνίου 2008). Διάβασε: "Εξυπνη Κάρτα", ο προθάλαμος του εμφυτεύσιμου τσιπ.

Στις 23 Ιουλίου 2009, ο τότε υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, είχε πει: «Όλοι πλέον οι Έλληνες πολίτες από το ξεκίνημα της ζωής τους θα συνοδεύονται από μια ηλεκτρονική κάρτα, που θα τους παρέχει όλες τις απαραίτητες υγειονομικές υπηρεσίες καθώς και τις ασφαλιστικές, όπως γίνεται στα υπόλοιπα πολιτισμένα κράτη της Ευρώπης».

«Η ελευθερία του ατόμου και οι επιλογές του θα ελέγχονται μέσα σε πολύ στενά περιθώρια, εξαιτίας του γεγονότος ότι κάθε άτομο θα είναι αριθμημένο από την γέννησή του και θα παρακολουθείται ως αριθμός, μέσω της εκπαιδευτικής του καριέρας, της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας του ή άλλης υπηρεσίας, των φορολογικών του εισφορών, των υγειονομικών και ιατρικών του ιστορικών και της τελικής του συνταξιοδότησης και του θανάτου του». -  Carroll Quigley, καθηγητής του Πανεπιστημίου Georgetown. Ο Quigley υπήρξε ο μέντορας του Μπιλ Κλίντον στο Πανεπιστήμιο Georgetown και το μόνο πρόσωπο στο οποίο αναφέρθηκε, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, στις 20 Ιανουαρίου 1993.

Διάβασε: Ηλεκτρονικό φακέλωμα. Ποιος φοβάται την "πρόοδο"; (Το παράδειγμα της Βρετανίας)

Διάβασε: Η "έξυπνη κάρτα" που κάνει εμάς (τους όχι και τόσο έξυπνους) μικροεξαρτήματα της Παγκόσμιας

ΥΓ. Κάποτε κάποιοι αριστεροί και κάποιοι χριστιανοί ήταν οι μόνοι που φώναζαν. Για χάριν τη ελευθερίας του ατόμου/προσώπου και της αντίστασης στο κράτος του Μεγάλου Αδελφού. Τώρα το θέμα έχει σχεδόν ξεχαστεί. Άλλωστε, υπάρχει το «δράμα των προσφύγων» το οποίο (με την συνδρομή της τιβί) μονοπωλεί το ενδιαφέρον και των μεν και των δε (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων). Σημεία των καιρών...

Πηγή: Κόκκινος Ουρανός

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας, Ἐπιτρέψατέ μου ἐν πρώτοις νά εὐχαριστήσω ὀφειλετικῶς τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο καί τά σεπτά μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 157ης περιόδου διότι ἀπέβλεψαν μέ εὐμένεια στό ταπεινό μου πρόσωπο καί ἀποφάσισαν νά μέ συμπεριλάβουν μεταξύ τῶν εἰσηγητῶν τῆς παρούσης τακτικῆς συνελεύσεως τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας μας, παρότι τό ἱερό Σῶμα ἐμπερικλείει στούς κόλπους του σεβασμίους Ἱεράρχες πού διαθέτουν εὐρεία κατάρτιση καί πολυχρόνια πείρα, ἄρα κατά πολύ καταλληλοτέρους ἀπό τήν ἐλαχιστότητά μου γιά νά εἰσηγοῦντο τό συγκεκριμένο θέμα ἐνώπιόν Σας. Γιά τόν λόγο αὐτό ἐπιθυμῶ νά Σᾶς παρακαλέσω μέ μακροθυμία καί ἐπιείκεια νά ἀκούσετε καί νά κρίνετε τό περιεχόμενο τῆς εἰσηγήσεώς μου.

Εἰσήγηση τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών στήν Ἱεραρχία  τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας,
Ἐπιτρέψατέ μου ἐν πρώτοις νά εὐχαριστήσω ὀφειλετικῶς τόν Μακαριώτατο Πρόεδρο καί τά σεπτά μέλη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς 157ης περιόδου διότι ἀπέβλεψαν μέ εὐμένεια στό ταπεινό μου πρόσωπο καί ἀποφάσισαν νά μέ συμπεριλάβουν μεταξύ τῶν εἰσηγητῶν τῆς παρούσης τακτικῆς συνελεύσεως τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας μας, παρότι τό ἱερό Σῶμα ἐμπερικλείει στούς κόλπους του σεβασμίους Ἱεράρχες πού διαθέτουν εὐρεία κατάρτιση καί πολυχρόνια πείρα, ἄρα κατά πολύ καταλληλοτέρους ἀπό τήν ἐλαχιστότητά μου γιά νά εἰσηγοῦντο τό συγκεκριμένο θέμα ἐνώπιόν Σας. Γιά τόν λόγο αὐτό ἐπιθυμῶ νά Σᾶς παρακαλέσω μέ μακροθυμία καί ἐπιείκεια νά ἀκούσετε καί νά κρίνετε τό περιεχόμενο τῆς εἰσηγήσεώς μου.
Ὁμολογῶ ὅτι πολύ μέ βασάνισε ἡ συγκεκριμένη διατύπωση τοῦ θέματος —Ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν ἑνότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ σήμερα.
Ἐκκλησία καί ἑνότητα εἶναι δυό ἔννοιες, δυό πραγματικότητες καλύτερα, ἀξεχώριστες, σχεδόν ταυτόσημες. Ὑπενθυμίζω τόν χαρακτηριστικό λόγο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου : «Τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα οὐ χωρισμοῦ, ἀλλά ἑνώσεώς ἐστι καί συμφωνίας ὄνομα» (Εἰς Α’ Κορ. ὁμιλ. 1,1, PG 61,13. Πρβλ. Εἰς Γαλάτας ὁμιλ. 3, PG 61,646 : «Τό γάρ τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα συμφωνίας ὄνομα καί ὁμονοίας ἐστίν»). Ἑπομένως ἡ ἑνότητα ἀποτελεῖ δομικό στοιχεῖο, στοιχεῖο ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καί κάθε ἄλλης Τοπικῆς Ἐκκλησίας.
«Ὁ ἑλληνικός λαός», πού ἀναφέρει ὁ τίτλος τῆς εἰσηγήσεως, δέν εἶναι ὁ λαός τῆς Ἐκκλησίας; Τά μέλη της καί ἐν ταυτῷ τό ποίμνιό της;
«Ἡ ἑνότητα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ» δέν εἶναι ἡ ἑνότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, τό ὁποῖο συναπαρτίζει ὁ λαός μέ τόν ἱερό κλῆρο;
Ἀλλά καί ἡ φράση «ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» πῶς θά ἔδει νά νοηθεῖ; Ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας ὡς καθολικοῦ σώματος ἤ ἡ συμβολή τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;
Τέλος, ὁ χρονικός προσδιορισμός «σήμερα». Γιατί σήμερα; Ἡ ἑνότητα ὡς ἰδανικό καί ὡς κατάσταση ὑπάρξεως διαφοροποιεῖται ποιοτικά ἀπό ἐποχή σέ ἐποχή; Ἤ μήπως τό «σήμερα» τοῦ λαοῦ μας, τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀπαιτεῖ γιά συγκεκριμένους λόγους ἀπό τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία νά συμβάλει ἰδιαιτέρως καί νά ὑπηρετήσει κατά προτεραιότητα τήν ἑνότητα «τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ»;
Συμμερίζομαι τήν ἄποψη ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δέν περιλαμβάνει στούς κόλπους της ὁλόκληρο τόν ἑλληνικό λαό. Ὅτι δέν μποροῦμε ὡς Ἐκκλησία καί ὡς Ἱεραρχία νά ἀπευθυνόμαστε πρός τόν ἑλληνικό λαό θεωρώντας τον ἐν τῷ συνόλῳ του μέλη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καί κατ᾽ ἐπέκτασιν ποίμνιό μας. Κατά πρῶτο λόγο διότι τά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό πλευρᾶς δικαιοδοσίας δέν συμπίπτουν μέ τά ὅρια τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους. Κατά δεύτερο λόγο διότι ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός μᾶς ἀνήκει ὡς ἐκκλησιαστικό ποίμνιο δέν ἰσχύει. Καί ἄν ἀκόμη δεχτοῦμε ὅτι ἴσχυε κάποτε κάτι τέτοιο, σήμερα, στήν ἐποχή μας, ἔπαυσε πλέον νά ἰσχύει. Καί ἄν ἀκόμη ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων ἔχει λάβει τό χριστιανικό βάπτισμα, τοῦτο δέν ἀποδεικνύει ἐν τοῖς πράγμασι ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱ βαπτισμένοι συμπατριῶτες μας αἰσθάνονται, σκέπτονται καί λειτουργοῦν ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας.
Μέ ἀφετηρία αὐτή τήν παραδοχή θεώρησα ἀναγκαῖο νά προσεγγίσω τό θέμα σέ δύο ἐπίπεδα : Τό πρῶτο, ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σήμερα. Ὑπάρχει; Πῶς λειτουργεῖ; Ἀπειλεῖται ἤ τραυματίζεται καί ἀπό ποιές αἰτίες;
Τό δεύτερο· ἡ παρουσία, ὁ λόγος καί ἡ μαρτυρία ζωῆς τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας πῶς θά μποροῦσε νά συμβάλει στήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας σήμερα, ἔστω κι ἄν πολλοί νεοέλληνες, ὅπως εἴπαμε, δέν ἀποτελοῦν μέλη της ἤ, παρόλο πού εἶναι βαπτισμένοι, ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν πίστη καί τή ζωή της.

Α΄.

1. Ἡ ἑνότητα καί ὁμοφροσύνη τοῦ ἐπισκοπικοῦ σώματος.
Ἡ ἑνότητα μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζεται μέσω τῆς ἀγάπης, τῆς ἑνότητας καί τῆς σύμπνοιας τῶν ἐπισκόπων πού συγκροτοῦν τή σύνοδο τῆς τοπικῆς αὐτῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἐπίσκοποι ἀποτελοῦν τούς ἐγγυητές καί τούς φύλακες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας. Αὐτό ὅμως ἐπιτυγχάνεται ἄν οἱ ἴδιοι ἐμφοροῦνται ἀπό τό πνεῦμα ἑνότητας· ἄν ἔχουν τό αὐτό ἐν Χριστῷ φρόνημα —«τό ἕν φρονοῦντες» κατά τόν λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Φιλ. 2,2). Ἄν καλλιεργοῦν καί ἐκφράζουν στίς συνοδικές διασκέψεις καί συζητήσεις, στήν ἐκφορά γνώμης, στή διατύπωση κρίσεων, στήν κατάθεση ἄποψης τό πνεῦμα ἑνότητας, σύμπνοιας καί καταλλαγῆς πού ἐκπορεύονται ἀπό τό θησαυροφυλάκιο τῆς μιᾶς πίστεως καί ἐμπειρίας τῆς Ἐκκλησίας καί ἀποσκοποῦν ἐν τέλει στήν οἰκοδομή της.
Ἀσφαλῶς ἑνότητα δέν σημαίνει ἀφωνία καί σιωπή. Οὔτε σκόπιμη ἀποδοχή καί ὑστερόβουλη συμφωνία μέ τή γνώμη τοῦ Πρώτου ἤ ἄλλων ἀδελφῶν συνεπισκόπων. Ἑνότητα καί ὁμοφροσύνη σημαίνει ποιότητα ἤθους καί λόγου ἐκκλησιαστικοῦ, στοιχεῖα τά ὁποῖα θά ἔδει νά διακρίνουν τή συμπεριφορά καί τόν λόγο ἡμῶν τῶν Ἱεραρχῶν. Ἀντιθέτως, συγκρούσεις, ὀξεῖες ἀντιπαραθέσεις, βαρεῖς χαρακτηρισμοί πλήττουν τήν μεταξύ μας ἑνότητα καί κατ᾽ ἐπέκτασιν τήν ἑνότητα καί τήν εἰρήνη ὁλόκληρης τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μας.

2. Ἡ ἁρμονική συνύπαρξη καί οὐσιαστική συνεργασία ἐπισκοπάτου καί πρεσβυτερίου.
Ἡ οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ πνευματική προκοπή τῶν μελῶν της προϋποθέτει τήν ἑνότητα τῶν κατά τόπους ἐπισκόπων μέ τά Πρεσβυτέριά τους καί τήν ἀγαστή ἐν Χριστῷ συνεργασία τους. Ὅσο ὄμορφη εἶναι ἡ γνωστή εἰκόνα-παρομοίωση τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου γιά τήν ἑνότητα καί συνύπαρξη Ἐπισκόπου καί Πρεσβυτερίου (Ἐφεσ. 4, ΒΕΠΕΣ 2,265) τόσο, ὅπως τά πράγματα δείχνουν, δύσκολη εἶναι ἡ πραγμάτωσή της. Δυστυχῶς, γιά πολλούς καί διαφόρους λόγους —γνωστούς σέ ὅλους μας— ἡ διάκριση μεταξύ ἐπισκόπων καί πρεσβυτέρων στή διαδρομή τῶν αἰώνων ἔγινε χάσμα. Τό φαινόμενο «δεσποτισμός» ἔβλαψε τήν ἀναγκαία ἑνότητα καί ὅπου ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει συνεχίζει νά προκαλεῖ ζημιά.
Οἱ καιροί μας καί οἱ σύγχρονες ἰδέες ἐπιβάλλουν σ᾽ ἐμᾶς τούς ἐπισκόπους κυρίως νά ἀποκαταστήσουμε τήν ἑνότητα καί τήν ἁρμονική συνεργασία μας μέ τούς «συμπρεσβυτέρους» (Α΄ Πέτρ. 5,1) καί συλλειτουργούς μας. Μέ αὐτό τόν τρόπο θά προοδεύει καί θά καρποφορεῖ τό ποιμαντικό μας ἔργο, ἀλλά καί θά προλάβουμε ἀντίθετα φαινόμενα—φατριασμούς, ἀπείθειες καί θρασεῖες συμπεριφορές πρεσβυτέρων—, τά ὁποῖα ἄρχισαν ἤδη νά κάνουν τήν ἐμφάνισή τους καί ὁσημέραι θά πολλαπλασιάζονται.

3. Ἡ ἐνεργοποίηση τῶν λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας στήν καθόλου ἐκκλησιαστική ζωή.
Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας δέν στηρίζεται μόνο στήν ἑνότητα καί σύμπνοια τῶν ἐπισκόπων μεταξύ τους ἤ στήν ἑνότητα καί ἁρμονική συνεργασία τους μέ τά Πρεσβυτέριά τους. Ἑδράζεται καί διασφαλίζεται καί μέ τήν ἐνεργό συμμετοχή στήν ὅλη ἐκκλησιαστική ζωή καί τῶν λαϊκῶν μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Τούς προσφωνοῦμε στίς ὁμιλίες ἤ στίς ἐγκυκλίους μας «ἀδελφούς» καί «πνευματικά τέκνα» μας. Διερωτῶμαι πολλές φορές πρώτιστα γιά τόν ἑαυτό μου : Ἄραγε ἡ προσφώνησή μας αὐτή ἔχει οὐσιαστικό ἀντίκρισμα ἤ ἀποτελεῖ μιά τυπική ἔκφραση πού δέν ἀγγίζει κανένα; Οὔτε ἐμᾶς πού τήν ἐκφέρουμε οὔτε καί τούς χριστιανούς μας πρός τούς ὁποίους τήν ἀπευθύνουμε;
Καί ὅμως! Οἱ λαϊκοί εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Βαπτισμένοι στήν κολυμβήθρα τῆς Ἐκκλησίας, χρισμένοι μέ τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κληρονόμοι τῆς θείας Βασιλείας! Πολλοί ἀπό αὐτούς εἶναι προικισμένοι μέ ἕνα πλῆθος χαρισμάτων καί ἱκανοτήτων καί διαπρέπουν στόν ἐπιστημονικό ἤ ἐπαγγελματικό τους βίο. Ἑπομένως πολύτιμοι καί γιά τό ἔργο τῆς κοινῆς μητέρας ὅλων μας, τῆς Ἐκκλησίας, ἐάν ἐμεῖς οἱ ποιμένες θελήσουμε νά τούς ἀναζητήσουμε, νά τούς ἐμπιστευθοῦμε καί νά τούς ἐνεργοποιήσουμε γιά νά προσφέρουν στούς διαφόρους τομεῖς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας.
Ζωντανή Ἐκκλησία μέ ἑνοποιό παρουσία, δυναμική μαρτυρία καί«καλά ἔργα» κατά τήν Παύλεια ἔκφραση (Τίτ. 3,8,14), χωρίς τήν ἐνεργό συμμετοχή καί πολύτιμη σύμπραξη καί τῶν λαϊκῶν μελῶν της, δέν εἶναι δυνατόν σήμερα νά ὑπάρξουν. Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι κοινό μέλημα —ἀληθινό ἄθλημα— ὅλων μας, ἱερωμένων καί λαϊκῶν.

4. Ὁ ἐπανευαγγελισμός τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος.
Ἡ ἑνότητα τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας μας προϋποθέτει ἑνότητα περί τήν πίστη καί ὁμοήθεια περί τήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἄν ὅλοι μας, κληρικοί καί λαϊκοί, δέν ἐμφορούμαστε ἀπό τή μία πίστη τῆς Ἐκκλησίας· ἄν δέν συμμεριζόμαστε καί δέν ἀγωνιζόμαστε νά βιώσουμε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τό μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί νά ἐνσαρκώσουμε τό εὐαγγελικό ἦθος, τότε ἀδυνατοῦμε νά οἰκοδομήσουμε καί νά διαφυλάξουμε καί τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα. Μόνο ἡ ταπεινή μαθητεία ὅλων μας στίς καθάριες πηγές τῆς ἐκκλησιαστικῆς πίστεως καί τῆς γνήσιας χριστιανικῆς ζωῆς, ὅπως τήν βίωσαν καί τήν ἀκτινοβόλησαν οἱ Ἅγιοι καί θεωμένοι ἀδελφοί μας, ἐξασφαλίζουν καί διαφυλάσσουν καί τήν ἑνότητα τῆς ὅλης Ἐκκλησίας. Ἀντιθέτως, πεποιθήσεις καί συμπεριφορές τοῦ τύπου «ἐγώ πιστεύω», «ἐγώ δέχομαι», «ἐγώ ἀκολουθῶ», γιά νά περιορισθῶ μόνο σ᾽ αὐτές, ἀποτελοῦν αἰτίες πού διασποῦν τήν ἑνότητα, εἰσάγουν τό χωριστικό πνεῦμα καί δημιουργοῦν κάστες.
Ὡς ἐκ τούτου γιά τήν οἰκοδόμηση καί τή διασφάλιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας θά πρέπει νά ἀναληφθεῖ συστηματικός ἀγώνας ἐπανευαγγελισμοῦ καί τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ μας. Διδαχή, κήρυγμα, κατήχηση, ὁ λόγος ἐν γένει τῆς Ἐκκλησίας, προφορικός καί γραπτός, ἀνακαινισμένος καί σύγχρονος, θεολογικά ἔγκυρος καί ταυτόχρονα προσιτός στό ἐκκλησιαστικό πλήρωμα, θά πρέπει νά λειτουργήσουν μέ τέτοιο τρόπο πού νά ἐμπνέουν καί νά ἐμπεδώνουν τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα.

5. Ἡ ὑπέρβαση τῶν χωριστικῶν τάσεων.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀνέκαθεν διακρινόταν καί διακρίνεται καί σήμερα γιά τό φιλελεύθερο πνεῦμα καί τήν εὐκαμψία στίς ἐκκλησιαστικές δομές της. Πιστεύοντας στήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερία τῶν προσώπων-μελῶν της ποτέ δέν ἐπεδίωξε νά εἰσαγάγει στή ζωή τους σιδηρά πειθαρχία, ἀπόλυτη λειτουργική ὁμοιομορφία, μονοτροπία στήν ἐν Χριστῷ ζωή.
Ὀφείλουμε ὅμως νά σημειώσουμε ὅτι ὅπως καί παλαιότερα ἔτσι καί σήμερα —καί μάλιστα πολύ περισσότερο χάρις στά σύγχρονα μέσα ἐπικοινωνίας καί κοινωνικῆς δικτύωσης— χωριστικές τάσεις, ὁμαδοποιήσεις, παρεκκλησιαστικές δραστηριότητες, καταλυτική καί ἀνελέητη κριτική ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων τραυματίζουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ὑποσκάπτουν τό κύρος τῶν ποιμένων πού δέν υἱοθετοῦν τίς ἀπόψεις καί δέν ἐπιδοκιμάζουν τίς ἐπιλογές τους. Προκαλοῦν σύγχυση στούς πολλούς καί ἀκατατοπίστους, κλονίζοντας τήν ἐμπιστοσύνη τους πρός τούς ποιμένες τους.
Ἀσφαλῶς δέν μποροῦμε νά υἱοθετήσουμε ἀστυνομικές μεθόδους ἐλέγχου, οἱ ὁποῖες ἄλλωστε ὄχι μόνο δέν ἀποδίδουν, ἀλλά συχνά ὀξύνουν ἀκόμη περισσότερο τά πράγματα. Ὡστόσο, ὀφείλουμε νά ἐπαγρυπνοῦμε καί νά διαφωτίζουμε. Καί, φυσικά, σέ καμιά περίπτωση δέν εἶναι νοητό ἐμεῖς οἱ ἐπίσκοποι, οἱ θεματοφύλακες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας, νά ἐπιδοκιμάζουμε μέ ὁποιοδήποτε τρόπο ἤ καί νά συντασσόμαστε μέ αὐτοῦ τοῦ εἴδους κινήσεις καί δραστηριότητες. Ἡ μονοπώληση τῆς ὀρθοδοξίας, ἡ αὐτοανακήρυξη σέ γκουροῦ-γέροντες, ἡ δημιουργία ὁμάδων ὀπαδῶν —γιά νά μήν πῶ καί ὁμάδων κρούσεως!— πλήττουν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας καί οἱ καρποί ὅλων αὐτῶν τῶν φαινομένων μακροχρόνια θά εἶναι πολύ πικροί.
6. Ὁ ἐμπρηστικός δημοσιογραφικός λόγος ἐπί ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων.
Οἱ χωριστικές τάσεις στίς ὁποῖες ἀναφέρθηκα στήν προηγούμενη παράγραφο ἐκφράζονται καί διαχέονται μέσα στό ἐκκλησιαστικό σῶμα μέ λόγο δημοσιογραφικό —ἔντυπο ἤ ἠλεκτρονικό— ἐμπρηστικοῦ χαρακτήρα. Ἐν ὀνόματι τῆς προάσπισης τῆς Ὀρθοδοξίας ἤ τῆς ἠθικῆς καθαρότητας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου, πλεῖστοι ὅσοι αὐτοανακηρύσσονται σέ τιμητές Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων, Ἱεραρχῶν, Συνόδων ὁλοκλήρων, πιστεύοντας ἀφελῶς ὅτι σ᾽ αὐτούς ἀνέθεσε ὁ Θεός ὅ,τι τόν 4ο αἰώνα ἔπραξε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἤ τόν 15ο ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ἀρχιεπίσκοπος Ἐφέσου.
Μέ φλάμπουρο τόν γνωστό λόγο τῆς Ἀπαντήσεως τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τοῦ 1848 πρός τόν Πάπα Πίο Θ’ («Ὁ ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας ἐστίν αὐτό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτός ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τό θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον» Ἰωάννου Ν. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας τ.ΙΙ2, Graz 1968, σ.1000), ξιφουλκοῦν κατά πάντων. Ὄντας πρόβατα πού ὀφείλουν νά ἀκολουθοῦν καί νά ὑπακούουν (Ἰω. 10,4· Ἑβρ. 13,17. Πρβλ. Ἰγνατίου Ἀντιοχείας Φιλαδ. 2,1, ΒΕΠΕΣ 2,277. Κλήμεντος Ἀλεξανδρέως, Παιδαγωγός Ι,6, ΒΕΠΕΣ 7,97), ἐξεγείρονται κατά τῶν ποιμένων τους. Κατακρίνουν, καταδικάζουν, ἀφορίζουν, καθαιροῦν μέ τήν πεπλανημένη ἀντίληψη ὅτι ὄχι μόνο δικαιοῦνται νά τό κάνουν, ἀλλά καί μέ αἴσθημα ἱκανοποίησης ὅτι ἐκπληρώνουν καί τό καθῆκον τους!
Εἶναι φανερό ὅτι ἕνας τέτοιος λόγος ἀπό τή γραφίδα ὁποιουδήποτε κι ἄν προέρχεται, δέν ὑπηρετεῖ τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τήν πλήττει καίρια. Καί ἐπιπλέον, κλονίζει τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ ποιμνίου καί κυρίως τῶν ἀστηρίκτων πρός τούς ἐκκλησιαστικούς ποιμένες του.

Β΄.

Μπορεῖ, ὅπως εἴπαμε, τά κανονικά ὅρια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά μήν ταυτίζονται μέ τά ἐδαφικά ὅρια τῆς ἑλληνικῆς Πολιτείας. Μπορεῖ ὅλοι οἱ νεοέλληνες νά μήν ἀποτελοῦν μέλη τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας. Μπορεῖ πολλοί συμπατριῶτες μας παρά τό βάπτισμα πού ἔλαβαν καί ὁρισμένοι ἀπ᾽ αὐτούς καί μιά πρώτη χριστιανική ἀγωγή, νά ἔχουν οὐσιαστικά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἤ καί νά στρέφονται ἐναντίον της· ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐν τούτοις μέ τήν ἱστορία της, τή συμβολή της στή διάσωση τοῦ ἔθνους κατά τή μακρά δουλεία του ὑπό τόν τουρκικό ζυγό, τήν ἐνεργό συμμετοχή της στήν ἐθνική παλιγγενεσία, τήν παραμυθητική καί στηρικτική παρουσία της καί μετά τήν ἀπελευθέρωση σέ ὅλες τίς ἐθνικές μας δοκιμασίες, τό πλούσιο φιλανθρωπικό ἔργο πού ἀσκεῖ, κατέχει σημαίνουσα θέση μέσα στή νεοελληνική κοινωνία. Τό κύρος της παρά καί τά κατά καιρούς λάθη —μικρά καί μεγάλα— ποιμένων καί λαϊκῶν μελῶν της, ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ὑψηλό. Καί ὁ λόγος της νά ἔχει ἀπήχηση ὄχι μόνο μεταξύ τῶν μελῶν της ἀλλά καί «πρός τούς ἔξω» (Κολ. 4,5· Α’ Θεσσ. 4,12).
Ἡ θέση καί ἡ παρουσία αὐτή τῆς Ἐκκλησίας μας στή σημερινή νεοελληνική κοινωνία προσδιορίζει καί τή διπλή ἀποστολή καί εὐθύνη πού ἔχει. Ἡ πρώτη, νά μεταδίδει τό μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας πρός ὅλους· νά ἑλκύει τούς πάντες εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν (πρβλ. Ἰω. 12,32). Ἡ δεύτερη, μέ τήν παρουσία της, τήν πνευματικότητα καί τά χαρίσματα τῶν μελῶν της —ἱερωμένων, μοναχῶν καί λαϊκῶν—, τόν λόγο της, τήν ποικίλη δράση της νά ἀναδεικνύεται καθημερινά στόν ὑπ᾽ ἀριθμόν ἕνα παράγοντα ἑνότητας ὁλοκλήρου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Ἐπιτρέψατέ μου στή συνέχεια νά ἐπισημάνω ὁρισμένα χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς παρουσίας της, τά ὁποῖα καλλιεργώντας καί αὐξάνοντάς τα, συμβάλλουν στήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας σήμερα.

1. Ὁ ἤπιος καί κατευναστικός λόγος της. Εἶναι γνωστά σέ ὅλους μας τά πάθη καί οἱ φυλετικές ἀδυναμίες τοῦ λαοῦ μας. Ἐκρηκτικό μεσογειακό ταμπεραμέντο. Παρορμητική συμπεριφορά. Ὀξύτατα πολιτικά πάθη.
Ποικίλοι φανατισμοί. Ἔντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις, πρόσκαιροι καί ἄμετροι ἐνθουσιασμοί ἀφενός καί ταχεῖες ἀπογοητεύσεις καί πτώση τοῦ ἠθικοῦ ἀφετέρου.
Ὡς ἐκ τούτου ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ λόγος ἡμῶν τῶν ποιμένων θά ἔδει νά εἶναι κατά τόν Ἀπόστολο «ἅλατι ἠρτυμένος» (Κολ. 4,6). Ἤπιος, γλυκύς, σεμνός, κατευναστικός.
Ἐάν, ὅπως συνιστᾶ ὁ ἴδιος Ἀπόστολος, ὀφείλουμε «νά περιπατοῦμε ἐν σοφίᾳ πρός τούς ἔξω» (Κολ. 4,5), μέ σοφία καί σύνεση ὀφείλουμε καί νά ὁμιλοῦμε. Οἱ πολλοί δέν γνωρίζουν τή γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας. Οὔτε τή διδασκαλία καί τήν ὁρολογία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Οὔτε τή διδασκαλία τῶν Πατέρων μας ἤ τά ὅσα διαλαμβάνουν οἱ ἱεροί Κανόνες. Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή καί τέχνη στό πῶς θά διατυπώνουμε τίς ἐκκλησιατικές μας θέσεις.
Καί φυσικά προσέχουμε νά μήν προκαλοῦμε συγκρούσεις. Νά ἐξάπτουμε οἱασδήποτε μορφῆς πάθη καί φανατισμούς. Ὁ λόγος μας θά ἔδει νά εἶναι ἑνωτικός, νά καταπραΰνει τά πάθη, νά ἐκπέμπει τήν ἀγάπη, τήν καταλλαγή καί τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ.

2. Τόν ἑνοποιό ρόλο τῆς Ἐκκλησίας καί ἡμῶν τῶν ποιμένων της ὑπηρετοῦμε, ὅταν μέ τή στάση καί μέ τόν λόγο μας ἐξαίρουμε τά ὅσα μᾶς ἑνώνουν καί ὄχι τά ὅσα μᾶς διαφοροποιοῦν ἤ μᾶς χωρίζουν. Δυστυχῶς, ἐκκλησιαστικοί καί μή —οἱ τά πρῶτα φέροντες, διανοούμενοι, δημοσιογράφοι ἀλλά καί ἁπλοί ἄνθρωποι— συχνά παραβλέπουμε τά θεμελιώδη πού μᾶς ἑνώνουν, πού ἀσπάζονται λίγο-πολύ ὅλοι, ὑπερτονίζουμε τά δευτερεύοντα ἤ τριτεύοντα καί ἀντιπαρατιθέμεθα —πολλές φορές μάλιστα παθιασμένα— γιά ζητήματα πού συμβαίνει νά ἔχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις. Τό φαινόμενο εἶναι ἄκρως βλαπτικό σέ ὅλα τά ἐπίπεδα ζωῆς. Ἡ ζημιά δέ εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερη γιά τήν Ἐκκλησία, διότι ἔτσι ἐξάπτεται καί ὁ θρησκευτικός φανατισμός, ὁ ὁποῖος εἰσάγει τό μικρόβιο τῆς διαιρέσεως, τραυματίζει τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἀκυρώνει τόν ρόλο της ὡς πρωταρχικοῦ παράγοντος ἑνότητος ὁλοκλήρου τοῦ λαοῦ.
Δυστυχῶς, ἐλάχιστη ἀπήχηση ἔχει στούς πολλούς —ἀκόμη καί σέ μᾶς τούς ἐκκλησιαστικούς— ἡ προειδοποίηση τοῦ ἀποστόλου Παύλου :«Εἰ ἀλλήλους δάκνετε καί κατεσθίετε, βλέπετε μή ὑπ᾽ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε» (Γαλ. 5,15).

3. Ἡ Ἐκκλησία μας μπορεῖ καί ὄχι μόνο μπορεῖ ἀλλά καί ὑποχρεοῦται νά συμβάλει στήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας παραμένοντας —ἐμεῖς οἱ ποιμένες της κατά πρῶτο λόγο— μακριά ἀπό τίς πολιτικές-κομματικές ἀντιπαραθέσεις καί συγκρούσεις.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ κοινή μητέρα ὅλων. Κηρύσσει τήν ἀγάπη, τόν ἀμοιβαῖο σεβασμό, τήν ἀλληλοπεριχώρηση καί τίς εἰρηνικές σχέσεις μεταξύ μας. Δέν ζητεῖ νά δεῖ κομματικές ταυτότητες σέ ὅποιους δρασκελίζουν τό κατώφλι της ἤ προσέρχονται γιά νά ζητήσουν τή βοήθειά της. Δέν συντάσσεται μέ τό Α κόμμα καί δέν ἀντιπαρατίθεται μέ τό Β. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία χωράει τούς πάντες. Ἀρκεῖ νά τό θέλουν καί ἐλεύθερα νά τό ἐπιζητοῦν.
Οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδιαιτέρως οἱ ἐπίσκοποί της δέν εἴμαστε ἀ-πολιτικά ὄντα. Εἴμαστε πολίτες αὐτῆς τῆς χώρας μέ πλήρη δικαιώματα. Ἀγωνιοῦμε καί νοιαζόμαστε γιά τό μέλλον τοῦ τόπου μας καί γιά τίς νέες γενιές πού θά μᾶς διαδεχθοῦν. Ὅμως χρειάζεται πολλή προσοχή στόν δημόσιο λόγο καί στόν σχολιασμό-κριτική τῶν πολιτικῶν μας πραγμάτων καί τῶν κοινωνικῶν φαινομένων. Ἡ ἰδιότητά μας ὡς Ἱεραρχῶν καί ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων βαραίνει. Ὁ λόγος μας πολύ εὔκολα παρεξηγεῖται.
Καί οἱ ὅποιες παρεμβάσεις μας συχνά προκαλοῦν ἀναταραχή καί κάποιοι βρίσκουν τήν εὐκαιρία νά στρέψουν τά βέλη τους ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι —ἀθέλητα προφανῶς— δέν συμβάλλουμε στήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ, ἀλλά γινόμαστε ἀφορμή δημοσίων ἀντιπαραθέσεων καί διχογνωμιῶν.
Δέν θά πρέπει, ἐπίσης, νά ξεχνοῦμε ὅτι δέν βρισκόμαστε στόν 4ο αἰώνα· στήν ἐποχή τοῦ Βυζαντίου γενικότερα. Οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες δέν εἶναι (καί δέν θέλουν νά εἶναι) «ἐλέῳ Θεοῦ» ἤ «χριστοί Κυρίου». Ἡ πολιτική πραγματικότητα του σήμερα, οἱ διεθνεῖς σχέσεις, ἡ συμμετοχή τῆς χώρας σέ διεθνεῖς καί διευρωπαϊκούς θεσμούς ὑπαγορεύουν νομικές ρυθμίσεις πού δέν ἀπορρέουν, δυστυχῶς, ἀπό τήν εὐαγγελική διδασκαλία καί τήν ἐκκλησιαστική παράδοση. Ἐν τέλει, ἑκόντες ἄκοντες εἴμαστε ἀναγκασμένοι νά δεχθοῦμε ὅτι ἡ Πολιτεία ρυθμίζει τά ἀφορῶντα σέ ὅλους τούς πολίτες της καί ἡ Ἐκκλησία κανονίζει αὐτά πού ἀναφέρονται στή ζωή τῶν μελῶν της. Τό Εὐαγγέλιο δέν ἐπιβάλλεται μέ τήν κρατική βία. Καί ἡ μετοχή στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἀξία ὅταν εἶναι ἀπόφαση καί ἔκφραση προσωπικῆς καί ἐλεύθερης ἐπιλογῆς.

4. Διάκριση καί προσοχή ἀπαιτεῖται καί στήν ἀνάμιξή μας στά λεγόμενα ἐθνικά ζητήματα. Ἡ Ἐκκλησία μας δέν εἶναι —καί δέν μπορεῖ στήν ἐποχή μας νά εἶναι— ἐθναρχούσα Ἐκκλησία. Καί ὅπως γνωρίζετε, ὁ ἐθνοφυλετισμός εἶναι παντελῶς ἀσύμβατος καί ξένος πρός τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία. Ἄλλες ἐποχές καί συνθῆκες εὐνοοῦσαν ἤ καί ἐπέβαλλαν ἀκόμη ἐνεργό παρέμβαση τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ποιμένων της σέ ἐθνικά ζητήματα χωρίς νά διασαλεύεται ἡ ἑνότητα τοῦ λαοῦ. Φρονῶ ὅμως ὅτι σήμερα οἱ συνθῆκες καί τό κλίμα γενικότερα ἔχουν ἀλλάξει. Κατά τό πλεῖστον παρεμβάσεις μας αὐτοῦ τοῦ εἴδους παρεξηγοῦνται, διχάζουν τούς ἀνθρώπους καί δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι στρέφονται κατά τῆς Ἐκκλησίας.
Ἡ ἱστορία μαρτυρεῖ ὅτι ὁσάκις ἡ Ἐκκλησία μας ταυτίστηκε, στρατεύθηκε καί συμπορεύθηκε ἀκρίτως μέ τά ρευστά καί ὄχι σπάνια φθαρμένα σχήματα τοῦ κόσμου τούτου ἐξῆλθε ζημιωμένη.
Εἶναι ἄλλο πράγμα ὁ ἁγνός καί ἄδολος πατριωτισμός, ἡ φιλοπατρία. Ὁ διαχωρισμός ὅμως ἀπό τόν ἐθνικισμό καί ἀκόμη χειρότερα ἀπό τήν ἐθνοκαπηλεία εἶναι πολύ δύσκολη ὑπόθεση. Καί γιά τόν λόγο αὐτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ἐπιπλέον, εἶναι φανερό —καί τό διαπιστώνουμε καί στίς μέρες μας— ὅτι ὑπάρχουν δυνάμεις πολιτικές καί ἄλλες πού ἐπιδιώκουν νά ἐμπλέξουν τήν Ἐκκλησία καί τούς ἐπισκόπους της στίς κομματικές τους σκοπιμότητες, ἐκμεταλλευόμενοι τήν εὐαισθησία μας γιά τά ἐθνικά ζητήματα. Παρασυρόμενοι ὅμως ἀπό τά συνθήματα καί τή ρητορική τους, βρισκόμαστε ἀθέλητα ἀντιμέτωποι μέ τούς πολιτικούς ἀντιπάλους τους. Ἔτσι, ἀντί γιά τόν ἑνοποιό ρόλο πού ἔχουμε χρέος νά διαδραματίζουμε, ἐγκαλούμαστε ὅτι ἀσχολούμαστε μέ ζητήματα πού δέν γνωρίζουμε καλῶς καί εἶναι ξένα πρός τήν ἀποστολή μας καί ὅτι φανατίζουμε καί διαιροῦμε τόν λαό. Ἐπιπλέον, κάποιοι —ἡμέτεροι καί ξένοι— παίρνουν ἀφορμή γιά νά κατηγορήσουν τήν Ἐκκλησία μας γιά ἐπαρχιωτισμό· ὅτι ἡ οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας ἐλάχιστα μᾶς ἀγγίζει, καθώς παραμένουμε περιχαρακωμένοι καί ἀπορροφημένοι ἀπό τά προβλήματα καί τίς ἀνάγκες τῆς δικῆς μας ἐθνικῆς Ἐκκλησίας καί μόνο.

5. Ἀπό αὐτήν ἀκόμη τήν ἀποστολική ἐποχή ἡ Ἐκκλησία θεώρησε ὅτι μέσα στήν ἀποστολή της στόν κόσμο εἶναι καί ἡ ἄσκηση τῆς φιλανθρωπίας, τά «καλά» καί «ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις» ἔργα κατά τόν Παύλειο ὁρισμό (Τίτ. 3,8), ἀσκούμενα ὄχι μόνο μεμονωμένα ἀπό τούς «πεπιστευκότας τῷ Θεῷ», ἀλλά συστηματικά καί ὀργανωμένα καί ἀπό τούς ἐκκλησιαστικούς ποιμένες μέ κέντρο τίς τοπικές τους Ἐκκλησίες. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία ἐξέφραζε ἐμπράκτως τό χρέος τῆς ἀγάπης πρός τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς τοῦ Κυρίου (Ματθ. 25,40) καί ἀναλάμβανε πρωτοποριακά ἡ ἴδια ἕνα εὐρύ κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο.
Ἡ ἄσκηση τοῦ ἔργου αὐτοῦ συνεχίζεται καί σήμερα. Καί ἡ ἑλλαδική Ἐκκλησία μας ἔχει νά ἐπιδείξει ἕνα ἀξιοζήλευτο φιλανθρωπικό ἔργο, τό ὁποῖο ἐκτείνεται σέ πολλά ἐπίπεδα. Ἀναφερόμαστε ἐδῶ σ᾽ αὐτό γιά νά ὑπογραμμίσουμε ὅτι τό ἔργο τοῦτο, πέρα ἀπό τή θεμελιώδη ἐπιδίωξή του, τήν ποικίλη, δηλαδή, βοήθεια πρός τούς συνανθρώπους μας πού ὑποφέρουν, συμβάλλει καί στήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας καί στήν αὔξηση τοῦ πνευματικοῦ κύρους τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ποιμένων της. Κατ᾽ ἐξοχήν δέ, ὅταν καί ἡ προσωπική ζωή καί παρουσία τῶν κληρικῶν πού πρωτοστατοῦν στά καλά ἔργα καί πρώτιστα ἡμῶν τῶν ἐπισκόπων διακρίνεται ἀπό τήν ὀλιγάρκεια, τή σεμνότητα καί τήν εὐαγγελική ἁπλότητα.
Ἀξιέπαινο, λοιπόν, τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ὁποῖο ἐνισχύθηκε καί κατέστη πολύ πιό ἀποτελεσματικό, ἀλλά καί προβλήθηκε κατά τά τελευταῖα χρόνια τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως πού ἔπληξε τήν πατρίδα μας.
Ὅμως θά ἔδει ὅλοι μας νά ἀναστοχαστοῦμε θεολογικότερα ἐν σχέσει μέ τίς δραστηριότητες πού ἀναπτύσσουμε στόν φιλανθρωπικό τομέα.
Μήπως αὐτές οἱ φιλανθρωπικές δραστηριότητες ἀπορροφοῦν ἐμᾶς τούς ποιμένες ὑπέρμετρα μέ ἀποτέλεσμα νά παραμελοῦμε τό κύριο ἔργο μας, πού εἶναι ἡ λατρεία, ἡ διδαχή, ἡ κατήχηση, μέ ἕνα λόγο τό ποιμαντικό καί πνευματικό μας ἔργο; Μήπως θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσει ὁ λόγος τῶν ἁγίων Ἀποστόλων πρός τούς χριστιανούς τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων : «Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τόν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις» (Πράξ. 6,2);
Ἀκόμη ὀφείλουμε νά ἀναρωτηθοῦμε μήπως καί οἱ ἄνθρωποι διαμορφώνουν μία στρεβλή ἀντίληψη γιά τήν Ἐκκλησία. Παραθεωροῦν πλήρως τήν κύρια ἀποστολή της, τήν ἐσχατολογική προοπτική τῆς παρουσίας της στόν κόσμο, καί τελικά τήν βλέπουν σάν ἕνα φιλανθρωπικό σωματεῖο καί τίποτε περισσότερο.

 * * *

 
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
Ἔχοντας ἐπίγνωση τῶν περιορισμένων δυνατοτήτων μου ἐκ προοιμίου παρεκάλεσα νά ἔχω τήν ἐπιείκειά Σας. Τό ἴδιο παρακαλῶ καί τώρα, καθώς τελείωσα τήν παράθεση τῶν ἀπόψεών μου ἐπί τοῦ θέματος πού μοῦ ἀνατέθηκε νά εἰσηγηθῶ ἐνώπιόν Σας.
Τά ὅσα Σᾶς ἐξέθεσα μέ ἁπλότητα καί συντομία συνιστοῦν τόν προσωπικό μου προβληματισμό, ὀρθό ἴσως σέ κάποια σημεῖα, ἐσφαλμένο ἐνδεχομένως σέ ἄλλα.
Ἡ συζήτηση πού θά ἀκολουθήσει καί ἡ δική Σας πολύτιμη συνεισφορά θά ὁδηγήσει ἀσφαλῶς τό ἱερό Σῶμα μας σέ ὀρθότερες διαπιστώσεις, χρήσιμα συμπεράσματα καί τίς ἀναγκαῖες ἀποφάσεις.

Σᾶς εὐχαριστῶ!

Πηγή: Ακτίνες

Κάνοντας την εμφάνιση του μέσω ενός ρομπότ τηλεπαρουσίας, ο Έντουαρντ Σνόουντεν μιλάει στο TED2014 για την παρακολούθηση και την ελευθερία του Διαδικτύου. Το δικαίωμα για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, εισηγείται, δεν είναι κομματικό ζήτημα, αλλά απαιτεί μια ριζική αναθεώρηση του ρόλου του Διαδικτύου στη ζωή μας - και των νόμων που το προστατεύουν. «Τα δικαιώματά σας έχουν σημασία», λέει, «επειδή ποτέ δεν ξέρετε πότε θα τα χρειαστείτε». Ο Κρις Άντερσον παίρνει τη συνέντευξη, με ειδικό προσκεκλημένο τον Τιμ Μπέρνερς-Λι.

Κρις Άντερσον: Τα δικαιώματα των πολιτών, το μέλλον του Διαδικτύου. Θα ήθελα να καλωσορίσω στη σκηνή του TED τον άνθρωπο πίσω από αυτές τις αποκαλύψεις, τον Εντ Σνόουντεν. (Χειροκρότημα) Ο Εντ είναι σε μια απομακρυσμένη τοποθεσία κάπου στη Ρωσία και ελέγχει αυτό το ρομπότ από το λάπτοπ του, έτσι μπορεί να δει ό,τι και το ρομπότ. Εντ, καλωσόρισες στη σκηνή του TED. Τελικά τι βλέπεις;

Έντουαρντ Σνόουντεν: Χα, μπορώ να τους δω όλους. Είναι καταπληκτικό. (Γέλια)

ΚΑ: Μερικές ερωτήσεις για σένα. Σε έχουν αποκαλέσει πολλά τους τελευταίους μήνες. Σε έχουν αποκαλέσει πληροφοριοδότη, προδότη, ήρωα. Με ποιες λέξεις θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

ΕΣ: Ξέρεις, όλοι όσοι ενεπλάκησαν σε αυτή τη συζήτηση δυσκολεύονται μαζί μου και με την προσωπικότητά μου και πώς να με περιγράψουν. Αλλά όταν το σκέφτομαι, δεν είναι αυτή η ερώτηση με την οποία θα πρέπει να ασχοληθούμε. Δεν έχει καμία σημασία το ποιος είμαι εγώ. Αν είμαι το χειρότερο άτομο στον κόσμο, μπορείτε να με μισήσετε και να προχωρήσετε. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι τα ζητήματα. Αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι το είδος της κυβέρνησης που θέλουμε, το είδος του Διαδικτύου που θέλουμε, το είδος των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών. Προς τα εκεί ελπίζω να κινηθεί η συζήτηση και είδαμε να αυξάνεται τελευταία. Αν έπρεπε να περιγράψω τον εαυτό μου, δεν θα χρησιμοποιούσα λέξεις όπως «ήρωας». Δεν θα χρησιμοποιούσα το «πατριώτης» ούτε το «προδότης». Θα έλεγα ότι είμαι Αμερικανός και είμαι πολίτης, όπως όλοι οι άλλοι.

ΚΑ: Για να δώσουμε ένα πλαίσιο σε αυτούς που δεν γνωρίζουν όλη την ιστορία -- (Χειροκρότημα) -- αυτό τον καιρό πέρσι, ήσουν στη Χαβάη, και δούλευες ως σύμβουλος για την εθνική υπηρεσία ασφαλείας (NSA). Ως διαχειριστής συστήματος, είχες πρόσβαση στα συστήματά τους, και άρχισες να αποκαλύπτεις ορισμένα διαβαθμισμένα έγγραφα που οδήγησαν στις αποκαλύψεις του Ιουνίου, σε μερικούς επιλεγμένους δημοσιογράφους. Τώρα, τι σε ώθησε να το κάνεις αυτό;

ΕΣ: Ξέρεις, όταν ήμουν στη Χαβάη, και τα προηγούμενα χρόνια, όταν δούλευα στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών είδα πολλά πράγματα που με είχαν ενοχλήσει. Κάνουμε πολλά καλά πράγματα στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών, πράγματα που πρέπει να γίνουν, και πράγματα που βοηθούν όλους. Αλλά υπάρχουν και πράγματα που το παρατραβάνε. Υπάρχουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να γίνονται, και αποφάσεις που παίρνονται μυστικά χωρίς την επίγνωση του κοινού, χωρίς τη συγκατάθεση του κοινού, και χωρίς καν να γνωρίζουν οι αντιπρόσωποί μας στην κυβέρνηση γι' αυτά τα προγράμματα. Όταν άρχισα πραγματικά να παλεύω με αυτά τα θέματα, αναρωτήθηκα, πώς μπορώ να το κάνω με τον πιο υπεύθυνο τρόπο, που μεγιστοποιεί το δημόσιο όφελος ενώ ελαχιστοποιεί τα ρίσκα; Και απ' όλες τις λύσεις που μπόρεσα να σκεφτώ, από το να πάω στο Κογκρέσο, όταν δεν υπήρχαν νόμοι, δεν υπήρχαν νόμιμες προστασίες για έναν ιδιωτικό υπάλληλο, έναν συμβασιούχο των μυστικών υπηρεσιών, όπως εγώ, υπήρχε το ρίσκο να με έθαβαν μαζί με τις πληροφορίες και το κοινό να μην το μάθαινε ποτέ. Αλλά η Πρώτη Τροποποίηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών μας εγγυάται έναν ελεύθερο Τύπο για έναν λόγο, και αυτός είναι η δυνατότητα του αντιλόγου της αμφισβήτησης της κυβέρνησης, αλλά και η σύμπραξη με την κυβέρνηση ώστε να υπάρχει διάλογος και συζήτηση για τον τρόπο ενημέρωσης του κοινού για θέματα υψίστης σημασίας χωρίς να τίθεται σε κίνδυνο η εθνική ασφάλεια. Και σε συνεργασία με τους δημοσιογράφους, δίνοντας όλες τις πληροφορίες μου πίσω στον αμερικάνικο λαό, αντί να εμπιστευτώ τον εαυτό μου να πάρει αποφάσεις σχετικά με τη δημοσίευση, είχαμε μια έντονη συζήτηση με τη βαθιά επένδυση από την κυβέρνηση που νομίζω ότι απέφερε όφελος για όλους. Και τα ρίσκα με τα οποία απειληθήκαμε, τα ρίσκα που μεγαλοποιήθηκαν από την κυβέρνηση δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα. Δεν είδαμε ποτέ αποδείξεις ούτε για ένα περιστατικό συγκεκριμένης ζημίας, και λόγω αυτού, νιώθω άνετα με τις αποφάσεις που έχω πάρει.

ΚΑ: Να δείξω στο κοινό μερικά παραδείγματα από αυτά που αποκάλυψες. Αν μπορούμε να έχουμε τη διαφάνεια, και Εντ, δεν ξέρω αν μπορείς να δεις, οι διαφάνειες είναι εδώ. Αυτή είναι μια διαφάνεια από το πρόγραμμα PRISM, και ίσως μπορείς να πεις στο κοινό τι ήταν αυτό που αποκαλύφθηκε.

ΕΣ: Ο καλύτερος τρόπος να καταλάβετε το PRISM επειδή υπήρχε κάποια αντιπαράθεση, είναι να μιλήσουμε πρώτα για το τι δεν είναι το PRISM. Έχει γίνει πολλή συζήτηση στις ΗΠΑ για τα μεταδεδομένα. Είπαν ότι είναι απλώς μεταδεδομένα, είναι απλώς μεταδεδομένα, και μιλούν για μια συγκεκριμένη νομική αρχή που ονομάζεται Άρθρο 215 του Πατριωτικού Νόμου. Αυτό επιτρέπει έναν τύπο υποκλοπών χωρίς ένταλμα, μαζική παρακολούθηση των τηλεφωνικών αρχείων όλης της χώρας, τέτοια πράγματα -- σε ποιον μιλάτε, πότε τους μιλάτε, πού ταξιδέψατε. Όλα αυτά είναι γεγονότα μεταδεδομένων. Το PRISM αφορά το περιεχόμενο. Είναι ένα πρόγραμμα μέσω του οποίου θα μπορούσε η κυβέρνηση να υποχρεώσει την επιχειρηματική Αμερική, θα μπορούσε να αντικαταστήσει την επιχειρηματική Αμερική για να κάνει τις βρομοδουλειές της για την NSA. Παρόλο που μερικές από αυτές τις εταιρίες αντιστάθηκαν, παρόλο που μερικές από αυτές -- νομίζω πως η Yahoo ήταν μία από αυτές -- τους προκάλεσαν στο δικαστήριο, όλες τους έχασαν, επειδή ποτέ δεν δικάστηκαν σε ανοιχτό δικαστήριο. Δικάστηκαν από ένα μυστικό δικαστήριο. Κάτι που έχουμε δει, κάτι σχετικά με το πρόγραμμα PRISM που με απασχολεί πολύ, είναι ότι ήταν θέμα προς συζήτηση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και είπαν ότι 15 ομοσπονδιακοί δικαστές έχουν αναθεωρήσει αυτά τα προγράμματα και αποφάσισαν ότι είναι νόμιμα, αλλά αυτό που δεν σας λένε είναι ότι αυτοί είναι μυστικοί δικαστές σε ένα μυστικό δικαστήριο που βασίζεται σε μυστικές ερμηνείες του νόμου κι έχει εξετάσει 34.000 αιτήματα για εντάλματα μέσα σε 33 χρόνια, και σε αυτά τα χρόνια έχουν απορρίψει μόνο 11 κυβερνητικά αιτήματα. Δεν θέλουμε να αποφασίζουν αυτοί οι άνθρωποι τι ρόλο θα πρέπει να έχει η επιχειρηματική Αμερική σε ένα ελεύθερο και ανοιχτό Διαδίκτυο.

ΚΑ: Τώρα, αυτή η διαφάνεια που παρουσιάζουμε εδώ δείχνει τις ημερομηνίες στις οποίες διάφορες εταιρίες τεχνολογίας, εταιρίες Διαδικτύου, εικάζεται ότι έχουν πάρει μέρος στο πρόγραμμα, και από πού ξεκίνησε η συλλογή δεδομένων από αυτές. Έχουν αρνηθεί ότι συνεργάζονται με την NSA. Πώς συνέλεξε αυτά τα δεδομένα η NSA;

ΕΣ: Σωστά. Οι διαφάνειες της ίδιας της NSA αναφέρονται σε αυτό ως άμεση πρόσβαση. Αυτό, για έναν πραγματικό αναλυτή της NSA, για κάποιον σαν και μένα που δούλευα ως αναλυτής μυστικών υπηρεσιών στοχεύοντας Κινέζους κυβερνοχάκερς, και τέτοια πράγματα, στη Χαβάη, σημαίνει ότι η προέλευση αυτών των δεδομένων προέρχεται απευθείας από τους διακομιστές τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει μία ομάδα από αντιπροσώπους εταιριών που κάθονται σαν τα φιλαράκια σε ένα μυστικό δωμάτιο με την NSA και κάνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για το πώς θα αποκαλύψουν αυτά τα πράγματα. Κάθε εταιρία το χειρίζεται διαφορετικά. Μερικοί είναι υπεύθυνοι. Άλλοι είναι λιγότερο υπεύθυνοι. Αλλά η ουσία είναι πως όταν μιλάμε για το πώς δίνεται αυτή η πληροφορία, έρχεται από τις ίδιες τις εταιρίες. Δεν την κλέβουν από τις γραμμές. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ένα σημαντικό πράγμα εδώ: Αν και οι εταιρίες αντέδρασαν, αν και οι εταιρίες απαίτησαν να γίνει μέσω μιας διαδικασίας εντάλματος, να γίνει με τρόπο που να υπάρχει κάποιου είδους νομική αναθεώρηση, κάποια βάση με την οποία να δίνουν τα δεδομένα αυτών των χρηστών, είδαμε ιστορίες στην Ουάσινγκτον Ποστ πέρσι που δεν είχε γίνει τόσο καλή αναφορά όσο στην ιστορία με το PRISM που είπαν ότι η NSA παραβίασε τις εσωτερικές επικοινωνίες των κέντρων δεδομένων μεταξύ της ίδιας της Google, και της Yahoo. Έτσι ακόμα και οι εταιρίες που συνεργάζονται με έναν τουλάχιστον καταναγκαστικό αλλά ελπίζω νόμιμο τρόπο με την NSA, εκείνη όμως δεν είναι ικανοποιημένη με αυτό, και γι' αυτό, θέλουμε οι εταιρίες μας να δουλέψουν πολύ σκληρά για να διαβεβαιώσουν ότι θα αντιπροσωπεύσουν τα συμφέροντα των χρηστών καθώς και θα συνηγορήσουν για τα δικαιώματά τους. Πιστεύω ότι το περασμένο έτος, έχουμε δει τις εταιρίες που κατονομάζονται στις διαφάνειες του PRISM να κάνουν αλματώδη πρόοδο σε αυτό, και τους ενθαρρύνω να συνεχίσουν.

ΚΑ: Τι άλλο πρέπει να κάνουν;

ΕΣ: Το μεγαλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει μια Διαδικτυακή εταιρία στην Αμερική σήμερα, αυτή τη στιγμή, χωρίς να συμβουλευτεί δικηγόρους, για να προστατεύσει τα δικαιώματα των χρηστών σε όλο τον κόσμο, είναι να ενεργοποιήσει τη διαδικτυακή κρυπτογράφηση SSL σε κάθε σελίδα που επισκέπτεστε. Ο λόγος που αυτό έχει σημασία, είναι ότι σήμερα, αν πάτε να δείτε ένα αντίτυπο του «1984» στο Amazon.com, η NSA μπορεί να το δει αυτό, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες μπορούν να το δουν αυτό, οι κινέζικες υπηρεσίες μπορούν να το δουν αυτό, οι γαλλικές υπηρεσίες, οι γερμανικές υπηρεσίες, οι υπηρεσίες της Ανδόρας. Όλοι μπορούν να το δουν επειδή δεν είναι κρυπτογραφημένο. Η βιβλιοθήκη του κόσμου είναι το Amazon.com, αλλά όχι μόνο δεν υποστηρίζει την κρυπτογράφηση ως προεπιλογή, δεν μπορείτε καν να την επιλέξετε όταν περιηγείστε στα βιβλία. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξουμε, όχι μόνο για το Άμαζον, δεν θέλω να τους ξεχωρίσω, αλλά είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα. Όλες οι εταιρίες πρέπει να πάνε σε προεπιλεγμένη κρυπτογραφημένη πλοήγηση για όλους τους χρήστες που δεν έχουν κάνει κάποια ενέργεια ή δεν έχουν επιλέξει από μόνοι τους κάποιες ειδικές μεθόδους. Αυτό θα αυξήσει την προστασία των προσωπικών δεδομένων και τα δικαιώματα που έχουν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο.

ΚΑ: Εντ, έλα μαζί μου σε αυτό το σημείο της σκηνής. Θέλω να σου δείξω την επόμενη διαφάνεια. (Χειροκρότημα) Αυτό είναι ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Απεριόριστος Πληροφοριοδότης». Τι είναι αυτό;

ΕΣ: Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η NSA χρησιμοποιεί τις κατάλληλες ονομασίες. Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μου κρυπτώνυμα της NSA. O «Απεριόριστος Πληροφοριοδότης» είναι ένα πρόγραμμα που έκρυψε η NSA από το Κογκρέσο. Το Κογκρέσο είχε ρωτήσει την NSA αν υπάρχει τρόπος να δώσουν έστω μια χονδρική εκτίμηση για το μέγεθος των αμερικανικών επικοινωνιών που υπεκλάπησαν. Είπαν όχι. Είπαν, δεν καταγράφουμε αυτά τα στατιστικά, και δεν μπορούμε να τα καταγράψουμε. Δεν μπορούμε να σας πούμε πόσες επικοινωνίες υποκλέπτουμε σε όλον τον κόσμο, επειδή αν σας το πούμε αυτό θα παραβιάσουμε το ιδιωτικό σας απόρρητο. Πραγματικά εκτιμώ την ευαισθησία τους αλλά στην πραγματικότητα, αν κοιτάξετε αυτή τη διαφάνεια, όχι μόνο έχουν τη δυνατότητα, η δυνατότητα υπάρχει ήδη. Είναι ήδη σε λειτουργία. Η NSA έχει την δική της εσωτερική μορφή δεδομένων που παρακολουθεί και τα δύο άκρα μιας επικοινωνίας, και αν αναφέρεται ότι αυτή η επικοινωνία προήλθε από την Αμερική, μπορούν να πουν στο Κογκρέσο πόσες από αυτές τις επικοινωνίες έχουν σήμερα, αυτή τη στιγμή. Αυτό που μας λέει ο Απεριόριστος Πληροφοριοδότης είναι ότι υποκλέπτονται περισσότερες επικοινωνίες στην Αμερική για τους Αμερικανούς απ' ό,τι στη Ρωσία για τους Ρώσους. Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτός θα έπρεπε να είναι ο σκοπός μιας μυστικής υπηρεσίας.

ΚΑ: Εντ, διέρρευσε μια ιστορία στην Ουάσινγκτον Ποστ, πάλι από τα δεδομένα σου. Ο τίτλος λέει, «Η NSA παρέβη κανόνες προστασίας προσωπικών δεδομένων χιλιάδες φορές το χρόνο». Μίλησέ μας γι' αυτό.

ΕΣ: Ακούσαμε επίσης από μαρτυρία του Κογκρέσου πέρσι, ήταν κάτι εκπληκτικό για κάποιον σαν κι εμένα που προήλθε από την NSA και έχει δει τα πραγματικά εσωτερικά έγγραφα, ξέρει τι περιέχουν, να βλέπει αξιωματούχους να καταθέτουν ενόρκως ότι δεν υπήρχαν καταχρήσεις, ότι δεν υπήρχαν παραβιάσεις στους κανονισμούς της NSA, όταν γνωρίζαμε ότι έρχεται αυτή η ιστορία. Αλλά αυτό που είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, σχετικά με το γεγονός ότι η NSA έχει παραβιάσει τους δικούς της κανόνες, τους δικούς της νόμους χιλιάδες φορές μέσα σε ένα χρόνο, συμπεριλαμβανομένου ενός μεμονωμένου γεγονότος, ένα γεγονός από αυτά τα 2.776, που επηρέασε πάνω από 3.000 άτομα. Σε μια άλλη περίπτωση, υπέκλεψαν όλες τις κλήσεις στην Ουάσινγκτον, κατά λάθος. Το εκπληκτικό με αυτό, αυτή την αναφορά, που δεν έτυχε μεγάλης προσοχής, είναι το γεγονός ότι όχι μόνο υπήρχαν 2.776 παραβιάσεις, αλλά η πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας, Νταϊάν Φάινσταϊν, δεν την είχε δει μέχρι που επικοινώνησε μαζί της η Ουάσινγκτον Ποστ ζητώντας σχόλια για την αναφορά αυτή. Κατόπιν ζήτησε ένα αντίγραφο από την NSA και το έλαβε, αλλά δεν το είχε δει πριν από αυτό. Τι λέει αυτό για την κατάσταση της εποπτείας στις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες όταν η πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας, δεν έχει ιδέα ότι παραβιάζονται κανόνες χιλιάδες φορές κάθε χρόνο;

ΚΑ: Εντ, μία απάντηση σε όλη αυτή την αντιπαράθεση, είναι αυτή: Γιατί πρέπει να νοιαστούμε για όλη αυτή την παρακολούθηση, ειλικρινά; Θέλω να πω, αν δεν έχεις κάνει κάτι κακό, δεν έχεις κάτι για να ανησυχείς. Τι είναι λάθος με αυτή την οπτική;

ΕΣ: Το πρώτο είναι ότι αποποιείσαι τα δικαιώματά σου. Λες, ξέρεις, δε νομίζω ότι θα τα χρειαστώ, θα τους έχω εμπιστοσύνη, ας τα ξεφορτωθώ, δεν έχει και τόση σημασία, θα κάνουν το σωστό. Τα δικαιώματά σας έχουν σημασία επειδή ποτέ δεν ξέρετε πότε θα τα χρειαστείτε. Πέρα από αυτό, είναι κομμάτι της πολιτιστικής μας ταυτότητας, όχι μόνο στην Αμερική, αλλά στις δυτικές κοινωνίες και σε δημοκρατικές κοινωνίες σε όλον τον κόσμο. Οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να πάρουν το τηλέφωνο και να καλέσουν την οικογένειά τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να στείλουν ένα γραπτό μήνυμα στους αγαπημένους τους, οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να αγοράσουν ένα βιβλίο διαδικτυακά, θα πρέπει να μπορούν να ταξιδέψουν με το τρένο, θα πρέπει να μπορούν να αγοράσουν ένα αεροπορικό εισιτήριο χωρίς να αναρωτιούνται πώς θα φαίνονται αυτά τα γεγονότα σε έναν πράκτορα της κυβέρνησης, πιθανώς ούτε καν τη δική σας κυβέρνηση χρόνια μετά, πώς θα παρερμηνευθούν και ποιες θα νομίσουν ότι ήταν οι προθέσεις σας. Έχουμε το δικαίωμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Απαιτούμε εντάλματα βασισμένα σε βάσιμη υπόνοια ή σε κάποιου είδους εξατομικευμένη υποψία επειδή αναγνωρίζουμε ότι με το να εμπιστευόμαστε τους πάντες, οποιαδήποτε κυβερνητική αρχή, με το σύνολο των ανθρωπίνων επικοινωνιών στα κρυφά και χωρίς επίβλεψη είναι απλά πολύ μεγάλος ο πειρασμός για να αγνοηθεί.

ΚΑ: Μερικοί είναι εξοργισμένοι με αυτό που έκανες. Πρόσφατα άκουσα τον Ντικ Τσένι που είπε ότι ο Τζούλιαν Ασάνζ ήταν ένα τσίμπημα από ψύλλο, ο Σνόουντεν είναι το λιοντάρι που έκοψε το κεφάλι του σκύλου με τα δόντια του. Νομίζει ότι έχεις διαπράξει μία από τις χειρότερες πράξεις προδοσίας στην αμερικανική ιστορία. Τι θα έλεγες στους ανθρώπους που το πιστεύουν αυτό;

ΕΣ: Ο Ντικ Τσένι είναι πραγματικά το κάτι άλλο. (Γέλια)(Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ. (Γέλια) Νομίζω ότι είναι εκπληκτικό, επειδή τότε που ο Τζούλιαν Ασάνζ έκανε την καλύτερη δουλειά του, ο Ντικ Τσένι έλεγε ότι θα κατέστρεφε τις κυβερνήσεις σε όλον τον κόσμο, οι ουρανοί θα έπιαναν φωτιά και οι θάλασσες θα έβραζαν, και τώρα λέει ότι είναι ένα τσίμπημα ψύλλου. Θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι για τέτοιου είδους παραφουσκωμένες αξιώσεις βλάβης της εθνικής ασφάλειας από τέτοιου είδους αξιωματούχους. Αλλά ας υποθέσουμε ότι αυτοί το πιστεύουν πραγματικά. Θα έλεγα ότι έχουν μια κάπως στενή αντίληψη της εθνικής ασφάλειας. Τα προνόμια των ανθρώπων όπως ο Ντικ Τσένι δεν κρατούν το κράτος ασφαλές. Το δημόσιο συμφέρον δεν είναι πάντα το ίδιο με το εθνικό συμφέρον. Πηγαίνοντας σε πόλεμο με ανθρώπους που δεν είναι εχθροί μας, σε μέρη που δεν αποτελούν απειλή, δεν μας κάνει ασφαλείς, και αυτό ισχύει είτε είναι στο Ιράκ είτε στο Διαδίκτυο. Το Διαδίκτυο δεν είναι ο εχθρός. Η οικονομία μας δεν είναι ο εχθρός. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις, οι κινέζικες επιχειρήσεις και οποιαδήποτε άλλη εταιρία εκεί έξω είναι μέρος της κοινωνίας μας. Είναι μέρος του διασυνδεδεμένου μας κόσμου. Υπάρχουν αδελφικοί δεσμοί που μας ενώνουν και αν καταστρέψουμε αυτούς τους δεσμούς υπονομεύοντας τις προδιαγραφές, την ασφάλεια, τον τρόπο συμπεριφοράς, τα κράτη και οι πολίτες σε όλον τον κόσμο περιμένουν από εμάς να τα τηρήσουμε.

ΚΑ: Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι έχεις κλέψει 1,7 εκατομμύρια αρχεία. Φαίνεται ότι μέχρι τώρα έχουν κοινοποιηθεί στους δημοσιογράφους μόνο μερικές εκατοντάδες. Θα έχουμε κι άλλες αποκαλύψεις;

ΕΣ: Σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες αποκαλύψεις. Δε νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία ότι κάποιες από τις πιο σημαντικές αναφορές θα γίνουν στο μέλλον.

ΚΑ: Έλα εδώ, επειδή θέλω να σε ρωτήσω γι' αυτή τη συγκεκριμένη αποκάλυψη. Έλα και ρίξε μια ματιά σε αυτό. Αυτή είναι μια ιστορία που πιστεύω ότι για πολλούς από τους πληροφορικάριους εδώ είναι το πιο σοκαριστικό πράγμα που έχουν ακούσει τους τελευταίους μήνες. Αφορά ένα πρόγραμμα που ονομάζεται «Bullrun». Μπορείς να εξηγήσεις τι είναι;

ΕΣ: Το Bullrun, και εδώ πάλι πρέπει να ευχαριστήσουμε την NSA για την ευθύτητά της, είναι ένα πρόγραμμα που έχει ονομαστεί από μια μάχη του εμφυλίου. Το βρετανικό αντίστοιχο λέγεται «Edgehill», που είναι μια μάχη του βρετανικού εμφυλίου. Ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι το ονόμασαν έτσι είναι επειδή στοχεύουν την ίδια τους την υποδομή. Είναι προγράμματα με τα οποία η NSA παραπλανά σκόπιμα τους εταιρικούς συνεργάτες. Λένε στους εταιρικούς συνεργάτες ότι αυτές είναι ασφαλείς προδιαγραφές. Λένε ότι θέλουν να δουλέψουν μαζί σας για να διασφαλίσουν τα συστήματά σας, αλλά στην πραγματικότητα, δίνουν κακές συμβουλές σε αυτές τις εταιρίες που τις κάνουν να υποβαθμίζουν την ασφάλεια των υπηρεσιών τους. Φτιάχνουν κερκόπορτες που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί μόνο η NSA, αλλά και οποιοσδήποτε άλλος έχει χρόνο και χρήμα για να ερευνήσει και να την βρει μπορεί να την χρησιμοποιήσει για να εισέλθει στις επικοινωνίες του κόσμου. Αυτό είναι πραγματικά επικίνδυνο, επειδή αν χάσουμε την μια μοναδική προδιαγραφή, αν χάσουμε την εμπιστοσύνη σε κάτι όπως το SSL, το οποίο στοχοποιήθηκε συγκεκριμένα από το πρόγραμμα Bullrun, θα ζούμε σε έναν λιγότερο ασφαλή κόσμο γενικότερα. Δεν θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις τράπεζές μας και δεν θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στο εμπόριο χωρίς να ανησυχούμε γι' αυτούς που παρακολουθούν αυτές τις επικοινωνίες ή τις υπονομεύουν για τους δικούς τους σκοπούς.

ΚΑ: Και οι ίδιες αυτές αποφάσεις πιθανώς να αφήνουν την Αμερική ανοιχτή σε κυβερνοεπιθέσεις από άλλες πηγές;

ΕΣ: Φυσικά. Ένα από τα προβλήματα, μια από τις επικίνδυνες κληρονομιές που έχουμε δει μετά την εποχή της 11ης Σεπτεμβρίου είναι ότι η NSA φοράει παραδοσιακά δύο καπέλα. Είναι υπεύθυνοι για τις επιθετικές επιχειρήσεις, δηλαδή το χάκινγκ, αλλά είναι υπεύθυνοι και για τις αμυντικές επιχειρήσεις και παραδοσιακά έδιναν πάντα προτεραιότητα στην άμυνα αντί της επίθεσης βασισμένοι στην αρχή ότι τα αμερικανικά μυστικά απλά αξίζουν περισσότερο. Εάν χακάρουμε μια κινεζική επιχείρηση και κλέψουμε τα μυστικά της, αν χακάρουμε ένα κυβερνητικό γραφείο στο Βερολίνο και κλέψουμε τα μυστικά του, αυτό έχει λιγότερη αξία για τον αμερικανικό λαό από το να σιγουρευτούμε ότι οι Κινέζοι δεν θα έχουν πρόσβαση στα μυστικά μας. Έτσι μειώνοντας την ασφάλεια των επικοινωνιών μας, όχι μόνο βάζουν σε κίνδυνο τον κόσμο, αλλά βάζουν την Αμερική σε ουσιαστικό κίνδυνο επειδή η πνευματική ιδιοκτησία είναι η βάση, τα θεμέλια της οικονομίας μας, και αν τα ρισκάρουμε αυτά λόγω αδύναμης ασφάλειας θα το πληρώνουμε για χρόνια.

ΚΑ: Αλλά υπολόγισαν ότι αξίζει να γίνει ως μέρος της άμυνας της Αμερικής ενάντια στην τρομοκρατία. Σίγουρα αυτό είναι ένα τίμημα που αξίζει να πληρώσουμε.

ΕΣ: Αν δείτε τα αποτελέσματα αυτών των προγραμμάτων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας θα διαπιστώσετε ότι είναι αβάσιμο, και δεν χρειάζεται να αρκεστείτε στον λόγο μου, επειδή είχαμε το πρώτο ανοιχτό δικαστήριο, το πρώτο ομοσπονδιακό δικαστήριο που το έχει αναθεωρήσει, έξω από τη ρύθμιση απορρήτου, αποκάλεσε αυτά τα προγράμματα Οργουελικά και πιθανώς αντισυνταγματικά. Το Κογκρέσο, που έχει πρόσβαση για ενημέρωση γι' αυτά τα πράγματα, και τώρα θέλει να είναι ενημερωμένο, έχει κάνει νομοσχέδια μεταρρύθμισης, και δύο ανεξάρτητα πάνελ του Λευκού Οίκου που αναθεώρησαν όλες τις διαβαθμισμένες αποδείξεις είπαν ότι αυτά τα προγράμματα δεν σταμάτησαν ποτέ ούτε μία επικείμενη τρομοκρατική επίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι η τρομοκρατία τελικά που θέλουμε να σταματήσουμε; Έχουν κάποια αξία αυτά τα προγράμματα; Εγώ λέω όχι και οι τρεις κλάδοι της αμερικανικής κυβέρνησης λένε επίσης όχι.

ΚΑ: Πιστεύεις πως υπάρχει βαθύτερο κίνητρο γι' αυτούς εκτός από τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία;

ΕΣ: Συγγνώμη, δεν σε άκουσα, το ξαναλές;

ΚΑ: Συγγνώμη. Πιστεύεις ότι υπάρχει ένα βαθύτερο κίνητρο γι' αυτούς εκτός από τον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία;

ΕΣ: Ναι. Η ουσία είναι ότι η τρομοκρατία πάντα ήταν αυτό που εμείς στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών θα ονομάζαμε προκάλυμμα ενεργειών. Η τρομοκρατία είναι κάτι που προκαλεί μια συναισθηματική αντίδραση στον κόσμο, η οποία επιτρέπει τον εξορθολογισμό εξουσιών και προγραμμάτων που οι άνθρωποι δεν θα έδιναν αλλιώς. Τα προγράμματα τύπου Bullrun και Edgehill, η NSA ζήτησε αυτές τις εξουσίες τη δεκαετία του '90. Ζήτησαν από το FBI να πάει στο Κογκρέσο και να το υποστηρίξει. Το FBI πήγε στο Κογκρέσο και το υποστήριξε. Αλλά το Κογκρέσο και ο αμερικανικός λαός είπαν όχι. Είπαν ότι δεν αξίζει το ρίσκο για την οικονομία μας. Είπαν ότι είναι πολύ μεγάλη η ζημιά στην κοινωνία για να δικαιολογήσει τα οφέλη. Αλλά αυτό που είδαμε, την εποχή μετά την 11η Σεπτεμβρίου, είναι όχι χρησιμοποίησαν τη μυστικότητα και τη δικαιολογία της τρομοκρατίας για να ξεκινήσουν μυστικά αυτά τα προγράμματα χωρίς να ρωτήσουν το Κογκρέσο, χωρίς να ρωτήσουν τον αμερικανικό λαό, και πρέπει να προστατευτούμε από μια τέτοια κυβέρνηση πίσω από κλειστές πόρτες επειδή μας κάνει λιγότερο ασφαλείς, και δεν προσφέρει αξία.

ΚΑ: Εντάξει, έλα μαζί μου μια στιγμή, επειδή έχω μια πιο προσωπική ερώτηση για σένα. Μιλώντας για τρόμο, οι περισσότεροι θα θεωρούσαν την κατάστασή σου τώρα στη Ρωσία αρκετά τρομακτική. Προφανώς άκουσες τι έγινε, πώς χειρίστηκαν τον Μπράντλι Μάνινγκ, τον Τσέλσι Μάνινγκ, όπως λέγεται τώρα, και ήταν μια ιστορία στο Buzzfeed που έλεγε ότι κάποιοι στην κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών σε θέλουν νεκρό. Πώς το αντιμετωπίζεις αυτό; Πώς αντιμετωπίζεις τον φόβο;

ΕΣ: Δεν είναι παράξενο ότι υπάρχουν κυβερνήσεις εκεί έξω που θέλουν να με δουν νεκρό. Το ξεκαθάρισα ξανά και ξανά ότι πηγαίνω για ύπνο κάθε πρωί και σκέφτομαι τι μπορώ να κάνω για τον αμερικανικό λαό. Δεν θέλω να βλάψω την κυβέρνησή μου. Θέλω να βοηθήσω την κυβέρνησή μου, αλλά το γεγονός ότι είναι διατεθειμένοι να αγνοήσουν παντελώς τις διαδικασίες, είναι διατεθειμένοι να με κηρύξουν ένοχο χωρίς καν να δικαστώ, αυτά είναι τα πράγματα που πρέπει να καταπολεμήσουμε ως κοινωνία, και να πούμε ότι αυτό δεν είναι σωστό. Δεν θα έπρεπε να απειλούμε τους αντιφρονούντες. Δεν θα έπρεπε να ποινικοποιούμε τη δημοσιογραφία. Και ό,τι μπορώ να κάνω για να γίνει αυτό, χαίρομαι να το κάνω παρά τα ρίσκα.

ΚΑ: Θα ήθελα να έχω μερικά σχόλια από το κοινό εδώ, επειδή ξέρω ότι υπάρχουν πολύ διαφορετικές αντιδράσεις για τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Ας υποθέσουμε ότι είχατε τις παρακάτω δύο επιλογές, εντάξει; Θα μπορούσατε να δείτε αυτό που έκανε ως μια ουσιαστικά απερίσκεπτη πράξη που έχει βάλει την Αμερική σε κίνδυνο ή θα μπορούσατε να τη δείτε ως μια ουσιαστικά ηρωική πράξη που θα λειτουργήσει για το μακροπρόθεσμο καλό της Αμερικής και του κόσμου; Αυτές είναι οι δύο επιλογές που θα σας δώσω. Είμαι περίεργος να δω ποιος είναι διατεθειμένος να ψηφίσει την πρώτη από αυτές, ότι ήταν μια απερίσκεπτη πράξη. Υπάρχουν μερικά σηκωμένα χέρια. Μερικά χέρια σηκώνονται. Είναι δύσκολο να σηκώσεις το χέρι σου όταν ο ίδιος είναι ακριβώς εδώ, αλλά τα βλέπω.

ΕΣ: Σας βλέπω. (Γέλια)

ΚΑ: Και ποιος πάει με τη δεύτερη επιλογή, την ουσιαστικά ηρωική πράξη;

(Χειροκρότημα)(Ευφημισμοί)

Νομίζω δικαιούμαι να πω ότι υπάρχουν πολλοί που δεν σήκωσαν χέρι και νομίζω ότι ακόμη το σκέφτονται, επειδή μου φαίνεται ότι η συζήτηση γύρω από σένα δεν διαχωρίζεται στις παραδοσιακές πολιτικές γραμμές. Δεν είναι αριστερά ή δεξιά, δεν έχει να κάνει με το αν υποστηρίζεις την κυβέρνηση, αν είσαι φιλελεύθερος ή όχι. Ένα μέρος του είναι σχεδόν ζήτημα γενεών. Είσαι μέρος μιας γενιάς που μεγάλωσε με το Διαδύκτιο και φαίνεται να προσβλήθηκες βαθιά όταν είδες να γίνεται κάτι που πιστεύεις ότι θα βλάψει το Διαδίκτυο. Περιέχει κάποια αλήθεια αυτό;

ΕΣ: Ναι. Νομίζω ότι είναι πολύ αληθινό. Δεν είναι ένα θέμα αριστεράς ή δεξιάς. Οι βασικές μας ελευθερίες, και όταν λέω «μας», δεν εννοώ μόνο τους Αμερικανούς, εννοώ τους ανθρώπους σε όλον τον κόσμο, δεν είναι κομματικό το θέμα. Αυτά είναι πράγματα που τα πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι, και είναι στο χέρι μας να τους προστατεύσουμε, και γι' αυτούς που έχουν δει και έχουν απολαύσει ένα ελεύθερο και ανοιχτό Διαδίκτυο, είναι στο χέρι μας να διατηρήσουμε αυτή την ελευθερία για να την απολαύσει η επόμενη γενιά, και αν δεν αλλάξουμε τα πράγματα, αν δεν υψώσουμε το ανάστημά μας για να κάνουμε τις αλλαγές που χρειάζονται για να διατηρήσουμε το Διαδίκτυο ασφαλές, όχι μόνο για μας αλλά για όλους, θα το χάσουμε αυτό, και θα είναι μια τεράστια απώλεια, όχι μόνο για μας, αλλά για τον κόσμο.

ΚΑ: Άκουσα παρόμοια πράγματα πρόσφατα από τον ιδρυτή του παγκόσμιου ιστού, που νομίζω ότι είναι μαζί μας, ο Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι. Τιμ, θα ήθελες να ανέβεις πάνω και να μιλήσεις. Έχουμε μικρόφωνο για τον Τιμ;

(Χειροκρότημα)

Τιμ, χαίρομαι που σε βλέπω. Έλα πάνω. Με ποια πλευρά είσαι, παρεμπιπτόντως, προδότης, ήρωας; Έχω μια θεωρία γι' αυτό, αλλά --

Τιμ Μπέρνερς-Λι: Έχω δώσει πολύ μεγαλύτερες απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, αλλά ήρωας, αν θα έπρεπε να επιλέξω μία από τις δύο.

ΚΑ: Εντ, νομίζω ότι έχεις διαβάσει την πρόταση για την οποία μίλησε ο Σερ Τιμ σχετικά με μια νέα Μάγκνα Κάρτα για να πάρουμε πίσω το Διαδίκτυο. Βγάζει νόημα αυτό; ΕΣ: Απόλυτα. Η γενιά μου, ...εγώ μεγάλωσα όχι απλώς με το να σκέφτομαι για το Διαδίκτυο, αλλά μεγάλωσα στο Διαδίκτυο, και παρόλο που δεν περίμενα ποτέ ότι θα έχω την ευκαιρία να το υπερασπιστώ με έναν τόσο ευθύ και πρακτικό τρόπο και να το ενσωματώσω σε αυτόν τον ασυνήθιστο σχεδόν προσωποποιημένο τρόπο, νομίζω ότι έχει κάτι ποιητικό το γεγονός ότι ένας από τους γιους του Διαδικτύου έχει έρθει κοντά με το Διαδίκτυο ως αποτέλεσμα της πολιτικής τους έκφρασης. Πιστεύω ότι μια Μάγκνα Κάρτα για το Διαδίκτυο είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε. Πρέπει να κωδικοποιήσουμε τις αξίες μας όχι μόνο γραπτώς αλλά και στη δομή του Διαδικτύου, και είναι κάτι που το ελπίζω, και προσκαλώ όλους στο κοινό, όχι μόνο εδώ στο Βανκούβερ, αλλά σε όλο τον κόσμο να πάρουν μέρος.

ΚΑ: Θέλεις να ρωτήσεις τον Εντ;

ΤΜΛ: Λοιπόν, δύο ερωτήσεις, μια γενική ερώτηση --

ΚΑ: Εντ, μας ακούς ακόμη;

ΕΣ: Ναι, σας ακούω.

ΚΑ: Επέστρεψε.

ΤΜΛ: Ο κοριός στη γραμμή σου παρεμβλήθηκε για μια στιγμή. (Γέλια)

ΕΣ: Είναι λιγάκι πρόβλημα της NSA.

ΤΜΛ: Από τα 25 χρόνια, που ανατρέξαμε και σκεφτήκαμε, τι νομίζεις ότι θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαμε να επιτύχουμε απ' όλες τις συζητήσεις που έχουμε για το δίκτυο που θέλουμε;

ΕΣ: Όταν σκεφτόμαστε σε σχέση με το πόσο μακριά μπορούμε να πάμε, νομίζω ότι είναι μια ερώτηση που περιορίζεται μόνο από αυτό που είμαστε διατεθειμένοι να του δώσουμε. Νομίζω ότι το Διαδίκτυο που απολαύσαμε στο παρελθόν ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν, όχι ως κράτος, αλλά ως άνθρωποι σε όλον τον κόσμο, και με τη συνεργασία, με τη συμμετοχή, όχι μόνο των τεχνικών κομματιών της κοινωνίας, αλλά όπως είπες, τους χρήστες, τους ανθρώπους απ' όλον τον κόσμο που συνεισφέρουν μέσω του Διαδικτύου, μέσω των κοινωνικών μέσων, που απλώς ελέγχουν τον καιρό, που βασίζονται σε αυτό κάθε μέρα ως κομμάτι της ζωής τους, να το υπερασπιστούν. Δεν θα έχουμε απλώς το Διαδίκτυο που είχαμε, αλλά ένα καλύτερο Διαδίκτυο, ένα καλύτερο σήμερα, κάτι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να χτίσουμε ένα μέλλον που θα είναι καλύτερο, όχι απλώς καλύτερο από αυτό που ελπίζαμε αλλά απ' οτιδήποτε θα μπορούσαμε να φανταστούμε.

ΚΑ: Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που ιδρύθηκε το TED, το 1984. Έχει γίνει πολλή συζήτηση από τότε που λίγο πολύ λέει ότι ο Τζορτζ Όργουελ έκανε λάθος. Δεν μας παρακολουθεί ο Μεγάλος Αδελφός. Εμείς, μέσω της δύναμης του διαδικτύου, και της διαφάνειας, παρακολουθούμε τον Μεγάλο Αδελφό. Οι αποκαλύψεις σου ήταν σαν ένα παλούκι στην καρδιά της κάπως αισιόδοξης άποψης, αλλά πιστεύεις ακόμη ότι υπάρχει τρόπος να γίνει κάτι γι' αυτό. Και το κάνεις.

ΕΣ: Σωστά, πρέπει να γίνει μια συζήτηση για το αν αυξήθηκαν οι δυνάμεις του Μεγάλου Αδελφού σε μεγάλο βαθμό. Ήταν ένα πρόσφατο νομικό άρθρο στο Γιέιλ που καθιέρωσε κάτι που ονομάζεται η Αρχή Μπάκστον-Σολτάνι, που είναι πως η προσδοκία μας για την ιδιωτική μας ζωή παραβιάζεται όταν οι δυνατότητες της κυβερνητικής παρακολούθησης γίνονται φθηνότερες κατά μια τάξη μεγέθους, και κάθε φορά που γίνεται αυτό, πρέπει να ξαναπροσδιορίσουμε και να ισορροπήσουμε τα δικαιώματα μας για την προστασία της ιδιωτικότητάς μας. Τώρα, αυτό δεν έχει συμβεί από τότε που οι δυνάμεις παρακολούθησης της κυβέρνησης έχουν αυξηθεί κατά μερικές τάξεις μεγέθους, και γι' αυτό έχουμε το πρόβλημα αυτό σήμερα, αλλά υπάρχει ακόμη ελπίδα, επειδή η δύναμη των ατόμων έχει αυξηθεί και αυτή με την τεχνολογία. Είμαι ζωντανή απόδειξη ότι ένα άτομο μπορεί να αντιμετωπίσει τους πιο ισχυρούς αντιπάλους και τις πιο ισχυρές μυστικές υπηρεσίες σε όλον τον κόσμο και να κερδίσει, και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι από το οποίο πρέπει να αντλήσουμε ελπίδα, και πρέπει να χτίσουμε ώστε να το κάνουμε προσβάσιμο όχι μόνο στους ειδικούς τεχνολογίας αλλά στους κοινούς πολίτες σε όλον τον κόσμο. Η δημοσιογραφία δεν είναι έγκλημα, η επικοινωνία δεν είναι έγκλημα, και δεν θα πρέπει να μας παρακολουθούν στις καθημερινές μας δραστηριότητες.

ΚΑ: Δεν είμαι και πολύ σίγουρος πώς κάνεις χειραψία με ένα ρομπότ, αλλά φαντάζομαι, ότι αυτό είναι το χέρι. ΤΜΛ: Θα έρθει πολύ σύντομα.

ΕΣ: Χάρηκα που σε γνώρισα, και ελπίζω η συσκευή τηλεπαρουσίας μου να φαίνεται τόσο ωραία όσο και η δική σας εικόνα σε μένα.

ΚΑ: Σ' ευχαριστώ, Τιμ.

(Χειροκρότημα)

Η εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς πρόσφατα ζήτησε αμνηστία για σένα. Θα καλωσόριζες την ευκαιρία να επιστρέψεις στην Αμερική;

ΕΣ: Απολύτως. Δεν υπάρχει αμφιβολία, οι αρχές που ήταν τα θεμέλια αυτού του έργου ήταν το κοινό όφελος και οι αρχές που βρίσκονται πίσω από την δημοσιογραφία στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλον τον κόσμο, και νομίζω ότι αν ο τύπος λέει τώρα, το υποστηρίζουμε αυτό, αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει, είναι ένα δυνατό επιχείρημα, αλλά όχι το τελικό επιχείρημα, και νομίζω ότι είναι κάτι που πρέπει να αποφασίσει ο λαός. Αλλά ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει υπονοήσει ότι θέλουν κάποιου είδους συμφωνία, ότι θέλουν να εκθέσω τους δημοσιογράφους με τους οποίους συνεργάστηκα, για να επιστρέψω, και θέλω να το ξεκαθαρίσω ότι δεν το έκανα αυτό για να είμαι ασφαλής. Το έκανα για να κάνω το σωστό, και δεν θα σταματήσω τη δουλειά μου για το κοινό καλό μόνο και μόνο για το δικό μου συμφέρον. (Χειροκρότημα)

ΚΑ: Εντωμεταξύ, με την ευγενική προσφορά του Διαδικτύου και αυτής της τεχνολογίας, είσαι εδώ, πίσω στη Βόρεια Αμερική, όχι ακριβώς στις ΗΠΑ, στον Καναδά, σε αυτή τη μορφή. Είμαι περίεργος, πώς αισθάνεσαι;

ΕΣ: Ο Καναδάς είναι πολύ πιο διαφορετικός απ' ό,τι περίμενα. Είναι πολύ πιο ζεστά. (Γέλια)

ΚΑ: Στο TED, η αποστολή μας είναι «ιδέες που αξίζει να διαδωθούν». Αν θα μπορούσες να το ενσωματώσεις σε μία μόνο ιδέα, ποια είναι η ιδέα σου που αξίζει να διαδωθεί αυτή τη στιγμή;

ΕΣ: Θα έλεγα ότι το περασμένο έτος ήταν μια υπενθύμιση ότι η δημοκρατία μπορεί να πεθάνει πίσω από κλειστές πόρτες, αλλά εμείς, ως άτομα, γεννηθήκαμε πίσω από τις ίδιες κλειστές πόρτες, και δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την προστασία των προσωπικών μας δεδομένων για να έχουμε καλή κυβέρνηση. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψουμε την ελευθερία μας για να έχουμε ασφάλεια. Και πιστεύω πως αν συνεργαστούμε μπορούμε να έχουμε και ανοιχτή κυβέρνηση και προσωπικές ζωές, και ανυπομονώ να δουλέψω με όλους σε όλον τον κόσμο για να γίνει πραγματικότητα.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΚΑ: Εντ, σ' ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)

Πηγή: TED, ID-on't renounce my freedom

Η αξιοποίηση των σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, η ασφάλεια των δικτύων μεταφοράς ενεργείας, η αντιμετώπιση ακόμη και με στρατιωτικά μέσα του ανεξέλεγκτου κύματος μεταναστών και προσφύγων από τις εμπόλεμες ζώνες (Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Κουρδικές περιοχές και Ισλαμικό Κράτος) προς την Ευρώπη και η γεωπολιτική επιρροή, αποτελούν ψηφίδες ενός δυναμικά μεταβαλλόμενου πεδίου στην γεωγραφική «γειτονιά μας».

Οι Υπουργοί Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας Ιωάννης Κασουλίδης, της Ελλάδας Νίκος Κοτζιάς και της Αιγύπτου Sameh Shoukry, σε κοινή ανακοίνωση μετά τη συνάντησή του στη Νέα Υόρκη, επισημαίνουν ότι, η ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και ειδικότερα, η ανακάλυψης του κοιτάσματος φυσικού αερίου “Zohr” στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Αιγύπτου, διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις ώστε οι τρεις χώρες να προβούν αμέσως σε διαπραγματεύσεις επί των εκκρεμών ζητημάτων σχετικά με την οριοθέτηση των παρακείμενων θαλάσσιων ζωνών τους (ανακήρυξη Ελληνικής ΑΟΖ και καθορισμού θαλασσίων συνόρων Ελλάδος, Αιγύπτου και Κύπρου). Οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών, εξέφρασαν την ετοιμότητά τους να συμβάλουν στην αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών πτυχών της συνεχιζόμενης προσφυγικής κρίσης σε συνεργασία με όλες τις εμπλεκόμενες χώρες. Και την ανάγκη μιας oλιστικής προσέγγισης για την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτιών των αιματηρών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή (Τζιχαντιστές του ISIS), κορυφαίο διεθνές πρόβλημα, αφού απειλεί τη περιφερειακή σταθερότητα, την ασφάλεια και την ευημερία των κατοίκων των γειτονικών κρατών. Μέχρι τον Δεκέμβριο αναμένεται η κορύφωση αυτής της διπλωματικής κινητικότητας με επισκέψεις του Αιγύπτιου προέδρου Αλ Σίσυ στην Αθήνα και πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στο Ισραήλ. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις προωθείται η στενότερη τετραμερής (Ελλάδα, Αίγυπτος, Ισραήλ και Κύπρος) συνεργασία στον ενεργειακό, διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα, που αξιολογείται ως ιδιαίτερα σημαντική, λόγω της πολύ σοβαρής κρίσης στη Συρία και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή. Σε αυτό το ενεργειακό και γεωπολιτικό «παιχνίδι» είναι καθοριστικής σημασίας η γεωγραφική θέση της Ελλάδας. Ο ελληνικός θαλάσσιος χώρος εξασφαλίζει το αναγκαίο «στρατηγικό βάθος» σε αυτήν την άτυπη τετραμερή συνεργασία καθώς και την ασφαλή σύνδεση των ενεργειακών δικτύων με την Ευρώπη. Ωστόσο, υπάρχει και μια αρνητική πτυχή σε αυτή την αμερικανο-ελληνική προσέγγιση στον ενεργειακό τομέα.

Η ελληνορωσική συμφωνία για την κατασκευής αγωγού μεταφοράς φυσικού αέριο από την Ρωσία μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη , που προωθούσε με επιμονή ο πρώην υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης, φαίνεται ότι ρίχνεται στις ελληνικές καλένδες από την Κυβέρνηση Α.Τσίπρα, ικανοποιώντας έτσι πάγιο αμερικανικό αίτημα, παράλληλα όμως, αυξάνεται η δυσπιστία της Ρωσικής Κυβέρνησης και του Προέδρου Βλ. Πούτιν, για την αξιοπιστία της Ελληνικής Κυβέρνησης. Η ισχυρή στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Συρία και οι μάλλον στενές επαφές της Ρωσίας με το Ισραήλ, θα έπρεπε να «αναλυθούν» διεξοδικότερα από την ελληνική διπλωματία. Όπως είναι γνωστό, το βασικότερο διακύβευμα στη κρίσης την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή είναι η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της περιοχή , αλλά και η ασφάλεια των αγωγών μεταφοράς ενέργειας στη Δύση. Η στρατιωτική παρουσία της Ρωσίας στη Συρία, δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατη, δηλαδή μόνο για να ενισχυθεί το καθεστώς Ασαντ, αλλά για να αναβαθμιστεί ο διεθνής ρόλος της ΡΩΣΙΑΣ, που σημαίνει πως η επιρροή της θα ενδυναμωθεί σε αποφασιστικό ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. Άρα η Κυβέρνηση Τσίπρα, θα πρέπει να μην «υπακούει» τόσο εύκολα στα κελεύσματα των αμερικανών, χωρίς να υπολογίζει και τις Στρατηγικές επιλογές της Ρωσίας.

Πηγή: OnAlert

Το κόστος μιας αποτέφρωσης στη Βουλγαρία ξεκινάει από 1.900 ευρώ καταλήγει η εφημερίδα Καθημερινή.

Πηγή: Ακτίνες

Με­τά φό­βου Θε­οῦ ἀλ­λά καί μέ θερμή πα­ρά­κλη­ση πρός τόν Θεό νά μέ φω­τί­σει νά ἐκ­φρά­σω σω­στά τό πιό ση­μαν­τι­κό βίω­μά­ μου· τή με­τα­στρο­φή μου στήν Ὀρ­θο­δο­ξία.

Ὁ παπ­πο­ῦς μου, Ἰ­τα­λός στήν κα­τα­γω­γή, ἀ­πό τήν Σι­κε­λί­α καί ἀρ­χι­τέ­κτο­νας στό ἐ­πάγ­γελ­μα βρέ­θη­κε στήν Κων­σταν­τι­νο­ύ­πο­λη. Στά τέ­λη τοῦ 19ου αἰ­ώνα ὁ Σουλ­τά­νος τόν ἔ­στει­λε στή Θεσ­σα­λο­νί­κη γιά νά κτί­σει δη­μό­σια κτή­ρια. Στή Θεσσαλονί­κη, ἡ ὁποία ἀ­νῆ­κε τό­τε στήν Ὀ­θω­μα­νι­κή Αὐ­το­κρα­τορί­α, ἔ­ζη­σε ἕ­ως τό τέ­λος τῆς ζω­ῆς του. Ἕ­να ἀ­πό τά ὀ­κτώ παι­διά του ἦ­ταν ὁ πα­τέ­ρας μου. Κι ἐ­γώ γεν­νή­θη­κα στή Θεσσαλονί­κη, ὅ­που σπο­ύ­δα­σα καί δη­μι­ο­ύρ­γη­σα οἰ­κο­γέ­νεια. Ἀ­πό παι­δί προ­σπα­θοῦ­σα νά ἀν­τα­πο­κρί­νο­μαι στά θρη­σκευ­τι­κά μου κα­θή­κον­τα.

Κα­θώς φοι­τοῦ­σα στό γαλ­λι­κό σχο­λεῖ­ο Δε­λα­σάλ, ἡ κα­τή­χη­ση ἦ­ταν ἀ­πα­ρα­ί­τη­τη, δι­ό­τι τήν ἐ­πι­μέ­λεια τοῦ σχο­λε­ί­ου τήν εἶ­χαν μο­να­χοί κα­θο­λι­κοί. Κάποια ἡ­μέ­ρα κα­τέ­φθα­σε ἕ­νας κα­θο­λι­κός ἱ­ε­ρέ­ας καί ἔ­κα­νε συ­ζή­τη­ση μέ ἔ­φη­βους κα­θο­λι­κο­ύς. Κά­λε­σαν κι ἐ­μέ­να. Κατά τή συ­ζή­τη­ση μέ ρώ­τη­σε ἄν θέ­λω νά γί­νω ἱε­ρέ­ας. Ἀπάντησα ἀρνητικά.  Παρό­λο πού μέ συγ­κί­νη­σε ἡ πρό­τα­ση, ἀρ­νή­θη­κα.

Σπο­ύ­δα­σα ἰ­α­τρι­κή στό Πα­νε­πι­στή­μιο Θεσσαλονί­κης καί νυμφεύτηκα Ἑλ­λη­νί­δα ὀρ­θό­δο­ξη. Ἡ ἀ­λή­θεια εἶ­ναι ὅ­τι δέν εἴ­χα­με προ­στρι­βές ἐξαι­τί­ας τῆς δι­α­φο­ρε­τι­κό­τη­τάς μας στό δόγμα.

Με­τά τόν γά­μο βρε­θή­κα­με στήν Ἑλ­βε­τί­α, ὅ­που ἄ­νοι­ξα ἱ­α­τρεῖ­ο. Ἐ­κεῖ ἀ­πο­κτή­σα­με δύ­ο κό­ρες οἱ ὁ­ποῖ­ες βα­πτί­στη­καν κα­θο­λι­κές. Συ­νο­λι­κά ζή­σα­με στήν Ἑλ­βε­τί­α ἕν­δε­κα χρό­νια.

Ἀ­πο­τέ­λε­σμα τῆς δι­α­μο­νῆς μας στήν Ἑλ­βε­τί­α ἦ­ταν νά χα­λα­ρώ­σου­με κά­πως στά θρη­σκευ­τι­κά μας κα­θή­κον­τα. Ὁ φι­λε­ύ­σπλα­χνος Θε­ός ὅ­μως μᾶς λυ­πή­θη­κε, μᾶς κά­λε­σε κοντά Του, καί μᾶς ὑ­πεν­θύ­μι­σε ὅ­τι δί­χως ἀ­γώ­να θά με­ί­νου­με ἐκτός νυμφῶνος. Ἀλ­λά πῶς μᾶς κά­λε­σε, ἄς μέ φω­τί­σει ὁ Πανάγαθος, νά σᾶς τό με­τα­φέ­ρω σω­στά στή συ­νέ­χεια.

Ἔπειτα ἀπό ἕν­δε­κα χρό­νια ξε­νι­τειᾶς ἐ­πι­στρέ­ψα­με στήν πα­τρί­δα. Κα­τοι­κία  καί ἰ­α­τρεῖ­ο στή Θεσ­σα­λο­νί­κη. Παρό­λο πού ὅ­λα πή­γαι­ναν πο­λύ κα­λά, με­τά ἀπό τέσ­σε­ρα χρό­νια ἀ­πο­φα­σί­σα­με νά ἐγ­κα­τα­στα­θοῦ­με στά Ν. Μου­δα­νιά Χαλ­κι­δι­κῆς. Αὐ­τό ἔ­γι­νε, δι­ό­τι μᾶς συ­νέ­βη κά­τι ἐν­τε­λῶς ξαφ­νι­κό καί ἀ­νε­ξή­γη­το. Καί σή­με­ρα ἀ­κό­μη ἀ­πο­ροῦ­με. Προ­σω­πι­κά ὅ­μως ἀ­να­ρω­τι­έ­μαι, ἄν δέν γι­νό­ταν ὅ­λα αὐ­τά, πῶς θά γνώ­ρι­ζα τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α. Τό σχέ­διο ὅ­μως τοῦ Θε­οῦ προ­χω­ροῦ­σε καί μᾶς ἔ­δει­χνε τόν δρό­μο πού ἔ­πρε­πε ν᾿ ἀ­κο­λου­θή­σου­με.

Ἐ­κεῖ­νο τόν και­ρό ἡ πα­ρου­σί­α τῆς Πα­να­γί­ας ἄρ­χι­σε νά γί­νε­ται πιό αἰ­σθη­τή στό σπί­τι μας μέ τό ἑ­ξῆς πε­ρι­στα­τι­κό: Ὁ Θε­ός πῆ­ρε τή για­γιά τῆς συ­ζύ­γου μου καί στό σπί­τι μας ἦλ­θε ἡ εἰ­κό­να τῆς Πα­να­γί­ας Ὁ­δη­γή­τριας. Τήν εἰ­κό­να  ὁ παπ­πο­ύς της τή βρῆ­κε μέ θαῦ­μα, θαμ­μέ­νη στή γῆ. Ἡ σύ­ζυ­γος με­γά­λω­σε μέ τήν πα­ρου­σί­α αὐ­τῆς τῆς εἰ­κό­νας καί ἔ­ζη­σε κά­ποι­α θα­ύ­μα­τά της καί ἐν συνεχείᾳ  αἰ­σθαν­θή­κα­με καί οἰ­κο­γε­νεια­κῶς τή χά­ρη Της. Ἡ Πα­να­γί­α Ὁ­δη­γή­τρια μέ τή χά­ρη Της καί τήν πρε­σβε­ί­α Της μέ βο­ή­θη­σε νά βά­λω τέλος στήν ἀ­να­ζή­τη­σή μου, ἄν δηλαδή θά παραμείνω καθολικός ἤ θά μεταστραφῶ στήν Ὀρθοδοξία. Πῶς ἔ­γι­νε αὐ­τό, θά τό δοῦ­με πιό κά­τω.

Οἱ κό­ρες μου φοι­τοῦ­σαν στά μέ­σα τοῦ Δη­μο­τι­κοῦ Σχο­λε­ί­ου. Γιά ἐκ­κλη­σια­σμό τίς πή­γαι­να, ὅ­σο ἦ­ταν δυ­να­τόν, στήν κα­θο­λι­κή ἐκ­κλη­σί­α στή Θεσσαλονί­κη. Γιά δέ τήν ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση ἐρ­χό­ταν κα­θο­λι­κός ἱ­ε­ρέ­ας γιά το­ύς κα­θο­λι­κο­ύς τῆς γύ­ρω πε­ρι­ο­χῆς καί ἡ ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση γι­νό­ταν στό ἰα­τρεῖ­ο.

Ἐ­πει­δή μέ τή σύ­ζυ­γο ἀ­πό παι­διά πα­ρα­κο­λου­θή­σα­με κα­τη­χη­τι­κό σχο­λεῖ­ο, ἀ­πο­φα­σί­σα­με νά στείλουμε  καί τίς κό­ρες μας. Δέχτηκα νά πᾶ­νε στά Μου­δα­νιά, ἐ­άν τίς δέ­χον­ταν ὡς κα­θο­λι­κές πού ἦ­ταν. Δέν εἶ­χε ὅ­μως τό­τε γιά παι­διά. Μία κυ­ρί­α ὅ­μως εἶ­πε στή σύ­ζυ­γο: «Ἄν θέ­λε­τε νά ἀ­κο­ύ­σε­τε λό­γο Θε­οῦ, κά­θε Σάββατο στό Μο­να­στή­ρι τοῦ Τιμίου Προ­δρό­μου στή Με­τα­μόρ­φω­ση Χαλ­κι­δι­κῆς ὁ­μι­λεῖ ὁ Γέροντας π. Γρη­γό­ριος.

Ἦ­ταν κα­λο­κα­ί­ρι καί πή­γα­με οἰ­κο­γε­νεια­κῶς. Ὅ­λα πρω­τό­γνω­ρα γιά μᾶς. Πο­λύς κό­σμος στό προ­α­ύ­λιο, ὅ­που θά γι­νό­ταν ἡ ὁ­μι­λί­α, Μέ πολ­λή προ­σο­χή, ἴ­σως καί μέ πε­ρι­έρ­γεια πα­ρα­κο­λου­θή­σα­με τήν ὁ­μι­λία­. Πι­στε­ύ­ου­με ὅ­τι ὅ­σα ἀ­κο­ύ­σα­με ἐ­κε­ί­νη τήν ἡ­μέ­ρα δέν ἦ­ταν τυ­χα­ῖα, ἀλ­λά θέ­λη­μα Θε­οῦ. Πι­στέ­ψα­με ὅ­τι αὐ­τή ἡ ὁ­μι­λί­α ἔ­γι­νε εἰ­δι­κά γιά μᾶς. Ὁ Θε­ός μᾶς κα­θο­δή­γη­σε σ᾿ αὐ­τή τήν ὁ­μι­λί­α γιά νά προ­βλη­μα­τι­στῶ καί ν᾿ ἀρ­χί­σω τήν ἀ­να­ζή­τη­ση καί μά­λι­στα μέ ἔν­το­νο ἐν­δι­α­φέ­ρον.

Ὁ σε­βα­στός Γέροντας ἀ­να­φέρ­θη­κε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος καί στήν ἱστορία του. Ἦ­ταν συγ­κλο­νι­στι­κό γιά μέ­να καί τή σύ­ζυ­γό μου. Οἱ κό­ρες δέν πο­λυ­κα­τα­λά­βαι­ναν λό­γῳ τῆς ἡ­λι­κί­ας τους. Τό συγ­κλο­νι­στι­κό ἦ­ταν ἡ πε­ρι­γρα­φή τῆς εἰ­σβο­λῆς τῶν Λα­τί­νων Κα­θο­λι­κῶν στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος ἐ­πί Βέκκου (Πα­τρι­άρ­χου) καί τῆς ἄ­σχη­μης συμ­πε­ρι­φο­ρᾶς τους ἀ­πέ­ναν­τι στά Μο­να­στή­ρια καί τούς μο­να­χο­ύς οἱ ὁ­ποῖ­οι δέν δέ­χον­ταν νά συν­λει­τουρ­γή­σουν μα­ζί τους. Μέ κα­τέ­πλη­ξε ὁ Γέροντας, για­τί μι­λοῦ­σε μέ ἠ­ρε­μί­α καί μέ πό­νο ψυ­χῆς. Ἐ­πί­σης ἀ­να­φέρ­θη­κε καί σέ κά­ποι­ες δι­α­φο­ρές μας πού δέν ἐ­πι­τρέ­πουν τή συλλει­τουρ­γί­α καί τήν συμ­προ­σευ­χή, δι­α­φο­ρές πού ἐ­πῆλ­θαν με­τά τό Σχί­σμα, ἀ­φοῦ οἱ Κα­θο­λι­κοί κα­τήρ­γη­σαν ἤ ἀλλοίωσαν κά­ποι­ες πα­ρα­δό­σεις τῆς Χρι­στι­α­νι­κῆς πίστεως. Ἐ­δῶ κά­νω μί­α ἐ­πι­σή­μαν­ση σχε­τι­κά μέ τήν κα­θο­λι­κισμό. Ὅ­ταν ἤ­μουν μι­κρό παι­δί καί ἐ­μεῖς οἱ κα­θο­λι­κοί νη­στε­ύ­α­με. Ἀλ­λά κά­ποι­α στιγμή, δέν ἐν­θυ­μοῦ­μαι χρο­νο­λο­γί­α, μέ τήν εὐ­λο­γί­α τοῦ Πάπα ἡ νη­στε­ί­α κα­ταρ­γή­θη­κε. Ἐ­πί­σης, ὅ­ταν θέ­λα­με νά κοι­νω­νή­σου­με, πη­γα­ί­να­με στή Θε­ί­α Λει­τουρ­γί­α νη­στι­κοί. Ἀλ­λά καί αὐ­τό κα­ταρ­γή­θη­κε. Ἐ­πα­νέρ­χο­μαι ὅ­μως στήν ὁ­μι­λί­α. Ἡ σύ­ζυ­γός μου, ὅ­πως μοῦ ἐ­ξή­γη­σε με­τά, τά ἀν­τι­με­τώ­πι­σε ὅ­λα ὡς ἑ­ξῆς: Ὅ­ταν ἄ­κου­σε τά τῶν κα­θο­λι­κῶν σκέ­φτη­κε ἐ­μέ­να καί μέ κο­ί­τα­ξε γιά νά δεῖ τήν ἀν­τί­δρα­σή μου . Μέ εἶ­δε νά ἀ­κο­ύ­ω μέ ἐν­δι­α­φέ­ρον. Ἔ­κα­νε ὅ­μως τόν λο­γι­σμό ὅ­τι  δέν θά το­ύς πή­γαι­να ξα­νά ἐ­κεῖ. Μόλις μπή­κα­με στό αὐ­το­κί­νη­το γιά τήν ἐ­πι­στρο­φή πε­ρί­με­νε νά  ἀ­κο­ύ­σει τήν ἀντίδρασή μου. Ἐ­γώ ὅ­μως τῆς εἶ­πα πώς ὅ­τι ἔ­χου­με τό­σες δι­α­φο­ρές. Πρέ­πει νά συ­ζη­τή­σω μέ κά­ποι­ον εἰ­δι­κό καί νά μοῦ πεῖ ἀ­κό­μη τί πρέ­πει νά δι­α­βά­σω γιά νά πλη­ρο­φο­ρη­θῶ τά πάν­τα. Καί αὐ­τό ἔ­πρα­ξα. Συ­ζή­τη­σα μέ Γέροντες καί προ­μη­θε­ύ­τη­κα τά σχε­τι­κά βι­βλί­α. Γιά τόν λό­γο αὐ­τό ἐ­πι­σκε­φτή­κα­με ὀρθόδοξα μο­να­στή­ρια.

Ὅ­ταν μά­θαι­να κά­ποι­α ἀ­λή­θεια σχε­τι­κή μέ τίς δι­α­φο­ρές μας, ἡ ὁ­πο­ί­α δέν ἄ­φη­νε πε­ρι­θώ­ριο ἀμ­φι­σβή­τη­σης ,αἰ­σθα­νό­μουν λύ­πη, ἀλ­λά καί ἱ­κα­νο­πο­ί­η­ση. Ἡ χρι­στι­α­νι­κή πίστη ξα­νοι­γό­ταν μπρο­στά μου, ὅ­πως ὁ Χρι­στός μᾶς τή δί­δα­ξε καί ὅ­πως οἱ Πα­τέ­ρες μᾶς τήν πα­ρέ­δω­σαν.

Ἀλ­λά ὁ Θε­ός μοῦ ἔ­δω­σε καί μί­α τε­λευ­τα­ί­α εὐ­και­ρί­α νά βι­ώ­σω κι ἄλ­λες κα­τα­στά­σεις σχε­τι­κές μέ τό θέ­μα γιά νά βγά­λω καί μό­νος μου συμ­πε­ρά­σμα­τα, ἀλ­λά καί νά ἀν­τι­δρά­σω δι­και­ο­λο­γη­μέ­να.

Ἡ ἑ­πό­με­νη κί­νη­σή μας ἦ­ταν ἡ ἑ­ξῆς: Ἐγ­κα­τα­στα­θή­κα­με στή Γαλ­λί­α με­τά ἀ­πό τά τέσ­σε­ρα χρό­νια πού ἤ­μα­σταν στά Μου­δα­νιά. Θά ἐκ­φρα­στῶ κά­πως ἐ­πι­γραμ­μα­τι­κά, δι­ό­τι πολ­λές κα­τα­στά­σεις εἶ­ναι προ­σω­πι­κές.

Στή Γαλ­λί­α πα­ρα­μο­νές με­γά­λης ἑ­ο­ρτ­ῆς πῆ­γα μέ τίς κό­ρες γιά ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση στήν κα­θο­λι­κή ἐκ­κλη­σί­α. Ἀν­τι­κρί­σα­με ἀρ­κε­τά ἄ­το­μα στό κέν­τρο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί τόν ἱ­ε­ρέ­α μπρο­στά τους. Τόν πλη­σί­α­σα καί τοῦ εἶ­πα ὅ­τι θέ­λου­με νά ἐ­ξο­μο­λο­γη­θοῦ­με. Μᾶς ὑ­πέ­δει­ξε νά κα­θή­σου­με κοντά στο­ύς ἄλ­λους. Μά τοῦ εἶ­πα, ἐ­άν ὅ­λοι αὐ­τοί εἶ­ναι γιά ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση θά ἀρ­γή­σου­με πο­λύ. Ὄ­χι μοῦ λέ­ει. Θά τε­λει­ώ­σου­με ἀ­μέ­σως καί μᾶς ἐ­ξή­γη­σε. Θά κα­θήσετε καί ὅλοι σας θά λέ­τε τίς ἁ­μαρ­τί­ες σας ἀ­πό μέ­σα σας κι ἐ­γώ θά δι­α­βά­σω τήν συγ­χω­ρη­τι­κή εὐ­χή. Ἔ­μει­να ἄ­φω­νος. Ἐ­γώ στήν Ἑλ­λά­δα ἤ­ξε­ρα ἄλ­λα. Κάθε ἕ­νας μό­νος του μέ τόν ἱ­ε­ρέ­α. Δη­λα­δή ἀ­να­ρω­τή­θη­κα σέ κά­θε χώ­ρα ἔ­χουν τό δι­κα­ί­ω­μα νά κά­νουν ὅ­ποι­ες ἀλ­λα­γές θέ­λουν; Με­τά ρώ­τη­σα ἀ­πό πε­ρι­έρ­γεια καί μοῦ εἶ­παν ὅ­τι σέ ἄλ­λη ἐκ­κλη­σί­α δι­α­φο­ρε­τι­κά γί­νε­ται.

Γιά τή Θε­ί­α Κοι­νω­νί­α πή­γα­με στήν Ἑλ­βε­τί­α, στήν πό­λη πού κα­τοι­κο­ύ­σα­με κά­πο­τε. Ἦ­ταν πο­λύ κοντά στά σύ­νο­ρα μέ τή Γαλ­λί­α καί μέ τήν εὐ­και­ρί­α θά βλέ­πα­με καί γνω­στο­ύς. Εἶ­χε ἀρ­κε­τό κό­σμο, διότι ἦ­ταν με­γά­λη ἑ­ορτή. Γι᾿ αὐ­τόν τόν λό­γο κα­τά τή στιγμή τῆς Θε­ί­ας Κοι­νω­νί­ας σχη­μα­τί­στη­καν τρεῖς σει­ρές. Γρή­γο­ρα ὅ­μως ἔ­νι­ω­σα με­γά­λη ἀ­πο­γο­ή­τευ­ση. Ὁ ἱ­ε­ρέ­ας κοι­νω­νοῦ­σε στή με­σα­ί­α σει­ρά, στήν ἀ­ρι­στε­ρή σει­ρά το­ύς πι­στο­ύς κοι­νω­νοῦ­σε ἕ­νας λα­ϊ­κός, καί στή δε­ξιά σει­ρά κοι­νω­νοῦ­σε το­ύς πι­στο­ύς μί­α λα­ϊ­κή. Ἐ­πι­δί­ω­ξα νά κοι­νω­νή­σου­με ἀ­πό τόν ἱ­ε­ρέ­α, ἀλ­λά ἡ ψυ­χο­λο­γι­κή μου κα­τά­στα­ση δέν ἦ­ταν ἐν­τά­ξει. Συγ­χρό­νως δι­α­πί­στω­σα ὅ­τι ὁ λα­ϊ­κός πού κοι­νω­νοῦ­σε το­ύς πι­στο­ύς ἦ­ταν συ­νά­δελ­φος ἰ­α­τρός ἀ­πό πα­λιά. Γνω­ρι­ζό­μα­σταν καί οἰ­κο­γε­νεια­κῶς.  Ἐάν ἤ­μου­να στή δι­κή του σει­ρά, θά μέ κοι­νω­νοῦ­σε ὁ συ­νά­δελ­φος καί φί­λος μου.

Με­γά­λη ἀ­πο­γο­ή­τευ­ση καί με­γά­λος προ­βλη­μα­τι­σμός, ἀλ­λά ἕ­ως ἐ­κε­ί­νην τή στιγμή δέν εἶ­χα λάβει κά­ποι­α ἀ­πό­φα­ση. Τήν ἀ­πο­γο­ή­τευ­ση αὐ­τή ἀ­κο­λο­ύ­θη­σε ἡ ἀ­πο­γο­ή­τευ­ση ἀ­πό τήν ἐρ­γα­σί­α. Προ­έ­κυ­ψε με­γά­λη οἰ­κο­νο­μι­κή κα­τα­στρο­φή. Ἔ­φτα­σα σέ ση­μεῖ­ο νά βλέ­πω ὡς μό­νη λύ­ση νά που­λή­σω τό σπί­τι στήν Ἑλ­λά­δα καί νά με­ί­νω πλέ­ον δί­χως δι­κή μου στέ­γη. Ἡ ἐλ­πί­δα νά ἀ­πο­φύ­γω αὐ­τή τήν ὀ­δυ­νη­ρή λύ­ση ἦ­ταν ἕ­να κτῆ­μα πού εἶ­χα, ἀλ­λά δυ­στυ­χῶς δέν γι­νό­ταν τί­πο­τε ἐφό­σον καί οἱ κτη­μα­το­με­σί­τες τό ἀ­πέ­κλει­σαν ὅ­τι θά γί­νει κά­τι, ἐφό­σον δέν ὑ­πῆρ­χε ζή­τη­ση. Κάθε ἡ­μέ­ρα πού περ­νοῦ­σε ἦ­ταν εἰς βά­ρος μας.

Ἀλ­λά εὐ­τυ­χῶς καί τόν Θεό δέν τόν ξέ­χα­σα. Ζήτησα τή βο­ή­θειά Του μέ με­σί­τρια τήν Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κο. Προ­σευ­χή­θη­κα ἐκ μέσης καρδίας μπρο­στά στήν εἰ­κό­να τῆς Πα­να­γί­ας Ὁ­δη­γή­τριας καί συγ­χρό­νως ἔ­κα­να ἕ­να τά­μα. Τό θαῦ­μα ἔ­γι­νε καί τό τά­μα ἐκ­πλη­ρώ­θη­κε, ὅ­πως θά δοῦ­με πα­ρα­κά­τω.

Τό πρό­βλη­μά μας τό γνώ­ρι­ζε ἕ­νας φί­λος μας στήν Ἑλ­λά­δα, στήν πε­ρι­ο­χή Ν. Μου­δα­νι­ῶν. Τόν εἶ­χα πα­ρα­κα­λέ­σει ἐ­άν ἐν­δι­α­φερ­θεῖ κά­ποι­ος γιά τό κτῆ­μα νά μᾶς τη­λε­φω­νή­σει.

Εἶ­χαν πε­ρά­σει μό­λις λί­γες ἡ­μέ­ρες ἀ­πό τό τά­μα πού ἔ­κα­να, χτύ­πη­σε τό τη­λέ­φω­νο τό ὁ­ποῖ­ο σή­κω­σε ἡ σύ­ζυ­γος· ἦ­ταν ὁ φί­λος μας πού ἀ­νέ­φε­ρα πιό πά­νω. Με­τά τόν χαι­ρε­τι­σμό κατ᾿ εὐ­θεῖ­αν τῆς εἶ­πε: Ἄ­κου­σε, ἔ­γι­νε ἕ­να θαῦ­μα καί τῆς ἐ­ξή­γη­σε ἀ­μέ­σως. Ἐ­νῶ εἶ­μαι πο­λύ συ­νε­πής στό ὡ­ρά­ριο τῆς ἐρ­γα­σί­ας μου, δέν ξέ­ρω πῶς μοῦ ἦλ­θε προ­χθές καί ἐγ­κα­τέ­λει­ψα τήν ἐρ­γα­σί­α σχε­δόν μι­σή ὥ­ρα πιό ­νω­ρίς. Κάποιος ὅ­μως μέ ἀ­να­ζή­τη­σε τήν τε­λευ­τα­ί­α στιγμή καί, ἐ­πει­δή ἦ­ταν σχε­τι­κά ἐ­πεῖ­γον, μέ ἀ­να­ζή­τη­σε καί στό σπί­τι. Ἐ­νῷ συ­ζη­το­ύ­σα­με τήν ὑ­πό­θε­σή του, αὐ­τός κά­θε τό­σο ἔ­λε­γε: Τί ὡ­ρα­ί­α πού εἶ­στε ἐ­δῶ στήν ἐ­ξο­χή καί ἡ γυ­να­ί­κα μου ἐ­πι­θυ­μεῖ ἕ­να σπί­τι στήν ἐ­ξο­χή. Τότε τοῦ εἶ­πα γιά τό κτῆ­μα σας. Ἔ­δει­ξε ἐν­θου­σια­σμό καί ἐ­πι­θυ­μί­α νά τό δεῖ ἐ­κε­ί­νη τή στιγμή. Τόν πῆ­γα, τό εἶ­δε, τοῦ ἄ­ρε­σε καί με­τά ἀ­πό συγ­κα­τά­θε­ση τῆς γυ­να­ί­κας του εἶ­πε ἐν­τά­ξει. Ὅ­λα ἐ­ξε­λί­χθη­καν  καί ὅ­λα τα­κτο­ποι­ή­θη­καν τα­χύ­τα­τα. Τε­λι­κά σ᾿ αὐ­τό τό κτῆ­μα εἴ­κο­σι χρό­νια ἕ­ως τώ­ρα δέν χτί­στη­κε κα­νέ­να σπί­τι!

Ὅ­ταν ἐ­πι­στρέ­ψα­με γιά δε­ύ­τε­ρη φο­ρά στήν πα­τρί­δα οἱ φί­λοι ­μας καί οἱ πε­λά­τες μου μᾶς δέ­χτη­καν μέ χα­ρά καί ὅ­λα πῆ­γαν πο­λύ κα­λά.

Μέ τήν πρώ­τη εὐ­και­ρί­α ἐ­πι­σκε­φτή­κα­με τό μο­να­στή­ρι τοῦ Τιμίου Προ­δρό­μου­· ἤ­μου­να μό­νος μέ τή σύ­ζυ­γο. Στήν ἐ­πι­στρο­φή, ἐ­νῷ ὁ­δη­γοῦ­σα, τῆς εἶ­πα ὅ­τι ἀ­πο­φά­σι­σα νά βα­πτι­στῶ Ὀρ­θό­δο­ξος. Τῆς ἐ­ξή­γη­σα ὅ­τι ἔ­τα­ξα στήν Πα­να­γί­α ὅ­τι μό­λις ὅ­λα τα­κτο­ποι­η­θοῦν θά βα­πτι­στῶ. Οἱ κό­ρες μου δέ­χτη­καν ἐ­πί­σης νά βα­πτι­στοῦν. Ἦ­ταν ἤ­δη ἔ­φη­βες καί εἶ­χαν ἐμ­πε­δώ­σει πολ­λά γιά τήν Ὀρ­θο­δο­ξί­α πα­ρα­κο­λου­θών­τας το­ύς προ­βλη­μα­τι­σμο­ύς μου ἀλ­λά καί τίς δι­α­πι­στώ­σεις μου.

Γιά λί­γους μῆ­νες κατηχηθήκαμε καί με­τά ἔ­γι­νε ἡ βά­πτι­σή μας στήν Ἱ­ε­ρά Μο­νή Ἁ­γί­ου Ἀρ­σε­νί­ου στό Βα­το­πέ­δι Χαλ­κι­δι­κῆς. Ἡ βά­πτι­σή μας ἔ­γι­νε ἀ­πό το­ύς σε­βα­στο­ύς Πα­τέ­ρες π. Γρη­γό­ριο καί π. Θε­ό­κλη­το, πού τό­σο μᾶς βο­ή­θη­σαν καί μᾶς βο­η­θοῦ­νε στήν πο­ρε­ί­α μας. Ἀ­νά­δο­χος, γνω­στή καί φί­λη τῆς οἰ­κο­γε­νε­ί­ας ἀ­πό τήν ὁ­πο­ί­α καί τόν σύ­ζυ­γό της ἀ­κο­ύ­γα­με συ­χνά λό­για ὠ­φέ­λι­μα γιά τήν πε­ρί­πτω­σή μας.

Κα­τά τή δι­άρ­κεια τοῦ μυ­στη­ρί­ου ζή­σα­με καί οἱ τρεῖς μας ἀ­ξέ­χα­στες στιγ­μές καί συ­ναι­σθή­μα­τα. Δέν εἶ­ναι εὔ­κο­λο νά εἰ­πω­θοῦν δη­μο­σί­ως. Ἐ­κεῖ­νο πού μπο­ρῶ νά πῶ μό­νο εἶ­ναι, ὅ­τι ὅ­λα μαρ­τυ­ροῦ­σαν τήν πα­ρου­σί­α τοῦ Θε­οῦ.

Δο­ξά­ζω τόν Θεό πού ἀ­κό­μη μοῦ ὑ­πέ­δει­ξε τόν δρό­μο τῆς ἱε­ρω­σύ­νης, ἀ­φοῦ, μέ τήν βά­πτι­σή μου, ὁ φι­λε­ύ­σπλα­χνος Θε­ός μέ ἀ­πάλ­λα­ξε ἀ­πό τίς πολ­λές ἁ­μαρ­τί­ες τοῦ πα­ρελ­θόν­τος. Βέβαια εἶ­χε προ­ηγη­θεῖ τῆς βα­πτί­σε­ως καί ἡ ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση. Ὅ­ταν πλη­ρο­φο­ρή­θη­κα ὅ­τι μπο­ρῶ νά γί­νω ἱ­ε­ρέ­ας καί μοῦ ἔ­γι­νε ἡ πρό­τα­ση, εἶ­πα τό ναί μέ χα­ρά, ἀλ­λά καί μέ φό­βο κα­τά πό­σο θά φα­νῶ ἀν­τά­ξιος στήν πρό­σκλη­ση τοῦ Θε­οῦ. Ὅ­ταν ἤ­μουν νέ­ος, εἶ­πα τό ὄ­χι στήν ἴ­δια πρό­τα­ση τῶν καθολικῶν. Δέν θά πά­ψω νά εὐ­χα­ρι­στῶ τόν Θεό πού μέ φώ­τι­σε τό­τε ν᾿ ἀρ­νη­θῶ, ἀλ­λά δέν θά πά­ψω κυ­ρί­ως νά τόν εὐ­χα­ρι­στῶ πού μοῦ ἀ­πο­κά­λυ­ψε ποῦ βρί­σκε­ται ἡ ἀ­λή­θεια.

Μέ ἀ­γά­πη Χρι­στοῦ κι εὐ­χα­ρι­στί­ες πρός ὅ­λους

π. Κων­σταν­τῖ­νος

Πηγή: (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘Ἐρῶ’, Γ΄ ΤΕΥΧΟΣ, ΙΟΥΛ.-ΣΕΠΤ. 2010), Ενωμένη Ρωμηοσύνη