Σχόλιο Τ.Ι.: Να υπενθυμίσουμε ότι ο Όσιος Παΐσιος είχε κάνει σαφή υπόδειξη για το τι θα ακολουθούσε η αλλαγή την πολιτικής ηγεσίας στην Τουρκία... πληρωμή για τα εγκλήματα τόσων αιώνων.

Ο Ερντογάν διακήρυξε προ ημερών ότι στα επόμενα πέντε χρόνια, έως το 2023, ένα αιώνα μετά την εγκαθίδρυση του νέου κοσμικού καθεστώτος υπό τον Κεμάλ, η Τουρκία θα διαμορφώσει το σύνολο της περιοχής που καταλάμβανε η παλιά Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ο Ερντογάν προανήγγειλε, σε ελεύθερη μετάφραση, τη μετατροπή της Τουρκίας από έθνος-κράτος σε μια μίνι αυτοκρατορία, πολυεθνική. Δεν είναι πια υπόθεση εργασίας, ένα όνειρο, αλλά στρατηγικός σχεδιασμός με χρονικό πέρας.

Οι Τούρκοι θα είναι φυσικά η κυρίαρχη συνιστώσα. Η στιγμή -θεωρεί ο Ερντογάν- είναι ευνοϊκή μιας και έχουν διασπαστεί και αποδυναμωθεί οι Κούρδοι, η αντιπολίτευση υποχρεώθηκε να συνταχθεί στο εθνικό ζήτημα, οι εσωτερικές αντιδράσεις ελέγχονται. Η συμμαχία με τη Ρωσία όχι μόνο εξισορροπεί τις αντιδράσεις των ΗΠΑ, αλλά αποκτά προοπτική χρονικού βάθους.

Οι ΗΠΑ θεωρούν αυτονόητη και αδιαμφισβήτητη την αποκλειστική ηγεμονία τους σε κάθε περιοχή ενδιαφέροντός τους. Οι Ρώσοι επιζητούν συμμαχίες και ισορροπίες, καθώς δεν έχουν ακόμα την ισχύ της ΕΣΣΔ. Η μίνι τουρκική αυτοκρατορία θα έχει τη ρωσική προστατευτική ομπρέλα και θα γλιτώσει την αμερικανική καταπίεση πιστεύει, φαίνεται, ο Ερντογάν.

Ο Ερντογάν παίζει σε πολύ υψηλό επίπεδο και ανώτερες δυνάμεις μπορεί να συντρίψουν τις φιλοδοξίες του, όπως έγινε με τον Βενιζέλο. Αλλά κανείς στην Ελλάδα, ούτε το πολιτικό προσωπικό ούτε οι «απλοί πολίτες» δικαιούνται να αισθάνονται ικανοποίηση για την (ενδεχόμενη) συντριβή του Ερντογάν από έναν πιο ισχυρό. Επειδή είναι ο ίδιος ισχυρός που με χίλιους τρόπους ορίζει τις τύχες και της δικής μας πατρίδας, επιβάλλει ως Μακεδόνες τους Σκοπιανούς, κανονίζει πότε θα γίνουν οι εκλογές και επηρεάζει αποφασιστικά το αποτέλεσμά τους. Άλλωστε, η Τουρκία μας απειλούσε και κατέλαβε την Κύπρο επί κεμαλιστών.

Οι τουρκικές απειλές βασίζονται σε παράνομα, ανικανοποίητα αλλά πάγια συμφέροντα της Τουρκίας. Όπλο της Τουρκίας είναι η απειλή χρήσης βίας, και η άσκηση βίας. Και μόνο αν αντιμετωπίζει ανάλογη ισχύ και κυρίως απόφαση αντίστασης μπορεί να συνετιστεί. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ θα συντρίψουν τον Ερντογάν. Επαναλαμβάνω ότι αυτό είναι πιθανό. Αλλά δεν είναι βέβαιο.

Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις όπου ένας «μικρός» δεν γονάτισε στις πιέσεις των ΗΠΑ, πχ Βόρεια Κορέα, Ιράν, Κούβα κλπ. Η πρόβλεψη ήττας του Ερντογάν είναι ένδειξη δικής μας ηττοπάθειας, ίσως και ενδόμυχης επιθυμίας να αποτύχει εκεί που δεν τόλμησε η Ελλάδα με ευθύνη της ηγεσίας. Ήττα του Ερντογάν δεν σημαίνει πάντως τερματισμό των απειλών για την Ελλάδα.

Η Ουάσιγκτον διχάζεται

Οι ΗΠΑ διχάζονται, επειδή δεν έχουν πειστεί όλοι για τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του Ερντογάν. Κάποιοι πιστεύουν, πχ ο υπουργός Άμυνας Μάτις, ότι αν η Τουρκία πάρει όσα ζητάει, θα λογικευτεί εντός του πλαισίου της Δύσης. Άλλοι θεωρούν το φλερτ του Ερντογάν με τον Πούτιν απαράδεκτο και θέτουν θέμα εκδίωξης της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ. Πρόκειται για απειλές που εκτοξεύονται μάλλον για να διερευνηθεί πόσο μακριά φθάνουν οι τουρκικές προθέσεις, αλλά και να διαμορφωθεί αντιτουρκικό κλίμα στην κοινή γνώμη στις ΗΠΑ, παρά για να τεθεί τώρα η Τουρκία εκποδών.

Οι ΗΠΑ δεν διακρίνονται για την λεπτεπίλεπτη εξωτερική τους πολιτική, αλλά είναι τρελό ότι θα δωρίσουν την Τουρκία στη Ρωσία, διακινδυνεύοντας τη συνοχή και ίσως την υπόσταση της Ατλαντικής Συμμαχίας. Οι ΗΠΑ δοκίμασαν να άρουν τις αμφιβολίες και τα ερωτήματα περί την Τουρκία με τον τρόπο που έλυσε ο Μεγαλέξανδρος τον Γόρδιο Δεσμό, αλλά το σπαθί στόμωσε, το πραξικόπημα απέτυχε και τώρα ψάχνονται.

Τα οικονομικά ανησυχούν αλλά δεν πτοούν, ως τώρα, την Τουρκία. Η απειλή του ΔΝΤ φαίνεται ότι αποσύρθηκε από το προσκήνιο και αυτό, ίσως, σημαίνει ότι η οικονομική πίεση δεν θα υπερβεί τα άκρα. Στην Ευρώπη φοβούνται τις επιπτώσεις από μια οικονομική κατάρρευση της Τουρκίας. Στις δε ΗΠΑ φοβούνται ότι ο Ερντογάν μπορεί να στραφεί ολοκληρωτικά στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Ο Ερντογάν συζητά με τους Ευρωπαίους, αλλά ξέρει ότι ούτε για αντιπερισπασμό της προκοπής δεν αξίζουν η Γερμανία με τη Γαλλία. Μέρκελ και Μακρόν έχουν αποδείξει ότι τρέμουν όσο και ο Τσίπρας τις αμερικανικές αντιδράσεις και κυρώσεις. Ο Μπρεζίνσκι θεωρούσε προτεκτοράτο των ΗΠΑ συνολικά την ΕΕ. Μέρκελ και Μακρόν όταν μιλούν για απεξάρτηση από τις ΗΠΑ και προσέγγιση με τη Ρωσία θυμίζουν τις καυχησιολογίες του λαγού όσο ο τίγρης ήταν απών. Εκτός αυτού δεν ανατρέπεται πολιτική και εμπόλεμη αντιπαράθεση τουλάχιστον δυο αιώνων με τη Ρωσία, από ηγέτες μεγέθους της Μέρκελ και του Μακρόν.

To συριακό πρόβλημα

Στην πραγματικότητα ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ σημαίνει παλινόρθωση της Γερμανίας/Γαλλίας στο επίπεδο των παλαιών αποικιακών δυνάμεων. Και καλά η Γαλλία μπορεί να μας θυμίσει τον Βοναπάρτη, αλλά η Γερμανία θα ξαναζωντανέψει τη μνήμη του Χίτλερ; Η Τουρκία ηττημένη, ταπεινωμένη και διαμελισμένη μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ. Ανεξάρτητη, ακέραιη, επικυρίαρχη στην περιοχή, είναι ισότιμος συνομιλητής της Ευρώπης. Μοναδικός εσωτερικός αντίπαλος του Ερντογάν ήταν οι Κούρδοι. Κατάφεραν να διχαστούν, έμειναν με μόνο σύμμαχο τις ΗΠΑ. Οι Κούρδοι, είναι κρίμα, αλλά περιμένουν πια ελεημοσύνη για να μην πάνε στράφι οι τόσες θυσίες τους.

Σήμερα, η στάση και η τύχη του τουρκικού καθεστώτος εντάσσεται και εξαρτάται από την εξέλιξη του συριακού προβλήματος. Δηλαδή από την αντιπαράθεση Ρωσίας-ΗΠΑ, ένα παιχνίδι για τους πραγματικά Μεγάλους, ενώ η Τουρκία είναι πιόνι, έστω ως αξιωματικός, σε μια παρτίδα σκάκι που την ξεπερνάει. Η Ρωσία έχει αποδειχθεί ισχυρότερη στον στρατηγικό σχεδιασμό και στην αναμέτρηση επί του πεδίου της Συρίας, ως τώρα. Ο διχασμός, της ελίτ και του λαού στις ΗΠΑ είναι απροσδιόριστος παράγων στη σύγκρουση με τη Ρωσία στο μέτωπο της Συρίας.

Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί αναμετρώνται το Νοέμβριο στη μάχη των αναπληρωματικών εκλογών που θα κρίνουν αν ο Τραμπ παραπεμφθεί και αποπεμφθεί από πρόεδρος. Οπότε όλα μπορεί να αλλάξουν. Ενδιάμεσες κινήσεις, όπως τυχόν βομβαρδισμός της Συρίας, θα έχουν προεκλογικό χαρακτήρα, με μάλλον περιορισμένη επιρροή. Η συγκέντρωση πυρός και δυνάμεων δεν σημαίνει υποχρεωτικά αρμαγεδών. Ίσως είναι πρόλογος λύσης.

Πηγή: slpress.gr

Οταν διάβασα ότι με απόφαση του Αρείου Πάγου διεγράφη από την ελληνική η λέξη «λαθρομετανάστης», σκιάχτηκα. Αναρωτήθηκα αν η απαγόρευση ισχύει και για την ιδιωτική εκφορά ή τη χρήση της σε κάποιο λογοτεχνικό κείμενο ή άλλο δημιούργημα της σκέψης, εντέλει αν αφορά και την ίδια τη σκέψη. Αυτά διότι έτσι παρουσιάστηκε περίπου από τους ιεροεξεταστές της πολιτικής ορθότητος στο Διαδίκτυο. Διαβάζοντας όμως την απόφαση του Αρείου Πάγου, διεπίστωσα ότι η διαγραφή αφορά μόνον τη νομική χρήση της και τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Ούτως ή άλλως, σκέφτηκα, η γλώσσα των δικαστηρίων ελάχιστη σχέση έχει με τη ζωντανή ελληνική, οπότε μικρό το κακό. Επειδή δε η απόφαση, εκτός των άλλων, επισημαίνει ότι η λέξη είναι πολύ πρόσφατη, και δηλοί την ηθική απαξίωση αυτών των ανθρώπων, άνοιξα το λεξικό, κυρίως για να δω τη σημασία του πρώτου της συνθετικού, του «λαθραίου».

Στο Λεξικό Δημητράκου η λέξη δεν υπάρχει. Τη δεκαετία του πενήντα δεν υπήρχαν μετανάστες στη χώρα μας. Το «λαθραίο» ορίζεται ως συνώνυμο του «κρυφού», αυτό που περνάει χωρίς να το καταλάβεις. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στον Αισχύλο, πάντα κατά το λεξικό, ως «λαθραία άτη». Ο ποιητής χαρακτηρίζει την «άτη», τη «μανία», λαθραία επειδή χτύπησε το θύμα της χωρίς να την πάρει είδηση κανείς. Στο Ετυμολογικό Λεξικό Μπαμπινιώτη, η λέξη «λαθρομετανάστης» έχει ήδη πολιτογραφηθεί ως ελληνική. Οσο δε για το έτυμο της λέξης «λαθραίο», εμφανίζεται το ρήμα «λανθάνω, υπάρχω χωρίς να γίνω αντιληπτός». Κοινώς, το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι όχι μόνον δεν στέκει αλλά είναι και παραπλανητικό. Και το χειρότερο: εξισώνει τους πρόσφυγες με όσους περνούν τα σύνορα κρυφά, χωρίς ταυτότητα, αφού έχουν χάσει το διαβατήριό τους, αλλά δεν έχασαν το κινητό τους, για να ξαναγεννηθούν εκ του μηδενός δηλώνοντας ό,τι όνομα θέλουν και όποια χώρα καταγωγής επιθυμούν. Ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Σουηδός ή ακόμη και ο Σομαλός πολίτης, για να έρθει στη χώρα μας, χρειάζεται ταξιδιωτικά έγγραφα. Δεν ισχύει το ίδιο για τον λαθρομετανάστη. Αυτός έχει το προνόμιο να κινείται χωρίς στοιχεία ταυτότητας και όποιος τολμάει να τον αποκαλέσει «λαθρομετανάστη» να εμπίπτει στην αρμοδιότητα του αντιρατσιστικού νόμου. Δεν λέω. Μπορεί να είναι ο καλύτερος άνθρωπος. Ομως και μια Ρολς, το καλύτερο αυτοκίνητο, αν την περάσεις χωρίς έγγραφα, λαθραία είναι.

Και τι γίνεται με τους διακινητές, τις ΜΚΟ και τους «αλληλέγγυους» που αναλαμβάνουν με το αζημίωτο την προστασία του; Αυτοί είναι ανθρωπιστές, το ξέχασα. Μα κι αυτός που πέρασε τη Ρολς χωρίς χαρτιά ανθρωπιστής είναι. Ηθελε να κάνει καλό σε έναν άνθρωπο που την επιθυμούσε.

Πηγή: Καθημερινή, Ινφογνώμων Πολιτικά

Ἡ πράξη, ὅμως, αὐτή οὐσιαστικά γυρνᾶ μπούμερανγκ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου, διότι ἡ ἁγία βιοτή τῶν συγχρόνων ἁγίων μας, χαρακτηριστικά τῆς ὁποίας ἦταν ὁ σεβασμός στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ τήρηση τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ἀποφασισθέντων ἀπό τίς Ἅγιες Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρες, ἡ ἀποφυγή τῶν ἀντικανονικῶν συμπροσευχῶν μέ κατεγνωσμένους αἱρετικούς, ἡ ἀποφυγή κάθε νεωτερισμοῦ, ἐκμοντερνισμοῦ καί ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μή ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων ὡς Ἐκκλησιῶν, ἡ μή ἀποδοχή τοῦ ἐγκύρου τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, τῆς ἱερωσύνης καί τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, καί ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καί τῶν αἱρετικῶν, ἐλέγχει αὐστηρότατα τούς ἀνωτέρω γιά τήν μεταπατερικότητα, τήν μετακανονικότητα, τόν οἰκουμενισμό τους καί πλεῖστα ὅσα ἀνεπίτρεπτα ἔχουν ἤδη διαπράξει (βλ. ψευδοσύνοδο Κρήτης).

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος,
Ἐν Πειραιεῖ 12-9-2018, 

Ἑσχάτως τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο προέβη στήν ἁγιοκατάταξη τῶν ἤδη ἁγίων στήν συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀντιοικουμενιστῶν Ὁσίων Γερόντων Ἰακώβου Τσαλίκη στίς 27-11-2017[1] καί Ἀμφιλοχίου Μακρῆ στίς 29-8-2018[2].

Βρισκόμαστε μπροστά στό ἀντιφατικό καί τραγελαφικό φαινόμενο, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ σύν αὐτῷ Ἱεράρχες τοῦ Θρόνου, πού ὑποστηρίζουν τόν Οἰκουμενισμό, νά ἁγιοκατατάσσουν ὁσίους Γέροντες, πού στηρίζουν τήν ὀρθοδοξία καί τόν ἀντιοικουμενισμό.

Ἡ πράξη, ὅμως, αὐτή οὐσιαστικά γυρνᾶ μπούμερανγκ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου, διότι ἡ ἁγία βιοτή τῶν συγχρόνων ἁγίων μας, χαρακτηριστικά τῆς ὁποίας ἦταν ὁ σεβασμός στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ τήρηση τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ἀποφασισθέντων ἀπό τίς Ἅγιες Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρες, ἡ ἀποφυγή τῶν ἀντικανονικῶν συμπροσευχῶν μέ κατεγνωσμένους αἱρετικούς, ἡ ἀποφυγή κάθε νεωτερισμοῦ, ἐκμοντερνισμοῦ καί ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μή ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων ὡς Ἐκκλησιῶν, ἡ μή ἀποδοχή τοῦ ἐγκύρου τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, τῆς ἱερωσύνης καί τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, καί ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καί τῶν αἱρετικῶν, ἐλέγχει αὐστηρότατα τούς ἀνωτέρω γιά τήν μεταπατερικότητα, τήν μετακανονικότητα, τόν οἰκουμενισμό τους καί πλεῖστα ὅσα ἀνεπίτρεπτα ἔχουν ἤδη διαπράξει (βλ. ψευδοσύνοδο Κρήτης).

Ἐμεῖς, ὅμως, οἱ Ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦμε τούς ἁγίους πατέρες μας, καί ὄχι τούς συγχρόνους οἰκουμενιστές, καί αὐτούς ἔχουμε ὡς πρότυπα, ὑποδείγματα καί ποδηγέτες στή ζωή μας.

Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ἐν συντομίᾳ μερικά περιστατικά ἀπό τόν βίο τῶν συγχρόνων ἁγίων μας, πού ἀποδεινύουν τήν ὀρθόδοξη στάση τους ἔναντι τῶν αἱρετικῶν.

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης

α) Διηγεῖται ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος:

«Κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μας ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ‘’ἱερέας’’ τῶν Προτεσταντῶν, τὸν πλησιάσαμε καὶ τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαγητό. Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι, ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελί μου. Διότι, αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις. Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς τραπέζης.»

β) Σὲ ἄλλη περίπτωση ἐπισκέφθηκαν τὸ Μοναστήρι δύο ἁγιορεῖτες ἱερομόναχοι καὶ μιὰ ἡλικιωμένη κυρία, Παπική, ρωσικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει νὰ γίνει Ὀρθόδοξη. Ὅταν στὸν Γέροντα ἀναφέρθηκε ὅτι, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἀρκετό τό μυστήριο τοῦ Χρίσματος, χωρὶς τὸ Βάπτισμα, ὁ Γέροντας εἶπε:

«Δὲν γνωρίζω τί ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐκεῖνο, ποὺ γνωρίζω, εἶναι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο λέει : "ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθείς σωθήσεται". Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται κανονικά το μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος.»

γ) Καὶ σὲ ἕνα τρίτο περιστατικὸ ἑνὸς Παπικοῦ, ποὺ θέλησε νὰ βαπτισθεῖ, ἀφοῦ προηγουμένως ὁ «ὀρθόδοξος» ἐπίσκοπος τοῦ εἶπε ὅτι δὲν χρειάζεται βάπτισμα, ἀλλά μόνο χρίσμα, χωρὶς νὰ σχολιάσει τὴν παραπάνω ἀντιμετώπιση, ἔφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στὸ Μοναστήρι καί, βοηθούμενος ἀπὸ ἕνα ἀρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικὰ τὸν ἐν λόγῳ ἄνθρωπο στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους[3].

Ὁ Ὅσιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς

῾Ο Γέροντας᾽Αμφιλόχιος ἔδρασε σέ ὅλη του τή ζωή καί σέ ὅλους τούς τομεῖς, πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ ᾽Εκκλησία ἱεραποστολικά. Δεχόταν μέ τήν ἴδια ἀγάπη καί τούς ᾽Ορθόδοξους καί τούς αἱρετικούς, χωρίς αὐτό, φυσικά, νά σημαίνει ὅτι ἔκαμνε ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση δογματική ἤ στά τῆς πίστεως. Οἱ αἱρετικοί μπροστά του ἔκλιναν τό γόνυ τους καί ἀρκετοί μεταστράφηκαν στήν ᾽Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ᾽Ορθοδοξία μας.

Ὁ Γέροντας ἀπέρριπτε βέβαια τήν ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων στό «ἀλάθητο» τοῦ Πάπα, διότι κάτι τέτοιο θά σήμαινε τήν ἐξασθένηση καί τήν ὑποδούλωση τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπιθυμοῦσε, ὅμως, τήν ἐπιστροφή τοῦ Ποντίφηκα στίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Προσευχόταν γιά τήν ἐπιστροφή τῶν αἱρετικῶν στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία κάθε μέρα, καί συμμεριζόταν στό θέμα αὐτό τίς ἀπόψεις τοῦ συγχρόνου ὁμολογητοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς[4].

Τήν περίοδο ἐκείνη, πού εἶχαν ἀρχίσει τά ἀλισβερίσια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέ τό Βατικανό, ἦταν φυσικό νά πάρουμε τή γνώμη τοῦ Γέροντα:

«῾Ο Χριστός, παιδιά μου, ἴδρυσε μία ἐκκλησία, τήν ᾽Εκκλησία μας, τήν ᾽Ορθοδοξία μας. Μόνο αὐτή κρατάει ἀνόθευτη καί ἀκέραια τή διδασκαλία Του. ῞Ολοι οἱ ἄλλοι κάτι πρόσθεσαν ἤ κάτι ἀφαίρεσαν, γι᾽ αὐτό εἶναι σχισματικοί ἤ αἰρετικοί. Πάντως οἱ παπικοί θέλουν μέ κάθε τρόπο νά μᾶς ὑποτάξουν καί νά μᾶς ἀφομοιώσουν. Τό τί ὑπέφεραν οἱ ᾽Ορθόδοξοι ῞Ελληνες κατά τήν κατοχή τῶν Δωδεκανήσων ὄχι μόνον ἀπό τούς ᾽Ιταλούς στρατιῶτες ἀλλά καί ἀπό τούς ᾽Ιταλούς μισιονάριους πού εἶχαν ἔλθει στά Δωδεκάνησα γιά νά μᾶς παρασύρουν στόν παπισμό˙ χρειάζεται πολλή προσοχή καί προσευχή ἐκ μέρους μας. Δέν πρέπει ὅμως νά ξεχνοῦμε ὅτι τό σκάφος τῆς ᾽Εκκλησία μας δέν τό κυβερνοῦν ἄνθρωποι ἀλλά αὐτός ὁ ἴδιος Χριστός.»

Τό 1937 ἦρθε σέ ρήξη μέ τούς ᾽Ιταλούς κατακτητές. ᾽Αντιστάθηκε μέ γενναιότητα καί σθένος στὰ σχέδια τους γιὰ τὸν ἐξιταλισμό τῶν Δωδεκανήσων, τήν αὐτονόμηση τῶν νησιῶν ἀπὸ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, καὶ τήν ὑπαγωγή τους στὸν Πάπα τῆς Ρώμης. Τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἀγώνα του ἦταν νά χάσει τήν ἡγουμενία καί νά ἐξορισθεῖ ἀπό τήν Πάτμο στήν ἡπειρωτική ῾Ελλάδα[5]. Ἡ στάση του ἦταν κρυστάλλινη καί ὁ διωγμός τῶν Ἰταλῶν κατακτητῶν ἐπεκύρωνε τήν ἄποψή του αὐτή.

Γιατί ἐξορίστηκε ὁ ἀείμνηστος ἀπό τούς Ἰταλούς; Δέν ἦταν προμελετημένη ἡ αὐτοκεφαλοποίηση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Δωδεκανήσου, γιά νά ἀναγκάσουν τούς Δωδεκανησίους νά γίνουν, θέλοντας καί μή, οὐνίτες;

Αὐτός, καί μάλιστα μόνον αὐτός, περιερχόταν ἀπό τό ἕνα νησί στό ἄλλο καί μέ τόν ἀποστολικό του ζῆλο καί τήν ἀφιλοκέρδεια, πού τόν διέκρινε, προσπαθοῦσε νά τονώσει τό θρησκευτικό συναίσθημα τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ[6].

* * * * * *

[1] Ἁγιοκατάταξη π. Ἰακώβου Τσαλίκη, 27-11-2017, (http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/18474-agiokatataji-p-iakobou-tsaliki).

[2] Ἁγιοκατάταξη Γέροντα Ἀμφιλοχίου Μακρῆ ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, 29-8-2018, (http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/23564-agiokatataji-geronta-amfiloxiou-makri-apo-to-oikoumeniko-patriarxeio)

[3] ΑΡΧΙΜ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ, Ἀντιαιρετικά ἐφόδια, ὄχι νὰ ἐκτρέφουμε, ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι, Σταμάτα 2013, σ. 55-56.

[4] ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ, Ὁ Γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρῆς˙ μιά σύγχρονη μορφή τῆς Πάτμου (1889-1970), ἐκδ. Ἑπτάλοφος.

[5] ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΗΛΙΤΣΗΣ, π. ᾽Αμφιλόχιος Μακρῆς˙ Ὁ εὐπατρίδης Γέροντας καί τό πολύκορφο ὄρος τῆς Πάτμου, (http://aktines.blogspot.com/2017/02/blog-post_883.html).

[6] ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ, ἔνθ'. ἀνωτ.

Πηγή: Ακτίνες

Στις 13 Σεπτεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά και γεραίρει τη μνήμη του Αγίου Αριστείδου, του επιφανούς και ευγλωττότατου αυτού Αθηναίου φιλοσόφου και πανευφήμου μάρτυρος του Χριστού, ο οποίος έμεινε γνωστός στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Πατρολογία από την περίφημη απολογία του υπέρ των διωκομένων χριστιανών.

Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στίς 2-9-2018 ἔλαβε τήν ἀντιευαγγελική, ἀντικανονική - μετακανονική καί ἀντιπατερική - μεταπατερική ἀπόφαση νά ἐπιτρέπεται τοῦ λοιποῦ ὁ δεύτερος γάμος τῶν ἱερέων, σέ περίπτωση χηρείας τους ἤ ἐάν τούς ἐγκαταλείψει ἡ πρεσβυτέρα τους[1]. Ἡ ἀνωτέρω ἀπόφαση ἔρχεται σέ ἀντίθεση καί ἀντιπαράθεση μέ τήν ἀπόφαση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, πού διοργάνωσε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, κατά τήν ὁποία «συμφώνως πρός τήν ἰσχύουσαν κανονικήν παράδοσιν (κανών 3 τῆς Πενθέκτης ἐν Τρούλλῳ Συνόδου) μετά τήν χειροτονίαν κωλύεται ἡ σύναψις γάμου»[2]. Ὅταν τό ἴδιο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού συνεκάλεσε τήν ψευδοσύνοδο, ὅταν ὁ ἵδιος ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, πού ἦταν ὁ πρόεδρος τῆς ψευδοσυνόδου, καί ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστές Ἱεράρχες τοῦ Θρόνου, πού συμμετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο καί ὑπέγραψαν τά κείμενά της, δέν σεβάστηκαν τήν ἀπόφαση, πού οἱ ἴδιοι ἔλαβαν στήν ψευδοσύνοδό τους, ἀλλά τήν κατεπάτησαν καί τήν ἀνέτρεψαν, τότε καταλαβαίνουμε ὅτι ὅλοι αὐτοί ἀναιροῦν τόν ἴδιο τους τόν ἑαυτό, αὐτοαναιροῦνται, παίζουν ἐν οὗ παικτοῖς, χάνουν κάθε ἐκτίμηση, αὐτογελοιοποιοῦνται καί προκαλοῦν μέγιστο σκανδαλισμό.

Το αδύνατον και ανεπίτρεπτον του δευτέρου γάμου των κληρικών
Τί λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί οἱ ἅγιοι Πατέρες

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος,  
Ἐν Πειραιεῖ 12-9-2018,  

Ἡ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στίς 2-9-2018 ἔλαβε τήν ἀντιευαγγελική, ἀντικανονική - μετακανονική καί ἀντιπατερική - μεταπατερική ἀπόφαση νά ἐπιτρέπεται τοῦ λοιποῦ ὁ δεύτερος γάμος τῶν ἱερέων, σέ περίπτωση χηρείας τους ἤ ἐάν τούς ἐγκαταλείψει ἡ πρεσβυτέρα τους[1].

Ἡ ἀνωτέρω ἀπόφαση ἔρχεται σέ ἀντίθεση καί ἀντιπαράθεση μέ τήν ἀπόφαση τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, πού διοργάνωσε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, κατά τήν ὁποία «συμφώνως πρός τήν ἰσχύουσαν κανονικήν παράδοσιν (κανών 3 τῆς Πενθέκτης ἐν Τρούλλῳ Συνόδου) μετά τήν χειροτονίαν κωλύεται ἡ σύναψις γάμου»[2].

Ὅταν τό ἴδιο τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού συνεκάλεσε τήν ψευδοσύνοδο, ὅταν ὁ ἵδιος ὁ οἰκουμενιστής Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, πού ἦταν ὁ πρόεδρος τῆς ψευδοσυνόδου, καί ὅταν οἱ ἴδιοι οἱ οἰκουμενιστές Ἱεράρχες τοῦ Θρόνου, πού συμμετεῖχαν στήν ψευδοσύνοδο καί ὑπέγραψαν τά κείμενά της, δέν σεβάστηκαν τήν ἀπόφαση, πού οἱ ἴδιοι ἔλαβαν στήν ψευδοσύνοδό τους, ἀλλά τήν κατεπάτησαν καί τήν ἀνέτρεψαν, τότε καταλαβαίνουμε ὅτι ὅλοι αὐτοί ἀναιροῦν τόν ἴδιο τους τόν ἑαυτό, αὐτοαναιροῦνται, παίζουν ἐν οὗ παικτοῖς, χάνουν κάθε ἐκτίμηση, αὐτογελοιοποιοῦνται καί προκαλοῦν μέγιστο σκανδαλισμό.

Θεωροῦμε ὅτι τό θέμα τοῦ ἐπιτρεπτοῦ τοῦ δευτέρου γάμου τῶν κληρικῶν ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχει καί παπική, οἰκουμενιστική χροιά. Οἱ οἰκουμενιστές ἐπιθυμοῦν νά διευκολύνουν τόν αἱρεσιάρχη Πάπα νά θεσπίσει καί αὐτός τόν πρῶτο γάμο τῶν παπικῶν ψευδοκληρικῶν, ἀφοῦ ἀποσχηματίζονται καί «παντρεύονται» ἀρκετοί παπικοί ψευδοκληρικοί, ἐπειδή μέχρι σήμερα ἡ ἀγαμία τοῦ κλήρου στούς παπικούς εἶναι ὑποχρεωτική. Ἐφόσον, τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο θεσμοθετεῖ τόν δεύτερο γάμο τῶν κληρικῶν, δίνει εὔκολο ἄλλοθι ἐκσυγχρονιστικό καί στούς παπικούς νά θεσμοθετήσουν τόν πρῶτο γάμο. Ἄρα, νά ἕνα ἀκόμη βῆμα «ἐνώσεως» μέ τόν Πάπα καί τούς παπικούς.

Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι, ἄν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἤθελε ὄντως νά λύσει τό ἀδιαμφισβήτητα ὑπαρκτό πρόβλημα τῶν ἐν χηρείᾳ ἤ ἐγκαταλελημένων κληρικῶν, θα ἔπρεπε νά ἀκολουθήσει τό παράδειγμα καί τήν διακριτική στάση τῶν ἁγίων καί θεοφόρων πατέρων τῆς ΣΤ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου, γιά τήν ὁποία θά κάνουμε λόγο κατωτέρω, καί ὄχι νά θεσμοθετήσει ἐπισήμως γιά τίς ἐπαρχίες του τόν ἀνεπίτρεπτο δεύτερο γάμο τῶν κληρικῶν.

Δυστυχῶς, στήν ἐποχή μας φτάσαμε στό ἔσχατο κατάντημα ἀρκετοί κληρικοί νά εἶναι χειρότεροι ἀπό τούς λαϊκούς. Διότι, ἐνῶ οἱ περισσότεροι πιστοί λαϊκοί ἔχουν συνείδηση, διστάζουν, ντρέπονται καί σπανίως τολμοῦν νά ἔλθουν σέ δεύτερο γάμο, διότι γνωρίζουν ὅτι ὁ δεύτερος γάμος οὐσιαστικά δέν εἶναι γάμος, ἀλλά πτώση καί ὑποχώρηση στήν πύρωση τῆς σαρκός, πρᾶγμα τό ὁποῖο ἐπιβεβαιώνουν καί οἱ εὐχές τῆς ἀκολουθίας εἰς δίγαμον[3], καί κατ’οἰκονομίαν εὐλογεῖται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἐν τούτοις οἱ κληρικοί τώρα νομιμοποιοῦν, θεσμοθετοῦν καί καυχῶνται γιά τήν διγαμία τους καί μάλιστα μετά τήν χειροτονία τους.

Ἄς δοῦμε, ὅμως, τί λέγουν ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἱεροί Κανόνες καί οἱ ἅγιοι Πατέρες περί τοῦ θέματος.

Ἡ Ἁγία Γραφή

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ πρός Τιμόθεον ἐπιστολή γράφει γιά τούς ἐπισκόπους, πού τότε ἦταν ἔγγαμοι: «Δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον…εἶναι μιᾶς γυναικὸς ἄνδρα...»[4], δηλ. πρέπει ὁ ἐπίσκοπος νά εἶναι σύζυγος μιᾶς μόνης γυναικός καί ὄχι δύο καί νά μήν ἔχει συνάψει δεύτερο γάμο. Αὐτό τό λέγει ὁ Ἀπόστολος σέ ἀντιδιαστολή μέ τούς Ἰουδαίους, στούς ὁποίους συγχωροῦνταν ἡ πολυγαμία[5]. Στήν ἴδια ἐπιστολή γράφει γιά τούς διακόνους: «Διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικός ἄνδρες»[6], δηλ. οἱ διάκονοι νά εἶναι σύζυγοι μιᾶς γυναικός καί νά μήν ἔχουν ἔλθει σέ δεύτερο γάμο. Ἄς προσέξουμε ὅτι τήν ἀρετή, πού ζητᾶ χρεωστικῶς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, αὐτήν τήν ἴδια ζητᾶ καί ἀπό τούς Διακόνους, διότι καί οἱ Διάκονοι χρωστοῦν παρομοίως μέ τούς Ἐπισκόπους νά εἶναι ἁγνοί, καθαροί καί ἀκατηγόρητοι σέ ὅλα[7]. Τόν Ἀπόστολο Τίτο συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος νά ἐγκαταστήσει καί νά ἐκλέξει πρεσβυτέρους, ὅπως τόν διέταξε,  δηλ. ὁ πρεσβύτερος νά εἶναι «μιᾶς γυναικός ἀνήρ»[8], νά εἶναι σύζυγος μιᾶς γυναικός σέ κοινωνία ἑνός γάμου, νά ἔχει μία μόνη γυναίκα. Γιατί, ὅποιος παντρεμένος χηρεύσει καί δέν φυλάξει ἀγάπη καί πίστη στήν ἀποθανοῦσα γυναίκα του, ἀλλά πάρει δεύτερη γυναίκα, πῶς αὐτός, ὅταν γίνει κληρικός, θά προστατεύσει καλῶς τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ; Αὐτό εἶναι ἀνακόλουθο. Ἔπειτα, ὁ κληρικός πρέπει νά εἶναι ἀνέγκλητος, χωρίς ἔγκλημα, δηλ. ἀκατηγόρητος. Ὁ δευτερόγαμος δέν εἶναι ἀνέγκλητος, χωρίς ἔγκλημα. Ἔχει ὡς ἔγκλημα (κατηγορία) τήν δευτερογαμία[9].

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ἐπιμένει ὁ θεῖος Παῦλος ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ἤ ὁ Πρεσβύτερος ἤ ὁ Διάκονος θά πρέπει νά εἶναι μιᾶς γυναικός ἀνήρ.  Γιατί ἐπιμένει σ’ αὐτό τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τοῦ ἀληθινοῦ και γνησίου (καί μή μισθωτοῦ) ποιμένος; Γιατί ἡ μονογαμία ἀκριβῶς ἀποτελεῖ τό πιό σοβαρό δεῖγμα ὡρίμου ἀνδρός μέ ἑνοποιημένη προσωπικότητα. Συναισθηματικές διαρροές, φλερταρίσματα, γελοιότητες καί γλυκόλογα, κοπλιμέντα καί λουλούδια σέ διάφορα πρόσωπα, καί κατά τόν Ἀπ. Παῦλο καί κατά τούς ἀνδρώδεις ἁγίους Πατέρες ἐγγάμους καί ἀγάμους, δέν συνιστοῦν ὡρίμους ποιμένες, τούς ὁποίους μπορεῖ νά ἐμπιστευθεῖ τό χριστεπώνυμο πλήρωμα. Ἐκτός βέβαια καί ἄν θεωρήσουμε τόν θεῖο Παῦλο καί τούς πνευματικούς υἱούς του Τῖτο καί Τιμόθεο, πού ἀποδέχονται τίς συμβουλές του, κολλημένους, ἀναχρονιστές, ἀκραίους, φονταμενταλιστές, τζιχαντιστές, ὀπισθοδρομικούς, ψυχοπαθεῖς,  ἀπομονωμένους καί ἀπροσάρμοστους στά μετανεωτερικά δεδομένα τῶν ἀρχιτεκτόνων τῆς ἀντιχρίστου «Νέας Ἐποχῆς», τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων» καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως τούς θεωροῦν οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστές[10].

Οἱ Ἱεροί Κανόνες

Ὁ 17ος Ἱερός Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὁρίζει:

«Ὁ δυσὶ γάμοις συμπλακείς μετὰ τὸ βάπτισμα, ἢ παλλακὴν κτησάμενος, οὐ δύναται εἶναι ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ[11].»

Ὁ παρών Κανόνας διορίζει ὅτι ὅποιος ὕστερα ἀπό τό ἅγιο Βάπτισμα παντρευθεῖ δύο φορές, δέν μπορεῖ νά γίνει Ἀρχιερεύς ἤ Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος ἤ ὁλότελα νά συγκαταριθμηθεῖ στόν ἱερατικό κατάλογο καί βαθμό. Διότι, ὅσα ἁμαρτήματα πράξει ὁ ἄνθρωπος πρίν τό βάπτισμα, δέν μποροῦν νά τόν ἐμποδίσουν ἀπό τήν ἱερωσύνη καί τόν κλῆρο, ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι ὅλα τά ἀποπλύνει τό ἅγιο Βάπτισμα. Ὄχι, ὅμως, καί ὅσα πράξει ὕστερα, ἀφοῦ βαπτισθεῖ.

Ὁ 3ος Ἱερός Κανὼν τῆς ἐν Τρούλλῳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Πενθέκτης Συνόδου ὁρίζει:

«Ἐπειδὴ δὲ ὁ εὐσεβὴς καὶ φιλόχριστος ἡμῶν βασιλεὺς τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ καὶ οἰκουμενικῇ προσεφώνησε συνόδῳ, ὥστε τοὺς ἐν κλήρῳ καταλεγομένους, καὶ ἄλλοις τὰ θεῖα διαπορθμεύοντας, καθαροὺς ἀποφῆναι καὶ λειτουργοὺς ἀμώμους, καὶ τῆς νοερᾶς τοῦ μεγάλου Θεοῦ, καὶ θύματος, καὶ ἀρχιερέως, θυσίας ἀξίους, ἀνακαθᾶραί τε τὰ ἐξ ἀθέσμων γάμων τούτοις ἐπιτριβέντα μύση· πρὸς τοῦτο δὲ τῶν μὲν τῆς Ῥωμαίων ἁγιωτάτης ἐκκλησίας τὸν τῆς ἀκριβείας τηρηθῆναι κανόνα προτιθεμένων, τῶν δὲ ὑπὸ τῶν τῆς θεοφυλάκτου ταύτης καὶ βασιλίδος πόλεως θρόνον, τὸν τῆς φιλανθρωπίας καὶ συμπαθείας, εἰς ἓν ἀμφότερα μίξαντες πατρικῶς ὁμοῦ καὶ θεοφιλῶς, ὡς μήτε τὸ πρᾷον ἔκλυτον, μήτε στύφον τὸ αὐστηρὸν καταλείψοιμεν, καὶ μάλιστα τοῦ ἐξ ἀγνοίας πτώματος εἰς οὐκ ὀλίγων ἀνδρῶν πλῆθος διήκοντος· συνορῶμεν ὥστε τοὺς μὲν δυσί γάμοις περιπαρέντας, καὶ μέχρι τῆς πεντεκαιδεκάτης τοῦ διελθόντος Ἰανουαρίου μηνός, τῆς παρελθούσης τετάρτης Ἰνδικτιῶνος, ἔτους ἐξακισχιλιοστοῦ ἐκατοστοῦ ἐννάτου, δουλωθέντας τῇ ἁμαρτίᾳ, καὶ μὴ ἐκνῆψαι ταύτης προελομένους, καθαιρέσει κανονικῇ ὑποβαλεῖν. Τοὺς δὲ τῷ τοιούτῳ μὲν τῆς διγαμίας πάθει περιπεσόντας, πρὸ δὲ τῆς ἡμῶν ἐπιγνώσεως τὸ συμφέρον ἐπεγνωκότας, καὶ τὸ κακὸν ἐξ ἑαυτῶν περικόψαντας, καὶ πόῤῥω τὴν ξένην ταύτην καὶ νόθον συμπλοκὴν ἐκδιώξαντας, ἢ καὶ ὧν αἱ κατὰ δεύτερον γάμον γυναῖκες ἤδη τετελευτήκασιν, ἢ καὶ αὐτοὶ πρὸς ἐπιστροφὴν εἶδον, μεταμαθόντες τὴν σωφροσύνην, καὶ τῶν πρῴην αὐτοῖς παρανομηθέντων ταχέως ἐπιλαθόμενοι, εἴτε πρεσβύτεροι, εἴτε διάκονοι ὄντες τυγχάνοιεν· τούτους ἔδοξε πεπαῦσθαι μὲν πάσης ἱερατικῆς λειτουργίας, ἤτοι ἐνεργείας, ἤδη ἐπὶ ῥητόν τινα χρόνον ἐπιτιμηθέντας· τῆς δὲ τιμῆς τῆς κατὰ τὴν καθέδραν καὶ στάσιν μετέχειν, ἀρκουμένους τῇ προεδρίᾳ καὶ προσκλαίοντας τῷ Κυρίῳ συγχωρηθῆναι αὐτοῖς τὸ ἐκ τῆς ἀγνοίας ἀνόμημα· εὐλογεῖν γὰρ ἕτερον τὸν τὰ οἰκεῖα τημελεῖν ὀφείλοντα τραύματα, ἀνακόλουθον. Τοὺς δὲ γαμετῇ μὲν μιᾷ συναφθέντας, εἰ χήρα ἡ προσληφθεῖσα ἐτύγχανεν, ὡσαύτως δὲ καὶ τοὺς μετὰ τὴν χειροτονίαν γάμῳ ἑνὶ παρανόμως προσομιλήσαντας, τουτέστι πρεσβυτέρους, καὶ διακόνους, καὶ ὑποδιακόνους, ἤδη ἐπὶ βραχύν τινα χρόνον εἰρχθέντας τῆς ἱερᾶς λειτουργίας, καὶ ἐπιτιμηθέντας, αὖθις αὐτοὺς τοῖς οἰκείοις ἀποκαταστῆναι βαθμοῖς, μηδαμῶς ἐν ἑτέρῳ μείζονι προκόπτοντας βαθμῷ, προδήλως διαλυθέντος αὐτοῖς τοῦ ἀθέσμου συνοικεσίου. Ταῦτα δέ, ἐπὶ τοῖς καταληφθεῖσι μέχρι τῆς πεντεκαιδεκάτης, ὡς εἴρηται, τοῦ Ἰανουαρίου μηνός, τῆς τετάρτης Ἰνδικτιῶνος, ἐν τοῖς προδηλωθείσι πταίσμασι καὶ μόνον ἱερατικοῖς ἐτυπώσαμεν, ὁρίζοντες ἀπὸ τοῦ παρόντος, καὶ ἀνανεούμενοι τὸν κανόνα τὸν διαγορεύοντα, τὸν δυσὶ γάμοις συμπλακέντα μετὰ τὸ βάπτισμα, ἢ παλλακὴν κτησάμενον, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, ἢ διάκονον ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ· ὡσαύτως καὶ τὸν χήραν λαβόντα, ἢ ἐκβεβλημένην, ἢ ἑταίραν, ἢ οἰκέτιν, ἢ τῶν ἐπί τῆς σκηνῆς, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ[12].»

Οἱ Πατέρες τῆς Στ΄ Ἀγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διορθώνοντας τό κακό, πού γινόταν τότε, καί διασφαλίζοντας τό μέλλον, ἐξέδωσαν τόν παρόντα Κανόνα τῆς οἰκονομίας, ἐπειδή ὁ Βασιλιάς τούς παρεκάλεσε νά καθαρίσουν τούς τότε ἱερωμένους ἀπό τίς ἀκαθαρσίες τῶν ἀθέσμων καί παρανόμων γάμων, στούς ὁποίους περιέπεσαν. Ἀπό τό ἕνα μέρος οἱ τοποτηρητές τοῦ Ρώμης πρότειναν νά φυλαχθεῖ ἡ ἀκρίβεια τῶν Κανόνων σ’αὐτούς καί ἀπό τό ἄλλο οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔλεγαν νά γίνει συγκατάβαση καί φιλανθρωπία. Οἱ Πατέρες, λοιπόν, ἀφοῦ συνεκέρασαν καί τά δύο, τήν ἀκρίβεια καί τήν συγκατάβαση (καί μάλιστα ἐπειδή πολύ πλῆθος τῶν τότε Ἱερωμένων περιέπεσε σέ τέτοιους γάμους ἀπό ἄγνοια), λόγῳ τῆς παρακλήσεως τοῦ Βασιλέως, ὅρισαν ὅτι ὅσοι μέν Ἱερωμένοι, πού δευτεροπαντρεύτηκαν, ἔμειναν ἀμετανόητοι μέχρι τόν καιρό τῆς Συνόδου αὐτῆς καί δέν χώρισαν τούς παράνομους γάμους, αὐτοί νά καθαιροῦνται παντελῶς καί νά γίνονται λαϊκοί. Ὅσοι δέ ἀντιθέτως δίγαμοι Ἱερωμένοι, δηλ. Πρεσβύτεροι ἤ Διάκονοι, μετενόησαν καί χώρισαν ἀπό μόνοι τους αὐτόν τόν παράνομο γάμο πρίν γίνει ἡ Σύνοδος, ἤ, ἐπειδή πέθαναν οἱ δεύτερες γυναῖκες τους, ἐπέστρεψαν στήν σωφροσύνη καί τήν μετάνοια, αὐτοί κρίθηκε εὔλογο νά παύσουν μέν ἀπό τό νά ἱερουργοῦν τά τῆς ἱερωσύνης μέχρι ἕνα καθορισμένο διάστημα, νά μετέχουν δέ στήν ἔξω ἀπό τό ἱερό βῆμα τιμή τῆς καθέδρας καί στάσεως μέ τούς ἱερωμένους, προσκλαίοντας στόν Θεό, γιά νά συγχωρεθεῖ τό ἐξ ἀγνοίας ἀνόμημα, καί χωρίς νά εὐλογοῦν κανένα. Διότι, δέν εἶναι πρέπον νά δίνει εὐλογία σέ ἄλλους ἐκεῖνος, πού χρωστᾶ να ἰατρεύει μέ τήν μετάνοια τίς πληγές τῆς ψυχῆς του, καθώς λέγει ὁ 27ος Κανόνας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου[13]. Ὅσοι δέ Πρεσβύτεροι, Διάκονοι καί Ὑποδιάκονοι πῆραν γυναίκα χήρα, ἤ ὅσοι ὕστερα, ἀφοῦ χειροτονήθηκαν, παντρεύτηκαν, καί αὐτοί παρομοίως, ἀφοῦ καταστοῦν ἀργοί ἀπό κάθε ἱεροπραξία γιά λίγο καιρό, πάλι νά ἐνεργοῦν τά τῆς ἱερωσύνης, ὅμως νά μήν ἀνεβαίνουν σέ μεγαλύτερο βαθμό, ἀλλά νά μένει καθένας στόν βαθμό, πού βρέθηκε. Ὅμως, αὐτό νά γίνει, ἀφοῦ χωρίσουν τά παράνομα συνοικέσια. Ἀφοῦ, λοιπόν, οἱ Πατέρες ὅρισαν αὐτά κατ’οἰκονομίαν καί κατά συγκατάβασιν γιά τούς προδηλωθέντες ἱερωμένους, ἀνανέωσαν, δηλ. ψήφισαν νά ἔχουν τό κῦρος εἰς τό ἑξῆς οἱ 17ος καί 18ος Κανόνες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων[14], τούς ὁποίους καί ἐκθέτουν αὐτολεξεί.

Ὁ 6ος Ἱερός Κανὼν τῆς ἐν Τρούλλῳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Πενθέκτης Συνόδου ὁρίζει:

«Ἐπειδὴ παρὰ τοῖς ἀποστολικοῖς κανόσιν εἴρηται, τῶν εἰς κλῆρον προαγομένων ἀγάμων, μόνους ἀναγνώστας, καὶ ψάλτας γαμεῖν καὶ ἡμεῖς τοῦτο παραφυλάττοντες, ὁρίζομεν ἀπὸ τοῦ νῦν μηδαμῶς ὑποδιάκονον, ἢ διάκονον, ἢ πρεσβύτερον, μετὰ τὴν ἐπ᾿ αὐτῷ χειροτονίαν, ἔχειν ἄδειαν, γαμικὸν ἑαυτῷ συνιστᾷν συνοικέσιον. Εἰ δὲ τοῦτο τολμήσοι ποιῆσαι, καθαιρείσθω. Εἰ δὲ βούλοιτό τις τῶν εἰς κλῆρον προερχομένων, γάμου νόμῳ συνάπτεσθαι γυναικῖ, πρὸ τῆς τοῦ ὑποδιακόνου, ἢ διακόνου, ἢ πρεσβυτέρου χειροτονίας τοῦτο πραττέτω[15].»

Ὁ 26ος Κανόνας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων[16] διορίζει ὅτι μόνο οἱ Ἀναγνώστες καί οἱ Ψάλτες νά παντρεύονται, ἀφοῦ χειροθετηθοῦν. Οἱ Πατέρες αὐτῆς τῆς Συνόδου, ἀφοῦ ἐπεκύρωσαν τόν ἀνωτέρω Ἀποστολικό Κανόνα μέ τόν παρόντα 6ο Κανόνα τους, ὁρίζουν ὅτι ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς κανένας Ὑποδιάκονος ἤ Διάκονος ἤ Πρεσβύτερος, ἀφοῦ χειροτονηθεῖ, νά μήν ἔχει ἄδεια νά παντρεύεται. Ἄν, ὅμως, τό κάνει, τότε νά καθαιρεῖται. Ἄν κάποιος ἀπ’αὐτούς θέλει νά παντρευτεῖ, ἄς παντρεύεται πρίν τήν χειροτονία σέ Ὑποδιάκονο, Διάκονο καί Πρεσβύτερο.

Σέ ὑποσημείωση ὁ ὅσιος Νικόδημος ἀπαντᾶ στήν ἐρώτηση γιατί οἱ κληρικοί δέν μποροῦν νά παντρευθοῦν μετά τήν χειροτονία. Μᾶς λέγει ὅτι τήν αἰτία τήν ὁρίζει ἡ τρίτη Νεαρά τοῦ Λέοντος τοῦ σοφοῦ. Δέν εἶναι ἄξιον καί πρέπον αὐτοί, πού ὑψώθηκαν ἀπό τήν σαρκική ταπεινότητα τοῦ γάμου στήν πνευματική ἀνάβαση τῆς ἱερωσύνης, νά γυρίζουν πάλι σ’αὐτήν, ἀλλά μάλιστα τό ἀντίθετο πρέπει νά γίνεται. Δηλ. ὕστερα ἀπό τήν σαρκική ταπεινότητα τοῦ γάμου (δηλ. ἀφοῦ παντρευτοῦν), νά ἀνεβαίνουν στήν ὑψηλή ἀνάβαση τῆς θείας ἱερωσύνης. Ἄν δέν πράττουν ἔτσι, νά καθαιροῦνται.

Ὁ 12ος Ἱερός Κανὼν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ὁρίζει ὅτι οἱ δίγαμοι παντελῶς ἀποκλείονται τῆς ὑπηρεσίας (ἱερωσύνης):

«Τοὺς διγάμους παντελῶς ὁ κανὼν (ἐννοεῖ τόν 17ο Ἀποστολικό Κανόνα) τῆς ὑπηρεσίας ἀπέκλεισε[17].»

Οἱ ἅγιοι Πατέρες

Στό λόγο Του περί Παρθενίας ὁ ἱερός Χρυσόστομος, πλήρως θεοφώτιστος καί βαθύς γνώστης τῶν ἀληθινῶν ἀναγκῶν τῆς ψυχῆς τῶν πιστῶν καί τῶν οἰκογενειῶν τους, ἀλλά καί ὁ ἴδιος παθών καί μαθών τά τῆς ὀρφανείας καί τῶν ἀκτίστων δωρεῶν πού ἀπήλαυσε ἀπό τή σεμνή χήρα μητέρα του, θεωρεῖ τή χηρεία ὡς τιμητική κλήση τοῦ φιλανθρωποτάτου Κυρίου πρός τόν πιστό τῆς Ἐκκλησίας[18].

Ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό βιβλίο του «Ἐξομολογητάριον»[19] γράφει περί Ἱερωμένων, Μοναχῶν καί Καλογραίων, ἄν παντρευτοῦν μετά τήν χειροτονία καί τό σχῆμα τῶν Μοναχῶν, τά ἑξῆς:

«Ὁ μὲν 26ος Κανὼν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διορίζει ὅτι μόνο οἱ Ἀναγνώστες καὶ Ψάλτες ἔχουν ἄδεια νὰ παντρευτοῦν ὕστερα ἀπὸ τὴν χειροθεσία.Ὅλοι δὲ οἱ ἄλλοι, δηλαδὴ Πρεσβύτεροι, Διάκονοι καὶ Ὑποδιάκονοι, δὲν ἔχουν ἄδεια νὰ παντρευτοῦν ὕστερα ἀπὸ τὴν χειροτονία. Ὁ δὲ 6ος Κανών τῆς 6ης Οἰκουμενικῆς αὐτόν τὸν ἴδιο Κανόνα τῶν Ἀποστόλων ἐπικυρώνοντας, λέγει ἐπιπροσθέτως ὅτι ἀνίσως κάποιος Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος ἢ Ὑποδιάκονος τολμήσει νὰ παντρευτεῖ μετὰ τὴν χειροτονία, νὰ καθαιρεῖται. Τό ἴδιο λέγει καί ὁ 1ος Κανόνας τῆς ἐν Νεοκαισαρείᾳ Συνόδου[20]…

Θεσπίζει δὲ τόσο ἡ 2η Διάταξη τοῦ 1ου Τίτλου τῶν Νεαρῶν, ὅσο καὶ ἡ 90ή Νεαρὰ τοῦ Λέοντος, ὅτι ὅποιος Ἀρχιερεὺς δώσει ἄδεια σέ Ὑποδιάκονο ἢ Διάκονο (πόσο μάλλον σὲ Ἱερέα) νὰ παντρευτεῖ μετὰ τὴν χειροτονία, νὰ καθαιρεῖται καὶ νὰ ἐκβάλλεται ἀπὸ τὴν Ἐπισκοπὴ. Ἡ δε 44η Διάταξη τοῦ 3ου Τίτλου θεσπίζει ὅτι τά παιδιά, πού θά γεννήσουν οἱ Ἱερεῖς, Διάκονοι καί Ὑποδιάκονοι, πού παντρεύτηκαν μετά τήν χειροτονία, νά μήν λογίζονται οὔτε ὡς φυσικά παιδιά, οὔτε ὡς νόθα˙ ἀλλά νά μήν μποροῦν νά λάβουν κάτι ἀπό αὐτούς τούς παράνομους πατέρες τους ἤ ὡς κληρονομιά ἤ ὡς δωρεά ἤ ὡς δάνειο ἤ ὅ,τιδήποτε ἄλλο, οὔτε αὐτά τά παιδιά, οὔτε οἱ μητέρες τους˙ ἀλλά ὅλη τήν περιουσία τους νά λαμβάνει ἡ κατ’αὐτούς Ἐκκλησία. Αὐτοί δέ, ἀφοῦ γυμνωθοῦν τῆς Ἱερωσύνης, νά μήν ἀναβιβάζονται σέ κανένα κοσμικό ἀξίωμα˙ ἀλλά νά περνοῦν ὅλη τήν ζωή τους ὡς ἰδιώτες καί εὐτελεῖς.»

Μέ ὑποσημείωση στό σημεῖο αὐτό ὁ ὅσιος Νικόδημος μᾶς διηγεῖται ἕνα διδακτικότατο περιστατικό.

«Δὲν μπορῶ ἐδῶ νὰ σιωπήσω τὴν σοφὴ μέθοδο, πού μεταχειρίσθηκε ἕνας φρόνιμος Ἀρχιερεὺς ἑνός Ὀρθοδόξου νησιοῦ, πού πρὶν ὑπόκεινταν στὴν Βενετία, γιὰ νὰ ἐμποδίσει ἕνα κοσμικὸ Ἱερέα, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ χήρευσε, ζητοῦσε νὰ δευτεροϋπαντρευτεῖ, ἐπειδή ἦταν πλούσιος καὶ εἶχε πολλή περιουσία. Γιατί, αὐτός ὁ στήν πραγματικότητα γνωστικὸς Ἀρχιερεύς, ἐνοχλούμενος πολλές φορές ἀπὸ τὸν ἄνωθεν Ἱερέα, γιὰ νὰ τοῦ δώσει ἄδεια νὰ δευτεροϋπαντρευτεῖ, καὶ πολλές φορές συμβουλεύοντάς τὸν νὰ ἐγκαταλείψει αὐτήν τήν ἐπιθυμία, καὶ μὴ εἰσακουόμενος, τέλος πάντων τοῦ εἶπε κι αὐτό: «Ζητᾶς νὰ δευτεροϋπαντρευτεῖς; Ἔστω, ἂς γίνει τὸ θέλημά σου, ὅμως θέλω κι ἐγώ, καθὼς σοῦ ἔδωσα μέ παῤῥησία καὶ ἐνώπιον ὅλων τὴν Ἱερωσύνη, ἔτσι πάλι μέ παῤῥησία, καὶ ἐνώπιον ὅλων νὰ σοῦ τὴν πάρω». Καὶ λοιπόν, ἀφοῦ ἔκανε μονοκλησία, καὶ λειτούργησε μαζί μέ κι ἄλλους Ἱερεῖς, ἔχοντας συλλειτουργὸ καὶ τὸν ἄνωθεν Ἱερέα, ὅταν ἔφτασαν στήν ὥρα ἐκείνη, πού γίνεται ἡ χειροτονία τῶν Ἱερέων, προστάζει ὁ Ἀρχιερεὺς τὸν ψάλτη τοῦ δεξιοῦ χοροῦ νὰ ψάλλει τὸ τροπάριο ἐκεῖνο, πού λέγει ∙ «Σήμερον ὁ Ἰούδας καταλιμπάνει τὸν Διδάσκαλον καὶ παραλαμβάνει τὸν διάβολον∙ τυφλοῦται τῷ πάθει τῆς φιλαργυρίας, ἐκπίπτει τοῦ φωτὸς ὁ ἐσκοτισμένος» (Ἀντίφωνο Ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς) καὶ τή συνέχεια τοῦ τροπαρίου. Ἔπειτα προστάζει καὶ τὸν ψάλτη τοῦ ἀριστεροῦ χoροῦ νὰ ψάλλει ἀκολούθως τὸ ἄλλο τροπάριο, πού λέγει ∙ «Σήμερον ὁ Ἰούδας παραποιεῖται θεοσέβειαν, καὶ ἀλλοτριοῦται τοῦ χαρίσματος∙ ὑπάρχων μαθητής, γίνεται προδότης» (Ἀντίφωνο Ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς) καὶ τή συνέχεια τοῦ τροπαρίου. Ἀφοῦ ἄκουσε νά ψάλλονται αὐτά ὁ Ἱερεὺς ἐκεῖνος, ἀπὸ τὴν ντροπή του ἦλθεν σέ συναίσθηση τοῦ κακοῦ, πού ἔπρόκειτο νὰ κάνει∙ γι’αὐτό κατανύγεται ἡ καρδιά, κλαίει καὶ χύνει πικρότατα δάκρυα, καὶ ὅταν ὁ Ἀρχιερεὺς ἦρθε, γιὰ νὰ τοῦ βγάλει τὰ Ἱερὰ, πού φόρούσε, καὶ σέ καθένα νὰ κηρύξει τό, Ἀνάξιος, πέφτει ὁ Ἱερεὺς στά πόδια του, τρέμοντας ὁλόκληρος, καὶ ἀγωνιόντας, καὶ γεμάτους ἔχοντας τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀπὸ δάκρυα, τοῦ λέγει∙ «Μὴ, Δέσποτά μου Ἅγιε, μὴ το κάνεις αὐτό, μετανοῶ, καὶ στὸ ἑξῆς δὲν θέλω, ὄχι νὰ παντρευτῶ, ἀλλ’ οὔτε στέργω, ἂν ὑπῆρχε τρόπος, νὰ μοῦ δοθεῖ ὁλόκληρο βασίλειο, νὰ χάσω τὴν χάριν τῆς Ἱερωσύνης μου»∙ γι’αὐτό μὲ αὐτόν τὸν τρόπο συγχωρέθηκε, καὶ πέρασε τὴν ζωή του μέ σωφροσύνη καὶ παρθενία.»

Οἱ Πρεσβύτεροι και Διάκονοι, πού παντρεύτηκαν μετά τήν χειροτονία, πρέπει νά χωρίζουν ὁπωσδήποτε ἀπό τίς γυναῖκες ἐκείνες, μέ τίς ὁποίες παρανόμως συνεζεύθηκαν. Αὐτό, τό νά χωρίζεται τό παράνομο συνοικέσιο, συμφέρει πολύ τήν Ἐκκλησία, σύμφωνα μέ τόν 6ο Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου[21]˙ πρῶτον, γιά νά μήν κάνει κι ἄλλος παρόμοιο πρᾶγμα˙ δεύτερον, γιά νά μήν καταφρονεῖται ἡ αἰτία τῆς Ἱερωσύνης˙ καί τρίτον, γιά νά μήν βρίσκουν λαβή οἱ αἱρετικοί νά μᾶς κατηγοροῦν γι’αὐτό, λέγοντας ὅτι ἀφήνουμε τούς Κληρικούς νά μένουν καί νά συζοῦν στήν ἁμαρτία, μή χωρίζοντας τούς ἀθέσμους γάμους τους. Ἀφοῦ αὐτοί χωρίσουν, πρέπει νά λαμβάνουν τό ἐπιτίμιο καί τόν κανόνα τῶν πόρνων (γιά νά μήν πῶ καί τῶν μοιχῶν) καί τότε νά μεταλαμβάνουν. Γιατί, πορνεία εἶναι καί ὄχι γάμος, αὐτός ὁ γάμος τους, κατά τόν ρηθέντα 6ο Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου. Ἐπίσης, αὐτοί, ἀφοῦ χωρίσουν ἀπό τόν παράνομο γάμο καί μετανοήσουν, πρέπει νά λαμβάνουν καί τό σχῆμα τῶν Κληρικῶν, σύμφωνα μέ τόν 21ο Κανόνα τῆς ΣΤ΄ Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Συνόδου[22], καί νά μήν εἶναι λαϊκοί. Ἄν δέν θέλουν νά τό φορέσουν θεληματικῶς, να τό φοροῦν καί στανικῶς, σύμφωνα μέ τήν 7η και 8η Νεαρά τοῦ Λέοντος.

Τέλος, καταλήγει ὁ ὅσιος Νικόδημος, ἐπισημαίνοντας:

«Ὅσοι γίνουν ρασοφόροι, δέν μποροῦν πλέον νά πετάξουν τά ράσα καί νά παντρευτοῦν. Ἀλλοίμονο! Γιατί, πῶς θά τό τολμήσουν αὐτό, ἐνῶ ἔχει γίνει ἡ κουρά τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς τους, ἡ ὁποία δηλώνει πώς ἀπέρριψαν ἀπό τήν κεφαλή τους κάθε κοσμικό φρόνημα καί ἀφιέρωσαν τήν ζωή τους στόν Θεό; Πῶς θά τό τολμήσουν αὐτό, ἐνῶ φόρεσαν τά ράσα καί τό καλιμαύκιο μέ εὐλογία καί διαβάστηκαν σ’αὐτούς οἱ εὐχές τῆς χειροτονίας, μέ τίς ὁποίες ὁ Ἀρχιερεύς εὐχαριστεῖ τόν Θεό, ἐπειδή τούς λύτρωσε ἀπό τήν κοσμική ζωή καί τούς κάλεσε στό σεμνό λειτούργημα τῶν Κληρικῶν καί Τόν παρακαλεῖ νά τούς δεχθεῖ στόν σωτήριο ἀμπελώνα του; Δέν μπορεῖ, λοιπόν, νά παραβεῖ τήν ὑπόσχεση αὐτός, πού φορᾶ ράσα. Γι’αὐτό καί ὁ ἑρμηνευτής Βαλσαμών λέγει ὅτι ὁ ρασοφορῶν δέν ἔχει πλέον ἄδεια νά γίνει λαϊκός, ἀλλά πρέπει νά ἀναγκασθεῖ νά ἐκπληρώσει τόν πρῶτο σκοπό του, δηλ. νά γίνει τέλειος Κληρικός. Ἄν, ὅμως, δέν θέλει, νά τιμωρεῖται.»

* * * * * *

[1] Ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά δεύτερο γάμο Ἱερέων, 2-9-2018, http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/23626-apofasi-tou-oikoumenikou-patriarxeiou-gia-deutero-gamo-iereon.

[2] Σχ. βλ. τό κείμενο τῆς λεγομένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου» τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016) μέ τίτλο ‘’Τό μυστήριον τοῦ γάμου καί τά κωλύματα αὐτοῦ’’ στό II μέρος μέ τίτλο ‘’Κωλύματα Γάμου καί ἐφαρμογή τῆς Οἰκονομίας’’ στήν §4, https://www.holycouncil.org/-/marriage?_101_INSTANCE_VA0WE2pZ4Y0I_languageId=el_GR.

[3] Ἀκολουθία τοῦ γάμου, ἔκδ. Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, 2008, σσ. 32-48.

[4] Α΄ Τιμ. 3, 2.

[5] ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ἑρμηνεία εἰς τάς ΙΔ΄ ἐπιστολάς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τ. Γ΄, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/κη 1990, σ. 196.

[6] Α΄ Τιμ. 3, 12.

[7] Ὅ. π., σ. 210.

[8] Τίτ. 1, 5-6.

[9] Ὅ. π., σ. 386.

[10] ΑΡΧΙΜ. ΣΑΡΑΝΤΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ, Ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Χριστόδουλον περί τοῦ δευτέρου γάμου τῶν ἐν χηρείᾳ κληρικῶν, Μαρούσι 20-12-2006 https://www.hristospanagia.gr/41919/.

[11] ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ἈΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσ/κη 2003, σσ. 18-19.

[12] Ὅ. π., σσ. 221-223.

[13] Ὅ. π., σ. 608.

[14] Ὅ. π., σσ. 18-20.

[15] Ὅ. π., σσ. 223-224.

[16] Ὅ. π., κς΄ Ἀποστολικός Κανών: «Τῶν εἰς κλῆρον προελθόντων ἀγάμων κελεύομεν, βουλομένους γαμεῖν, Ἀναγνώστας καὶ Ψάλτας μόνον», σ. 26.

[17] Ὅ. π., σ. 599.

[18] ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Λόγος περί παρθενίας, PG 48, Σχ. βλ. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Τέχνη Παρθενίας. Γάμος καί ἀγαμία εἰς τά περί παρθενίας πατερικά ἔργα, ἐκδ. Βρυέννιος, Θεσ/κη 1997, σσ. 133-161.

[19] ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ἐξομολογητάριον,  Περί Ἱερωμένων, Μοναχῶν καί Καλογραίων, ἄν ὑπανδρευθοῦν μετά τήν χειροτονίαν καί τό σχῆμα τῶν Μοναχῶν, ἐκδ. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος, Ἀθήναι, σσ. 158-164.

[20] Τοῦ ἰδίου, Πηδάλιον, Α΄ Κανών τῆς ἐν Νεοκαισαρείᾳ: «Πρεσβύτερος ἐάν γήμῃ (δηλ. ὑπανδρευθῇ), τῆς τάξεως αὐτόν μετατίθεσθαι (δηλ. καθαιρεῖσθαι)˙ ἐάν δε πορνεύσῃ ἤ μοιχεύσῃ, ἐξωθεῖσθαι αὐτόν τέλεον καί ἄγεσθαι αὐτόν εἰς μετάνοιαν», σσ. 385-386.

[21]Ὅ. π., 6ος Κανών Μ. Βασιλείου: «Τῶν Κανονικῶν (δηλ. Κληρικῶν) τάς πορνείας εἰς γάμον μή καταλογίζεσθαι, ἀλλά παντί τρόπῳ διασπᾶν αὐτῶν τήν συνάφειαν. Τοῦτο γάρ καί τῇ Ἐκκλησίᾳ πρός ἀσφάλειαν λυσιτελές, καί τοῖς αἱρετικοῖς οὐ δώσει καθ’ ἡμῶν λαβήν, ὡς διά τήν τοῦ ἁμαρτάνειν ἄδειαν ἐπισπωμένων πρός ἑαυτούς», σ. 593.

[22] Ὅ. π., σσ. 236-237.

Πηγή: Κατάνυξις

Από την ίδρυση της Εξαρχίας στην εξέγερση του Ίλιντεν - Το κομβικό σημείο του Μακεδονικού Αγώνα: ο θάνατος του Παύλου Μελά - Αγωνιστές από την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και γηγενείς Μακεδονομάχοι  που έδωσαν τη ζωή τους για τη Μακεδονία

Το Μακεδονικό ζήτημα, εξακολουθεί να δεσπόζει στην επικαιρότητα. Σήμερα, ημέρα του μεγάλου παμμακεδονικού συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονική, σκεφτήκαμε να αναφερθούμε σε ορισμένους, από τους χιλιάδες Μακεδονομάχους. Κάποιους γνωστούς, κάποιους λιγότερο γνωστούς και κάποιους σχετικά άγνωστους.

Είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής για όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για μια ελεύθερη, ελληνική Μακεδονία. Μερικοί έχασαν τη ζωή τους, άλλοι τραυματίστηκαν. Και πολλοί από αυτούς που βγήκαν αλώβητοι από τις μάχες με τους Τούρκους και τους Βούλγαρους, πήραν μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, ακόμα και τη Μικρασιατική εκστρατεία. Χωρίς καμία ουσιαστική ανταμοιβή, πολεμώντας μόνο για τις αξίες, τα ιδανικά τους και την Ελλάδα …

Τα γεγονότα ως την εξέγερση του Ίλιντεν 

Το 1870, ιδρύθηκε η βουλγαρική Εξαρχία, η αυτοκέφαλη βουλγαρική Εκκλησία δηλαδή. Το γεγονός αυτό, σήμανε την αρχή του ελληνοβουλγαρικού ανταγωνισμού για τον έλεγχο των επισκοπών στις περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, κήρυξε το 1872 την Εξαρχία σχισματική. Η ανάδειξη του πανσλαβισμού σε βασικό άξονα της ρωσικής πολιτικής, είχε σαν αποτέλεσμα με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878), τη δημιουργία μιας «μεγάλης Βουλγαρίας»

Κάνουμε εδώ μια παρένθεση, για να αναφέρουμε ότι οι ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της Βουλγαρίας, είχαν αρχίσει να καλλιεργούνται από την Πανσλαβιστική Οργάνωση, πρώτη επίσημη εκδήλωση της οποίας ήταν το Α’ πανσλαβιστικό συνέδριο στην Πράγα, το 1848.
Ένας από τους σπουδαιότερους παράγοντες της οργάνωσης αυτής, ήταν ο Ρώσος κόμης Ιγνάτιεφ, διπλωμάτης, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας.

Θεωρείται ο ιθύνων νους της Συνθήκης. Μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, είπε στους Βουλγάρους: «Τώρα ας πάνε κολυμπώντας οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη»!

Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν από τη δημιουργία της «μεγάλης Βουλγαρίας», είχαν ως αποτέλεσμα στο Συνέδριο του Βερολίνου (13 Ιουλίου 1878) που ακολούθησε, να γίνει επανακαθαρισμός των συνόρων. Ωστόσο, το θέμα της Μακεδονίας, άρχισε να απασχολεί την ευρωπαϊκή διπλωματία, η οποία ως τότε, μάλλον το αγνοούσε.

Οι Βούλγαροι, το 1885 κατέλαβαν πραξικοπηματικά την Ανατολική Ρωμυλία ενώ παράλληλα άρχισαν να ιδρύουν επισκοπές και εξαρχικά σχολεία στη Μακεδονία. Από ελληνικής πλευράς, στη Δυτική Μακεδονία, άρχισαν να λειτουργούν από το 1871 ελληνικά σχολεία . Ιδιαίτερα σημαντικό, ήταν το ιστορικό Γυμνάσιο Τσοτυλίου (Κοζάνης), το οποίο θεμελιώθηκε τον Μάιο του 1873.

Το 1894, ιδρύθηκε στην Αθήνα η «Εθνική Εταιρεία», από αξιωματικούς του Στρατού, με σκοπό, ανάμεσα στους άλλους, τη διάσωση του υπόδουλου ελληνισμού της Μακεδονίας. Έτσι, το 1896, συγκροτήθηκαν αντάρτικα σώματα (Βερβέρη, Παπαδήμου, Βελέντζα, Σαράντη, Γκρούτα), που κατευθύνθηκαν προς τη Μακεδονία.

Ένας από τους θρυλικούς Μακεδονομάχους, ο πρώτος που έχασε τη ζωή του στον αγώνα για τη Μακεδονία, ήταν ο Αθανάσιος Μπρούφας (1850 – 1896), που σκοτώθηκε μετά από προδοσία των Βουλγάρων, σε μάχη με τους Τούρκους στο Μορίχοβο.

Η ατυχής έκβαση του ελληνοτουρκικού πολέμου το 1897, είχε σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της δραστηριότητας από ελληνικής πλευράς στη Μακεδονία. Άλλωστε και πριν, το επίσημο κράτος δεν υιοθετούσε αλλά και δεν απαγόρευε τις αποστολές στη Μακεδονία.

Όμως οι Βούλγαροι αποθρασύνθηκαν. Άγριες επιθέσεις των κομιτατζήδων σε πολλά χωριά της Μακεδονίας, αναγκάζουν ελληνικούς πληθυσμούς να προσχωρήσουν στη βουλγαρική Εξαρχία.
Η εξέγερση του Ίλιντεν (21/7/1903), παρά την τελική της αποτυχία, είχε σαν αποτέλεσμα, Έλληνες κάτοικοι χωριών όπως τα Άλωνα και το Κρατερό, να γίνουν στόχος των τουρκικών στρατευμάτων αλλά και ατάκτων που είχαν σταλεί στην περιοχή για να επιβάλλουν την τάξη με κάθε τρόπο.

Παράλληλα, πολλά χωριά που είχαν παραμείνει πιστά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, αποτέλεσαν τους πρώτους στόχους των Εξαρχικών. Ο ηρωικός θάνατος του Παύλου Μελά (13 Οκτωβρίου 1904), όπως αναφέραμε και σε σχετικό άρθρο μας στο protothema. gr (15/10/2017) είχε σαν αποτέλεσμα την εθνική αφύπνιση και τη συγκρότηση ένοπλων σωμάτων, που πολέμησαν εναντίον Βουλγάρων και Τούρκων στη Μακεδονία. Επικεφαλής τους, ήταν τόσο αξιωματικοί από την «Παλαιά Ελλάδα» όσο και ντόπιοι, γηγενείς οπλαρχηγοί.
Έδωσαν τη ζωή τους για τη Μακεδονία

Στον Μακεδονικό Αγώνα, πήραν μέρος χιλιάδες.

Σύμφωνα με τους επίσημους πίνακες των Μακεδομάχων  έχασαν τη ζωή τους:

Οι αξιωματικοί που πήραν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα, ήταν πενήντα. Οι δέκα από αυτούς έχασαν τη ζωή τους. Εκτός από τον Παύλο Μελά, οι υπόλοιποι ήταν.

i) Ανθυπολοχαγός Σαραντέλος ή Τέλος Αγαπηνός (καπετάνιος Άγρας).

Καταγόταν από τους Γαργαλιάνους της Μεσσηνίας. 

Γεννήθηκε το 1881. Το 1901, αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού. Το 1906, απογοητευμένος από την αδράνεια της στρατιωτικής ζωής στην Ελλάδα, πέρασε τα σύνορα και επικεφαλής μικρού ένοπλου σώματος, έδρασε στο Βέρμιο, αλλά, κυρίως, στην περιοχή της λίμνης των Γιαννιτσών την οποία εκκαθάρισε από τους κομιτατζήδες. 

Προσβλήθηκε από ελονοσία και επρόκειτο να επιστρέψει στην Ελλάδα. Αναμένοντας τον αντικαταστάτη του Δουμπιώτη επιχείρησε να προσεταιριστεί τα βουλγαρικά σώματα των Κασάσεφ και Ζλατάν με τους οποίους δεν είχε συγκρουστεί. Ζήτησε να συνεννοηθεί μαζί τους σε ουδέτερο έδαφος και πήγε μάλιστα στον τόπο των συζητήσεων μόνο με ένα οπλίτη. Καλόπιστα, παρέδωσε τον ατομικό του οπλισμού, όπως και του συνοδού του, στους κομιτατζήδες. Αυτοί τους αιχμαλώτισαν, τους περιέφεραν στα χωριά της περιοχής και στη συνέχεια τους κρέμασαν σ’ ένα δέντρο ανάμεσα στα χωριά Τέχοβο (σημ. Καρυδιά) και Βλάδο (σημ. Άγρας), στις 8 Ιουνίου 1907. Και η άνανδρη εκτέλεση του Τέλου Αγαπηνού έδωσε νέα ώθηση στον μακεδονικό αγώνα.

ii) Ανθυπολοχαγός Βλαχάκης Αντώνιος (Νάκης Λίτσας). 
Γεννήθηκε το 1874 στο Γύθειο Λακωνίας. Εγκατέλειψε τις σπουδές του και έγινε στρατιωτικός. Το 1897, τραυματίστηκε βαριά στη μάχη του Δομοκού.

Το 1905, ζήτησε άδεια για να μεταβεί στο Παρίσι και να τελειοποιήσει τις στρατιωτικές του σπουδές. Ωστόσο πήγε στη Μακεδονία και από την περιοχή του Βοΐου που ήταν το ορμητήριο του, πραγματοποίησε επιθέσεις εναντίον των κομιτατζήδων στη Σταρίτσανη και το Έζερετς. Για καλύτερη οργάνωση του αγώνα, ήρθε στην Αθήνα και επέστρεψε στη Μακεδονία με τον Λεωνίδα Πετροπουλάκη και 75 άνδρες.

Στις 7 Μαΐου 1906, σε συμπλοκή με τους κομιτατζήδες στο χωριό Οσνίτσανη (σημ. Καστανόφυτο της Φλώρινας) τραυματίστηκαν θανάσιμα και οι δύο.

iii) Ανθυπολοχαγός Λυμπερόπουλος Μαρίνος (καπετάν Κρόμπας), από την Ιθώμη της Μεσσηνίας. Γεννήθηκε το 1875. Έδρασε στην περιοχή του Μορίχοβου και έφθασε ως το Μοναστήρι. Έγινε φόβος και τρόμος των Βούλγαρων κομιτατζήδων. Η δράση του θορύβησε και
τους Τούρκους, που κινήθηκαν εναντίον του και τον περικύκλωσαν. Στις 7 Νοεμβρίου 1905, σκοτώθηκε στο χωριό Πετάλινο (σημ.ανήκει στη FYROM).

iv)  Λοχαγός Μωραΐτης Μιχαήλ (καπετάν Κόδρος), από την Αθήνα. Γεννήθηκε το 1856. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1897. Την άνοιξη του 1905, επικεφαλής σώματος 40 ανδρών, πέρασε στη Μακεδονία. Στις 16 Μαΐου 1905, συνέτριψε μεγάλη δύναμη κομιτατζήδων έξω από την Καστανερή. Δυο μέρες αργότερα, περικυκλώθηκε από μεγάλη δύναμη Τούρκων και σκοτώθηκε μαζί με τους περισσότερους άνδρες του.

v) Ανθυπολοχαγός Τσοτάκος Νικόλαος (καπετάν Γέρμας). Γεννήθηκε στη Γέρμα Λακωνίας το 1874, απ’ όπου πήρε και το ψευδώνυμό του. Ως Ανθυπολοχαγός, με ένα σώμα 45 επίλεκτων ανδρών, κυρίως από τη Λακωνία, στις 7 Ιουνίου 1907 πέρασε στη Μακεδονία όπου ανέπτυξε έντονη δράση προστασίας των ελληνικών πληθυσμών. Έπεσε όμως θύμα προδοσίας. Περικυκλώθηκε από 2.000 Τούρκους και έπεσε ηρωικά μαχόμενος (16/7/1907) στη θέση Καλογερικό. Μόλις τρεις από τους άνδρες του σκοτώθηκαν.

vi)  Ανθυπολοχαγός Παπαδάς Ζαχαρίας (καπετάν Φούφας) από τον Άγιο Πέτρο Αρκαδίας. Γεννήθηκε το 1876. Στη Δυτική Μακεδονία, πέρασε το 1906. Έδρασε στην ευρύτερη περιοχή Βιτσίου – Φλώρινας – Περιστερίου. Τον Μάρτιο του 1906, εισέβαλε στην περιοχή των Κορεστίων, όπου απέκρουσε τουρκική επίθεση 250 ανδρών. Τον Ιούλιο του 1906, επέστρεψε στην Ελλάδα. Στις 10 Απριλίου 1907, επικεφαλής 35 ανδρών, πέρασε πάλι στη Μακεδονία. Τη νύχτα της 7ης προς 8η Μαΐου 1907, επιτέθηκε εναντίον Βούλγαρων κομιτατζήδων στο Παλαιοχώρι (σημ. Φούφας). Στη μάχη που ακολούθησε, έχασε τη ζωή του, μαζί με 4 άνδρες του.

vii) Ανθυπίλαρχος Πραντούνας Χρήστος (καπετάν Καψάλης). Ο πατέρας του, ναξιώτικης καταγωγής, ήταν ειρηνοδίκης στα Λεχαινά Ηλείας, όπου γεννήθηκε το 1873 ο Χρήστος Πραντούνας. Παππούς της μητέρας του, ήταν ο Μεσολογγίτης ήρωας του 1821, Χρήστος Καψάλης. Σπούδασε δυο χρόνια στην Ιατρική και το 1893 κατατάχθηκε εθελοντικά στο ιππικό. Ως λοχίας, διακρίθηκε στον πόλεμο του 1897. Το 1901, μετά από φοίτησή του σε στρατιωτική Σχολή, αποφοίτησε ως Ανθυπίλαρχος. Δεινός ιππέας, άριστος ξιφομάχος και σκοπευτής, χορευτής, αθλητής αλλά και καλλιτέχνης (ζωγράφος κλπ), ήταν περιζήτητος στους αριστοκρατικούς κύκλους της Αθήνας. Τα εγκατέλειψε όμως όλα για τη Μακεδονία. Του ανατέθηκε η πλέον επικίνδυνη αποστολή, της εκκαθάρισης της λίμνης των Γιαννιτσών από τους κομιτατζήδες. Στις 28 Απριλίου 1906, έδωσε σκληρή μάχη εναντίον επταπλάσιων εχθρών πάνω σε πλάβες (βάρκες). Πολεμούσε όρθιος, παρά τις προτροπές των συντρόφων του να προστατευτεί. Μια σφαίρα τον βρήκε στο μέτωπο. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Ζήτω η Μεγάλη Ελλάς».

iix) Ανθυπολοχαγός Φραγκόπουλος Σπυρίδων (καπετάν Ζόγρας). Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1879. Καταγόταν από ονομαστή βυζαντινή οικογένεια. Σκοτώθηκε στα Λειβάδια του όρους Πάικο, στις 18/5/1905.

ix) Υπολοχαγός Παπαδόπουλος Γεώργιος (καπετάν Νικηφόρος Β’). Δυστυχώς βρήκαμε ελάχιστα στοιχεία γι’ αυτόν. Καταγόταν από τη Βράχα Αιτωλοακαρνανίας. Σκοτώθηκε στο Πέτροβο στις 22/6/1907.

x) Παύλος Κύρου. Σλαβόφωνος μακεδονομάχος από το Ανταρτικό της Φλώρινας. Από το 1881 ως το 1897, βρέθηκε στην Αθήνα, όπου ήρθε σε επαφή με Μακεδόνες πολιτικούς, όπως ο Στέφανος Δραγούμης. Επέστρεψε στη Μακεδονία και δεν ενέδωσε στις πιέσεις των Εξαρχικών να τον προσεταιριστούν. Συνεργάστηκε με τον καπετάν Κώττα, τον Ι. Καραβίτη, τον Γ. Τσόντο, τον Ν. Καλομενόπουλο, τον Γ. Κατεχάκη και τον Ε. Σκουντρή. Σκοτώθηκε στο χωριό Τρίγωνο της Φλώρινας, στις 13 Νοεμβρίου 1906, καθώς έπεσε σε ενέδρα οθωμανικού αποσπάσματος.

xi) Ευάγγελος Νάτσης (Γεωργίου) ή Στρεμπενιώτης. Καταγόταν από τα Ασπρόγεια της Φλώρινας. Γεννήθηκε το 1876. Πήρε μέρος στον πόλεμο του 1897. Αρχικά, συνεργαζόταν με το βουλγαρικό κομιτάτο, ωστόσο η συνάντησή του με τον Γερμανό Καραβαγγέλη τον έκανε ν’ αλλάξει στάση. Το 1901, ήταν επικεφαλής σώματος 12 ανδρών. Τον Ιούνιο του 1903, ηγήθηκε ομάδας από Κρητικούς και Μακεδόνες. Μετά την εξέγερση του Ίλιντεν, πρόβαλε σθεναρή αντίσταση εναντίον των κομιτατζήδων. Στις 12/5/1904, επιστρέφοντας από το Μοναστήρι, έπεσε σε ενέδρα Βούλγαρων μεταξύ Αετού και Ασπρογείων και σκοτώθηκε.

xii) Καπετάν Κώττας (Κωνσταντίνος Χρήστου). Ένας από τους πιο ξακουστούς μακεδονομάχους. Γεννήθηκε στη Ρούλια της Φλώρινας (σημ. Κώτας) το 1863. Υπήρξε πρόκριτος της κοινότητας και πρόεδρός της από το 1893 ως το 1896. Έκανε διάφορα επαγγέλματα. Ήταν σλαβόφωνος και έδειχνε μηδενική ανοχή προς τους Τούρκους μπέηδες, πολλοί από τους οποίους υπήρξαν θύματά του. Αρχικά βρέθηκε να πολεμά στο πλευρό των Εξαρχικών. Η αποτυχημένη δολοφονική απόπειρα εναντίον του από τους Πετρόφ και Τσακαλάροφ, το 1901 και η γνωριμία του με τον Γερμανό Καραβαγγέλη το 1902, είχε σαν αποτέλεσμα να στραφεί εναντίον των Τούρκων και των κομιτατζήδων. Τον Αύγουστο του 1902, με υπαρχηγούς τους Σ. Παρασκευαΐδη, Π. Κύρου και Δ. Νταλίπη, ξεκίνησε τη δράση του. Σημείωσε μεγάλες νίκες επί των τούρκων στον Λευκώνα, το Πισοδέρι και τον Άγιο Γερμανό. Από τον Ιανουάριο του 1904, συνεργάστηκε με Έλληνες αξιωματικούς που είχαν έρθει στη Μακεδονία. Στις 9 Ιουνίου 1904 συνελήφθη από τους Τούρκους στη Ρούλια και απαγχονίστηκε στο Μοναστήρι, παρά τις προσπάθειες για την απελευθέρωσή του. 

xiii)   Δημήτριος Γκογκολάκης. Καταγόταν  από το Μητρούσι Σερρών, απ’ όπου πήρε και το προσωνύμιο «Μητρούσης». Από το 1904, εντάχθηκε στο Σώμα του Χαλκιδικιώτη οπλαρχηγού Γιαγκλή. Η δολοφονία της γυναίκας του και του παιδιού τους από κομιτατζήδες το 1906, τον συγκλόνισε. Με τους άνδρες του, σκότωσε 30 κομιτατζήδες. Στις αρχές του 1907 φυγαδεύτηκε στην Αθήνα, όπου γνωρίστηκε και με τον διάδοχο Κωνσταντίνο. Την άνοιξη του 1907 επέστρεψε στις Σέρρες, συγκροτώντας μικρό ένοπλο σώμα. Στις 13 Ιουλίου 1907, κυνηγώντας τον κομιτατζή Τάσκα στη συνοικία Καμενίκια των Σερρών, περικυκλώθηκε με 4 άνδρες του (τον ανιψιό του Μιχαήλ Ουζούνη, τον Ιωάννη Ούρδα και τους λοχίες Θεόδωρος Τουρλεντέ από τη Μεγαλόπολη και Νικόλαο Παναγιώτου από το Αγρίνιο) από την Οθωμανική στρατιωτική δύναμη της φρουράς Σερρών και εκατοντάδες ατάκτους. Ο Μητρούσης προσποιήθηκε ότι θα παραδοθεί και σκότωσε τον Αστυνομικό Διευθυντή Σερρών. Στη μάχη που ακολούθησε, συνελήφθησαν οι Ούρδας και Παναγιώτου οι οποίοι αργότερα εκτελέστηκαν. Ο Μητρούσης με τους άλλους δύο, κλείστηκαν στο καμπαναριό της εκκλησίας της Ευαγγελίστριας. Σκότωσαν πολλούς Οθωμανούς, αλλά και ο Θ. Τουρλεντές έχασε τη ζωή του. Ο Μητρούσης με τον Ουζούνη πολέμησαν ώσπου τους τελείωσαν οι σφαίρες. Με την τελευταία σφαίρα ο Μητρούσης σκότωσε τον ανιψιό του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε με μαχαίρι για να μην συλληφθεί…

Με τον ηρωικό και τραγικό θάνατο του Δημήτρη Γκογκολάκη, κλείνουμε εδώ το αφιέρωμά μας σε μερικούς από τους Μακεδονομάχους που έδωσαν τη ζωή τους για τη Μακεδονία. Εκείνοι έκαναν το χρέος τους, αυτό που θεωρούσαν καθήκον προς την πατρίδα. Και αναμφισβήτητα η Μακεδονία και η Ελλάδα τους οφείλουν πολλά…

Πηγές:
«Αφανείς Γηγενείς Μακεδονομάχοι 1903 – 1913», επιμέλεια Ιάκωβος Λ. Μιχαηλίδης, Κωνσταντίνος Σ. Παπανικολάου, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών 2008
Γιώτα Γ. Σφυρή, «Το Έπος του Μακεδονικού Αγώνα 1904 – 1908, Κρήτες και Μανιάτες Μακεδονομάχοι», εκδόσεις Βεργίνα, 2009

Πηγή: Πρώτο Θέμα

Το ψηφιδωτό που ανακαλύφθηκε στην Taibah Ιmam στo Kυβερνείο της Χάμα/ Eπιφάνεια είναι ένα από τα πιο σημαντικά και πιο όμορφα έργα ζωγραφικής και ψηφιδωτού κι ένα από τα αρχαιότερα . Έχει έκταση 600 τετραγωνικών μέτρων και χρονολογείται από τον 5ο αιώνα μ.Χ. και έχει γεωμετρικά σχέδια και σχήματα με σύμβολα και έχει ιστορική, πολιτιστική και αρχαιολογική σημασία.

Ο Επικεφαλής του Τμήματος Αρχαιοτήτων και Μουσείων στη Χάμα ο Abdelkader Farzat δήλωσε ότι σύμφωνα με ιστορικές πηγές, η φιλοτέχνηση του ολοκληρώθηκε το 442 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της περιόδου που ήταν Επίσκοπος Χάμας ο Δόμνος και με τη βοήθεια των ευεργετών Ιερέων όπως του Eπιφανούς και των πιστών Αλεξάνδρας, Θεοδοσίου, του Παρμότου, του Καρτιέλια και των οικογενειών τους.

Πρόσθεσε ότι το ψηφιδωτό χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή αρχιτεκτονικό στυλ. Περιέχει απεικονίσεις των 28 εκκλησιών που κοσμούν το δάπεδο, σε ρυθμό σταυρόσχημης βασιλικής με τρούλο μαζί με τις στέγες, θόλους και πύργους που ομοιάζει σε πολλά παλιά κτίρια που μπορεί να δει κανείς μέχρι τώρα στη Συρία.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής του Τμήματος Αρχαιοτήτων και Μουσείων στη Χάμα, η πιο ενδιαφέρουσα από τις σκηνές ζωγραφικής είναι ο Κήπος της Ειρήνης και της Αθανασίας, που συμβολίζονται με τις πόλεις της Ιερουσαλήμ και της Βηθλεέμ, και στη μέση υπάρχει ένας αμνός με φωτοστέφανο, ένας φοίνικας θρησκευτικής σημασίας, γραπτά που αναφέρονται στους τέσσερις ποταμούς του Παραδείσου και έξι κείμενα στα ελληνικά.Υπάρχουν σκηνές βοσκής και κυνηγιού.sana 10.9.18

Γένεση 2/β΄ 10-14:

«Ποταμός δε εκπορεύεται εξ Εδέμ ποτίζειν τον παράδεισον. εκείθεν αφορίζεται εις τέσσαρας αρχάς.

Όνομα τω ενί Φισών. ούτος ο κυκλών πάσαν την γην Ευϊλάτ, εκεί ού εστι το χρυσίον. Το δε χρυσίον της γης εκείνης καλόν. και εκεί εστιν ο άνθραξ και ο λίθος ο πράσινος.

Και το όνομα τω ποταμώ τω δευτέρω Γεών (Γιών κατά το Εβραϊκό). ούτος ο κυκλών πάσαν την γην Αιθιοπίας (« Χους » κατά το Εβραϊκό).

Και ο ποταμός ο τρίτος Τίγρης. ούτος ο προπορευόμενος κατέναντι Ασσυρίων.

Ο δε ποταμός ο τέταρτος Ευφράτης».

Το ένα ψηφιδωτό αναφέρει:

EΠΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΗΜΩΝ ΔΟΜΝΟΥ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ……….ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΟΥΑΛΕΝΤΟΣ

……ΚΑΙ ΕΨΗΦΩΘΗ ΜΗΝΙ ΔΥΩ ΤΟΥ……

Πηγή: dimpenews.com

Η συνεχιζόμενη κρίση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις ή ορθότερα, η καθυστερημένη αντίδραση των ΗΠΑ στην κακιά συμπεριφορά και αναξιοπιστία του συμμάχου τους, ενδέχεται να προκαλέσει πολλαπλές επιπλοκές σε διάφορα πεδία. Ένα από αυτά είναι και το ενεργειακό. Το κύριο ερώτημα έγκειται, στο τι μέλει γενέσθαι με τις τουρκικές φιλοδοξίες να καταστεί η χώρα περιφερειακός ενεργειακός κόμβος;

Η Τουρκία προτίθεται να υλοποιήσει τον παραπάνω στόχο, αρχής γενομένης μέσω του φυσικού αερίου και των διάφορων αγωγών που ευελπιστεί να διέλθουν του εδάφους της. Συγκεκριμένα, η τουρκική ενεργειακή στρατηγική έγκειται επί τριών δυνητικών αγωγών, οι οποίοι θα καταστήσουν τη χωρά ενεργειακό σταυροδρόμι μεταξυ δύσης και ανατολής. Σε γενικές γραμμές πρόκειται, για το τουρκικό κομμάτι του ευρωπαϊκού «νοτίου διαδρόμου» (ΤΑΝΑΡ), τον αγωγό Turkish Stream, καθώς και την επιδίωξη διέλευσης του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου μέσω Τουρκίας.

Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς, πως μια κατάρρευση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, ακολουθούμενη από πιθανές κυρώσεις θα περιέπλεκε ιδιαίτερα τα πράγματα στο ενεργειακό χάρτη. Σημειωτέον ότι, η τουρκική ενεργειακή στρατηγική εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα με, τις ευρωτουρκικές σχέσεις, τις ευρωατλαντικές, τη Ρωσία, το Ισραήλ καθώς και την επίλυση του Κυπριακού!

Ο ευρωπαϊκός νότιος διάδρομος

Όσο αναφορά την ΕΕ, το project του νοτίου διαδρόμου (Southern Gas Corridor, SGC) φιλοδοξεί να μειώσει την εξάρτηση, της κεντρικής και νοτιοανατολικής Ευρώπης, από τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου. Επί της ουσίας, αν και λίγο άκομψα, η στρατηγική του νοτίου διαδρόμου έγκειται στη μείωση της εξάρτησης εφοδιασμού από τη Ρωσία μέσω της δημιουργίας αντίστοιχης εξάρτησης από την Τουρκία.

Ύστερα από πολλές προτάσεις, ιδέες και παλινωδίες, κι αφου το Ιράν και το Τουρκμενιστάν αποκλείστηκαν από δυνητικοί τροφοδότες, ο SGC κατέληξε στο Αζερμπαϊτζάν και το κοίτασμα Sah Deniz 2. Ο νέος αγωγός, θα διέρχεται απ’ το Αζερμπαϊτζάν, τη Γεωργία και θα συνεχίζει κατά μήκος της Τουρκίας. Ύστερα, θα διασχίζει τη Βόρεια Ελλάδα, θα χύνετε στην Αδριατική μέσω Αλβανίας (TAP) για να καταλήξει υποθαλάσσια στην Ιταλία. Παρά τα όποια προβλήματα, οι Ευρωπαίοι δείχνουν αποφασισμένοι να υλοποιήσουν το εν λόγω σχέδιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το ποσό των 4,5 δισ. ευρώ που υπολογίζεται το κόστος του SGC, τα 2 δισ. (1,5+0,5) καλύπτονται από κοινοτικά κονδύλια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόσφατη, ρωσικής έμπνευσης, συμφωνία για την Κασπία ανοίγει την πρόσβαση του Τουρκμενιστάν στον SGC, μέσω του καθορισμού των θαλασσίων συνόρων του με το Αζερμπαϊτζάν, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό. Υπό τις παρούσες συνθήκες ο SGC δεν εχει τη δυναμική να μειώσει δραστικά την εξάρτηση από το ρωσικό αέριο. Απ’ την άλλη, η προσθήκη του Τουρκμενιστάν θα συνείσφερε σεβαστές ποσότητες φυσικού αερίου, αναβαθμίζοντας τη δυναμική του SGC, καθώς και τη σημασία της Τουρκίας για την ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια. Πάντως, η πιθανή διαθεσιμότητα του Τουρκμενιστάν, δεν έχει διαφύγει της προσοχής των Βρυξελλών, χαρακτηριστική είναι η επέκταση του SGC προς ανατολάς στον ακόλουθο χάρτη της Κομισιόν.

Τα ενεργειακά σχέδια της ΕΕ. Είναι εμφανής η σημασία της Τουρκίας για τον Νότιο Διάδρομο (Source: EU Commission).

Ήδη, οι νέες κυρώσεις κατά του Ιράν, έχουν δυσαρεστήσει την Ευρώπη. Μια ανάλογη κατάσταση με την Τουρκία θα προκαλούσε σοβαρές επιπλοκές στις ευρωατλαντικές σχέσεις. Πολύ απλά διότι μία επιβεβλημένη, από τις ΗΠΑ, ρήξη μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας δύναται να πλήξει ή ακόμα και να ακυρώσει, τον βασικό άξονα της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής, και βασικό όχημα της Τουρκίας προς την επίτευξη των ενεργειακών της στόχων. Όσο αναφορά στον Turkish Stream, πρόκειται για έναν αγωγό ρωσικής έμπνευσης με επίσης ευρωπαϊκή στόχευση και ενδιαφέρον. Μια κατάρρευση του SGC ίσως να του έδινε παραπάνω δυναμική, εντείνοντας τον εναγκαλισμό Πούτιν-Ερντογάν, και την ευρωπαϊκή εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Το καζάνι της Ανατολικής Μεσογείου

Southern Gas Corridor (Source: EU Commission),

Στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσόγειου, η μεταφορά του ισραηλινού αερίου μέσω αγωγών προς την Τουρκία αποτελεί πολυετή στόχευση των γειτόνων. Επίσης, σχετικά με την Κύπρο, η Τουρκία επιδιώκει από τη μία τον ίσο καταμερισμό-συμμετοχή των δυο κοινοτήτων στα ενεργειακά δρώμενα, κι απ’ την άλλη τη μεταφορά του κυπριακού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, επίσης μέσω Τουρκίας.

Δεδομένων των κάκιστων σχέσεων με το Ισραήλ, την Κυπριακή Δημοκρατία και, προσφάτως, την Ουάσιγκτον τα παραπάνω ενδεχόμενα, προς το παρόν, απομακρύνονται. Ειδικά οι Ισραηλινοί, δεν εμπιστεύονται στην Τουρκία του Ερντογάν τα κλειδιά των, μελλοντικών, ενεργειακών εξαγωγών τους.

Όσο αναφορά το Κυπριακό Ζήτημα, οι ΗΠΑ μέχρι πρότινος διατηρούσαν την ετεροβαρή τους ουδετερότητα. Σε ένα περιβάλλον αμερικανοτουρκικής ρήξης ή «ψυχρότητάς», το Κυπριακό δύναται να καταστεί ένας εκ των βασικών μοχλών πίεσης της Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα. Επιπλέον, η συμμετοχή της ΕΧΧΟΝ-Mobil στις έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση.

Εν κατακλείδι, οι γεωπολιτικές και γεωοικονομικές επιπλοκές της αντιπαράθεσης Τραμπ-Ερντογάν, έχουν πολλαπλή δυναμική ελέω φυσικού αερίου. Από το να διαταράξουν την ευρωπαϊκή ενεργειακή στρατηγική μέχρι και να δημιουργήσουν νέα δεδομένα στο Κυπριακό και τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου.

Σίγουρα δεν είναι ασύνδετη η αναθέρμανση του ενδιαφέροντος για τον EASTMED, ενός σχεδίου αγωγού με ιδιαίτερα υψηλό τεχνικό ρίσκο και κόστος, και έντονο ελληνικό ενδιαφέρον. Πάντως ένα είναι σίγουρο, πως όσο χειροτερεύουν οι σχέσεις του Ερντογάν με τις ΗΠΑ και το δυτικό στρατόπεδο γενικότερα, τόσο απομακρύνεται το ενδεχόμενο να καταστεί η Τουρκία περιφερειακός ενεργειακός κόμβος.

Πηγή: slpress.gr

Η αναμενόμενη την ερχόμενη εβδομάδα υπογραφή της έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης από την κοινοπραξία Exxon-Mobil, Total, ΕΛΠΕ και το ελληνικό δημόσιο είναι ένας πολύ μεγάλος σταθμός για την Ελλάδα. Για τον υπογράφοντα που ζει για πάνω από μισό αιώνα σε μια επαρχία του Καναδά και η οποία αναστήθηκε οικονομικά, αυτή η εξέλιξη για την Ελλάδα ισοδυναμεί με ανάσταση του ελληνικού έθνους κάτι που δεν κατάλαβε ούτε η κυβέρνηση ούτε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Στο άρθρο αυτό θα αναπτύξω την τεράστια γεωπολιτική του σημασία και δεύτερον θα διασκεδάσω τους ανύπαρκτους περιβαλλοντικούς κινδύνους που προβάλλουν οι πράσινοι οικολόγοι. Η κοινοπραξία θα ερευνήσει και θα εκμεταλλευτεί 10 κύριους στόχους. Πρόκειται για κοραλλιογενείς ύφαλους που περιέχουν βιογενές φυσικό αέριο, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση με τα κοιτάσματα Ζορ της Αιγύπτου και Καλυψώ της Κύπρου από την ΕΝΙ (εικόνα 1 και 2).

Αυτό αναφέρεται στην πρόσφατη ανακοίνωση του προέδρου της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων (ΕΔΕΥ) Δρα Γιάννη Μπασιά στο Petroleum Economist. Ας σημειωθεί ότι λίαν συντόμως θα ακολουθήσει η έρευνα των στόχων Δελφίνι και Γλαύκος στην κυπριακή ΑΟΖ από την κοινοπραξία Exxon-Mobil και Qatar Oil Company.

Εικόνα 1. Γεωλογικές ομοιότητες των αποθεμάτων φυσικού αερίου μεταξύ Ονησίφορου και Καλυψώ Κύπρου με τα αποθέματα φυσικού αερίου που βρίσκονται δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης (Πηγή: ΕΔΕΥ).

Αυτοί οι 10 στόχοι, από τους 16 που έχουν εντοπιστεί από την Petroleum Geo-Services (PGS) και επιβεβαιωθεί από την ΕΔΕΥ, έχουν συνολική έκταση 2.000 Km2 (τετραγωνικά χλμ), δηλαδή όση έκταση έχει περίπου ο νομός Χανίων, 2.360 Km2 (εικόνα 3). Αν συγκρίνουμε την έκταση του κοιτάσματος Ζορ με το απόθεμά του, που είναι 100 Κm2 και έχουν 30 τρισ. Μ3 φυσικού αερίου, τότε τα 2000 Km2 που είναι η έκταση των κοιτασμάτων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης θα πρέπει να φιλοξενούν 600 τρισ. Μ3 (κυβικά μέτρα) φυσικού αερίου.

Επένδυση $ 12 δισ. για έσοδα ενός τρισ. ευρώ

Πολύ πιθανόν αυτή η τεράστια ποσότητα να υπάρχει δεδομένου ότι συνηγορούν οι γεωλογικές συνθήκες γένεσης του βιογενούς αερίου κατά τα τέλη του Μειόκαινου, αλλά και το γεγονός ότι αυτή η κοινοπραξία των μεγαλύτερων εταιρειών του κόσμου δεν θα δαπανούσε $ 12 δισ. για έρευνα σε τόσο μεγάλα θαλάσσια βάθη για να βρει μικρά κοιτάσματα φυσικού αερίου. Άλλωστε οι δηλώσεις του προέδρου της ΕΔΕΥ κ. Μπασιά ήτοι ότι θα περιμένουμε εκπλήξεις από τα κοιτάσματα που βρίσκονται δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, συνηγορούν για την ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου.

Εικόνα 2. Κοίτασμα Ζορ το οποίο είναι γεωλογικά πολύ παρεμφερές με τους στόχους δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, (Μπασιάς συνέντευξη στο Petroleum Economist στις 10 Σεπτεμβρίου 2018).

Το απόθεμα των 600 τρισ Μ3 φυσικού αερίου εκτιμάται σε $ 4.800 δισ., αν θεωρήσουμε μια τιμή της τάξης των $ 8 ανά 1000 κυβικά πόδια, ή σε $ 4.000 δισ. ευρώ, αν δεχθούμε μια ισοτιμία ευρώ/δολάριο 1.00/1.20. Γίνεται κατανοητό ότι με βάση τον νόμο 4001/2011 (νόμος Μανιάτη), σε μια περίοδο 40-50 ετών 800 δισ. ευρώ πηγαίνουν στο Ελληνικό δημόσιο και 200 δισ. ευρώ στις περιφέρειες. Με απλά λόγια η Ελλάδα απαλλάσσεται από το χρέος των περίπου 340 δισ. ευρώ ακόμα και αν τα αποθέματα φυσικού αερίου στους 10 στόχους είναι τα μισά από ότι έχω εκτιμήσει.

Αφήνω κατά μέρος τα έσοδα του δημοσίου από τον φόρο εισοδήματος των εργαζομένων που εκτιμώ ότι θα υπερβαίνουν τα 200.000 άτομα για περισσότερα από 50 χρόνια και το ενοίκιο (ROYALTIES) που θα πληρώνουν ετησίως οι εταιρείες ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Βεβαίως για να έρθουν τα κοιτάσματα σε στάδιο παραγωγής οι εταιρείες πρέπει να ξοδέψουν συνολικά πάνω από 60 δισ. ευρώ, 4 δισ. ευρώ ανά απόθεμα της τάξης των 30 τρισ. κυβικών ποδιών φυσικού αερίου. Επιπροσθέτως θα πρέπει να κατασκευαστούν είτε ένας αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου με κατεύθυνση προς την Ευρώπη είτε ένας σταθμός υγροποίησης ή και τα δύο.

Εικόνα 3. Στόχοι τύπου Ζορ δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης μαζί με τις τοποθεσίες των λασποηφαιστείων που εκλύουν φυσικό αέριο από τα μέσα του Τεταρτογενούς χωρίς να αλλοιωθεί το θαλάσσιο περιβάλλον (Μπασιάς, 10 Σεπτεμβρίου 2018).

Αυτές οι επενδύσεις που θα κάνουν οι πετρελαΪκές θα βοηθήσουν την οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας. Επιπρόσθετα η Ελλάδα δεν θα γίνει μόνο ενεργειακός κόμβος αλλά και ο βασικός τροφοδότης φυσικού αερίου διότι θα μπορεί να τροφοδοτήσει την Ευρώπη και τα Βαλκάνια με 100 δις Μ3 φυσικού αερίου ετησίως για περισσότερα από 50 χρόνια.

Άρα η υπογραφή της σύμβασης ανάθεσης έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων που υπάρχουν δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης στην κοινοπραξία ExxonMobil,Total και ΕΛΠΕ δίνει την δυνατότητα στην Ελλάδα να βγάλει το χρέος της, να δημιουργηθούν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας με υψηλές αποδοχές για πάρα πολλά χρόνια και να αποκτήσει τεράστια γεωστρατηγική αξία κάτι που δεν μπορεί να το προσφέρουν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Πράσινες διαμαρτυρίες

Ερχόμαστε στο εμπόδιο το οποίο προβάλλουν οι πράσινοι οικολόγοι. Τι θα γίνει αν υπάρξει μια αστοχία κατά την διάρκεια των γεωτρήσεων η των αντλήσεων φυσικού αερίου. Η απάντηση για όσους έχουν ίχνος γνώσεων χημείας είναι ένα βροντερό: Τίποτα, απολύτως. Γιατί; Διότι τα αέρια είναι δυσδιάλυτα στο νερό. Αυτό το μαθαίνουμε στην Γ’ Λυκείου η και στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου. Γνωρίζουμε ότι τα ψάρια έχουν βράγχια για να διυλίζουν τεράστιες ποσότητες νερού για να πάρουν το οξυγόνο που χρειάζονται.

Τα αέρια είναι δυσδιάλυτα στο νερό και γι’ αυτό βρίσκονται στην ατμόσφαιρα. Επίσης σε όλη την υδρόγειο όπου υπάρχουν συγκλίνουσες λιθοσφαιρικές υπάρχουν λασποηφαίστεια στον πυθμένα της θάλασσας που εκλύουν ημερησίως εκατομμύρια τόνους μεθανίου για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, χωρίς να έχει αλλοιωθεί το θαλάσσιο οικοσύστημα. Κάτω από την Κρήτη υπάρχουν οκτώ πεδία λασποηφαιστείων.

Το μεγαλύτερο είναι το OLIMPI FIELD με 19 λασποηφαίστεια που εκλύουν φυσικό αέριο για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Πληροφορίες μπορεί να πάρει ο οιοσδήποτε είτε αν μπει στο διαδίκτυο είτε αν ρωτήσει το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ). Και βεβαίως το θαλάσσιο οικοσύστημα δεν έχει πάθει απολύτως τίποτε.

Αυτό μπορεί να το πληροφορηθούν οι Οικολόγοι Πράσινοι από τον υπουργό κ. Σταθάκη, του οποίου οι οικογενειακές τράτες αλιεύουν στο Λιβυκό Πέλαγος και όχι μόνο, για δεκάδες χρόνια. Επίσης το εξαιρετικό χαβιάρι παράγεται από τον οξύρυγχο της Κασπίας δηλαδή εκεί όπου υπάρχουν τουλάχιστον 400 ενεργά λασποηφαίστεια που εκλύουν ημερησίως εκατομμύρια τόνους φυσικού αερίου. Προμηθέας Δεσμώτης, θυμίζει τίποτε; Επομένως και μία πιθανή αστοχία σε μια γεώτρηση φυσικού αερίου κάτω από την Κρήτη δεν πρόκειται να επηρεάσει το θαλάσσιο οικοσύστημα.

Επίθεση στους Ασιάτες

Αν πράγματι οι Οικολόγοι Πράσινοι θέλουν να σταματήσουν τις εκλύσεις μεθανίου ας επιτεθούν εναντίον όλων των λαών της Ασίας που τρέφονται με ρύζι. Οι καλλιέργεια του ρυζιού παράγει ετησίως αμύθητες ποσότητες βιογενούς μεθανίου. Και ας επιτεθούν στην κτηνοτροφία, αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια, των οποίων τα περιττώματα μετά από βακτηριδιακή ζύμωση εκλύουν ετησίως δισεκατομμύρια τόνους μεθανίου.

Πρέπει όλοι να σταματήσουμε να τρώμε κρέας. Έχει κανείς ρωτήσει πόσοι τόνοι φυσικού αερίου χάνονται κατά την μεταφορά του ρωσικού φυσικού αερίου από τον αγωγό που τροφοδοτεί την Ελλάδα και πόσοι τόνοι μεθανίου χάνονται από τις συνδέσεις του φυσικού αερίου μέσα στις πόλεις της Ελλάδας;

Ναι, μας μάρανε μια πιθανή αστοχία σε μια γεώτρηση εντοπισμού και εκμετάλλευσης φυσικού αερίου δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Και διερωτώμαι αν η καθυστέρηση της υπογραφής ανάληψης της έρευνας υδρογονανθράκων και εκμετάλλευσης τους στο μπλοκ 10, κόλπος της Κυπαρισσίας, έχει σχέση με τις πιθανές εκλύσεις φυσικού αερίου από πιθανές αστοχίες των γεωτρήσεων δεδομένου ότι τα κοιτάσματα στο μπλόκ 10 έχουν μόνο φυσικό αέριο;

Τα ΕΛΠΕ περιμένουν εδώ και 18 μήνες αυτή την αδειοδότηση. Διερωτώμαι τι ρόλο παίζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι που υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα και όχι στην Κύπρο, το Ισραήλ η τη Νορβηγία; Η υπογραφή της έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης από την κοινοπραξία Exxon-Mobil, Total και ΕΛΠΕ και το ελληνικό δημόσιο είναι TO SUCCESS STORY που δεν έχει σημειωθεί ποτέ στο ελληνικό κράτος.

Πηγή: slpress.gr

Ὅπως ἔχει ὑποχρέωσι ἀναπόφευκτη κάθε χριστιανός, ὅταν χάση τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς του νὰ κάνῃ τὸ ὅ,τι μπορεῖ γιὰ νὰ τὴν ξαναποκτήσῃ, ἔτσι πάλι πρέπει νὰ γνωρίζῃ, ὅτι κανένα γεγονὸς ποὺ συμβαίνει στὸν κόσμο, ποὺ θὰ τοῦ συνέβαινε, δὲν εἶναι σωστὸ καὶ φρόνιμο νὰ τοῦ στερῇ ἢ νὰ τοῦ κλονίζῃ τὴν παρόμοια εἰρήνη. Πρέπει ναί, νὰ λυπούμαστε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἀλλὰ μὲ ἕναν πόνο εἰρηνικό, κατὰ τὸν τρόπο, ποὺ προηγουμένως ἔδειξα σὲ πολλὰ σημεῖα· καὶ ἔτσι, χωρὶς ἐνόχλησι τῆς καρδιᾶς, νὰ συμπονᾶμε μὲ εὐλαβῆ διάθεσι ἀγάπης κάθε ἄλλο ἁμαρτωλὸ καὶ νὰ κλαῖμε ἐσωτερικὰ τὸ λιγότερο· δηλαδή, ἂς πενθοῦμε γιὰ τὰ σφάλματά του. Γιὰ τὰ ἄλλα ποὺ συμβαίνουν, τὰ βαρειὰ καὶ βασανιστικά, ποὺ μᾶς ἔρχονται, ὅπως ἀσθένειες, πληγές, θάνατοι τῶν συγγενῶν μας, ἐπιδημίες πείνας, πόλεμοι, φωτιὲς καὶ ἄλλα παρόμοια κακά, ἂν καὶ οἱ κοσμικοὶ τὰ ἀποστρέφωνται τὶς περισσότερες φορές, ὡς ἐνοχλήσεις τῆς φύσεως, παρόλα αὐτά, μποροῦμε μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ, ὄχι μόνο νὰ τὰ ὑποφέρουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ θέλουμε καὶ νὰ τὰ ἀγαπᾶμε, σὰν δίκαιη τιμωρία στοὺς παράνομους καὶ σὰν ἀφορμὲς τῶν ἀρετῶν στοὺς καλούς· ἐπειδὴ σὲ αὐτὸν τὸ σκοπὸ ἀποβλέπουμε, καὶ αὐτὸ ἀρέσει ἀκόμη καὶ σὲ αὐτὸν τὸν Κύριό μας καὶ Θεό, ποὺ ἂς τὰ στέλνει· τοῦ ὁποίου τὸ θέλημα ἀκολουθώντας ἐμεῖς, θὰ περάσουμε μὲ καρδιὰ ἥσυχη καὶ ἀναπαυμένη ὅλες τὶς θλίψεις καὶ τὰ βάσανα τῆς τωρινῆς ζωῆς. Καὶ νὰ εἶσαι βέβαιος, ὅτι κάθε παρενόχλησις καὶ ταραχὴ τῆς καρδιᾶς μας, δὲν ἀρέσει στὰ θεϊκὰ μάτια· γιατὶ ὅποια καὶ νἆναι αὐτή, πάντα εἶναι συντροφιασμένη ἀπὸ ἀτέλεια καὶ πάντα προέρχεται ἀπὸ κάποια κακιὰ ρίζα τῆς φιλαυτίας.

Γι᾿ αὐτὸ νὰ ἔχῃς πάντοτε ἄγρυπνη μία σκοπιὰ παρατηρήσεως, ἡ ὁποία ἀμέσως μόλις δεῖ κάτι ποὺ μπορεῖ νὰ σὲ ἐνοχλήσῃ καὶ νὰ σὲ ταράξη, ἂς σοῦ κάνῃ νόημα, γιὰ νὰ καταλαβαίνῃς γιὰ τί πρόκειται καὶ νὰ πιάνεις τὰ ὅπλα στὸ νὰ διοικῆσαι σκεπτόμενος, ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ κακὰ καὶ ἄλλα παρόμοια πολλά, ἂν καὶ φαίνονται ἐξωτερικὰ κατὰ τὴν αἴσθησι κακά, δηλαδὴ βλαβερά, ὅμως δὲν εἶναι ἀληθινὰ κακά, οὔτε μποροῦν νὰ μᾶς ἀφαιρέσουν τὰ πραγματικὰ καλὰ καὶ ὅτι ὅλα τὰ διατάζει καὶ τὰ παραχωρεῖ ὁ Θεός, γιὰ τοὺς σωστοὺς σκοποὺς ποὺ εἴπαμε πρὶν καὶ μᾶς συμφέρουν καὶ γιὰ ἄλλα, ποὺ δὲν εἶναι γνωστὰ σὲ μᾶς, ἀλλὰ πολὺ δίκαια καὶ πολὺ ἅγια χωρὶς ἀμφιβολία. Καί, ἂν σὲ κάθε θλιβερὸ καὶ ἀντίθετο γεγονὸς ποὺ συμβαίνει, παραμένῃ ἡ καρδιά σου ἔτσι ἀναπαυμένη καὶ εἰρηνική, μπορεῖ νὰ ἔχῃς πολὺ κέρδος· ἂν ὅμως ταράζεται, γνώριζε ὅτι κάθε ἄσκησι ποὺ κάνεις, σοῦ ἀποδίδει ἢ καμία ἢ πολὺ μικρὴ ὠφέλεια.

Ἐπιπλέον λέω καὶ αὐτό, ὅτι ὅταν ἡ καρδιὰ ἐνοχλῆται καὶ ταράσσεται, εἶναι πάντα κάτω ἀπὸ τὰ διάφορα χτυπήματα καὶ τοὺς πολέμους τῶν ἐχθρῶν καὶ τὸ σπουδαιότερο, ὅταν εἴμαστε ταραγμένοι δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε καλὰ καὶ νὰ διακρίνουμε τὸν ἴσιο δρόμο καὶ τὴν ἀσφαλῆ πορεία τῆς ἀρετῆς· ὁ ἐχθρός μας λοιπὸν διάβολος ποὺ μισεῖ πολὺ αὐτὴν τὴν εἰρήνη (ἐπειδὴ εἶναι μέρος, ποὺ κατοικεῖ τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ ἐνεργήσῃ μεγάλα πράγματα), πολλὲς φορὲς ἔρχεται σὰν φίλος καὶ δοκιμάζει νὰ μᾶς τὴν πάρη, χρησιμοποιώντας διάφορες ἐπιθυμίες ⁽¹⁾, οἱ ὁποῖες μας φαίνονται πὼς εἶναι καλές· ἀλλὰ πόσο αὐτὲς εἶναι ἀπατηλὲς καὶ ψεύτικες, μπορεῖς μεταξὺ τῶν ἄλλων στοιχείων νὰ τὸ γνωρίσῃς κι ἀπὸ αὐτό· δηλαδή, ἐπειδὴ μᾶς κλέβουν τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς.

Γι᾿ αὐτό, ἂν θέλῃς νὰ ἐμποδίσῃς τὴν τόση μεγάλη ζημιά, ὅταν ὁ παρατηρητής, δηλαδὴ ὁ νοῦς καὶ ἡ προσοχὴ τοῦ νοῦ, σὲ προειδοποιήσῃ ὅτι κάποια νέα ἐπιθυμία κάποιου καλοῦ ζητεῖ νὰ μπῆ μέσα σου, μὴν τῆς ἀνοίξης τὴν εἴσοδο τῆς καρδιᾶς, ἂν δὲν ἐλευθερωθῇς πρῶτα ἀπὸ κάθε θέλημα δικό σου καὶ τὴν παρουσιάσης στὸ Θεὸ καὶ ὀμολογώντας τὴν τυφλότητα καὶ ἀγνωσία σου, νὰ τὸν παρακαλέσῃς θερμὰ νὰ σὲ φωτίσῃ μὲ τὸ δικό του φῶς, γιὰ νὰ δῇς, ἐὰν αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία προέρχεται ἀπὸ ἀντίδικο ἐχθρό· καὶ γι᾿ αὐτό, τρέξε στὸν πνευματικό σου πατέρα καὶ ἄφησέ το, ὅσο μπορεῖς, στὴν κρίσι ἐκείνου. Ὅμως, ἂν καὶ ἡ ἐπιθυμία ἐκείνη εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, πρέπει ἐσύ, πρὶν νὰ τὴν ἐπιχειρήσῃς, νὰ ταπεινωθῇς καὶ νὰ θανατώσῃς τὴν μεγάλη σου προθυμία καὶ θερμότητα, ποὺ ἔχεις γι᾿ αὐτή· διότι τὸ ἔργο ἐκεῖνο, τοῦ ὁποίου προηγεῖται αὐτὴ ἡ δική σου ταπείνωσις, ἀρέσει πολὺ περισσότερο στὸ Θεό, παρὰ νὰ γίνῃ μὲ τὴν ἐπιθυμία τῆς φύσεως - μάλιστα καμιὰ φορὰ τοῦ ἀρέσει πολὺ περισσότερο ἐκείνη ἡ δική σου ταπείνωσις, παρὰ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἔργο. Καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτόν, ἀφοῦ ἀποβάλλεις ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου τὶς ἐπιθυμίες, ποὺ δὲν εἶναι καλὲς καὶ μὴ κάνονας τὶς καλές, ἂν δὲν καθησυχάσης πρῶτα τὶς φυσικές σου κινήσεις, θὰ κρατήσῃς τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀσφάλεια, τὴν ἀκρόπολι τῆς καρδιᾶς σου.

Γιὰ νὰ διαφυλάξης ἀκόμη τὴν καρδιά σου εἰρηνική σε κάθε πρᾶγμα, πρέπει νὰ τὴν ἐλέγχῃς καὶ νὰ τὴν φυλᾷς ἀπὸ κάποιες ἐπιπλήξεις καὶ ἐσωτερικοὺς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεώς σου, οἱ ὁποῖοι μερικὲς φορὲς εἶναι τοῦ διαβόλου, μολονότι φαίνονται ὅτι εἶναι τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ νὰ σὲ κατηγοροῦν γιὰ κάποιο λάθος· τοὺς παρόμοιους ἐλέγχους, ἀπὸ τὰ ἀποτελέσματά τους θὰ τοὺς ἀναγνωρίσῃς ἀπὸ ποῦ προέρχονται. Γιατὶ, ἂν σὲ ταπεινώνουν καὶ σὲ κάνουν ἐπιμελῆ στὸ νὰ ἐργάζεσαι καὶ δὲν σοῦ ἀφαιροῦν τὴν ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη ποὺ ἔχεις στὸν Θεό, πρέπει νὰ τοὺς δέχεσαι σὰν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ τὸν εὐχαριστῆς· ἂν ὅμως σὲ συγχύζουν καὶ σὲ κάνουν μικρόψυχο, δύσπιστο, ἀμελῆ καὶ ὀκνηρὸ στὸ καλό, νὰ εἶσαι βέβαιος πὼς προέρχονται ἀπὸ τὸν ἐχθρό· καὶ μὴ τοὺς δίνης σημασία, ἀλλὰ ἀκολούθησε τὸν δρόμο σου καὶ τὴν ἐξάσκησί σου. Γιατὶ, καὶ ἐκτὸς ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ σοῦ εἶπα, πλέον ἀπὸ κοινοῦ, γεννιώνται στὴ καρδιά μας οἱ παρενοχλήσεις καὶ οἱ συγχύσεις, ἀπὸ τὰ περιστατικὰ τῶν ἀντιθέτων πραγμάτων, ποὺ μᾶς ἀκολουθοῦν σὲ αὐτὸν τὸν κόσμο.

Ἀλλὰ ἐσύ, γιὰ νὰ προφυλαχθῇς ἀπὸ αὐτὰ τὰ χτυπήματα τῆς συγχύσεως, μπορεῖς νὰ κάνῃς δυὸ πράγματα· τὸ ἕνα εἶναι νὰ σκεφθῇς σὲ ποιὸ εἶναι ἀντίθετα ἐκεῖνα τὰ περιστατικά· στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή; ἢ στὴν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῶν ἐπιθυμιῶν μας; Γιατὶ, ἂν εἶναι ἀντίθετα στὶς ἐπιθυμίες σου καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ σου (ὁ ὁποῖος εἶναι γενικὰ ὁ πρῶτος ἐχθρός σου), δὲν πρέπει νὰ τὰ ὀνομάζῃς ἀντίθετα, ἀλλὰ νὰ τὰ ἔχῃς γιὰ εὐεργεσίες καὶ βοήθεια τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, ὁπότε καὶ μὲ χαρούμενη καρδιὰ καὶ εὐχαριστία νὰ τὰ ἀποδέχεσαι· ἐὰν ὅμως καὶ εἶναι ἀντίθετα στὸ πνεῦμα καὶ τὴν ψυχή, δὲν πρέπει οὔτε γι᾿ αὐτὸ νὰ χάνῃς τὴν εἰρήνη τῆς καρδίας σου, ὅπως θὰ μάθης στὸ ἑπόμενο κεφάλαιο· τὸ ἄλλο εἶναι νὰ ὑψώσῃς τὸν νοῦ σου στὸ Θεό, καὶ μὲ μάτια κλειστὰ _{(χωρὶς νὰ θέλῃς νὰ γνωρίζῃς κάτι ἄλλο)}, νὰ δέχεσαι κάθε περιστατικὸ ἀπὸ τὸ σπλαγχνικὸ χέρι τῆς θείας πρόνοιάς του, σὰν πρᾶγμα γεμάτο ἀπὸ διάφορα ἀγαθά ⁽²⁾.

^1. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ, ὄχημα καὶ ἁμάξι τοῦ διαβόλου ὀνομάζει τὴν σύγχυσι, πάνω στὸ ὁποῖο καθήμενος εἰσέρχεται στὴ ταλαίπωρη ψυχὴ καὶ τὴν καταποντίζει ^{(Λόγος λγ´ )}. καὶ ὁ Πέτρος ὁ Δαμασκηνὸς λέγει· «Καμμία κακία δὲν εἶναι τόσο εὔκολη γιὰ τὴν ἁμαρτία, ὅσο ἡ σύγχυσις ^{(Φιλοκαλία)}.

^2. Γι᾿ αὐτό, ἄξιο μνήμης εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ συνήθιζε νὰ λέγῃ πάντα ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, σὲ κάθε περίστασι ποὺ τοῦ συνέβαινε, καλὴ καὶ κακή, δυστυχῆ καὶ εὐτυχῆ· εἶναι δὲ τὸ ἀπόφθεγμα αὐτό: «Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν οὐ γὰρ παύσομαι τοῦτο ἐπιλέγων ἀεὶ ἐπὶ πᾶσί μοι τοῖς συμβαίνουσι» ^{(ἐκ τῶν πρὸς τὴν Διάκονον Ὀλυμπιάδα ἐπιστολῶν ια´)}· τὸ ὁποῖο καὶ ὁ Θεσσαλονίκης θεῖος Γρηγόριος μιμούμενος, αὐτὸ τὸ ἴδιο συνήθιζε καὶ ἔλεγε, ὅπως βλέπουμε στὸ βίο του.

Πηγή: (Ἀόρατος Πόλεμος - Μέρος 1ον - Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης), Ορθόδοξοι Πατέρες