Μετὰ τὶς ἀπαράδεκτες, κατὰ πάντα, καὶ προκλητικὲς δηλώσεις τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς κ. Νικολάου Βούτση, αἰσθανόμεθα ἐπιτακτικὴ τὴν ἀνάγκη νὰ δηλώσωμε ὅτι, σὲ αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες ποὺ περνάει, ὁ σκληρὰ δοκιμαζόμενος Ἑλληνικὸς Λαός, δὲν προσφέρει τίποτε ἡ ἀμφισβήτηση τῶν πνευματικῶν του ριζῶν, τῆς ἱστορίας τους, καὶ τῶν παροδοσιακῶν ἀξιῶν.

Σήμερα, παρὰ ποτέ, ὑπάρχει μεγίστη ἀνάγκη τονώσεως τοῦ φρονήματος αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ, ὥστε βασισμένος στὴν πνευματική του κληρονομιὰ νὰ σταθῇ στὰ πόδια του καὶ νὰ προχωρήσῃ μὲ δύναμη, ξεπερνώντας τὶς ὅποιες κρίσεις καὶ τὰ ὅποια μνημόνια τοῦ ἔχουν ἐπιβληθεῖ.

Στὸν κ. Πρόεδρο τῆς Βουλῆς, ἐπειδὴ φαίνεται ὅτι εἶναι ἐπιλήσμων τῆς ἱστορίας καὶ τῆς διαχρονικότητος αὐτοῦ τοῦ τόπου, ὑπενθυμίζομε ὅτι, ἂν εἶναι σ’ αὐτὴν τὴν θέση, τοῦ Προέδρου δηλ, τῆς Βουλῆς, ἂν συγκροτοῦν τὸ Κοινοβούλιο τῶν Ἑλλήνων οἱ συνάδελφοί του καὶ ἂν εἴμαστε ὅλοι μας αὐτὸ ποὺ εἴμαστε, τὸ ὀφείλομε σ’ αὐτὴν τὴν Πατρίδα, ποὺ μέσα ἀπὸ ἀγῶνες καὶ θυσίες ἐξασφάλισε τὴν ἐλευθερία μας. Ἂν ἒχωμε ἐλευθερία σκέψεως καί λόγου τό ὀφείλομε στήν Ὀρθοδοξία μας, ἀλλά καὶ στὴν οἰκογένειά μας ἡ ὁποία ἐμφορούμενη ἀπὸ τὶς παραπάνω ἀξίες, ἀπεδείχθη κύτταρο τῆς κοινωνίας μας.

Φαίνεται ὅτι ὁ κ. Πρόεδρος, ἀγνοεῖ ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν συνιστᾶ ἰδεοληψία ἢ ταλιμπανισμό. Ὁποιαδήποτε τέτοια κατάσταση ἀπορρίπτεται κατηγορηματικῶς ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἐλευθερία, πολιτισμός, καταξίωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Διαλέγεται, ἀγκαλιάζει καὶ ἀγαπάει τὸν κάθε ἄνθρωπο, ἀδιακρίτως φυλῆς, γλώσσης καὶ θρησκείας, ἡλικίας καὶ κοινωνικῆς καταστάσεως.

Γι’ αὐτὸ ὡς Ἕλληνες ἔχομε τὸ μεγάλο προνόμιο τῆς φιλοξενίας στὸν τόπο μας πληγωμένων ἀπὸ τὴ ζωὴ ἀδελφῶν μας, ἀπὸ ὅπου καὶ ἂν προέρχονται. Γινόμαστε κυρηναῖοι, ξενίζομε καί συμμεριζόμεθα τόν πόνο τῶν ἂλλων, γιατί εἲμαστε Ὀρθόδοξοι.
Μέχρι τώρα, δὲν ἔχει βρεθεῖ ποτὲ καὶ κανείς, νὰ ἀμφισβητήσῃ, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, αὐτὰ τὰ ζώπυρα τῆς ζωῆς καὶ τῆς πορείας τοῦ Γένους μας.

Οἱ δηλώσεις τοῦ κ. Προέδρου ἀποτελοῦν θλιβερὴ παραφωνία παγκοσμίως, ἀφοῦ σὲ κανένα μέρος τοῦ κόσμου δὲν ἀμφισβητοῦνται ἡ ἰδιοπροσωπία καὶ ἡ ταυτότητά ἑνός Λαοῦ καί δή ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς.

Αὐτὲς οἱ δηλώσεις, ἤδη προκάλεσαν τὸ αἴσθημα τῶν Ἑλλήνων καὶ μάλιστα πρὶν ἀπὸ μιά τόσο μεγάλη θρησκευτικὴ ἑορτή, ὅπως εἶναι ἡ ἑορτὴ τῆς Παναγίας μας.

Στὴν προσπάθεια τῆς ἀπομειώσεως τῶν ἀξιῶν, ποὺ ἀποτολμᾶται δυστυχῶς, τὰ τελευταῖα χρόνια στόν τόπο μας, ἔρχεται ὁ κ. Βούτσης νὰ προσθέσῃ τὸ δικό του «λιθαράκι».

Ὃλους μᾶς κρίνει ἡ ἱστορία. Δυστυχῶς γιὰ τόν κ. Πρόεδρο, ἐμετρήθη, ἐζυγίσθη καὶ εὑρέθη ἱστορικῶς καί πολιτικῶς, ἐλλιπής.

Ὃσο γιά τά θέματα τῆς ἀριστείας καί τῶν Παρελάσεων, ὃντως χρειάζεται πολύ μεγάλη συζήτηση, ὣστε νά κατανοήσωμε ὃτι ἡ ἀριστεία εἶναι ἡ ἒκφρασις τῆς εὐγενοῦς ἀμίλλης καί συνιστᾶ πρόοδο καί ὂχι «στάμπα» ἢ «ρετσινιά». Καί ὃτι ἡ Παρέλαση ἒχει σχέση μέ τήν ἱστορία καί τοῦς ἁγῶνες τοῦ Λαοῦ μας, μέ τήν συνέχεια αὐτῆς τῆς σκυτάλης ἀπό τούς νεώτερους καί μέ τήν ἀπόφαση νά συνεχισθοῦν αὐτοί οἱ ἁγῶνες, μέσα ἀπό τήν λεβεντιά τῶν νεωτέρων Ἑλλήνων καί τίς θυσίες τους, ἐάν καί ὃποτε αὐτό χρειασθῇ. Αὐτό εἶναι τό ἦθος τοῦ Λαοῦ μας καί συνιστᾶ ἰδιαίτερο προνόμιό του, ἐν μέσῳ, τῶν Λαῶν τῆς γῆς. (Γνωρίζω ὅτι ἴσως  κάποιοι θεωρήσουν ὃτι τά παραπάνω συνιστοῦν ἐθνικισμό. Εἶναι βλέπετε τῆς μόδας, τελευταῖα, ἡ ἀγάπη στήν Πατρίδα μας, νά θεωρῆται ἐθνικισμός. Ὃμως ἀξίζει τόν κόπο νά ἀγαπᾶμε μέ ὃλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας τήν Πατρίδα, ὥστε νὰ ἀγαπᾶμε καί ὅλους τούς Λαοὺς  τῆς γῆς, παρά νά χαρακτηρισθοῦμε ἀπὸ τὴν ἀδέκαστη ἱστορία ὡς μητραλοῖες).

Ὡς Ἕλληνας πολίτης, ἐκφράζω τὴν ἀγανάκτησή μου γιὰ ὅσα ἐξεστόμησε ὁ  κ. Πρόεδρος. Ὡς ἄνθρωπος τὴν βαθυτάτη λύπη μου γιὰ τὶς ἄστοχες δηλώσεις του καὶ ὡς Ἓλληνας Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης ἐκφράζω τὴν ἔντονη διαμαρτυρία μου, διότι εὑρέθη ἂνθρωπος ἀπὸ μιά τόσο ὑψηλὴ θέση, νὰ προκαλέσῃ τὸ αἴσθημα τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ νὰ ἐκφέρῃ ἀνερυθριάστως «ὕβριν» ἐναντίον αὐτῆς ταύτης τῆς ὑποστάσεώς του.

Τέλος, εἶναι ὥρα ὣστε, ὅλος ὁ Πολιτικὸς κόσμος, ἀνεξαρτήτως πολιτικῶν ἀποχρώσεων, νὰ ἀναλάβῃ τὶς εὐθύνες του, ἔναντι ὅλων αὐτῶν τῶν προκλήσεων ποὺ τελευταῖα παρουσιάζονται ἔναντι τῆς πνευματικῆς ὑποστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.

Καί κάτι ἀκόμα: Ἐάν ἐπιθυμῇ ὁ κ. Βούτσης, νά καταλάβῃ ὃτι ὃλα αὐτά εἶναι ἀνεδαφικά καί ἐκτός πραγματικότητος δέν ἒχει παρά νά ἐπισκεφθῇ κάποιο Ναό ἢ Προσκύνημα τῆς Παναγίας μας, ἢ νά πληροφορηθῇ ἀπό τά ΜΜΕ, κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας καί κυρίως κατά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς Της, τήν ἀθρόα συμμετοχή τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει Ὀρθοδόξως τά αἰσθήματά του πρός τήν Θεομήτορα καί διατρανώνει, πανηγυρικῷ τῷ τρόπῳ, τήν’ Ὀρθόδοξη  πίστη του καί τό Ὀρθόδοξο ἦθος τῆς Ἑλλάδος.

Τό μόνο, λοιπόν, πού ἀπομένει στόν κ. Βούτση, εἶναι νά ζητήσῃ συγγνώμη ἀπό τόν Ἑλληνικό Λαό.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Πατρών, Ακτίνες

Σχόλιο Θεόδοτος: Σημείωση περί του άρθρου (3/6/2014). Το παρόν μεταφρασμένο από τα ιταλικά άρθρο μας φαίνεται να αποτελεί από τα πιό διαδεδομένα άρθρα του μπλογκ μας και είναι προφανώς αυτό που γνώρισε στο ελληνικό κοινό το σχέδιο των οραματιστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εξαφάνιση των Ευρωπαϊκών εθνών δια της μιγαδοποίησης τους. Αν και ασφαλώς χαιρόμαστε για την συμβολή μας αυτή, πρέπει να αναφερθούν κάποια θέματα τα οποία μας έχουν προβληματίσει ως μπλογκ. Πρώτον, το άρθρο αυτό το δανείστηκαν και αναπαρήγαγαν πολλαπλές ιστοσελίδες και μπλογκς, κάποια εκ των οποίων δεν θεώρησαν απαραίτητο να πουν από που το πήραν. Σε αυτή τη κατηγορία ανήκει και η επίσημη ιστοσελίδα μεγάλου κόμματος που το παρουσίασε εμμέσως πλην σαφώς ως δική της μετάφραση... Δεύτερον, παρατηρήθηκε το φαινόμενο κάποιοι, σχετιζόμενοι με το ίδιο κόμμα, να χρησιμοποιήσουν το ελληνικό κείμενο για να το μεταφράσουν στα αγγλικά (με εμφανείς και κωμικές μεταφραστικές παρανοήσεις λόγω της διπλής μετάφρασης) χωρίς ασφαλώς να αναφέρουν από που πήραν το παρόν άρθρο. Τρίτον, διάφοροι "εθνοσωτήρες" (με τρισεκατομμύρια...) δίνουν διαλέξεις επί του σχεδίου Coudenhove-Kalergi αυτοπροβαλλόμενοι ως αυτοί που απεκάλυψαν στο κοινό το σχέδιο (τη στιγμή που για αυτό έχουν γραφεί σε πολλαπλές γλώσσες δεκάδες άρθρα ήδη από τη δεκαετία του 1960).

Είναι νομίζω κατανοητό πως εάν οι άνθρωποι που θέλουν να "σώσουν" την Ελλάδα είναι τέτοιας ποιότητας χαρακτήρος και νοημοσύνης, τότε ως λαός και ως πολιτικός χώρος έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα.

Ο Θεόδοτος καλεί τους αναγνώστες του να περιβάλουν με ιδιαίτερη προσοχή το παρακάτω άρθρο, γιατί δίνει την ουσία των όσων διαδραματίζονται γύρω μας – δηλαδή πολύ κοντά μας.

Το  άρθρο που ακoλουθεί μεταφράστηκε από τα Ιταλικά. Είχε αναρτηθεί στο σάιτ «Identità».

von Coudenhove-Kalergi

Η μαζική μετανάστευση είναι ένα φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα, και η  πολυπολιτισμική προπαγάνδα προσπαθεί ψευδώς να  την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. Με αυτό το άρθρο σκοπεύουμε να αποδείξουμε μια για πάντα, ότι δεν είναι ένα αυθόρμητο φαινόμενο. Αυτό που θέλουν να εμφανίσουν ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα της ιστορίας, είναι στην πραγματικότητα ένα σχέδιο μελετημένο γύρω από ένα τραπέζι και προετοιμασμένο εδώ και  δεκαετίες, για να καταστρέψει εντελώς το πρόσωπο της Γηραιάς Ηπείρου.

Η  Πανευρώπη

Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι ένας από τους βασικούς εμπνευστές της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ήταν επίσης ο άνθρωπος που σχεδίασε την προγραμματισμένη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Πρόκειται για ένα σκοτεινό πρόσωπο, του οποίου οι μάζες αγνοούν την ύπαρξη, αλλά οι ισχυροί τον  θεωρούν ως τον ιδρυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το όνομά του είναι  Richard Coudenhove  Kalergi. Ο πατέρας του ήταν ο  Αυστριακός διπλωμάτης Heinrich von Coudenhove-Kalergi (με κάποιες ρίζες από την βυζαντινή οικογένεια των Καλλέργηδων) και η μητέρα του η Γιαπωνέζα Mitsu Aoyama. Ο Kalergi λοιπόν, έχοντας στενές επαφές με όλη την ευρωπαϊκή αριστοκρατία και τους Ευρωπαίους πολιτικούς, εξ αιτίας των διασυνδέσεων του αριστοκράτη -διπλωμάτη πατέρα του, κινούμενος  στα παρασκήνια, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κατάφερε να προσελκύσει στα  σχέδιά του τους πιο σημαντικoύς αρχηγούς κρατών, κάνοντάς τους  υποστηρικτές και  συνεργάτες του στο «έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης».

Το 1922 ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που στόχευε στη δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, βασισμένης σε μια ομοσπονδία των εθνών υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Μεταξύ των πρώτων οπαδών του, συγκαταλέγονται οι Τσέχοι πολιτικοί Tomáš Masaryk και Edvard Beneš καθώς και ο τραπεζίτης Max Warburg, ο οποίος διέθεσε τα πρώτα 60.000 μάρκα. Ο Αυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel  και ο επόμενος πρόεδρος της Αυστρίας Karl Renner  ανέλαβαν στην συνέχεια υπεύθυνοι για την καθοδήγηση του κινήματος της «Πανευρώπης». Αργότερα θα προσφέρουν την βοήθειά τους  Γάλλοι πολιτικοί, όπως ο Léon Bloum, ο Aristide Briand, ο Ιταλός πολικός  Alcide De Gasperi  κ.λπ.

Με την άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη, το σχέδιο τίθεται υπό νάρκωση, και η «Πανευρωπαϊκή» κίνηση αναγκάζεται να διαλυθεί, αλλά μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Kalergi , χάρη σε μία  ξέφρενη και ακούραστη δραστηριότητα, καθώς και την υποστήριξη του Winston Churchill, της ιουδαϊκής μασονικής στοάς B'nai B'rith και σημαντικών  εφημερίδων, όπως οι New York Times,  καταφέρνει το σχέδιο του να γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην συνέχεια η CIA αναλαμβάνει την αποπεράτωση του σχεδίου της ενωμένης Ευρώπης.
 

Το εξώφυλλο του βιβλίου

Η πεμπτουσία του σχεδίου Kalergi.

Στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus», ο Kalergi δηλώνει ότι οι κάτοικοι των μελλοντικών "Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς  Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων  που θα προέρχονται από επιμιξία. Δηλώνει ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει οι λαοί της  Ευρώπης  να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε  να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα και   εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη.

Ο Kalergi διακηρύσσει την κατάργηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών και, στη συνέχεια, την εξάλειψη των εθνών μέσω των εθνοτικών αυτονομιστικών κινημάτων ή την μαζική μετανάστευση. Προκειμένου η Ευρώπη να είναι ελεγχόμενη από μία ελίτ, θέλει να μετατρέψει τους ομοιογενείς λαούς σε  μία  μικτή φυλή  μαύρων, λευκών, και Ασιατών. Ποιά όμως είναι αυτή η  ελίτ; Ο Kalergi είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικός επ' αυτού: «O άνθρωπος του μέλλοντος θα είναι μικτής φυλετικής καταγωγής. Οι φυλές και οι τάξεις του σήμερα θα εξαφανισθούν σταδιακά λόγω της εξάλειψης του χώρου, του χρόνου και της προκατάληψης. Η ευρωασιατική-νεγροϊδής φυλή του μέλλοντος, όμοια στην εμφάνιση της με τους αρχαίους Αιγύπτιους, θα αντικαταστήσει την διαφορετικότητα των λαών και την διαφορετικότητα των ατόμων. Αντί της καταστροφής του ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού, η Ευρώπη, ενάντια στην θέλησή της, εξευγένισε και μόρφωσε αυτόν τον λαό, οδηγώντας τον στο μελλοντικό του στάτους ως ηγετικό έθνος διαμέσου αυτής της τεχνητής εξελικτικής διαδικασίας. Δεν προξενεί κατάπληξη ότι αυτός ο λαός που δραπέτευσε από το Γκέττο-φυλακή, εξελίχθηκε σε μία πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης. Συνεπώς η ευσπλαχνική πρόνοια έδωσε στην Ευρώπη μια νέα φυλή αριστοκρατίας με τη χάρη του πνεύματος. Αυτό συνέβη τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή φεουδαλική αριστοκρατία κατέπεσε, λόγω της χειραφέτησης των Ιουδαίων [εννοείται με τις διαταγές και τα μέτρα που πήρε η γαλλική επανάσταση]».

Αν και κανένα σχολικό  βιβλίο δεν μιλά για τον Kalergi, οι ιδέες του είναι οι κατευθυντήριες αρχές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πεποίθηση ότι οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αναμιχθούν με Αφρικανούς και Ασιάτες, για να  καταστραφεί η  ταυτότητα  και να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή μιγάδων, είναι η βάση όλων των κοινοτικών πολιτικών που στοχεύουν στην ένταξη και την προστασία των μειονοτήτων. Αυτό δεν γίνεται  για  ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά εξαιτίας οδηγιών που έχουν εκδοθεί με αδίστακτη αποφασιστικότητα, για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ιστορία. Προς τιμήν του ιδρύθηκε το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove- Kalergi, με το οποίο βραβεύονται κάθε δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι οι οποίοι έχουν διαπρέψει στην προώθηση του εγκληματικού  σχεδίου του. Μεταξύ αυτών που βραβεύτηκαν είναι η Angela Merkel και ο Herman Van Rompuy.

το έμβλημα της B'nai B'rith

Η προτροπή σε γενοκτονία, αποτελεί επίσης την βάση των συνεχών εκκλήσεων των Ηνωμένων Εθνών, για να γίνουν δεκτά εκατομμύρια  μεταναστών, έτσι ώστε να  αντισταθμιστεί το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με μία έκθεση που δημοσιεύθηκε στις αρχές της νέας χιλιετίας, τον Ιανουάριο του 2000, στην αναφορά «Population division» των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, με τίτλο «Μετανάστευση αντικατάστασης: Μία λύση για την μείωση και γήρανση του πληθυσμού », η Ευρώπη θα έχει ανάγκη έως το 2025  από 159.000.000 μετανάστες. Αναρωτιέται κανείς, πώς θα ήταν δυνατό να γίνουν τόσο ακριβείς εκτιμήσεις για τη μετανάστευση,  αν δεν ήταν ένα προμελετημένο σχέδιο . Είναι βέβαιο ότι το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων θα μπορούσε εύκολα να αντιστραφεί μέσω των κατάλληλων μέτρων για την στήριξη των οικογενειών. Είναι εξίσου σαφές, ότι δεν είναι με τη συμβολή ξένων γονιδίων  που θα προστατευθεί η γενετική κληρονομιά της Ευρώπης, αλλά ότι με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η εξαφάνισή της. Ο μοναδικός σκοπός αυτών των μέτρων είναι να στρεβλώσει εντελώς έναν λαό, να τον μετατρέψει σε ένα σύνολο ατόμων χωρίς καμία εθνική, ιστορική και πολιτισμική συνοχή . Εν ολίγοις, οι θέσεις του σχεδίου Kalergi  ήταν και εξακολουθούν να είναι, η βάση  των επισήμων πολιτικών των κυβερνήσεων που αποσκοπούν στην γενοκτονία των λαών της Ευρώπης, μέσω της μαζικής μετανάστευσης. Ο G. Brock Chisholm, πρώην διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (OMS), αποδεικνύει ότι έχει μάθει καλά το μάθημα του Kalergi όταν λέει: «Αυτό που  σε όλους τους τόπους οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν είναι να εφαρμόσουν τον περιορισμό των γεννήσεων και να τελούν μικτούς γάμους (μεταξύ διαφορετικών φυλών), και αυτό με σκοπό να δημιουργηθεί μια ενιαία φυλή σε ένα κόσμο που θα  κατευθύνεται από μια κεντρική αρχή.»

Συμπεράσματα

Αν κοιτάξουμε γύρω μας, το σχέδιο του Kalergi  φαίνεται να υλοποιείται  πλήρως. Είμαστε αντιμέτωποι με μία πραγματική τριτοκοσμοποίηση της Ευρώπης. Η μάστιγα της επιμειξίας παράγει κάθε χρόνο χιλιάδες νέα άτομα μιγάδες: «Τα παιδιά του Kalergi ». Υπό τη διπλή πίεση της παραπληροφόρησης  και  την ανθρωπιστική αποβλάκωση που καλλιεργείται από τα μέσα μαζικής πληροφόρησης, διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα.

Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας, είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη, ότι ο "ρατσισμός" είναι λάθος, αλλά μόνο και μόνο επειδή θέλουν να μας κάνoυν όλους τυφλούς  καταναλωτές. Είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο σε αυτούς τους καιρούς να αντιδράσουμε στα ψέματα του συστήματος,  να αφυπνιστεί το πνεύμα της εξέγερσης στους Ευρωπαίους. Θα πρέπει να τεθεί μπροστά στα μάτια όλων το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή  Ένταξη, ισοδυναμεί με γενοκτονία. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, η εναλλακτική λύση είναι η εθνική αυτοκτονία.

Σημείωση του μεταφραστή: Αν  και τα αίτια των  προσωπικών επιλογών του Kalergi, δεν μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα, ωστόσο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα, που σίγουρα θα διαμορφώθηκε στο μυαλό των αναγνωστών: Γιατί ένας Ευρωπαίος αριστοκράτης με Φλαμανδικές, Πολωνικές, Ελληνικές- Βυζαντινές ρίζες, ακόμη και με αίμα Σαμουράι στις φλέβες του(από την μητέρα του) έγινε φορέας τέτοιων σχεδίων και όργανο στα  χέρια σκοτεινών δυνάμεων; Οι λόγοι, κατά την γνώμη μας, είναι πολλαπλοί: ιδιοσυγκρασικοί, ψυχολογικοί και...γυναικείων επιδράσεων.

Ida Roland

Παρατηρούμε λοιπόν μία προσωπικότητα με έντονα σνομπ συμπεριφορές, υπεροψία, και έναν, ας μου επιτραπεί ο όρος, «εκφυλισμένο ελιτισμό». Επίσης, το γεγονός ότι η μητέρα του ήταν ασιάτισσα , ίσως του δημιούργησε εσωτερικές συγκρούσεις και απωθημένα, κάτι που μπορεί να συμβεί σε άτομα με τέτοια ιδιοσυγκρασία. Όμως ο πιο αποφασιστικός παράγοντας, πρέπει να ήταν η «κατάλληλη έφηβη», που όλως τυχαίως φυσικά, βρέθηκε δίπλα του, και έγινε η πρώτη γυναίκα του (σε ηλικία 13 ετών): η ιουδαία Ida Roland, που αργότερα θα γίνει φημισμένη ηθοποιός. Περιβάλλοντα και επιρροές, πολύ ιδιαίτερες...

Ο Van Rompuy κατά την βράβευση του

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Απονομή του ευρωπαϊκού βραβείου Coudenhove-Kalergi 2012 στον Πρόεδρο Van Rompuy

Στις 16 Νοεμβρίου 2012, απονεμήθηκε στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Herman Van Rompuy το ευρωπαϊκό βραβείο Coudenhove-Kalergi 2012, σε ειδικό συνέδριο στη Βιέννη, για τον εορτασμό των 90 χρόνων του πανευρωπαϊκού κινήματος. Το βραβείο απονέμεται ανά διετία σε ηγετικές προσωπικότητες, για την εξαίρετη συμβολή τους στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Αποφασιστικός παράγοντας για την απονομή του βραβείου ήταν ο ισορροπημένος τρόπος με τον οποίο ο Πρόεδρος Van Rompuy άσκησε τα καθήκοντά του στη νέα θέση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η οποία καθιερώθηκε με τη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Διεκπεραίωσε αυτόν τον ιδιαίτερα ευαίσθητο ηγετικό και συντονιστικό ρόλο με πνεύμα αποφασιστικότητας και συμφιλίωσης, ενώ έμφαση δόθηκε επίσης στην δεξιοτεχνική διαιτησία του επί ευρωπαϊκών υποθέσεων και την αδιάπτωτη δέσμευσή του στις ευρωπαϊκές ηθικές αξίες.

Στον λόγο αποδοχής του, ο κ. Van Rompuy περιέγραψε την ενοποίηση της Ευρώπης ως έργο ειρήνης. Η σημασία της εν λόγω ιδέας, η οποία ήταν επίσης στο επίκεντρο του έργου του Coudenhove-Kalergi, παραμένει το ίδιο επίκαιρη ύστερα από 90 έτη.

Το βραβείο φέρει το όνομα του κόμη Richard Nicolaus von Coudenhove-Kalergi (1894-1972), φιλοσόφου, διπλωμάτη, εκδότη και ιδρυτή του πανευρωπαϊκού κινήματος (1923). Ο Coudenhove-Kalergi υπήρξε πρωτοπόρος της ευρωπαϊκής ενοποίησης και διέδωσε την ιδέα μιας ομοσπονδίας ευρωπαϊκών κρατών στα έργα του.

Από το 2000, μεταξύ των νικητών του βραβείου συγκαταλέγονται η Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Angela Merkel (2010) και ο Πρόεδρος της Λετονίας Vaira Vike-Freiberga, (2006).

Πηγή: Θεόδοτος

Με νόμο της χούντας το 1971 γλίτωσε τη στρατιωτική θητεία για 3.200 δραχμές.

«Στρατό δεν πάνε μόνο οι άριστοι μαθητές, πάνε όλοι», δήλωνε τη Δευτέρα στη Βουλή ο υπουργός Παιδείας, ενώ ο ίδιος είχε κάνει χρήση του ευεργετικού διατάγματος 720/70  της δικτατορίας για να μην στρατευθεί ως γεννηθείς στην Κωνσταντινούπολη και ευρισκόμενος στο εξωτερικό για σπουδές - Σάλος από την αντιπολίτευση για τη λούφα του από το στρατό

Ο Κώστας Γαβρόγλου δείχνει να μην κατανοεί τον σεβασμό των Ελλήνων στη σημαία διότι ο ίδιος δεν χαιρέτισε ποτέ την ελληνική σημαία υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία. Oπως αποκαλύπτει σήμερα το «ΘΕΜΑ», ο υπουργός Παιδείας, ο οποίος βρέθηκε στο επίκεντρο της κριτικής για την απόφασή του να καταργήσει την αριστεία ως κριτήριο επιλογής του σημαιοφόρου στα δημοτικά σχολεία, απέφυγε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία όταν πήρε την ελληνική ιθαγένεια και κάνοντας χρήση του νόμου την εξαγόρασε εν έτει 1971 πληρώνοντας 3.200 δραχμές!

Παρότι υπήρξε τέκνο της ελληνικής Διασποράς που παραδοσιακά γαλουχεί τα παιδιά της με σεβασμό απέναντι στα σύμβολα της πατρίδας, ο Κώστας Γαβρόγλου όταν έφτασε σε ηλικία 24 ετών και κλήθηκε να υπηρετήσει στον Ελληνικό Στρατό για μια θητεία μόλις οκτώ μηνών, προτίμησε να την εξαγοράσει για να συνεχίσει τις σπουδές του στο εξωτερικό, χωρίς να αφιερώσει ούτε αυτό το μικρό κομμάτι της ζωής του για να ανταποκριθεί σε μια βασική του υποχρέωση απέναντι στη χώρα που τον αποδέχθηκε στην κοινωνία της. Πιθανώς έτσι να μπορεί να εξηγήσει κανείς την πολιτική που έχει ακολουθήσει από τον Νοέμβριο, οπότε ανέλαβε το κυβερνητικό  χαρτοφυλάκιο, καταργώντας διαδοχικά μερικούς από τους ηθικούς πυλώνες που διαπλάθουν τον χαρακτήρα των Ελλήνων στα πρώτα βήματα της εκπαίδευσής τους, όπως είναι η έπαρση της ελληνικής σημαίας στα δημοτικά σχολεία, η επιλογή των σημαιοφόρων και των παραστατών με κριτήριο τις βαθμολογικές τους επιδόσεις, αλλά και η διαγωγή τους που, κατά τον υπουργό Παιδείας, δεν χρειάζεται πια να είναι κοσμιωτάτη...

Ο Κώστας Γαβρόγλου γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1947 στην Κωνσταντινούπολη από εύπορους γονείς που φρόντισαν να σπουδάσει στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και της Αμερικής. Μόλις τέλειωσε το σχολείο, έφυγε αμέσως για το Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ για να σπουδάσει Φυσική. Ακολουθεί μια λαμπρή ακαδημαϊκή καριέρα σε μεγάλα και γνωστά πανεπιστήμια η οποία ολοκληρώνεται το 2014, οπότε αποχωρεί από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας του.

Στη λαμπρή καριέρα του, όμως, πάντα θα υπάρχει ένα μικρό στίγμα. Ενώ το ελληνικό κράτος τού έκανε την τιμή να του απονείμει την ελληνική ιθαγένεια σε ηλικία 22 ετών, εκείνος απέφυγε να αφιερώσει μια περίοδο οκτώ μηνών για να υπηρετήσει την πατρίδα του και την ελληνική σημαία, απέναντι στην οποία σήμερα ως υπουργός συμπεριφέρεται ασεβώς.  Ο Κώστας Γαβρόγλου ήταν δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, όταν σε ηλικία 22 ετών γίνεται δεκτό το αίτημά του για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, την οποία και λαμβάνει στις 30 Ιουνίου 1969 (δυνάμει των άρθρων 6, 7 και 35 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, όπως αναφέρει η προσωπική του μερίδα). Βάσει του νόμου που ίσχυε τότε, ο φοιτητής Κώστας Γαβρόγλου χρίστηκε αυτομάτως «υπόχρεος στρατιωτικής θητείας 8 μηνών», ενώ την περίοδο της δικτατορίας που έλαβε την ελληνική ιθαγένεια η στρατιωτική θητεία για τους Ελληνες έφτανε τους 30 μήνες.

Ζητά αναβολή στράτευσης λόγω σπουδών και εγκρίνεται η αναβολή του έως το 1973. Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1970 ο φοιτητής Γαβρόγλου αλλάζει πανεπιστήμιο και μετακομίζει στη Νέα Υόρκη για να εγγραφεί στο Τμήμα Φυσικών Επιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου. Η αναβολή της θητείας του διακόπτεται αναγκαστικά, αλλά του εγκρίνεται δεύτερη αναβολή για να ολοκληρώσει τις σπουδές του, όπως προέβλεπε ο νόμος και πάλι έως το 1973. Ωστόσο το 1970 η δικτατορία των συνταγματαρχών θεσπίζει το Νομοθετικό Διάταγμα 720/1970 που επιτρέπει την εξαγορά της στρατιωτικής θητείας για ορισμένες κατηγορίες μόνιμων κατοίκων του εξωτερικού ή Ελλήνων που διαμένουν στο εξωτερικό το μεγαλύτερο μέρος του έτους. Συγκεκριμένα, το άρθρο 87 του Ν.Δ. 720/1970 ανέφερε:

«Διαμένοντες μονίμως εις την αλλοδαπήν, υπό τας προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 86 (να ευρίσκονται μονίμως ή συχνά στο εξωτερικό) και προσφυγόντες ή προσφεύγοντες στην Ελλάδα, εκ χωρών καθοριζομένων διά διαταγών του υπουργού Εθνικής Αμύνης, δύνανται διά ομοίων διαταγών να εξαγοράζουν την στρατεύσιμον υποχρέωσιν (θητείας, εκγυμνάσεως ή υπολοίπου τούτων) ως και τας τυχόν προσθέτους στρατιωτικάς υπηρεσίας των, εφόσον διατελούν νομίμως εκτός των τάξεων του στρατεύματος».

Με βάση τις διατάξεις αυτές, λοιπόν, ο φοιτητής Γαβρόγλου, αφού γίνεται δεκτός από το Πανεπιστήμιο Ιμπέριαλ του Λονδίνου τον Σεπτέμβριο του 1970 για να ολοκληρώσει και το διδακτορικό του, αξιοποιεί τη νέα νομοθεσία για να απαλλαγεί οριστικά από τον βραχνά της στρατιωτικής θητείας. Ενώ η αναβολή της στράτευσής του ισχύει έως το 1973, στις 7 Δεκεμβρίου του 1971 καταθέτει σχετικό αίτημα στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και εξαγοράζει το σύνολο της στρατιωτικής του θητείας καταβάλλοντας 400 δραχμές τον μήνα. Καταβάλλει συνολικά 3.200 δραχμές και απαλλάσσεται οριστικά από την υποχρέωση οκτάμηνης στρατιωτικής του θητείας για να μπορέσει να συνεχίσει ανεμπόδιστα την ακαδημαϊκή του καριέρα. Προφανώς ο υπουργός Παιδείας δεν πίστευε ότι θα γινόταν ποτέ γνωστό ότι δεν έχει υπηρετήσει. Διότι, αν το πίστευε, δεν θα συνέδεε την αλλαγή επιλογής των σημαιοφόρων στο Δημοτικό με τον Στρατό, όπως έκανε την περασμένη εβδομάδα, για να αντικρούσει την κριτική που δεχόταν.

«Για εμάς η σημαία δεν πρέπει να είναι βαθμολογικό έπαθλο. Ολοι έχουν δικαίωμα να την κρατούν, όπως και υποχρέωση να την υπερασπίζονται. Στρατό δεν πάνε μόνο οι άριστοι μαθητές, πάνε όλοι, ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους», είπε ο υπουργός, ο οποίος δεν υπηρέτησε στον Στρατό και δεν κράτησε, ούτε χαιρέτισε την ελληνική σημαία ως στρατιώτης...

Σύμφωνα με το επίσημο βιογραφικό του υπουργού Παιδείας, φοίτησε και δίδαξε σε μερικά από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, στα οποία έγινε δεκτός χάρη στις άριστες επιδόσεις του. 

Ο άριστος σήμερα αρνείται την αριστεία

Ο Κώστας Γαβρόγλου δίδαξε Φυσική στο Χάρβαρντ, στο ΜΙΤ, στο Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης, αλλά και στην Ελλάδα στο ΕΜΠ και στα Πανεπιστήμια Πατρών και Αθηνών. Μετά την πανεπιστημιακή του καριέρα διετέλεσε μέλος του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Λάτση μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015, οπότε ο Αλέξης Τσίπρας τον τοποθέτησε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και εξελέγη βουλευτής. Σε όλη αυτή την πορεία των 45 χρόνων, οι πόρτες άνοιγαν για τον Κώστα Γαβρόγλου χάριν των ακαδημαϊκών περγαμηνών και επιδόσεών του. Και όπως παρατηρούν τις τελευταίες ημέρες πρώην συνάδελφοί του, με τις επιλογές του ως υπουργός είναι σαν να απαρνείται την ίδια του την πορεία. Στα γενέθλια των 70 χρόνων του πήρε τον δρόμο για το Εθνικό Τυπογραφείο το περίφημο Προεδρικό Διάταγμα με το οποίο θέσπισε ότι οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες στα δημοτικά σχολεία στο εξής θα κληρώνονται και δεν θα επιλέγονται μεταξύ των αριστούχων μαθητών. Με το ίδιο διάταγμα απαγορεύτηκε η έπαρση της σημαίας στα δημοτικά σχολεία την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα. Ακόμη, ανήμερα των γενεθλίων του εισήγαγε στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, το οποίο καταργεί τον νόμο Διαμαντοπούλου που είχε ψηφιστεί με ευρεία πλειοψηφία 255 ψήφων, και επιστρέφει τα πανεπιστήμια στο καθεστώς που ίσχυε τη δεκαετία του ’80. Δεν δέχτηκε καμία από τις αλλαγές που του πρότειναν οι μέχρι πρότινος συνάδελφοί του πρυτάνεις των πανεπιστημίων, αλλά και σύσσωμη η αντιπολίτευση, καταργώντας μέχρι και μεταπτυχιακά προγράμματα στα οποία συμμετείχε και ο ίδιος όσο ήταν καθηγητής. Και όταν στην τελευταία συνάντησή του  με τους πρυτάνεις τού επισήμαναν ότι κάποιοι διακεκριμένοι καθηγητές που χάνουν τον μισθό τους ενδεχομένως να εγκαταλείψουν τη χώρα και να εγκατασταθούν στο εξωτερικό, απάντησε με δύο επιχειρήματα που τους άφησε με ανοιχτό το στόμα. 

«Το ήθος του ακαδημαϊκού δεν θα έπρεπε να του επιτρέπει να αμείβεται», απάντησε ο Κώστας Γαβρόγλου, αν και ο ίδιος αμειβόταν όσο ήταν καθηγητής. Επίσης, στη Βουλή απαντώντας στις αιτιάσεις των βουλευτών για το ίδιο θέμα παρατήρησε: «Αν οι καλοί είναι να φύγουν στο εξωτερικό επειδή δεν πληρώνονται, εγώ τους προτρέπω να φύγουν, σας μιλώ πολύ ειλικρινά. Επειδή όμως αυτό δεν θα το κάνουν οι άνθρωποι, γιατί αυτό είναι μια τρομοκρατία που γίνεται στο Δημόσιο και γίνεται από κάποιους απειλητικά. Θα σας παρακαλούσα να σταματήσετε αυτή την καραμέλα, ότι οι καλοί επειδή δεν πληρώνονται θα φύγουν για το εξωτερικό. Λέτε “θα κλείσουν τα μεταπτυχιακά”. Αυτό είναι μια απειλή. Γιατί, αν το μόνο κίνητρο είναι τα λεφτά, εγώ λέω καλώς να κλείσουν».

Λίγο αργότερα ο υπουργός Παιδείας σήκωσε στο πόδι όλη τη Βουλή όταν έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει ακόμη και την αξιοπιστία του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, του οποίου υπήρξε επισκέπτης καθηγητής.

«Το πανεπιστήμιο δεν πρέπει να είναι ανοιχτό στους νέους επιστήμονες;» αναρωτήθηκε. «Ακουσα τον κ. Κρεμαστινό και σοκαρίστηκα γιατί μας είπε “γιατί δεν παίρνουμε το Χάρβαρντ να το αντιγράψουμε;”. Στο περιοδικό ‘‘Fortune’’, που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αριστερό περιοδικό, λέει ότι μπορεί να καταρρεύσει το αμερικανικό σύστημα γιατί τα οικονομικά του είναι εκτός ελέγχου. Αυτά συζητιούνται διεθνώς, δεν είναι ίδιον της Ελλάδας».

Στόχος η ηγεμονία της Αριστεράς

Τους λόγους που οδήγησαν τον υπουργό Παιδείας να καταργήσει τον νόμο Διαμαντοπούλου και να επαναφέρει τη διάταξη για την προστασία του πανεπιστημιακού ασύλου τούς έχει ομολογήσει ο ίδιος με δηλώσεις και άρθρα του στο παρελθόν. Μιλώντας πριν από μερικούς μήνες στη Βουλή είχε κατηγορήσει τον νόμο Διαμαντοπούλου ότι είχε ως στόχο να παρεμποδίσει την ηγεμονία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια. Είχε πει τότε: «Ψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία η οποία δημιουργήθηκε πάνω στην ιδεολογική συμφωνία ότι με αυτό τον νόμο σταματάει η ηγεμονία της Αριστεράς στα πανεπιστήμια. Είναι ντροπή να ψηφιστεί ένας νόμος με αυτό το σκεπτικό! Είναι ντροπή! Και ψηφίστηκε από 255 βουλευτές! Μπράβο τους!».

Αρθρογραφώντας εξάλλου στην «Αυγή» τον Ιούλιο του 2014, μετά το τέλος των πρυτανικών εκλογών, όπου η Αριστερά δεν είχε κατορθώσει να εκλέξει ούτε έναν πρύτανη, είχε γράψει: «Γιατί άραγε η Αριστερά δεν κατάφερε να παίξει έναν, έστω και δευτερεύοντα, ρόλο στις εξελίξεις της χρονιάς; Γιατί αυτό που καταγράφεται στην κεντρική πολιτική σκηνή, δηλαδή η άνοδος της Αριστεράς, δεν αποτυπώνεται ούτε οργανωτικά ούτε πολιτικά ούτε ιδεολογικά στα πανεπιστήμια; Με δεδομένες ορισμένες εξαιρέσεις, πώς εξηγείται η απουσία -ή έστω η αναποτελεσματικότητα- της Αριστεράς στα πανεπιστήμια;

[...] Στις πρυτανικές εκλογές που ολοκληρώθηκαν αυτό τον μήνα σε όλα τα πανεπιστήμια, η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων μας ανέδειξε πρυτάνεις που δεν έκρυψαν ποτέ τη συμφωνία τους με τις αλλοπρόσαλλες και ιδιαίτερα επιθετικές πολιτικές του υπουργείου Παιδείας τα τελευταία χρόνια. Και εμείς συνεχίζουμε να μη θέλουμε να αποδεχτούμε μια ζοφερή πραγματικότητα: ότι οι πανεπιστημιακοί, ως κοινωνική κατηγορία, φαίνεται να έχουν γίνει ένα εξαιρετικά συντηρητικό σώμα. Ενα σώμα φοβισμένων, ένα σώμα λειτουργών που αρνείται πεισματικά να αποδεχτεί το λειτούργημά του και να αποτελέσει μια φωνή δημιουργικής κριτικής για όσα συμβαίνουν στο πανεπιστήμιο. 

[...] Αλλοι πιστεύουν ότι θα τα καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ όταν γίνει κυβέρνηση. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο σκοταδισμός αρκείται στο να βάλει πόδι στην πόρτα. Μετά είναι εύκολο. Δημιουργεί προηγούμενο και γίνεται καθεστώς. Οτι τα πάντα θα αλλάξουν (στα πανεπιστήμια) μόλις γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα βολικό αλλά και θλιβερό άλλοθι».

Είναι, λοιπόν, σαφές ότι ο υπουργός Παιδείας ταυτιζόταν ανέκαθεν με τις απόψεις του προκατόχου του Αριστείδη Μπαλτά, ο οποίος επιχείρησε πρώτος την επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά και χαρακτήρισε πρώτος την αριστεία «ρετσινιά». Είναι προφανές ότι ο Κώστας Γαβρόγλου ταυτίζεται και με τις απόψεις του Μεγάρου Μαξίμου, που εκφράστηκαν από τον σύμβουλο του πρωθυπουργού Νίκο Καρανίκα, ο οποίος υποστήριξε ότι «η καριέρα είναι χολέρα». Οι τελευταίες επιλογές του υπουργού ήταν απλώς η επισημοποίηση των θέσεων αυτού του είδους... 

Xρονολόγιο

1947

Στις 30 Ιουλίου γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στο Ζωγράφειο και τη Ροβέρτειο Σχολή, συνέχισε τις σπουδές του στο Κέμπριτζ του Λονδίνου  

1969

- Δευτεροετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, γίνεται δεκτό το αίτημα του 22χρονου τότε Κώστα Γαβρόγλου για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας, την οποία έλαβε στις 30 Ιουνίου (δυνάμει των άρθρων 6, 7 και 35 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας) 

- Εγκρίνεται αναβολή στράτευσης λόγω σπουδών έως το 1973

1970

- Στις 10 Σεπτεμβρίου ο φοιτητής Γαβρόγλου μετακομίζει στη Νέα Υόρκη για να εγγραφεί στο Τμήμα Φυσικών Επιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου. Εγκρίνεται η δεύτερη αναβολή του για να ολοκληρώσει τις σπουδές του, όπως προέβλεπε ο νόμος, και πάλι έως το 1973

- Η δικτατορία θεσπίζει το Νομοθετικό Διάταγμα 720/1970 που επιτρέπει την εξαγορά της στρατιωτικής θητείας για ορισμένες κατηγορίες μόνιμων κατοίκων του εξωτερικού. Με βάση την παράγραφο 2 του άρθρου 86, ο φοιτητής Γαβρόγλου αφού γίνεται δεκτός από το Πανεπιστήμιο Ιμπέριαλ του Λονδίνου για το διδακτορικό του (Σεπτέμβριος 1970)  προωθεί την πλήρη απαλλαγή του από τη στρατιωτική θητεία

1971

Ενώ η αναβολή της στράτευσής του ισχύει έως το 1973, στις 7 Δεκεμβρίου καταθέτει αίτημα στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και εξαγοράζει το σύνολο της στρατιωτικής του θητείας καταβάλλοντας 400 δραχμές τον μήνα, ήτοι συνολικά 3.200 δραχμές, και απαλλάσσεται οριστικά από την υποχρέωση οκτάμηνης στρατιωτικής θητείας

Μας είναι πολύ δύσκολο να μπούμε στη λογική των συγχρόνων μας θιασωτών του οικουμενιστικού συγκρητισμού, με τις πραγματικά εξωφρενικές ενέργειές τους. Σύρονται κυριολεκτικά «από τη μύτη» σε πράξεις, οι οποίες όχι μόνο βλάβη προξενούν στο ορθόδοξο πλήρωμα, αλλά εκθέτουν σοβαρά και τους ιδίους.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 24η Ιουλίου 2017 

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΘΩΩΣΕΩΣ ΤΟΥ «ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ» Α. ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ,
ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ;

Μας είναι πολύ δύσκολο να μπούμε στη λογική των συγχρόνων μας θιασωτών του οικουμενιστικού συγκρητισμού, με τις πραγματικά εξωφρενικές ενέργειές τους. Σύρονται κυριολεκτικά «από τη μύτη» σε πράξεις, οι οποίες όχι μόνο βλάβη προξενούν στο ορθόδοξο πλήρωμα, αλλά εκθέτουν σοβαρά και τους ιδίους.

Το παρόν σχόλιό μας αναφέρεται σε πρόσφατο δημοσίευμα στο διαδίκτυο, με τίτλο: «ΜΙΚΤΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟ ΣΤΕΠΙΝΑΤΣ ΑΠΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΣΕΡΒΙΑΣ». Πρόκειται για απίστευτη, πολύ κακής σκηνοθεσίας, θεατρική παράσταση, για την «επανεξέταση» της «αγιότητας» του διαβόητου Κροάτη παπικού «αρχιεπισκόπου» Αλοΐσιου Στέπινατς, ο οποίος ευθύνεται τα μέγιστα, για την γενοκτονία περισσοτέρων από 850.000 Ορθοδόξων Σέρβων, κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Όπως είναι γνωστό ο εν λόγω «Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας», όπως αποκαλείται από τον Ιταλό συγγραφέα και ιστορικό Μάρκο Αουρέλιο Ριβέλλι (εκδόσεις «Προσκήνιο – Άγγελος Σιδεράτος, 2000), έχει «αγιοποιηθεί» εδώ και μερικά χρόνια από το Βατικανό, αλλά εγέρθηκαν τελευταία σοβαρές αντιδράσεις και κύρια από το Πατριαρχείο της Σερβίας. Προφανώς, για να κατευναστούν αυτές οι αντιδράσεις, το Βατικανό προχώρησε σε αυτή την ενέργεια, η οποία όμως μας γεννά πολλά ερωτηματικά.

Η είδηση έχει ως εξής: «Συνήλθε στις 12 και 13 Ιουλίου στην έκτη και τελευταία συνεδρίασή του το Ποντιφικό Συμβούλιο των Ιστορικών Επιστημών στο Βατικανό. Στις εργασίες του συμβουλίου συμμετείχαν τα μέλη της Μικτής Επιτροπής Κροατών Καθολικών και Ιεραρχών του Πατριαρχείου Σερβίας υπό την προεδρία του Μπερνάρντ Αρντούρα, ενώ αντικείμενο των εργασιών αποτέλεσε η ζωή του Καρδινάλιου Στέπινατς. Να αναφερθεί ότι από το Πατριαρχείο Σερβίας συμμετείχαν ο Σεβ. Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Αμφιλόχιος, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζάγκρεμπ κ. Πορφύριος, ο Θεοφ. Επίσκοπος Μπάτσκας κ. Ειρηναίος και ο Θεοφ. Επίσκοπος Σλαβονίας κ. Ιωάννης. Οι δύο πλευρές αναγνώρισαν την γενναιοδωρία του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος με καλή πίστη αποδέχτηκε τη δήλωση του Πατριάρχη Σερβίας κ. Ειρηναίου και αποφάσισε να αναπτύξει την Μικτή Επιτροπή για την εξέταση της ζωής του Καρδινάλιου Στέπινατς. Στα μέλη της επιτροπής έγινε γνωστό ότι την αποκλειστική δικαιοδοσία για την αγιοκατάταξη του Καρδινάλιου Στέπινατς έχει ο Πάπας Φραγκίσκος. Επίσης η επιτροπή αναγνώρισε ότι κάθε Εκκλησία έχει τα δικά της κριτήρια αγιοκατάταξης. Σύμφωνα με πληροφορίες η επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα ότι διαφορετικά γεγονότα, μαρτυρίες, συγγράμματα εξακολουθούν να υπόκεινται σε διαφορετικές ερμηνείες. Στην περίπτωση του Καρδινάλιου Στέπινατς η ερμηνεία που δόθηκε από τα μέλη της επιτροπής εξακολουθεί να είναι διαφορετική. Τέλος να σημειωθεί ότι τα μέλη της Επιτροπής συμφώνησαν σε περαιτέρω συνεργασία προκειμένου να μοιραστούν τη μνήμη των Μαρτύρων και Ομολογητών της Πίστεως και των δύο Εκκλησιών».

Σχολιάζοντας την είδηση, αρχίζουμε από την τελευταία παράγραφο, να δηλώσουμε πως «Μάρτυρες και Ομολογητές της Πίστεως» δεν έχουν οι «δύο Εκκλησίες», αλλά μόνον η Μία και μοναδική, Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία δεν είναι άλλη από την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία μας. Ο παπισμός δεν είναι Εκκλησία, δε μπορεί θεολογικά να είναι, διότι, όπως ο Χριστός δεν «μεμέρισται» (Α΄ Κορ.1,13), δεν διαιρείται, έτσι και το Σώμα Του, η Εκκλησία, δεν διαιρείται. Το λεγόμενο «σχίσμα» του 1054, δεν είναι διαίρεση της Εκκλησίας, αλλά απόσχιση του δυτικού Χριστιανισμού από την Εκκλησία και δημιουργία ιδίας θρησκευτικής χριστεπώνυμης κοινότητας. Εφόσον λοιπόν μόνον η Εκκλησία αγιάζει τους πιστούς δια της Θείας Χάριτος και των Ιερών Μυστηρίων, μόνον Αυτή αναδεικνύει αγίους. Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχουν άγιοι, και κατά συνέπεια ο αποσχισθείσα από την Εκκλησία παπική κοινότητα δε μπορεί να έχει αγίους, με την ακριβή σημασία της ορθοδόξου πίστεως. Ευλαβείς, καλοπροαίρετους, ενάρετους ανθρώπους μπορεί να έχει, αγίους όμως όχι! Οι χιλιάδες λοιπόν «αγιοποιήσεις» από μέρους του παπισμού τα τελευταία χίλια χρόνια είναι για την Εκκλησία του Χριστού ως μη γενόμενες!

Ιδιαίτερη σημασία έχει η «αγιοποίηση» του «Αρχιεπισκόπου της Γενοκτονίας» Α. Στέπινατς. «“Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας” είναι ένα βιβλίο του ΙΤΑΛΟΥ Μάρκο Αουρέλιο Ριβέλλι (εκδόσεις «Προσκήνιο - Αγγελος Σιδεράτος») Όπως αναφέρει ο συγγραφέας, στο κράτος της Κροατίας, δημιούργημα των φασιστών και των ναζί κατά την περίοδο 1941-1945, γράφτηκε μία από τις πιο φρικτές σελίδες του B' Παγκόσμιου Πολέμου. Οι Ούστασι του Αντε Πάβελιτς, υποστηριζόμενοι από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, εξολόθρευσαν εκατοντάδες χιλιάδες ορθόδοξους Σέρβους και δεκάδες χιλιάδες Εβραίους και Τσιγγάνους, στο όνομα μιας εθνικοθρησκευτικής “οριστικής λύσης”. Σ' αυτό το “θεάρεστο” έργο, που θα μείνει στην ιστορία σαν Βαλκανικό Ολοκαύτωμα,  καθοριστικό ρόλο έπαιξε η Παπική Εκκλησία δια του (αγιοποιημένου, πλέον, από το Βατικανό!) Αρχιεπισκόπου της στο Ζάγκρεμπ Αλόιζιγιε Στέπινατς, εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου. Ο Παπικός αρχιεπίσκοπος Στέπινατς, συνεργάστηκε ενεργά με τη δικτατορία ούστασι. Τμήματα του κροατικού παπικού κλήρου συμμετείχαν προσωπικά στις μαζικές σφαγές και τους βίαιους “προσηλυτισμούς” στον παπισμό. Το Βατικανό υποστήριξε την εθνικο-θρησκευτική γενοκτονία που πραγματοποίησε ο Αντε Πάβελιτς» (εδώ).

Πράγματι το συγκλονιστικό αυτό γεγονός της ταραγμένης εκείνης περιόδου θα έμεινε στην αφάνεια, αν η αγωνιστική εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» το 1961 δεν το δημοσιοποιούσε, ύστερα από σχετικές έρευνες στα αρχεία ξένων υπηρεσιών. Στην Ελλάδα έγινε γνωστό από τις στήλες της εν λόγω εφημερίδος και το πολύκροτο και πάντα επίκαιρο βιβλίο του αειμνήστου ομολογητή Αρχιμανδρίτη π. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, με τίτλο: «Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ». Στις αποκαλυπτικές σελίδες του και το πλούσιο εικονογραφικό υλικό του, μπορεί ο οιοσδήποτε να πληροφορηθεί για μια από τις φοβερότερες γενοκτονίες της ιστορίας, στην οποία είχε πρωτεύοντα ρόλο η παπική «εκκλησία», με επικεφαλής τον «Αρχιεπίσκοπο» του Ζάγκρεμπ Α. Στέπινατς και τους υπό αυτόν «ιερείς»!

Η εθνοκάθαρση των φασιστών Ουστάσι «συμπληρώνονταν» από τη βίαιη μεταστροφή των ορθοδόξων στον παπισμό. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για το Βατικανό, να εκμεταλλευθεί την εθνοκάθαρση από τους δικούς της παπικούς Ουστάσι Κροάτες, για να προσηλυτίσει στον παπισμό τους ορθοδόξους Σέρβους, με αντάλλαγμα την σωτηρία τους από τους δολοφόνους φασίστες Ουστάσι. Βεβαίως τα ιστορικά στοιχεία είναι φοβερά, η μεγάλη συντριπτική πλειοψηφία των ορθοδόξων Σέρβων αρνήθηκαν την «διάσωση» των παπικών και προτίμησαν το μαρτύριο και το θάνατο! Με τους μετριότερους υπολογισμούς τα θύματα ξεπερνούν τις 850.000! Σε επιστολή του Γερμανού υποστρατήγου των «SS» Ernest Fick στις 16-3-1944, προς τον Ραϊχσφίρερ Χαίνριχ Χίμλερ αναφέρεται ότι οι φασίστες Ουστάσι, μόνο στα στρατόπεδα του Γιασένοβατς, εξολόθρευσαν 600-700 ανθρώπους!

Δεν ήταν μόνο οι φασίστες Ουστάσι, οι οποίοι βασάνιζαν και εκτελούσαν τους Σέρβους, αλλά στρατεύτηκαν μαζί τους και περισσότεροι από 150 «ιερείς» του «Αρχιεπισκόπου της Γενοκτονίας» Α. Στέπινατς, οι οποίοι συμμετείχαν ενεργά στην γενοκτονία! Ο διαβόητος Φραγκισκανός «ιερέας» Μίροσλαβ Μαϊστόροβιτς, ο επονομαζόμενος «Αβάς Σατανάς», ως αρχηγός στρατοπέδου θανάτου, εκτέλεσε με τα ίδια του τα χέρια περισσότερους από 5.000 Ορθοδόξους Σέρβους και διέταξε την εκτέλεση άλλων, τουλάχιστον, 150.000, οι οποίοι αρνούνταν να προσχωρήσουν στον παπισμό (βλ. Χ. Βασιλοπούλου, Οικουμενισμός χωρίς μάσκα, σελ.226)!

Μετά την κατάρρευση του φασισμού – ναζισμού, μαζί με τους δολοφόνους Ουστάσι, δικάστηκαν και οι συνεργάτες τους παπικοί «ιερείς», με πρώτο τον Α. Στέπινατς. Καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλάκισης. Αλλά το Βατικανό φρόντισε να τον αποφυλακίσει, εκτίοντας ποινή μόνο πέντε χρόνια! Πέθανε το 1960 με μόνη την αστυνομική επιτήρηση! Κάτι ανάλογο έκαμε και με τον αρχηγό των Ουστάσι, διαβόητο δολοφόνο Α. Πάβελιτς, τον αποφυλάκισε, τον έκρυψε για κάποια χρόνια στο «κράτος» του Βατικανού και αφού τον έντυσε… καλόγερο, τον έστειλε στον Άγιο Δομίνικο, στη Λατινική Αμερική, όπου έζησε πάμπλουτος και πέθανε ανενόχλητος στη χλιδή!

Τον Α. Στέπινατς, που τόσο πολύ «δούλεψε» για τους δόλιους σκοπούς του Βατικανού, αποφάσισε, επί πλέον, να τον…αγιοποιήσει! Το 1998 ο τότε «πάπας» Ιωάννης – Παύλος Β΄ «αγιοποίησε» τον «Αρχιεπίσκοπο της Γενοκτονίας», κλείνοντας προκλητικά στα μάτια στο εγκληματικό παρελθόν του! Ο δε διάδοχός του «πάπας» Βενέδικτος 16ος επισκέφτηκε στις 5-6-2011 το Ζάγκρεμπ και «προσκύνησε» τη σαρκοφάγο του, επισημαίνοντας ότι «υπήρξε ένας μεγάλος ιερωμένος» και «υποδειγματική μορφή ανθρωπισμού»!

Πως όμως να μην τον «αγιοποιούσε» το Βατικανό, αφού υπήρξε ένας από τους πλέον φανατικούς εχθρούς της Ορθοδοξίας; Στο προσωπικό του ημερολόγιο, το οποίο διασώθηκε και παραθέτει φωτοτυπία ο μακαριστός π. Χ. Βασιλόπουλος στο ειρημένο βιβλίο του, έγραψε: «Το πνεύμα του Βυζαντίου (σ.σ. η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία) είναι κάτι το τρομερό, το οποίο μόνον ο Παντοδύναμος και Παντογνώστης Θεός δύναται να ανέχεται…»! Και αφού μόνον ο Θεός μπορούσε να ανέχεται τους «αιρετικούς» Ορθοδόξους Σέρβους, και όχι ο ίδιος και η «εκκλησία» του, αποφάσισε να τους θανατώσει! Ήταν προφανώς το «καλλίτερο», που μπορούσε να κάνει, αφού για τον παπισμό, η θανάτωση των αιρετικών, δηλαδή το μαρτύριο, θεωρείται «εξιλέωση», στέλνοντάς τους στον… παράδεισο! Αυτή άλλωστε ήταν και η «θεολογική» κατοχύρωση της φοβερής Ιεράς Εξετάσεως, δια της οποίας βρήκαν τραγικό θάνατο εκατομμύρια «αιρετικών» ευρωπαίων χριστιανών και μη!

Αξιοσημείωτη είναι η γνώμη του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.Ιερωνύμου Β΄, ο οποίος κλήθηκε το 2000 να προλογίσει το πολύκροτο βιβλίο: «Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας» του Μάρκο Αουρέλιο Ριβέλλι. Μη μπορώντας να συγκρατήσει την συγκίνησή του, έγραψε: «Όταν τελείωσα το διάβασμα του βιβλίου του Μάρκου Αουρέλιο Ριβέλλι (Marco Aurelio Rivelli) “Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας”, το οποίο μου δόθηκε για να το προλογίσω, είχα αλλοιωθεί εσωτερικά. Με πλημμύρισαν ανάμεικτα συναισθήματα ψυχικού πόνου, θλίψης, οργής, αγανάκτησης, αλλά και τραγικής απογοήτευσης απ’ την διαστρέβλωση της χριστιανικής διδασκαλίας και συμπεριφοράς. Περιγραφές, αποδείξεις, έγγραφα, μαρτυρίες και προπάντων φωτογραφίες, όλα ένα φρικιαστικό υλικό, πού δύσκολα ο αναγνώστης -όπως άλλωστε και γω- θα αποβάλει από την μνήμη του».

Σε άλλο σημείο τονίζει: «Φρικιά κανείς μελετώντας τις μεθόδους πού επινοήθηκαν, ώστε ένα μεγάλο τμήμα από τους ανθρώπους αυτούς να εξοντωθεί και οι άλλοι -ιδιαίτερα οι ορθόδοξοι Σέρβοι- να ασπασθούν τον ρωμαιοκαθολικισμό για να δημιουργηθεί η πατρίδα των Κροατών και το Έθνος του Θεού […] ένας μεγάλος αριθμός στελεχών του κλήρου, ιερείς και μοναχοί, στελέχη των οργανώσεων της κροατικής νεολαίας συμμετείχαν ενεργά σε όλα αυτά. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι καθολικοί ιερείς έγιναν δεσμοφύλακες των στρατοπέδων και συνένοχοι των Ουστάσι, επιβραβεύοντας έτσι τους βασανισμούς και τις σφαγές των Χριστιανών. Αυτοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτε από όλα αυτά, χωρίς την άδεια των επισκόπων τους. Δεύτερο η Καθολική Εκκλησία χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να προσηλυτίσει όσους Σέρβους είχαν επιβιώσει. Και τότε, λοιπόν, ενώ η γη άχνιζε από το αίμα των αθώων θυμάτων, ενώ οι αναστεναγμοί έβγαιναν από τα στήθη όσων επιβίωσαν, οι θρησκευόμενοι Καθολικοί κρατούσαν στο ένα χέρι το μαχαίρι Ουστάσι και στο άλλο χέρι το Ευαγγέλιο και το κομποσχοίνι»!

Παραθέτει, σε άλλο σημείο, την κυνική ομολογία του Κροάτη πολιτικού Πρβόσλαβ Γκριζόγκονο, φανατικού παπικού, για την γενοκτονία των Ορθοδόξων Σέρβων, από τους παπικούς Ουστάσι: «Η δική μας Καθολική Εκκλησία συμμετείχε με δυο τρόπους σε όλα αυτά τα βάρβαρα εγκλήματα χωρίς προηγούμενο και ξεπερνούν την ιεροσυλία…»! Παραθέτει επίσης απόσπασμα από δημοσίευμα της παπικής «Αρχιεπισκοπής» του Σαράγιεβο, στο περιοδικό «Katolicki Tzednik», το οποίο λειτούργησε ως πρόσκληση της «εκκλησίας», προς τους παπικούς πιστούς, για την εθνοκάθαρση: «Μέχρι σήμερα ο Θεός μίλησε με τις Παπικές Εγκυκλίους, με κηρύγματα, με βιβλία διδασκαλιών, με τον χριστιανικό τύπο, με τις ιεραποστολές, με τα ηρωϊκά παραδείγματα των αγίων. Αλλά αυτοί (οι Ορθόδοξοι Σέρβοι) δεν έδωσαν προσοχή. Παρέμειναν αναίσθητοι. Τώρα ο Θεός απεφάσισε να χρησιμοποιήσει άλλες μεθόδους. Αυτός θα εμπνεύσει το έργο μας, την οικουμενική μας αποστολή! Αυτή δεν θα οδηγηθεί από κληρικούς, αλλά από αυθεντικούς στρατιώτες του Χίτλερ. Επιτέλους με την βοήθεια πυροβόλων, οπλοπολυβόλων, τανκ και βομβαρδιστικών αεροσκαφών, τα κηρύγματα θα ακουσθούν»! Αναφέρει επίσης το φρικιαστικό σύνθημα των παπικών Ουστάσι: «Στο όνομα του σταυρού, του πιστολιού και του ξίφους, το συμβόλαιο της ορκωμοσίας των Ούστασι, το Κίνημα της Κροατίας θα αγωνιστεί και θα νικήσει», όπως αναγράφηκε στην εφημερίδα των Ούστασι, ("Hrvatski Dnevnik" 25.06.1941)!

Και καταλήγει ο Μακαριώτατος την κριτική του για την «αγιοποίηση» του «Αρχιεπισκόπου της Γενοκτονίας» Α. Στέπινατς: «Ταπεινά πιστεύουμε ότι πράξεις σαν εκείνη της “αγιοποιήσεως”(!) εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας του Αρχιεπισκόπου, στον οποίον αναφέρεται το βιβλίο τούτο· η εκζήτηση συγγνώμης “για δήθεν συνολικές ευθύνες” για εγκλήματα που διεπράχθησαν στη ροή των αιώνων, δεν εμποδίζουν -αντιθέτως ευνοούν- τους ισχυρούς της γης να προβαίνουν σε εθνοκαθάρσεις για λόγους και για ύποπτες σκοπιμότητες που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα δηλαδή στην επανάληψη τραγικών γεγονότων του παρελθόντος»! Συμφωνούμε με τον Μακαριώτατο, ο πρώτος διδάξας στις γενοκτονίες των τελευταίων δέκα αιώνων είναι ο παπισμός!

Μεγάλη σπουδαιότητα έχει και  η γνώμη ενός σπουδαίου άνδρα, του εβραϊκής καταγωγής, Εφραίμ Ζούροφ, διακεκριμένου ιστορικού και Διευθυντή του Κέντρου «Σιμόν Βίσενταλ» στην Ιερουσαλήμ, το οποίο συντονίζει τις προσπάθειες για την προσαγωγή σε δίκη των εγκληματιών του Ολοκαυτώματος. Αντιτάχτηκε με σθένος στην πρόσφατη ανέγερση μνημείου στον Α. Στέπινατς, από το Κροατικό Κράτος, τονίζοντας: «Δεν του αξίζει μνημείο ο Αλοΐσιους Στέπινατς, ο άνθρωπος που υποστήριξε το καθεστώς των Ουστάσι, δεν μπορεί να υπάρξει άγιος, δεν είναι ένας ήρωας και δεν του αξίζει ένα μνημείο…  Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η μνήμη των θυμάτων, η ακριβής μνήμη του Ολοκαυτώματος, ποιοι ήταν οι δολοφόνοι, όπως ο Αντε Πάβελιτς και ο διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Γιασένοβατς, Ντίνκο Σάκιτς»! Εμείς θα προσθέταμε και οι παπικοί «ιερείς», με επικεφαλής τον Α. Στέπινατς!

Όμως κατά την οικουμενιστική «προσέγγιση» του Πατριαρχείου της Σερβίας από το Βατικανό, επισκίασε η «αγιοποίηση» του «Αρχιεπισκόπου της Γενοκτονίας». Το αίμα των 850.000 Ορθοδόξων Σέρβων είναι ακόμα νωπό και βοά το μεγάλο αυτό έγκλημα, για το οποίο το Βατικανό σιωπά ενόχως. Πριν λίγο καιρό ανακοινώθηκε ότι ο «πάπας» Φραγκίσκος σκόπευε να επισκεφτεί τη Σερβία, να «βάλει πόδι» στον αιματοβαμμένο εκείνο τόπο, από τα μαχαίρια των «ιερέων» και πιστών του. Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης της Σερβίας κ. Ειρηναίος ανάφερε πως ο «Άγιος» Στέπινατς αποτελεί εμπόδιο στην επίσκεψη αυτή. Νομίζουμε λοιπόν πως η «αναμόχλευση» της «αγιότητας» του «Αρχιεπισκόπου της Γενοκτονίας» Α. Στέπινατς αποτελεί ένα ακόμα δόλιο τέχνασμα του Βατικανού να προωθήσει τα οικουμενιστικά του σχέδια στα Βαλκάνια. Μια δήθεν «πράξη καλής θελήσεως», για να σέρνει τους Ορθοδόξους στα ανόσια και ατέρμονα τραπέζια των διαλόγων και να πατά τα αγιασμένα χώματα των ορθοδόξων χωρών. Άλλωστε τέτοιου είδους «πράξεις καλής θελήσεως» έχει να επιδείξει πολλές το Βατικανό τον τελευταίο καιρό!

Μας εγείρεται το εύλογο ερώτημα: αφού ο «Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας» Α. Στέπινατς, βρίσκεται, σύμφωνα με την απόφαση του «αλάθητου» πρώην «πάπα» στη «χορεία των αγίων», πως είναι δυνατόν να αμφισβητείται η «αγιότητά» του; Στην υποτιθέμενη περίπτωση που η επιτροπή κρίνει ότι δεν ήταν «άγιος», τι θα γίνει, θα «απο-γιοποιηθεί»; Σαφέστατα όχι! Κι’ αυτό, διότι θα κλόνιζε το δόγμα «Περί αλαθήτου του Ρωμαίου Ποντίφικα»! Μια μικρή βεβαίως λεπτομέρεια στην είδηση, για τη συγκρότηση της μικτής επιτροπής, μας λύνει την απορία: «την αποκλειστική δικαιοδοσία για την αγιοκατάταξη του Καρδινάλιου Στέπινατς έχει ο Πάπας Φραγκίσκος. Επίσης η επιτροπή αναγνώρισε ότι κάθε Εκκλησία έχει τα δικά της κριτήρια αγιοκατάταξης»! Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι η παπική «εκκλησία» δεν έχει σκοπό να «απο-αγιοποιήσει» τον «Αρχιεπίσκοπο της Γενοκτονίας», αλλά να ισχυροποιήσει την «αγιότητά» του και με τη συμμετοχή των Ορθοδόξων! Ο νυν «αλάθητος» μπορεί να αγνοήσει την απόφαση της επιτροπής. Αυτό που προσπαθεί να κάνει είναι να αμβλύνει και να διασκεδάσει τις δίκαιες αντιδράσεις των επιζώντων της γενοκτονίας και των απογόνων των τραγικών θυμάτων. Να δείξει δήθεν ο νυν «πάπας» Φραγκίσκος «αγαπά» και δεν είναι σαν τους προκατόχους του, κάτι βεβαίως που δεν πείθει κανέναν, διότι η ειλικρινής μετάνοια βρίσκεται πολύ μακριά του!

Κλείνοντας το σχόλιό μας θα θέλαμε να εκφράσουμε την πικρία μας και την απογοήτευσή μας προς την σεβαστή Ιεραρχία της αδελφής μας, μαρτυρικής, Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας, η οποία ενέδωσε στις παπικές δολιότητες, πέφτοντας στην παγίδα τους. Την «απο-αγιοποίηση» του διαβόητου «αρχιεπισκόπου» Στέπινατς θα μπορούσε να την κάνει από μόνο του το Βατικανό. Έχει όλα τα στοιχεία, τα οποία βοούν, ότι, όχι μόνο άγιος δε μπορεί να είναι ο λεγάμενος, αλλά αξιοκατάκριτος και το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα κάπηλου του χριστιανικού μηνύματος. Η λύπη μας εντείνεται αναλογιζόμενοι ότι οι πλειοψηφία της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας αποτελείται από μαθητές και πνευματικά τέκνα του αγίου, θεοφόρου και ομολογητού π. Ιουστίνου Πόποβιτς, ο οποίος κατάδειξε, δια των αγιασμένων λόγων και συγγραμμάτων του, τι εστί παπισμός! Δεν έχουμε παρά να ζητήσουμε από τους Σεβασμιωτάτους Ιεράρχες και κύρια από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη κ. Ειρηναίο, να σεβαστούν, αν μη τι άλλο, το αίμα των 850.000 Σέρβων Ορθοδόξων Μαρτύρων και να αποσυρθούν άμεσα από την εν λόγω επιτροπή της δολιότητας, ζητώντας από τους παπικούς να μελετήσουν οι ίδιοι την ιστορία της γενοκτονίας και αν έχουν την παραμικρή ευθιξία να «απο-αγιοποιήσουν» από μόνοι τους τον «άγιο» Α. Στέπινατς και να μετανοήσουν έμπρακτα για την εγκληματική συμμετοχή της «εκκλησίας» τους στην εθνοκάθαρση των Ουστάσι! Περιμένουμε με αγωνία!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Κατάνυξις

Παράδειγμα ταπεινοφροσύνης

Ἡ δόξα καὶ τὸ μεγαλεῖο τῆς Παναγίας μας, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, ἐφάνη σ᾽ αὐτὰ τὰ λόγια, ποὺ εἶπε «ἐπέβλεψεν ὁ Κύριος ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ».

Τὸ μεγαλεῖο τῆς Παναγίας μας ὀφείλεται στὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταπείνωσί της.

Ἡ ἀπάντησί της «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου» στὸν Ἀρχάγγελο Γαβριὴλ ἦταν αὐτό, ποὺ τὴν ἐδόξασε, ποὺ τὴν ἐτίμησε, ποὺ ἐβοήθησε, ὥστε ἐκ τῶν Παναχράντων αὐτῆς αἱμάτων νὰ γεννηθῆ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, νὰ ἔλθη ἐδῶ στὸν κόσμο ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ νὰ ἀπολαύσουμε ἐμεῖς ὅλων τῶν ἀγαθῶν τῆς σωτηρίας της.

Ἔτσι λοιπὸν εἶναι δίδαγμα μεγάλο, ἂν θέλουμε νὰ τιμήσουμε ἀξίως τὴν Παναγία μας, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμά τους, νὰ ἀκολουθήσουμε τὰς ἀρετάς τους, μάλιστα δὲ τὴν σπουδαιοτάτη, μεγαλοπρεπεστάτη, θεμελιοδεστάτη ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης, ποὺ εἶναι τὸ θεμέλιο τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μας ἔνιψε τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν του καὶ τοὺς εἶπε ὅτι καταλαβαίνετε τί ἔκανα τώρα; ὑπόδειγμα σᾶς ἔκανα, ὅπως ἀκριβῶς ἔκανα ἐγὼ σὲ σᾶς ἔτσι θὰ κάνετε καὶ σεῖς στὸν κόσμο. Δὲν σᾶς στέλνω στὸν κόσμο ὡς ἐξουσιαστάς.

Δὲν σᾶς στέλνω στὸν κόσμο, γιὰ νὰ τοὺς καταπιέζετε καὶ νὰ τοὺς ταλαιπωρῆτε καὶ νὰ τοὺς βασανίζετε, ἀλλὰ σᾶς στέλνω, γιὰ νὰ τοὺς ὑπηρετήσετε, νὰ διακονήσετε τὸν κόσμο, νὰ δώσετε ἀκόμα καὶ τὴν ζωή σας γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ πλησίον μας.

Ἔτσι λοιπὸν καὶ ἡ Παναγία μας εἶναι πρότυπο, παράδειγμα μεγάλης ταπεινοφροσύνης καὶ ἂν θέλαμε καὶ μεῖς κάπως νὰ τῆς μοιάσουμε θὰ πρέπη νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ καταλάβουμε τί πρᾶγμα, τί λογῆς πρᾶγμα εἶναι αὐτό, ποὺ λέγεται ταπεινοφροσύνη, διότι φοβοῦμαι ὅτι στὶς ἡμέρες μας αὐτὸ τὸ ἄνθος, αὐτὴ ἡ ἀρετὴ ἔχει ἐκλείψει.

Καὶ τί ἐπικρατεῖ; ἕνας ἄκρατος ἐγωϊσμός, τὸ δικό μας θέλημα, τὸ ἐγώ, τὸ ἐμὸν καὶ τὸ σόν, τὸ ἐπάρατον αὐτὸ ρῆμα καὶ ἀκριβῶς ἐδῶ ἔγκεινται οἱ συγχύσεις, οἱ ταραχὲς μέσα στὸ σπίτι, στὸν σύζυγο καὶ στὴν σύζυγο, ἀνάμεσα στὰ παιδιά, διότι δὲν προσπαθοῦμε κάπως ἔστω καὶ λίγο νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας.

Ἀλλὰ γιὰ νὰ καταλάβουμε ἀκόμη καλλίτερα αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς ταπεινοφροσύνης ἂς ἐπιτραπῆ νὰ ἀναφερθοῦμε σ᾽ ἕνα παράδειγμα, τὸ ὁποῖον ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας ἀπόψε καὶ αὔριο. Ποιὸ εἶναι αὐτὸ τὸ παράδειγμα; Εἶναι ἕνα ἄνθος ἀπὸ τὸ περιβόλι τῆς Παναγίας, γιατὶ ὅπως θὰ ξέρετε ἡ Παναγία μας ἔχει ὑπὸ τὴν προστασία της ἕνα περιβόλι, ποὺ λέγεται Ἅγιον Ὄρος. Καὶ μέσα στὸ Ἅγιον Ὄρος αὐτὸ ἀνέθαλαν καί ἐφύτρωσαν, ἐβγῆκαν λουλούδια πανέμορφα μεγάλης ἀρετῆς.

Ἕνα τέτοιο ἄνθος εἶναι καὶ ὁ ἅγιος, ποὺ ἑορτάζουμε αὔριο καὶ ἀπόψε, ὁ Ἅγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Παράδειγμα μεγάλης ταπεινοφροσύνης, παράδειγμα γιὰ ὅλους μας κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Ἦταν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ποτὲ δὲν ἔβαλε τὸ ἐγώ του, τὸ δικό του θέλημα, ἀλλὰ εἶναι ἀξιοπαρατήρητο ὅτι ἀπὸ τὰ πρῶτα παιδικά του χρόνια ἐμαθήτευσε κοντὰ σὲ ἁγους πατέρες καὶ ἔβαλε σὰν θεμέλιο τῆς πνευματικῆς του προκοπῆς τὴν ὑπακοὴ στὴν διδασκαλία, στὰ προστάγματα τοῦ Εὐαγγελίου. Γι᾽ αὐτὸ λοιπὸν ἦταν πολὺ ταπεινὸς ἀλλὰ καὶ γι᾽ αὐτὸ ἐπρόκοψε.

Ἡ ταπείνωση ἐκφράζεται μὲ τὴν ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς τὴν διατυπώνουν οἱ πατέρες, οἱ σεβάσμιοι. Μάλιστα συνέπεσε καὶ τοῦτο, ἕνας ἀπὸ τοὺς Γέροντάς του, ὁ Ζαχαρίας, νὰ ἐκλεγῆ Ἐπίσκοπος. Καὶ ὅταν ἐξελέγη Ἐπίσκοπος στὰ μέρη τῆς Ἀχρίδος, τότε ἐζήτησε ὁ Ἅγιος Νήφων νὰ πάῃ, νὰ μονάσῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀλλ᾽ ὅμως τοῦ λέει ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ Γέροντάς του, παιδί μου τώρα ἔχομε τὴν ἀνάγκη σου, τώρα ἤθελα νὰ μὲ βοηθήσης, ποὺ ἔγινα Ἐπίσκοπος.

Δὲν ἔκανε ἐπανάστασι, δὲν ταλαιπώρησε τὸν Γέροντά του, ἀλλὰ παρεκάλεσε τὸν Θεὸ νὰ τὸν φωτίσῃ καὶ πράγματι, ἄγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στὸν Γέροντά του, στὸν Ζαχαρία καὶ τοῦ εἶπε, ἄφησε τὸν Νήφωνα νὰ πάη στὸ Ἅγιον Ὄρος, εἶναι σκεῦος ἐκλογῆς. Καὶ ὅταν ἔβαλε ὑπακοὴ στὴν Ἱ. Μονὴ Διονυσίου, ἦταν παράδειγμα ἄκρας ταπεινοφροσύνης καὶ ἀφοσιώσεως.

Ἐκεῖ τὸν ἐπίεσαν νὰ γίνῃ καὶ ἱερεὺς ἀλλ᾽ ἐπ᾽ οὐδενὶ λόγῳ τὸ ἤθελε. Κατόπιν, ὅταν οἱ ἄλλοι ἐπέμεναν τόσο πολὺ καὶ ἔβλεπαν τὶς ἀρετές του ἐχειροτονήθη ἀλληλοδιαδόχως ἀναγνώστης, ὑποδιάκονος, διάκονος καὶ πρεσβύτερος. Κάποτε τὸν εἶδαν κάτοικοι Θεσσαλονικεῖς νὰ ὁμιλῇ, νὰ κηρύττῃ καὶ ἦταν τόσο συναρπαστικός, τόσο εὐφραδὴς ρήτωρ, τόσο γλυκύτατος ὁμιλητής, ὥστε εἶπαν, ἂν ἦταν δυνατὸν νὰ τὸν εἴχαμε καὶ Μητροπολίτη.

Ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Μητροπολίτης τῆς Θεσσαλονίκης τὸν πῆραν, πῆγε ἀντιπροσωπεία Ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν καὶ τὸν ζήτησαν γιὰ Ἐπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Κλάματα, δάκρυα δὲν ἤθελαν οὔτε οἱ πατέρες οὔτε ὁ ἴδιος νὰ ἀποχωρισθῆ ἀπὸ τοὺς πατέρες. Ἀλλὰ τελικὰ ὁ ἡγούμενος ἐκεῖ ἦταν θεοφώτιστος καὶ λέγει: πήγαινε πάτερ, πήγαινε εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ πᾶς καὶ στὴν ἀποστολή σου αὐτὴ καὶ τότε νὰ μᾶς ἐνθυμῆσαι στὶς προσευχές σου.

Ἔτσι μὲ τὴν ὑπακοὴ καὶ μὲ τὴν παράκληση τῶν ἄλλων ἀνεδείχθη Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Ἡ μελίρρυτος πάντως διδασκαλία του, ἡ φιλανθρωπία του, τὰ πολλά του θαύματα, ὅλα αὐτὰ τὸν κατέστησαν ἕνα ἀληθῆ Ἐπίσκοπο…

Γι᾽ αὐτὸ τὸ ἔργο τὸν ἔστειλαν καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι, ἦταν ἡ ἐποχὴ περίπου, ὅταν ἁλώθηκε ἡ Κωνσταντινούπολι ἀπὸ τοὺς Τούρκους… καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη ὅλοι ἐθαύμασαν τὴν βιοτή του καὶ ὅταν ἐκοιμήθη ἐκεῖ ὁ Πατριάρχης μὲ μία φωνὴ ὅλοι εἶπαν νὰ τὸν κάνουν Πατριάρχη. Καὶ πράγματι ἀνεδείχθη καὶ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Ἔμεινε γιὰ λίγο χρονικὸ διάστημα, ἀλλὰ ἡ ζωή του, ἡ ἀκτινοβολία του ἦταν τέτοια, ὥστε νὰ ἑλκύη κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ ἀπίστους καὶ Ἑβραίους καὶ μωαμεθανοὺς καὶ Τούρκους δηλαδή… νὰ τοὺς κάνη χριστιανοὺς Ὀρθοδόξους μέσα στὴν Κωνσταντινούπολι, κάτω ἀπὸ τὴν μύτη, ὅπως θὰ λέγαμε, τοῦ κατακτητῆ, τοῦ Μωάμεθ. Καὶ πάλι γιὰ τὴν ἀλήθεια τὸν διώχνουν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι, τὸν διώχνουν ἀπὸ τὸν θρόνο καὶ ἀπομακρύνεται, γιατὶ θέλει νὰ μείνῃ πιστός.

Μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια τὸν φέρνουν πάλι στὸν θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἐν συνεχείᾳ, ἐπειδὴ δὲν ἐτίμησε καλὰ τὸν Τοῦρκο κατακτητή, ποὺ περνοῦσε μιὰ μέρα, προστάσσει ὁ σουλτάνος νὰ τὸν διώξουν ἀπὸ τὸν θρόνο καὶ νὰ τὸν ἐξορίσουν στὴν Ἀνδριανούπολι. Ἐκεῖ ἔρχεται ἕνας ἄρχοντας ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Ρουμανίας, βλέπει τί ἀρετῆς ἄνθρωπος εἶναι, τὸν παρακαλεῖ νὰ τὸν φέρη στὰ μέρη τους καὶ νὰ τοὺς διδάξη καὶ τοῦ εἶπε, ὅ,τι θὰ μᾶς λὲς θὰ κάνουμε καὶ ἀπεδείχθη ἐκεῖ, ἀδελφοί, ἕνας νέος Χρυσόστομος.

Ἐτίμησε τὴν ἱερωσύνη καὶ τὴν ἀρχιερωσύνη, ἐδίδαξε τὰ πλήθη, τοὺς Ἀρχιερεῖς, τοὺς ἱερεῖς καὶ τὸ λαό, αὐτὸν τὸν ἄρχοντα, ποὺ τὸν ἔφερε καὶ τοῦ εἶπε πρόσεξε καλὰ νὰ ἐφαρμόζης καὶ σὺ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὅπως κάνουν οἱ ἄρχοντες ἀκολουθεῖ καὶ ὁ λαός. Δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἐφάνη εἰλικρινὴς καί, ὅταν ἔγινε μιὰ φοβερὴ παρανομία, ὁ Ἅγιος δὲν θέλησε νὰ ὑποχωρήση σ᾽ αὐτὴ τὴν παρανομία· δηλαδὴ ἕνας φίλος τοῦ ἄρχοντος μεγάλος ἄφησε τὴν γυναίκα του καὶ ἐπῆρε τὴν ἀδελφὴ τοῦ ἄρχοντος αὐτοῦ. Ἔλαβε γράμμα ἀπὸ τὴν ἀδικημένη γυναίκα ὁ Πατριάρχης, πῆγε στὸν ἄρχοντα, τοῦ εἶπε ἔτσι καὶ ἔτσι δὲν πρέπει νὰ γίνη αὐτό, ἐκεῖνος ἐπέμενε, ὁ Ἅγιος τοὺς ἔκανε ἕνα ἀφορισμό κατέθεσε καὶ τὸ ὠμοφόριό του στὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ σηκώθηκε καὶ ἔφυγε.

Οἱ ταλαιπωρίες, ποὺ πέρασε, δὲν περιγράφονται· διωγμοί, θλίψεις, πεῖνα. Ἀφοῦ εἶχαν διατάξει οὔτε ψωμὶ νὰ μὴ τοῦ δίνουν καὶ ὅμως ὁ Θεός, ὅπως ἔθρεψε στὴν ἔρημο τὸν Προφήτη Ἠλία μὲ τὸν κόρακα, ἔθρεψε καὶ ἐκεῖνον μὲ κάποιο ἀρχοντόπουλο, τὸν Νέαγκο, ὁ ὁποῖος τὸν ἐσέβετο καὶ ἐτιμοῦσε καὶ κρυφὰ πήγαινε καὶ τοῦ ἔδινε τροφή. Κατόπιν ὁ ἄρχοντας φοβούμενος μήπως πιάσουν οἱ ἀφορισμοὶ καὶ πάθουν μεγάλο κακό, μὲ κολακεῖες καὶ διάφορα λόγια τὸν παρεκάλεσε νὰ ἄρη τὸν ἀφορισμὸ καὶ νὰ ἐξακολουθῆ νὰ ἔχη τὴν τιμή, ἀλλὰ ὁ Ἅγιος χάριν τῆς θεραπείας, χάριν τῆς πίστεως ἔμεινε πιστὸς καὶ δὲν ὑπεχώρησε σ᾽ αὐτὴν τὴν παρανομία παρὰ ἔφυγε ἐξόριστος μακρυὰ ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Ρουμανίας καὶ ἦλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ἀγαπημένο.

Ἐπῆγε στὴν Ἱ. Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ τελείως ἄγνωστος κατόπιν ἀπὸ τόση δρᾶσι καὶ τόσα ἀξιώματα καὶ τόσες τιμὲς ἐπῆγε νὰ γίνη πάλι μοναχὸς στὴν Ἱ. Μονὴ τῆς μετανοίας του στὴν Ἱ. Μονὴ τοῦ Διονυσίου. Ἐκεῖ τοῦ εἶπαν, γέροντας ἄνθρωπος εἶσαι τώρα, τί μπορεῖς νὰ κάνης; Ὅτι μὲ βάλετε. Ἦταν μία τάξι, νὰ τὸν βάζουν τὸν πρῶτον, ποὺ θὰ πήγαινε ἐκεῖ νὰ εἶναι βοϊδονάρης, δηλαδὴ νὰ μεταφέρη τὰ ζῶα, τὰ ξύλα καὶ νὰ κάνη τίς δουλειὲς τὶς πιὸ ταπεινὲς προκειμένου νὰ δοκιμασθῆ ὁ μοναχός, ἂν ἀξίζη, νὰ γίνη μοναχός.

Μὲ χαρὰ καὶ μὲ προθυμία ὁ Πατριάρχης, ὁ Ἐπίσκοπος ὁ λαμπρός, ὁ Ἅγιος ὁ μοναχός, πηγαίνει καὶ γίνεται βοϊδονάρης. Τί σπουδαῖο, ποὺ εἶναι νὰ εἶσαι ἀξία καὶ νὰ κρύβης τὴν ἀξία.

Συνήθως ἐμεῖς δὲν εἴμαστε τίποτε καὶ θέλουμε νὰ διακηρύξουμε τὰ ἀνύπαρκτά μας χαρίσματα καὶ τὶς ἀνύπαρκτες χάρες. Ἐκεῖνος ἦταν χρυσάφι καὶ ἐταπεινώθηκε τόσο πολύ, ἀλλὰ ὁ Θεὸς τὸν ἐτίμησε πολύ, διότι μιὰ νύκτα, ποὺ ἐφύλαγε σκοπιὰ ὑποχρεωτικῶς μερικοί, ποὺ ξαγρυπνοῦσαν εἶδαν ὅτι αὐτὸς ὁ Γέροντας, ποὺ προσηύχετο ἦταν σὰν μία στήλη πυρός, ἡ προσευχή του ἦταν πύρινη καὶ ἀνέβαινε στὸν οὐρανό, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον εἶπαν στὸν Ἡγούμενο καὶ διερωτῶντο πάντες ποιὸς ἄνθρωπος νὰ εἶναι αὐτός, γιατὶ εἶχαν περάσει λίγα χρόνια, δὲν τὸν ἤξεραν, δὲν τὸν ἐγνώριζαν καὶ ἦταν πραγματικὰ ἕνα μυστήριο.

Τότε παρουσιάστηκε ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ποὺ εἶναι προστάτης τῆς Ἱ. Μονῆς καὶ λέει: «πηγαίνετε νὰ ὑποδεχθῆτε τὸν Πατριάρχη, ἀρκετὰ ἐταλαιπωρήθη, ἀρκετὴ εἶναι ἡ ταπείνωσι, ποὺ ἔδειξε μέχρι τώρα» καὶ βγαίνουν ὅλοι μετὰ φανῶν καὶ λαμπάδων καὶ ὅταν ἀνέβαινε ἐκεῖνος μὲ τὰ ζῶα, χωρὶς νὰ ξέρη τίποτα, προσπίπτουν στὰ πόδια του καὶτοῦ ζητοῦν συγχώρησι γιὰ ὅτι τέλος πάντων ἔκαναν, γιὰ ὅλες τὶς ταλαιπωρίες καὶ ἐκεῖνος ἔπεσε στὰ πόδια γονατιστὸς μετὰ δακρύων καὶ ἐζητοῦσε καὶ ἐκεῖνος συγχώρησι γιὰ τὴν ἀγάπη τους.

Νά, ἀδελφοί μου, πῶς δοξάζει ὁ Θεὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ ὅμως περάσουν πολλὲς δοκιμασίες. Ἤθελε νὰ φύγη, γιὰ νὰ μὴ τιμᾶται καὶ νὰ μὴ δοξάζεται, ἀλλὰ τὸν παρεκάλεσαν πάρα πολὺ νὰ μείνη. Πολλὲς φορές, ὅταν μάλωναν μεταξύ τους καμμιὰ φορὰ οἱ ἀδελφοὶ ἔβλεπε μὲ τὰ καθαρά του μάτια ὅτι ἦταν ὁ σατανᾶς ἀπὸ πίσω.

Ἔβλεπε δηλαδὴ καὶ στὸν ἕνα καὶ στὸν ἄλλον νὰ ὑπάρχη σατανᾶς καὶ νὰ τοὺς βάζη καὶ πήγαινε καὶ τοὺς ἔλεγε μὴ μαλώνετε παιδιά μου, διότι εἶναι σατανᾶς αὐτὴ τὴ στιγμή, ποὺ σᾶς βάζει.

Ὅταν εἶχαν θαλασσοταραχή, τὸν παρακαλοῦσαν νὰ κάνη προσευχή, γιὰ νὰ γαληνεύη ἡ θάλασσα, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἐγίνετο καὶ ἐν τέ- λει, ἀφοῦ τοὺς ἐδίδαξε ὅλα ἐκεῖνα τὰ πρὸς σωτηρία, τὸν παρεκάλεσαν νὰ τοὺς τὰ ἀφήση γραπτὰ καὶ τοῦ ζήτησαν καὶ μία χάρι, ὅταν θὰ πεθαίνουν οἱ πατέρες ἐκεῖ στὴν Ἱ. Μονὴ νὰ λειώνουν τὰ κόκκαλά τους, ἐφ᾽ ὅσον βεβαίως κάνουν τὰ καθήκοντά τους τὰ μοναχικά, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο συνεχίζεται μέχρι στιγμῆς, μέχρι τώρα διαβάζουν μαζὶ μὲ τὶς ἄλλες εὐχὲς καὶ τὴν εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Νήφωνος καὶ ἔχουν πάρα πολὺ καλὰ ἀποτελέσματα, βγαίνουν πολὺ καθαρὰ τὰ Λείψανα τῶν Πατέρων.

Νὰ λοιπὸν ἕνα παράδειγμα μεγάλης ταπεινοφροσύνης, ποὺ εἶναι μιμητὴς τοῦ Κυρίου μας, μιμητὴς τῆς Παναγίας μας. Ἐὰν κανεὶς ταπεινωθῆ ἐδῶ στὸν κόσμο, θὰ τὸν τιμήση πραγματικὰ ὁ Χριστός. Ἐὰν ὅμως θέλουμε νὰ ὑπερηφανευώμεθα καὶ νὰ κάνουμε ὅτι κάτι εἴμαστε, θὰ ἐπιτρέψη ὁ Κύριος κάποια δοκιμασία.

Ἄκουσα, διότι δὲν παρακολούθησα ὅτι τώρα στοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες μιὰ δική μας πρωταθλήτρια εἶπε μεγάλο λόγο καὶ εἶπαν αὐτοί, ποὺ τὴν ἄκουσαν τὶς παραμονὲς ὅτι αὐτὸς ἦταν λόγος ὑπερήφανος. Καὶ πραγματικὰ τὴν ἑπομένη ἡ ἀθλήτρια αὐτὴ δὲν κατώρθωσε οὔτε νὰ μπῆ ἔτσι μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ θὰ διεκδικοῦσαν οὔτε δηλ. τὴν πρόκρισι δὲν κατώρθωσε νὰ ἐπιτύχη.

Γι᾽ αὐτὸ λοιπὸν νὰ μὴ παρασυρώμεθα ἀπὸ μερικὲς ἴσως ἐπιτυχίες, νὰ μὴ παρασυρώμεθα ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων, νὰ μὴ παρασυρώμεθα ἀπὸ τὰ μάταια καὶ φθαρτὰ τοῦ κόσμου, ἀλλὰ νὰ κοιτᾶμε τὰ ἀληθινὰ καὶ τὰ αἰώνια καὶ τὰ παντοτινὰ καὶ τότε ὁ Κύριος μας, ποὺ θὰ βλέπη, Αὐτὸς θὰ δίνη πολὺ τὴν δύναμί Του καὶ θὰ λέμε καὶ μεῖς αὐτό, ποὺ εἶπε ἡ Παναγία μας, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῶν δούλων αὐτοῦ.

* Ὁμιλία μετὰ τὴν Παράκληση τῆς Παναγίας εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Νεκταρίου Ἑκάλης, 10 Αὐγούστου 1984.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ἔργοις ἔλαμψας, τῆς εὐσέβειας, πᾶσαν ηὔγασας, τὴν Ἐκκλησίαν, τῆς ταπεινώσεως τρόποις ὑψούμενος, ἀσκητικῶς δοξασθεῖς γὰρ ἐν Ἄθωνι, Πατριαρχῶν καλλονὴ ἐχρημάτισας. Νήφων ἔνδοξε, θείων χαρίτων ἔμπλησον, τοὺς πίστει καὶ πόθω σὲ μεγαλώνοντας.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
Τῆς Ἐκκλησίας λύχνος ὤφθης παμφαέστατος, τῇ καθαρότητι σοφὲ τῆς πολιτείας σου, τὰς τοῦ Πνεύματος ἐλλάμψεις καταπλουτήσας. Ἀλλ’ ὡς σκεῦος ἀρετῶν καὶ ὑποτύπωσις, καθοδήγησον ἡμᾶς πρὸς βίον κρείττονα, τοὺς βοῶντάς σοι: Χαίροις Νήφων Πατὴρ ἡμῶν.

Κάθισμα. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐγκρατείας τοῖς πόνοις καλλωπιζόμενος, ἀρχιερεὺς θεοφόρος καὶ λειτουργὸς ἱερός, Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὤφθης ἐν Πνεύματι, καὶ πρὸς ἀγάπην θεϊκῆν, καὶ τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ, παιδεύεις Νήφων παμμάκαρ, ταῖς πρακτικαῖς ὑποθήκαις, καὶ τῷ τοῦ βίου ὑποδείγματι.

Ὁ Οἶκος
Ἄγγελος ἐν τῷ κόσμῳ, Νήφων Ἀρχιεράρχα, ἐδείχθης οὐρανίῳ σου βίῳ· καὶ Ἀποστολικαῖς δωρεαῖς, τῆς Ἐκκλησίας φαιδρύνεις τὸ πλήρωμα· διό σου τὴν λαμπρότητα, θαυμάζοντες, ἀναβοῶμεν·
Χαῖρε, Χριστοῦ ὀ θεῖος θεράπων·
χαῖρε, φωτὸς ἀΰλου θεάμων.
Χαῖρε, Ἐκκλησίαςὁ λύχνος ὁ πάμφωτος·
χαῖρε, τῆς Δακίας φωστὴρ καὶ διδάσκαλος.
Χαῖρε ὕψος ταπεινώσεως δυσκατόρθωτον πολλοῖς·
χαῖρε βάθος θείας γνώσεως καὶ ἀγάπης θεϊκῆς.
Χαῖρε, τῶν ἐν Ἄθῳ μοναζόντων ἀλείπτης·
χαῖρε, τῆς εὐσεβείας ἱερὸς ὑποφήτης.
Χαῖρε, πυρσὸς δογμάτων τῆς πίστεως·
χαῖρε, λαμπρὸν ταμεῖον τῆς χάριτος.
Χαῖρε, ποιμὴν Βυζαντίου ὁ μέγας·
χαῖρε, Μονῆς τοῦ Προδρόμου τὸ γέρας.
Χαίροις, Νήφων Πατὴρ ἡμῶν.

Πηγή: (Ὀρθόδοξος Τύπος, ἀρ. φύλ. 1985, 9 Αὐγούστου 2013), Αναβάσεις, Ορθόδοξος Συναξαριστής

Εμπρός για μια ζωηφόρο Ελληνορθόδοξη Παιδεία

- Αντίκρουση ανυπόστατων κατηγοριών εναντίον των δίκαιων αγώνων της ΠΕΘ υπέρ της Ελληνορθόδοξης Παιδείας

 - Προβολή ενός ζωηφόρου οράματος για το Γένος και την Παιδεία του

Παναγιώτατε Μητροπολίτα Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμε, Σεβασμιώτατε άγιε Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλε, Σεβαστοί  Πατέρες, Οσιότατοι Μοναχοί και Μοναχές, κ. Αρχηγοί πολιτικών κομμάτων, κ. Περιφερειάρχη, Ελλογιμότατοι κ. Καθηγητές,  Αξιότιμοι εκπρόσωποι Αρχών, Φορέων και Συλλόγων, Λαέ του Θεού ευλογημένε αλλά και πολυβασανισμένε.*

«Μες του Μαγιού τις μυρωδιές»1 και μες την ανεκλάλητη χαρά της εκ νεκρών αναστάσεως του Κυρίου, εδώ στην νύμφη του Θερμαϊκού, στο καύχημα της Μακεδονίας,  στην πόλη του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, στην πόλη την κατάσπαρτη από πολυτίμητα σεβάσματα της χριστιανοσύνης, όπου φυσάει ο Βαρδάρης και ο αιγαιοπελαγίτικος αγέρας φέρει την ευωδία της αγιοτόκου πολιτείας και τη σκεπάζει η χάρη της Εφόρου του Αγιώνυμου Όρους, της Κυρίας Θεοτόκου, στην συμπρωτεύουσα πόλη της πατρίδας και της καρδιάς μας, στην πολυτραγουδισμένη φτωχομάνα, στην αγιοτόκο και ηρωική Θεσσαλονίκη, είμαστε όλοι εδώ σήμερα συγκεντρωμένοι οι φέροντες τον Σταυρό του Χριστού και «όπου ο Σταυρός εκεί και ο Χριστός»2, την ημέρα που η Εκκλησία μας εορτάζει «τὴν ἀνάμνησιν τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ»3 «ἐν τῇ Ἁγία Πόλει Ἱερουσαλήμ», είμαστε όλοι εδώ κλήρος και λαός, άρχοντες και αρχόμενοι, η ποιμαίνουσα και η ποιμαινόμενη Εκκλησία, συναγμένοι όλοι επί το αυτό, για να στείλουμε μήνυμα τρανό σε όλο το πλήρωμα των απανταχού της γης των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων αλλά και προς κάθε φίλο και εχθρό της πατρίδας μας, για να διατρανώσουμε ακόμη μια φορά, στεντορεία τη φωνή, ότι γεννηθήκαμε Έλληνες και Ορθόδοξοι, ότι παραμένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι και χάριτι Θεού, θα πεθάνουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι4.

Σε αυτή την ευλογημένη σύναξη όπου θα φωτισθούν θέματα που άπτονται της πολύπτυχης και βαθιάς κρίσης την οποία βιώνει εδώ και αρκετά χρόνια η πατρίδα μας, φυσικά και δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η αναφορά σε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα των ημερών μας, το θέμα του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), συνεχώς τονίζει ότι «οι εξελίξεις γύρω από τη θρησκευτική αγωγή των νέων μας είναι  δυσμενέστατες και η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη για όσα πράττουμε η δεν πράττουμε, αλλά και για όσα επιτρέπουμε να συμβαίνουν σε θέματα της δικής μας ευθύνης»5.

Τα νέα Προγράμματα για το μάθημα των Θρησκευτικών που εισήγαγε στα σχολεία η κυβέρνηση, αλλοιώνουν ριζικά τον Ορθόδοξο θεολογικό χαρακτήρα του μαθήματος, διότι το μετατρέπουν σε ένα μάθημα που διδάσκει σε κάθε τάξη από την Γ΄  Δημοτικού έως την Γ΄ Λυκείου, σχεδόν σε κάθε ενότητά του, ένα μείγμα από πολλές θρησκείες, ως μία από τις οποίες παρουσιάζεται η Ορθόδοξη Πίστη6.

Μεταβάλλουν ακόμη τους θεολογικούς και παιδαγωγικούς στόχους του μαθήματός μας, σε στόχους πολιτικούς και κοινωνικούς, με την επιβολή μίας νέας και άγνωστης στην ορθόδοξη πίστη «εκκοσμικευμένης θεολογίας»7.

Οι Θεολόγοι δεν αρνηθήκαμε ποτέ να διδάσκονται και να μαθαίνουν τα παιδιά μας, όπως άλλωστε συμβαίνει μέχρι σήμερα στα σχολεία, εκτός από την Πίστη μας και βασικά στοιχεία από τις μεγάλες θρησκείες. Όμως αυτή η μεθοδευμένη πολτοποίηση8 και ανάμειξη γνώσεων, συμβόλων και στοιχείων από όλες μαζί τις θρησκείες και τον Χριστιανισμό στην ίδια και την αυτή ενότητα, που συντελείται με τα νέα Προγράμματα9, είναι πρωτόγνωρη για τη χώρα μας και εγείρει ολοφάνερα θέματα ρατσιστικής αντιμετώπισης10, από μέρους της πολιτείας, σε βάρος των ορθοδόξων μαθητών εφόσον όλοι οι υπόλοιποι μαθητές των αναγνωρισμένων θρησκευτικών δογμάτων θα διδάσκονται ατόφια τη δική τους πίστη και μόνον οι ορθόδοξοι μαθητές θα είναι υποχρεωμένοι να την αναμειγνύουν με άλλες πίστεις. Έχουν ίσως δίκιο τελικά, όσοι ισχυρίζονται ότι ο μεγαλύτερος ρατσισμός είναι όταν είσαι ξένος στη χώρα σου.

Ένα τέτοιο μείγμα θρησκευτικού συγκρητισμού, από παιδαγωγικής πλευράς, μόνον θρησκευτική σύγχυση και θρησκευτικό σχετικισμό ή μηδενισμό μπορεί να καλλιεργήσει στην παιδική ψυχή και σε κάθε περίπτωση δεν θα αναπτύξει ορθόδοξα τη θρησκευτική συνείδησή της11.

Επιπλέον, τα Προγράμματα αυτά, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι καλλιεργούν την αίρεση, διότι εκτός από την παροχή των γνώσεων αναμένουν από τους μαθητές να υιοθετήσουν παράλληλα και τις αξίες των θρησκειών, μέσα από έναν θρησκευτικό συγκρητισμό12, τον οποίον μάλιστα, σύμφωνα με τους συντάκτες του Προγράμματος, «ένας άθεος καθηγητής μπορεί να διδάξει καλύτερα από ένα ζηλωτή θεολόγο»13!

Μήπως, όμως αυτή είναι πραγματικά και η ουσία του όλου θέματος; Μήπως αυτή είναι και η κύρια στόχευση των συντακτών αυτών των Προγραμμάτων, το ότι δηλαδή «ένας άθεος καθηγητής μπορεί να διδάξει καλύτερα το μάθημα αυτό από ένα ζηλωτή θεολόγο»; Αν και η φράση αυτή, αποκαλυπτική των αληθινών προθέσεων των συντακτών των Προγραμμάτων, υπήρχε στην πρώτη εκδοχή των Προγραμμάτων, μετά τη γενική κατακραυγή, αποσύρθηκε στη δεύτερη αναθεωρημένη(sic) έκδοση τους. Στην πραγματικότητα όμως, η δομή των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων παραμένει απαράλλακτα η ίδια και υπηρετεί απαρέγκλιτα τον προαναφερθέντα στόχο. Με ποιο τρόπο δηλαδή θα λύσουμε τα χέρια στον κάθε αδιάφορο ή άθεο καθηγητή να διδάσκει ό,τι θέλει στα παιδιά των Ελλήνων και με ποιο τρόπο αντίθετα θα δέσουμε τα χέρια του κάθε αληθινού Θεολόγου, φιμώνοντάς τον με συκοφαντίες για να μην ομολογεί Εσταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό, να μιλάει δηλαδή, μέσα στην τάξη, για όλα τα άλλα παρεκτός για την πίστη μας.

Η διαπίστωση αυτή, ίσως, σε κάποιους να φαντάζει υπερβολική, δυστυχώς όμως, ο οποιοσδήποτε καλόπιστος μελετητής, μελετώντας επισταμένως τα Προγράμματα αυτά, θα διαπιστώσει ότι δεν αφίσταται της πραγματικότητας. Και αυτό το αποδεικνύουν πλέον τα πορίσματα πολλών επιστημονικών συνεδρίων14 που έχουν πραγματοποιηθεί για το εν λόγω θέμα, οι πολλοί τόμοι15 που έχουν εκδοθεί για το επίμαχο ζήτημα αλλά και  τα αμέτρητα άρθρα που εδώ και μια εξαετία έχουν γραφεί για τα νέα Προγράμματα του μαθήματος των Θρησκευτικών, από εκατοντάδες Θεολόγους, πανεπιστημιακούς, κληρικούς, λαϊκούς και επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων.

Κύριος στόχος, λοιπόν, των νέων Προγραμμάτων είναι το μάθημα να φύγει από τα χέρια αποκλειστικά των Θεολόγων και να διδάσκεται από τον οποιονδήποτε, όπως άλλωστε συμβαίνει στο εξωτερικό όπου το μάθημα το διδάσκουν και άθεοι16. Το σύνθημα δηλαδή Θρησκευτικά για όλους στην πραγματικότητα μεταφράζεται σε Θρησκευτικά από όλους.

Κι αν ακόμη δεχθούμε τον ισχυρισμό ότι τα προτεινόμενα θέματα που θα απαρτίζουν τον λεγόμενο φάκελο που θα παραδοθεί εν είδει βιβλίου στον μαθητή, θα είναι κατά την πλειονότητά τους ορθόδοξα, τίποτε δεν εγγυάται ότι δεν θα αλλάξουν την επόμενη ώρα τα θέματα αυτά, ανάλογα με το ποιος θα βρίσκεται στην θέση ευθύνης της σύνταξης αυτών των φακέλων, καθώς, η δομή των Προγραμμάτων αυτών, δίνει την ευχέρεια να τροποποιούνται κατά το δοκούν τα θέματα του φακέλου του μαθητή.

Μάλιστα, αυτή η δυνατότητα προβάλλεται ως μεγάλη παιδαγωγική καινοτομία17 που θα διευκολύνει τον Θεολόγο στο διδακτικό του έργο. Στην πράξη όμως, αυτό θα λειτουργήσει αποσυντονιστικά και διαλυτικά στη διδακτική και μαθησιακή διαδικασία, καθώς θα καταστεί βρόγχος στον λαιμό του εκπαιδευτικού, διότι είναι «δυσλειτουργικό και πρακτικά ανεφάρμοστο»18 και θα καταπνίξει κάθε ορθόδοξη διδασκαλία, «μετατρέποντας το μάθημα σε μια άνοστη κοινωνικο-πολιτικο-φιλοσοφικο-ανθρωπιστικού περιεχομένου πολυθρησκειακή φλυαρία, απολύτως ξένη προς την ορθόδοξη πνευματικότητα, όπου ενδεχόμενα, ακόμη και η αναφορά στο όνομα του Χριστού να θεωρείται μη πολιτικά και διδακτικά ορθή ή, ακόμη, και μη νόμιμη, δυσκολεύοντας έτσι το έργο του διδάσκοντος και οδηγώντας τους μαθητές στη θρησκευτική σύγχυση και ουσιαστικά στην άρνηση της πίστης τους, στο μηδενισμό και στην αθεΐα.»19

Απέναντι σε αυτή τη διαπίστωση οι υπέρμαχοι των Προγραμμάτων αντιτείνουν ότι η ασφαλιστική δικλείδα σε κάθε παρεκτροπή θα είναι ο ίδιος ο Θεολόγος καθηγητής ο οποίος μέσα στην τάξη μπορεί να κάνει ορθόδοξο μάθημα.

Το επιχείρημα είναι πολυχρησιμοποιημένο, αλλά αποδεικνύεται στρεψόδικο, καθώς διαστρέφει την αλήθεια και παραπλανεί. Όσοι το επικαλούνται πρέπει να προσέξουν κάποιες παρατηρήσεις επ΄ αυτού και ευθέως να απαντήσουν σε μερικά ερωτήματα που αυτόματα ανακύπτουν:

1. Παραδέχονται, πλέον και οι ίδιοι οι θιασώτες των νέων Προγραμμάτων, και αυτή είναι μια συγκλονιστική διαπίστωση, ότι δεν είναι ορθόδοξα και πρέπει ο Θεολόγος να βρει τρόπο να κάνει ορθόδοξο μάθημα. Δεν μπορεί όμως, η επίλυση των λαθών των Προγραμμάτων να μετακυλύεται στον Θεολόγο καθηγητή. Όσο καλός κι αν είναι αυτός, τελικά είναι και αυτός άνθρωπος.

2. Γιατί άραγε όλοι οι καθηγητές των υπολοίπων ειδικοτήτων και όλοι οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι να είναι υποχρεωμένοι να προσφέρουν το έργο για το οποίο έχουν προσληφθεί από την πολιτεία, παρεκτός των Θεολόγων καθηγητών οι οποίοι, σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία, θα πρέπει να διδάσκουν διαφορετικά από αυτά που τους ζητάει η πολιτεία, ενεργώντας ως νέοι κρυπτοχριστιανοί;

Πώς μπορεί εξάλλου, να λειτουργήσει εύρυθμα ο Θεολόγος καθηγητής και να παράξει αποδοτικό και αποτελεσματικό εκπαιδευτικό έργο, όταν η πολιτεία έρχεται και νομοθετεί ενάντια στον όρκο που έδωσε όταν πήρε το πτυχίο του20;

Επίσης, παρατηρούμε στα νέα Προγράμματα, μια διάθεση αποφυγής της πίστης, δηλαδή διαπιστώνουμε ότι προάγεται ένα εκκοσμικευμένο σχολείο στο οποίο η πίστη δεν έχει χώρο και η θρησκεία αντιμετωπίζεται ως πολιτισμικό μέγεθος και λησμονιέται η σύνδεσή της με την πίστη η οποία είναι και η γενεσιουργός αιτία αυτού του πολιτισμού. Είναι ολοφάνερη η αποφυγή της ομολογίας της ορθόδοξης πίστης που οδηγεί τελικά, στην αποσύνδεση του σχολείου και του μαθητή από την εκκλησιαστική κοινότητα, από την εκκλησιαστική ζωή, από την Εκκλησία.

Ο μαθητής καλείται πλέον, να δημιουργήσει τη δική του ατομική θρησκεία παίρνοντας στοιχεία από διαφορετικές θρησκείες αλλά και από άθρησκες κοσμικές αντιλήψεις21. Κατάληξη τελικά αυτού του ακραίου ατομικισμού είναι η σταδιακή επικράτηση του μηδενισμού των σύγχρονων κοινωνιών.

Ο μηδενισμός και η ατομική θρησκεία ουσιαστικά προωθούνται από εκείνους που εμφορούνται  από ουδετερόθρησκες, εκκοσμικευμένες ή άθρησκες πολιτειοκρατικές αντιλήψεις, καθώς θεωρούνται ως τα πιο κατάλληλα εργαλεία για να προωθηθούν τα σχέδια τους, που περιέργως φαίνεται να συμπίπτουν με τα σχέδια εκείνων που οικοδομούν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων και τη Νέα Εποχή22.

Να σημειωθεί εδώ, ότι μέλη της ΠΕΘ με πολύ προσωπικό κόπο, ανέδειξαν και τη σχέση των συζητούμενων Προγραμμάτων, με τα νεοταξικά και νεοεποχίτικης αντίληψης εκπαιδευτικά Προγράμματα της νεοβουδιστικής οργάνωσης Αrigatou, την οποία η Εκκλησία της Ελλάδος χαρακτήρισε ως οργάνωση που οι χριστιανοί οφείλουν να αποφεύγουν διότι είναι ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη πίστη23.

Η δαιμονική, επιτρέψτε μου να πω, επιμονή στην αλλαγή του χαρακτήρα του μαθήματος μέσω των νέων Προγραμμάτων επιβεβαιώνει όλους τους παραπάνω ισχυρισμούς. Διότι η διατυμπανιζόμενη ανανέωση του μαθήματος των Θρησκευτικών κάλλιστα θα μπορούσε να προκύψει μέσα από την ανανέωση μεθόδων και μέσων της διδακτικής πράξης καθώς και της συνεχούς επιμόρφωσης και όχι με την αλλοίωση της φυσιογνωμίας του   μαθήματος και τελικά την αποδόμηση της πίστης.

Ας υποθέσουμε όμως καλή τη πίστη, ότι τα Προγράμματα αυτά αλλά και οι άνθρωποι που τα συνέταξαν και τα προωθούν, κατάφωρα αδικούνται με όσα τους καταμαρτυρούνται. Ότι πραγματικά οι άνθρωποι αυτοί έχουν καλό σκοπό, δεν είναι όργανα κανενός, ότι τα κίνητρά τους είναι αγνά, ας τους αναγνωρίσουμε την καλή προαίρεση κι ένα μόνον λανθασμένο αποτέλεσμα. Οφείλουν όμως κι εκείνοι να λάβουν επιτέλους υπ΄ όψιν τους τη φωνή του λαού που κλήθηκαν για να διακονήσουν και όχι για να αλλαξοπιστήσουν και ο οποίος λαός, διαμαρτύρεται εντονότατα. Να αποδεχθούν τις λανθασμένες επιλογές τους στη σύνταξη αυτών των «απαράδεκτων και επικίνδυνων Προγραμμάτων»24, που αποτελούν «μια πληγή από την κορφή μέχρι τα νύχια»25, όπως θα ΄λεγε και ο μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαΐας και να προσέλθουν έστω και την ύστατη στιγμή, σε έναν εκ του μηδενός διάλογο για τη σύνταξη νέων Προγραμμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών26.

«Στην ίδια κατεύθυνση της λογικής και της σύνεσης, όφειλε να κινηθεί και ο σημερινός Υπουργός Παιδείας κ. Κώστας Γαβρόγλου. Ο κ. Υπουργός, όμως, με προκλητικό τρόπο, συνεχίζοντας την τακτική του προηγούμενου Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη, επιμένει στην επιβολή των νέων Προγραμμάτων. Το Υπουργείο Παιδείας δρομολόγησε ενώ ακόμη εξελίσσεται ο διάλογος μεταξύ του Υπουργείου και της Εκκλησίας -ο διάλογος θεωρούμε ότι θα περατωθεί όταν η Εκκλησία τοποθετηθεί επισήμως και εγγράφως επί των συμπερασμάτων του διαλόγου- και ήδη πραγματοποιεί επιμόρφωση των Θεολόγων καθηγητών στα νέα Προγράμματα, κατά παράβαση της δημόσιας συμφωνίας του Αρχιεπισκόπου με τον Πρωθυπουργό. Η ενέργεια αυτή, εκτός από τον αντιδημοκρατικό της χαρακτήρα, αποτελεί και μια έμπρακτη ασέβεια στην αναμενόμενη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Η εσπευσμένη ανακοίνωση και διενέργεια των επιμορφωτικών σεμιναρίων λειτουργεί εκβιαστικά προς την Εκκλησία της Ελλάδος, ώστε να αποδεχθεί ως τετελεσμένο γεγονός τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα, τα οποία η πλευρά του Υπουργείου επιχειρεί να τα περάσει ως «ορθόδοξα», παρά τις εκπεφρασμένες αρνητικές θέσεις του Αρχιεπισκόπου27… Η ΠΕΘ, κατόπιν αυτών των εξελίξεων, είναι υποχρεωμένη να ζητήσει την άμεση παραίτηση του Υπουργού Παιδείας για όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, που τις θεωρούμε ως ασέβεια προς τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους δημοκρατικούς θεσμούς της ελληνικής πολιτείας.

Θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένη η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου και του συνόλου των μελών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, εφόσον οι επιμορφώσεις ξεκίνησαν πριν τη λήξη του διαλόγου. Αν ο διάλογος δεν είναι προσχηματικός, τότε η Εκκλησία εμπαίζεται ολοφάνερα στα μάτια όλων μας»28.

Όμως, καθαρές κουβέντες-σταράτα λόγια, αν παρ΄ ελπίδα, όλα τα μέλη της Επιτροπής της Εκκλησίας έχουν συμφωνήσει με το Υπουργείο, διότι γνωρίζουμε τις διαφωνίες μερικών από τα λαϊκά μέλη της Επιτροπής -μιας Επιτροπής σημειωτέον, η σύνθεση της οποίας άλλαξε επανειλημμένα και από την οποία αντιδημοκρατικά αποκλείστηκαν, προφανώς εσκεμμένα, όσοι ρητά διαφωνούσαν με τη δομή των υπό εξέταση Προγραμμάτων- αν λοιπόν επαναλαμβάνω, όλα τα μέλη της Επιτροπής της Εκκλησίας έχουν συμφωνήσει με το Υπουργείο, έχουν αποδεχθεί δηλαδή τη δομή των νέων Προγραμμάτων πράγμα που οι Θεολόγοι δεν ευχόμαστε και απλώς μόνον, έκαναν μερικές αλλαγές επί των Προγραμμάτων, οφείλουν σε αυτή την περίπτωση οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Μεσσηνίας, Μεσογαίας και Ύδρας που προίστανται της Επιτροπής αυτής, ξεκάθαρα να θέσουν όλες τις συμφωνίες υπ΄ όψιν όλης της Ιεραρχίας. Ο Μακαριώτατος ο οποίος δημόσια τοποθετήθηκε εναντίον αυτών των απαράδεκτων και επικίνδυνων Προγραμμάτων, πιστεύουμε ότι έχει την παρρησία εκείνη που απαιτείται ώστε και δημόσια να τοποθετηθεί εξηγώντας τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την αλλαγή της στάσης της Εκκλησίας έναντι αυτών των Προγραμμάτων και τελικά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος επίσημα πλέον και ενυπόγραφα, θα έχει την ιστορική ευθύνη, με την ψήφο των σεπτών μελών της να εγκρίνει τη μεγαλύτερη αλλαγή, από συστάσεως του ελληνικού κράτους και έως σήμερα, της φυσιογνωμίας του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Εμείς οι Θεολόγοι «εἲπαμε καί ἐλαλήσαμεν, καί ἁμαρτίαν οὐκ ἒχομεν»29. Θα συνεχίσουμε την ενημέρωση του λαού επί των Προγραμμάτων ευχόμενοι να μην έχουμε δίκιο στην κριτική μας. Τα μέλη του ΔΣ της ΠΕΘ, να είστε βέβαιοι, δεν θα έχουν καμιά δυσκολία να παραδεχθούν ξεκάθαρα ότι δεν μπόρεσαν να φέρουν σε πέρας το έργο της αποτροπής της εφαρμογής αυτών των Προγραμμάτων κυρίως διότι εκτός της πολιτείας δεν κατάφεραν να πείσουν και το χώρο της ποιμαίνουσας Εκκλησίας. Σε μια τέτοια όμως περίπτωση θεωρούμε ότι οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης θα είναι τα παιδιά μας, το μάθημα των Θρησκευτικών και η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της.

Μέχρι όμως να συμβούν όλα αυτά, τα οποία απευχόμαστε, «η ΠΕΘ προστατεύοντας τα μέλη της, καλεί τους Θεολόγους να δηλώσουν: α) ότι η εξαναγκαστική συμμετοχή τους στα εν λόγω επίμαχα επιμορφωτικά σεμινάρια του Υπουργείου Παιδείας δεν συνεπάγεται και τη συμφωνία τους στα νέα Προγράμματα και β) δεν πρόκειται να υλοποιήσουν προδήλως αντισυνταγματικές εντολές, όπως επιβάλλουν οι σχετικές διατάξεις του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα»30.

Βέβαια όσοι αντιδρούν στα νέα Προγράμματα χαρακτηρίζονται παρευθύς και άκριτα, ως φανατικοί, αντιδραστικοί και συντηρητικοί. Αυτό γίνεται σκόπιμα για να δημιουργηθεί ένα επικοινωνιακό και συναισθηματικό κλίμα εναντίον τους και να μην εισακούγονται τα επιχειρήματά τους. Τους προκαλούμε. Επιτέλους, αντιμετωπίστε μας με επιχειρήματα και όχι με χαρακτηρισμούς.

Οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον εκείνων που αντιδρούν στην εκβιαστική και ετσιθελική επιβολή των νέων Προγραμμάτων, δεν αφορούν μόνο σε πρόσωπα αλλά και στο ίδιο το μάθημα των Θρησκευτικών προκειμένου να οδηγηθούμε στην αποδόμησή του31.

Εδώ και μερικές δεκαετίες από τις ίδιες συνεχώς κατευθύνσεις και τα ίδια χείλη το μάθημα μας χαρακτηρίζεται κατηχητικό, ομολογιακό, αναχρονιστικό. Η επικοινωνιακή αυτή προπαγάνδα εναντίον του μαθήματος τροφοδοτεί με αντιθεολογικά και αντιεκκλησιαστικά επιχειρήματα τους εχθρούς της πίστης και του μαθήματος δίνοντάς τους λαβή για ενέργειες εναντίον του. Έτσι όμως κατασκευάζεται ο δούρειος ίππος, δημιουργείται η Πέμπτη φάλαγγα και ανοίγονται όχι μια, αλλά πολλές κερκόπορτες για την μετάλλαξη32 και την τελική άλωση του μαθήματος. Εκείνοι που συνεργούν σε όλα αυτά αποδεικνύονται, ως οι ηθικοί αυτουργοί της αποδόμησης των ιερών και οσίων της φυλής μας και συνεργοί στην επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού που δεν είναι άλλος από τη δημιουργία ενός άθεου ελληνικού(;) κράτους.

Μια φυλή, μια πατρίδα, ένας λαός, ένα κράτος όμως, που «προώρισται νὰ ζήση καὶ θὰ ζήση»33, καθώς κατά τον ποιητή, «Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν' νά χαθεῖ, ὄντας ὁ κόσμος λείψει!»34.

Η Ελλάδα, οι Έλληνες έχουν ακόμη πολύ δρόμο να βαδίσουν. Και θα τον διανύσουν ανέφελα και απρόσκοπτα, αν όντως η πίστη τους στο θεανθρώπινο πρόσωπο του αναστάντος Χριστού είναι αληθινή και ολοκληρωτική. Οι Έλληνες είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν ότι το όραμα της ελεύθερης και ευημερούσας πατρίδος λαμβάνει σάρκα και οστά μόνον μέσα από την ολοκληρωτική παράδοσή τους, όχι σε ξένα κέντρα και ανθρώπινες δυνάμεις αλλά σ΄ Εκείνον που είναι «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, τὸ φωτίζον καὶ ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον»35 και από τον Οποίον πηγάζει «πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον»36. Αυτό το όραμα προϋποθέτει αυτή την πίστη και αυτή η πίστη γεννάει την αγάπη, την ελευθερία, την ελπίδα και τις άλλες αρετές και τελικά χαρίζει την πολυπόθητη αιωνιότητα και την βασιλεία των Ουρανών στον άνθρωπο. Η Εκκλησία, η πολιτεία, η οικογένεια, το σχολείο, η ελληνική κοινωνία, άπαντες οφείλουν να στοιχηθούν επάνω σε μια πορεία επαναπροσέγγισης Εκείνου που είναι η Πηγή της Ζωής.

Αν αυτό το όραμα ζωής και αυτή η ζωηφόρος πίστη διαπεράσει σύνολη την ελληνική κοινωνία, τότε και το μάθημα των Θρησκευτικών θα ελευθερωθεί από όλους τους μαθητευόμενους μάγους του και θα αποκτήσει τον πραγματικό του ρόλο και σκοπό, που είναι η σύνδεση του μαθητή, του σχολείου όλου με την πραγματική κοινωνία, δηλαδή την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού.

Μέχρι βέβαια, να συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός τη λύση στο δράμα που βιώνει θα συνεχίσει να βολοδέρνει ανάμεσα στις συμπληγάδες της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων και θα χάνεται ανάμεσα στις αμπελοφιλοσοφίες και στα φληναφήματα του πλουραλισμού, της πολυπολιστισμικότητας, του εκκοσμικευμένου κράτους και σχολείου που σκοτώνουν τελικά, την ελπίδα του ανθρώπου.

Ο ελληνικός λαός όμως, μέσα στη δίνη των προβλημάτων που καθημερινά αντιμετωπίζει, δεν πρέπει να λησμονεί ότι την ιστορία την γράφουν οι κλητοί, οι εκλεκτοί και οι κατά Θεόν μορφωμένοι και όχι απαραίτητα οι έχοντες την θύραθεν παιδεία ή όσοι κομπάζουν ασύνετα περί αυτής ή όσοι επιχειρούν δι΄ αυτής τα ενάντια στη θεία βούληση. Αν και τελικά βέβαια, όλοι έχουμε το μερίδιο μας στη συγγραφή της ανθρώπινης ιστορίας στο χωροχρονικό σημείο όπου ταχθήκαμε να υπάρξουμε, κατά το μέτρο των ελεύθερων επιλογών μας και επί των όσων επιτρέπει και προνοεί η θεία πανσοφία.

Γι΄ αυτό η ΠΕΘ, επειδή από της ιδρύσεώς της, έχει ταχθεί στο σκοπό ενός μαθήματος των Θρησκευτικών που υπηρετεί την Αλήθεια και οικοδομεί τη σωτηρία του νέου, στέκεται παγερά αδιάφορη απέναντι στις κατηγορίες των «ταλιμπανιστών της εκκοσμίκευσης και του Διαφωτισμού»37, που μιλάνε για τους «ταλιμπανιστές της θρησκείας»38. Απέναντι σε αυτές τις επιλογές η ΠΕΘ απερίφραστα δηλώνει ότι τα μέλη της ακολουθούν το δρόμο της μοναδικής Αλήθειας, το δρόμο που οδηγεί από το Γολγοθά στο Κενό μνημείο, από το Σταυρό στην Ανάσταση, το δρόμο του Χριστού, του μόνου Αληθινού Θεού.

Η ΠΕΘ διατηρεί, την ηρεμία του ανθρώπου που πράττει το καθήκον του και δεν σκιάζεται ούτε από τους ζηλωτές του χωρισμού κράτους - Εκκλησίας ούτε από τους φανατικούς της χριστιανοφοβίας39, εκείνους δηλαδή τους χριστιανοφοβικούς που μισούν τον Χριστό και κάθετι χριστιανικό.

Η ΠΕΘ επίσης, ομιλεί ή σιωπά με γνώμονα πάντα την επιτυχία του στρατηγικού στόχου της Ελληνορθόδοξης Παιδείας40. Εξάλλου και ο λόγος και η σιωπή μεταφέρουν πάντα μηνύματα τα οποία φυσικά αξιολογούνται είτε αρνητικά είτε θετικά από τον αποδέκτη ανάλογα και με την προδιάθεσή του.

Η ΠΕΘ ακόμη, θα συνεχίσει σε πείσμα όσων ευελπιστούν τα αντίθετα, να πορεύεται αγωνιστικά, παρακολουθώντας ανελλιπώς τις εξελίξεις που διαδραματίζονται μέσα στο σύγχρονο γεωπολιτικό περιβάλλον το οποίο ως ένα διαρκές εκκρεμές ταλαντεύεται από τη θεωρία του τέλους της ιστορίας του Φράνσις Φουκουγιάμα41 έως τη θεωρία της σύγκρουσης των πολιτισμών του Σάμιουελ Χάντιγκτον42, η οποία με την σύγχρονη έξαρση του ισλαμικού φονταμενταλισμού και εξτρεμισμού φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Η ΠΕΘ γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή η νέα διεθνής πραγματικότητα δημιουργεί τελικά «μια νέα α-ηθική τάξη πραγμάτων, που διαμορφώνεται σιγά - σιγά αλλά σταθερά και καθορίζεται από δύο βασικούς άξονες: την «ολιστικότητα» και την «παγκοσμιότητα», οι οποίοι συντελούν στην υποχώρηση και εξαφάνιση της τοπικότητος και της παραδοσιακότητος και οικοδομούν τον παγκοσμιοποιημένο άνθρωπο της Νέας Εποχής. Πρόκειται για το φαινόμενο του συγκρητισμού, της σύγκρασης δηλαδή θρησκειών, πολιτισμών, παραδόσεων, που υπήρξε στην Ιστορία πρόδρομος της κατάλυσης ολόκληρων κόσμων»43.

«Όπως εύστοχα παρατηρεί και ο Τόμας Φρίντμαν, διευθυντής ομάδος ειδικών που διαμορφώνουν πολιτικές στην Αμερική, «η Παγκοσμιοποίηση θα επιφέρει κατάρρευση του περιβάλλοντος και ξερίζωμα κάθε εθνικής κουλτούρας σε βαθμό που δεν έχει δει μέχρι τώρα ποτέ άλλοτε η ιστορία. Ωστόσο, δεν μπορείς να χτίσεις μία κοινωνία, αν την ίδια ώρα καταστρέφεις τις ρίζες της, τα πολιτιστικά της θεμέλια που έδιναν συνοχή και σεβασμό στις κοινές αξίες»44.

Όμως  «αυτός που έχει θρησκεία και πατρίδα και οικογένεια και αξίες, αυτός χρειάζεται σήμερα στο Γένος. Και η Ορθοδοξία αυτόν τον τύπο διαπλάθει και στηρίζει. Τον άνθρωπο με αυτοσυνειδησία και ταυτότητα»45.

«Ιδιαίτερα σήμερα, που …η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι όπου όλα πουλιούνται, σε όποιον θέλει να τα αγοράσει. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα και ύστερα έφθασε και στο σώμα…

...Έρχεται καινούργιος κόσμος! Το Κολοσσαίο με τα ουρλιάσματά του σκεπάζει τις ψαλμωδίες που λένε οι μάρτυρες, περιμένοντας τα θηρία να τους φάνε»46, γράφει χαρακτηριστικά ο Φώτης Κόντογλου στο βιβλίο του «Ασάλευτο θεμέλιο».

Σ΄ αυτόν τον αλλοτριωμένο, διαιρεμένο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο η Εκκλησία οφείλει να επιδράσει δια του κηρύγματος της, μεταμορφωτικά, προβάλλοντας την  Οικουμενικότητα της.

Και αυτό διότι στην Εκκλησία ο όρος Οικουμενικότητα επεκτείνεται εννοιολογικά, συμπεριλαμβάνοντας στην έννοια αυτή πέρα από τα γεωγραφικά όρια του χώρου της Οικουμένης και την διάσταση του χρόνου, συνδέοντας την έτσι, με την έννοια της Καθολικότητας47.  Ο όρος πάλι, Καθολικότητα προέρχεται από τον όρο Καθολικό ο οποίος στην πρωτογενή του σημασία δηλώνει το πλήρες, το «καθόλου»48.  «Το πλήρες είναι το αληθές. Και η αλήθεια στην Εκκλησία δεν είναι αφηρημένη έννοια, ή η ιδέα του γνήσιου. Η αλήθεια είναι κατεξοχήν υποστατική πραγματικότητα, είναι δηλαδή πρόσωπο. Είναι ο Χριστός, όπως ο ίδιος μας το διαβεβαίωσε: "ἐγὼ εἰμι.. ἡ Ἀλήθεια"49. Ο Χριστός είναι η αλήθεια όλων των πραγμάτων.»50   Και «γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστὸς»51.

Με βάση όλα τα παραπάνω η ΠΕΘ είναι σταθερά προσανατολισμένη στην οικοδόμηση ενός σχολείου το οποίο θα παρέχει αληθινή παιδεία. Με τον όρο παιδεία νοούμενο ως «το σύνολον όλων των πάσης φύσεως ενεργημάτων με τα όποια είναι δυνατόν να υψωθεί άνθρωπος πάνω από το επίπεδο της φυσικής και βιολογικής του υπάρξεως για να φτάσει στην τελείωση του σαν πνευματικό ον.»52

Το σχολείο λοιπόν, οφείλει να είναι Σχολείο «Παιδαγωγούν»53  που «δεν θα ενδιαφέρεται μόνο για την καλλιέργεια των δεξιοτήτων και ικανοτήτων των παιδιών μας, καθιστώντας τους μαθητές «ρεζερβουάρ» πληροφοριών αλλά πρώτιστα θα φέρει την υποχρέωση να προσφέρει σ’ αυτά Παιδεία με την τρισυπόστατη διάστασή της: ως εκπαίδευση, μόρφωση και ηθική καλλιέργεια»54.  

Αυτή η Παιδεία είναι η Ελληνόρθόδοξη Παιδεία, αυτή που οφείλει να προσφέρει το καλούμενο σήμερα μάθημα των Θρησκευτικών. Σ΄ αυτή την Παιδεία η σύνδεση του σχολείου και του μαθητή με την εκκλησιαστική κοινότητα και ζωή, θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ, όρος sine qua non, απαραίτητο δηλαδή, στοιχείο για την πνευματική δομή των ίδιων των μαθητών αλλά και για την ίδια την υπαρξιακή δομή του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος είναι ανάγκη να διατηρηθεί ως βασικό συστατικό στοιχείο της ταυτότητας και της συνείδησης των Ελλήνων. Αυτή είναι η δική μας Παιδεία και σε αυτή την Παιδεία δεν έχουν θέση διχαστικές θεματικές εβδομάδες τύπου Έμφυλων ταυτοτήτων που διαστρέφουν την ανθρώπινη οντολογία55.

Να θυμηθούμε επίσης αυτά που έλεγε ο Παπουλάκος: «Τ’ άθεα γράμματα είναι η ρίζα κάθε συμφοράς… Μιλιούνια άνθρωποι πλανήθηκαν απ΄ την ξελογιάστρα μάθηση, κι ακούμπησαν απάνω της για να κοιμηθούν ξέγνοιαστοι. Δεν το κατάφεραν όμως. Τους ξύπνησαν τα ουρλιάσματα του πολέμου και του αφανισμού… Τ’ άθεα γράμματα πάνε να ξεράνουνε και το δέντρο της λευτεριάς, που πότισαν με το αίμα τους οι ήρωες του γένους. Τ’ άθεα γράμματα παραμέρισαν τους αγίους και τους αγωνιστές και βάλανε στο κεφάλι του έθνους ξένους κι άπιστους γραμματισμένους, που πάνε να νοθέψουνε τη ζωή μας. Τ’ άθεα γράμματα κόψανε το δρόμο του έθνους και τ’ αμποδάνε να χαρεί τη λευτεριά του… Τ’ άθεα γράμματα υφαίνουνε το σάβανο του γένους… Ο Άγιος Κοσμάς μαρτύρησε για μιάν Ελλάδα του Χριστού κι όχι για μιάν Ελλάδα δουλωμένη στον αντίχριστο… Σπρώξτε τα παιδιά σας στη μάθηση του λόγου του Θεού. Μάθετέ τους τ’ αγιώτικα γράμματα για να δει ο τόπος την αληθινή προκοπή και να χαρεί τη λευτεριά του. Διαφορετικά μαύρες μέρες θα ξημερώσουνε και δρολάπια κι αρρώστιες και συφορές και το χυμένο αίμα θα βάψει πάλι τις πολιτείες και τα χωριά, και τα βουνά, και τους κάμπους και τα πέλαγα.»56

Ίσως γι΄ αυτό χρειαζόμαστε στην πατρίδα μας σήμερα, ηγέτες του αναστήματος ενός Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος διακήρυττε ότι, «τὸ πρώτιστον καὶ οὐσιωδέστατον τῶν καθηκόντων τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως εἶναι νὰ παράσχη εἰς τὸ Ἔθνος τὴν διδασκαλίαν τῆς πίστεως»57  και αγωνιζόταν για τη μόρφωση των Ελληνοπαἰδων αυτό το «ροδόχρουν ὄνειρον τῆς Ἑλλάδος»58  όπως το αποκαλούσε.  Σε μια εγκύκλιό του μάλιστα, προέτρεπε τον κλήρο, «λαλήσατε εἰς τᾶς καρδίας τοῦ λαοῦ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ»59 και προς στους ξένους έγραφε, «τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος σύγκειται ἐξ ἀνθρώπων οἵτινες ἀπὸ τῆς Ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἔπαυσαν ὁμολογοῦντες τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν καὶ τὴν γλώσσαν τῶν πατέρων αὐτῶν λαλοῦντες»60.  Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η Εκκλησία και η Ελληνόρθόδοξη Παιδεία θα σώσουν και πάλι το γένος μας αναδεικνύοντας ήρωες της πίστης και του γένους. «Διότι, όπως επιγραμματικά αποφαίνεται ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, μπορεί ο διάβολος να καταστρέφει, αλλά ο καλός Θεός εργάζεται και δεν θα αφήση να εξαφανισθή το γένος μας.»61

Γι΄ αυτό, η Πίστη στο Χριστό θα νικήσει τον άθεο ψευτορεαλισμό, το πύρωμα της καρδιάς την ψυχρή «λογική». Έτσι πορευόμενη και η πατρίδα μας θα αναστηθεί. Διότι, «η μεγαλοσύνη των εθνών δε μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα!»62

Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα παλιγγενεσία. Το «ζαλισμένο κοπάδι»63 όπως έλεγε ο Νόαμ Τσόμσκι, το «κοπάδι που τα ’χει χαμένα»64, όπως έλεγε ο Λίπμαν, οφείλει να ξυπνήσει από τον λήθαργο στον οποίο το έχουν καταδικάσει εκείνοι που διαχειρίζονται το επικοινωνιακό σύστημα και κατασκευάζουν με αυτό συνειδήσεις «δαμάζοντας» έτσι το λαό. Οι κατά Λίπμαν «αμαθείς και ενοχλητικοί άσχετοι»65, δηλαδή ο λαός οφείλει να πάψει να παίζει το ρόλο του κομπάρσου ή του απλού θεατή και να πάρει τη ζωή του στα χέρια του.

Να αφήσουμε πίσω την αντίληψη που φαίνεται να έχει διαποτίσει το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου και του ελληνικού λαού κι έχει τις ρίζες της στο σύνδρομο του «ραγιά» και της «Ψωροκώσταινας» που καταταλαιπωρεί τον Έλληνα από το 1204 μ.Χ.

Στο ερώτημα αν «Έχουν περάσει άραγε για πάντα εκείνοι οι παλιοί καιροί που η Πατρίδα ήταν ακόμα δυνατή....;»66 Απαντάμε αποφασιστικά ΟΧΙ ! Γιατί ζούμε, κι όσο ζούμε, ελπίζουμε. Ελπίζουμε στην Ανάσταση.

Ελπίζουμε πως: «κι αν πέσαμε σε πέσιμο πρωτάκουστο και σε γκρεμό κατρακυλήσαμε που πιο βαθύ καμιά φυλή δεν είδε ως τώρα, είναι γιατί με των καιρών το πλήρωμα όμοια βαθύ εν’ ανέβασμα μας μέλλεται προς ύψη ουρανοφόρα!»67.

Εμπρός λοιπόν, Έλληνες!  «Σταθείτε, σταματήστε τον κατήφορο  που τρέχετε και μαχητές γύρ' από τη σημαία μαζευτείτε»68. Αδράξτε τη  σημαία  της  χριστιανικής πίστης, τη σημαία  την ελληνική, τη σημαία των ελληνικών οραμάτων και ιδανικών, τη σημαία των πανανθρώπινων αξιών, τη σημαία της ελληνορθόδοξης παιδείας.

Εμπρός Έλληνες! Να  αναστηλώσουμε, να μορφώσουμε και πάλι τις εικόνες του Χριστού και των Αγίων, τις εικόνες της πατρίδας στις ψυχές των παιδιών μας, στις ψυχές του κάθε έλληνα και της κάθε ελληνίδας.

Εμπρός Έλληνες! Να  βαδίσουμε αποφασιστικά για την ανάσταση  της  ελληνικής ψυχής,  της ελληνικής λεβεντιάς και αρχοντιάς,  την ανάσταση του γένους των Ελλήνων,  την  ανάσταση της Ελλάδας.

Εμπρός Έλληνες! Σήμερα καλούμαστε να πάρουμε στην πλάτη μας το φορτίο της ιστορίας, να σηκώσουμε στους ώμους μας την Ελλάδα.

Εμπρός Έλληνες!  Ήρθε η ώρα να ακούσουμε ξανά τη φωνή της μάνας Ελλάδας:

: Ω, παιδιά μου, ορφανά, σκορπισμένα εδώ κι εκεί, διωγμένα κι υβρισμένα ξυπνήστε τώρα ήρθε η ώρα! Ήρθε ο Δείπνος ο Μυστικός! Ξυπνήστε τέκνα κι ήρθε η ώρα!69

Εμπρός παιδιά των Ελλήνων! Ομπρός να ξεχερσώσουμε τα μαύρα τα ρουμάνια, να διαλυθούνε τα στοιχειά, να φύγουνε τα φίδια που μέσα κει φωλιάζουνε και μας ρουφάν το αίμα. Ομπρός να ξεχερσώσουμε τα μαύρα τα ρουμάνια, να φύγει η ακρίδα κι ο σκορπιός, να δει τον ήλιο ο κόσμος, να δει η πατρίδα μας Λαμπρή, λεύτερα καλοκαίρια70.

Εμπρός Έλληνες!

* Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της Θεσσαλονίκης στις 7 Μαΐου 2017 στα πλαίσια της εκδήλωσης με τίτλο «Ελληνορθόδοξη Παιδεία ή άθεα γράμματα;» που συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και εικοσιδύο χριστιανικά Ορθόδοξα σωματεία της συμπρωτεύουσας.

Υποσημειώσεις:

1 Πεντοζάλι. Κρητικός πολεμικός χορός, αποτελεί μέρος της κρητικής λεβεντιάς και αρετής και διαδηλώνει τον ξεσηκωμό, τη λεβεντιά, τον ηρωισμό και την ελπίδα.

2 Λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Ἔνθα γὰρ ἂν ᾖ τὸ σημεῖον(ὁ σταυρός) ἐκεῖ καί αὐτὸς (ὁ Χριστός) ἔσται», που σημαίνει «Όπου ο Σταυρός, εκεί και ο Χριστός», Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως, εκδ. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 1985, σ. 358.

3 «Τὴν Ζ΄ (7η) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἑορτάζομεν τὴν ἀνάμνησιν τοῦ ἐν οὐρανῷ φανέντος σημείου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπὶ Κωνσταντίου Βασιλέως, υἱοῦ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, καὶ Κυρίλλου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων, ἐν ἔτει τμς΄ (346)», Ματθαίου Λαγγή, Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τόμος Ε΄ Μήνας Μάιος, Αθήναι 1994, σ. 159. Βλ. και Άγιος Νεκτάριος Μητροπολίτης Πενταπόλεως, Ο Σταυρός, παρουσίαση: υπό Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη, εκδ. Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος, Αθήνα 2004, σ. 42.

4 «Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι» ήταν ο τίτλος της πρώτης εκδήλωσης στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο της Θεσσαλονίκης που συνδιοργάνωσαν η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και εικοσιτρία χριστιανικά Ορθόδοξα σωματεία της συμπρωτεύουσας, στις 14 Φεβρουαρίου 2016.

5 Επιστολή της ΠΕΘ προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον και άπαντας τους Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (Αριθμ. Πρωτ.: 34, Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2014), με τίτλο, Η ΠΕΘ θέτει τον Αρχιεπίσκοπο και τους Ιεράρχες προ των ευθυνών τους για το Μάθημα των Θρησκευτικών,  περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 1, Ιανουάριος-Μάρτιος 2014, σ. 1.

6 Ηρακλή Ρεράκη, Εισαγωγή στη δομή και το περιεχόμενο του προτεινόμενου Προγράμματος Σπουδών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Προβληματισμοί και επισημάνσεις, στον τόμο, Πρακτικά Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου, ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ-ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (Θεσσαλονίκη 11 - 13 Μαρτίου 2013), έκδοση του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2014, σσ. 49-76.

7 Steve Bruce, God is Dead: Secularization in the West, Oxford: Blackwell, 2002.

8 Ηρακλή Ρεράκη, Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά και η ευθύνη της Εκκλησίας.  Hλεκτρονική πηγή: http://www.antibaro.gr/article/16009.

9 Ηρακλή Ρεράκη, Κατήχηση ειδώλων στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο: Η απόσχιση των μαθητών από την Ορθόδοξη Πίστη η ένταξή τους σε μια πολυθρησκευτική θρησκευτικότητα, ως στόχος του νέου Πιλοτικού Προγράμματος Σπουδών. Hλεκτρονική πηγή:

http://aktines.blogspot.gr/2016/10/blog-post_22.html

10 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 109, Αθήνα, 5 Σεπτεμβρίου 2016), με τίτλο: Απαιτούμε ΙΣΟΝΟΜΙΑ, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 3, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016, σ. 333. Βλ. και Σεραφείμ Μητροπολίτης Πειραιώς, Αγαπητέ Υπουργέ κ. Φίλη, Δημοκρατία σημαίνει ισονομία, άρθρο στο περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σ. 220. Βλ. και Ηρακλή Ρεράκη, Θρησκευτικά: Η «ιερή» ευθύνη και η παράνομη στάση της Πολιτείας!  άρθρο στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», 12-4-2017, σ. 19. Hλεκτρονική πηγή: http://thriskeftika.blogspot.gr/2017/04/blog-post_70.html

11 Ηρακλή Ρεράκη, Η κατάργηση του χριστοκεντρικού μαθήματος των Θρησκευτικών και η εισαγωγή της πολυθρησκείας στο ελληνικό σχολείο. Hλεκτρονική πηγή:

https://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=11867:i-katargisi-tou-xristokentrikoy-mathimatos-ton-thriskeftikon-kai-i-eisagogi-tis-polythriskeias-sto-elliniko-sxoleio&Itemid=202

12 Ιωάννης Φύκαρης, Κρίσεις επί του προτεινόμενου από το Υπουργείο Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων Προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 417.                                                                                                             

13 Επιστολή της ΠΕΘ προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος…, σ. 2

14 Ημερίδες και Συνέδρια για το μάθημα των Θρησκευτικών:

α) Ημερίδα της ΠΕΘ στις  Σέρρες με θέμα: Η διατήρηση του ορθόδοξου χαρακτήρα στο Μάθημα των Θρησκευτικών, στις 4 Φεβρουαρίου 2017.

β) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Θεσσαλονίκη με θέμα: Η θέση της Ορθόδοξης Θεολογίας στο μάθημα των Θρησκευτικών, στις 14 Ιανουαρίου 2017.

γ) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Δράμα με θέμα: Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά και οι επιπτώσεις τους για τους μαθητές, στις 23 Οκτωβρίου 2016.

δ) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Μυτιλήνη με θέμα: Εκκλησία – Πολιτεία και το μάθημα των Θρησκευτικών : Προσέγγιση στην ορθόδοξη παράδοση ή κατήχηση των μαθητών στην πολυθεΐα; στις 8 Οκτωβρίου 2016.

ε) Ημερίδα της ΠΕΘ στη Βέροια με θέμα: Το μάθημα των Θρησκευτικών σε κρίση, στις 24 Σεπτεμβρίου 2016.

στ) Ημερίδα της ΠΕΘ και της Εστίας Πατερικών Μελετών στο Αμαρούσιον Αθηνών με θέμα: Προβληματική του νέου προγράμματος των Θρησκευτικών. Μια νεοφανής πρακτική μέσα στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, στις 23 Σεπτεμβρίου 2016.

ζ) Ημιημερίδα της ΠΕΘ στη  Λάρισα με θέμα: Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στο μάθημα των Θρησκευτικών ως εργαλεία για την αποδόμηση της ορθοδόξου πίστεως, στις 12 Νοεμβρίου 2016.

η) Ηµερίδα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης µε θέµα: Το µάθηµα των Θρησκευτικών και αι δικαστικαί αποφάσεις 115/2012 και 1/2015, στις 7 Νοεμβρίου 2015.

θ) Θεολογικό - Παιδαγωγικό Συνέδριο της Ι. Μ. Ηλείας και της ΠΕΘ, στον Πύργο Ηλείας με θέμα: Παιδεία – Διαφωτισμός – Παγκοσμιοποίηση: Ορθόδοξη εκκλησιαστική θεώρηση, στις 14 και 15 Φεβρουαρίου 2015.

ι) Επιστημονική – Παιδαγωγική Ημερίδα της ΠΕΘ στο Βόλο, με θέμα: Η θρησκευτική αγωγή και το νέο πιλοτικό Πρόγραμμα Σπουδών την εποχή της Παγκοσμιοποίησης: Προβληματισμοί και διλήμματα, στις 3 Μαΐου 2014.

ια) Θεολογική Ημερίδα της ΠΕΘ στη Λάρισα, με θέμα: Η θρησκευτική αγωγή στην Ελλάδα Προβλήματα – Προοπτικές, στις 25 Ιανουαρίου 2014.

ιβ) Επιστημονική – Παιδαγωγική Ημερίδα της ΠΕΘ στα Μελίσσια Αθηνών με θέμα: Τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (Πιλοτικά κ.α.), και τα εν χρήσει Σχολικά Βιβλία Θεωρητικής Κατευθύνσεως (Θρησκευτικών, Φιλολογικών Μαθημάτων και Ιστορίας) Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στις 12 Οκτωβρίου 2013.

ιγ) Επιστημονική Ημερίδα του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με θέμα: Η Θρησκευτική Εκπαίδευση στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Βαθμίδα των σχολείων στις Βαλκανικές χώρες, στις 16 Μαΐου 2013.

ιδ) Επιστημονικό Συνέδριο το οποίο διοργανώθηκε από το Εργαστήριο Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, στη Θεσσαλονίκη με θέμα: Το μάθημα των θρησκευτικών: Προβληματισμοί – Επισημάνσεις – Προτάσεις, στις 11-12 Μαρτίου 2013.

ιε) Ημερίδα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» στην Θεσσαλονίκη με θέμα: Το μάθημα των Θρησκευτικών στον καιρό της πανθρησκείας, στις 12 Ιανουαρίου 2013.

ιστ) Ημερίδα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» στην Θεσσαλονίκη με θέμα: Το μάθημα των Θρησκευτικών στον καιρό της πανθρησκείας, στις 29 Δεκεμβρίου 2012.

ιζ) Ημερίδα της Εστίας Πατερικών Μελετών στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών με θέμα: Θρησκευτικά: Ορθόδοξη Παιδεία ή Πανθρησκειακή προπαγάνδα; στις 19 Μαΐου 2012.

15 Τόμοι που αναφέρονται στα νέα Προγράμματα για το μάθημα των Θρησκευτικών:

α) Πρακτικά Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου, ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ-ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ (Θεσσαλονίκη 11 - 13 Μαρτίου 2013), έκδοση του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2014.

β) Πρακτικά Επιστημονικού Συνεδρίου, ΠΑΙΔΕΙΑ-ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ (Πύργος και Αμαλιάδα Ηλείας 14 - 15 Φεβρουαρίου 2015), έκδοση του Εργαστηρίου Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 2016.

γ) ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ (ΠΙΛΟΤΙΚΑ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ, εκδ. Ένωση Θεολόγων Λέσβου, Παράρτημα της ΠΕΘ, χορηγός έκδοσης π. Ευστράτιος Δήσσος, Μυτιλήνη 2012.

δ) ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ (ΠΙΛΟΤΙΚΑ) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ, τόμος ΙΙ,  εκδ. Ένωση Θεολόγων Λέσβου, Παράρτημα της ΠΕΘ, ιδιωτική έκδοση, Μυτιλήνη 2013.

16 OFSTED (2010). Transforming Religious Education: Religious Education in Schools 2006-9. London, Office for Standards in Education.

17 Ιωάννα Κομνηνού, Παιδαγωγική και διδακτική θεώρηση των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων του μαθήματος των Θρησκευτικών, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 425.

18 Ό. π. σ. 427.

19 Παναγιώτης Τσαγκάρης, Η αλήθεια είναι… Έωλα και σαθρά τα επιχειρήματα – προφάσεις του ιδεολογικού πολέμου του Υπουργείου Παιδείας κατά του μαθήματος των Θρησκευτικών, άρθρο στην εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», αριθμ. φύλ. 2128, 5-8-2016. Βλ. και περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σ. 168.

20 Καθομολόγησις πτυχιούχου Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, στην οποία ο πτυχιούχος καθομολογεί την πίστη του την ώρα της ορκομοσίας του ότι θα ασκεί, δίκην θρησκείας εν πνεύματι και αληθεία, εντός της κοινωνίας όλα όσα έμαθε και παίρνει περατώνοντας τις σπουδές του υπό την σκέπην της χάριτος του εν Τριάδι Θεού.

21 Ulrich Beck, God of One’s Own, Cambridge: Polity Press, 2010.

22 Ηρακλής Ρεράκης, Τα νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά και η αλλοίωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας, εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», αριθμ. φύλ. 2150, 27-1-2017. Βλ. και περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 476. Βλ. και του ιδίου, Έμμεσο προσηλυτιμό στην πολυθρησκεία μεθοδεύει ο κ. Φίλης, άρθρο στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», 25-5-2016, σ. 19.

23 Η Ιερά Σύνοδος  σε έγγραφό της προς την Πανελλήνιον Ένωσιν Θεολόγων (Αριθμ. Πρωτ.  5142, Αριθμ. Διεκπ.  2332, Αθήνησι 27η Οκτωβρίου 2016), το οποίο απέστειλε σε απάντηση της υπ' αριθμ. πρωτ. 38/14.4.2016 επιστολής της ΠΕΘ,  τονίζει χαρακτηριστικά ότι : Η βουδιστικής προέλευσης, νεοφανής οργάνωση Arigatou είναι ασυμβίβαστη προς την Ορθόδοξη Πίστη. Hλεκτρονική πηγή: http://www.petheol.gr/nea/ierasynodoseboudistikesproeleusesneophaneorganosearigatoueinaiasymbibasteprostenorthodoxepiste

24 Δηλώσεις στα ΜΜΕ για τα Θρησκευτικά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’ και της αντιπροσωπείας του ΔΣ της ΠΕΘ (20-9-2016). Βλ. και τίτλο εξωφύλλου περιοδικού της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 3, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016, καθώς και  το σχετικό Δελτίον τύπου της ΠΕΘ στο ίδιο τεύχος, σ. 348.

25 Ησ. 1, 6.

26 Υπόμνημα της ΠΕΘ που εστάλη προς την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (Αριθμ. Πρωτ.: 27, Αθήνα 2016), Αναλυτικό Υπόμνημα της ΠΕΘ για τα «προβλήματα του αναθεωρημένου Προγράμματος Σπουδών 2014». Βλ. και περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 2, Απρίλιος-Ιούνιος 2016, σ. 168.

27 Επιστολή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’

προς τον Πρόεδρο της Κυβερνήσεως και τους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών ομάδων (Αθήνα, 27 Σεπτεμβρίου 2016, Αριθμ. Πρωτ. 2016), περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 3, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2016, σ. 259.

28 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 53, Αθήνα, 5 Μαΐου 2017), με τίτλο: Την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας ζητάει η ΠΕΘ, για αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών. Hλεκτρονική πηγή:  http://www.petheol.gr/nea/tenparaitesetouypourgoupaideiaszetaeiepethgiaantidemokratikesmethodeuseispouaphorounstomathematonthreskeutikon

29 Παροιμιώδης φράση που έλκει την προέλευσή της από τον ευαγγελικό λόγο : «εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον» (Ιω. 15, 22).

30 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 53, Αθήνα, 5 Μαΐου 2017), με τίτλο: Την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας ζητάει η ΠΕΘ,...

31 Ηρακλής Ρεράκης, Πού αποσκοπούν οι προθέσεις του κ. Φίλη : Τα θρησκειολογικά του σχέδια  και η μεθόδευση αποδόμησης των πνευματικών θεμελίων του Ελληνισμού, από την εφημερίδα «Ορθόδοξη αλήθεια», 3-11-2015. Hλεκτρονική πηγή:

https://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=11875:poy-aposkopoyn-oi-protheseis-tou-k-fili&Itemid=202

32 Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, Μετάλλαξη του μαθήματος των Θρησκευτικών, περιοδικό της ΠΕΘ «Κοινωνία», τεύχος 4, Σεπτέμβριος-Δεκέμβριος 2016, σ. 387.

33 Ιστορική φράση του Χαρίλαου Τρικούπη που φαντάζει ιδιαίτερα επίκαιρη. Η φράση είναι γραμμένη τόσο στο άγαλμα του Τρικούπη στην παλιά Βουλή, όσο και σε εκθεσιακό χώρο στη Βουλή με αντικείμενα αφιερωμένα στον πρώην πρωθυπουργό.

34 Στίχοι από το ποίημα «9η Ιουλίου» του Ελληνοκύπριου ποιητή Βασίλη Μιχαηλίδη (1849-1917). Στις 9 Ιουλίου 1821, ο Εθνάρχης και Εθνομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, Κυπριανός είπε μεταξύ άλλων το περίφημο «Η Ρωμιοσύνη έν’ να χαθεί, όντας ο κόσμος λείψει!», όταν παρά τις παροτρύνσεις του Κιόρογλου αρνήθηκε να φύγει και να σωθεί και προτίμησε να απαγχονιστεί και να καταταχθεί στο Πάνθεον των Ελλήνων Ηρώων.

35 Ευχή από την ακολουθία της Α' Ώρας, Ωρολόγιον το Μέγα, εκδ. «Φως», Αθήναι 1992, σ. 97.

36 Ιακ. 1, 17.

37 Αλέξανδρος Καριώτογλου: Τα Θρησκευτικά κινδυνεύουν από εμάς τους ίδιους,  Συνέντευξη στην εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας». Hλεκτρονική πηγή:  http://ikivotos.gr/post/1696/aleksandros-kariwtogloy-ta-thrhskeytika-kindyneyoyn-apo-emas-toys-idioys

38 Ό. π.

39 Βλ. α) Τάσος Μητσόπουλος, βουλευτής και επίτροπος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) – Κύπρου, Μήπως ζούμε σε εποχή χριστιανοφοβίας. Hλεκτρονική πηγή: www.zoiforos.gr, β) Ευδοξία Αυγουστίνου, Φαινόμενα «Χριστιανοφοβίας». Hλεκτρονική πηγή: aktines.blogspot.gr, γ) Άρθρο, Πρωτοβουλία της Ρωσίας για την καταπολέμηση της Χριστιανοφοβίας.  Hλεκτρονική πηγή: www.greekamericannewsagency.com και δ) Hλεκτρονική πηγή: https://redskywarning.blogspot.gr/search/label/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CE%B1

40 Κωνσταντίνος Χολέβας, Ελληνορθόδοξη πορεία, Ανθολόγιο Κειμένων, Χορηγός Έκδοσης Σούπερ Μάρκετ Δούκας, Αθήνα 2008. Βλ. και του ιδίου, Ελληνορθόδοξη Παράδοση, Ρίζωμα και Προοπτική, Ανθολόγιο Κειμένων, Χορηγός Έκδοσης Σούπερ Μάρκετ Δούκας, Αθήνα 2003. Βλ. και του ιδίου, Η ελληνορθόδοξη παιδεία στον εικοστό πρώτο αιώνα, εκδ. Πρότυπες Θεσσαλικές Εκδόσεις Τρίκαλα, Αθήνα 2007.

41 Francis Fukuyama, Το Τέλος της Ιστορίας; Περιοδικό «Οριοθετήσεις, Ιδέες για το αύριο», εκδ. Ροές, Αθήνα 1990, σ. 87.

42 Samuel Huntington, Η Σύγκρουση των Πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της Παγκόσμιας Τάξης, εκδ. Τερζόπουλος, Αθήνα 2001.

43 Χριστόδουλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Από χώμα και ουρανό, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1999, σ. 226.

44 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Διακονώντας ως Κοσμήτορας τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – Πεπραγμένα Κοσμητείας 2006 - 2010, Θεσσαλονίκη 2010, σ. 496.

45 Χριστόδουλος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Από χώμα και ουρανό, …, σ. 233.

46 Φώτης Κόντογλου, Ασάλευτο θεμέλιο, Ηλεκτρονική πηγή:

http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1477:%CE%BA%CE%B1%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%E1%BC%91%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

47 Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης, Ορθόδοξη Θεολογία και Ζωή, εκδ. Π. Πουρνάρα, Θεσσαλονίκη 2005, σ. 160.

48 Ό. π., σ. 162.

49 Ιω. 14, 6.

50 Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης, Ορθόδοξη Θεολογία και Ζωή, …, σ. 162.

51 Ιω. 4, 42.

52 Ιωάννης Ν. Χαραλαμπόπουλος, Γενική Παιδαγωγική, Αθήνα 1980, σ. 69.

53 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Εις Μαρτύριον τοις Έθνεσι. Τόμος Χαριστήριος Εικοσαετηρικός εις τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης –

Θεολογική Σχολή 2011, σ. 323-335.

54 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Διακονώντας ως Κοσμήτορας τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης – Πεπραγμένα Κοσμητείας 2006 – 2010, ..., σ. 564 & 573.

55 Δελτίον τύπου της ΠΕΘ (Αριθμ. Πρωτ. 42, Αθήνα, 24 Μαρτίου 2017), με τίτλο: Έμφυλες ταυτότητες: Διαστροφή της ανθρώπινης οντολογίας. Ηλεκτρονική πηγή: http://www.petheol.gr/nea/emphylestautotetesdiastrophetesanthropinesontologias

56 Κωστής Μπαστιάς, Ο Παπουλάκος, εκδ. Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1999, σσ. 145-147. Βλ. και Ιωάννης Β. Κογκούλης, Επιστολή στο «Βήμα» για άρθρο της κ. Μ. Ρεπούση, Ηλεκτρονική πηγή: http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1372

57 Ιωάννης Β. Τσάγκας, Η Ορθόδοξη Χριστιανική Αγωγή στο εκπαιδευτικό έργο του Ιωάννη

Καποδίστρια, εκδ. Αδελφών Κυριακίδη α.ε., Θεσσαλονίκη 2001, 112.

58 Ιωάννης Β. Κογκούλης, Ο δάσκαλος και η Ορθόδοξη χριστιανική αγωγή των μαθητών του

Δημοτικού σχολείου – θεωρητική και εμπειρική προσέγγιση, εκδ. Αδελφών Κυριακίδη α.ε., Θεσσαλονίκη 1997, σ. 22.

59 Ηλεκτρονική πηγή: http://ioannis-kapodistrias.blogspot.gr/2013/11/t.html

60 Κωνσταντίνος Ι. Χολέβας, Εκκλησία και Ελληνική Διάρκεια, εκδ. Αθ. Σταμούλη, Αθήνα 2002, σ. 108.

61 Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Δ΄, Οικογενειακή ζωή, ……, σ. 68.

62 Κωστής Παλαμάς, Στ' άρματα, 12 Οκτωβρίου 1915, περ. Ο Νουμάς, τεύχος 575, σελ. 372.

63 Στέλιος Παπαθεμελής, Η δημοκρατία του θεατή, άρθρο. Ηλεκτρονική πηγή: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/i-dimokratia-toy-theati-0. Βλ. και Φάνης Καψωμάνης, Ο Noam Chomsky για τη Δημοκρατία, άρθρο. Ηλεκτρονική πηγή: http://eranistis.net/wordpress/2013/03/22/%CE%BF-noam-chomsky-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1/

64 Ό. π.

65 Ό. π.

66 Merle Ronald Haggard (6 Απριλίου 1937 - 6 Απριλίου 2016), Αμερικανός συνθέτης και τραγουδιστής, Are The Good Times Really Over (1981). Ηλεκτρονική πηγή:  https://www.youtube.com/watch?v=sxLtXJzo3Ew

67 Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου (1907), Νεοελληνική Ποιητική Ανθολογία Παπύρου, Δύο Αιώνες Νεοελληνικής Ποίησης, εκδ. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, Αθήνα 1995, σ. 303.

68 Merle Ronald Haggard, Are The Good Times Really Over,…

69  Ο Δείπνος ο μυστικός (από το δίσκο των Σταύρου Ξαρχάκου - Νίκου Ξυλούρη «Ο Δείπνος ο μυστικός»), Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, Στίχοι: Ματθαίος Μούντες. Ηλεκτρονική πηγή:   https://www.youtube.com/watch?v=R0ao7mpTXg8. Βλ. Ρήγας Φεραίος, Ἡ Ἑλλὰς πρὸς τὰ τέκνα της, από τη Συλλογή, Λύρα. Ἀνθολογία τῆς Νεωτέρας Ἑλληνικῆς Ποιήσεως, ὑπὸ Ἰωάννου Πολέμη,  Ἑλληνικὴ Ἐκδοτικὴ Ἑταιρεία, ἐν Ἀθήναις 1910, σσ. 9-11. Ηλεκτρονική πηγή: http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/scanned/polemis/index.html?start=5&&show=1

Βλ. και Αναγνωστικό της Στ΄ Δημοτικού (1943) που περιέχεται στη Συλλογή Χρίστου Τσολάκη με κωδικό τεκμηρίου TSCH_BOOK_B01531, σ. 11. Βλ. και Ἡ Ἡρωὶς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἤτοι Σκηναὶ ἐν Ἑλλάδι ἀπὸ τοῦ ἔτους 1821-1828. Συγγραφή Στεφάνου Θ. Ξένου, τόμος Α΄, ἐν Λονδίνῳ, τύποις τοῦ Βρεττανικοῦ Ἀστέρος, 1861, σσ. 32-44 (κεφ. 6: «Ο Θρασύβουλος και η Ανδρονίκη») http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=56#i

70 Η Λαμπρή της πατρίδας (από το δίσκο των Σταύρου Ξαρχάκου - Νίκου Ξυλούρη «Ο Δείπνος ο μυστικός»), Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, Στίχοι: Ματθαίος Μουντές. Ηλεκτρονική πηγή:   https://www.youtube.com/watch?v=lbsYlJzK97Q

Πηγή: (Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος τύπος», 28 Ιουλίου 2017), Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων

Αποκαλυπτικά στοιχεία για την ..στωικότητα με την οποία η Ουάσιγκτον παρακολουθούσε τον τρόπο με τον οποίο η Τουρκία δρομολογούσε την πρώτη εισβολή στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974, αλλά και την απόλυτη αδράνεια των ΗΠΑ, παρά τις σαφείς ενδείξεις που υπήρχαν για την δεύτερη εισβολή, έρχονται στο φως μέσα από την καθημερινή Απόρρητη ενημέρωση του Αμερικανού Προέδρου από την CIA.

Ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ στην Κύπρο απευθύνει έκκληση στις «Μεγάλες Δυνάμεις» να παρέμβουν και να αποτρέψουν την δεύτερη εισβολή με την διπλωματική πίεση να ασκείται στην Τουρκία ώστε να μην επιτεθεί στην ..δύναμη του ΟΗΕ. Και τελικά με ωμότητα οι Αμερικανοί παραδέχονται ότι η Τουρκία εκμεταλλεύεται στην ευκαιρία (του πραξικοπήματος του Σαμψών) για να προωθήσει τον στόχο της ,αυτόν της διχοτόμησης της Κύπρου.

Την Απόρρητη αυτή ενημέρωση που έφθανε κάθε πρωί στο Oval Office,στο κρίσιμο διάστημα από 17-26 Ιουλιου 1974 φέρνουμε στην δημοσιότητα από τα Αρχεία της CIA.

Δημοσιεύουμε επίσης Έγγραφο της CIA με την προειδοποίηση του Γ. Κληρίδη στον Αμερικανό πρεσβευτή για συγκέντρωση τουρκικών δυναμεων ,προάγγελο του Δεύτερου Αττίλα.

(σ.σ. οι επισημάνσεις στο μεταφρασμένο κείμενο είναι δικές μας):

The President Daily Brief (17 Ιουλιου 1974) TOP SECRET

Ο ανατραπείς πρόεδρος Μακάριος που εγκατέλειψε χθες την Κύπρο με βρετανική βοήθεια , αναμένεται να φθάσει στο Λονδίνο σήμερα το πρωί. Προφανώς είναι καθ’ οδόν για την έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη.

Η υπό την ελληνική ηγεσία Κυπριακή Εθνοφρουρά ελέγχει σύμφωνα με τις αναφορές όλες τις περιοχές του νησιού και χει άρει την απαγόρευση κυκλοφορίας. Σήμερα αναμένεται η καθιερωμένη ανά εξάμηνο αλλαγή της δύναμης των 950 ανδρών. Κάθε προσπάθεια αύξησης της δύναμης αυτής η της αναβάθμισης εξοπλισμού της θα θεωρηθεί από την Τουρκία ως μεγάλη πρόκληση.

Η Τουρκική παρέμβαση στην Κύπρο είναι πλέον πιθανή και η Άγκυρα προβαίνει σε όλες τις αναγκαίες πολιτικές και στρατιωτικές προετοιμασίες. Χερσαίες δυνάμεις μετακινούνται στην Νότια Τουρκία.

Οι όροι υπό τους οποίους ο πρωθυπουργός Ετσεβίτ θα μπορούσε να διατάξει στρατιωτική δράση περιλαμβάνουν :

-Ευθεία επίθεση εναντίον των Τουρκοκυπρίων

-Την διακήρυξη Ένωσης με την Ελλάδα

-Μια καταφανώς μη αποδεκτή κυβέρνηση στην Λευκωσία.

Η Ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να υποστηρίζει ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο αποτελούν εσωτερική υπόθεση και η Ελλάδα παραμένει στην αρχή της μη παρέμβασης στις υποθέσεις άλλων χωρών.

(το λογοκριμένο κείμενο)

Αρκετά μέλη της νέας κυβέρνησης που ανακοινώθηκε από τον «Προέδρο» Σαμψών υποστηρίζουν ανοικτά την Ένωση με την Ελλάδα.

Στην σύντομη και χωρίς απόφαση συνεδρίαση του ΣΑ του ΟΗΕ χθες , ο κύπριος εκπρόσωπος ζήτησε τα στρατεύματα που προέρχονται εκτός νησιού να σταματήσουν να παρεμβαίνουν στις υποθέσεις της Κύπρου. Έτυχε της υποστήριξης του εκπροσώπου της Σοβιετικής Ένωσης.

Το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ συζήτησε επίσης την πιθανή εμπλοκή της Ελλάδας και τη Τουρκίας στην κατάσταση στην Κυπρο. Τα περισσότερα μέλη αισθάνονται ότι το βάρος πέφτει στην Αθηνα για να αποδείξει τους ισχυρισμούς της ότι η πολιτική της δεν εχει αλλάξει

(ακολουθεί λογοκριμένο κείμενο)

The president Daily Brief (18 Ιουλιου 1974) TOP SECREΤ

“Οι συζητήσεις για το Κυπριακό πρόβλημα αναμένεται να συνεχισθούν σήμερα στο Λονδίνο

(το λογοκριμένο κείμενο)

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετσεβίτ και ο υπουργός άμυνας Ισίκ συναντήθηκαν επίσης με τον με τον πρωθυπουργό Ουίλσον κι άλλους αξιωματούχους για συνομιλίες σε σχέση με την Συνθήκη του 1960 ,υπό την οποία η Βρετανια και η Τουρκία ,αλλά και η Ελλαδα είναι Εγγυήτριες της Ανεξαρτησίας της Κυπρου.

Πριν αναχωρήσει από το Ηνωμένο Βασίλειο ο Ετσεβίτ είπε στον Αμερικανό πρεσβευτή ότι θα διερευνήσει με τους Βρετανούς «όλες τις ειρηνικές λύσεις πριν εξετάσει άλλες..». Είπε ακόμη ότι η Άγκυρα ελπίζει ότι το status quo ante μπορεί να αποκατασταθεί χωρίς τουρκική στρατιωτική παρέμβαση .Ο Ετσεβίτ είπε ότι εάν το νέο κυπριακό καθεστώς διατηρήσει τον έλεγχο του νησιού ,η Τουρκία ίσως θελήσει να απέχει από την επέμβαση εάν μπορεί να υπάρξει εγγύηση για έναν διάδρομο στην θάλασσα για τους τούρκους κατοίκους του νησιού..

Η Άγκυρα είναι ήρεμη και ενώ δεν έχει υπάρξει προσπάθεια για ερεθισμό του δημόσιου αισθήματος για το Κυπριακό , όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα υποστήριζαν μια σθεναρή τουρκική αντίδραση.

Υψηλόβαθμοι Έλληνες αξιωματούχοι διαβεβαίωσαν την αμερικανική πρεσβεία ότι η Αθήνα δεν θα χρησιμοποιήσει την προγραμματισμένη γι αυτή την εβδομάδα αντικατάσταση της μισής Δύναμης των 950 ανδρών για να αυξήσει το μέγεθος της μονάδας αυτής.

(το λογοκριμένο κείμενο)

«Η Μόσχα εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση για την Κυπρο χθες το βράδυ η οποία ηταν σε μετριοπαθείς τόνους και απέφυγε κάθε υπαινιγμό ότι η Σοβιετική Ένωση θεωρεί ότι η ασφάλεια της επηρεάζεται από τις εξελίξεις στο νησί. Η Δήλωση επανέλαβε την στήριξη στην Ανεξαρτησία της Κύπρου και στην “νόμιμη” κυβέρνηση του Προέδρου Μακαρίου και απαιτεί την άμεση αποχώρηση όλου του ελληνικού στρατιωτικού προσωπικού από το νησι ..Οι Σοβιετικοί πάντως δεν υποσχέθηκαν να βοηθήσουν δραστήρια την όποια κυπριακή κίνηση για την επιστροφή του Μακάριου στην Εξουσία.
(ακολουθεί λογοκριμένο κείμενο)

PRESIDENT DAILY BRIEF 20 Ιουλίου 1974

Τουρκικά στρατεύματα από 40 πλοία και αποβατικά σκάφη άνοιξαν ένα ευρύ προγεφύρωμα στην βόρεια ακτής της Κυπρου περίπου 15 μίλια βόρεια της Λευκωσίας. Η αμερικανική πρεσβεία στην Λευκωσία ανέφερε χθες ότι Τούρκοι αλεξιπτωτιστές έπεσαν πέριξ της κυπριακής πρωτεύουσας περιλαμβανομένου του τουρκικού τομέα της πόλης και των δρόμων που οδηγούν στις βόρειες ακτές και στο αεροδρόμιο .Προφανώς οι Τούρκοι θέλουν να διασφαλίσουν μια περιοχή στην πρωτεύουσα και κατόπιν να συνδεθούν με τις δυνάμεις που προχωρούν στο νησί από τις ακτές.

(το λογοκριμένο κείμενο)

Οι άμεσοι στόχοι της Τουρκίας είναι να εγκαταστήσει τις δυνάμεις της στο νησί και κατόπιν να διαπραγματευθεί . Πριν από την αποβίβαση των Τούρκων ο βοηθός υπουργός Σίσκο, ανέφερε την σαφή εντύπωση του ότι οι Τούρκοι είδαν την κατάσταση σαν ιδανική στιγμή για να επιτύχουν με την στρατιωτική παρέμβαση τον από μακρού στόχο τους για την διχοτόμηση του νησιού.

Οι Έλληνες ηγέτες είπαν στον Σίσκο το πρωί ,ότι εκτός κι αν υπάρξει άμεση κατάπαυση πυρός από την Τουρκία, σχεδιάζουν να διακηρύξουν την Ένωση με την Κύπρο και να κηρύξουν τον πόλεμο στην Τουρκία.

President’s Daily Brief 23 Ιουλίου 1974 Principal Developments

Οι παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός πρακτικά διακόπηκαν μόλις έπεσε το σκοτάδι χθες βράδυ αλλά ακόμη ορισμένες συγκρούσεις υπάρχουν και σήμερα .Παρά την κατάρρευση της κατάπαυσης του πυρός , οι Έλληνες και οι Τούρκοι έχουν συμφωνήσει να συναντηθούν στην Γενεύη πιθανόν αύριο για να αρχίσουν ειρηνευτικές συνομιλίες.
Οι παραβιάσεις της κατάπαυσης του πυρός αρκετές χθες το απόγευμα, διακόπηκαν με το σκοτάδι χθες βράδυ. Οι συγκρούσεις αναμένεται να επαναληφθούν σήμερα .Οι Έλληνες και οι Τούρκοι παρά την κατάρρευση της κατάπαυσης του πυρός έχουν συμφωνήσει να συναντηθούν στην Γενεύη αυτή την εβδομάδα -πιθανόν αύριο- για να ξεκινήσουν ειρηνευτικές συνομιλίες. Οι δυο χώρες και η Βρετανία συναντώνται ως Εγγυήτριες Δυνάμεις της Κυπριακής Ανεξαρτησίας από της Συνθήκες του 1960.

(το λογοκριμένο κείμενο)

Οι στρατιωτικές ενέργειες και των δυο πλευρών πριν από την κατάπαυση του πυρός υποδηλώνουν ότι συνεχίζουν να επιδιώκουν τακτικό πλεονέκτημα στις περιοχές βόρεια της Λευκωσίας. Οι τουρκικές δυνάμεις επιτέθηκαν στις θέσεις της Εθνικής Φρουράς στο “Geunyeli” δυτικά του δρόμου «Κερύνειας -Λευκωσίας βόρεια της πρωτεύουσας. Διασφαλίζοντας αυτή την περιοχή ενισχύονται οι δυνατότητες της Τουρκίας για μια επίθεση εναντίον του αεροδρομίου το οποίο βομβάρδισαν χθες το απόγευμα. Στα Ανατολικά του δρόμου οι ελληνοκυπριακές δυνάμεις κατέλαβαν χωριά, που τους δίνουν την δυνατότητα να πραγματοποιούν επιθέσεις στην τουρκική πτέρυγα.

Οι Σοβιετικές στρατιωτικές αντιδράσεις στην Κυπριακή κατάσταση είναι χαμηλού επιπέδου ..Οι Σοβιετικές ναυτικές δυνάμεις παραμένουν δυτικά της Κύπρου . Η Μόσχα έχει ενημερώσει τις ΗΠΑ ότι ένα σκάφος θα φθάσει στην Λάρνακα στην νότια ακτή της Κύπρου για να εκκενώσει Σοβιετικούς πολίτες.

Σε συνέντευξη τύπου χθες ο Τούρκος πρωθυπουργός Ετσεβίτ περιέγραψε την τουρκική θέση “αμετάκλητα κατοχυρωμένη». Επέμεινε ότι η Κυρήνεια θα παραμείνει σε τουρκικά χέρια για να προσφέρει ένα άνοιγμα στην θάλασσα. Υποστηρίζοντας ότι η χώρα του είναι έτοιμη για μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων , ο Ετσεβίτ είπε ότι η Τουρκία πάει στην Γενεύη χωρίς καμία προϋπόθεση.

(το λογοκριμένο κείμενο)

.. στην Τουρκία η επέμβαση στην Κύπρο αντιμετωπίζεται από την πολιτική δεξιά και αριστερά σαν καταστροφή. 

(το λογοκριμένο κείμενο).

Φήμες για πραξικόπημα κυκλοφόρησαν ευρύτατα στην Αθήνα χθες. Η ελληνική κυβέρνηση επίσημα χαρακτήρισε τις φήμες ψευδείς.

Στην συνεδρίαση του ΣΑ χθες η προσοχή εστιάσθηκε στην ενίσχυση των Ειρηνευτικών Δυνάμεων του ΟΗΕ στην Κύπρο. Ο ΓΓ Βαλντχάιμ, πιστεύει ότι η δύναμη των 2300 ανδρών πρέπει να αυξηθεί για να επιτηρεί την κατάπαυση του πυρός. Ο Βαλντχάιμ ζήτησε από τις χώρες που έχουν τώρα δυνάμεις που υπηρετούν στο νησί (Αυστραλία, Αυστρία, Βρετανία, Δανία, Ιρλανδία, Φιλανδία ,Καναδά και Σουηδία ,να εξετάσουν την αύξηση της συμμέτοχης τους σε δυνάμεις. Οι διαπραγματεύσεις είναι σε εξέλιξη για τον ακριβή αριθμό που απαιτείται. Υπολογισμοί φθάνουν μεταξύ 4000 και 5000.
Οι ειρηνευτικές δυνάμεις που στάλθηκαν στην Κυπρο το 1964 για να αποτραπούν διακοινοτικές συγκρούσεις έμειναν στο αυστηρά προδιαγεγραμμένο πλαίσιο στην προσπαθεια τους να ανταποκριθούν στην εντολή τους στην διάρκεια των πρόσφατων συγκρούσεων.

President’s Daily Brief 25 Ιουλιου 1974 Principal Developments

Η κατάπαυση του πυρός στην Κύπρο φαίνεται να εφαρμόζεται . Η Τουρκία υποσχέθηκε χθες βράδυ ότι οι δυνάμεις της δεν θα επιτεθούν στα στρατεύματα των Ηνωμένων Εθνών που επιτηρούν το αεροδρόμιο της Λευκωσίας. O νέος κύπριος πρόεδρος Κληρίδης είπε ότι επιθυμεί πρόωρες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές . Είπε ότι δεν θα ήταν σοφό για τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο να επιστρέψει τώρα. Η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει τον Μακάριο ως τον νόμιμο επικεφαλής της κυβέρνησης του νησιού.

Η κατάπαυση του πυρός φαίνεται να εφαρμόζεται. Οι μάχες σταμάτησαν στην Κυρήνεια χθες. Μόνο μερικές συγκρούσεις αναφέρθηκαν γύρω από τουρκοκυπριακά χωριά. (λογοκριμένο κείμενο) … οι Τούρκοι αποβίβασαν ενισχύσεις και βαρύ εξοπλισμό στην Κυρήνεια χθες.

Διπλωματική πίεση στην Άγκυρα απέτρεψε μια μεγάλης κλίμακας σύγκρουση μεταξύ των ενισχυμένων τουρκικών δυνάμεων και των δυνάμεων του ΟΗΕ για τον έλεγχο του αεροδρομίου της Λευκωσίας. Στην συνάντηση του ΣΑ του ΟΗΕ χθες βράδυ, ο πρέσβης της Τουρκίας ανακοίνωσε την συμφωνία της κυβέρνησης του για να μην γίνει επίθεση στις δυνάμεις του ΟΗΕ που τώρα αυξήθηκαν με βρετανικές δυνάμεις και αεροσκάφη.

(το λογοκριμένο κείμενο)

Οι πιθανότητες του Κληρίδη έναντι του Μακαρίου σε περίπτωση εκλογής θα αυξηθούν εάν, όπως ο αρχηγός του κόμματος Παπαϊωάννου είπε σε Αμερικανό διπλωμάτη χθες ,αποφασίσουν οι κύπριοι κομμουνιστές να τον στηρίξουν.. Η κατάσταση έχει περιπλακεί από την ανακοίνωση στην Αθήνα χθες ότι νέα ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζει τον Μακάριο ως νόμιμο επικεφαλής της κυπριακής κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του πρωθυπουργού Καραμανλή ,ανεξαρτήτως της ονομασίας της είναι κυρίως κεντροδεξιός συνασπισμός δυο κομμάτων . Η νέα κυβέρνηση του περιλαμβάνει ανθρώπους ταλαντούχους και με τεχνοκρατική εξειδίκευση , περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στην περίοδο της στρατιωτικής διακυβέρνησης. Ο αποκλεισμός της Αριστεράς θα αποτελεί αίτια τριβών. Οι αριστεροί ηγέτες θα συναντιόντουσαν χθες να διαμορφώσουν μια έκκληση προς τον Καραμανλή ζητώντας να επανεξετάσει το στάτους τους ,ως outsiders.Η Αριστερά σχεδιάζει να ανοίξει εκ νέου μια από τις εφημερίδες της σήμερα.

President’s Daily Brief 26 Ιουλίου 1974  Principal Developments

Η Κύπρος ήταν γενικά ήρεμη χθες, αν και οι Τούρκοι συνέχισαν να φέρνουν ενισχύσεις. Οι συνομιλίες της Γενεύης για την Κύπρο άρχισαν χθες βράδυ ,όπως είχαν προγραμματισθεί.

Οι τουρκικές δυνάμεις κινήθηκαν για να ενισχύσουν τους κατοίκους μερικών τουρκοκυπριακών χωριών βορειοανατολικά της Λευκωσίας που είχαν εγκαταλειφθεί η είχαν παραδοθεί στις ελληνοκυπριακές δυνάμεις τις τελευταίες ημέρες.
Σε μια κλήση του προς τον Αμερικανό πρεσβευτή ,ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ στην Κύπρο ζήτησε από τις “Μεγάλες Δυνάμεις” να βοηθήσουν για την ανάσχεση της τουρκικής προέλασης. Τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναι σε θέση να αποκαταστήσουν επαφή με τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις στο νησί.

Οι εκπρόσωποι της Ελλάδας , Τουρκίας και Βρετανίας συναντήθηκαν στην Γενεύη χθες το βράδυ . ΟΙ αρχικές συνομιλίες αφιερώθηκαν σε διαδικαστικά θέματα ,αν και οι Έλληνες και οι Τούρκοι αντάλλαξαν κατηγορίες για παραβιάσεις της εκεχειρίας.

Ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών επέμεινε ότι η Διάσκεψη της Γενεύης θα πρέπει να περιορισθεί αυστηρά στην εφαρμογή της απόφασης του ΣΑ για κατάπαυση του πυρός. Ο Τούρκος ομόλογος του υποστήριξε την διεύρυνση του στόχου της ώστε να συμπεριλάβει ερωτήματα για την μελλοντική πολιτική οργάνωση της Κύπρου.

(το λογοκριμένο κείμενο)

CIA/WHSS
CIA/ OCI/WH12 740725
25 Ιουλίου 1974

Θέμα: Περαιτέρω τουρκικές ενισχύσεις στην Κύπρο

Ο ασκών χρέη Προέδρου Κληρίδης ,κάλεσε τον πρέσβη Ντέιβις, στις 07.50 EDT σήμερα για να αναφέρει ότι έχει πληροφορίες ότι δέκα τουρκικά σκάφη εμφανίσθηκαν στην Κυρήνεια και αποβιβάζουν στρατεύματα και υλικό .Ο Κληρίδης ειρηνεύει την κίνηση αυτή σαν απόδειξη ότι οι Τούρκοι σκοπεύουν να επεκτείνουν την περιοχή ελέγχου πέραν της εγκατάστασης ενός διάδρομου από την ακτή μέχρι την Λευκωσία. Ο Κληρίδης λέει ότι οι Τούρκοι έχουν ήδη αρκετά στρατεύματα στο νησί για τον έλεγχο του Διαδρόμου συνεπώς η αποβίβασή προσθέτων δυνάμεων είναι εξαιρετικά δυσοίωνη εξέλιξη”.

(Ακολουθεί μια ακόμη σελίδα λογοκριμένη)

Πηγή: Liberal

Είναι πασίγνωστο πως οι θιασώτες της λεγομένης οικουμενικής κινήσεως προωθούν πυρετωδώς και δυστυχώς απροϋπόθετα, την «ένωση των εκκλησιών», κυρίως της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας και της θρησκευτικής κοινότητας του Βατικανού, η οποία γι’ αυτούς και με τη «βούλα» της «Συνόδου» της Κρήτης είναι «εκκλησία» και με την οποία, απλά, η Ορθόδοξη Εκκλησία δε βρίσκεται σε κοινωνία. Άλλωστε οι «ετερόδοξοι» γι’ αυτούς είναι ορθόδοξοι, οι οποίοι απλώς έχουν άλλη άποψη. Το μεγάλο εμπόδιο όμως είναι ο τρόπος αυτής της «ένωσης», καθ’ ότι, και αυτοί το γνωρίζουν, δεν θα πρόκειται για πραγματική ένωση, αλλά για αφύσικη «συγκόλληση».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Ιουλίου 2017 

ΖΗΤΗΜΑ Ή ΑΛΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ «ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ»;

Είναι πασίγνωστο πως οι θιασώτες της λεγομένης οικουμενικής κινήσεως προωθούν πυρετωδώς και δυστυχώς απροϋπόθετα, την «ένωση των εκκλησιών», κυρίως της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας και της θρησκευτικής κοινότητας του Βατικανού, η οποία γι’ αυτούς και με τη «βούλα» της «Συνόδου» της Κρήτης είναι «εκκλησία» και με την οποία, απλά, η Ορθόδοξη Εκκλησία δε βρίσκεται σε κοινωνία. Άλλωστε οι «ετερόδοξοι» γι’ αυτούς είναι ορθόδοξοι, οι οποίοι απλώς έχουν άλλη άποψη. Το μεγάλο εμπόδιο όμως είναι ο τρόπος αυτής της «ένωσης», καθ’ ότι, και αυτοί το γνωρίζουν, δεν θα πρόκειται για πραγματική ένωση, αλλά για αφύσικη «συγκόλληση».

Για την Ορθοδοξία μας βεβαίως δεν υφίσταται θέμα «ένωσης των εκκλησιών», αλλά για επιστροφή των αποσχισμένων και πεπλανημένων σε Αυτή. Κι’ αυτό επειδή η Εκκλησία από τη θεανθρώπινη φύση της είναι αδύνατο να διαιρεθεί, διότι, κατά τον απόστολο Παύλο, ο Χριστός δεν «μεμέρισται» (Α΄Κορ.1,13) και εφόσον η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού (Κολ. 1,24.Εφ.5,23), Αυτό  δε μπορεί να διαιρεθεί. Σε αντίθεση με την εκπεφρασμένη εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια αυτή σαφέστατη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, οι σύγχρονοι θιασώτες της λεγομένης οικουμενικής κινήσεως, παρ’ όλες τις περγαμηνές τους ως ορθόδοξοι θεολόγοι, δέχονται και κηρύττουν την διαίρεση της Εκκλησίας!

Αφορμή για το παρόν σχόλιό μας πήραμε από πρόσφατο άρθρο στο διαδίκτυο του γνωστού καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Graz, κ. Γρηγορίου Λαρεντζάκη, με τίτλο: «ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ. Πριν από 50 χρόνια επρότεινε λύση ο Πάπας Ρώμης Παύλος ο ΣΤ΄».  Αφού διαβάσαμε με προσοχή το εν λόγω άρθρο, καταλήξαμε στο συμπέρασμα του προλόγου μας: διαγνώσαμε την αμηχανία και το αδιέξοδο των θιασωτών της «ένωσης των εκκλησιών», τον κόπο τους, να διασκεδάσουν και το σπουδαιότερο να υπερβούν την απόλυτα αμετακίνητη θέση των παπικών στις κακοδοξίες τους. Να βρουν τον τρόπο να τις αποδεχτεί ο πιστός λαός του Θεού, τον οποίο, απ’ ότι φαίνεται, φοβούνται και μάλιστα πολύ, διότι η ιστορία τους δίδαξε ότι ο απρόσμενος παράγων στην «ένωση των εκκλησιών» είναι εκείνος. Φθάνει να δει κανείς το ρόλο του ορθοδόξου πληρώματος, κληρικών και λαϊκών, στις δύο ιστορικές απόπειρες «ενώσεως των εκκλησιών», το 1274 (Ψευδοσύνοδος της Λυών) και το 1439 (Ψευδοσύνοδος Φεράρας Φλωρεντίας). Και οι δύο αυτές «Σύνοδοι», (Οικουμενικές για τους παπικούς), αποφάσισαν την «ένωση», όμως αυτή δεν έγινε, διότι ο πιστός λαός δεν την αποδέχτηκε, όχι για άλλο λόγο αλλά διότι δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις να γίνει, διότι δεν υπήρχε επιστροφή των παπικών στην Εκκλησία!

Στο κείμενο του κ. Γ. Λαρεντζάκη είναι διάφανη αυτή η προσπάθεια: το πως θα γίνουν αποδεκτές στο ορθόδοξο πλήρωμα οι κακοδοξίες του παπισμού, οι οποίες βεβαίως, τόσο για εκείνον, όσο και για όλους τους θιασώτες της οικουμενικής κινήσεως, δεν είναι πλάνες και αιρέσεις, αλλά … «τοπικές συνήθειες»! Μια από αυτές τις «τοπικές συνήθειες» του αιρετικού Παπισμού είναι και το κορυφαίο δόγμα περί του «Πρωτείου του Πάπα Ρώμης», το οποίο, (και) για τον κ. Γ. Λαρεντζάκη, αποτελεί «το μεγαλύτερο πρόβλημα – εμπόδιο για την αποκατάσταση της ενότητος μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθοδόξου Εκκλησίας … το είχε ομολογήσει και ο πάπας Παύλος ο ΣΤ ΄ το 1967». Ασφαλώς δεν είναι το μεγαλύτερο και το μόνο πρόβλημα, το οποίο δημιουργεί χάσμα μέγα μεταξύ της Εκκλησίας και της παπικής θρησκευτικής κοινότητας. Είναι, επίσης, το φιλιόκβε, η κτιστή χάρις, το καθαρτήριο, η περί ικανοποιήσεως της θείας δικαιοσύνης και δικαιώσεως δοξασία, η μαριολατρία, το αλάθητο, οι αξιομισθίες (συγχωροχάρτια) των αγίων, τα άζυμα, η προσκύνηση αγαλμάτων, η ιεροκρατία, κ.α., τα οποία προσπερνά ο αρθρογράφος θεολόγος και τα οποία δεν είναι βεβαίως «τοπικές συνήθειες» της «δυτικής εκκλησίας», αλλά σοβαρές δογματικές και εκκλησιολογικές πλάνες και παρεκτροπές από την αλήθεια της μίας και αδιαίρετης Εκκλησίας.  Αυτές, βεβαίως, οι αιρέσεις πρέπει πρώτα να καταδικαστούν από τον Παπισμό και μετά να συζητείται το θέμα του πρωτείου, το οποίο στην Εκκλησία ήταν πρωτείο τιμής της επισκοπικής έδρας και όχι του προσώπου του Επισκόπου.

Για εκείνον, τη λύση του «Πρωτείου του Πάπα Ρώμης», το έδωσε εδώ και 50 χρόνια ο ίδιος ο «πάπας» Παύλος ΣΤ΄ το 1967. Έγραψε: «Μια πρόταση λύσεως του προβλήματος έκαμε ο Πάπας Παύλος ΣΤ΄ πριν από 50ο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη». Κατ’ αυτόν, ο «πάπας» Παύλος ΣΤ΄ δεν απαίτησε «επιστροφή» των Ορθοδόξων στην  «καθολική εκκλησία» και ούτε να γίνει εκείνος ένας ποιμένας υπό μία ποίμνη, αλλά πρότεινε στον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα όπως αυτός «ίνα ευαρεστηθή και υποδείξη Αυτώ, ποίοι είναι κατά την γνώμην Αυτού, οι καλλίτεροι τρόποι, ίνα καταντήσωμεν προς έναν σκοπόν τόσον δυσχερή, αλλά αγιώτατον». Αλλά, απ’ ότι αφήνει να εννοηθεί ο κ. Γ. Λαρεντζάκης, η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν εκμεταλλεύτηκε την πρόταση του «πάπα», οπότε δεν προσπεράστηκε ο ύφαλος του «Πρωτείου» και άρα δεν επιτεύχθηκε η πολυπόθητη «ένωση»! Με άλλα λόγια, ο Παπισμός μας έδωσε τη λύση, αλλά εμείς την απορρίψαμε και άρα την ευθύνη για την μη σημειούμενη πρόοδο, για την «ένωση», τη φέρουμε εμείς οι Ορθόδοξοι!

Αλλά είναι όμως έτσι τα πράγματα, όπως τα παρουσιάζει ο κ. Γ. Λαρεντζάκης; Όχι ακριβώς! Και εξηγούμαστε:

1. Κανένας δε μπορούσε, και δε μπορεί, να γνωρίζει, τα πραγματικά κίνητρα του τότε «πάπα». Αν δηλαδή ήταν αληθινές οι προθέσεις του, για την «ένωση των εκκλησιών», η οποία θα συνοδευόταν από την άρση των θεολογικών διαφορών της «εκκλησίας» του, που την χωρίζουν από την αληθινή Εκκλησία του Χριστού. Η παπική διπλωματία, ως γνωστόν, είναι από τις καλλίτερες στον κόσμο. Φανταζόμαστε πως ούτε ο τότε θερμότατος «λατινόφρων» Οικουμενικός Πατριάρχης κυρός Αθηναγόρας πίστεψε στις «αγαθές προθέσεις» του «πάπα» και γι’ αυτό του έστειλε ως απάντηση την συνοδική παράδοση της Εκκλησίας, ότι ο Επίσκοπος Ρώμης δεν ασκούσε κανένα πρωτείο εξουσίας στην Εκκλησία, αλλά απλά κατείχε το πρωτείο τιμής.

2. Ο «πάπας» Παύλος ΣΤ΄, βεβαίως, δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση να αποβάλλει τις πλάνες και κακοδοξίες της «εκκλησίας» του, η οποία συσσώρευσε τους τελευταίους δέκα αιώνες. Δεν απέβαλε το αντιχριστιανικό «Πρωτείο». Απλά έριξε «το μπαλάκι» στον Αθηναγόρα, δηλαδή στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, για να δώσει τη λύση εκείνη, που όμως δεν ήταν υπόθεση εκείνου και της Εκκλησίας, αλλά του Παπισμού. Η Εκκλησία δεν κατηγορείται για καμιά πλάνη, αλλά ο Παπισμός, ο οποίος καλείται να αποκαταστήσει την πίστη της πρώτης χιλιετίας και να ενωθεί με την Εκκλησία. Αυτός παρέκκλινε και αλλοίωσε την πίστη της αεί αδιαίρετης Εκκλησίας και σε τίποτε η Ορθοδοξία. Ακόμα και σήμερα στους «θεολογικούς διαλόγους» δε μπορούν οι παπικοί να προσάψουν καμιά κατηγορία για κακοδοξία στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Το μόνο που κάνουν είναι να υπεραμύνονται των δικών τους πλανών και να μηχανεύονται απίστευτους τρόπους υπερασπίσεώς των.  Έτσι λοιπόν, νομίζουμε ότι φρόνιμα έπραξε η Εκκλησία την εποχή εκείνη και δεν έπεσε στην παγίδα της παπικής διπλωματίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης του διαμήνυσε την συνοδική παράδοση της Εκκλησίας. Αλλά τι έκαμε όμως ο τότε «πάπας», άκουσε την ορθόδοξη πρόταση για να επιτευχθεί η «ένωση»; Τη δέχτηκε; Απέβαλε το πρωτείο εξουσίας; Όχι βέβαια! Πως λοιπόν ο κ. Γ. Λαρεντζάκης «βλέπει» την παπική αυτή πρόταση ως λύση του ζητήματος του «πρωτείου»; Ποιος άλλος, εκτός από τον «πάπα» είναι υπεύθυνος για να δώσει τη λύση;

3. Είναι ολοφάνερο πως, από την περιβόητη «πρόταση αγάπης» του «πάπα» Παύλου ΣΤ΄,  προκύπτει ότι ο παμπόνηρος ποντίφηκας, δεν έκαμε τίποτε άλλο από την προβολή των «συνοδικών» αποφάσεων της «εκκλησίας» του, για την «ένωση των εκκλησιών», οι οποίες εκδόθηκαν από τις γνωστές ψευδοσυνόδους της Λυών (1274) και Φεράρας – Φλωρεντίας (1439), σύμφωνα με τις οποίες η «ένωση» θα γινόταν ουνιτικώ τω τρόπω. Η παπική «εκκλησία» θα κρατούσε τα δικά της «δόγματα» θα συνέχιζε να υπάρχει ως έχει, χωρίς να αποβάλλει καμιά πλάνη και κακοδοξία και με τα υπάρχοντα έθιμά της και οι Ορθόδοξη «Ανατολική» Εκκλησία θα κρατούσε τα δικά της πιστεύω και τα έθιμά της, αλλά θα αναγνώριζε το πρωτείο του πάπα. Με άλλα λόγια θα λειτουργούσε όπως λειτουργούν οι ουνιτικές «εκκλησίες» στον ορθόδοξο χώρο τους τελευταίους αιώνες! Αυτό είναι το «μοντέλο» της «ένωσης των εκκλησιών», που προωθεί το Βατικανό και βρίσκει δυστυχώς υποστηρικτές και στο χώρο της Ορθοδοξίας, να γίνουμε ουνίτες. Γι’ αυτό, όχι μόνον δεν καταργεί την Ουνία, παρά τις διαμαρτυρίες των Ορθοδόξων, αλλά μάλλον την ισχυροποιεί, πιστεύοντας ότι οι ουνιτικές «εκκλησίες» δείχνουν τον τρόπο της «ενώσεως των εκκλησιών»! Ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος «πάπας» υπήρξε ο θερμότερος και φανατικότερος υποστηρικτής της Ουνίας, ο οποίος είχε δηλώσει προκλητικά και κατηγορηματικά πως η «ένωση των εκκλησιών δε θα γίνει ποτέ επί ζημία των Ανατολικών Εκκλησιών», δηλαδή των ουνιτικών!

4. Μπορούμε λοιπόν να μαντέψουμε το «μοντέλο» της «ενώσεως», που είχε κατά νου του ο «πάπας» Παύλος ΣΤ΄. Αποκατάσταση της «ενότητας», χωρίς ταυτότητα πίστεως! Ο Παπισμός δεν θα άλλαζε σε τίποτε, απλά θα ήρε την εδώ και δέκα αιώνες άδικη και αστήρικτη μομφή κατά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ότι δεν είναι πλέον «αιρετική», «σχισματική» και «ελλιπής», και Εκείνη θα αναγνώριζε τον «πάπα» ως κεφαλή της «καθολικής εκκλησίας»! Αλλά αυτό δεν είχαν θεσμοθετήσει οι προαναφερόμενες «Σύνοδοι»; Το σχέδιο του «πάπα» δεν ήταν υλοποίηση αυτών των «συνοδικών» αποφάσεων, οι οποίες εξακολουθούν να ισχύουν για τον Παπισμό; Αλλά αυτό το «μοντέλο» ενώσεως το έχει απορρίψει η Εκκλησία εδώ και δέκα αιώνες και συνεχίζει να το απορρίπτει, διότι «υβριδικές» καταστάσεις δεν έχουν θέση σε Αυτή.

5. Ο «ταπεινός πάπας» Παύλος ΣΤ΄, όπως τον αποκαλούν οι σύγχρονοι θιασώτες της οικουμενικής κινήσεως, αν πράγματι είχε την αγαθή θέληση να γίνει η «ένωση των εκκλησιών», το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνει, πριν «ρίξει το μπαλάκι» στην Ορθοδοξία, ήταν η εξαγγελία συγκρότησης Οικουμενικής Συνόδου της «εκκλησίας» του, η οποία θα αποφαίνονταν για τη συσσώρευση των πλανών και των κακοδοξιών, μετά την απόσχισή της από τον αδιαίρετο κορμό της μιας Εκκλησίας. Να επανεξετασθούν όλες με βάση την διδασκαλία και την παράδοση της Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας. Κι’ αυτό διότι, όλες οι πλάνες του Παπισμού είναι θεσμοθετημένες ως «εκκλησιαστικά δόγματα» από παπικές «Οικουμενικές Συνόδους» και μόνο με μια νέα Οικουμενική Σύνοδο θα μπορούσε να επανεξετάσει τις κακόδοξες προσθαφαιρέσεις! Η Ορθόδοξος Εκκλησία μας είναι πολλάκις «αναθεματισμένη» από αυτές τις «Συνόδους» και άρα αρμόδια για να άρει αυτούς τους «αναθεματισμούς» είναι μια νέα «Οικουμενική Σύνοδος» της παπικής «εκκλησίας». Φθάνει να διαβάσει κάποιος τα φρικτά αναθέματα της Α΄ Βατικανής «Συνόδου», σε όσους δεν δέχονται το φρικτό και βλάσφημο δόγμα περί «Αλαθήτου του Επισκόπου Ρώμης» και να φρίξει! Αλλά αυτό δεν το διανοήθηκε καν ο μακαρίτης «πάπας». Έκανε όμως αυτό που του υπαγόρευσε η παπική υποκριτική διπλωματία, την μετάθεση ευθύνης για την «ενότητα των εκκλησιών», στην Ορθοδοξία! Να κάνει Εκείνη τις προτάσεις της, οι οποίες βεβαίως θα κατέληγαν στους καλάθους των αχρήστων του Βατικανού, αν δεν ήταν σύμφωνες με τα θεσμοθετημένα παπικά δόγματα! Όπως και κατέληξε, όπως συνεχίζει να γίνεται και με τις αποφάσεις των θεολογικών διαλόγων, οι οποίες θίγουν τα παπικά πιστεύω! Κοινώς, ήθελε να πουλήσει «καλή θέληση» και «αγάπη». Να έχει δικαιολογία (όπως την έχει), ότι δήθεν αυτός ενδιαφέρθηκε για την «ένωση των εκκλησιών» και άλλοι ευθύνονται που δεν πραγματοποιείται!

6. Ας μη μας διαφεύγει η εξής επίσης λεπτομέρεια: ο Παπισμός βλέπει ότι η Ορθοδοξία δεν θα αποδεχτεί ποτέ τις πλάνες, τις κακοδοξίες του και φυσικά τον αντιχριστιανικό τρόπο διακυβερνήσεως από την φραγκικής νοοτροπίας φεουδαρχική απολυταρχία. Ο παπικός θεσμός δεν είναι άλλωστε τίποτε άλλο από την επιβίωση του φραγκικού φεουδαρχισμού στη σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, το πλέον θλιβερό κατάλοιπο του εφιαλτικού μεσαιωνικού κόσμου, ένα αναχρονιστικό και ονειδιστικό, για τους σύγχρονους καιρούς μας, μοντέλο απόλυτης διακυβέρνησης του ενός ανδρός. Έτσι εκείνο που θα επιδιώξει, είναι να μείνει ο «πάπας» κυρίαρχος στον παπικό κόσμο, όπως είναι ως τώρα, και να έχει στην Ανατολή περιορισμένη εξουσία, μέσω του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Φυσικά όμως αυτό δε μπορεί να γίνει. Για να επιτευχθεί η «ένωση» το παλαίφατο και σεβάσμιο Πατριαρχείο της Δύσεως, πρέπει να γίνει ξανά ορθόδοξο, να ενταχθεί στο αρχαίο σύστημα της «Πενταρχίας». «Πάπας» με τη σημερινή μορφή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός στην Εκκλησία, διότι αντίκειται στο ίδιο το πολίτευμα της Εκκλησίας. Αυτό δυστυχώς δεν θέλουν να το αποδεχτούν οι ένθερμοι υποστηρικτές της «ενώσεως», την οποία βλέπουν, όπως προαναφέραμε, ως «συγκόλληση» και γι’ αυτό προβάλλουν τέτοιου είδους απίστευτα «μοντέλα» ένωσης!

7. Καταλήγει ο κ. Γ. Λαρεντζάκης, πως οι σύγχρονοι θεολογικοί διάλογοι, θα πρέπει να αξιοποιήσουν την «αγαθή» πρόθεση και πρόταση του «πάπα» Παύλου ΣΤ΄, καθώς και την απάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη κυρού Αθηναγόρα, για να βοηθηθεί η πορεία προς την «ένωση». Διερωτόμαστε: δεν τους γνωρίζουν αυτοί που κάνουν τους διαλόγους; Ασφαλώς ναι, αλλά η αδιαλλαξία των παπικών, ειδικά στο πρωτείο εξουσίας, δεν αφήνει περιθώρια για να βρεθεί η αλήθεια και να προχωρήσει η «ένωση». Το αντίθετο μάλιστα, αναλώνονται τα μέλη της Μικτής Επιτροπής, στις ατέρμονες συζητήσεις, τις οποίες προκαλούν οι παπικών σοφιστείες, στον δήθεν «τρόπο κατανόησης του παπικού πρωτείου στην πρώτη χιλιετία», που σημαίνει ότι ο «πάπας» δεν έχει την παραμικρή διάθεση και σκέψη να εγκαταλείψει το πρωτείο εξουσίας σε όλη την Εκκλησία, αλλά προσπαθεί να βρει τρόπους να το επιβάλλει!

Περαίνοντας το σχόλιό μας θέλουμε να εκφράσουμε την απορία μας για την τόσο επιφανειακή θεώρηση ενός μείζονος προβλήματος, όπως αυτό της «ένωσης των εκκλησιών» από ανθρώπους ειδήμονες. Επιζητούν και επιδιώκουν την πάση θυσία «ένωση των εκκλησιών» χωρίς τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις, που  έχει θέσει η Εκκλησία μας εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, κύρια την επιστροφή των πεπλανημένων στην μία και αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού. Θέλουν να λησμονούν πως άλλο δρόμο δε γνωρίζει η Εκκλησία, από την ειλικρινή μετάνοια των αιρετικών, την αποδοχή της σώζουσας αλήθειας της και την ενσωμάτωσή τους στους σωστικούς Της κόλπους. Θέλουν να παραβλέπουν το αναντίρρητο γεγονός πως δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες ή διαφορετικές πτυχές της μιας αλήθειας. Κλείνουν τα μάτια στην ιστορική πραγματικότητα, η οποία αποδεικνύει, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, τι είναι στην πραγματικότητα οι αιρετικές κοινότητες, οι οποίες προέκυψαν μετά την εθελούσια αποκοπή τους από την Εκκλησία. Εθελοτυφλούν στην θλιβερή ιστορική πορεία του Παπισμού τα τελευταία χίλια χρόνια και δε θέλουν να δουν το αυταπόδεικτο, πως αυτός, αντί να επιστρέψει στην Εκκλησία, απομακρύνεται συνεχώς από Αυτή.

Τέλος θα θέλαμε να πληροφορήσουμε τον κ. Γ. Λαρεντζάκη, πως το μόνο χρήσιμο και θεμιτό για την προώθηση της «ενότητας» του Παπισμού με την Εκκλησία, δεν είναι τα δόλια διπλωματικά υποκριτικά λόγια του «πάπα» Παύλου ΣΤ΄, αλλά η προβολή της Συνοδικής Παράδοσης της Εκκλησίας μας, η οποία  αν γίνει κάποτε σεβαστή από την παπική «εκκλησία», τότε θα γίνει και η ένωση! Μέχρι να φθάσει, (αν κάποτε φθάσει), στην αυτοσυνειδησία αυτή ο Παπισμός, το δόγμα του «πρωτείου εξουσίας του “επισκόπου Ρώμης”» θα είναι άλυτο πρόβλημα, διότι είναι σύμφυτο με Αυτόν!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Φαίνεται καθαρά ότι η προσπάθεια επιβολής των απόψεων στην Ελλαδα με τις "έμφυλες ταυτότητες" και το LGBTI lifestyle, έχει κοινό διεθνές κέντρο εκκίνησης μετεράστια χρηματικά ποσά να δίνονται για το σκοπό αυτό διεθνώς. Στην Αυστραλία το όλο project ενδύεται και την προβιά του anti-bullying στο σχολικό περιβάλλον με τον παραπλανητικό τίτλο "Safe School - Aσφαλές Σχολείο" και σχεδιάζεται να εφαρμοστεί από το έτος 2018 .

Γονείς ξεσηκώνονται γι΄ αυτήν την αυθαίρετη ιδεολογική επιβολή στις τρυφερές παιδικές συνειδήσεις, διοργανώνοντας ηλεκτρονική εκστρατεία διαμαρτυρίας.

Το μεταφρασμένο κείμενο:

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές εν Χεριστώ
 
Ο ορισμός του θεσμού γάμου βρίσκεται σήμερα υπό απειλή.
 
Με τη βοήθεια της Θείας Χάριτος ο ορισμός του θεσμού γάμου στην Αυστραλία, έχει διατηρηθεί μέχρι αυτή τη στιγμή αναλοίωτος. Εντούτοις, είναι ζωτικής σημασίας να βρισκόμαστε σε αδιάκοπη προσπάθεια και συνεχή επαγρύπνηση.
 
Σήμερα στις 4.00 μμ θα συνεδριάσει το Φιλελεύθερο Κόμμα για να αποφασίσει για το μέλλον του θεσμού του γάμου. Για αυτρό το λόγο ζητώ από εσάς να προσεύχεσθε καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και να παρακαλείτε τον Κύριο μας Ιησούν Χριστόν να φωτίσει τους πολιτικούς μας να διατηρήσουν αναλοίωτο τον ορισμό του θεσμού του γάμου.
 
Επίσης, είναι επιτακτική ανάγκη να αποστείλετε στους κατά τόπους εκλεγμένους Βουλευτές και Γερουσιαστές σας ηλεκτρονική αλληλογραφία ζητώντας από αυτούς να διατηρήσουν το αυθεντικό νόημα του θεσμού του γάμου. Για το σκοπό αυτό, αντιγραψετε και επικολλήστε τον παρακάτω σύνδεσμο στο φυλλομετρητή που χρησιμοποιείτε και ακολουθείστε τις εντολές.

http://action.fava.org.au/stand4marriage

Υπογράψτε τη σχετική αίτηση για τη διακοπή του προγράμματος Safe Schools.

Επιπλέον, σας προτρέπω να υπογράψετε το «ΣΗΜΕΡΑ», μια αίτηση που ζητά την άμεση απόσυρση του προγράμματος ‘Safe’ Schools από όλα τα σχολεία. Το ‘Safe’ Schools είναι ένα πρόγραμμα που διαφημίζεται ως ένα πρόγραμμα κατά του σχολικού εκφοβισμού που όμως στην πραγματικότητα είναι πρόγραμμα προώθησης της σεξουαλικής και εμφυλικής ποικιλομορφίας. Το πρόγραμμα αυτό αξιώνει από όλα τα παιδιά όχι μόνο να αποδέχονται αλλά και να υιοθετούν τον ΛΟΑΤΚΙ τρόπο ζωής.
 
Η Κυβέρνηση Daniel Andrews της Βικτόρια, έχει ανακοινώσει ότι θα καταστήσει το πρόγραμμα αυτό υποχρεωτικό για όλα τα σχολεία μέσα στο 2018!

 
Για αυτό σας παροτρύνω να υπογράψετε την αίτηση «TODAY» ζητώντας την κατάργηση του προγράμματος 'Safe' Schools.

Διαβάστε τις ειδήσεις στο πρωτότυπο αγγλικό κείμενο:

Dear brothers and sisters in Christ,

The definition of marriage is under threat today!

By the Grace of God the definition of marriage has so far been preserved in Australia. However our continued action and vigilance is vital.

Today at 4.00 p.m. the Liberal Party will meet to decide the future of marriage. For this reason I ask you to be prayerful throughout the day asking our Lord Jesus Christ to enlighten our politicians to preserve the definition of marriage.

It is also imperative that you email your elected MPs and Senators requesting that they retain the true meaning of marriage. To do copy and paste this link into your browser and follow the instructions

http://action.fava.org.au/stand4marriage

Sign the Petition to stop 'Safe' Schools

I also urge you to sign a petition TODAY asking that the dangerous ‘Safe’ Schools program be scrapped from all schools. ‘Safe’ Schools is a program promoted as an anti-bullying program but in fact is about promoting gender and sexual diversity. It demands that all students not only accept but celebrate LGBTI lifestyles.

The Victorian Daniel Andrews government has announced that it will make this program compulsory in all schools in 2018!

I urge you to sign this petition TODAY asking that 'Safe' Schools be scrapped.

Copyright © 2017 Pantanassa Monastery, All rights reserved.

Pantanassa Monastery

567 Mangrove Creek Rd

Mangrove Creek, New South Wales 2250 Australia

Πηγή: http://mailchi.mp/f465015d87ca/the-definition-of-marriage-is-under-threat-today?e=f556f265b5

Sign the Petition to Stop Safe Schools

You're Teaching Our Children What? > Gender Dysphoria > Sign the Petition to Stop Safe Schools

admin August 2, 2017 Gender Dysphoria, Safe Schools

We call on the State and Federal Governments and State Education Departments to withdraw funding and ban Safe Schools Coalition Australia (SSCA) programs from Australian schools.

We oppose the programs because it is not an anti-bullying program:

• It exposes children to sexually explicit adult content;

• It exposes children to queer and gender theory;

• It encourages crossdressing and gender transitioning even without parental consent;

• It teaches children that ‘STIs [Sexually Transmissible Infections] are no big deal’, without advising long term physical and mental outcomes;

• It promotes risky sexual behaviours and multiple-sexual partners as ‘normal’ and even aspirational; and

• It removes parental rights to determine the best outcomes for their child.

We respectfully request that:
• a genuine anti-bullying program that is more inclusive and representative of the wider school community is developed; and

• a body with professional input and representative parental involvement is responsible for reviewing and evaluating all sexuality education in Australian schools

Sign the petition! Please include your State as we will present this petition to your State Government.

Πηγή: http://youreteachingourchildrenwhat.org/2017/08/petition-to-stop-safe-schools/

Διάλογος αρχιερέως και κληρικού

Κληρικός: Αρκετά είναι αυτά, Δέσποτα, προς ανατροπήν των αθέων, και νομίζω ότι κανείς δεν θέλει αντειπή εις αυτά, ειμή αν είναι χειρότερος και από αυτούς τους δαίμονας, επειδή και αυτοί οι ίδιοι ομολόγησαν, και μη θέλοντες, τον Υιόν του Θεού του ζώντος. Τι δε όμως πάλιν θέλομεν ειπή και προς εκείνους όσοι είναι παραδεδομένοι εις την πολυθεΐαν και πλανώνται εις την Αστρολογίαν και Γένεσιν των Αστέρων, και Ειμαρμένην και Τύχην;

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε.

Κατά των πολυθέων Ελλήνων.

Αρχιερεύς: Είναι προφανής η απάτη αυτών και εύκολος να ελεχθή, η οποία και κατεβλήθη ήδη λαμπρώς με την δύναμιν του Χριστού, και κανείς την σήμερον δεν διαμάχεται μήτε αγωνίζεται δι’ αυτήν. Διότι με αλιείς εκρήμνισε την μωράν σοφίαν των Ελλήνων, Εκείνος ο οποίος εσταυρώθη υπέρ ημών, η ζώσα και ενυπόστατος Σοφία του Πατρός. Όμως από εκείνα τα οποία γράφει και ο Παύλος, και από την Κτίσιν αυτήν, ημπορεί τις να μάθη ότι Εις είναι ο εν Τριάδι μόνος Θεός, και ουδείς άλλως έξω από Αυτόν. Επειδή αν είναι πολλοί και διάφοροι οι θεοί, καθώς οι έλληνες λέγουσιν, ακολουθεί να είναι και αι δυνάμεις των, και ενέργειαι διάφοροι, και μήτε θέλουν είναι δυνατοί να συνέχουν και να διοικούν το Παν. Αλλά, όντες αυτοί εν πλήθος, θέλουν είναι και στασιώδεις και ασύμφωνοι και εναντίοι μεταξύ των, κατά την δύναμιν, και όχι θεοί. Διότι Θεός αληθινός και πάντων Δεσπότης είναι ο Δημιουργός του Παντός, όστις ημπορεί να διακυβερνά πανσόφως τα πάντα. Ακολουθεί προσέτι να είναι και περιγραπτοί οι θεοί, αν είναι πολλοί και διάφοροι. Και αν είναι περιγραπτοί, ακολούθως πρέπει να είναι και ασθενείς. Και αν ασθενείς, δεν είναι άρα και παντοδύναμοι. Διότι και το να έχωσι διαφόρους δυνάμεις, και αυτό δεν μας παριστά παντοδυνάμους, αλλά εναντίους μεταξύ των και μαχομένους, κατά την διαφοράν της δυνάμεως.

Αλλά αν είναι και άρρενες και θήλειαι οι θεοί, καθώς λέγουν οι έλληνες, διαφέρουσι και κατά το γένος. Ακολουθεί λοιπόν να είναι και σώματα. Επειδή σωμάτων είναι το άρρεν και το θήλυ. Και εμπαθείς, και εκ τούτου ακολουθεί εις αυτούς και τομή και ρεύσις και φθορά και ακαθαρσία και μολυσμός. Διότι έκαστος θα κινείται, θα πάσχη δηλαδή και θα ενεργεί, κατά το γένος του, το άρρεν δηλαδή τα του άρρενος, και το θήλυ τα του θήλεως. Αλλά αν είναι εις αυτούς και αρχαί και πρώτοι και μεταγενέστεροι, και άλλοι μετά τούτους, καθώς οι έλληνες φλυαρούσι, δεν είναι λοιπόν άναρχοι. Πώς λοιπόν ημπορούν οι τοιούτοι να είναι άρχοντες ή διοικηταί των του Κόσμου; Και αν ο Ουρανός είναι άναρχος, καθώς οι έλληνες ληρούσι, πώς λοιπόν εξουσιάζουν τον ουρανόν και τον κατοικούν αυτοί που είναι μεταγενέστεροι του Ουρανού; Από αυτά και τα όμοια ημπορεί τις να ελέγξη και να περιπαίξη τους δοξάζοντας πολυθεΐαν.

Ακόμη καταγελαστότεροι είναι οι έλληνες, οι οποίοι ενόμισαν και τα κτίσματα θεούς. Διότι αυτά είναι με τας ενεργείας, και δυνάμεις των μαρτυρούσιν ότι είναι δούλα, και μερικά και ασθενή, και άλλοθεν έχουσι την δύναμιν και την κίνησίν των, και μάλιστα επειδή η δύναμις και η κίνησίς των είναι και εις ημάς τους ανθρώπους γνωστή. Διότι οι άνθρωποι ηξεύρουσι την κίνησιν και του Ουρανού και των Αστέρων. Δεν είναι λοιπόν Θεός ο Ουρανός μήτε οι Αστέρες μήτε κανέν άλλο από τα φαινόμενα, αλλά είναι του Θεού των όλων κτίσματα, και έλαβον από Αυτόν το είναι και την δύναμιν. Αλλά μήτε άλλαι τινές νοηταί δυνάμεις είναι θεοί, αλλά κτίσματα Θεού νοερά. Και άλλα μεν από αυτά βλέπουσι τον Θεόν και τον υμνούσι, τα οποία λέγονται και είναι λειτουργοί Θεού. Άλλα δε, κινούμενα από προαίρεσιν κακίστην, απεστάτησαν από αυτόν τον Θεόν, τα οποία και δαιμόνια ωνομάσθηκαν, και την πλάνην εις τους έλληνας επροξένησαν.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ.

Εναντίον εκείνων οι οποίοι δοξάζουσιν

Ειμαρμένην, Τύχην και Αστρολογίαν

Αλλά το να φλυαρούν και περί Τύχης και Ειμαρμένης και Γενεθλιαλογίας και Αστρολογίας, και αλογώτατον είναι και αθεώτατον. Διότι πρώτον μεν αυτή η φλυαρία αναιρεί το αυτεξούσιον του Δημιουργού, ο οποίος εποίησεν αυτά εκ του μη όντος και τα διοικεί ως βούλεται, και αληθώς και δικαίως. Έπειτα αναιρεί και το αυτεξούσιον του ανθρώπου, διότι αν ο άνθρωπος είναι ζώον λογικόν και αυτεξούσιον, αυτά δε τα φαινόμενα και άλογα και άψυχα, πώς λοιπόν θέλει διοικείται από αυτάς και πώς με την κίνησίν των θα συνδιατίθεται και θα κινείται; Επειδή το άλογον βέβαια δεν θα κινήση το λογικόν. Ειδέ και αφρόνως υποθέσωμεν εν τοιούτον, θέλει είναι δυναστεία και βία, και λοιπόν δεν είναι ούτε αρετή ούτε κακία, και εις μάτην οι Νόμοι, εις μάτην αι διδασκαλίαι, εις μάτην αι προφητείαι, εις μάτην η Παλαιά και η Νέα Διαθήκη, εις μάτην τέλος πάντων και η του Θεού Λόγου Σάρκωσις εις ανακαινισμόν των ανθρώπων και της Κτίσεως, και ούτε κόλασις θέλει είναι ούτε τιμωρία, τα οποία ο Σωτήρ ημών αποφαίνεται ότι θέλουν είναι αιώνια. Και τούτο είναι ανατροπή των καθόλου και δόξα ασεβείας και αθεΐας.

Ειδέ και μερικοί εθνικοί αλόγως λέγουν αυτά έμψυχα και λογικά, ο λόγος πάντη άλογος και ψευδής είναι, και ελέγχεται πρώτον μεν από την Αγίαν Γραφήν, η οποία μόνον τους Αγγέλους και τους ανθρώπους λέγει λογικά. Έπειτα δε και από τας ενεργείας των και από την κίνησιν του Ουρανού. Διότι αν είναι κατά τους έλληνας κτίσματα λογικά οι Αστέρες, έκαστον δε λογικόν είναι και αυτεξούσιον, αυτά δεν κινούνται πάντοτε την αυτήν και ομοίαν κίνησιν, πώς λοιπόν είναι προαιρετικά, όντα υποκείμενα εις τοιαύτην ανάγκην;

Ειδέ και λέγουσιν ότι το να κινώνται ούτω, αυτό είναι η καλή και απλή κίνησις, πώς λοιπόν η ενέργεια αυτής της καλής και απλής κινήσεως προξενεί και ενεργεί και τα πονηρά και κακοποιά, κατά την δόξαν αυτών και κατά την γνώμην, την οποίαν έχουν οι πολλοί δι’ αυτούς τους Αστέρας; Διότι αν τα λέγωσι θεούς, οι περισσότεροι όμως των ανθρώπων δεν τα ενόμισαν θεούς. Οι δε έλληνες λέγουν ότι η Πίστις των ανθρώπων και η Θρησκεία εξήρτηται από την κίνησιν των Αστέρων. Λοιπόν αυτά κινούνται εναντίον εαυτών και δίδουν εις τους ανθρώπους γνώσιν εναντίαν αυτών. Και ότι δεν είναι προαιρετικά ουδέ λογικά, είναι φανερόν από τούτο. Έκαστον προαιρετικόν και δυνάμενον, εξ ιδίας του προαιρέσεως κινείται. Επειδή δε κινούνται, καθώς οι έλληνες λέγουν, και καλήν κίνησιν και προαιρετικήν. Η δε κίνησίς των εις πολλά ενεργεί κακίαν και αναιρεί την αρετήν και προξενεί βλάβην (διότι κατά την δόξαν των ελλήνων, από τους Αστέρας κρέμαται να είναι τις ενάρετος και σώφρων, άδικος και δίκαιος) και θανάτους εθνών και αυξήσεις, διωγμούς και υψώσεις και μύρια άλλα συμβεβηκότα, τα οποία είναι εναντία και τα περισσότερα βλαπτικά.

Εάν όλα αυτά κρέμωνται, κατά την δόξαν των, από τους Αστέρας, ακολουθεί άρα να είναι της κακίας εργάται, και πονηρίας και φόνου και βλάβης, και αναιρέται αρετής, και διά να είπω συντόμως, ουκ αγαθοί. Όμως, αυτά μεν είναι φλυαρίαι των βλασφήμων και των αθέων, τα δε κτίσματα του Θεού είναι αγαθά, ως αγαθού κτίσματα. Επειδή είδε τα πάντα, φησί, και ιδού καλά λίαν, και έκαστον κινείται καλώς ως εκείνο, το οποίον έλαβε δύναμιν, και δεν είναι λογικά, αλλά σώματα μόνον άψυχα, τα οποία κινούνται την κίνησιν αυτήν την οποίαν βλέπομεν, μόνον δια να εκτελέσουν αυτό το ορώμενον, και είναι δήλον από αυτά τα αισθητά τα οποία ενεργούνται από αυτά. Η δε ιδική μας κακία, και αρετή γίνεται από το αυτεξούσιόν μας. Και η μεν αρετή είναι εσπαρμένη από Θεού εις την φύσιν μας, η δε κακία δεν είναι, αλλά εφευρέθη από τον Πονηρόν διά της αργίας και αμελείας της αρετής. Και όσα γίνονται εις τον Κόσμον και εις ημάς, όλα γίνονται βουλήσει Θεού, άλλα μεν με το να ευδοκεί και άλλα με το να παραχωρή εξ αιτίας πάλιν ιδικής μας.

Διά τούτο πρέπει να αποβάλλωμεν τας τοιαύτας μωράς συζητήσεις και να δοξάζωμεν ότι οι αστέρες και ο ήλιος και η Σελήνη έγιναν, κατά την Αγίαν Γραφήν, από τον Θεόν διά να φωτίζουν την Γην. Και ο μεν ήλιος διά να άρχη της ημέρας, η δε Σελήνη της νυκτός, και να κινώνται εις εξοικονόμησιν των φυτών και των σωμάτων, και διά να αποτελούν τους καιρούς, το Έαρ δηλαδή, το Θέρος, το Φθινόπωρον και τον Χειμώνα, να σημαίνουν όμβρους και ανέμους, και τα λοιπά αισθητά. Επειδή και αυτά ομοίως σώματα είναι και αισθητά. Και διά να δηλούν ενιαυτούς, δηλαδή, αφού γεμίσει το έτος, πάλιν διά της κινήσεως τούτων λαμβάνει αρχήν, και με αυτόν τον τρόπον διοικούνται τα φαινόμενα, θελήσει και προστάγμασι Θεού συμφερόντως. Δεν έχουσιν όμως καμμίαν εξουσίαν τα κτίσματα, μήτε επιφέρουσι δυναστείαν και βίαν εις τας γνώμας και προαιρέσεις, μήτε εξουσιάζουσι ψυχήν, μήτε αναγκάζουσι να αμαρτάνωμεν ή να ενεργώμεν την αρετήν, μήτε ημπορούν να αποκαταστήσουν βασιλείς ή άρχοντας, πτωχούς, πλουσίους, υγιείς ή αρρώστους, αποθαμένους ή ζώντας, ατίμους ή εντίμους, φρονίμους ή άφρονας, αγαθούς ή πονηρούς. Διότι είναι αθεΐα να δοξάζη τις ότι η Γένεσις και οι αστέρες έχουν δύναμιν να κάμνουν τα τοιαύτα.

Η γαρ Αγία Γραφή λέγει: «Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί», και τα καθ’ εξής. «Και ο Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις Άδου και ανάγει». Τούτο δε δικαίως και κατά την προαίρεσιν εκάστου, και κίνησιν, και όχι κατά βίαν, ότι «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε». «Και δι’ ου αποδώσει εκάστω, λέγει, κατά τα έργα αυτού». Πώς λοιπόν θέλει αποδώσει ο Θεός, αν ο άνθρωπος όχι εκ προαιρέσεως αλλά κατά βίαν αμαρτάνη ή κατορθώνη; Διότι εκείνος ο οποίος πράττει με βίαν, μήτε άδικος είναι, αν αμαρτάνη, μήτε δίκαιος, αν κατορθώνη, και μήτε ο φονεύσας είναι φονεύς, μήτε ο μοιχεύσας μοιχός, μήτε ο αρπάσας άρπαξ, μήτε ο σώζων σωτήρ, μήτε ο παρθενεύσας παρθένος, μήτε σώφρων ο σώφρων, μήτε δίκαιος ο δίκαιος.

Πώς λοιπόν κολάζει ο Θεός και πώς δικαιοί; Διότι βλέπομεν πολλά παραδείγματα, τόσον εις την Παλαιάν όσον και εις την Νέαν. Ημείς όμως οι πιστοί, όχι μόνον το να κινώνται κατά φύσιν τα φαινόμενα δοξάζομεν δίκαιον, αλλά και το υπέρ φύσιν. Επειδή εκείνος ο οποίος έκτισε την κτίσιν δύναται και να τη μεταβάλη καθώς θέλει. Διά τούτο έκαμε και τέρατα υπέρ φύσιν διά των προσευχών των Δικαίων, και πριν του Νόμου και εν τω Νόμω και ύστερον από τον Νόμον. Έκαμε τέλος πάντων το μέγα έργον, το υπέρ πάντα λόγον και νουν, το να σαρκωθεί ο Θεός Λόγος διά ημάς, και να πολιτευθεί εις τον βίον και να πάθη κατά τη σάρκα και να αναστηθή. Και να φανή ύστερον από την Ανάστασιν και να ψηλαφηθή και να τραφή και να αναβή μετά σαρκός εις τους Ουρανούς, και να εμπλήση την ανθρώπινον φύσιν από Πνεύμα Άγιον διά μέσου των Αποστόλων, να ενεργήση σημεία και τέρατα, να ελκύση εις την Πίστιν όλην την Οικουμένην, με μόνον το κήρυγμα και τα θαύματα, και έως την σήμερον να ενεργή διά θαυμάτων και να τερατουργεί διά νεκρών λειψάνων και δι’ ευχών των Αγίων, και τέλος να φανερώνηται η δύναμις του λύειν και δεσμείν, τα οποία όλα είναι πράγματα υπέρ φύσιν και έργα του παντοδυνάμου Θεού.

Διά τούτο και όταν αρρωστώμεν ευχόμεθα να εύρωμεν υγείαν, όντες εις περιστάσεις να λυτρωθώμεν από τα δυσχερή και κακά, και όταν τα στοιχεία κινώνται παραλόγως, παρακαλούμεν να κινώνται ευφόρως, και πολλά άλλα γίνονται διά των ευχών των δικαίων ανδρών, καθώς βροχή από ανομβρίαν, καταστροφή και αφανισμός των πολεμίων, λύσις πείνης και πανώλους, αναρρώσεις αρρώστων, ελευθερία των λυπηρών και πολλά άλλα, δια τα οποία και η Εκκλησία προσεύχεται. Η Τύχη λοιπόν και η γένεσις ανατρέπει την εις Θεόν ελπίδα και αθετεί και αυτόν τον Θεόν και την θείαν αυτού δύναμιν και όλην την Αγίαν Γραφήν και Κόλασιν αδίκων και απόλαυσιν Δικαίων, και συντόμως αναιρεί και αθετεί όλα τα μυστήρια του Θεού.

Διά τούτο κανείς ας μη νομίζη Χριστιανόν εκείνον ο οποίος καταγίνεται περί Γένεσιν και Αστρολογίαν και τα τοιαύτα. Και αν ίσως τις ήθελεν ειπεί ότι αυτά μανθάνει, ο τοιούτος είναι ηπατημένος, απόβλητος, ξένος της Εκκλησίας και απατεών. Και έκαστος ευσεβής, επειδή είναι του Χριστού, της δυνάμεως του Πατρός, της αληθείας, του παντοδυνάμου Λόγου, ελπισάτω επί Κύριον από του νυν και έως του αιώνος. Διότι το σχήσμα του Κόσμου τούτου περνά, και η Κτίσις είναι φθαρτή και θέλει αλλοιωθεί. Και ημείς οι εν Χριστώ «ουκ εσμέν υπό τα στοιχεία του Κόσμου δεδουλωμένοι», καθώς λέγει ο Παύλος, αλλά εγείναμεν υπέρτεροι από την φθοράν και κατά την ψυχήν, και το σώμα διά της χάριτος του αφθάρτου Πνεύματος. Όλα λοιπόν είναι δημιουργήματα και κτίσματα του Θεού, και κανέν από αυτά δεν είναι Θεός.

Πηγή: (Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, “Τα Άπαντα”. Εκδόσεις Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 2001, ακριβής ανατύπωσις εκ της εν έτει 1882 γενομένης τετάρτης εκδόσεως. Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς), Ορθόδοξη Πορεία