Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στο χώρο της αθεϊστικής ιδεολογίας και γενικότερα του οργανωμένου αντιεκκλησιαστικού αγώνος τον τελευταίο καιρό, έρχεται και πάλι στο νου μας ο αισώπειος μύθος του ποντικού που βρυχάται, θέλοντας με αυτόν τον «ανορθόδοξο» τρόπο να φοβίσει τα λιοντάρια, να τα διώξει και να τους πάρει την περιοχή!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 27η Οκτωβρίου 2016.

Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στο χώρο της αθεϊστικής ιδεολογίας και γενικότερα του οργανωμένου αντιεκκλησιαστικού αγώνος τον τελευταίο καιρό,

έρχεται και πάλι στο νου μας ο αισώπειος μύθος του ποντικού που βρυχάται, θέλοντας με αυτόν τον «ανορθόδοξο» τρόπο να φοβίσει τα λιοντάρια, να τα διώξει και να τους πάρει την περιοχή! Αυτό γίνεται και στο χώρο των αθεϊστών και εκκλησιομάχων, οι οποίοι «βρυχώνται» κατά της Εκκλησίας μας εδώ και εκατοντάδες χρόνια, με σκοπό να την εκφοβίσουν και να την τρέψουν σε φυγή, χωρίς όμως να κατορθώνουν το στόχο τους! Πασχίζουν με κάθε τρόπο να την διασύρουν εκμεταλλευόμενοι την ανηθικότητα, την υποκρισία και την φιλοχρηματία κληρικών της εποχής μας. Επικαλούνται την κοινή λογική αλλά στο τέλος φθάνουν στο σημείο να παραλογίζονται.

Δυστυχώς σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα πρέπει να καταλήξουμε, αν κρίνουμε από ένα πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδος «Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ» (8-10-2016), με θέμα: «ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΥΝΙΟΥΕΛ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ: ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ». Συντάκτης ο δημοσιογράφος κ. Θωμάς Τσαλαπάτης. Διαβάζοντας το άρθρο πονέσαμε ψυχικά και προσευχηθήκαμε για τον συντάκτη, τον αγαπητό και κατά τα άλλα αξιοσυμπάθητο κ. Τσαλαπάτη. Παρακαλέσαμε τον Κύριο να παραβλέψει όσες ύβρεις ξεστόμισε με το άρθρο αυτό, πάνω στον αναβρασμό και στην οργή του. Παρακαλέσαμε να τον φωτίσει με το φως της Χάριτός Του και να τον ελευθερώσει από το σκότος της πλάνης, ώστε να επιτύχει και αυτός την σωτηρία της ψυχής του.

Ο λόγος του κ. Τσαλαπάτη δυστυχώς … «τσαλαπατάει» και ισοπεδώνει τα πάντα και τους πάντες, χωρίς να εξαιρεί κανέναν, ούτε ακόμη και αυτό το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μοιάζει μ’ ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται και βγάζει μια λάβα που καίει και καταστρέφει, ό, τι βρει μπροστά της και δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά της. Μια πρωτοφανής οργή και ένα άσβεστο μίσος για κάθε τι, που θυμίζει Χριστό και Εκκλησία, αναδύεται μέσα από τις γραμμές του παρά πάνω άρθρου. Ένας οχετός ύβρεων, που στρέφεται με πολλή μανία απέναντι του κλήρου, ιδίως των επισκόπων, ξεχύνεται μέσα από την σκοτισμένη και ταλαίπωρη ψυχή του. Ποιος ξέρει άραγε, ποιες καταβολές, ποιες κακές επιδράσεις, ποια κακά παραδείγματα ανθρώπων από το κοινωνικό του περιβάλλον, στο οποίο έζησε και ανετράφη, επέδρασαν, με τρόπο καθοριστικό στην τρυφερή νεανική του ψυχή, ώστε να φθάσει, με την πάροδο του χρόνου, σ’ αυτό το αξιοθρήνητο κατάντημα;

Αρχίζει το σύντομο, συνθηματικού τύπου, άρθρο του, με αναφορά σε έναν δεδηλωμένο άθεο ισπανό καλλιτέχνη, τον Λουίς Μπουνιουέλ και το ιδιότυπο σλόγκαν του: «δόξα τω Θεώ είμαι ακόμη άθεος». Ο καλλιτέχνης δοξάζει τον Θεό! Αλλά ποιόν Θεό δοξάζει, αφού πιστεύει ότι δεν υπάρχει Θεός; Αν αυτό δεν είναι παραλογισμός, τότε τι είναι; Θαυμάζει και εγκωμιάζει τον ισπανό αθεϊστή, επειδή εξέφρασε μέσα από τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες «ιερή οργή απέναντι στην υποκρισία του κλήρου». Λησμονεί όμως κάτι πολύ σημαντικό. Ότι ο άνθρωπος αυτός, ως ισπανός, έζησε σε μια χώρα όπου κυριαρχεί ο αιρετικός Παπισμός, ο οποίος κατάντησε μια καρικατούρα της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδοξίας, μια αλλοτριωμένη και απογυμνωμένη, από την Χάρη του Θεού, ανθρώπινη οργάνωση, που αδυνατεί να σώσει και να θεώσει τον άνθρωπο. Βίωσε την ανηθικότητα και την ιησουίτικη υποκρισία του παπικού κλήρου και ως εκ τούτου είναι, ως ένα σημείο δικαιολογημένη η «ιερή οργή» του. Το λάθος του συντάκτη είναι ότι βάζει στο «ίδιο τσουβάλι» και την Ορθοδοξία, η οποία απέχει όσο ο ουρανός από τη γη, από την αιρετική παπική και προτεσταντική Δύση. Είναι άλλωστε προσφιλής ο τρόπος των αθέων και όλων των χριστιανομάχων να καταφεύγουν στον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό, για να αντλήσουν επιχειρήματα κατά της Εκκλησίας του Χριστού, της αγίας Ορθοδοξίας μας. Και η τραγική ειρωνεία είναι το να είμαστε υποχρεωμένοι εμείς οι Ορθόδοξοι να απολογούμαστε για παρεκτροπές που δεν ευθυνόμαστε!

Παρά κάτω παρουσιάζει την προσωπική πινακοθήκη του ισπανού αθέου καλλιτέχνη: «Ένας αναρχικός πυροβολεί τον Πάπα, δίπλα σε δύο ταξιδιώτες απλώνεται μια λαοθάλασσα αίρεσης, ενσαρκωμένη στις διάφορες εκδοχές της, ένας άντρας τραβάει ένα πιάνο με δύο νεκρά βόδια πάνω του και δεμένοι πίσω του δύο παπάδες, κάποιος πετάει έναν επίσκοπο από το παράθυρο, ενώ ένας άντρας με όψη παρόμοια του Χριστού συμμετέχει σε μια σκηνή από τις ‘120 μέρες στα Σόδομα’ του Μαρκησίου Ντε Σαντ….».

Μέσα όμως από τους παρά πάνω πίνακες ο καλλιτέχνης, προφανώς, θέλει να εκφράσει την χρεοκοπία του κλήρου και την σαθρότητα της αιρετικής δυτικής χριστιανικής παραδόσεως, η οποία, ειρήσθω, έπαψε πια να συγκινεί τους ευρωπαίους και γι’ αυτό την απορρίπτουν ασυζητητί. Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή πασχίζει να αποτινάξει και το τελευταίο ίχνος αυτού του παραφθαρμένου Χριστιανισμού, ο οποίος ευθύνεται τα μέγιστα για την κακοδαιμονία, τόσο της Ευρώπης, όσο και ολοκλήρου της ανθρωπότητας. Ο σύγχρονος αθεϊσμός και ο άθεος ευρωπαϊκός Ουμανισμός είναι το τραγικό αποτέλεσμα του παπικού και προτεσταντικού «χριστιανικού» μοντέλου, το οποίο βύθισε την Ευρώπη στην ηθική και πνευματική σήψη, την οδήγησε σε μακροχρόνιους πολέμους, σε πρακτικές απίστευτου θρησκευτικού φανατισμού, (Ιερά Εξέταση), σε γενοκτονίες (σφαγές Ουγενότων και Σέρβων), στην αποικιοκρατία, την οικονομική αφαίμαξη, κλπ. Ο ευρωπαίος άνθρωπος νόμισε ότι, αρνούμενος το «θεό» του Παπισμού και του Προτεσταντισμού και απορρίπτοντας την τυραννία τους, θα απελευθερώνονταν. Αλλά δυστυχώς κατάντησε στο τέλος δούλος των παθών και των σαρκικών επιθυμιών του, καθ’ ότι «παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ομοιώθη αυτοίς», (Ψαλμ.48,13).

Ο συντάκτης στη συνέχεια προσπαθεί, με μεγάλη δόση αφέλειας και δογματικού φανατισμού, να μεταφέρει την όντως εφιαλτική θρησκευτική κατάσταση της Δύσης και στην Ορθόδοξη Ανατολή. Παρουσιάζει μια άλλη ιδική του, «τσαλαπάτεια», «πινακοθήκη», πιο πλούσια σε ύβρεις και σαρκασμό κατά της Εκκλησίας, την οποία θα ζήλευε και ο ισπανός Μπουνιουέλ: «Παπάδες να πλανεύουνε γιαγιάδες και να ανταλλάσσουν τη σωτηρία της ψυχής τους με διαθήκες, διαπλοκές με μαφίες και δίκτυα, την εκτός τόπου και χρόνου μαυρίλα της πρωινής ομαδικής προσευχής στα σχολεία, την εικόνα του Ιησού να μας κοιτά ειρωνικά σε τοίχους σχολείων, πανεπιστημίων και νοσοκομείων, ευλογημένες μπίζνες με νηστίσιμο αστακό, βρώμικες ανάσες και έξαλλα μάτια, γενειοφόρους παιδεραστές να χαμογελούν με εκείνο το μειδίαμα του ανθρώπου που τη σκαπούλαρε, τον άγιο Παΐσιο να προβλέπει πολέμους, να κατεβάζει ιστοσελίδες και να παίζει καράτε με σαολίν μοναχούς,….»! Δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε με όλο αυτό τον οχετό των ύβρεων, οι οποίες αρχίζουν από το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας, επεκτείνονται στον σύγχρονο άγιο της εποχής μας, τον άγιο Παΐσιο, παίρνουν «σβάρνα» κληρικούς όλων των βαθμίδων και καταλήγουν στον πιστό λαό του Θεού! Διερωτώμεθα: μήπως όσα γράφει ο συντάκτης είναι ποινικώς κολάσιμα, ως υποκίνηση θρησκευτικού μίσους και ρατσιστικής ρητορικής, τα οποία εμπίπτουν, κατά την γνώμη μας, στις διατάξεις του πρόσφατα ψηφισθέντος αντιρατσιστικού νόμου;

Τον ενοχλούν τα σκάνδαλα των κληρικών. Σύμφωνοι. Σε τι του έφταιξε όμως ο Αρχηγός της Πίστεως μας, ο Οποίος, από άπειρη αγάπη για τον άνθρωπο, έχυσε το αίμα Του πάνω στο σταυρό για την σωτηρία όλων μας και αυτού του ιδίου; Το μειλίχιο και γεμάτο αγάπη βλέμμα του Χριστού μας το βλέπει «ειρωνικό»! Αλλά, όπως εύστοχα διδάσκουν οι ψυχολόγοι, ο κάθε άνθρωπος βλέπει και κρίνει τα πράγματα γύρω του, ανάλογα με την υγεία των ψυχικών του οφθαλμών. Όπως, δηλαδή, αλλιώς βλέπει το περιβάλλον ο υγιής σωματικός οφθαλμός, αλλιώς ο μύωπας, και αλλιώς ο έχων ασθενή όραση, το ίδιο συμβαίνει και με τους ψυχικούς οφθαλμούς. Εν προκειμένω, ο συντάκτης «καθρεφτίζει» στο θεϊκό βλέμμα του Χριστού την ασθένεια των πνευματικών του οφθαλμών.

Το γεγονός, βεβαίως, ότι ο συντάκτης εκφράζεται με τόση μανία και τόσο μίσος κατά της Εκκλησίας, δεν σημαίνει ότι στον χώρο της Εκκλησίας είναι όλα είναι ρόδινα και αγγελικά. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε, για να είμαστε αντικειμενικοί, ότι και μέσα στην Εκκλησία παρατηρούνται απαράδεκτα φαινόμενα. Ότι διαπιστώνονται περιπτώσεις κληρικών και λαϊκών που ναυαγήσαν πνευματικά. Άλλοι παρασύρθηκαν από το χρήμα, άλλοι έπεσαν θύματα αιρέσεων, άλλοι βυθίστηκαν στις ηδονές και άλλοι ζουν μια, πέρα για πέρα, κοσμική ζωή, ενώ παριστάνουν τους ποιμένες, ή τους καλούς χριστιανούς. Και έτσι αντί να οικοδομούν, σκανδαλίζουν τον πιστό λαό του Θεού και την κοινωνία. Πάντα υπήρχαν μέσα στην Εκκλησία τέτοια φαινόμενα. Η Εκκλησία δεν είναι μια κάστα αγίων, αλλά νοσοκομείο ψυχών. Ένας τόπος μετανοούντων και μεταποιούμενων αμαρτωλών.

Αν όμως ήθελε να είναι αντικειμενικός ο συντάκτης απέναντι στην Εκκλησία και κυρίως στην αλήθεια, θα έπρεπε να παραθέσει και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Να τονίσει δηλαδή το γεγονός, ότι η Εκκλησία έχει να παρουσιάσει μια πληθώρα περιπτώσεων αγίων και ενάρετων κληρικών και λαϊκών, που με την ποιμαντική τους διακονία και την αγία ζωή τους δόξασαν την Εκκλησία, ευεργέτησαν την κοινωνία και έγιναν παραδείγματα άξια προς μίμηση. Έγιναν ποιμένες αληθινοί, που θυσίασαν την ζωή τους υπέρ των λογικών τους προβάτων. Δεν θα έπρεπε επίσης να παραβλέψει το τεράστιο πνευματικό και κοινωνικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία αυτές τις δύσκολες ήμερες για το Έθνος και λαό μας, κάτι που επαινεί και μεγάλη μερίδα αντικειμενικών αντιπάλων Της. Η σημερινή τραγική πραγματικότητα είναι, ότι το κράτος και οι άλλοι δημόσιοι φορείς, εγκατέλειψαν στην Εκκλησία τη διακονία εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας, οι οποίοι τρέφονται καθημερινά, ντύνονται, στεγάζονται, περιθάλπονται, λαμβάνουν την απαραίτητη φαρμακευτική τους αγωγή, εξοφλούνται λογαριασμοί τους, στηρίζονται πνευματικά και ψυχολογικά και γενικά επιβιώνουν χάρις σ’ Αυτήν.

Θα κλείσουμε, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής, το οποίο βρίσκει πλήρη εφαρμογή στην προκειμένη περίπτωση: «ιδού ήλθε Κύριος εν αγίαις μυριάσιν αυτού, ποιήσαι κρίσιν κατά πάντων και ελέγξαι πάντας τους ασεβείς αυτών περί πάντων των έργων ασεβείας αυτών ων ησέβησαν και περί πάντων των σκληρών ων ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς» (Ιούδ.14,15). Θα έρθει ο Κύριος, κατά την ημέρα της Β΄ Παρουσίας Του, συνοδευόμενος από τα πλήθη των αγίων και των αγγέλων Του, για να κρίνει όλους τους αμαρτωλούς και να ελέγξει όλους τους ασεβείς για όλα τα έργα της ασεβείας, τα οποία διέπραξαν και επίσης για όλους τους σκληρούς και βλάσφημους λόγους και διδασκαλίες που ελάλησαν εναντίον του Θεού. Αλλοίμονο σε κείνους που τώρα υβρίζουν και πολεμούν την Εκκλησία. Θα βρεθούν αναπολόγητοι τη φοβερή εκείνη ημέρα!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Θρησκευτικά

Μὲ πολὺ μεγάλη «μαεστρία» οἱ ἰθύνοντες συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων πασχίζουν μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ ἀθέμιτο μέσο νὰ ἐξαθλιώνουν καὶ νὰ ἐξαχρειώνουν τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ νὰ τὸν ἀποπροσανατολίζουν πάντοτε, ἰδίως κατὰ τὶς μεγάλες ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἑορτὲς καὶ ἐπετείους, γιὰ νὰ ἀσχολῆται μὲ δευτερεύοντα καὶ ὑλικὰ πράγματα καὶ νὰ δύνανται καὶ ποδηγετοῦν εὐκολώτατα τὶς λαϊκὲς μάζες.

ΙΔΡΥΜΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ
ΗΘΙΚΩΝ & ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ

Ἕδρα: Ἀπόλλωνος 23Β 10557 Ἀθήνα

Ἀλληλογραφία : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
τηλ. 210 3254321-2 fax. 210 3236978

e-mail: fot_gram@otenet.gr ἱστοσελίς: www.fotgrammi.gr

Facebook: Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους, Φωτεινή Γραμμή

Twitter: @PANEL_TAMA

Α.Φ.Μ. 090050859 * ΣΤ´ Δ.Ο.Υ. ΑΘΗΝΩΝ

27.10.2016

1. Μὲ πολὺ μεγάλη «μαεστρία» οἱ ἰθύνοντες συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, πειθήνια ὄργανα τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων πασχίζουν μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ ἀθέμιτο μέσο νὰ ἐξαθλιώνουν καὶ νὰ ἐξαχρειώνουν τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ νὰ τὸν ἀποπροσανατολίζουν πάντοτε, ἰδίως κατὰ τὶς μεγάλες ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἑορτὲς καὶ ἐπετείους, γιὰ νὰ ἀσχολῆται μὲ δευτερεύοντα καὶ ὑλικὰ πράγματα καὶ νὰ δύνανται καὶ ποδηγετοῦν εὐκολώτατα τὶς λαϊκὲς μάζες.

2. Ἀντὶ νὰ ἐπαναφέρουν στὴν μνήμη τοῦ λαοῦ τὴν λαμπρὴ ἱστορία τῶν προγόνων μας καὶ νὰ τοῦ τονώνουν τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος καὶ νὰ τὸν παροτρύνουν νὰ μιμῆται τοὺς προγόνους μας καὶ νὰ θριαμβεύουμε στὶς πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς ἀξίες τῆς φυλῆς μας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ ἑδραίωσι καὶ ἐπέκτασι τῶν κατακτήσεων ὑπὲρ εὐημερίας τοῦ συνόλου, μᾶς προβάλουν τὸν ὑλισμό, τὴν ἀθεΐα καὶ τὸν πανσεξουαλισμό, δηλαδὴ τὴν σῆψι καὶ τὴν διαφθορά.

3. Μῆνες ὁλόκληρους μᾶς ἔκαναν «πλύσι ἐγκεφάλου» ἡμιμαθῆ ἀνθρωπάκια, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν δύναμι ἀρθρώσεως λόγου οὔτε στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα, ἀλλὰ μὲ τὸ κράμα (πολυσύνθετη ἀρχαΐζουσα, καθαρεύουσα, δημοτική, «ἀργκό», μὲ «ἀγκλικοῦρες», «γαλλικοῦρες», «γερμανικοῦρες» καὶ τούρκικες καὶ χυδαῖες λέξεις καὶ ἐκφράσεις), παραμορφώνουν τοὺς ἀνθρώπους, ἰδίως τὶς νέες γενεές.

4. Ἀντὶ νὰ ἐπαινῶνται π.χ. κατὰ τὴν Ἐθνική μας ἐπέτειο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου οἱ ἡρωίδες τῆς Πίνδου, προβάλλονται ἀνάγωγα, ἡμιμαθῆ, ἄσεμνα καὶ τρισάθλια γύναια καὶ «μαγκάκια». Νεαροὶ κρατώντας ἕνα μικρόφωνο στὸ χέρι ἀποπροσανατολίζουν ἀντὶ νὰ τιμῶνται καὶ νὰ ἐπαινῶνται οἱ ἡρωίδες τῆς Πίνδου.

5. Προσπαθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ ὑποκείμενα νὰ κατασυγκινήσουν τοὺς πάντες, ὥστε νὰ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, γιὰ νὰ μὴ μείνουν ἄνεργα αὐτὰ τὰ γύναια καὶ τὰ «μαγκάκια» ἢ μερικοὶ ἀχρεῖοι δημόσιοι ὑπάλληλοι, ἐνῷ ἀδιαφοροῦν παντελῶς γιὰ τὰ ἑκατομμύρια ἀνέργους τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας καὶ τὶς στρατιὲς τῶν μικροεπιχειρηματιῶν καὶ ἐλευθέρων ἐπαγγελμάτων, οἱ ὁποῖοι ἔντιμοι ὄντες ἔκλεισαν τὰ γραφεῖα τους, τὰ καταστήματά τους, ἐπώλησαν ἀκόμη καὶ τὶς κατοικίες τους γιὰ νὰ ἐξοφλήσουν τὸ πρωσοπικό τους, τὰ ἀσφαλιστικά τους ταμεῖα, τὴν ἐφορία τους καὶ ἐν γένει ὅλες τὶς ὑποχρεώσεις τους, κατήντησαν νὰ μένουν μὲ ἐνοίκιο καὶ ἀδυνατοῦντες νὰ πληρώνουν ἀκόμη καὶ τὸ ἐνοίκιό τους, νὰ εἶναι κυριολεκτικὰ στοὺς 5 δρόμους χωρὶς τὴν παραμικρὰ πρόνοια. Διότι δὲν περισσεύει ἀπὸ τὴν βοήθεια τοῦ κράτους γιὰ αὐτούς, ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς μουσουλμάνους καὶ ἐξτρεμιστὲς ἀλλόφυλους ἐπιδρομεῖς, ἐποικιστὲς καὶ καμουφλαρισμένους δολιοφθορεῖς Τουρκίας καὶ λοιπῶν «φίλων μας» καθὼς καὶ τοὺς τζιχαντιστές.

6. Κατὰ τὶς μεγάλες ἑορτὲς τῆς Χριστιανοσύνης, Ἁγίων Τεσσαρακοστῶν, Χριστουγέννων, Πάσχα κ.λπ. προβάλλουν οἱ ἀχρεῖοι συστηματικὰ ἀντικοινωνικὰ καὶ ἀντιχριστιανικὰ ἔργα καὶ σχεδὸν ὅλα τὰ κανάλια ἐκουσίως ἢ ἀκουσίως χάριν τοῦ μαμωνᾶ κάνουν τουρκικὴ προπαγάνδα διαφημίζοντας τὸν Σουλεϊμὰν τὸν μεγαλοπρεπῆ καὶ μητρομανῆ γύναια ἀποβλακώνονται καὶ ἡδονίζονται παρακολουθώντας τον.

7. Γιὰ αὐτὰ τὰ τρισάθλια κόπτονται οἱ κυβερνῆτες νὰ τοὺς ἐξασφαλίζουν πόρους ἐπιβιώσεως ὡς π.χ. τὶς «λαίμαργες βδέλλες» τῶν διαφημίσεων ἢ τὸ ἀγγελιόσημο γιὰ τοὺς διαστροφεῖς τῆς ἀληθείας δημοσιογράφους.

8. Πολλοὶ φίλοι μας καὶ θαυμαστὲς τῶν φορέων μας συνεχίζουν νὰ μᾶς προτρέπουν νὰ ζητήσωμεν καὶ ἐμεῖς ἐκ νέου Ραδιοφωνικὸ καὶ Τηλεοπτικὸ Σταθμό. Ὅμως ἔχοντες πικροτάτη ἐμπειρία ἐδῶ καὶ σχεδὸν 30 ἔτη δὲν τολμοῦμε νὰ κάνωμε τέτοιο πρᾶγμα, διὰ τοὺς λόγους, ποὺ ἀναφέρουμε στὸ ἀπὸ 14.8.1990 ἔγγραφό μας, παραγράφους τῆς ὁποίας ἀναδημοσιεύουμε καὶ πάλι:

«Ἔχομεν νὰ κάνωμεν πραγματικῶς μὲ σοβαρὰς κρατικὰς ὑπηρεσίας καὶ μὲ χρηστὸν κράτος, εἰς τὸ ὁποῖον δύναται κανεὶς νὰ ἐλπίζῃ καὶ νὰ βασίζεται, ἢ ἔχομεν νὰ κάνωμεν μὲ κράτος ἀναξιόπιστον, εἰς τὸ ὁποῖον μόνον πονηροὶ καὶ γόητες, Ἕρποντες, γλείφοντες καὶ μὲ τὰ κέρατά των, θὰ κατορθώνουν νὰ ἐπιπλέουν καὶ νὰ ἐπιβάλλουν τὴν θέλησίν των, μὲ ἔμμεσον ἢ ἄμεσον συνεργὸν εἰς τοῦτο τὸ ἐπίσημον κράτος ; Ἐπευλογεῖ τὸ κράτος ἀδικίας καὶ ἀτιμίας ἐπισήμως ;

…

Εἶμαι ὁ μόνος, ποὺ θὰ είσαγάγῃ ἀρχικῶς 12 ἑκατομμύρια γερμανικὰ μάρκα - σχεδὸν 1,5 δις δρχ. διὰ τὴν ὑλοποίησιν τοῦ ἔργου τῆς ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ καὶ δὲν πρόκειται νὰ ἐξαγάγῃ οὔτε μίαν δεκάραν εἰς τὸ ἐξωτερικόν, ἐνῷ ὅλοι οἱ ἄλλοι σταθμοὶ ἐξάγουν πολύτιμον συνάλλαγμα.

Ἐνῷ συνήθως εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τὸ τίποτε προσπαθοῦν νὰ παραστήσουν τοὺς μεγάλους ἐπιχειρηματίας καὶ μὲ ΄΄λαδώματα΄΄ κατορθώνουν νὰ ὑπάγωνται εἰς ἀναπτυξαικοὺς νόμους καὶ νὰ εἰσπράττουν πρίμ, ἐπιχορηγήσεις μέχρι καὶ 60 ἢ 70% κ.λπ. κ.λπ., ἐγὼ μὲ τὸ σταυρὸ στὸ χέρι παρακαλῶ, μὲ ἀπόλυτον ἐντιμότητα, νὰ μὴ μὲ παραγκωνίζουν, ἀλλὰ δυστυχῶς φαίνεται, ὅτι, ἐπειδὴζῶ ὑπὲρ τριακονταετίαν είς τὴν Γεμανίαν, ὅπου ὑπάρχει χρηστὸν κράτος, ὅπου οἱ πάντες ἀξιοκρατικῶς έπιτυγχάνουν τὰ πάντα, ἐλησμόνησα ὅτι κατάγομαι ἀπὸ μίαν χώραν, εἰς τὴν ὁποίαν, ὅπως τὰ γεγονότα βοοῦν, τὸν τελευταῖον λόγον ἔχει ἡ ἀπάτη, ἡ ΄΄κομπίνα΄΄, τὸ ΄΄λάδωμα΄΄, ἡ θρασύτης, ἡ διαστροφὴ καὶ ἡ ἀθέτησις τῶν ὑποχρεώσεων. Ἐλησμόνησα, ὅτι πρόκειται διὰ μίαν χώραν, ὅπου σφαγιάζονται τὰ δίκαια τῶν τιμίων καὶ νομοταγῶν πολιτῶν, καὶ κατορθώνονται νὰ ριζώνουν καὶ νὰ ἐπιβάλλονται οἱ παρανομοῦντες καὶ οἱ πραξικοπηματικῶς ἐνεργοῦντες. Ἐλησμόνησα, ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι χώρα, ὅπου κυριαρχεῖ τὸ ΄΄ἅρπαξε νὰ φᾶς καὶ κλέψε ν᾿ ἄχῃς΄΄, καὶ τότε μόνον εἶσαι ἱκανός, ἐὰν ἠμπορῇς ὡς κλέπτης νὰ κρυφθῇς. Ἐλησμόνησα ὅτι ἡ Πατρίς μου εἶναι χώρα, ὅπου βασιλεύουν οἱ θρασεῖς καὶ οἱ ἀδίστακτοι.

Ἐπὶ δεκαετίαν παραγκωνίζομαι συστηματικώτατα καὶ οἱ ἑκάστοτε ἰθύνοντες προσπαθοῦν νὰ μοῦ κάνουν πλύσιν ἐγκεφάλου διὰ νὰ μὲ πείσουν, ὅτι κακῶς διαμαρτύρομαι. Ἐκπλήσσονται διότι δὲν εἶμαι μαζοχιστὴς διὰ νὰ ἐκλαμβάνω τὴν καταταλαιπώρησίν μου ὡς ἐξυπηρέτησιν καὶ τὸν σαδισμὸν ὡς εὐεργεσίαν. Δὲν θὰ ἤθελα νὰ προσθέσω τίποτε εἰς τὰ ἀνωτέρω. Αὐτὰ εἶναι ἀρκετά. Τὰ ἔξοδα, ἡ ταλαιπωρία, ἡ άγωνία καὶ οἱ ματαιούμεναι κάθε φορὰ ἐλπίδες. Ἀλλὰ καὶ ἡ μεγίστη ἀποθάρρυνσις νὰ διαθέσω ὅλον τὸν μόχθον τῆς ζωῆς μου διὰ τὸ κοινὸν καλόν…»

9. Ἐὰν ὑπῆρχαν πραγματικὰ ἰδεολόγοι καὶ μᾶς συνέδραμαν ἐμπράκτως, θὰ μπορούσαμε ἐκτὸς ἀπὸ τὸ περιοδικό μας «Φωτεινὴ Γραμμή», ποὺ ἐκδίδουμε σὲ 60.000 ἀντίτυπα καὶ τὸ ἀποστέλλουμε δωρεὰν ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, τὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr, τὰ Facebook: Oι Φίλοι του Τάματος του Έθνους, Φωτεινή Γραμμή καὶ Twitter: @PANEL_TAMA, νὰ ἔχουμε καὶ web t.v. (διαδικτυακὴ τηλεόρασι) καὶ νὰ ἐκπέμπουμε εὐπρέπεια καὶ νὰ προτρέπουμε γιὰ εὐποιΐα γιὰ τὸ κοινὸ καλὸ πρὸς δόξα Θεοῦ.

10. Μέσω αὐτῆς νὰ διαφωτίζουμε καὶ παιδαγωγοῦμε περίπου 120.000.000 Ἕλληνες τῆς διασπορᾶς μέχρι καὶ τετάρτης γενεᾶς ἀνὰ τὴν ὑφήλιο, ποὺ εἶναι τελείως ἐγκαταλελειμμένοι ὄχι μόνο ἀπὸ τὴν Πολιτεία, ἀλλὰ δυστυχῶς καὶ ἀπὸ τὴν πνευματική – φεῦ καὶ τὴν θρησκευτικὴ ἡγεσία καὶ κατήντησαν «ὡς πρόβατα ἀπωλολότα μὴ ἔχοντα ποιμένα».

11. Ὁ Ἑλληνισμὸς καὶ ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τεράστιες ἀνεκμετάλλευτες δυνάμεις, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ ἐκπολιτίσουν ἐκ νέου τὴν ὅλη ἀνθρωπότητα, ὅπως ὁ πρόγονός μας Μέγας Ἀλέξανδρος, καὶ νὰ ἀναγκάσουν τοὺς μεγάλους καὶ ἰσχυροὺς τῆς γῆς νὰ παύσουν νὰ συμπεριφέρωνται σὰν παλιμβάρβαροι καὶ νὰ εἶναι αἰτία τῆς δυστυχίας τῶν ἀδυνάτων καὶ πτωχῶν λαῶν τῆς ὑφηλίου.

12. Προσέλθετε νὰ ἀγωνισθοῦμε ἀπὸ κοινοῦ γιὰ τὴν πραγματοποίησι τοῦ μεγαλεπηβόλου καὶ κολοσσιαίου μνημείου δοξολογίας, εὐχαριστίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας εἰς τὸν Ἐλευθερωτῆ Σωτῆρα Χριστό.

Εἶναι τὸ μόνο ποὺ θὰ μᾶς ἐνθαρρύνῃ καὶ θὰ ἀναζωογονήσῃ τὸ κατατρωθὲν ἠθικὸ καὶ ἐθνικὸ σθένος τῶν Ἑλλήνων, νὰ ἐπιστρέψουμε στὶς ρίζες μας καὶ νὰ κατορθώσουμε νὰ λυτρωθοῦμε ἀπὸ τὸ βάραθρο τῆς ἀβύσσου, ποὺ μᾶς κατήντησαν οἱ «ἐξωμότες» ἰθύνοντες.

13. Τοιουτοτρόπως θὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ οἱ στίχοι τοῦ ποιητοῦ μας Γεωργίου Βερίτη:

«ὅπως ἔδωσες, θὰ δώσῃς, θὰ ζητήσουν, ὡς ζητεῖς, θὰ γενῇς καὶ πάλι φώτων καὶ πολιτισμοῦ κοιτίς».

14. Γιὰ νὰ μὴ σᾶς κουράζουμε περαιτέρω ἀναφορικῶς μὲ τὴν σπουδαιοτάτη Ἐπέτειο τῶν πατεράδων μας, τὴν 28η Ὀκτωβρίου, τὴν νίκη τους ἐναντίον τοῦ φασισμοῦ εἴδατε στὶς ἀναρτήσεις μας :

α) 27.10.15 - Το ηρωικό & ανεπανάληπτο έπος του 40. Οι καταπεριφρονημένες ηρωίδες γυναίκες του 40

http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-tama/1001-271015---a----40------40

β) 26.10.12 - Επέτειος 28ης Οκτωβρίου 1940. Η Ελλάδα 1η στους αγώνες.Ξυπόλυτο Τάγμα & ηρωίδες ελληνίδες

http://www.fotgrammi.gr/index.php/news-ipipa/683-261012--28--1940---1----a--

γ) Επέτειος 28ης Οκτωβρίου-Σταχυολογήματα ξένων ρήσεων δια την Ελλάδα του 1940-1944

http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-31-01-29-27/587--28-1940-1944

(Ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ Περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 49, σελ. 116)

δ) 22.10.2010 Αι «επέτειοι» της 28ης Οκτωβρίου και τα επακόλουθα αυτών-Κοσμοϊστορικά τινά γεγονότα

http://www.fotgrammi.gr/index.php/2009-07-31-01-00-24/2009-07-31-01-29-27/366-22102010-lr-28-

(Ἐδημοσιεύθη εἰς τὸ περιοδικόν μας «Φωτεινὴ Γραμμή» τεῦχος 37, σελ. 60)

Γιὰ τὴν διάδοσι τῶν πτωχῶν μας γραμμῶν

σᾶς εὐχαριστοῦμε ἐκ μέσης καρδίας.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Στὸ θρυλικὸ Ἔπος τοῦ 1940 - 1941, ἀθόρυβο ἀλλὰ σπουδαῖο ρόλο ἔπαιξαν καὶ οἱ Ἑλληνίδες Γυναῖκες, εἴτε στὶς πόλεις ζοῦσαν, εἴτε στὰ χωριὰ καὶ στὴν ὕπαιθρο. Τὸ πολεμικὸ σάλπισμα, ἐκεῖνο τὸ πρωϊνὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, βρῆκε ὅλο τὸ Ἔθνος στὸ πόδι. Καὶ βέβαια, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ λείψουν καὶ οἱ γυναῖκες ἀπὸ αὐτὸν τὸν γενικὸ ξεσηκωμό.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ & ΚΟΝΙΤΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ.: 76

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 10ῃ Ὀκτωβρίου 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 197η

ΘΕΜΑ: "Ξαφνιάσματα τῆς Φύσης" οἱ ἡρωΐδες Γυναῖκες τοῦ 1940-41.

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Στὸ θρυλικὸ Ἔπος τοῦ 1940 - 1941, ἀθόρυβο ἀλλὰ σπουδαῖο ρόλο ἔπαιξαν καὶ οἱ Ἑλληνίδες Γυναῖκες, εἴτε στὶς πόλεις ζοῦσαν, εἴτε στὰ χωριὰ καὶ στὴν ὕπαιθρο. Τὸ πολεμικὸ σάλπισμα, ἐκεῖνο τὸ πρωϊνὸ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, βρῆκε ὅλο τὸ Ἔθνος στὸ πόδι. Καὶ βέβαια, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ λείψουν καὶ οἱ γυναῖκες ἀπὸ αὐτὸν τὸν γενικὸ ξεσηκωμό. Γιατὶ ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια, ὅταν οἱ μανάδες ξεπροβόδιζαν τὰ παιδιά τους γιὰ τὸν πόλεμο, δίνοντάς τους τὴν ἀσπίδα ἔλεγαν, γενναῖες καὶ ἀλύγιστες : "Ἤ τὰν ἤ ἐπὶ τᾶς", δηλαδὴ ἤ θὰ φέρῃς πίσω τὴν ἀσπίδα νικητὴς ἤ θὰ σὲ φέρουν ἐπάνω της σκοτωμένο γιὰ τὴν Πατρίδα.

-Β-

Πρῶτες στὴν προσφορὰ πρὸς τὸν μαχόμενο Στρατό μας, οἱ ἡρωΐδες γυναῖκες τῆς Πίνδου. Ζαλωμένες στὴν πλάτη κιβώτια μὲ πυρομαχικά, τρόφιμα, πουλόβερ καὶ "τσουράπια"- κάλτσες, ὅλα μάλλινα, πλεγμένα ἀπὸ τὰ χέρια τους, "τὰ κοφτὰ γκρεμνά ... ἀνέβαιναν", θὰ γράψῃ μὲ θαυμασμὸ σ' ἕνα ποίημά του ὁ Νικηφόρος Βρεττάκος. Καὶ θὰ προσθέσῃ, ὅτι ἐνῷ "τὶς ἀεροτραμπάλιαζε ὁ ἄνεμος φορτωμένες κι' ἔλυνε τὰ τσεμπέρια τους κι' ἔπαιρνε τὰ μαλλιά τους" "αὐτὲς ἀντροπατάγανε ψηλὰ πέτρα τὴν πέτρα κι' ἀνηφορίζαν στὴ γραμμή, ὅσου ποὺ μέσ' στὰ σύννεφα χάνονταν ὀρθομέτωπες ἡ μιὰ πίσω ἀπ' τὴν ἄλλη". Γυναῖκες νέες, ἀλλὰ καὶ ἡλικιωμένες, μέχρι καὶ 88 ἐτῶν (!), ἀψηφώντας τὶς θύελλες, τὸ χιόνι, τὸν πάγο καὶ τὸ τρομερὸ κρύο, ἔφταναν ψηλὰ στὶς ἀετοφωλιὲς τῆς Πίνδου, ἐκεῖ ποὺ ἦταν ἀδύνατο νὰ φθάσουν τὰ μεταγωγικά, δηλαδὴ τὰ μουλάρια, γιὰ νὰ προσφέρουν στοὺς φαντάρους μας ἀγάπη καὶ ζεστασιὰ μὲ τὴν παρουσία τους, καὶ μὲ τὰ τόσο ἀπαραίτητα πυρομαχικά, τὸ καλοζυμωμένο ψωμί, τὰ μάλλινα, τὴν μικρή, ἀλλὰ τεράστια προσφορὰ τῆς καρδιᾶς τους.

-Γ-

Καὶ νὰ ἦταν μόνο αὐτές ! Ἦταν κι' ἐκεῖνες , ποὺ μπῆκαν στὸ νερὸ ὁρμητικῶν καὶ ἄγριων ποταμῶν, καί, πιασμένες σφιχτὰ ἀπὸ τοὺς ὤμους, σχημάτιζαν πρόχωμα, ποὺ ἀνέκοβε τὴν ὁρμὴ τῶν νερῶν, κι' εὐκόλυνε τοὺς γεφυροποιοὺς τοῦ Στρατοῦ μας γιὰ νὰ δημιουργοῦν γέφυρες, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ περνᾶνε οἱ πολεμιστὲς καὶ τὰ μεταγωγικά. Στὸν ποταμὸ Βογιοῦσα, στὸν Καλαμᾶ, στὸν Δρῖνο ἐπαναλήφθηκε αὐτὸ τὸ ἐκπληκτικὸ γεγονός.

Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλες, στὶς πόλεις, πού, νύχτα - μέρα, ἔπλεκαν γάντια, μπλοῦζες, φανέλλες, κασκόλ · ποὺ ἑτοίμαζαν δέματα, ποὺ ἔγραφαν γράμματα στοὺς ἥρωες, ἐκ μέρους τῶν συγγενῶν τους, οἱ ὁποῖοι ἦταν ἀναλφάβητοι · ποὺ ἔτρεχαν στὰ νοσοκομεῖα γιὰ νὰ ἐπισκεφθοῦν τοὺς τραυματίες μας· ποὺ ἐπισκέπτονταν τὰ σπίτια τῶν πολεμιστῶν, γιὰ νὰ τονώσουν καὶ νὰ ἐνισχύσουν τὶς φτωχὲς οἰκογένειές τους, τὶς ὁποῖες ὁ προστάτης τους, στὸ κάλεσμα τῆς Πατρίδος, τὶς ἄφησε στὰ πεντανέμια ... Κι' ἄν πῇ κανεὶς γιὰ τὶς ἀδελφὲς νοσοκόμες, αὐτὲς ἔγιναν κυριολεκτικὰ θυσία στὴν νοσηλεία τῶν τραυματιῶν ἀπὸ τὰ ἐχθρικὰ πυρά, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ φοβερὰ κρυοπαγήματα.

-Δ-

Ἀκόμη, καὶ ὅσες γυναῖκες ὑπηρετοῦσαν τὸ ἆσμα καὶ τὸ θέαμα, ἐτάχθηκαν ἐθελοντικὰ στὴν ψυχαγωγία τοῦ μαχόμενου Στρατοῦ μας. Κορυφαία, "ἡ τραγουδίστρια τῆς νίκης", ὅπως δίκαια τὴν ἀποκάλεσαν, ἡ θρυλικὴ Σοφία Βέμπο. Μὲ τὰ περίφημα πολεμικὰ τραγούδια της ἐμψύχωνε τὰ "παιδιά, τῆς Ἑλλάδος παιδιά", ἐξευτέλιζε τοὺς Ἰταλοὺς κοκορόφτερους καὶ τὸν γελοῖο "Ντοῦτσε", τὸν Μπενῖτο Μουσολίνι, ἀλλὰ καὶ ἐξέφραζε τὸν πόνο τοῦ Ἔθνους γιὰ τὶς παλινωδίες καὶ τὴν ἀχαριστία τῶν Συμμάχων πρὸς τὴν Ἑλλάδα.

-Ε-

Τέλος, ἀνάμεσα στὶς πολλὲς ἐπώνυμες καὶ ἀνώνυμες Ἑλληνίδες ξεχωρίζουμε δυὸ μανάδες : α) Τὴν μάνα ποὺ ἔγραφε στὸν στρατευμένο γιό της, ὅτι "πρῶτα ἀνήκεις εἰς τὴν Πατρίδα καὶ ὕστερα εἰς ἐμέ · καὶ γενηθήτω τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου". Καὶ β) Τὴν χήρα μάνα μὲ τὰ τρία κορίτσια, ποὺ εἶχαν προστάτη τὸν γιό της τὸν Δημητρό, ὁ ὁποῖος "ἔπεσεν ὑπὲρ Πατρίδος · χαλάλι τῆς Πατρίδος ὁ Δημητρός μου. Ζήτω ἡ Πατρίς". Καὶ οἱ δυό τους πρόσφεραν τὰ βλαστάρια τους στὴν Πατρίδα, χωρὶς κρατούμενα καὶ χωρὶς μικροϋπολογισμούς, ὅπως, ἄλλωστε, ἔπραξαν καὶ πάμπολλες ἄλλες Ἑλληνίδες Μητέρες, κατὰ τὸ Ἔπος 1940-1941.

Ὑποκλινόμαστε μὲ σεβασμὸ καὶ θαυμασμὸ στὴν μνήμη ὅλων αὐτῶν τῶν ἡρωΐδων γυναικῶν. Τὸ Ἔθνος δὲν θὰ πάψῃ ποτὲ νὰ τὶς εὐγνωμονῇ.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Πραγματοποιήθηκε στὶς 30 Μαΐου 2016 στὶς 19 μ.μ. στὸ Παύλειο πολιτιστικὸ κέντρο στὴ Βέροια ἐκδήλωση τῆς «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» σὲ συνεργασία μὲ τὴ Μητρόπολη Βεροίας μέ θέμα ”ΝΕΑ ΑΛΩΣΗ”.

Ὁ ὁμιλητὴς πατὴρ Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης ἀνέπτυξε τὸ ἐπίκαιρο θέμα ἀγγίζοντας μὲ ἐπιτυχία τὰ ἐπίκαιρα καὶ εὐαίσθητα θέματα τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως τὴν ἐθνική μας ταυτότητα, τὴν πνευματικὴ ἀλλοίωση καὶ κοινωνικὴ ἀλλαγὴ ποὺ ἐπιχειρεῖται.

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Α΄) Τά πεπαλαιωμένα «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά

Στίς 13/9/2016 δημοσιεύθηκε τό ΦΕΚ Β 2920, τό ὁποῖο περιέχει τά «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά δημοτικοῦ καί γυμνασίου, καθώς καί τό ΦΕΚ Β 2906, τό ὁποῖο περιέχει τά «νέα» προγράμματα σπουδῶν στά θρησκευτικά λυκείου.

Τά προγράμματα αὐτά δέν εἶναι διόλου νέα, μολονότι ἔτσι χαρακτηρίζονται. Ἡ πρώτη ἔκδοση τῶν προγραμμάτων δημοτικοῦ-γυμνασίου κυκλοφόρησε τό Σεπτέμβριο τοῦ 2011 καί ἡ δοκιμαστική «πιλοτική» της ἐφαρμογή δέν ἀπέφερε ποτέ τά ποθούμενα ἀπό τούς δημιουργούς της ἀποτελέσματα, διότι περιεῖχε σωρεία προβλημάτων. Ἡ δεύτερη ἔκδοση (Ἰουνίου 2014) εἶχε ἐπιφανειακές ἀλλαγές, οἱ ὁποῖες πολλαπλασίαζαν τά προβλήματα. Τό πρόγραμμα λυκείου πρωτοκύκλοφόρησε τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015 μέ ἐπίσης σοβαρά προβλήματα[1].

Στίς παρο ῦσες ἐκδόσεις τῶν προγραμμάτων, οἱ ὁποῖες περιλαμβάνονται στά ὡς ἄνω Φ.Ε.Κ. δέν ἐλήφθησαν ὑπ΄ ὄψη οἱ ἀρνητικές κριτικές οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν στή γενική φιλοσοφία καί στή γενική διάρθρωση τῶν προγραμμάτων. Αὐτές παραμένουν ἐδῶ καί πέντε χρόνια ἀδιαπραγμάτευτες.

Οἱ ἀρνητικές κριτικές γι΄ αὐτή τήν ἀδιαπραγμάτευτη γενική φιλοσοφία καί γενική διάρθρωση σχηματίζουν ὀγκώδεις τόμους ἀρκετῶν ἑκατοντάδων σελίδων. Κι ὅμως δέν ἐλήφθη ὑπ΄ ὄψη οὔτε μία σελίδα, οὔτε μία λέξη!!!

Καί δέν ἀρκεῖ νά λέγεται, ὅτι ὁ Χ ἤ ὁ Ψ «σύνδεσμος» εἶναι θετικός καί ἐγκρίνει τά προγράμματα αὐτά. Ὅποιος «ἐγκρίνει καί ἀποδέχεται» πρέπει: α) Νά τεκμηριώνει τή γνώμη του ἀπό κάθε ἄποψη: θεολογική νομική παιδαγωγική, β) Νά ἀνασκευάζει μέ τεκμηριωμένο ἐπιστημονικό λόγο ἀντίθετες γνῶμες οἱ ὁποῖες ἔχουν ἤδη δημοσιευθεῖ.

Ἄν ὁ Χ ἤ ὁ Ψ «σύνδεσμος» δέν εἶναι ἰκανός νά κάμει τά ἀνωτέρω δύο, τότε θά πρέπει νά σωπάσει ἀξιοπρεπῶς.

Θά ποῦν ἴσως κάποιοι: «ὅμως οἱ παροῦσες ἐκδόσεις τῶν προγραμμάτων εἶναι ἀναμορφωμένες». Θά ποῦμε κατόπιν λεπτομερέστατης μελέτης: Οἱ ἀναμορφώσεις, ἀλλαγές καί διορθώσεις εἶναι ἐπιφανειακές, ἡ γενική φιλοσοφία καί ἡ γενική διάρθρωση τῶν προγραμμάτων παρέμειναν καί παραμένουν ἀμετάβλητες καί ἀδιαπραγμάτευτες ἐδῶ καί πενταετία!!!!

Ποιές εἶναι αὐτές:

α) Συνδιδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου πίστεως μέ θρησκεύματα σέ σημεῖο ὥστε νά κινδυνεύει ὁ ἀνήλικος ὀρθόδοξος μαθητής νά νομίσει ὅτι ταυτίζονται. Ἔτσι θά διασαλευθεῖ ἡ πίστη τοῦ ὀρθοδόξου μαθητῆ. Ἀπό τό 2010 ἔχω δημοσιεύσει, ὅτι τέτοιο μάθημα θά ἔμοιαζε μέ συνδιδασκαλία πολλῶν γλωσσῶν μαζί μέ τή μητρική γλώσσα στήν ἴδια διδακτική ὥρα, ὅμως ἡ ἐπισήμανση δέν ἐλήφθη ποτέ ὑπ΄ ὄψη ἀπό τούς ὑπευθύνους.

β) Διδασκαλία θεματικῶν ἑνοτήτων ὑπό συγκεχυμένους καί παρεξηγήσιμους τίτλους.

γ) Ἀφαίρεση ἀπό τό πρόγραμμα βασικῶν θεμάτων ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς, ἀπαραιτήτων γιά τή διαπαιδαγώγηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ.

δ) Μή διδασκαλία τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἑνότητες μεριζόμενες σέ διάφορες τάξεις γυμνασίου καί λυκείου.

ε) Μή διδασκαλία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς ἑνιαίου συνόλου, ἀλλά κατάτμησή της σέ διάφορες ἑνότητες μεριζόμενες σέ διάφορες τάξεις γυμνασίου καί λυκείου.

στ) Ἀπολύτως καμμία ἱστορική σειρά στή διδασκόμενη ὕλη. Τέτοιο μάθημα θά ἐπέφερε ἀπόλυτη σύγχυση, τόσο στούς ὀρθοδόξους χριστιανούς μαθητές, ὅσο καί σέ ὁποιονδήποτε ἄλλο.

Σέ ὅλα αὐτά προστέθηκε καί

ζ) Πλήρης ἀφαίρεση τῆς διδασκαλίας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὡς ἑνιαίου συνόλου ἀπό τό γυμνάσιο καί ἀντικατάστασή της ἀπό σποραδικά ρητά καί περιστατικά.

Ἐφ΄ ὅσον ὅλα αὐτά παραμένουν ἔτσι, οἱ ἐπιφανειακές «διορθώσεις» καί «βελτιώσεις» εἶναι παντελῶς ἀνίκανες νά μεταβάλουν τό γενικό προβληματικό τοπίο τῶν ἐν λόγῳ προγραμμάτων.

Β΄) Κίνδυνοι πού περικλείονται στά ἐν λόγῳ προγράμματα

Μέ τά προγράμματα αὐτά, κατ΄ αὐτόν τόν τρόπο καί ὑπό αὐτές τίς ἐπιρροές ἡ θρησκευτική συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου χριστιανοῦ δέν θά ἀναπτυχθεῖ σύμφωνα μέ τήν ἐπιταγή τοῦ ἄρθρου 16, παράγρ. 2 τοῦ Συντάγματος. Ἀντίθετα θά παραβιασθεῖ ἡ ἐλευθερία τῆς συνειδήσεώς του, τήν ὁποία ἐπιτάσσει τό ἄρθρο 13 παρ. 1 τοῦ Συντάγματος[2].

Ἀπό ἕνα τέτοιο μάθημα ἀποκτοῦν αὐτομάτως καθολικό καί ἀναφαίρετο δικαίωμα ἀπαλλαγῆς ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Τόν κίνδυνο αὐτόν ἔχω ἐπισημάνει ἐδῶ καί πέντε χρόνια (ἀπό τό 2011) καί ἔχω προειδοποιήσει πολλές φορές ὅλους τούς ἁρμοδίους. Ἤδη ἔχουμε ἐπανειλημμένες προειδοποιήσεις ἀπό γονεῖς ὀρθοδόξων μαθητῶν.

Γ΄) Ὁ ἀγώνας τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν παιδιῶν τους

Γιά τούς λόγους αὐτούς ἀγωνιζόμαστε ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν μας, τά ὁποῖα δικαιοῦνται ὀρθόδοξη παιδεία μέσα στό ἑλληνικό σχολεῖο.

Καί ἄν κανένας μᾶς ἀπευθύνει τό πασίγνωστο σόφισμα: «ὅμως τώρα στά σχολεῖα δέν ὑπάρχουν μόνο ὀρθόδοξοι, ἄρα οἱ ὀρθόδοξοι δέν δικαιοῦνται ὀρθόδοξη παιδεία». Ἀπαντοῦμε: πουθενά στήν ὑφήλιο δέν ἀκούσθηκε ποτέ, ὅτι ἀσκώντας κάποιος τά ἐκ τοῦ συντάγματος, τῶν νόμων καί τῶν διεθνῶν συμβάσεων ἀπορρέοντα ἀνθρώπινα δικαιώματά του ἀδικεῖ κάποιον τρίτο.

Καί ἄν κάποιος ἰσχυρισθεῖ, ὅτι «τό κράτος ἀποφασίζει γιά τό περιεχόμενο τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν» ἀπαντοῦμε: τό κράτος ἀποφασίζει, ἀλλά δέν ἔχει καί δικαίωμα νά παρανομεῖ καί νά παραβαίνει τό ἴδιο του τό Σύνταγμα καί τούς ἴδιους του τούς νόμους, νά παραβαίνει τίς ἀποφάσεις τῶν ἴδιων του τῶν δικαστηρίων καί τίς διεθνεῖς συμβάσεις τίς ὁποῖες αὐτό τό ἴδιο ἔχει ἐπικυρώσει καί ἐν τέλει νά καταπατᾶ τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν πολιτῶν του, νά περιφρονεῖ τή γνώμη τους καί τήν πίστη τους.

Καί ἄν κάποιος ἰσχυρισθεῖ, ὅτι τό «νέο» μάθημα θά εἶναι «διαθρησκειακό», ἀπαντοῦμε ὅτι: τέτοια λέξη δέν ὑπάρχει σέ κανένα λεξικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καί ἄν θέλει νά συνεννοηθοῦμε, ἄς μᾶς ὁρίσει τή σημασία, τό εὕρος καί τή χρήση τῆς λέξεως αὐτῆς[3].

Καί ἄν κάποιος μᾶς χαρακτηρίσει μέ τούς γνωστούς ποινικῶς κολάσιμους χαρακτηρισμούς, ὅπως «σκοταδιστές», «ταλεμπάν», «ἐξτρεμιστές», «διεξάγοντες ἱερό πόλεμο», «πιετιστές», «εὐσεβιστές» καί ὁτιδήποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό ὀρθοδόξους χριστιανούς, ἄς γνωρίζει ὅτι θά κατηγορηθεῖ τόσο γιά ἐξύβριση, ὅσο καί γιά προσβολή προσωπικότητος.

[1] Τό ἀναλυτικό ἱστορικό ὅλων αὐτῶν τῶν προβλημάτων βλ. στό Εὐάγγελος Στ. Πονηρός, Ὑπερασπίζοντας τή διωκόμενη ὀρθόδοξη παιδεία στό ἑλληνικό σχολεῖο, Ἐκδόσεις Πελασγός Ἰωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Εἰδική ἔκδοση γιά τόν ὅμιλο Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε., Ἀθήνα 2016, σ. 107-178.

[2] Καί γιά νά μή διατυπωθεῖ γιά ἄλλη μία φορά ὁποιαδήποτε παρερμηνεία τοῦ Συντάγματος ἐπαναλαμβάνω:

Τό Σύνταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας ἀναφέρει ἐπί λέξει στό ἄρθρο 16, παράγραφος 2: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Δική μου παρατήρηση, τήν ὁποία ἔχω δημοσιεύσει ἀπειράριθμες φορές καί τήν ἔχω δείξει σέ δικαστές καί δικηγόρους καί μοῦ εἶπαν «ἔχεις δίκαιο»:

Ὁ Ἕλληνας μαθητής ἔχει ἑλληνική ἐθνική συνείδηση καί σύμφωνα μέ αὐτήν πρέπει νά διαπαιδαγωγηθεῖ, ὥστε νά ἀναπτυχθεί αὐτή βάσει τῆς παιδείας. Ὁ χριστιανός ὀρθόδοξος ἔχει χριστιανική ὀρθόδοξη συνείδηση καί σύμφωνα μέ αὐτήν πρέπει νά διαπαιδαγωγηθεῖ, ὥστε νά ἀναπτυχθεῖ αὐτή βάσει τῆς παιδείας. Ὁτιδήποτε ἄλλο εἶναι ἀντισυνταγματικό καί παραβιάζει ὄχι μόνον τό 16ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος, ἀλλά καί τό 13ο τό οποίο στήν πρώτη παράγραφό του ὁρίζει ἐπί λέξει: «Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη».

Αὐτά τά πρωτοδημοσίευσα τό 2010, τά ἔχω ἀναδημοσιευθεῖ ἄπειρες φορές καί δέν βρέθηκε κανένας νά τά ἀνασκευάσει.

[3] Ὁ γράφων γνωρίζει πολύ καλά τήν προέλευση αὐτῶν τῶν λεκτικῶν πειραματισμῶν. Καί τό ὡς ἄνω ἐρώτημα δέν ὀφείλεται σέ ἄγνοια, ἀλλά ἀποσκοπεῖ νά καταδείξει τό ἄτοπο τό ὁποῖο διακρίνει τούς πειραματισμούς αὐτούς.

Πηγή: Θρησκευτικά

Ψηλὰ στὴν Ἤπειρο, ὁ χειμώνας εἶχε ἤδη ἔρθει. Στὰ Ἰωάννινα, ὁ διοικητὴς τῆς VΙΙΙ Μεραρχίας Πεζικοῦ (ΜΠ), ὁ ὑποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμῆτρος, βρισκόταν στὸ γραφεῖο του.
Ἡ ὥρα εἶχε περάσει, ἀλλὰ ὁ ἔμπειρος στρατηγός, μαζὶ μὲ τοὺς ἐπιτελεῖς του, βρίσκονταν σκυμμένοι ἐπάνω ἀπὸ τοὺς ἁπλωμένους χάρτες τους, μελετώντας τους καὶ ἀνταλλάσσοντας μόνο τὰ ἀπαραίτητα λόγια.
Ὁ μέραρχος εἶχε ἐνημερώσει τοὺς ἐπιτελεῖς του γιὰ τὴν ἀναφορὰ τοῦ διοικητῆ τοῦ Ἀποσπάσματος Πίνδου, τοῦ Δαβάκη, ὁ ὁποῖος ἦταν βέβαιος ὅτι ἡ ἰταλικὴ εἰσβολὴ ἤταν ζήτημα ὡρῶν.
Μέσα στὴ νύχτα ἔφτασε στὸ γραφεῖο τοῦ μέραρχου καὶ ὁ συνταγματάρχης Μαυρογιάννης. Ἦταν ὁ διοικητὴς πυροβολικοῦ τῆς Μεραρχίας, ἀλλὰ καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐπιμελήθηκε τὴν ὀργάνωση τοῦ ἐδάφους στὴ ζώνη εὐθύνης της. …

Ὁ συγκεκριμένος ἀξιωματικὸς ὑπῆρξε σὲ μεγάλο βαθμὸ ὁ θεμελιωτὴς τῆς νίκης τοῦ Καλπακίου. Ὁλόκληρο τὸ καλοκαίρι τοῦ 1940 περιέτρεχε τὴ ζώνη τῆς Μεραρχίας βάσει τῶν ἐντολῶν ποὺ εἶχε δώσει στὸ ΓΕΣ ὁ πρωθυπουργὸς Ἰωάννης Μεταξάς.

Ὁ Μαυρογιάννης ἔκανε μεγάλο ἔργο: Κατόπτευε. Σχεδίαζε.
Μὲ τὴν ἀμέριστη συμπαράσταση τῶν κατοίκων, εἶχε κατορθώσει νὰ ὀργανώσει ἄριστα τὸ ἔδαφος. Κατασκευάστηκαν 269 πολυβολεῖα ἀντοχῆς σὲ πλήγματα...
ὀβίδων τουλάχιστον τῶν 75 χιλ., 20 διπλὰ πολυβολεῖα σκαμμένα στοὺς βράχους, 16 θέσεις τάξης πυροβόλων, καὶ 30 καταφύγια γιὰ τοὺς πυροβολητές, τὰ κτήνη καὶ τὰ πυρομαχικά, 15 πυροβολεῖα ἀντοχῆς σὲ πλήγματα τουλάχιστον τῶν 105 χιλ. Ἀνοίχτηκαν χαρακώματα συνολικοῦ μήκους 66 χλμ. καὶ στρώθηκαν ζῶνες συρματοπλέγματος μήκους 5.700 μ., κατασκευάστηκαν 110 σκέπαστρα προστασίας τοῦ πεζικοῦ, συνολικῆς χωρητικότητας 3.500 ἀνδρῶν, 10 ἐνισχυμένα παρατηρητήρια, ὑπόγεια τηλεφωνικὰ κέντρα, ἀντιαρματικὲς τάφροι συνολικοῦ μήκους 4,5 χλμ. καὶ 26 ἀντιαρματικὰ  φράγματα μὲ σιδηροτροχιές.

Ἐπίσης, στρώθηκαν ναρκοπέδια καὶ ὑπονομεύτηκαν ὅλες οἱ γέφυρες στὴ ζώνη προκάλυψης τῆς Μεραρχίας, ἐνῶ ἀνοίχθηκαν καὶ πολλαπλὲς ζῶνες χαρακωμάτων, ὥστε νὰ διασπείρονται τὰ ἐχθρικὰ πυρά. Οἱ ἀφανεῖς ἥρωες τοῦ τεράστιου αὐτοῦ ἐπιτεύγματος ἦταν οἱ ἁπλοὶ κάτοικοι τῆς Ἠπείρου, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονταν χωρὶς ἀμοιβὴ ἐπὶ πέντε ἡμέρες κάθε μήνα, κατασκευάζοντας «προχώματα γιὰ τὰ παιδιά μας, ποὺ θὰ πολεμήσουν γιὰ τὴν πατρίδα», ὅπως ἔλεγαν οἱ ἴδιοι στὸν στρατηγὸ Κατσιμῆτρο.

Ὁ Μαυρογιάννης παρουσιάστηκε στὸν μέραρχο καὶ ἐπιβεβαίωσε τὶς ὑπάρχουσες πληροφορίες. Ὁ Κατσιμῆτρος ἄλλωστε ἦταν πάντα καλὰ πληροφορημένος, ἔχοντας ἐγκαταστήσει, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ δασκάλου τοῦ χωριοῦ Μολυβδοσκέπαστη Σταύρου Γκατσόπουλου, ἐκτεταμένο δίκτυο πρακτόρων ἐντός τοῦ ἀλβανικοῦ ἐδάφους. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ γνώριζε τὰ πάντα σχετικὰ μὲ τὶς μετακινήσεις τῶν ἰταλικῶν δυνάμεων ἐντός τῆς Ἀλβανίας.

Οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν ἤδη συγκεντρωθεῖ στὰ σύνορα. Ἡ εἰσβολὴ δὲν θὰ ἀργοῦσε νὰ πραγματοποιηθεῖ. Μόλις ὁλοκληρώθηκε ἡ σύσκεψη, ὁ  Κατσιμῆτρος τηλεφώνησε στὴν Ἀθήνα, στὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο Στρατοῦ (ΓΕΣ). Τοῦ ἀπάντησε ὁ ἀντισυνταγματάρχης Κορώζης.

Ὁ Κατσιμῆτρος χωρὶς νὰ χάσει χρόνο εἶπε στὸν Κορώζη: «Ἀναφέρετε, παρακαλῶ, κ. Κορώζη, στὸν κ. Ἀρχηγὸ τοῦ ΓΕΣ ὅτι ἡ προσωπική μου γνώμη εἶναι ὅτι αὔριο τὸ πρωί, ἴσως δὲ καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς νύκτας 27ης πρὸς τὴν 28η Ὀκτωβρίου, θὰ ἔχουμε ἰταλικὴ ἐπίθεση. Ἡ Μεραρχία θὰ ἐκτελέσει τὸ καθῆκον της πρὸς τὴν πατρίδα, σύμφωνα μὲ τὶς διαταγὲς καὶ τὶς ὁδηγίες τοῦ ΓΕΣ. Μπορῶ νὰ διαβεβαιώσω ὑπευθύνως τὸν κ. Ἀρχηγὸ -καὶ τὸ τονίζω  ἰδιαιτέρως αὐτὸ- ὅτι δὲν θὰ περάσουν οἱ Ἰταλοὶ ἀπὸ τὸ Καλπάκι».

«Μάλιστα Στρατηγέ μου, θὰ ἀναφέρω τὰ ἀνωτέρω στὸν κ. Ἀρχηγὸ καὶ θὰ τονίσω ἰδιαιτέρως τὴ σοβαρή σας διαβεβαίωση. Εὔχομαι, Στρατηγέ μου, καλὴ ἐπιτυχία», ἀπάντησε συγκινημένος ὁ Κορώζης.

Ὁ Κατσιμῆτρος δὲν ἀνῆκε στοὺς ἁπλῶς ρομαντικοὺς καὶ φιλοπάτριδες ἀξιωματικούς. Εἶχε συμμετάσχει σὲ πέντε πολέμους καὶ εἶχε τεράστια ἐμπειρία.

Ἡ διαβεβαίωσή του λοιπὸν πρὸς τὸν Παπάγο ὅτι οἱ Ἰταλοὶ δὲν πρόκειται νὰ διασπάσουν τὴν κύρια γραμμὴ ἄμυνας τῆς Μεραρχίας, τὴ λεγόμενη τοποθεσία Ἐλαίας-Καλαμᾶ, εἶχε ἰδιαίτερη βαρύτητα.
Αὐτὸ ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὴ διαταγὴ ἐπιχειρήσεων ποὺ εἶχε ἐκδώσει, ἤδη ἀπὸ τὶς 23 Σεπτεμβρίου 1940. «Ἡ Μεραρχία ἔχει ἀποφασίσει νὰ παρασύρει τὸν ἀντίπαλο ἐπὶ τῆς ὀργανωμένης τοποθεσίας Ἐλαίας καί, ἀφοὺ  ἐπιφέρει σὲ αὐτὸν φθορά, μὲ γενικὴ ἀντεπίθεση θὰ ἐπιδιώξει νὰ τὸν ἀπορρίψει πέρα ἀπὸ τὰ σύνορα, ἀποκόπτοντας τὸν ἀπὸ τὶς γραμμὲς τῶν συγκοινωνιῶν καὶ τοῦ ἐφοδιασμοῦ του.

Ἀξιώνω καὶ ἀπαιτῶ ὅπως ἐνστερνιστεῖτε ὅλοι τὸ πνεῦμα τῆς διαταγῆς αὐτῆς, βαθμοφόροι καὶ στρατιῶτες παντὸς Ὅπλου καὶ Σώματος καὶ ὅλες οἱ διοικήσεις καὶ τὰ ἐπιτελεῖα…

Ἐνθυμούμενοι τὴν Ἱστορία καὶ τὶς παραδόσεις μας, ἂς δείξουμε στοὺς πιθανοὺς ἀντιπάλους μας ὅτι οὔτε τὸ πλῆθος οὔτε ἡ ὑλικὴ ἰσχὺς φέρνουν τὴ νίκη, ἀλλὰ οἱ ψυχικὲς δυνάμεις καὶ ἡ στερεὰ  πεποίθηση σὲ αὐτὴν καὶ στὸ δίκαιο τοῦ ἀγώνα μας, γιατί θὰ ἀγωνιστοῦμε ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν.

Ἡ τιμὴ τῶν ἑλληνικῶν ὅπλων ἀπαιτεῖ, ὅπως κάθε τμῆμα, σὲ ὁποιαδήποτε κατάσταση καὶ ἂν βρεθεῖ, νὰ πολεμήσει μέχρι τοῦ τελευταίου ἀνδρὸς καὶ τοῦ τελευταίου φυσιγγίου, καὶ νὰ θυσιαστεῖ, ἀλλὰ οὐδέποτε νὰ παραδοθεῖ» (ὑπογραφή: Κατσιμῆτρος).

Ὁ Κατσιμῆτρος εἶχε ἐπεξεργαστεῖ ἀπὸ καιρὸ λοιπὸν τὰ σχέδια ἄμυνας τῆς Μεραρχίας. Ἡ ἀποστολὴ του ἦταν ἐξαιρετικὰ δύσκολη, καθὼς ἡ Μεραρχία ὄφειλε νὰ ἀμυνθεῖ μετώπου μήκους 100 χλμ. μὲ 15 τάγματα πεζικοῦ, 2 τάγματα πολυβόλων, 66 πυροβόλα -ὀρειβατικά, πεδινὰ καὶ συνοδείας πεζικοῦ- τὴ μεραρχιακῆ ὁμάδα ἀναγνώρισης, μία ἀντιαεροπορικὴ πυροβολαρχία τῶν 37 χιλ. (4 πυροβόλα), μία ἀντιαεροπορικὴ πυροβολαρχία τῶν 20 χιλ. (6 πυροβόλα), μία ἀντιαρματικὴ πυροβολαρχία τῶν 37 χιλ. (4 πυροβόλα), μία ἀντιαεροπορικὴ πυροβολαρχία τῶν 88 χιλ. (3 πυροβόλα), ἡ  ὁποῖα κάλυπτε τὴν πόλη τῶν Ἰωαννίνων, 2 λόχους Μηχανικοῦ καὶ 3 λόχους Διαβιβάσεων.
Οἱ Ἰταλοὶ ἀπέναντί του εἶχαν συγκεντρώσει ἰσχυρὲς δυνάμεις. Ἐνταγμένες στὸ ΧΧV Σῶμα Στρατοῦ -τὸ λεγόμενο τῆς «Τσαμουριᾶς»- οἱ Ἰταλοὶ διέθεταν τὴν ἐνισχυμένη 23η ΜΠ Φεράρα (47ο καὶ 48ο Συντάγματα Πεζικοῦ, δύο τάγματα Ἀλβανῶν, ἕνα μηχανοκίνητο τάγμα Βερσαλλιέρων, τὴν 3/131 Ἐπιλαρχία μὲ 50 ἐλαφρὰ ἅρματα, ἕνα τάγμα ὅλμων, μία ἐπιλαρχία ἱππικοῦ, 48 βαριὰ πυροβόλα, 68 ἐλαφρὰ πυροβόλα, ἕνα λόχο μοτοσικλετιστῶν, μία μοίρα ἀντιαεροπορικῶν πυροβόλων τῶν 20 χιλ.,  ἀντιαρματικὸ οὐλαμὸ τῶν 47 χιλ., στοιχεῖα μηχανικοῦ μὲ ὑλικὸ γεφυροσκευῆς, συνολικὴ δύναμη 21.000 ἀνδρῶν), τὴν 51η ΜΠ Σιέννα (31ο καὶ 32ο Συντάγματα Πεζικοῦ καὶ ἕνα σύνταγμα ἱππικοῦ.

Ἐπίσης ἕνα τάγμα Ἀλβανῶν, ἕνα τάγμα Μελανοχιτώνων, ἕνα τάγμα ὅλμων, 24 βαριὰ πυροβόλα, 56 ἐλαφρὰ πυροβόλα καὶ στοιχεῖα μηχανικοῦ, συνολικῆς δύναμης 12.500 ἀνδρῶν), τὴν 131η Τεθωρακισμένη Μεραρχία (ΤΘΜ) «Κένταυρος» (μία ἐπιλαρχία ἁρμάτων μὲ 40 ἅρματα, ἕνα μηχανοκίνητο τάγμα Βερσαλλιέρων, 24 ἐλαφρὰ πυροβόλα, μία ἀντιαρματικὴ πυροβολαρχία τῶν 47 χιλ. μὲ 8 πυροβόλα, μία  ἀντιαεροπορικὴ Μοίρα τῶν 20 χιλ. μὲ 16 πυροβόλα καὶ ἕνα λόχο μοτοσικλετιστῶν, μὲ συνολικὴ δύναμη 2.200 ἀνδρῶν), τὴ Μεραρχία Ἱππικοῦ (ΜΙ) μὲ δύο συντάγματα ἱππικοῦ, ἕνα σύνταγμα Γρεναδιέρων (3 τάγματα), ἕνα τάγμα Ἀλβανῶν καὶ 24 ἐλαφρὰ πυροβόλα, συνολικῆς δύναμης 5.500 ἀνδρῶν.

Συνολικά, οἱ Ἰταλοὶ ἀνέπτυξαν ἀπέναντι στὴν VIII ΜΠ περὶ τοὺς 42.000 ἄνδρες, μὲ 244 πυροβόλα κάθε διαμετρήματος καὶ 90 ἅρματα μάχης. Θὰ μποροῦσε νὰ τοὺς ἀδικήσει κανεὶς γιὰ τὴ βεβαιότητα ποῦ εἶχαν γιὰ τὴ νίκη; Μᾶλλον, ὄχι.

Ὡστόσο, σὲ κάθε περίπτωση, ὁ Κατσιμῆτρος εἶχε ἀντίθετη γνώμη. Ἔχοντας νὰ καλύψει ἕνα τεραστίου ἀναπτύγματος μέτωπο μὲ τὶς δυνάμεις ποὺ διέθετε, ἔπρεπε νὰ ἐνεργήσει ἔξυπνα.
Καταρχᾶς, θὰ ἐπιχειροῦσε νὰ ἐπιβραδύνει τὴν ἐχθρικὴ προέλαση, κυρίως γιὰ νὰ προκαλέσει φθορὰ στὸν ἐχθρό, πρὶν ὁ ὄγκος του φτάσει ἐνώπιον τῆς κύριας γραμμῆς ἀντίστασης.
Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἀνέπτυξε τὸ 1/3 τῶν δυνάμεών του στὴν προκάλυψη (5 τάγματα πεζικοῦ, 2 πυροβολαρχίες τῶν 75 χιλ. καὶ 6 πυροβόλα συνοδείας τῶν 65 χιλ.), σὲ ὅλο τὸ μῆκος τῆς μεθορίου, ἀπὸ τὴν Κόνιτσα  ἕως τὸ Ἰόνιο.

Τὸν κεντρικὸ τομέα τὸν ἐμπιστεύτηκε στὸν ἀντισυνταγματάρχη Μαρδοχαῖο Φριζή, στὸν ὁποῖο διέθεσε τὸ 1/15 Τάγμα Πεζικοῦ (ΤΠ), τὸ 2/42 Τάγμα Εὐζώνων (ΤΕ), μία πυροβολαρχία τῶν 75 χιλ., ἕναν οὐλαμὸ τῶν 65 χιλ. ὑπὸ τὸν ταγματάρχη πυροβολικοῦ Κ. Βερσή, μία πυροβολαρχία τῶν 75 χιλ. καὶ δύο οὐλαμοὺς τῶν 65 χιλ. ὑπὸ τὸν ταγματάρχη τοῦ πυροβολικοῦ Δ. Κωστάκη.

Οἱ δύο αὐτοὶ ἀξιωματικοί τοῦ πυροβολικοῦ ἀξίζουν εἰδικῆς μνείας. Ἄριστοι ἀξιωματικοὶ καὶ οἱ δύο, ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα τοῦ πολέμου μέχρι τὴ συνθηκολόγηση, εἶχαν καταστεῖ ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τοῦ Ἰταλικοῦ Στρατοῦ.

Ὑποστήριζαν μὲ τέτοια ἐπιτυχία τὸ πεζικό, ποὺ ἔγιναν θρύλοι, καὶ στὰ δύο στρατόπεδα. Ἕνα «μνημεῖο» τῆς δράσης τοῦ Κωστάκη ὑπάρχει ἀκόμα καὶ σήμερα στὸ μουσεῖο τοῦ Ἀργυροκάστρου.

Πρόκειται γιὰ ἕνα ἰταλικὸ πυροβόλο, μὲ μία ἑλληνικὴ ὀβίδα σφηνωμένη στὴν κάννη του. Σκοπευτὴς ἦταν ὁ Κωστάκης! Τὰ τμήματα τῆς προκάλυψης εἴχαν  ὡς ἀποστολὴ νὰ ἐπιβραδύνουν τὶς ἐχθρικὲς κινήσεις, νὰ προκαλέσουν στὸν ἐχθρὸ τὴ μεγαλύτερη δυνατὴ φθορὰ καὶ νὰ ἀποσυρθοῦν κατόπιν στὴν κύρια γραμμὴ ἀντίστασης, ὅπου θὰ ἀποτελοῦσαν τὶς ἐφεδρεῖες τῶν τομέων.

Ὅσον ἀφορᾶ τὴν κύρια γραμμὴ ἀντίστασης, αὐτὴ ἐκτεινόταν ἀπὸ τὴν Ἠγουμενίτσα μέχρι τὶς παρυφὲς τοῦ Σμόλικα. Ὁ Κατσιμῆτρος τὴ χώρισε σὲ τέσσερις τομεῖς. Ὁ πρῶτος, ἀπὸ ἀνατολικὰ πρὸς τὰ δυτικά, ἦταν ὁ τομέας Νεγράδων, χωρισμένος μὲ τὴ σειρά του σὲ τρεῖς ὑποτομεῖς, τοὺς Σουδενῶν, Καλπακίου καὶ Βροντισμένης.

Οἱ δυνάμεις τοῦ συγκεκριμένου τομέα κάλυπταν τὴν τοποθεσία-κλειδὶ τῆς μεραρχιακῆς διάταξης, τὴ διάβαση τοῦ Καλπακίου.

Τὸ Καλπάκι εἶναι μία στενὴ σχετικὰ διάβαση, ἀνάμεσα στὰ ὑψώματα Ἀσσόνισα (ἀνατολικὰ) καὶ Παλαιοκάστρο. Στήν  τοποθεσία, δεσπόζει τὸ βόρεια τῆς Ἀσσόνισας ὕψωμα Γκραμπάλα, ἐνῶ στὸν μοναδικὸ ὁδικὸ ἄξονα δεσπόζει τὸ ὕψωμα τοῦ Καλπακίου (ὕψωμα 493).

Ὑπῆρχαν δύο ὁδοί, ποὺ ἀπὸ τὸ ἀλβανικὸ ἔδαφος ὁδηγοῦσαν στὴν Ἑλλάδα. Οἱ δύο αὐτοὶ δρόμοι ὅμως συνέκλιναν λίγο βορειοτέρα τοῦ Καλπακίου καὶ ἑνώνονταν σὲ ἕναν. Ὅποιος ἤθελε νὰ κατευθυνθεῖ στὰ Ἰωάννινα, ἀπὸ ἐκεῖ ὄφειλε νὰ περάσει.

Ὁ Κατσιμῆτρος τὸ γνώριζε αὐτό, καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ ἀποφάσισε νὰ δώσει τὴν κυρίως ἀμυντική του μάχη. Ἦταν βέβαιος πὼς ἂν οἱ Ἰταλοὶ δὲν διασποῦσαν τὴν τοποθεσία τοῦ Καλπακίου, δὲν θὰ ἀποτολμοῦσαν νὰ προελάσουν σὲ βάθος οὔτε στὸ πλευρὸ τῆς τοποθεσίας, πρὸς τὸ Ἰόνιο, ἐκεῖ ποὺ ἡ τοποθεσία παρουσίαζε τὴ  μεγαλύτερη ἀδυναμία της.

Στὸν τομέα Νεγράδων λοιπὸν ἔταξε ὁ στρατηγὸς δύο τάγματα τοῦ 15ου ΣΠ, τὸ 1/40 ΤΕ, ἕναν λόχο πολυβόλων, τὰ τέσσερα ἀντιαρματικὰ πυροβόλα ποὺ διέθετε καὶ τὸ 1ο Τάγμα Πολυβόλων. Οἱ δυνάμεις αὐτὲς ἐπρόκειτο νὰ σηκώσουν τὸ βάρος τοῦ ἀγώνα. Δυτικότερα, στὸν τομέα Καλαμά, διατέθηκαν τέσσερα τάγματα εὐζώνων τοῦ 40ου καὶ 42ου Συνταγμάτων Εὐζώνων, τὸ 2ο Τάγμα Πολυβόλων καὶ ἡ ὁμάδα ἀναγνώρισης ἱππικοῦ τῆς Μεραρχίας. Ἀκόμα πιὸ δυτικά, στὸν τομέα Θεσπρωτίας, διατέθηκαν δύο μόλις τάγματα πεζικοῦ (2/24 καὶ 3/24).

Ὁ φόβος ἰταλικῆς ἀπόβασης στὰ νῶτα τῆς τοποθεσίας, ἀνάγκασε τὸν Κατσιμῆτρο νὰ διαθέσει μέρος ἀπὸ τὶς μικρές του ἐφεδρεῖες στὸν τομέα Πρέβεζας-Φιλιππιάδας, οἱ δυνάμεις τοῦ ὁποίου (ἕνα τάγμα πεζικοῦ, ἕνας λόχος πολυβόλων, τέσσερα πυροβόλα τῶν 65 χιλ. καὶ τέσσερα τῶν 75 χιλ.) φρουροῦσαν τὴν ἀκτογραμμή.

Ἐφεδρεία τῆς μεραρχίας ὁρίστηκε τὸ 1/42 ΤΕ καὶ τὰ τμήματα τῆς προκάλυψης, πού, μετὰ τὸ πέρας τοῦ ἐπιβραδυντικοῦ ἀγώνα, θὰ ἔπαιρναν θέσεις πίσω ἀπὸ τὴν τοποθεσία ἀντίστασης.
Στὶς 26 Ὀκτωβρίου, τὸ ἰταλικὸ ραδιόφωνο καὶ οἱ ἐφημερίδες ἄρχισαν νὰ ἐξαπολύουν μύδρους κατὰ τῆς Ἑλλάδας, μεταδίδοντας τὴν εἴδηση ὅτι ἑλληνικὲς «συμμορίες» εἰσέβαλαν στὸ ἀλβανικὸ ἔδαφος καὶ ἄνοιξαν πῦρ κατὰ ἰταλικῶν τμημάτων.

Σύμφωνα μὲ τοὺς Ἰταλούς, ἄλλες ἑλληνικὲς «συμμορίες» τοποθέτησαν βόμβα στοὺς Ἁγίους Σαράντα.
Τὸ συνοριακὸ ἐπεισόδιο ποὺ ζητοῦσε ὁ Μουσολίνι καὶ ἑτοίμασε ὁ Τσιάνο, ὁ πραγματικὸς ἐγκέφαλος πίσω ἀπὸ τὴν ἰταλικὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἑλλάδας, εἶχε συμβεῖ. Φυσικά, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι κανεὶς πολὺ ἀφελὴς γιὰ νὰ  πιστέψει τὰ ἰταλικὰ ψεύδη. Οἱ ἡμερήσιες διαταγὲς τῶν ἰταλικῶν μονάδων τὸ φανερώνουν:

«26 Ὀκτωβρίου 1940 – Μεραρχία Φεράρα»Ἀπὸ 19 μηνῶν, στὴν ὀχυρὴ καὶ τραχιὰ αὐτὴ γῆ τῆς Ἀλβανίας χαλυβδώνουμε τὰ ὄπλα καὶ τὶς καρδιὲς μας προσηλωμένοι πρὸς ἕναν σκοπό, ὁ ὁποῖος βρίσκεται πιὰ κοντά. Συγκεντρωμένοι σὲ ἕνα φάτσιο (δέσμη) ἐνεργειῶν καὶ θελήσεων, πεζοί, Μελανοχίτωνες, σκαπανεῖς, ὅλοι, Ἰταλοὶ καὶ Ἀλβανοί, προσηλώνουμε τὸ βλέμμα μας πρὸς τὴν Ἤπειρο. Θὰ κάνουμε νὰ λάμψει ἡ δάφνη τῆς Φεράρα. Μὲ αὐτὴ τὴν πεποίθηση σᾶς κραυγάζω τὴν ἰαχὴ τοῦ ἀγώνα ποὺ εἶναι “Νίκη”. Ἦρθε ἡ ἡμέρα μας καὶ εἶναι ἀνάγκη νὰ νικήσουμε.» Λ. Τζανίνι ὑποστράτηγος».

Πίσω στὰ Ἰωάννινα, ὁ Κατσιμῆτρος, μὲ ἀπόλυτη ψυχραιμία, ἔδωσε τὶς τελικὲς διαταγές. Κατόπιν, ἐπέτρεψε νὰ ἀποχωρήσουν ὅσοι ἀξιωματικοὶ δὲν εἶχαν ὑπηρεσία, καὶ ἀνέβηκε στὸν δεύτερο ὄροφο τοῦ κτιρίου τοῦ στρατηγείου τῆς Μεραρχίας, ὅπου βρισκόταν τὸ σπίτι του. Πρὶν ἀναπαυθεῖ, μίλησε τηλεφωνικὰ μὲ ὅλους τούς διοικητὲς τῶν τμημάτων τῆς προκάλυψης. Ὕστερα, ἥσυχος, ξάπλωσε.
«Τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους»

Στὶς 03.45 τῆς 28ης Ὀκτωβρίου στὸ σπίτι τοῦ μέραρχου ἀντήχησε τὸ κουδούνισμα τοῦ τηλεφώνου. Ἡ μικρὴ κόρη τοῦ στρατηγοῦ ἀπάντησε. Ἦταν ἀπὸ τὸ ΓΕΣ. Ζητοῦσαν ἐπειγόντως τὸν Κατσιμῆτρο.

Ὁ στρατηγὸς κατάλαβε.

Πῆρε τὸ ἀκουστικό. Ἦταν ὁ Κορώζης. Εἶπε στὸν Κατσιμῆτρο τί εἶχε συμβεῖ, γιὰ τὸ ἰταλικὸ τελεσίγραφο καὶ τὴν ἀπόρριψή του καὶ γιὰ τὴν ἐπικείμενη ἰταλικὴ εἰσβολή. Ὁ Κατσιμῆτρος ἀρκέστηκε νὰ ἀπαντήσει: «Ἀναφέρατε, παρακαλῶ, στὸν κ. ἀρχιστράτηγο ὅτι ἡ Μεραρχία θὰ ἐκτελέσει τὸ καθῆκον της πρὸς τὴν πατρίδα, ὅπως ἐπιβάλλει ἡ ἐθνικὴ τιμὴ  καὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ αὐτὴ γνωρίζει». Ἀμέσως μετά, ὁ στρατηγὸς δρομολόγησε ὅλες τὶς ἀπὸ καιρὸ προετοιμασμένες κινήσεις του. Σὲ λίγες στιγμὲς ὁλόκληρη ἡ VΙΙΙ ΜΠ ἦταν σὲ ἑτοιμότητα.
Οἱ Ἰταλοὶ πάντως δὲν σεβάστηκαν οὔτε τὸ ἴδιο τους τὸ τελεσίγραφο. Ἡ ἰταλικὴ εἰσβολὴ στὴν Ἑλλάδα ἄρχισε ἤδη ἀπὸ τὶς 04.30 τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, στὴν Ἤπειρο καὶ στὴν Πίνδο.

Ἔτσι, οἱ Ἰταλοὶ κατόρθωσαν νὰ σκοτώσουν ἕναν καὶ νὰ αἰχμαλωτίσουν τέσσερις Ἕλληνες στρατιῶτες.
Στὴ συντριπτικὴ πάντως πλειοψηφία τῶν περιπτώσεων, οἱ Ἰταλοὶ δὲν πέτυχαν αἰφνιδιασμό. Στὶς 05.30 τὸ πρωὶ τὸ πυροβολικὸ τους ἄρχισε καταιγιστικὸ βομβαρδισμὸ τῶν ἑλληνικῶν θέσεων τῆς τοποθεσίας προκάλυψης, ἰδίως κατὰ τῶν συγκοινωνιακῶν κόμβων καὶ τοῦ στενοῦ στὸ Χάνι Δελβινάκι. Ἀκολούθησε μαζικὴ εἰσβολὴ τοῦ ἰταλικοῦ πεζικοῦ, τὸ ὁποῖο ἀπώθησε τὰ ἑλληνικὰ φυλάκια.

Τὰ ἑλληνικὰ τμήματα τῆς προκάλυψης ἀποσύρθηκαν στὴν πρώτη τοποθεσία ἀνάσχεσης, καὶ ἄρχισαν μὲ πεῖσμα τὸν ἀγώνα. Παράλληλα, τὸ Μηχανικὸ ἀνατίναζε ὅλες τὶς γέφυρες καὶ τὶς ὁδούς, σύμφωνα μὲ τὸ σχέδιο καταστροφῶν. Μόνο ἡ γέφυρα στὸ Χάνι Μπουραζάνι δὲν ἀνατινάχτηκε, λόγω ἐλαττωματικῶν ἐκρηκτικῶν.

Οἱ ἑλληνικὲς δυνάμεις, ἕτοιμες, προετοιμασμένες, περίμεναν τοὺς Ἰταλοὺς καὶ τοὺς ὑποδέχτηκαν μὲ πυκνὰ πυρά. Οἱ ἰταλικὲς φάλαγγες, αἰφνιδιάστηκαν ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ πυρὰ καὶ εἶχαν τὶς πρῶτες τους ἀπώλειες.

Καθὼς ξημέρωνε, ἐμφανίστηκε καὶ ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία καὶ ἐκτέλεσε βομβαρδισμοὺς στὴ ζώνη ἐπιχειρήσεων, ἀλλὰ καὶ σὲ ἑλληνικὲς πόλεις, μὲ ἀπώλειες μεταξὺ τῶν ἀμάχων.
Τὴν Ἀεροπορία συναγωνίζεται καὶ τὸ πυροβολικό, τὸ ὁποῖο βομβάρδισε τὴν ἀνοχύρωτη κωμόπολη τῶν Φιλιατῶν, προκαλώντας πολλὰ θύματα μεταξὺ τῶν ἀμάχων. Ὁ ἀγώνας στην  πρώτη τοποθεσία ἀνάσχεσης συνεχίστηκε.
Σὲ πολλὲς περιπτώσεις, οἱ ἰταλικὲς δυνάμεις δὲν κατόρθωσαν νὰ θραύσουν τὴν ἀντίσταση τῶν ἀσθενῶν ἑλληνικῶν δυνάμεων, ὅπως στὸ Δελβινάκι, ὅπου ὁ λοχαγὸς Παπακώστας μὲ τοὺς ἄνδρες του ἀπέκρουσαν κάθε ἀπόπειρα τῶν Ἰταλῶν νὰ διεισδύσουν στὴν τοποθεσία.

Ὡστόσο, ἡ ἐχθρικὴ ἀριθμητικὴ ὑπεροχὴ ἀναγκάζει τὰ ἑλληνικὰ τμήματα νὰ συμπτυχθοῦν, γιὰ νὰ μὴν περικυκλωθοῦν. Στὸν τομέα Κόνιτσας-Μέρτζανης, ὁ Φριζὴς κρατᾶ τοὺς Ἰταλούς.

Γιὰ τὴ διάσπαση τῆς τοποθεσίας, οἱ Ἰταλοὶ ρίχνουν γιὰ πρώτη φορὰ στὴ μάχη τὰ ἅρματα μάχης τους. Περὶ τὰ 10 ἅρματα ἐπιτέθηκαν, βάλλοντας συνεχῶς μὲ τὰ πολυβόλα τους. Ξαφνικά, δύο ἀπὸ αὐτὰ βυθίστηκαν στὸ ἔδαφος.
Ἔπεσαν μέσα σὲ μία ἀπὸ τὶς ἀντιαρματικὲς τάφρους τοῦ Μαυρογιάννη. Τὰ ὑπόλοιπα προσπάθησαν νὰ περάσουν ἑκατέρωθεν τῆς τάφρου. Τότε ὅμως ἀκούστηκαν  ἐκρήξεις. Εἶχαν πέσει σὲ ναρκοπέδιο.
Ἄλλα δύο ἅρματα ἐξουδετερώθηκαν μὲ τὸν τρόπο αὐτό. Ὅσα ἀπέμειναν σταμάτησαν τὴν κίνησή τους. Τότε ἦρθε ἡ σειρὰ τῆς πυροβολαρχίας τοῦ Βερσῆ. Τὰ ἑλληνικὰ πυρὰ ἀποτελείωσαν ὅσα εἶχαν ἀπομείνει. Ὁ ἐνθουσιασμὸς τοῦ  ἑλληνικοῦ πεζικοῦ ἦταν ἀπερίγραπτος. Οἱ ἄνδρες βγῆκαν ἀπὸ τὰ χαρακώματα καὶ ἄρχισαν νὰ φωνάζουν «Ἀέρα»!

Ὡστόσο, ἡ διαταγὴ τῆς Μεραρχίας ἦταν τὰ τμήματα προκάλυψης νὰ ὑποχωρήσουν σταδιακά. Ἔπρεπε αὐτὰ νὰ φθείρουν τὸν ἀντίπαλο, καὶ ὄχι τὰ ἴδια νὰ φθαροῦν ἀνεπανόρθωτα. Ὁ συνταγματάρχης Μαυρογιάννης, ἐπικεφαλῆς τοῦ δικτύου προκάλυψης τῆς Μεραρχίας, ἐπέβλεπε ἀπὸ κοντὰ τὸν ἀγώνα. Σὲ λίγο ὁ ἥλιος ἔγειρε, καὶ ἡ πρώτη μέρα τοῦ πολέμου ἔγινε πιὰ κομμάτι τῆς Ἱστορίας.
Τὸ πρῶτο ἀνακοινωθὲν τῆς ἡμέρας ἀνέφερε στερεότυπα: «Αἱ ἰταλικαὶ στρατιωτικαὶ δυνάμεις προσβάλλουν ἀπὸ τῆς 5.30 πρωινῆς τῆς σήμερον τὰ ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς  ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αἱ ἠμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται τοῦ πατρίου ἐδάφους».

Ἡ πρώτη μέρα τοῦ ἀγώνα ἀναπτέρωσε ἀκόμα περισσότερο τὸ ἠθικὸ τῶν Ἑλλήνων. Ἀντιμετώπισαν μὲ θάρρος τοὺς Ἰταλούς, προκαλώντας τους μάλιστα σοβαρὲς ἀπώλειες. Ἰδιαίτερη σημασία εἶχε καὶ ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ἰταλικῶν ἁρμάτων. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶχε μεγάλο ψυχολογικὸ ἀντίκτυπο στοὺς Ἕλληνες μαχητές. Ἔτσι, ὅταν ὁ μητροπολίτης Ἰωαννίνων Σπυρίδων ἐπισκέφθηκε τὰ μαχόμενα ἑλληνικὰ τμήματα γιὰ νὰ τὰ ἐμψυχώσει, βρέθηκε πρὸ ἐκπλήξεως.

Εἶπε μάλιστα γελώντας στὸν συνταγματάρχη Μαυρογιάννη ποὺ τὸν συνόδευε: «Μοῦ φαίνεται, Μαυρογιάννη, ὄτι  ἐδῶ ποὺ ἦρθα γιὰ νὰ δῶ τοὺς πολεμιστὲς καὶ νὰ τοὺς δώσω ἐγὼ θάρρος καὶ δύναμη, συνέβη τὸ ἀντίθετο, καὶ μοῦ ἐνέπνευσαν αὐτοὶ τόση δύναμη καὶ πίστη, ὥστε φεύγω ἥσυχος καὶ ἱκανοποιημένος».
Ἡ 29η Ὀκτωβρίου ξημέρωσε μὲ τοὺς Ἰταλοὺς νὰ βρίσκονται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὶς ἑλληνικὲς δυνάμεις. Μόνο στὸν παραλιακὸ τομέα, ἡ Μεραρχία διέταξε τὰ ἐκεῖ προκαλυπτικὰ τμήματα νὰ ἀπαγκιστρωθοῦν καὶ νὰ πάρουν θέσεις στὴν κύρια γραμμὴ ἄμυνας, στὴ νότια ὄχθη τοῦ Καλαμᾶ. Ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία συνέχισε τὴ δράση της, καὶ βομβάρδισε ἀκόμα καὶ τὸ στρατηγεῖο τῆς Μεραρχίας στὴ θέση Βρύση Πασά.

Εὐτυχῶς, οἱ Ἰταλοὶ βομβάρδισαν μόνο τὶς ἐγκαταλελειμμένες σκηνές, καθὼς ὁ Κατσιμῆτρος εἶχε μεταφέρει τὸ στρατηγεῖο τοῦ νότια του Καλπακίου. Στὸν παραλιακὸ  τομέα, οἱ Ἰταλοὶ ἐπιχείρησαν καὶ κατόρθωσαν νὰ περάσουν τὸν Καλαμά. Ἑλληνικὴ ἀντεπίθεση ὅμως τοὺς ἔριξε καὶ πάλι πίσω, στὴ βόρεια ὄχθη. Πίσω τους ἄφησαν 16 νεκρούς.

Στὸ Δελβινάκι ἐπίσης οἱ Ἰταλοί, πιστεύοντας ὅτι οἱ ἑλληνικὲς δυνάμεις εἶχαν ἀποσυρθεῖ, κινήθηκαν νὰ περάσουν τὴ στενωπὸ σὲ πυκνοὺς σχηματισμούς, συνοδεία ἀκόμα καὶ στρατιωτικῆς μουσικῆς.
Ἡ ἐπιτροπὴ ὑποδοχῆς, ὅμως, ἕνας λόχος εὐζώνων, ἐνισχυμένος μὲ δύο πολυβόλα, τοὺς ἀπάντησε δεόντως. Οἱ Ἰταλοὶ κυριολεκτικὰ ἀποδεκατίστηκαν, καὶ γιὰ πρώτη φορὰ τράπηκαν σὲ φυγή.
Ὕστερα ἀπὸ μία ὥρα, ἐκδήλωσαν ἐπίθεση κατὰ τῶν ἑλληνικῶν θέσεων, ἀλλὰ ἀποκρούστηκαν. Νοτιότερα, ὅμως, οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν κατορθώσει νὰ ὑπερκεράσουν τὶς ἑλληνικὲς θέσεις.
Ἔτσι, ὁ Κατσιμῆτρος ἀποφάσισε νὰ διατάξει ὅλα τὰ τμήματα τῆς προκάλυψης νὰ ὑποχωρήσουν στὴν τοποθεσία ἀντίστασης. Ἐκεῖ θὰ ἀνασυγκροτοῦνταν καὶ θὰ ἀποτελοῦσαν τὶς ἐφεδρεῖες τῶν τομέων.

Ἤπειρος Προμαχοῦσα

Ἡ ἀπόσυρση τῶν ἑλληνικῶν προκαλυπτικῶν τμημάτων ἀποτέλεσε μία ἀκόμα πρώτου μεγέθους ἔκπληξη γιὰ τοὺς Ἰταλούς, οἱ ὁποῖοι μέχρι ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἀντιμετώπισαν ἰσχυρὴ ἀντίσταση.
Τὸ μέγεθος τοῦ αἰφνιδιασμοῦ τους ἦταν δὲ τέτοιο, ὥστε δὲν κατόρθωσαν νὰ λάβουν καν ἐπαφὴ μὲ τὶς ἑλληνικὲς γραμμές. Γιὰ 32 περίπου ὧρες, οἱ ἰταλικὲς δυνάμεις εἶχαν χάσει τὰ ἴχνη τῶν ἑλληνικῶν.

Μόνο τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικό, ἔχοντας ἀπὸ πρὶν κανονίσει τὴ βολή του, ἔβαλλε, ὄχι πυκνά, μὰ ἐξαιρετικὰ εὔστοχα κατὰ εἰσβολέων. Στὸ μεταξύ, ὁ Κατσιμῆτρος εἶχε λάβει  καλὲς εἰδήσεις ἀπὸ τὸ ΓΕΣ.

Οἱ Βρετανοὶ θὰ κάλυπταν τὶς ἑλληνικὲς ἀκτὲς μὲ τὸ στόλο τους. Ἄρα, ἡ Μεραρχία μποροῦσε νὰ ἀποσύρει τὰ τμήματα ποὺ εἶχε ἀγκιστρώσει νὰ φρουροῦν τὶς ἀκτὲς καὶ νὰ τὰ διαθέσει στὴν κρίσιμη μάχη.
Ἔφτασε ἔτσι ἡ τελευταία μέρα τοῦ Ὀκτωβρίου. Ἀπὸ τὸ πρωὶ τῆς 31ης Ὀκτωβρίου, οἱ Ἰταλοὶ ἐπιδίωξαν νὰ λάβουν στενὴ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἑλληνικὴ τοποθεσία ἀντίστασης. Δὲν τὸ κατόρθωσαν, ὅμως, καθὼς τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικὸ τοὺς προκάλεσε συντριπτικὰ πλήγματα.

Οἱ Ἰταλοὶ ἐπικέντρωσαν τὴν προσπάθειά τους στὸν παραλιακὸ τομέα, ὅπου, μὲ τὴν ὑποστήριξη πυροβολικοῦ καὶ ὅλμων, ἐπιχείρησαν νὰ περάσουν τὸν Καλαμά. Ἀποκρούστηκαν, μὲ ἀπώλειες, ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ τμήματα. 7

Τὴν ἴδια ὥρα, τὰ ἀλβανικὰ τμήματα τοῦ Ἰταλικοῦ Στρατοῦ λεηλατοῦσαν τὰ ἑλληνικὰ  χωριὰ ποὺ κυριεύτηκαν ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς. Ἀπὸ τὶς 10.30, τὸ ἰταλικὸ πυροβολικὸ ἄρχισε νὰ βάλλει κατὰ τῆς τοποθεσίας Καλπακίου. Σὲ λίγο ἀκολούθησε καὶ ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία. Ὁ βομβαρδισμὸς αὐτὸς δὲν εἶχε ἀποτέλεσμα, καὶ προκάλεσε ἐλάχιστες ἀπώλειες στὰ ἑλληνικὰ τμήματα.
Βορειοτέρα, ἡ κατάσταση γιὰ τὰ ἑλληνικὰ ὄπλα δὲν ἦταν εὐνοϊκή. Τὸ Ἀπόσπασμα Πίνδου εἶχε καμφθεῖ καὶ ὑποχωρήσει, ἀφήνοντας ἀκάλυπτο τὸ δεξὶ πλευρὸ τῆς VΙΙΙ Μεραρχίας.
Γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσει τὴ δυσμενῆ αὐτὴ ἐξέλιξη, τὸ ΓΕΣ εἰδοποίησε τὴ Μεραρχία ὅτι πιθανὸν θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποχωρήσει καὶ αὐτή. Ὁ Κατσιμῆτρος βέβαια δὲν σκεφτόταν καν ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο.
Συγκρότησε τὸ Ἀπόσπασμα Ἀώου, μὲ δύο τάγματα πεζικοῦ, μία πυροβολαρχία, ἕναν οὐλαμὸ τῶν 65 χιλ. καὶ μία διμοιρία πολυβόλων, τὸ ὁποῖο ἔθεσε ὑπὸ τὸν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἥρωα ἀντισυνταγματάρχη Μ.Φριζή, μὲ ἐντολὴ  νὰ καλύψει τὸ δεξιό της Μεραρχίας.

Τὴν ἴδια ὥρα, στὸ ἄλλο ἄκρο τοῦ μετώπου, συνέβη ἕνα ἄλλο σημαντικὸ γεγονός, τεράστιου ἠθικοῦ ἀντίκτυπου. Δύο ἑλληνικὰ ἀντιτορπιλικά, τὰ «Σπέτσαι» καὶ «Ψαρά», μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν τότε ἀντιπλοίαρχο Κώνστα, βομβάρδισαν τὶς ἰταλικὲς θέσεις κατὰ μῆκος τῶν ἀκτῶν τῆς Θεσπρωτίας, στὴν περιοχὴ Σαγιάδας.

Τὰ ἑλληνικὰ πλοῖα, σημαιοστολισμένα, βομβάρδισαν γιὰ δύο ὧρες τὶς ἰταλικὲς θέσεις, καὶ κατόπιν ἀποχώρησαν ἀνενόχλητα. Ὁ ἐνθουσιασμὸς τῶν στρατιωτῶν τοῦ παραλιακοῦ τομέα ἦταν ἀπερίγραπτος, καθὼς εἶδαν τὰ δύο μοναχικὰ ἑλληνικὰ  ἀντιτορπιλικὰ νὰ ἀψηφοῦν τὸν πανίσχυρο ἰταλικὸ στόλο καὶ νὰ ἐνισχύουν τὸ σκληρὸ ἀγώνα τους.

Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ Νοεμβρίου κύλησε, μὲ τοὺς Ἰταλοὺς νὰ μὴν μποροῦν ἀκόμα νὰ λάβουν ἐπαφὴ μὲ τὴν ἑλληνικὴ τοποθεσία ἀντίστασης. Ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία ἐξαπέλυσε σειρὰ ἐπιδρομῶν.

Οἱ ἀπώλειες τῆς Μεραρχίας ἦταν ἐλάχιστες, περιοριζόμενες σὲ λίγους τραυματίες καὶ μερικὰ τηλεφωνικὰ καλώδια. Παράλληλα μὲ τὴ δράση τῆς Ἀεροπορίας, βομβαρδισμὸ τῶν ἑλληνικῶν θέσεων ἄρχισε καὶ τὸ ἐχθρικὸ πυροβολικό.

Οἱ Ἰταλοί, ὑπὸ τὴν κάλυψη τοῦ βομβαρδισμοῦ, σκόπευαν νὰ προωθήσουν τὶς δυνάμεις, λαμβάνοντας στενὴ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἑλληνικὴ ἀμυντικὴ  τοποθεσία, μὲ στόχο τὴν ἐξαπόλυση σφοδρῆς, συνδυασμένης ἐπίθεσης πεζικοῦ καὶ ἁρμάτων κατὰ τῆς τοποθεσίας Καλπακίου. Πίσω, τὸ Μηχανικό τους ἀγωνιζόταν νὰ ἐπισκευάσει τὶς ἀνατιναγμένες γέφυρες καὶ τοὺς κατεστραμμένους δρόμους.

Στὴν περιοχὴ τῶν Ἁγίων, ἰταλικὸς λόχος Μηχανικοῦ γκρέμισε ἕνα μικρὸ ἐκκλησάκι τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς, γιὰ νὰ ἐπισκευάσει μὲ τὸ ὑλικὸ τὴν ἀνατιναγμένη γέφυρα τοῦ Γόρμου.

Τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικὸ ὅμως ἀπάντησε στὴν ἱεροσυλία, μέσω τῆς «πυροβολαρχίας-φάντασμα», ὅπως τὴν ὀνόμασαν οἱ Ἰταλοί, τῶν 105 χιλ. τοὺ  λοχαγοῦ Βαμβέτσου. Ἄνοιξε πῦρ ἐναντίον τους ἀπὸ ἀπόσταση 7 χλμ. περίπου, βρίσκοντας ἀκριβῶς τὸ στόχο.

Καίρια ἑλληνικὴ βολὴ σκότωσε 50 Ἰταλοὺς καὶ τραυμάτισε ἄλλους τόσους. Τὸ ἰταλικὸ πυροβολικὸ ἐπιχείρησε νὰ ἀπαντήσει μὲ δύο πυροβολαρχίες. Καὶ αὐτὲς ὅμως ἀναγκάστηκαν νὰ σιγήσουν ἀπὸ τὰ εὔστοχα ἑλληνικὰ πυρά.

Ἀλλὰ καὶ στὴν περιοχὴ τοῦ Παρακάλαμου, ἀπόπειρα ἰταλικοῦ τεθωρακισμένου τμήματος νὰ προελάσει, ἀναχαιτίστηκε ἀπὸ τὸν Κωστάκη.

Ἀπὸ ἀπόσταση 5 χλμ., τὰ ἑλληνικὰ πυροβόλα τίναξαν στὸν ἀέρα ἰταλικὰ ἅρματα καὶ ὀχήματα,  ἀναγκάζοντας τὰ ὑπόλοιπα νὰ τρέξουν νὰ καλυφθοῦν. Βορειοτέρα, ὁ Βερσὴς καθήλωνε μὲ τὴ σειρὰ τοῦ τὶς φάλαγγες τῆς Φεράρα. Τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικὸ εἶχε καταστεῖ ὁ ἐφιάλτης τῶν Ἰταλῶν ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα.

Τὸ πρωὶ τῆς 2ας Νοεμβρίου, οἱ διαβιβαστὲς τῆς Μεραρχίας ὑπέκλεψαν ἕνα σῆμα τοῦ Ἰταλοῦ διοικητῆ τοῦ ΧΧV Σώματος Στρατοῦ, ἀντιστράτηγου Ρόσι, τὸ ὁποῖο προέτρεπε τὴν Ἰταλικὴ Ἀεροπορία νὰ πλήξει σκληρὰ τὸν ἐχθρό, ἐκμεταλλευόμενη τὴν καλοκαιρία.

Πραγματικά, ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία ἐμφανίστηκε μαζικὰ ἐπάνω ἀπὸ τὸ πεδίο τῆς μάχης, χωρὶς ὅμως νὰ ἐπιτύχει τίποτε τὸ ἰδιαίτερο. Μόνο ἡ ἐπίθεσή της κατὰ τῆς πόλης τῶν Ἰωαννίνων στοίχισε τὴ ζωὴ σὲ ἀρκετοὺς ἄμαχους.
Ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία βομβάρδιζε τὶς ἑλληνικὲς θέσεις ἐπὶ τρεῖς συνεχόμενες  ὧρες. Στὶς 12.00, ἡ Ἀεροπορία ἀποχώρησε καὶ τὴ σκυτάλη ἔλαβε τὸ ἰταλικὸ πυροβολικό. Ἡ Γκραμπάλα, ἡ Ἀσσόνισα, τὰ γύρω ἀπὸ τὸ Καλπάκι ὑψώματα, κάηκαν ἀπὸ τὴν ἰταλικὴ φωτιά. Τουλάχιστον 100 ἰταλικὰ πυροβόλα κάθε διαμετρήματος συμμετεῖχαν στὴν προπαρασκευή, ἐπὶ τρεῖς ὧρες.
Τελικά, γύρω στὶς 15.00, τὸ ἰταλικὸ πυροβολικὸ ἦρε τὰ πυρά του, καὶ τὸ πεζικὸ ἐξόρμησε. Τὸ ἰταλικὸ πεζικὸ ἐξόρμησε σὲ σχηματισμό, πυκνό, ἔτσι ὥστε νὰ διοικεῖται εὔκολα. Σὲ καμία περίπτωση ὅμως ὁ σχηματισμὸς αὐτὸς δὲν ἦταν κατάλληλος γιὰ προσπέλαση ἀπέναντι στὰ ἑλληνικὰ ὄπλα.

Ἀμέσως, τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικό, ἔχοντας παρατηρητήρια σὲ ὅλα τὰ δεσπόζοντα ὑψώματα, ἄνοιξε καταχθόνιο πῦρ κατὰ τῶν Ἰταλῶν, προκαλώντας τους συντριπτικὰ πλήγματα καὶ ἀναγκάζοντάς τους, στὶς περισσότερες περιπτώσεις, νὰ καθηλωθοῦν. Ἕνα δὲ συγκρότημα δύο  ταγμάτων βλήθηκε τόσο καίρια, ποὺ διαλύθηκε.

Οἱ ἄνδρες του ἐγκατέλειψαν τὰ ὄπλα τους καὶ τράπηκαν σὲ φυγὴ – κατορθώθηκε ἡ ἀνασυγκρότησή τους 20 χλμ. πίσω ἀπὸ τὸ μέτωπο.

Κάποια ἐχθρικὰ τμήματα, ὑποστηριζόμενα ἀπὸ ὅλμους καὶ πολυβόλα, κατάφεραν νὰ πλησιάσουν σὲ ἀπόσταση ἑφόδου ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς θέσεις. Τότε τὸ λόγο ἔλαβαν τὰ Μάνλιχερ, τὰ πολυβόλα καὶ τὰ ὁπλοπολυβόλα τοῦ πεζικοῦ.

Οἱ Ἰταλοὶ καθηλώθηκαν, μὴν μπορώντας νὰ κινηθοῦν οὔτε μπρὸς οὔτε πίσω. Καθὼς πλησίαζε ἡ νύχτα καὶ οἱ Ἰταλοὶ δὲν εἶχαν κατορθώσει τὸ παραμικρό, ἄρχισε νέα ἰσχυρὴ προπαρασκευὴ πυροβολικοῦ. Στόχος 32 ἰταλικῶν πυροβόλων ἔγινε τώρα ἡ Γκραμπάλα.

Τὸ ὕψωμα αὐτὸ βρίσκεται σὲ ἀπόσταση 4 χλμ. περίπου ἀπὸ τὸ Καλπάκι. Ἀποτελοῦσε τὸ  ἄκρο δεξιό τῆς τοποθεσίας ἀντίστασης, καὶ κατ’ ἐπέκταση σημεῖο-κλειδὶ τῆς ὅλης τοποθεσίας.
Ἂν ἔπεφτε ἡ Γκραμπάλα, ὁλόκληρη ἡ τοποθεσία τοῦ Καλπακίου θὰ κατέρρεε. Αὐτὸ τὸ γνώριζαν καὶ οἱ Ἰταλοί, οἱ ὁποῖοι, μὲ ὁδηγοὺς Ἀλβανούς, ποὺ γνώριζαν καλὰ τὸ ἔδαφος, ἐπιτέθηκαν αἰφνιδιαστικὰ τὸ βράδυ τῆς 2ας πρὸς 3η Νοεμβρίου κατὰ τῆς Γκραμπάλας, ἐν μέσω σφοδρῆς θύελλας, καὶ κατέλαβαν δύο ἀπὸ τὶς τρεῖς κορυφές της. Ὁ Κατσιμῆτρος στὸ ἄκουσμα τῆς εἴδησης διέταξε ἄμεση ἀντεπίθεση μὲ ὅλες τὶς διαθέσιμες ἐφεδρεῖες.
Τελικά, συγκεντρώθηκαν δύο  λόχοι τοῦ 15ου ΣΠ, ὑπὸ τοὺς ἀντισυνταγματάρχη Κυριαζὴ καὶ ταγματάρχη Πανταζῆ.

Οἱ ἑλληνικὲς δυνάμεις ὅμως καθηλώθηκαν ἀπὸ τὴ σφοδρὴ θύελλα. Ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες ἦταν ἀδύνατο νὰ ἐξαπολυθεῖ ἀντεπίθεση.

Ἡ θύελλα ὡστόσο ἐμπόδισε καὶ τοὺς Ἰταλοὺς νὰ ἐνισχύσουν τὰ ἐπὶ τῆς Γκραμπάλας τμήματά τους. Βορειοτέρα, στὸν Ἀῶο, οἱ ἀλπινιστὲς τῆς «Τζούλια» ἐπιχείρησαν νὰ ἀνατρέψουν τὸ ἀπόσπασμα Φριζὴ καὶ νὰ πλαγιοκοπήσουν τὴν VIII MΠ. Ἀποκρούστηκαν καὶ οἱ δύο ἀπόπειρές τους μὲ ἀπώλειες – 5 νεκροί, 24 αἰχμάλωτοι.

Τὰ ξημερώματα τῆς 3ης Νοεμβρίου, ὁ 1ος καὶ ὁ 7ος Λόχος τοῦ 15ου ΣΠ ἐπιτέθηκαν αἰφνιδιαστικά, καὶ μὲ τὴν ξιφολόγχη καὶ μὲ τὴν ἰαχὴ «Ἀέρα», ἀνέτρεψαν τὰ ἐχθρικὰ τμήματα.

Τὴν ἴδια ὥρα ἕνα ἰταλικὸ τάγμα ἀνέβαινε στὸ ὕψωμα γιὰ νὰ ἐνισχύσει τὸ τμῆμα ποὺ τὸ εἶχε καταλάβει, χωρὶς νὰ γνωρίζει ὅτι αὐτὸ εἶχε ἤδη ἀνατραπεῖ ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἀντεπίθεση.

Οἱ ὑποχωροῦντες Ἰταλοὶ καὶ Ἀλβανοὶ ἀναμείχθηκαν μὲ τὸ ἐν λόγω τάγμα, προκαλώντας του σύγχυση. Ἔτσι, ὅταν καὶ αὐτὸ δέχτηκε μὲ τὴ σειρὰ του τὴν ἑλληνικὴ ἐπίθεση, τράπηκε σὲ φυγή. Πιὸ χαμηλά, σὲ μια  ἀπὸ τὶς πλαγιὲς τῆς Γκραμπάλας, εἶχε πάρει θέσεις ὁλόκληρο τὸ ἰταλικὸ 47ο ΣΠ. Μὲ τὴν ἀνακατάληψη ὅμως τοῦ ὑψώματος ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες, ἔγινε ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς παρατηρητὲς τοῦ πυροβολικοῦ.

Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν τραγικὸ γιὰ τοὺς Ἰταλούς. Τέσσερις ἑλληνικὲς πυροβολαρχίες ἄρχισαν συγκεντρωτικὸ πῦρ ἐναντίον του καὶ τὸ διέλυσαν. Οἱ ἰταλικὲς ἀπώλειες ἐπὶ τοῦ ὑψώματος ἦταν ἐπίσης βαριὲς – 20 νεκροί, 60 τραυματίες καὶ 6 αἰχμάλωτοι. Στὰ χέρια τῶν Ἑλλήνων περιῆλθαν τρία πολυβόλα καὶ τέσσερις ὅλμοι. Οἱ ἑλληνικὲς ἀπώλειες ἀνῆλθαν σὲ 8 νεκρούς  καὶ 27 τραυματίες.

Ὡστόσο, ἡ μόνη ἕως τότε ἰταλικὴ ἐπιτυχία -καὶ μάλιστα ἐπιτυχία σοβαρὴ- εἶχε ἀκυρωθεῖ. Μὲ τὸ πρῶτο φῶς τῆς ἡμέρας, τὸ ἰταλικὸ πυροβολικὸ ἄρχισε καὶ πάλι νὰ βάλλει καταιγιστικὰ κατὰ τῶν ἑλληνικῶν θέσεων.
Ἀπὸ τὶς 10.00, στὸ βομβαρδισμὸ συμμετεῖχε καὶ ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία. Μὲ τὸ βομβαρδισμὸ αὐτὸ ἡ ἰταλικὴ ἡγεσία ἐπιθυμοῦσε νὰ ἀνοίξει δρόμο στὴν ἐπίθεση τῶν «Κενταύρων» της.
Ὁ βομβαρδισμὸς συνεχίστηκε μὲ τὴν ἴδια ἔνταση μέχρι τὶς πρῶτες ἀπογευματινὲς ὧρες, ὁπότε καὶ ἐμφανίστηκαν ἐμπρὸς ἀπὸ τὸ Καλπάκι 60 περίπου ἰταλικὰ ἅρματα. Τὰ  ἅρματα αὐτά, καλυπτόμενα ἀπὸ ἕνα λόχο μοτοσικλετιστῶν, θὰ ἀποτελοῦσαν τὸ πρῶτο κλιμάκιο ἑφόδου κατὰ τοῦ ὑψώματος τοῦ Καλπακίου. Τὰ ἰταλικὰ ἅρματα προχώρησαν, παρὰ τὸ φραγμὸ τοῦ ἑλληνικοῦ πυροβολικοῦ, φτάνοντας σὲ ἀπόσταση 300 μ. ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς θέσεις.

Ἐκεῖ ἀκινητοποιήθηκαν ἀπὸ τὰ ἀντιαρματικὰ φράγματα σιδηροτροχιῶν καὶ ἐπιχείρησαν νὰ κινηθοῦν ἑκατέρωθεν. Καὶ πάλι ὅμως ἔπεσαν σὲ ἀντιαρματικὴ τάφρο καὶ στὴ συνέχεια σὲ ναρκοπέδιο.
Ἀμέσως μετὰ τὴν ἀνατίναξη δύο ἰταλικῶν ἁρμάτων, ἀνέλαβε δράση τὸ ἀντιαρματικὸ συγκρότημα  ποὺ εἶχε ὀργανώσει ὁ Κατσιμῆτρος – 8 πεδινὰ πυροβόλα τῶν 75 χιλ., 4 πυροβόλα τῶν 105 χιλ. καὶ 4 ἀντιαρματικὰ πυροβόλα τῶν 37 χιλ.

Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν συντριπτικό. Τὰ ἰταλικὰ ἅρματα τινάζονταν στὸ ἀέρα τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, τὴν ὥρα ποὺ οἱ Εὔζωνοι τοῦ 40ου ΣΕ ἐπιχειροῦσαν νὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ χαρακώματα καὶ νὰ τὰ λογχίσουν! Πολλοὶ κάτοικοι τῶν γύρω χωριῶν ἀνέβηκαν στὰ γύρω ὑψώματα καὶ παρακολουθοῦσαν τὴ μάχη. Βλέποντας δὲ τὴν τύχη τῶν ἰταλικῶν ἁρμάτων, ἄρχισαν ὅλοι μαζὶ νὰ φωνάζουν: «Βάρα τους, κυρ λοχαγέ! Δῶσε τους νὰ καταλάβουν τί πάει νὰ πεῖ Ἑλληνικὸς Στρατός»!

Ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες, ὅσα ἅρματα «ἐπιβίωσαν», μαζὶ μὲ τοὺς Βερσαλιέρους μοτοσικλετιστές, ὑποχώρησαν  ἄτακτα, μὲ τοὺς Ἕλληνες νὰ κραυγάζουν ὄρθιοι «Ἀέρα» καὶ νὰ σφυρίζουν περιπαικτικά. Καταστράφηκαν 9 ἅρματα μάχης, καὶ κυριεύτηκαν 50 μοτοσικλέτες, ἕνα γεφυροφόρο ἅρμα, πολυβόλα, τυφέκια.

Ἐπὶ τόπου μετρήθηκαν 20 Ἰταλοὶ νεκροὶ καὶ περισυνελέγησαν 12 βαριὰ τραυματίες.

Ὡστόσο, φοβούμενος ἐπίθεση κατὰ τοῦ ὑποτομέα Καλαμᾶ μὲ ἅρματα, ὁ Κατσιμῆτρος διέταξε τὰ ἐκεῖ στρατεύματα νὰ ὑποχωρήσουν πίσω ἀπὸ τὴ νότια ὄχθη τοῦ ποταμοῦ. Ἡ ὑποχώρηση ἔγινε χωρὶς οἱ Ἰταλοὶ νὰ ἀντιληφθοῦν τὸ παραμικρό.

Τὰ ξημερώματα τῆς 4ης Νοεμβρίου, οἱ Ἰταλοὶ ἐπιχείρησαν νὰ περάσουν τὸν Καλαμὰ στὸ ὕψος τῆς Βροντισμένης, καὶ τὰ κατάφεραν. Ἄμεση ὅμως ἀντεπίθεση τοῦ 1ου Τάγματος Πολυβόλων τοὺς ἔριξε καὶ πάλι πίσω, μὲ σημαντικὲς ἀπώλειες, κυρίως σὲ πνιγμένους.
Τὸ πρωὶ τὸ ἰταλικὸ πυροβολικὸ ἄρχισε νὰ σφυροκοπᾶ τὴν Γκραμπάλα καὶ τὴν Ἀσσόνισα. Διαρκοῦντος τοῦ βομβαρδισμοῦ τοῦ πυροβολικοῦ, ἐμφανίστηκε καὶ ἡ Ἰταλικὴ Ἀεροπορία, τὰ ἀεροσκάφη τῆς ὁποίας βομβάρδισαν καὶ πολυβόλησαν τὶς ἑλληνικὲς θέσεις ἀπὸ χαμηλὸ ὕψος. Παρ’ ὅλα αὐτά, οἱ Ἰταλοὶ δεν  ἀποτόλμησαν νέα ἐπίθεση.

Ἦταν ἐμφανὲς ὅτι συγκέντρωναν ἀκόμα ἰσχυρότερες δυνάμεις, ἐνῶ παράλληλα προσπαθοῦσαν νὰ καταπονήσουν τὶς ἑλληνικές. Ὁ Κατσιμῆτρος φρόντισε νὰ ἐνισχύσει καὶ αὐτὸς τὶς θέσεις του, προωθώντας τὸ 39ο ΣΕ.

Ἐπίσης, διέταξε τὴν ἐκπομπὴ περιπόλων σὲ ὅλη τὴ ζώνη τῆς Μεραρχίας, κυρίως γιὰ ψυχολογικοὺς λόγους. Οἱ ἑλληνικὲς περίπολοι ὅμως αἰφνιδίασαν τοὺς Ἰταλούς, σὲ σημεῖο ὁ Πράσκα νὰ ἀναφέρει ὅτι «οἱ ἡρωικοὶ Βερσαλιέροι ὑπέστησαν ἀπροσδόκητη ἐπίθεση ἀπὸ συντριπτικὰ ὑπέρτερες δυνάμεις»! Βορειοτέρα, οἱ Ἰταλοὶ  ἐπιχείρησαν νὰ διασχίσουν τὸν Ἀῶο, ἀλλὰ καὶ πάλι ἀποκρούστηκαν.

Ὡστόσο, ἐπίθεση ἑτοίμαζαν οἱ Ἰταλοὶ καὶ κατὰ τοῦ παραλιακοῦ τομέα. Τὸ Μηχανικό τους κατασκεύαζε γέφυρες γιὰ νὰ περάσουν τὰ τμήματα τὸν Καλαμά, νότια τῶν Φιλιατῶν. Τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικὸ ἀντέδρασε καὶ τίναξε στὸν ἀέρα μία ἀπὸ αὐτές.

Τὴν 5η Νοεμβρίου, οἱ Ἰταλοὶ ἦταν ἕτοιμοι νὰ συνεχίσουν τὴν ἐπίθεσή τους τόσο κατὰ τοῦ Καλπακίου, ὅσο καὶ στὸν παραλιακὸ τομέα. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτό, τὸ πυροβολικὸ τους ἄρχισε σφοδρὸ βομβαρδισμὸ τῶν ἑλληνικῶν θέσεων, συνεπικουρούμενο, λίγο ἀργότερα, καὶ ἀπὸ τὴν Ἀεροπορία.

Ὁ Κατσιμῆτρος εἶχε στὸ μεταξὺ ἐνισχύσει τὴν ἀντιαεροπορική του ἄμυνα, διατάσσοντας τὴν μεταστάθμευση μίας πυροβολαρχίας τῶν 88 χιλ. ἀπὸ τὰ Ἰωάννινα στὸ Καλπάκι. Ἡ πυροβολαρχία αὐτή, ὑπὸ τὸν λοχαγὸ Ζαρονίκο, κατέρριψε δύο ἰταλικὰ βομβαρδιστικά. Σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ  βρέθηκαν δύο δέματα μὲ μαῦρα μαντίλια.

Ἀπορημένος ὁ Κατσιμῆτρος, ρώτησε Ἰταλοὺς αἰχμαλώτους γιὰ τὴ σημειολογία τους, κι ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι τὰ μαντίλια θὰ τὰ ἔριχναν τὰ ἀεροπλάνα πάνω ἀπὸ τὰ Ἰωάννινα γιὰ νὰ τρομοκρατήσουν τὸν πληθυσμό, ὁ ὁποῖος ὑποτίθεται θὰ πενθοῦσε τοὺς χιλιάδες νεκρούς του.

Γύρω στὶς 14.30, οἱ Ἰταλοὶ ἐξαπέλυσαν τὴν ἀναμενόμενη ἐπίθεσή τους. Στὸν τομέα τοῦ Καλπακίου, τὰ ἐπιτιθέμενα τμήματά τους διαλύθηκαν ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικό, πρὶν καν προλάβει τὸ ἑλληνικὸ πεζικὸ νὰ ἀνοίξει πῦρ.

Στὸν κεντρικὸ τομέα, οἱ Ἰταλοὶ κατάφεραν νὰ περάσουν τὸν Καλαμά, ἀλλὰ ἑλληνικὴ ἀντεπίθεση τοὺς ἔριξε καὶ πάλι μέσα καὶ πέρα ἀπὸ τὸν ποταμό. Νέα ἐπίθεση στὸ ὕψος τοῦ χωριοῦ Παρακάλαμου, ὑποστηριζόμενη ἀπὸ ἐπιλαρχία ἁρμάτων, ἀπέτυχε ἐπίσης παταγωδῶς καὶ 15 ἅρματα ἐγκαταλείφθηκαν – ἀργότερα κυριεύτηκαν ἀπὸ τις  ἑλληνικὲς δυνάμεις.
Ἡ μόνη ἰταλικὴ ἐπιτυχία ἐπετεύχθη στὸν παραλιακὸ τομέα. Ἐκεῖ οἱ Ἰταλοὶ πέρασαν μὲ ἰσχυρὲς δυνάμεις τὸν ποταμὸ καὶ ἀνέτρεψαν ἕνα μοναχικὸ ἑλληνικὸ τάγμα. Ὁ Κατσιμῆτρος διέταξε τότε τὰ ἐκεῖ τμήματα νὰ συμπτυχθοῦν νοτιότερα, καλύπτοντας τὴν ὁδὸ Ἠγουμενίτσας-Μαργαριτίου.

Σὲ περίπτωση ποὺ οἱ Ἰταλοὶ διασποῦσαν καὶ αὐτὴ τὴν τοποθεσία, τὰ ἑλληνικὰ τμήματα θὰ ὑποχωροῦσαν πίσω ἀπὸ τὸν ποταμὸ Ἀχέροντα. Ἐκεῖ ὄφειλαν νὰ κρατήσουν πάση θυσία τὸν ἐχθρό.

Τὸ ἀπόγευμα τῆς 5ης Νοεμβρίου, οἱ Ἰταλοὶ ἐξαπέλυσαν καὶ νέα ἐπίθεση κατὰ τοῦ Καλπακίου, μὲ τὴν ὑποστήριξη τοῦ πυροβολικοῦ.

Τὸ ἑλληνικὸ πυροβολικὸ ἀπάντησε μὲ σφοδρότητα. Ἡ πυροβολαρχία τοῦ Βαμβέτσου μάλιστα τίναξε στὸν ἀέρα ἰταλικὸ παρατηρητήριο καὶ τοὺς ἐντὸς αὐτοῦ ἔξι Ἰταλοὺς ἀξιωματικούς.
Κατόπιν τούτου, ἡ ἰταλικὴ ἐπίθεση ἐκφυλίστηκε. Τὸ βράδυ οἱ Ἕλληνες διαβιβαστὲς ὑπέκλεψαν ἰταλικὰ σήματα, ποὺ ἔκαναν λόγο γιὰ ἀναστολὴ τῶν ἐπιθέσεων, μέχρι τὴν ἄφιξη ἐνισχύσεων.
Μιλοῦσαν μάλιστα καὶ γιὰ τὶς μέχρι τότε ἰταλικές  ἀπώλειες, ἀνεβάζοντάς τες στοὺς 2.228 ἄνδρες, καὶ αὐτὰ μόλις ἑπτὰ ἡμέρες ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ καὶ 56 ὧρες ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς πραγματικῆς μάχης.
Ἡ ἑπόμενη ἡμέρα πέρασε σχετικὰ ἤρεμα. Οἱ Ἰταλοὶ ἔλειχαν ἀκόμα τὶς πληγές τους, καὶ μόνο στὸν τομέα Βροντισμένης ἀποτόλμησαν ἐπίθεση, ἡ ὁποία κατεπνίγη ἐν τῆ γενέσει της ἀπὸ τὸ ἐξαίρετο ἑλληνικὸ πυροβολικό.
Στὸν παραλιακὸ τομέα, οἱ Ἰταλοί, ἀφοῦ κατέλαβαν τὴν Ἠγουμενίτσα, προήλασαν νοτιότερα, χωρὶς νὰ ἐπιτύχουν ἐπαφὴ μὲ τὰ ἑλληνικὰ τμήματα ποὺ ἔπαιρναν θέσεις στὸν Ἀχέροντα. Τμῆμα ὡστόσο τῆς Ἠγουμενίτσας πυρπολήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς καὶ τοὺς Ἀλβανούς.

Οἱ Ἰταλοὶ πάντως δὲν εἶχαν ἀκόμα παντελῶς ἀπογοητευθεῖ. Ἔτσι, τὴν 7η Νοεμβρίου ἐξαπέλυσαν τὴν σοβαρότερη ἴσως ἐπίθεσή τους κατὰ τῆς τοποθεσίας Καλπακίου. Οἱ προσπάθειές τους ἐπικεντρώθηκαν καὶ πάλι κατὰ τῆς Γκραμπάλας καὶ τῆς Ἀσσόνισας. Οἱ πρῶτες ἰταλικὲς ἐπιθέσεις ἀποκρούστηκαν μᾶλλον εὔκολα καὶ μὲ σοβαρὲς γιὰ τοὺς Ἰταλοὺς ἀπώλειες.

Τὸ βράδυ, ὅμως, νέα ἰταλικὴ ἐπίθεση, ὑποστηριζόμενη ἀπὸ σφοδρὰ πυρὰ πυροβολικοῦ, κατόρθωσε νὰ ἀνατρέψει τὰ ἑλληνικὰ τμήματα στὴν Γκραμπάλα καὶ νὰ καταλάβει μέρος τοῦ ὑψώματος.

Σχεδὸν ἀμέσως  ἐξαπολύθηκε ἀντεπίθεση δύο ἑλληνικῶν λόχων, ὑπὸ τὸν ταγματάρχη Πανταζῆ. Μὲ τὴ λόγχη καὶ τὶς χειροβομβίδες, φωνάζοντας «Ἀέρα», τὰ ἑλληνικὰ τμήματα ξεχύθηκαν στὴ γυμνὴ βουνοπλαγιά. Ἀκολούθησε πραγματικὰ μάχη ἐκ τοῦ συστάδην. Οἱ ἀντίπαλοι πιάστηκαν στὰ χέρια. Πολεμοῦσαν ἀκόμα καὶ μὲ τὰ χέρια, ἀκόμα καὶ μὲ τὰ δόντια.

Στὸ τέλος ὅμως οἱ Ἰταλοὶ λύγισαν. Οἱ Ἕλληνες φάνηκαν πολὺ καλύτεροί τους. Τουλάχιστον 46 νεκροὶ Ἰταλοὶ καταμετρήθηκαν. Ἄλλοι 7 αἰχμαλωτίστηκαν. Στὰ χέρια τῶν Ἑλλήνων ἔπεσαν ἐπίσης 5 ὅλμοι, 3 πολυβόλα, 4 ὁπλοπολυβόλα, τυφέκια καὶ πυρομαχικά.

Οἱ Ἰταλοὶ ἀνῆκαν στὸ περίφημο 47ο ΣΠ, τὸ λεγόμενο «Σύνταγμα Θανάτου». Οἱ Ἕλληνες εἶχαν 9 νεκροὺς καὶ 29 τραυματίες. Ἀνάμεσα στοὺς νεκροὺς ἦταν καὶ ὁ ἀνθυπολοχαγὸς Νίκος Χατζόπουλος, ἕνας πραγματικὸς Ἕλληνας. Πρῶτος ὅρμησε στὴ φωτιά, ἐπικεφαλῆς τῶν ἀνδρῶν, ἐμψυχώνοντάς τους καὶ δίνοντάς τους τὸ  παράδειγμα τῆς αὐτοθυσίας. Ὁλόκληρο τὸ 15ο ΣΠ τὸν ἔκλαψε.

Ἡ ἐπίθεση αὐτὴ ἀποτέλεσε τὸ κύκνειο ἄσμα τῆς ἰταλικῆς ἐπίθεσης κατὰ τῆς τοποθεσίας Καλπακίου. Ἡ ἑλληνικὴ ἄμυνα συνέτριψε τὶς ἰταλικὲς δυνάμεις καί, πάνω ἀπὸ ὅλα, τὴν ἰταλικὴ ἀλαζονεία.

Ἡ νίκη τοῦ Καλπακίου εἶχε ἐξαιρετικὴ σημασία. Πέραν τοῦ ὅτι ματαίωσε σὲ καθαρὰ στρατιωτικὸ ἐπίπεδο τὴν ἀπόπειρα διείσδυσης τῶν Ἰταλῶν στὸ ἑλληνικὸ ἔδαφος, εἶχε καὶ τεράστιο ψυχολογικὸ ἀντίκτυπο καὶ στὰ δύο στρατόπεδα, ἀλλὰ καὶ στὸν κόσμο ὁλόκληρο.

Ἡ ἥττα στὸ Καλπάκι ἀποτέλεσε ἐξαιρετικὰ δυσάρεστη ἔκπληξη γιὰ τὴν ἰταλικὴ ἡγεσία, πολιτικὴ καὶ στρατιωτική. Ἡ σιγουριὰ τῶν Ἰταλῶν γιὰ ἕναν γρήγορο, «εὐχάριστο» πόλεμο, διαψεύστηκε, μὲ τραγικὰ μάλιστα ἀποτελέσματα. Ἡ νίκη ἔστεψε τὰ Ἑλληνικὰ Ὄπλα.

Ὁ Ἰωάννης Μεταξὰς στὸ ἄκουσμα τῆς νίκης πῆγε καὶ προσευχήθηκε μόνος του στὸ παρεκκλήσι τῆς Μητρόπολης. Τὸ ΟΧΙ ποὺ εἶπε, εἶχε γραφτεῖ καὶ μὲ τὸ αἷμα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἑλλάδας.

Πηγή:Ρωμνιὸς , Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό , Ἅγιος Δημήτριος Κουβαρὰ

Ἡ λιτὴ ἀπάντηση τοῦ τότε πρωθυ­πουργοῦ τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννη Μεταξᾶ στὸν πρεσβευτὴ τῆς Ἰ­­τα­λίας τὴν αὐγὴ τῆς 28ης ­Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 σημείωσε ἀνεξίτηλα στὴν ἱστορία τῆς ὑδρογείου μιὰ ἱστορικὴ ­καμπή. Ἄλ­­λα­ξε τὸ ἦθος τοῦ πολέμου τῶν ­πέν­τε ἠπείρων. Ἡ ­ἀπήχηση τοῦ ΟΧΙ δὲν συγ­κλόνισε μόνο τὸν ­εὐρωπαϊκὸ χῶρο. Συγ­κλόνισε τὴν Ἄπω Δύση καὶ τὴν Ἄ­­­πω ­Ἀνατολή. Στὶς Ἰνδίες ­ἔκριναν ὅτι «τὸ μέλ­λον τῶν Βαλκανίων ἐξαρτᾶται ἀ­­­πὸ τὴν τύχη τῆς Ἑλλάδος». Στὴν Ἰαπω­νία φάνηκε τόσο ­ἀπίστευτο τὸ γεγονός, ὥ­σ­τε καταγγέλθηκε ὅτι «ἡ Ἑλ­­λὰς ἐπετέθη κατὰ τῆς ­Ἰταλίας»! ­Ὡστόσο τὴν ­ἀκριβέστερη ­ἐκ­τί­μη­ση τῆς ­ἱστορικῆς ἐ­­­­­­κείνης στιγ­μῆς τὴν ἔ­­­­­κανε ἡ ἀμερικανι­κὴ ­ἐφημερίδα «Κρί­στιαν Σάϊενς Μό­­νιτορ», ἡ ὁ­­­ποία ἔγραψε: ­«Δύ­να­ται νὰ ­εἴ­πῃ κανεὶς χωρὶς δισταγμόν, ὅτι ἴ­­σως ἐκεῖ ἐπά­νω, εἰς τὰ βουνὰ τῆς Ἠπείρου, κρίνεται ἡ τύχη ὁ­­λοκλήρου τοῦ πολέμου».
 
Καὶ πράγματι αὐτὸ συνέβη! Τὸ ἔπος τοῦ 1940-41 τό ’γραψε ὁ ­Ἕλληνας στρα­­τιώτης ποὺ ­σκαρ­φάλωσε σὲ ἀπά­τη­τες κορφές. Ἐκεῖ ἐπάνω ἀνάμε­σα οὐ­ρανοῦ καὶ γῆς οἱ φαντάροι μας πρόταξαν τὰ στήθη τους, ἔγιναν ­δημιουργοὶ νέων Μαραθώνων ­δίνοντας στὸ δράμα τῆς ἀνθρωπότητος τὴν ἀποφασιστική του στροφὴ πρὸς μιὰ ὑπέροχη κάθαρση. Ἡ δόξα διάλεξε γι’ αὐτὸ τὸ ὑπέρ­οχο ἱστορικὸ γεγονὸς τὰ πιὸ ἄγρια, τὰ πιὸ σκυθρωπὰ βουνὰ Σμόλικα καὶ Γράμμο, ποὺ τινάζουν τὶς φοβερὲς κορ­φές τους στὰ σύννεφα – 2.520 ἕως 2.636 μέτρων ὕψους – δυὸ βουνὰ μὲ βαθιὰ φαράγγια, σὰν τεράστιες σπαθιὲς Τιτάνων, μὲ κορυφογραμμὲς θαμμένες σὲ προαιώνια χιόνια, τυλιγμένες στὴν ὀμίχλη. Ἐκεῖ ἐπάνω ἔδειξε ἡ Νίκη σ’ ἕνα πρῶτο χαμόγελο τὴν ἐκτυφλωτικὴ ἀστραπὴ τῶν δον­τιῶν της στὸν ἐπιδρομέα. Ἐκεῖ ἀντιλάλησε μετὰ ἀπὸ 25 αἰῶνες ὁ ἀρχαῖος παιάνας: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἐλευθεροῦτε πατρίδα». Ἐ­­­λευθεροῦτε λαούς!... «Νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών».

Σ’ ἐκεῖνα τὰ σχεδὸν ἀπάτητα βουνὰ ἔλαμψε ἡ ἀγάπη τοῦ Ἕλληνα πρὸς τὴν πατρίδα, τὸ κατεξοχὴν γνώρισμα τῆς Φυλῆς μας. Ἐκεῖ ὅλοι μαζὶ παραμερίσαμε τὶς διαφωνίες μας καὶ ὡς σκαπανεῖς καὶ θεμελιωτὲς τοῦ κλασικοῦ πολιτισμοῦ, ὡς ὑπερασπιστὲς τῆς ἁγίας Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, ὅπως κατὰ τὴ Βυζαντινὴ περίοδο, ὡς ὑπερασπιστὲς τῆς ἐλευθερίας, πολεμήσαμε ὡς ἕνας ἄνθρωπος. Μὲ ἀπαράμιλλη γενναιότητα καὶ ὁμοψυχία, «μὲ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη» ταπεινώσαμε μιὰ ὁλόκληρη κατάφρακτη αὐτοκρατορία. Καὶ κυρίως μὲ πίστη μοναδικὴ στὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ δίκαιο τοῦ ἀγώνα μας. Δὲν ἦταν τυχαῖο ὅτι, ὅπως ἔγραψε ὁ Ἄγγελος Τερζάκης, σ’ ὅλη τὴ γραμμὴ τοῦ μετώπου, «ἀπὸ τὴ γαλανὴ θάλασσα τοῦ Ἰονίου ἴσαμε ψηλὰ στὶς παγωμένες Πρέσπες, ὁ ἑλληνικὸς στρατὸς ἔβλεπε τὶς νύχτες μιὰ γυναικεία μορφὴ νὰ προ­βαδίζει, ψηλόλιγνη, ἀλαφροπερπάτητη, μὲ τὴν καλύπτρα της ἀναριγμένη ἀπὸ κεφάλι στοὺς ὤμους. Τὴν ἀναγνώριζε, τὴν ἤξερε ἀπὸ πάντα, τοῦ τὴν εἴχανε τραγουδήσει σὰν ἤτανε μωρὸ κι ὀνειρευότανε στὴν κούνια». Ἦταν ἡ Παναγία, «ἡ μάνα ἡ μεγαλόψυχη στὸν πόνο καὶ στὴ δόξα, ἡ λαβωμένη τῆς Τήνου, ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγός».

Ἐκεῖ πάνω στ’ ἀπότομα βουνὰ ὁ στρατός μας ὁρμοῦσε στὴ μάχη μὲ κάτι τὸ δραματικὰ ἱερό, τὴ γαλανόλευκη μὲ τὸν Σταυρό. Ἐκεῖ ἡ σημαία μας φτεροκο­ποῦ­σε ἀνήσυχα στὸ βουνήσιο ἀγέρα καὶ οἱ φαντάροι μας μὲ τὸ σάλπισμα τῶν σαλπιγκτῶν ποὺ σήμαιναν τὸ ἐμβατήριο τῆς ὁρμῆς καὶ τῆς θυσίας χυμοῦσαν, κατρακυλοῦσαν στὶς βουνοπλαγιές, ἕνα κύ­μα ἀπὸ χακί, ἐνῶ οἱ Ἰταλοὶ ὑποχωροῦ­σαν ­κατατρομαγμένοι, ἀφήνοντας πίσω τους αἰχμαλώτους καὶ ἄφθονο πολεμικὸ ὑλικό... Ἦταν τό­ση ἡ ὁρμὴ τοῦ στρατοῦ μας, ποὺ φλογίζονταν ἀπὸ τὴν πίστη στὸ Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη στὴν Πατρίδα, ὥστε ἀψηφοῦσαν τὰ κρυοπαγήματα ποὺ τοὺς νέκρωναν τὰ ἄκρα. Αὐτὸν τὸν ­ὕπουλο θάνατο ποὺ δάγκω­νε κι ἔκοβε ­κομμάτια ἀπὸ τὰ κορμιά. Ὡσ­τόσο αὐτοὶ ὁρμοῦσαν κατὰ τοῦ ἐχθροῦ ξυπόλυτοι πάνω στὰ χιόνια, νομίζοντας ὅτι τοὺς φυλάει ἡ ἀρ­βύλα, ἡ ὁποία ὅμως ἦταν, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν, ξεπατωμένη ἀπὸ καιρό!...

Ἔτσι ὑπερασπίσθηκαν οἱ ­φαντάροι μας τοῦ 1940-1941 τὴν ­Ἑλλάδα, τὴν τι­­μή της, τὴν ἐλευθερία της. ­Ἀναχαίτισαν μόνοι αὐτοὶ μέσα στὸ μεγάλο κόσμο τὸν ἐχθρό, τὸν κυνήγησαν, τὸν ντρόπια­σαν...

Τὸ 1940-1941 θριάμβευσε ἡ πίστη τοῦ λαοῦ μας, ἡ ἑνότητα, ἡ τολμηρὴ αὐταπάρνηση, ἡ ἐκτυφλωτικὴ ἀνιδιοτέλεια. Ἡ Ἱστορία παρακολούθησε τὸ τόλ­μημα τοῦ μικροῦ μας λαοῦ, ποὺ κτύπησε καὶ ἀπέκρουσε ὀκτὼ ἑκατομμύρια διαβόητες λόγχες, μὲ κρατημένη τὴν ἀ­­­­­­νάσα. Οἱ λαοὶ θαύμασαν τὴν πίστη μας, τὸ πάθος τῆς αὐτοθυσίας, τὴν περιφρόνηση τοῦ θανάτου, τὴν ὁρμὴ καὶ τὸν ἐνθουσιασμό μας κατὰ τῆς προσ­βολῆς τοῦ σωστοῦ καὶ τοῦ δικαίου. Καὶ πῆραν ν’ ἀνασαίνουν καὶ νὰ ἐλπίζουν.

Τὴν 28η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ἐκείνη τὴν ἔξαρση, τὴν αἴγλη, τὸ θαῦμα, ὅταν 12 κράτη εἶχαν παραδοθεῖ στὸν Ἄξονα χωρὶς ἢ μὲ μηδενικὴ ἀντίσταση, δὲν πρέπει νὰ τὴ λησμονήσουμε ποτέ, διότι ἀνήκει στοὺς κορυφαίους ἱστορικοὺς σταθμοὺς τοῦ Ἔθνους μας. Παράλληλα πρέπει νὰ διηγούμαστε τὸ ἔπος τοῦ 1940-1941 στὰ παιδιά μας καὶ ἐκεῖνα στὰ παιδιὰ τῶν παιδιῶν τους· ὅπως ἔ­­­­­­­καναν οἱ Ἰσραηλίτες ποὺ ἱστοροῦσαν στὶς ἑπόμενες γενιὲς τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ στὸ ἔθνος τους.

Ὅμως ἡ διήγησή μας δὲν πρέπει νὰ εἶναι ψυχρή, χωρὶς ψυχή, ἀλλὰ νὰ ἐκ­­φράζει τὸν καημὸ τῆς Φυλῆς μας, τὸ πάθος μας γιὰ τὴν ἐλευθερία, τὴν ἄσβηστη ἀγάπη μας στὴν Ἑλλάδα, τὴν εὐγνωμοσύνη στὸ Θεὸ γιὰ τὰ θαύματά του στὸ Ἔθνος μας. Ἔτσι ὅπως ἱστοροῦμε τὸ μεγάλο 1821. Αὐτὸ πρέπει νὰ κάνουμε ἰδιαίτερα σήμερα, ποὺ κάποιοι προσπαθοῦν νὰ μᾶς κάνουν νὰ ­χάσου­με τὴν Πίστη μας, τὴν ἀγάπη μας στὴν Πατρίδα, τὰ ὑψηλὰ ἰδανικά μας, τὴν ταυτότητά μας. Σήμερα ποὺ κάποιοι ξαναγράφουν τὴν ἱστορία μας καὶ τὴν διαστρεβλώνουν. Πρέπει νὰ κρατήσουμε τὸ ἔπος τοῦ 1940 ὡς ἱερὴ παρακαταθήκη. Εἶναι ἀπὸ τὰ πιὸ πολύτιμα ποὺ πρέπει ν’ ἀφήσουμε ὡς ­κληρονομιὰ στὶς ἐπερχόμενες γενιές. Ἡ πίστη τοῦ 1940-1941 καὶ ἡ ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας εἶναι συστατικὸ τῆς ἀθανασίας τῆς Φυλῆς μας, τῆς αἰωνιότητάς μας.

Πηγή: Ο Σωτήρ, Άγιος Δημήτριος Κουβαρά

Ήταν 14:08 στις 6 Δεκεμβρίου 1943, ανήμερα του Αγίου Νικολάου…

Ένα από εκείνα τα γεγονότα που για μια ακόμα αφορά κάνουν περήφανο το ναυτικό μας και την Ελλάδα ολόκληρη είναι το Αδριάς Ι, αντιτορπιλικό του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, τύπου Hunt III, που η ιστορία του αξίζει να ακουστεί σ’ όλο τον κόσμο. Καθελκύστηκε ως HMS Border (L67). Η έναρξη ναυπήγησης του έγινε στα ναυπηγεία UK – Swan Bunter & Wigham Richardson Ltd. Wallsend–on-Tyne την 1η Μαΐου 1941. Η καθέλκυση του έγινε στις 3 Φεβρουαρίου 1942. Στις 20 Ιουλίου 1942 παραλήφθηκε από τον αντιπλοίαρχο Ιωάννη Τούμπα στο Νιούκασλ της Αγγλίας. Στις 26 Αυγούστου 1942, με τη συμπλήρωση της εκπαίδευσης και ενώ έπλεε κάτω από ομίχλη μόνον με την αριστερή μηχανή σε λειτουργία, προσάραξε κοντά στην περιοχή Σκάπα Φλόου. Χρειάστηκαν τέσσερις μήνες για επισκευές.

Στις 27 Ιανουαρίου 1943 πιθανότατα βύθισε το γερμανικό υποβρύχιο U-553 κοντά στην περιοχή του ακρωτηρίο Φινίστερο. Στις 20 προς 21 Ιουλίου 1943 σε συνεργασία με το HMS Quantock (L58) επιτυχώς αντιμετώπισε 3 τορπιλακάτους κατά τη διάρκεια νυχτερινής συμπλοκής, βυθίζοντας 2 από αυτές. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1943 μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας ο Ιταλικός Στόλος του Τάραντα έπλευσε στη Μάλτα και παραδόθηκε σε συμμαχική μοίρα 4 πλοίων. Ένα από αυτά ήταν ο Αδρίας.

Ήταν νύχτα, 22 Οκτωβρίου 1943 και το Αντιτορπιλικό «Αδρίας Ι» διατάχθηκε να πλεύσει από Κω προς Κάλυμνο επιχειρώντας αντιπερισπασμό και παραπλάνηση εναντίον εχθρικών μονάδων επιφανείας. Στις 21:36 τρομερή έκρηξη συγκλόνισε το πλοίο.Βρίσκονταν κοντά στην Κάλυμνο με το βρετανικό A/T HMS Hurworth και προσέκρουσε σε νάρκη και από την έκρηξη αποκόπηκε η πλώρη του. Το Hurworth, στην προσπάθειά του να πλεύσει προς βοήθεια του Αδρία, προσέκρουσε επίσης σε νάρκη και βυθίστηκε, παρασύροντας στο βυθό 143 άνδρες. Ο Αδρίας παρά τις ζημιές κατόρθωσε και έφθασε στην κοντινή τουρκική ακτή της Μύνδου (σημερινὸ Γκιουμουσλούκ, Gümüşlük). Οι απώλειες ήταν 21 νεκροί και 30 τραυματίες.

Ο Κυβερνήτης, Αντιπλοίαρχος Ιωάννης Τούμπας, ο οποίος βρισκόταν στη γέφυρα εκτινάχθηκε ψηλά και ξανάπεσε βαρύς πάνω σ΄ αυτό, ενώ επάνω του έπεφταν διάφορα συντρίμμια. Αν και τραυματισμένος δεν έχασε τις αισθήσεις του. Εικόνα χαλασμού τον περιέβαλε. Ο «Αδρίας» πήρε αμέσως κλίση 10-20 μοίρες προς τα δεξιά. Ολόκληρο το πρωραίο τμήμα είχε αποκολληθεί και στο πλοίο είχε ξεσπάσει πυρκαγιά από βραχυκύκλωμα. Νεκροί , τραυματίες και κομμένα μέλη του πληρώματος ήταν διάσπαρτα παντού. Επειδή όμως η κλίση του πλοίου γινόταν όλο και μεγαλύτερη, ο κυβερνήτης αποφάσισε να πλεύσει το γρηγορότερο στις εγγύτερες τουρκικές ακτές, στον όρμο Γκιουμουσλούκ.

Στην διάρκεια αυτού του πλου, ο γιατρός του «Αδρία», ανθυποπλοίαρχος Καποδίστριας, επίδενε τα τραύματα των τραυματιών, υπό πρωτόγονες συνθήκες. Το ηθικό των ανδρών, ήταν εξαιρετικά υψηλό. Μοναδικό παράδειγμα θάρρους, υψηλού πνεύματος και θυσίας, ήταν η περίπτωση του δίοπος μηχανικού Παπαφραντζέσκου, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρότατα στο αριστερό χέρι του και ο γιατρός ήταν υποχρεωμένος να το κόψει κάτω από τον αγκώνα, χωρίς αναισθητικό. Όταν ο τραυματίας Παπαφραντζέσκος αντιλήφθηκε τον κυβερνήτη, να εισέρχεται στο χώρο της χειρουργικής επεμβάσεως, γυρνάει και λέει στον Κυβερνήτη του, για να του δώσει θάρρος:

«Μη στεναχωριέστε, κύριε Κυβερνήτα. Καλά είμαι. Τι είναι ένα χέρι για την Πατρίδα; Τίποτα!».

Έπειτα από επισκευές, που διήρκεσαν περίπου 40 μέρες, στις 21:00 της 1ης Δεκεμβρίου 1943 ο «Αδρίας» ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής, πλέοντας με την πρύμη του. Στις 14:08, της 6ης Δεκεμβρίου 1943, ανήμερα του Αγ. Νικολάου, προστάτη των ναυτικών μας, το εναπομείναν τμήμα του θρυλικού «Αδρία» εισήρχετο περήφανα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας.

«Επιστρέφομεν εις την Αλεξάνδρειαν, ύστερα από απουσία σαράντα μόνον ημερών, αλλά μας φαίνεται πως ελλείπαμε χρόνια ολόκληρα».

Μοναδική υπήρξε η υποδοχή από τα συμμαχικά πλοία που ναυλοχούσαν στο λιμένα της Αλεξάνδρειας. Χίλια καπέλα σηκώνονται στον αέρα, ενώ από χίλια στόματα υψώνεται στον ουρανό το επιφώνημα «Ούρρα, Ούρρα, Ούρρα».

Ο Βρετανός Ναύαρχος της Ανατολικής Μεσογείου εξέπεμψε ακολούθως το παρακάτω σήμα προς το πλήρωμα του «Αδρία»:

«Επιθυμώ να εκφράσω εκ μέρους του Βρετανικού Β.Ν. τον θαυμασμό μας και την εκτίμησή μας προς τους Έλληνες αξιωματικούς και ναύτες. Οι πράξεις τους ήταν σύμφωνες με τις ανώτερες παραδόσεις του Ναυτικού και θα διατηρηθούν για πάρα πολύ καιρό στη μνήμη μας». A.V. WILLIS,Αντιναύαρχος

Τέλος, ο Βρετανός Αρχηγός Στόλου της Μεσογείου, στο σχετικό σήμα του, μεταξύ άλλων υπογράμμιζε τα εξής:

«Παρακολούθησα με θαυμασμό τον γεμάτο αποφασιστικότητα τρόπο, με τον οποίο ο Κυβερνήτης του πλοίου κατέστησε το κατεστραμμένο πλοίο του ικανό να πλεύσει και το επανέφερε για τόσα μίλια και με τόσες δυσκολίες. Ελπίζω ότι οι γενναίοι Αξιωματικοί και άνδρες του θα βρουν γρήγορα κάποιο άλλο πλοίο, με το οποίο θα συνεχίσουν τον αγώνα και ότι ο «Αδρίας» θα είναι και πάλι μια μέρα έτοιμος για υπηρεσία στο Β.Ν.».

Δεν πραγματοποιήθηκε η επισκευή του λόγω της λήξεως του πολέμου στην περιοχή της Μεσογείου. Το 1945 επιστράφηκε στην Αγγλία όπου και πουλήθηκε για παλιοσίδερα.

Το 2004 εντοπίσθηκαν πολλά από τα πλοία που βυθίσθηκαν στις ηρωικές επιχειρήσεις της Δωδεκανήσου. Μαζί μ’ αυτά εντοπίσθηκε και η βυθισμένη πλώρη του ΑΔΡΙΑ κοντά στο ναυάγιο του HURWORTH. Εκεί δυστυχώς βρίσκεται ακόμα και σήμερα!

Πηγή: Παράπονα Ρόδου, Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Δικαστικὴ ἀλητεία !@ Ἀρχὴ Ἀδίκου, τρόμου, ἐκφοβισμοῦ τῶν γηγενῶν κατοίκων τῆς χώρας, παρότρυνσις στὸ ἔγκλημα τοῦ βιασμοῦ, ἄκομα κι ἐὰν πρόκειται γιὰ μικρὰ παιδιά!!!!

Ἀθώωσαν τὸν ἰσλαμοκαννίβαλο ποὺ ἠκολούθησε καὶ βίασε τὸ δεκάχρονο ἀγοράκι στὰ ἀποδυτήρια  πισίνας στὴν Αὐστρία, μὲ τὴν δικαιολογία τοῦ ὄτι «λόγῳ διαφορετικῆς κουλτούρας, δὲν κατάλαβε πὼς τὸ παιδάκι δὲν ἤθελε νὰ ….βιασθῇ!»

Τί ἀπομένει;;;

Νὰ σκοτώνουν καὶ μετὰ νὰ τοὺς ἀθωώνουν μὲ τὴν αἰτιολογία πὼς δὲν κατάλαβαν ὅτι τὸ θῦμα δὲν ἤθελε νὰ …πεθάνῃ!!!

Πρόκειται λοιπὸν γιὰ μίαν καλὰ ὀργανωμένηπέμπτη φάλαγγα, μὲ συντονισμὸ καὶ συνεργασία σπείρας προδοτῶν ἐντὸς τῶν τειχῶν, ποὺ ἀφορᾷ στὴν σπορὰτρόμου,ὥστε οἱ γηγενεῖς νὰ λουφάξουν, νὰ παραδοθοῦν, νὰ ἀποποιηθοῦν κάθε ἀπαιτήσεως γιὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ ζωή, ὥστε νὰ προχωρήσῃ  ἡ ὀργανωμένη κατάληψις τῶν κρατῶν ἀπὸ τὸ Ἰσλὰμ καὶ ὁ ἐξισλαμισμὸς τῶν χωρῶν …..

Κι ὅποιος ἀντιστέκεται, θὰ εἶναι …….«φασίστας»!!!

Εὐστρατία Σουραβλᾶ

Ἡ ὑπόθεσις, ποὺ συγκλονίζει τὴν Αὐστρία, εἶναι λίγο παλαιά, μὰ πέρα γιὰ πέρα ἀληθὴς κι ἔχει ὡς ἐξῆς:

Στὰ μέσα τοῦ Ἰουνίου τοῦ 2016 κατεδικάσθη πρωτοδίκως ὁ βιαστὴς καὶ τὸ δικαστήριο ὅρισε ἀποζημίωση 4.730 εὐρῶ (3.750 λίρες) γιὰ τὸθῦμα.

Ὁ βιαστής, ποὺ ἀντιμετώπιζε ἔως καὶ 15 χρόνια φυλακίσεως, κατὰ τὸν αὐστριακὸ δίκαιο, τὴν γλύτωσε μὲ μικροτέρα ποινή, προφανῶς λόγῳ τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας του (διότι ἐδήλωσε ἀνήλικος), ἀλλὰ καὶ τὴν προηγουμένη καλή του συμπεριφορά.
Τὸ δικαστήριο ἔλαβε ὑπ΄ ὄψιν τὶς «δυσμενεῖς συνθῆκες διαβιώσεως» τοῦ κατηγορουμένου.
(Κατὰ δήλωσίν του, ἐπὶ πλέον, εἶχε τέσσερις μῆνες νὰ ἔλθῃ σὲ ἐρωτικὴ ἐπαφή!!! «Ἱκανός» λόγος γιὰ …βιασμούς!!!)

Τὸ πρῶτο δικαστήριον λοιπὸν ἔκρινε τὸν Amir Α. ἔνοχο καὶ τὸν κατεδίκασε σὲ ἕξι χρόνια φυλακή.
Μία πολὺ χαμηλὴ ποινή, λόγῳ …προτέρου ἐντίμου βίου.

Τὸ πιὸ τρελλὸ τῆς ὑποθέσεως ὄμως ἔρχεται λίγο καιρὸ μετά, ὄταν ἀργότερα, τὸ Ἀνώτατον Διαστήριον τῆς Αὐστρίας, ὅπου ἔφθασε ἡ ὑπόθεσις, κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὄτι στὸ πρῶτο δικαστήριοδὲν εἶχε διευθετηθῆ καλῶς ἡ ὑπόθεσις καὶ ὅτι ὁ μετανάστης δὲν «κατάλαβε» καλὰ ὅταν τὸ ἀγόρι φώναζε «Ὄχι», μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κρίνῃ πὼς ναὶ μὲν πρόκειται γιὰ σεξουαλικὴ ἐπίθεση, ἀλλὰ …ὄχι γιὰ βιασμό!!!

Δηλαδὴ ὁ Amir Α. δὲν κατάλαβε ὅτι ἐνεργοῦσε ἐνάντια στὴν θέληση τοῦ παιδιοῦ…!!!

Pictured: Iraqi migrant who raped a ten-year-old boy in an Austrian swimming pool ‘because it was a sexual emergency’ bows his head in shame as he is jailed for six years

Schandalig: veroordeling moslimimmigrant voor verkrachting 10-jarige jongen wordt vernietigd door Hooggerechtshof

Ἔρευνα
Θεοφανάκης Στέφανος

Πηγή: Φιλονόη καὶ Φίλοι...