Το Ισλάμ προ των πυλών – Η τωρινή Ευρώπη δεν το βλέπει;

Ταπεινῶς εὔχομαι ὅπως ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ἡ Προστάτις, Ἔφορος καί Πολιοῦχος τῶν Κυθήρων πρεσβεύῃ ἀκαταπαύστως ὑπέρ εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σκέπῃ δέ, περιφρουρῇ καί διασώζῃ, ταῖς ἀκοιμήτοις Αὐτῆς ἱκεσίαις, τήν Ὑμετέραν λογικήν Ποίμνην καί τόν σύμπαντα κόσμον εἰς δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν, «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε»[Ρωμ. ιδ' 15].

Ἐν Κυθήροις τῇ 24ῃ Σεπτεμβρίου 2016

ΕΟΡΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΗΣ

Ἀριθ. Πρωτ.: 469

Πρός Τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰωάννου Γενναδίου 14
115 21 Ἀθήνας

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί Πατέρες,

Ταπεινῶς εὔχομαι ὅπως ἡ ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ ἡ Προστάτις, Ἔφορος καί Πολιοῦχος τῶν Κυθήρων πρεσβεύῃ ἀκαταπαύστως ὑπέρ εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σκέπῃ δέ, περιφρουρῇ καί διασώζῃ, ταῖς ἀκοιμήτοις Αὐτῆς ἱκεσίαις, τήν Ὑμετέραν λογικήν Ποίμνην καί τόν σύμπαντα κόσμον εἰς δόξαν Θεοῦ καί σωτηρίαν ψυχῶν, «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε»[Ρωμ. ιδ' 15].

Κατόπιν τούτου εὐσεβάστως προάγομαι, ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς ἐπικειμένης Τακτικῆς Συνελεύσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπό 4ης ἕως 7ης Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., νά θέσω ὑπ' ὄψιν Ὑμῶν καί τῆς Ι.Σ.Ι. τούς ἀκολούθους προβληματισμούς μου καί τήν ταπεινήν μου πρότασιν καί τοποθέτησιν.

Μελετῶν τά θέματα τῆς Ἡμερησίας Διατάξεως προβληματίζομαι δισσῶς : α) Κατά τό διαρρεῦσαν ἀπό 1ης Ἰουνίου 2016 καί ἀπό τῆς ὑπ' ἀριθ. 3148/1457/11-7-2016 Πράξεως τοῦ Μακ. Προέδρου καί Προκαθημένου ἡμῶν κ.Ἱερωνύμου, ἔχομεν ἁλματώδεις καί ῥαγδαίας ἐξελίξεις εἰς τά θέματα Παιδείας καί δή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν μετά τῶν παρεπομένων  τούτου, ὑπό τοῦ πρό οὐδενός, ὡς φαίνεται, ὀρρωδοῦντος ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ ΥΠΕΠΘ καί δέν ὑπάρχει εἰς τήν καταρτισθεῖσαν Ἡμερησίαν Διάταξιν εἰδική ἀναφορά, ἐνασχόλησις καί διεξοδική συζήτησις ἐπί τοῦ ἐν λόγῳ φλέγοντος θέματος. Θέλω δέ νά πιστεύω ὅτι εἰς τήν Εἰσήγησιν τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου καί Προέδρου τῆς Ι.Σ.Ι. κ.Ἱερωνύμου μέ θέμα : «Ἐκκλησιαστικοί Προβληματισμοί» -τήν ὁποίαν χαιρετίζω, μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ, ὡς μίαν ἰδιαιτέρας σημασίας πρωτοβουλίαν Αὐτοῦ - ὅτι τό θέμα τῆς Παιδείας, ἀναφορικῶς πρός τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, θά ἔχῃ κεντρικήν θέσιν καί θά ληφθοῦν αἱ δέουσαι Ἀποφάσεις, ἀφοῦ μάλιστα εἰς τό πρόγραμμα τῶν θεμάτων τῆς Ἡμερησίας Διατάξεως καταλαμβάνει τάς Συνεδριάσεις μιᾶς καί ἡμίσεος ἡμέρας καί

β) Καταθέτω, ὡσαύτως, τόν προβληματισμόν μου καί διά τήν ἐπάρκειαν ἤ μή τῆς διεξαγωγῆς τῆς μετά τό διάλειμμα τῆς Συνεδριάσεως τῆς Πέμπτης (6-10-2016) καί ἀπό ὥρας 11.30 π.μ. -14.00 περίπου (ἐκτός ἀπροβλέπτων καθυστερήσεων) Εἰσηγήσεως τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σερρῶν καί Νιγρίτης κ.Θεολόγου μέ θέμα : «Ἐνημέρωσις περί τῶν διεξαχθεισῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» καί τῆς ἐπ' αὐτῆς συζητήσεως. Δέν πρόκειται περί ἁπλῆς καί πληροφοριακῆς ἐνημερώσεως, ἀλλά περί ἀναφορᾶς εἰς τά πεπραγμένα τῆς ἐν Κρήτῃ Α. Μ. Συνόδου, ἐν ἀναφορᾷ πρός τά ἀποφασισθέντα καί δι' ἅ ἐξουσιοδοτήθη ἡ 25μελής Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τῆς Ι.Σ.Ι., ὅπερ καθίσταται δυσχερές, δεδομένου ὅτι ἡ σαφής πληροφόρησις τοῦ Ἱεροῦ Σώματος, πέρα τῶν ἀποσταλέντων ἡμῖν παρά τῆς Δ.Ι.Σ. ἐνημερωτικῶν ἐντύπων μετά τῶν δι' ἕνα ἕκαστον τῶν θεμάτων τῆς Α.Μ.Σ. Ἀποφάσεων Αὐτῆς, καί αἱ συζητήσεις καί τοποθετήσεις τῶν Συνοδικῶν Συνέδρων προφανῶς δέν δύνανται νά καλυφθοῦν εἰς αὐτό τό δίωρον. Καί ἐάν ὡρίζετο δι' Ἀποφάσεως τῆς Ι.Σ.Ι. καί ἀπογευματινή Συνεδρίασις τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης (6/10) -ὅπερ καί εἰσηγοῦμαι- θά ἦτο ζήτημα ἐάν θά ἐπήρκει καί αὐτός ὁ χρόνος, δεδομένου ὅτι ὡρισμένα ἀκανθώδη θέματα, καί δή τό περί τῶν «Σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον», κατέστη προδήλως, ὡς μή ὤφειλε, «σημεῖον ἀντιλεγόμενον»[1] κείμενον, δυστυχῶς, «εἰς πτῶσιν καί (μή) εἰς ἀνάστασιν πολλῶν»[2], μέ ἀπροβλέπτους διαστάσεις καί συνεπείας διά τήν ἑνότητα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Διά τοῦ ὑπ' ἀριθ. 75/25-2-2016 ἡμετέρου ὑπομνήματος πρός τήν Ι.Σ.Ι., ἀφορῶντος εἰς τήν ἐπικειμένην σύγκλησιν τῆς Α.Μ.Σ. ἐν Κρήτῃ καί τά διαφαινόμενα τότε προβλήματα ὡς πρός τήν λειτουργίαν Αὐτῆς, ἀνεφέρθην διεξοδικῶς εἰς αὐτά εἰς τό 13σέλιδον ἐκεῖνο κείμενον, τά ὁποῖα καί ἐξ ὑστέρου ἀκροθιγῶς θά ὑπομνήσω, ἀφοῦ μετά τό πέρας καί τήν ὁλοκλήρωσιν τῶν ἐργασιῶν Αὐτῆς, ἐπεβεβαιώθησαν καί ἀποτελοῦν ἤδη πρόσκομμα, ὄχι μόνον διά μίαν μεγάλην μερίδα πιστῶν, ἀλλά καί διά τετράδα ὅλην Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν - Πατριαρχείων, ἅτινα συναριθμοῦν τά πολυαριθμότερα πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν.

Καί ἐπειδή ἕνα τόσον σοβαρόν, κρίσιμον καί εὐρυδιάστατον θέμα δέν θά ἦτο δυνατόν νά ἐκτεθῇ δεόντως ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μου διά παρεμβάσεως πέντε ἤ δέκα λεπτῶν -διότι ἐπιβάλλεται νά ὁμιλήσουν ὅλοι οἱ Ἅγιοι Ἀδελφοί- διά τοῦτο ἐπέλεξα τήν μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ καί ἐπιγνώσεως τῶν Ἀρχιερατικῶν μου εὐθυνῶν ὑποβολήν τοῦ παρόντος ὑπομνήματος εἰς τήν Ἀνωτάτην ἡμῶν Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν (Ι.Σ.Ι.) ἐκ προτέρου καί τήν κοινοποίησιν τούτου εἰς τά Μέλη τῆς Ι.Σ.Ι. διά τήν ἔγκαιρον ἐνημέρωσιν Αὐτῶν καί τήν ἔμφρονα καί θεάρεστον λῆψιν Ἀποφάσεων, αἱ ὁποῖαι εὔχομαι νά ἀναπαύσουν ἐν Κυρίῳ τό πνεῦμα καί τήν καρδίαν τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν καί νά ἀποτρέψουν διαιρέσεις, σκάνδαλα ἤ καί τό χειρότερον σχίσματα, τά ὁποῖα «οὐδέ αἷμα μαρτυρίου δύναται νά ἀποπλύνῃ», κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον[3]. «Καί τό νά σχίσῃ τινάς τήν Ἐκκλησίαν εἶναι χειρότερον κακόν τοῦ νά πέσῃ εἰς αἵρεσιν»[4].

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Ἅγιοι Συνοδικοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Τά βλέμματα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν, καί ἰδιαιτέρως τῶν μή συμμετασχουσῶν εἰς τήν ἐν Κρήτῃ Α.Μ.Σ. Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἶναι ἐστραμμένα πρός τήν Ι.Σ.Ι. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, προσδοκῶντα τήν Ἱεροκανονικήν καί Ἁγιοπατερικήν τοποθέτησιν ἡμῶν εἰς τό λίαν εὐαίσθητον καί κρίσιμον θέμα : «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον». Ἐπ' αὐτοῦ τοῦ καιρίου καί νευραλγικοῦ θέματος ἐπιτραπήτω μοι νά κάμω Ὑμᾶς κοινωνούς τῶν ἀκολούθων σκέψεών μου :

1. Ἡ 25μελής Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὑπό τήν Προεδρίαν τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου μας κ.Ἱερωνύμου μετέβη εἰς Κρήτην διά νά ἐκπροσωπήσῃ τήν Ι.Σ.Ι. καί κομίσῃ τάς Ἀποφάσεις της ἐπί τῶν ἕξ (6) θεμάτων τῆς Α.Μ.Σ. καί ὄχι διά νά διαπραγματευθῇ ἐπί τῶν ἀποφασισθέντων ὑπό τῆς Ι.Σ.Ι. Καί ἐνῷ εἰς τό πολύκροτον καί ἐπίμαχον ζήτημα τῶν σχέσεών μας μέ τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον προέβαλε σθεναρῶς τήν ὀρθόδοξον θέσιν τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῶν ἑτεροδόξων καί αἱρετικῶν ὡς χριστιανικῶν κοινοτήτων καί ὁμολογιῶν (συμφώνως πρός τήν Ἀπόφασιν τῆς Ι.Σ.Ι.) καί ὄχι ὡς χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, τελικῶς κατέθεσε τήν ἀρχικήν πρότασιν μετηλλαγμένην ὑπό τήν διατύπωσιν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ' αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν. Αὐτή, ὅμως, ἡ ἀλλοίωσις τῆς Ἀποφάσεως τῆς Ι.Σ.Ι. ἐν ἀγνοίᾳ Αὐτῆς -καί ἐνταῦθα διαπιστοῦται τό σοβαρόν ἔλλειμμα τῆς Συνοδικότητος τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης ἐκ τῆς μή συμμετοχῆς ἁπάντων τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων - ἔδωκε τήν ἐκκλησιαστικότητα, ἀναγνωρίζουσα ὡς Ἐκκλησίας τούς Ρωμαιοκαθολικούς, τούς Μαρωνίτας, τούς Νεστοριανούς, τούς Μονοφυσίτας Ἀντιχαλκηδονίους, τούς Μονοθελήτας, καταδικασθέντας διά τήν Χριστολογικήν των αἵρεσιν ἀπό τῆς Γ' ἕως καί τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλά καί τήν πανσπερμίαν τῶν Προτεσταντῶν, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν εἰς τό καλούμενον Π.Σ.Ε., ὅπερ ἐν τῇ πράξει λογίζεται ὡς ἄκρατος συγκρητισμός καί Οἰκουμενισμός (παναίρεσις).

2. Ἡ ἐπί 19 αἰῶνας ἐπίμονος καί ἀστασίαστος ἄρνησις τῆς Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Μιᾶς, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας νά χαρακτηρίσῃ καί ἀποκαλέσῃ διαχρονικῶς τάς πάσης φύσεως αἱρετικάς ἤ σχισματικάς παρασυναγωγάς ὡς Χριστιανικάς Ἐκκλησίας, ὅπερ διατυποῦται ἀριδήλως εἰς τάς Οἰκουμενικάς καί Τοπικάς Συνόδους (συγκαταλεγομένας ὡς Οἰκουμενικάς ὑπό τῆς συνειδήσεως τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος τῆς Η' ἐπί Μεγάλου Φωτίου καί τῆς Θ' ἐπί Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ), ἀλλά καί εἰς τάς Ἁγίας Συνόδους ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἀνατολῇ ἀπό τοῦ 15ου ἕως καί τοῦ 19ου αἰῶνος, οὐδόλως δηλοῖ σκληρότητα ἤ ἀπέχθειαν καί ἐχθρικήν διάθεσιν ἔναντι τῶν κατά καιρούς διαφόρων αἱρετικῶν καί σχισματικῶν, εἰ μή μόνον τήν ἐπιβαλλομένην περιθρίγκωσιν καί περιχαράκωσιν τῆς θεοπαραδότου Ἁγίας καί ἀμωμήτου Πίστεως καί Παραδόσεως τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας καί ἐν ταυτῷ τήν ἐνδεδειγμένην φιλανθρωπίαν πρός τούς ἐν πλάνῃ, αἱρέσει καί κακοδοξίᾳ ὄντας συνανθρώπους μας αὐτούς, τούς ὁποίους δέν ἀφήνομεν νά ἐφησυχάζουν εἰς τήν πλάνην καί τό πνευματικόν σκότος, ἀλλά διακριτικῶς ἐπαναλαμβάνομεν πρός αὐτούς τόν Κυριακόν λόγον˙ «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς»[5].

3. Ἀπό τῶν πρώτων δεκαετιῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος ἠλλοιώθη ἡ ὡς ἄνω μακραίων ἐκκλησιαστική παράδοσις καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον διά τοῦ Τοποτηρητοῦ τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου Προύσης Δωροθέου ἀπηυθύνθη διά διαγγέλματος «Πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» (1920) καί ἠκολούθησαν οἱ διαχριστιανικοί διάλογοι, αἱ Προσυνοδικαί Ἐπιτροπαί καί Διασκέψεις, ἡ ἵδρυσις τοῦ λεγομένου Π.Σ.Ε. καί αἱ Συνελεύσεις τοῦ Balamand, τοῦ Porto Alegre, τῆς Ραβέννας καί τοῦ Pussan μέ σοβαράς ἐκκλησιολογικάς ἀποκλίσεις καί αἱρέσεις. Αὐτό τό μετηλλαγμένον «κλῖμα» τοῦ 20οῦ καί τοῦ 21ου αἰῶνος ἐξώθησε εἰς τήν ἀπόδοσιν τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας εἰς τούς ἐν πλάνῃ καί αἱρέσει ὄντας ἑτεροδόξους.

4. Προβάλλεται συνήθως ἡ εὐλογοφανής ἔνστασις ὅτι ὁ ὅρος Ἐκκλησία ἀποδίδεται καί εἰς τούς ἑτεροδόξους, ὄχι κατ' ἀκρίβειαν, ἀλλά συμβατικῶς, ὡς ἕνας τρόπος ἐκφράσεως καί συνεννοήσεως. Καί φέρονται ὡς παραδείγματα αἱ φράσεις «ἐκκλησία τοῦ Δήμου» εἰς τήν ἀρχαιότητα καί εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην «ἐκκλησία λαοῦ πᾶσα», «ἐκκλησία Ἰσραήλ», «ἐκκλησία ὁσίων», «ἐκκλησία πονηρευομένων» κ.λπ., ὅπου δηλοῦται ἡ σύναξις καί συνάθροισις τοῦ λαοῦ ἤ τῶν πιστῶν. Ἡ διαφορά τῆς μιᾶς ἀπό τήν ἄλλην περίπτωσιν εἶναι τεραστία.

Οἱ ἑτερόδοξοι καί κακόδοξοι συνάμα δέν θεωροῦν ἑαυτούς, οὔτε θεωροῦνται ἁπλῶς ὑπό τῶν ἄλλων ὡς μία θρησκευτική συνάθροισις, ἀλλ' ὡς Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δηλ. Ἐκκλησία μέ κεφαλήν τόν Χριστόν. Οἱ Ρωμαιοκαθολικοί, φερ' εἰπεῖν, πιστεύουν ὅτι ἀποτελοῦν τήν Μίαν καί μόνην Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἐνῷ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν θεωροῦν ὡς ἐλλειματικήν, διότι δέν δέχεται τό Παπικόν πρωτεῖον! Καί παρά ταῦτα ὑποστηρίζουν τήν «περί δύο πνευμόνων» τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικήν θεωρίαν των. Καί ἐντός τοῦ Προτεσταντικοῦ χώρου παρομοίως χαρακτηρίζεται ἡ Ὀρθοδοξία ὡς ἐλλειματική καί μειονεκτική, διότι δέν ἀναγνωρίζει τάς χειροτονίας τῶν γυναικῶν καί τόν «γάμον» τῶν ὁμοφυλοφίλων!

Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει, ὅταν τούς χαρακτηρίζομεν ὡς Ἐκκλησία δέν τούς ἀποκοιμίζομεν καί δέν συντελοῦμεν εἰς τόν ἐφησυχασμόν των, καθώς τούς ἀποκρύπτομεν τήν ἀλήθειαν, τό φῶς τοῦ Χριστοῦ; Καί δέν θά λογοδοτήσωμεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐν ἡμερᾳ Κρίσεως διά τήν πνευματικήν αὐτήν «Βαβέλ» καί τήν νόθευσιν ἤ ἀπόκρυψιν τῆς σῳζούσης Θείας Ἀληθείας τῆς θεόθεν ἀποκαλυφθείσης διά τῶν Προφητῶν καί ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι καί μιᾶς ἑκάστης τῶν ἄλλων φερομένων καί αὐτοαποκαλουμένων ὡς «Ἐκκλησιῶν»;

5. Ὅμως ἡ ἀλλοτρίωσις καί ἡ σοβαρά αὕτη ἀλλοίωσις προῆλθεν ἐκ τῆς παραδοχῆς θεωριῶν τινων ἀσυμβάτων πρός τήν Ἁγίαν ἡμῶν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν καί Κληρονομίαν. Ἀνεφέραμεν ἤδη τήν περί «δύο πνευμόνων θεωρίαν» καί ἕπονται : ἡ «θεωρία τῶν κλάδων», ἡ ὁποία ἐφαρμόζεται ἐν τοῖς πράγμασιν, ἀφοῦ ἐξ ἐπισήμων χειλέων διακηρύσσεται ὅτι ὅλες οἱ «ἐκκλησίες», ὁμολογίες καί θρησκεῖες ἀποτελοῦν «ὁδόν σωτηρίας», ἐνῷ ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεως καί τῆς σωτηρίας ἡμῶν εὐτόνως διακηρύσσει : «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα εἰ μὴ δι'ἐμοῦ»[6]. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Δομήτωρ καί ἡ Κεφαλή τῆς Μιᾶς καί Μόνης Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἱδρύθη μέ τήν ἐπιφοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν μεγάλην ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, καί οὐδεμιᾶς ἄλλης ψευδωνύμου καί ψευδεπιγράφου «ἐκκλησίας». Ὀφείλεται ἀκόμη (ἡ ἀλλοίωσις αὕτη καί ἀλλοτρίωσις) καί εἰς τήν ἐκ Πατριαρχικῶν χειλέων διακηρυχθεῖσαν καί μή ἀνακληθεῖσαν εἰσέτι ἐπισήμως ἄποψιν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι «ἡ Μία, Ἁγία, ἀλλά διεσπασμένη ἐν χρόνῳ Ἐκκλησία», ὅπερ εἰσάγει καινοφανῆ ἐκκλησιολογίαν, ἀλλά καί εἰς τόν χαρακτηρισμόν τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ὡς «Ἁγιωτάτου Πρεσβυτέρου Ἀδελφοῦ» καί τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ ὡς «Ἀδελφῆς Ἐκκλησίας», ἐνῷ ἐκεῖνος μέν ὡς ἰσόβιος ἀρχηγός Κράτους θεωρεῖται ὡς καθαιρετέος ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὀπαδοί δέ αὐτοῦ ὡς ἀπεσχισμένοι ὄντες καί ἀκοινώνητοι, λόγῳ τῶν σοβαρῶν αἱρετικῶν ἀποκλίσεών των εἰς τά θέματα Πίστεως καί Παραδόσεως (ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὡς γνωστόν, διεκήρυξεν ὅτι τούς Ὀρθοδόξους χωρίζουν ἀπό τούς Λατίνους οὐσιώδεις διαφοραί καί ὄχι ἀσήμαντα πράγματα ἤ ὀνόματα), δέν δύνανται νά χαρακτηρισθοῦν ἀπό δογματικῆς καί θεολογικῆς ἀπόψεως ὡς Ἐκκλησία.

6. Διά τήν Α.Μ.Σ. τῆς Κρήτης ἐγράφησαν καί γράφονται πολλά ἀπό ἐκκλησιαστικούς καί θεολογικούς κύκλους. Καί ἡ ταπεινότης μου εἰς τό προμνημονευθέν ὑπ' ἀριθ. 75/25-2-2016 Ὑπόμνημα ἐξέθεσε μέ εὐκρίνεια τά προσήκοντα. Τοῦτο μόνον νά προσθέσω ἐκ τῶν ὑστέρων. Παραθεωρηθείσης τῆς ἀρχῆς τῆς ὁμοφωνίας, ἡ ὁποία προβλέπεται εἰς τόν Κανονισμόν λειτουργίας τῆς Α.Μ.Σ., διεξήχθησαν αἱ ἐργασίαι Αὐτῆς, ἄνευ τῆς παρουσίας καί συμμετοχῆς 4 Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ἐνῶ ἡ πρότασις τῆς ἡμετέρας Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας περί τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῶν ἑτεροδόξων ὡς χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καί κοινοτήτων ἀπερρίφθη, διότι θά ἔπρεπε νά ὑπάρχῃ ὁμοφωνία ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν διά τήν υἱοθέτησιν τῆς προτάσεως αὐτῆς.

Ὅμως, διά τήν ἀλήθειαν πρέπει νά ἐπισημανθῇ ὅτι, παρά τό γεγονός ὅτι ἐσημειώθησαν σοβαραί ἐκκλησιολογικαί ἀποκλίσεις, παραχαράσσουσαι τήν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν μέ ὅ,τι καί ὅσα αὐτό συνεπάγεται, ἀναφορικῶς πρός τά θέματα: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον» καί «Τό Μυστήριον τοῦ Γάμου καί τά Κωλύματα αὐτοῦ», κραδαίνεται «ἄνωθεν» (ἀπό τόν ἐγκέφαλον τῆς Α.Μ.Σ.) ἡ μάχαιρα τῆς καθαιρέσεως διά τούς διαφωνοῦντας Κληρικούς καί τοῦ ἀφορισμοῦ διά τούς ἐνισταμένους λαϊκούς, Καθηγητάς ὄντας τῶν Θεολογικῶν μας Σχολῶν, διότι «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι» ἀρθρώνουν ὑπεύθυνον καί ἄρτιον θεολογικόν λόγον ὡς πιστά μέλη καί τέκνα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Διατί αὐτή ἡ ἀντιμετώπισις τοῦ ἀξιολόγου αὐτοῦ θεολογικοῦ δυναμικοῦ μας, Μακαριώτατε καί ἅγιοι Ἀδελφοί Συνοδικοί; «Εἰ κακῶς ἐλάλησαν»[7] ἄς μαρτυρήσουν (οἱ κατήγοροι) περί τοῦ κακοῦ... Ἄς καταδείξουν μίαν ἀντιευαγγελικήν, ἀντιπατερικήν ἤ ἀντικανονικήν τοποθέτησιν καί διδασκαλίαν των. Ὁ Ὁμότιμος, ἤδη, Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ.Δημήτριος Τσελεγγίδης μᾶς ἀπέστειλε μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ τήν ἀπό 20/7/2016 ἐπιστολήν του, διά τῆς ὁποίας ὡς εἰδήμων Δογματολόγος κάμνει σύντομον ἀποτίμησιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Α.Μ.Σ. καί χρησιμοποιεῖ καθαρόν καί ἀπερίτμητον λόγον. Θά «ἀνταμειφθῇ» ὁ κ.Καθηγητής διά τοῦ ἀφορισμοῦ; Ὁμοίως καί οἱ Ὁμότιμοι Καθηγηταί Πρωτ/ροι : ὁ π.Γεώργιος Μεταλληνός καί ὁ π.Θεόδωρος Ζήσης (Πανεπιστημιακοί μου διδάσκαλοι καί οἱ τρεῖς), προσκληθέντες τόν παρελθόντα Μάρτιον ὑπό τριῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν καί ἐμοῦ εἰς τήν διεξαχθεῖσαν Θεολογικήν Ἡμερίδα εἰς τό Στάδιον Εἰρήνης καί Φιλίας, ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Α.Μ.Σ., καί κατέθεσαν θεολογικόν - ἐκκλησιολογικόν λόγον, ὁ ὁποῖος κατεχωρίσθη εἰς τά Πρακτικά τῆς Ἡμερίδος. Θά λάβουν ὡς ἀνταπόδομα τῆς προσφορᾶς των αὐτῆς τήν ποινήν τῆς καθαιρέσεως; Καί ἐάν, παρ' ἐλπίδα, τοῦτο ἀντικανονικῶς διαπραχθῇ, ἐκεῖνοι οὐδόλως θά ζημιωθοῦν πνευματικῶς, «ἀλλά τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς Ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται» κατά τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου[8], ἐνῷ θά προκληθῇ σάλος εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Πλήρωμα,  καί

7. Καί, ἐπειδή τά θέματα, τά ὁποῖα ἀνεφύησαν ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῆς Α.Μ.Σ. τῆς Κρήτης εἶναι μεγάλα καί σοβαρά, εὐλαβῶς προτείνω, ἐάν δέν ὁλοκληρωθῇ σφαιρικῶς ἡ συζήτησις, νά μή σπεύσωμεν νά τά συγκλείσωμεν, ἀλλ' ἄς ἀναβληθῇ ἡ διεξαγωγή των δι' ἔκτακτον σύγκλησιν τῆς Ι.Σ.Ι. Θά ἦτο δέ πάνυ ὠφέλιμον, ἀντί νά τεθοῦν ὑπό κατηγορίαν οἱ προαναφερθέντες Πανεπιστημιακοί Καθηγηταί, νά κληθοῦν ἐνώπιον τῆς Ι.Σ.Ι. διά νά ἀναπτύξουν τήν θεολογικήν ἐπιχειρηματολογίαν των, νά δεχθοῦν τά ἐρωτήματά μας καί νά διεξαχθῇ ἕνας γόνιμος καί ἐποικοδομητικός διάλογος. Καί εἰς τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους ἐκαλοῦντο Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι, ἀλλά καί διά θέματα Παιδείας ἡ Δ.Ι.Σ. ἔχει πραγματοποιήσει εἰς τό παρελθόν παρομοίας συναντήσεις. Εἶναι γνωστόν ὅτι καί ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος γίνονται δι' αὐτά τά φλέγοντα ἐκκλησιολογικά θέματα Συνάξεις καί συζητήσεις, ὅπως καί εἰς τό Ἅγιον Ὄρος. Δέν πρέπει ἐπ' οὐδενί ἐκ τῆς ὑποθέσεως αὐτῆς νά ἐπωφεληθῇ ὁ ἀλάστωρ, ἀλλ' ἡ Ἁγιωτάτη μας Ἐκκλησία νά ἐξέλθῃ ἐνδυναμωμένη καί δεδιδαγμένη.

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,

Ἀδελφοί καί Πατέρες ἅγιοι Συνοδικοί,

Σᾶς κατεπόνησα διά τῆς ἐκτεταμένης μου αὐτῆς ἐπιστολῆς, ἡ ὁποία βαθυσεβάστως ἐπεσήμανε τά ἀνωτέρω βαρυσήμαντα καί περισπούδαστα θεολογικῶς θέματα, τά ὁποῖα κατ' αὐτόν τόν καιρόν ἐξόχως ἀπασχολοῦν τόν Ὀρθόδοξον Χριστιανικόν κόσμον.

Εὑρισκόμεθα, κατά κοινήν ὁμολογίαν, πρό μιᾶς κρισίμου καμπῆς τῆς θαλασσοδρομίας τῆς νοητῆς Νηός τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία χρῄζει σοφῶν καί διακριτικῶν χειρισμῶν πρός ἀποφυγήν προσκρούσεων εἰς ὑφάλους ... Προέχει ἡ Ὁμολογία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἡμῶν καί ἡ πορεία μας ἐπί τῆς ὀρθῆς καί ἀσαλεύτου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογικῆς βάσεως καί κατευθύνσεως. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὁ Παλαμᾶς, διακρίνων τρία εἴδη ἀθεΐας, ἐφιστᾷ τήν προσοχήν τῶν ποιμένων καί διδασκάλων εἰς τήν ἀποφυγήν τοῦ τρίτου εἴδους, ἰδιαιτέρως. Δέν ἀρκεῖ, δηλαδή, τό νά μήν εἴμεθα ἄθεοι (τό νά μή δηλώνωμεν ἄθεοι - ἄπιστοι καί τό νά μή ἀρνούμεθα τήν πατρῴαν πίστιν, προσχωροῦντες εἰς ἄλλην θρησκείαν, αὐτά εἶναι τά δύο πρῶτα εἴδη ἀθεΐας), ἀλλά πρέπει νά ἀποφεύγωμεν καί τό τρίτον εἶδος ἀθεΐας˙ τό νά μή ὁμολογῶμεν τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν ἡμῶν καί νά μή προασπιζώμεθα ταύτην, ὑπερμαχοῦντες αὐτῆς, ἐνώπιον τῶν ὁρατῶν καί ἀοράτων ἐχθρῶν.

Ὁ ἑκασταχοῦ Ἐπίσκοπος καί ἡ ὑπ' αὐτόν Ἐπισκοπή δέον νά διέπωνται ὑπό τοῦ Θείου Νόμου τῆς Ἁγιογραφικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς Διδασκαλίας, νά φυλάσσουν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν Θεοπαράδοτον Ὀρθόδοξον Πίστιν καί Παράδοσιν, «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι» καί «μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, ἅ οἱ Πατέρες ἔθεντο» καί νά σέβωνται τήν Δογματικήν Διδασκαλίαν καί τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.

Ὡς γνωστόν, κατά τήν Ὁμολογίαν Πίστεως, τήν ὁποίαν κάμνει ὁ Ἐπίσκοπος πρό τῆς χειροτονίας του, ὁμολογεῖ «ἵνα τηρῇ τήν ἑνότητα τῆς Πίστεως ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, πάντα μέν, ὅσα ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων πρεσβεύουσα δογματίζει ... μηδέν προστιθείς, μηδέν ἀφαιρῶν, μηδέν μεταβάλλων, μήτε τῶν δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων, ἀλλά τούτοις ἐμμένων καί ταῦτα μετά φόβου Θεοῦ καί ἀγαθῆς συνειδήσεως διδάσκων καί κηρύττων, πάντα δέ ὅσα Ἐκείνη κατακρίνουσα ὡς ἑτεροδιδασκαλίας ἀποδοκιμάζει, ταῦτα (κἀκεῖνος) ἀποδοκιμάζει ἀποδιοπομπούμενος διά παντός»[9].

Ὅ,τι συνᾴδει καί δέν προσκρούει εἰς τά ἀνωτέρω καθομολογηθέντα πρό τῆς φρικτῆς ὥρας τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας,  θά φυλάξῃ χάριτι Θεοῦ καί ἡ μικρά καί παραμεθόριος πρός νότον Ἐπισκοπή τῶν Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων καί ὁ ταπεινός Ἐπίσκοπος αὐτῆς ἀντί πάσης θυσίας.

Κατακλείων τήν παροῦσαν παραθέτω τόν λόγον τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου˙ «Εἰμί μέν ποιμήν ὀλίγος, καί ποιμνίου μικροῦ προεστηκώς, καί πολλοστός ἐν ὑπηρέταις τοῦ Πνεύματος. Ἡ Χάρις δέ οὐ στενή, οὐδέ τόποις περιγραπτή»[10].

Ἐπί δέ τούτοις ὑποσημειοῦμαι,

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ

Κοινοποίησις εἰς ἅπαντα τά Μέλη τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

______________________

[1] Πρβλ. Λουκ. β' 34. 

[2] Αὐτόθι.

[3] Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὁμιλία ια' εἰς τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολήν (βλ. Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἱερόν Πηδάλιον, σελ.19, ὑποσημ. 2).

[4] Ἔνθ' ἀνωτέρω.

[5] Ἱωάν. η' 32.

[6] Ἰωάν. ιδ' 6.

[7] Πρβλ. Ἰωάν. ιη' 23.

[8] Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἱερόν Πηδάλιον, Κανών ΙΕ' τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, σελ. 206.

[9] Ἀρχιερατικόν Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθῆναι 1999, Τάξις γινομένη ἐπί χειροτονίᾳ Ἐπισκόπου, σελ. 111.

[10] Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, PG 37, Ἐπιστ. ΜΑ', σελ. 84.

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτή. Ἑορτάζουν οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Σχετικὸ εἶνεκαὶ τὸ εὐαγγέλιο. Εἶνε μία παραβολὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁμιλεῖ περὶ σπορέως· διότι σπορεῖς ἦταν καὶ οἱ πατέρες.

Ἕνα νέο σχέδιο νόμου μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ἐπιτρέπεται ἠ ευθανασία καὶ ἀπὸ ἄτομα ποὺ νιώθουν ὅτι ἔχουν «ὁλοκληρώσει τὴ ζωή τους». ἀλλὰ δὲν βρίσκονται ἀπαραίτητα στὸ τελευταῖο στάδιο κάποιας θανατηφόρου ασθενειας, ἑτοιμάζει ἠ ολλανδική κυβερνηση. Σὲ ἐπιστολή τους πρὸς τὸ κοινοβούλιο, οἱ ὑπουργοὶ Ὑγείας καὶ Δικαιοσύνης εἶπαν ὅτι οἱ λεπτομέρειες τοῦ νομοσχεδίου ποὺ σκοπεύουν νὰ παρουσιάσουν δὲν ἔχουν ἀποσαφηνιστεῖ ἀκόμα, ἀλλὰ τὰ ἄτομα ποὺ «ἔχουν μιὰ σταθμισμένη γνώμη ὅτι ἡ ζωὴ τοὺς ἔχει ὁλοκληρωθεῖ θὰ πρέπει, ὑπὸ αὐστηρὰ καὶ προσεκτικὰ κριτήρια, νὰ πάρουν τὴν ἄδεια νὰ τελειώσουν τὴ ζωή τους μὲ ἀξιοπρέπεια".

Ἡ Ὀλλανδία εἶναι ἡ πρώτη χώρα στὸν κόσμο ποὺ νομιμοποίησε τὴν εὐθανασία, τὸ 2002, ἀλλὰ μόνο γιὰ τὶς περιπτώσεις ἀσθενῶν ποὺ ὑπέφεραν ἀπὸ ἀφόρητους πόνους χωρὶς καμία προοπτικὴ θεραπείας. Οἱ ἐπικριτὲς τῆς πρότασης θεωροῦν ὅτι ἡ πρακτικὴ αὐτὴ ἔχει ἤδη ἐξαπλωθεῖ πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια γιὰ τὰ ὁποῖα εἶχε σχεδιαστεῖ ἀρχικά, καὶ ὅτι ὁ ὅρος «ἀφόρητος πόνος ἢ βάσανο» ἔχει ἐφαρμοστεῖ ὄχι μόνο σὲ περιπτώσεις ἀτόμων σὲ τελικὰ στάδια ἀσθενειῶν, ἀλλὰ καὶ σὲ....
ἄτομα μὲ ψυχικὲς νόσους ἢ ἄνοια.

Ἡ ὑπουργὸς Ὑγείας Ἔντιθ Σίπερς ἔγραψε στὴν ἐπιστολή της πρὸς τὸ Κοινοβούλιο,  ὅτι "ἐπειδὴ ἡ ἐπιθυμία γιὰ μιὰ προσωπικὴ ἐπιλογὴ τερματισμοῦ ζωῆς συναντᾶται κυρίως στοὺς ἡλικιωμένους, τὸ νέο σύστημα θὰ περιοριστεῖ σὲ αὐτούς". Παρόλα αὐτά, ἡ ὑπουργὸς δὲν ἀνέφερε τὸ κατώτερο ὅριο ἡλικίας.

Ὁ νέος νόμος θὰ χρειαστεῖ «προσεκτικὴ καθοδήγηση καὶ ἔγκριση ἐκ τῶν προτέρων μὲ πάροχο βοήθειας στὸ θάνατο ποὺ θὰ ἔχει ἰατρικὴ ἐκπαίδευση, μαζὶ μὲ συμπληρωματικὴ ἐκπαίδευση».
Μεταξὺ ἄλλων, θὰ περιλαμβάνει καὶ μηχανισμοὺς ἀσφαλείας, ὅπως ἐλέγχους ἀπὸ τρίτους, ἐπανεξετάσεις καὶ ἐποπτεία. Ἡ κυβέρνηση προσδοκᾶ νὰ ἔχει τὸ σχέδιο νόμου ἕτοιμο μέχρι τὸ τέλος τοῦ 2017, μετὰ ἀπὸ διαβουλεύσεις μὲ εἰδικούς.

Ἡ πολιτικὴ τῆς εὐθανασίας στηρίζεται ἀπὸ μεγάλο μέρος τῆς ὀλλανδικῆς κοινωνίας, καὶ οἱ περιπτώσεις ἐφαρμογῆς τῆς αὐξάνονται μὲ διψήφια ποσοστὰ κάθε χρόνο γιὰ πάνω ἀπὸ μιὰ δεκαετία, καθὼς τὴν ἀποζητοῦν περισσότεροι ἀσθενεῖς καὶ παράλληλα περισσότεροι γιατροὶ εἶναι πρόθυμοι νὰ τὴν ἐξασκήσουν.

Τὸ 2015 ἡ εὐθανασία ἐφαρμόστηκε στὴν Ὀλλανδία σὲ 5.516 περιπτώσεις, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ 3,9% ὅλων των θανάτων στὴ χώρα.

Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Ὁ ἁγίας μνήμης καί ἀμερικανικῆς καταγωγῆς π. Σεραφείμ Ρόουζ (†1982) λέγει κάπου ὅτι εἶναι πιό ἀργά ἀπ᾽ ὅσο φανταζόμαστε.

Αὐτό ἰσχύει ἰδιαίτερα γιά τά θέματα τῆς παιδείας στήν Ἑλλάδα σήμερα, ἡ ὁποία χρησιμοποιεῖται γιά νά γκρεμίσει ψυχές, θεσμούς καί ὅ,τι ἔχει μείνει ἀκόμη ὄρθιο σ᾽αὐτόν τόν τόπο. Καί τοῦτο σέ κραυγαλέα ἀντίθεση μέ τό ἰσχύον ἑλληνικό σύνταγμα, τό ὁποῖο στό ἄρθρο 16, παράγραφος 2 προβλέπει: «Ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες».

«Τά ἄθεα γράμματα», γιά τά ὁποῖα μέ πόνο μιλοῦν ὁ Πατροκοσμᾶς, ὁ Παπουλᾶκος καί ὅσοι ἀγαποῦσαν καί ἀγαποῦν αὐτόν τόν τόπο, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν παιδεία χωρίς Χριστό καί ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τέλει δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν λεγομένη Νέα Ἐκπαίδευση, πού ἔχει σχεδιάσει καί ὑλοποιεῖ ἡ λεγομένη Νέα Ἐποχή καί ἡ συνακόλουθη Νέα Τάξη Πραγμάτων καί ἡ κατεδαφιστική Παγκοσμιοποίηση.

Ἡ προσπάθεια τῆς κατεδάφισης δέν εἶναι καινούργια. Ξεκίνησε μέ τήν δημιουργία τοῦ νεοελληνικοῦ κρατιδίου καί τή Βαυαροκρατία. Κοντεύουν διακόσια χρόνια τώρα.

Νά τί γράφει ὁ Παπουλᾶκος, ἄλλος Πατροκοσμᾶς καί αὐτός. «Τ᾽ ἄθεα γράμματα παραμέρισαν τούς ἅγιους καί ἀγωνιστές καί βάλανε στό κεφάλι τοῦ ἔθνους ξένους κι ἄπιστους γραμματισμένους, πού πᾶνε νά νοθέψουνε τή ζωή μας. Τ᾽ ἄθεα γράμματα κόψανε τό δρόμο τοῦ ἔθνους καί τ᾽ ἀμποδᾶνε νά χαρεῖ τή λευτεριά του. Εἶναι ντροπή μας, ἕνα γένος πού μέ τό αἷμα του πύργωσε τή λευτεριά του, πού πορπάτησε τή δύσκολη ἀνηφοριά, νά παραδεχτεῖ πώς δέ μπορεῖ νά πορπατήσει στόν ἴσιο δρόμο ἅμα εἰρήνεψε κι ὅτι δέν ξέρουμε μεῖς νά συγυρίσουμε τό σπίτι, πού μέ τό αἷμα μας λευτερώσαμε, ἀλλά ξέρουν νά τό συγυρίσουν ἐκεῖνοι πού δέν πολέμησαν, ἐκεῖνοι πού δέν πίστεψαν στόν ἀγώνα, ἐκεῖνοι πού πᾶνε νά μᾶς ἀποκόψουνε ἀπό τό Χριστό, καί πασχίζουνε νά μᾶς ρίξουνε στή σκλαβιά ἄλλων ἀφεντάδων, ποὖναι πιό δαιμονισμένοι ἀπό τούς Τούρκους. Γιατί καί κεῖνα πού σεβάστηκεν ὁ Τοῦρκος, τ᾽ ἄθεα γράμματα τά πετᾶνε καί πᾶνε νά τά ξερριζώσουνε. Ἀφανίζουνε μοναστήρια, πομπεύουνε τούς καλογέρους καί τίς καλόγριες, κλέβουνε τ᾽ ἅγια δισκοπότηρα καί τά πουλᾶνε γι᾽ ἀσήμι πού θά στολίσει τίς βρωμογυναῖκες. Ἁρπάζουνε τ᾽ ἅγια τῶν ἁγίων καί τά βάζουνε κάτω ἀπό τά πόδια τῆς ἐξουσίας τους, πού τά ὁρίζει κατά τά νιτερέσια της (=συμφέροντα). Τ᾽ ἄθεα γράμματα ὑφαίνουνε τό σάβανο τοῦ γένους. Αὐτά λοιπόν τά γράμματα θά μάθουμε στά παιδιά μας;» (ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κωστῆ Μπαστιᾶ, Ὁ Παπουλάκος, Ἐκδοτική Ἀθηνῶν ¹⁰1997, σ. 145-146).

Ὅμως τά τότε «ἄθεα γράμματα», δηλαδή ἡ προσπάθεια γκρεμίσματος καί πετάγματος τῶν –κατά Κόντογλου– πολυτίμητων τζιβαϊρικῶν τῆς παραδόσεώς μας στά ἀζήτητα τῆς Ἱστορίας σέ σχέση μέ τό δαιμονικό κακό, πού γίνεται σήμερα, δέν συγκρίνεται!

Ἀρκεῖ νά ἀναφέρουμε τήν πολύ-πολύ πρόσφατη μετάλλαξη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ πανθρησκειακή σαλάτα, ὅπου ὁ Χριστός ἐξισώνεται μέ τόν Βούδδα, τόν Μωάμεθ κ.ο.κ. Πρός ἀπόδειξιν αὐτοῦ θά ἀναφέρουμε χαρακτηριστικά σημεῖα ἀπό τήν ἀποκαλυπτική ὁμιλία τῆς θεολόγου καθηγήτριας κ. Ἑλένης Βασάλου στήν Ἡμερίδα πού ὀργάνωσε στήν Ἀθήνα (23.09.2016) γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν», τῆς ὁποίας προΐσταται ὁ π. Σαράντης Σαράντος. Ἡ κ. Βασάλου ἀποδεικνύει μέ ντοκουμέντα ὅτι οἱ «ἐγκέφαλοι» τῆς μετάλλαξης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν («προοδευτικοί» θεολόγοι Γιαγκάζογλου, Βαλλιανᾶτος κ.ἄ.) ἐμπνεύστηκαν τίς ἀλλαγές ἀπό πρόγραμμα γιά τά Θρησκευτικά τῆς Νεο-Βουδδιστικῆς ὀργάνωσης Arigatou, ἡ ὁποία χρηματοδοτεῖται ἀπό τή δυναστεία τῶν Ροκφέλλερς. Ἡ κ. Ἑλένη Βασάλου ἀντιπαραβάλλει τό πρόγραμμα  τοῦ «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειῶν γιά Παιδιά» (GNRC) τῆς Arigatou μέ τό «Νέο Πρόγραμμα», πού ἐξεπόνησε ἡ ὁμάδα τῶν ἀποδομητῶν θεολόγων (Γιαγκάζογλου Βαλλιανάτου καί τῶν ὁμοϊδεατῶν τους) καί ἐνομοθέτησε ἡ συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου μέ ὑπουργό ἀ-Παιδείας τόν ἀπόφοιτο Λυκείου κ. Νίκο Φίλη! Ἡ κ. Βασάλου βρίσκει καταπληκτικές ὁμοιότητες μεταξύ Arigatou καί «Νέου Προγράμματος». Σέ πολλές περιπτώσεις ὄχι μόνο τό νόημα ἀλλά καί ἡ διατύπωση εἶνα πανομοιότυπη, μέχρι καί στήν τελεία καί στό κόμμα. Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τό ἑξῆς:  Στό πρόγραμμα τοῦ Arigatou διαβάζουμε: «Ὁ Χριστός συνεξετάζεται μαζί μέ τούς δασκάλους τῶν θρησκειῶν καί ἀντίστοιχα, ὅλα τά θέματα τῶν θρησκειῶν» (Arigatou, σ. 113). Τό ἴδιο ἐπακριβῶς ἀναφέρεται στό «Νέο Πρόγραμμα» ὡς ἑξῆς: «Ὁ Χριστός συνεξετάζεται μαζί μέ τούς δασκάλους τῶν θρησκειῶν καί ἀντίστοιχα, ὅλα τά θέματα τῶν θρησκειῶν» (Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τά Θρησκευτικά, σσ. 68-69). Καλά, οὔτε ἀντιγραφή δέν μποροῦν νά κάνουν;

Τό Νέο Πρόγραμμα τῶν Γιαγκάζογλου – Φίλη μυεῖ κυριολεκτικά τούς μαθητές, ἤ-δη ἀπό τό Δημοτικό, στίς θρησκεῖες τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς καί κυρίως στή δαιμονική συγ-κρητιστική πανθρησκεία! Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν γίνεται ἁπλῶς θρησκειο-λογικό ἀλλά κάτι πολύ χειρότερο: Οἱ μαθητές καλοῦνται νά διαλογισθοῦν (γιόγκα καί διαλογισμός), νά κατασκευάσουν μία «μαντάλα», πού χρησιμοποιεῖται στόν ἰν-δουϊστικό καί βουδδιστικό διαλογισμό, νά «κατασκευάσουν καί ἀναρτήσουν ἡμερολό-γιο μέ τίς ἑορτές τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν» καί ἄλλα πέραν πάσης φαντασίας.

Καί ἀκόμη, τό πιό ἐξωφρενικό εἶναι ὅτι αὐτή τή μύηση στήν πανθρησκεία τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καλοῦνται νά ὑποστοῦν μόνο τά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἐνῶ οἱ μαθητές ἑβραϊκοῦ, μωαμεθανικοῦ καί παπικοῦ θρησκεύματος θά διδάσκονται τά δικά τους καί μάλιστα ἀπό δασκάλους καί καθηγητές, οἱ ὁποῖοι θά προσληφθοῦν ἀπό τό Ὑπουργεῖο ἀ-Παιδείας μετά ἀπό ὑπόδειξη ἀντιστοίχως τῶν ἐν Ἑλλάδι ἑβραίων, μωαμεθανῶν καί παπικῶν καί καθ᾽ ὑπέρβαση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν κανονικῶς διοριζομένων δασκάλων καί καθηγητῶν! Αὐτό κι᾽ ἄν εἶναι σκάνδαλο! Τό ἀποκαλύπτει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μέ ἐπιστολή του πρός τόν πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα (20 Σεπτεμβρίου 2016), ἡ ὁποία ὅμως ἐπιστολή –ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο– δέν ἔκανε νά ἱδρώσει τό «αὐτί» τοῦ κ. Τσίπρα, ἀλλ᾽ οὔτε ἀπό τήν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας (4-7.10.2016) χρησιμοποιήθηκε, δυστυχῶς, ὅπως θά ἔπρεπε, μέ ἀποτέλεσμα ἁπλῶς νά συσταθεῖ μία Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας, πού θά συζητήσει τό θέμα μέ τήν Πολιτεία. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἐν τῷ μεταξύ θά διδαχθεῖ μέ βάση τό ἀπαράδεκτο καί ἐπικίνδυνο «Νέο Πρόγραμμα», καί βλέπουμε. Δηλαδή θρίαμβος Φίλη – Γιαγκάζογλου.

Οἱ ἀποδομητές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί οἱ ἐθνομηδενιστές ἀντιστρέφουν καί διαστρέφουν ἐκτός ἀπό τά Θρησκευτικά καί τήν Ἱστορία. Νά τί διαβάζουμε στό «Βιβλίο Γλώσσας» τῆς Ε´ Δημοτικοῦ, τεῦχος α´, σελ. 44.  Μᾶς τά ἀποκαλύπτει ὁ γνωστός δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός στό ἀφυπνιστικότατο βιβλίο του «Τά ἄθεα γράμματα καί ἡ Παιδεία τοῦ Γένους». Εἶναι ἕνα ἀπό τά ἄπειρα δείγματα ἀντιστροφῆς – διαστροφῆς. Διαλέξαμε τό συγκεκριμένο λόγῳ τῆς ἐγγιζούσης ἐθνικῆς ἑορτῆς τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940.

Τό κείμενο ἔχει τίτλο:

«Ἡ Ἰταλία μᾶς κήρυξε τόν πόλεμο!» (καί ὑπότιτλο «Κι ἐμεῖς πήγαμε στό ὑπόγειο»). Καί ἀφοῦ κρύφτηκαν στό ὑπόγειο, διαμείβονται οἱ ἑξῆς ἄθλιοι διάλογοι: «Μετά γύρισε (ὁ μπαμπᾶς) στή μαμά καί τῆς εἶπε πώς θά τρέξει στήν τράπεζα νά σηκώσει λεφτά. "Δέν ἔχουμε δραχμή", εἶπε κι ἔφυγε τρέχοντας στή σκάλα...». Ὅταν ὁ προκομμένος ὁ μπαμπᾶς γύρισε ἀπό τήν τράπεζα ἀπογοητευμένος, γιατί ἡ τράπεζα ἦταν κλειστή καί δέν μπόρεσε «νά σηκώσει λεφτά», πῆγαν σ᾽ ἕνα ὑπόγειο, «στῆς κυρίας Γιαννοπούλου, γιατί τό σπίτι της ἔχει ὑπόγειο καί τό λιακωτό της εἶναι τσιμεντένιο καί δέν μποροῦν νά τό τρυπήσουν οἱ μπόμπες». Καί ὁ μπαμπᾶς –πρότυπο ἥρωα– πῆρε στήν ἀγκαλιά του τόν ἀφηγητή, παιδί μικρό καί τοῦ εἶπε:

«–Ἄκη, ἀπό σήμερα θά γίνεις ἄνδρας». Καί ὁ Ἄκης, ἐμπνεόμενος ἀπό τήν «γενναιότητα» τοῦ πατέρα του, ἀπάντησε:

«Ἐγώ τότε φοβήθηκα πάρα πολύ, γιατί δέν ἤθελα νά γίνω σήμερα ἄντρας....». Βεβαίως, γιατί οἱ ἄντρες στρατεύονται καί πολεμοῦν! Ἐνῶ ὅσοι δέν θέλουν νά γίνουν ἄντρες, παίρνουν τό Ι5 (γιώτα πέντε) χαρτί ἀπόλυσης καί σπεύδουν στά ὑπόγεια καί ἄσε τά κορόϊδα νά κατασκοτώνονται γιά τήν τιμή τῆς πατρίδας! (Δημήτρης Νατσιός «Τά ἄθεα γράμματα καί ἡ Παιδεία τοῦ Γένους». ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Πεντάλοφος Παιονίας, 2015, σ. 203).

Θά ρωτήσει κάποιος –καί δικαιολογημένα– γιατί ὅλο αὐτό τό μίσος, ἡ διαστρέβλωση, τό ψέμα;

Οἱ ἀπάνθρωποι σχεδιαστές τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων θέλουν νά φτιάξουν σχολεῖα χωρίς Χριστό, χωρίς ψυχή καί χωρίς πατρίδα καί ἀπό ἐκεῖ νά βγαίνουν οἱ μεταλλαγμένοι ὑπήκοοι τῆς παγκόσμιας ἀπολυταρχικῆς διακυβέρνησης, πού ὀνειρεύονται. Μισοῦν θανάσιμα τόν Χριστό καί τόν ἄνθρωπο. Καί ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν, διότι κατά τόν μεγάλο Ντοστογιέφσκι «Χωρίς Χριστό ὅλα ἐπιτρέπονται»!

Τό σχέδιό τους προωθοῦν μέ τρόπο συστηματικό καί «ἐπιστημονικό».

Βασικοί τρόποι, πού χρησιμοποιοῦν γιά νά διαλύσουν Παιδεία, κοινωνία καί κυρίως νεολαία εἶναι καί οἱ παρακάτω:

1. Ἡ μετατροπή τῶν κοινωνιῶν σέ πολυπολιτισμικές, πολυφυλετικές καί πολυθρησκευτικές.

Ἐπειδή κανένας ἐλεύθερος ἄνθρωπος δέν θά ἤθελε νά ζήσει σέ μιά, «κοινωνία» (κοινωνία ἐντός εἰσαγωγικῶν) τύπου Big Brother (βλ. «1984» τοῦ Τζώρτζ Ὄργουελ), γι᾽ αὐτό ὁ στόχος εἶναι νά διαλυθοῦν οἱ κοινωνίες.

Πῶς θά γίνει αὐτό; Μέσῳ τῆς πολυπολιτισμικότητας, πολυφυλετικότη­τας καί πολυθρησκευτικότητας.

Αὐτές οἱ ἐπίμονες στοχεύσεις γιά τή μετάλλαξη τῶν κοινωνιῶν δημιουργοῦν γκετοποιήσεις καί διαλύουν τόν κοινωνικό ἱστό. Πάρτε τό παράδειγμα τῶν σημερινῶν εὐρωπαϊκῶν πρωτευουσῶν καί κυρίως τοῦ Παρισιοῦ καί τῶν γκετοποιημένων προαστίων του.

Τά τραγικά γεγονότα τῆς 13ης Νοεμβρίου 2015 στό Παρίσι θά πρέπει νά ἀνοίξουν τά μάτια ὅσων θέλουν νά βλέπουν.

Ἡ multi culti (πολυ-πολιτισμική) ἐκπαίδευση εἶναι στίς προτεραιότητες τοῦ «νέου σχολείου», τῆς «νέας ἐκπαίδευσης» ἤ τῶν «ἄθεων γραμμάτων», ὅπως τά ὀνομάζουν οἱ ἅγιοί μας.

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ στόχος τῆς Νέας Τάξης εἶναι ἡ δημιουργία ἄ–ριζων ἀνθρώπων μέσα σέ μία διαλυμένη κοινωνία. Ἀπρόσωπων καί ἀνέστιων ἀνθρώπων σέ μιά ἀπρόσωπη κοινωνία, ὅπου θά κυριαρχεῖ ὁ φόβος (βλ. ἄνθηση τρομοκρατίας), μέ στόχο νά ἐκχωρήσουμε τήν προσωπική, πολιτική καί ἐθνική ἐλευθερία μας, γιά νά ἐξασφαλίσουμε τάχα ἀσφάλεια. Ὅποιος ὅμως θυσιάζει τήν ἐλευθερία γιά χάρη τῆς ἀσφάλειας, δέν ἀπολαμβάνει οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλο οὔτε καί εἶναι ἄξιος γι᾽ αὐτά, λόγῳ τῆς δουλοφροσύνης του!

2. Ἡ προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας

Ἡ ὁμοφυλοφιλική «ἀτζέντα», ἔχει μιά ἀπό τίς πρῶτες θέσεις στίς προτεραιότητες τῆς ἀμερικανικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ὅπως ἐδήλωσε τό 2014 ὁ ἴδιος ὁ Ἀμερικανός Ἀντιπρόεδρος Τζό Μπάιντεν, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς.

Τά παιδιά πρέπει νά υἱοθετήσουν τή διαστροφική ἄποψη ὅτι τό φύλο ἐπιλέγεται (ἐννοεῖται μετά τή γέννηση).

Θυμηθεῖτε τίς «παρελάσεις ὁμοφυλοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» πού προωθοῦνται παγκοσμίως μέ σπόνσορες τίς κορυφαῖες πρεσβεῖες τῶν χωρῶν τοῦ δυτικοῦ κόσμου, μέ πρῶτες-πρῶτες τίς Η.Π.Α.

Στό πλαίσιο τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, αὐτοῦ τοῦ νέου φασισμοῦ, δέν θά πρέπει κανείς νά εἶναι «ὁμοφοβικός». «Ὁμοφοβία», σύμφωνα μέ τούς νεοταξίτες ἰνστρούχτορες εἶναι μιά νοσηρή, μιά ψυχοπαθολογική συμπεριφορά ἀρνητισμοῦ καί δυσανεξίας ἀπέναντι στή «διαφορετική» σεξουαλική ἐπιλογή.

Ὁπότε τά πράγματα ἀντιστρέφονται. Δέν εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι, πού θά πρέπει νά αἰσθάνονται ἄσχημα καί ἐνδεχομένως νά κρύβουν τήν παρέκκλισή τους, ἀλλά καλλιεργοῦνται αἰσθήματα ἐνοχῆς στούς φυσιολογικούς ἀνθρώπους, γιατί δῆθεν καταπιέζονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι, καί ἐν τέλει καλλιεργοῦνται στούς φυσιολογικούς αἰσθήματα ἐνοχῆς, ἐπειδή δέν εἶναι καί αὐτοί ὁμοφυλόφιλοι!

Τό προβαλλόμενο πρότυπο ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἀμφισεξουαλικός (ὁ ἀνδρόγυνος ἄνθρωπος). Θυμηθεῖτε τήν Κοντσίτα, πού τῆς δώσανε πρό τριετίας τό βραβεῖο τραγουδιοῦ στή Γιουροβίζιον.

3. ῾Η «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ»

Ὁ κατάλογος τῶν κατασκευασμένων ἀπό τή Νέα Τάξη «φοβιῶν» εἶναι ἀρκετά πλούσιος. Ὅμως οἱ πιό ἐπικίνδυνες «φοβίες» ἀπέναντι στό «διαφορετικό» εἶναι –κατ᾽ αὐτούς– ἡ ὁμοφοβία, ἡ ἰσλαμοφοβία καί ἡ φοβία ἀπέναντι στό ἐθνικά διαφορετικό, ἡ ὁποία, αὐτή ἡ τελευταία, βαφτίζεται «ρατσισμός».

Θά πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ Νέα Τάξη ἔχει καί τή δική της γλῶσσα, τή «νέα γλῶσσα». Τά ἔχει πεῖ ὅλα αὐτά ὁ Τζώρτζ Ὄργουελ στό γνωστό του βιβλίο «1984», τό ὁποῖο ἔγινε καί ταινία· σᾶς συνιστῶ νά τή δεῖτε (ὑπάρχει σέ ἀντι-νεοταξικά blogs).

Στή νέα γλῶσσα λοιπόν ἀλλάζει ἡ τρέχουσα σημασία τῶν λέξεων. Ἔτσι «καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ» (ἕνας ἀπό τούς κύριους στόχους τῆς σύγχρονης προπαγάνδας καί τοῦ «νέου σχολείου» τῶν («ἄθεων γραμμάτων») εἶναι ἡ ἀπενεργοποίηση τῶν ὑγιῶν ἀντανακλαστικῶν προστασίας τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς, ἱστορικῆς, φυλετικῆς καί βιολογικῆς συνέχειας καί αὐτοσυντήρησής του, πού ἔχει ὁ Ἕλληνας καί γενικῶς ὁ δυτικός ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ στόχος ὅλης αὐτῆς τῆς πολυ-πολιτισμικῆς κλπ. προπαγάνδας.

Εἶναι ἐκφραστικό ἕνα σκίτσο: Ἴσως τό ἔχετε δεῖ. Ἕνα μαυράκι λέγει σ᾽ ἕνα συνομήλικό του λευκό παιδάκι «Εἶμαι περήφανος πού εἶμαι μαῦρος». Ὁ ἄλλος ἀπαντᾶ: «Αὐτό εἶναι ὑπέροχο».

Καί ἀπό κάτω: Λέγει ὁ μικρός λευκός: «Καί ἐγώ εἶμαι περήφανος γιά τήν καταγωγή μου». Καί τό μαυράκι τόν «καρφώνει»: «Εἶσαι ρατσιστής»!

Ἡ Νέα Τάξη μέ τήν ἐπικόλληση ἐτικέτας –«ρετσινιᾶς», σάν κι αὐτή τοῦ «ρατσιστῆ», ἐπιδιώκει νά ἀπομονώσει ὅσους γίνονται ἐνοχλητικοί.

4. Βομβαρδίζουν τό ἔλλογο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο. Στόχος τους εἶναι ἡ κατάργηση νοῦ καί λογικῆς.

Στή μάχη γιά νά δημιουργηθεῖ ὁ «νέος ἄνθρωπος» τῆς «Νέας Ἐποχῆς» μέσῳ τῶν «ἄθεων γραμμάτων», δηλαδή τῆς «Νέας Ἐκπαίδευσης», ὁ ἄνθρωπος πού θά ἔχει ἀπενεργοποιημένη τή σκέψη καί τήν κρίση (αὐτό κάνουν καί οἱ νέες αἱρέσεις ἤ σέκτες), ἐκτός ἀπό τήν Πίστη στόν Χριστό, ἐκτός ἀπό τήν ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, ἐκτός ἀπό τήν ἱστορική ἀλήθεια βομβαρδίζουν καί τή λογική (τό ἔλλογο στοιχεῖο στόν ἄνθρωπο).

Ἔτσι προωθοῦνται στήν ἐκπαίδευση ἡ «πλάγια σκέψη», ἡ «σκέψη χαμηλῶν πιθανοτήτων» (ἔχουν καί ἐπιστημονικοφανῆ ὀνόματα), ἡ συναισθηματική νοημοσύνη (πού εἶναι πολύ τῆς μόδας), ἡ ἐκπαίδευση στόν «Νοῦ τῆς Νύκτας» κ.ἄ. (βλ. Δάφνης Βαρβιτσιώτη, «Νέα Ἐποχή. Ἐξέλιξη ἤ Χειραγώγηση;», σσ. 297, 301, 252 κ.ἄ.)

Οἱ ἐπιχειρήσεις αὐτές «κατεδάφισης» τῆς λογικῆς καί τῶν προαναφερθέντων συνδυάζονται μέ τήν ἐπιχείρηση ἐναντίον τῆς γλώσσας, πού ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν γλωσσική ἀνεπάρκεια τῶν μαθητῶν, πού καί αὐτό δέν εἶναι «ἀτύχημα», ἀλλά ἔγκλημα ἐκ προμελέτης.

Γιά τό θλιβερό ἐπίπεδο τῆς γλώσσας τῶν νέων παιδιῶν σήμερα στήν Ἑλλάδα καί στή Δύση εὐθύνονται ἐκτός τῶν ἄλλων καί δύο συνειδητές ἐπιλογές τοῦ «νέου σχολείου», πού εἶναι: α) Ἡ προτεραιότητα στήν προφορική καί ὄχι στή γραπτή γλῶσσα καί β) Τό γεγονός ὅτι δέν γίνεται συστηματική διδασκαλία τῆς Γραμματικῆς καί τοῦ Συντακτικοῦ.

Ἄς σημειωθεῖ ὅτι ὅλα τά παραπάνω προωθοῦνται πιό εὔκολα καί ἀποτελεσματικά καθώς ἡ ταλαίπωρη χώρα μας κυβερνᾶται μέ «ντιρεκτίβες» πού ἔρχονται ἀπ᾽ ἔξω. Τό διευθυντήριο τῶν Βρυξελλῶν καί ἄλλα παρόμοια κέντρα σχεδιάζουν καί οἱ δικοί μας ὡς πρόθυμοι Ναί-Ναί-κοι ὑλοποιοῦν. Πολλές φορές μάλιστα γίνονται καί βασιλικώτεροι τοῦ βασιλέως.

Τά ἀποτελέσματα

Τά ἀποτελέσματα ὅλης αὐτῆς τῆς ἐργώδους προωθήσεως τῆς διάλυσης εἶναι αὐτό πού εἶχε πεῖ ὁ μέγας διδάχος μας Πατροκοσμᾶς, ὁ ἅγιος τῶν ἀδούλωτων σκλάβων τῆς Τουρκοκρατίας: «Θά βγοῦν πράγματα ἀπό τά σχολεῖα πού δέν τό βάνει ὁ νοῦς σας» καί «Τό κακό θά σᾶς ἔρθει ἀπό τούς διαβασμένους» καί παραμορφωμένους –θά συμπληρώσουμε ἐμεῖς– ἀπό τά «ἄθεα γράμματα».

Κατά τήν εὔστοχη ἐπισήμανση τοῦ δασκάλου Δημήτρη Νατσιοῦ «Οὐδέποτε ὑπῆρχαν στόν κόσμο καί στόν τόπο μας τόσοι ἐγγράμματοι καί τέτοια φτώχεια πνευματική».

Μέ τά «ἄθεα γράμματα» τῆς «Νέας Ἐκπαίδευσης» ἑτοιμάζονται νέοι γενίτσαροι τῆς «Νέας Ἐποχῆς»!

Μακάρι ὅλα αὐτά, πού ἐπισημάναμε, νά ἦσαν «φοβίες» καί «συνωμοσιολογίες», ὅπως θά σπεύσουν νά ἀποφανθοῦν ἀπαξιωτικά οἱ πλουσίως ἀμειβόμενοι διαμορφωτές γνώμης καί ἰνστρούχτορες τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἡ πραγματικότητα ὅμως μιλᾶ ἀπό μόνη της καί μᾶς πληγώνει.

«Ὅσο προχωρεῖ ὁ καιρός καί τά γεγονότα», ἔλεγε τό 1936 ὁ Γιῶργος Σεφέρης, «ζῶ ὁλοένα μέ τό ἐντονότερο συναίσθημα πώς δέν εἴμαστε στήν Ἑλλάδα· πώς αὐτό τό κατασκεύασμα πού τόσο σπουδαῖοι καί ποικίλοι ἀπεικονίζουν καθημερινά, δέν εἶναι ὁ τόπος μας, ἀλλά ἕνας ἐφιάλτης μέ ἐλάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μέ μιά πολύ βαριά νοσταλγία. Νά νοσταλγεῖς τόν τόπο σου, ζῶντας στόν τόπο σου, τίποτε δέν εἶναι πιό πικρό...». (Κατά παράθεση Δημήτρη Νατσιοῦ, ἔνθ᾽ ἀνωτ. σ. 78).

Ἀντιμετώπιση

«Καί τώρα τί κάνουμε;» θά ρωτήσετε δικαιολογημένα.

Καί ἀπαντοῦμε:

• Ἡ λύση εἶναι κάθε ἐνορία καί κάθε μοναστήρι νά γίνει ἕνα μετερίζι ἀντίστασης στήν ἐπέλαση τοῦ κακοῦ καί τῆς νεοταξικῆς βαρβαρότητας.

• Νά ξαναβροῦμε τόν καλό μας ἑαυτό μέ τά πολυτίμητα τζιβαϊρικά τῆς παραδόσεώς μας: πίστη, πατρίδα, οἰκογένεια, γλώσσα, φιλότιμο, σεβασμό, καθῆκον, ὑπομονή, ἀγωνιστικότητα καί τόσα ἄλλα.

• Νά λειτουργήσει ξανά τό Κρυφό Σχολειό.

• Οἱ δάσκαλοι καί καθηγητές, πού ἀγαποῦν τά παιδιά, νά βάλουν στήν ἄκρη τά «Βιβλία γλώσσας», πού κατήντησαν κατά τήν εὔστοχη παρατήρηση τοῦ Δημήτρη Νατσιοῦ περιοδικά ποικίλης ὕλης καί συνταγές μαγειρικῆς, καί νά δώσουν στά παιδιά Χριστό καί Ἑλλάδα, χρησιμοποιώντας ἄλλα διδακτικά βιβλία, πού ἔχουν ἀποσυρθεῖ ἀπό τούς ἀποδομητές Νεοταξίτες.

• Νά δοθεῖ τό βάρος τῆς ἀγωγῆς στήν Οἰκογένεια καί στήν Ἐκκλησία (ἀφοῦ τό σχολεῖο εἶναι τό κύριο μέσο τῆς πνευματικῆς γενοκτονίας τῶν παιδιῶν μας).

• Νά δουλέψει κυρίως τό Παράδειγμα.

• Περισσότερο νά μιλοῦμε στόν Θεό γιά τά παιδιά καί ὄχι στά παιδιά γιά τόν Θεό καί μάλιστα χωρίς παράδειγμα.

• Σέ ὅλη αὐτή τή διαδικασία πνευματικῆς ἀντίστασης σπουδαῖο ρόλο ἔχει νά παίξει ὁ δάσκαλος. Νά τί μᾶς λέγει ὁ θεοφώτιστος ἀγαπημένος ἅγιος τῆς ἐποχῆς μας ὁ Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση ὁ σωστός δάσκαλος, ἰδίως στίς μέρες μας! Τά παιδιά εἶναι ἄγραφες κασσέττες· ἤ θά γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ἤ βυζαντινή μουσική. Τό ἔργο τοῦ δασκάλου εἶναι ἱερό. Ἕχει μεγάλη εὐθύνη καί, ἄν προσέξη, μπορεῖ νά πάρη μεγάλο μισθό ἀπό τόν Θεό. Νά φροντίζη νά διδάσκη στά παιδιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά βροῦν τρόπο οἱ ἐκπαιδευτικοί νά περνᾶνε κάποια μηνύματα στά παιδιά γιά τόν Θεό καί γιά τήν Πατρίδα. Ἄς σπείρουν αὐτοί τόν σπόρο, καί ἄς μήν τόν δοῦν νά βλαστάνη. Τίποτε δέν πάει χαμένο· κάποια στιγμή θά πιάση τόπο. Καί πάντα μέ τό καλό, μέ ἐπιείκεια, μέ ἀγάπη νά φέρωνται στά παιδιά. Νά προσπαθοῦν νά ξυπνᾶνε τό φιλότιμό τους. Τό παιδί θέλει ἀγάπη, ζεστασιά. Πολλά παιδιά τήν στεροῦνται τελείως στό σπίτι. Ἂν οἱ δάσκαλοι ἀγαπήσουν τά παιδιά, θά τούς ἀγαπήσουν καί ἐκεῖνα, καί τότε θά κάνουν πιό εὔκολα τό ἔργο τους.

Ἐμᾶς ὁ δάσκαλος μέ τήν βέργα μᾶς χτυποῦσε, ὅταν ἔβλεπε ἀταξία, ἀλλά ἀγαποῦσε τά παιδιά καί τά παιδιά τόν ἀγαποῦσαν. Δέν εἶχε δικά του παιδιά καί τά ἀγαποῦσε τά παιδιά πολύ. Γι᾽ αὐτό λέω ὅτι καλοί εἶναι οἱ γονεῖς πού γεννοῦν πολλά παιδιά καί γίνονται πολύτεκνοι, ἀλλά καλύτεροι εἶναι οἱ σωστοί ἐκπαιδευτικοί πού ἀναγεννοῦν τοῦ κόσμου τά παιδιά καί γίνονται ὑπέρ-ὑπέρ-πολύτεκνοι! Δίνουν ἀναγεννημένους ἀνθρώπους στήν κοινωνία, καί ἔτσι γίνεται καλύτερη». (Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Α´, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, σ. 307)

Καί γιά νά κλείσουμε μέ τόν ἰσαπόστολο καί ἱερομάρτυρα Πατροκοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τόν ἀνεπανάληπτο Διδάσκαλο τοῦ Γένους μας μέ τοῦ ὁποίου τά ἀφυπνιστικά κηρύγματα ἱδρύθηκαν 1.100 σχολεῖα κατώτερα καί 210 ἀνώτερα, ὅπου διδασκόταν καί ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλώσσα. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς θά ἔκλεινε τά σημερινά σχολεῖα μέ τά ἄθεα γράμματα, γιά νά φτιάξει πραγματικά σχολεῖα μέ Χριστό καί Ἑλλάδα.

Νά τί λέγει σέ μιά ἀπό τίς Διδαχές του:

«Καλά, χριστιανοί μου, μοῦ ἐχαρίσετε τά παιδιά σας, ἀμή νά ἰδοῦμεν, ἔχετε καί σχολεῖον ὁπού νά διαβάζουν, νά μανθάνουν γράμματα τά παιδιά μας; –Δέν ἔχομε, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.– Τέτοια παιδιά ἀγράμματα μοῦ ἐχαρίσετε; Τί τά θέλω; Χάρισμά σας. Παιδιά ὡσάν τά γουρουνόπουλα νά ἔχω δέν τό καταδέχομαι, διατί εἶμαι ὑπερήφανος. Χάρισμά σας. Ὡσάν θέλετε χαρίσετέ μου καί ἕνα σχολεῖον ἐδῶ εἰς τήν χώραν σας νά μανθάνουν τά παιδά μας γράμματα, νά ἠξεύρουν ποῦ περιπατοῦνε καί τότε νάν τά εὔχωμαι νά ζήσουν, νά προκόψουν.

Ἀμή δέν εἶναι καλά νά βάλετε ὅλοι σας νά κάμετε ἕνα ρεφενέ, νά βάλετε καί ἐπιτρόπους νάν τό κυβερνοῦν τό σχολεῖον, νά βάνουν διδάσκαλον νά μανθάνουν ὅλα τά παιδιά καί πλούσια καί πτωχά χωρίς νά πληρώνουν; Διατί ἀπό τό σχολεῖον μανθάνομεν τό κατά δύναμιν τί εἶναι Θεός, τί εἶναι ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι Κόλασις, τί εἶναι ἁγία Κοινωνία, τί εἶναι Βάπτισμα, τί εἶναι τό ἅγιον Εὐχέλαιον, ὁ τίμιος Γάμος, τί εἶναι ψυχή, τί εἶναι κορμί, τά πάντα ἀπό τό σχολεῖον τά μανθάνομεν, διατί χωρίς τό σχολεῖον περιπατοῦμεν εἰς τό σκότος. Καλύτερα νά ἔχης εἰς τήν χώραν σου σχολεῖον ἑλληνικόν παρά νά ἔχης βρύσες καί ποταμούς, διατὶ ἡ βρύσις ποτίζει τό σῶμα, τό δέ σχολεῖον ποτίζει τήν ψυχήν, τό σχολεῖον ἀνοίγει τές ἐκκλησίες, τό σχολεῖον ἀνοίγει τά μοναστήρια. Ἀνίσως καί δέν ἤτανε σχολεῖα, ποῦ ἤθελα ἐγώ νά μάθω νά σᾶς διδάσκω;» [Βλ. Ἰωάννου Μενούνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές (καί Βιογραφία), Διδαχή Α1, ἐκδ. «Τῆνος», Ἀθήνα, χ.χ., σ. 142].

Ἄς εὐχηθοῦμε μέ τίς πρεσβεῖες του καί πάντων τῶν Ἁγίων καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου νά βροῦμε καί πάλι τόν δρόμο μας.

Πρέπει νά εἴμαστε ἀγωνιστικοί καί αἰσιόδοξοι. Ἡ νίκη, «μέ μαθηματική ἀκρίβεια», θά εἶναι τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅπως προφήτεψε ὁ Πατροκοσμᾶς, ἀναφερόμενος καί στίς σημερινές μεγάλες δυσκολίες καί στήν ἐξοντωτική φορομπηχτική πολιτική, ὅπου «θά φορολογήσουν ἀκόμη καί τά κοτέτσια», στό τέλος λέγει ὅτι «δέν θά προλάβουν»!

Σᾶς εὐχαριστῶ  

Πηγή: (Ἱερός Ναός Ἁγίου Φωτίου Θεσσαλονίκης, Κυριακή 9 Ὀκτωβρίου 2016, Συνδιοργάνωση Ἱ. Ν. Ἁγίου Φωτίου καί Συλλόγου «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη»), Ακτίνες

Την Πέμπτη 6 Οκτώβριου 2016, στον μεθοριακό σταθμό του Καπετάν Αντρέεβο της Βουλγαρίας, στα σύνορα με την Τουρκία, έγιναν τα εγκαίνια της νέας Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής (European Border and Coast Guard – EBCG), που αντικαθιστά την FRONTEX με σκοπό να ενισχύσει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, προσφέροντας περισσότερη ασφάλεια.

Τα εγκαίνια έγιναν από τον Επίτροπο Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και ΙθαγένειαςτηςΕυρωπαϊκής Ένωσης κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο.

***

Όταν η Ελλάδα σπάει κάθε ρεκόρ από την «εισβολή», μέσω Τουρκίας, των περισσότερων παράτυπα εισερχομένων πρόσωπων, από κάθε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Όταν το 2015 στην Ελλάδα εισήλθαν από την Τουρκία 856.723 πρόσφυγες- μετανάστες.

Όταν λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια, μπήκαν στο Έβρο περισσότεροι από 200 μετανάστες – πρόσφυγες.

Όταν οι μεταναστευτικές ροές, τον Απρίλιο του 2016, «έφεραν» στη Ελλάδα, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον Πάπα Φραγκίσκο να βρεθούν από κοινού με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, και τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Όταν η Βουλγαρία, η οποία έχει σηκώσει συρματόπλεγμα σε μήκος 130 από τα 259 χλμ. των συνόρων της με την Τουρκία, κατέγραψε τους επτά πρώτους μήνες του 2016 μόλις 2.573 αφίξεις μεταναστών-προσφύγων ενώ στην Ελλάδα μόνο τους τρεις πρώτους μήνες του 2016, ο αντίστοιχος αριθμός, με στοιχεία της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ, έφτασε τα 151.453 άτομα !!!

Θα περίμενε κανείς τα εγκαίνια της νέας Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής να γίνουν στην Ελλάδα.

Δεν είναι η Ελλάδα η πρώτη από τις ευρωπαϊκές χώρες που δέχεται το μεγαλύτερο κύμα μεταναστών και προσφύγων ;

Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά και στην πρώτη αξιολόγηση των αδυναμιών λειτουργίας της νέας Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής, που θα γίνει μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου, όπως δήλωσε σήμερα (12-10-2016) ο εκτελεστικός διευθυντής του νέου οργανισμού, Φαμπρίτσε Λετζέρι θα συμμετάσχουν μόνο τρεις χώρες της ΕΕ (Γερμανία, Σλοβενία, Φινλανδία).

Και εδώ, απούσα η Ελλάδα λες και εδώ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τις μεταναστευτικές ροές.

***

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, και δυστυχώς, χρησιμοποιώντας τον Έλληνα Επίτροπο Μετανάστευσης, Εσωτερικών Υποθέσεων και Ιθαγένειας –αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι λειτουργεί εις βάρος της χώρας μας, δίνοντας προτεραιότητα σε άλλες χώρες (Βουλγαρία, Γερμανία, Σλοβενία, Φινλανδία) που δεν έχουν το τεράστιο πρόβλημα της Ελλάδας, αφήνοντας τη χώρα μας απροστάτευτη στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της και χωρίς να έχει λόγο στα τεκταινόμενα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με τον τρόπο της, εγκλωβίζει στην Ελληνική επικράτεια τους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που είχαν αρχική επιδίωξη να αναζητήσουν μια αξιοπρεπή και χωρίς φόβο ζωή, μακριά από πολέμους, στην Ευρώπη.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, ένα ανίκανο και υποτελές εγχώριο πολιτικό σύστημα, συνεχίζει να παραδίδει την Εθνική μας κυριαρχία και να συναινεί – ενεργά και παθητικά - στην μετατροπή της πατρίδας μας σε τριτοκοσμική αποικία.

Αλεξανδρούπολη, 12 Οκτωβρίου 2016

ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)

Σχετική Συνέντευξη:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κατερίνη 10-10-2016

Την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε συνάντηση των μελών της ένωσής μας και ύστερα από πολύωρη συζήτηση και με υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Πολιτεία και την Εκκλησία αποφασίσαμε ομόφωνα τα εξής:

1. Αρνούμαστε να διδάξουμε τα νέα προγράμματα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης. Είναι πολύ επιεικής ο χαρακτηρισμός «επικίνδυνα και απαράδεκτα» που απέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος σε αυτά. Αντλούμε αυτό το δικαίωμα από το Σύνταγμα της Ελλάδας και συγκεκριμένα από το άρθρο 103, παράγραφο 1 του Συντάγματος και άρθρο 24 του ν. 3528/2007 του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και  σύμφωνα με τον ίδιο νόμο άρθρο 25, παράγραφο 3.

2. Αποφασίσαμε να διδάξουμε το μάθημα, σύμφωνα με τα βιβλία των μαθητών, τα οποία διανεμήθηκαν κανονικά και βρίσκονται στην διάθεση των καθηγητών αλλά και των μαθητών όπως ακριβώς τόνισαν στις δηλώσεις τους τόσο ο υπουργός όσο και ο Αρχιεπίσκοπος.

3. Αρνούμαστε μια μικρή μειοψηφία του παράνομου Θεολογικού Συνδέσμου «Καιρός» εντελώς αντιδημοκρατικά και αυθαίρετα να καθορίζει αποκλειστικά το περιεχόμενο και τις μεθόδους διδασκαλίας του μαθήματός μας. Είναι εντελώς ανέντιμο να μην συμμετέχει στο σχεδιασμό των νέων προγραμμάτων το Πανελλήνιο όργανο που εκπροσωπεί τον κλάδο μας και είναι η ΠΕΘ  (Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων) αλλά και η Εκκλησία.

4. Ήταν  σκόπιμη και εντελώς προσχεδιασμένη η προσπάθεια επιβολής των νέων προγραμμάτων ξαφνικά τον Σεπτέμβριο για  να προκαλέσει αναστάτωση στους καθηγητές, στους μαθητές και στα σχολεία ώστε να φανεί σαν αίτημα «δικό μας» δηλαδή των Θεολόγων εκπαιδευτικών η συγγραφή νέων βιβλίων. Σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί το μάθημα των Θρησκευτικών σε «θρησκειολογική σούπα».  Αποτελεί πάγιο αίτημά μας η αναμόρφωση των σχολικών εγχειριδίων γιατί πάντα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Άλλο πράγμα όμως νέα βιβλία και άλλο πράγμα αυτή η ανιστόρητη και παράνομη επιβολή ενάντια στο Σύνταγμα τους Νόμους και τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης νέων προγραμμάτων που ωθούν και προσηλυτίζουν τους ορθόδοξους μαθητές στην αθεΐα και την πολυθρησκεία.

5. Απαιτούμε όπως ακριβώς η κυβέρνηση με το νόμο που ψήφισε τον Μάιο και ορίζει πως οι Έλληνες Μουσουλμάνοι, οι Έλληνες Εβραίοι και οι Έλληνες Ρωμαιοκαθολικοί  μπορούν και έχουν το δικαίωμα να κάνουν το δικό τους ξεχωριστό ομολογιακό μάθημα να ισχύσει ακριβώς το ίδιο και για τους Έλληνες Ορθόδοξους μαθητές που είναι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών μας. Με ποιο δικαίωμα η κυβέρνηση συντηρεί και προωθεί μια τέτοια κατάφορη ανισότητα εις βάρος των ορθοδόξων μαθητών;

6. Καλούμε τις ενώσεις των Γονέων, τους συλλόγους γονέων και όλους τους πολίτες να αντιδράσουν σε αυτή την κατάφορη αδικία εις βάρος των παιδιών μας. Είναι απαραβίαστο δικαίωμα από τις διεθνείς συνθήκες να διδαχθούν τα παιδιά μας την πίστη των γονέων τους.

7. Δεν έχουμε επιμορφωθεί και είμαστε ουσιαστικά έξω από την διαδικασία διδασκαλίας του νέου προγράμματος. Είναι απαραίτητο να προηγηθεί ενημέρωση και πρότυπη διδασκαλία από τους συμβούλους ώστε να κατανοήσουμε το νέο τρόπο και την ουσία των αλλαγών που προτείνει το υπουργείο παιδείας και αυτό διότι η πράξη πολλές φορές δίνει άλλη οπτική, σε σχέση με αυτήν την πρώτη ματιά που δίνει η προφορική και πρόχειρη, βιαστικά δοσμένη ενημέρωση.

8. Τέλος είναι σημαντικό να έχουμε οι  καθηγητές και  οι μαθητές τα νέα βιβλία, τα οποία θα είναι καρπός της συνεργασίας όλων όσων εμπλέκονται σε αυτή την διαδικασία Εκκλησίας, ΠΕΘ και Πολιτείας. Είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να ορίζουμε το περιεχόμενο, την ουσία και τους στόχους του μαθήματος «οι καθηγητές της τάξης» και όχι οι «θεωρητικοί» του ΙΕΠ και του Υπουργείου.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ

Ο Πρόεδρος                    Η Γραμματέας

Μπεϊνάς Ιωάννης               Τολιοπούλου Άννα

Πηγή: Ακτίνες

Πως η ΕΕ επιβάλει σιγά σιγά την ιδιωτικοποίηση του νερού σε χώρες της Ευρώπης, με πρωταρχικούς εύκολους στόχους τις πιο αδύναμες σε καθεστώς μνημονίου χώρες όπως η Ελλάδα. Μια ιδιωτικοποίηση που σχεδόν πάντα αποτυχαίνει εις βάρος των καταναλωτών και καταλήγει σε πολύ υψηλές τιμές και κακή ποιότητα υπηρεσιών με όφελος μόνο στα κέρδη πολυεθνικών Ευρωπαικών

Οι σημαντικότερες πολιτικές αλλαγές κρύβονται καμιά φορά στη λεπτομέρεια.

Μυστικά κρυμμένα σε μια οδηγία, προσπαθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτή τη στιγμή να περάσει το σχέδιο του αιώνα. Δεν πρόκειται για τίποτε λιγότερο από την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης σε όλη την Ευρώπη. Εάν περάσει το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το νερό από ένα συλλογικό αγαθό θα μετατραπεί σε αντικείμενο κερδοσκοπίας, με το οποίο μπορούν να κερδηθούν και στη Γερμανία δισεκατομμύρια.

Είναι μια νίκη μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που πολέμησαν αρκετά χρόνια για αυτή την ιδιωτικοποίηση. Οι συνέπειες για εμάς τους καταναλωτές μπορεί να είναι τεράστιες. Τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε, θα μας το δείξουν τώρα οι Στέφαν Στούχλιγκ Στέφαν Στούχλιγκ και Νίκολας Στάινερ.

Το νερό δεν είναι απλώς υδρογόνο –δύο- οξυγόνο, το νερό είναι ζωή. Η πρόσβαση στο νερό ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ σε ανθρώπινο δικαίωμα. Στη Γερμανία το νερό ανήκει κυρίως στους δήμους και στις κοινότητες, δηλαδή σε όλους μας. Αυτό ενδέχεται σύντομα να αλλάξει, με δραστικές επιπτώσεις, και στη Γερμανία.

Κατά την επιθυμία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα ξεκινήσει εδώ στην Πορτογαλία. Οι Βρυξέλλες απαιτούν από τη χώρα να πουλήσει τις υπηρεσίες ύδρευσής της. Εδώ στο Πάσος Ντε Φερέιρα η ιδιωτικοποίηση έχει ήδη ξεκινήσει, ενάντια στη θέληση των πολιτών, όπως μας λένε.

- «Παλιότερα το νερό εδώ πινόταν. Ήταν καλό, φρέσκο νερό. Τώρα όχι πια!»

- «Είμαι 66 χρονών και πάντοτε πινόταν το νερό!»

- «Τώρα πια δεν κάνει να πιούμε το νερό από τη δημόσια βρύση!»

- «Ναι, τώρα το δημόσιο νερό λένε ότι δεν πίνεται πλέον».

Η κοινότητα στο Πάσος Ντε Φερέιρα έκανε κέρδος ακριβώς μία φορά: με την πώληση. Τώρα πρέπει οι πολίτες να ζήσουν με τις συνέπειες. Οι άνθρωποι μας δείχνουν τους λογαριασμούς τους, και πράγματι: τα μηνιαία ποσά είναι τρομακτικά. Τώρα έχουν πολλοί πολίτες πρόβλημα να πληρώσουν τους λογαριασμούς του νερού τους.

- «Οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης εδώ στο Πάσος Ντε Φερέιρα υπήρξαν καταστροφικές. Έχουμε 400% αύξηση των τιμολογίων μέσα σε λίγα χρόνια και κάθε χρόνο άλλη μια αύξηση των τιμών 6%.Αυτό είναι μια καταστροφή».

Οι χώρες σε κρίση όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα χρειάζονται χρήματα. Γι’ αυτό τις πιέζει η τρόικα στις Βρυξέλλες μυστικά να πουλήσουν τις παροχές  ύδρευσής τους. Στο παράρτημα των συμβάσεων με την τρόικα που έχει στη διάθεσή του το «Μόνιτορ», βλέπουμε: Στην Ελλάδα είναι να πουληθούν οι δύο μεγάλες εταιρείες ύδρευσής της Αθήνας (ΕΥΔΑΠ) και της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ).

Για την Πορτογαλία λέει: Να προωθεί η ιδιωτικοποίηση της εθνικής εταιρείας ύδρευσής Aquas De Portugal. Στην Πορτογαλία διαδηλώνουν εντωμεταξύ όλο και περισσότεροι άνθρωποι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, επειδή φοβούνται τις υψηλές τιμές και την κακή ποιότητα.

Όμως οι χώρες σε κρίση αποτελούν μόνο την αρχή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει τώρα το μεγάλο χτύπημα. Η νέα πρόταση οδηγίας για τις παραχωρήσεις εκμετάλλευσης κρύβει επιμελώς την απαίτηση του ανοίγματος της αγοράς στον τομέα της ύδρευσης. Τι σημαίνει αυτό;

Χάιντε Ρύλε, η ειδική των Ευρωπαίων Πρασίνων στον τομέα του νερού μελέτησε με προσοχή την πρόταση. Πιστεύει ότι η Επιτροπή βρίσκεται πολύ κοντά στο στόχο της: Ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης.

«Η οδηγία για παραχωρήσεις εκμετάλλευσης δεν το κάνει ευθέως, δηλ. ανοίγει διάπλατα την πόρτα για ιδιωτικοποίηση, αλλά ανοίγει την πίσω πόρτα. Δηλ. βήμα βήμα δίνει τη δυνατότητα στους ιδιώτες να εισέλθουν στην αγορά, δηλ. ανοίγει την αγορά και την πρόσβαση των ιδιωτών σε αυτή».

Ο κύριος εδώ αρνείται ακόμη και το ότι θέλει την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης. Ο ισχυρός επίτροπος Μπαρνιέρ λέει ότι η οδηγία του θέλει απλώς να αναδιαρθρώσει την αγορά:

- Όλα θα μείνουν όπως είναι.

- Καλά, τότε γιατί χρειαζόμαστε την οδηγία;

- Επειδή χρειαζόμαστε κανόνες. Κάθε γερμανική κοινότητα θα εξακολουθήσει να μπορεί να αποφασίσει για το νερό της. Τώρα όμως δίνουμε τη δυνατότητα να εμπιστευτούμε και σε έναν ιδιώτη εταίρο το νερό. Τώρα θα ρυθμιστεί και αυτό. Σε όφελος των καταναλωτών.

Άρα πράγματι! Η ιδέα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής: άδειες νερού πρέπει να εκδοθούν σε όλη την Ευρώπη. Τότε όμως θα έχουν οι ιδιωτικές εταιρείες το πλεονέκτημα αφού τις dumping- προσφορές τους δεν μπορεί να τις ανταγωνιστεί καμία κοινοτική επιχείρηση.

Εντωμεταξύ 82% των Γερμανών θέλουν οι δήμοι και οι κοινότητες να οργανώσουν την παροχή ύδρευσης. Εδώ πέρα ήδη σε δήμους και κοινότητες αναστρέφονται ιδιωτικοποιήσεις. Παράδειγμα Βερολίνο: Το 1999 ημι- ιδιωτικοποιήθηκαν οι εταιρείες ύδρευσης. Μετά από μαζικές διαμαρτυρίες, η πόλη ξεκίνησε να επαναγοράζει τμήματα. Μια ακριβή υπόθεση, όμως και μια πρώτη νίκη αυτής της πρωτοβουλίας πολιτών. Ωστόσο, η νέα στρατηγική της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα μπορούσε να ισοπεδώσει αυτή την ιδέα.

- «Η νέα οδηγία της ΕΕ σημαίνει να τεθούν τα πάντα υπό την πίεση των ιδιωτικοποιήσεων. Η εμπειρία στο Βερολίνο δείχνει ότι ακόμη και μία ημι- ιδιωτικοποίηση, η λεγόμενη «σύμπραξη δημοσίου-ιδιωτικού τομέα», στην πραγματικότητα ωφελεί μόνο τον ιδιώτη εταίρο: αυτοί έχουν τα κέρδη εξασφαλισμένα, κι εμείς πληρώνουμε!»

Για τους ιδιώτες επενδυτές το νερό είναι ένα αγαθό όπως το ρεύμα ή το χρυσάφι. Επειδή το νερό αποτελεί αντικείμενο κερδοσκοπίας, το νερό αποτελεί οικονομικό αγαθό. Οι αναλυτές εκτιμούν την αγορά του νερού στην ΕΕ σε ένα ύψος εκατοντάδων δισεκατομμυρίων. Και εκείνες θέλουν να την κατακτήσουν: Κολοσσιαίοι όμιλοι όπως η Thames Water ή η Veolia, αλλά και γερμανικοί όμιλοι όπως η RWE και η Gelsenwasser μόνο περιμένουν την ιδιωτικοποίηση. Η ιδιωτικοποίηση του νερού σπάνια έχει τα υποσχόμενα αποτελέσματα. Αυτό επιβεβαιώνει μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης το 2010. Σε αυτήν εμπεριέχονται ενδείξεις ότι μετά την ιδιωτικοποίηση σε αρκετές περιοχές έπεσε η ποιότητα του νερού. Κυρίως όμως δεν γίνεται φθηνότερο.

Παραθέτουμε: «Δεν μπορούμε να πιστοποιήσουμε κανένα αποτέλεσμα ότι η παραγωγή νερού από ιδιώτες είναι οικονομικότερη».

- «Οι υποσχέσεις που συνοδεύουν τις ιδιωτικοποιήσεις της ύδρευσης, καλύτερη εξυπηρέτηση, μειωμένες τιμές, δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Απεναντίας: υπάρχει περισσότερο η τάση για αύξηση τιμών και οι υποσχεθείσες επενδύσεις στο δίκτυο ύδρευσης δεν υλοποιούνται ποτέ».

Διότι χρήματα για την ακριβή κατασκευή του δικτύου δεν πάνε παρέα με γρήγορα κέρδη. Παραδείγματα όπως του Λονδίνου ή του Μπορντώ μας δείχνουν αγωγούς που σαπίζουν, βρωμιά που διεισδύει στο πόσιμο νερό, συχνά οι εταιρείες να προσθέτουν μετά χλώριο ή παρόμοιες ουσίες για να διατηρήσουν την υγιεινή.

Γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφασίζει ενάντια στον ευρωπαϊκό πληθυσμό;

Σε ποιες γνωμοδοτήσεις βασίζεται;

Με ποιόν συζητά πίσω από αυτά τα παράθυρα;

Για παράδειγμα με αυτούς: με το Steering Group, μία ομάδα ειδικών που συμβουλεύει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε θέματα πολιτικής των υδάτων. Η λίστα των συμμετοχών είναι εκπληκτική: εκεί βρίσκονται κυρίως αντιπρόσωποι της βιομηχανίας των υδάτων και συναφών βιομηχανιών.

Guirkinger, Bernarg –Suez Environment

Cosin , Carlos – Abengoa Water

Pirzio-Birolli, Corrado- European Landowners’ Organinization

Grohe, Richard- Hansgrohe gmgh

Geuns, Peter –General Electric Water and Process Technologies

Drury, Simon – Climate Change Capital Private Equity Fund

- Michel Barnier: «Αυτή την ομάδα ειδικών δεν την επέλεξα προσωπικά εγώ. Όμως εάν θέλετε να ακούσετε από μένα, ότι η ομάδα μας των ειδικών θα μπορούσε να έχει μια πιο ισορροπημένη σύνθεση, τότε ευχαρίστως να σας δώσω δίκιο».

Κρίστιαν Ούντε, Πρόεδρος του γερμανικού Συμβουλίου Δήμων και Κοινοτήτων: «Είναι στα αλήθεια ατυχές, ότι κάποιοι επίτροποι ανταγωνισμού γνωρίζουν πλέον μόνο τις ανάγκες των συνομιλητών τους των διευθυντικών στελεχών των εταιρειών και όχι τις ανάγκες του πληθυσμού».

Νερό: -Ανθρώπινο δικαίωμα ή Νερό- μια μπίζνα δισεκατομμυρίων;

Οι Βρυξέλλες ήδη έχουν αποφασίσει. Το νερό θα ανήκει στο μέλλον περισσότερο στις εταιρείες παρά σε όλους εμάς.

Πηγή: Αβέρωφ

Όπως έγραψε πρόσφατα ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών Δημήτρης Κούρκουλας: «Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν είναι μόνο το θεμέλιο της ελληνοτουρκικής συνύπαρξης επί σχεδόν ένα αιώνα. Είναι το πιστοποιητικό θανάτου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το πιστοποιητικό γέννησης της Τουρκικής Δημοκρατίας, υπογεγραμμένο μάλιστα και από τις ευρωπακες δυνάμεις. Είναι το αποκορύφωμα της πολιτικής και στρατιωτικής δράσης του δημιουργού της Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ. Για όσο διάστημα ηγεμόνευε στη γείτονα χώρα η κεμαλιστική ιδεολογία, η Συνθήκη της Λωζάνης αποτελούσε το ιερό κείμενο της γένεσης του κοσμικού κράτους.»

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επικεφαλής της ελληνικής αποστολής, αναχωρεί από το ξενοδοχείο του στη Λωζάνη.

Όπως έγραψε πρόσφατα ο πρώην υφυπουργός εξωτερικών Δημήτρης Κούρκουλας:

«Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν είναι μόνο το θεμέλιο της ελληνοτουρκικής συνύπαρξης επί σχεδόν ένα αιώνα. Είναι το πιστοποιητικό θανάτου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το πιστοποιητικό γέννησης της Τουρκικής Δημοκρατίας, υπογεγραμμένο μάλιστα και από τις ευρωπακες δυνάμεις. Είναι το αποκορύφωμα της πολιτικής και στρατιωτικής δράσης του δημιουργού της Τουρκίας Κεμάλ Ατατούρκ. Για όσο διάστημα ηγεμόνευε στη γείτονα χώρα η κεμαλιστική ιδεολογία, η Συνθήκη της Λωζάνης αποτελούσε το ιερό κείμενο της γένεσης του κοσμικού κράτους.»

Επομένως, η κρίσιμη ερώτηση είναι γιατί ο Σουλτάνος επιχειρεί τώρα μια πλήρη ανατροπή των ελληνοτουρκικών σχέσεων με μια βάναυση αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης. Μήπως επειδή χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του; Μήπως σχετίζεται με την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος; Το έκανε αυτό τώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε αδυναμία, 93 χρόνια μετά από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης; Μήπως επειδή γνωρίζει την κατευναστική και υποχωρητική πολιτικής μας, που εκλαμβάνεται από την Τουρκία ως αδυναμία; Μήπως για να εξοντώσει τους κεμαλιστές; Μήπως απώτερος στόχος του είναι το Καστελόριζο;

Οι διαπραγματεύσεις για την Συνθήκη της Λωζάνης άρχισαν στις 22 Νοεμβρίου 1922, διήρκεσαν οκτώ μήνες και η υπογραφή της Συνθήκης έγινε στις 24 Ιουλίου 1923. Τα κράτη που έλαβαν μέρος ήταν η Βρετανία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Σοβιετική Ένωση, η Ρουμανία, το Βέλγιο, η Πορτογαλία, η Σερβο-Κροατία, η Ελλάδα και η Τουρκία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρευρέθηκαν ως παρατηρητές.

Κανένα κράτος-μέλος της ΕΕ, ούτε καν αυτά που υπέγραψαν την Συνθήκη της Λωζάνης, δεν ύψωσε τη φωνή του κατά της απαράδεκτης στάσης του Σουλτάνου. Η σημερινή Ρωσία, που υπέγραψε τότε τη Συνθήκη ως Σοβιετική Ένωση, επίσης τηρεί σιγήν ιχθύος προς μεγάλη θλίψη μερίδας Ελλήνων που λατρεύουν τον μεγάλο φιλέλληνα Πούτιν.

Από την Συνθήκη της Λωζάννης το 1923 μέχρι το 1973, δηλαδή για 50 χρόνια, το Αιγαίο Πέλαγος ελέγχετο και κυριαρχείτο, από στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική άποψη, από την Ελλάδα. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, η Τουρκία ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτή την κατάσταση και ποτέ δεν αμφισβήτησε το ισχύον νομικό καθεστώς.

Αυτή η κατάσταση άλλαξε δραματικά το 1973, όταν ανακαλύφθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου έξω από την νήσο Θάσο από την αμερικανική εταιρεία Oceanic Exploration. Εκείνη την περίοδο, βασικά για λόγους πολιτικής εσωτερικής κατανάλωσης, οι δικτάτορες που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1967 μέχρι το 1974 ανακοίνωσαν ότι τα κοιτάσματα είχαν μεγάλη εμπορική αξία, χωρίς να αντιληφθούν τις διεθνείς επιπτώσεις αυτής της πράξης τους. Η Τουρκία αμέσως αντέδρασε και την 1η Νοεμβρίου 1973 παραχώρησε στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων TRAO δικαιώματα εξερεύνησης υδρογονανθράκων στο Ανατολικό Αιγαίο, σε μια περιοχή που ξεκάθαρα επικάλυπτε την ελληνική υφαλοκρηπίδα των νησιών Λήμνου, Σαμοθράκης, Αγίου Ευστράτιου, Λέσβου και Χίου.

Η Τουρκία έχει επιμείνει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, σε μια θέση που αμφισβητεί την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας στα ανατολικά νησιά του Αιγαίου. Η Τουρκία χρησιμοποιεί δύο επιχειρήματα: κατά πρώτο λόγο, τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, παρά μόνο οι ήπειροι, και κατά δεύτερο, και αν ακόμα δεχθούμε ότι τα νησιά του Αιγαίου διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, τότε σίγουρα θα ισχύει η αρχή των “ειδικών περιστάσεων” και επομένως η τουρκική υφαλοκρηπίδα δεν μπορεί να περιορισθεί σε μια στενή λωρίδα που βρίσκεται ανατολικά των ελληνικών νησιών.

Όπως αναφέρει ο Σταύρος Λυγερός:

«Η ιστορία μας διδάσκει, όμως, πως όταν η Άγκυρα προσθέτει μία νέα μονομερή διεκδίκηση στο καλάθι των ελληνοτουρκικών δεν την ξεχνάει. Την καλλιεργεί με επιμονή και συστηματικότητα, ώστε να την εγγράψει στη συνείδηση του διεθνούς συστήματος ως υπαρκτή διαφορά που χρειάζεται επίλυση μέσω συμβιβασμού. Αυτό μας οδηγεί στην εκτίμηση ότι η ευθεία αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης από τον Ερντογάν δεν είναι πυροτέχνημα. Ειπώθηκε για να μπει με κάποιον τρόπο στο τραπέζι».

Επίσης, ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος σωστά τονίζει:

«Εμμέσως πλην σαφώς αμφισβητείται ένας βασικός κανόνας του διεθνούς δικαίου: Οι συνθήκες που θεσπίζουν συνοριακές γραμμές (όπως είναι δηλαδή η Συνθήκη της Λωζάννης) περιβάλλονται με ιδιαίτερο κύρος. Ο λόγος είναι η προστασία του συνοριακού status quo και η θέσπιση του απαραβίαστου των συνοριακών ρυθμίσεων».

Υπάρχει και μια, τραβηγμένη, θεωρία ότι ο Ερντογάν αντέδρασε στην επερχόμενη οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών Ελλάδας και Αιγύπτου. Όπως έγραψε η Αιγυπτιακή εφημερίδα Al Ahram η Αθήνα και το Κάϊρο βρίσκονται πολύ κοντά σε μια τέτοια συμφωνία και Αιγύπτιοι εμπειρογνώμονες βρίσκονται στην Αθήνα για τις τελικές πινελιές σ’ αυτή την συμφωνία, που αναμφίβολα θα εμπλέξει και την Κύπρο μια και θα χρειαστεί να υπάρξει ένα σημείο, όπου θα συμπίπτει η ΑΟΖ των τριών κρατών. Έτσι ο Ερντογάν αποφάσισε να τους προλάβει και να είναι έτοιμος να πολεμήσει μια τέτοια συμφωνία. Περιμένουμε χρόνια τώρα, από τότε που ήταν στο ΥΠΕΞ η Ντόρα Μπακογιάννη, να προχωρήσει η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών Ελλάδας και Αιγύπτου.

 
Η Δημιουργική Ασάφεια της Υφαλοκρηπίδας

Το φάντασμα της υφαλοκρηπίδας συνεχίζει να ταλαιπωρεί όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Έτσι ο κ. Κοτζιάς δεν καταδέχτηκε να απαντήσει στις τελευταίες προκλήσεις του ομόλογού του από την Άγκυρα, αλλά αρκέστηκε σε μια ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ, που σημειώνει ότι η Τουρκία δεν συμπεριφέρεται με τρόπο που αρμόζει σε ευρωπαϊκή χώρα και σύμφωνα με τις επιταγές του διεθνούς δικαίου, μια ανακοίνωση που είμαι σίγουρος ότι «κατατρόμαξε» την κυβέρνηση της Τουρκίας.

Στην πραγματικότητα το ελληνικό ΥΠΕΞ υπέπεσε σε ένα τραγικό λάθος όταν δήλωσε «Υπενθυμίζουμε ότι το μοναδικό αντικείμενο των διερευνητικών επαφών ήταν και είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, σύμφωνα με τις προβλέψεις και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου».

Εδώ βρίσκεται και το μέγεθος της ελληνικής τραγωδίας, διότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου, συνεχίζουν να αγνοούν την ΑΟΖ και να συζητούν μόνο το θέμα της υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία. Η Τουρκία με επιθετικότητα και ασύστολο θράσος συνεχίζει για 40 χρόνια τώρα μια επιθετική και επεκτατική πολιτική στο Αιγαίο και τα τελευταία χρόνια και στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου, προβάλλοντας συνεχώς αβάσιμες διεκδικήσεις, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου.

Από την περίοδο που ξεκίνησαν οι υποτιθέμενες ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις η Τουρκία είχε απαγορεύσει στην Ελλάδα να συζητηθεί το θέμα της ΑΟΖ, κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα με μοναδική εξαίρεση τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013. Εκείνη την ημέρα έλαβε χώρα ο 55ος γύρος των ελληνοτουρκικών συνομιλιών από το 2002 που αφορούν τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο. Ήταν μια ιστορική συνάντηση, διότι για πρώτη φορά ο Πρέσβης Αποστολίδης, που ήταν επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στα θέματα αυτά, έθεσε το θέμα της ΑΟΖ στον Τούρκο ομόλογό του. Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου έγινε Πρωθυπουργός, είχε δώσει εντολή στον Πρέσβη Αποστολίδη να μην αναφέρει την ΑΟΖ στις συζητήσεις του με την τουρκική πλευρά! Ο Αλέξης Τσίπρας, μη φανατικός οπαδός της ΑΟΖ, συνεχίζει σήμερα την ίδια πολιτική.

Τελικά χρειάστηκε να μάθουμε για την αρχή της τραγωδίας της ΑΟΖ από ένα διαβαθμισμένο έγγραφο του Υπουργείου Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας. Την περίοδο που ήταν Πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έγινε μια συνάντηση του τότε Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών Γιάννη Τζούνη με τον Βρετανό Πρέσβη στην Αθήνα I.J.M. Sutherland. Σε αυτό το εμπιστευτικό έγγραφο, ο Βρετανός Πρέσβης περιγράφει την συνομιλία που είχε με τον Τζούνη στο γραφείο του στις 23 Ιανουαρίου 1979. Εξηγεί ότι την συνάντηση την ζήτησε ο Έλληνας Πρέσβης για να τον ενημερώσει για τις συνομιλίες που είχε με τους Τούρκους στην Βιέννη μεταξύ 9 και 12 Ιανουαρίου. Ο Τζούνης εξηγεί ότι σε μια συνάντηση στο Παρίσι τον περασμένο Δεκέμβριο, οι δυο πλευρές συμφώνησαν να συζητήσουν την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και να ανταλλάξουν χάρτες, που θα δείχνουν που θα είναι η γραμμή οριοθέτησης της κάθε πλευράς, χωρίς να προβάλουν τις μέγιστες θέσεις τους.

Στην συνέχεια αναφέρει ότι στις δυο πρώτες ημέρες στην Βιέννη δεν υπήρξε καμία πρόοδος, γιατί προηγήθηκε ένας σοβαρός καβγάς, αφού οι Τούρκοι δεν ήθελαν να καταθέσουν τον χάρτη και αργότερα επέμειναν ότι θα δώσουν τον χάρτη σε μια μυστική συνάντηση με ελάχιστους παρόντες και από τις δύο πλευρές.

Φαίνεται ότι ο Τζούνης έδωσε στον Sutherland τον γνωστό σήμερα τουρκικό χάρτη που μοιράζει στα δύο το Αιγαίο Πέλαγος με τον 38⁰ παράλληλο. Η ελληνική πλευρά εξεπλάγη, γιατί δεν περίμενε έναν τέτοιον χάρτη, που δεν έδινε κανένα δικαίωμα υφαλοκρηπίδας σε κανένα ελληνικό νησί. Ο χάρτης αντιπροσώπευε για τους Τούρκους τη θεωρητική μέση γραμμή του Αιγαίου δεν μετρούσε καν την Εύβοια και έφτανε να μην δίνει υφαλοκρηπίδα ούτε στην Κρήτη. Απ’ ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, το ίδιο ζήτησε ο Τούρκος εκπρόσωπος σε κατ’ ιδίαν συνομιλία με τον Μανώλη Γούναρη, εκπρόσωπο της Ελλάδας στην σύνοδο του CIESM στη Μασσαλία το 2013.

Η πρόταση των Ελλήνων ήταν μια οριοθετημένη γραμμή ανάμεσα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και την τουρκική ακτή, τροποποίηση του χάρτη με βάση τη φόρμουλα της «φυσικής προέκτασης». Έτσι προτάθηκαν τρία «δάκτυλα»: μεταξύ Λήμνου και Λέσβου, Λέσβου και Χίου και Χίου και Ικαρίας. Σε σχετική ερώτηση του Βρετανού Πρέσβη, ο Τζούνης απάντησε ότι αυτή η διευθέτηση με τα «δάκτυλα» ήταν μικρή σε έκταση, αλλά αποτελούσε την αρχική διαπραγματευτική θέση που θα ακολουθούσε.

Επίσης ανέφερε ότι η Ελλάδα ήταν διατεθειμένη να συζητήσει και άλλη φόρμουλα όπου θα αναφερόταν στο μέγεθος των «δακτύλων». Από την άλλη πλευρά φάνηκε ότι οι Τούρκοι δεν έδειχναν καμία διάθεση να προσφέρουν άλλες εναλλακτικές λύσεις.

Τέλος, ο Τζούνης εξήγησε στον Sutherland ότι η Ελλάδα προσφερόταν να αναλάβει δεσμεύσεις, που θα περιλάμβαναν την εγγύηση της ελεύθερης κίνησης για τα τουρκικά πλοία από περιοχές που ανήκαν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ότι κανένα μέρος δεν θα ανακηρύξει αποκλειστική οικονομική ζώνη στο Αιγαίο (έμφαση δική μου), και ότι κανένα κράτος δεν θα τοποθετήσει επιθετικά όπλα στο βυθό της δικής του υφαλοκρηπίδας. Φαίνεται ότι η Ελλάδα έχει κρατήσει, για 37 χρόνια τώρα, την υπόσχεσή της να μη κηρύξει ΑΟΖ στο Αιγαίο!

Ο Βασίλης Μαρκεζίνης και εγώ, αυτή την συμπεριφορά χαρακτηρίσαμε ως «φοβικό σύνδρομο» σε τρία άρθρα που γράψαμε για την ελληνοτουρκική διένεξη. Στην σημερινή συγκυρία ακούγονται προφητικά τα λόγια μας:

«Τέλος, υπάρχει το ενδεχόμενο μιας πιο «βίαιης» τουρκικής αντίδρασης, ίσως ενός νέου επεισοδίου σαν τα «Ίμια». Αυτή τη φορά, η Τουρκία θα επιδίωκε να «απομονώσει» –υποθέτουμε, παρά να καταλάβει– το Καστελόριζο από την υπόλοιπη ελληνική επικράτεια, με απώτερο στόχο να μας επιβάλει ένα συμβιβασμό ως προς τη συνεκμετάλλευση της ΑΟΖ μας.

Σε μια τόσο επιθετική κίνηση θα μπορούσαμε, ασφαλώς, να αντιδράσουμε με διάφορους τρόπους με τη βοήθεια όλων των συμμάχων μας, μια και κανείς δεν έχει συμφέρον να αφήσει την Τουρκία να ανοίξει τόσο προκλητικά ακόμη μια εστία συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή. Η προσωπική μας άποψη, εντούτοις, είναι ότι μια τόσο αστόχαστη τουρκική κίνηση θα επέτρεπε στην Ελλάδα, σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων, να ανατρέψει ακόμη μια φορά τον ισχυρισμό της Τουρκίας ότι ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια και ότι χρησιμοποιεί το επιχείρημα του casus belli κάθε φορά που δεν μπορεί να υποχρεώσει τους συνομιλητές της να τις δώσουν ότι θέλει.

Ασφαλώς, θα μπορούσαμε, επίσης, να προετοιμαστούμε για προληπτική δράση στην περιοχή, η οποία δεν θα ήταν απαραιτήτως στρατιωτικής φύσεως αλλά θα μπορούσε να προσλάβει τη μορφή εντατικών οικονομικών και επικοινωνιακών δραστηριοτήτων, που θα καθιστούσαν την πιθανότητα χρήσης ωμής βίας από πλευράς Τουρκίας όχι απλώς παράνομη, αλλά και πιο προβληματική.»

Ο Αντώνης Φώσκολος που ασχολείται για χρόνια τώρα με τον πλούτο των υδρογονανθράκων σε μια αναλυτική μελέτη του το 2011 ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Νοτίως της Κρήτης υπάρχουν 3-4 υπεράκτιες περιοχές (Εικόνα 2), που αξίζουν να γίνουν αντικείμενο έρευνας υδρογονανθράκων λόγω των μεγάλων ποσοτήτων που μπορούν να έχουν.

Οι 2 περιοχές που έχουμε σοβαρές επιστημονικές ενδείξεις είναι νότια της Κρήτης όπου υπάρχουν 9 λασποηφαίστεια και νοτιοανατολικά της Κρήτης, στην Ελληνική λεκάνη του Ηρόδοτου. Αναλυτικότερα:

Νοτίως της Κρήτης, ήτοι γύρω από τα λασποηφαίστεια θα πρέπει να υπάρχουν αποθέματα υδρογονανθράκων, κυρίως φυσικού αερίου, της τάξης των 1,5 τρις M3. κατ’ αναλογία με το τι έχει βρεθεί στον Κώνο του Νείλου, την Κασπία Θάλασσα (κοίτασμα Shah Deniz), τη Νορβηγία και αλλού.

Νοτιοανατολικά της Κρήτης υπάρχει η λεκάνη του Ηρόδοτου. Το ελληνικό τμήμα της λεκάνης θα πρέπει να έχει πιθανά αποθέματα της τάξης των περίπου 2 Τρις M3, κατ’ αντιστοιχία με τις ανακαλύψεις φυσικού αερίου στον Κώνο του Νείλου ( SHELL, BP), την πολύ πρόσφατη μελέτη της OMV και τις προβλέψεις των πιθανών αποθεμάτων φυσικού αερίου στο Κυπριακό τμήμα της λεκάνης του Ηρόδοτου που εφάπτεται του Ελληνικού τμήματος της λεκάνης του Ηρόδοτου. Τα ιζήματα είναι της ιδίας προέλευσης και οι γεωλογικοί σχηματισμοί πάρα πολύ παρεμφερείς. Από το σύνολο των πιθανών 3,5 Τρις M3 φυσικού αερίου αν αφαιρέσουμε μία ποσότητα 0,75 Τρις M3 για την απάλειψη εισαγωγής αργού πετρελαίου, για 25 χρόνια προκύπτει μία εξοικονόμηση της τάξης των $ 223.75 Δις.»

Αυτές τις περιοχές νότια της Κρήτης προσπαθεί να αρπάξει ο Σουλτάνος και γι΄ αυτό η κυβέρνηση της Τουρκίας ισχυρίζεται για χρόνια τώρα ότι η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και πολλές φορές φτάνει να δείχνουν ότι η υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της Τουρκίας φτάνει μέχρι τη Γαύδο.

Επίλογος

Η τραγική κατάσταση της πατρίδας μας απεικονίζεται σε αυτή την παράγραφο, γραμμένη από ένα ανώνυμο (ΠΚ) συγγραφέα αυτής της ιστοσελίδας:

«Η Ελλάδα λόγω σωρείας σφαλμάτων εδώ και χρόνια που όμως κλιμακώνονται τους τελευταίους μήνες με την πολιτική αδρανείας που ακολουθεί η κυβέρνηση και στα της εξωτερικής πολιτικής έχει επιτρέψει στην Τουρκία να έχει την απόλυτη πρωτοβουλία κινήσεων σε κάθε επίπεδο και να ζητά πλέον ανοικτά την αλλαγή μιας συνθήκης την οποία η χώρα μας αδυνατεί να υπερασπιστεί διπλωματικά, οικονομικά και ακόμα σε επίπεδο νοοτροπίας του ελληνικού λαού. Και δεν είναι μόνο το Αιγαίο αλλά και η Κύπρος που άρον – άρον βαδίζει προς τον σταυρό ενός συγκεκαλυμμένου νέου σχεδίου Ανάν και όπου με την συνέργεια της ελληνικής κυβέρνησης» διοργανώνει φιέστες στην κατεχόμενη Σαλαμίνα, την πόλη σύμβολο της ελληνικότητάς της. Και αν “πέσει” η Κύπρος το Αιγαίο δεν στέκει».

Ένας βετεράνος Αμερικανός διπλωμάτης μου θύμισε χθες ότι ένα από τα τραγικά λάθη της εξωτερικής πολιτικής μας είναι ότι, για δεκαετίες τώρα, αντιδρούμε στα σχέδια της Τουρκίας και ποτέ δεν παίρνουμε προδραστικές πρωτοβουλίες για κρίσιμα θέματα.

Μου είπε επί λέξει «You continue being reactive and never proactive». Ένας πρωτοετής φοιτητής στις διεθνείς σχέσεις θα κατανοούσε την τακτική της Τουρκίας, που βάζει τόσα θέματα στο τραπέζι, ώστε να κερδίσει έστω ένα από αυτά. Ήρθε η ώρα να αρχίσουμε και εμείς να βάζουμε θέματα στο τραπέζι. Το μόνο ισοβαρές είναι η ΑΟΖ. Η Τουρκία είναι τρομοκρατημένη από αυτά τα τρία γράμματα (ΑΟΖ) για πάνω από τρείς δεκαετίες, αλλά δυστυχώς διαθέτει οπαδούς και στην Ελλάδα, που θέλουν να συζητούν μόνο το θέμα της υφαλοκρηπίδας και να αγνοούν την ΑΟΖ παίζοντας έτσι το παιχνίδι της γείτονος. Χρειαζόμαστε μια νέα εξωτερική πολιτική, γιατί η Ανατολική Μεσόγειος έχει αρπάξει φωτιά επικίνδυνα για αρκετά χρόνια. Η Κύπρος διαθέτει ΑΟΖ, η Αίγυπτος διαθέτει ΑΟΖ, το Ισραήλ διαθέτει ΑΟΖ, αλλά για μας αυτή η ιδέα δεν είναι στις προτεραιότητες της πολιτικής ηγεσίας και της Βουλής μας. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την συνέχιση του φοβικού μας συνδρόμου, διαφορετικά κάποια στιγμή θα κινδυνεύσουμε σοβαρά να παραδώσουμε μια χώρα μικρότερη από αυτή που παραλάβαμε.

Πηγή: Mignatiou.com

Σχετικό άρθρο:

1. Νομοθετικό Διάταγμα υπ' αριθμ. 238/ΦΕΚ Α'/25 Αυγούστου 1923 περί κυρώσεως της εν Λωζάνη συνομολογηθείσης συνθήκης περί ειρήνης - Συνθήκη της Λωζάνης [24 Ιουλίου 1923]

Για την συνάντηση στο Μέγαρο Μαξίμου και το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών μίλησε στην εκπομπή του ΣΚΑΙ «Αταίριαστοι» ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος.
«Η συνάντηση ήταν μια αξιοπρεπής συνάντηση, δεν ξέρω αν έπρεπε να γίνει έτσι όπως έγινε, προσωπικά νομίζω ότι αυτά πιο εύκολα λύνονται με χαμηλότερους τόνους παρά με αυτό τον τρόπο. Παρά ταύτα ήταν μια πολύ αξιοπρεπής και ευγενής επικοινωνία και από τις δύο πλευρές» ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος.

Στην συνέχεια ο κ. Νικόλαος συμπλήρωσε: «Έπρεπε να τεθεί το θέμα γιατί η Εκκλησία έχει αντιδράσει και να καταθέσει το λόγο της. Αφορμή ήταν τα Θρησκευτικά και αυτό συζητήθηκε, αν κι εγώ προσωπικά πιστεύω το θέμα είναι πολύ βαθύτερο. Είναι ιδεολογική σύγκρουση, και όχι σύγκρουση πολιτικών απλών ή μόνο εγωισμών.»
Για το αν τα Θρησκευτικά θα έπρεπε να έχουν και τις υπόλοιπες θρησκείες ο κ. Νικόλαος απάντησε: «Κατ' αρχάς τα θρησκευτικά πάντα είχαν και τις υπόλοιπες θρησκείες και φυσικά και πρέπει να τις έχουν.

Ακόμα και στην κατήχηση η Εκκλησία πρέπει να πει τι λένε και οι άλλες θρησκείες.»
Για το αν η Εκκλησία πρέπει να έχει λόγο στο τι διδάσκεται στα σχολεία ο Μητροπολίτης Μεσογαίας τόνισε: «Ε πως δεν πρέπει να έχει. Φυσικά και πρέπει να έχει λόγο η Εκκλησία, όπως πρέπει και πολύ σωστά της προβλέπεται αυτό το δικαίωμα, της κάθε άλλης θρησκείας να εκφράσει αυτό που η ίδια ζει και πιστεύει στους μαθητές της. Αυτό ζήτησε και η Εκκλησία, ότι να έχουμε λόγο κι εμείς.»
Επίσης ο κ. Νικόλαος πρόσθεσε: «Εγγυητής για αυτό που λέει η Εκκλησία είναι η ίδια, άρα έχει λόγο και πρέπει να τον έχει, τη στιγμή μάλιστα που έχουμε μια κυβέρνητική αντίληψη πολιτική που έχει σφραγίδα αντιεκκλησιαστική.»

Για την σκληρή, όπως την χαρακτήρισε, δήλωση του Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη ότι η Εκκλησία έχει συμβάλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας ο Μητροπολίτης Μεσογαίας υπογράμμισε: «Εάν αυτό του ξέφυγε πρέπει να το μαζέψει. Εάν το εννοεί τότε έχουμε τεράστιο πρόβλημα. Σημαίνει ότι αμφισβητεί την Εκκλησία ως προς την συνέπεια επιτέλεσης της αποστολής της, δημόσια, την γκρεμίζει και ακυρώνει τον εαυτό του ως συνομιλητή της.»

Πηγή: Ακτίνες