
Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Στην εκπομπή «Ανατροπή» του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, υπήρξε καλεσμένος ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, λίγες ώρες πριν η Βουλή ψηφίσει το νομοσχέδιο για το λεγόμενο σύμφωνο συμβίωσης.
Ο Σεβασμιώτατος σε όλη την εκπομπή έδωσε δυναμικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις στους συνομιλητές του, χαρακτηρίζοντας ψευδεπίγραφο το νομοσχέδιο και αντίθετο με τις αρχές της πίστεως.
«Ο άνθρωπος είναι εικόνα Θεού όχι ένα συμβόλαιο, και θέλουν σήμερα να δημιουργήσουν ένα νέο είδος ανθρώπου που δεν υπάρχει στη φύση» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Σεραφείμ.
Σε άλλο σημείο ο Σεβασμιώτατος καταδίκασε την ομοφυλοφιλία, τονίζοντας ότι είναι «τραγική απόκλιση από τη φύση του ανθρώπου».
Όταν ο κ. Ψαριανός απευθυνόμενος προς τον Μητροπολίτη Πειραιώς υπογράμμισε πως η Εκκλησία δεν έχει λόγο στα κοσμικά νομοθετήματα, ο Σεβασμιώτατος απάντησε πως «η Εκκλησία δεν έχει λόγο στα πολιτικά αλλά έχει στα ηθικά, δεν εκφράζει ομοφοβικό λόγο αλλά πνευματικό.»
Για ακόμη μια φορά ο Μητροπολίτης Πειραιώς απέμεινε ότι η Αμερική και το ίδρυμα Σόρος προώθησε το σύμφωνο συμβίωσης, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να γκρεμιστεί η ορθόδοξη πίστη της Ευρώπης.
Απαντώντας σε καταγγελίες για ομοφυλοφιλία στους κόλπους της Εκκλησίας, ο Μητροπολίτης Σεραφείμ ανέφερε ότι «όποιος γνωρίζει περιστατικά με ομοφυλοφιλία από εκπροσώπους της Εκκλησίας πρέπει να τα καταγγείλει, αλλιώς είναι συνένοχος στο έγκλημα και συκοφάντης.»
Επίσης ο Μητροπολίτης Πειραιώς ανέφερε ότι η Εκκλησία καταδικάζει την θεσμοθέτηση του γεγονότος, τονίζοντας ότι «αντιδρούμε για την εκτροπή του ανθρώπου, διότι εγώ γεννήθηκα άνδρας δεν μπορώ να γίνω γυναίκα».
Αξίζει να αναφερθεί πως όταν ο κ. Ψαριανός αναφέρθηκε στον Πάπα και της Καθολική Εκκλησία, ο Σεβασμιώτατος τόνισε χαρακτηριστικά: «Ο Ρ/Καθολικισμός δεν είναι εκκλησία είναι εκτροπή».
Πηγή: Ρομφαία
Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν,
καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ,
διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ. β,7)
Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία.
Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη!
Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;
(1). Και πρώτα-πρώτα ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας.
Εμείς, οι βαφτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε άραγε τόπο για τον Κύριό μας στο κατάλυμα της καρδιάς μας;
Καθαριζόμαστε από τα πάθη, ώστε να γίνει η καρδιά μας φάτνη άνετη και ζεστή για τον Χριστό, που γεννιέται;
(2). Ευρίσκει ο Χριστός τόπο στο κατάλυμα του δικού μας σπιτιού;
Έχει θέση ο Χριστός στην οικογενειακή μας ζωή;
(3). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας;
Ευρίσκει τόπο να σταθεί στους διαθρησκειακούς διαλόγους και στις σχέσεις μας με τους παπικούς και τους προτεστάντες;
(4). Ευρίσκει σήμερα ο Χριστός κατάλυμα στο πνευματικό πανδοχείο του Γένους μας, που είναι το σχολείο το Ελληνικό;
Ποια είναι η θέση του Χριστού στην αγωγή και την εκπαίδευση της νεότητας;
(5). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στο μεγάλο ’’φροντιστήριο’’ της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας, που είναι η τηλεόραση;
Έχει τόπο ο Χριστός να αναπαυθεί στα τηλεοπτικά προγράμματα και ιδιαίτερα στα προγράμματα ψυχαγωγίας των παιδιών;
(6). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στις ολόφωτες πλατείες των ημερών των Χριστουγέννων με τους κλόουν, με τα ξωτικά και με τους μάγους;
(7). Ευρίσκει ο Χριστός κατάλυμα στην Βουλή των Ελλήνων;
Υπάρχει τόπος για τον Σαρκωθέντα Λόγο μέσα στις καρδιές των πολιτικών μας ανδρών, στις αποφάσεις τους και στους νόμους, που ψηφίζουν;
Εάν αποπειραθούμε με στοιχειώδη ειλικρίνεια, να απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, τότε θα καταλήξουμε στην θλιβερή διαπίστωση, ότι και σήμερα στην πολύπαθη Πατρίδα μας παραμονές Χριστουγέννων, συνεχίζουμε κατά τα φαινόμενα και μιλάμε την γλώσσα της Βηθλεέμ:
– Δεν έχουμε χώρο για Σένα, Χριστέ, στην οικογένεια.
– Δεν μπορούμε να Σε φιλοξενήσουμε στην κοινωνική μας ζωή.
– Δεν έχουμε για Σένα κατάλυμα στους νόμους μας και στα βουλευτήριά μας.
– Δεν έχουμε τόπο για Σένα μέσα στα σχολεία μας.
– Σε θέλουμε έξω από την προσωπική μας ζωή.
– Δεν μπορείς να μείνεις μαζί μας.
Πρ’ όλα αυτά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι, όπως πάντοτε, υπάρχει και σήμερα η μικρή μαγιά, που λαβώθηκε μεν, αλλά δεν πειράχτηκε θανάσιμα από τα μικρόβια του μισόκαλου, δηλαδή τα πάθη, τον ευδαιμονισμό, την φιλαυτία, την εκκοσμίκευση και τον οικουμενισμό.
Αυτή η μαγιά, με την χάρη του Θεού, δίνει στις ημέρες μας τις πρώτες μαρτυρίες, ότι ο Λαός μας, ’’καθήμενος εν σκότει και σκιά θανάτου’’ επί έτη πολλά, αρχίζει τώρα και βλέπει ’’φώς μέγα’’. Αρχίζει και δείχνει την απογοήτευσή του από τις φαύλες επιλογές του παρελθόντος και στρέφει σιγά-σιγά τις ελπίδες του προς τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό.
Όσο για τους συνανθρώπους μας εκείνους, που φέρονται τάχα αδιάφορα ή ακόμα και εχθρικά απέναντι στο γεγονός της Βηθλεέμ, φαίνεται πως τώρα αρχίζουν κι αυτοί –κάτω από τις απειλές του πορτοφολιού- να προβληματίζονται και να συσπειρώνονται γύρω από αξίες πατροπαράδοτες, που λησμονήθηκαν: την αλληλεγγύη, το φιλότιμο, την συμπόνια, την ανθρωπιά.
Άλλωστε -όπως έγραψε κάποιος- τώρα που μας τέλειωσαν τα λεφτά, τι μας μένει εκτός από τον Χριστό, για να ακουμπήσουμε επάνω του;
Ο πολυαγαπημένος μας Άγιος Παΐσιος , σε κάποια από τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, είπε:
’’Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον.
Άμα ο νους μας είναι εκεί, στο «παράδοξον», τότε θα ζήσουμε και το μεγάλο μυστήριο της Γεννήσεως του Χριστού. Εύχομαι η καρδιά σας να γίνει Αγία Φάτνη και το Πανάγιο Βρέφος της Βηθλεέμ να σας δώσει όλες τις ευλογίες Του’’.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους μας.
23/12/2015
Πηγή: Αβέρωφ
Από την ημέρα αναδείξεως του κ. Ιερώνυμου στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο, ο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος προσπάθησε και ήλθε σε επαφή με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, σε μια προσπάθεια επίλυσης πολλών θεμάτων που απασχολούν την Εκκλησία της Ελλάδος.
Προσπάθησε να δώσει λύσεις στην αντιμετώπιση των οξυτάτων κοινωνικών προβλημάτων που μαστίζουν τον λαό μας, όπως επί παραδείγματι, να επιβάλει την ενίσχυση του φιλανθρωπικού έργου της Εκκλησίας. Γι΄ αυτό άλλωστε, θεωρώ, ζητάει να λυθούν και οι εκκρεμότητες που υπάρχουν ως προς την εκκλησιαστική περιουσία, ώστε να μπορέσει η Εκκλησία να την αξιοποιήσει προς όφελος του Ελληνικού λαού…
Η Κατοχή των Μνημονίων
Ωστόσο, θα μου επιτρέψει να του υπενθυμίσω πως η Πατρίδα μας επί 5-6 χρόνια βρίσκεται υπό Κατοχή. Της κατοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και των Διεθνών Κερδοσκοπικών Αγορών. Σε αυτή την κατοχή, συνέπραξαν, συνεργαζόμενοι με τους τοκογλύφους – δανειστές μας, οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά – Βενιζέλου και Τσίπρα – Καμμένου.
Αυτές, οι Κυβερνήσεις, παρέδωσαν τη χώρα στις δαγκάνες των διεθνών κερδοσκόπων και εξαθλίωσαν με τις αποφάσεις τους το λαό μας, ο οποίος πένεται και δυστυχεί.
Ένα λαό, ο οποίος βλέπει τα παιδιά του να μεταναστεύουν, τους νέους ανθρώπους να μην έχουν τη δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας, λόγω των δυσβάσταχτων φοροεισπρακτικών μέτρων και της δραστικής περικοπής των μισθών και των συντάξεων.
Ένα λαό που βλέπει αυτές τις Κυβερνήσεις να είναι διώκτες της Παιδείας με τις συνεχείς και αλλοπρόσαλλες αποφάσεις τους, οι οποίες βιάζουν και καταρρακώνουν τη θρησκεία μας, τη γλώσσα μας, τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα έθιμά μας.
Ένα λαό που βλέπει αυτές τις Κυβερνήσεις, εν ονόματι της δουλικότητας που τις διακρίνει, να απεμπολούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να παραιτούνται οποιασδήποτε ασυλίας πηγάζει από διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις.
Να εξεγερθεί η Εκκλησία
Σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές για το Έθνος και την Πατρίδα μας, ο λαός μας θα περίμενε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο προσωπικά, ως προεδρεύων αυτής, να εκμεταλλευτεί την άνευ προσκλήσεως αθρόα προσέλευση του Χριστεπώνυμου πληρώματος στις εκκλησίες και από του βήματός των, να ορθώσει το ανάστημά της, ενημερώνοντας και διεγείροντας τις ψυχές των Ελλήνων, κατά των βουλών αυτής της καθεστηκυίας τάξεως, των μικρόψυχων και μικρόμυαλων πολιτικών ταγών που καθημερινά με τις αποφάσεις τους ξεπουλούν την Πατρίδα και το λαό της.
Άλλωστε, αν δεν υπάρχει πια Πατρίδα και λαός, τότε δεν υπάρχει και λόγος ύπαρξης ό,ποιου φιλανθρωπικού έργου.
Πατρο – Κοσμάς και άλλοι
Η Εκκλησία μας, έχει προσφέρει πολλά μέχρι σήμερα στους Εθνικούς αγώνες της Πατρίδος μας και συνδέθηκε πολύ με τους αγώνες του λαού μας δίνοντας πολλές φορές την ίδια τη ζωή κληρικών της για την ελευθερία της Ελλάδος.
Κληρικοί που θυσίασαν τη ζωή τους για την πίστη τους στο Θεό και το χρέος τους στην Πατρίδα. Απτά παραδείγματα, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε΄, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαίας, ο Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), ο Αθανάσιος Διάκος, ο καλόγηρος Σαμουήλ, οι Μητροπολίτες Σμύρνης Άγιος Χρυσόστομος, Κυδωνίων Γρηγόριος, Μοσχονησίων Αμβρόσιος και πολλοί άλλοι.
Τρανταχτότερο, όμως, παράδειγμα για όλους μας, ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός. Αυτός ο Μεγάλος Διδάσκαλος, Ισαπόστολος, Εθναπόστολος και Ιερομάρτυρας Κοσμάς, περιόδευε όλη την Ελλάδα, ρακένδυτος, με μόνο περιουσιακό στοιχείο το ράσο του και την μεγάλη του Πίστη στο Χριστό. Όπου πήγαινε, έστηνε δίπλα του το Σταυρό του Κυρίου και ανεβαίνοντας στο σκαμνάκι του, δίδασκε το λόγο του Θεού και αναζωπύρωνε στους πιστούς - μαρτυρικούς Έλληνες, την ελπίδα της Ελευθερίας της Πατρίδος.
Αυτή η φλόγα του Πατροκοσμά πρέπει και σήμερα να μεταλαμπαδευτεί από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος προς το Χριστεπώνυμο πλήρωμα, προκειμένου να αφυπνιστούν οι συνειδήσεις των Ελλήνων για την επερχόμενη Παγκοσμιοποίηση, τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που σκοπό έχει την εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Κυβέρνησης - Δικτατορίας.
Κάλεσμα προς το ιερατείο
Μια φορά το χρόνο (1η Οκτωβρίου) συνέρχεται η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος. Όλος ο Ελληνικός λαός θα περίμενε στα 5-6 αυτά Μνημονιακά χρόνια, να ηχήσει στην ψυχή των μελών της Ιεράς Συνόδου το πατριωτικό εγερτήριο:
«Ω παιδιά μου, ορφανά μου, σκορπισμένα εδώ και εκεί διωγμένα υβρισμένα απ΄τα Έθνη πανοκεί! Ξυπνήστε τέκνα κι ήλθεν η ώρα. Ξυπνήστε όλα τρέξατε τώρα κι ήλθεν ο Δείπνος ο Μυστικός!».
Θα περίμενε από τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο, να λάβει γενναίες αποφάσεις. Εναντίον εκείνων που έχουν αποφασίσει να βρίσκεται το ποίμνιο της Εκκλησίας σε συνεχή διωγμό και να τους κηρύξει ανάξιους της Ελλάδος, θέτοντάς τους σε δημόσια διαπόμπευση. Αυτό επιτάσσει η παράδοση της Εκκλησίας και αυτό το σκεπτικό αναπτύσσεται διά μέσω των πατέρων της Εκκλησίας μας. Για συνεχή αγώνα υπέρ του Τριαδικού Θεού μας. Υπέρ της Ορθοδοξίας. Ειδικότερα σήμερα που την Ελλάδα μας κυβερνούν αντίχριστα πολιτικά ερπετά, που σκοπό έχουν την διάλυση της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας.
Επίλογος
Ήρθε η μεγάλη ώρα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος να συνέλθει εκτάκτως και να αναλάβει τις τεράστιες ευθύνες της. Απέναντι στην Ελλάδα και την Ορθοδοξία. Να αναλάβει την ιστορική απόφαση προστασίας του σκληρά δοκιμαζόμενου Ελληνικού λαού. Είναι χρέος όλων των μελών της Ιεράς Συνόδου.
Μην απογοητεύσετε Θεό και ανθρώπους. Δεν έχετε άλλη ευκαιρία.
Σε διαφορετική περίπτωση θα “απολαύσετε” και εσείς τη χλεύη που απολαμβάνει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, συλλήβδην!!!
Σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, «το ευχάριστο είναι ότι σε αντιδιαστολή με τους ελάχιστους κήρυκες του φόβου και της μισαλλοδοξίας, η ελληνική κοινωνία απέδειξε ότι ταυτίζεται με τις αρχές της ιδότητας και του σεβασμού, απέδειξε ότι έχει αντανακλαστικά και δεν παρασύρεται, δεν είναι τόσο φοβική και μίζερη όπως κάποιοι ήθελαν να την παρουσιάσουν». Τόνισε δε ότι «μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι ως Βουλή και ως κυβέρνηση, γιατί με την ψήφιση του νομοσχεδίου θα αλλάξουμε προς το καλύτερο τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων και θα δικαιώσουμε τους αγώνες τους», ενώ σημείωσε ότι θα λυθούν πολλά πρακτικά προβλήματα τα οποία αντιμετώπιζαν ομόφυλα αλλά και ετερόφυλα ζευγάρια που αποφάσιζαν να συνάψουν σύμφωνο συμβίωσης, καθώς υπήρχαν νομικά κενά.
Πηγή:Ακτίνες
Πέρασε ένας χρόνος από το ναυτικό ατύχημα, που συνέβη στην Αδριατική, στις 28 Δεκεμβρίου 2014, στο με Ιταλική σημαία Ε/Γ-Ο/Γ «Norman Atlantic», ναυλωμένο από την ελληνική ΑΝΕΚ.
Το πλοίο εκτελούσε το δρομολόγιο Πάτρα – Ηγουμενίτσα – Αγκόνα. Είχε αποπλεύσει από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας με 484 άτομα (πλήρωμα και επιβάτες) και έπλεε ΒΔ της Κέρκυρας, όταν ξέσπασε φωτιά στο γκαράζ του. Οι άνεμοι, έντασης 9 και 10 μποφόρ, που έπνεαν στην περιοχή, είχαν σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει η επιχείρηση διάσωσης και να εξελιχθεί σε ανείπωτη τραγωδία…
Η πυρκαγιά έσβησε μετά από δεκαπέντε ολόκληρες μέρες, στο Μπάρι της Ιταλίας όπου το πλοίο ρυμουλκήθηκε και βρίσκεται μέχρι και σήμερα…
Η έρευνα του εισαγγελέα Μπάρι, δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί…
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων αυτής της τραγωδίας, δεν έχει κλείσει οριστικά…
Γίνεται αναφορά, για τουλάχιστον έντεκα νεκρούς, οι σοροί των οποίων βρέθηκαν, στο γκαράζ του πλοίου, στις ακτές της Ιταλίας, στις ακτές της Κέρκυρας και στα παγωμένα νερά της Αδριατικής…
Οι αρμόδιες αρχές στο Μπάρι, πριν λίγες μέρες, σχεδόν ένα χρόνο μετά την πυρκαγιά, άρχισαν να αδειάζουν τους χώρους του πλοίου ελπίζοντας να μπορέσουν, κατά τη διαδικασία εκκένωσ ής του, να εντοπίσουν τις σορούς, μέρους τουλάχιστον των δεκαοκτώ αγνοουμένων …
***
Η Ελληνική Πολιτεία, στις 21-1-2015, δια του Υπουργού Εθνικής Άμυνας παρουσία του Υπουργού Ναυτιλίας και Αιγαίου, σε ειδική τελετή στο ΥΠΕΘΑ, απένειμε το Μετάλλιο Εξόχου Πράξεως στα μέλη των πληρωμάτων των ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού, της Πολεμικής Αεροπορίας και του Λιμενικού Σώματος-Ελληνικής Ακτοφυλακής που συμμετείχαν στην επιχείρηση διάσωσης των επιβαινόντων στο επιβατηγό – οχηματαγωγό πλοίο «Norman Atlantic».
Η Ιταλική Δικαιοσύνη, κάποια στιγμή, θα κλείσει το φάκελο «Ναυτικό ατύχημα Norman Atlantic» και η υπόθεση θα ξεχαστεί όπως έχει συμβεί με τόσα άλλα ατυχήματα.
Όμως, αυτό το ναυτικό ατύχημα, μας αφήνει κάτι που έχει αιώνια αξία. Το διέσωσε η ιταλική εφημερίδα ‘’La Repubblica’’. Δημοσίευσε τη συνέντευξη ενός εκ των διασωθέντων, του 25χρονου Γεωργιανού Iracli.
Ε : Τι συνέβη μετά την πυρκαγιά;
Α : «Πήρα τον γιο μου στους ώμους μου και άρχισα να τρέχω. Υπήρξαν στιγμές που φοβόμουν ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Ο Αρχιμανδρίτης Ilia με καθησύχαζε, και μου έλεγε πάνω απ' όλα να σκέφτομαι το Θεό. Έτσι μου έδωσε δύναμη… Ήταν πάντα κοντά μας και μας έδειχνε το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Φτάσαμε στο σημείο για να επιβιβαστούμε στη σωσίβια λέμβο και μου έλεγε "Σκεφτείτε τον Θεό. Ο Θεός βοηθά."»
Ε : Δεν ανέβηκε στο σκάφος ;
Α : «Όχι, όταν ήρθε η σειρά του, είδε πίσω του μια γυναίκα με ένα μικρό κορίτσι, νομίζω ότι ήταν Ελληνίδες, και έδωσε τη θέση του, λέγοντάς της να πάνε αυτές μπροστά».
Ε : Τότε τον χάσατε απ' το οπτικό σας πεδίο ;
Α : «Όχι ακόμη. Κουβαλούσε ένα σακίδιο. Μέσα ήταν οι εικόνες, θρησκευτικές εικόνες τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να αποχωριστεί. Είπε ότι θα τις είχε πάντα μαζί του. Όταν κάποτε ήρθε η σειρά του, το σκοινί κόπηκε και κατέληξε στη θάλασσα.»
Ε : Τι κάνατε τότε ;
Α : «Κάποιος πέταξε ένα σωσίβιο, αλλά η θάλασσα ήταν πολύ άγρια, με μεγάλα κύματα και αυτός δεν μπορούσε να πιάσει το σωσίβιο. Μέχρι το τέλος ελπίζαμε μπορεί να είχε σωθεί, ελπίζαμε ότι θα είχε διασωθεί από άλλο πλοίο. Αλλά δυστυχώς δεν συνέβη αυτό τελικά...»
***
Στην ιερή μνήμη του Γεωργιανού Αρχιμανδρίτη Ηλία Καρτοζία (Ilia Kartozia), ως ετήσιο μνημόσυνο, οφείλουμε τουλάχιστον μια μικρή αναφορά :
Ο μακαριστός ορθόδοξος Γεωργιανός ιερομόναχος π. Ηλίας είχε μεγαλώσει μέσα στην Ορθόδοξη (το 82% των κατοίκων της Γεωργίας είναι ορθόδοξοι) Εκκλησία της Γεωργίας. Ασκείτο στην Ιερά Μονή David Careja, ένα μοναστήρι που έπαιξε σημαντικό ρολό στη θρησκευτική, εκπαιδευτική και επιστημονική ζωή της Γεωργίας. Ιδρύθηκε από τον Άγιο Δαυίδ, έναν από τους δεκατρείς Ασσυρίους Πατέρες που πήγαν στη Γεωργία για την ενίσχυση της χριστιανικής πίστης. Βρίσκεται στην Mtskheta, 80 χλμ ανατολικά της πρωτεύουσας Τιφλίδας και είναι λαξευμένο στα βράχια.
Στη Γεωργία προκάλεσε αίσθηση το αυτοθυσιαστικό φρόνημά του. Η σορός του, όπως ανέφερε το ιταλικό κανάλι RAI 2, βρέθηκε στις ακτές του Λέτσε μαζί με το σακίδιό του με εικονίδια και μεταφέρθηκε στη Γεωργία όπου ετάφη στη Μονή του Αγίου Κτήτορος Δαβίδ, στις 20 Ιανουαρίου 2015. Ήδη τον συγκρίνουν με τον Γεωργιανό Αρχιμανδρίτη Γκριγκόλ Peradze (1899-1942) που συνελήφθη κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πέθανε μαρτυρικά στο Άουσβιτς γιατί έδινε καταφύγιο σε εβραίους και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας τον αγιοποίησε το 1995.
Είναι διαφορετικό πράγμα να δίνεις κάτι σε έναν αναξιοπαθούντα και διαφορετικό να θυσιάζεις τη ζωή σου για τον άλλο. Ο π. Ηλίας είναι έ να ακόμη παράδειγμα αυτοθυσίας. Ένας ακόμη ορθόδοξος ιερέας, ήρωας. Η θυσία του, για το συνάνθρωπό του, τον ανέβασε στο θρόνο της μεγαλοσύνης, όπου ο των όλων Κύριος δεν του επέδωσε Μετάλλιο Εξόχου Πράξεως αλλά του χάρισε την αιώνια ζωή.
Αιωνία η μνήμη του !
Αλεξανδρούπολη Δεκέμβρης 2015
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος ΛΣ (ε.α)
Το Αιγαίο Πέλαγος έχει μετατραπεί τελευταία, κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε θάλασσα ναυαγίων. Κάθε μέρα και ένα ναυάγιο με πολλά θύματα, ιδίως μικρά παιδιά, αφού οι ναυαγοί λαθρομετανάστες έκαναν το λάθος (;), αντί να προτιμήσουν ασφαλή χερσαία μονοπάτια σε γειτονικές ομόθρησκες και ιδίου πολιτισμού χώρες, όπως είναι π.χ. η Σαουδική Αραβία, στοιβάχτηκαν σε ένα πλεούμενο φέρετρο (η άλλη ονομασία του φουσκωτού), για να έλθουν στην Ελλάδα αψηφώντας τους κινδύνους της θάλασσας. Δεν είναι του παρόντος η ενασχόληση με το ζήτημα της ευθύνης των μεγάλων που κυβερνούν τον κόσμο, οι οποίοι με τις εγκληματικές πράξεις ή παραλείψεις τους ανάγκασαν αυτούς τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, επειδή δεν μπορούσαν να απολαύσουν εκεί ένα πιάτο φαΐ χωρίς την οσμή της μπαρούτης ή μια θωριά ουρανό χωρίς τη θέα της οβίδας πάνω από τα κεφάλια τους.
Άσχετα από την ιδιότητα, υπό την οποία έρχονται στην πατρίδα μας οι λαθρομετανάστες, αν δηλ. έρχονται ως διαβάτες που θέλουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους παρά πέρα, ή εάν έρχονται (χωρίς να ρωτήσουν κανένα) για μετεγκατάσταση στην Ελλάδα, εμείς έχουμε ηθικό και ανθρώπινο χρέος να τους προσφέρουμε τη στοιχειώδη βοήθεια που χρειάζονται: τροφή, ένδυση ή μια γωνιά να ξαποστάσουν. Πρόσκαιρα όμως σε κάθε περίπτωση, όχι μόνιμα. Ο ελληνικός λαός από καταβολής Ελληνισμού είναι φιλόξενος λαός. Στην αρχαιότητα τους ξένους τους προστάτευε στον τόπο μας ο Ξένιος Δίας, ενώ στη σημερινή εποχή τους σκέπει (ακόμη και όσους δεν τον πιστεύουν ή τον μισούν) ο λόγος του Χριστού, του Θεού της Αγάπης, που θεωρεί τέκνα της Βασιλείας των Ουρανών εκείνους που ανοίγουν την αγκαλιά τους στους ξένους, όποιοι κι’ αν είναι αυτοί: «Ξένος ήμην και συνηγάγετέ με» (Ματθ. κε 35).
Βέβαια εκείνοι που έρχονται, για να εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα παρά τη θέλησή μας, εκτός από την ιδιότητα του ξένου, έχουν επί πλέον και την ιδιότητα του εισβολέα. Και τους εισβολείς πρέπει να τους αντιμετωπίζει κάποιος με τον τρόπο που τους ταιριάζει. Στην προκειμένη δηλ. περίπτωση με απέλαση μετά την πρόσκαιρη φιλοξενία τους.
Η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση απειλεί να παρασύρει στο βυθό του Αιγαίου το εθνικό μας «σκάφος», το οποίο, παρά τους κλυδωνισμούς που κατά καιρούς υπέστη, διατήρησε τη μοναδικότητα που το διακρίνει και διαπλέει με αυτή τους ωκεανούς της ιστορίας 4 και πλέον χιλιετίες. Στις μέρες μας το «σκάφος» αυτό έχει πάρει επικίνδυνη κλίση από τα «ρήγματα» που συνεχώς δημιουργούνται σε αυτό. «Βουλιάζουμε» οικονομικά, «βουλιάζουμε» δημογραφικά, «βουλιάζουμε» στη διαφθορά και σε πολλά άλλα θέματα του εθνικού μας βίου. Εάν προστεθεί και το «ρήγμα» της λαθρομετανάστευσης με τους τεράστιους και δυσβάσταχτους όγκους που αυτή κουβαλάει μέσα στο «σκάφος», δεν υπάρχει καμιά ελπίδα σωτηρίας του Ελληνικού Έθνους. Θα έχει σίγουρα την τύχη του «Τιτανικού». Και δεν ωφελεί να ψάχνουμε ύστερα να βρούμε, ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο για το ναυάγιο. Σημασία έχει να φροντίσουμε, όσο είναι καιρός ακόμη, να μη βυθιστεί το «σκάφος».
Προς τον σκοπό αυτό είναι επιβεβλημένη πρωτίστως η άμεση αποστασιοποίησή μας από την επίσημη γραμμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να υπογραμμισθεί με έμφαση στα αρμόδια όργανα των Βρυξελλών ότι η λαθρομετανάστευση θέτει ζήτημα εθνικής επιβίωσης της χώρας μας και δεν είμαστε διατεθειμένοι να την ανεχθούμε άλλο. Ας βάλουν κάτω τους αριθμούς οι κυβερνώντες και τότε θα δουν, πού πάμε και γιατί δεν έχουμε την δυνατότητα να δεχθούμε άλλους λαθρομετανάστες, έστω κι’ αν ορισμένοι από αυτούς είναι αληθινοί πρόσφυγες. Επικαλούμενοι λοιπόν την Ευρωπαϊκή Συνθήκη πρέπει να απαιτήσουμε την εξαίρεσή μας από την ακολουθούμενη ευρωπαϊκή πολιτική στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Το έχουν ήδη πράξει η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Τσεχία (τελευταία προστέθηκε και η Σλοβενία) που έκλεισαν τα σύνορά τους στους λαθρομετανάστες, μολονότι δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με τόση οξύτητα, όπως εμείς.
Το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες διαιωνίζεται, διότι οι ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν αντιληφθεί, δυστυχώς, ποιος κινεί τα «νήματα» στην από κει μεριά του Αιγαίου. Έφτασαν μάλιστα οι ευρωπαίοι εταίροι μας στο σημείο να προσφέρουν εντελώς επιπόλαια 3 δισεκατομμύρια ευρώ στην Τουρκία, για να συνεργαστεί μαζί μας στο ζήτημα της αναχαίτισης των λαθρομεταναστών! Αντί να της επιβάλουν κυρώσεις για την μεθοδευμένη προώθηση μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, την πληρώνουν κιόλας από πάνω! Πόση λογική ή πόση αφέλεια έχει μέσα της η πρόταση εκείνου που ζητάει τη συνεργασία του θηρευτή με το θήραμα ή του αρπαχτικού με τη λεία του;
Εάν θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση να πάψει η τραγικά λαθεμένη πολιτική της στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης να λειτουργεί ως «μετασχηματιστής» ανασφάλειας για τους ευρωπαίους πολίτες, οφείλει να κάνει κάτι πολύ απλό: Να προσφέρει, εκτός των άλλων κινήτρων, τα σχετικά ποσά στην Τουρκία υπό τον όρο ότι όχι μόνο θα ασκεί αποτελεσματικότερο έλεγχο στα δικά της παράλια, αλλά και δεν θα προβάλλει βέτο στην άμεση επαναπροώθηση από την Ελλάδα στα τουρκικά παράλια των λαθρομεταναστών εκείνων, οι οποίοι παρά την ταυτοποίησή τους στην Τουρκία κατάφεραν να διαπλεύσουν το Αιγαίο και να φτάσουν σε κάποια ελληνική ακτή. Από τη στάση της Τουρκίας στην προσφορά αυτή θα φανεί καθαρά το «τοπίο» που σήμερα καλύπτεται από «ομίχλη» και θα ανοίξουν οι δρόμοι για την οριστική επίλυση του προβλήματος. Είναι όμως ανάγκη να υπογραμμισθεί εδώ ότι τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορούν να έχουν άλλη αποστολή παρά μόνο την κάλυψη των δαπανών της σύλληψης και της χερσαίας ή ατμοπλοϊκής μεταφοράς των λαθρομεταναστών από την Ελλάδα στην Τουρκία και από κει σε άλλες ασφαλείς μουσουλμανικές χώρες (Σαουδική Αραβία, Κουβέϊτ, Εμιράτα κλπ.). Αν δεν θέλει να τους δεχθεί η μουσουλμανική Ανατολή, γιατί πρέπει να τους υποστεί, ξένο σώμα μέσα της, η χριστιανική Δύση;
Όσο για μας, είναι εφιαλτικά τα στατιστικά στοιχεία για τη λαθρομετανάστευση στη χώρα μας (βλ. σχετ. ρεπορτάζ στα «Νεα» της 5.7.2014): Τουλάχιστον 350-500 περίπου λαθρομετανάστες (ένα ολόκληρο χωριό!) εισέρχονται καθημερινά στην Ελλάδα από την απέναντι μεριά του Αιγαίου, για να προστεθούν στα τρία τόσα εκατομμύρια των ήδη ευρισκομένων στη χώρα λαθρομεταναστών, ενώ ταυτόχρονα 350 περίπου Ελληνόπουλα, νέοι ιδίως επιστήμονες, μεταναστεύουν επίσης καθημερινά στην Αυστραλία, στην Αμερική, στον Καναδά ή σε άλλες χώρες, για να γλιτώσουν από τον κανιβαλισμό της πατρίδας τους, η οποία μεταστοιχειωμένη σε σύγχρονο Κρόνο έχει μάθει, όπως και εκείνος, να «τρώει» τα παιδιά της.
Τι προοπτική εθνικής επιβίωσης έχει μια μικρή και συνεχώς γηράσκουσα χώρα σαν τη δική μας, όταν αναγκάζεται να υποβληθεί σε μια τέτοια δημογραφική «αφαιμαξομετάγγιση»;
Το ερώτημα έχει πολλούς αποδέκτες και κατά πρώτο λόγο βέβαια τους αιθεροβάμονες βουλευτές και τα στελέχη της συμπολίτευσης ή άλλους συμπλέοντες με αυτούς, που έχουν αναγάγει σε έμβλημα της σχετικής πολιτικής τους το κακώς εννοούμενο και χείριστα εφαρμοζόμενο διεθνιστικό σύνθημα: «μετανάστες, αδέλφια μας». Παραβλέπουν αυτοί οι άκριτα διεθνιστές εθνοπατέρες μας ότι η αδελφοσύνη, που πρέπει ασφαλώς να υπάρχει μεταξύ των λαών, μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς άλλους τρόπους και όχι με αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι «εισβολείς» λαθρομετανάστες, ενεργούμενα άλλων, θύτες και θύματα μαζί, διότι έτσι το ελληνικό έθνος χάνει την ιδιοπροσωπία του. Μετατρέπεται δηλ. από μοναδικό «πετράδι» που είναι μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας σε μια απλή «ψηφίδα» του μωσαϊκού της πολύ-πολιτισμικότητας ή με άλλα λόγια σε ένα «χυλό» μέσα στο «μίξερ» της παγκοσμιοποίησης, ώστε να πάψει πια να είναι αυτό που ανέκαθεν εκπροσωπούσε: το πνεύμα δηλ. της αντίστασης στα σχέδια των μεγάλων.
Πριν επιχειρήσει να απαντήσει κάποιος στο πιο πάνω ερώτημα έτοιμος να κολλήσει «ταμπέλλες» σε όσους διατυπώνουν τους σχετικούς προβληματισμούς, πρέπει προηγουμένως να λάβει σοβαρά υπ’ όψη του μ.ά. τα ακόλουθα, διόλου άσχετα μεταξύ τους, αδιαμφισβήτητα γεγονότα:
1) Την πασίγνωστη συνταγή του Κίσσιντζερ για την εξαφάνιση του Ελληνισμού.
2) Την προ εικοσαετίας περίπου δήλωση του τότε Τούρκου Πρωθυπουργού Τουργκούτ Οζάλ ότι η Τουρκία δεν θα χρειαστεί να πολεμήσει ξανά με την Ελλάδα, διότι έχει σχέδια να την καταλάβει με άλλο τρόπο.
3) Την δημοσιευθείσα στον τουρκικό τύπο δήλωση-προτροπή του Αρχηγού του Τουρκικού Λιμενικού Σώματος προς τους Τούρκους διακινητές να συνεχίσουν να προωθούν μουσουλμάνους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα, διότι έτσι εκπληρώνουν το χρέος τους απέναντι στην πατρίδα (!) (βλ. σχετικό ρεπορτάζ Κ. Χαρδαβέλα στη Real News της 11.5.2014), καθώς και την παράλληλη δράση της Jitem (Υπηρεσίας της Τουρκικής Στρατο-Χωροφυλακής) (βλ. τουρκική επιθεώρηση Aksyon, τευχ. 1000/3. 2.2014).
4) Τον αναρτημένο στο διαδίκτυο χάρτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου, που θεωρεί από τώρα μουσουλμανική χώρα την Ελλάδα, της οποίας οι κάτοικοι θα υποχρεωθούν να ακολουθήσουν την ισλαμική ορθοδοξία του τζιχάντ, δηλ. τον «ιερό πόλεμο» εναντίον των απίστων Χριστιανών (βλ. σχετικό ρεπορτάζ στο ΘΕΜΑ της 7.9.2014). Και 5) Το γεγονός ότι το 98% και πλέον των λαθρομεταναστών, που προωθεί η Τουρκία στην Ελλάδα είναι Αφγανο-Πακιστανοί ή Μεσανατολίτες και Αφρικανοί αδελφοί μουσουλμάνοι!!!
Όποιος δεν βλέπει τον γκρεμό, δεν είναι άξιος να κρατάει τιμόνι, ιδίως όταν αυτό καθορίζει τη μοίρα ενός ολόκληρου Έθνους.
Και για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα με αριθμούς. Πριν από λίγα χρόνια οι μουσουλμάνοι στην Ελλάδα αντιπροσώπευαν κάτι λιγότερο από 1%, όσος δηλ. είναι ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Θράκης. Σήμερα το ποσοστό αυτό είναι 25% περίπου με σταθερή αυξητική τάση κάθε χρόνο, αφού κάθε κύμα του Αιγαίου φέρνει στα ελληνικά παράλια και ένα σκάφος κατάφορτο από μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, που εισέρχονται ανενόχλητοι εντός των τειχών από την θαλασσινή αυτή τη φορά «κερκόπορτα».
Τα σενάρια (που δεν είναι επιστημονικής φαντασίας) και οι αριθμοί για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ελλάδα υπό αυτές τις συνθήκες προκαλούν συνοφρύωση σε κάθε εθνικώς γρηγορούσα συνείδηση. Με δεδομένη την ατεκνία ή υπογεννητικότητα των Ελλήνων (βλ. πρόσφατη στατιστική σε ΜΜΕ της 1.10.2015 που δείχνει ότι μειωθήκαμε το 2015 κατά 21.500 ψυχές) & με επίσης δεδομένη την πολυτεκνία των μουσουλμάνων που είναι επιταγή της θρησκείας τους (βλ. εικόνες απόβασης των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα: δυο-τρία κουτσούβελα στα χέρια, ένα στην κοιλιά της μητέρας και έπεται συνέχεια), σε μερικές δεκάδες χρόνια, λένε οι σχετικές εκτιμήσεις, που είδαν κατ’ επανάληψη το φως της δημοσιότητας στα ΜΜΕ, θα έχουν αντιστραφεί εντελώς τα πράγματα στην Ελλάδα.
Οι μουσουλμάνοι μετανάστες θα ανέρχονται σε 15.000.000 περίπου (3 εκατ. που είναι ήδη εδώ επί 3-5 παιδιά ο καθένας συν όσοι άλλοι θα έχουν έλθει), ενώ οι αυτόχθονες Έλληνες σε 3.000.000 περίπου (!) με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα τους έχουν περάσει από λεπίδι οι «ικέτες φιλοξενίας», που θα έχουν γίνει εν τω μεταξύ νέοι αφεντάδες στον τόπο. Η εκδοχή αυτή δεν είναι υπερβολική, εάν ληφθεί υπ’ όψη ότι ο Ελληνισμός έχει γνωρίσει πολλές φορές την κόψη της μουσουλμανικής μάχαιρας στο λαιμό του – παρά τις αντίθετες ανιστόρητες και προκλητικές δηλώσεις του ανεκδιήγητου κ. Φίλη, Υπουργού Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων, παρακαλώ (!), ο οποίος όλα τα σπουδαία θέματα (θρησκευτική πίστη των Ελλήνων, εθνική ιστορική μνήμη και φροντιστηριακές δαπάνες των γονέων για μια ξένη γλώσσα ή καλύτερη μόρφωση των παιδιών τους) τα βλέπει ως πενταροδεκάρες.
Όπως και να έχει πάντως το πράγμα, η εξαφάνιση του Ελληνισμού, με ή χωρίς λεπίδι από τους μουσουλμάνους επιδρομείς, είναι προδιαγεγραμμένη από την ακολουθούμενη πολιτική στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης. Καλά είναι λοιπόν τα σωσίβια στους ναυαγούς λαθρομετανάστες. Πρωτίστως όμως και κατεπειγόντως χρειάζεται σωσίβιο το Έθνος που ζητεί απεγνωσμένα βοήθεια για την επιβίωσή του.
16.12.2015
Άρθρο του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα καθηγητή Πανεπιστημίου Θράκης
Πηγή: Χρόνος
τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὅρους Ἄθω.
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΨΗΦΟΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΑΘΩΩΝ ΨΥΧΩΝ
Σε μια ύστατη προσπάθεια, καθώς το σχετικό νομοσχέδιο οδεύει προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής μας με φρικώδεις προτάσεις όπως την κατάργηση του αδικήματος της παρά φύσιν ασέλγειας ακόμη και για ανήλικους, σας γνωστοποιούμε τις συγκλονιστικές καταθέσεις ενηλίκων παιδιών ομοφυλόφιλων οικογενειών που δόθηκαν κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης δίκης που στην αρχή της χρονιάς απασχόλησε τις Η.Π.Α. Οι μάρτυρες – θύματα κατέθεσαν για τις τραυματικές εμπειρίες τους και τη συνωμοσία της σιωπής που κυριολεκτικά εκφοβίζει όσα παιδιά σαν αυτούς θελήσουν να πουν την αλήθεια για το πως είναι πραγματικά μια ομοφυλόφιλη “οικογένεια”. Σας καλούμε να προωθήσετε το άρθρο που ακολουθεί σε όσους βουλευτές γνωρίζετε ώστε να στερηθούν από κάθε άλλοθι ότι δήθεν “δε γνώριζαν” τι ψήφιζαν. Όπως έχουμε αναφέρει και σε παλαιότερες ανακοινώσεις μας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δεν επέτασσε πραγματικά στην Ελλάδα την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης. Η Ελλάδα είναι κυρίαρχη να αποφασίσει για τον Συνταγματικά προστατευόμενο θεσμό της οικογενείας όπως αυτή κρίνει και δεν υπάρχει στην πραγματικότητα καμία Ευρωπαϊκή απαίτηση για γάμους ομοφυλοφίλων. Οι απαιτήσεις αυτές προέρχονται από άλλα κέντρα και οφείλουν επιτέλους οι πολιτικοί μας να πουν ποιά είναι αυτά. Καλούμε τους βουλευτές μας να φανούν ανώτεροι της εικόνας που δυστυχώς έχουν σχηματίσει οι πολίτες για αυτούς. Δεν πρόκειται για μια ψήφο που θα επηρεάσει την περιουσιακή κατάσταση των Ελλήνων.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΨΗΦΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
Καλύτερα να μην δέσουν μια τέτοια βαριά μυλόπετρα στο λαιμό τους όπως ο ίδιος ο Χριστός μας προειδοποιεί. (Λουκ. ιζ’ 1-3)…
Το μεταφρασμένο άρθρο που ακολουθεί είναι μια σύντομη και πραγματικά επιεικής παρουσίαση των φρικτών καταστάσεων που βίωσαν αυτά τα παιδιά, τις καταθέσεις των οποίων μπορεί κανείς να τις διαβάσει στο πρωτότυπο τους εδώ:
http://www.scribd.com/doc/240312276/B-N-Klein-Amicus-Brief
http://www.scribd.com/doc/251078014/Robert-Oscar-Lopez-Amicus-Brief#scribd
http://www.scribd.com/doc/240312274/Katy-Faust-Amicus-Briefs
http://www.scribd.com/doc/240313523/Dawn-Stefanowicz-Amicus-Brief
“Η Τετράδα της αλήθειας”:
Ενήλικες- τέκνα ομοφυλόφιλων γονέων καταθέτουν ενάντια στο “γάμο” ανάμεσα στο ίδιο φύλο στο 5ο Εφετείο των Η.Π.Α.
Καθώς το 5ο Εφετείο εξετάζει κατά πόσο θα ακυρώσει νόμους σε τρεις Πολιτείες που απαγορεύουν το “γάμο” ανάμεσα στο ίδιο φύλο, τέσσερις ενήλικες – τέκνα ομοφυλόφιλων γονέων έχουν υποβάλλει καταθέσεις όπου ισχυρίζονται ότι οι ομοφυλοφιλικές ενώσεις που έχουν επικυρωθεί από την κυβέρνηση θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην καταστροφή χιλιάδων παιδιών.
Οι Katy Faust, Dawn Stefanowicz, B.N. Klein, και Robert Oscar Lopez, που ανατράφηκαν από ομοφυλόφιλους γονείς, κατέθεσαν στο 5ο Εφετείο αντιτιθέμενοι στη νομιμοποίηση του “γάμου” ανάμεσα στο ίδιο φύλο. Εξιστορώντας παιδικές αναμνήσεις των σπιτικών που δυσλειτουργούσαν εξ’ αιτίας των σεξουαλικών ορέξεων των γονιών τους και της ριζοσπαστικής υποκουλτούρας που συμφωνούσε με τις “ομοφυλόφιλες” ταυτότητες τους, και οι τέσσερις ισχυρίστηκαν ότι το να επαναπροσδιοριστεί ο ορισμός του γάμου προκειμένου να συμπεριληφθούν ομόφυλα ζευγάρια, πιθανόν να οδηγήσει στην εκμετάλλευση και την κακομεταχείριση αμέτρητων παιδιών για πολιτικό και προσωπικό όφελος.
Μεγάλωσα με ένα γονιό και τις συντρόφους της σε μια ατμόσφαιρα στην οποία η ομοφυλοφιλική ιδεολογία χρησιμοποιήθηκε σαν εργαλείο καταπίεσης, τιμωρίας και κακομεταχείρισης, έγραψε η B.N. Klein για τη λεσβία μητέρα της και το πλήθος των εραστριών με τις οποίες συζούσε. Έχω δει ότι τα παιδιά στα ομόφυλα σπιτικά επιδεικνύονται δημόσια για να αποδείξουν ότι οι ομοφυλόφιλες οικογένειες είναι ακριβώς όπως οι ετερόφυλες.
Αν και δεν πιστεύω ότι όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα ήταν εκ των πραγμάτων κακοί γονείς, γνωρίζω ότι ποτέ στη ζωή μου η κοινότητα των ομοφυλόφιλων δεν θεώρησε τα παιδιά κάτι άλλο πέρα από ένα κομμάτι της ιδιοκτησίας της, ένα λάθος του παρελθόντος ή ένα πολιτικό εργαλείο που το ντύνουν και το βγάζουν έξω σαν μέρος μιας παράστασης σκύλου και πόνυ για να εντυπωσιάσουν τους καλοπροαίρετους, έγραψε η Klein. Πρόσθεσε ότι ως παιδί μιας λεσβίας μητέρας, πιέστηκε να αποτίει συνεχή φόρο τιμής και προσοχής στην ομόφυλη ταυτότητα της μητέρας, διδάχθηκε ότι κάποιοι Εβραίοι και οι περισσότεροι Χριστιανοί είναι ανόητοι και μισούν τους ομοφυλόφιλους και είναι βίαιοι και της έχουν πει ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι πολύ πιο δημιουργικοί και καλλιτεχνικοί επειδή δεν καταπιέστηκαν και ήταν από φυσικού τους πιο αισθαντικοί.
Ενώ η Klein κατέταξε την ανατροφή της ως βάναυση, ο Robert Oscar Lopez είπε στο δικαστήριο ότι η δική του ανατροφή από τη μητέρα του και τη μακροχρόνια σύντροφό της αντιπροσώπευε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για ένα παιδί που μεγαλώνει από ομόφυλο ζευγάρι. Ακόμη κι έτσι, ο Lopez κατέθεσε ότι η έλλειψη μιας πατρικής μορφής στη ζωή του, σε συνδυασμό με την επιρροή της ριζοσπαστικής ομοφυλόφιλης κοινότητας στην οποία ανατράφηκε, αύξησε μια ολέθρια σύγχυση για τη δική του σεξουαλικότητα και τελικά τον οδήγησε στο να γίνει ομοφυλόφιλος ιερόδουλος στην εφηβεία του με σκοπό να ικανοποιήσει τη λαχτάρα του για αποδοχή και αγάπη από μεγαλύτερους άνδρες.
Ο Lopez έγραψε « Εάν με είχαν εξετάσει επίσημα οι «ειδικοί» της ομόφυλης ανατροφής το 1985, θα είχα επιβεβαιώσει τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις της οικογενειακής ζωής της κοινότητας των ομοφυλοφίλων». Αλλά πίσω από αυτό τα προσωπείο της ευτυχούς ανατροφής βρίσκονται πολλά προβλήματα.
«Έζησα την εμπειρία μεγάλης σεξουαλικής σύγχυσης» έγραψε ο Lopez. «Είχα μια ανεξήγητη παρόρμηση να συνευρεθώ με πρεσβύτερους άνδρες που είχαν την ηλικία του πατέρα μου, αν και εκείνη την περίοδο μετά δυσκολίας καταλάβαινα τι έκανα».
“Τα χρήματα που έπαιρνα από την πορνεία με βοήθησαν οικονομικά επειδή μου επέτρεπαν να ξοδεύω περισσότερο από όσα κέρδιζα από τις δουλειές μου ως έφηβος σε πιτσαρία και στην ψυχιατρική κλινική της μητέρας μου. Αλλά τα χρήματα δεν με ένοιαζαν τόσο πολύ όσο το γεγονός ότι είχα ανάγκη να αισθάνομαι ότι με αγαπά και με θέλει μια μεγαλύτερη αρσενική μορφή, ακόμη κι αν ήταν μόνο για μισή ώρα.”
Ο Lopez είπε ότι έχει μιλήσει σε δεκάδες ενήλικες-τέκνα ομοφυλοφίλων και ότι πολλοί από αυτούς έχουν παρόμοιες ιστορίες πόνου και καταστροφής που προκλήθηκαν από την απουσία ενός βιολογικού γονιού και την ανεπιθύμητη σχέση θετού γονιού που απαιτήθηκε από τους εραστές των ομοφυλόφιλων γονιών τους. Ο Lopez περιέλαβε τις καταθέσεις εννέα από αυτών στη συνοπτική ενημέρωσή του, αλλά είπε ότι υπήρχαν πολλοί περισσότεροι που φοβούνταν να μιλήσουν από φόβο μήπως η ομοφυλοφιλική ομάδα θα τους στοχοποιούσε για παρενόχληση όπως έχουν κάνει και στον ίδιο το Lopez.
«Τα παιδιά που μεγάλωσαν από ομόφυλα ζευγάρια αντιμετωπίζουν μια επίθεση αν σπάσουν τη σιωπή τους που τους επιβάλει η συνωμοσία ότι δήθεν δεν υπάρχουν μειονεκτήματα στα παιδία αυτά ,έγραψε ο Lopez, αφού εξιστόρησε πώς οι ομοφυλόφιλοι ακτιβιστές ταλαιπώρησαν τους εργοδότες του και διέδωσαν ψέματα για αυτόν στο διαδίκτυο από την πρώτη φορά που μίλησε ανοιχτά για τις εμπειρίες της παιδικής του ηλικίας ως γιος μιας λεσβίας. «Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θα πρέπει να συμπεράνω ότι το να βάλεις παιδιά σε σπίτια ομόφυλων ζευγαριών είναι επικίνδυνο, επειδή δεν έχουν χώρο ή ελευθερία να εκφράσουν αρνητικά συναισθήματα στην απώλεια μιας μαμάς ή μπαμπά, και στην πραγματικότητα θα πρέπει να φοβούνται περισσότερο αν το κάνουν.»
Η Katy Faust επίσης κατέθεσε ότι τα παιδιά των ομοφυλόφιλων εκφοβίζονται να σιωπήσουν από ομοφυλόφιλους ακτιβιστές που τα απειλούν με δημόσιο εξευτελισμό, παρέμβαση στη δουλειά και ακόμα χειρότερα, αν τολμήσουν να μιλήσουν ενάντια στον ομόφυλο γάμο.
«Κάποιοι ενήλικες-τέκνα με ομοφυλόφιλους γονείς αποφεύγουν να δημοσιοποιούν τις σκέψεις τους για το γάμο επειδή δε θέλουν να διακινδυνεύσουν τη σχέση τους με αυτούς με τους οποίους έχουν συνδεθεί οι καρδιές τους», έγραψε η Faust. «Δυστυχώς πολλοί σκληροπυρηνικοί του ομοφυλόφιλου γάμου, έχουν κάνει τον ομόφυλο γάμο το μοναδικό διακριτικό της πίστης μας στην οικογένεια και τους φίλους των ομοφυλοφίλων»
«Η ταμπέλα του μισαλλόδοξου ή του εχθρού έχει γίνει πολύ ισχυρό και αποτελεσματικό όπλο για να φιμώσουν όσους από μας διαλέγουν να μην υποστηρίζουν τη θέση του γάμου πολλών σκληροπυρηνικών,» συνεχίζει η Faust. «Για το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου, μου αρκούσε να κρατώ για τον εαυτό μου τις απόψεις μου για το θέμα του γάμου. Αρρώσταινα (και συνεχίζω να αρρωσταίνω) από την κατηγορία ότι ήμουν μισαλλόδοξη και ομοφοβική επειδή πίστευα στον φυσικό – παραδοσιακό γάμο».
«Για πολλά χρόνια αυτοί οι μηχανισμοί με κρατούσαν στη σιωπή» παραδέχτηκε ηFaust. «Δεν έψαχνα ένα μέρος όπου θα μοιραζόμουν τις απόψεις μου. Αλλά συνειδητοποίησα ότι η σιωπή μου, και η σιωπή των άλλων, έχει επιτρέψει να κυριαρχήσουν στη συζήτηση όλοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι μόνο η έχθρα, η άγνοια ή η πλύση εγκεφάλου θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στο να αντιταχθεί στην ‘ισότητα του γάμου’.
Η Faust είπε ότι το θάρρος της να μιλήσει ενάντια στον ομόφυλο γάμο απορρέει από την πίστη της ότι κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να κρίνει τη σχέση με την μητέρα του/της ή πατέρα του/της.
«Όταν θεσμοθετούμε τον ομόφυλο γάμο… μετακινούμαστε από το να επιτρέπουμε στους πολίτες την ελευθερία να ζήσουν όπως επιλέγουν, στο να προωθούμε τα ομόφυλα νοικοκυριά», έγραψε η Faust. «Τώρα ομαλοποιούμε μια οικογενειακή δομή όπου ένα παιδί για πάντα θα στερείται καθημερινά την επίδραση ενός φύλου και τη σχέση με τουλάχιστον ένα φυσικό γονιό. Η πολιτισμική μας διήγηση γίνεται στην ουσία τέτοια που λέει στα παιδιά ότι δεν έχουν δικαίωμα στη φυσιολογική οικογενειακή δομή ή στους βιολογικούς τους γονείς, αλλά ότι τα παιδιά υπάρχουν απλώς για την ικανοποίηση των επιθυμιών των ενηλίκων».
Η Dawn Stefanowicz επανέλαβε τα συναισθήματα των υπόλοιπων τριών, σε μια ειλικρινή και περιγραφική κατάθεση της παιδικής της ηλικίας με έναν ασύδοτο ομοφυλόφιλο πατέρα που πρόσφατα πέθανε από AIDS.
«Είναι αρκετά δύσκολο να συζητήσει ένα παιδί τις επιπτώσεις που έχει η ανατροφή του σε ένα ομόφυλο νοικοκυριό μέχρι την ενηλικίωση όπου πια έχει αναπτύξει μια κάποια προσωπική ταυτότητα και ανεξαρτησία μακριά από τον ομοφυλόφιλο γονιό, συντρόφους του και υποκουλτούρες» έγραψε η Stefanowicz. « Συχνά πιεζόμαστε να εγκρίνουμε και να ανεχτούμε όλα τα είδη της εκπεφρασμένης σεξουαλικότητας, συμπεριλαμβανομένων ποικίλων σεξουαλικών και φυλετικών ταυτοτήτων προτιμήσεων»
«Ως παιδιά, δε μας επιτρέπουν να εκφράσουμε τη διαφωνία μας, τον πόνο και τη σύγχυσή μας», έγραψε η Stefanowicz. «Οι περισσότεροι ενήλικες που ως παιδιά ήταν σε ομόφυλα σπίτια δεν αισθάνονται ελεύθερα ή ασφαλή να εκφράσουν δημόσια τις ιστορίες τους και της προκλήσεις μιας ζωής. Φοβούνται πως θα χάσουν επαγγελματικές άδειες, ότι δε θα βρουν δουλειά στο πεδίο που επέλεξαν, θα αποκοπούν από κάποια μέλη της οικογένειάς τους ή θα χάσουν την οποιαδήποτε σχέση που έχουν με τους ομόφυλους γονείς. Κάποιοι ομόφυλοι γονείς τα έχουν απειλήσει να μην τους αφήσουν καθόλου κληρονομιά, αν τα παιδιά δεν αποδεχτούν τους εκάστοτε συντρόφους των γονιών τους».
«Οι ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος Gay Lesbian Bisexual Transexual και οι επονομαζόμενες ομάδες στήριξης για παιδιά μερικές φορές λειτουργούν σαν πρόσοψη για μια πιο σκοτεινή πλευρά που αποσιωπά, φοβερίζει και απειλεί τα παιδιά που θέλουν να μοιραστούν την αλήθεια, επιτρέποντας να ακουστεί μόνο μια πολιτικά ορθή εκδοχή της παιδικής μας ηλικίας», συνεχίζει η Stefanowicz. « Αυτές οι ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος υποστηρίζουν πολιτικούς και νομικούς στόχους φιλικά διακείμενους προς τους ομόφυλους γάμους, αγνοώντας τη φρικαλέα ανισότητα, τις μόνιμες απώλειες και την προκατάληψη απέναντι στα παιδιά στο όνομα των σεξουαλικών δικαιωμάτων των ενηλίκων. Τα παιδιά χάνουν για πάντα το δικαίωμά τους να γνωρίζουν και να ανατρέφονται από τους συζευγμένους βιολογικούς τους γονείς»….
Τομέας Παρατηρητήριο
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Επάρατη κατάσταση και επανάσταση κατά του Θεού χαρακτήρισε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς το προωθούμενο από την κυβέρνηση σύμφωνο συμβίωσης μιλώντας στην κάμερα του AIXMHTV.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476e-mail: impireos@hotmail.com
Ἐν Πειραιεῖ τῆ 22ᾳ/12/2015
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Ἡ ψήφισι τοῦ ἀπαραδέκτου νομοσχεδίου «Σύμφωνο συμβίωσης καί ἄλλες διατάξεις» ἀπό τό Ἐθνικό Κοινοβούλιο,ἀπό τά δῆθεν ἀντισυστημικά κόμματα (;),προδήλως πρῶτον ἀντιβαίνει στήν πολιτισμική μας ταυτότητα ἡ ὁποία ἑδράζεται καί ἐπί τοῦ πανιερωτάτου θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας πού διαχρονικά ὁρίζεται σάν συνάφεια ἀνδρός καί γυναικός καί συγκλήρωσι τοῦ βίου παντός, θείου καί ἀνθρωπίνου δικαίου κοινωνία (Μοδεστῖνος). Κατά τήν πίστι μας ἀποτελεῖ μυστήριο μέγα ἀλληλοπεριχωρήσεως τῶν δύο φύλων καί ἀναλήψεως τοῦ ἑνός ἀπό τό ἄλλο, ὡς σταυροῦ καί ἀναστάσεως. Μέ τό νομοθέτημα αὐτό ἀποδομεῖται πλέον στίς συνειδήσεις τῶν νέων ἀνθρώπων γιά νά ἀποβαίνουν χειραγωγήσιμοι γιά τήν καταδολίευσι τῆς ἐλευθερίας τους.
Δεύτερον μεταβάλλει τόν νομικό μας πολιτισμό πού θεωρεῖ ὡς ἔγκλημα τήν παρά φύσι ἀσέλγεια, τήν πρακτική τῆς ὁμοφυλοφιλίας, μέ τό ἄρθρο 347 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικος, ἀναγορεύοντας ὡς ἔννομο ἀγαθό πού δεῖται ἐννόμου προστασίας αὐτή τήν τραγική χυδαιότητα. Ἤδη οἱ λεγόμενοι «ἀκτιβισταί» τοῦ χώρου ζητοῦν τήν κατάργησι αὐτῆς τῆς ποινικῆς προβλέψεως πού κολάζει τήν παρά φύσι ἀσέλγεια ὡς ἀπαξίωσι τῆς ἀνθρωπίνης σεξουαλικότητος.
Τρίτον θεσμοθετεῖ τήν ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί φυσιολογίας καί κατασκευάζει νομικῶς ἕναν ἀνύπαρκτο ἄνθρωπο τόν ἀρρενοθῆλυ, μέ τό ψευδές πρόταγμα ὅτι δῆθεν ὑπερασπίζεται τά ἀνθρώπινα δικαιώματα τή στιγμή πού δέν ὑφίσταται ἀνθρώπινο δικαίωμα πού μπορεῖ μία συντεταγμένη πολιτεία καί κοινωνία ἀνθρώπων νά προστατεύση, ἐφ’ ὅσον δέν συνάπτεται ἄρρηκτα μέ τήν ἀνθρώπινη φύσι.
Τέταρτον ἀπενοχοποιεῖ στίς συνειδήσεις τῶν νέων ἀνθρώπων ἐγκληματικῶς τήν παράχρησι τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος πού ἐπιφέρει τρομακτικές ἀσθένειες εἰς βάρος τῆς ψυχοσωματικῆς ὑγείας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί πού ἀποτελεῖ τήν βασική πρακτική τῆς ὁμοφυλοφιλίας.
Ὅλα τά παραπάνω ρίπτονται στό καλάθι τῶν «ἀχρήστων» ἀπό τά δῆθεν ἀντισυστημικά κόμματα πού ψηφίζουν αὐτό τό ἐπαίσχυντο νομοθέτημα, διότι αὐτή τήν ἐντολή ἔχουν λάβει ἀπό τό διεθνιστικό κέντρο παγκοσμίου ἐξουσίας πού ἀποδεικνύεται πλέον πασίδηλα ὅτι ἀποτελοῦν παραρτήματά του. Στόν σχεδιασμό ὑλοποίησης τῶν συγκεκριμένων ἐντολῶν ἀποδεικνύεται ὅτι ἐργάζονται ὅλες οἱ ἀντισυστημικές κυβερνήσεις τῆς τελευταίας δεκαετίας, χωρίς μεταφυσική ἀγωνία καί ἔλεγχο συνειδήσεως.
Ἡ ἀπόδειξι ὅτι ὅλοι οἱ ψηφίζοντες αὐτή τήν θεσμική ἀνατροπή τῆς ὀντολογίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὑλοποιοῦν τό σχεδιασμό τοῦ διεθνιστικοῦ κέντρου μᾶς «δωρήθηκε» ἀπό τήν ἀπρονοησία τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης κατά τήν φετεινή παρέλαση τῶν ὁμοφυλοφίλων gaypride,νά ἀναγράψη μέ ἔμφαση ὅτι χορηγός τῆς ἐκδηλώσεως εἶναι τό Ἀμερικανικό Προξενεῖο Θεσσαλονίκης,γεγονός πού δημιούργησε «καυγά μέγα» μεταξύ τοῦ Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη καί τῶν «ἀκτιβιστῶν» διοργανωτῶν τῆς παρελάσεως, οἱ ὁποίοι δυσανασχέτησαν γιά τά ἀποκαλυπτήρια τῆς χρηματοδοτήσεώς των. Καί ἐφ’ ὅσον λοιπόν τό Ἀμερικανικό Προξενεῖο Θεσσαλονίκης χρηματοδότησε τό gayprideΘεσσαλονίκης, κατά λογική ἀκολουθία ἡ Ἀμερικανική Πρεσβεία Ἀθηνῶν θά χρηματοδότησε τό gayprideἈθηνῶν, ἄσχετα ἄν ὁ Δῆμος Ἀθηναίων δέν τό γνωστοποίησε «πονηρῶς» φερόμενος,διότι δέν μπορεῖ νά πιστέψει ἐχέφρων ἄνθρωπος ὅτι ὁ Ἀμερικανός Πρόξενος Θεσσαλονίκης κινήθηκε αὐτοβούλως καί χωρίς τήν ἐντολή καί τήν ἔγκρισι τοῦ Ἀμερικανοῦ Πρέσβεως. Καί τώρα μπαίνει τό τρομακτικό ἐρώτημα γιά τούς δῆθεν ἀντισυστημικούς τοῦ Κοινοβουλίου μας Δεξιούς, Κεντρώους καί Ἀριστερούς: Γιατί ἡ Ἀμερικανική Πρεσβεία καί κατ’ ἐπέκτασι ἡ Ἀμερικανική Κυβέρνησι χρηματοδοτεῖ τίς παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων στήν Ἑλλάδα; Ποιά σκοπιμότης ἐξυπηρετεῖται ἀπό τήν Κυβέρνησι τῆς μεγάλης αὐτῆς Χώρας; Γιατί νά μήν εὐθέως πιστέψει κανείς ὅτι οἱ ψηφίζοντες αὐτό τό ἐπαίσχυντο νομοθέτημα τελοῦν σέ διατεταγμένη ὑπηρεσία τῶν μεγάλων ἀφεντικῶν τῶν ΗΠΑ πού ὅλοι γνωρίζουμε ποιοί εἶναι.
Ἑτέρα πολυσήμαντη ἀπόδειξη μᾶς προσέφερε στό παρελθόν ὁ ἐξαίρετος Καθηγητής καί ἄνθρωπος καί ἀγωνιστής τῶν Δημοκρατικῶν ἰδεωδῶν κ. Θεόδωρος Κατσανέβας, ὅταν σέ τηλεοπτική του ἐμφάνισι ἐνώπιον «ἀκτιβιστῶν» τοῦ ὁμοφυλοφιλικοῦ χώρου τούς κατήγγειλε ὅτι χρηματοδοτοῦνται καί ἐπιχορηγοῦνται ἄμεσα ἀπό τό FoundationOpenSociety τοῦ κ. Τζώρτζ Σόρος καί εἶναι ἐκπληκτικό ὅτι ὁ νομικός παραστάτης τους πού εὑρίσκετο στήν ἐκπομπή, τό ἀπεδέχθη πληρέστατα. Εἶναι γνωστός ὁ κ. Σόρος ἀπό τήν σχέσι του μέ τούς ἐπί κεφαλῆς τοῦ Ἀμερικανικοῦ Ἑβραϊκοῦλόμπυ, Ρότσιλντ καί Ροκφέλερ καί ἀπό τήν διαρκῆ συμμετοχή του στό thinktank(!!!) τῆς λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι γιατί τό Ἵδρυμα «Ἀνοική κοινωνία» τοῦ κ. Σόρος χρηματοδοτεῖ τήν «ἀκτιβιστική» δράση τῆς ὁμοφυλοφιλίας στήν Ἑλλάδα καί τήν Εὐρώπη; Γιατί δέν τό κάνει γιά τήν Κίνα, τίς Ἰνδίες, τόν Ἰσλαμικό κόσμο, τήν Ἀφρική, δηλ. γιά πέντε περίπου δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας;Τά δικά τους δῆθεν ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι κατωτέρας σημασίας; Ἡ ἀπάντησι νομίζουμε εἶναι πολύ ἁπλή. Αὐτό πού πρέπει νά γκρεμιστῆ, νά σαπίση, νά ἀποδομηθῆ εἶναι ἡ Χριστιανική Εὐρώπη καί σέ αὐτό συμπράττουν οἱ δῆθεν ἀντισυστημικοί Ἕλληνες Βουλευτές πού ἀποδεικνύονται μέ τόν τρόπο αὐτό ἐθελόδουλα πιόνια καί ἀνδρείκελα τοῦ διεθνιστικοῦ σιωνιστικοῦ συστήματος.
Τέλος εἶναι νομοτελειακό τό γεγονός, γιατί ὁ πνευματικός νόμος πάντοτε θά λειτουργῆ, ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού ἐνήγαγε τή Χώρα μας στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων γιά τό συγκεκριμένο θέμα, σήμερα ὀροθετικός κατά δήλωσί του, ἐπιβιώνει μέ κοκτέϊλς ἀντιβιοτικῶν. Αὐτό εἶναι τό πρότυπο πού θέλουν γιά τήν νέα γενιά οἱ Βουλευτές τοῦ Κοινοβουλίου; Κρίμα καί ντροπή ...
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Την πνευματική χαρά και την ουράνια αγαλλίαση που νοιώθει ο χριστιανός από τα Χριστούγεννα, δεν μπορεί να τη νοιώσει, με κανέναν τρόπο, όποιος τα γιορτάζει μοναχά σαν μια συγκινητική συνήθεια, που είναι δεμένη περισσότερο με τις συνηθισμένες χαρές του κόσμου, με τον χειμώνα, με τα χιόνια, με το ζεστό τζάκι.
Μοναχά ο ορθόδοξος χριστιανός γιορτάζει τα Χριστούγεννα πνευματικά, κι από την ψυχή του περνάνε αγιασμένα αισθήματα, και τη ζεσταίνουνε με κάποια θέρμη παράδοξη, που έρχεται από έναν άλλο κόσμο, τη θέρμη του Αγίου Πνεύματος, κατά τον αναβαθμό που λέγει: «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται τη τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως».
Ψυχή και σώμα γιορτάζουν μαζί, ευφραίνουνται με τη θεία ευφροσύνη, που δεν την απογεύεται όποιος βρίσκεται μακριά από τον Χριστό. Ενώ η καρδιά του χριστιανού, αυτές τις αγιασμένες μέρες, είναι γεμάτη από την ευωδία της υμνωδίας, γεμάτη από μια γλυκύτατη πνευματική φωτοχυσία, που σκεπάζει όλη την κτίση, τα βουνά, τη θάλασσα, τον κάθε βράχο, το κάθε δέντρο, την κάθε πέτρα, το κάθε πλάσμα. Όλα είναι αγιασμένα, όλα γιορτάζουνε, όλα ψέλνουνε, όλα ευφραίνονται, όλη η φύση είναι «ως ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω του Θεού». Κανείς δεν νοιώθει στην καρδιά του τέτοια χαρά, παρά μονάχα εκείνος που αγαπά τον Θεό και που ζει τις μέρες της ζωής του μαζί με τον Θεό, γιατί κανένας άλλος από τον Θεό δεν μπορεί να δώσει τέτοια χαρά, τέτοια ειρήνη, κατά τον λόγο που είπε ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο: «Τη δική μου την ειρήνη σας δίνω, δεν σας δίνω εγώ την ειρήνη που δίνει ο κόσμος».
Η χαρά του Χριστού κ’ η ειρήνη είναι αλλιώτικη από τη χαρά κι από την ειρήνη τούτου του κόσμου. Για τούτο ο άνθρωπος που χαίρεται να πηγαίνει στην εκκλησία, για να πιει απ’ αυτή την αθάνατη βρύση της αληθινής χαράς και της ειρήνης, λέγει μαζί με τον Δαβίδ: «Εξαπόστειλον, Κύριε, το φως σου και την αλήθειάν σου· αυτά με ωδήγησαν και ήγαγόν με εις όρος άγιόν σου και εις τα σκηνώματά σου· και εισελεύσομαι προς το θυσιαστήριον του Θεού, προς τον Θεόν τον ευφραίνοντα την νεότητά μου».
Ας γιορτάσουμε λοιπόν κ’ εμείς, αδελφοί μου, τη Γέννηση του Χριστού «εν πνεύματι και αληθεία, εν ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς», και τότε και τ’ άλλα «προστεθήσεται ημίν», θα μας δοθούνε, ήγουν η χαρά του σπιτιού, της οικογένειας, της φύσης, της συναναστροφής, της αγνής διασκέδασης, γιατί όλα θα τα γλυκαίνει η αγάπη του Χριστού, και θα τα ζεσταίνει η θέρμη Εκείνου που είναι ο ζωοδότης.
Μέγα μάθημα της ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, η Γέννηση του Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σε μια φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση του Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια και τα φτωχά πράγματα. Η μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί. Το βόδι και το γαϊδούρι τον ζεστάνανε με την ανασαμιά τους. Τσομπάνηδες τον συντροφέψανε. Μαζί με τα νιογέννητα αρνιά λογαριάστηκε ο αμνός του Θεού, που ήρθε στον κόσμο για να σώσει τον άνθρωπο από την κατάρα του Αδάμ. Ποιος άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;
Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος γράφει, στον Λόγο του για την Ταπεινοφροσύνη, τα παρακάτω εξαίσια λόγια: «Θέλω ν’ ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί μου, και να λαλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης, κ’ είμαι γεμάτος φόβο, σαν εκείνον τον άνθρωπο που ξέρει πως θα μιλήσει για τον Θεό. Γιατί η ταπεινοφροσύνη είναι στολή της θεότητας. Γιατί ο Λόγος του Θεού που έγινε άνθρωπος, αυτή ντύθηκε, κ’ ήρθε σε συνάφεια μαζί μας μ’ αυτή, παίρνοντας σώμα σαν το δικό μας. Κι όποιος τη ντύθηκε, αληθινά έγινε όμοιος μ’ Εκείνον, που κατέβηκε από το ύψος Του, και που σκέπασε την αρετή της μεγαλωσύνης Του και τη δόξα Του με την ταπεινοφροσύνη. Κι αυτό έγινε για να μην κατακαεί η κτίση από τη θωριά Του. Γιατί η κτίση δεν μπορούσε να τον κοιτάξει , αν δεν έπαιρνε ένα μέρος απ’ αυτή (το σώμα), κ’ έτσι μίλησε μ’ αυτή. Σκέπασε τη μεγαλωσύνη Του με τη σάρκα, και μ’ αυτή ήρθε σε συνάφεια μαζί μας, με το σώμα που επήρε από την Παρθένο και Θεοτόκο Μαρία. Ώστε, βλέποντάς τον εμείς πως είναι από το γένος μας και πως μας μιλά σαν άνθρωπος, να μην τρομάξουμε από τη θωριά Του. Γι’ αυτό, όποιος φορέσει τη στολή που φόρεσε ο Κτίστης (δηλαδή την ταπεινοφροσύνη), τον ίδιον τον Χριστό ντύθηκε».
Η φάτνη είναι η ταπεινή καρδιά, που μοναχά σ’ αυτή πηγαίνει και γεννιέται ο Χριστός.
Η Εκκλησία μας φωτοβολά μέσα στο χειμωνιάτικο σκοτάδι, γιορτάζοντας τη Γέννηση του Κυρίου. Από μέσα της ακούγεται μια υπερκόσμια υμνωδία, σαν εκείνη που ψέλνανε οι άγγελοι τη νύχτα που γεννήθηκε ο Κύριος, «ήχος καθαρός εορταζόντων». […]
Πηγή: (από το βιβλίο του «Το Αϊβαλί η πατρίδα μου»), Η άλλη όψη
Βλέπω ταυτόχρονα έναν μαραγκό και μια φάτνη και ένα Βρέφος και σπάργανα και λεχώνα Παρθένο που στερείται τα πλέον απαραίτητα, βλέπω τα πάντα να είναι φτωχικά, τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια.
Σε σημείωση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στα Προλεγόμενα του πεζού Κανόνος της Χριστού Γεννήσεως, από το Εορτοδρόμιο (τόμος Α’, σελ. 145), αναφέρονται τρία θαύματα που ακολούθησαν την Γέννηση του Χριστού.
Παραθέτουμε εδώ το τρίτο συγκλονιστικό θαύμα: "Τρίτον δε και τελευταίον θαύμα ηκολούθησεν εν τη Χριστού Γεννήσει΄ λέγει γαρ ένας Διδάσκαλος, ότι την νύχτα εκείνην, κατά την οποία εγεννήθη ο Δεσπότης Χριστός, έστειλε πρώτον ένα Άγγελον και εθανάτωσεν όλους τους αρσενοκοίτας, όπου ήσαν εις τον Κόσμον, και έπειτα εγεννήθη, διά να μη ευρεθή τότε εις την γην μία τοιαύτη Θεομίσητος αμαρτία (παρά Ιερονύμω)".
Σχόλιο Άλλης Όψεως: "Ίσως τώρα να γίνεται ακόμα πιο φανερό σε καλοπροαίρετους αναγνώστες ότι το αμάρτημα αυτό αποτελεί βδέλυγμα στα μάτια του Θεού και ότι όσοι επιχειρούν να θεσμοθετήσουν "γάμους" και "σύμφωνα συμβίωσης" μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου, βλασφημούν και αντιτίθενται στο θέλημα του Θεού. Η δε προπαγάνδα υπέρ της αφύσικης αυτής κατάστασης πρέπει επιτέλους να παύσει. Αφήστε τους ανθρώπους να μετανοήσουν, γιατί δεν υπάρχει αμαρτία που να μην θεραπεύεται από την άπειρη και άφατη αγάπη του Δημιουργού του ανθρώπου".
Πηγή: Η άλλη όψη
Η πρόσφατη τριμερής διάσκεψη μεταξύ Ελλάδας – Κύπρου - Αιγύπτου αποτέλεσε για ακόμα μία φορά την αφορμή για την αναζωπύρωση στη χώρα μας της περίφημης «ΑΟΖολογίας», όπως αυτή έχει (μετ)εξελιχθεί τα τελευταία πέντε περίπου έτη και η οποία έχει αποτελέσει το απόλυτο εργαλείο πολιτικής «σπέκουλας» στα χέρια των εκάστοτε κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων.
Ο «αστικός μύθος» που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας αναφορικά με το θέμα έχει να κάνει με την απόλυτη σύνδεση της έννοιας της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) με την έρευνα και την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Επιπροσθέτως, στην ΑΟΖ έχουν αποδοθεί «μυστικιστικές» ιδιότητες περί της άμεσης συμβολής της στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, στο ξεπέρασμα της κρίσης ακόμα στην αποκατάσταση της ρευστότητας των ασφαλιστικών ταμείων.
Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα η ΑΟΖ δεν συνδέεται με τίποτα άλλο πέραν του οξύτατου οικονομικού θέματος που αντιμετωπίζουμε, ενώ δίδεται η εντύπωση πως η χώρα μας μετά την ανακήρυξη της ΑΟΖ θα μετατραπεί με κάποιον θαυμαστό τρόπο σε ένα ενεργειακό «Ελ Ντοράντο» το οποίο θα της δώσει την ευκαιρία να ξεφύγει από τις διαχρονικές της παθογένειες και την οικονομική της καχεξία.
Η παρούσα σύντομη ανάλυση προσπαθεί να δώσει μία άλλη οπτική αναφορικά με τη σημασία της ΑΟΖ, η οποία, κατά την άποψη του γράφοντος, είναι πολύ πιο σημαντική από την κατά τα άλλα κοινωνικά θελκτική και πολιτικά χειριστική σύνδεση του θέματος αυτού με την οικονομία και την ανάπτυξη.
Έτσι, το πρώτο θέμα προς διευκρίνιση έχει να κάνει με την πραγματική φύση της σύνδεσης της ΑΟΖ με την έρευνα και την εξόρυξη των υδρογονανθράκων. Το δεύτερο σημείο προς έρευνα συνδέεται με την έννοια της οικονομικής ανάπτυξης και της συμβολής της ΑΟΖ στην ανασυγκρότηση της οικονομικής και κοινωνικής βάσης και ιστού της χώρας. Τα τρίτο θέμα προς συζήτηση έχει να κάνει με την παράμετρο της ΑΟΖ, την οποία οι διάφοροι επαΐοντες δεν έχουν αντιληφθεί ή υποβαθμίζουν σκοπίμως.
Άλλο ΑΟΖ, άλλο υδρογονάνθρακες
Αναφορικά με το πρώτο ζήτημα θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής. Οι περισσότεροι έως σήμερα «αναλυτές» (με ή χωρίς εισαγωγικά) συνδέουν άμεσα με νομικούς σχεδόν όρους την ανακήρυξη ΑΟΖ με τη δυνατότητα ενός κράτους να προχωρήσει σε έρευνα για την εξόρυξη υδρογονανθράκων. Η προσέγγιση αυτή δεν είναι ακριβής για τον πολύ απλό λόγο πως έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων λαμβάνει χώρα στις θαλάσσιες περιοχές του πλανήτη πολύ πριν τη δημιουργία και εμπέδωση της έννοιας της ΑΟΖ. Πολύ απλά, οι υποθαλάσσιες ενεργειακές πηγές συνδέονται με την έννοια της υφαλοκρηπίδας και όχι με την ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, η χώρα μας έχει το δικαίωμα να προχωρήσει σε έρευνες για υδρογονάνθρακες χωρίς να ανακηρύξει ΑΟΖ.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι φυσικά το γιατί η σύνδεση της ΑΟΖ με την έρευνα υδρογονανθράκων έχει γίνει ένα και το αυτό. Η απάντηση είναι πως με την ανακήρυξη της ΑΟΖ δημιουργείται ένα διεθνές νομικό πλαίσιο πολιτικής και επενδυτικής σταθερότητας το οποίο κάνει ξεκάθαρο στον δυνητικό επενδυτή– δηλαδή την εταιρεία η οποία θα προχωρήσει σε μία επένδυση εκατοντάδων εκατομμυρίων σε μία συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή– πως δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει προβλήματα από κάποια γειτονική χώρα η οποία θα προβάλει αντιρρήσεις για τη νομιμότητα της επένδυσης επί τη βάση διεκδικήσεως των συγκεκριμένων θαλάσσιων περιοχών. Με άλλα λόγια, η ΑΟΖ δεν αποτελεί την ικανή –η οποία για την περίπτωση είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας– αλλά την αναγκαία συνθήκη με την οποία μπορεί ένα κράτος να προχωρήσει χωρίς κάποια εξωτερική παρέμβαση στο πρόγραμμα εκμετάλλευσης των δυνητικών ενεργειακών του πηγών.
Η ΑΟΖ δεν λύνει αυτόματα τα οικονομικά μας προβλήματα
Προχωρώντας στο δεύτερο ζήτημα το οποίο έχει να κάνει με τη σύνδεση της ΑΟΖ με την οικονομική ανάπτυξη της χώρας θα πρέπει να διευκρινιστεί πως η ύπαρξη ΑΟΖ αποτελεί μία αναγκαία συνθήκη, οι ικανές όμως συνθήκες έχουν να κάνουν με άλλα θέματα. Για παράδειγμα, με το νομοθετικό επενδυτικό πλαίσιο το οποίο θα λειτουργήσει ως όχημα προσέλκυσης επενδύσεων. Το είδος της συμφωνίας η οποία πρόκειται να επιτευχθεί μεταξύ του κράτους και της/των εταιρειας/ών. Τον τρόπο διαχείρισης των κερδών από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα (π.χ. εάν και πώς θα επαν-επενδυθούν τα χρήματα ώστε να λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές ισχύος της οικονομίας, εάν και πώς θα επιδιωχθεί η μεταφορά τεχνογνωσίας στο εσωτερικό της χώρας σε έναν τόσο κομβικής σημασίας τομέα, εάν και πώς θα σχεδιαστεί η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας –άμεσες και έμμεσες, εάν και πώς θα κατανεμηθούν τα κονδύλια –σε αναδιανεμητικούς σκοπούς ή σε αναπτυξιακούς τομείς).
Με άλλα λόγια, η ύπαρξη της ΑΟΖ δεν μας λύνει αυτομάτως τα τεράστια προβλήματα αναφορικά με τη λειτουργία του κράτους και των σχέσεών του με τον ιδιωτικό τομέα αλλά και τους πολίτες. Διεθνώς έχουμε αρκετά παραδείγματα χωρών για τις οποίες ο ορυκτός πλούτος έχει λειτουργήσει ως «κατάρα» δημιουργώντας τους τόσο εξωτερικά προβλήματα όσο και εσωτερικά ζητήματα έλλειψης δημοκρατίας αλλά και ακραίας φτώχειας (π.χ. Νιγηρία, Βενεζουέλα), ενώ υπάρχουν παραδείγματα χωρών των οποίων η μοίρα άλλαξε προς το καλύτερο (π.χ. Νορβηγία). Η Νορβηγία δηλαδή δεν «σώθηκε» από την ΑΟΖ, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο η χώρα διαχειρίστηκε αυτό το Θείο δώρο που ανακαλύφθηκε στη Βόρεια Θάλασσα και φυσικά προϋπήρξε της ΑΟΖ.
Λαμβάνοντας υπόψη τις παραπάνω σύντομες επισημάνσεις, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος κατά πόσον τελικά η ΑΟΖ είναι ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα το οποίο διογκώθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο του έθνους και αποτέλεσε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.
Η ΑΟΖ ύψιστης σημασίας γεωπολιτικό εργαλείο
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό συνδέεται με την τρίτη υπό εξέταση παράμετρο της συζήτησης. Πράγματι, η ανακήρυξη της ΑΟΖ δεν είναι ένα μικρής σημασίας ζήτημα και άπτεται των ζωτικών συμφερόντων του έθνος μας, ο λόγος όμως για τον οποίο συνηγορούμε προς τη συγκεκριμένη άποψη είναι άλλος από εκείνον που προβάλλεται συνήθως στην κοινή γνώμη της χώρας μας.
Ο λόγος της σημασίας της ΑΟΖ δεν έχει να κάνει τόσο με την έννοια της ενεργειακής εκμετάλλευσης, όσο με μία άλλη παράμετρο η οποία προϋπάρχει κάθε άλλης στρατηγικής αναφορικά με τον υποθαλάσσιο πλούτο του πλανήτη μας. Η ΑΟΖ είναι ένα υψίστης σημασίας γεωπολιτικό εργαλείο στα χέρια κάθε κρατικού δρώντος, επειδή δίνει τη δυνατότητα σε κάθε παράκτια χώρα να ελέγξει –γενικά και ειδικά– έναν τεράστιο θαλάσσιο χώρο.
Όπως μπορεί να γίνει αντιληπτό, η αρχετυπική επιδίωξη του ανθρώπινου είδους, αλλά και κάθε άλλου ζώντος οργανισμού στον πλανήτη, είναι ο έλεγχος του χώρου στον οποίο διαβιεί. Από τη στιγμή που ο πρώτος πρόγονός μας σκέφτηκε να οριοθετήσει την περιοχή του και να δηλώσει προς τους γείτονές του πως «αυτή η περιοχή είναι δικιά μου» έως τη δημιουργία της έννοιας της ΑΟΖ έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, η ουσία όμως των πραγμάτων παραμένει η ίδια: Με την κύρωση από την πλευρά του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μέσω της UNCLOS (United Nations Convention on the Law of the Sea – Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θαλάσσης) στα παράκτια έθνη του δικαιώματος εξασκήσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΑΟΖ τους –εάν και εφόσον την ανακηρύξουν– συνεπάγεται πως στη θαλάσσια περιοχή ελέγχου κάθε κράτους δύναται να υπάρξουν συγκεκριμένοι κανόνες λειτουργίας –συμβατοί με την ανωτέρω συνθήκη– οι οποίοι θα τίθενται από το παράκτιο κράτος και θα πρέπει να ακολουθούνται από τους υπολοίπους.
Προσοχή, στο σημείο αυτό θα πρέπει να γίνει διαχωρισμός της έννοιας των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» (sovereign rights) όπως αυτά ορίζονται στην UNCLOS και της έννοιας της «εθνικής κυριαρχίας» (national sovereignty). Στην περιοχή της ΑΟΖ το παράκτιο κράτος δεν εξασκεί εθνική κυριαρχία όπως αυτή εμπεδώνεται στα εθνικά χωρικά ύδατα, αλλά ο διεθνής νομοθέτης προβλέπει πως το παράκτιο κράτος μπορεί να θέσει κάποιους κανόνες συμπεριφοράς ακόμα και σε στρατιωτικές αεροναυτικές μονάδες ξένων κρατών.
Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν αυτήν τη στιγμή υπάρχει μία ολόκληρη συζήτηση και βιβλιογραφία αναφορικά με την ερμηνεία των σχετικών άρθρων του UNCLOS, δηλαδή στο κατά πόσο χώρες που ανακηρύσσουν ΑΟΖ μπορούν να επιβάλλουν κανόνες σε σκάφη ξένων ναυτικών δυνάμεων που κινούνται σε διεθνή ύδατα, η ουσία είναι πως ακόμα και εάν το θέμα αυτό είναι αμφισβητήσιμο, έχει πλέον τεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Επιπροσθέτως, υπάρχουν χώρες (π.χ. στην νοτιοανατολική Ασία) οι οποίες έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ και έχουν επιβάλει δεσμευτικούς κανόνες για τη συμπεριφορά ναυτικών δυνάμεων άλλων χωρών στην περιοχή ευθύνη τους, και ως γνωστόν το εθιμικό δίκαιο που δημιουργείται στον συγκεκριμένο τομέα είναι ένα γεγονός τεράστιας σημασίας.
Τι σημαίνει η συγκεκριμένη παρατήρηση για την Ελλάδα και την Κύπρο; Η απάντηση ίσως να έχει καταστεί προφανής: H ανακήρυξη ΑΟΖ από την πλευρά της Ελλάδας θα δυσκολέψει και ίσως –υπό ορισμένες συνθήκες– θα εξουδετερώσει την αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική της νεοθωμανικής Τουρκίας, η οποία στηρίζεται κατά βάση στην ανάπτυξη αεροναυτικών δυνατοτήτων με στόχο την κατίσχυση στον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα – Στενά – Αιγαίο - Ανατολική Μεσόγειος.
Η Αθήνα με την ανακήρυξη ΑΟΖ και σε συνδυασμό με τη σφυρηλάτηση του άξονα Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ - Αίγυπτος θα μπορούσε να θέσει συγκεκριμένους κανόνες συμπεριφοράς των ναυτικών δυνάμεων της Τουρκίας, κάτι το οποίο θα έκοβε στην κυριολεξία τα φτερά των αναθεωρητών της Άγκυρας, και θα τους έφερνε μπροστά σε ένα τεράστιο νομικό, εθιμικό αλλά και πρακτικό εμπόδιο το οποίο θα έπρεπε να υπερπηδήσουν και δίλημμα στο οποίο θα έπρεπε να απαντήσουν, ειδικά μία εποχή πολύ δύσκολη για τους ίδιους.
Συμπεράσματα
(ι) Η ανακήρυξη ΑΟΖ από την πλευρά της Ελλάδας δεν αποτελεί την ικανή συνθήκη για την ανάπτυξη της ενεργειακής της στρατηγικής. Αυτή μπορεί να επιτευχθεί με την κατάσταση ως έχει τουλάχιστον στο Ιόνιο και το Λιβυκό πέλαγος.
(ιι) Η ανακήρυξη ΑΟΖ από την πλευρά της Ελλάδας δεν αποτελεί την ικανή συνθήκη για την ανάπτυξη της οικονομίας της και της ενδυνάμωσης του κοινωνικού ιστού. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί με τις κατάλληλες πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες στον τομέα της προσέλκυσης Ξένων Άμεσων Επενδύσεων και στη βέλτιστη και ισορροπημένη αξιοποίηση των δυνητικών κερδών από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
(ιιι) Η ανακήρυξη ΑΟΖ από την πλευρά της Ελλάδας αποτελεί όμως την ικανή συνθήκη για τον έλεγχο του χώρου ιστορικής ευθύνης του Ελληνισμού, κατά συνέπεια κάτι τέτοιο σημαίνει την άρνηση του συγκεκριμένου χώρου σε μία αναθεωρητική και άκρως επιθετική περιφερειακή δύναμη. Η αναγκαία συνθήκη πριν - μετά - και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας οριοθέτησης της Ελληνικής ΑΟΖ είναι η επίδειξη αποφασιστικότητας αλλά και η ισχυροποίηση του άξονα με την Αίγυπτο και το Ισραήλ.
Με άλλα λόγια, ακόμα και εάν δεν υπήρχε μία σταγόνα πετρέλαιο ή ένα κυβικό μέτρο φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Ελληνισμός έχει ιερή υποχρέωση προς τον εαυτό του, τα συμφέροντά του, τις μέλλουσες γενεές των Ελλήνων, αλλά και προς χάριν της διεθνούς ειρήνης και έννομης τάξης να ανακηρύξει, να εμπεδώσει και να εκμεταλλευτεί την ΑΟΖ του.
*Ο κ. Γεώργιος Φίλης είναι διδάκτωρ Γεωπολιτικής (Durham University, UK), Επισκέπτης καθηγητής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο τμήμα Διεθνών Επιχειρήσεων του DEREE – The American College of Greece και μέλος του Institute of Diplomacy & Global Affairs (DEREE) καθώς και του Ινστιτούτου Αναλύσεων Ασφάλειας & Άμυνας (georgios.filis@hotmail.com)
Πηγή: Liberal
Οἱ Ἰσραηλίτες ὑπὸ τὴν ἀσφαλῆ καθοδήγηση τοῦ θεοφώτιστου καὶ ἐκλεκτοῦ τους ἡγέτη Μωυσῆ, ἔχοντας κατανικήσει τοὺς Ἀμορραίους καὶ ἄλλους λαοὺς τῆς Χαναάν, ἔφτασαν μπροστὰ στὴ χώρα τῶν Μωαβιτῶν. Τὰ νέα γιὰ τὶς σαρωτικές τους νίκες εἶχαν διαδοθεῖ σὰν ἀστραπή.
Πανικόβλητος ὁ Βαλάκ, βασιλιὰς τῆς Μωάβ, ἀναζήτησε τρόπους νὰ ἀποσοβήσει τὸν κίνδυνο ἀπὸ τὴ χώρα του. Ἔστειλε καὶ κάλεσε κοντά του ἀπὸ τὸν Εὐφράτη ποταμὸ τὸν μεγάλο μάντη Βαλαὰμ καὶ μὲ τὴν ὑπόσχεση μεγάλης ἀμοιβῆς τοῦ ζήτησε νὰ καταρασθεῖ τοὺς Ἰσραηλίτες.
Μετὰ ἀπὸ ἕνα περιπετειῶδες ταξίδι, κατὰ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς χρησιμοποίησε ἀκόμα καὶ τὸ γαϊδούρι τοῦ Βαλαὰμ γιὰ νὰ τὸν νουθετήσει, ὁ μάντης ἔφτασε στὸν βασιλιὰ τῆς Μωάβ, μὲ ρητὴ ἐντολή ἀπὸ τὸν Θεό, νὰ πεῖ μόνο ὅ,τι Αὐτὸς θὰ τοῦ ἔβαζε στὸ στόμα του.
Ἀφοῦ πρόσφερε θυσίες στὸ εἴδωλο τοῦ Βάαλ ποὺ λατρευόταν ἀπὸ τοὺς Μωαβίτες, ἄνοιξε τὸ στόμα του καὶ εὐλόγησε τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, παρὰ τὴν ἐπίμονη αἴτηση τοῦ Βαλὰκ νὰ τὸν καταρασθεῖ. Τρεῖς φορὲς σὲ τρία διαφορετικὰ μέρη προσφέρθηκαν θυσίες γιὰ τὸν ἴδιο σκοπό, μὰ καὶ τὶς τρεῖς ὁ Βαλαὰμ ἀνοίγοντας τὸ στόμα του, παρὰ τὴν ὀργὴ τοῦ Βαλάκ, εὐλογοῦσε, ἀντὶ νὰ καταριέται, τοὺς Ἰσραηλίτες.
Ἀπογοητευμένος οἰκτρὰ ὁ Βαλάκ, χτυπώντας μὲ φοβερὸ θυμὸ τὰ χέρια του, ἐξαπέστειλε τὸν μάντη στὴ χώρα του, χωρὶς νὰ τοῦ δώσει τίποτα. Μὰ ὁ Βαλαὰμ πρὶν φύγει τοῦ ἔδωσε τὴ χαριστικὴ βολὴ μὲ μία ἐπιπλέον βαρυσήμαντη προφητεία:
«“Ἄστρον ἀνατελεῖ ἐξ Ἰακώβ…” Σοῦ ἀναγγέλλω κάποιον, ποὺ τώρα βέβαια δὲν ἦρθε ἀκόμα. Τὸν μακαρίζω, ἂν καὶ εἶναι μακριά μας. Θὰ ἀνατείλει ἄστρο ἀπ’ τοὺς ἀπογόνους τοῦ Ἰακὼβ καὶ θὰ φανερωθεῖ ἄνθρωπος ἀπ’ τὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, ὁ ὁποῖος θὰ συντρίψει τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς Μωὰβ καὶ θὰ λαφυραγωγήσει ὅλους τοὺς ἀπογόνους τοῦ Σὴθ» (Ἀριθμ. 24, 17).
Ἡ Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἑβραῖοι θεώρησαν τὴν προφητεία αὐτὴ ὡς ἀναγγελία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, εἴδηση γιὰ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Μεσσία.
Στὸν κανόνα τῶν Χριστουγέννων ἀναφέρεται ἀκριβῶς τὸ γεγονὸς αὐτό. Λέγει τὸ β΄ τροπάριο τῆς δ΄ ᾠδῆς («Τοῦ μάντεως πάλαι Βαλαάμ»), ὅτι ὁ δεσπότης Χριστὸς ἀνέτειλε ὡς ἀστέρας ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Ἰακὼβ καὶ γέμισε χαρὰ τοὺς σοφοὺς ἐκείνους πού, ἔχοντας ὑπ’ ὄψη τους τὰ λόγια τοῦ Βαλαάμ, παρατηροῦσαν προσεκτικὰ τὰ ἄστρα γιὰ τὴν ἐπαλήθευσή τους. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν εἶδαν τὸν ἀστέρα στὸν οὐρανό, τὸ σημεῖο ποὺ τοὺς παρέπεμπε στὸ λαμπρὸ ἄστρο τοῦ Χριστοῦ, στὸν νοητὸ ἥλιο τῆς δικαιοσύνης, «ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην σφόδρα» (Ματθ. 2, 10).
Λέγει ἐπίσης τὸ τροπάριο, ὅτι ὁ Χριστὸς δέχτηκε τοὺς σοφοὺς αὐτοὺς νὰ τὸν προσκυνήσουν καὶ νὰ τοῦ προσφέρουν τὰ δῶρα τους, «χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν», γιατὶ αὐτοὶ ἀντιπροσώπευαν τὰ ἔθνη ποὺ θὰ εἰσέρχονταν, ὡς νέος ἐκλεκτὸς λαός, στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἡ ἀπαρχὴ τῶν ἐθνῶν. Ὅπως προσφέρονταν στὸν Θεὸ οἱ ἀπαρχὲς τῶν καρπῶν, τὰ πρωτογεννήματα δηλ. ἀπὸ τὰ ἀμπέλια, τὰ χωράφια, τὰ πατητήρια καὶ τὰ ἁλώνια (πρβλ. Ἐξ. 23, 16, Ἀριθμ. 18, 12-13), ἔτσι καὶ οἱ τρεῖς σοφοὶ μάγοι ἔγιναν δεκτοὶ ὡς ἐμπροσθοφυλακὴ τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη θὰ ἀποδέχονταν γιὰ Σωτήρα τους τὸν Χριστό.
Ὁ Βαλαάμ, ἂν καὶ λάτρης τῶν εἰδώλων, εἶχε εὐχηθεῖ νὰ συγκαταριθμηθεῖ μετὰ τὸν θάνατό του μεταξὺ τῶν δικαίων τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ (Ἀριθμ. 23, 10).
Ἐσένα καὶ ἐμένα τί μᾶς ἐμποδίζει νὰ ὁμολογήσουμε μοναδικό μας Σωτήρα τὸν Κύριό μας Ιησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ συγκαταλεχθοῦμε στὸν νέο ἐκλεκτὸ λαό του, ποὺ ἁγία ἀπαρχή του ἀποτέλεσαν «οἱ ἀκριβεῖς γνῶστες τῶν λόγων τοῦ Βαλαὰμ σοφοὶ ἐκεῖνοι μελετητὲς τῶν ἄστρων»;
Πηγή: (ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 365, Δεκ. 2013), Αβέρωφ
Και, επειδή ο Χριστός είναι Θεός, η ένωση αυτή φέρνει τον άνθρωπο σε ένωση με το Θεό. Έτσι ο άνθρωπος γίνεται άγιος, δηλαδή θεός «κατά χάριν» (αποκτά έντονα θεϊκά στοιχεία, που τα διατηρεί αιώνια, χωρίς όμως να πάψει να είναι άνθρωπος). Γι’ αυτό οι άγιοι κάνουν θαύματα: επειδή δεν είναι πια κοινοί άνθρωποι, αλλά έχουν γίνει πλάσματα ανώτερου επιπέδου: θεϊκά όντα.
Βέβαια οι άγιοι – το ξαναλέω – παραμένουν άνθρωποι, δε γίνονται θεοί «κατά φύσιν».Μόνο ο Θεός είναι Θεός κατά φύσιν. Γι’ αυτό, τους αγίους ΔΕΝ τους λατρεύουμε, δεν είναι «οι θεοί μας», αλλά πάντα είναι συνάνθρωποι και αδελφοί μας. Αυτή είναι και μια μεγάλη διαφορά των αγίων από τους άλλους ανθρώπους, που ονειρεύονται να γίνουν «θεοί» εγωιστικά: ότι όλοι, λίγο πολύ, θέλουμε να γίνουμε οι «θεοί» των άλλων και να έχουμε εξουσία και δύναμη πάνω τους, ενώ οι άγιοι δεν ζητούν λατρεία από κανέναν, γιατί αυτό που έχουν μέσα τους είναι η ταπείνωση και η αγάπη, όχι η δίψα για δύναμη και εξουσία.
Καταλαβαίνετε τώρα, ελπίζω, γιατί έχει τεράστια διαφορά αν ο Χριστός είναι Θεός από το αν είναι απλά «ένας σοφός άνθρωπος που μίλησε για αγάπη και δικαιοσύνη». Αν ο Χριστός δεν είναι Θεός, τότε δεν υπάρχει ένωση ανθρώπου και Θεού, άρα δεν υπάρχει και σωτηρία. Τελικός νικητής είναι ο θάνατος.
Αλλά το ότι ο Χριστός είναι Θεός και υπάρχει αγιότητα και σωτηρία, αποδεικνύεται από την ύπαρξη των αγίων σε κάθε εποχή και, φυσικά, και στην εποχή μας. Οι σύγχρονοι άγιοι, όπως οι μεγάλοι Γέροντες Ευμένιος από τα Ρούστικα, Γεννάδιος της Ακουμιανής Γιαλιάς, Πορφύριος, Παΐσιος , Ιάκωβος της Εύβοιας κ.π.ά., σύγχρονες αγίες όπως η Σοφία της Κλεισούρας, η Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή κ.π.ά., είναι η απόδειξη ότι ο χριστιανισμός είναι αληθινός και ότι ο δρόμος του Χριστού οδηγεί πράγματι τον άνθρωπο στην αγιότητα – σε αυτό που οι θεολόγοι λέμε «θέωση», δηλ. στο να γίνει ο άνθρωπος θεός.
Μικροί καθημερινοί άγιοι
Να πούμε εδώ ότι, ενώ μεγάλοι άγιοι είναι σχετικά λίγοι σε κάθε εποχή, υπάρχουν χιλιάδες «μικροί άγιοι», που ζουν δίπλα μας ή ίσως και μέσα στο σπίτι μας…
Άνθρωποι γεμάτοι πίστη και ταπεινή αγάπη, που συγχωρούν εύκολα και τους πάντες και αγαπούν τους πάντες με καρδιά μικρού παιδιού. Άνθρωποι που υπομένουν τρομερές δυσκολίες, αλλά έχουν πάντα μέσα τους πίστη στο Θεό, αγάπη και συγχώρεση (ανεξικακία) για τους άλλους.
Αλλά και πόσες μανάδες δεν προσεύχονται για τα παιδιά τους μέρα νύχτα και οι προσευχές αυτές δεν ωφελούν τα παιδιά τους, χωρίς οι ίδιες – ή τα ίδια – να το μαθαίνουν ποτέ… Κι αυτές οι μανάδες, λόγω της αγάπης τους, έχουν μια αγιότητα, γιατί οι φλογερές προσευχές τους, με τη βοήθεια του Θεού, κάνουν αυτό το μικρό θαύμα.
Επίσης, αρκετοί παπάδες και μοναχοί (καλόγεροι) είναι μικροί άγιοι και κάνουν τον αγώνα τους για τη σωτηρία της ψυχής τους και για τη σωτηρία όλων μας. Αν κοιτάξουμε με ειλικρίνεια γύρω μας, θα δούμε σίγουρα μερικούς.
Υπάρχουν και παιδιά ή έφηβοι, που πιστεύουν στο Θεό, προσεύχονται, πηγαίνουν στην εκκλησία, νηστεύουν, εξομολογούνται και μεταλαβαίνουν – και συχνά γίνονται στόχος των άλλων, υπομένουν πόλεμο, όχι μόνο από τα πειραχτήρια του σχολείου, αλλά και από την ίδια την οικογένειά τους, που… ανησυχεί για τα παιδιά τους, ενώ αν ήταν εγωιστικά, αν κοιτούσαν μόνο το συμφέρον τους ή τη διασκέδασή τους, θα τα θεωρούσαν φυσιολογικά και θα τα αποδέχονταν εύκολα.
Γενικά, κάθε σοβαρός χριστιανός αντιμετωπίζει προβλήματα στην κοινωνία, γιατί είναι τόσο καλός, που οι περισσότεροι γύρω του τον θεωρούν αφελή και τον λυπούνται ή τον εκμεταλλεύονται. Αυτός το καταλαβαίνει και πικραίνεται, αλλά πάντα συγχωρεί και πάντα επιμένει στην πίστη και την αγάπη. Και ζητάει βοήθεια απ’ το Χριστό για να συνεχίσει ν’ αγωνίζεται, συγχωρώντας, πιστεύοντας και αγαπώντας, και θυσιάζοντας πολλές φορές το συμφέρον του για τους άλλους, χωρίς αντάλλαγμα. Αυτή η βοήθεια του Χριστού είναι απαραίτητη για να μπορέσει ο άνθρωπος ν’ αντέξει έναν τόσο μεγάλο αγώνα…
Έτσι ο Χριστός λυτρώνει τον άνθρωπο: τον λυτρώνει από τα πάθη, που φέρνουν τη μοναξιά, το θάνατο και την αιώνια μοναξιά, που ονομάζεται κόλαση. Και τον οδηγεί στην αιώνια αγάπη και συνύπαρξη, που φέρνει την αιώνια χαρά και ονομάζεται παράδεισος.
Ο δρόμος της αγάπης και του Χριστού
Ολόκληρη η πνευματική ζωή και η ασκητική προσπάθεια του χριστιανού αποσκοπεί σ’ αυτό ακριβώς: στην προσωπική μας μεταμόρφωση σε θεία όντα γεμάτα αγάπη, που σημαίνει την ένωσή μας με τον Τριαδικό Θεό μέσα από την οδό (το δρόμο) του Ιησού Χριστού.
Η οδός αυτή (κυριολεκτικά «ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος», για να δανειστώ μια φράση από άλλη συνάφεια) μάς έχει αποκαλυφθεί από το Χριστό (που είπε «εγώ ειμί η οδός», «δεύτε προς με», κατά Ιωάννην, 14, 6, κατά Ματθαίον, 11, 28) και έχει αναλυθεί από τους αγίους διδασκάλους του ορθόδοξου χριστιανισμού, που δίδαξαν και διδάσκουν τους ανθρώπους με βάση την εμπειρία τους κι όχι θεωρητικές διανοητικές κατασκευές.
Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτούς, πρώτο βήμα είναι η κάθαρση της καρδιάς μας από τα πάθη, δηλαδή η απελευθέρωσή μας απ’ ό,τι μας προκαλεί εξάρτηση μονοπωλώντας την αγάπη μας και μας εμποδίζει ν’ αγαπήσουμε ολοκληρωτικά και χωρίς όρους το Θεό, το συνάνθρωπο και κατ’ επέκτασιν όλα τα όντα.
Η απελευθέρωση αυτή προϋποθέτει σκληρό αγώνα εναντίον των παθών, που μπορεί να κρατήσει και μια ολόκληρη ζωή. Περιέχει επίσης και μια παγίδα, τοποθετημένη όχι απ’ το Θεό, αλλά από τον εχθρό του ανθρώπινου γένους (το διάβολο) ή από τον εαυτό μας, που εύκολα παρασύρεται: η παγίδα είναι το ν’ αγωνιστούμε ενάντια στα πάθη με κίνητρο «να είμαστε δυνατοί», δηλ. υπηρετώντας και τροφοδοτώντας ένα απ’ αυτά τα πάθη, το χειρότερο, τον εγωισμό μας.
Ο αγώνας, όπως διδάσκεται στην πνευματική μας παράδοση, έχει αποτέλεσμα όταν γίνεται με ταπείνωση, ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, αποσκοπεί ακριβώς στην απόχτηση της ταπείνωσης, χωρίς την οποία δε μπορεί να υπάρξει εντός μας ούτε αγάπη ούτε φως. «Μία είναι η αρετή, η ταπείνωση», έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος, «αλλά, επειδή δε θα το καταλάβετε, άντε, ας πω και την αγάπη»… Μόνο ο ταπεινός άνθρωπος μπορεί να πραγματοποιήσει όσα ζητάει ο Ιησούς στο κατά Λουκάν, κεφ. 6, που συνοψίζονται σε μια φράση: αγάπη στους εχθρούς και παραίτηση υπέρ των άλλων από τα δικαιώματά μας.
Ο κόσμος ποτέ δε θα συγχωρήσει τον Ιησού που δίδαξε τέτοια πράγματα – ποτέ δε θα Τον συγχωρήσει που αποκάλυψε στους ανθρώπους πως αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί στην πνευματική τελειότητα και μάλιστα πως αυτός ο δρόμος περνάει απ’ τη συνάντηση με τον ίδιο το Χριστό. Δεν τους άφησε να πιστεύουν πως η τελειότητα έρχεται αποχτώντας δύναμη, όπως για χιλιάδες χρόνια μας είχε παραπλανήσει ο όφις, ή πως έρχεται κάνοντας ατομικό αγώνα, με σκοπό καθαρά ατομικό, όπως μας παραπλανά τώρα.
Γιατί ο Χριστός, βλέπεις, είπε πως αυτός ο αγώνας γίνεται μέσα στην Εκκλησία, δηλαδή με την ένταξή μας στο πανανθρώπινο σώμα Του, όπου όλοι μαζί κι όχι κατά μόνας, στηρίζοντας ο ένας τους άλλους, κατευθυνόμαστε προς το Θεό (το Φως – ή μάλλον «το Φως που δεν είναι Φως και γνωρίζει το όνομά μας», όπως το χαρακτήρισε ο Νείλος Στράικερ, ο Αμερικανός βουδιστής ιερέας που έγινε ορθόδοξος χριστιανός μετά από ένα πολυήμερο χριστιανικό βίωμα).
Τα στοιχεία που περιέχει η εκκλησιαστική ζωή του χριστιανού (η θεία μετάληψη, η εξομολόγηση, η νηστεία, η προσευχή και ο εκκλησιασμός) είναι τα μέσα που παρέχει ο Χριστός στους ανθρώπους ως ενίσχυση στον αγώνα για την κάθαρση της καρδιάς. Και στη συνέχεια είναι τα μέσα για την εγκατάσταση μέσα μας της θείας χάριτος, δηλαδή της άκτιστης θείας ενέργειας, που σημαίνει εγκατάσταση του ίδιου του Χριστού (κατά Ιωάννην 14, 23) και φέρνει τον άνθρωπο στην τελειότητα.
Μήπως αυτά μοιάζουν με… βουδιστικά;
Ο ορθόδοξος δρόμος προς την τελειότητα (την αγιότητα, τη σωτηρία, τον παράδεισο – τρεις λέξεις για το ίδιο πράγμα) διαφοροποιείται από τους δρόμους που διδάσκει η σοφία των ανατολικών θρησκειών και οι διάσημες δυτικοποιημένες εκδοχές τους, κυρίως κατά τρία στοιχεία του:
Ο χριστιανός προσπαθεί ν’ ακολουθήσει το δρόμο που χάραξε ο Χριστός κι όχι να χαράξει ο ίδιος το δρόμο που προτιμά ή που θεωρεί ότι «του ταιριάζει». Έτσι πρέπει να γίνει, για να νικηθεί ο εγωισμός μας, που είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο, κατά τους Πατέρες ανυπέρβλητο χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
Αν και η πνευματική πρόοδος μπορεί να συνοδεύεται από την παροχή «υπερφυσικών χαρισμάτων» που κάνουν κάποιον να είναι ιαματικός, διορατικός, αδέσμευτος από χώρο και χρόνο κ.π.ά., αλλά και να συνειδητοποιήσει την ενότητά του με όλα τα όντα και να μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους και να τα βοηθήσει με την προσευχή του κ.τ.λ., τα χαρίσματα αυτά θεωρούνται δώρα του Αγίου Πνεύματος κι όχι ανάδυση δικών μας εσωτερικών δυνάμεων, που μπορεί να γίνει και με απλή εξάσκηση, χωρίς ενότητα με το Θεό. Εξάλλου, κίνητρο του αγώνα δεν είναι καθόλου μια τέτοια πνευματική ανάπτυξη, αλλά ο πόθος του Χριστού.
Ο χριστιανός αγωνιστής είναι «εραστής του Χριστού», Αυτόν επιθυμεί και απορρίπτει κάθε άλλη υπόσχεση (ανώτερης συνειδητότητας, σοφίας, γνώσης, ευεργετικών δυνάμεων κ.τ.λ.), γιατί μπορεί να τον αποπροσανατολίσει.
Τέλος, οι χριστιανοί αγωνιστές και οι άγιοι χριστιανοί διδάσκαλοι γνωρίζουν πολύ καλά και προειδοποιούν τους ανθρώπους ότι μπορεί ένα πνευματικό βίωμα, εντελώς όμοιο με αγαθό και θεϊκό, να είναι στην πραγματικότητα δαιμονικό και απατηλό.
Διδάσκουν επίσης την αποφυγή τέτοιων παγίδων με την επιστήμη της «διάκρισης των πνευμάτων». Ίσως δεν είναι τυχαίο, που έχοντας αναπτύξει στο έπακρο αυτή την επιστήμη, απορρίπτουν τις μεθόδους τελειοποίησης των ανατολικών θρησκειών ως ατελείς, ενώ σε μερικές περιπτώσεις διακρίνουν και σκοτεινό υπόβαθρο.
Πηγή: αέναη επΑνάσταση
Ὁ Ἰωσήφ, ἀγαπητοί μου, ὁ δίκαιος Ἰωσὴφ ἀνησυχεῖ. Καὶ πῶς νὰ μὴν ἀνησυχῇ; Δὲν πρόκειται γιὰ κάτι ἀσήμαντο.
Για άλλη μια φορά, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, μάλιστα με την μορφή του κατεπείγοντος, επιχειρείται η ψήφιση ενός νομοσχεδίου παντελώς ξένου προς τα επικρατούντα ήθη, εντελώς ασυμβίβαστου προς την κοινή λογική, ιδιαίτερα προκλητικού για τον θεσμό της οικογένειας και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ο σεβασμός στον κάθε άνθρωπο και τα βασικά δικαιώματά του είναι οφειλή των δημοκρατικών και πολιτισμένων κοινωνιών. Η συμπάθεια σε όποιον δυστυχεί μέσα στην ασάφεια της ταυτότητας του φύλου του είναι ουσιώδης έκφραση της γνήσιας εκκλησιαστικής αγάπης και αντίληψης.
Κάθε όμως προσπάθεια νομιμοποίησης ή πολύ περισσότερο θεσμοθέτησης αντίθετων με την φύση επιλογών που προσβάλλουν την ανθρώπινη οντολογία, που υποτάσσουν εγωιστικά την ιερότητα της αναπαραγωγής στην ηδονική παθολογία των σεξουαλικών ορμών, και τα απαράγραπτα χρηστά ήθη στον αλόγιστο εγωισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί αθέμιτη παρανομία που εκδικείται τον άνθρωπο και καταλύει την κοινωνία.
Ελπίζουμε ότι αυτοί που είναι εντεταλμένοι να νομοθετούν και να εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα θα ακούσουν την υπαρξιακή ανάσα του λαού που τους έδωσε την ψήφο του και δεν θα προσβάλουν το τίμιο κομμάτι του ασεβώντας στην αξιοπρέπειά του και τα χρηστά ήθη. Καμία κομματική πειθαρχία δεν επιτρέπεται να πνίξει την τίμια βουλευτική συνείδηση. Καμία Ευρωπαϊκή οδηγία δεν μπορεί βίαια να ασελγήσει στο ιερό σώμα της παράδοσης και της ιστορίας μας. Κανένα Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορεί να τιμωρήσει τη λογική, το ήθος, τον αυτοσεβασμό και την οικογενειακή ιερότητα.
Όταν η προσωπική δυστυχία από ανομία γίνεται απαιτητικό δικαίωμα, στη συνέχεια εξελίσσεται σε πανίσχυρο lobby, έπειτα σε παγκόσμια μόδα και καταλήγει σε διεθνή νομιμοποίηση και θεσμοθέτηση, τότε η πραγματική απειλή δεν είναι το ψέμα της λεγόμενης «ομοφοβίας», αλλά το παραλήρημα της άκριτης ομομανίας.
Ίσως μια ποιμαντική διαχείρισης της ιερής παρακαταθήκης του φύλου να αποτελούσε την δύσκολη αλλά ευλογημένη εναλλακτική πρόταση στην επιχειρούμενη νομική θεσμοθέτηση. Η Εκκλησία έχει πολλούς λόγους να καταδικάζει την εκτροπή, έχει όμως πολύ περισσότερους και πλούσια διδασκαλία για να αγκαλιάζει τους ανθρώπους και να την μετατρέπει σε θεραπευτική επιστροφή. Ίσως και η πολιτεία να έχει τους δικούς της λόγους να νομιμοποιεί την εκτροπή, έχει όμως πολύ περισσότερους για να την αποτρέψει.
Ίσως πάλι να είναι καιρός να αποσυρθεί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και από τα ετερόφυλα ζευγάρια. Από εκεί άρχισε το κακό. Όσο για τα ομόφυλα άτομα, ο δρόμος είναι ένας∙ για όλους η υπομονή και για κάποιους η μετάνοια. Η δε κοινωνία μας, για να μπορέσει να αυτοσυντηρηθεί, χρειάζεται ταπεινή στροφή στον Θεό, πίστη, τόλμη και σοφία και λίγη εξυπνάδα...
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ
Κάτω από το Σχέδιο Νόμου παρέθεσαν μόνο τα σχόλια που ήταν ΥΠΕΡ του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης των ομοφυλοφίλων, και απέκρυψαν τα χιλιάδες αρνητικά και εξοργισμένα σχόλια .
Γιατί, άραγε; Μήπως οι εντολές είναι σαφείς; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ !..
Ας αντέδρασε με ισχυρό λόγο, με επιχειρήματα, με ντροπή και βδελυγμία, το πλήθος των συμμετεχόντων στη δημόσια Διαβούλευση. Εκείνοι επέλεξαν ό,τι τους συνέφερε. Τότε γιατί η Διαβούλευση; Προφανώς για να τηρηθούν και τα προσχήματα... Δυστυχώς οι διαβουλεύσεις χρησιμοποιούνται κατ' επίφασιν, διότι ποτέ δεν δημοσιεύουν, και ιδιαίτερα στα καυτά ζητήματα, στατιστική, πόσα σχόλια είναι αρνητικά και πόσα θετικά και αυτήν την υποχρέωση ατυχώς- και όχι αθώα- την έχει παραλείψει ο νόμος.
Αλλά φτάνει πια ! Τουλάχιστον ας μην εμπαίζουν και ας μην αγνοούν τους πολίτες όπως αγνόησαν 62% του ΟΧΙ του ελληνικού λαού.
Για τους παραπάνω λόγους,
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ενώπιον κάθε αρμόδιας Αρχής την παραποιημένη χρήση αυτής της διαβούλευσης,
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ στον ελληνικό λαό τον ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΗΘΩΝ ! ! !
Καλούνται στον ΑΓΩΝΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ, για να σωθεί η Πατρίδα μας, τα ιδανικά μας, η Ελευθερία μας, η αξιοπρέπειά μας, τα παιδιά και οι οικογένειές μας από όλους αυτούς που αντιστρατεύονται τον Θεό και τον Νόμο Του.
Καλείται κάθε ευαισθητοποιημένος πολίτης, κάθε ένωση πολιτών να εκφράσουν θαρραλέα την αντίρρησή τους:
Προς |
|
Fax |
Ταχυδρομείο |
κ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας |
210 7232342, 210 7248938 |
Προεδρικό Μέγαρο Βασ. Γεωργίου Β’ 2 τ.κ. 10028 Ἀθῆνα |
|
κ. Πρωθυπουργό |
210 3252723 |
Γενική Γραμματεία τῆς Κυβέρνησης Βας. Σοφίας 2 τ.κ. 10021 Ἀθῆνα |
|
Κ. Ὑπουργό Δικαιοσύνης |
210 7758742 |
κο Ὑπουργὀ Δικαιοσύνης Λ. Μεσογείων 96, τ.κ. 11527 Ἀθῆνα |
Σχετικά άρθρα:
Σύμφωνο Συμβίωσης Ὁμοφυλοφίλων: Δέν θά περάσει αὐτό τό ἀνοσιούργημα
Σχετικές κατηγορίες άρθρων:
"Το σύμφωνο συμβίωσης είναι μια τελευταία ένδειξη της κρίσεως που υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις"
"Το σύμφωνο επισημοποιεί αυτή την κρίση που ανέφερα! Έχουμε ανάγκη να μας προστατεύει ο νόμος, γιατί δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον, γιατί φοβόμαστε ο ένας τον άλλον και γιατί δεν είμαστε έντιμοι μεταξύ μας"
--ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ--
1) Λένε κάποιοι φίλοι πως το κράτος οφείλει να είναι ουδετερόθρησκο, να μην είναι θεοκρατικό ούτε χριστιανικό, για να είναι αντικειμενικό και να δίδει ίσα δικαιώματα που να τα απολαμβάνουν όλοι οι πολίτες του, χριστιανοί και μη, ετεροφυλόφιλοι ή ομοφυλόφιλοι. Οι Χριστιανοί θα πρέπει να δείχνουν σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου και σε κάθε άνθρωπο ως εικόνα Θεού, ανεξάρτητα θρησκείας ή φύλου ή χρώματος;
Κατ' αρχάς δεν οφείλει να είναι ουδετερόθρησκο αλλά οφείλει να σέβεται τις υπόλοιπες Θρησκείες. Και αυτό καθιερώνεται από την αρχή της ανεξιθρησκίας που όντως ισχύει. Το Σύνταγμα του κράτους μας είναι στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Αυτό το κάνει Θεοκεντρικό και βέβαια ΟΧΙ Θεοκρατικό. Αυτό σημαίνει πως εμπνέεται ελεύθερα από Χριστιανικές Αξίες που πηγάζουν από την πίστη του λαού μας και δεν τις επιβάλλει με Ισλαμικού τύπου διατάξεις.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα και πράξη είναι εξίσου αποδεκτά. Για παράδειγμα, οι σατανιστές δεν είναι αποδεκτοί επισήμως ως Θρήσκευμα, ούτε είναι θεμιτή και νόμιμη πρακτική η πολυγαμία, αν και είναι αποδεκτή από μια μεγάλη ομάδα (εκατοντάδων χιλιάδων) μουσουλμάνων και θα μπορούσε κάποιος να σκεφθεί αν καταπατούνται τα θρησκευτικά δικαιώματα τους...
Ο Χριστιανοί, πραγματικά, πρέπει να δείχνουν ανοχή στο πρόσωπο του οποιουδήποτε. Και στον ομοφυλόφιλο και στον πολύγαμο, τον κλέπτη και στον σατανιστή ακόμα. Αυτό, δεν σημαίνει πως πρέπει να τους ενισχύουμε στις πράξεις τους όμως. Εχθρός μας είναι η πράξη, όχι ο άνθρωπος. Δεν είναι σωστό να φυλακίζεται ένας ομοφυλόφιλος λόγω της αμαρτίας του και πράγματι αυτό δεν συμβαίνει. Δεν μπορεί κανένας να περιμένει από έναν ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ (αν θέλει να λέγεται και να είναι τέτοιος) το να ψηφίσει μια διάταξη που όχι απλώς επιτρέπει μία αμαρτία, αλλά δίνει και πρόσθετες διευκολύνσεις μέχρι του σημείου να την αναγνωρίζει πλέον θεσμικά. Γιατί θα πρέπει να το κάνει αυτό ένας ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ πολιτικός; Γιατί θα πρέπει ένας Χριστιανός να δώσει διευκολύνσεις στην τέλεση αμαρτιών (οποιωνδήποτε αμαρτιών...); Δεν έχει δικαίωμα στην άποψη του; Δεν έχει δικαίωμα να πιστεύει πως κάτι τέτοιο είναι βλαπτικό για την κοινωνία και την οικογένεια; Μάλιστα όταν αυτό το μαρτυρεί όχι μόνο η Χριστιανική Πίστη, αλλά ΚΑΙ ΟΛΕΣ οι Αρχαίες Θρησκείες;
Βλέπουμε λοιπόν πως οι Χριστιανοί ενώ είναι υποχρεωμένοι να σέβονται το Πρόσωπο, (αμαρτωλό η μη) δεν είναι καθόλου υποχρεωμένοι να σέβονται την αμαρτία. Ένας Πνευματικός Πατέρας (απλός Ιερέας η Επίσκοπος) μπορεί να ασκήσει τα ανάλογα επιτίμια σε Χριστιανούς που δεν σέβονται την πίστη τους. Και το κάνουν αυτό όχι για να τιμωρήσουν, όχι για να φοβίσουν, αλλά για να θεραπεύσουν.
2) Λέει κάποιος φίλος: Μα είναι σωστό να επιβάλλουν ιεράρχες σε πολιτικούς το τι θα ψηφίσουν;
Αν ήταν έτσι, τότε πραγματικά θα συμφωνούσαμε. Όμως δεν είναι. Τα επιτίμια ισχύουν ως θεραπευτικά μέσα για όλους τους Χριστιανούς. Πολιτικούς ή απλούς πολίτες. Όταν πράττεις κάτι αντίθετο με την Πίστη είναι στην ευχέρεια του Πνευματικού Πατέρα αν και πώς θα επιβληθούν τα κατάλληλα επιτίμια. Γιατί θα πρέπει οι πολιτικοί να αποτελούν εξαίρεση; Δεν θα ήταν άδικο προνόμιο ορισμένων; Βεβαίως και θα ήταν. Από την άλλη, δεν επιβάλλει κανένας στον πολιτικό να είναι Χριστιανός. Αν όμως Ο ΙΔΙΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ να είναι και να λέγεται Χριστιανός έχει υποχρεώσεις, όπως έχουν υποχρεώσεις ΟΛΟΙ οι πιστοί οπουδήποτε στον κόσμο. Αν θέλει να πράξει κάτι ενάντια στην πίστη του έχει δικαίωμα να πάψει να λέγεται και να είναι Χριστιανός και να ασπαστεί οποιαδήποτε άλλη πίστη. Αναφαίρετο δικαίωμα του και βασίζεται στην αρχή της ανεξιθρησκείας. Το να θέλει όμως ειδική μεταχείριση επειδή τυγχάνει πολιτικός δεν είναι ούτε δημοκρατικό ούτε Ορθόδοξο και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Από την άλλη αν θέλει και να ψηφίζει αντιχριστιανικά νομοσχέδια και να μπορεί παράλληλα να αρπάξει την Χριστιανική ψήφο, τότε είναι απλά ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ. Δεν μπορούμε πάρα να χαρακτηρίσουμε έτσι κάποιον που υποκρίνεται πως είναι κάτι που δεν είναι, μόνο και μόνο για το εκλογικό συμφέρον. Δεν του το επιβάλλει λοιπόν ο (οποιοσδήποτε) Ιεράρχης, αλλά η Χριστιανική του πίστη, την οποία ελεύθερα επέλεξε.
Βλέπουμε πως όποιος Πολιτικός έχει καθαρή συνείδηση δεν αναγκάζεται σε τίποτα. Είτε είναι (πραγματικά) Χριστιανός είτε όχι. Μόνο ένας λαϊκιστής / απατεώνας έχει πρόβλημα. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα της Εκκλησίας.
3) Μα γιατί να επιβάλλουμε τις απόψεις μας σε μία μερίδα του κόσμου που δεν τις αποδέχεται; Δεν είναι δικαίωμα του άλλου να πράττει την αμαρτία; Αν λοιπόν δεν είναι πιστός ο ομοφυλόφιλος γιατί να μην του επιτρέπουμε να πράξει όπως θέλει; δεν είναι αντιδημοκρατικό; Δεν είναι Θεοκρατικό;
Κατ' αρχάς μέσα σε μία οργανωμένη δημοκρατική κοινωνία υπάρχουν απόψεις που μας επιβάλλονται έτσι και αλλιώς. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να σταθείς γυμνός στην πλατεία Αριστοτέλους (ή Συντάγματος) χωρίς να συλληφθείς. Δεν μπορείς να πράξεις αιμομιξία (μιλάμε ανάμεσα σε ενηλίκους..). Δεν είναι νόμιμη η πολυγαμία. Όλοι αυτοί δεν έχουν δικαιώματα; Και όμως αυτά απαγορεύονται. Γιατί; Δεν είναι και αυτοί ελεύθεροι να πράξουν οτιδήποτε θέλουν; Γιατί φέρεστε "Ρατσιστικά" εναντίον τους και δεν αφήνετε π.χ. δύο αιμομίκτες να ζήσουν τον έρωτά τους; τι σας ενδιαφέρει εσάς; Ποιούς βλάπτουν εκτός από τους εαυτούς τους;
Το θέμα είναι πως σε αυτά τα ζητήματα η απάντηση είναι πάντα σχετική. Σχετική με την πίστη του καθενός. Αν κάποιος είναι Άθεος/Ανθρωπιστής μπορεί να πιστεύει πως και η αιμομιξία ακόμα είναι ανεκτή. Δεν μπορεί όμως ένας Άθεος εκκοσμικευμένος ανθρωπιστής να επιβάλλει την πίστη του αυτή στο σώμα του λαού, εάν αυτό δεν θέλει. Τέτοια έπρατταν σε σταλινικού ή μαοϊκού τύπου καθεστώτα. Όχι σε δημοκρατίες. Αυτό θέλουμε;
Υπάρχει λοιπόν η (νομική) έννοια των Χρηστών Ηθών. Αν κάτι έρχεται ενάντια σε αυτά, συνήθως απαγορεύεται. Γιατί θα πρέπει οι πολίτες να δεχτούμε ως απαράβατο και ιερό δικαίωμα να νομιμοποιηθούν πολιτικά ενώσεις ομοφύλων ανθρώπων που απολαμβάνουν πρωκτικό ή αιδοιακό έρωτα; Ποιος το ορίζει αυτό; Γιατί θα πρέπει όλοι να το αποδεχτούμε, χωρίς καμία αντίδραση ή αντιπαράθεση επιχειρημάτων; Γιατί τέτοιος δογματισμός, όταν όλοι αυτοί μας κατηγορούν εμάς τους Χριστιανούς σαν δογματικούς;
Το να θέλει μια μικρή πολιτική ολιγαρχία να επιβάλλει τις απόψεις της στην πλειοψηφία του κόσμου με ειρωνείες, με βρίσιμο («είστε φασίστες, όσοι διαφωνείτε») και απαξίωση της Χριστιανικής τους γνώμης, δείχνει το πόσο μακριά βρίσκονται από την έννοια της δημοκρατίας αλλά και του σεβασμού του λαϊκού αισθήματος.
Πριν μερικές μέρες έλαβε χώρα στην Κροατία σχετικό δημοψήφισμα (που προκάλεσαν ιδιώτες, μαζεύοντας υπογραφές! Παράδειγμα δημοκρατικής λειτουργίας!) για την νομιμοποίηση της ένωσης Ομοφύλων. Έχασαν οι υποστηρικτές τέτοιων ενώσεων. Έτσι λειτουργούν οι εύρυθμες κοινωνίες που θέλουν να δίνουν δικαίωμα στους πολίτες τους για το πώς θέλουν να οριστεί η κοινωνία τους. Εκεί το έπραξαν οι πολίτες γιατί μπορούσαν. Δεν περίμεναν από μία πολιτική ολιγαρχία όπως εδώ. Στις περισσότερες περιπτώσεις αποφεύγονται τέτοια δημοψηφίσματα με διάφορες δικαιολογίες γιατί οι υποστηρικτές των ενώσεων ξέρουν πως θα χάσουν και πανικοβάλλονται μπροστά στην λαϊκή βούληση.
Να προσέξουν οι ψευδοδημοκράτες (οι οποίοι κατά τα άλλα κόπτονται για τα δικαιώματα του λαού..), γιατί με το να αντιστέκονται στο δικαίωμα του λαού να ορίζει την δομή της κοινωνίας στην οποία μετέχει, με προφάσεις και αυθαίρετα πολιτικά δόγματα, μπορεί να τούς στρέψουν προς ακραία πολιτικά, νεοναζιστικού τύπου μορφώματα.
Θα είναι τότε υπαίτιοι για ένα σοβαρό έγκλημα υπονόμευσης της Δημοκρατίας μας.
Και καλό είναι να σταματήσουν να αναμασούν το θέμα της τάχα Θεοκρατίας. Γιατί σε χώρες όπως η Μολδαβία, η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σε πλήρη συμφωνία με Άθεους, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα, για την μη νομιμοποίηση ενώσεων ομοφύλων. Δεν είναι θέμα Θεοκρατίας, αλλά θέμα σεβασμού των Χρηστών Ηθών. Δεν απαγορεύεται στους ομοφυλόφιλους να συνάπτουν σχέσεις μεταξύ τους. Δεν θεωρείται έγκλημα. Το να προσπαθούν όμως να επιβάλλουν τις αυθαίρετες απόψεις τους στο σύνολο της κοινωνίας, δείχνει πως εκείνοι είναι που προσπαθούν να επιβάλλουν δογματικά αθεϊστικές ουμανιστικές θέσεις. Το ίδιο είχε γίνει και επί σταλινισμού ή μαοϊσμού. Το να προωθείς εν αγνοία της κοινωνίας δογματικές μεταφυσικές θέσεις με ανθρωπολογικό υπόβαθρο, ενώ η πλειοψηφία δεν συμφωνεί, δεν είναι δείγμα δημοκρατικό, αλλά ολοκληρωτικό.
4) Μην συγκρίνετε την Ομοφυλοφιλία με την πολυγαμία ή την αιμομιξία. Δεν είναι το ίδιο. Δεν έχει τεθεί τέτοιο θέμα από κανέναν. Είναι ελάχιστες αυτές οι περιπτώσεις σε σχέση με τους ομοφυλόφιλους. Συζητάμε πραγματικά και όχι φανταστικά θέματα. Είναι αχυράνθρωπος το επιχείρημά σας. Αλλάζετε το θέμα της συζήτησης.
Γιατί δεν είναι το ίδιο; Για εμάς τους Χριστιανούς είναι. Είναι όλα αμαρτία. Είναι η άποψη μας και πρέπει να το σεβαστείτε, αν είστε αληθινά δημοκράτες, ακόμα και αν διαφωνείτε. Γράψαμε παραπάνω τους δημοκρατικούς λόγους για τους οποίους επιβάλλεται να γίνει αυτό.
Ειδικά η πολυγαμία είναι το θρησκευτικό δικαίωμα ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ανθρώπων. Εκατοντάδων χιλιάδων στην Ελλάδα. Πώς και γιατί εσείς το θεωρείτε ως μη υπάρχον; Με ποιο δικαίωμα; Αν νομιμοποιηθούν ενώσεις ομοφύλων ανθρώπων που απολαμβάνουν πρωκτικό ή αιδοιακό έρωτα γιατί να μην νομιμοποιηθούν αιμομικτικές ενώσεις; Δεν είναι δικαίωμά τους; Επειδή είναι λίγες; Μα αυτός είναι ορισμός της μειονότητας! Αυτές δεν υποτίθεται πως υπερασπίζεστε;
Μήπως τελικά είναι αχυράνθρωπος το επιχείρημα περί Θεοκρατίας; Γιατί αν ίσχυε, θα απαγορευόταν καθολικά η Ομοφυλοφιλία όπως και η αιμομιξία. Οι περιπτώσεις αυτές είναι όλες παρόμοιες και δεν εξηγείτε ικανοποιητικά γιατί κάνετε διαχωρισμό. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν και -λίγοι σχετικά- που λένε για την νομιμοποίηση της πολυγαμίας ή/και της αιμομιξίας. Αυτοί -μέσα στην ανωμαλία τους - είναι περισσότερο συνεπείς με τα όσα λένε, τουλάχιστον. Εσείς κάνετε τέτοιες διακρίσεις πάνω σε τι βάση;
Η ατζέντα είναι γνωστή. Δυστυχώς. Πρώτα θα νομιμοποιηθούν οι ομόφυλες ενώσεις με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Μετά θα νομιμοποιηθούν και άλλου είδους ενώσεις και τελικά η οικογένεια, θα αποτελεί νοσταλγικό παρελθόν. Θα γίνει σταδιακά και χωρίς καμία επικύρωση από τον λαό, από μία ολιγαρχική πολιτική ομάδα ακτιβιστών που υβρίζουν και κοροϊδεύουν όποιον έχει οποιαδήποτε άλλη άποψη περί του θέματος. Όταν ανοίξει η κερκόπορτα δεν υπάρχει τέλος στον κατήφορο.
Τα θέματα λοιπόν δεν είναι άσχετα μεταξύ τους αλλά πολύ σχετικά. Όποιος δεν το βλέπει μάλλον εθελοτυφλεί .
5) Η ομοφυλοφιλία δεν προκαλεί διάφορες ασθένειες ψυχικές και σωματικές όπως η αιμομιξία. Δεν είναι το ίδιο.
Και η πολυγαμία δεν προκαλεί κάτι, όμως και αυτή απαγορεύεται, παρ’ ότι έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνων στην χώρα μας. Γιατί να μην νομιμοποιηθεί πρώτα η πολυγαμία, που έχει και χιλιάδες χρόνια ύπαρξης; Καταλαβαίνετε πως με την λογική αυτή βρίσκεστε σε μία επικίνδυνη οδό. Στο τέλος της μακράς διαδικασίας θα έχουμε κατάργηση της "κατ' οίκον Εκκλησίας", της οικογένειας. Είτε το παραδέχεστε είτε όχι.
Όσον αφορά την αιμομιξία τώρα: στα διάφορα ζευγάρια που πάσχουν από γενετικές ασθένειες ή είναι μειωμένης αντίληψης ή προβληματικής ψυχολογίας, δεν τους απαγορεύεται να συνάπτουν ενώσεις. Εσείς θεωρείτε όμως πως θα πρέπει να απαγορεύεται στα αιμομικτικά ζευγάρια; Γιατί; Αυτά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα; Όμως με την λογική σας, φτάνουμε σε προληπτική ευγονική, δηλαδή απόψεις που απηχούν τους ναζί. Είναι απίθανα ειρωνικό το πώς η απολυτοποίηση μιας άποψης μπορεί να οδηγήσει κάποιον στις ίδιες ατραπούς με τον Δρ. Μένγκελε, αρκεί να στηρίξει την δογματική του γνώμη. Και μάλιστα από ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι το κάνουν στο όνομα της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων!
Αγαπητοί, αν στους αιμομίκτες απαγορεύονται τέτοια δικαιώματα λόγω ασθενειών τότε γιατί στους έχοντες γενετικά κληρονομικές αλλά και ψυχικές παθήσεις δεν θα πρέπει να απαγορεύονται επίσης τα ίδια δικαιώματα; Θα συμφωνούσατε με μία τέτοια απαγόρευση; Γιατί τότε ορισμένοι συμφωνείτε με την απαγόρευση κατά των αιμομικτών; Και μάλιστα υπάρχει -με βάση την δική σας λογική- ακραία ρατσιστική αντίληψη εναντίον τους; Εσείς δεν θεωρείτε πως όλες οι μειονότητες - ακόμα και αν έρχονται ενάντια στα Χρηστά Ήθη - έχουν δικαίωμα να έχουν πολιτικές και θεσμικές διευκολύνσεις; Ορίστε λοιπόν. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Γιατί δεν επιτρέπεται και στους αιμομικτικούς να έχουν τα ίδια δικαιώματα;
Τι λέει σχετικά ο νόμος, σύμφωνα με το άρ. 345 ΠΚ, όπως ισχύει σήμερα:
1. Η συνουσία μεταξύ συγγενών εξ αίματος, ανιούσας και κατιούσας γραμμής, τιμωρείται: α. ως προς τους ανιόντες με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, αν ο κατιών δεν είχε συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας του, με κάθειρξη αν ο κατιών είχε συμπληρώσει το δέκατο πέμπτο αλλά όχι το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του, με φυλάκιση μέχρι δύο ετών αν ο κατιών έχει συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας του, β) ως προς τους κατιόντες, με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, γ) μεταξύ αμφιθαλών ή ετεροθαλών αδελφών, με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
2. Συγγενείς κατιούσας γραμμής ή αδελφοί μπορούν να απαλλαγούν από κάθε ποινή, αν κατά το χρόνο της πράξης δεν είχαν συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας τους.
Να σας ενημερώσω, πως υπάρχουν συνάνθρωποί μας που διεκδικούν το δικαίωμά τους στην αιμομιξία. Δικαστικώς. Γιατί να μην έχουν και αυτοί δικαίωμα -με βάση την δική σας λογική- σε αναγνώριση;
Σύμφωνα με όσα αναφέρει η Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ:
"Το δικαίωμά τους... στην αιμομιξία διεκδικούν δύο αδέλφια στη Γερμανία, τα οποία σε πείσμα των ποινικών διώξεων που έχουν υποστεί, δηλώνουν αποφασισμένα να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη ζητώντας να ακυρωθεί ο νόμος που καθιστά την αιμομιξία έγκλημα.
Η τραγική ιστορία έχει συγκλονίσει την Γερμανική κοινή γνώμη.
Ο 29χρονος σήμερα Πάτρικ Στούμπινγκ υιοθετήθηκε σε ηλικία 4 ετών από οικογένεια Ανατολικοβερολινέζων και μόλις ενηλικιώθηκε βρήκε τη φυσική του οικογένεια. Ήταν όμως μια μοιραία συνάντηση, καθώς έτυχε να ερωτευθεί την αδελφή του, Σουζάνα, και να αποκτήσει μαζί της τέσσερα προβληματικά παιδιά: το ένα έχει δοθεί σε ανάδοχη οικογένεια και τουλάχιστον τα δύο πάσχουν από διανοητική αναπηρία εξαιτίας της αιμομιξίας.
«Θέλουμε να καταργήσουμε τον νόμο που θεωρεί την αιμομιξία έγκλημα» δηλώνει ο Στούμπινγκ, ο οποίος κινδυνεύει να ξαναμπεί στη φυλακή διότι συνεχίζει την αιμομικτική σχέση με την αδελφή του. «Δεν αισθανόμαστε ένοχοι για αυτό που συμβαίνει μεταξύ μας» αναφέρουν τα δύο αδέλφια σε κοινή τους δήλωση.
Ο Πάτρικ και η Σουζάνα συναντήθηκαν το 2000. Ο πατέρας τους είχε πεθάνει, ενώ η μητέρα τους Αν-Μαρί απεβίωσε από καρδιακή προσβολή, έξι μήνες μετά την επανένωση της οικογένειας. Το πένθος «έφερε πιο κοντά» τα δύο αδέλφια, τα οποία έκτοτε διώκονται ποινικώς. "
[Πηγή: Το Βήμα, ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 27/02/2007]
Ορίστε λοιπόν. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους επίδοξους κυνηγούς -τάχα- ελευθεριών. Ξεχνούν κάτι αυτοί οι Κύριοι. Πως άλλο ελευθεριότητα και άλλο ελευθερία και πως κάθε κοινωνία έχει το ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζεται στα θέματα ηθικής και κοινωνικών συμβάσεων. Αν τους το αφαιρέσει κάποιος παύει να είναι δημοκράτης, όπως και αν ονομάζει τον εαυτό του. Είναι σύμμαχος ενός ολοκληρωτισμού που είναι θέμα χρόνου να οδηγήσει σε (ναζιστικού τύπου) τερατογενέσεις. Όταν δεν σέβεσαι την δημοκρατία, θα έχεις επιπτώσεις.
6) Την δημοκρατία δεν την σέβεται όποιος δεν σέβεται τα δικαιώματα μειονοτήτων, όχι εμείς.
Το είπαμε και παραπάνω. Το να βαπτίζεις μια ολιγαρχία πολιτικών ως υπερήρωες υπερασπιστές μειονοτήτων, είναι ένας καλός τρόπος για να περάσεις θεσμικά οτιδήποτε, χωρίς να ρωτήσεις αν ο λαός συμφωνεί. Μπορείς να περάσεις την πολυγαμία, την αιμομιξία ή οτιδήποτε άλλο θελήσεις και να αποκρύψεις πως ο σκοπός σου πίσω απ' όλα είναι να χτυπήσεις κοινωνικούς θεσμούς ΑΙΩΝΩΝ όπως η οικογένεια, ώστε σταδιακά να μετατρέψεις την κοινωνία σε ουμανιστική και εκκοσμικευμένη/αθεϊστική/καταναλωτική. Μετά θα είναι ευκολότερη η χειραγώγηση της. Αυτό μπορούμε να το ονομάσουμε και κοινωνική μηχανική.
Αν όμως είσαι πραγματικά δημοκράτης και όχι σταλινικού ή μαοϊκού τύπου πολιτικός, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να έρθεις σε διάλογο με την κοινωνία ΚΑΙ ΜΟΝΟ αν αυτή συμφωνεί με τις απόψεις σου να τις προωθήσεις θεσμικά. Αλλιώς φαίνεται ξεκάθαρα ο ελιτισμός σου και η απαξίωση της λαϊκής κυριαρχίας. Μπορεί στα λόγια να θες να λέγεσαι δημοκράτης αλλά μόνο τέτοιος δεν είσαι. Αν πραγματικά ήσουν, φίλε μου, δημοκράτης, θα συμφωνούσες πως για να αλλάξει ο ορισμός των Χρηστών Ηθών, και εφόσον υπάρχουν αντιδράσεις, ο μόνος τρόπος είναι ένα δημοψήφισμα, όπως και στην Κροατία. Καθαρά πράγματα. Δημοκρατικά.
7) Δεν κοιτάτε καλύτερα το παπαδαριό σας που ζέχνει από ομοφυλόφιλους και προσπαθείτε να στερήσετε τα δικαιώματα τους; Κοιτάξτε τα του Οίκου σας πρώτα! Ο Χριστιανισμός είναι υπεύθυνος για τόσα εγκλήματα, δεν θα μας πείτε εσείς τι είναι δημοκρατικό.
Κατ' αρχάς, το να μιλάτε με υβριστικό τρόπο δεν σας τιμά. Αν έχετε αποδείξεις πως τάχα η πλειοψηφία στην Εκκλησία είναι ομοφυλόφιλοι, θα σας παρακαλούσαμε να τις αναφέρετε. Αλλιώς τα ίδια λένε για διάφορες ειδικότητες μέσα στην κοινωνία. Έχουμε ακούσει κανέναν να λέει πως δεν έχουν δικαίωμα οι ιατροί να ομιλούν επειδή παίρνουν φακελάκια; Ή, με την ίδια λογική, επειδή έχουν καταδικαστεί ορισμένοι πολιτικοί για σκάνδαλα, δεν θα έπρεπε να έχει κανένας πολιτικός γνώμη για τα οικονομικά; Επειδή κάποιοι ομοφυλόφιλοι κάνουν εγκλήματα θα πρέπει όλοι οι ομοφυλόφιλοι να αποκλείονται από τον δημόσιο λόγο; Επειδή πολλοί ομοφυλόφιλοι επικρατούν στα ΜΜΕ θα πρέπει να σιωπούν τα ΜΜΕ στο θέμα αυτό; Βλέπετε πού οδηγεί ο τρόπος σκέψης αν εφαρμοστεί και αλλού, και όχι μόνο στην Εκκλησία; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δυστυχώς, η διδασκαλία της Εκκλησίας ελέγχει την συνείδηση μας και προσπαθούμε να βρούμε δικαιολογίες.
Ευφυολόγημα είναι αγαπητοί η θέση σας και δείχνει μάλιστα πως δεν συμπαθείτε και τους ομοφυλόφιλους, διότι είναι φανερά υποτιμητική η στάση σας. Εμείς τους αγαπάμε τους ομοφυλόφιλους, γι' αυτό και δεν ενισχύουμε περισσότερο την στάση τους. Αγαπάμε τον αμαρτωλό, όπου και να είναι, αλλά δεν αγαπάμε καθόλου την αμαρτία. Την αποστρεφόμαστε. Την θεωρούμε πνευματική ψυχασθένεια, όπως γενικά είναι ο εγωϊσμός και η φιλαυτία. Θα ήθελα να ήξερα αν κάποτε βρισκόταν ένοχος κάποιος ιερέας για κατοχή ναρκωτικών, με βάση την δική σας λογική, αυτό θα σήμαινε πως δεν θα έπρεπε να έχει γνώμη η Εκκλησία για το θέμα αυτό; Το ίδιο και για την κλοπή; Εμείς, ξαναλέμε, δεν απαγορεύουμε την πράξη. Δεν υπάρχει νόμος που να απαγορεύει αυτή την αμαρτία. Προβάλλεται καθημερινά από τα ΜΜΕ και δεν έχουμε σταματήσει κανέναν, διότι είμαστε ειρηνικοί. Έχουμε δικαίωμα όμως να κάνουμε ειρηνικό πολιτικό αγώνα και να καλέσουμε τους ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ πολιτικούς (όσοι θέλουν και επιθυμούν να λέγονται και να είναι Χριστιανοί, και όχι απλά να μαζεύουν τις ψήφους μας ως κοινοί απατεώνες...) να στηρίξουν τις κοινωνικές πεποιθήσεις και τα Χρηστά Ήθη που η πλειοψηφία του λαού επιθυμεί να ισχύουν. Όπως έχουμε ξαναπεί, άλλοι αδιαφορούν για την κοινωνική δυναμική των θέσεών τους. Όχι εμείς.
Όσον αφορά τα εγκλήματα του Χριστιανισμού, αυτά που συνέβησαν ήταν από πρόσωπα που δρούσαν ΑΝΤΙΘΕΤΑ στις επιταγές της πίστεως μας. Αλλά και πάλι, δεν συγκρίνονται (ποσοτικά ή ποιοτικά!) τα εγκλήματα αυτά με του ουμανιστικού αθεϊσμού! Εδώ μπορείτε να δείτε επίσημες στατιστικές.
Είναι ιδιαίτερο γνώρισμα των ολοκληρωτικών ιδεολογιών να δαιμονοποιούν ένα μέρος του πληθυσμού για να περάσουν τις θέσεις τους. Το έκαναν οι Ναζί με τους Εβραίους. Τώρα το κάνουν κάποιοι με τους Χριστιανούς. Μόλις κάποιος Χριστιανός υποστηρίξει την άποψη του είτε είναι φασίστας είτε ανώμαλος. Και δεν καταλαβαίνουν πως έτσι σπρώχνουν μια μερίδα κόσμου που δεν έχει τα αισθητήρια να διακρίνει, σε ακραίες πολιτικές ομάδες, στις οποίες καταφεύγουν γιατί είναι οι μόνοι που δέχονται -υποκριτικά- τις θέσεις τους. Και έτσι, όσοι αγνοούν την λαϊκή βούληση, ενδυναμώνουν τέτοιες ακραίες ομάδες και γίνονται ηθικοί συναυτουργοί στο έγκλημα που θα εξελιχθεί σε λίγο μπροστά στα μάτια μας.
Είναι λυπηρό η ανθρώπινη αξιοπρέπεια κάποιων να σπιλώνεται μόνο και μόνο επειδή δεν δέχονται τα αυθαίρετα δόγματα μιας ουμανιστικής ολοκληρωτικής ανθρωπολογίας, που δεν καταδέχεται καν να δώσει φωνή στην κοινωνία για να διαφωνήσει με αυτούς.
8) Το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι γάμος! Αν ήταν γάμος θα διαφωνούσαμε και εμείς. Απλά δίνει μερικές διευκολύνσεις σε μία (αμαρτωλή έστω) μειονότητα. Γιατί δεν θέλετε να τους παρέχετε τις διευκολύνσεις αυτές;
Γιατί δεν είναι γάμος; Επειδή δεν το ονομάζουν έτσι; Μα το όνομα δεν είναι τίποτα. Αν προσέξετε τις διατάξεις, δίνουν στα ομόφυλα ζευγάρια τις ουσιαστικά ίδιες κοινωνικές δυνατότητες με όσους συνάπτουν γάμο. Σε νομικό και κοινωνικό επίπεδο τι άλλο χρειάζεται; Απλά δεν ονομάστηκε έτσι για να γίνει ευκολότερα αποδεκτό. Αργότερα θα γίνει και αυτό. Όπως συμβαίνει τώρα σε διάφορες χώρες (π.χ. Γαλλία). Εμείς δεν απαγορεύουμε στους Ομοφυλόφιλους να έχουν τις αμαρτωλές σχέσεις τους. Ο Θεός τους προειδοποιεί για το αποτέλεσμα των πράξεων τους. Αλλά και Εκείνος δεν τους σταματά. Ούτε τους διευκολύνει όμως, οπότε δεν έχουμε εμείς δικαίωμα να κάνουμε κάτι τέτοιο. Αν βλέπεις πως ο αδελφός σου βαδίζει σε μονοπάτι προβληματικό που θα του δημιουργήσει ωδίνες τον προειδοποιείς, ακόμα και αν δεν έχεις το δικαίωμα να τον σταματήσεις. Δεν του διευκολύνεις τον δρόμο όμως, ώστε να πάει γρηγορότερα εκεί. Έτσι και εμείς οι Χριστιανοί, με την ψήφο μας και με το θάρρος της γνώμης μας θα υποστηρίξουμε όσα πηγάζουν από 20 αιώνες αγαπητικής διακονίας και κοινωνικής δράσης. Από Αγάπη.
Επίλογος
Αγαπάμε ΚΑΙ τους Ομοφυλόφιλους. Να το ξαναπώ: Τους Αγαπάμε. Τους θεωρούμε αδελφούς μας. Δεν τους καταδιώκουμε, και όποιος το κάνει ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ.
Ο Πνευματικός πόλεμος της Εκκλησίας ΔΕΝ είναι ενάντια στον αμαρτωλό. Είναι ενάντια στην ΑΜΑΡΤΙΑ. Και ενώ δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ νόμος που να απαγορεύει την ομοφυλοφιλία και είναι ελεύθερος κάθε ομοφυλόφιλος αδελφός μας να ικανοποιήσει το πάθος του -αντίθετα στο τι λέει η Εκκλησία- δεν μπορούμε εμείς να τους παρέχουμε και διευκολύνσεις για να το ικανοποιούν ευκολότερα. Δεν μπορούμε, ως Χριστιανοί, να αναγνωρίσουμε θεσμικά τέτοιες δομές που δημιουργούν πολλά προβλήματα. Για τους παρόμοιους λόγους για τους οποίους δεν αναγνωρίζουμε την πολυγαμία ή την αιμομιξία ως νόμιμες ενώσεις.
Είναι θλιβερό, πως σήμερα ακόμα και σε πιστούς Χριστιανούς, πρέπει ορισμένες φορές να εξηγήσουμε τα αυτονόητα. Ακόμα και εκείνοι επηρεάζονται πολλές φορές από ολοκληρωτικού τύπου εκκοσμικευτικές ιδεολογίες που κρύβονται κάτω από το πέπλο του Ουμανισμού για να δικαιολογήσουν μη δημοκρατικές κοινωνικές παρεμβάσεις. Είναι τα επιχειρήματα τους όμορφα στα αυτιά και σαγηνεύουν ανθρώπους που δεν έχουν σκεφθεί περισσότερο.
Άλλοι απλά υβρίζουν και μέμφονται όποιον τους αντιμετωπίζει με επιχειρήματα. Θεωρούν a priori κάθε αντίθετη θέση με την δική τους φασιστική ή αντιδημοκρατική, ενώ την ίδια ώρα με ένα είδος ακατανόητης θρησκοληψίας κηρύττουν τα δόγματα του Θρησκευτικού τύπου ουμανισμού που τον θεωρούν αυτονόητα αποδεκτό απ' όλους. Έτσι πραγματικά γίνονται Θεοκράτες ενός είδους. Η Ουμανιστική εκκοσμικευμένη Θεολογία τους δεν διαφέρει πολύ στο ήθος από εκείνη που προσπάθησαν να επιβάλλουν καθεστώτα Ναζιστικού, Σταλινικού ή Μαοϊκού τύπου.
Μα πώς μπορεί ο Ουμανισμός να γίνει ολοκληρωτικός και απάνθρωπος; ρωτούν ορισμένοι. Δεν είναι αντίθετο προς τον ορισμό του; Δεν είναι κέντρο του Ουμανισμού ο Άνθρωπος; Όντως είναι. Αλλά ποιός άνθρωπος; Το πώς ορίζεις τον άνθρωπο παίζει καίριο ρόλο. Αν ο ορισμός μας είναι αυθαίρετος και εσφαλμένος, θα οδηγήσει μαθηματικά σε μία εσφαλμένη και διεστραμμένη ζωή για τον άνθρωπο. Μια σκλαβιά. Ο λεγόμενος "Σοβιετικός Άνθρωπος" [http://en.wikipedia.org/wiki/New_Soviet_man] ήταν μια τέτοια προσπάθεια. Ο "Υπεράνθρωπος" των Ναζιστών [http://en.wikipedia.org/wiki/%C3%9Cbermensch] επίσης.
Όλα αυτά είχαν πηγή μια διεστραμμένη ερμηνεία της ανθρώπινης φύσεως που οδήγησε σε σκλαβιά. Ουμανισμοί ήταν. Οι οπαδοί τους θεωρούσαν πως είχαν ιδανικά και -σαν τους Φαρισαίους- έφταναν στην αυτοδικαίωση. Η προσπάθεια επιβολής των αξιών του ουμανισμού σε μεταφυσικό επίπεδο, είναι απλά μία σύγχρονη προσπάθεια, στο όνομα του καταναλωτισμού που καταναλώνει όχι μόνο προϊόντα αλλά και ανθρώπινες σχέσεις. Εμείς σε αυτό έχουμε να αντιτάξουμε τον Ανθρωπισμό στον οποίο κέντρο είναι ο Άνθρωπος ως εικόνα Θεού, ο τέλειος Θεάνθρωπος, ο Ιησούς Χριστός. Ο οποίος αγαπά και καταλαβαίνει όλους τους αμαρτωλούς: και τους ομοφυλόφιλους και εμάς τους πλεονέκτες και εμάς τους φιλάργυρους, τους εγωιστές. Όλους. Αλλά τους μιλάει με αγάπη και κατανόηση για να μπορέσουν να θεραπευτούν. Και δεν τους διευκολύνει στο να οδηγηθούν σε μονοπάτια, που όχι μόνο καταστρέφουν τον εαυτό τους αλλά σε βάθος χρόνου αλλοιώνουν και σημαντικές κοινωνικές δομές!
Πηγή: Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας, Ρωμνιός
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...