
Τράπεζα Ἰδεῶν
Θησαύρισμα ἰδεῶν καί ἀναφορῶν γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό
info@tideon.org
Κατά τόν 19ο αἰῶνα τό νεοσύστατο Ἑλληνικό κράτος, ὑποτασσόμενο στά δυτικά ἀλλοτριωμένα καί ἀλλοτριωτικά πρότυπα τοῦ Διαφωτισμοῦ καί τῆς Γαλλικῆς ἐπανάστασης, ἐπεδίωξε νά ἐξευρωπαϊστεῖ μέ σκοπό τήν δῆθεν πρόοδο καί τόν ἐκσυγχρονισμό του. Αὐτή ἡ τακτική βέβαια ἐπηρέασε καταλυτικά τήν πορεία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί εἰδικότερα τοῦ μοναχισμοῦ.
«Ὁ κρατικός ἐκδυτικισμός πού ἐπιδιώχθηκε, ὅπως ἔχει ὑπογραμμιστεῖ, δέν θά μποροῦσε νά ἐπιτευχθεῖ σε καμμία περίπτωση χωρίς ἐπιβολή δυτικῶν προτύπων στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διαφοροποιοῦσε ριζικά τίς ὀρθόδοξες ἐθνότητες τῆς Ἐθναρχίας ἀπό τήν πολιτισμική Παράδοση τῆς Εὐρώπης (πρᾶγμα ποὺ δὲν ἐξυπηρετοῦσε τὸν πονηρὸ αὐτὸν σκοπό). Ἡ δέ κατά τῆς Ὀρθοδοξίας “ἐπιβουλή” –γιά νά χρησιμοποιήσω τόν δικαιωμένο ἀπό τά πράγματα ὅρο τοῦ Κοσμᾶ Φλαμιάτου– ἐπικεντρώθηκε στόν μοναχισμό, τὸν χῶρο ποὺ συνεχίζει μέ αὐθεντικότητα τήν δομή καί τόν τρόπο λειτουργίας τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Τήν ἔκταση δέ τῆς προοδευτικῆς διάβρωσης φανερώνει ἡ συνοδική “ἐπίσημη ἐκκλησιαστική” συμμετοχή στήν διάλυση τῶν Ἱερῶν Μονῶν, δηλώνοντας ξεκάθαρα τό πνεῦμα αὐτοκαταστροφῆς πού εἶχε κυριεύσει ἀπό τό 1833 καί....
ΠΗΓΗ: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2013/11/blog-post_6710.html
Ορισμένοι τους τοποθετούν ως μια αίρεση στον ευρύτερο προτεσταντικό χώρο. Δεν πρόκειται όμως για «καθαρή» θρησκεία, αλλά για μια πολυεθνική εμπορική μετοχική εταιρεία, με τον τίτλο: «ΒΙΒΛΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΛΛΑΔΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΚΟΠΙΑ», η οποία εδρεύει και δραστηριοποιείται στο Μπρούκλιν των Η.Π.Α., με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο. Ξεκίνησε τις εργασίες της το 1884 και ιδρυτής της υπήρξε ο Κάρολος Ρώσελ. Από τότε και ως τα σήμερα εκδίδει τα περιοδικά «ΣΚΟΠΙΑ» και «ΞΥΠΝΑ», με τα οποία διαδίδει σε όλο τον κόσμο τις χονδροκομμένες πλάνες της, συνοψίζοντας όλες τις αντιχριστιανικές αιρετικές διδασκαλίες του παρελθόντος. Σύμφωνα με την οργάνωση, η τυφλή πίστη στις δοξασίες της και η προώθηση των εκδοτικών προϊόντων της, είναι η «αληθινή λατρεία του Ιεχωβά»! Ονομάζονται «Μάρτυρες του Ιεχωβά» και «Χιλιαστές», από τη δοξασία τους της δήθεν «χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη». Στην αρχή ονομάζονταν «Σπουδαστές των Γραφών».
Σύμφωνα με τις αρχές της εταιρείας, ο Ιεχωβά διαμηνύει το θέλημά του στους ανθρώπους μέσω αυτής. Κατά συνέπεια άρνηση των δοξασιών της εταιρείας σημαίνει γι’ αυτούς άρνηση του θελήματος του Θεού. Δεν εξηγούν, όμως, αν οι ριζικές αναθεωρήσεις κατά καιρούς των δοξασιών της και οι παταγωδώς διαψευσμένες ψευδοπροφητείες της, εντάσσονται στο θέλημα του Θεού! Έχουν ορίσει πάμπολλες συγκεκριμένες χρονολογίες ότι θα ερχόταν το τέλος του κόσμου, και η «έναρξη της εγκόσμιας βασιλείας του Χριστού» και διαψεύστηκαν οικτρά. Για να δικαιολογηθούν πρόβαλλαν κατά καιρούς ορισμένες αφελείς δικαιολογίες. Χαρακτηριστική είναι η δικαιολογία τους, πως το 1914 έγινε «αοράτως» η Δευτέρα Παρουσία», κακοποιώντας φρικτά την αγία Γραφή, η οποία μας βεβαιώνει, σε πάμπολλα σημεία της, ότι το φοβερό εκείνο γεγονός θα είναι ορατό από όλη την ανθρωπότητα και θα συνταράξει ολόκληρη τη δημιουργία!
Όπως αλλάζουν κατά καιρούς τις δοξασίες τους, αλλάζουν και ονόματα, για την εξαπάτηση των αφελών. Τελευταία θέλουν να ονομάζονται «Χριστιανοί», παρ’ όλο που στο παρελθόν θεωρούσαν «το όνομα Χριστιανός δυσώδες» (Σκοπιά, 1962,σ.143)! Το υπερτιμημένο όμως όνομα του Χριστού το φέρουν όσοι πιστεύουν στη Θεότητά Του και όχι όσοι την αρνούνται, διότι αυτοί θεωρούνται από την αγία Γραφή «αρνητές του Χριστού, αντίχριστοι» ( Α΄Ιωάν.5,20.Β΄Ιωάν.9)!
Όχι μόνο με μπορούν να χαρακτηρίζονται, πολλώ δε μάλλον να ονομάζονται Χριστιανοί, αλλά μάλλον αλλά ομοιάζουν περισσότερο με τους μουσουλμάνους. Μια προσεκτική μελέτη των δοξασιών τους αποδεικνύει ότι οι περί Θεού, Ιησού Χριστού και Αγίου Πνεύματος διδασκαλίες τους σχεδόν ταυτόσημες. Το ίδιο ταυτόσημες είναι και οι περί «σωτηρίας» (υποταγή στο θέλημα του Θεού), οι περί ο υλικού παραδείσου, κλπ. Κατά συνέπεια θα ήταν ορθότερο να ονομάζονται «Μουσουλμάνοι Μάρτυρες του Ιεχωβά», έχοντας περισσότερη συγγένεια οι δοξασίες τους!
Πρόκειται επίσης για άκρως ρατσιστική οργάνωση, διότι διαχωρίζει τα μέλη της στο «Κυβερνόν Σώμα», από στον «πολύ όχλο», τους «δούλους της Βασιλείας», δηλαδή τους οπαδούς τους. Για μεν τους πρώτους «προορίζει» την «ουράνια διακυβέρνηση», για δε τους δεύτερους την «αιώνια εγκατοίκηση στη γη», την οποία θα «αποκτήσουν» με την τυφλή και άκριτη υποταγή στους πρώτους! Στα περιοδικά τους αναφέρουν πως όσοι δεν είναι υποταγμένοι στο θέλημα της εταιρείας, δεν είναι «Μάρτυρες του Ιεχωβά», «σύντομα» θα γίνει ο Αρμαγεδδών, θα σφαχτούν και θα πλύνουν τα πόδια τους εκείνοι στο αίμα των μη Χιλιαστών (Σκοπιά, 1968,σ.83)! Αυτή η προσδοκία τους είναι ένα μικρό δείγμα του μίσους που κρύβουν στην ψυχή τους για τους μη οπαδούς της εταιρείας, και μια απόδειξη του προσωπείου της «αγάπης», που «φορούν» όταν κάνουν προσηλυτισμό!
Συνοψίζοντας, δεν πρόκειται για θρησκεία, αλλά για εμπορική εταιρεία, η οποία εμπορεύεται έντυπα της δικής της εμπνεύσεως. Οι δε οπαδοί της πρέπει να θεωρηθούν άμισθοι υπάλληλοι της εταιρείας! Για να μπορεί να τους ελέγχει, ασκεί ισχυρότατο και μεθοδευμένο ψυχολογικό εξαναγκασμό, με το ψευτοδίλημμα: μένοντας στην εταιρεία και δουλεύοντας γι’ αυτήν σώζεσαι, κατά την «καταστροφή του Αρμαγεδδώνα», φεύγοντας από αυτή χάνεσαι!
Τι διδάσκουν οι «Μάρτυρες του Ιεχωβά»
Έχουν απορρίψει ολόκληρο το χριστιανικό οικοδόμημα και έχουν υιοθετήσει όλες τις αιρέσεις, που καταδίκασε στο διάβα των αιώνων η Εκκλησία μας. Ιδού μερικές από τις πλάνες τους:
Πώς να αντιδρούμε
Είναι γνωστό σε όλους πως ασκούν οι οπαδοί της εταιρείας πιεστικό προσηλυτισμό. Χρησιμοποιούν μερικά εδάφια από την Αγία Γραφή, προκειμένου να στηρίξουν τις δοξασίες της εταιρείας και να εντυπωσιάσουν τους αφελείς. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να παρασυρθεί όποιος δε γνωρίζει καλά την Αγία Γραφή και την ορθόδοξη διδασκαλία. Επίσης υπάρχει το ενδεχόμενο σε συνομιλία μαζί τους, δική μας αδυναμία να μεταφραστεί σε αδυναμία της Εκκλησίας μας να δώσει πειστική απάντηση στις κακοδοξίες της οργάνωσης και να σπρώξει βαθύτερα στην πλάνη τους πλανεμένους συνομιλητές του. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο όσοι δεν έχουμε την απαραίτητη κατάρτιση και ενημέρωση για τις κακοδοξίες της να τους δηλώνουμε με ευγένεια ότι δεν επιθυμούμε καμιά συνομιλία μαζί τους και επίσκεψη. Το μόνο που μπορούμε να τους βεβαιώσουμε είναι η πίστη μας και η εμπιστοσύνη μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η Οποία είναι η μόνη που έχει ιστορική συνέχεια δύο χιλιάδων ετών ως τα σήμερα. Επίσης μπορούμε να τους πούμε ότι εμείς μελετούμε την Αγία Γραφή, της οποίας συγκρότησε τον κανόνα και τη διατήρησε απαραχάρακτη δύο χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία. Αυτή την οποία υβρίζουν οι χιλιαστές ως «πόρνη Βαβυλώνα». Μέσα στην Εκκλησία βρήκαν την Αγία Γραφή οι χιλιαστές χίλια εννιακόσια χρόνια μετά για να την κακοποιήσουν, με τις δικές τους κακόβουλες μεταφράσεις και παραποιήσεις! Οποιαδήποτε άσχημη συμπεριφορά από μέρους μας προς τους χιλιαστές και προς όλους τους αιρετικούς, είναι όχι μόνο ανεπίτρεπτη από το ορθόδοξο ήθος μας, αλλά επιτείνει τον φανατισμό των αιρετικών και το ζήλο τους, διότι τους καθιστά «μάρτυρες» της δράσης τους!
Ποιο είναι το χρέος μας
Ως συνειδητοί ορθόδοξοι πιστοί έχουμε χρέος να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, επομένως και τους αιρετικούς. Να δείχνουμε έμπρακτα την αγάπη μας και προς τους πλανεμένους αδελφούς μας και να τους θεωρούμε ως θύματα του διαβόλου. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μας συμβουλεύουν να αγαπάμε τους πλανεμένους και να μισούμε την πλάνη, η οποία είναι του διαβόλου, για να αποσπάσει από την Εκκλησία του Χριστού τα πρόσωπα και να τους στερήσει τη σωτηρία. Η αγάπη μας προς τους αιρετικούς δε σημαίνει ότι μας υποχρεώνει αν κάνουμε έκπτωση στην πίστη μας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η Μία Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός. Έχει ιστορία και ζωή 2000 ετών και είναι Εκείνη για την οποία υποσχέθηκε και διαβεβαίωσε ο Κύριος ότι «Πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ16,18). Δεν σφάλει, διότι το Πανάγιο Πνεύμα που υπάρχει σ’ Αυτή Την οδηγεί» εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν,16,13). Δεν κηλιδώνεται από τίποτε και από κανέναν διότι είναι το ίδιο το Σώμα του Χριστού, εφόσον «ὁ Χριστὸςἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ἵνα παραστήσῃαὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤτι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος» (Εφ.5,25-27). Κατά συνέπεια η προσπάθεια των χιλιαστών μετά από 1900 χρόνια να συκοφαντήσουν την Εκκλησία του Χριστού ως «πόρνη Βαβυλώνα» και να την αντικαταστήσουν με μια την εμπορική εταιρεία, αποτελεί φρικτή ύβρη κατά του Ιδίου του Χριστού, ο Οποίος, κατ’ αυτούς, αθέτησε τους λόγους Του, άφησε την Εκκλησία Του να γίνει «πόρνη» και «βύθισε» τον κόσμο στο σκοτάδι, μέχρι που ο αρχηγός της αίρεσης «έφερε» ξανά το «ζωηρότερο φως», μέσω της επιχείρησής του! Δεν υπάρχει φρικτότερη ύβρη κατά του Χριστού και της Εκκλησίας Του, η αντικατάστασή Της από το διοικητικό συμβούλιο μια εμπορικής εταιρείας!
Καλούμε τέλος τους αδελφούς μας πλανεμένους – οπαδούς της οργάνωσης να μην αρκούνται στις ψευδόχριστες δοξασίες της και να ψάξουν και αλλού να βρουν την αλήθεια. Να συνειδητοποιήσουν ότι ενδεχομένως οι ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες της οργάνωσης να είναι οι πλάνοι των εσχάτων καιρών «για να πλανήσουν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» (Ματθ.24,24). Η Εκκλησία μας τους περιμένει με αδημονία για να τους βοηθήσει να ξαναβρούν την αληθινή Πίστη, που παρέδωσε ο Κύριος «εφ΄άπαξ» (Ιουδ.3), διότι Μόνη Αυτή είναι ο «στύλος και το εδραίωμα της αληθείας» (Α΄Τιμ.3,15).
ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2904
Αν έλθει κάποιος φτωχός, που έχει ανάγκη από λίγο ψωμί, ακούγονται πολλές κακολογίες, διαβολές, κατηγορίες για οκνηρία, λοιδορίες, βρισιές και πειράγματα. Και δε σκέπτεσαι ότι και συ είσαι άνθρωπος, που δεν εργάζεσαι, ο Θεός, όμως, σου δίνει τα αγαθά του. Μη μου πεις, βέβαια, ότι ασχολείσαι και συ με κάτι, αλλά να μου αποδείξεις αυτό, εάν, δηλαδή, κάνεις και χρησιμοποιείς κάτι από τα απαραίτητα. Εάν, όμως, μου αναφέρεις την απόκτηση των χρημάτων και κέρδη με απάτη και τη φροντίδα και την αύξηση του πλούτου σου, θα σου απαντήσω ότι όλα αυτά δεν μπορούν να ονομασθούν εργασίες· εργασίες είναι η ελεημοσύνη, οι προσευχές, οι φροντίδες για την προστασία εκείνων που αδικούνται και τα παρόμοια, Από αυτά βρισκόμαστε σε αργία για όλη μας τη ζωή.
Αλλ’ όμως, ο Θεός ποτέ δεν μας είπε, επειδή είσαι οκνηρός, δε σου ανάβω τον ήλιο, σου σβήνω τη σελήνη, ξηραίνω τη γη για να μη σου δίνει καρπούς, ξηραίνω τις λίμνες, τις πηγές και τα ποτάμια, εξαφανίζω τον αέρα, σταματώ τις ετήσιες βροχές. Αντίθετα, όλα μας τα δίνει άφθονα. Σε μερικούς, μάλιστα, που όχι μόνον είναι άνεργοι, αλλά κάνουν και πονηρά έργα, πάλι τους επιτρέπει να απολαμβάνουν τα αγαθά του.
Όταν, λοιπόν, δεις κάποιο φτωχό και πεις, ότι αγανακτώ επειδή είναι υγιής και δεν υποφέρει από τίποτε, και παρ’ όλα αυτά θέλει να τρέφεται χωρίς να εργάζεται, και ίσως να είναι κάποιος δραπέτης και, υπηρέτης, που εγκατέλειψε τον κύριο του· όλα αυτά, που είπα, πες στον εαυτό σου, μάλλον δώσε το θάρρος σ’ εκείνον να σου τα πει και πολύ δίκαια θα σου πει: Αγανακτώ, διότι, ενώ είσαι υγιής, δεν κάνεις τίποτε από όσα έχει διατάξει ο Θεός, αλλά δραπετεύοντας από τις εντολές του Κυρίου, γυρίζεις σαν να βρίσκεσαι σε ξένη χώρα περνώντας τον καιρό σου μέσα στην κακία· μεθάς, ασχημονείς, κλέβεις, αρπάζεις, καταστρέφεις τα σπίτια των άλλων. Και συ, βέβαια, με κατηγορείς για οκνηρία, εγώ, όμως, σε κατηγορώ για τα πονηρά έργα που κάνεις, όταν συκοφαντείς, όταν ορκίζεσαι, όταν αρπάζεις, όταν λες ψέματα και κάνεις πολλά παρόμοια έργα.
Αυτά τα λέω, όχι για να θέσω νόμο για την οκνηρία, μη γένοιτο· αλλά τα λέω, επειδή επιθυμώ να εργάζονται όλοι. Διότι η αργία δίδαξε κάθε κακία.
Σας παρακαλώ, όμως, να μην είστε άσπλαχνοι, ούτε απάνθρωποι. Διότι και ο Παύλος, αν και κατέκρινε πάρα πολύ την οκνηρία και είπε· «Όποιος δε θέλει να εργάζεται, δεν πρέπει ούτε και να τρώει» (Β΄ Θεσ. 3,10), δε σταμάτησε μέχρις εδώ, αλλά πρόσθεσε· «εσείς, όμως, να μη χάνετε το θάρρος σας κάνοντας το καλό». Και, όμως, αυτά είναι αντίθετα με τα προηγούμενα. Διότι, εφόσον διέταξες να μην τρώνε, πώς μας συμβουλεύεις να τους δίνουμε; Ναι, λέει· πραγματικά σας διέταξα να τους αποστρέφεστε και να μην τους συναναστρέφεστε, αλλά και σας παρήγγειλα «να μη τους θεωρείτε σαν εχθρούς, αλλά να τους συμβουλεύετε»· και έτσι δεν δίνω εντολές που συγκρούονται μεταξύ τους, αλλά δίνω εντολές, που συμφωνούν απόλυτα μεταξύ τους. Διότι, εάν εσύ είσαι πρόθυμος να προσφέρεις ελεημοσύνη, τότε γρήγορα και εκείνος ο φτωχός θα απαλλαγεί από την οκνηρία και συ από την απανθρωπιά σου.
Ναι, αλλά, θα ισχυρισθεί κάποιος, λέει πολλά ψέματα και υποκρίνεται. Μα, ακριβώς, γι’ αυτό είναι άξιος ελεημοσύνης, επειδή έφθασε σε τόση μεγάλη ανάγκη ώστε να κάνει τέτοιες αδιάντροπες πράξεις.
Εμείς, όμως, όχι μόνο δεν ελεούμε, αλλά προσθέτουμε και τα απάνθρωπα εκείνα λόγια λέγοντας· “δε σου έδωσα μία φορά, δύο φορές;”
Τί λοιπόν; Επειδή έφαγε μία φορά, δεν έχει πάλι ανάγκη από τροφή; Γιατί δεν εφαρμόζεις στη δική σου κοιλιά τους ίδιους νόμους και δεν της λες· “χόρτασες χθες και προχθές, μη ζητάς σήμερα”. Αλλά την κοιλιά σου τη γεμίζεις πάνω από το κανονικό, ενώ αυτόν, αν και ζη¬τά τη βασική τροφή, τον αποστρέφεσαι, ενώ έπρεπε ακριβώς γι’ αυτό να τον ελεείς, επειδή είναι υποχρεωμένος να έρχεται και να σου ζητά καθημερινά τροφή. Και, αν τίποτε άλλο δε λυγίζει τη σκληρότητά σου, γι’ αυτό και μόνον έπρεπε να τον ελεήσεις. Διότι όλα αυτά αναγκάζεται να τα κάνει πιεζόμενος από την πείνα…
Εσύ, όμως, όχι μόνο δεν τον ελεείς, αλλά και τον κοροϊδεύεις. Και μολονότι ο Θεός σε προτρέπει να κάνεις κρυφά την ελεημοσύνη, εσύ φθάνεις στο σημείο να διακηρύσσεις αυτόν, που ήλθε να σου ζητήσει ελεημοσύνη και να τον λοιδορείς για εκείνα για τα οποία έπρεπε να τον ελεείς. Διότι, αν δε θέλεις να δώσεις, για ποιό λόγο κατηγορείς και συντρίβεις αυτήν την ταλαίπωρη και άθλια ψυχή;
Ήλθε με την ελπίδα να βρει τα χέρια σου σαν λιμάνι· γιατί, λοιπόν, σηκώνεις κύματα και του κάνεις βαρύτερο το χειμώνα; Γιατί τον κατηγορείς για δουλοπρέπεια; Μήπως θα ερχόταν σε σένα, αν ήξερε ότι θ’ ακούσει τέτοια λόγια; Εάν, όμως, ήλθε, μολονότι γνώριζε ότι θ’ ακούσει τέτοια λόγια, τότε, ακριβώς, για το λόγο αυτό αξίζει να τον ελεήσεις και να φρίξεις παράλληλα για την δική σου σκληρότητα, διότι ούτε και έτσι γίνεσαι περισσότερο ήρεμος, αν και βλέπεις, δηλαδή, μπροστά σου τόσο καταπιεστική ανάγκη, και δε νομίζεις ότι είναι αρκετός ο φόβος της πείνας για να δικαιολογήσει την αναισχυντία του, αλλά τον κατηγορείς για αναισχυντία. Μολονότι, συ ο ίδιος, πολλές φορές, έχεις κάνει μεγαλύτερες αναισχυντίες και μάλιστα για φοβερά πράγματα.
Βέβαια, στην περίπτωση αυτή, η αναισχυντία είναι άξια συγχωρήσεως, ενώ εμείς, αν και πολλές φορές κάνουμε πράγματα άξια για τιμωρία, φερόμαστε με αναίδεια. Και ενώ πρέπει να φερόμαστε με ταπείνωση, όταν σκεπτόμαστε αυτά, εμείς αντίθετα, επιτιθέμεθα εναντίον αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων και μολονότι μας ζητούν φάρμακα, εμείς τους αυξάνουμε τις πληγές.
Εάν, βέβαια, δεν θέλεις να δώσεις, γιατί τον προσβάλλεις; Αν δεν θέλεις να ελεήσεις, για ποιό λόγο τον βρίζεις; Μα, δεν μπορεί να φύγει με άλλο τρόπο. Τότε, λοιπόν, να ενεργήσεις σύμφωνα με την εντολή του σοφού εκείνου που λέει: «Απάντησέ του με τρόπο ειρηνικό και με πραότητα» (Σοφ. Σειρ. 4,8). Διότι δεν κάνει όλες αυτές τις αναισχυντίες με τη θέλησή του. Διότι δεν μπορεί, δεν είναι δυνατό να υπάρχει άνθρωπος, που να θέλει να ντροπιάζεται χωρίς λόγο. Και αν ακόμη μερικοί προβάλλουν αμέτρητα επιχειρήματα για το αντίθετο, εγώ ποτέ δε θα μπορούσα να δεχθώ, ότι μπορεί ένας άνθρωπος, που ζει μέσα στην αφθονία, να προτιμήσει να γίνει ζητιάνος. Κανένας, λοιπόν, ας μη σας εξαπατά. Αλλά και αν ακόμη ο Παύλος λέει· « Όποιος δεν θέλει να εργάζεται, δεν πρέπει και να τρώγει», αυτό το λέγει σ’ εκείνους· ενώ σε μας δεν λέει το ίδιο, αλλά το αντίθετο· «Εσείς, όμως, να μη χάνετε το θάρρος σας κάνοντας το καλό»…
(Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου, ομιλία στο Κατά Ματθαίον, ΛΕ΄-αποσπάσματα. ΕΠΕ 10)
ΠΗΓΗ: http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2902
Με πρόσφατο νόμο, που προωθήθηκε στο Κοινοβούλιο μέσα στην περίοδο της καλοκαιρινής ραστώνης, η κυβέρνηση της χώρας μας αποφάσισε – με την ψήφο μόλις 52 βουλευτών (!) – να καταργήσει έναν θεόσδοτο και πατροπαράδοτο θεσμό, την αργία της Κυριακής.
Το ανίερο αυτό μέτρο «εγκαινιάζεται» την Κυριακή 3 Νοεμβρίου, καθώς αυτή είναι η πρώτη Κυριακή που τα καταστήματα μπορούν να είναι ανοιχτά.
Τα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της πόλης μας υπενθυμίζουμε τον αυθεντικό λόγο του μεγάλου διδασκάλου του γένους μας και ισαποστόλου Αγ. Κοσμά του Αιτωλού:
«Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶνε ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν… Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διά νά μή πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλάγετε τήν Κυριακήν, ὡσάν ὁπού εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τόν Θεόν.»
Με την κατάλυση της αργίας της Κυριακής:
Γι’ αυτό καλούμε τον λαό της πόλης μας σε μια συστράτευση πνευματικής αντίστασης. Από τώρα και στο εξής:
α. Να αγιάζουμε κάθε Κυριακή συμμετέχοντας στη λατρεία του Θεού.
β. Όσοι έχουμε μαγαζιά να μην υποχωρήσουμε στον πειρασμό να τα ανοίγουμε την ημέρα της Κυριακής. Ούτε μετά τον εκκλησιασμό.
γ. Κανένας και για κανένα λόγο να μην κάνει τα ψώνια του ημέρα Κυριακή. Όπως ζήσαμε μέχρι τώρα, έτσι και να συνεχίσουμε, απέχοντας από την ασέβεια αυτή. Η ευθύνη βαρύνει όλους μας.
δ. Να στηρίξουμε με την αγοραστική μας δύναμη τους εμπόρους που θα κρατούν κλειστά τα μαγαζιά τους κατά την Κυριακή.
ε. Να θέσουμε σε αγοραστικό αποκλεισμό τα καταστήματα που θα παραβιάσουν την αργία της Κυριακής.
Καλούμε την κ. Αντιπεριφερειάρχη και κάθε αρμόδιο να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην ενεργοποιήσουν τον νόμο.
Οι Σύλλογοι
Γ.Ε.Χ.Α. Λάρισας
Χριστιανική Εστία Λάρισας «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
Ένωση Θεολόγων Λάρισας
Χριστιανική Ένωση Επιστημόνων Λάρισας
Ορθόδοξος Σύλλογος Λάρισας «ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ»
Ορθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος Λάρισας «ΣΑΠΦΕΙΡΟΣ»
Φιλανθρωπικό Σωματείο «ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ»
Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ νέου κατηχητικοῦ - ἱεραποστολικοῦ ἔτους ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος ἀπηύθυνε σχετικὴ Ἐγκύκλιο, στὴν ὁποία μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὰ ἑξῆς πολὺ ἀξιόλογα: «Μεγαλώνοντας τὰ παιδιὰ ὡριμάζει καὶ ἡ ἀνάγκη γνωριμίας μὲ τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Συνοδοιπόρο στὶς ἐφηβικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἀναστατώσεις. Εἶναι ἡ ἡλικία ποὺ ἐκεῖνα μὲν Τὸν ἀναζητοῦν καὶ ὁ Θεὸς τοὺς ἀποκαλύπτεται... Ἡ Ἐκκλησία μας ὡς πνευματικὴ μητέρα τοῦ λαοῦ μας καὶ Παιδαγωγὸς εἰς Χριστὸν δὲν ἀφήνει κανέναν ἀβοήθητον. Συνἱερουργεῖ τὸ κοινωνικὸ καὶ τὸ πνευματικὸ ἔργο της σὲ μιὰ θαυμαστὴ ἑνότητα, ἀγωνίζεται γιὰ τὸ ξαλάφρωμα τῆς ὑλικῆς ἀλλὰ καὶ τῆς πνευματικῆς πείνας τῶν παιδιῶν της, προσφέροντας πάντα ὡς λύση τὸν Χριστὸ ποὺ εἶναι τὸ πλήρωμα κάθε ἀνάγκης μας καὶ κάθε ἀναζήτησής μας...Οἱ ἐνορίες τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας θὰ προσφέρουν στὰ παιδιὰ καὶ στοὺς νέους μας μιὰ σειρὰ πρωτοβουλιῶν μὲ στόχο νὰ πλησιάσουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ, νὰ καλλιεργηθοῦν πνευματικά...Μέσα σὲ κλίμα ἀγάπης, ἐλευθερίας, δημιουργικότητας καὶ συντροφικότητας τὰ παιδιὰ στὴν ἐνορία γνωρίζουν μέσα ἀπὸ οἰκοδομητικὰ θέματα τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔρχονται σὲ ἐπαφὴ μὲ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, γνωρίζουν τοὺς Ἁγίους της καὶ τὴν Παράδοσή της... Ἀγαπητοὶ γονεῖς, ἐμπιστευθεῖτε τὴν Ἐκκλησία! Ἡ διαμόρφωση τοῦ χαρακτήρα τοῦ παιδιοῦ σας καὶ ἡ διαπαιδαγώγησή του εἶναι ὑπόθεση σοβαρὴ καὶ δύσκολη... Εἶναι πολὺ σημαντικὸ τὰ παιδιὰ νὰ ἀποκτήσουν πνευματικὲς ἀρχὲς στὶς ὁποῖες θὰ στηρίξουν τὸ οἰκοδόμημα τῆς προσωπικότητάς των. Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὶς νεανικὲς κατηχητικὲς συναντήσεις μπορεῖ καὶ ὀφείλει νὰ συμβάλλει θετικὰ στὸ ἔργο αὐτό... Σᾶς εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ εὐλογεῖ καὶ νὰ στηρίζει τὶς οἰκογένειές σας...». Μακάρι ἡ πατρικὴ φωνὴ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νὰ ἐπιδράσει στὶς καρδιὲς τῶν γονέων καὶ τῶν παιδιῶν γιὰ τὸ καλὸ τῆς πληγωμένης καὶ πονεμένης Πατρίδας μας.
ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2077.
Η κρίση που ταλανίζει κάποια χρόνια τώρα τον τόπο μας σημαδεύτηκε και από μια εξόχως τραγική διάσταση. Tην αύξηση των αυτοκτονιών. Oσων τουλάχιστον γίνονται γνωστές, αφού οι ειδικοί πιστεύουν ότι πάντοτε ο αριθμός τους είναι κατά πολύ μεγαλύτερος. Θεωρώ αναγκαίο μέρος της πατρικής μου αποστολής το να αρθρώσω κάποιο σχετικό λόγο.
Mαθαίνουμε από τους ψυχιάτρους και ψυχολόγους πως η αφαίρεση της ίδιας της ζωής κάποιου λαμβάνει χώρα όταν αυτός χάνει την ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι. Oταν αισθάνεται αβοήθητος και ανίκανος να έχει κάποιον έλεγχο πάνω στα γεγονότα που κατέκλυσαν τη ζωή του. Oταν στενεύει ο «γνωστικός του ορίζοντας», όταν δηλαδή παραμορφώνεται η ικανότητα σκέψης και έτσι ο άνθρωπος αδυνατεί να διακρίνει εναλλακτικές λύσεις. Aλλά επίσης συνυπάρχει το διάβημα αυτό και με μια κίνηση οιονεί καταγγελίας και «τιμωρίας» εκείνων οι οποίοι έφεραν τα πράγματα σε αυτό το σημείο. Συνδέεται ακόμη και με μιαν απόπειρα συμβολικής «αποκατάστασης» της αξίας κάποιου, αφού από «αποτυχημένος» έναντι του κύκλου του γίνεται πάλι με την απώλειά του οδυνηρά ακριβός και ποθητός.
Oι ψυχολογικές ερμηνείες μάς είναι πολύτιμες διότι μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα των κινήτρων, όμως δεν εξαντλούν τις αιτίες και τη δυναμική των αυτοκτονιών. Στο βάθος τους μπορούμε να διακρίνουμε την απώλεια στήριξης στο Πρόσωπο του Θεού, την αποτυχία μιας προσωπικής σχέσης μαζί Tου (αν αυτή υπήρξε ποτέ), ή ακόμη και τον θυμό εναντίον Tου. Προς έναν Θεό, όμως, –ας μην το ξεχνάμε– ο Oποίος έγινε άνθρωπος, όχι για να μας λύσει τα βιοτικά προβλήματα (δεν υποσχέθηκε κάτι τέτοιο) αλλά για να εμφυσήσει νέες υπαρξιακές προοπτικές και νέο νόημα ζωής. Nόημα το οποίο να έχει τη δύναμη να διαπερνά (και τελικά να ξεπερνά) την ίδια την απελπισία και τον θάνατο. Γι’ αυτό και, μελετώντας τη ζωή των αγίων μας, βλέπουμε ότι με την πίστη τους δεν είδαν να λύνονται οι οικονομικές τους δυσχέρειες, αλλά τους μεταγγίζεται αγάπη και δύναμη ουράνια.
Δεν θέλω να μακρύνω τον λόγο στο σημείο αυτό για να μη δοθή η εσφαλμένη εντύπωση ότι κρίνω αυστηρά όσους κατέφυγαν στην εν λόγω ενέργεια. O σεβασμός προς τη μνήμη τους και η αγάπη προς τη μοναδικότητα του προσώπου τους πρέπει να παραμείνουν αμείωτα. Aλλωστε ελάχιστοι είναι εκείνοι των οποίων η πίστη παραμένει αδιατάρακτη και όλοι πάσχουμε ως προς τη σχέση μας με τον Θεό, με διαφορετικούς τρόπους ο καθένας. Eχω όμως ευθύνη και καθήκον απαράγραπτο να τοποθετηθώ στο επώδυνο αυτό ζήτημα προκειμένου να προλάβουμε άλλες παρόμοιες απόπειρες, προκειμένου να αποσοβήσουμε άλλες απώλειες του θεϊκού δώρου της ζωής.
Eδώ η ευθύνη των MME και των πολιτικών μας είναι τεράστια. Kαι τούτο διότι η αυτοκτονία λόγω οικονομικής στενότητας ποτέ δεν είναι πράξη αξιοπρέπειας, όπως δυστυχώς διαφημίστηκε από μερίδα δημοσιογράφων και από κάποιους πολιτικούς. Θα μπορούσε κάποιος να τη χαρακτηρίζει πράξη φυγομαχίας, ή και ανικανότητας να διακρίνει ο επιχειρών τις επιπτώσεις της ενέργειάς του στους άλλους. Πράγματι, οι δικοί μας άνθρωποι μας έχουν ανάγκη πάντοτε, ακόμη και άρρωστους ή και ανάπηρους όπως διαπιστώνουμε από άλλες περιστάσεις της ζωής. Aραγε ζήτησαν οι αυτόχειρες τη γνώμη και την έγκριση των αγαπημένων τους προσώπων πριν προβούν στην πράξη τους;
Tο επιχείρημα πως η ζωή είναι δική μας και την κάνουμε ό,τι θέλουμε δεν ευσταθεί, δεδομένου ότι μέσα στην ανθρώπινη φύση βρίσκεται έμφυτη η αρχή της αλληλεξάρτησης. O σύζυγος και η σύζυγος δεν ανήκουν πια στον εαυτό τους αλλά στον άλλο. Δεν δικαιούνται η μητέρα και ο πατέρας να διαθέτουν τον εαυτόν τους όπως θέλουν αλλά οφείλουν στα παιδιά τους να διαφυλάξουν όχι μόνο τη ζωή τους αλλά και την υγεία τους. Kαι, συνολικότερα μιλώντας, όλοι αποτελούμε μέλη αναπόσπαστα της κοινωνίας μας, του έθνους μας, της ανθρωπότητας, ιδιότητα από την οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να παραιτηθούμε.
Aν ο πόλεμος είναι κακός και όλοι τον αποστρεφόμαστε, αν είμαστε ενάντιοι στις εκτρώσεις και στην ευθανασία, αν καταδικάζουμε τη βιαιοπραγία και την εγκληματικότητα, είναι επειδή απλά κανείς δεν περισσεύει. H αξία του ανθρώπινου προσώπου, όπως μάλιστα μας τη δίδαξαν οι μεγάλοι θεολόγοι και Πατέρες της Eκκλησίας, είναι μοναδική και ανεπανάληπτη, απλούστατα επειδή κάθε άνθρωπος, ακόμη και ο πιο διαλυμένος, κατεστραμμένος, απελπισμένος κ.ο.κ. αποτελεί εικόνα του Θεού με προοπτική αιωνιότητας.
Oι καθολικές πλέον σήμερα αρχές της ατομικής ελευθερίας και αυτοδιάθεσης προφανώς δεν μπορούν και δεν είναι επιτρεπτό να αμφισβητηθούν, εκείνο όμως που χρειάζεται να επισημανθή είναι ότι έχουν όρια. Δεν είναι δυνατό να παραμένουν απεριόριστες όταν εφαρμοζόμενες με λάθος τρόπο προκαλούν τόσο πόνο. H αδιαφορία μας για το αν μια πράξη μας κάνει άλλους να υποφέρουν δίνει εγωιστική χροιά στις ενέργειές μας και γι’ αυτό δεν δικαιούται να επαινείται όπως κάποιοι επιπόλαια πράττουν.
H ανθρώπινη φύση έχει την τάση να μιμείται, και για το καλό και για το κακό. Θέλουμε λοιπόν να απευθύνουμε έκκληση προς τα MME να αποφεύγουν την προβολή αυτοκτονιών. Kαι όταν αυτό είναι ανέφικτο, να μην τις ηρωοποιούν τουλάχιστον.
Προς όλους εκείνους που η απελπισία τους χτυπά την πόρτα της ψυχής, έχουμε να πούμε ότι τα δεινά έρχονται και παρέρχονται. Mε πίστη στον Θεό (έναν Θεό που δεν βρίσκεται μακριά ή «απέναντί» μας αλλά που γνώρισε ο Iδιος τον πόνο), αλλά και στις κρυμμένες δυνατότητες που ο καθένας μας διαθέτει, θα δώσουν τη μάχη και θα καταφέρουν να φθάσουν κάποτε σε ένα σημείο όπου η παλιά επιθυμία να δώσουν τέλος στη ζωή τους θα φαίνεται σαν ένα εφιαλτικό όνειρο που ευτυχώς τελείωσε.
Kαι προς όλους μας ανεξαιρέτως, χριστιανούς, αλλόθρησκους, αδιάφορους, άθεους, έχω να πω ότι κάθε αυτοκτονία (ακόμη και μια αποτυχημένη απόπειρα) μας χρεώνει όλους με την ενοχή ότι δεν μπορέσαμε να την αποτρέψουμε, επειδή ούτε καν μάθαμε το πρόβλημα του αδελφού μας, ή δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε ποιος έχει ανάγκη τη συμπαράστασή μας. Kάθε απόπειρα να τελειώσει μια ζωή με αυτοχειρία είναι πλήγμα στην καρδιά του πολιτισμού μας και της δήθεν προόδου μας, η οποία εξαντλείται σε επιστημονικούς και τεχνολογικούς θριάμβους αλλά κατέληξε στο πάγωμα της αγάπης μέσα στις καρδιές μας.
Πηγή: "Καθημερινή" 20/10/2013, http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2900
Οι απόψεις που εκφράζει σε ανάλυσή του ο Καθηγητής Διεθνών - Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Παναγιώτης Ήφαιστος είναι άκρως ανησυχητικές. Το ίδιο και τα επιχειρήματα με τα οποία τις υποστηρίζει. Τα όσα έρχονται για την Ελλάδα γράφει θα κάνουν τη καταστροφή του 1922 να μοιάζει με ασήμαντο ιστορικό γεγονός.
Προτείνει λύση στο τέλος της ανάλυσής του στην οποία όπως θα διαπιστώσετε περιλαμβάνει και τις Ένοπλες Δυνάμεις.
1. Βυθιζόμαστε μέσα σε μια δίνη θανάτου
Ακούοντας πρόσφατα μια ανερυθρίαστη-αδιάντροπη ομολογία βουλευτή ότι «η χώρα εκβιάστηκε από τους δανειστές της» και γι’ αυτό ενώ δεν το επιθυμούσε ψήφισε το μνημόνιο, σκέφτηκα να γράψω το παρόν. Στο μυαλό όλων των Ελλήνων, ακριβώς, εμπεδώνεται πλέον μια τραγική αλήθεια: Τους αρπάζουν τον μόχθο τους, τους πλουτοπαραγωγικούς τους πόρους, το νερό τους, τις επιχειρήσεις τους, τα σπίτια τους και το μέλλον των επόμενων γενεών διαγράφεται ζοφερό. Το δε δειλό ή εκβιαζόμενο πολιτικό προσωπικό μετατρέπεται σε πραιτοριανούς τρίτων.
Οι Έλληνες επί μακρό μόχθησαν για να είναι σήμερα η Ελλάδα μια πλούσια χώρα. Μετανάστες, ναυτικοί, ξενιτεμένοι επιστήμονες, γεωργοί, εργάτες, νοικοκυραίοι και επιχειρηματίες κάθε είδους επί δεκαετίες με μόχθο και κόπο έκτισαν σπίτια, υποδομές, επιχειρήσεις και Ένοπλες Δυνάμεις που προασπίζουν την ελευθερία τους. Τα κεκτημένα συρρικνώνονται ραγδαία και σύντομα θα εκμηδενιστούν. Η Ελλάδα βυθίζεται μέσα σε μια οικονομική, πολιτική, κοινωνική και διπλωματική δίνης θανάτου. Στην δε καλή «Βαλκανική γειτονιά μας» –διατύπωση του συρμού ασπόνδυλων οργανικών διανοουμένων της ξενοκρατίας την δεκαετία του 1990–, στα καρναβάλια ντυμένοι κανίβαλοι παρελαύνουν με σεντούκια πάνω στα οποία γράφεται «Ελλάδα: Επιτέλους πέθανε».
Μπορεί οι Έλληνες πολίτες να έκαναν λάθος με το να εμπιστευτούν κάποιους λαοπλάνους κομματάρχες της ξενοκρατίας –κατά κανόνα λόγω αφέλειας και κατ’ εξαίρεση λόγω σύμπραξης με το φαύλο κομματικό πελατειακό σύστημα– αλλά η κλίμακα της καταστροφής που συντελείται είναι εκτός αναλογιών και γι’ αυτό η Ελληνική κοινωνία δεν φέρει ευθύνη. Εν τέλει, ποιο σύγχρονο κράτος δεν είναι ατελές; Δεν είμαστε ουτοπιστές: Η ιδεατή πολιτεία ακόμη δεν υπήρξε και μάλλον ποτέ δεν θα υπάρξει. Ο προσανατολισμός και η φορά κίνησης προς δημοκρατία και ελευθερία ενδιαφέρει και γι’ αυτό μιλάμε. Είναι κατεπείγον λοιπόν το κράτος να τεθεί υπό τον έλεγχο των εντολέων Ελλήνων πολιτών.
Ακόμη και οικονομικά νήπια γνωρίζουν τα αίτια της δεινής θέσης των Ελλήνων και μερικών ακόμη κοινωνιών. Εντοπίζονται πρωτίστως στο έλλειμμα της ευρωπαϊκής και ευρύτερα διακρατικής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης, την δημιουργία μια επικράτειας ανεξέλεγκτης εγκληματικής ιδιωτείας στον διεθνικό κόσμο, την διάβρωση των κρατικών εξουσιών από αυτούς τους ιδιώτες και την μετατροπή της ΕΕ σε μια δυναστική τεχνόσφαιρα στερούμενη και την παραμικρή πολιτική νομιμοποίηση.
Εξάλλου, μια ανεύθυνη κραυγή «ο Τιτανικός βυθίζεται» σε συνδυασμό με ελλειμματική εθνική διακυβέρνηση αρκούν για να παρθούν χρηματοοικονομικές αποφάσεις σε όλο τον πλανήτη που προκαλούν χρέη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων σε μια χώρα. Μερικοί λένε –λέτε να είναι φήμες;– ότι αυτοί οι θηριώδεις διεθνικοί αλήτες είχαν και εγχώρια βύσματα και ότι η συμφορά που μας βρήκε μεθοδεύτηκε.
Σε αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας –ναι, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι και μας επαναφέρουν στην προ-προπολιτική βαρβαρική εποχή– προσθέστε και τα δικά μας εμπορικά ελλείμματα που είναι τα εμπορικά πλεονάσματα των Βόρειων ισχυρών μελών της ΕΕ λόγω εγκληματικής ΟΝΕ. Ή μήπως και για αυτά φταίει ο εργαζόμενος πολίτης ή ο ανυποψίαστος επιχειρηματίας ο οποίος θεωρεί ως δεδομένο ότι τη πολιτεία μεριμνά να του διασφαλίζει ανταγωνιστικότητά και ευνοϊκό εξωτερικό περιβάλλον οικονομικής δραστηριότητας!
Αποτελεί ύβρη εάν κανείς ισχυριστεί ότι για την κρίση φταίνε οι συνήθεις επενδυτικές δραστηριότητες των ελλήνων πολιτών ή άλλων πολιτών του Ευρωπαϊκού νότου που δοκιμάζονται σκληρά. Μπορεί βέβαια να συνέβαλαν και πρακτικές διαφθοράς. Όμως, κάποια ξένα μεγαθήρια όπως η Ζήμενς είναι που διέφθειρε πολιτικά πρόσωπα, κάποια κράτη χρημάτισαν για υποβρύχια που έγερναν και κάποιοι ευρωπαίοι γραφειοκράτες συνηγόρησαν με το μαγείρεμα των ελληνικών στατιστικών –γνωστή πρακτική στην Ευρώπη– για να «επιτευχθεί» το άλμα στο κενό της ΟΝΕ. Ποιοι πολιτικοί του ξενοκρατικού συστήματος, επίσης, έφτιαξαν αεριτζίδικα νέα τζάκια των ληστών της λίστας Λαγκάρτ (και των πολλών άλλων λιστών-ληστών που δεν ξέρουμε), και ποιοι ευνοούν αυτές τις άνομες, παράνομες και καταχρηστικές κερδοσκοπικές δραστηριότητες; Μήπως ο μικροεπιχειρηματίας και ο τίμιος εργάτης ή ο μισθωτός που κτίζει ένα σπίτι;
2. Ξένες κλίκες, εγχώριοι πραιτοριανοί και το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα
Αντί όμως μιας ορθολογικής πορείας εξυγίανσης οι εγχώριοι και ξένοι δράστες της συμφοράς υποκριτικά και προσχηματικά αποδίδουν συλλογική ευθύνη στους πολίτες. Έτσι, πάνω από τα κεφάλια μας απλώνεται ο πιο αδίστακτος, στυγνός και εξεζητημένα γενοκτονικός φασισμός της πρόσφατης ιστορίας. Μας κλέβουν, μας ληστεύουν και οι ίδιοι υποκριτικά βρίζουν τα θύματά τους ως κλέφτες.
Μια απρόκλητη ξενόφερτη «τρόικα» απλώνει τα πλοκάμια της παντού χωρίς κανείς να ξέρει ποιος την καθοδηγεί: Οι υπηρεσίες των ηγεμονικών κρατών και ποιων; Η κοινωνικά ανεξέλεγκτη και πολιτικά ανεύθυνη κλίκα της τεχνόσφαιρας των Βρυξελλών; Η θηριώδης ιδιωτεία των διεθνικών χρηματοοικονομικών κερδοσκόπων; Εγκληματικά στοιχεία του διεθνικού υποκόσμου; Ποιοι τέλος πάντων κινούν τα νήματα, ποιοι ωφελούνται και ποιοι είναι αυτοί που έχουν το «δικαίωμα» να αρπάξουν την χώρα μας.
Οι ίδιοι περίπου εγχώριοι δράστες ενός κλειστού ξενοκρατικού κομματικού πελατειακού κυκλώματος που επί δεκαετίες λεηλατούσαν την χώρα μετατρέπονται τελικά σε πρόθυμους πραιτοριανούς που υπηρετούν αδίστακτα την δεύτερη και μεγαλύτερη λεηλασία της Ελλάδας από ξένα αρπακτικά. Έτσι, ενώ δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εμφυλίου πολέμου επειδή η ελληνική κοινωνία διακρίνεται από μια μοναδική συνοχή, οι ξένοι και οι ντόπιοι πραιτοριανοί μας εξωθούν –ελέω και κάποιων προβοκατόρων ή πρακτόρων– σε εμφύλιες συγκρούσεις που θα προκύψουν εάν η κοινωνική καταστολή μετατραπεί σε κοινωνική εξέγερση.
Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.
Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η οδοιπορία ενός κυβερνητικού θιάσου στην Άγκυρα την στιγμή που η Τουρκία εισβάλλει αρπακτικά στον θαλάσσιο χώρο μας
Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος είναι η οδοιπορία ενός κυβερνητικού θιάσου στην Άγκυρα την στιγμή που η Τουρκία εισβάλλει αρπακτικά στον θαλάσσιο χώρο μας, απειλεί καθημερινά, κατέχει το ένα τρίτο της Κύπρου, ασχημονεί στην Θράκη και εντείνει κάθε είδους ηγεμονικές και αναθεωρητικές αξιώσεις. Κατευνάζοντας στις διεθνείς σχέσεις σημαίνει: Καλώ τον αντίπαλο να μου επιτεθεί.
3. Το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα και η άμεση ανάγκη οι έλληνες να γίνουν οι εντολείς της διακυβέρνησης
Επιχειρείται το τέλειο μεταμοντέρνο έγκλημα: Λεηλασία της Ελλάδας, κατάργηση της δημοκρατίας, καταστροφή της οικονομίας, εξευτελιστική εκποίηση του ιδιωτικού και δημόσιου πλούτου συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων και των οικιών των νοικοκυριών, αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πόρων, εξώθηση των Ελλήνων σε εμφύλιο και προετοιμασία του εδάφους για εκμετάλλευση της αδυναμίας μας με επιθέσεις εχθρικών κρατών. Το νεοελληνικό εθνοκράτος κινδυνεύει να εκμηδενιστεί ολοσχερώς. Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.
Μπροστά στην καταστροφή που επέρχεται, το 1922, η χούντα και το 1974 θα αποτελούν δυσάρεστα πλην συγκριτικά μικρά και ασήμαντα ιστορικά γεγονότα.
Οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει να αφήσουν τους εαυτούς τους να διολισθήσουν άλλο στην κατάθλιψη, την εξουθένωση, την εγκατάλειψη των δικαιωμάτων τους, την εκμηδένιση της δημοκρατίας τους και την καταστολή της ελευθερίας τους. Σύμφωνα και με το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος το νεοελληνικός κράτος θα πρέπει να περιέλθει υπό τον έλεγχο των εντολέων ελλήνων πολιτών.
Σήμερα, καμιά παλαιοκομματική παράταξη δεν είναι σε θέση να διακυβερνήσει την Ελλάδα. Πρέπει να καταναγκαστούν ειρηνικά να αποχωρήσουν από το προσκήνιο πριν είναι πολύ αργά. Τον ειρηνικό τρόπο δεν τον ξέρουμε αλλά πρέπει να είναι αναίμακτος. Η μετάβαση πρέπει να διασφαλίζει την εθνική ασφάλεια, την δημόσια τάξη κατά προβοκατόρων, την διαχείριση της οικονομίας και –τέσσερα χρόνια μετά την εγκληματική εξαγγελία της επικείμενης «βύθισης του Τιτανικού»– επιτέλους κάποιος να διαπραγματευτεί εξ ονόματος των Ελλήνων.
Εν τέλει, είναι αντί-αισθητικό και ανορθολογικό να κάθεται στο σβέρκο μας το ίδιο πολιτικό προσωπικό που μας οδήγησε στο χείλος της αβύσσου. Καθημερινά φτύνουν πάνω στην έννοια Δημοκρατία. Εκλέχθηκαν εν μέσω πολιτικών εκβιασμών, νομοθετούν ερήμην της κοινωνίας και εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, καταστρατήγησαν κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας και στο πεδίο της εθνικής επιβίωσης πέρασαν κόκκινες γραμμές. Τα τρία τελευταία χρόνια έγιναν πειθήνιοι υποτελείς μιας ξενόφερτης τεχνόσφαιρας που κατάργησε την λαϊκή κυριαρχία. Τους υποχρεώνουν να ψηφίζουν χιλιάδες σελίδες νόμων που δεν διαβάζουν, δέχονται να δένουν την ελληνική κοινωνία χειροπόδαρα χωρίς έλεος, σέρνονται μπροστά στους τεχνοκράτες παίρνοντας μέτρα που οι ίδιοι (οι τεχνοκράτες) ομολογούν ότι είναι λάθος και σαδιστικά σκόπιμα κάνουν λάθος διαγνώσεις της κατάστασης για να διαιωνίσουν την καταστροφική εξουσία τους και για να εξουθενώσουν την κοινωνία μέχρι πτώσεως. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η φασιστική απόδοση συλλογικών ευθυνών των θυτών κατά τον θυμάτων. Έτσι εκτελούνται οι μεταμοντέρνες γενοκτονίες.
4. Διέξοδος: Μετάβαση με άριστους στο τιμόνι – Συντακτική Συνέλευση
Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΉ. Χωρίς υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες αναφέρουμε τα αυτονόητα.
ΠΡΩΤΟΝ, η εντολέας κοινωνία επιβάλλει ένα ειρηνικό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΌ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΌ να αποχωρήσουν οι φαύλοι, οι υπάλληλοι των ξένων και οι εγχώριοι μεταπράτες-τεχνοκράτες. Εάν χρειαστεί όλοι οι πολίτες κάθονται στις πλατείες μέχρι νεοτέρας μέχρι τα μέλη του φαυλοκρατικού παλαιοκομματισμού να πάνε σπίτια τους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, οι ΈΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ πιστές στην Υψηλή αποστολή προάσπισης της συλλογικής ελευθερίας των ελλήνων βελτιστοποιούν και μεγιστοποιούν τους όποιους συντελεστές ισχύος διαθέτουμε και με ακλόνητη ετοιμότητα αφοσιώνονται στην προάσπιση της εθνικής επικράτειας κατά κάθε έξωθεν απειλής. Το κόστος κατά όποιου σκεφτεί να μας βλάψει πρέπει να είναι συντριπτικά και ανελέητα υψηλό. Γνωρίζουμε ότι ακόμη μπορούμε να επιβάλουμε ένα τέτοιο κόστος.
ΤΡΊΤΟΝ, οι ΔΥΝΆΜΕΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΉΣ ΤΆΞΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΆΛΕΙΑΣ: Είναι δικά μας παιδιά που υπηρετούν τις δυνάμεις εσωτερικής τάξης προστατεύουν αποτελεσματικά την κοινωνία κατά προβοκατόρων που πάντοτε εκμεταλλεύονται τέτοιες στιγμές. Αυτονόητα θεωρούμε δεδομένο ότι δεν θέλουν να αγγίξουν ούτε μια τρίχα ελλήνων πολιτών οι οποίοι συμπεριφέρονται ειρηνικά και με τους οποίους θα πρέπει να αγκαλιάζονται και όχι να συγκρούονται. Κάθε εξάλλου διαταγή να κτυπηθούν άοπλοι ειρηνικά συμπεριφερόμενοι πολίτες είναι αντί-Συνταγματική, παράνομη, ανήθικη και αντί-πατριωτική.
ΤΈΤΑΡΤΟΝ, ως πασίδηλο κοινωνικό αίτημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναθέτει άμεσα την (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΉ) ΔΙΑΚΥΒΈΡΝΗΣΗ της χώρας σε «δέκα» αδιάφθορους και ικανούς Έλληνες. Εάν δεν βρούμε δέκα ικανούς και αδιάφθορους έλληνες εκτός του φαύλου παλαιοκομματικού συστήματος θα πάθουμε ότι μας αξίζει. Η εντολή ρητή και ξεκάθαρη, σχεδόν μοναδικού σκοπού: Να επιχειρήσουν να σώσουν των χώρα, να αναθερμάνουν την οικονομία και να διεξάγουν σκληρές διαπραγματεύσεις με τους τρίτους.
ΠΈΜΠΤΟΝ, δημιουργείται μια ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ για Συνταγματική αναθεώρηση από την οποία θα απουσιάζουν οι γνωστοί επιστημονικά μεταμφιεσμένοι κομματάνθρωποι. Το νέο Σύνταγμα να τεθεί σε δημοψήφισμα σε έξη μήνες ή το πολύ σε ένα χρόνο. Κύριοι σκοποί της μεταρρύθμισης θα πρέπει να είναι, μεταξύ άλλων:
α) Εμπράγματη απόδοση της εξουσίας στους εντολείς πολίτες με ευρηματικές προσεγγίσεις της ημέτερης μακραίωνης δημοκρατικής παράδοσης που θα δημιουργούν αδιάλειπτη φορά κίνησης προς δημοκρατική αποκέντρωση σε συνδυασμό με κεντρικό οικονομικό σχεδιασμό.
β) Άμεση Δημοκρατία στο επίπεδο του Ανώτατου Άρχοντα του οποίου οι αρμοδιότητες –ιδιαίτερα στα μακροοικονομικά και στα στρατηγικά– θα διευρυνθούν με πρόβλεψη 1) δυνατότητας ανάκλησης και 2) συνταγματικό περιορισμό για θητεία ενός έτους.
γ) Δημιουργία νομοθετικής εθνοσυνέλευσης θητείας ενός έτους η οποία θα ορίζει την εκτελεστική εξουσία, θεσμού του οποίου τα ανακλητά μέλη εκλέγονται όχι στην βάση κλικών-κομμάτων ή απαρχαιωμένων ιδεολογιών αλλά στην βάση τοπικής, περιφερειακής και εθνικής αριστείας.
δ) Στην βάση των ημέτερων δημοκρατικών παραδόσεων, δημιουργία δυνατοτήτων διαρκών ευρηματικών κοινωνικοπολιτικών ελέγχων και εξισορροπήσεων της εξουσίας σε οποιοδήποτε επίπεδο και εάν ασκείται.
ε) Συνταγματική ρήτρα που θα καθιστά την διαφθορά εσχάτη προδοσία με ποινές ισόβιας κάθειρξης.
στ) Δημιουργία Συνταγματικών προϋποθέσεων ούτως ώστε οι κρατικοί λειτουργοί να γνωρίζουν ότι είναι εντολοδόχοι των πολιτών.
ζ) Συνταγματική ρήτρα που να απαγορεύει έξοδα περισσότερα από τα έσοδα.
5. Το άμεσο έργο μιας άξιας μεταβατικής διακυβέρνησης: Διασφάλιση και διάσωση της κοινωνίας και της οικονομίας
ΠΈΜΠΤΟΝ, μια άξια μεταβατική διακυβέρνηση με την οποία θα συμπράξουμε όλοι μας και η οποία θα μεριμνήσει να αυτοσυντηρηθούμε υποχρεωτικά θα κινηθεί στην βάση των εξής αρχών προσανατολισμών και προσεγγίσεων:
α) Εφεξής δεν δανειζόμαστε και «ξοδεύουμε ότι παράγουμε». Ούτε ευρώ περισσότερο. Έτσι μόνο θα ενισχύσουμε την διαπραγματευτική μας θέση,
β) Με άμεσο νόμο διασφαλίζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα ελληνικά νοικοκυριά κατά ντόπιων και εγχώριων τρωκτικών,
γ) Οι τράπεζες που εισέπραξαν δεκάδες δισεκατομμύρια. Γι’ αυτό τίθενται υπό δημόσιο έλεγχο. Τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις πληρώνουν δόσεις μόνο όσο μπορούν. Σε κάθε περίπτωση μέχρι νεοτέρας δεν χάνουν οτιδήποτε. Υπό τις περιστάσεις τίποτα δεν εκποιείται, κανείς δεν απειλείται.
δ) Οι εγγυήσεις προς τους πολίτες στο όνομα της ελευθερίας τους, της δημοκρατίας τους, της ασφάλειάς τους και του μέλλοντος των νέων μας συνοδεύονται από απαίτηση να ζήσουν λιτά για λίγους μήνες ή όσο χρειαστεί.
ε) Δεν θα λείψει στους πολίτες οτιδήποτε παρά μόνο αχρείαστες πολυτέλειες. Αποτελεί προσβολή κατά της νοημοσύνης μας να λέγεται ότι θα κοπούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα φάρμακα. Τα κλεμμένα των κερδοσκόπων είναι που πρέπει να κοπούν. Με επιστράτευση όλων των δεξιοτήτων μας μπορούμε να διασφαλίσουμε το ελάχιστο διαβίωσης των πολιτών, τους συνταξιούχους, το ιερό μας Εθνικό Σύστημα Υγείας και την λειτουργία του κράτους.
στ) Αναζητούμε με «κανόνια και πυραύλους» όλες τις «λίστες των ληστών» που λεηλάτησαν την χώρα και τους ζητούμε να φέρουν τα χρήματά μας!! πίσω για να φορολογηθούν.
ζ) Όποιος δεν το πράξει με νόμο δημεύονται όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και τίθενται υπό δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο.
η) Με προειδοποιητικό νόμο καθίσταται σαφές σε αυτούς τους «ληστές των λιστών» ότι να μην νομίσουν ότι θα καταστραφεί η Ελλάδα και θα επαναφέρουν τα κονδύλια για να κατεξουσιάσουν ξανά τους Έλληνες. Ποτέ δεν θέλουμε τα κλεμμένα τους και θα τιμωρηθούν με την πρώτη ευκαιρία.
θ) Με νόμο ορίζεται ότι κανένας έλληνας δεν περνά το κατώφλι της εξαθλίωσης και όλοι μαζί μονιασμένοι θα αναπτύξουμε την οικονομία προς δημιουργικούς τομείς με ότι έχουμε.
ι) Καθιστούμε άμεσα την Ελλάδα επενδυτικό παράδεισο ξένων επενδύσεων. Όχι όμως με εκποίηση του δημόσιου πλούτου μας, της πολιτισμικής και φυσικής μας κληρονομιάς (νήσοι, νησίδες και βραχονησίδες). Με τον σωστό τρόπο, με σωστούς επιχειρηματίες (υπάρχουν πάμπολλοι, πανέτοιμοι και όχι κατ’ ανάγκη στην Εσπερία).
κ) Δρομολογούμε άμεσα με όποιο τρόπο το επιτυγχάνει την κατά το συντομότερο δυνατό εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων πλουτοπαραγωγικών μας πόρων.
6. Το περιεχόμενο μιας διαπραγμάτευση με τους τρίτους
ΈΚΤΟΝ, αφού είναι λογικό να πούμε ότι μπορούμε να επιβιώσουμε με το να καταναλώνουμε ότι παράγουμε –θα είναι ντροπή εάν πούμε το αντίθετο μιας και το τίμημα είναι η ελευθερία μας, η δημοκρατία μας και το μέλλον των παιδιών μας– λέμε σε όλους τους ξένους ότι όλα είναι υπό διαπραγμάτευση:
α) η Ελλάδα αρνείται –και μεθοδεύει να την μιμηθούν και άλλα κράτη-μέλη– να γίνει το θύμα των ελλειμμάτων της διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης ή βορά των ανεξέλεγκτων θηρίων του διεθνικού κόσμου. Από το ευρώ βέβαια δεν φεύγουμε! Το ζήτημα ήταν να μην είχε διαπραχτεί το έγκλημα της απροετοίμαστης ένταξής μας στο ΟΝΕ. Τώρα δεν πρέπει να τους κάνουμε την χάρη να φύγουμε. Στους καθημερινούς εκβιασμούς αντιτάσσουμε πως δεχόμαστε μια δίκαιη συντεταγμένη οικονομική διασφάλισή μας (πχ ολική διαγραφή των άδικων χρεών), οπότε ευχαρίστως αποχαιρετούμε το ευρώ.
β) Επιστρατεύονται όλα τα ταλέντα των κρατικών λειτουργών και όλων των μελών του έθνους οπουδήποτε και εάν βρίσκονται για να συγκροτηθούν άμεσα στέρεα και ακλόνητα νομικά, πολιτικά και ηθικά επιχειρήματα,
γ) Δηλώνουμε απερίφραστα ότι αποδεχόμαστε τις οφειλές μας για χρέη που είναι θεμιτά. Αρνούμαστε όμως τα καταχρηστικά ή τα οφειλόμενα σε λάθη άλλων, ιδιαίτερα τα καταχρηστικά κέρδη των άλλων λόγω δημιουργίας της τερατώδους κατασκευής της ΟΝΕ (όποιος ξέρει γιατί δημιουργήθηκε, φρίττει).
δ) Ετοιμαζόμαστε άμεσα και πυρετωδώς για μια σκληρή διεθνή νομική, ηθική, πολιτική και επικοινωνιακή μάχη υπεράσπισης μιας ακλόνητης θέσης: η θυματοποίηση των Ελλήνων (ή πολιτών άλλων κοινωνιών) απορρίπτεται. «Στα τσακίδια» άνομες και καταχρηστικές κανονιστικές ρυθμίσεις οποιουδήποτε είδους. Ότι βλάπτει τον άνθρωπο είναι παράνομο, καταχρηστικό και εγκληματικό.
ε) Στα κάτι κοράκια του διεθνούς εγκληματικού χρηματοοικονομικού περίγυρου λέμε ότι εάν όπως ακούεται σκοπεύουν να αγοράσουν «κόκκινα δάνεια» για να κερδοσκοπήσουν ισχύει το εξής: 1) δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ και 2) δεν θα βρίσκονται στην εξουσία στην Ελλάδα εγχώριοι πραιτοριανοί για να εκτελέσουν τις εγκληματικές, παράνομες και ανήθικες εκποιήσεις του πλούτου των ελλήνων πολιτών. Κανένας νόμος δεν το δικαιολογεί και εάν υπάρχουν τέτοιοι εγκληματικοί νόμοι καταργούνται άμεσα. Οποιοσδήποτε δήθεν «νόμος» ή δήθεν «δίκαιο» επιβάλλει εξαθλίωση και εξόντωση μιας κοινωνίας απορρίπτεται και σε κάθε περίπτωση οι έλληνες τον απορρίπτουν και παλεύουν μέχρι νεοτέρας για να καταδείξουν ότι αυτό είναι σωστό και ορθολογιστικό.
ε) Με σοβαρές και αξιόπιστες προτάσεις γινόμαστε σημαιοφόροι μιας υπεύθυνης και συντεταγμένης μεταρρύθμισης της ΕΕ που θα προϋποθέτει, μεταξύ άλλων: 1) Συντεταγμένη κατάργηση της τερατώδους ΟΝΕ και επιστροφή στην νομισματική και δημοσιονομική ευελιξία και τις ισόρροπες εμπορικές συναλλαγές με ρήτρες και διασφαλίσεις. 2) Εμπέδωση των διακυβερνητικών θεσμών ως εντολέων των εντολοδόχων υπερεθνικών θεσμών (οι τεχνοκράτες δεν πρέπει να έχουν την παραμικρή ανεξάρτητη εξουσία – τα αντι-αισθητικά πρόσωπα της τρόικα να εξαφανιστούν). 3) Καθολική καθιέρωση της ομοφωνίας στην λήψη των αποφάσεων της ΕΕ καθότι μεταξύ κυρίαρχων κρατών αυτό μόνο είναι δημοκρατία. 4) Διασφάλιση με κάθε τρόπο του αντί-ηγεμονικού χαρακτήρα της ΕΕ. 5) Πρόταξη ως έσχατου θεσφάτου ότι τίποτα και ποτέ δεν αποφασίζεται που δυνατό να βλάψει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Πολλοί θα συνηγορήσουν και εάν δεν πλειοψηφήσουν τότε εξ αντικειμένου η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έκλεισε τον κύκλο της.
Για την αντι-αισθητική, φασιστική και καταχρηστική εκβιαστική προπαγάνδα όταν υπογράφονταν τα μνημόνια («δεν θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις και δεν θα έχουμε φάρμακα») υπενθυμίζουμε ότι αυτή την στιγμή στην Ελλάδα η πραγματικότητα είναι η εξής: α) Πολλά εκατομμύρια είναι άνεργοι, β) εκτός από αυτές που έβαλαν λουκέτο, καμιά βασικά επιχείρηση δεν μπορεί να επιβιώσει, γ) υπάρχει μεγάλο έλλειμμα φαρμάκων σε κρίσιμους τομείς της υγείας και δ) οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώθηκαν σε βαθμό που απλά οι έλληνες πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις που δυναστικά επιβάλλονται καθημερινά.
Οι πολίτες είναι σε απελπισία και απόγνωση. Η πιο πάνω συντεταγμένη διέξοδος που προβλέπει μεταβατική διακυβέρνηση, Συνταγματική μεταρρύθμιση, ορθολογιστικές διαπραγματεύσεις με τους τρίτους και διασφάλιση των Ελλήνων πολιτών είναι η μόνη που αρμόζει σε μια κοινωνία τα μέλη της οποίας δεν έχασαν ακόμη το ένστικτο αυτοσυντήρησης. Μια κοινωνία που διαφυλάττει πάση θυσία την δημοκρατία της και μια κοινωνία τα μέλη της οποίας είναι έτοιμα να επιδείξουν αυτοθυσία για την ελευθερία τους. Όλα πλήττονται θανάσιμα και οι έλληνες πολίτες θα πρέπει να γίνουν εντολείς της τύχης τους.
7. Τα «καλά πλην εγκλωβισμένα παιδιά» των κομμάτων
Τέλος, όπως έχουμε ξαναγράψει, δεν υποστηρίζουμε ότι όσοι αναμείχθηκαν με την πολιτική ή συμμετείχαν στο κομματικό σύστημα είναι ένοχοι και δράστες. Όσοι εντός των παρατάξεων του σάπιου παλαιοκομματικού συστήματος είναι αδιάφθοροι και κατανοούν την κρισιμότητα των περιστάσεων να το αποδείξουν με το να υποστηρίξουν μια υπερκομματική σωτήρια μετάβαση για να διασωθεί η οικονομία, να ανασυνταχθούν οι δυνάμεις μας και να ανασυγκροτηθεί το πολιτικό σύστημα σε δημοκρατική βάση σύμφωνα με τις πολιτικές μας παραδόσεις.
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
----------------------------- --------------------------------
Διαβάστε ακόμη:
Δείτε που πάνε τα λεφτά που μας δανείζουν - Αναλυτικό γράφημα
από http://www.onalert.gr/stories/Deite_poy_pane_ta_lefta_poy_mas_daneizoynAnalytiko_grafhma
Δείτε που πάνε τα λεφτά που μας δανείζουν.Αναλυτικό γράφημα!
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στην «The Telegraph» ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής Ντάνιελ Τζον Χάναν αναφέρει: «Αναρωτιέστε γιατί η Ελλάδα είναι τόσο ανίκανη να ανακάμψει με τα χρήματα που της προσφέρονται; Μελετήστε το γράφημα...».
Έτσι όπως αναφέρει ο Ντάνιελ Τζον Χάναν, κάτι το οποίο είναι απόλυτα ακριβές θα συμπληρώναμε εμείς, από το κάθε ευρώ που χορηγείται ως αρωγή στην Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να δαπανήσει για να στηρίξει την ανάπτυξη μόλις 19 λεπτά, ενώ τα υπόλοιπα 81 λεπτά του ευρώ δαπανώνται για την αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας.
«Δαπανώνται για τη διάσωση των τραπεζιτών και των ομολογιούχων από τις συνέπειες των δικών τους ατυχών επενδύσεων», όπως αναφέρει ο ευρωβουλευτής. Συγκεκριμένα, από το κάθε ευρώ του πακέτου διάσωσης της Ελλάδας, 40 λεπτά του ευρώ καταλήγουν στα ταμεία των ξένων χρηματοπιστωτικών ομίλων που δάνεισαν την Ελλάδα, ενώ 23 λεπτά καταλήγουν στα ταμεία των ελληνικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων και οργανισμών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα. «Τέλος, 18 λεπτά από το ευρώ που προορίζεται για τη διάσωση της Ελλάδας καταλήγουν στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ)».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι κλείνοντας το σχόλιο του ο Χάναν αναφέρει ότι «γι' άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι φτωχοί σώζουν τους πλούσιους». Μάλλον μεγάλο δίκαιο έχει.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Το θυμάστε; Κάποτε, όταν ήμαστε παιδιά, ο δάσκαλος μάς έβαζε να το μάθουμε απ' έξω και το λέγαμε με τόσο ρυθμό και καμάρι....
Τώρα αυτό όπως και τόσα άλλα σπουδαίων Ελλήνων ποιητών έχουν εξαφανιστεί από τα αναγνωστικά μας....... Απολαύστε το και χρόνια πολλά!
Τί εἶναι ἡ πατρίδα μας; Μὴν εἶν᾿ οἱ κάμποι;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄσπαρτα ψηλὰ βουνά;
Μὴν εἶναι ὁ ἥλιος της, ποὺ χρυσολάμπει;
Μὴν εἶναι τ᾿ ἄστρα της τὰ φωτεινά;
Μὴν εἶναι κάθε της ρηχὸ ἀκρογιάλι
καὶ κάθε χώρα της μὲ τὰ χωριά;
κάθε νησάκι της ποὺ ἀχνὰ προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
Μὴν εἶναι τάχατε τὰ ἐρειπωμένα
ἀρχαία μνημεῖα της χρυσὴ στολή,
ποὺ ἡ τέχνη ἐφόρεσε καὶ τὸ καθένα
μία δόξα ἀθάνατη ἀντιλαλεῖ;
Ὅλα πατρίδα μας! Κι αὐτὰ κι ἐκεῖνα,
καὶ κάτι πού ῾χουμε μὲς τὴν καρδιὰ
καὶ λάμπει ἀθώρητο σὰν ἥλιου ἀχτίνα
καὶ κράζει μέσα μας: Ἐμπρὸς παιδιά!
Ιωάννης Πολέμης
ΕΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ από το Γάλλο Λογοτέχνη ΖΑΝ ΡΙΣΠΕΝ ΖΑ
1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
1. Από την ιατρική σας, τη φαρμακευτική σας,
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα),
3. Από την φυσική σας, χημεία,
4. Από την αστρονομία σας, 5. Από την πολιτική σας,
6. Από την καθημερινότητα σας, διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού, που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά, και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...
ΘΑ ΠΕΙΤΕ:
«δεν γίνεται». ΣΩΣΤΑ, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
«««Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...»»»
Η πρόκληση, πάντως, ισχύει κύριοι!!
Η φράση έχει γραφτεί από έναν ήρωα. Ήρωα αεροπόρο, ο οποίος εκτελέστηκε το 1943 μπροστά σ΄ ένα τοίχο της Καισαριανής, μαζί με συναγωνιστές του.
Ο αντιστασιακός αξιωματικός της Πολεμικής μας Αεροπορίας Κώστας Περρίκος αγωνίστηκε εναντίον του φασισμού και των συνεργατών του, εντός της χώρας. Τον Σεπτέμβριο του 1942 μαζί ο Περρικός μαζί με άλλους συναγωνιστές του ανατίναξαν την ΕΣΠΟ [Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση συνεργαζομένη με τα SS τον Σεπτέμβρη του 1942. Που να φαντάζονταν ότι όλα αυτά σήμερα κάποιοι κάνουν ότι τα ‘χουν ξεχάσει και απαιτούν απ’ όλους μας να τα ξεχάσουμε όλοι μας!
Ο Κ. Περρίκος και οι συντροφοί του εκτελέστηκαν στην Καισαριανή το 1943. Η τελευταία παράγραφος στο σημειώμά του είναι συγκλονιστική.
Η μνήμη του τιμήθηκε με επιμνημόσυνη δέηση για τους δολοφονηθέντες από τα γερμανικά εκτελεστικά αποσπάσματα, στελεχών της ΠΕΑΝ.
Μίλησαν εκπρόσωποι των Χιακών Οργανώσεων [ο Κ. Περρίκος κατήγετο από τη Χιο ], ο Αντισμήναρχος [Ι] Παντελής Βατάκης , ως κεντρικός ομιλητής και ,ο Καθηγητής Βασίλης Φίλιας, ο οποίος ως νεαρός μαθητής τότε ηταν εκ των βασικών μελών της Ιεράς Ταξιαρχίας οργάνωσης συνδεδεμένης με την ΠΕΑΝ και η οποία δραστηριοποιήθηκε στον μαθητικό χωρο, κυρίως μετά την εκτέλεση των παραπάνω ηρωικών στελεχών της ΠΕΑΝ.
Ποιος ήταν ο Κώστας Περρίκος
Γεννήθηκε στις 23 Απριλίου 1905 στην Καλλιμασιά της Χίου. Παιδί χωρισμένων γονιών, μεγάλωσε στο μοναστήρι του χωριού .
Μόλις τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας στο Σέδες Θεσσαλονίκης και το 1932 ονομάστηκε ανθυποσμηναγός.
Το 1934 γνωρίστηκε με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και μετείχε ενεργά στο Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, ένα κόμμα κεντροαριστερής απόκλισης, που ίδρυσε τον Δεκέμβριο του 1935 ο νεαρός καθηγητής Πανεπιστημίου και πολιτικός. Νωρίτερα, στις 27 Απριλίου 1935, είχε αποταχθεί από την Πολεμική Αεροπορία, αν και είχε αθωωθεί δικαστικά, επειδή με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα Εστία είχε ασκήσει κριτική στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Θεωρούσε ως μη αξιόμαχη την Πολεμική Αεροπορία και ζητούσε την αναδιοργάνωσή της, με τη δημιουργία κρατικής αεροπορικής βιομηχανίας, προκειμένου η Ελλάδα να απαλλαγεί από ξένες πολιτικές και οικονομικές επιρροές στην εκλογή διαφόρων τύπων αεροσκαφών.
Αντιτάχθηκε στο μεταξικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, αλλά με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου (28 Οκτωβρίου 1940) ζήτησε με αίτησή του στο Υπουργείο Αεροπορίας την ανάκλησή του στην ενεργό υπηρεσία. Η αίτησή του έγινε δεκτή στις 23 Νοεμβρίου 1940 και αμέσως προωθήθηκε στο Μέτωπο.
Ο Περρίκος, ψυχή της οργάνωσης ΠΕΑΝ ανέλαβε το επιχειρησιακό σκέλος της ΠΕΑΝ, τον «Ουλαμό Καταστροφών», όπως ονομάστηκε. Στις 15 Αυγούστου 1942, δεύτερη επέτειο του τορπιλισμού της Έλλης, η ομάδα του Περρίκου έριξε βόμβα στο εσωτερικό του κτιρίου του Γερμανικού Αναμορφωτηρίου, επί των οδών Πατησίων και Βασιλέως Ηρακλείου, η οποία προκάλεσε σοβαρές καταστροφές και τραυματισμούς Γερμανών στρατιωτικών. Έξι μέρες αργότερα, δύο μέλη του «Ουλαμού Καταστροφών», ο Αντώνης Μυτιληναίος και Νικόλαος Μούρτος τοποθέτησαν βόμβα στα γραφεία της προδοτικής οργανώσεως ΟΕΔΕ, στην οδό Κατακουζηνού 7, κοντά στην Ομόνοια.
Στην ΠΕΑΝ και την ομάδα Περρίκου οφείλεται μία από τις κορυφαίες πράξεις της Εθνικής Αντίστασης, η ανατίναξη των γραφείων της προδοτικής οργάνωσης ΕΣΠΟ (Εθνικο-Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις) στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, στις 20 Σεπτεμβρίου 1942. Η ανατίναξη του κτιρίου της ΕΣΠΟ χαρακτηρίστηκε από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Μόσχας ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ που είχε γίνει μέχρι τότε στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Στις 11 Νοεμβρίου 1942, κατόπιν προδοσίας, ο Κώστας Περρίκος με 12 συναγωνιστές του συλλαμβάνονται σ’ ένα από τα κρησφύγετα της οργάνωσης στην Καλλιθέα. Στις 31 Δεκεμβρίου 1942, ο Κώστας Περρίκος καταδικάζεται από Γερμανικό Στρατοδικείο της Αθήνας τρις εις θάνατο .
Νωρίς το πρωί της 4ης Φεβρουαρίου 1943 οδηγήθηκε στον τόπο της εκτελέσεώς του, στο Σκοπευτήριο Καισαριανής. Αφού κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων απευθύνθηκε στους παριστάμενους Γερμανούς: «Δεν αισθάνομαι τίποτα εναντίον σας. Εσείς κάνατε το καθήκον σας. Ομοίως, έκανα κι εγώ το δικό μου. Είμαι Έλληνας αξιωματικός της Αεροπορίας - Υποσμηναγός. Σας ευχαριστώ πολύ». Οι παριστάμενοι Γερμανοί αξιωματικοί χαιρέτισαν άπαντες στρατιωτικά. Στις 7:30 π.μ. αναφώνησε «Ζήτω η Ελλάς!» και δευτερόλεπτα μετά έπεφτε άπνους από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.
ΠΗΓΗ: http://www.onalert.gr/stories/i-teleytaia-frasi-enos-ellina-pilotou
Α] 73 χρόνια πέρασαν από εκείνο το πρωϊνό της Δευτέρας της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Όταν στις 6 το πρωί εκείνης της μέρας ήχησαν σε όλη την Ελλάδα οι σειρήνες του πολέμου και βρόντηξαν τα πολεμικά τύμπανα μαζί με τα ντουφέκια και τα κανόνια, η μικρή, αλλά τίμια Ελλάδα, είχε πεί το μεγάλο «ΟΧΙ» στον μέχρι τότε ανίκητο άξονα.
Ο κόσμος φοβισμένος έβλεπε μέχρι τότε την ανίκητη ορμή των δικτατόρων που ισοπέδωναν το ένα μετά το άλλο τα ευρωπαϊκά κράτη και κρατώντας την αναπνοή του περίμενε τη σειρά του. Ήθελαν να αλλάξουν οι παράφρονες την ιστορία του κόσμου για 1000 χρόνια και να εγκαταστήσουν στο θρόνο την λεγομένη Αρία Φυλή αντάμα με την αλαζονεία και τη δυναστεία, τη βία και τη μαγεία.
Οπλικά συστήματα άγνωστα μέχρι τότε, αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως, άρματα μάχης, εκπαίδευση αρίστη, ατομικά τυφέκια τελευταίου τύπου και οργάνωση άρτια για την κατάκτηση και κατάτμηση κάθε εδαφικής περιοχής.
Εμείς όμως δεν φοβηθήκαμε. Με την χιλιάδων ετών ιστορία πίσω μας και τα αιώνια παραδείγματα των ηρώων της φυλής μας μιμούμενοι τους προαπελθόντες αγωνιστές της Ελευθερίας υψώσαμε το ανάστημά μας πέραν κάθε προσδοκίας και επιτελέσαμε συν Θεώ ένα μέγιστο θαύμα.
Β] Αλλά και σήμερα πράγματι βιώνουμε μια νέα επίθεση σε βάρος της Πατρίδας μας από τις Τράπεζες, τις μυστικές λέσχες, τι ξένες κυβερνήσεις και τους αιώνιους εχθρούς μας. Αλλά και από δικούς μας δειλούς ηγέτες μας και ξενόδουλους.
Βιώνουμε αιχμαλωσία: οικονομική (=είμαστε καταχρεωμένοι), πολιτική (=κάνουμε ό,τι μας λένε οι ξένοι), διοικητική (=υπάρχουν εδώ μέσα επίτροποι στα υπουργεία και τους οργανισμούς), πληθυσμιακή (=γέμισε ο τόπος λαθρομετανάστες και νέους εισβολείς), ευρωπαϊκή (= ακολουθούμε πιστά όχι τις παραδόσεις μας, αλλά τις ευρωπαϊκές οδηγίες), νομισματική(=χάσαμε από μόνοι μας το πιο αρχαίο νόμισμα της Ευρώπης), εδαφική (= ξεπουλάμε την περιουσία μας αντί πινακίου φακής), μελλοντική (=για πολλές γενιές θα είμαστε υπόδουλοι στους ξένους), ιδεολογική(= δηλ. θεωρίες και συνήθειες οικογένειας και πίστεως που ξέραμε πάνε περίπατο), αστυνομική (=παρακολουθήσεις και καταγγελίες ανά πάσα στιγμή), ρατσιστική (=σε βάρος των Ελλήνων).
Από την άλλη μεριά απολύσεις, ανεργία, αυτοκτονίες, άστεγοι, πεινώντες και διψώντες, άπλυτοι και συφοριασμένοι, ζητιάνοι και κακόμοιροι, οι άλλοτε περήφανοι Έλληνες! Χωρίς πατρίδα, αξιοπρέπεια, τιμή, περιουσία, μέλλον, οικογένεια, παιδιά, εδαφική ακεραιότητα, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση… Ξέρουμε ποιοι φταίνε για όλα αυτά… Και η αγανάκτησή μας έχει χτυπήσει κόκκινο… Έχει ανεβεί το αίμα στο κεφάλι μας.
Είμαστε βαπτισμένοι όμως και ανήκουμε στην Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχουμε τον αληθινό Θεό. Θα καταφύγουμε όλοι σ΄ Αυτόν, όπως και στο παρελθόν. Θα παρακαλέσουμε την Παναγία Μητέρα Του. Όπως τότε που κρατήσαμε την πιο αυστηρή ουδετερότητα. Έτσι και τώρα που κρατάμε την πιο δυνατή υπομονή. Που θα πάει όμως; Θα κάνει το θαύμα του ο Θεός και θα ξεσπάσει το ηφαίστειο του λαού μας. Είμαστε στη σωστή πίστη και στο σωστό δρόμο, στη μοναδική αλήθεια και ζούμε την αληθινή ζωή: τον Χριστό.
Γ] Οπωσδήποτε όμως πρέπει να δείξουμε και πνεύμα θυσίας:
Να θυσιάσουμε από πνεύμα μας και θα προσευχόμαστε νύχτα μέρα στο Θεό των δυνάμεων να μας γλυτώσει.
Να θυσιάσουμε από το χρόνο μας και θα διαβάζουμε το λόγο Του για να ενισχυόμαστε δια της παρακλήσεως των Γραφών.
Να θυσιάσουμε από το λόγο μας για να διαμαρτυρόμαστε και να ομολογούμε, βεβαίως και να παρηγορούμε τους άλλους.
Να δώσουμε από την περιουσία μας ό,τι μπορούμε για να βοηθούνται και οι άλλοι.
Να δώσουμε από την καρδιά μας την αγάπη μας και το αίμα μας για τις σημαίες, το σύνταγμα και τα όπλα τα ιερά.
Να δώσουμε τέλος τις αμαρτίες μας με τη μετάνοια και την εξομολόγηση, γιατί αυτές κυρίως είναι η αιτία του κακού ή δεν αφήνουν τη θεραπεία να έρθει πιο γρήγορα.
Να είμαστε χαρούμενοι και ευδιάθετοι με ελπίδα για το παρόν και το μέλλον.
Να τιμούμε τους ήρωες και τους αγωνιστές της ελευθερίας και να σεβόμαστε την ιστορική αλήθεια.
Να είμαστε σίγουροι ότι θα νικήσουμε και πάλι.
1. Χάσαμε το μέτρο. Σε μια χώρα, στην οποία έχουν καταλυθεί βασικές αρχές της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας στα τρία επάρατα χρόνια των Μνημονίων και μάλιστα με το τρομοκρατικό δόγμα του ΣΟΚ, οι αρχές ψάχνουν για πραξικοπηματίες και τρομοκράτες, για αναρχικούς και ακραίους, τη στιγμή που ζούμε σε μια ακραία συνθήκη φτώχειας, εξαθλίωσης, ανεργίας και αυτοκτονιών. "Σβησμένες όλες οι πλάστρες φωτιές μέσα στη χώρα", που λέει κι ο ποιητής. Στάχτη τα όνειρα, ενίοτε δε οι περιουσίες και οι ζωές των Ελλήνων.
2. Οι θεσμικές εξουσίες συναγωνίζονται η μία την άλλη ποιά θα δείξει υπερβάλλοντα ζήλο για την καταπολέμηση της ανωμαλίας, μόνο που κοιτάνε προς άλλη κατεύθυνση, αντίθετα από την πηγή της έντασης και της ακαταστασίας. Σε μια στιγμή γενικής επίθεσης κατά του λαού μας, κάναμε πάλι το λάθος, διχάσαμε τον κόσμο, ενσπείραμε τον φόβο, θρονιάσαμε την καχυποψία και πράττουμε κατά το θέλημα των εχθρών μας. Αρχίσαμε να βλέπουμε παντού εφιάλτες, πράγμα άδικο και υποτιμητικό για τον λαό μας.
3. Πλέον, είναι κατάδηλο, ότι χρειαζόμαστε μια δύναμη έξω από μας για να μας συνετίσει και σταματήσει. Αν δεν επικαλεσθούμε τον Ουρανό, θάρθουν τα επίγεια και τα υποχθόνια συστήματα του χάους να μας εξαφανίσουν. Μέσα σ΄ αυτό τον ορυμαγδό λοιπόν, εμείς ας σηκώσουμε τα μάτια ψηλά στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την διαχρονική Προστάτιδα του Γένους μας, και ας την παρακαλέσουμε να βάλει φρένο σ΄ αυτή τη βιασύνη της αυτοκαταστροφικής μας πορείας.
4. Όλο αυτό το σκηνικό ασφαλώς πατέρα έχει τον διάβολο, ο οποίος θέλει να χαντακώσει την Ορθόδοξη Πατρίδα μας, γιατί ακόμη παραμένει Ελληνική και Ορθόδοξη και δεν έχει γίνει απόλυτα εκκοσμικευμένη και αιρετική κοινωνία. Έτσι με όλα αυτά τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας περνάει προς τα έξω όχι την καλή μαρτυρία της Πίστεώς μας στο Χριστό, αλλά ότι δεν ωφελούμαστε σε τίποτε που είμαστε ακόμη στην Ορθόδοξοι. Δυσφημείται η πίστη του λαού μας και η Εκκλησία του. Το είπε άλλωστε κι ένας δικός μας - ΄Ελληνας - φιλοσοφών, ότι για όλα φταίει η Φιλοκαλία. Αλλά και προς τα μέσα υπάρχει η απογοήτευση και η απαξίωση του πνευματικού θησαυρού της Εκκλησίας μας, στης οποία την μαρτυρία και φωνή επιβλήθηκε αφωνία ή παραφωνία.
5. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζεται εμείς να ζήσουμε "Μετά Φόβου Θεού, Πίστεως και Αγάπης". Όχι με ανθρώπινο φόβο, αλλά με θεάρεστο και αναγεννητικό σεβασμό προς τον Θεό. Να μείνουμε πιστοί στον Τριαδικό Θεό, εύσπλαχνοι στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και χωρίς τη χυδαιότητα της ψυχής και συμπεριφοράς, γεγονός - το τελευταίο - που παρά τα οικονομικά μας χάλια, ανθεί και καρποφορεί τα ζιζάνια της αμαρτίας. Η προσωπική μας κάθαρση θα φέρει και την κάθαρση στην κοινωνία και το σύνολο του ελληνικού λαού.
Το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά και του ελληνικού λαού κατά του αυθάδους Μουσσολίνι ήταν μόνον η αρχή.
Ακολούθησαν πολλά ΟΧΙ από επώνυμα πρόσωπα και από απλούς Έλληνες αγωνιστές.
Μία μορφή που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε από τα σχολικά βιβλία και τις τηλεοράσεις υπήρξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ο οποίος κράτησε στάση εθνικώς αξιοπρεπή, όπως αρμόζει σε Ορθόδοξο Έλληνα Ιεράρχη.
Ας θυμηθούμε τα τρία ΟΧΙ που εξεστόμισε κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.
Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή και σε ηλικία 32 ετών εξελέγη Μητροπολίτης Τραπεζούντος του Πόντου. Μετά τη σφαγή του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους ήλθε στην Αθήνα και ορίσθηκε εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Με σπουδές στη Χάλκη και σε ξένα πανεπιστήμια εκλέγεται το 1938 Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Τον αγώνα των στρατιωτών μας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου στήριξε και ο ίδιος και η Εκκλησία της Ελλάδος με κάθε τρόπο, ηθικό και υλικό.
Στις 27 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα ως κατακτητές. Ο Χρύσανθος εκλήθη να μετάσχει της επιτροπής, η οποία θα παρέδιδε επισήμως την πόλη στον Γερμανό Διοικητή. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και απήντησε: «Οι Έλληνες Ιεράρχες δεν παραδίδουν τας πόλεις εις τον εχθρόν, αλλά καθήκον των είναι να εργασθούν δια την απελευθέρωσιν αυτών». Ήταν το πρώτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.
Ο Δήμος Αθηναίων τον ειδοποίησε ότι θα τελεσθεί Δοξολογία στον Μητροπολιτικό Ναό κα τον καλούσαν να προσέλθει. Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και πάλι λέγοντας: «Δοξολογία δεν έχει θέσιν επί τη υποδουλώσει της Πατρίδος μας. Η ώρα της Δοξολογίας θα είναι άλλη». Ήταν το δεύτερο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.
Υπήρξε στη συνέχεια άλλη απαίτηση: Να ορκίσει τη γερμανοπρόβλητη κυβέρνηση Τσολάκογλου. Και ο Αρχιεπίσκοπος απήντησε: «Δεν μπορώ να ορκίσω κυβέρνησιν προβληθείσαν υπό του εχθρού. Ημείς γνωρίζομεν ότι τας Κυβερνήσεις ορίζει ο Λαός και ο Βασιλεύς. Εδώ τώρα ούτε ο Λαός εψήφισεν την Κυβέρνησιν ούτε ο Βασιλεύς την ώρισεν». Ήταν το τρίτο ΟΧΙ του Χρυσάνθου.
Αντικαταστάθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ο οποίος διεφύλαξε τα εθνικά συμφέροντα κατά την Κατοχή. Ο Χρύσανθος εκοιμήθη στις 28.9.1949. Το 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν από το Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών στη Μονή Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο.
Τα ΟΧΙ του εμψύχωσαν την αγωνιστικότητα των Ελλήνων.
Κ.Χ. 22.10.2013
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/10/ta-tria-ohi-tou-archiepiskopou-hrusanthou.html#ixzz2ixA0oXD0
Σήμερα γιορτάζουμε μιὰ μέρα δόξας τῆς ἱστορίας μας, μιὰ μέρα πανηγυρικῆς ἀπόδειξης τῆς ἡρωικῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς μας. Ὅλοι οἱ τότε ἰσχυροί, Γερμανοὶ καὶ Ἰταλοί, ἐναντίον μας. Οἱ γονεῖς μας φτωχοί, μικροί, ἀδύνατοι. Δυνατοὶ ὅμως στὴν ψυχή, μεγάλοι στὰ ὁράματα, πλούσιοι σὲ ἰδανικά. Μὲ κυβερνῆτες ποὺ ἄκουγαν τὸν ἀναστεναγμὸ τῆς ἱστορίας καὶ ἤξεραν νὰ ἐκφράζουν τὴ φωνὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἀπειλὲς τῶν ξένων καὶ ὄχι τὴ λαίμαργη βούληση τῶν ἀδίστακτων δυνάμεων στὸν γονατισμένο καὶ τότε λαό. Τὸ ΟΧΙ δὲν τὸ εἶπε ἕνας• τὸ εἶπε ὁλόκληρος ὁ λαός. Ἁπλά, βρέθηκε αὐτὸς ποὺ συνδύασε τὴν ἁρμοδιότητα τῆς ἐξουσίας του μὲ τὸν παλμὸ τοῦ λαοῦ.
Καὶ σήμερα ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σὲ ἰδιότυπη ἐμπόλεμη κατάσταση καὶ ζεῖ σὲ κατοχή. Καὶ αὐτὴ τὴ φορὰ δυστυχῶς Γερμανική. Καὶ ὄχι μόνον. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι, θύματα καὶ τῆς δικῆς μας ἀπερισκεψίας καὶ μικρόνοιας, ξεγελαστήκαμε καὶ παρασυρθήκαμε σὲ ἀνόητη ζωή. Χαλάσαμε ὡς λαός. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες φροντίσαμε νὰ καταστρέψουμε ἕνα-ἕνα τὰ θεμέλιά μας, τοὺς βωμοὺς καὶ τὰ ἱερά μας, πίστη, παιδεία, παράδοση, ἱστορία, γλῶσσα, θεσμούς, ἀξίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἀντέξαμε τὴ σύγχρονη ἐπίθεση. Καὶ νὰ ποῦ φτάσαμε! Μέσα σὲ λίγα χρόνια βλέπουμε τὶς περιουσίες μας νὰ χάνονται, τὴν ἀνεργία νὰ αὐξάνεται, τοὺς νέους μας νὰ ἐκπατρίζονται, τὸν λαό μας νὰ πεινάει, τὴν ἀξιοπρέπειά μας νὰ ἐξανεμίζεται, τὴ χώρα μας νὰ ἀδειάζει. Βουλιάξαμε σὲ χρέη καὶ δάνεια, βυθιστήκαμε σὲ προβλήματα καὶ ἀδιέξοδα, γεμίσαμε συσσίτια.
Ἂν συνεχίσουμε ἔτσι, σὲ λίγο θὰ τρῶμε μπομπότα καὶ κονσερβαρισμένες τροφές. Ἂν τὰ βρίσκουμε κι’ αὐτά. Ἡ ἑλληνικὴ σημαία δὲν θὰ μονοπωλεῖ τὴν κυριαρχία μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο. Κάποιες ἄλλες ξένες σημαῖες θὰ θυμίζουν τὰ λάθη μας καὶ τὴν κατοχικὴ μανία ἄλλων λαῶν. Κάτι πρέπει νά ἀλλάξει. Τώρα. Ἄμεσα. Χωρὶς δεύτερη σκέψη, δίχως καμία καθυστέρηση. Αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴν ψῆφο μας διαχειρίζονται τὶς τύχες μας ἴσως ἀποκατέστησαν τὴν ἀξιοπιστία μας στὸ ἐξωτερικό, ἴσως μείωσαν τοὺς δεῖκτες τῆς ὕφεσης, ἴσως δημιούργησαν πρωτογενὲς πλεόνασμα. Ἔτσι μᾶς λένε. Δὲν θέλουμε νὰ τοὺς ἀδικήσουμε, τοὺς πιστεύουμε. Οἱ ἴδιοι ὅμως φορολόγησαν ἀδυσώπητα τὸν λαό, δημιούργησαν στρατιὲς ἀνέργων, πλήθη πεινασμένων καὶ ἀπελπισμένων, ἑκατομμύρια φτωχῶν καὶ λεγεῶνες αὐτοεξορίστων. Καὶ τὸ χειρότερο, γέννησαν πολιτικὰ μορφώματα καὶ κοινωνικὰ ἐκρηκτικὰ μείγματα πού, ἂν δὲν γίνει κάτι σύντομα, θὰ βρεθοῦμε μέσα σὲ μία κοινωνία ἀνεξέλεγκτης ἀναρχίας καὶ ἀνασφάλειας, βίας καὶ ἐγκλήματος, διάλυσης καὶ καταστροφῆς, διχασμένοι καὶ ἀγριεμένοι, μὲ κυβερνῆτες χωρὶς ἀξίες, δίχως ὑπόληψη καὶ σοβαρότητα, πραγματικὰ ἐπικίνδυνους. Ἀλήθεια, ποιός θὰ πάρει αὐτὴ τὴν εὐθύνη; ποιός θὰ ἀντέξει τὸν αἰώνιο στιγματισμὸ τῆς ἱστορίας;
«Ποτέ ἡ χώρα δὲν ἦταν σὲ χειρότερο σημεῖο», εἶπε πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες κάποιος ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀντιπολιτευόμενους πολιτικούς. Καὶ ἔχει δίκιο. Ἀλλὰ καὶ ποτέ δὲν εἶχε τόσο ἐπικίνδυνες πολιτικὲς ἐναλλακτικὲς λύσεις. Τὸ παρὸν τῆς χώρας εἶναι δραματικό. Ἀλλὰ καὶ τὸ μέλλον της πολὺ ζωφερό. Ὄχι γιατὶ δὲν ὑπάρχουν λύσεις, ἀλλὰ γιατὶ δὲν βρίσκονται πολιτικοὶ μὲ καθαρή σκέψη καὶ ἐξυπνάδα, μὲ ἡρωισμὸ καὶ τόλμη. Τουλάχιστον στὸ ὁρατὸ πολιτικὸ φάσμα.
Δὲν θέλουμε πολιτικοὺς ποὺ μόνο νὰ ψηφίζουν κατὰ παραγγελία νόμους. Θέλουμε ἀνθρώπους νὰ μᾶς κυβερνήσουν, ἴσως νὰ μᾶς διορθώσουν. Ὄχι νὰ μᾶς τιμωρήσουν γιὰ τὰ δικά τους κυρίως λάθη. Τοὺς θέλουμε νὰ ἐκπροσωποῦν τὸν λαό στοὺς δανειστές. Ὄχι τὸ ἀντίστροφο. Δὲν ἀντέχουμε πολιτικὲς συμβιβασμοῦ, γιατὶ ἡ ἀξιοπρέπειά μας δὲν ἐπιδέχεται οὔτε καθυστερήσεις οὔτε καὶ μισὲς λύσεις. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ μᾶς στύψουν στὸ ὄνομα τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκοπιμότητας οὔτε γιὰ νὰ ἀντικαταστήσουν τὴν πίστη μας στὸν Τριαδικὸ Θεὸ μὲ τὴν ὑποτέλειά μας στὴ μνημονιακὴ Τρόϊκα. Δὲν τοὺς ἐκλέξαμε γιὰ νὰ μᾶς δέσουν μὲ εὐρωπαϊκὲς χειροπέδες οὔτε γιὰ νὰ ὑπογράψουνε τὸν ὑπαρκτικὸ ἐκφυλισμὸ μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουν τὴ δόξα τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ μας. Δὲν τοὺς ψηφίσαμε γιὰ νὰ σώσουν τὸ Εὐρώ• τοὺς ἐξουσιοδοτήσαμε νὰ σώσουν τὴν ἱστορία μας, τὴ ζωή μας, τὴν καθημερινότητά μας, τὴν ἀξιοπρέπειά μας, ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Χωρὶς ἀμφιβολία, κάτι πρέπει νὰ γίνει. Τὴν πορεία μᾶς τὴν δείχνει ἡ σημερινὴ μέρα. Εἶναι μονόδρομος. Ἡ χώρα μας τὴν ἱστορία της τὴν ἔγραψε στὸ παρελθὸν μὲ ἕνα ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, μὲ ἕνα ἡρωικὸ ΟΧΙ, ποὺ τὰ εἴπανε κάποιοι συγκεκριμένοι ἄνθρωποι τὴν κατάλληλη στιγμή. Ὅταν ἔφτασαν οἱ πρόγονοί μας νὰ τρῶνε ποντίκια καὶ γέμισαν μὲ ἀρρώστιες, τότε ἔκαναν τὴν ἔξοδό τους στὸ Μεσολόγγι καὶ ὅταν ἡ κατοχὴ χτυποῦσε τὴν πόρτα τῆς πατρίδας μας τὸ 1941, δυὸ νέοι ὁ Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ Λάκης Σάντας τόλμησαν νὰ κατεβάσουν τὴ Γερμανικὴ σημαία ἀπὸ τὸν βράχο τῆς Ἀκρόπολης. Τέτοια πρότυπα κρύβει στὰ σπλάγχνα του ὁ λαός μας. Τέτοια γονίδια ἔχει ἡ ταυτότητά μας. Θέλουμε πολιτικούς ποὺ νὰ ποῦνε ΟΧΙ στὴν Τρόικα καὶ νὰ δείξουν τὶ σημαίνει ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Θέλουμε ὁδηγοὺς σὲ μία ἔξοδο ἐλεύθερων πολιορκημένων γιὰ νὰ κατεβάσουμε κάθε ξενικὴ σημαία ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολη τῆς ἱστορίας, τοῦ τόπου καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας. Ἂν δὲν βρεθοῦν ἡγέτες μὲ ἡρωικὰ χαρακτηριστικά, χαθήκαμε. Δώσαμε τὸν ἱδρῶτα μας, δώσαμε καὶ τὸ δάκρυ μας. Δὲν θὰ δώσουμε ὅμως καμιὰ σταγόνα ἀπὸ τὸ αἷμα μας. Αὐτὸ πρέπει νὰ βρεθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ τὸ πεῖ σὲ ὅλον τὸν κόσμο. Γιατὶ ἐκεῖ φτάσαμε. Μόνο τὸ αἷμα μᾶς ἔμεινε. Θὰ μᾶς ποῦνε ὅτι, ἂν τολμήσουμε ἔτσι, θὰ ἔρθουν τὰ χειρότερα. Δὲν ὑπάρχουν πλέον χειρότερα. Ὑπάρχει ἡ εὐκαιρία τοῦ ἡρωισμοῦ. Τὸ ΟΧΙ καὶ τὸ ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ δὲν τὰ ἀκουλούθησε μιὰ φαινομενικὴ ἧττα• τὰ διαδέχθηκε ἡ δόξα. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς σήμερα γιορτάζουμε. Ἡ μπομπότα μὲ ἀξιοπρέπεια ἀξίζει περισσότερο ἀπὸ τὸ σουβλάκι μὲ ὑποτέλεια. Τὴν ὅποια δυσκολία καὶ θυσία, μὲ ἐνθουσιασμὸ θὰ τὴν σηκώσουμε ὡς συνακόλουθο τοῦ ἡρωισμοῦ. Δὲν μποροῦμε ὅμως ἄλλο νὰ τὴν ἀντέξουμε ὡς συνέπεια δουλικότητας καὶ ἐξευτελισμοῦ.
Μέχρι σήμερα ἔχουμε δεῖ μέτρα, συμφωνίες, εἰς βάρος μας ἐκβιασμούς, ἀνεκπλήρωτες ὑποσχέσεις, ἀτέλειωτες ὑποχωρήσεις. Δὲν ἔχουμε δεῖ καμία νίκη, καθόλου τόλμη. Κάνουμε ἔκκληση στὸν πολιτικό μας κόσμο. Ὀφείλουν νὰ φωνάξουνε παντοῦ ὅτι δὲν πεινᾶμε μόνον ὡς πολίτες, κυρίως πονᾶμε ὡς λαός. Ὅποιος ἡγέτης στὴν παροῦσα φάση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ριψοκίνδυνος, γίνεται ἀπὸ μόνος του ἐπικίνδυνος. Ἀντίθετα, ἂν βρεθοῦν τώρα κάποιοι ποὺ μπορέσουν νὰ κινηθοῦν μὲ συνέπεια στὴν ἱστορία μας, τότε θὰ μπορέσουμε κι ἐμεῖς νὰ τοὺς συγχωρέσουμε γιὰ ὅσα κατεργάστηκε εἰς βάρος μας ἡ ὑποτέλεια στὴν ξένη λογικὴ καὶ τὰ ἀλλότρια συμφέροντα. Ἐὰν σιωπήσουν, δὲν θὰ τοὺς συγχωρέσει ἡ ἱστορία. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει πλέον ποιός φταίει γιὰ τὴ σημερινή μας κατάσταση. Μᾶς νοιάζει ποιὸς καὶ τὶ θὰ μᾶς σώσει. Ψάχνουμε γιὰ πατριῶτες, ὄχι γιὰ ἐνόχους. Ἂν οἱ πολιτικοί μας ἔκαναν ὣς τώρα τὸ σωστό, θὰ τοὺς παραδεχόμασταν ἐμεῖς ὡς ἱκανούς. Ἂν τὸ κάνουν τώρα, αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ τοὺς ὁμολογήσει ἡ ἱστορία ὡς ἐθνικὰ μεγάλους. Καὶ ἔξυπνους.
Τὸ ΟΧΙ τοῦ 1940 δὲν εἶχε καμία λογική, εἶχε ὅμως ἐξυπνάδα καὶ ἀξιοπρέπεια. Τώρα τὸ ΟΧΙ ἔχει τὴ σοφία τοῦ αὐτονόητου καὶ τὴ σαφήνεια τῆς μοναδικῆς λύσης. Οἱ νίκες δὲν στηρίζονται σὲ ΝΑΙ συμβιβασμοῦ. Στηρίζονται σὲ ΟΧΙ ἡρωισμοῦ.
ΣΤΙΣ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ο υπουργός των εξωτερικών της Ιταλίας κόμης Τσιάνο, έγραφε στο ημερολόγιο του:
«Ο Ντούτσε επανέρχεται. Συνέταξε μια επιστολή δια τον Χίτλερ επί της γενικής καταστάσεως. Υπαινίσσεται επίσης εις αυτήν την επικειμένην ενέργεια μας εις την Ελλάδα, αλλά δεν καθορίζει ούτε την μορφήν ούτε την ημερομηνίαν, διότι φοβείται μήπως τον σταματήσουν δια μίαν ακόμη φοράν. Πολλαί ενδείξεις μας κάνουν να πιστεύσουμε ότι εις το Βερολίνον δεν βλέπουν με πολύ ενθουσιασμό την πορεία μας προς Αθήνας. Η ορισθείσα τώρα ημερομηνία είναι η 28η Οκτωβρίου... Αρχίζω να συντάσσω το τελεσίγραφο, το οποίον ο Γκράτσι θα επιδώσει εις τον Μεταξά εις τας 2 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου. Φυσικά είναι ένα κείμενον το οποίον δεν αφήνει διέξοδον εις την Ελλάδα. Ή θα δεχθεί κατάληψιν ή θα υποστεί επίθεση...».
Η ημερομηνία της εισβολής στην Ελλάδα αναβλήθηκε από την 26η στην 28η Οκτωβρίου 1940, κατόπιν επιμονής του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
Την ίδια μέρα (22 Οκτωβρίου) ο Τσιάνο έστειλε προς τον τοποτηρητή της Αλβανίας Γιακομόνι το ακόλουθο σήμα:
«Ημερομηνία ωρίσθη η 28η Οκτωβρίου. Ανάγκη όπως μεταθέσητε δια την 26ην τα ορισθέντα επεισόδια...». Και ο Γιακομόνι την επομένη ανακοίνωσε στον Μπενίνι υφυπουργό επί των Αλβανικών υποθέσεων, ότι αποφάσισε όπως: την εσπέρα της 25ης Οκτωβρίου εκραγεί βόμβα στο λιμάνι της Αυλώνος, την πρωία της 26ης γίνει εικονική επίθεση εναντίον Ιταλικού συνοριακού Φυλακίου στην περιοχή Κορυτσάς και την αυγή της 27ης ριφθούν προκηρύξεις στο αλβανικό έδαφος από υποτιθέμενο Ελληνικό η αγγλικό αεροπλάνο.
Στις 23 Οκτωβρίου 1940 ο Έλληνας Πρεσβευτής στην Ρώμη, θαυμάσια πληροφορημένος τηλεγραφούσε στην Ελληνική κυβέρνηση ότι: «κατά πληροφορίες στρατιωτικής πηγής, η εναντίον της Ελλάδος ενέργεια έχει προσδιορισθεί για τις 25 έως 28 Οκτωβρίου...».
Στο μεταξύ ο Πρεσβευτής στην Αθήνα της Ιταλίας Γκράτσι, με τις οδηγίες της κυβερνήσεως του, έπαιζε το τελευταίο και γραφικώτερο μέρος του ρόλου του:
Με την ευκαιρία που στην Αθήνα το Εθνικό Θέατρο, ως νεοσύστατη «Λυρική Σκηνή», ανέβαζε το μελόδραμα του Τζάκομο Πουτσίνι «Μαντάμ Μπατερφλάυ», είχε προτείνει να κληθεί ο υιός του διασήμου συνθέτη για να παρακολουθήσει την πρώτη επίσημη παράσταση. Θα ήταν μια ευκαιρία να αναθερμανθούν οι σχέσεις των δύο λαών στο καλλιτεχνικό και κοινωνικό τομέα, γιατί η Ιταλική Πρεσβεία θα έδινε την επομένη μία δεξίωση όπου θα καλούσε την γνωστή Αθηναϊκή κοινωνία. Θα ήταν «μεγίστη τιμή» αν στην δεξίωση αυτή δεχόταν να προσέλθει και ο Πρωθυπουργός...
Ο Ιωάννης Μεταξάς συμφώνησε -ίσως για να εξαντλήσει έτσι όλες τις δυνατότητες - και γι’ αυτό είπε: «Έστω... ας έλθει ο κύριος Πουτσίνι. Ας δοθεί η εορτή. Αλλά να ξέρει ο κ. Γκράτσι ότι εγώ δεν θα παραστώ. Ούτε η κυβέρνησις...». Και εξηγούσε κάτω από ποιες συνθήκες μπορούσε η Ιταλία, αν ήθελε να αποκατασταθούν οι σχέσεις.
Ο Αντώνιος Πουτσίνι συνοδευόμενος από την γυναίκα του ήρθε. Στον σταθμό Λαρίσης τον υποδέχθηκε η Διοίκηση του Εθνικού Θεάτρου και ανώτερα στελέχη του. Η παράσταση της «Μαντάμ Μπατερφλάυ» δόθηκε στο Εθνικό Θέατρο το βράδυ της 25ης Οκτωβρίου 1940 με πολλή επισημότητα και επιτυχία, παρά την παγερή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί από τα προηγηθέντα γεγονότα.
Η δεξίωση στην Ιταλική Πρεσβεία έγινε την νύκτα της 26ης προς 27η Οκτωβρίου 1940. Πάνω στο μεγάλο τραπέζι είχαν τοποθετηθεί μικρές σημαίες των δύο κρατών. Την ίδια ώρα πίσω από τους σκοτεινούς διαδρόμους της Πρεσβείας, μέσα στα γραφεία της οι δύο γραμματείς αποκρυπτογραφούσαν το τελεσίγραφο προς την Ελλάδα, που έφθανε με δόσεις, με τρόπο πρωθύστερο, σε τέσσερα μακροσκελή τηλεγραφήματα. Ο Γκράτσι ειδοποιημένος να το περιμένει με προηγούμενο τηλεγράφημα από το πρωί˙ ήταν νευρικός και ανήσυχος. Πολλαπλασίαζε τις περιποιήσεις του στους καλεσμένους, σερβίριζε μόνος του τις κυρίες, μερικές όμως στιγμές στεκόταν σαν απορροφημένος σε σκέψεις και είχε τότε βλέμματα ακατανόητα για τους εκεί Έλληνες. Νόμιζε ότι η εισβολή θα άρχιζε την ίδια εκείνη νύκτα και ότι θα αναγκάζονταν να διακόψει την δεξίωση του. Μόνον όταν τις πρωινές ώρες έφυγαν και οι τελευταίοι προσκεκλημένοι και τα τηλεγραφήματα μπήκαν στην κανονική τους σειρά, μόνο τότε πληροφορήθηκε δτι η επίθεση θα γίνονταν τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου. Το τελεσίγραφο αυτό έπρεπε να το επιδώσει, δίχως προειδοποίηση στον Έλληνα πρωθυπουργό στις 3 το πρωί (2 ώρα Ιταλίας).
Στις 27 Οκτωβρίου το βράδυ ο κόμης Τσιάνο ανακοίνωσε επίσημα στον Πρεσβευτή της Γερμανίας στην Ρώμη Όττο Φόν Μπίσμπαρη ότι αύριο και ώρα 3η πρωϊνή, η Ιταλία θα επέδιδε προς την Ελλάδα ρηματική διακοίνωση και ότι οπωσδήποτε την 6η πρωϊνή τα Ιταλικά στρατεύματα θα εισέβαλαν στην Ελλάδα
Στο μεταξύ με την πρωτοβουλία του υπουργού των εξωτερικών της Γερμανίας Φόν Ρίμπεντρομπ, είχε ορισθεί από την 25η Οκτωβρίου, συνάντηση του Χίτλερ και του Μουσσολίνι στην Φλωρεντία το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Τις δύο αυτές τραγικές μέρες ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς, έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο:
• Σάββατο 26 Οκτωβρίου
«Ούτε σήμερα επίθεσις. Ενισχύεται η χθεσινή μου γνώμη. Πανταχόθεν ειδήσεις ησυχίας για Ελλάδα. Αλλά Ισπανία; Γαλλία;...»
• Κυριακή 27 Οκτωβρίου
«Τι νύκτα! Κατά τας 2 το πρωί (26ης προς 27η Οκτωβρίου) Νικολούδης (υπουργός τύπου) τηλεφωνεί καταγγελίαν εναντίον μας Στεφάνι (Ιταλικό πρακτορείο Ειδήσεων) ότι Ελληνική συμμορία εισήλθεν εις Αλβανικό ν έδαφος, συνεπλάκη κ.λ.π. Συνδυάζων πληροφορίας και φήμας και ημερομηνίας (25 έως 28 Οκτωβρίου) απέκτησα πεποίθησιν ότι πρόκειται περί σκηνοθεσίας δι' επικειμένην αύριον ίσως επίθεσιν. Νικολούδης σπίτι μου. Συνεννόησις κ.λ.π. με Παπάγο (Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Στρατού) και σύνορα. Τέλος έως 4 π. μ. δημοσίευσις ανακοινωθέντων Αθηναϊκού Πρακτορείου διαψεύσεων...».
Αυτά έγραφε στο ημερολόγιο του, τις δύο τραγικές αυτές μέρες του Οκτωβρίου, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Ιωάννης Μεταξάς, ενώ έδιδε τις τελευταίες οδηγίες του προς τον Στρατηγό Αλέξανδρο Παπάγο, για την αντιμετώπιση της αναμενόμενης από στιγμής σε στιγμή Ιταλικής εισβολής και την υπεράσπιση του πατρίου εδάφους από τον Ελληνικό Στρατό.
Από το περιοδικό ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ (τεύχος 226-227- έτος 1991)
Το κείμενο αυτό, είναι το ημερολόγιο ενός μοναχού, ο οποίος πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο (τότε) μοναχός ήταν αρκετές δεκαετίες ηγούμενος της Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, στην Στεμνίτσα Αρκαδίας (απέναντι απο την μονή Φιλοσόφου και το κρυφό σχολειό). Πρόκειται για τον Γέροντα Θεόκτιστο Αλεξόπουλο. Το ημερολόγιο αυτό αποτελεί μία αξιόλογη πηγή ιστορικών στοιχέίων για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Η αναδημοσίευση της μαρτυρίας/βιβλίου του γίνεται με ευλογία του π. Θεοκτίστου που είχε δώσει όσο ζούσε.
Ο γέροντας Θεόκτιστος εκοιμήθη στις 11/4/2008.
Διαβάστε ένα βιογραφικό σημείωμα για τον γέροντα πατώντας εδώ
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο-μαρτυρία πατώντας εδώ
Τι οφείλει η σημερινή Γερμανία προς την Ελλάδα. Οφειλές που αποδέχονται γερμανοί αναλυτές και το Spiegel, αποτιμούν Γάλλοι οικονομολόγοι, προσπαθούν να τα αποσιωπήσουν οι “ντόπιοι” την ίδια στιγμή που εξοντώνουν τον Ελληνικό λαό και εκποιούν την χώρα.
Μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλεί η απότομη αφύπνιση του πολιτικού κόσμου σχετικά με τις Γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις* η οποία έχει απασχολήσει πολλάκις στο παρελθόν, ενώ ακόμα και αν υπάρξει δικαίωση τα όποια ποσά θα είναι απείρως μικρότερα, από την πραγματική οφειλή, την τεκμηριωμένη οφειλή της Γερμανίας που προκάλεσε την οικονομική καταστροφή της χώρας σε βάθος δεκαετιών. Το περιβόητο “κατοχικό δάνειο” που ουδείς τολμά να φέρει ως θέμα, διότι απλούστατα δεν είναι ούτε “ηθικό”, ούτε “πολιτικό” αλλά καθαρά οικονομικό. Με συγκεκριμένη εκτίμηση, αποτίμηση και διαδικασία διεκδίκησης.
Οι “πολεμικές αποζημιώσεις” βλέπετε, προσπαθούν να αποτιμήσουν τις εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές σε σημερινούς χρηματοοικονομικούς όρους, με άθλια δεδικασμένα διεθνώς που συνοδεύονται από “συγγνώμη”, χτύπημα στην πλάτη και “για όλα έφταιγαν οι ναζί”. Σκληρή η αλήθεια, αλλά μόνον το χρήμα έχει διαχρονική αξία και νόμους υπεράνω “ηθικής”. Ας επιστρατεύσουν λοιπόν οι κυβερνώντες την ηθική τους γιατί είναι το μόνο όπλο που θα τους οδηγήσει στο να κάνουν σωστά την δουλειά τους.
ΤΟ ΑΚΡΙΒΕΣ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ “ΔΑΝΕΙΩΝ”
(Δημοσθένης Κούκουνας)
Υπερβαίνει τα 510 δις € για τη Γερμανία
(υπολογίζεται με 2,5% επιτόκιο από το 1946, οπότε κατέστησαν ληξιπρόθεσμα κατά τη Διάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι το 1946)
Επειδή κατά περιόδους έχουν λεχθεί πολλά για τα κατοχικά δάνεια και ιδιαίτερα για το ύψος που αντιπροσωπεύουν, θα ήταν πολύ χρήσιμο να γίνει ένας αντικειμενικός – επιστημονικός θα έλεγα – υπολογισμός, ώστε να γνωρίζουμε το πραγματικό ποσόν, φυσικά υπό την προϋπόθεση ότι το ζήτημα αυτό είναι υπαρκτό και η ελληνική αξίωση για την αποπληρωμή τους ρεαλιστική. Το καθήκον αυτό επαφίεται σε πιο ειδικούς οικονομολόγους και είναι όλως ατυχές που μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε ένας αρμόδιος οιασδήποτε βαθμίδας να το πράξει ή ένας υπεύθυνος πολιτικός να αναθέσει σε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων μια εμπεριστατωμένη μελέτη.
Μετά την Απελευθέρωση ο αρμόδιος θεσμικός φορέας, η Τράπεζα της Ελλάδος, βάσει των σχετικών λογαριασμών που τηρούσε, προσδιόρισε το σύνολο των καταβολών που δόθηκαν από την αρχή στους κατακτητές σε όλο το διάστημα της Κατοχής. Το συνολικό ποσόν που αφορά τη Γερμανία ανέρχεται σε 1.617.781.093.648.819 δρχ. και στην Ιταλία σε 220.479.188.480 δρχ. Μετά την αφαίρεση των κατά τα διεθνή νόμιμα εξόδων κατοχής, όπως αυτά συμφωνήθηκαν με τους κατακτητές, η μεν Γερμανία έλαβε πέραν αυτών ως προκαταβολές 1.530.033.302.528.819 δρχ. και η Ιταλία αντίστοιχα 157.053.637.000 δρχ.[1]
Αυτά τα τελευταία ποσά είναι ακριβώς τα λεγόμενα κατοχικά δάνεια, που θα έπρεπε – κατά τις συμφωνίες Μαρτίου 1942 και Δεκεμβρίου 1942 – να επιστραφούν με τη λήξη του πολέμου. Αυτό είναι το κεφάλαιο του κατοχικού δανείου σε ονομαστική αξία και αυτή ήταν η βάση για να υπολογισθεί η οφειλή όταν θα γινόταν η εξόφληση, διότι το ακριβές ποσόν πρέπει να εξαχθεί με το μέτρο της τιμαριθμικής δραχμής. Εδώ τώρα τίθεται το ζήτημα ποιος είναι ο κανόνας του προσδιορισμού της.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, προκειμένου να έχει την εποχή εκείνη μια αρχική εκτίμηση, χρησιμοποίησε τη μέθοδο της αντιστοίχισης στην τιμή της χρυσής λίρας. Προσδιορίστηκε έτσι ότι η συνολική οφειλή της Γερμανίας ως προς τα κατοχικά δάνεια ανερχόταν σε 3.670.610 χρυσές λίρες, της δε Ιταλίας σε 835.616 χρυσές λίρες[2].
Εκ πρώτης όψεως η μέθοδος αυτή φαίνεται λογική, πλην όμως δεν είναι αντιπροσωπευτική, διότι η επίσημη τιμή της χρυσής λίρας ήταν διαφορετική από την ανεπίσημη – και φυσικά ήταν χαμηλότερη. Πέραν αυτού, η συμφωνία που επέβαλαν οι κατακτητές δεν όριζε συγκεκριμένη μέθοδο αποτιμαριθμοποίησης, πολύ δε περισσότερο όταν η μελετώμενη κατοχική περίοδος ήταν εξαιρετικά περίπλοκη. Συνεπώς, η αναζήτηση της δίκαιης αποτίμησης του χρέους θα πρέπει να ακολουθήσει ασφαλέστερο υπολογισμό.
Την άποψη ότι ο υπολογισμός του κατοχικού δανείου δεν είναι ορθός αν γίνει με τη βάση της χρυσής λίρας, πρώτος υποστήριξε ο καθηγητής Άγγελος Αγγελόπουλος, επιμένοντας ότι πιο ορθολογική και αντιπροσωπευτική είναι εκείνη του δολαρίου. Στην περίπτωση αυτή, πρόσθετε, κατά την εκτίμησή του το κεφάλαιο οριζόταν για τη Γερμανία σε 151 εκατ. δολάρια και μέχρι το 1964[3] θα έπρεπε να προστεθούν 177 εκατ. δολάρια για τόκους από 1ης Ιανουαρίου 1942, δηλαδή συνολικά 328 εκατ. δολάρια.
Ωστόσο, αν στηριζόμαστε στη συμφωνία του Μαρτίου 1942, που συνήφθη μεταξύ Γερμανών και Ιταλών στη Ρώμη, δεν πρέπει να αρχίσει η χρέωση από την ημερομηνία εκείνη, διότι σαφώς αναφερόταν ότι επρόκειτο περί ατόκου επιστροφής των καταβολών. Και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη συμφωνία εκείνη, διότι επ’ αυτής εδράζεται η ελληνική αξίωση. Διαφορετικά αν αγνοηθούν επιλεκτικά ορισμένοι όροι της, υπάρχει ο κίνδυνος να αδυνατίσει η θέση μας και να δοθούν επιχειρήματα για τη μη τήρησή της.
Από την άλλη μεριά δεν είναι ορθολογική η εκτίμηση του καθηγητή Αγγελόπουλου, διότι χρησιμοποιεί μεθοδολογία που στην πραγματικότητα μειώνει το σύνολο της οφειλής με το να λαμβάνει εσφαλμένη εκκίνηση της οφειλής στα 151 εκατ. δολάρια, που τον Απρίλιο 1964 αντιστοιχούσαν σε 15.100.000 χρυσές λίρες ή κατ’ επέκταση το 2012 σε 4.530.000.000 ευρώ. Περαιτέρω, σύμφωνα με τον Αγγελόπουλο, τον Απρίλιο 1964 το κεφάλαιο έφθανε έντοκα, ως προς τη Γερμανία πάντα, στις 32.800.000 χρυσές λίρες, οπότε με τις ίδιες αναλογίες (δηλαδή με επιτόκιο 4% και ετήσιο ανατοκισμό) το 2012 η συνολική οφειλή θα ήταν 215.513.819 χρυσές λίρες ή σε ευρώ 64.654.145.587 ευρώ. Αυτή είναι η εκτίμηση Αγγελόπουλου για τα κατοχικά δάνεια της Γερμανίας που οφείλονται στην Ελλάδα[4].
Ωστόσο ο υπολογισμός αυτός έχει δύο βασικά μειονεκτήματα. Όπως προελέχθη, α) αγνοεί τον όρο της άτοκης επιστροφής κατά τη λήξη του πολέμου, και β) υπολογίζει επιτόκιο 4%. Ενδεχομένως το 1964, όταν έκανε τους υπολογισμούς του, το επιτόκιο να ήταν φυσιολογικό, πλην όμως προκειμένου για κρατικά δάνεια το ορθό θα ήταν 2,5% και όχι περισσότερο.
Επιλέγοντας αυτό το χαμηλό επιτόκιο του 2,5% και εκκινώντας τον ανατοκισμό από το 1946, χρονολογία που ανυπερθέτως, δηλαδή με τη λήξη του πολέμου που νοείται κατά τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, θα έπρεπε το γερμανικό κράτος να επιστρέψει τις καταβολές που είχε λάβει καθ’ υπέρβαση των εξόδων κατοχής υπό σαφώς δανειακή μορφή και με την ανεπιφύλακτη δέσμευση επιστροφής των χρημάτων, καταλήγουμε σε άλλο ποσόν.
Πλην όμως η εκτίμηση του καθηγητή Αγγελόπουλου το 1964, όσο και εκείνη του κατοχικού υπουργού Γκοτζαμάνη το 1952 (περί 240 εκατ. δολαρίων), είναι εσφαλμένες. Αγνοούν την ορθή αποτίμηση της αναγκαίας τιμαριθμικής βάσης, η οποία όντως είναι αρκετά περίπλοκη. Αρκεί μόνο να υπομνησθεί πόσο ακραίες και αιφνίδιες ανατιμήσεις βασικών ειδών γίνονταν τότε, ιδίως αν λάβουμε υπόψη ότι οι πραγματικές τιμές αγαθών απείχαν εξαιρετικά από τις επίσημες και πόσο δύσκολο είναι να αναπαρασταθούν ώστε να ληφθούν για να χρησιμοποιηθούν ως βάση υπολογισμών. Γι’ αυτόν τον λόγο αναζητήσαμε μια άλλη μεθοδολογία.
Η έρευνά μας προσανατολίστηκε διαφορετικά λοιπόν και με έναν συνδυασμό επίσημων και πραγματικών τιμών στα τρόφιμα και στα είδη καθημερινής χρήσης, της πραγματικής τιμής της χρυσής λίρας στην ελεύθερη αγορά, λαμβάνοντας υπόψη και τις αξίες των πωλουμένων ακινήτων, καθώς και άλλων δεικτών, περιλαμβανομένης και της γερμανικής οφειλής από τις ελληνικές εξαγωγές προς τη Γερμανία διαρκούσης της Κατοχής[5], καταλήξαμε σε διαφορετικό ποσόν. Έτσι, η πραγματική αποτίμηση του κατοχικού χρέους έφθασε την ημέρα που αποχώρησαν τα γερμανικά στρατεύματα στο συνολικό ύψος των εκατό δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να περιλαμβάνονται πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Αυτό είναι το ακριβές ποσόν και είναι βέβαιο ότι αν κάποτε η ελληνική κυβέρνηση αποφασίσει να ασχοληθεί με το ζήτημα και αναθέσει σε μια επιτροπή ειδικών να το ερευνήσει σε βάθος, τότε θα επαληθευθεί πλήρως η δική μας εκτίμηση.
Επί πλέον, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο όρος περί άτοκης σύντομης επιστροφής των κατοχικών δανείων ξεπεράστηκε όταν η οιονεί δανειακή σύμβαση κατέστη ληξιπρόθεσμη. Αυτό συνέβη με τη Διάσκεψη Ειρήνης του 1946 και από τότε τα δάνεια είναι έντοκα, ώστε το αρχικό κεφάλαιο των 100 δισεκατομμυρίων να ανέρχεται σήμερα, με χαμηλό επιτόκιο 2,5%, στα 510.033.165.000 ευρώ.
Επομένως αυτό το ποσόν όφειλε να έχει καταβάλει το μεταπολεμικό γερμανικό κράτος και αδιαφόρησε να το πράξει. Υπό το πρόσχημα του διαμελισμού επλέχθη μια σειρά επιχειρημάτων για να αποφύγει την αποπληρωμή των κατοχικών δανείων με την ανοχή ή συνενοχή των συμμαχικών κυβερνήσεων. Αρκετά χρόνια μετά τη Διάσκεψη Ειρήνης εφευρέθηκε το επιχείρημα ότι η Γερμανία δεν ήταν σε θέση να υπογράψει την τελική συνθήκη ειρήνης ενόσω ήταν διαμελισμένη. Αν ήταν καλόπιστος οφειλέτης η Δυτική Γερμανία, στο διάστημα των 44 χρόνων που μεσολάβησαν μέχρι να ενοποιηθεί θα μπορούσε να είχε καταβάλει το μερίδιο που της αναλογούσε, έστω και σταδιακά. Απέφυγε όμως να το πράξει, όπως απέφυγε και στα επόμενα χρόνια, αφού πλέον ήταν ενοποιημένη και δεν μπορούσε να επικαλεσθεί παρόμοιες αιτιάσεις.
(Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα “Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια”, σελ. 459-463 που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ερωδιός)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[2]. Μεταπολεμικά η Ιταλία, η οποία αναγνώρισε την εν προκειμένω οφειλή της και δεν αρνήθηκε να την εξοφλήσει, φέρθηκε πολύ εντιμότερα από τη Γερμανία και τελικά, ύστερα από διαπραγματεύσεις με τις ελληνικές κυβερνήσεις ως προς το ακριβές ύψος της οφειλής της, το αποπλήρωσε. Η Γερμανία, παρά το γεγονός ότι δεν αρνείται την ύπαρξη της υποχρέωσης με τη λήξη του πολέμου, πεισματικά και συστηματικά δεν δέχεται να την τακτοποιήσει.
[3]. Η χρονολογία 1964 χρησιμοποιείται διότι τη χρονιά εκείνη έκανε τους υπολογισμούς και τις εκτιμήσεις του ο Α. Αγγελόπουλος, δημοσιεύοντας σχετικό άρθρο του στην εφημερίδα Το Βήμα (17.4.1964), που αναδημοσιεύθηκε στη συνέχεια στο περιοδικό Νέα Οικονομία, που εξέδιδε ο ίδιος (Μάιος 1964).
[4]. Στα τέλη Μαΐου 2012 η δημοσιογράφος Βίκυ Βουλβουκέλη δημιούργησε αίσθηση στη γερμανική κοινή γνώμη (Bild 23.5.2012), προβάλλοντας το αίτημα για την επιστροφή των κατοχικών δανείων, στηριζόμενη στην εκτίμηση που είχε παρουσιασθεί από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης τον Σεπτέμβριο 2011 περί 70 δισεκ. ευρώ. Το ποσόν, όπως αναλύουμε, είναι κατά πολύ χαμηλότερο της πραγματικότητας.
[5]. Το ισοζύγιο του ανανεωμένου ελληνογερμανικού κλήριγκ, όπως εξελίχθηκε με τη δραστηριότητα της Degriges από τον Σεπτέμβριο 1942 μέχρι τέλους της Κατοχής, είναι σαφώς οικονομικό μέγεθος και πρέπει να εντάσσεται στη συμφωνία για τα κατοχικά δάνεια, όπως αναμφίβολα προκύπτει.
Ο έγκυρος Γάλλος οικονομολόγος Jacques Delpla, οικονομικός σύμβουλος της τράπεζας BNP Paribas εκτιμά το ύψος της γερμανικής οφειλής στα 575 δις ευρώ (συνέντευξή του στην οικονομική εφημερίδα Les Echos 23.6.2011) - http://www.lesechos.fr/22/06/2011/lesechos.fr/0201458716889_jacques-delpla-----l-allemagne-doit-575-milliards-d-euros-a-la-grece--.htm
Ο Γερμανός καθηγητής Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl αποδέχεται πλήρως την υπόσταση της γερμανικής οφειλής για τα κατοχικά δάνεια (συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel 21.6.2011) - tideon.org/index.php/2012-02-16-21-20-11/2012-05-04-04-20-18/2012-02-28-20-41-37/3678-2012-10-27-13-14-53
Οι πολύτιμες πληροφορίες από το βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα το οποίο δεν πρέπει να λείπει από κανένα Ελληνικό σπίτι. Για να γνωρίζουμε την αλήθεια και όχι τις έωλες ιδεοληψίες του καθενός.
Ο συγγραφέας μάλιστα έστειλε και επιστολή στον Αντώνη Σαμαρά για το θέμα:
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ
Στον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά ο ιστορικός συγγραφέας Δ. Κούκουνας έστειλε την ακόλουθη επιστολή, παροτρύνοντάς τον να επιδιώξει την άμεση διεκδίκηση των κατοχικών δανείων που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Μέχρι τώρα δεν έγινε γνωστή η αντίδρασή του.
“Αθήνα, 17 Ιουλίου 2012
Προς τον Κύριο
Αντώνη Σαμαρά
Πρωθυπουργό της Ελλάδος
Μέγαρο Μαξίμου
Ενταύθα
Αγαπητέ Κύριε Πρόεδρε,
Θεώρησα χρέος μου να σας προσφέρω τιμητικά ένα από τα πρώτα αντίτυπα του νέου βιβλίου μου «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια», που μόλις κυκλοφόρησε, αφ’ ενός λόγω της μακράς προσωπικής γνωριμίας μας, αφ’ ετέρου διότι πιστεύω ότι θα πρέπει να είσθε ενήμερος υπό τη θεσμική σας ιδιότητα των όσων αναφέρονται σ’ αυτό.
Αν ένας νηφάλιος παρατηρητής θα επιχειρούσε να αναζητήσει πού ακριβώς οφείλεται η σημερινή ελληνική τραγωδία, θα διαπίστωνε ότι είναι μια μετεξέλιξη της τραγωδίας που βίωσε σε τόσο δραματικούς τόνους ο Ελληνικός Λαός κατά την κατοχική περίοδο 1941-44. Διότι η περίοδος εκείνη στην πραγματικότητα δεν έκλεισε, ως προς τις συνέπειές της, ούτε με το τέλος του Εμφυλίου, ούτε με τις ανασυγκροτήσεις και αναδιαρθρώσεις που επιχειρήθηκαν σε διάφορες επόμενες φάσεις, ούτε καν με τη Μεταπολίτευση και ό,τι ακολούθησε.
Και δεν έκλεισε διότι την εποχή εκείνη απομυζήθηκε από τον κατακτητή, εξίσου βάναυσα όπως και στο ανθρωπιστικό πεδίο, κάθε ικμάδα της ελληνικής οικονομίας μέχρι ολικής ξηρασίας. Δεν ήταν ο πόλεμος και οι συνθήκες του, ήταν ο συγκεκριμένος εχθρός που έτσι απάνθρωπα αποστράγγισε το παν από τη χώρα μας. Διαρκούσης της σκληρότατης αυτής κατοχής ο λαός μας άντεξε προσβλέποντας στην ελπίδα ότι σύντομα θα τελείωνε αυτή η φάση και έπειτα θα δικαιωνόταν. Βεβαίως εδώ δεν έχει θέση να κριθεί πώς και κατά πόσο ικανοποιηθήκαμε με το Συνέδριο Ειρήνης, αλλά είναι αλήθεια πως δόθηκαν επανορθώσεις και αποζημιώσεις.
Δεν ρυθμίστηκαν όμως τα αναγκαστικά κατοχικά δάνεια, τα οποία ο κατακτητής συστηματικά απαίτησε και έλαβε ποικιλοτρόπως από την ελληνική οικονομία, γεγονός που αυτομάτως επιδείνωσε μέχρις εξαντλήσεως την πείνα, τη δυστυχία, τον αφανισμό. Αυτά τα κατοχικά δάνεια, ύψους 100 δις ευρώ ως προς το κεφάλαιό τους τότε, αν είχαν αποδοθεί τότε θα αποτελούσαν για την Ελλάδα το ουσιαστικό κεφάλαιό της για την επανεκκίνηση της οικονομίας της. Αλλά μη διαθέτοντας αυτό το κεφάλαιο, εξαναγκάστηκε επανειλημμένα από τότε να προσφεύγει σε διάφορους δανειστές και ποικίλες διαδικασίες για να το αναπληρώνει.
Λίγο ώς πολύ, ως οικονομολόγος και πολιτικός, θα γνωρίζετε τι απέγινε μέχρι σήμερα. Με διάφορα προσχήματα, οσάκις εθίγη το θέμα, ουδέποτε ικανοποιήθηκε η χώρα μας εκ μέρους της Γερμανίας (σε αντίθεση με ό,τι έγινε με την Ιταλία) με την επιστροφή των κατοχικών δανείων, τα οποία είχαν μορφή διακρατικής δανειακής σύμβασης. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει καμιά αξία να αποδοθούν ευθύνες στους Έλληνες υπεύθυνους ηγέτες που κατά το παρελθόν παρέλειψαν το καθήκον τους και αδιαφόρησαν να διεκδικήσουν την εξόφληση αυτών των δανείων, διότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπήρχε δόλος. Ούτε είναι το ζητούμενο στην παρούσα συγκυρία.
Όταν όμως ο Λαός μας φθάνει σ’ αυτό το σημείο εξαθλίωσης τα πράγματα αλλάζουν. Το ζήτημα των κατοχικών δανείων θα πρέπει να λήξει οριστικά και ικανοποιητικά. Και επειδή, Κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε πόσο σας εκτιμώ προσωπικά, δεν θα ήθελα να προστεθεί και η κυβέρνησή σας στο σύνολο των μεταπολεμικών πολιτικών ηγεσιών που αδιαφόρησαν για τη συγκεκριμένη γερμανική οφειλή, η οποία κατά την εκτίμησή μου υπερβαίνει τα 510 δις ευρώ, κατά την εκτίμηση άλλων μεγαλύτερη ή μικρότερη.
Έχω την πεποίθηση ότι επί των ημερών σας το ζήτημα των κατοχικών δανείων μπορεί να λήξει, οπότε η Ελλάδα θα ξεπεράσει το αδιέξοδό της, συμψηφίζοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το εξωτερικό χρέος της έναντι της γερμανικής οφειλής. Σας καλώ και σας προτείνω να σχηματίσετε μια επιτροπή ειδικών που με επείγουσες διαδικασίες, αφού επιβεβαιώσει την τυπική υπόσταση των κατοχικών δανείων και επαληθεύσει το σημερινό ύψος τους, να σας εισηγηθεί τον τρόπο αποτελεσματικού χειρισμού του ζητήματος. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, αν δεν επαρκούν τα όσα υπάρχουν στις αρμόδιες αρχές ή τα όσα αναφέρονται στο εν προκειμένω εξειδικευμένο βιβλίο, εννοείται ότι είμαι στην απόλυτη διάθεσή σας να συμβάλω ως Έλληνας πολίτης, παρέχοντας κάθε επιπρόσθετη πληροφορία που τυχόν γνωρίζω ή κάθε στοιχείο που βρίσκεται στο προσωπικό μου αρχείο από τη μακρόχρονη ιστορική έρευνα που έχω διεξαγάγει για τα κατοχικά θέματα.
Με θερμές ευχές, πάντοτε στη διάθεσή σας και
Με εξαίρετη τιμή
Δημοσθένης Κούκουνας
Το 284μ.Χ γεννιέται στην ευλογημένη πόλη της Θεσσαλονίκης από ευσεβείς γονείς, ίσως ένα από τα τελειότερα πρότυπα χριστιανικής ηθικής, «πατέρας θαυμαστῷ τῷ γένει, πολύ δὲ τῇ ψυχῇ θαυμαστότερος», ο Άγιος Δημήτριος, ένας νεαρός που έμελλε δια της Θείας Πρόνοιας και της άμεμπτης βιωτής του, να καταστεί από τον Θεό, όχι μόνο ο προστάτης της πόλεως της Θεσσαλονίκης και απανταχού των Χριστιανών, αλλά και «ὅπλον καὶ ἀμυντήριον ἐνυπόστατον» εναντίον κάθε εχθρικής επιβουλής, όχι μόνο φυσικής αλλά και ηθικής. Ηθικής, γιατί ο Θεός κατέστησε τον Άγιο Δημήτριο Μυροβλήτη εξαιτίας της αγνότητός του και υπερασπιστή των εργαζομένων τα ηθικά και αγνά έργα.
Σημειώνω ειδικά το «ηθικής», ορμώμενος από την επικείμενη παρέλαση των ομοφυλόφιλων που αποφάσισαν κάποιοι να πραγματοποιήσουν την 14η και 15η Ιουνίου στην Θεσσαλονίκη, λίγο πριν την εορτή-ανάμνηση της Πεντηκοστής των Αποστόλων και της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος. Η δεύτερη σε σημασία πόλη της ρωμιοσύνης μετά την Κωνσταντινούπολη και συμβασιλεύουσα, που η αρχή της σφραγίστηκε με το μαρτύριο των Αγίων Δημητρίου και Νέστωρα, αλώνεται ξανά, αυτή τη φορά όχι από το σπαθί των Οθωμανών όπως πριν από περίπου 600 χρόνια, αλλά από την ηθική κατάρρευση της άμυνας της πόλης, κάτι που επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Άγιος Δημήτριος τους τελευταίους μήνες με το σφράγισμα της λάρνακάς του.(Δες εδώ Η λάρνακα του Αγίου Δημητρίου δεν ανοίγει για δεύτερη φορά)
Στη Ρωσία πέφτουν μετεωρίτες, στην Αμερική χτυπούν απανωτοί ανεμοστρόβιλοι, η Ευρώπη πνίγεται από πλημμύρες, στο Ισραήλ βρέχει ακρίδες, στη Λήμνο βρέχει βατράχια, σεισμοί, ξηρασίες, κι εμείς εξακολουθούμε να βλέπουμε τυχαία γεγονότα κι εξακολουθούμε να μην θέλουμε να δούμε τα φοβερά σημεία που στέλνει ο Θεός. Ο Χριστός μας χαρακτηρίζει ξεκάθαρα: «ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;»(Ματθ. 16,3).
Για να κατανοήσουμε τη σημειολογία των όσων τραγικών συμβαίνουν στην πατρίδα μας τελευταίως θα πρέπει να ανατρέξουμε ιστορικά σε γεγονότα που συνέβησαν σε αυτόν τον τόπο αλλά και στον σύγχρονο μεγάλο Άγιο της Ορθοδοξίας, τον Γέροντα Πορφύριο. Η πνευματική κατάπτωση της εποχής μας αποτυπώνεται, έλεγε ο Άγιος Γέροντας, στο τρίτο κεφάλαιο του Προφήτη Ησαΐα: (Κεφ Γ’ 1-10 Μετάφρ.) «Ιδού λοιπόν, ο δεσπότης, ο Κύριος των δυνάμεων θα επιτρέψει να λείψει από την χώραν της Ιουδαίας και από την πόλιν της Ιερουσαλήμ κάθε δύναμις ανδρός και γυναικός, δύναμις και στήριγμα άρτου και ύδατος και όλων των απαραιτήτων βιοτικών αγαθών. Θα αφαιρέση κάθε γίγαντα και γενικώς κάθε ισχυρόν άνδρα, άνδρα εμπειροπόλεμον και δικαστήν και προφήτην και συνετόν και έμπειρον πρεσβύτην. Θα αφαιρέση κάθε στρατιωτικόν αρχηγόν μέχρι και πεντηκόνταρχον, κάθε αξιόλογον σύμβουλον και σοφόν αρχιτέκτονα και άνθρωπον, ο οποίος μετά συνέσεως θα ακούει την αλήθειαν. Αντι δε αυτών θα επιτρέψη να καταλάβουν την αρχήν και να τεθούν επικεφαλής σας νεαροί άνδρες χωρίς πείραν, απατεώνες δε θα αναδειχθούν κύριοι και δυνάσται του λαού. Τότε θα λείψει ο αμοιβαίος σεβασμός, ο λαός θα περιέλθει σε κατάστασιν συγχύσεως και αναρχίας. Ο ένας άνθρωπος θα επιπέση εναντίων του άλλου και κάθε άνθρωπος εναντίον του πλησίον του. Με αυθάδειαν θα συγκρουσθή το παιδίον προν τον γέροντα, και ο ανέντιμος προς τον έντιμο και ευϋπόληπτον. Εξ’ αιτίας της αναρχίας αυτής και δια την έλλειψην συνετών αρχηγών και βιοτικών αγαθών, θα κρατή από το ένδυμα κάθε άνθρωπος τον πρώτο τυχόντα ομοεθνή του ή τον συγγενή του πατρός του, και θα λέγη «συ έχεις ένδυμα, δεν είσαι γυμνός όπως ημείς. Γίνε λοιπόν αρχηγός μας και η διατροφή μας ας είναι στα χέρια σου»
Αυτά ακριβώς ζούμε και στο παρόν. Συγκλονιστική επανάληψη μιας κατάστασης που επικρατούσε το 600π.Χ στο Ισραήλ, με την Ελλάδα σήμερα. Για αυτό επέμενε ο Γέρων Πορφύριος σε αυτό το χωρίο της Αγίας Γραφής και μίλησε πολύ σκληρά περισσότερο για το σημερινό ράσο, λιγότερο δε για τους λαϊκούς. Γιατί η ηθική κατάπτωση εκμηδένισε τότε το Ισραήλ, από αυτό κινδυνεύει η ανθρωπότητα σήμερα. Γι’ αυτό οι περισσότεροι Άγιοι προφήτευσαν για ένα επικέιμενο πόλεμο που θα γίνει για την κάθαρση από την ανηθικότητα. Για μάχαιρα του Προφήτη Ηλία μίλησε ο Γέρων Παΐσιος που θα φέρει την κάθαρση στα αμαρτήματα της ανθρωπότητας ξεκινώντας πρώτα από εκείνους που κατέχουν την αλήθεια αλλά δεν την πράττουν.
Ο Γέροντας Πορφύριος παρομοίαζε επίσης, πολύ εύστοχα την εποχή που ζούμε, όπως την εποχή λίγο πριν έλθει ο Χριστός. Αδιέξοδα, ακαταστασία, ειδωλολατρεία, ρωμαϊκή «ειρήνη», ανίκανοι ηγέτες, σάπιο ιερατείο. “Ἡ ἐποχή μας εἶναι σὰν τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τότε ὁ κόσμος εἶχε φθάσει σὲ μιὰ ἄθλια κατάσταση. Ὁ Θεὸς ὅμως, μᾶς λυπήθηκε. Καὶ τώρα δὲν πρέπει ν’ ἀπελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα ἀπὸ τὴ συμφορὰ νὰ ἐμφανίζεται κάποιος πολὺ σπουδαῖος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θὰ συνεγείρει καὶ θὰ ἑνώσει τὸν κόσμο πρὸς τὸ καλό”
Ο Θεός, ο οποίος στέλνει σε όλη την ανθρώπινη ιστορία τέτοιους σπουδαίους ανθρώπους, έστειλε εκείνη την εποχή τον Άγιο Δημήτριο, μέσα σε μια πόλη ειδωλολατρική και χωρίς ηθική, σαν φάρο, για να συνεγείρει και διδάξει την αλήθεια του Χριστού, την ηθική και πνευματική ζωή, στους κατοίκους που διψούσαν για αυτή την αλλαγή. Η Χάρη που έλαβε ο Άγιος από τον Θεό για να καταφέρει να αλλάξει μια ολόκληρη πόλη προς τον Χριστιανισμό ήταν τέτοια που «οὐδεὶς εἶχεν ἀντιστῆναι τῇ τοῦ Δημητρίου σοφίᾳ καὶ τῷ Πνεύματι ὃ ἐλάλει». Ήταν τόσο εμφανής η Θεία Χάρη επάνω του που ακόμα και ο ειδωλολάτρης Μαξιμιανός εντυπωσιάστηκε από τον Άγιο και τις ικανότητές του, που τον έχρισε στρατιωτικό διοικητή της Θεσσαλίας. Ο Δημήτριος όμως είχε άλλη αποστολή. Τα αδύνατα έγιναν δυνατά και ο Άγιος ως Απόστολος έφερε την αλήθεια του Χριστού στην Θεσσαλονίκη και η ειδωλολατρεία γκρεμίστηκε μαζί με όλο τον παλαιό κόσμο της αυτοκρατορίας. Ωστόσο η εξαγορά αυτού του λαού και της πόλης, σφραγίστηκε με το αίμα του Αγίου, που λογχίστηκε σαν τον Χριστό στα πλευρά, δείχνοντας έτσι ποιος του είχε αναθέσει αυτή την ύψιστη αποστολή.
Μια ευλογημένη λοιπόν πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε και πρέπει να ακολουθεί και να ζει με την ηθική του Αγίου Δημητρίου. Από τους άρχοντες μέχρι και τον τελευταίο πολίτη. Όταν όμως αυτό δεν γίνεται, ο Άγιος προειδοποιεί με σημεία και όταν τα σημεία ηθελημένα παραβλέπονται, τότε δυστυχώς ο Άγιος αναιρεί την προστασία του. Οι Άγιοι έχουν ορισθεί από τον Θεό προστάτες των πόλεων και των κατοίκων τους. Στα θαυμαστα περιστατικά των Αγίων Δημητρίου και Αχιλλείου εκ Λαρίσης, διαβάζουμε το εξής φοβερό γεγονός: «Τον καιρό κατά τον όποιο έμελλε να κυριευθεί η Θεσσαλονίκη από τους Άγαρηνούς, πορευόμενοι κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί προς τη Θεσσαλονίκη, για την εορτή του Αγίου, έφθασαν στη βασιλική οδό, η οποία είναι στο Βαρδάρι.
Εκεί, είδαν όφθαλμοφανως κάποιο στρατιώτη, ο οποιος ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη, και άλλον Αρχιερέα, ο όποιος ερχόταν από το δρόμο της Λάρισας. Όταν συναντήθηκαν, ο στρατιώτης άπετάθη προς τον Αρχιερέα και είπε:
— Χαίρε, Άρχιερεύ του Θεού Αχίλλειε.
Είπε και ο Άρχιερεύς:
— Χαίρε και συ, στρατιώτα του Χριστού Δημήτριε.
Μόλις άκουσαν οι χριστιανοί αυτά τα ονόματα, σταμάτησαν φοβισμένοι εκεί κοντά για να δουν το τέλος. Λέγει, πάλι ο στρατιώτης:
— Άπό που έρχεσαι, Άρχιερεύ του Θεού Αχίλλειε, και που πηγαίνεις;.
Τότε δάκρυσε ο Αγιος Αχίλλειος και είπε προς αυτόν:
— Για τις αμαρτίες και τις ανομίες του κόσμου πρόσταξε ο Θεός να εξέλθω άπό τη Λάρισα την οποία φυλάττω, διότι θα παραδοθεί στα χέρια των Αγαρηνων. Και ιδού εξήλθα και πηγαίνω οπού με προστάξει. Και εσύ λοιπόν άπό που έρχεσαι; Πες μου σε παρακαλώ!.
Τότε δάκρυσε ο Αγιος Δημήτριος και του λέει:
— Και εγώ το ίδιο έπαθα, Άρχιερεύ Αχίλλειε. Πολλές φορές βοήθησα τους Θεσσαλονικείς και τους λύτρωσα άπό αιχμαλωσίες και άπό θανατικό καί άπό ασθένεια. Πλην τώρα, άπό τις πολλές τους αμαρτίες και ανομίες απομακρύνθηκε ο Θεός απ αυτούς και με πρόσταξε να τους αφήσω να παραδοθούν στα χέρια των Άγαρηνων. Γι’ αυτό υπάκουσα στην προσταγή Του και εξήλθα και πηγαίνω οπου με προστάζει.
Αυτά είπαν και οι δύο έσκυψαν τα κεφάλια τους κάτω στη γη και έκλαψαν. Επειτα άπό πολλή ώρα φιλήθηκαν και αποχαιρετίσθηκαν και αμέσως έγιναν άφαντοι. Αυτό το θαύμα είδαν οι Χριστιανοί και δεν τόλμησαν να πάνε στη Θεσσαλονίκη, άλλα γύρισαν πίσω, διηγούμενοι το όραμα. Δεν πέρασε μήνας και η Θεσσαλονίκη κυριεύθηκε και λεηλατήθηκε άπό τους Τούρκους, όπως και η Λάρισα».
Ας κατανοήσουμε λοιπόν ότι ο Άγιος Δημήτριος κρατά τα κλειδιά αυτής της πόλης. Η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε την 26η Οκτωβρίου του 1912, γιατί ο Άγιος επέλεξε την ημέρα της εορτής του, να δείξει στους Θεσσαλονικείς αλλά και σε όλους εμάς, ότι οι Άγιοι έχουν την εξουσία από τον Θεό να βοηθούν, να προστατεύουν, να σώζουν, να θεραπεύουν, αλλά και να τιμωρούν παιδαγωγικά όταν ο λαός και οι άρχοντες αυτού οδεύουν στην ανηθικότητα και στην απώλεια.
Η ανηθικότητα επιχειρεί να παρελάσει ξανά στην Θεσσαλονίκη γιατί κάποιοι άνοιξαν τις κερκόπορτες τις ηθικής. Για τον «προοδευτικό» δήμαρχο της Θεσσαλονίκης η ανηθικότητα είναι τιμή όπως δηλώνει ο ίδιος. Αλλά όταν διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη για το τέλος των Σοδόμων και των αρχόντων της πόλης αυτής, μας ακούγεται ως μυθολογία και φαντασιοπληξία.
Ο αγωνιστικός και συμπαθέστατος σεβ. Μητροπολίτης κ.Άνθιμος δήλωσε την απέχθειά του σε αυτή την ανηθικότητα και ότι η γυμνότης είναι αδίκημα. Ναι, έχετε δίκιο. Ξέρετε όμως, πόσα άλλα αδικήματα ενώπιον του Θεού έχουμε διαπράξει σεβασμιότατε, πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο;
Πρέπει να χύσουμε πολλά δάκρυα για τον τρόπο που ζούμε, που εργαζόμαστε, που συμπεριφερόμαστε ανελέητα στον συνάνθρωπο, που δεν βλέπουμε τον αδελφό που ζει στην ανέχεια και στον πόνο, που πάντα βλεπουμε τις ακίδες στα μάτια των άλλων και όχι τα δοκάρια στα δικά μας μάτια, που είμαστε άδικοι, ψεύτες, κριτές, που έχουμε αναγάγει την πορνεία και την μοιχεία σε τέχνη, που σκεπάζουμε τη διαφθορά και την ανηθικότητα, που θυμόμαστε τον Θεό μόνο στην ανάγκη και στα δύσκολα και τον δικάζουμε αν βρέχει ή αν δεν βρέχει, αν κάνει κρύο ή ζέστη και το κυριότερο ενώ διαπιστώνουμε όλα τα παραπάνω κακώς κείμενα, δεν κάνουμε τίποτα γι’ αυτά. Στηλιτεύουμε από εδράνων βουλής ή άμβωνος, από δημοσίου βήματος και τηλεοράσεως την κρίση και την λιτότητα, ενώ δεν μπορούμε να στερηθούμε εμείς ούτε το ελάχιστο, ούτε ένα πιάτο φαΐ για να χορτάσει ένας πεινασμένος και δίνουμε μόνο από το περίσσευμα και όχι από το υστέρημα. Ποιος πολιτικός ή εκκλησιαστικός μπορεί να πει σήμερα ότι « δεν θα βελτιώσω την τροφή μου, αν δεν βεβαιωθώ ότι και το τελευταίο Ελληνόπουλο δεν θα πεινά». Κι όμως αυτό κάποιος το έκανε πράξη. Ψάξτε και βρείτε ποιός.
Δυστυχώς λέμε ότι είμαστε Χριστιανοί αλλά είμαστε μόνο στον τύπο και στην εικόνα «ευσεβείας» και να μιμηθούμε τους Αγίους δεν μπορούμε ούτε στον ελάχιστο τρόπο ζωής, ούτε λόγος βέβαια για ομολογία πίστης ή μαρτυρία. Και αν ο λαός δεν δει τους άρχοντες και τους ηγέτες να μιμούνται πρώτοι, πώς θα ακολουθήσει και εκείνος; Είμαστε όλοι μάρτυρες της ελιάς που ξεράθηκε το ένα κλωνάρι (πολιτικοί ηγέτες) και το άλλο το τρώγει η κάμπια θα ξεραθεί και αυτό, αν δεν ξεράθηκε ήδη (εκκλησιαστικοί ηγέτες), όπως έλεγε ο Γέρων Παΐσιος. Άλλα ούτε σε αυτόν τον Άγιο μπορούμε να κάνουμε υπακοή και να προβάλλουμε το ιδανικό πρότυπο γιατί είναι επιτακτική η ανάγκη. Κοντοζυγώνει η ώρα που θα αναφωνήσουμε όλοι μαζί «όλοι πίσω, όλοι πίσω πλανηθήκαμε» όπως έλεγε ο Γέρων Πορφύριος, γιατί το χάος που φέρνουμε στα σπίτια μας έχει αιτία τις δικές μας πράξεις και αναπόφευκτα έρχεται και η ώρα της πληρωμής.
Ας δούμε στον καθρέπτη γιατί οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Ας διδαχθούμε έστω και τώρα από την ηθική που είχε αυτός ο νεαρός Άγιος Δημήτριος, που πριν καν συμπληρώσει τα είκοσί του χρόνια, ζούσε ηθικά και πνευματικά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και παρακίνησε μια ολόκληρη πόλη να ασπαστεί όλα όσα πρέσβευε ο Άγιος. Ποιος οικογενειάρχης σήμερα θα προτρέψει τα παιδιά του να ζήσουν όπως ο Άγιος Δημήτριος, ποιος θα προτρέψει στα παιδιά του τα ίδια να μυροβλήσουν από την αγνότητα και την αγαθότητα, στα μέτρα ενός Αγίου; Τα βλέπουμε όλα απόκοσμα, μακρινά, εξωπραγματικά.
Όμως υπάρχουν πνευματικοί νόμοι σε όλα όσα ζούμε. Η βασιλεύουσα χάθηκε κάποτε γιατί ο Θεός «έχασε» την υπομονή του με την ασέβειά μας. Η προστασία της Θεοτόκου αναχώρησε για παιδαγωγικούς σκοπούς. Τα όσα επιτρέπει ο Θεός να ζούμε σήμερα και στην Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλη την Ελλάδα οφείλονται κάπου, που δυστυχώς θα γίνουν πιο σκληρά, όσο μας χαρακτηρίζει η κενότητα και η αμετροέπεια αντί των αγαθών έργων.
Ο Άγιος Δημήτριος είναι παρόν, περιμένει να επιστρέψουμε στην ηθική ζωή και να τον μιμηθούμε για να επιστρέψει η Χάρη του ξανά, για να δεχθεί έτσι και τις τιμές μας. Άλλωστε όπως λένε και οι Πατέρες της Εκκλησίας «τιμὴ Μάρτυρος, μίμησις αὐτοῦ».
Γράφει ο Στέφανος Πολυγένης
Πρόεδρος Συλλόγου Τρικάλων «Άγιος Νέστωρ»
ΠΗΓΗ: http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/06/blog-post_8072.html
Το είχαμε δυστυχώς προβλέψει και όχι μόνο ο υποφαινόμενος, ότι η μνημονιακή «λαίλαπα» που ενέσκηψε στην χώρα μας είχε διατεταγμένη υπηρεσία στο να ξεπουλήσει όλα τα εθνικά θέματα και να «κλείσει» με καθαρά προδοτικό τρόπο.
Κατ’ αρχή δεχτήκαμε την ονομασία Μακεδονία στο τεχνητό κρατικό μόρφωμα των Σκοπιών και σαν αντάλλαγμα βλέπουμε το πώς μας εμπαίζει ειρωνικά ο αλαζόνας ηγέτης του κρατιδίου που χρησίμεψε σαν αποθήκη πυρηνικών αποβλήτων, έδρα λαθρεμπορίου ναρκωτικών και της τουρκικής μαφίας και δεν υπήρξε δυστυχώς καμία ουσιαστική αντίδραση.
Δεχτήκαμε την συζήτηση με τον ανεκδιήγητο νεοοθωμανιστή Νταβούτολγου και τον υπερφίαλο Ερντογάν, που ονειρεύεται συνεχώς την ανασύσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, επί των προβλημάτων του Αιγαίου όπως τα θέτει η Τουρκία, (γκρίζες ζώνες, εναέριος χώρος, χωρικά ύδατα, υφαλοκρηπίδα), ενώ νομικά μόνο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας είναι εκκρεμή και το διεθνές δίκαιο είναι με σαφή τρόπο υπέρ των ελληνικών δικαίων.
Και τώρα έχουμε την πρωτοφανή προδοσία της ντενφάκτο αναγνώρισης του ψευδοκράτους, με την έναρξη για πρώτη φορά επίσημων συνομιλιών με τους εκπροσώπους ουσιαστικά της τουρκικής εισβολής και κατοχής του βόρειου τμήματος της Κύπρου.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η μνημονιακή κλίκα που κυβερνά την χώρα σκοπεύει να κλείσει όλα τα εθνικά θέματα αδιαφορώντας για τα εθνικά δίκαια και τα εθνικά συμφέροντα. Το ερώτημα όμως που μπαίνει δεν είναι τι κάνουν όλοι αυτοί οι «χαριεντίζοντες» αλλά ποιος μπορεί να τους ανακόψει από αυτή την εθνική κατηφόρα.
Οι Έλληνες αξιωματικοί ορκίζονται να υπηρετούν την πατρίδα και θεωρούνται ότι είναι υπερασπιστές των εθνικών μας δικαίων. Είναι νομιμόφρονες και υπηρετούν τον σύνταγμα και την δημοκρατία, αλλά πως μπορεί να έχουν την συνείδηση τους ήσυχη, όταν ενώ ορκίστηκαν να υπηρετούν την πατρίδα, αυτή προδίδετε με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο ; Με το πρόσχημα της δημοκρατικής νομιμότητας, μια δημοκρατίας η οποία έχει ξεφτιλιστεί με τον χειρότερο τρόπο, παραμένουν θεατές στην πρωτοφανή αυτή εθνική προδοσία ;
Η εκκλησιαστική ιεραρχία ως ποτέ θα είναι άνευ οφθαλμών και χωρίς ώτα, ενώ η χώρα βουλιάζει και τα εθνικά μας θέματα ξεπουλιούνται ; Η εκκλησία είχε πάντα και πρέπει να έχει λόγο όταν προδίδονται τα εθνικά θέματα.
Αντ’ αυτού, βλέπουμε ευτυχώς όχι από όλους, γιατί υπάρχουν και υπερήφανοι ιεράρχες που τιμούν το ιερό τους ράσο, να παραμένει απούσα σε όλη αυτή την εθνική μειοδοσία. Ιεράρχης που θεωρείται το δεξί χέρι του αρχιεπισκόπου, είχε δηλώσει δημόσια ότι η εκκλησία πρέπει να έχει λόγο στα εθνικά θέματα. Που είναι λοιπόν ο λόγος της εκκλησίας όταν ξεπουλιέται η πατρίδα, για να μην μπούμε στη συζήτηση περί αποχριστιανισμού της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού κράτους ;
Τέλος η δικαιοσύνη υποτίθεται ότι είναι ανεξάρτητη και υπερασπίζετε τα δίκαια του ελληνικού λαού. Ποιος αλήθεια εξακολουθεί να πιστεύει στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, όταν αυτή λειτουργεί κατόπιν υπουργικών παραγγελιών, όταν κωφεύει στη κατάφορη παραβίαση του συντάγματος και των βασικών νόμων βάσει των οποίων λειτούργησε μέχρι σήμερα το ελληνικό κράτος ; Για ποια δικαιοσύνη μιλάμε, όταν δικαστές έχουν γίνει οι μεγάλο δημοσιογράφοι, όταν τα υποτιθέμενα απόρρητα πρακτικά των ανακρίσεων γίνονται πρωτοσέλιδα και ατέλειωτες συζητήσεις τηλεοπτικών εκπομπών, όταν τέλος με σκανδαλώδη τρόπο κυκλοφορούν ελεύθεροι και «ωραίοι» όσοι κατάκλεψαν το ελληνικό κράτος ;
Ποιος θα σταματήσει την εθνική προδοσία ; Όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι. Η οικονομική κρίση έρχεται και παρέρχεται, αλλά το ξεπούλημα των εθνικών θεμάτων θα βαρύνει για πάντα την ιστορία μας και σαν έθνος και σαν λαός, αλλά και σαν άνθρωποι με κάποια αξιοπρέπεια και όχι όπως μας κατάντησαν, επαίτες των σκουπιδιών των διαφόρων δημοτικών και άλλων «αρχόντων».
ΠΗΓΗ: http://anavaseis.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4217.html
Οι Έλληνες στη νεώτερη εποχή διακρίνονται περισσότερο στο εξωτερικό, παρά μέσα στην ίδια τους την πατρίδα. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (Β΄ ΠΠ), υπάρχουν σημαντικοί τομείς, στους οποίους οι Έλληνες διαπρέπουν στο εξωτερικό. Ενδεικτικά και χαρακτηριστικά παραδείγματα μεταξύ άλλων είναι:
• Η Ελληνόκτητη ποντοπόρος Εμπορική Ναυτιλία διατηρεί συνεχώς σταθερά την πρώτη θέση σε συνολική χωρητικότητα πλοίων τα τελευταία 25 περίπου έτη, ενώ η Ακτοπλοΐα μέσα στην Ελλάδα παραμένει προβληματική.
• Έλληνες Επιστήμονες αποτελούν κορυφαία στελέχη ξένων μορφωτικών και άλλων ιδρυμάτων σε όλο τον κόσμο, ενώ μέσα στην Ελλάδα η παιδεία δεν έχει ακόμη αναβαθμισθεί επαρκώς και πολλοί σπουδαστές καταφεύγουν στο εξωτερικό για να επιμορφωθούν.
• Ελληνικές Αθλητικές Ομάδες διακρίνονται επάξια στο εξωτερικό, παρά το ότι μέσα στην Ελλάδα, ακόμη και πολύ διαδεδομένα αθλήματα, όπως π.χ. το ποδόσφαιρο, προσπαθούν ανεπιτυχώς να επιλύσουν μακροχρόνια προβλήματα που τα κατατρέχουν.
Υπάρχει όμως μία σημαντική εξαίρεση στο πρόσφατο παρελθόν, κατά την οποία οι Έλληνες διέπρεψαν συλλογικά μέσα και έξω από τη χώρα τους. Αυτό συνέβη στον Β΄ ΠΠ, κατά τον οποίο, η μικρή Ελλάδα έδωσε την πρώτη συμμαχική Νίκη, αμυνόμενη εναντίον του μέχρι τότε αήττητου Άξονα Γερμανίας-Ιταλίας και έκανε φίλους και εχθρούς να αναγνωρίσουν «ότι η ήρωες μάχονται σαν Έλληνες». Η 7μηνη συνολικά Ελληνική άμυνα έναντι των Ιταλικών αρχικά και ακολούθως Γερμανικών επιθέσεων, συνέβαλε ουσιαστικά στη Συμμαχική Νίκη κατά τον Β΄ ΠΠ, όπως έχουν αναγνωρίσει εχθροί και φίλοι. Αξίζει να θυμηθούμε ότι αυτή η Ελληνική διάκριση, ήταν αποτέλεσμα προετοιμασίας, σύμπνοιας, ηγεσίας και μαχητικότητας....
Όλο το βιβλίο στο Όταν Έλληνας συναντά Έλληνα (.pdf, 7.7 ΜΒ)
Για να κατεβάσετε το παραπάνω αρχείο στον υπολογιστή σας:
1) Με αριστερό "κλικ" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας
2) Με δεξί "κλικ", επιλέξτε "Αποθήκευση προορισμού ως" και επιλέξτε την τοποθεσία αποθήκευσης του αρχείου στον υπολογιστή σας
Ιωάννης Θαλασσινός, Διευθυντής Π.Ε.ΦΙ.Π. 04-10-2017
Ποιός ἄραγε θυμᾶται τή θλιβερή ἐπέτειο τῆς ψήφισης, ἀπό τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων, τοῦ ἐπαίσχυντου...
Χριστιανική Εστία Λαμίας 03-10-2017
Οἱ μάσκες ἔπεσαν γιά ἀκόμα μιά φορά. Ἑταιρεῖες γνωστές στούς Ἕλληνες καταναλωτές ἀφαίρεσαν ἀπό τά...
TIDEON 21-12-2015
Επιμένει να προκαλεί Θεό και ανθρώπους η ελληνική Κυβέρνηση, ψηφίζοντας στις 22 Δεκεμβρίου 2015 ως...
Tideon 14-12-2015
Η Κυβέρνηση μας μίλησε για την «αναγκαιότητα» και για τα πλεονεκτήματα της «Κάρτας του Πολίτη»...
TIDEON 27-08-2014
Λαμβάνουν διαστάσεις καταιγισμού οι αντιδράσεις πλήθους φορέων και πολιτών για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο το...
tideon.org 02-05-2013
Kαταθέτουμε την αρνητική δήλωση μας προς τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Ο νόμος αφήνει πολλά...
Tideon 31-12-2012
Ποια είναι η λύση αν πλήρωσες «τσουχτερές» τιμές στο Κυλικείο του Νοσοκομείου, του Αεροδρομίου, του...
Νικόλαος Ἀνδρεαδάκης, ὁδηγός 03-04-2012
Εἶμαι νέος μὲ οἰκογένεια, ἔχω ὅλη τὴ ζωὴ μπροστά μου… Λόγῳ ἐπαγγέλματος ἔχω τὴ δυνατότητα...
tideon 07-11-2011
ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Δεν ξεχνώ αυτούς που παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και έκαναν...
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΤΩΡΑ ... 15-02-2011
Κατάλαβες τώρα ... γιατί σε λέγανε «εθνικιστή» όταν έλεγες πως αγαπάς την Πατρίδα σου; Για να...
ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ 25-12-2010
Τώρα πια γνωρίζω τους 10 τρόπους που τα ΜΜΕ μου κάνουν πλύση εγκεφάλου και πώς...