Τυγχάνει γνωστόν ὅτι ἔνιοι ἐντόπιοι κύκλοι τοῦ διεθνιστικοῦ περιπαίγματος μή κηδόμενοι τῆς πατροπαραδότου Χριστιανικῆς παραδόσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως διεισδύουν εἰς πᾶν μέσον ἐπικοινωνιακῆς μορφῆς καί δι’ αὐτῶν εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, δηλητηριάζουν αὐτάς καί κλονίζουν τάς βάσεις τῆς πίστεως. Ὡσαύτως ἡ ἀδιαφορία περί τήν πίστι καί τάς χριστιανικάς παραδόσεις, ὑπό τήν ἐπίδρασι τῶν ἀνωτέρω ἀποκτᾶ ὁση μέραι ρίζωμα εἰς τάς ἠθικῶς ἀτόνους καί θρησκευτικῶς καχεκτικάς συνειδήσεις.

Ἐν Πειραιεῖ τῆ 15ῃ/1/2016

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἐξόδιος Ἀκολουθία καί καῦσις νεκρῶν

Τυγχάνει γνωστόν ὅτι ἔνιοι ἐντόπιοι κύκλοι τοῦ διεθνιστικοῦ περιπαίγματος μή κηδόμενοι τῆς πατροπαραδότου Χριστιανικῆς παραδόσεως τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως διεισδύουν εἰς πᾶν μέσον ἐπικοινωνιακῆς μορφῆς καί δι’ αὐτῶν εἰς τάς συνειδήσεις τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, δηλητηριάζουν αὐτάς καί κλονίζουν τάς βάσεις τῆς πίστεως. Ὡσαύτως ἡ ἀδιαφορία περί τήν πίστι καί τάς χριστιανικάς παραδόσεις, ὑπό τήν ἐπίδρασι τῶν ἀνωτέρω ἀποκτᾶ ὁση μέραι ρίζωμα εἰς τάς ἠθικῶς ἀτόνους καί θρησκευτικῶς καχεκτικάς συνειδήσεις.

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ὡς μήτηρ φιλόστοργος ἀντιλαμβανομένη τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί τήν συστροφήν τῶν πονηρευομένων κατ’ Αὐτῆς, πρός διαφύλαξι τῆς Ὀρθοδόξου παραδόσεως σήμερον, πού ὑλοποιεῖται πλήρως καί ἑτοιμάζεται καταλλήλως ἡ διαδικασία καύσεως καί ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν σωμάτων, διά καταλλήλου ἐνημερώσεως διεφώτισε τό χριστεπώνυμον πλήρωμα Αὐτῆς πρός καταρτισμόν τῶν Ἁγίων καί οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ κατά τούς θεοπνεύστους λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Ἐφεσ. Δ 12) καί ἐτόνισε τάς πνευματικάς διαστάσεις καί τάς συνεπείας μιᾶς τοιαύτης ἐπιλογῆς εἰς τήν πνευματικήν ζωήν τοῦ πιστοῦ ἀπορρίπτουσα τήν καῦσι τῶν νεκρῶν διάτάπιστά Της μέλη ὡς πρᾶξι ἀπάδουσαν πρός τήν παράδοσι Αὐτῆς, ὁριοθετοῦσα τήν πίστι Αὐτῆς καί τόν σεβασμόν εἰς τό ἀνθρώπινον πρόσωπον καί κατ’ ἐπέκτασι εἰς τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ να όν καί κατοικητήριον τοῦ Παναγίου Πνεύματος δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 2959/29.10.2014 Ἐγκυκλίου Αὐτῆς.

Κατόπιν τῆς προτάσεως ὑπό τῆς Κυβερνήσεως τοῦ ἄρθρου 21 «Ἐπιλογή τόπου ἐνταφιασμοῦ» στό Σχέδιο Νόμου «Μέτρα γιά τήν ἐπιτάχυνση τοῦ Κυβερνητικοῦ ἔργου καί ἄλλες διατάξεις» διά τοῦ ὁποίου θεσμοθετεῖται διά τῆς γενικότητος τῆς διατάξεως ἡ ὑποχρεωτικότητα κατά τήν βούλησι τοῦ ἀποθανόντος ἐκκλησιαστικῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας καί εἰς περιπτώσεις ἐκπεφρασμένης βουλήσεώς του διά τήν ἀποτέφρωσι τοῦ σώματός του, ἐπαγόμεθα τά κάτωθι: Τό ἀνθρώπινον σῶμα εἶναι εἰκόνισμα τῆς ἀθανάτου ψυχῆς καί προβολή τῆς αἰωνιότητος εἰς αὐτόν τόν κόσμον. Ἡ καῦσις τοῦ σώματος ἀποτελεῖ εἰκονοκλαστικήν πρᾶξι πού προσβάλλει τήν πίστι εἰς τήν αἰωνιότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ διαδικασία τῆς φθορᾶς τοῦ σώματος πρέπει νά εἶναι φυσική καί ποτέ ἐξαναγκασμένη. Ἡ φύσις ἀναλαμβάνει τήν φθορά τοῦ σώματος. Ἡ καῦσις εἶναι πρᾶξις βίας ἐπί τοῦ σώματος. Ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας προερχομένη ἐκ τῆς τιμῆς τῶν ἁγίων λειψάνων πείθει ὅτι τά λείψανα πνευματικῶς ζοῦν, δι’ αὐτό διά τήν Ἐκκλησίαν ἡ ταφή ἀποτελεῖ αἰωνία ἀξία καί ἡ καῦσις δέν θεωρεῖται ὡς ἀτομικόν δικαίωμα διά τά πιστά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, διότι εἶναι μία καθαρά μηδενιστική πρᾶξις, πού σηματοδοτεῖ τό τέλος τοῦ ἀνθρώπου ἐνῶ ἀντιθέτως ἡ ταφή σηματοδοτεῖ τήν ἐλπίδα καί τήν προσδοκίαν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν εἰς οἱαδήποτε ἐπιχειρήματα καί ἄν θεμελιοῦται κεῖται ἐκτός τῆς Ὀρθοδόξου ἀληθείας πού καθορίζεται ἀπό τό Ἀποστολικόν λόγιον: «Οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. ἔστι σῶμα ψυχικόν, καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν. οὕτω καὶ γέγραπται· ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ᾽Αδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος ᾽Αδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν».(Α΄ Κορ. IE, 42-45).

Ἡ κοινωνία μέ τήν καῦσι τῶν νεκρῶν προσυπογράφει τόν μηδενισμόν της. Μία κοινωνία πού δέν ἀποδέχεται τόν ἄνθρωπον εἰς τήν ἀσθένειάν του, τήν ἀδυναμίαν του καί τόν θάνατόν του, μία κοινωνία πού ἀποτεφρώνει τούς νεκρούς της, μία κοινωνία πού καταστρέφει καί τήν ἀνάμνησι τῆς ζωῆς καί τήν ἐνθύμισι τῶν μελῶν της, μία κοινωνία πού θεωρεῖ τήν ἀρχή τοῦ ἀνθρώπου τεχνητή καί ἐπιλεκτική καί τό τέλος του ὁριστικό καί ἀμετάκλητο, μία κοινωνία πού ἀρνεῖται τήν πνοήν τοῦ αἰωνίου καί ἐγκλωβίζεται εἰς τήν ἀσφυξίαν τοῦ ἐφημέρου τί σχέσι δύναται νά ἔχη αὐτή ἡ κοινωνία μέ τή ζωήν; Ἀκόμη καί οἱ ἄθεοι ὑπεγράμμιζον τήν ἀνάμνησι τῶν ἐπιγείων θεῶν τους μέ ταριχεύσεις τῶν σωμάτων τους ὅπως εἰς τίς περιπτώσεις τοῦ Λένιν καί τοῦ Μάο Τσέ Τούνγκ.

Τό ἀποτέλεσμα τοῦ ἀνθρωπισμοῦ χωρίς Θεόν, τοῦ πολιτισμοῦ χωρίς ἀξίες καί τοῦ μηδενισμοῦ χωρίς σκοπόν, τό ἀποτέλεσμα τῆς συγχύσεως τῆς ἀθεΐας εἶναι ἡ ἐξαφάνισις τοῦ ἀνθρώπου, ἡ καῦσις καί τοῦ τελευταίου ὑπολείμματός του. Ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν σωμάτων ὁδηγεῖ εἰς τήν καῦσι τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας.

Εἰς τήν ἀναζωπύρωσι τοῦ ὅλου θέματος μέ τίς διατάξεις τοῦ σχετικοῦ Σχεδίου Νόμου ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς καί μία προσπάθεια σταδιακῆς νεκρώσεως τοῦ αἰσθητηρίου τῆς πίστεως. Ἡ ἔννοια τῆς αἰωνιότητος ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἐμπειρίαν τῆς ζωῆς μας. Κάθε τί πού τήν ὑπενθυμίζει καί διακριτικῶς τήν ὑπογραμμίζει βαθμιαίως γίνεται ἀνεπιθύμητον εἰς τήν ἀποδοχήν του καί ἐνοχλητικόν εἰς τήν πρακτικήν του. Σύγχρονος διανοητής, ὑπεστήριξε εἰς ἄρθρον του ἀναφορικῶς μέ τό παρατηρούμενον ἀντιμεταφυσικόν μένος ὅτι ὅλη ἡ δῆθεν ἐκσυγχρονιστική νοοτροπία τῶν τελευταίων ἐτῶν, ἀποτελεῖ «συμπλεγματικήν ἀντιμεταφυσικήν μονομανίαν», πού ἑδράζεται εἰς μίαν «βασανιστικήν ψυχολογικήν ἀνασφάλειαν».

Ἡ πρακτική καί χρηστική ἀντίληψι ἔχουν ἐπικρατήσει καί ἔχουν ἀτονίσει τήν πνευματικήν καί βιωματικήν διάστασι τῶν γεγονότων. Τό ἀληθές καί τό ὡραῖον ἔχουν ὑποταγεῖ εἰς τήν γυμνότητα καί τήν σκληρότητα τῆς ὀρθολογιστικῆς πρακτικῆς.

Ἡ λεπτομερής ἀναφορά πού γίνεται εἰς τήν θεόσωμον ταφήν τοῦ Κυρίου μας καί ὑπό τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν, καταδεικνύει μέ ἀδιαμφισβήτητον τρόπον τήν μεγίστην σημασίαν της. Τό ἴδιο παρουσιάζεται εἰς τήν ὑμνογραφίαν καί ὑμνολογίαν ἡ κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ Μ. Βασιλείου, τοῦ Ὁσ. Ἐφραίμ, τῶν ἁγίων Μαρτύρων καί φυσικά ὅλων τῶν πιστῶν εἰς τάς ὑπερόχους ἐπικηδείους ἀκολουθίας. Αἱ ἑορταί τῆς ἀνακομιδῆς τῶν τιμίων λειψάνων καί ἡ παράδοσις καί ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας ἀποδεικνύουν ἀδιασείστως τόν σεβασμόν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος πού ἀποτελεῖ τό ἕνα στοιχεῖον τῆς ὑποστάσεως τοῦ ἀνθρώπου καί ἑπομένως ἡ καῦσις αὐτοῦ τοῦ σώματος ὑποκρύπτει τήν περιφρόνησι πρός αὐτό, τήν ἀπιστίαν εἰς τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν σωμάτων, τήν ἐξωχριστιανικήν πίστι εἰς τήν μετεμψύχωσι ἤ τήν ἄρνησι τῆς ὑπάρξεως τῆς ψυχῆς. Συνεπῶς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία δεδικαιολογημένως διακηρύσσει ὅτι ἡ καῦσις τοῦ νεκροῦ σώματος ἀποτελεῖ ἔργῳ ἄρνησι τῆς Ἀναστάσεως καί προκλητικήν διακήρυξι μηδενιστικῆς ἀποχρώσεως.

Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία συνδέεται ἀρρήκτως μέ ὅρασι ἀνθρωπίνου σώματος καί ὄχι τέφρας. Ὅλα τά τροπάρια κάμουν λόγον διά κεκοιμημένον καί ὄχι ἀποτεφρωμένον, διά τελευταῖον ἀσπασμόν καί δι’ ἐνταφιασμόν τοῦ σώματος καί ὄχι τῆς τέφρας. Ὁπότε ἐξάγεται εὐχερῶς ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά γίνῃ ἐξόδιος Ἀκολουθία πρό τῆς καύσεως, οὔτε μετ’ αὐτήν, ἐφ’ ὅσον εἰς τήν πρώτην περίπτωσι δέν θά ἀκολουθήσῃ ταφή καί εἰς τήν δευτέραν δέν θά ὑπάρχει σῶμα.

Ἡ Ἐκκλησία ἀνεπηρέαστος ἐκ τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος θά ἐξακολουθῆ νά κηδεύῃ καί νά ἐνταφιάζῃ τά σώματα τῶν πιστῶν μελῶν Της, τά ὁποῖα εἶναι δυνατόν νά ἀποτελοῦν καί λείψανα διότι ἡ ἀφθαρσία καί ἡ θαυματουργία τῶν λειψάνων ἀποτελοῦν τεκμήριον θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διαπορθμεύεται καί εἰς ὁλόκληρον τό σῶμα.

Ἡ ἐπιλογή τῆς ἀποτεφρώσεως εἶναι ἁμαρτία καί ἀποδεικνύει τήν λανθασμένην σχέσι μας μέ τήν Ἐκκλησία. Κάθε ἀπόκλισις ἀπό τήν διδασκαλία Της εἶναι ἀποξένωσις ἀπό τήν χάρι τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Δι’ ὅσους θά ἐπιλέξουν τήν καῦσι τοῦ νεκροῦ σώματός των, μάλιστα μέ δημοσίᾳ δήλωσι ἀπιστίας εἰς τήν αἰώνιον ζωήν ἤ ἀσεβείας καί περιφρονήσεως τῆς Ἐκκλησίας εὐλόγως φρονοῦμεν ὅτι δέν ὑπάρχει κανείς ἀπολύτως λόγος νά τελεσθῆ ἐξόδιος Ἀκολουθία ἤ ἐπιμνημόσυνος δέησις διότι αὐτό πού πρέπει νά σεβασθῇ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀπόρριψις τῆς διδασκαλίας της ἀπό τόν ἴδιον τόν μεταστάντα καί ὄχι ἡ ἐνδεχομένη ἐπιθυμία τῶν συγγενῶν, συνήθως διά κοινωνικούς λόγους, τῆς τελέσεως ἐπικηδείου ἤ ἐπιμνημοσύνου Ἀκολουθίας. Αἱ Ἀκολουθίαι αὐταί προϋποθέτουν τήν πίστι καί τήν ἐλπίδα τοῦ ἀποθανόντος εἰς τήν μετά θάνατον ζωήν καί τόν σεβασμόν του εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Δέν τελοῦνται διά κοινωνικούς λόγους ἀλλά ἀποτελοῦν προσευχάς καί ἐκτενεῖς δεήσεις τῆς Ἐκκλησίας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐκφράζει τήν ἀγάπην Της εἰς τόν ἀποθανόντα ὡς πίστι εἰς τόν Κύριον, ἐλπίδα εἰς τήν σωτηρίαν, πόθον μετοχῆς εἰς τήν αἰώνιον ἐξανάστασι καί αἴτησι συγχωρήσεως τῶν ἁμαρτιῶν παρά τοῦ Κυρίου. Πῶς νά ψάλωμεν «Μακαρία ἡ ὁδός...» εἰς κάποιον πού δηλώνει πίστι εἰς τήν μετά θάνατον ἀνυπαρξίαν του;

Συνεπῶς ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία δέν ἐπιτρέπεται νά ἀπομειώσῃ τόν ἀπόλυτον χαρακτῆρα αὐτῆς τῆς διδασκαλίας Της, διότι μία ἐνδεχομένη σχετική πρᾶξις θά ἀποδυναμώσῃ τήν σχέσι αὐτῆς μέ τήν Ἀλήθειαν. Κατά ταῦτα ἐν τῇ καθ’ ἡμᾶς θεοσώστῳ Μητροπόλει σεβόμενοι ἀπολύτως τήν ἐλευθερίαν ἐπιλογῆς τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων ἀλλά καί τά θέσφατα καί δόγματα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, γνωρίζομεν εἰς πάντας, ὅτι δέν θά ἐπιτρέψωμεν τήν τέλεσι ἐπικηδείου ἤ ἐπιμνημοσύνου Ἀκολουθίας εἰς οἱονδήποτε θά ἐπιλέξῃ συνειδητῶς τήν ἀποτέφρωσι τοῦ νεκροῦ σώματός του, ἀρνούμενος ἔργῳ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασι καί αὐτό ἀποτελεῖ καί τήν πλέον ἀποστομωτικήν ἀπάντησι εἰς τάς συκοφαντικάς σπερμολογίας ὅτι δῆθεν ἡ ἄρνησι τῆς Ἐκκλησίας ἔχει οἰκονομικούς λόγους.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς

Κάθε χρόνο ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων πλημμύριζε μὲ ἀπέραντη χα­ρὰ τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, ὅλων μας. Ὅμως τὰ περασμένα Χριστούγεννα ἡ χαρὰ σκιάσθηκε ἀπὸ βαθύτατη λύ­πη καὶ ἀφόρητο πόνο γιὰ τὸ ἄθλιο κατρακύλισμα, στὸ ὁποῖο ἔσπρωξε τὴν Πατρίδα μας ἡ ἄξια θρήνων ἀπόφαση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἐγκρίνοντας μὲ 194 ψήφους τὸ ἀσεβέστατο νομοσχέδιο γιὰ τὸ «Σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν».

Ἡ Ἀδελφότητά μας, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἀνακοινώθηκε ἡ κατάθεση τοῦ ὑβριστι­κοῦ νομοσχεδίου, κινήθηκε πρὸς κάθε δυνατὴ κατεύθυνση, προκειμένου νὰ ἀ­­ποτραπεῖ τὸ σχεδιαζόμενο ἔγκλημα σὲ βάρος αὐτοῦ τοῦ βαμμένου μὲ αἵ­ματα ἡρώων καί μαρτύρων τόπου.

Στὰ πλαίσια αὐτῶν τῶν κινήσεων ἀπ­ευθύνθηκε μὲ ἐπιστολή της ἀρχικὰ στὸν Ἐξοχότατο Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, μολονότι γνώριζε τὶς πολὺ περιορισμένες βάσει τοῦ Συντάγματος δυνατότητές του.
Στὴ συνέχεια ἀπηύθυνε ἐπείγουσα Ἐπιστολὴ πρὸς κάθε βουλευτή, παρακινώντας ὅλους νὰ ἀναλογισθοῦν τὸ μέ­­­γεθος τῆς εὐθύνης τους κατὰ τὴν ψηφοφορία τοῦ νομοσχεδίου.

Δυστυχῶς καὶ αὐτὲς καὶ οἱ ἄλλες ἐν­έργειές της, ὅπως καὶ ἀντίστοιχες ἀγωνιστῶν Ἐπισκόπων, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἄλλων φορέων ἔπεσαν στὸ κενό. Ὅμως ὁ ἀγώνας καὶ οἱ προσπάθειές μας δὲν πρέπει νὰ σταματήσουν. Πρέπει νὰ ἀσκηθεῖ πίεση πρὸς κάθε κατεύθυνση, ὥστε ὁ ἐπαίσχυντος νόμος νὰ καταργηθεῖ.

Στὴ συνέχεια παρατίθεται τὸ κείμενο τῆς Ἐπιστο­λῆς μας πρὸς τοὺς Βουλευτές, προκειμένου νὰ ἐνεργοποιηθοῦμε ὅλοι μας:
Πρὸς τὰ ἀξιότιμα Μέλη τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων

Ἀξιότιμε Κύριε Βουλευτά,

Ἡ ψῆφος τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν σᾶς κατέστησε μέλος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινο­βουλίου γιὰ νὰ ἐργασθεῖτε γιὰ τὴν πρόοδο καὶ εὐημερία αὐτοῦ τοῦ τόπου. Τῆς χώρας αὐτῆς μὲ τὸν πανάρχαιο πολιτισμό, τὴ μοναδικὴ παγκόσμια προσ­φορὰ σ’ ὅλους τοὺς κλάδους τοῦ ἐπιστητοῦ. Μιᾶς χώρας ποὺ πάντοτε στάθηκε πρωτοπόρος στὴν ὑπηρέτηση καὶ διάδοση ἀξιῶν ποὺ προστατεύουν καὶ ἀναδεικνύουν τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο. Ἄλλωστε καὶ αὐτὴ ἡ λέξη «ἄνθρωπος», καθαρὰ ἑλληνική, καταδεικνύει τὴν ἔντιμη καταγωγὴ καὶ τὸν ὕψιστο προορισμὸ τοῦ λογικοῦ αὐτοῦ δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ.
Ὡστόσο σήμερα ἡ ἀξία «ἄνθρωπος» εὐτελίζεται μὲ πολλοὺς τρόπους. Καὶ μά­λιστα σὲ χῶρες ποὺ ὣς χθὲς ὑπερη­φανεύονταν γιὰ τὴν ὑπεράσπιση τοῦ ἀν­θρώπινου προσώπου καὶ τοῦ πολι­τισμοῦ του. Διότι οἱ λαοὶ τῶν χωρῶν αὐτῶν δὲν ἀναχαίτισαν τὴ διαφθορά, ἡ ὁποία μὲ τὸ πρόσχημα τῆς προόδου, τὸ προσωπεῖο τῆς ἰσότητας καὶ ἐλευθερίας, εἰσόρμησε καὶ ἀπονεύρωσε τὸν ἄν­θρωπο. Παραμέρισε τὶς αἰώνιες ἠθι­κὲς καὶ εὐαγγελικὲς ἀλήθειες καὶ τὸν ὁ­δή­γησε στὸ σημερινὸ κατάντημα. Ὁ ἄν­θρω­πος ζώντας ἀγκαλιὰ μὲ τὴν ποικίλη διαφθορὰ κατάντησε ἀνώνυμος, κυ­νι­κός, στερήθηκε τὴν προσωπικότητά του, μεταβλήθηκε σὲ σκέτο πράγμα. Κέν­τρο καὶ περιφέρεια ὅλων τῶν ἀξιῶν του ἔγινε πιὰ ἡ ὕλη καὶ ἡ σάρκα.

Ἡ διαφθορὰ αὐτὴ μὲ ποικίλα προσω­πεῖα κτύπησε καὶ τὴν πατρίδα μας. Καὶ τώρα μᾶς ἀπειλεῖ καὶ μὲ τὸ ἄντι­κρυς ἀν­τίθετο στὸν πολιτισμό, τὸ ἦθος, τὸ πιστεύω καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια τοῦ λαοῦ μας λεγόμενο «Σύμφωνο συμβίωσης γιὰ τὰ ὁμόφυλα ζευγάρια». Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων καλεῖται νὰ νομιμοποιή­σει ἕ­ναν τρόπο ζωῆς ποὺ ἀ­ποϊερο­ποιεῖ τὴν ἴδια τὴ ζωή, εὐτελίζει τὸ ἀνθρώπινο πρό­σωπο, δηλητηριάζει τὸν πολιτισμό. Δηλαδὴ οἱ Ἕλληνες βουλευτὲς κα­λοῦν­ται νὰ ψηφίσουν τὸν θάνατο τοῦ λα­οῦ καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας, συντελώντας μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καὶ στὸν μετασχηματισμὸ τοῦ κόσμου οὐσιαστικὰ σὲ ἀ­πέραντο νεκροταφεῖο.

Διαδίδεται ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι μιὰ εὐ­νο­μούμενη πολιτεία πρέπει νὰ ἀναγνωρί­ζει ἰσότιμα σὲ ὅλους τοὺς πο­λί­τες της τὸ δικαίωμα τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ τοῦ σεξουαλικοῦ τους προσανατολισμοῦ. Μὲ τὴν ἴδια λογι­κὴ ὅμως μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνα­γνωρίσουμε ὡς νό­μιμες μορφὲς συμβί­ωσης καὶ τοὺς ἄλλους σε­ξου­αλι­κοὺς προσανατολισμούς: πρὸς περισσότερους τοῦ ἑνὸς συντρόφους, πρὸς ἀνηλίκους, πρὸς ζῶ­α, πρὸς νεκρούς;

Δὲν εἶναι δυνατὸν τὸ θέμα αὐτὸ νὰ τί­θεται στὴ βάση τῶν προσωπικῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς νομοθετικῆς κατοχύ­ρωσής τους. Δὲν ὑπάρχει νομικὸ δικαίωμα ἐκτὸς τῶν ὁρίων τοῦ φυσιολογι­κοῦ· ὅπως, γιὰ παράδειγμα, ἐὰν κά­­­­ποιοι θέλουν νὰ φυτεύουν τὰ δέντρα στὴ γῆ μὲ τὶς ρίζες πρὸς τὰ ἐπάνω, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς κατοχυρωθεῖ νομοθετικὰ τὸ δικαίωμα αὐτό.

Ἐπιπλέον, κύριε βουλευτά, ἀναλογί­ζεσθε τί πρόβλημα θὰ δημιουρ­γηθεῖ, ὅταν σὲ ἀμέσως ἑπόμενη φάση «ὁλο­κληρωθεῖ» τὸ ἐν λόγῳ σύμφωνο καὶ μὲ τὴ δυνατότητα υἱοθέτησης παι­διῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια; Τότε ποιὸς θὰ τεθεῖ ὑπεύθυνος γιὰ τὶς φοβε­ρὲς ψυχο­παθολογικὲς διαταραχὲς τῶν παιδιῶν αὐτῶν πού, ἀντὶ νὰ γνωρίσουν πατέ­ρα καὶ μητέρα, θὰ μεγαλώνουν μὲ γονέα Α καὶ γονέα Β; Καὶ ἂν κινήσουν νομικὴ διαδικασία γιὰ ἠθικὴ βλάβη, εἶναι σὲ θέση τὸ ἑλληνικὸ Δημόσιο νὰ διαθέσει τεράστια χρηματικὰ ποσὰ γιὰ ἀποζημίωση;

Κύριε βουλευτά, πρὶν ρίξετε τὴν ψῆ­φο σας ἀναλογισθεῖτε: Ποιὸ χῶμα πα­τᾶτε καὶ μὲ τί εἶναι ποτισμένο αὐτὸ τὸ χῶ­μα. Ποιὸν πολιτισμὸ θὰ κτυπήσετε κα­τάστηθα. Τί ἱστορία θὰ ἀκυρώσετε. Τυχὸν θετική σας ψῆφος θὰ ἀνατρέψει τὴ φυσικὴ τάξη στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸ οἱ πρόγονοί μας τὸ ὀνόμαζαν «ὕβριν», ἡ ὁποία πάντοτε ἀκολουθεῖτο ἀπὸ τὴν «ἄτην» καὶ τὴν «νέμεσιν». Θὰ συμπράξετε λοιπὸν σὲ ὑβριστικὸ νομοθέτημα; Ἀλλὰ τότε θὰ δώσετε λόγο «σ’ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, θὰ ’ρθοῦνε, θὰ περάσουν», καὶ στοὺς ἀγέννητους καὶ στοὺς νεκρούς.

Ἐλπίζουμε ὅτι θὰ ἀχθεῖτε στὸ ὕψος τῆς καθ’ ὅλου πολιτισμικῆς μας παραδόσεως καὶ κληρονομιᾶς, καὶ θὰ ὑπο­στηρίξετε τὴν ὑγεία καὶ ὄχι τὴ διαστροφὴ σὲ τοῦτον τὸν τόπο.

Μὲ ὅποιο κόστος.

Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτὴρ»

Πηγή: Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”, Ακτίνες

Tό Ἱστολόγιον ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ , εἴχαμε τήν τιμή νά πάρουμε Συνέντευξη ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Π.Ε.Θ. (Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων) κύριο Κωνσταντίνο Σπαλιώρα, στίς 21 Νοεμβρίου 2015 καί ἡμέρα ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου μας, μέ τήν Χάρη Της.
Ἡ Συνέντευξη ἀπευθύνει πρός τόν κ. Σπαλιώρα ἄκρως σημαντικά ἐρωτήματα, πού ἀφοροῦν τά τρέχοντα καί φλέγοντα ζητήματα τά ὁποῖα ἀπασχολοῦν τόν θεολογικό κόσμο καί τούς πιστούς γενικώτερα:
Τίς Ἰσλαμικές Σπουδές στό Α.Π.Θ.,   
Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν,   
Τήν γενοκτονία τῶν Ποντίων,   
Τό "σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων",   
Τήν στάση τοῦ ἐπίσημου Ἁγίου Ὄρους καί τῶν Ἐπισκόπων σέ ὅλα τά σημαντικά πνευματικά ζητήματα.
Λόγῳ τῆς μακρᾶς διάρκειας τῆς Συνέντευξης, τήν χωρίσαμε σέ τρία μέρη.

Α΄ Μέρος (Ἰσλαμικές Σπουδές στό Α.Π.Θ.)  
     
Ἐρώτηση:  

-Ἔχει διαρρεύσει ἡ πληροφορία ὅτι ἡ Κυβέρνηση αὐτές τίς ἡμέρες προχωρᾶ τό Νομοσχέδιο γιά τήν ἵδρυση Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στό Α.Π.Θ.. Τί γνωρίζετε ὡς Π.Ε.Θ. καί πῶς τοποθετεῖσθε στήν ἰδέα σύστασης μιᾶς τέτοιας Κατευθύνσεως;

Ἀπάντηση:

-Ὡς Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων εὐθύς ἐξαρχῆς γνωρίζαμε τήν ἵδρυση Κατευθύνσεως τέτοιων Σπουδῶν στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ.. Εἶναι γνωστό σέ ὅλους μας ὅτι ἀπό τόν Μάρτιο τοῦ 2014 ἤδη ἔχει ληφθεῖ αὐτή ἡ ἀπόφαση, διά τῆς ψηφοφορίας στή Συνέλευση τοῦ Τμήματος. Γι’ αὐτό καί ὡς Π.Ε.Θ. ἀντιδράσαμε  ἐγγράφως τόσο ἀπέναντι στούς Καθηγητές καί στούς συμμετέχοντες στή Συνέλευση τοῦ Τμήματος Θεολογίας, ὅσο καί ἀπέναντι στό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί στήν Ἱερά Σύνοδο. Ἔχουμε καλέσει κατ’ ἐπανάληψιν Μονές, κυρίως τίς Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τήν Ἱερά Ἐπιστασία, νά πάρουν ξεκάθαρη θέση ὅσον ἀφορᾶ στήν προοπτική ἱδρύσεως Κατευθύνσεως Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ., γιατί θεωροῦμε ὅτι ἡ σύσταση τῆς συγκεκριμένης Κατευθύνσεως θά δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα.

Ἐρώτηση:

-Πεῖτε μας ποιές συνέπειες διαβλέπετε ὅτι θά ὑπάρξουν σέ περίπτωση ἵδρυσης  Κατευθύνσεως τέτοιων σπουδῶν στό Α.Π.Θ.;     

Ἀπάντηση:

-Θεωροῦμε ὅτι ἡ συνύπαρξη τῶν Ὀρθόδοξων Θεολογικῶν Σπουδῶν με τήν Ἰσλαμική «θεολογία» στόν ἴδιο χῶρο, θά δημιουργήσει προβλήματα. Ἀρχικά πρέπει νά ποῦμε ὅτι πουθενά στόν κόσμο δέν ὑπάρχει ἡ συνύπαρξη τέτοιου τύπου Σπουδῶν! Δηλαδή τέτοιων ἀντιφατικῶν Σπουδῶν! Τό τονίζω αὐτό γιατί ἒχει εἰπωθεῖ ἀπό τούς ὑποστηρικτές τῆς ἱδρύσεως αὐτῆς τῆς Κατευθύνσεως ὅτι ὑπάρχει, ἀλλά δέν ὑπάρχει! Πολύ περισσότερο δέν ὑπάρχει βέβαια στίς Ἰσλαμικές χῶρες. Ἂν μία τέτοια συνύπαρξη ἦταν σωστή, θά τήν εἶχαν υἱοθετήσει κάποιες χῶρες ἢ ἒστω μία χώρα. Κι ἂν εἴχαμε ἀγαθά πορίσματα ἀπό μία τέτοια συνύπαρξη, θά τά μελετούσαμε. Κανείς στόν κόσμο ὅμως δέν τό δέχεται, ὁπότε γιατί νά τό δεχτοῦμε ἐμεῖς;
Ἑπομένως, πιστεύουμε ὅτι μία πρώτη συνέπεια θά εἶναι ἡ ἀποκορύφωση τῶν φονταμενταλιστικῶν τάσεων καί ἀπό τίς δύο πλευρές, κυρίως ὅμως ἀπό τόν ἰσλαμικό χῶρο. Ἄν συσχετίσουμε τήν προοπτική ἱδρύσεως μίας τέτοιας Κατευθύνσεως μέ αὐτά πού συνέβησαν προσφάτως στήν Γαλλία καί στίς ἄλλες χῶρες, καθῶς καί μέ αὐτά πού συμβαίνουν τά τελευταῖα χρόνια ἀπό τό λεγόμενο «Ἰσλαμικό Κράτος» σέ συνανθρώπους μας καί δή σέ Χριστιανούς στήν Ἀνατολή, πιστεύουμε ὅτι στό τέλος ἡ δημιουργία ἑνός τέτοιου «μορφώματος» στό Θεολογικό Τμῆμα θά καταλήξει νά γίνει ἡ «φωλιά», ὅπου θά «ἐκπαιδεύονται» μέσα σέ μία Ὀρθόδοξη Σχολή, αὐτοί οἱ ὁποῖοι θά πολεμήσουν στή συνέχεια τούς Ὀρθοδόξους. Οἱ ἰδέες πού θά κυοφοροῦνται ἐκεῖ θά διακινοῦνται καί πρός τό ἐξωτερικό, ἀλλά θά δημιουργοῦν προβλήματα καί μέσα στήν Σχολή!
Καί τό μεγάλο πρόβλημα τελικά ἒγκειται στό ὅτι θά διακυβεύεται ἡ ἀσφάλεια καί ἡ προστασία καί τῶν ἴδιων τῶν φοιτητῶν! Διότι ποιός εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος θά μπορεῖ νά ἐξασφαλίσει τίς ἰσορροπίες ἀνάμεσα στίς ἀντίρροπες δυνάμεις, πού θά ἀναπτυχθοῦν στόν χῶρο αὐτόν; Ἐπιπλέον, ὑπάρχει καί τό πανεπιστημιακό ἄσυλο καί δέν θά μπορεῖ νά ἐπέμβει οὔτε ἡ Ἀστυνομία, οὔτε ἡ Πολιτεία! Ὅταν ὑπάρχει τό Κράτος, πού δέν μπορεῖ σύμφωνα μέ τόν νόμο νά ἐπέμβει στά κατά καιρούς ἐπεισόδια πού γίνονται ἐντός τοῦ Πανεπιστημιακοῦ χώρου, πῶς θά ἐπέμβει, ὅταν ὁ ἰσλαμιστής θά δημιουργήσει προβλήματα; Νομίζω πώς εἶναι πολύ δύσκολο νά ἀντιμετωπισθοῦν τέτοια προβλήματα. Θεωρῶ ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνο αὐτό τό θέμα.
Ἓνα δεύτερο σημεῖο στό ὁποῖο θά ἢθελα νά σταθῶ, τό ὁποῖο συνιστᾶ τήν δεύτερη συνέπεια, εἶναι τό γεγονός ὅτι δέν εἶναι θεολογικά ὀρθόν στό ἕνα Τμῆμα νά διδάσκεται ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία, ἔτσι  ὅπως τήν σπουδάσαμε, τήν γνωρίσαμε καί τήν διδάσκουμε ὅλοι μας, εἴτε ὡς Καθηγητές τῆς Δευτεροβάμθμιας Ἐκπαίδευσης, εἴτε ὡς Καθηγητές τῶν Πανεπιστημιακῶν Σχολῶν, εἴτε ὡς Ἐπίσκοποι προερχόμενοι ἀπό αὐτές τίς Ὀρθόδοξες Θεολογικές Σχολές καί στό ἄλλο νά διδάσκεται τό Ἰσλάμ. Δέν μπορεῖ νά συνυπάρξει ὁ ἁγιοπατερικός λόγος, ὁ πλοῦτος τῆς Πατερικῆς- Ἐκκλησιαστικῆς Παράδοσης καί ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία, ἡ ὁποία γιά μᾶς εἶναι ἡ μοναδική Ἀλήθεια πού διδάσκουμε στόν κόσμο, ἡ Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ μας, μέ μιά ἄλλη «θεολογία». Ἄλλωστε τό Ἰσλάμ εἶναι περισσότερο ἕνα δικαιϊκό σύστημα, παρά μία καθ’ ὁλοκληρίαν θρησκευτική ἔκφραση κάποιου ἀνθρώπου.  Διαβάζοντας κανείς τό ἴδιο τό Κοράνι, διαπιστώνει ὅτι ἐπιδιώκεται ἀπό τήν ἀρχή ἕως τέλος ἡ ἐξασφάλιση τῆς δικαιοσύνης μέ ἕναν αὐστηρό τρόπο. Ἂς  μήν ξεχνᾶμε ἐπιπλέον ὅτι ἡ λέξη «ἰσλάμ» σημαίνει ὑποταγή! Ὑποταγή στόν Ἀλλάχ. Αὐτή εἶναι ἡ βασική ἐντολή τοῦ Κορανίου. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά στόν Χριστιανισμό, ἡ βασική ἐντολή εἶναι ἡ ἀγάπη. Πῶς μπορεῖ νά φαντασθεῖ κάποιος τήν συνύπαρξη τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑποταγῆς-βίας; Ἡ ἀγάπη καί ἡ βία ἀποτελοῦν δύο ἀντιφατικές θεολογικές ἐκφράσεις-θέσεις, οἱ ὁποῖες θά δημιουργήσουν πολλαπλές συγκρούσεις καί σέ ἐπιστημονικό ἐπίπεδο.
Θέλει νά κάνει ἡ Πολιτεία Κατεύθυνση Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν; Ἄς τήν κάνει σέ ἕνα ἄλλο Τμῆμα. Ὄχι ὅμως μέσα στήν Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή! Γιατί πρέπει νά μείνει ΟΡΘΟΔΟΞΗ ἡ Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης.
Ἡ τρίτη συνέπεια ἔχει κοινωνιολογικές προεκτάσεις. Ζοῦμε σέ μία ὀρθόδοξη χώρα-κατά 97% σύμφωνα μέ τά στατιστικά στοιχεῖα στήν πατρίδα μας-καί ἔχουμε μία Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή, τήν ὁποία εὐλαβοῦνται καί τιμοῦν πολλοί ξένοι ἐπιστήμονες καί ἄλλων δογμάτων (προτεσταντισμοῦ, ρωμαιοκαθολικισμοῦ κ.λ.π.) πού ἔρχονται καί μαθαίνουν τήν Ὀρθοδοξία ἤ ἀκοῦνε γιά αὐτήν καί θεωροῦν ὅτι ἔχουμε ἕναν πολύτιμο θησαυρό. Λοιπόν, ἐρχόμαστε τώρα ἐμεῖς αὐτόν τόν θησαυρό, τόν ὁποῖον διαχέουμε μέσα ἀπό τίς Σπουδές μας καί μέσα ἀπό τήν διδασκαλία μας στήν κοινωνία, νά τόν ἀμφισβητήσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι! Καί πέρα ἀπό τόν ἐπιστημονικό χῶρο, τόν θεολογικό, ἐρχόμαστε νά τόν ἀμφισβητήσουμε καί στήν κοινωνία μας. Γιατί φαντασθεῖτε πώς σέ βάθος χρόνου θά ὑπάρξουν γενιές, οἱ ὁποῖες αὐτά πού πιστεύουμε ἐμεῖς σήμερα καί γιά τά ὁποῖα ἀγωνιζόμαστε, θά τά βλέπουν σάν ἕνα παραμύθι. Σάν ἕναν μύθο ὁ ὁποῖος πέρασε κάποτε στήν ἱστορία καί δέν εἶχε καθόλου τήν ἀξία καί τήν σπουδαιότητα αὐτήν πού ἐμεῖς προβάλλουμε σήμερα. Κι αὐτό, γιατί θά ὑπάρξει ἕνας πνευματικός ἐρμαφροδιτισμός, μία πολυθρησκειακή ἐξίσωση τῶν πάντων, ὥστε δέν θά μπορεῖ ὁ καθένας νά διακρίνει τήν ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα, γεγονός πού θά δημιουργήσει πολλαπλά προβλήματα καί στήν συνύπαρξη τῶν ἀνθρώπων μέσα στήν κοινωνία, ὄχι μόνο τῶν ἀλλόθρησκων, ἀλλά καί τῶν ἴδιων τῶν ὁμόθρησκων, τῶν Ὀρθοδόξων.

Ἐρώτηση:

-Πῶς ἑρμηνεύετε τήν στάση ὀρθοδόξων Καθηγητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, πρωτοσταντοῦτος τοῦ κ. Σταμούλη, νά ψηφίσουν τήν διδασκαλία τοῦ αἱρετικοῦ Ἰσλάμ στήν Θεολογική Σχολή;

Ἀπάντηση:

-Ἀναλογιζόμενος ὅλους αὐτούς, μέ πολλούς ἀπό τούς ὁποίους ὑπῆρξα καί συμφοιτητής μέ μιά διαφορά δύο ἤ τριῶν ἐτῶν καί στό ἴδιο ἔτος, πρίν ἀπό ἀρκετά χρόνια, μοῦ γεννήθηκε μία ἀπορία. Τότε, ὅταν σπουδάζαμε-καί τό διδάσκουμε κι ἐμεῖς στά Σχολεῖα μας σήμερα-μᾶς ἔλεγαν οἱ διδάσκαλοι μας, οἱ Καθηγητές μας, τήν ἐποχή ἐκείνη, ὅτι παρέλαβαν μιά παρακαταθήκη ἀπό τούς προκατόχους καί εἶχαν μιάν εὐθύνη, αὐτήν τήν παρακαταθήκη τήν πνευματική, τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, νά τήν διατηρήσουν ἀνόθευτη καί συγχρόνως νά τήν μεταλαμπαδεύσουν σέ ἐμᾶς ἐκείνη τήν ἐποχή καί δι’ ἡμῶν μέ βάση τήν διαδοχή, νά γίνει ἡ διάδοση τῆς Πίστεώς μας στίς ἑπόμενες γενιές. Πῶς μποροῦν αὐτοί οἱ νέοι Θεολόγοι τοῦ Θεολογικοῦ Τμήματος Θεσσαλονίκης νά ἀντιπαρέλθουν τόν λόγο, τόν πνευματικό λόγο, τῶν μεγάλων Διδασκάλων πού γνωρίσαμε τήν ἐποχή ἐκείνη-καί θά τολμήσω νά ἀναφέρω δύο-τρία ὀνόματα τῶν Καθηγητῶν πού γνώρισα ἐγώ, ὅπως τόν κ. Γ. Μαντζαρίδη, τόν κ. Β. Γιούλτση, τόν κ. Ἰ. Κογκούλη, τόν μακαριστό Δ. Τσάμη-καί νά προσπαθοῦν ἐπιπλέον νά δημιουργήσουν ἕνα ἐντελῶς διαφορετικό «θεολογικό, θολό τοπίο» μέσα στήν Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή καί δή τῆς Θεσσαλονίκης; Ἔχω ὅμως καί ἕνα ἐρώτημα: ποιά εἶναι ἡ στοχοθεσία τους τελικά; Γιατί δέν ἐνδιαφέρονται κατά τόν ἴδιο τρόπο νά ἐνδυναμώσουν ἀκόμα περισσότερο τήν Ὀρθόδοξη Πίστη καί τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι Λόγος ἀγάπης καί Λόγος πραότητας καί ἡρεμίας μέσα στόν κόσμο, ἡ ἐφαρμογή τοῦ ὁποίου θά ἐπιλύσει ὅλα αὐτά τά προβλήματα, τά ὁποῖα μᾶς ἀπασχολοῦν;

Ἐρώτηση:

-Πῶς ἑρμηνεύετε τήν στάση τῶν τεσσάρων Μητροπολιτῶν τῆς Θράκης, ἡ ὁποία ἐνθαρρύνει τήν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στό Α.Π.Θ.; Δικαιολογεῖται νά εἶναι αὐτή, ἔστω καί ἐάν δέχθηκαν πιέσεις; Ἀκούγεται πώς ἀσκήθηκαν πιέσεις ἀπό τήν Ἀμερικανική Πρεσβεία καί ἴσως ὄχι μόνο ἀπό αὐτήν…

Ἀπάντηση:

-Δέν μπορῶ νά πάρω θέση γιά τό ἄν πιέστηκαν καί δέν μέ ἀφορᾶ, ἂν ἒλαβε χώρα κάτι τέτοιο.  Ἔχουν πάρει θέση ὑπέρ κι ἐδῶ πρέπει νά λάβουμε ὑπόψιν ὅτι αὐτοί οἱ Μητροπολίτες ζοῦν καί συνυπάρχουν μέ Μουσουλμάνους στήν περιοχή ἐκείνη, οἱ ὁποῖοι εἶναι Ἕλληνες πολίτες. Αὐτό δέν τό ἀμφισβητεῖ κανένας. Καί καλά κάνουν κι ἀγωνίζονται. Ἀλλά εἶναι ἄλλο τό γεγονός ὅτι αὐτοί συνυπάρχουν στήν Θράκη μας μέ τούς Ἓλληνες Μουσουλμάνους κι ἄλλο τό νά ἱδρύεται Κατεύθυνση Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν μέσα σέ Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή. Ἐμεῖς ὡς Π.Ε.Θ. ἐκφράζουμε τήν ἔνστασή μας ἀπέναντι στήν στάση τῶν Μητροπολιτῶν, διότι μπορεῖ νά ἔχουν τήν ἐμπειρία τῆς συνολικῆς συνύπαρξης μέ τό Ἰσλάμ, ὅμως δέν ἔχουν τήν ἐμπειρία τῶν Θεολογικῶν Σπουδῶν μαζί μέ τό Ἰσλάμ καί δέν ἀναλογίζονται τίς παρεκτροπές, οἱ ὁποῖες μπορεῖ νά συμβοῦν μέσα ἀπό αὐτήν τήν συνύπαρξη. Ἑπομένως, δέν συμφωνοῦμε μέ τήν στάση τους.

Ἐρώτηση:

-Σέ περίπτωση ὑλοποιήσης ἱδρύσεως μίας τέτοιας Κατευθύνσεως, ἡ Π.Ε.Θ. διατίθεται νά προσφύγει στό ΣτΕ (Σύμβουλιο τῆς Ἐπικρατείας) γιά τήν ἀκύρωσή του; Σέ ποιές ἄλλες ἐνέργειες ἔχετε σκοπό νά προβεῖτε;

Ἀπάντηση:

-Ἐμεῖς σέ συνεργασία καί μέ τήν Μητρόπολη Θεσσαλονίκης-γιατί εἶναι ἐντός τῶν ὁρίων της τό Α.Π.Θ. καί δή τό Θεολογικό Τμῆμα-καί μέ βάση τήν νομική κατοχύρωση μίας τέτοιας προσφυγῆς, κατόπιν τῶν συμβουλῶν καί τῶν Νομικῶν μας, φυσικά θά ἀντιμετωπίσουμε τό θέμα μέ τόν δέοντα τρόπο, ὥστε νά ἀντισταθοῦμε στήν ὕπαρξη μίας τέτοιας Κατεύθυνσης στήν Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή. Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται τώρα εἶναι τό ποιός θά διδάξει τίς Ἰσλαμικές Σπουδές. Θά διδάξουν οἱ ἴδιοι οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπιστήμονες ἰσλαμική θεολογία;…Θά φέρουν Μουσουλμάνους Πανεπιστημιακούς νά διδάξουν; Τό ἐρώτημα πού τίθεται  μετά εἶναι τό ποιός θά χρηματοδοτήσει τήν ὕπαρξη αὐτοῦ τοῦ Τμήματος. Αὐτό ἀπαιτεῖ ἐπιπλέον ἔξοδα. Ὅταν τό Α.Π.Θ. ἔχει σοβαρά οἰκονομικά προβλήματα, ὅπως φημολογεῖται, ποιός θά ἀναλάβει αὐτή τήν οἰκονομική εὐθύνη; Τίθενται ἐρωτήματα τά ὁποῖα πρέπει νά ἀπαντηθοῦν καί μάλιστα νά ἀπαντηθοῦν ἐπίσημα. Ποιός θά εἶναι ὁ χρηματοδότης, πού θά στηρίξει αὐτήν τήν Κατεύθυνση Σπουδῶν;
Και τελικά-γιά νά ἐπανέλθουμε στό σημαντικό-ὅταν πουθενά στόν κόσμο δέν ὑφίσταται ἡ συνύπαρξη τέτοιου τύπου Σπουδῶν, ἐμεῖς γιά ποιόν λόγο νά τήν δεχτοῦμε καί νά τήν ὑλοποιήσουμε;

Β΄ Μέρος (Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν)  

Ἐρώτηση:
 
-Ποιές εἶναι οἱ θέσεις σας ὡς Π.Ε.Θ. ἀναφορικά μέ  τίς δηλώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ κ. Φίλη  γιά τήν μετατροπή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ θρησκειολογικό;
 
Ἀπάντηση:
 
-Ὅσον ἀφορᾶ στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τό θέμα αὐτό εἶναι μία πονεμένη ἱστορία πού δέν ξεκινᾶ τώρα ἀπό τόν κ. Φίλη. Ἔχει ξεκινήσει ἀπό τό 2008. Μή σᾶς πῶ ὅτι ἔχει ξεκινήσει ἀπό τό 2004. Ἡ τότε Ὑπουργός Παιδείας, ἡ κ. Γιαννάκου, εἶχε τήν φαεινή ἰδέα, ἀντιμετωπίζοντας τά προβλήματα τῆς Παιδείας, νά ἐξαιρέσει ἀπό τά Σχολεῖα τήν παρουσία τῶν Ἱερέων. Μέχρι τότε ὑπῆρχε καί ἐκ τοῦ Νόμου ἡ δυνατότητα παρουσίας τῶν Ἱερέων στά Σχολεῖα γιά τήν Ἐξομολόγηση. Ὃταν ἤμουν Διευθυντής στήν Ἡλεία, ἐρχόταν ὁ Ἱερέας τό πρωί κι ἔφευγε τό βράδυ. Ἐξομολογοῦνταν δηλαδή ὅλοι οἱ μαθητές τοῦ Λυκείου, τοῦ Γυμνασίου, τοῦ Δημοτικοῦ καί ὅλοι οἱ Καθηγητές καί οἱ Δάσκαλοι. Κι ἔμενε νηστικός. Ἦταν ἕνας παπάς, καλός ἄνθρωπος, μέ ἑπτά παιδιά. Μετά, τόν ἑπόμενο χρόνο, ἦλθε ὡς υπουργός ἡ κ. Γιαννάκου καί τό ἀκύρωσε αὐτό. Ἀπό κεῖ ξεκίνησε μία μορφή ἀμφισβήτησης τῆς ὑφιστάμενης μορφῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.  Ἔρχεται μετά ὁ κ. Στυλιανίδης τό 2008 καί συντάσσει καί κοινοποιεῖ  ἐκεῖνον τόν Αὔγουστο τίς περιβόητες ἐγκυκλίους, τῶν ὁποίων τό περιεχόμενο θεωρήθηκε  ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ, ἐνῶ δέν ὑπῆρξε καμία ντιρεκτίβα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης πού νά δίνει συστάσεις  σέ κάποιο Κράτος-μέλος της,  γιά τό ποιά θά εἶναι ἡ θρησκευτική ἀγωγή πού θά ἀκολουθήσει στό ἐκπαιδευτικό του σύστημα. Στά πλεῖστα κράτη-μέλη τῆς Ε.Ε. τό μάθημα ἔχει ὁμολογιακό χαρακτῆρα. Κανένας δέν ζήτησε ἐπίσημα νά ἀλλάξει αὐτό. Ἐκτός, κι ἄν ἔχει ζητηθεῖ ἀνεπίσημα. Ἄν ἔχει ζητηθεῖ ἀνεπίσημα, αὐτό εἶναι ἄλλο ζήτημα, κι ἀπό ποιούς ἔχει ζητηθεῖ ἀνεπίσημα; Ἀλλά ἐπίσημα δέν ἔχει ζητηθεῖ. Ἄρα, ὁ κ. Στυλιανίδης τό 2008 ἔκανε τραγικό λάθος καί κατά συνέπεια καί ἡ τότε Κυβέρνηση τοῦ κ. Καραμανλῆ πού συμφώνησε μέ τήν πρόφαση δῆθεν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου γιά τήν προστασία τῶν ἀλλόθρησκων καί τῶν ἀλλόδοξων. Μά ὑπῆρχε ἤδη ἡ προστασία τους μέ τήν αἴτηση ἀπαλλαγῆς ἀπό τό μάθημα ἤ τῆς οἰκειουθελοῦς παρουσίας καί παρακολούθησης.
Ὁ κ. Στυλιανίδης προκάλεσε σύγχυση, ἡ ὁποία μετά δημιούργησε πρόβλημα. Κι ἀπό κεῖ, ξεκίνησαν ὅλα. Φαινόταν ποῦ πήγαινε τό ζήτημα σιγά-σιγά, ἀπό τότε… Ἒπειτα ἔχουμε τίς ἐγκυκλίους τοῦ κ. Σπηλιωτόπουλου, μετά ἔρχεται ἡ κ. Διαμαντοπούλου ἡ ὁποία ἀπό κεῖ καί πέρα ἔριξε τό λάδι στήν φωτιά. Καί βέβαια, μέσω τῆς κ. Διαμαντοπούλου βγῆκε αὐτή ἡ «πεφωτισμένη» ὁμάδα Θεολόγων, ἡ ὁποία συνέθεσε τήν «λύση» τοῦ προβλήματος, πού ἦταν ποιά; Τό «νέο» πιλοτικό μάθημα Θρησκευτικῶν, τό ὁποῖο εἶναι ἕνα μάθημα πολυθρησκειακό, γιατί προτείνει να διδάσκονται τα παιδιά συγχρόνως  στοιχεῖα ἀπό ἕξι θρησκεῖες καί τρία δόγματα. Κι αὐτό, ἀπό τήν Γ’ Τάξη τοῦ Δημοτικοῦ. Μπορεῖ νά φαντασθεῖ κανένας, καί παιδαγωγικά καί θεολογικά, πόσα προβλήματα σύγχυσης καί τί εἲδους  ἐπίδραση μπορεῖ νά ἀσκηθεῖ στούς μαθητές μέσα ἀπό μια τέτοια πολυθρησκειακή διδασκαλία; Καί ἐνῶ ἐφαρμόσθηκε πιλοτικά, καί οἱ κριτικές καί οἱ ἀξιολογήσεις πού ὑπῆρξαν ἦταν ἀρνητικές, ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπό πολλές πηγές, δυστυχῶς αὐτό δέν ἀνακοινώθηκε! Δέν ἐπετράπη νά ἀποκαλυφθεῖ! Καί τό ξέρουμε αὐτό ἀπό συναδέλφους πού δίδαξαν τό μάθημα πιλοτικά στό Σχολεῖο τους κι ἔκαναν τήν κριτική τους καί εἶπαν ὅτι δέν βγαίνει αὐτό τό πρόγραμμα, δέν περπατάει. Δέν μπορεῖ νά ἐφαρμοσθεῖ τό πρόγραμμα αὐτό. Δέν μπορεῖ νά μιλᾶς στούς Θεολόγους πού ἔκαναν τήν ἀξιολόγηση καί ἐνῶ ἦταν κατά συντριπτική πλειοψηφία ἀρνητική, νά μήν ἔχει βγεῖ ἀκόμα ἐπίσημα ἕνα πόρισμα· καί ἐνῶ δέν ἔχει βγεῖ, νά θεωρεῖται θετική ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος…Μπορεῖ λοιπόν ὁ καθένας νά φαντασθεῖ τί συμβαίνει μέ τό πρόγραμμα αὐτό… Αὐτό πού θέλω, ὅμως, νά πῶ, εἶναι ὅτι, ἐάν κάποιος διαβάσει προσεχτικά αὐτό τό Πρόγραμμα, θά διαπιστώσει ὅτι εἶναι μία μορφή ἐπαναφορᾶς τῆς πολυθρησκείας-τῆς εἰδωλολατρίας! Δηλαδή θά κληθοῦμε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Θεολόγοι, πού τελειώσαμε τίς Ὀρθόδοξες Θεολογικές Σχολές, νά διδάξουμε σήμερα στά παιδιά μας τί; Μιά μορφή εἰδωλολατρίας! Παρόλο πού οι συγγραφείς του ὑποστηρίζουν ὃτι ποσοτικά ἡ παρουσία τῆς Ὀρθοδοξίας στό μάθημα αὐτό ἀγγίζει τό 70%, ἔναντι τῶν θρησκειῶν πού καταλαμβάνουν τό 30%  δέν παύει νά προκαλεῖ σύγχυση στούς μαθητές. Γιατί τούς δίνεις λίγο ἀπ’ ὅλες τίς θρησκεῖες καί καλεῖς στό τέλος μόνο του τό παιδί τῆς ἡλικίας τῶν 6, 7, 8, μέχρι 18, νά δημιουργήσει τήν δική του ἀτομική θρησκεία; Δέν τοῦ λένε γιά τήν Μία Ἀλήθεια. Γιά μένα πού εἶμαι Ὀρθόδοξος Θεολόγος, εἶναι ἡ Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἶναι ὁ Χριστός! Αὐτή εἶναι ἡ Ἀλήθεια! Ὅταν τόν Χριστό Τόν ἐξισώνεις μέ τόν Μωάμεθ, μέ τόν Βούδα, μέ τίς ἄλλες προσωπικότητες, ἤ τούς Ἁγίους μας - δέν τίς ἀμφισβητῶ αὐτές τίς προσωπικότητες ὡς ὀντότητες - ἀλλά δέν τίς τοποθετῶ στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Αὐτό εἶναι τό λάθος. Γιά Τό Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔτσι ὅπως Τό πιστεύουμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, δέν γίνεται πουθενᾶ λόγος μέσα στό πιλοτικό πρόγραμμα Σπουδῶν! Πέρυσι, βγῆκα κι ἔκανα μία ἀναφορά γι’ αὐτό στήν εφημερίδα “Δημοκρατία” καί μέ κατηγόρησαν ὅτι δέν γνώριζα τό πιλοτικό πρόγραμμα. Ἀλλά πουθενά δέν γινόταν λόγος. Μετά βγῆκαν αὐτοί συμπληρωματικά κι ἔκαναν κάποια πασσαλείμματα καί εἶπαν:
-Νά!  Λέμε γιά τήν Παναγία.
Τήν ὁποία τήν ἀποκαλοῦνε συνέχεια «Μαρία», ὅπως τώρα γίνεται αὐτό τό πρᾶγμα!
Ποιά εἶναι ἡ Παναγία; Ἡ Μαρία τῆς γειτονιᾶς; Εἶναι ἡ Θεοτόκος! Αὐτή πού γιορτάζουμε (21η Νοεμβρίου, Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου καί ἡμερομηνία τῆς παρούσης Συνέντευξης) καλή ὥρα! Εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ! Δέν εἶναι ἕνα ὁποιοδήποτε πρόσωπο.
Ὅσον ἀφορᾶ στό πρόγραμμα πού σχετίζεται μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μιλᾶμε γιά πολυθρησκειακό μάθημα καί ὄχι γιά θρησκειολογία! Αὐτό πρέπει νά διευκρινισθεῖ! Τό πρόγραμμα Σπουδῶν τό ὁποῖο συνέναξε τό Ὑπουργεῖο Παιδείας τό 2011 δέν εἶναι κἄν θρησκειολογία. Εἶναι πολυθρησκεία, ὅπως σᾶς εἶπα, μία σύγχρονη μορφή εἰδωλολατρίας! Ἄρα, εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνη μέ βάση τά σημερινά ἰδιαίτερα δεδομένα πού συνάγουμε ἀπό ὅσα βλέπουμε νά συμβαίνουν στόν κόσμο. Καί μάλιστα, εἴμαστε πιό πέρα κι ἀπό τόν Οἰκουμενισμό. Εἴμαστε στήν ἄκρα Παγκοσμιοποίηση καί στήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου! Εἶναι ξεκάθαρο! Κι αὐτό, γιατί στόν Οἰκουμενισμό ἀμφισβητεῖται τό δόγμα, ἐνῶ στό Πρόγραμμα Σπουδῶν ἀμφισβητεῖται ἡ μοναδικότητα τοῦ ἐνός Θεοῦ! Μάλιστα, θέτουν σέ δίλημμα τούς Θεολόγους καί διαδίδουν προς αὐτούς καί θά ἔλεγα καί  πρός πολλούς Ἐπισκόπους, ὃτι αὐτή εἶναι ἡ μοναδική λύση γιά νά κρατηθεῖ τό μάθημα καί ἄν δέν ὑπάρξει αὐτή ἡ σωτήρια λύση τοῦ πολυθρησκεικοῦ  μαθήματος, αὐτό θά καταργηθεῖ! Τότε θά ὑπάρχουν οἱ ἀπαλλαγές κι ὅλα αὐτά. Τότε εἶναι πού θά ζητοῦνται ἀπαλλαγές κι ἀπό τήν πλευρά τῶν Ὀρθοδόξων. Γιατί ἕνας πού εἶναι Ὀρθόδοξος καί πιστεύει στόν Χριστό, ὅταν θά δεῖ  τό παιδί του στό σχολεῖο νά διδάσκεται τήν ἀνοησία καί τό ψέμα, εἶναι ἑπόμενο ὅτι θά ζητήσει ἀπαλλαγή. Κι βέβαια κι ἐγώ, γιά τό παιδί μου, δέν θά ἤθελα νά ἐπέρχεται σύγχυση μέσα στήν σκέψη του, ὅταν θά ἀκούει πράγματα πέρα ἀπ’ αὐτά πού τοῦ ἔχω πεῖ. Γιατί μέ βάση τό Σύνταγμα, τήν εὐθύνη γιά τήν θρησκευτική καλλιέργεια τοῦ παιδιοῦ τήν ἔχει ὁ γονέας. Καί μέ βάση αὐτό τό ἄρθρο τοῦ Συντάγματος λέει σήμερα ὁ ἄθεος ἢ ὁ ἀλλόθρησκος ἢ ὁ ἀλλόδοξος γονέας ὅτι: «ἐγώ δέν θέλω τό παιδί μου νά μάθει Ὀρθόδοξη Θεολογία» καί ζητάει καί παίρνει ἀπαλλαγή. Λοιπόν, ποιός εἶναι αὐτός πού μᾶς ἐπιβάλλει τήν ἀλλαγή τῆς ὑφῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν; Κανένας δέν εἶναι. Εἶναι ὁ ἴδιος μας ὁ κακός ἑαυτός, πού θεωρεῖ αὐτούς τούς ἀνόητους νεωτερισμούς ὡς πρόοδο καί μιλᾶ ἔτσι γιά ἕναν δῆθεν «προοδευτισμό». Ποιόν «προοδευτισμό»; Τόν προοδευτισμό τοῦ ψέματος; Ἄρα, αὐτός ὁ προοδευτισμός γιά τόν ὁποῖον μιλᾶμε καί ἡ «ἐξέλιξη» ἐνέχουν μέσα τους τό ψέμα! Εἶναι ἕνας ψευδοπροοδευτισμός. Τώρα έρχεται ο νέος Ὑπουργός Παιδείας καί λέει ὅτι τό μάθημα ἐπειδή εἶναι ὀρθόδοξο εἶναι «ἀναχρονιστικό» καί πρέπει νά ἐκσυγχρονισθεῖ. Αὐτό ποῦ ρωτᾶμε εἶναι: τί εἶναι «ἀναχρονισμός»; Εἶναι «ἀναχρονισμός» ἡ ἀναφορά στό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὁ Μοναδικός ἐπαναστάτης πού ἄλλαξε τήν ῥοή τῆς ἱστορίας χωρίς νά χυθεῖ σταγόνα αἵματος πλήν τοῦ δικοῦ Του ἐπάνω στόν Σταυρό; Αὐτό εἶναι ἀναχρονισμός; Εἶναι «ἀναχρονισμός» ἡ ἀναφορά στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος συγχωρεῖ ἀκόμη καί τόν ἐχθρό Του; Σέ ποιά ἄλλη θρησκεία θά τό συναντήσει αὐτό ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος; Καί εἶναι σωστό νά καλλιεργεῖται τόσο μίσος ἀπό τά Μέσα Ἐνημέρωσης, γιά ἕνα μάθημα πού διδάσκει τέτοιες ἀρχές; Πῶς θά καταφέρουμε νά καταλαγιάσουμε τόν σημερινό ἄνθρωπο; Ὄχι νά τόν κοιμίσουμε, νά τόν καταλαγιάσουμε ἀπό τήν βία, μέ τήν ὁποία ἔχει ἀνατραφεῖ καί την ὁποία  ζεῖ στήν καθημερινότητά του. Γιατί ζεῖ δυστυχῶς τήν βία. Τήν ζεῖ τήν βία στήν συμπεριφορά του,  τήν βιώνει ἀπό τούς ἄλλους, τήν ζεῖ μέσα ἀπό τήν τηλεόραση πού ἀνοίγει «γιά νά ἀπολαύσει»…Τί νά ἀπολαύσει δηλαδή; Μόνο τή βία «ἀπολαυμβάνει» μέσα ἀπό τήν τηλεόραση σέ κάθε γεγονός καί τήν ἀπειλή. Ἄν ἀκούσει κάτι τό παιδί πού λέει γιά τήν μοναδική Ἀλήθεια καί τήν ἐπιείκεια καί τήν πραότητα, αὐτό εἶναι «ἀναχρονισμός»;

Γ΄ Μέρος (Γενοκτονία Ποντίων-"Σύμφωνο συμβίωσης" ὁμοφυλοφίλων-Στάση τῶν Ἐπισκόπων καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους στά φλέγοντα πνευματικά ζητήματα)
 
Ἐρώτηση:

- Τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε γιά τό θέμα τῆς γενοκτονίας τῶν Ποντίων καί τίς ἀπαξιωτικές δηλώσεις κ. Φίλη καί ἄλλων κυβερνητικῶν ἐκπροσώπων;

Ἀπάντηση:
-ὉὙπουργός ὅπως καί κάθε πολίτης ἔχει κάθε δικαίωμα νά ἐκφράσει τίς προσωπικές του πεποιθήσεις. Ἀλλά, ὅταν ἐξοβελίζεται ἕνας λαός ἀπό τόν τόπο του, ἀπό τήν περιοχή του, μέ συγκεκριμένο σκοπό καί γιά συγκεκριμένο λόγο, αὐτό δέν εἶναι γενοκτονία; Τί εἶναι; Δέν εἶναι γενοκτονία δηλαδή τό ὅτι αὐτήν τήν στιγμή στόν Πόντο δέν ὑπάρχουν Ἕλληνες Πόντιοι; Ἢδη ἀπότό 1918 μέ τήν ἐπικράτηση τῶν Νεοτούρκων στήν περιοχή τοῦ ἀνατολικοῦ Πόντου καί στό Κάρς, ἀλλά καί τό 1920 καί κυρίως ἀπό τό 1922 καί μετά, ἔφυγαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί κακῆν κακῶς ἀπό τά μέρη ἐκεῖνα, ἔφυγαν ἐπίσης καί ἀπό τήν Μικρά Ἀσία κι ἀπ’ ὅλες τίς πάλαι ποτέ Ἑλληνικές περιοχές μέ βίαιο τρόπο και ἐγκατέλειψαν τίς ἑστίες τους. Γνωρίζουμε ὅλοι ἤ ὀφείλουμε νά γνωρίζουμε ὡς Ἕλληνες ἀπό την ἱστορία μας ὅτι δεν ἔφυγαν ἀπό τό λιμάνι τῆς Σμύρνης «συνωστιμένοι», ὅπως γράφτηκε πρίν ἀπό μερικά χρόνια, ἀλλά μέ βίαιο τρόπο! Μέ προκλητικό τρόπο δεν ἐκδιώχθηκαν; Νομίζω ὅτι ἡ δήλωση περί συνωστισμοῦ ἦταν μεγάλο ἀτόπημα, ἦταν μία παραχάραξη τῆςἙλληνικῆςἹστορίας και παράλληλα ἀμφισβήτηση τῶν πραγματικῶν γεγονότων· διότι ἔχουν πονέσει οἱ Ἕλληνες καί πονᾶνε ἀκόμη οἱ ἀπόγονοι ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἐλάχιστος φόρος τιμῆς θά ἦταν ἡ σημερινή γενιά, δηλαδή ὅλοι ἐμεῖς πού εἴμαστε σήμερα ἐν ζωῇ, νά τούς μνημονεύουμε και να διεκδικοῦμε τά δίκαια, τά ὁποῖα ἔχουν χαθεῖ δυστυχῶς και ἀπό λανθασμένες πολιτικές τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Και ὀφείλουμε να μήν συνεχίζουμε τίς λανθασμένες ἐκεῖνες πολιτικές ἀκόμα καί σήμερα, γεγονός πού θα ἔχει πολλαπλές ἀρνητικές συνέπειες ἐνδεχομένως για την ὑφιστάμενη κατάσταση. Πρέπει στό σημεῖο αὐτό νά ἀναφέρουμε πώς δυστυχῶς τόὙπουργεῖο Παιδείας «φρόντισε» να ἐξαιρέσει ἀπό την ὓλητοῦ μαθήματος τῆς Ἱστορίας τῆς Γ΄ Λυκείου τό κεφάλαιο «Παρευξείνιος Ἑλληνισμός τόν 19ο και τόν 20ο αἰώνα», μέσα στο ὁποῖο γίνεται λόγος για τή Γενοκτονία τῶν Ποντίων! Δέν διδάσκεται! Την ἀφαίρεσε τήν ἑνότητα αὐτή! Γιατί ἄραγε; Μπορεῖτε να φαντασθεῖτε ἑπομένως ὅτι ὅλα γίνονται μεθοδευμένα!
 
Ἐρώτηση:

-Ποιά εἶναι ἡ στάση τῆς Π.Ε.Θ. στό τρέχον ζήτημα τοῦ «συμφώνου συμβίωσης» τῶν ὁμοφυλοφίλων και σε ὅλα τά παρελκόμενα πού θά προκύψουν μετά, υἱοθεσίες παιδιῶνκ.λ.π.;

Ἀπάντηση:

-Ὡς Θεολόγοι και ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πιστεύουμε ὅτι ἡ μοναδική μορφή συνύπαρξης ἑνός ἄνδρα και μιᾶς γυναίκας- μόνον-εἶναι ἀποκλειστικά και μόνοντό Μυστήριο τοῦ Γάμου. Ὁτιδήποτε ἄλλο το ὁποῖο μπορεῖ να θεωρεῖ ἡ Πολιτεία ὅτι εἶναι μέσο συμβίωσης, συνύπαρξης, για ἐμᾶς εἶναι ἠθική παρεκτροπή καί περιορίζεται μόνο στή νομική διάσταση τοῦ γεγονότος. Ὅσον ἀφορᾶ στην υἱοθεσία παιδιῶν ἀπό ὁμοφυλόφιλους, ἀκόμα χειρότερα, αὐτά τά πράγματα δένμπορεῖ νά γίνουν στην Ἑλληνική Ἐπικράτεια. Μοῦ ἔρχεται στό μυαλό αὐτό πού ἀναφέρει ἡ Παλαιά Διαθήκη ὅτι ἔγινε στά Σόδομα και στά Γόμορρα. Στό συγκεκριμένο χωρίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀναφέρεται ὅτι στά Σόδομα και τά Γόμορρα ἡ ἠθική παρεκτροπή εἶχε φτάσει στο ἀποκορύφωμα καί ἡ ἁμαρτία στό ἀπόγειό της. Τόσο μεγάλο εἶναι το ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Θυμᾶστε τήν στιχομυθία ἀνάμεσα στον Ἀβραάμ και τόν Θεό, πού Τον παρακαλοῦσε να μήν κάψει τά Σόδομα καί τά Γόμορρα. Τον ρωτοῦσε ἄν ὑπάρχουν πενήντα δίκαιοι, μετά σαράντα, κ.λ.π., μετά δέκα…Και δεν ὑπῆρχαν οὔτε δέκα. Ἐκεῖ θά φθάσουμε δηλαδή; Μέ τό σύμφωνο συμβίωσης νομιμοποιείται μία παρά φύσιν κατάσταση. Και εἶναι παρά τήν ἀνθρώπινη φύση ἡ σύζευξη δύο ἀνδρῶν ἤ δύο γυναικῶν. Ὅπως γνωρίζουμε καί ἀπό τό μάθημα τῆς Φυσικῆς αὐτά τά ὁποῖα ἕλκονται εἶναι τά ἑτερώνυμα, ὄχι τά ὁμώνυμα. Ἄλλωστε, ἡ ὁλοκλήρωση τοῦ ἀνθρώπινου γένους στόν γάμο πραγματοποιεῖται μέ τήν ἕνωση τῶν δύο φύλων, διά μέσῳ τῆς ὁποίας ὁ ἕνας θά συμπληρώνει τόν ἄλλον, ὄχι μόνο συναισθηματικά ἀλλά καί λειτουργικά-ὀργανικά. Αὐτό πῶς μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ ὅταν ἑνωθοῦν δύο ἄνθρωποι τοῦ ἴδιου φύλου; Ποιά λειτουργική ἤ ὀργανική συμπλήρωση θά ὑπάρχει;
 
Ἐρώτηση:

-Πῶς ἐξηγεῖτε τήν σιωπή τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν Μητροπολιτῶν, ἀκόμη και τοῦ Ἐπίσημου Ἁγίου Ὄρους και γενικῶς τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας σε ὅλα τά ὕψιστα πνευματικά ζητήματα πού διαδραματίζονται και ἀφοροῦν: στον Οἰκουμενισμό, στήν Κάρτα τοῦ Πολίτη, στις Ἰσλαμικές Σπουδές, στην ὁμοφυλοφιλία, στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶνκ.λ.π.;

Ἀπάντηση:

-Ἐδῶ πρέπει να σᾶς πῶ ὅτι μᾶς χαροποιεῖ καί εἶναι θετικό τό γεγονός ὅτι ὁ Μακαριότατος, ὡς ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διατήρησε πραγματικά σθεναρή στάση ἀπέναντι σε αὐτά τά ὁποῖα εἰπώθηκαν, τόσο ἀπό την ἀναπληρώτρια Ὑπουργό, ὅσο κι ἀπό τον Ὑπουργό Παιδείας, σχετικά με τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν και τη νὀρθοδοξοποίησή του. Δηλαδή, μετά τήν συνάντηση πού εἶχαμε μέ τόν Μακαριότατο, αὐτό το ὁποῖο μᾶς τόνισε ἦταν ὅτι τό μάθημα πρέπει νά παραμείνει μόνον Ὀρθόδοξο! Δεν ὑπάρχει περιθώριο να ἀλλάξει ὁ χαρακτῆρας καί ἡ ὑφή τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν!
Ὅσον ἀφορᾶ στα ἄλλα θέματα, γνωρίζουμε τίς μέχρι τώρα ἀντιδράσεις ὅλων γι’ αὐτά τά καίρια ζητήματα καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὡς Π.Ε.Θ., ὡς Θεολόγοι, ὡς Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι και ὡς Ἕλληνες πολίτες, ὅτι σίγουρα θα ἀντιδράσουν ακόμα περισσότερο και θα σταθοῦν στόὕψος τῶν περιστάσεων ὅπως οἱ πρόγονοί τους. Ὅπως ἀντέδρασαν κι ἐκεῖνοι δηλαδή σέ δύσκολους καιρούς καί δέχθηκαν ἀκόμα και τό μαρτύριο στή ζωή τους, ὅπως π.χ. πολλοί Ἐπίσκοποι πού μαρτύρησαν καί πέθαναν για τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι κι αὐτοί και ὅλοι ἐμεῖς εἴμαστε ἤ πρέπει νά γίνουμε οἱ σύγχρονοι ὁμολογητές καί μάρτυρες τῆς γενιᾶς μας. Ὡς Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι αὐτό θά εἶναι ἠ σημαντικότερη, ἡ πολυτιμότερη παρακαταθήκη στίς ἑπόμενες γενιές, μιμούμενοι τούς προγόνους μας. Καλούμαστε το ἴδιο να ὁμολογήσουμε. Και οἱ σημερινοί Ἐπίσκοποι, οἱ ταγοί τῆς Ἐκκλησίας μας τῆς «μάνας» Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πρέπει νά πάρουν θέση, γιατί κουβαλᾶνε ἕνα φορτίο. Τό φορτίο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀποστολικῆ ςδιαδοχῆς! Αὐτό τό φορτίο πρέπει να τό τιμήσουν καί πρέπει στήν συνέχεια να τό παραδώσουν τιμημένο και στούς διαδόχους τους. Διαφορετικά, κατά τή γνώμη μου, δέν θά φέρουν ἐπάξια τόν τίτλο τους, Ἐπίσκοποι! Γιατί το ρῆμα «ἐπισκοπεύω» σημαίνει: ἐπιβλέπω τήν πνευματική ἀσφάλεια τοῦ ποιμνίου μου. Αὐτός εἶναι ὁ ρόλος τοῦἘπισκόπου να είναι σε επιφυλακή. Ὅποιος Ἐπίσκοπος δεν τηρεῖ τόν ρόλο αὐτόν καί περί ἄλλων τυρβάζει, τότε δέν εἶναι Ἐπίσκοπος. Μπορεῖ να εἶναι «Δεσπότης», ἀλλά δεν εἶναι Ἐπίσκοπος. Καί κατά τήν προσωπική μου ἄποψη, Δεσπότης εἶναι μόνον ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι εἶναι Ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ καί ἐμεῖς εἴμαστε τό ποίμνιο τοῦ Κυρίου μας πού ποιμένεται διά τῶν Ἐπισκόπων Του. Ἐμεῖς ὅλοι Κλῆρος καί Λαός, εἴμαστε ἡ Στρατευόμενη Ἐκκλησία, και αὐτήν την Ἐκκλησία την ὑπηρετοῦμε ἀπό τό μετερίζι στο ὁποῖο εἶναι ταγμένος ὁ καθένας με τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ και δέν κάνουμε τίποτε περισσότερο ἤ λιγότερο ἀπό αὐτό γιά τό ὁποῖο ταχθήκαμε.
Ὅσον ἀφορᾶ στόἍγιονὌρος, γνωρίζουμε ὅτι καί ἡ Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους στό σύνολό της πέρυσι τόν Μάρτιο, ἀλλά καί μεμονωμένες προσωπικότητες τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἔχουν λάβει θέση πάνω στά θέματα αὐτά καί πραγματικά μᾶς χαροποιεῖ τό γεγονός αὐτό. Πρόσωπα με τά ὁποῖα ἐρχόμαστε σε ἐπαφή καί κατ’ ἰδίαν καί δημόσια, ἔχουν διατυπώσει την ἂποψή τους για τά ζωτικῆς φύσεως πνευματικά ζητήματα πού ἀπασχολοῦν σήμερα την Ὀρθοδοξία μας. Ἀλλά περιμένουμε καί συλλογικά ἡ Ἱερά Ἐπιστασία και οἱ 20 Μονές και ὅλοι οἱ Μοναχοί, να συνεχίσουν νά στηρίζουν τό φρόνημα τοῦ σύγχρονου Ἕλληνα πολίτη και κάθε χριστιανού ἀνά τόν κόσμο. Γιατί σήμερα οἱ Ἕλληνες ὅλοι, κι αὐτοί πού πιστεύουν πολύ κι αὐτοί πού πιστεύουν λιγότερο, πού εἶναι χλιαροί, θά τολμοῦσα να πῶ ἀκόμα και οἱ ἄθεοι, ἔχουν την ἀνάγκη ν’ ἀκούσουν ἕναν λόγο διαφορετικό, τον ὁποῖον δυστυχῶς σήμερα δεν τον ἀκοῦνε. Περιμένουν μάλιστα ὅλοι να ἀκούσουν ἕναν διαφορετικό λόγο, μεστό πνευματικότητας, ἀγνῆς πνευματικότητας Χαριτωμένης ἀπό τή Θεία Χάρη, βγαλμένη ἀπό εἰλικρινή πίστη καί ὄχι ἀπό συγκεχυμένη γνώση. Ἓναν λόγο πού θά τούς ἐνισχύσει, θά τούς ἐνδυναμώσει, θά τούς στηρίξει και θά τούς βάλει μπροστά για να ἀγωνιστοῦν για τήν Πίστη τοῦ Χριστοῦ, για τήν Πίστη τήν Ἁγία και τῆς Πατρίδος την πνευματική ἐλευθερία! Διότι σήμερα βιώνουμε μία μορφή ὑποταγῆς. Εἴμαστε πνευματικά ἀν-ἕστιοι ἀφοῦ δέν συγκατοικεῖ ὁ Χριστός μέσα μας. Καί ἄν δεν ἔχουμε τά πνευματικά ἀντισώματα ν’ ἀντισταθοῦμε σ’ αὐτήν τήν ὑλική ὑποταγή, τότε θα πολλαπλασιασθοῦν οἱ ἄνθρωποι πού θα αὐτοκτονήσουν, αὐτοί πού θα ἀψηφίσουν τήν ζωή τους, αὐτοί πού θα χάσουν τό νόημα τῆς πορείας τῆς ὕπαρξής τους. Ἑπομένως, εἶναι σήμερα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, ἐπιτακτική ἀνάγκη ἡ πνευματική ἀναθέρμανση τοῦλαοῦ μας καί τοῦ Γένους μας! Ὅπως παλιά στά χωριά, ὅταν ξεσποῦσε πυρκαγιά ἠχοῦσαν οἱ καμπάνες, ὥστε ὅλοι να βγοῦν ἔξω να πᾶνε και νά σβήσουν τήν φωτιά, ἔτσι θά πρέπει νά γίνει καί σήμερα. Να ἠχήσουν οἱ πνευματικές καμπάνες ἀπ’ ὅλους μας, μέ προεξάρχοντες τούς Ἐπισκόπους, τούς Ἡγουμένους, το Ἅγιον Ὄρος, τά μεγάλα καί τά μικρά Μοναστήρια, τούς ἄνδρες Μοναχούς, τις γυναῖκες Μοναχές, τούς Θεολόγους, κάθε πιστός χριστιανός για να στηριχθεῖ τό Γένος μας στήν δύσκολη περίσταση στην ὁποία ἔχει βρεθεῖ. Καί εἴμαστε στήν κατάσταση αὐτή ὄχι γιατί βρισκόμαστε σήμερα κάτω ἀπό τήν μπότα ἑνός στρατιώτη, ἀλλά γιατί εἲμαστε ὑποδουλωμένοι στά πάθη τῆς ὕλης ὁ καθένας μας ἀτομικά, καί κατ’ ἐπέκτασιν συλλογικά ἡ κοινωνία μας. Αὐτό εἶναι πού ζοῦμε σήμερα. Γιατί, ἄν περιορίσουμε τά ὑλικά μας ἐνδιαφέροντα, δεν θα ἔχουμε οἰκονομική κρίση στην Ἑλλάδα. Ὅλοι θα εἴμαστε πάμπλουτοι. Πῶς φτάσαμε αὐτήν τήν στιγμή ἐδῶ; Ἡ πλειοψηφία τοῦ λαοῦ μας σήμερα κάνει καταχρήσεις ἤ ἔκανε κατά τό πρόσφατο παρελθόν. Μικροί, μεγάλοι, ἔχουν δένἔχουν χρήματα, θά καπνίσουν τσιγάρο. Ἔχουν δένἔχουν χρήματα, θα βγοῦν νά διασκεδάσουν καί νά μεθύσουν. Ἒχουν δεν ἔχουν χρήματα, θἀ βγοῦν νά ἀγοράσουν περιττά ἐνδύματα καί παπούτσια κι ὁτιδήποτε ἄλλο. Ἔχουν δεν ἔχουν χρήματα, πρέπει νά ἱκανοποιήσουν τίςς πάσης φύσεως ὀρέξεις τους, ὅπως ἀκανόνιστη διατροφή, σπατάλες γιά ἄσκοπο λόγο, ἀνηθικότητα, μέ συνέπεια νά ἀποκτήσουν καί πολλαπλά προβλήματα ὑγείας στή συνέχεια. Ἄρα, ποιό εἶναι τό πρόβλημα σήμερα; Εἶναι ἡ ἑστίαση καί ὁ περιορισμός τοῦ ἐνδιαφέροντός μας στην ὕλη, στόν κοσμικό τρόπο διαβίωσης καί ἡ ἀπόρριψη τῆς Ὀρθόδοξης ἀσκητικότητας. Κοιτάζουμε ὅλοι τήν κοιλιά μας, τή σάρκα μας. Κανένας δέν κοιτάζει τήν ψυχή του. Ἄν κοιτάζαμε τήν ψυχή μας, τήν καρδιά μας, δεν θα ὑπῆρχε ἔξω ἐκεῖ στούς δρόμους κανένας φτωχός. Πτωχεύσαμε πνευματικά, γι’ αὐτό πτωχεύσαμε καί ὑλικά, καί τό κυριότερο, καρδιακά.
 

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
 

Πηγή: Καιόμενη Βάτος (Μέρος Α' , Μέρος Β' , Μέρος Γ' )

Μέρα μέ τή μέρα ὁ τόπος μας βουλιάζει ὁλοένα καί πιό βαθιά μέσα στήν ἀπόγνωση. Κυβερνήσεις ἀνεβοκατεβαίνουν, φέρνοντας ὅλες τους ἀνεξαιρέτως ὅλο καί πιό κοντά τήν ἐκποίηση τῆς χώρας, τόν ὄλεθρο τῶν μικρομεσαίων τάξεων, τή δημογραφική ἐρήμωση, τήν ἐκχώρηση τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας σέ ξένα ἀφεντικά. Καί συνεχίζοντας βέβαια μεθοδικά τό πάλαι ποτέ βασικό ἔργο τους, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν πνευματική διάλυση καί ποδηγέτηση αὐτοῦ τοῦ λαοῦ, μέσα ἀπό τό ἐπί δεκαετίες συστηματικό ξεχαρβάλωμα τῶν ἀξιῶν του, τῆς πίστης του, τῆς γλώσσας καί τῆς παιδείας του. Ἑνός λαοῦ πού περνᾶ τραγικές στιγμές, ὄχι μόνο λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ἀλλά πρωτίστως ἐπειδή χωρίς πλέον ἱστορική μνήμη, ἐθνικά ἀπονευρωμένος καί θρησκευτικά ἀποχρωματισμένος, ἔχει χάσει πιά σέ μεγάλο βαθμό τά πνευματικά του ἀντισώματα, αὐτά πού τοῦ ἐπέτρεπαν νά ἐπιβιώνει καί νά ἀναγεννιέται καί σέ οἰκονομικά ἤ πολιτικά πολύ χειρότερους ἀπό τόν σημερινό καιρούς. Κι ἔχει ἀπομείνει χαμένος μέσα στίς αὐταπάτες τῶν «ἐκσυγχρονιστικῶν» του εἰδώλων καί τῆς εὐδαιμονιστικῆς του πλάνης, ἀποστερημένος ἀπό τά πιό ζωτικά στοιχεῖα τῆς ἴδιας του τῆς ταυτότητας, σέ πλήρη ἀποστασία ἀπό τόν Θεό, παραζαλισμένος κι ἀλλοπρόσαλλος, ἐθισμένος πλέον στό νά καταπίνει ἀμάσητα τόσα καί τόσα νεοταξίτικα «προοδευτικά» σκουπίδια, συνηθισμένος καί στό νά προδίδεται κατ᾽ ἐπανάληψη ἀπό τούς κυβερνῶντες του (καθώς διαπράττει συνεχῶς τό ἴδιο τραγικό λάθος, πεποιθώς ἐπ᾽ ἄρχοντας, ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία), βουλιάζοντας καθημερινά στήν ἀνοησία, τήν ἀσυναρτησία καί τή χυδαιότητα.

Ὑπό τίς συνθῆκες αὐτές, εἶναι φανερό πώς ἡ κατάσταση ἀνθρωπίνως δέν εἶναι ἀναστρέψιμη πιά. Βρισκόμαστε πραγματικά στό μακράν χειρότερο σημεῖο τῆς μακραίωνης ἱστορίας μας, στό ἔσχατο σημεῖο τῆς πνευματικῆς παρακμῆς μας. Καί αὐτό εἶναι ξεκάθαρο πώς δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει, παρά μόνο μέ κάποιο μεγάλο θαῦμα. Κάποια μεγάλη ἄνωθεν παρέμβαση, πού θά ἀνακόψει τήν ἐλεύθερη πτώση μας στήν ἄβυσσο, πού θά σταματήσει αὐτή τήν τραγική πορεία τοῦ λαοῦ μας πρός τό ἱστορικό του Τέλος. Ζητεῖται ἐπειγόντως ἕνα θαῦμα λοιπόν...

Αὐτό τό θαῦμα ὅμως δέν εἶναι τόσο ἁπλό νά γίνει. Ὄχι ἀσφαλῶς γιατί δέν μπορεῖ νά γίνει, οὔτε ἐπειδή δέν τό θέλει ὁ Θεός. Ἄλλος εἶναι ὁ λόγος –καί αὐτόν τόν φανερώνει πάνω ἀπ᾽ ὅλα ἐκεῖνο τό περιστατικό ἀπό τό Εὐαγγέλιο, ὅπου ἐμφανίζεται ὁ Χριστός νά ἐπισκέπτεται τή Ναζαρέτ γιά νά κηρύξει. Οἱ συντοπίτες του δέν τόν ἀποδέχτηκαν, τόν ἀντιμετώπισαν μέ ἐχθρική δυσπιστία καί γι᾽ αὐτό, ὅπως τονίζει ὁ εὐαγγελιστής Μᾶρκος (6.56), δέν μπόρεσε ἐκεῖ νά κάνει κανένα μεγάλο θαῦμα, ἐκτός ἀπό τή θεραπεία ἐλάχιστων ἀρρώστων καί ἔφυγε στενοχωρημένος: «καί οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μή ὀλίγοις ἀῤῥώστοις ἐπιθείς τάς χεῖρας ἐθεράπευσε. καί ἐθαύμαζε διά τήν ἀπιστίαν αὐτῶν».

Καί αὐτό τό εὔγλωττο συμβάν δέν σημαίνει βέβαια πώς ὁ Χριστός δέν εἶχε πραγματικά τή δύναμη νά θαυματουργήσει (γιατί φυσικά ὡς Θεός μποροῦσε –καί μπορεῖ– νά κάνει τά πάντα). Ἀποδεικνύει ὅμως μέ τόν πιό ξεκάθαρο τρόπο ὅτι τό θαῦμα, γιά νά συντελεστεῖ, ἀπαιτεῖ ὄχι μόνο τή θεία ἐνέργεια, ἀλλά καί τήν ἀνθρώπινη συναίνεση, δηλαδή τήν πίστη καί τήν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου. Γιατί, ἄν ὁ Θεός θαυματουργοῦσε χωρίς αὐτά, θά παραβίαζε πολύ ἁπλά τήν ἐλευθερία του –κι ἔτσι, ἐνῶ τόν ἔπλασε γιά νά ἔχει τό αὐτεξούσιον καί ἐθελότρεπτον, τότε οὐσιαστικά θά τόν κατέστρεφε.

Σέ αὐτό λοιπόν τό σημεῖο βρισκόμαστε σήμερα. Τό θαῦμα, πού θά σώσει τόν λαό μας, μπορεῖ νά πραγματοποιηθεῖ, ἀλλά μόνο μέ τή δική του συνέργεια. Δέν θά μᾶς σώσουν ἀπό μόνες τους οὔτε οἱ προφητεῖες τῶν ἁγίων (ἄδηλο καί κρύφιο τό πότε καί τό πῶς ἀκριβῶς θά ἐκπληρωθοῦν), οὔτε ἡ ἁγιασμένη γῆ μας (μιά γῆ γεμάτη κόκαλα ἁγίων καί ποτισμένη μέ τό αἷμα χιλιάδων μαρτύρων καί ἡρώων, πού ὅμως πλέον ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς τή βρωμίζουμε καί τήν προδίδουμε καθημερινά), οὔτε καί τό ὅτι ὑπήρξαμε περιούσιος λαός ἐπί αἰῶνες (γιατί οἱ βουλές τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά ἀλλάζουν καί, πέραν τῆς ἀγάπης Του, ὑπάρχει καί τό ἐνδεχόμενο τῆς ὀργῆς Του −εἶναι ἄλλωστε ἤδη ἄξιον ἀπορίας ποιά ἀπερινόητη μεγαλοθυμία Του μᾶς κρατάει ἀκόμα καί δέν μᾶς ἔχει ἤδη καταποντίσει ὁριστικά μές στ᾽ ἀποκαΐδια τῆς ἀθλιότητάς μας). Τό πιό βασικό ἀπ᾽ ὅλα εἶναι νά ἀναρωτηθοῦμε ἄν μᾶς ἀξίζει νά σωθοῦμε, σέ αὐτές τίς ἐσχατιές τῆς πνευματικῆς παρακμῆς πού ἔχουμε καταντήσει, καί φυσικά ἄν θέλουμε νά σωθοῦμε. Ἡ ἀπάντηση καί στά δύο αὐτά ἐρωτήματα εἶναι μία καί μόνη. Καί λέγεται μετάνοια. Μετάνοια εἰλικρινής, ὁλοκληρωτική καί ἔμπρακτη. Αὐτή θά εἶναι ἡ δική μας συνέργεια καί συμμετοχή.

Καί φυσικά νά ξεκαθαρίσουμε ὅτι μετάνοια δέν σημαίνει οὔτε παθητικότητα, οὔτε ἀδράνεια ὅσον ἀφορᾶ τίς ἐν τῷ κόσμῳ δραστηριότητές μας. Ὁ Θεός δέν μᾶς θέλει παθητικούς, νά τά περιμένουμε ὅλα ἄνωθεν –καί αὐτό πού ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι (γιά τό «σύν Ἀθηνᾷ καί χεῖρα κίνει») ἰσχύει ἀπολύτως καί γιά μᾶς. Θά πολεμήσουμε λοιπόν καί μέσα στόν κόσμο, συμμετέχοντας σέ ὅποιες κοινωνικές, πολιτικές ἤ ἄλλες δράσεις μποροῦμε, γιατί ἁπλούστατα εἶναι τέτοια ἡ λαίλαπα πού ἔρχεται (καί εἰλικρινά ἡ οἰκονομική κατάρρευση εἶναι τό τελευταῖο πού ἐννοῶ), πού κανείς δέν ἔχει πλέον τό δικαίωμα νά παραμένει ἀδρανής. Ὅλες ὅμως οἱ πράξεις μας, γιά  νά ἔχουν ἀποτέλεσμα, μπορεῖ νά γίνουν μόνο σύν Θεῷ. Μόνο μέ τό αὐτεπίγνωτον τῆς ἀθλιότητάς μας, μόνο μέ τήν ὁριστική ταφή τοῦ ἐλεεινοῦ πτώματός μας μέσα μας, μόνο μέ τό αὐθεντικό κλάμα τῆς εἰλικρινοῦς ἐπιστροφῆς μας, μόνο μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ἐλέους Του. Μόνο ἔτσι μποροῦμε νά προχωρήσουμε πιά. Σέ κάθε ἄλλη περίπτωση, οἱ καιροί μας τελειώνουν πλέον κάπου ἐδῶ. Καί ὅ,τι ἐπί αἰῶνες χτίσαμε, χάνεται σέ λίγο ὁριστικά μαζί μας μές στά συντρίμμια.

Ἑλλάδα 2015. Τά μαῦρα σύννεφα πυκνώνουν συνεχῶς πάνω ἀπό τήν καταρρέουσα χώρα, κάνοντας ὁλοένα καί πιό ὁρατά τά σημεῖα τῶν καιρῶν. Μέρες ζοφερές καί ταραγμένες ἀνοίγονται μπροστά μας, μέ μιά καί μόνη ἐλπίδα νά ἀχνοφέγγει μές στόν ὀρυμαγδό. Ὁ ἔχων  νοῦν ψηφισάτω...

Πηγή: (Ἄρθρο τοῦ Νεκταρίου Δαπέργολα, Δρ. Ἱστορίας, ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Παρακαταθήκη», τεῦχος 104)

Οι υποψήφιοι αγοραστές ήδη φλερτάρουν με τα «ασημικά», περιφερειακά αεροδρόμια, μαρίνες, ακίνητα εσωτερικού και εξωτερικού, ολυμπιακές εγκαταστάσεις, ευελπιστώντας να τα εξαγοράσουν αντί πινακίου φακής...

Στα προσεχώς των ιδιωτικοποιήσεων

Το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας 

Την Τρίτη θα ανοίξουν οι δεσμευτικές προσφορές των ενδιαφερόμενων επενδυτών για τον ΟΛΠ, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι φάκελο κατέθεσε μόνο η Cosco. 

Υπενθυμίζεται ότι το Δημόσιο πουλά το 51% (συν 16%) των μετοχών του ΟΛΠ, με τα βλέμματα όλων να είναι στραμμένα στο τίμημα που προτίθεται να καταβάλει ο κινεζικός κολοσσός.

Τίμημα που αναμένεται «αρκούντως καλό», όπως αναφέρουν ναυτιλιακοί κύκλοι.
 
Όσο όσο ο Αστέρας Βουλιαγμένης

Πριν από μερικές ημέρες το ΤΑΙΠΕΔ υπέγραψε με την Εθνική Τράπεζα και την αραβική Jermyn Street Real Estate Fund IV LP της νέα συμφωνία για την παραχώρηση του Αστέρα Βουλιαγμένης. 

Η συμφωνία αυτή εξασφαλίζει την προσαρμογή του σχεδίου στη γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΠΕ28/2015) και διατηρεί το ίδιο τίμημα, ύψους 400 εκατ. ευρώ, ενώ η όλη διαδικασία υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθεί μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2016. Όλα βέβαια θα εξαρτηθούν από την έγκριση που θα δώσει το Συμβούλιο της Επικρατείας στο νέο σχέδιο ανάπτυξης της έκτασης από το ΤΑΙΠΕΔ.

ΤΡΑΙΝΟΣΕ: Κελεπούρι σε τιμή ευκαιρίας

Την επόμενη εβδομάδα θα λάβει αποφάσεις το ΤΑΙΠΕΔ για την αποκρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΕΕΣΤΥ, της εταιρείας συντήρησης του σιδηροδρομικού τροχαίου υλικού. 

Για τις δύο εταιρείες ενδιαφέρον έχουν επιδείξει στο παρελθόν οι RZD-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, η γαλλική SNCF, η Siemens και η Alstom-Damco Energy. 

Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, η διαγωνιστική διαδικασία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στο 2016, ενώ δεν αποκλείεται η δημοπράτηση των ελληνικών σιδηροδρόμων να αποβεί άγονη.

Η νέα γενιά των ιδιωτικοποιήσεων

Παλιά αρχοντικά και τα περίφημα Ξενία στο σφυρί

Η ανακαίνιση των πρώην Ξενία θα βρεθεί, όπως όλα δείχνουν, στο επίκεντρο της νέας γενιάς ιδιωτικοποιήσεων. Έτσι, στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ βρίσκονται επιλεγμένα Ξενία, τα πρώην Σανατόρια «Μάνα» στη Βυτίνα και Αγία Ελεούσα στη Ρόδο, η Villa de Vecchi στη Ρόδο, καθώς και τα Αρχοντικά Ξηραδάκη, Μουσλή και Ευαγγελινάκη στο Πήλιο. Η εύρεση επενδυτών για τα συγκεκριμένα ακίνητα θεωρείται σχετικά εύκολη υπόθεση, λόγω των προοπτικών του ελληνικού τουρισμού.

Τα Ξενία αποτελούσαν ένα ξενοδοχειακό πρόγραμμα εθνικής κλίμακας που τέθηκε σε εφαρμογή από τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού με σκοπό τη βελτίωση των τουριστικών υποδομών της χώρας τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Πολλά ξενοδοχεία σχεδιάστηκαν από γνωστούς Έλληνες αρχιτέκτονες και αποτελούν διατηρητέα κτίρια λόγω της αρχιτεκτονικής τους αξίας. Η πλεονεκτική τοποθεσία τους ανά την Ελλάδα σε συνδυασμό με το αρχιτεκτονικό τους ύφος, την αισθητική τους και τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους τα κατέστησαν ορόσημο του ελληνικού ξενοδοχειακού τομέα.

Το ΤΑΙΠΕΔ δρομολογεί τις διαδικασίες για τη «νέα γενιά» της αξιοποίησης κρατικών περιουσιακών στοιχείων αξίας δισεκατομμυρίων ευρώΤο πρώην Σανατόριο Μάνα βρίσκεται σε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον στο ελατόδασος του Μαινάλου, πολύ κοντά στον δρόμο που συνδέει τη Βυτίνα με τη Δημητσάνα, και απέχει από την Αθήνα περίπου 200 χλμ. Το Σανατόριο είναι κτισμένο με ντόπια γκρίζα ασβεστολιθική πέτρα. Το κτίριο περιλαμβάνει υπόγειο 500 τ.μ., ισόγειο 660 τ.μ. και δύο ορόφους από 660 τ.μ. έκαστος - σύνολο περίπου 2.500 τ.μ. Άλλα χαρακτηριστικά του είναι οι νεοκλασικές επιρροές, που εμφανίζονται σε κτίρια της αντίστοιχης περιόδου τόσο σε παραδοσιακούς οικισμούς όσο και στην Τρίπολη.

Το πρώην Σανατόριο της Αγίας Ελεούσας συνίσταται σε ένα σύμπλεγμα τριών διατηρητέων-προστατευόμενων διώροφων κτιρίων, κατασκευασμένων κατά την περίοδο της ιταλικής κατοχής, τα οποία συγκαταλέγονται στα σημαντικά αρχιτεκτονικά και πολιτιστικά αποθέματα του νησιού. Πρόκειται για κτίρια συνολικής δομημένης επιφάνειας 708,60 τ.μ. επί οικοπέδου επιφάνειας 21,380 στρ. Το Σανατόριο βρίσκεται στο χωριό Ελεούσα, μια από τις πιο πράσινες περιοχές του νησιού, 37 χλμ. από την πόλη της Ρόδου, η οποία αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς της χώρας.

Τα τρία αρχοντικά Ξηραδάκη, Μουσλή και Ευαγγελινάκη αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, με αξιόλογα επιμέρους στοιχεία, και λειτούργησαν επί σειρά ετών ως ξενώνες.

Τα δύο πρώτα βρίσκονται στη Μακρυνίτσα, ιδιαίτερα δημοφιλή παραδοσιακό οικισμό του Πηλίου, μόλις 17 χλμ. από την πόλη του Βόλου. Το Αρχοντικό Ξηραδάκη έχει δομημένη επιφάνεια 637 τ.μ., ενώ το Αρχοντικό Μουσλή 439 τ.μ.

Το Αρχοντικό Ευαγγελινάκη βρίσκεται στο ιστορικό χωριό των Μηλιών, με τη σημαντική ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά, που αποτελεί την αφετηρία της τουριστικής σιδηροδρομικής διαδρομής του Πηλίου. Το αρχοντικό έχει δομημένη επιφάνεια 390 τ.μ.

Η Villa de Vecchi, πάλι, είναι ένα ιστορικό διώροφο κτίσμα που κατασκευάστηκε από τις ιταλικές αρχές κατοχής, συνολικής επιφάνειας 757 τ.μ. και μοναδικής αρχιτεκτονικής αξίας. Βρίσκεται σε μια περιοχή ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, η οποία αποτελεί διάσημο τουριστικό προορισμό καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.

Tα ακίνητα...

Castello Bibelli: Από τον Ιταλό ναύαρχο Μιμπέλι... στο ΤΑΙΠΕΔ

Το Castello Bibelli περιλαμβάνει το κυρίως κτίσμα «Castello», συνολικού δομημένου εμβαδού 1.968 τ.μ. -ένα λιθόκτιστο, κεραμοσκεπές κτίριο νεογοτθικού ρυθμού και εξαιρετικής αρχιτεκτονικής ομορφιάς, με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους δύο πυργίσκους και το αίθριο- και ακόμη 4 βοηθητικά κτίσματα, συνολικής δομημένης επιφάνειας 457 τ.μ. 

Κτίστηκε στις αρχές του αιώνα από τον Ιταλό ναύαρχο Μιμπέλι σε κατάφυτη λοφώδη έκταση και η συνολική αξιοποιήσιμη έκτασή του ανέρχεται σε 77 στρ. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία αξιοποίησης του συγκεκριμένου ακινήτου.

Castello Bibelli στην Κέρκυρα

Γκολφ Κασσάνδρας...

Πρόκειται για γηπεδική έκταση περίπου 735 στρ. στην περιοχή Σάνη του Δήμου Κασσάνδρας. Το ακίνητο απέχει περίπου 90 χλμ. από το κέντρο της Θεσσαλονίκης και 75 χλμ. από το Διεθνή Αερολιμένα «Μακεδονία», είναι δε εύκολα προσβάσιμο είτε οδικώς είτε ακτοπλοϊκώς, μέσω του λιμένα της ξενοδοχειακής μονάδας «Sani Resort», που απέχει 150 μ. από το δυτικό όριο του ακινήτου, καθώς και αεροπορικώς και σιδηροδρομικώς μέσω των υποδομών της πόλης της Θεσσαλονίκης.

Το ακίνητο είναι κατάλληλο για δημιουργία γηπέδου γκολφ 18 οπών, διεθνών προδιαγραφών, με συμπληρωματικούς χώρους προπόνησης και υποστηρικτικές εγκαταστάσεις, καθώς και πολυτελούς ξενοδοχειακής μονάδας και εξοχικών κατοικιών.

Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης

Πρόκειται για ακίνητο περίπου 132.483 τ.μ., που προσφέρεται για την ανάπτυξη ενός συγκροτήματος κατοικιών που περιλαμβάνει κύριες και παραθεριστικές κατοικίες, αλλά και υποστήριξη από εμπορικά καταστήματα. Ο επενδυτής θα μπορούσε να αξιοποιήσει μέχρι και 30.000 τ.μ. δομήσιμης επιφάνειας.

Ασπροβάλτα: Το θέρετρο της Μακεδονίας

Το ακίνητο έχει έκταση περίπου 296 στρ. και περιλαμβάνει εγκαταστάσεις κάμπινγκ επιφάνειας περίπου 5.160 τ.μ. Προσφέρεται για την ανάπτυξη ενός συγκροτήματος κατοικιών μεσαίου επιπέδου, με έμφαση στις παραθεριστικές κατοικίες και στις εγκαταστάσεις φιλοξενίας/αναψυχής.

Βόρας: Real estate στο τρίτο ψηλότερο βουνό της χώρας

Πρόκειται για έκταση γης στο όρος Βόρας -το τρίτο ψηλότερο στην Ελλάδα, με υψόμετρο 2.050-2.500 μ.- και περιλαμβάνει ένα από τα πιο δημοφιλή χιονοδρομικά της κέντρα.

Η ιδιοκτησία του Αγίου Αθανασίου αποτελείται από δύο τεμάχια γης κατάλληλα για ξενοδοχειακή και οικιστική εκμετάλλευση, που βρίσκονται γύρω από τον ομώνυμο παραδοσιακό οικισμό. Το χωριό εκτείνεται στη βόρεια πλαγιά του όρους, σε υψόμετρο 1.200 μ. και μόλις 16 χλμ. (20 λεπτά με το αυτοκίνητο) από το χιονοδρομικό κέντρο.

Η ιδιοκτησία της Βεγορίτιδας, η οποία είναι ονομαστή για το αγνό φυσικό περιβάλλον της, βρίσκεται στις βορειοδυτικές εκβολές τις λίμνης. Απέχει 15 χλμ. από την ιδιοκτησία του Αγίου Αθανασίου και 28 χλμ. από την ιδιοκτησία του Βόρα.

Το δυνητικό πλάνο εκμετάλλευσης του Συγκροτήματος Βόρα μπορεί επίσης να περιλαμβάνει:

πολυτελή ξενοδοχεία 60.000 τ.μ.

70.000 τ.μ. εξοχικών κατοικιών και βιλών-ξενοδοχείων

κέντρο συνεδρίων/αποκατάστασης 12.000 τ.μ.

1.000 τ.μ. εγκαταστάσεις ελλιμενισμού και οικοτουρισμού.

Ερμιόνη: Η ελληνική Ριβιέρα

Πρόκειται για ακίνητο επιφάνειας 170 στρ., αποτελούμενο από δύο εκτάσεις που χωρίζονται από δρόμο, και το οποίο ενδείκνυται για ανάπτυξη πολυτελούς ξενοδοχειακού συμπλέγματος ή θερέτρου.

Το ακίνητο βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά της Αργολίδας, στην Ερμιόνη, κοντά στο Ναύπλιο -ιστορικό λιμάνι και έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Πελοποννήσου-, στα θέρετρα Porto Hydra και Hydra Beach (2 χλμ.), καθώς και σε πολλές δεύτερες κατοικίες υψηλού επιπέδου. 

Δίπλα στη θάλασσα, το εν λόγω ακίνητο αντικρίζει απευθείας την Ύδρα, η οποία συνδέεται με την Ερμιόνη μέσω τακτικών και συχνών δρομολογίων φέρι μποτ, αλλά και μέσω θαλάσσιων ταξί. Μικρή απόσταση χωρίζει το ίδιο ακίνητο και από την Αρχαία Επίδαυρο, με το διάσημο ελληνιστικό θέατρό της - έναν από τους πλέον δημοφιλείς αρχαιολογικούς προορισμούς της χώρας.

Ξεχασμένα ακίνητα του Δημοσίου

Στο σφυρί με αγγελία στον Economist βγάζει 3 ξεχασμένα ακίνητα στο εξωτερικό το Ελληνικό Δημόσιο.

Πρόκειται για τρία κτίρια σε Ρώμη, Λιουμπλιάνα και Πρετόρια, τα οποία πωλούνται μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.
Το πρώτο βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης και λειτουργούσε μέχρι το 2007 ως ξενοδοχείο. Έχει ισόγειο και πέντε ορόφους, ενώ το μεικτό εμβαδόν του είναι 1.600 τ.μ.

Το δεύτερο βρίσκεται στη Λιουμπλιάνα, σε μια περιοχή με αρκετές πρεσβείες (μεταξύ των οποίων και η πρεσβεία των ΗΠΑ) αλλά και το διάσημο πάρκο Τίβολι. Είναι διώροφο και το μεικτό εμβαδόν του είναι 1.215 τ.μ.

Το τρίτο κτίριο βρίσκεται στην κεντρική λεωφόρο πρωτεύουσας της Νοτίου Αφρικής, της Πρετόριας. Είναι διώροφο με εμβαδόν 350 τ.μ., ενώ διαθέτει και βοηθητικό κτίριο 50 τ.μ.

3. Ούτε θα μπορούσαν να μας πουν ότι στηρίχθηκαν στην ιστορίαν και στους αρχαίους φιλοσόφους. Ως γνωστόν οι αρχαίοι κοροΐδευαν τους ομοφυλοφίλους με την χλευαστικήν λέξιν κίναιδος.

Πηγή: Ακτίνες (Μέρος Α', Μέρος Β')

Εκ της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου

Πηγή: Ακτίνες

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος αφ’ ενός μεν για την σημερινή συνάντηση, αφ’ ετέρου δε για την ανάθεση σε μένα της εισηγήσεως για το μάθημα των Θρησκευτικών στους μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης.

Το μάθημα των Θρησκευτικών στην Μέση Εκπαίδευση
Εισήγηση-Πρόταση
του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
ενώπιον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
και των εκπροσώπων των Θεολογικών Σχολών και των Συλλόγων Θεολόγων
(12 Ιανουαρίου 2016)

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος αφ’ ενός μεν για την σημερινή συνάντηση, αφ’ ετέρου δε για την ανάθεση σε μένα της εισηγήσεως για το μάθημα των Θρησκευτικών στους μαθητές της Μέσης Εκπαίδευσης.