...κάποιοι κληρικοί καί θεολόγοι προσπαθοῦν νά ἐξωραΐσουν καί νά «ἀμνηστεύσουν» ἀκόμη καί τό βδελυκτό, στά μάτια τοῦ Θεοῦ, πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, οὕτως ὥστε νά προβάλλεται πλέον αὐτή ὄχι ὡς ἁμαρτία, πάθος καί ψυχιατρικό πρόβλημα ἀλλά ὡς τάση, κατάσταση, καί φυσικό ἰδίωμα.
Στό προηγούμενο τεῦχος τῆς Παρακαταθήκης (σσ. 23-24) γράψαμε γιά ἐξωφρενικές θέσεις καί ἀπόψεις πού ὑποστήριξε ὁ κ. Δημήτριος Καραγιάννης, παιδοψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής καί ἐπιμορφωτής κληρικῶν καί λαϊκῶν συνεργατῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν (!) στήν παρουσίαση τοῦ συλλογικοῦ ἔργου «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ».
Ἐκφραστικό τοῦ ὅλου πνεύματος (καί ἴσως τό πιό «χτυπητό») ἦταν αὐτό πού ὑποστήριξε ὁ κ. Δημήτριος Καραγιάννης, ὅτι «Ἡ ὑπακοή μᾶς ἔχει πάει πολύ πίσω θεολογικά» (!)
Ἐπανερχόμεθα, διευρύνοντας τό θέμα, γιατί οἱ θλιβερές ἀποκαλύψεις δέν φαίνεται νά προσέχθηκαν, ὅσο θά ἔπρεπε καί ἀπό αὐτούς, πού θά ἔπρεπε. Ἔτσι λοιπόν μετά μεγάλης μας λύπης βλέπουμε ὅτι κάποιοι κληρικοί καί θεολόγοι προσπαθοῦν νά ἐξωραΐσουν καί νά «ἀμνηστεύσουν» ἀκόμη καί τό βδελυκτό, στά μάτια τοῦ Θεοῦ, πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας, οὕτως ὥστε νά προβάλλεται πλέον αὐτή ὄχι ὡς ἁμαρτία, πάθος καί ψυχιατρικό πρόβλημα ἀλλά ὡς τάση, κατάσταση, καί φυσικό ἰδίωμα.
Ἡ θλιβερή αὐτή προσπάθεια τῶν «μοντέρνων» αὐτῶν θεολόγων καί κληρικῶν ἐντάσσεται στό γενικότερο πλαίσιο τῆς «μεταπατερικῆς» (δηλ. ἀντι-πατερικῆς) γραμμῆς καί «θεολογίας», πού ἔχει ἐκδηλωθεῖ τά τελευταῖα χρόνια. Αὐτή τή φορά θά παρουσιάσουμε τίς ἀπόψεις ἑνός κληρικοῦ γιά τήν ὁμοφυλοφιλία. Πρόκειται, δυστυχῶς, γιά τόν π. Βασίλειο Θερμό, παιδοψυχίατρο.
Οἱ ἀπόψεις αὐτές εἶναι διατυπωμένες στό ἄρθρο τοῦ π. Βασ. Θερμοῦ «Ὁμοφυλοφιλία, ἕνα “Ἀσύμμετρο” Πρόβλημα», πού εὑρίσκεται στό βιβλίο «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις», ἐκδ. «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα, Μάρτιος 2015, σσ. 149-179. Ἐπιλέγουμε κάποια σημεῖα τοῦ ἄρθρου τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ, πού δείχνουν τό γενικότερο πνεῦμα, μέ τό ὁποῖο εἶναι γραμμένο τό ἄρθρο «γιά τούς φίλους μας ὁμοφυλόφιλους» (σελ. 152):
• «Πῶς μποροῦμε νά καταλογίσουμε ἐγωκεντρικότητα σέ ἕναν ὁμοφυλόφιλο, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τόν σύντροφό του μέ πιστότητα καί ἀφοσίωση;» (σ. 159).
• «...Ἐδῶ ἔχουμε μία τεκμηρίωση τῆς διάχυτης ἐκκλησιαστικῆς προκατάληψης πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία πρέπει νά ἀντιμετωπίζεται ὡς πρωτίστως σεξουαλικό πάθος. Ἡ ἐσφαλμένη αὐτή ἀντίληψη εἶναι προσβλητική πρός τά ἑκατομμύρια παιδιά τοῦ Θεοῦ πού ἡ ἐρωτική τους ἀφύπνιση κατά τήν ἐφηβεία συνοδεύεται ἀπό ὁμοφυλόφιλη συναισθηματική ἕλξη» (σ. 161).
• «Ὁ ὁμοφυλόφιλος ἐρωτεύεται ἄτομα τοῦ ἰδίου φύλου, γι᾿ αὐτό καί προχωράει σέ σεξουαλική σχέση μαζί τους. Δέν ἰσχύει τό ἀντίστροφο, ὅπως ἄλλωστε δέν ἰσχύει καί γιά τήν πλειονότητα τῶν ἑτεροφυλόφιλων... Μέ ἄλλα λόγια, τό σέξ ὑπαγορεύεται ἀπό τό συναίσθημα, ὅπως εἶναι καί ἡ φυσική τάξη. Ὁ καλός κληρικός δείχνει νά τό ἀγνοεῖ...» (σ. 161).
• «Ἀλλά ἀπό ποῦ συνάγεται ὅτι [ἡ ὁμοφυλοφιλία] ἀποτελεῖ τό βαρύτερο ἁμάρτημα;» (σ. 162).
• «Μέ θεολογικά κριτήρια, ὅμως, εἶναι ἀμφίβολο, ἄν εὐσταθεῖ ἡ διατύπωση [τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μίας ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας] ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι πτώση καί ἀσθένεια τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, δεδομένου ὅτι τό νά ἀνακαλύπτει κάποιος νέος τήν ὁμοφυλόφιλη ἕλξη μέσα του συνιστᾶ ἀσθένεια τῆς φύσεως καί ὄχι τοῦ προσώπου» (σ. 169).
• «[Οἱ ἐκκλησιαστικοί] συνεχίζουν νά ἐντάσσουν τήν ὁμοφυλοφιλία στίς σεξουαλικές διαστροφές, μαζί δηλαδή μέ τήν ἡδονοβλεψία, τήν ἐπιδειξιομανία, τήν παιδεραστία, τόν φετιχισμό...» (σελ. 170).
• «Ὅσο πιό σκληρός ἐμφανίζεται κάποιος κατά τῶν ὁμοφυλόφιλων τόσο περισσότερες ἀσυνείδητες ἀμφιβολίες τρέφει γιά τόν δικό του ἀνδρισμό. Μέ τήν ἐπίθεση καταφέρνει νά ξορκίζει προσωρινά τίς ἀμφιβολίες του» (σ. 175).
• «…εἶναι σπάνιο ἕως ἀνέφικτο νά συναντήσει κανείς ὑψηλή ἠθική ποιότητα σέ κάποιον παιδεραστή ἤ σαδιστή ἤ ἡδονοβλεψία κ.λπ., ἐπειδή αὐτοί ὅλοι ἔχουν ὑποστεῖ μιά ἀναστολή τῆς ψυχικῆς ἀνάπτυξης μέ ἐγωκεντρικές συνέπειες, δηλαδή σοβαρότατη φθορά τοῦ γνωμικοῦ θελήματος. Ἡ διαφορά αὐτή ἀποτελεῖ ἄλλη μία ἀπόδειξη πώς ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν πρέπει νά κατατάσσεται στίς σεξουαλικές διαστροφές (ἐπισήμως παραφιλίες) ὡς ψυχιατρική διαταραχή» (σ. 179).
Στό ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου διαβάζουμε καί τά ἑξῆς: «Παλιότερα μιλοῦσαν γιά ”πανσεξουαλισμό”, καί ξεσπάθωναν μέ καταγγελίες γιά ”ἠθικό ἐκτραχηλισμό” καί ”πορνική ἀσυδοσία”... Αὐτή ἡ ἠθικιστική ρητορική ἔχει πιά παρέλθει, εὐτυχῶς. Ὅπου ἀπαντᾶ σήμερα, μοιάζει μέ καρικατούρα καί κατατάσσεται αὐτόματα στά κειμήλια τῆς γραφικότητας μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς».
Στό βιβλίο «Χριστιανική ζωή καί σεξουαλικές σχέσεις» τῶν ἐκδόσεων «Ἐν πλῷ» γράφουν οἱ ἑξῆς : Δημήτρης Καραγιάννης • π. Stephen Muse • Frederica Mathewes Green • Ἠλίας Λιαμῆς • π. Θεμιστοκλῆς Μουρτζανός • π. John Breck • π. Ἰωάννης Χρυσαυγῆς • π. Βασίλειος Θερμός • Βασίλης Ἀργυριάδης • π. Ἀθανάσιος Παραβάντσος • Χρῆστος Μακρόπουλος • π. Βασίλειος Χαβάτζας • Lyn Breck • Ἑλένη Καραγιάννη. Τήν ἐπιμέλεια τοῦ βιβλίου (σσ. 264) εἶχαν οἱ Βασίλης Ἀργυριάδης καί Χρῆστος Μακρόπουλος.
Ὁ καθένας ἄς προβληματιστεῖ καί ἄς βγάλει τά συμπεράσματά του.
Πηγή: (Από το Περιοδικό «Παρακαταθήκη» - Τεύχος 103), Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον, Ακτίνες
Δύο ντοκιμαντέρ του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου, που παρέθεταν ουσιαστικά την Ιστορία αυτής της γεωγραφικής περιοχής της Βόρειας Ηπείρου, ήταν η αφορμή για ένα νέο ξέσπασμα του αλβανικού εθνικισμού εναντίον της Ελλάδας και για στοχοποίηση ενός εκ των τελευταίων μελών της ελληνικής μειονότητας που συνεχίζουν να φυλάττουν Θερμοπύλες, στην εγκαταλειμμένη από όλους Βόρειο Ήπειρο.
Τα δυο ντοκιμαντέρ που παρουσίαζαν μια ιστορική άποψη για την πορεία και την ταυτότητα της περιοχής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα -με ιδιαίτερες αναφορές και σε θέματα που απασχολούν τις διμερείς σχέσεις, όπως το μείζον θέμα των Στρατιωτικών Νεκροταφείων των ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο- στηρίχτηκαν σε μαρτυρίες και στοιχεία από επίσημα και ανεπίσημα Αρχεία, που συγκέντρωσε ο επικεφαλής του τμήματος Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού του πανεπιστημίου Αργυροκάστρου, Παναγιώτης Μπάρκας.
Ο Π. Μπάρκας ιστορικό στέλεχος και ιδρυτικό μέλος της «Ομόνοιας», από τους λίγους έλληνες μειονοτικούς που δεν εξαργύρωσαν τον «πατριωτισμό» τους ούτε στα Τίρανα ούτε στην Αθήνα, είναι από τους τελευταίους που συνεχίζουν να δίνουν την μάχη για την διάσωση της ελληνικής ταυτότητας σε περιοχές της Βορείου Ηπείρου την οποία, πλέον, η μαζική μετανάστευση στην Ελλάδα και ο κατευθυνόμενος «εποικισμός» από τον Βορρά οδηγεί στην πλήρη αλλοίωση της ταυτότητας της περιοχής.
Κυρίως όμως η επιχείρηση εξόντωσης του Π. Μπάρκα που κλιμακώθηκε με αφορμή τα δυο ντοκιμαντέρ αποσκοπεί στην κάμψη των τελευταίων αντιστάσεων, στην επιχείρηση αφελληνισμού περιοχών με κυρίαρχη την ελληνική παρουσία και παράδοση, όπως το Αργυρόκαστρο, η Χειμάρα και οι Αγ. Σαράντα.
Το «σκάνδαλο» που ανακάλυψαν ορισμένα αλβανικά ΜΜΕ και έσπευσαν φυσικά να υποδαυλίσουν το κόμμα των Τσάμηδων και ακραίοι εθνικιστικοί κύκλοι στα Τίρανα, ήταν ότι το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στον γεωγραφικό όρο «Βόρεια Ήπειρος», αναδεικνύει τον αγώνα του ελληνικού στρατού αλλά και των αλβανών πολιτών της Βόρειας Ηπείρου στον αγώνα εναντίον του Άξονα και, για πρώτη φορά στην Αλβανία, αποτυπώνονται οι σχέσεις μεταξύ των Τσάμηδων και των κατοχικών δυνάμεων.
Η ενόχληση ήταν μεγάλη και επειδή ο Π. Μπάρκας στο ντοκιμαντέρ επεσήμανε ότι η Αλβανία ήταν προτεκτοράτο της Ιταλίας, με απόφαση της αλβανικής βουλής και, συνεπώς ο κάθε εχθρός της Ιταλίας ήταν και εχθρός της Αλβανίας και επομένως για την Άρση του Εμπολέμου πρέπει να υπάρξει απόφαση και της Αλβανικής Βουλής.
Τους αλβανούς εθνικιστές ενόχλησε και ο τίτλος του ντοκιμαντέρ «Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» αλλά και το πολιτικό συμπέρασμα ότι η Ιταλία έβλεπε την Βόρειο Ήπειρο (Αργυρόκαστρο, Τεπελένι, Πρεμετή, Κλεισούρα, Αγ. Σαράντα, Κορυτσά, μέχρι τον Γενουσιο πόταμο) σαν περιοχή κατάλληλη για επέκταση της οικονομικής επιρροής και ταυτόχρονα για επίτευξη των στρατιωτικών στόχων της.
Ενοχλήθηκαν οι ίδιοι κύκλοι στα Τίρανα επειδή στο ντοκιμαντέρ καταγράφεται η πραγματικότητα της πανηγυρικής υποδοχής που έτυχε ο Ελληνικός Στρατός στην Κορυτσά, στους Αγ. Σαράντα, στο Αργυρόκαστρο, στην Χειμάρα κ.α. αλλά και στο Δελβινο όπου ο Δήμαρχος απένειμε τα κλειδιά της Πόλης στον Ελληνικό Στρατό, σε αντίθεση με τους Τσαμηδες για τους οποίους γίνεται αναφορά στην συνεργασία τους με τις δυνάμεις κατοχής.
Ο Π. Μπάρκας στο ντοκιμαντέρ, αναφερόμενος στην συμφωνία για τα στρατιωτικά κοιμητήρια, επισημαίνει ότι στην Αλβανία έπεσαν 11.000 έλληνες στρατιώτες για τους οποίους δεν έχει υπάρξει τάφος, ενώ είναι γνωστό ότι υπήρξε επιχείρηση εξαφάνισης των οστών ώστε να μην γίνει καταγραφή αυτής της σημαντικής ιστορικής στιγμής που όμως έπληττε τον αλβανικό εθνικισμό.
Οι αλβανοί εθνικιστές επιτίθενται στον Π. Μπάρκα γιατί, όπως ισχυρίζονται, δεν είπε λέξη για τις.. «σφαγές» που διέπραξαν οι Έλληνες στρατιώτες στο Παναριτι Κορυτσάς και στο Χορμοβο Τεπελενίου, σε μάχες που δόθηκαν εναντίον των δυνάμεων του Άξονα και των συνεργατών τους.
Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου έσπευσε να αποδοκιμάσει τα ντοκιμαντέρ του Π. Μπάρκα, δίνοντας έτσι το έναυσμα για την εκδήλωση της τελικής προσπάθειας για υποβάθμιση και κλείσιμο του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, που θα βάλει ακόμη πιο βαριά την ταφόπλακα στην ελληνική παρουσία στην Βόρειο Ήπειρο.
Στις αντιδράσεις, που με αιχμή το ντοκιμαντέρ του Π. Μπάρκα, ενοχοποιήθηκε η ίδια η Ελλάδα, πρωτοστατούν εκτός των κόμματων και οργανώσεων των Τσαμηδων και δημοσιογράφοι όπως ο Μαριν Μέμα του Top Channel, ακραίος ανθέλληνας που τουλάχιστον σε δυο περιπτώσεις έχει μπει στην Ελλάδα και έχει επιχειρήσει να στήσει ντοκιμαντέρ που… αποδεικνύουν την ύπαρξη αλβανικών εδαφών στην Θεσπρωτία αλλά και στην περιοχή μεταξύ Καστοριάς-Φλώρινας.
Όλη αυτή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα βαραίνει ακόμη περισσότερο το κλίμα στις διμερείς ελληνοαλβανικές σχέσεις ενόψει και της επίσκεψης που θα πραγματοποιήσει στην Αθήνα εντος του Ιανουαρίου ο αλβανός υπουργός εξωτερικών κ. Μπουσατι.
Συγχρόνως όμως, στρέφονται και εναντίον του Π.Μπάρκα.
Ζητούν την άσκηση ποινικής δίωξης για το αδίκημα της… καλλιέργειας του μίσους μεταξύ των εθνοτήτων.
Ο Π. Μπάρκας με δηλώσεις του στον αλβανικό Τύπο απέρριψε όλες αυτές τις κατηγορίες: «Είναι ένα ντοκουμέντο και δεν εμπεριέχει εθνικιστικό περιεχόμενο, αλλά παρουσιάζει την αλήθεια. Όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν σε βάρος μου, για να υποκινήσουν τους Αλβανούς ακραίους εθνικιστές. Εγώ θα ζητήσω από τις αρμόδιες κρατικές αρχές προστασία από τις απειλές κατά της ζωής μου αλλά και της οικογένειάς μου» είπε ο κ. Μπάρκας. Ο μειονοτικός πανεπιστημιακός και δημοσιογράφος εξηγεί ακόμη:
«Και εάν χρησιμοποιήθηκε ο όρος Βόρειος ή Νότιος Ήπειρος, χρησιμοποιήθηκε μόνο ως γεωγραφική έννοια. Είναι παγκοσμίως γνωστή η διχοτόμηση που υπέστη η Ήπειρος. Ό,τι έκανα, το έκανα υπεύθυνα. Λυπάμαι για κάτι: Όλη η επιστημονική προσπάθειά μου να υπηρετήσω τις σχέσεις συνύπαρξης των δύο χωρών και δύο λαών, αμφισβητείται από εκείνους που δεν γνωρίζουν αυτή την πραγματικότητα, αλλά απλώς, παρουσιάζουν ως ιστορία, τα σλόγκαν της εθνικιστικής και της κομμουνιστικής ιδεολογίας, παρουσιάζοντάς τα ως εθνική ιστορία και ιδέες. Το λέω με πεποίθηση ότι οι φιλικές και πολυπολιτισμικές σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Αλβανών στην Ήπειρο, ακόμα και την εποχή του Αλή πασά, ήταν καλύτερες από τη σημερινή εθνικιστική πραγματικότητα που εμπνέεται από τα σλόγκαν ενός νοσηρού εθνικισμού. Δεν μπορεί να υπάρξουν πολύ καλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών στο πλαίσιο της Ενωμένης Ευρώπης, σε περίπτωση που δεν δούμε την αλήθεια κατάματα, που δεν αντιμετωπίσουμε την ιστορία με ρεαλισμό, σε περίπτωση που δεν απαλλαγούμε και δεν απαλλάξουμε την ιστορία μας από την νοσηρή εθνικιστική μυθομανία. Αυτό ακριβώς το πνεύμα είναι στο επίκεντρο των ντοκιμαντέρ του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου, για τα οποία προσέφερα τη συμβολή μου», επεσήμανε ο Μπάρκας.
Το επίμαχο video:
Πηγή: Liberal
Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά: Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος Διαβρώνει Θεμελιώδη Δικαιώματα
"Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.
Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.
Έχουμε μεγάλη συμπόνια για τους ανθρώπους που αγωνίζονται με τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα του φύλου τους, όχι έχθρα. Και εμείς αγαπάμε τους γονείς μας. Ωστόσο, όταν λέμε στο κοινό τις ιστορίες μας, αντιμετωπίζουμε συχνά εξοστρακισμό, φίμωση, και απειλές.
Θέλω να προειδοποιήσω την Αμερική να περιμένει σοβαρή διάβρωση των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας αν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ υποχρεώσει τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου. Οι συνέπειες διαδραματίζονται στον Καναδά για δέκα χρόνια τώρα, και είναι πραγματικά οργουελιανές στη φύση και την έκταση.
Τα μαθήματα του Καναδά
Στον Καναδά, οι ελευθερίες του λόγου, του τύπου, της θρησκείας, και του συνεταιρίζεσθαι, υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό λόγω της πίεσης από την κυβέρνηση. Η συζήτηση για τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου, που λαμβάνει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσε να έχει νομική υπόσταση στον Καναδά σήμερα. Λόγω των νομικών περιορισμών σχετικά με την ομιλία, αν πουν ή γράψουν οτιδήποτε θεωρείται «ομοφοβικό» (συμπεριλαμβανομένων, εξ ορισμού, οτιδήποτε αμφισβητεί τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου), θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πειθαρχία, τη λήξη της εργασίας, ή δίωξη από την κυβέρνηση.
Γιατί η αστυνομία διώκει την ομιλία υπό το πρόσχημα της εξάλειψης της "ρητορικής μίσους" όταν υπάρχουν υφιστάμενα ένδικα μέσα και ποινική προστασία από τη συκοφαντία, τη δυσφήμιση, τις απειλές και την επίθεση, που ισχύουν εξίσου για όλους τους Αμερικανούς; Πολιτικές μίσους-εγκλήματος που χρησιμοποιούν τους όρους "γενετήσιου προσανατολισμού" και "ταυτότητας φύλου" δημιουργούν άνισες προστασίες στο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο προστατευόμενες ομάδες λαμβάνουν μεγαλύτερη νομική προστασία από ό, τι άλλες ομάδες.
Έχοντας δει πώς η υστερία του όχλου στην Ιντιάνα προκάλεσε το νομοθέτη να κάνει πίσω σε μια Αποκατάσταση Πράξης Θρησκευτικής Ελευθερίας, πολλοί Αμερικανοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάποιοι ακτιβιστές της Αριστεράς θέλουν να εγκαινιάσουν τον κρατικό έλεγχο πάνω σε κάθε ίδρυμα και ελευθερία. Σε αυτό το σχήμα, η προσωπική αυτονομία και η ελευθερία της έκφρασης δεν γίνονται τίποτα περισσότερο από οράματα, και τα παιδιά γίνονται εμπορεύματα.
Τα παιδιά δεν είναι εμπορεύματα που μπορούν να διαχωριστούν δικαιολογημένα από τους φυσικούς τους γεννήτορες και αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ μη συνδεδεμένων ενηλίκων. Τα παιδιά οικογενειών του ίδιου φύλου θα αρνηθούν πολλές φορές τη θλίψη τους και προσποιούνται ότι δεν τους λείπει ένας βιολογικός γονέας, νιώθουν πιεσμένα να μιλούν θετικά λόγω της πολιτικής γύρω από τα ομοφυλόφιλα νοικοκυριά. Ωστόσο, όταν τα παιδιά χάνουν οποιονδήποτε από τους βιολογικούς γονείς τους λόγω θανάτου, διαζυγίου, υιοθεσίας ή τεχνολογίας τεχνητής γονιμοποίησης, βιώνουν ένα οδυνηρό κενό. Είναι το ίδιο για μας, όταν ο γκέι γονιός μας φέρνει τον/την σύντροφο του ιδίου φύλου στη ζωή μας. Ο σύντροφός τους δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τον χαμένο βιολογικό μας γονέα.
Το κράτος ως τελικός κριτής της Γονεϊκότητας
Ξανά και ξανά, μας λένε ότι "το να επιτραπεί στα ζευγάρια του ιδίου φύλου η πρόσβαση στο χαρακτηρισμό του γάμου δεν θα στερήσει από κανέναν οποιαδήποτε δικαιώματα." Αυτό είναι ψέμα.
Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου νομιμοποιήθηκε στον Καναδά το 2005, η ανατροφή των παιδιών αμέσως επαναπροσδιορίστηκε. Ο νόμος του Καναδά για τον γκέι γάμο, Bill C-38, περιελάμβανε μια διάταξη για να διαγραφεί ο όρος «φυσικός γονέας» και να αντικατασταθεί σε όλους τους τομείς με το ουδέτερο φύλου "νόμιμος γονέας" στον ομοσπονδιακό νόμο. Τώρα όλα τα παιδιά έχουν μόνο «νόμιμους γονείς», όπως ορίζεται από το κράτος. Διαγράφοντας νομικά τη βιολογική γονεϊκότητα με αυτόν τον τρόπο, το κράτος αγνοεί το βασικότερο δικαίωμα των παιδιών: την αμετάβλητη, την εγγενή τους λαχτάρα να γνωρίζουν και να ανατραφούν από τους δικούς τους βιολογικούς γονείς.
Οι μητέρες και οι πατέρες φέρουν μοναδικά και συμπληρωματικά δώρα στα παιδιά τους. Σε αντίθεση με τη λογική του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου, το φύλο των γονέων έχει σημασία για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι η πλειοψηφία των φυλακισμένων ανδρών δεν είχαν πατέρες στο σπίτι. Οι πατέρες από τη φύση τους ασφαλίζουν την ταυτότητά τους, ενσταλάζουν την κατεύθυνση, παρέχουν την πειθαρχία, τα όρια, και την ανάληψη κινδύνων στις περιπέτειες, και δίνουν δια βίου παραδείγματα για τα παιδιά. Αλλά οι πατέρες δεν μπορούν να γαλουχήσουν τα παιδιά στη μήτρα ή να γεννήσουν και να θηλάζουν τα μωρά τους. Οι μητέρες γαλουχούν τα παιδιά με μοναδικούς και ευεργετικούς τρόπους που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους πατέρες.
Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας πυραύλων για να γνωρίζεις ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ανατομικά, βιολογικά, φυσιολογικά, ψυχολογικά, ορμονικά, και νευρολογικά διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτές οι μοναδικές διαφορές παρέχουν δια βίου οφέλη για τα παιδιά που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους "νομικούς" γονείς ιδίου φύλου παίζοντας διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων ή επιχειρώντας να υποκαταστήσουν το χαμένο αρσενικό ή θηλυκό πρότυπο στο σπίτι.
Στην πραγματικότητα, ο γάμος του ιδίου φύλου όχι μόνο στερεί τα παιδιά των δικών τους δικαιωμάτων στη φυσική συγγένεια, αλλά δίνει στο κράτος την εξουσία να παρακάμψει την αυτονομία των βιολογικών γονέων, πράγμα που σημαίνει ότι τα δικαιώματα των γονιών σφετερίζονται από την κυβέρνηση.
Έρχονται Δικαστήρια μίσους
Στον Καναδά, θεωρείται διάκριση να πείς ότι ο γάμος είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας ή ότι κάθε παιδί θα πρέπει να γνωρίζει και να ανατρέφεται από τους βιολογικούς παντρεμένους γονείς του. Δεν είναι μόνο πολιτικά μη ορθό στον Καναδά να το πείτε. Μπορεί να επιβαρυνθείτε με δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε νομικά έξοδα, πρόστιμα, και να αναγκαστείτε να πάρετε εκπαίδευση ευαισθησίας.
Όποιος προσβάλλεται από κάτι που έχετε πει ή γράψει μπορεί να κάνει μια καταγγελία στα Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στον Καναδά, οι οργανώσεις αυτές αστυνομεύουν την ομιλία, τιμωρούν τους πολίτες για οποιαδήποτε έκφραση θεωρείται ότι έρχεται σε αντίθεση με την ιδιαίτερη σεξουαλική συμπεριφορά ή προστατευμένες ομάδες που προσδιορίζονται βάση του «γενετήσιου προσανατολισμού». Χρειάζεται μόνο ένα παράπονο εναντίον ενός προσώπου για να έρθει ενώπιον του δικαστηρίου, που θα κοστίσει στον κατηγορούμενο δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε ιδιωτικές κατοικίες και να απομακρύνουν όλα τα αντικείμενα χρήσιμα για τις έρευνές τους, ελέγχοντας για ομιλία μίσους.
Ο ενάγων που κάνει την καταγγελία έχει όλα τα νομικά του έξοδα πληρωμένα από την κυβέρνηση. Όχι όμως ο εναγόμενος. Ακόμη και αν ο κατηγορούμενος κριθεί αθώος, δεν μπορεί να ανακτήσει τα δικαστικά του έξοδα. Αν βρεθεί ένοχος, πρέπει να πληρώσει πρόστιμα στο πρόσωπο (-α) που έφερε στο προσκήνιο την καταγγελία.
Αν οι πεποιθήσεις σας, οι αξίες και οι πολιτικές σας απόψεις είναι διαφορετικές από το κράτος, κινδυνεύετε να χάσετε την επαγγελματική σας άδεια, τη δουλειά ή επιχείρηση, και ακόμη και τα παιδιά σας. Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε περαιτέρω από την σέκτα Lev Tahor, μια ορθόδοξη εβραϊκή σέκτα. Πολλά μέλη της, τα οποία είχαν εμπλακεί σε μια πικρή μάχη επιμέλειας με τις υπηρεσίες προστασίας του παιδιού, άρχισαν να φεύγουν από το Chatham του Οντάριο για τη Γουατεμάλα τον Μάρτιο του 2014, για να ξεφύγουν από τη δίωξη για τη θρησκευτική τους πίστη, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις κατευθυντήριες γραμμές του ομόσπονδου κράτους για τη θρησκευτική εκπαίδευση. Από τα διακόσια μέλη της σέκτας, μόνο μισή ντουζίνα οικογένειες παραμένουν στο Chatham.
Οι γονείς μπορούν να περιμένουν την κρατική παρέμβαση όταν πρόκειται για τις ηθικές αξίες, την ανατροφή των παιδιών και την εκπαίδευση, και όχι μόνο στο σχολείο. Το κράτος έχει πρόσβαση στο σπίτι σας για να σας επιβλέπει ως γονέα, να κρίνει την καταλληλότητά σας. Και αν στο κράτος δεν αρέσει αυτό που διδάσκετε στα παιδιά σας, το κράτος θα προσπαθήσει να τα πάρει από το σπίτι σας.
Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν σχόλια στα κοινωνικά τους δίκτυα, να γράφουν επιστολές προς τους συντάκτες, να συζητούν δημόσια, ή να ψηφίζουν σύμφωνα με τη δική τους συνείδηση στον δικό τους χρόνο. Μπορούν να είναι πειθαρχημένοι ή να χάσουν κάθε πιθανότητα θητείας. Μπορεί να απαιτηθούν από την ιδιοτροπία ενός γραφειοκράτη να παρακολουθήσουν μαθήματα επανεκπαίδευσης και κατάρτισης ευαισθησίας ή να απολυθούν επειδή σκεφτηκαν πολιτικά μη ορθές σκέψεις.
Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου δημιουργήθηκε στον Καναδά, η ουδέτερη γλώσσα από άποψη φύλου κατέστη νομική εντολή. Το νέο λεξιλόγιο (Newspeak) διακηρύσσει ότι αποτελεί δυσμενή διάκριση να υποθέσεις ότι ένα ανθρώπινο ον είναι αρσενικό ή θηλυκό, ή ετεροφυλόφιλο. Έτσι, για να είμαι περιεκτική, ειδική γλώσσα χωρίς φύλο χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την κυβέρνηση, τους χώρους εργασίας, και κυρίως τα σχολεία, για να αποφευχθεί να εμφανίζεται αδαής, ομοφοβική ή ότι κάνει διακρίσεις. Ένα ειδικό πρόγραμμα σπουδών χρησιμοποιείται σε πολλά σχολεία για να διδάξει στους μαθητές πώς να χρησιμοποιούν την κατάλληλη γλώσσα ουδέτερη από άποψη φύλου. Εν αγνοία πολλών γονιών, η χρήση των όρων των δύο φύλων για να περιγράψουν τον άντρα και τη γυναίκα, τον πατέρα και τη μητέρα, την Ημέρα της Μητέρας και την Ημέρα του Πατέρα, και «αυτόν» και «αυτήν», σταδιακά εξαλείφονται στα σχολεία του Καναδά.
Τι είναι πιο σημαντικό: Η σεξουαλική αυτονομία ή η Πρώτη Τροπολογία;
Πρόσφατα, ένας Αμερικανός καθηγητής που έδωσε ανώνυμα συνέντευξη στην American Conservative αμφισβήτησε το κατά πόσον η σεξουαλική αυτονομία πρόκειται να σας κοστίσει τις ελευθερίες σας: "Είμαστε τώρα στο σημείο, είπε, στο οποίο είναι θεμιτό να ρωτήσω αν η σεξουαλική αυτονομία είναι πιο σημαντική από ό, τι η Πρώτη Τροπολογία;"
Σύμφωνα με τον Καναδικό Χάρτη Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, οι Καναδοί έπρεπε να έχουν εγγυημένα: (1) την ελευθερία της συνείδησης και της θρησκείας (2) την ελευθερία της σκέψης, της πεποίθησης, της άποψης, και της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του Τύπου και των άλλων μέσων επικοινωνίας (3) την ελευθερία του συνέρχεσθαι ειρηνικώς, και (4) την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι ελευθερίες έχουν περιοριστεί με τη νομιμοποίηση του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου.
Σχεδιαστές γάμου, ενοικιαστές αιθουσών, ιδιοκτήτες 'bed and breakfast', ανθοπωλεία, φωτογράφοι και αρτοποιοί, έχουν ήδη δει τις ελευθερίες τους να διαβρώνονται, τα δικαιώματα συνείδησης να αγνοούνται, και οι θρησκευτικές ελευθερίες να ποδοπατούνται στον Καναδά. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο για τη βιομηχανία του γάμου. Οποιοσδήποτε κατέχει μια επιχείρηση μπορεί νόμιμα να μην επιτρέψει στη συνείδησή του να ενημερώσει για επιχειρηματικές πρακτικές ή αποφάσεις, αν οι αποφάσεις αυτές δεν είναι σύμφωνες με τις αποφάσεις των δικαστηρίων και τους νόμους μη-διακρίσεων της κυβέρνησης για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Στο τέλος, αυτό σημαίνει ότι το κράτος υπαγορεύει ουσιαστικά το αν και πώς οι πολίτες μπορούν να εκφραστούν.
Η ελευθερία να συγκεντρωθείς και να μιλήσεις ελεύθερα για το γάμο άνδρα-γυναίκας, την οικογένεια και την σεξουαλικότητα, είναι τώρα περιορισμένη. Οι περισσότερες θρησκευτικές κοινότητες έχουν γίνει «πολιτικά ορθές» για να αποφύγουν τα πρόστιμα και την απώλεια του κοινωφελούς στάτους. Τα καναδικά μέσα ενημέρωσης περιορίζονται από το καναδικό Ραδιόφωνο, την Τηλεόραση και την Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (CRTC), η οποία είναι παρόμοια με την FCC. Αν το οτιδήποτε μέσο ενημέρωσης θεωρείται ότι εισάγει διακρίσεις, οι άδειες μετάδοσης μπορεί να ανακληθούν, και «φορείς για τα ανθρώπινα δικαιώματα» μπορούν να χρεώνουν πρόστιμα και να περιορίσουν τις μελλοντικές μεταδόσεις στον αέρα.
Ένα παράδειγμα νόμιμου περιορισμού του λόγου σχετικά με την ομοφυλοφιλία στον Καναδά αφορά την περίπτωση του Bill Whatcott, ο οποίος συνελήφθη για ομιλία μίσους τον Απρίλη του 2014, μετά τη διανομή φυλλαδίων που ήταν ζωτικής σημασίας για την ομοφυλοφιλία. Είτε συμφωνείτε είτε όχι με αυτό που λέει, θα πρέπει να μείνετε κατάπληκτοι από αυτή την κατάσταση κυρώσεων-φίμωσης από το κράτος. Βιβλία, DVD, και άλλα υλικά μπορούν επίσης να κατασχεθούν στα καναδικά σύνορα, αν το υλικό τους θεωρηθεί «μισητό».
Οι Αμερικανοί πρέπει να προετοιμαστούν για το ίδιο είδος της εποπτείας της κοινωνίας στην Αμερική, αν οι κανόνες του Ανωτάτου Δικαστηρίου απαγορεύσουν το γάμο ως ένα θεσμό αρσενικού-θηλυκού. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει σημασία τι πιστεύετε, η κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ρυθμίζει την ομιλία σας, τα κείμενά σας, τις ενώσεις σας, και ανεξαρτήτως από το αν μπορείτε να εκφράσετε ή όχι τη συνείδησή σας. Οι Αμερικανοί πρέπει επίσης να καταλάβουν ότι το φινάλε για μερικούς στο κίνημα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων περιλαμβάνει την κεντρική κρατική εξουσία, και το τέλος των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας."
Η Dawn Stefanowicz είναι μία διεθνώς αναγνωρισμένη ομιλήτρια και συγγραφέας. Είναι μέλος της Επιτροπής Μαρτυρίας του Ινστιτούτου Δικαιωμάτων του Παιδιού. Το βιβλίο της: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων, είναι διαθέσιμο στο http://www.dawnstefanowicz.org. Η Dawn, πλήρως απασχολούμενη λογίστρια με άδεια, είναι παντρεμένη και έχει δύο έφηβα παιδιά.
Πηγή: Βriefing Νews
Μια Προειδοποίηση Από Τον Καναδά: Ο Ομοφυλοφιλικός Γάμος Διαβρώνει Θεμελιώδη Δικαιώματα
της Dawn Stefanowicz
"Είμαι ένα από τα έξι ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων που πρόσφατα κατέθεσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, ζητώντας από το Δικαστήριο να σεβαστεί την αρχή των πολιτών να διατηρήσουν τον αρχικό ορισμό του γάμου: την ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας που αποκλείει όλους τους άλλους, έτσι ώστε τα παιδιά να γνωρίζουν και να μπορούν να ανατραφούν από τους βιολογικούς γονείς τους. Επίσης ζω στον Καναδά, όπου ο γάμος του ιδίου φύλου κατοχυρώθηκε με ομοσπονδιακή εντολή το 2005.Είμαι η κόρη ενός γκέι πατέρα που πέθανε από AIDS. Περιέγραψα την εμπειρία μου στο βιβλίο μου: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων. Πάνω από πενήντα ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς έχουν επικοινωνήσει μαζί μου για να μοιραστούν τις ανησυχίες μου για το γάμο ατόμων του ιδίου φύλου και την ανατροφή των παιδιών. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με την δική μας σεξουαλικότητα και την αίσθηση του φύλου, λόγω των επιδράσεων στα οικιακά περιβάλλοντα που μεγαλώνουμε.
Έχουμε μεγάλη συμπόνια για τους ανθρώπους που αγωνίζονται με τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα του φύλου τους, όχι έχθρα. Και εμείς αγαπάμε τους γονείς μας. Ωστόσο, όταν λέμε στο κοινό τις ιστορίες μας, αντιμετωπίζουμε συχνά εξοστρακισμό, φίμωση, και απειλές.
Θέλω να προειδοποιήσω την Αμερική να περιμένει σοβαρή διάβρωση των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας αν το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ υποχρεώσει τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου. Οι συνέπειες διαδραματίζονται στον Καναδά για δέκα χρόνια τώρα, και είναι πραγματικά οργουελιανές στη φύση και την έκταση.
Τα μαθήματα του Καναδά
Στον Καναδά, οι ελευθερίες του λόγου, του τύπου, της θρησκείας, και του συνεταιρίζεσθαι, υποφέρουν σε μεγάλο βαθμό λόγω της πίεσης από την κυβέρνηση. Η συζήτηση για τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου, που λαμβάνει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα μπορούσε να έχει νομική υπόσταση στον Καναδά σήμερα. Λόγω των νομικών περιορισμών σχετικά με την ομιλία, αν πουν ή γράψουν οτιδήποτε θεωρείται «ομοφοβικό» (συμπεριλαμβανομένων, εξ ορισμού, οτιδήποτε αμφισβητεί τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου), θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πειθαρχία, τη λήξη της εργασίας, ή δίωξη από την κυβέρνηση.
Γιατί η αστυνομία διώκει την ομιλία υπό το πρόσχημα της εξάλειψης της "ρητορικής μίσους" όταν υπάρχουν υφιστάμενα ένδικα μέσα και ποινική προστασία από τη συκοφαντία, τη δυσφήμιση, τις απειλές και την επίθεση, που ισχύουν εξίσου για όλους τους Αμερικανούς; Πολιτικές μίσους-εγκλήματος που χρησιμοποιούν τους όρους "γενετήσιου προσανατολισμού" και "ταυτότητας φύλου" δημιουργούν άνισες προστασίες στο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο προστατευόμενες ομάδες λαμβάνουν μεγαλύτερη νομική προστασία από ό, τι άλλες ομάδες.
Έχοντας δει πώς η υστερία του όχλου στην Ιντιάνα προκάλεσε το νομοθέτη να κάνει πίσω σε μια Αποκατάσταση Πράξης Θρησκευτικής Ελευθερίας, πολλοί Αμερικανοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάποιοι ακτιβιστές της Αριστεράς θέλουν να εγκαινιάσουν τον κρατικό έλεγχο πάνω σε κάθε ίδρυμα και ελευθερία. Σε αυτό το σχήμα, η προσωπική αυτονομία και η ελευθερία της έκφρασης δεν γίνονται τίποτα περισσότερο από οράματα, και τα παιδιά γίνονται εμπορεύματα.
Τα παιδιά δεν είναι εμπορεύματα που μπορούν να διαχωριστούν δικαιολογημένα από τους φυσικούς τους γεννήτορες και αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ μη συνδεδεμένων ενηλίκων. Τα παιδιά οικογενειών του ίδιου φύλου θα αρνηθούν πολλές φορές τη θλίψη τους και προσποιούνται ότι δεν τους λείπει ένας βιολογικός γονέας, νιώθουν πιεσμένα να μιλούν θετικά λόγω της πολιτικής γύρω από τα ομοφυλόφιλα νοικοκυριά. Ωστόσο, όταν τα παιδιά χάνουν οποιονδήποτε από τους βιολογικούς γονείς τους λόγω θανάτου, διαζυγίου, υιοθεσίας ή τεχνολογίας τεχνητής γονιμοποίησης, βιώνουν ένα οδυνηρό κενό. Είναι το ίδιο για μας, όταν ο γκέι γονιός μας φέρνει τον/την σύντροφο του ιδίου φύλου στη ζωή μας. Ο σύντροφός τους δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τον χαμένο βιολογικό μας γονέα.
Το κράτος ως τελικός κριτής της Γονεϊκότητας
Ξανά και ξανά, μας λένε ότι "το να επιτραπεί στα ζευγάρια του ιδίου φύλου η πρόσβαση στο χαρακτηρισμό του γάμου δεν θα στερήσει από κανέναν οποιαδήποτε δικαιώματα." Αυτό είναι ψέμα.
Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου νομιμοποιήθηκε στον Καναδά το 2005, η ανατροφή των παιδιών αμέσως επαναπροσδιορίστηκε. Ο νόμος του Καναδά για τον γκέι γάμο, Bill C-38, περιελάμβανε μια διάταξη για να διαγραφεί ο όρος «φυσικός γονέας» και να αντικατασταθεί σε όλους τους τομείς με το ουδέτερο φύλου "νόμιμος γονέας" στον ομοσπονδιακό νόμο. Τώρα όλα τα παιδιά έχουν μόνο «νόμιμους γονείς», όπως ορίζεται από το κράτος. Διαγράφοντας νομικά τη βιολογική γονεϊκότητα με αυτόν τον τρόπο, το κράτος αγνοεί το βασικότερο δικαίωμα των παιδιών: την αμετάβλητη, την εγγενή τους λαχτάρα να γνωρίζουν και να ανατραφούν από τους δικούς τους βιολογικούς γονείς.
Οι μητέρες και οι πατέρες φέρουν μοναδικά και συμπληρωματικά δώρα στα παιδιά τους. Σε αντίθεση με τη λογική του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου, το φύλο των γονέων έχει σημασία για την υγιή ανάπτυξη των παιδιών. Γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι η πλειοψηφία των φυλακισμένων ανδρών δεν είχαν πατέρες στο σπίτι. Οι πατέρες από τη φύση τους ασφαλίζουν την ταυτότητά τους, ενσταλάζουν την κατεύθυνση, παρέχουν την πειθαρχία, τα όρια, και την ανάληψη κινδύνων στις περιπέτειες, και δίνουν δια βίου παραδείγματα για τα παιδιά. Αλλά οι πατέρες δεν μπορούν να γαλουχήσουν τα παιδιά στη μήτρα ή να γεννήσουν και να θηλάζουν τα μωρά τους. Οι μητέρες γαλουχούν τα παιδιά με μοναδικούς και ευεργετικούς τρόπους που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους πατέρες.
Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας πυραύλων για να γνωρίζεις ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ανατομικά, βιολογικά, φυσιολογικά, ψυχολογικά, ορμονικά, και νευρολογικά διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτές οι μοναδικές διαφορές παρέχουν δια βίου οφέλη για τα παιδιά που δεν μπορούν να αναπαραχθούν από τους "νομικούς" γονείς ιδίου φύλου παίζοντας διαφορετικούς ρόλους των δύο φύλων ή επιχειρώντας να υποκαταστήσουν το χαμένο αρσενικό ή θηλυκό πρότυπο στο σπίτι.
Στην πραγματικότητα, ο γάμος του ιδίου φύλου όχι μόνο στερεί τα παιδιά των δικών τους δικαιωμάτων στη φυσική συγγένεια, αλλά δίνει στο κράτος την εξουσία να παρακάμψει την αυτονομία των βιολογικών γονέων, πράγμα που σημαίνει ότι τα δικαιώματα των γονιών σφετερίζονται από την κυβέρνηση.
Έρχονται Δικαστήρια μίσους
Στον Καναδά, θεωρείται διάκριση να πείς ότι ο γάμος είναι μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας ή ότι κάθε παιδί θα πρέπει να γνωρίζει και να ανατρέφεται από τους βιολογικούς παντρεμένους γονείς του. Δεν είναι μόνο πολιτικά μη ορθό στον Καναδά να το πείτε. Μπορεί να επιβαρυνθείτε με δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε νομικά έξοδα, πρόστιμα, και να αναγκαστείτε να πάρετε εκπαίδευση ευαισθησίας.
Όποιος προσβάλλεται από κάτι που έχετε πει ή γράψει μπορεί να κάνει μια καταγγελία στα Δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στον Καναδά, οι οργανώσεις αυτές αστυνομεύουν την ομιλία, τιμωρούν τους πολίτες για οποιαδήποτε έκφραση θεωρείται ότι έρχεται σε αντίθεση με την ιδιαίτερη σεξουαλική συμπεριφορά ή προστατευμένες ομάδες που προσδιορίζονται βάση του «γενετήσιου προσανατολισμού». Χρειάζεται μόνο ένα παράπονο εναντίον ενός προσώπου για να έρθει ενώπιον του δικαστηρίου, που θα κοστίσει στον κατηγορούμενο δεκάδες χιλιάδες δολάρια σε ιδιωτικές κατοικίες και να απομακρύνουν όλα τα αντικείμενα χρήσιμα για τις έρευνές τους, ελέγχοντας για ομιλία μίσους.
Ο ενάγων που κάνει την καταγγελία έχει όλα τα νομικά του έξοδα πληρωμένα από την κυβέρνηση. Όχι όμως ο εναγόμενος. Ακόμη και αν ο κατηγορούμενος κριθεί αθώος, δεν μπορεί να ανακτήσει τα δικαστικά του έξοδα. Αν βρεθεί ένοχος, πρέπει να πληρώσει πρόστιμα στο πρόσωπο (-α) που έφερε στο προσκήνιο την καταγγελία.
Αν οι πεποιθήσεις σας, οι αξίες και οι πολιτικές σας απόψεις είναι διαφορετικές από το κράτος, κινδυνεύετε να χάσετε την επαγγελματική σας άδεια, τη δουλειά ή επιχείρηση, και ακόμη και τα παιδιά σας. Δεν χρειάζεται να κοιτάξετε περαιτέρω από την σέκτα Lev Tahor, μια ορθόδοξη εβραϊκή σέκτα. Πολλά μέλη της, τα οποία είχαν εμπλακεί σε μια πικρή μάχη επιμέλειας με τις υπηρεσίες προστασίας του παιδιού, άρχισαν να φεύγουν από το Chatham του Οντάριο για τη Γουατεμάλα τον Μάρτιο του 2014, για να ξεφύγουν από τη δίωξη για τη θρησκευτική τους πίστη, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τις κατευθυντήριες γραμμές του ομόσπονδου κράτους για τη θρησκευτική εκπαίδευση. Από τα διακόσια μέλη της σέκτας, μόνο μισή ντουζίνα οικογένειες παραμένουν στο Chatham.
Οι γονείς μπορούν να περιμένουν την κρατική παρέμβαση όταν πρόκειται για τις ηθικές αξίες, την ανατροφή των παιδιών και την εκπαίδευση, και όχι μόνο στο σχολείο. Το κράτος έχει πρόσβαση στο σπίτι σας για να σας επιβλέπει ως γονέα, να κρίνει την καταλληλότητά σας. Και αν στο κράτος δεν αρέσει αυτό που διδάσκετε στα παιδιά σας, το κράτος θα προσπαθήσει να τα πάρει από το σπίτι σας.
Οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να κάνουν σχόλια στα κοινωνικά τους δίκτυα, να γράφουν επιστολές προς τους συντάκτες, να συζητούν δημόσια, ή να ψηφίζουν σύμφωνα με τη δική τους συνείδηση στον δικό τους χρόνο. Μπορούν να είναι πειθαρχημένοι ή να χάσουν κάθε πιθανότητα θητείας. Μπορεί να απαιτηθούν από την ιδιοτροπία ενός γραφειοκράτη να παρακολουθήσουν μαθήματα επανεκπαίδευσης και κατάρτισης ευαισθησίας ή να απολυθούν επειδή σκεφτηκαν πολιτικά μη ορθές σκέψεις.
Όταν ο γάμος του ιδίου φύλου δημιουργήθηκε στον Καναδά, η ουδέτερη γλώσσα από άποψη φύλου κατέστη νομική εντολή. Το νέο λεξιλόγιο (Newspeak) διακηρύσσει ότι αποτελεί δυσμενή διάκριση να υποθέσεις ότι ένα ανθρώπινο ον είναι αρσενικό ή θηλυκό, ή ετεροφυλόφιλο. Έτσι, για να είμαι περιεκτική, ειδική γλώσσα χωρίς φύλο χρησιμοποιείται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την κυβέρνηση, τους χώρους εργασίας, και κυρίως τα σχολεία, για να αποφευχθεί να εμφανίζεται αδαής, ομοφοβική ή ότι κάνει διακρίσεις. Ένα ειδικό πρόγραμμα σπουδών χρησιμοποιείται σε πολλά σχολεία για να διδάξει στους μαθητές πώς να χρησιμοποιούν την κατάλληλη γλώσσα ουδέτερη από άποψη φύλου. Εν αγνοία πολλών γονιών, η χρήση των όρων των δύο φύλων για να περιγράψουν τον άντρα και τη γυναίκα, τον πατέρα και τη μητέρα, την Ημέρα της Μητέρας και την Ημέρα του Πατέρα, και «αυτόν» και «αυτήν», σταδιακά εξαλείφονται στα σχολεία του Καναδά.
Τι είναι πιο σημαντικό: Η σεξουαλική αυτονομία ή η Πρώτη Τροπολογία;
Πρόσφατα, ένας Αμερικανός καθηγητής που έδωσε ανώνυμα συνέντευξη στην American Conservative αμφισβήτησε το κατά πόσον η σεξουαλική αυτονομία πρόκειται να σας κοστίσει τις ελευθερίες σας: "Είμαστε τώρα στο σημείο, είπε, στο οποίο είναι θεμιτό να ρωτήσω αν η σεξουαλική αυτονομία είναι πιο σημαντική από ό, τι η Πρώτη Τροπολογία;"
Σύμφωνα με τον Καναδικό Χάρτη Δικαιωμάτων και Ελευθεριών, οι Καναδοί έπρεπε να έχουν εγγυημένα: (1) την ελευθερία της συνείδησης και της θρησκείας (2) την ελευθερία της σκέψης, της πεποίθησης, της άποψης, και της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του Τύπου και των άλλων μέσων επικοινωνίας (3) την ελευθερία του συνέρχεσθαι ειρηνικώς, και (4) την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι ελευθερίες έχουν περιοριστεί με τη νομιμοποίηση του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου.
Σχεδιαστές γάμου, ενοικιαστές αιθουσών, ιδιοκτήτες 'bed and breakfast', ανθοπωλεία, φωτογράφοι και αρτοποιοί, έχουν ήδη δει τις ελευθερίες τους να διαβρώνονται, τα δικαιώματα συνείδησης να αγνοούνται, και οι θρησκευτικές ελευθερίες να ποδοπατούνται στον Καναδά. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο για τη βιομηχανία του γάμου. Οποιοσδήποτε κατέχει μια επιχείρηση μπορεί νόμιμα να μην επιτρέψει στη συνείδησή του να ενημερώσει για επιχειρηματικές πρακτικές ή αποφάσεις, αν οι αποφάσεις αυτές δεν είναι σύμφωνες με τις αποφάσεις των δικαστηρίων και τους νόμους μη-διακρίσεων της κυβέρνησης για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Στο τέλος, αυτό σημαίνει ότι το κράτος υπαγορεύει ουσιαστικά το αν και πώς οι πολίτες μπορούν να εκφραστούν.
Η ελευθερία να συγκεντρωθείς και να μιλήσεις ελεύθερα για το γάμο άνδρα-γυναίκας, την οικογένεια και την σεξουαλικότητα, είναι τώρα περιορισμένη. Οι περισσότερες θρησκευτικές κοινότητες έχουν γίνει «πολιτικά ορθές» για να αποφύγουν τα πρόστιμα και την απώλεια του κοινωφελούς στάτους. Τα καναδικά μέσα ενημέρωσης περιορίζονται από το καναδικό Ραδιόφωνο, την Τηλεόραση και την Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (CRTC), η οποία είναι παρόμοια με την FCC. Αν το οτιδήποτε μέσο ενημέρωσης θεωρείται ότι εισάγει διακρίσεις, οι άδειες μετάδοσης μπορεί να ανακληθούν, και «φορείς για τα ανθρώπινα δικαιώματα» μπορούν να χρεώνουν πρόστιμα και να περιορίσουν τις μελλοντικές μεταδόσεις στον αέρα.
Ένα παράδειγμα νόμιμου περιορισμού του λόγου σχετικά με την ομοφυλοφιλία στον Καναδά αφορά την περίπτωση του Bill Whatcott, ο οποίος συνελήφθη για ομιλία μίσους τον Απρίλη του 2014, μετά τη διανομή φυλλαδίων που ήταν ζωτικής σημασίας για την ομοφυλοφιλία. Είτε συμφωνείτε είτε όχι με αυτό που λέει, θα πρέπει να μείνετε κατάπληκτοι από αυτή την κατάσταση κυρώσεων-φίμωσης από το κράτος. Βιβλία, DVD, και άλλα υλικά μπορούν επίσης να κατασχεθούν στα καναδικά σύνορα, αν το υλικό τους θεωρηθεί «μισητό».
Οι Αμερικανοί πρέπει να προετοιμαστούν για το ίδιο είδος της εποπτείας της κοινωνίας στην Αμερική, αν οι κανόνες του Ανωτάτου Δικαστηρίου απαγορεύσουν το γάμο ως ένα θεσμό αρσενικού-θηλυκού. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει σημασία τι πιστεύετε, η κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ρυθμίζει την ομιλία σας, τα κείμενά σας, τις ενώσεις σας, και ανεξαρτήτως από το αν μπορείτε να εκφράσετε ή όχι τη συνείδησή σας. Οι Αμερικανοί πρέπει επίσης να καταλάβουν ότι το φινάλε για μερικούς στο κίνημα των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων περιλαμβάνει την κεντρική κρατική εξουσία, και το τέλος των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας."
Η Dawn Stefanowicz είναι μία διεθνώς αναγνωρισμένη ομιλήτρια και συγγραφέας. Είναι μέλος της Επιτροπής Μαρτυρίας του Ινστιτούτου Δικαιωμάτων του Παιδιού. Το βιβλίο της: Η Επίδραση των Ομοφυλόφιλων Γονέων, είναι διαθέσιμο στοhttp://www.dawnstefanowicz.org. Η Dawn, πλήρως απασχολούμενη λογίστρια με άδεια, είναι παντρεμένη και έχει δύο έφηβα παιδιά.
ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ αυτό του Δωδεκαημέρου έχουμε συνεχώς εορτές. Στις 25 Δεκεμβρίου εορτάσαμε τα Χριστούγεννα, στις 26 την Σύναξη της Θεοτόκου, στις 27 τη μνήμη του πρωτομάρτυρας Στεφάνου. Σήμερα, 29 Δεκεμβρίου, εορτάζουμε τη μνήμη των 14.000 νηπίων πού σφάγιασε ό Ηρώδης. Για το γεγονός αυτό θέλω να σας μιλήσω.
«Επεφάνη η Χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις, παιδεύουσα ημάς ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νυν αιώνι, προσδεχόμενοι την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τιτ. β΄ 11-13).
Όσοι πιστοί πανηγυρίζουμε θεοπρεπώς και εφέτος τα άγια Χριστούγεννα του Κυρίου μας. Χαιρόμαστε, διότι η Χάρις του Θεού φανερώθηκε στον κόσμο μας στο πρόσωπο του «μορφήν δούλου» λαβόντος και νηπιάσαντος Θεού Λόγου και κατέλυσε το σκότος της αμαρτίας και του διαβόλου. Χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε την «εν Χριστώ» σωτηρία μας.
Όμως, κατά τον λόγο του Κυρίου μας, αν και «το φως (ο Χριστός) ήλθε στον κόσμο», «οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκότος παρά το φως, γιατί τα έργα τους ήσαν πονηρά» (πρβλ. Ιω. γ΄ 19).
Εφέτος την χαρά μας έρχεται να σκιάση το ψηφισθέν επαίσχυντο νομοσχέδιο, το λεγόμενο «Σύμφωνο συμβίωσης των ομοφιλοφύλων», με απλά λόγια η «νομιμοποίησις της ανομίας».
Αυτή η νομιμοποίησις της ανομίας, η νομιμοποίησις της αμαρτίας είναι η αποκορύφωσις της αποστασίας μας από τον Θεό.
Ο νόμος του Θεού περιφρονείται. Ο νόμος του Θεού εκδιώκεται. Και εν τέλει θεωρείται παράνομος.
Ο Θεός, μας λένε οι άγιοι Πατέρες, κρύπτεται μέσα στις εντολές Του, μέσα στον Νόμο Του. Όταν εκδιώκουμε τον Νόμο του Θεού από την ζωή μας, εκδιώκουμε τον ίδιο τον Θεό. Εκδιώκουμε την Αγάπη, εκδιώκουμε την Ειρήνη, εκδιώκουμε την ίδια την Ζωή.
Έτσι μένουμε νεκροί πνευματικά, και εντός ολίγου η δυσωδία της αποσυνθέσεως της νεκρής πνευματικά ζωής μας γίνεται αποπνικτική.
Έλεγε ο μακαριστός και διαπρεπής λόγιος ζωγράφος Φώτης Κόντογλου: «Τον σημερινόν άνθρωπο, που δεν πιστεύει σε τίποτα, θαρρείς πως τον έπιασε μιά εωσφορική μανία να συντρίψει τα πάντα, για να γυρίσει ο κόσμος στο χάος απ’ όπου εβγήκε… τώρα ο άνθρωπος δεν παραδέχεται ούτε Θεό, ούτε τάξη στον κόσμο, ούτε σκοπό κανέναν και θέλει να βυθιστεί στο έρεβος της ανυπαρξίας» (Φ. Κόντογλου, «Το φρέαρ της αβύσσου», εν Ευλογημένο καταφύγιο, σελ. 224-225).
Ποιος λοιπόν μπορεί να μας λυτρώση από αυτό το σκότος, από αυτή την δυσωδία, από αυτή την σήψι, που όλο και πιό πολύ μας πνίγει;
Μόνον ο ίδιος ο Θεός. Αυτός, που εμείς αποστρεφόμαστε και συστηματικά και με πείσμα και μίσος τον διώχνουμε από την ζωή μας.
Από εμάς δεν ζητάει τίποτε άλλο ο Θεός παρά να μετανοούμε. Ζητάει την μετάνοιά μας. «Ήγγικεν η Βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εν τω Ευαγγελίω» (Μαρ. α΄ 15). Να αλλάξουμε τρόπο σκέψεως, να αλλάξουμε τρόπο ζωής.
Τα νομοσχέδια αλλάζουν, όταν εμείς θα αλλάξουμε. Η μετάνοια είναι το αντίδοτο και το αντίβαρο σε όλη αυτή την αποστασία, σε όλη αυτή την πνευματική σήψι. Η οδός της αγιότητος είναι το αντίβαρο στην αποστασία.
Ο ίδιος ο Θεός μας έδειξε τον δρόμο. Ήλθε στην γη, έγινε άνθρωπος, έζησε μαζί μας, έπαθε, απέθανε, και την τρίτη ημέρα ανέστη εκ νεκρών για την σωτηρία μας, «ημίν υπολιμπάνων υπογραμμόν» (Α΄ Πετ. β΄ 21), δείχνοντάς μας δηλαδή με την παναγία ζωή Του τον δρόμο που οδηγεί στην Αγάπη, που οδηγεί στην Ζωή την αιώνιο.
Αυτόν τον δρόμο καλούμαστε και εμείς να ακολουθήσουμε.
Αυτόν τον δρόμο ακολούθησαν οι Άγιοι της Πίστεώς μας.
Ας «προευτρεπίσωμε», λοιπόν, τον «έσω άνθρωπον», για να υποδεχθή τον Λυτρωτή μας, που μας εξαγόρασε από την αμαρτία και μας έκανε «καινόν άνθρωπον», καινούριο άνθρωπο (Εφ. δ΄ 24). Ας «ευτρεπίσωμε το σπήλαιο» της ψυχής μας αρνούμενοι «την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες» και κάθε μολυσμό «σαρκός και πνεύματος», για να το προσφέρωμε έτσι στον Κύριό μας.
Ο Κύριος ετέχθη και επλήρωσε τα σύμπαντα με την θεϊκή Του ευωδία. Ας τρέξουμε οπίσω Του με την σύμφωνη με τις εντολές Του ζωή μας.
Μετά πολλής εν Κυρίω αγάπης και ευχών
Άγια Χριστούγεννα 2015
Ο Καθηγούμενος της εν Αγίω Όρει
Ιεράς Μονής του Οσίου Γρηγορίου
Αρχιμ. Χριστοφόρος
και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
Νέον ἔτος ἔχουμε σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τό ἔτος 2016. Ὅλοι ἀνταλλάσσουν εὐχές καί λέμε «χρόνια πολλά καί εὐτυχισμένα». Σᾶς εὔχομαι καί ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπός σας νά εἶναι πολλά καί εὐτυχισμένα τά ἔτη τῆς ζωῆς σας. Ἀλλά σάν χριστιανοί ξέρουμε ὅτι ἡ ζωή εἶναι πραγματικά χαρούμενη καί εὐτυχισμένη μόνο μέ τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό, ὡς Ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ ἐγώ, σᾶς εὔχομαι τό ἔτος αὐτό νά γνωρίσετε καί νά ἀγαπήσετε περισσότερο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί νά τηρεῖτε τίς ἅγιές Του ἐντολές. Καί τότε θά εἶστε πραγματικά εὐτυχισμένοι.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ
ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ-ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΙΣ
Δημητσάνα - Μεγαλόπολις, Παρασκευή 1 Ἰανουαρίου 2016
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2016
1. Νέον ἔτος ἔχουμε σήμερα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, τό ἔτος 2016. Ὅλοι ἀνταλλάσσουν εὐχές καί λέμε «χρόνια πολλά καί εὐτυχισμένα». Σᾶς εὔχομαι καί ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπός σας νά εἶναι πολλά καί εὐτυχισμένα τά ἔτη τῆς ζωῆς σας. Ἀλλά σάν χριστιανοί ξέρουμε ὅτι ἡ ζωή εἶναι πραγματικά χαρούμενη καί εὐτυχισμένη μόνο μέ τόν Θεό. Γι᾽ αὐτό, ὡς Ἀρχιερεύς τοῦ Θεοῦ ἐγώ, σᾶς εὔχομαι τό ἔτος αὐτό νά γνωρίσετε καί νά ἀγαπήσετε περισσότερο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί νά τηρεῖτε τίς ἅγιές Του ἐντολές. Καί τότε θά εἶστε πραγματικά εὐτυχισμένοι.
2. Δηλαδή: (α) Ἄν τά προηγούμενα ἔτη δέν κάνατε τήν προσευχή σας καί σᾶς ἔφτανε ἕνας ἁπλός σταυρός, σᾶς εὔχομαι τό ἔτος αὐτό νά βάλετε μία ἱερή συνήθεια καί νά μιλᾶτε στόν Θεό μέ λόγια βγαλμένα ἀπό τήν καρδιά σας, ὥστε νά γλυκαθεῖτε ἀπό τήν προσευχή. (β) Ἄν τά προηγούμενα ἔτη δέν νηστεύατε Τετάρτη καί Παρασκευή, σᾶς εὔχομαι τό ἔτος αὐτό νά πάρετε ἀπόφαση καί νά τηρεῖτε τίς νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας. Σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι μέ τήν νηστεία θά δεῖτε μεγάλη εὐλογία καί ἡ ὑγεία σας θά πάει καλύτερα. (γ) Ἄν προηγούμενες χρονιές δέν ἐκκλησιαζόσασταν τίς Κυριακές πάρετε, χριστιανοί μου, τήν ἀπόφαση ἀπό τό ἔτος αὐτό νά ἐκκλησιάζεστε κάθε Κυριακή καί σεῖς καί τά παιδιά σας. Ἐπιμένω στό «καί τά παιδιά σας»! Γιατί βλέπω μέ πόνο σάν Ἐπίσκοπος ὅτι ἡ νεολαία δέν ἐκκλησιάζεται. Παλαιότερα τόν ἀλειτούργητο τόν ἔλεγαν «ἀχαΐρευτο», ὅτι δηλαδή δέν θά κάνει προκοπή, γιατί δέν ἔχει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, πού τήν παίρνουμε στήν Θεία Λειτουργία. Δυστυχία μας, λοιπόν, γιατί καί οἱ ἐπίσημοι καί μεγάλοι ἄρχοντές μας εἶναι ἀλειτούργητοι, ἀφοῦ τό δηλώνουν καθαρά ὅτι δέν πιστεύουν στόν Θεό. Τί προκοπή τότε νά δεῖ τό ἔθνος αὐτό; (δ) Καί ἄν στά προηγούμενα ἔτη, χριστιανέ μου, δέν ἐξομολογήθηκες τά κρίματά σου πού σέ βαραίνουν, σοῦ εὔχομαι τό ἔτος αὐτό νά σέ φωτίσει ὁ Χριστός καί ἡ Παναγιά καί νά πάρεις τήν ἀπόφαση νά πᾶς σέ ἕνα πνευματικό πατέρα, σέ ἕνα ἄγνωστο παπᾶ, ὅπου θέλεις, καί νά ἐξομολογηθεῖς τά ἁμαρτήματά σου. Σοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θά νοιώσεις πολύ ὡραία καί θά κοιμᾶσαι ἀνάλαφρα, γιατί θά φύγει ἀπό πάνω σου τό φορτίο τῶν ἀνομιῶν σου.
3. Αὐτά ἤθελα νά σᾶς εὐχηθῶ ἐγώ ὁ Ἀρχιερέας τοῦ Χριστοῦ μέ τήν εὐκαιρία τοῦ νέου ἔτους. Καί νομίζω καί πιστεύω ὅτι αὐτά εἶναι τά πιό σημαντικά γιά μία ὄμορφη καί εὐτυχισμένη ζωή, ζωή μέ νόημα καί νοστιμάδα. Μή λέμε ὅλο γιά τήν οἰκονομική κρίση τῆς πατρίδας καί τά διάφορα ἄλλα ἐξωτερικά προβλήματα, γιατί αὐτά λίγο ἤ πολύ θά ὑπάρχουν πάντα. Ἄς κοιτάξουμε ἐπί τέλους τόν ἑαυτό μας, τήν ψυχή μας. Περνοῦν τά χρόνια καί δέν ἔχουμε ἀκόμη γνωρίσει καί δέν ἔχουμε γευθεῖ τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, πού ἦλθε ὁ Χριστός κάτω στήν γῆ γιά νά μᾶς δώσει. Εἴμαστε ἀξιολύπητοι καί ἄς μήν τό ἔχουμε καταλάβει. Ναί! Ἕνας πού δέν γνώρισε τά γλυκά χτυποκάρδια τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι πραγματικά ἀξιολύπητος. Δέν γεύτηκε τήν πιό μεγάλη ἀγάπη καί τόν πιό γλυκό ἔρωτα, τόν ἔρωτα τοῦ Χριστοῦ, γιά τόν ὁποῖο ἔγινε ἡ νύφη ψυχή μας.
4. Καί ἕνα ἄλλο, χριστιανοί μου, πολύ σοβαρό. Τό ξέρουμε ὅτι τά πράγματα δέν πᾶνε καθόλου καλά. Ἀλλά δέν πηγαίνουν καλά καί στό θέμα τῆς πίστης μας. Δέν ξέρω ἄν βλέπω καλά, ἀλλά σάν νά μοῦ φαίνεται ὅτι κάποια προδοσία τῆς πίστης ἑτοιμάζεται μυστικά καί ὑπόκωφα. Τό λέγουν καί πολλοί ἄλλοι αὐτό ἅγιοι καί μορφωμένοι πατέρες. Ἡ πίστη μας εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη, αὐτή πού ἔβγαλε καί βγάζει θαυματουργούς ἁγίους καί μεγάλους θεολόγους Πατέρες. Οἱ παπικοί, πού παλαιά ἦταν ὀρθόδοξοι, ἔπεσαν σέ αἱρέσεις, πού δέν τίς ἀρνοῦνται μέ τίποτα καί γι᾽ αὐτό κόπηκαν ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας. Δέν εἶναι τώρα αὐτοί οἱ παπικοί Ἐκκλησία, ἀφοῦ μ᾽ αὐτούς δέν μποροῦμε νά τελέσουμε τήν Θεία Λειτουργία. Καί ὅμως ὑπάρχουν μερικοί, καί ὁ Πατριάρχης μας ἀκόμη, πού τούς ὀνομάζει «ἀδελφή Ἐκκλησία». Ἔτσι δημιουργεῖται μπέρδεμα, ἐκκλησιολογικό μπέρδεμα στούς χριστιανούς μας. Γιατί οἱ αἱρετικοί δέν μπορεῖ νά ἀποτελέσουν Ἐκκλησία. Γιά νά μή σᾶς λέγω πολλά, χριστιανοί μου, σᾶς συμβουλεύω σάν Ἐπίσκοπος κάθε μέρα νά κάνετε τήν προσευχή σας καί νά παρακαλᾶτε τόν Χριστό νά κρατήσετε τήν πίστη, τήν ὀρθόδοξη πίστη, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Καί ἐγώ σάν Ἐπίσκοπός σας, μέ τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας τήν Εὐχή, σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι δέν θά σᾶς προδώσω, ἀλλοιώνοντας τήν πίστη τῶν Πατέρων μας, ὀνομάζοντας τούς παπικούς «ἀδελφή Ἐκκλησία». Αὐτά ἤθελα νά σᾶς πῶ μέ τήν νέα χρονιά, τά ὁποῖα προσωπικῶς θεωρῶ πολύ σημαντικά. Ἄν ζοῦμε μέσα στήν ἀγκαλιά τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τήν προσευχή, εἴμαστε πραγματικά εὐτυχισμένοι καί ἄς ζοῦμε σέ ἕνα κράτος μέ τά πολλά του χάλια.
Σᾶς εὔχομαι χρόνια πολλά καί εὐτυχισμένα, ἀδελφοί μου χριστιανοί, μέ ὅσα παραπάνω σᾶς εἶπα.
† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας
Πηγή: Ακτίνες
Γενικὴ εἶναι ἡ διαπίστωση ὅτι ἔρχονται, μὲ ραγδαῖο μάλιστα ρυθμό, παγκόσμιες ἐξελίξεις. Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι τὰ πράγματα στὸν κόσμο δὲν πᾶνε καθόλου καλὰ καὶ ἀπ’ ὅτι φαίνεται ἔρχονται ἀκόμα πιὸ δύσκολες ἡμέρες.
Στὶς τελευταῖες δεκαετίες, μὲ κορύφωση στὶς ἡμέρες μας, ὁρατοὶ καὶ ἀόρατοι ἐχθροί του Χριστοῦ καὶ τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν ἀπροκάλυπτα, ὀργανωμένα, μεθοδικὰ καὶ ὕπουλα ἐπιτίθενται παγκοσμίως κατὰ τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν ἀτομικῶν καὶ προσωπικῶν ἐλευθεριῶν ὅλων τῶν λαῶν ἀνεξαίρετα. Στὴν Ἑλλάδα μας, εἰδικότερα, ἀπὸ ἐτῶν καὶ συστηματικὰ πριονίζουν ἐκ ρίζης τὴ βάση τῆς ὕπαρξης τοῦ Γένους μας ποὺ εἶναι ἡ ἑλληνορθόδοξη παιδεία.
Σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς Οἰκουμένης ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὁποία ὁ Δημιουργὸς Κύριος τοῦ χορήγησε ἀρχοντικά, περιορίζεται μὲ ἐπικίνδυνους ρυθμοὺς καὶ ἀλλοιώνεται τὸ περιεχόμενό της, τὶς περισσότερες φορὲς μὲ πρόσχημα τὴν «ἀσφάλειά» του ἀπὸ ὑπαρκτοὺς καὶ ἀνύπαρκτους (κατασκευασμένους) κινδύνους.
Μεθοδικὰ ἡ παράδοση καὶ τὰ ἰδανικὰ παραθεωροῦνται. Ἀντ’ αὐτῶν καλλιεργεῖται ἡ ἔπαρση, ἡ φιλαυτία καὶ ἡ ἀτομικὴ αὐτάρκεια, προωθεῖται ὁ ἄκρατος ἡδονισμὸς μὲ τὴ «νομιμοποίηση» κάθε μορφῆς – πηγῆς σαρκικῆς ἡδονῆς, ἀκόμη καὶ ἐκείνων ποὺ ἰδιαίτερα βδελύσσεται ὁ Κύριος, ἡ ἠθική, ἡ ἀρετὴ καὶ λοιπὲς χριστιανικὲς ἀξίες συκοφαντοῦνται στὶς συνειδήσεις τῶν πολλῶν καὶ ἰδιαίτερά της νεολαίας, ἡ ὁποία μπῆκε κυριολεκτικὰ στὸ στόχαστρο τῶν μηχανισμῶν τῆς «Νέας Τάξεως» καὶ συστηματικὰ διαφθείρεται. Ἡ οἰκογένεια, ἀκόμη καὶ στὸ στενὸ πυρήνα της, ὀσημερὸν διαλύεται.
Στὴν Ἑλλάδα, ὅπου ἐμεῖς ζοῦμε καὶ κινούμεθα, διερχόμαστε μία διαφορετικὴ ποιοτικά, σὲ σχέση μὲ τὶς παλιότερες περιπέτειες τοῦ Γένους, πρωτοφανῆ κρίση. Ὄχι μόνο οἰκονομική, ἡ ὁποία ἐκτιμᾶται ὅτι θὰ διαρκέσει ἐπὶ μακρὸν καὶ θὰ θέσει ἐν κινδύνω καὶ τὶς βασικὲς ἀκόμη προϋποθέσεις προσωπικῆς διαβίωσης μεγάλης μερίδας τοῦ πληθυσμοῦ, ἀλλὰ κυρίως ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς. Ἡ κοινωνία μας μοιάζει κυριολεκτικὰ σὰν ἕνα σῶμα ἄνευρο, χωρὶς ψυχή. Ἡ ἀποσύνθεση σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα εἶναι ἔκδηλη. Πνευματικοὶ ἄνθρωποι δὲν σηκώνουν τὴ φωνή τους. Ἡ Διοικοῦσα τὴν Ἐκκλησία Ἱεραρχία, λυπούμαστε ἐκ βάθους ψυχῆς ποὺ τὸ λέμε, εἶναι ἀποῦσα ἀπὸ τὶς τρέχουσες ἐξελίξεις. Δὲν παρεμβαίνει σ’ αὐτές, σιωπᾶ ἐκκωφαντικὰ καὶ δείχνει ὅτι δὲν ἀντιλαμβάνεται τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν».
Τὰ σύννεφα τοῦ πολέμου πυκνώνουν στὴ Μεσόγειο καὶ οἱ πάντες ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ μέλλον. Μία σπίθα ἢ ἕνα λάθος εἶναι ἱκανὸ νὰ πυροδοτήσει μία ἀνεξέλεγκτη ἀνάφλεξη. Αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου ἀπίθανο μέσα στὸ καθεστὼς τῆς ἀνισοκατανομῆς τῶν πόρων καὶ τῆς ὁλοένα ἐντεινόμενης ἀδικίας ποὺ φέρνει ἡ ἀπληστία τῶν ἰσχυρῶν καὶ ἐχόντων τῆς Γής.
Οἱ Ἅγιοι καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ὀρθοδοξίας ἐδῶ καὶ χρόνια χτυποῦσαν τὰ καμπανάκια καὶ μᾶς προειδοποιοῦσαν γι’ αὐτὸ ποὺ ἔβλεπαν νὰ ἔρχεται. Ὡστόσο, ἡ πνευματικὴ κατάσταση τοῦ κόσμου χρόνο μὲ τὸ χρόνο ἀντὶ νὰ βελτιώνεται χειροτερεύει καὶ ἔχουμε φτάσει στὸ σημερινὸ ὁριακὸ σημεῖο.
Ὡς χριστιανοὶ εἴμαστε ἀληθινὰ ἕτοιμοι, εἴμαστε πνευματικὰ θωρακισμένοι, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ὅσα ὁ Θεός, γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ἐπιτρέψει νὰ ἔλθουν;
Ἡ ὑλικὴ προετοιμασία (μὲ μέτρο φυσικὰ καὶ διάκριση) καλή εἶναι, ἀλλά ἐλάχιστα θὰ βοηθήσει. Πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ἀντιμετωπίσεις καὶ νὰ χειριστεῖς μία δύσκολη κατάσταση, ποὺ ὁλοένα καὶ χειροτερεύει, πρέπει νὰ ἔχεις μέσα στὴν καρδιά σου Χριστὸ καὶ νὰ ἀγωνίζεσαι καθημερινὰ γιὰ νὰ ἔχεις πνευματικὴ ζωή. Θὰ ἀντέξουν, ὄχι ὅσοι θὰ ἔχουν κονσέρβες καὶ τροφή, ἀλλὰ ὅσοι θὰ κρατήσουν τὴν εὐχή. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης ποὺ τώρα εἶναι στὴν Ἀριζόνα, σὲ Ἁγιορείτη ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε μαζὶ μὲ μία ὁμάδα λαϊκῶν, ὅταν ρωτήθηκε γιὰ τὰ μέλλοντα νὰ συμβοῦν, ἔδειξε τὴν γροθιά του καὶ εἶπε: Ὅσοι λένε τὴν εὐχὴ τοῦ Ἰησοῦ (Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με), αὐτοὶ θὰ ξεπεράσουν ὅσα ἔρχονται μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.”
Ἀδελφοί, ἂς μὴ λησμονοῦμε: Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι τὰ Ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ προσευχή. Ἡ μετάνοια. Οἱ πρεσβεῖες τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων μας. Οἱ Ἅγιοι καὶ Πατέρες σὲ αὐτὰ ποὺ προεῖδαν καὶ προφήτευσαν, μιλοῦσαν διαρκῶς γιὰ τὴ μετάνοια ποὺ θὰ σώσει τὸν κόσμο ἀπὸ αὐτὲς τὶς δύσκολες καταστάσεις ποὺ ἔβλεπαν νὰ ἔρχονται.
Ὁ Ὅσιος Παίσιος ὁ Ἁγιορείτης προφητικὰ ἔλεγε: “Σήμερα εἶναι καιρὸς νὰ ἑτοιμασθοῦν οἱ ψυχές, γιατί, ἂν συμβῆ κάτι, δὲν ξέρω τί θὰ γίνη. Εἴθε νὰ μὴν ἐπιτρέψη ὁ Θεὸς νὰ ἔρθουν δύσκολες μέρες, ἀλλὰ ἂν ἔρθουν, μὲ ἕναν μικρὸ σεισμό, μὲ ἕνα τράνταγμα, θὰ σωριάσουν ὁλόκληρες ἀδελφότητες, ὁλόκληρα μοναστήρια, γιατί ὁ καθένας θὰ πάη νὰ σώση τὸν ἑαυτό του καὶ θὰ τραβήξη τὴν πορεία του.
“Χρειάζεται πολλὴ προσοχή, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐγκαταλείψη ὁ Θεός. Οἱ ψυχὲς νὰ ἔχουν κάτι πνευματικό. Αὐτὸ σᾶς τιμάει. Θὰ γίνη μεγάλο τράνταγμα.
Τόσα σᾶς λέω, τόσο σκληρὰ ἔχω μιλήσει! Ἐμένα κάτι νὰ μοῦ ἔλεγαν, θὰ προβληματιζόμουν, θὰ σκεφτόμουν γιατί μοῦ τὸ εἶπαν, τί ἤθελαν. Γιὰ νὰ μὴν πῶ βράδυα, ἕνα βράδυ δὲν θὰ κοιμόμουν. Ἂν δὲν ἔβλεπα τὰ δύσκολα χρόνια πού ἔρχονται, δὲν θὰ ἀνησυχοῦσα τόσο. Ἀλλά αὐτὸ πού βλέπω εἶναι ὅτι ἀργότερα θὰ δυσκολευθῆτε πολύ. Δὲν μὲ καταλαβαίνετε. Τότε θὰ μὲ καταλάβετε.
“….Νὰ στηριχθῆτε ἀκόμη περισσότερο στὸν Θεό. Θὰ ἔχουμε πιὸ δύσκολα χρόνια…. Νὰ χαιρόμαστε πού ἡ μάχη εἶναι πνευματική. Ἐὰν ζῆτε μοναχικά, πατερικά, καὶ προσέχετε, θὰ δικαιοῦσθε τὴν θεία ἐπέμβαση σὲ κάθε ἐπίθεση τοῦ ἐχθροῦ. Ἂν ὑπάρχουν ἄνθρωποι προσευχῆς, ταπεινοί, πού ἔχουν πόνο καὶ ἀγάπη, εἶναι κεφάλαια πνευματικά, εἶναι «βάσεις» πνευματικές. Δυὸ-τρεῖς ψυχὲς νὰ ὑπάρχουν σὲ ἕνα μοναστήρι πού νὰ σκέφτωνται τὸν πόνο τῶν ἄλλων καὶ νὰ προσεύχωνται, εἶναι πνευματικὸ ὀχυρό. Καθηλώνουν τὰ πάντα.” (Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς σελίδες 332 -336 τοῦ βιβλίου: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ).
Ἀδελφοί, καμία ὑλικὴ προετοιμασία δὲν θὰ μᾶς σώσει, ἂν δὲν εἴμαστε ὀχυρωμένοι πνευματικά. Νὰ μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ὅλα εἶναι στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτὸς ποὺ εἶναι κοντὰ στὸ Θεό, ἔχει ὁδηγὸ καὶ πυξίδα του τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους, οἱ ὁποῖοι μεσιτεύουν ἀκατάπαυστα γιὰ τὴν σωτηρία μας καὶ γιὰ νὰ ἔρθει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ πρὸς ἐμᾶς καὶ πρὸς ὅλο τὸν κόσμο.
Τὸ λεῖμμα τῶν πιστῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν θὰ σώσει τὴν Ἑλλάδα. Ἡ στάση τους θὰ ἀποτελέσει ἐκ τῶν πραγμάτων ἕνα χῶρο συσπείρωσης καὶ θὰ γίνουν φάρος καθοδήγησης ὅλων τῶν ἀγωνιούντων ἀδελφῶν μας. Θὰ γίνουν ἐλπίδα ἀφυπνίσεως καὶ ἀναγεννήσεως. Θά γίνουν ἀφορμὴ ὁμολογίας Χριστοῦ, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ὁ Σωτήρας θὰ μακροθυμήσει καὶ θὰ ἀποτρέψει τὴν ἀπώλεια τῆς Ἑλλάδος, κόντρα σὲ κάθε ὀρθολογιστικὴ ἄποψη ποὺ βλέποντας τὰ μελλούμενα σὰν Κασσάνδρα οἰωνίζει ὅτι «finis Greciae».
Γνωρίζουμε βεβαίως όλοι, γνωρίζουμε ότι ο αισθητός αυτός ήλιος αποστέλλει το φως του σε όλη την υφήλιο, «και ουκ έστιν (ουδείς) ως αποκρυβήσεται της θέρμης αυτού» και από της διαυγέστατης λαμπρότητός του. Πολλές φορές όμως οι ολόλαμπρες ακτίνες του καλύπτονται από νέφη και ομίχλη ή από το φύλλωμα των δένδρων, αλλά και πάλι, η πνοή κάποιου ανέμου διαλύει το νεφικό επικάλυμμα και την ομίχλη εκείνη και επιτρέπει στις φεγγοβόλες ακτίνες να εξαπλωθούν τρανώς σε όλη την κτίση. Τον δε προ ηλίου «ήλιον της δικαιοσύνης» τον νοητό, ο οποίος εγεννήθη σήμερα από την «κούφη νεφέλη», από την φωτοφόρο και ηλιακή και πάναγνο κοιλία παραδόξως, καλύπτει η του «δούλου μορφή», τα νηπιώδη σπάργανα και το σπήλαιο το φτωχό και συμφώνως με την οικονομία και ορισμένα άλλα, τα οποία συμβολίζουν την πτωχεία και την ταπεινότητα.
Καθώς όμως ήδη ελέχθη, η πνοή και η ορμή του ανέμου διασκορπίζει το κάλυμμα του νέφους και της ομίχλης και φανερώνει καθαρά τις ηλιακές ακτίνες· έτσι συμβαίνει και έδώ, με τον «ήλιον της δικαιοσύνης», τον Θεό και Δεσπότη ο οποίος καλύπτεται με σπάργανα και κρύπτεται σε σπήλαιον και φάτνη αλόγων ζώων για την πολλή του συγκατάβαση και «δι’ ύπερβολήν αγαθότητος»· το συνεργόν Πανάγιον Πνεύμα και η ευδοκία του Πατρός τον φανερώνει καθαρά, αυτόν τον κρυπτόμενον στην φάτνη ήλιον και Θεόν και κινεί όλη την κτίση, την ορατή και την αόρατη, να προστρέξει και να κηρύξει τον Βασιλέα της δόξης και Δημιουργό των όλων, ο οποίος κρύπτεται σε σπήλαιο και φάτνη περιτυλιγμένος με τα σπάργανα. Εκεί όπου ήλθαν αδιστάκτως και «οι μάγοι εξ ανατολών» μετά δώρων πολυτελών να δωροφορήσουν και να τον προσκυνήσουν πιστώς. Και όχι μόνον αυτοί, αλλά και άγγελοι κατήλθαν από τον ουρανό και ανακραύγαζαν μελωδικά προς τον «εν υψίστοις Θεόν και επί γης» ειρηνάρχην για την καταλλαγή του Θεού προς τους ανθρώπους, που πραγματοποίησε με την ευδοκία του Πατρός· του απένειμαν ως Βασιλέα τους την οφειλόμενη επευφημία και απεκάλυψαν τρανώς τον κρυπτόμενον ακόμη Βασιλέα και τον ανήγγειλαν στους πλησιοχώρους ποιμένες όπως ήρμοζε σε αυτούς, ως «ποιμένα των προβάτων τον μέγαν». «Ότι ετέχθη», λέγει, «υμίν σήμερον Σωτήρ, ως έστι Χριστός Κύριος εν πόλει Δαυΐδ. Και τούτο υμίν το σημείον ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον και κείμενον εν φάτνη».
Καθώς ήκουσαν αυτά «οι ποιμένες είπον προς αλλήλους. Διέλθωμεν δη εις Βηθλεέμ και ίδωμεν το ρήμα τούτο, ό ο Κύριος εγνώρισεν ημίν. Και ήλθον σπεύσαντες και εύρον την τε Μαρίαν και τον Ιωσήφ και το βρέφος κείμενον εν τη φάτνη, και ιδόντες διεγνώρισαν» στον λαόν, «και υπέστρεψαν δοξάζοντες και αινούντες τον Θεόν επί πάσιν οις ήκουσαν και είδον, καθώς ελαλήθη προς αυτούς».
Για ποιό λόγο διαφημίζεται και μεγαλύνεται από τον ουρανό και τη γη ο κρυπτόμενος ως νήπιον σε σπήλαιον και φάτνη; Είναι φανερό ότι αυτό γίνεται για να γνωστοποιηθεί σε όλη την κτίση ότι το βρέφος αυτό εξουσιάζει όλα τα αόρατα και τα ορατά και ότι είναι ο Βασιλεύς της δόξης.
Γι’ αυτό μάλιστα και όλη η κτίση, σύμφωνα με τον φυσικό νόμο, έμεινε ακίνητη από σεβασμό προς τον παράδοξο και απόρρητο εκείνο τοκετό, ώστε οι ροές των ποταμών και οι αναβλύσεις των πηγών και οι κινήσεις των θαλασσών και οι πτήσεις των πουλιών και οι πορείες των ανθρώπων και των ερπετών και των θηρίων και των τετραπόδων και γενικά όλη η φύση και η κτίση, ουράνιος και επίγειος «έστη και εξέστη και ήργησε» και για μία στιγμή διέκοψε την κίνηση και την εργασία της, μέχρι να τελειώσει το μυστήριο του παραδόξου και απορρήτου εκείνου τοκετού, όπως σαφώς μας εμήνυσε η περί τούτων ιστορία.
Και εγώ το δέχομαι αυτό και το πιστεύω πρόθυμα και πείθομαι, επειδή είναι απίθανο τη στιγμή που πραγματοποιείται τόσο μεγάλο έργο να τολμά και κάποιο άλλο να λαμβάνει χώρα και να κινητοί έστω κατ’ ελάχιστον. Αλλά όλα μαζί ακινητοποιήθηκαν σαν να αποδεσμεύτηκαν προς στιγμήν από τον νόμο της φύσεως, λογικά και άλογα, ορατά και αόρατα, σεβόμενα ως δούλοι τον Δεσπότη. Διότι λέει, «εθεμελίωσας την γην και διαμένει, ότι τα σύμπαντα δούλα σα». Επειδή λοιπόν «τα σύμπαντα δούλα αυτού» και ησθάνοντο το μέγα έργον του Κυρίου των, την σωτηρία του κόσμου, κάθε ένα από τα κτίσματα στάθηκε απαρασάλευτο μέχρι που ολοκληρώθηκε εκείνο το θείο έργο, και μετά από αυτά η κτίση συνέχισε κανονικά τήν εργασία της.
Όντως «εξέστη ο ουρανός επί τούτω και της γης κατεπλάγη τα πέρατα» «ότι παιδίον εγεννήθη ημίν και υιός Θεού εδόθη ημίν, ού η αρχή επί του ώμου αυτού και συναϊδίου Πατρός και της ειρήνης αυτού ουκ έστιν όριον, καλείται το όνομα αυτού μεγάλης βουλής άγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ισχυρός, εξουσιαστής, άρχων ειρήνης, πατήρ του μέλλοντος αιώνος».
Και «άγγελος» μεν λέγεται επειδή φέρει από τον Θεόν και Πατέρα Ευαγγέλια καταλλακτήρια, δηλαδή καλά, χαρούμενα μηνύματα συνδιαλλαγής και συμφιλιώσεως μεταξύ Θεού και ανθρώπων, και διά του θείου Βαπτίσματος υιοθεσίας αξιωτήρια, και της φύσεώς μας από την πονηρή δουλεία απαλλακτήρια, και του θανάτου παντελώς αναιρετήρια και του διαβόλου ασυμπαθώς φυγαδευτήρια, και της τυραννίδος των δαιμόνων δεσμωτήρια και πολυχρονίων νεκρών εξαναστήρια, και μυστηρίων νέων και μεγάλων παραδοτήρια· και όχι μόνον αυτά, αλλά και Βασιλείας Ουρανών υποσχετήρια και για όσους εβίωσαν καλώς αθανάτου κληρονομιάς αποδοτήρια. Σε αυτά τα Ευαγγέλια διασώζεται το μυστήριο της αμωμήτου πίστεως, η σφραγίς του τρισάγιου Θεού· και άλλων πολλών και μεγάλων δωρεών και μυστηρίων φρικτών Ευαγγέλια έφερε, των οποίων αυτός ο ίδιος έγινε και δοτήρας και διδάσκαλος. Και οπωσδήποτε ευλόγως λέγεται και «μεγάλης βουλής», θείας και πρακτικής, «άγγελος». Το δε «θαυμαστός σύμβουλος» το λέγει επειδή έχει την ύπαρξη «προ των αιώνων και εν αρχή» μαζί με τον Πατέρα του και το Πνεύμα συναΐδιον και της ιδίας με αυτούς φύσεως. Σύμβουλός του είναι η «μεγάλη βουλή», ο Πατήρ και Θεός. Τί συμβούλευσε; Είναι φανερόν ότι να κτίσει τον αόρατο και ορώμενο κόσμο και όλα τα κοσμήματα που υπάρχουν σε αυτούς και τον άνθρωπο, και να συγκρατούνται δι’ αυτού και να συνέχωνται τα πάντα, ώστε να διαμένουν τα σύμπαντα και να διασώζονται με τον καλύτερο τρόπο. Και δεν το έκαμε αυτό ασυμβούλως, ούτε πάλι του λέγει προστακτικώς να κτίσει τον κόσμο και μέσα σε αυτόν τον άνθρωπο, αλλά συμβουλευόμενος θαυμαστώς τον θαυμαστό αυτό σύμβουλο και Αγαπητό Υιό Του, λέει· «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν» που σημαίνει Θεόν επίγειο και αρχηγό, ο οποίος λόγω του αυτεξουσίου εικονίζει τον Θεό «καθ’ ομοίωσιν» δε, δηλαδή αθάνατο και, όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο, ικανό να ομοιωθεί διά της αρετής με τον Θεό. Πράγματι λοιπόν «πάντα δι’ αυτού εγένετο» του θαυμαστού συμβούλου, «και χωρίς αυτού εγένετο ουδέν εν ό γέγονε», όπως έχει γραφεί.
Το δε «Θεός ισχυρός» διακηρύσσει τρανώς το ισχυρό της θείας φύσεως· διότι υπάρχουν και οι ειδωλικοί ψευδώνυμοι θεοί, δεν είναι όμως και ισχυροί. Ώστε και εσύ ακούοντας «ότι παιδίον εγεννήθη και εδόθη ημίν» να μην υποπτευθείς ότι είναι απλό αυτό το παιδί και εφάμιλλο με τα άλλα παιδιά, αλλά να εννοήσεις ότι αυτό το παιδί είναι και θαυμαστός σύμβουλος του Θεού και Πατρός· «και της ειρήνης αυτού ουκ εστίν όριον», όπως ήδη ελέχθη· διότι αυτό το παιδί έχει απεριόριστο και απέραντο πλούτο ειρήνης μαζί με τον Πατέρα Του και με το Πνεύμα.
Το δε «πατήρ του μέλλοντος αιώνος» θέλει να φανερώσει το δημιουργικό και προάναρχο του παιδιού αυτού που γεννήθηκε. Όπως δηλαδή κάποιος που έχει γίνει πατέρας πολλών παιδιών είναι αίτιος της πλάσεως και της γεννήσεώς τους, έτσι και το παιδί αυτό που γεννήθηκε είναι κτίστης και γεννήτορας όλων των δημιουργημάτων, άρχοντας και πατέρας και ηγέτης των επτά παρερχομένων αιώνων και του απέραντου ογδόου, γι’ αυτό και λέγεται «πατήρ του μέλλοντος αιώνος».
«Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν» σήμερα και σπαργανώθηκε παιδικά, αυτός που σπαργάνωσε παλαιά με ομίχλη την θάλασσα. «Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν», του οποίου η αρχή είναι άναρχος και τέλος δεν έχει.
«Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν», το οποίο συγκρατεί, ως δούλα του, τα σύμπαντα· γι’ αυτό και ως δούλα το υπηρετούν και το επευφημούν και του προσφέρουν δώρα· οι μάγοι και ο αστέρας, οι άγγελοι και οι ποιμένες, το σπήλαιο και η φάτνη, η Παρθένος Μητέρα υπερφυώς και ο μνήστωρ Ιωσήφ ο τεχνίτης, φαινόμενος ως πατέρας του τεχνουργού των πάντων. Λείπει όμως η επιστασία των μαιών από τον τίμιο εκείνο και παράδοξο και παρθενικό τοκετό διότι εκεί που γίνεται μητέρα η Παρθένος με την επισκίαση της Δυνάμεως του Υψίστου, μαίες δεν χρειάζονται. Αυτά λοιπόν και τα ισότιμα με αυτά φανέρωναν σαφώς την θεαρχία και παντοκρατορία του νεογέννητου παιδιού. «Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν» από την αγία Παρθένο χωρίς πατέρα αυτό που εγεννήθη «εκ γαστρός προ εωσφόρου» από τον Πατέρα χωρίς μητέρα.
«Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν» κριτής ζώντων και νεκρών.
«Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν» και φανέρωσε σήμερα το προαιώνιο μυστήριο, και έτσι περατώθηκε με τον καλύτερο τρόπο εκείνο το οποίο «πολυμερώς και πολυτρόπως» διείδαν από παλαιά οι Προφήτες· προέλεγαν δηλαδή ότι «εκ Σιών εξελεύσεται νόμος και λόγος Κυρίου εξ Ιερουσαλήμ» και ότι «ο Θεός από Θαιμάν ήξει» και ότι «εκ Σιών η ευπρέπεια της ωραιότητος αυτού» και ότι «εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί» και τα λοιπά.
«Ότι παιδίον εγεννήθη ημίν», την γέννηση του οποίου εμυήθησαν οι μάγοι, οι βασιλείς των Περσών και ήλθαν με οδηγό τον αστέρα να τον προσκυνήσουν, αυτοί τους οποίους η αγία Γραφή ονόμασε από παλαιά Σεβωείμ, λέγοντας• «ότι άνδρες υψηλοί Σεβωείμ διαβήσονται προς σε και προσκυνήσουσι λέγοντες ότι εν σοι ο Θεός έστι και ουκ εστί Θεός πλην σου». Αυτοί λοιπόν οι άνδρες ήλθαν και τον προσκύνησαν και θεολογώντας του προσέφεραν δώρα· χρυσόν μεν επειδή είναι Βασιλεύς, λίβανον επειδή είναι Θεός και σμύρνα για το άχραντον Πάθος· την έκβαση αυτού έφερε εις πέρας ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, όταν μετά το Πάθος κήδευσαν το ζωηφόρο Εκείνο σώμα με εκατό λίτρες σμύρνης και αλόης.
«Ότι παιδίον εγεννήθη υμίν» και είναι τώρα ξαπλωμένο στη φάτνη, αυτός ο οποίος κρατεί στο χέρι του τη σφαίρα της γης και συγκρατεί θεοπρεπώς και ανέτως όλη την κτίση.
Και για να πω συγκεφαλαιώνοντας το πληρέστατο παραλείποντας τα περισσότερα, «ότι παιδίον εγεννήθη ημίν» κόσμου σωτήριον, νοσημάτων ιατήριον. δαιμόνων αφανιστήριον, ειδωλικών ξοάνων και βωμών καταλυτήριον, θυσιών διαβολικών και βέβηλων κνισσών εξαλειπτήριον, τυραννικής διαβόλου αποστασίας αλυσοδετήριον αιώνιον. και καθολικής αναστάσεως νεκρών αρχετήριον.
Ποιός είδε ή άκουσε ποτέ παρόμοιο παιδί να είναι ξαπλωμένο σε φάτνη περιτυλιγμένο με σπάργανα και να κρατεί στην παλάμη του τα σύμπαντα, να προσκαλεί στα ύψη το ύδωρ της θαλάσσης και να το διαχέει όπου θέλει, να αναπαύεται στη φάτνη και συγχρόνως να χρησιμοποιεί σαν όχημα τα χερουβίμ, να γαλακτοτροφήται από Μητέρα παρθένο και να «εξαποστέλλη πηγάς υδάτων εν φόραγξι», να περικρατήται σε παρθενικές αγκάλες και να κρατεί ασφαλώς τα σύμπαντα: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού!», όπως αναφωνεί και ο θείος Παύλος. Ω θαύματος παραδόξου, από τα σύγχρονα και τα παλαιά καινοφανεστέρου. Ω θείας κηδεμονίας και άκρας συγκαταβάσεως. Πώς ο απεριόριστος Λόγος και Υιός του Θεού και Πατρός περιορίστηκε εκούσια μέσα στη μορφή του δούλου; Πώς ο κατά φύσιν ασώματος περιεβλήθη με σώμα; Πώς φάνηκε αυτός που είναι και στους αγγέλους αθέατος; Πώς ο κτίστης των αθανάτων δυνάμεων καταδέχτηκε να φορέσει σάρκα; Πώς αυτός που διαθέτει τον ασύγκριτο πλούτο της θεότητος και χαρίζει τα πλούσια δώρα έφθασε στην έσχατη πτωχεία; Πράγματι, τί πτωχότερο μπορεί να υπάρξει από το βουστάσιο και τη φάτνη και το σπήλαιο; Πώς ωράθη παραδόξως ο αόρατος; Πώς ο Ύψιστος κατέβηκε; Πώς ο υπερουράνιος ηθέλησε να ζήσει μαζί με εμάς τους χαμηλούς; Πώς ο περικυκλούμενος από στρατιές λαμπρότατων αγγέλων ήλθε να συναναστραφεί με τους ανθρώπους; Πώς ο «περιβαλλόμενος φως ως ιμάτιον» περιβάλλεται με σπάργανα ευτελή; Πώς ο υπερκαθαρός κατήλθε προς εμάς που ευρισκόμεθα στον λάκκο και την σαπρία των ολέθριων παθών; Για ποιόν λόγο, γιατί έγινε η ασύλληπτος αυτή και πολλή συγκατάβαση; Είναι βεβαίως φανερό για όσους θέλουν να ερευνήσουν τη δύναμη του μυστηρίου· θα το διασαφήσω σύντομα χρησιμοποιώντας μία εικόνα. Όπως κάποιος που έχει πέσει σε λάκκο βαθύτατο και βορβορώδη δεν μπορεί να ανέλθει μόνος του από εκεί, αλλά χρειάζεται κάποιο χέρι από επάνω να τον ανασύρει, κάτι παρόμοιο έπαθε και η φύση μας· επωμίστηκε δεινώς με την πτώση στο βόθρο της παραβάσεως και πεσμένη στο λάκκο του Άδη είχε ανάγκη από κάποιο χέρι πανίσχυρο για να την ανασύρει. Και επειδή κανενός σύνδουλου χέρι δεν είχε αυτή την ικανότητα, εκτείνεται από επάνω, από τα θεία υψώματα «η πανσθενουργός δεξιά» προς τα κάτω, η οποία, και ως πατρική δεξιά, όχι μόνο ανείλκυσε από τον λάκκο εκείνο αυτούς που είχαν πέσει, αλλά και «τω πλήθει της δόξης και της δυνάμεως αυτής συνέτριψε τούς ύπεναντίους», όπως έχει γραφεί, και λαμβάνοντας υπεφυώς τη φύση μας, η οποία είχε ριφθεί εκεί, την οδήγησε υψηλά στους ουρανούς και αφού την κάθισε στο θρόνο εκ δεξιών του Πατρός την αξίωσε να προσκυνείται από όλη την κτίση, και προσκαλώντας εμάς εκεί έλεγε «ει τις εμοί διακονεί, εμοί ακολουθείτω, ίνα όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται». Ομοίως και ο μακάριος Παύλος συνιστά: «Τα άνω ζητείν, τα άνω φρονείν, ένθα κάθηται Χριστός εκ δεξιών του Θεού και Πατρός».
Πηγή: («Πατερικόν Κυριακοδρόμιον», εκδ. Ι. Κελλίον Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη, Άγιον Όρος, σ. 625-632.), Η άλλη όψη
Σχόλιο Tideon: Σας παραθέτουμε τα ονόματα των ανάξιων, ανίκανων, ψευδολόγων, θεομάχων, πολεμίων της οικογένειας, πειφρονητών της διαβούλευσης πολιτικών που ψήφισαν το επαίσχυντο νομοσχέδιο της ελεύθερης διαστροφικής συμβίωσης. Το νομοσχέδιο της διαστροφής και της εκφύλισης της ανθρώπινης φύσης. Ας μην ξεχάσουμε την επαίσχυντη αυτή πράξη και ας μην ψηφίσουμε, όταν κληθούμε να το κάνουμε, όσους δεν τίμησαν την ιδιότητά τους ως Εκπροσώπων του Έθνους και τα καταστροφικά για τη Πατρίδα μας κόμματά τους.
Με ευρεία πλειοψηφία ψηφίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 23 Δεκεμβρίου 2015 από την Ολομέλεια της Βουλής το σύμφωνο συμβίωσης. «Ναι» ψήφισαν ο ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και η Ένωση Κεντρώων, καθώς και ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ και των ΑΝΕΛ. Πολλοί οι απόντες από τη ΝΔ καθώς πολλοί βουλευτές που ήθελαν να καταψηφίσουν τελικά επέλεξαν να απέχουν από τη διαδικασία, με αποτέλεσμα να υπάρξουν 19 «ναι», 29 «όχι» και 27 απόντες. Το νομοσχέδιο καταψήφισαν ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή. Συνολικά, στην ονομαστική ψηφοφορία συμμετείχαν 249 βουλευτές και υπερψήφισαν 194 βουλευτές, ενώ καταψήφισαν 55 βουλευτές.
Οι ψήφοι έχουν ως εξής:
ΣΥΡΙΖΑ (145 βουλευτές):
- Υπέρ 141 βουλευτές: Τσίπρας Αλέξης, Αθανασίου Νάσος, Ακριώτης Γιώργος, Αμανατίδης Γιάννης, Αναγνωστοπούλου Σία, Αντωνίου Χρήστος, Αποστόλου Βαγγέλης, Αραχωβίτης Σταύρος, Αυλωνίτου Ελένη, Βαγενά Άννα, Βαγιωνάκη Βάλια, Βάκη Φωτεινή, Βαρδάκης Σωκράτης, Βαρεμένος Γιώργος, Βερναρδάκης Χριστόφορος, Βέττας Δημήτρης, Βίτσας Δημήτριος, Βούτσης Νίκος, Βραντζά Παναγιώτα, Γαβρόγλου Κωνσταντίνος, Γάκης Δημήτρης, Γεννιά Γεωργία, Γεροβασίλη Όλγα, ΓεωργοπούλουΈφη, Γιαννακίδης Στάθης, Γκαρά Αναστασία, Γκιόλας Ιωάννης, Δέδες Γιάννης, Δημαράς Γεώργιος, Δημητριάδης Μίμης, Δουζίνας Κωνσταντίνος, Δραγασάκης Γιάννης, Δρίτσας Θοδωρής, Δριτσέλη Παναγιώτα, Εμμανουηλίδης Δημήτρης, Ζεϊμπέκ Χουσεḯν, Ηγουμενίδης Νικόλαος, Θελερίτη Μαρία, Θεοπεφτάτου Αφροδίτη, Θεοφύλακτος Γιάννης, Θεωνάς Γιάννης, Θηβαίος Νικόλαος, Θραψανιώτης Μανώλης, Ιγγλέζη Κατερίνα, Καḯσας Γιώργος, Καββαδία Αννέτα, Καματερός Ηλίας, Καρά Γιουσούφ Αϊχάν, Καραγιάννης Γιάννης, Καραγιαννίδης Χρήστος, Καρακώστα Ευαγγελία, Καραναστάσης Απόστολος, Καρασαρλίδου Φρόσω, Κασιμάτη Νίνα, Καστόρης Αστέρης, Κατριβάνου Βασιλική, Κατρούγκαλος Γιώργος, Κατσαβριά - Σιωροπούλου Χρυσούλα, Κάτσης Μάριος, Καφαντάρη Χαρά, Κοζομπόλη - Αμανατίδη Παναγιώτα, Κοντονής Σταύρος, Κοτζιάς Νικόλαος, Κουράκης Τάσος, Κουρουμπλής Παναγιώτης, Κωνσταντινέας Πέτρος, Κωστοπαναγιώτου Ηλίας, Λάππας Σπύρος, Λιβανίου Ζωή, Μανιός Νίκος, Μαντάς Χρήστος, Μάρδας Δημήτρης, Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος, Μηταφίδης Τριαντάφυλλος, Μιχαηλίδης Ανδρέας, Μιχελής Θανάσης, Μιχελογιαννάκης Γιάννης, Μορφίδης Κωστας, Μουμουλίδης Θεμιστοκλής, Μουσταφά Μουσταφά, Μπαλαούρας Γεράσιμος, Μπαλάφας Γιάννης, Μπαλλής Συμεών, Μπαλτάς Αριστείδης, Μπαλωμενάκης Αντώνης, Μπαξεβανάκης Δημήτρης, Μπάρκας Κώστας, Μπγιάλας Χρήστος, Ντζιμάνης Γιώργος, Ξανθός Ανδρέας, Ξυδάκης Νικόλαος, Ουρσουζίδης Γιώργος, Πάλλης Γιώργος, Πάντζας Γιώργος, Παπαδόπουλος Νίκος, Παπαδόπουλος Σάκης, Παπαδόπουλος Χριστόφορος, Παπαηλιού Γεώργιος, Παπανάτσιου Κατερίνα, Παπαφιλίππου Γιώργος, Παππάς Νικόλαος, Παρασκευόπουλος Νικόλαος, Παραστατίδης Θεόδωρος, Παυλίδης Κώστας, Πολάκης Παύλος, Πρατσόλης Αναστάσιος, Ρίζος Δημήτρης, Ριζούλης Ανδρέας, Σαντορινιός Νεκτάριος, Σαρακιώτης Γιάννης, Σεβαστάκης Δημήτρης, Σέλτσας Κωνσταντίνος, Σηφάκης Γιάννης, Σιμορέλης Χρήστος, Σκουρλέτης Πάνος, Σκουρολιάκος Πάνος, Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέτυ), Σπαρτινός Κωνσταντίνος, Σπίρτζης Χρήστος, Σταθάκης Γιώργος, Σταματάκη Ελένη, Σταμπουλή Αφροδίτη, Στέφος Γιάννης, Στογιαννίδης Γρηγόριος, Συρίγος Αντώνης, Συρμαλένιος Νίκος, Τελιγιορίδου Ολυμπία, Τζάκρη Θεοδώρα, Τζαμακλής Χαρίλαος, Τζούφη Μερόπη, Τόσκας Νίκος, Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος, Τριανταφύλλου Μαρία, Τσακαλώτος Ευκλείδης, Τσίρκας Βασίλης, Τσιρώνης Ιωάννης, Τσόγκας Γιώργος, Φάμελλος Σωκράτης, Φίλης Νίκος, Φλαμπουράρης Αλέκος, Φωτίου Θεανώ, Χριστοδουλοπούλου Τασία, Ψυχογιός Γιώργος
- Κατά 0 βουλευτές: Κανένας.
- (Δήθεν) Απουσίασαν 4 βουλευτές: Γιάννης Δραγασάκης, Μάρκος Μπόλαρης, Ιωάννης Θεοφύλακτος, Στάθης Παναγούλης.
Ν.Δ. (75 βουλευτές):
- Υπέρ 19 βουλευτές: Θ. Φορτσάκης, Ν. Κεραμέως, Β. Οικονόμου, Ολγ. Κεφαλογιάννη, Ντ. Μπακογιάννη, Ν. Κακλαμάνης, Ν. Δένδιας, Κ. Μητσοτάκης, Κ. Παπακώστα, Σ. Κεδίκογλου, Κ. Τασούλας, Ν. Παναγιωτόπουλος, Χρ. Δήμας, Γ. Βρούτσης, Γ. Πλακιωτάκης.
- Κατά 29 βουλευτές: Αν. Καραμανλή, Αν. Μ. Ασημακοπούλου, Κ. Βλάσης, Μ. Βορίδης, Γ. Βλάχος, Α. Κατσανιώτης, Δ. Κυριαζίδης, Μ. Κόνσολας, Τ. Δημοσχάκης, Απ. Βεσυρόπουλος, Β. Γιόγιακας, Σ. Αναστασιάδης, Θ. Μπούρας, Γ. Γεωργαντάς, Γ. Κασαπίδης, Μ. Αντωνίου, Θ. Δαβάκης, Μ. Χαρακόπουλος, Χρ. Κέλλας, Χ. Αθανασίου, Θ. Καββαδάς, Χρ. Μπουκώρος, Γ. Καρασμάνης, Κ. Κουκοδήμος, Στ. Γιαννάκης, Γ. Κεφαλογιάννης, Φ. Αραμπατζή, Γ. Βαγιωνάς, Ν. Μηταράκης.
- (Δήθεν) Απουσίασαν 27 βουλευτές: Δ. Σταμάτης, Β. Κικίλιας, Β. Μεϊμαράκης, Αδ. Γεωργιάδης, Σ. Βούλτεψη, Μ. Σαλμάς, Κ. Καραγκούνης, Γ. Ανδριανός, Γ. Στύλιος, Γ. Μαρτίνου, Ε. Μπασιάκος, Κ. Κοντογεώργος, Κ. Τζαβάρας, Κ. Γκιουλέκας, Στ,. Καλαφάτης, Ελ. Ράπτη, Θ. Καράογλου, Κ. Τσιάρας, Α. Σαμαράς, Κ. Κατσαφάδος, Γ. Τραγάκης, Κ. Καραμανλής (Σερρών), Κ. Σκρέκας, Χρ. Σταϊκούρας, Γ. Αντωνιάδης.
ΚΚΕ (15 βουλευτές):
- Υπέρ 0 βουλευτές: Κανένας.
- Κατά 13 βουλευτές: Αλεξάνδρα Παπαρήγα, Δημήτρης Κουτσούμπας, Χρήστος Κατσώτης, Διαμάντω Μανωλάκου, Ιωάννης Γκιόκας, Νίκος Μωραΐτης, Νίκος Καραθανασόπουλος, Γεώργιος Μαρίνος, Εμμανουήλ Συντυχάκης, Αθανάσιος Βαρδαλής, Ελένη Γερασιμίδου, Γεώργιος Λαμπρούλης, Σταύρος Τάσσος.
- (Δήθεν) Απουσίασε 2 βουλευτές: Λιάνα Κανέλλη, Θανάσης Παφίλης.
Χρυσή Αυγή (18 βουλευτές):
- Υπέρ 0 βουλευτές: Κανένας.
- Κατά 18 βουλευτές: Μιχαλολιάκος Νικόλαος, Γερμενής Γεώργιος, Παναγιώταρος Ηλίας, Ζαρούλια Ελένη, Κούζηλος Νικόλαος, Λαγός Ιωάννης, Κασιδιάρης Ηλίας, Μπαρμπαρούσης Κωνσταντίνος, Ευάγγελος Καρακώστας, Μίχος Νίκος, Γρέγος Αντώνιος, Χατζησάββας Χρήστος, Ιωάννης Αϊβατίδης, Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Δημήτρης Κουκούτσης, Ιωάννης Σαχινίδης, Σωτηρία Βλάχου, Παππάς Χρήστος.
- (Δήθεν) Απουσίασε 0 βουλευτές: Κανένας.
ΠΑΣΟΚ (17 βουλευτές):
- Υπέρ 16 βουλευτές: Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Κώστας Σκανδαλίδης, Φώφη Γεννηματά, Ανδρέας Λοβέρδος, Εύη Χριστοφιλοπούλου, Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, Γιάννης Μανιάτης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Φώφη Γεννηματά, Χαρά Κεφαλίδου, Γιάννης Κουτσούκος, Βασίλης Κεγκέρογλου, Ευάγγελος Βενιζέλος, Γιώργος Αρβανιτίδης, Μιχάλης Τζελέπης, Νίκος Τσώνης, Ιωάννης Δριβελέγκας.
- Κατά 0 βουλευτές: Κανένας.
- (Δήθεν) Απουσίασε 1 βουλευτής: Φώφη Γεννηματά.
Ποτάμι (11 βουλευτές):
- Υπέρ 11 βουλευτές: Σ. Θεοδωράκης, Σ. Λυκούδης, Σ. Δανέλης, Κ. Μπαργιώας, Κ. Μάκου, Ι. Αχμέ, Ι. Φωτηλά, Γ. Ψαριανός, Γ. Μαυρώτας, Γ. Αμυράς, Θ. Θεοχάρης, Χ. Θεοχάρης.
- Κατά 0 βουλευτές: Κανένας.
- (Δήθεν) Απουσίασαν 0 βουλευτές: Κανένας.
ΑΝΕΛ (9 βουλευτές):
- Υπέρ 3 βουλευτές: Έλενα Κουντουρά, Κώστας Ζουράρις και Θανάση Παπαχριστόπουλος.
- Κατά 5 βουλευτές: Κωνσταντίνος Κατσίκης, Γεώργιος Λαζαρίδης, Βασίλειος Κόκκαλης, Δημήτριος Καμμένος, Μαρία Κόλλια - Τσαρουχά.
- (Δήθεν) Απουσίασε 1 βουλευτής: Π. Καμμένος.
Ενωση Κεντρώων (9 βουλευτές):
- Υπέρ 8 βουλευτές: Μάριος Γεωργιάδης, Βασίλης Λεβέντης, Γιώργος – Δημήτρης Καρράς, Θεοδώρα Μεγαλοοικονόμου, Δημήτρης Καβαδέλλας, Βασίλης Λεβέντης, Γιώργος Κατσιαντώνης, Αναστάσιος Μεγαλομύστακας.
- Κατά 0 βουλευτές: Κανένας.
- (Δήθεν) Απουσίασε 1 βουλευτής: Αριστείδης Φωκάς.
Ανεξάρτητοι (1 βουλευτής):
- Υπέρ 0 βουλευτές: Κανένας.
- Κατά 1 βουλευτής: Νίκος Νικολόπουλος.
Η ψηφοφορία ήταν ονομαστική ύστερα από αίτημα του ΠΑΣΟΚ και της Χρυσής Αυγής προκειμένου, όπως ανέφεραν, να γνωστοποιηθεί ποιοι ψηφίζουν και ποιοι όχι το Σύμφωνο Συμβίωσης.
ΑΝΕΛ (9 βουλευτές):
- Υπέρ 3 βουλευτές: Έλενα Κουντουρά, Κώστας Ζουράρις και Θανάση Παπαχριστόπουλος.
- Κατά 5 βουλευτές: Δημήτρης Καμμένος, Κώστας Κατσίκης, Πάνος Καμμένος, Γιώργος Λαζαρίδης, Μαρία Κόλλια – Τσαρούχα.
- (Δήθεν) Απουσίασε 1 βουλευτής: Π. Καμμένος.
Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2015
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
«Χριστός επί γης…».
Και πάλι εφέτος η μητέρα μας Εκκλησία – μέσα σε έναν κόσμο που ζει τη σύγχυσι, τη θόλωσι, την αποστασία∙ σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από ταραχή, από φιλαυτία και καχυποψία, από φόβο και αγωνία για το μέλλον – με μητρική αγάπη, διακηρύσσει προς όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς, αλλά και προς όλους τους ανθρώπους, ότι «Χριστός επί γης».
Παιδιά μου, λέει η Εκκλησία, σήμερα Χριστούγεννα, θελήσατε να πιστέψετε, να δεχθήτε, να συνειδητοποιήσετε, ότι ο Άναρχος Θεός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήλθε στη γη ως άνθρωπος. Ο Αιώνιος Βασιλεύς «επί γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη». «Εκένωσεν εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών»[1]. Εκείνος που είναι ντυμένος τον ουρανό και τη γη, γεννήθηκε γυμνός, για να ντύση, να λυτρώση τον άνθρωπο.
Ποιόν άνθρωπο; Το εκλεκτότερο δημιούργημά Του, αυτό που δημιούργησε «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν»[2], αυτό που κάλεσε να γίνη κατά χάριν Θεός. Τον άνθρωπο με τον ύψιστο προορισμό του∙ αυτόν για τον οποίο η Αγία Γραφή λέει «ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ’ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν»[3].
Αυτός ο άνθρωπος, ο τόσο τιμημένος και δοξασμένος από τον Δημιουργό του, θεληματικώς παρέβη την θεία εντολή. Ο διάβολος, υποσχόμενος σε αυτόν ψευδώς ισοθεΐα, «τον κατέσυρεν προς ηδονήν, αλλά και φθοράν και θάνατον».
Όμως ο τέλειος Δημιουργός και Πατέρας, κινούμενος από άμετρο αγάπη και μόνο, γίνεται τέλειος άνθρωπος, χωρίς να αφήση τίποτε από την ανθρώπινη φύσι, πλην της αμαρτίας, για να αγιάση το φύραμα της ιδικής μας φύσεως. «Ο Υιός του Θεού, γίνεται υιός ανθρώπου, ίνα υιούς Θεού ποιήση τους ανθρώπους ημάς», όπως παρατηρεί ο Άγιος Συμεών ο Θεολόγος.
Σήμερα Χριστούγεννα. Οφείλουμε όλοι μας, αγαπητοί, να στερεώσουμε μέσα μας, αλλά και να ομολογήσουμε την μοναδική αλήθεια∙ όπως κατά την πρώτη δημιουργία ήταν αδύνατο να πλασθή ο άνθρωπος προτού να έλθη ο πηλός στα χέρια του δημιουργού, έτσι και τώρα, κατά την αναδημιουργία, εάν ο Χριστός μας δεν ελάμβανε την ανθρώπινη φύσι, δεν θα σωζόταν ο άνθρωπος.
Χαίρουμε όλοι μας σήμερα Χριστούγεννα. Πανηγυρίζουμε και με ευγνώμονα καρδία ψάλλουμε με τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο: «Χριστός γεννάται δοξάσατε, Χριστός επί γης». Ναι, χαίρουμε χαρά μεγάλη για την αγάπη του Σαρκωθέντος Θεού μας, για τη σωτηρία μας, αλλά να το πούμε, σήμερα Χριστούγεννα έχουμε και λύπη.
Θλιβώμαστε και με αγάπη πονάμε για το κατάντημα ωρισμένων Ελλήνων αδελφών μας. Γεννήθηκαν μέσα στην Ορθόδοξο Ελλάδα. Βαπτισθήκανε, μυρωθήκανε, αλλά δυστυχώς αρνούνται και πολεμούν τον Σωτήρα Κύριο. Ειρωνεύονται, χλευάζουν, πολεμούν τον Χριστό. Αγωνίζονται να τον απομακρύνουν από τις καρδιές, από τη σκέψι και τις πράξεις των Ελλήνων.
Τώρα προσπαθούν να καταργήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, την προσευχή, τις χριστιανικές εκκλησιαστικές εορτές από τα σχολεία, να επιβάλλουν την εκκοσμίκευσι, την θρησκειολογία, τον συγκρητισμό, τον οικουμενισμό, έπειτα να απομακρύνουν τα ιερά σύμβολα, τα ιδανικά, τις αξίες, τις αιώνιες αλήθειες από τους Έλληνες και τη ζωή τους. Ταυτοχρόνως δε, με τους αντιχρίστους τελευταίους νόμους, οδηγείται σε διάλυσι, σε κτηνωδία η οικογένεια, αλλοιώνεται η γνήσια ταυτότητα του Γένους μας, της Ρωμιοσύνης. Αποχριστιανοποιείται η πατρίδα μας, και οδηγείται στην προ Χριστού κατάστασι και ζωή ο κόσμος μας. Μας αναγκάζουν να σκλαβωθούμε στα πάθη μας, να επιστρέψουμε στη φθορά και τον αιώνιο θάνατο.
Πως να μην λυπάται ο συνειδητός χριστιανός; Ήλθε ο Χριστός στη γη, και εμείς σήμερα τον απομακρύνουμε με μίσος. Εμείς οι Έλληνες, οι απόγονοι των ηρώων και των μαρτύρων.
Αγαπητοί, δεν πρέπει να μείνουμε στη λύπη. Δεν θα αποθαρρυνθούμε. Δεν θα πτοηθούμε. Σήμερα είναι Χριστούγεννα. Ημέρα χαράς, έλπίδος, λυτρώσεως.
Ελάτε, όλοι μας, να γονατίσουμε εμπρός στη φάτνη, να παρακαλέσουμε με θέρμη τον γεννηθέντα Χριστό μας, για τους αντιχρίστους διώκτας, να μετανοήσουν, αλλά και για την πατρίδα μας.
Ελάτε όλοι, με τη χάρι του Νηπιάσαντος Κυρίου να θερμάνουμε τις καρδιές μας. Ποτέ εμείς να μην προδώσουμε τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Ο Χριστός είναι ανάμεσά μας. Μέρα και νύκτα να τον φέρουμε στην καρδιά μας, στην οικογένειά μας, στο σχολείο, στην κοινωνία μας. Να διαλαλούμε παντού, με πίστι, με χαρά και τόλμη ότι και σήμερα, μόνο ο Χριστός μπορεί να ανορθώση και να σώση τον κόσμο μας, αρκεί να του ζητήσουμε την βοήθεια.
Αγαπητά μου παιδιά, «Χριστός επί γης».
Μην φοβώμαστε. Με τον Γεννηθέντα Χριστό μας θα νικήσουμε, θα ανορθωθούμε, θα σωθούμε. Αμήν.
Με την αγάπη του Γεννηθέντος Χριστού.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
[1] Φιλιπ. β’, 7.
[2] Γεν. α΄, 26.
[3] Ψαλμ. η’, 6.
Ὁ ψηφισθεὶς νόμος 4172(2013 περὶ τῆς φορολογίας εἰσοδήματος, ὁ ὁποῖος οὐσιαστικῶς ἐπανέλαβε τὶς διατάξεις τοῦ νόμου 4110/2013, στέλνει στὴν κυριολεξία τοὺς πολυτέκνους στὸ ἰκρίωμα. Καταργεῖ καὶ τὰ ἐλάχιστα ἀφορολόγητα ποσὰ ποὺ ἴσχυαν γιὰ ὅσους εἶχαν προστατευόμενα τέκνα καὶ φορολογεῖ τοὺς πολυτέκνους, μὲ ὅσα προστατευόμενα τέκνα καὶ ἐὰν ἔχουν (4,5,7,10,13 κ.λπ.), ὅπως ἀκριβῶς τοὺς ἀγάμους!!! Εὐνοεῖ σκανδαλωδῶς τοὺς ἀγάμους καὶ ἔχει στὸ στόχαστρο τοὺς οἰκογενειάρχες, καὶ ἰδίως τοὺς πολυτέκνους, μὲ σκοπὸ ν’ ἀποτρέψει τοὺς νέους ν’ ἀποκτήσουν παιδιά! Πρόκειται περὶ τῆς ἐφαρμογῆς μίας ἄκρως ἀντιπολυτεκνικῆς, ἀντιοικογενειακῆς καὶ ἀντιδημογραφικῆς πολιτικῆς, τὴν ὁποία ἐνσυνειδήτως ἐφαρμόζει ἡ Κυβέρνηση ποὺ πλήττει ἀνελέητα τοὺς πολυτέκνους καὶ τοὺς τιμωρεῖ γιὰ ὅσα περισσότερα παιδιὰ ἔχουν.
Ἡ καρατόμηση τῶν πολυτέκνων καὶ μάλιστα ὅσων ἔχουν μεγαλύτερο ἀριθμὸ προστατευομένων τέκνων θὰ γίνει ἀντιληπτὴ τὸ ἑπόμενο ἔτος, 2014, ἀφοῦ τότε θὰ ὑποβληθεῖ ἡ φορολογικὴ δήλωση γιὰ τὰ εἰσοδήματα τοῦ ἔτους 2013 καὶ θὰ φορολογηθοῦν βάσει τῶν διατάξεων τοῦ Ν. 4172/2013 μὲ τὴν κατάργηση τοῦ ἀφορολογήτου τῶν τέκνων. Δεῖτε τί θὰ συμβεῖ μὲ τοὺς πολυ-τέκνους τὸ 2014:
α) Πολύτεκνος μὲ 4 ἀνήλικα τέκνα γιὰ εἰσόδημα 26.000 εὐρώ, ἐφέτος θὰ πληρώσει φόρο 2.680 εὐρώ, ἐνῷ τὸ ἔτος 2014 γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα θὰ πληρώσει 4.220 εὐρώ, δηλ. 1.540 εὐρὼ ἐπὶ πλέον, σὺν 520 εὐρὼ γιὰ εἰσφορὰ ἀλληλεγύης (2%) ἴσον 4.740!
β) Πολύτεκνος μὲ 5 ἀνήλικα τέκνα γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα, ἐφέτος θὰ πληρώσει φόρο 2.000 εὐρώ, ἐνῷ τὸ ἔτος 2014 γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα θὰ πληρώσει 4.220 εὐρώ, δηλ. 2.220 εὐρὼ ἐπὶ πλέον, σὺν 520 εὐρὼ γιὰ εἰσφορὰ ἀλληλεγύης (2%) ἴσον 4.740!
γ) Πολύτεκνος μὲ 7 ἀνήλικα τέκνα
γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα, ἐφέτος θὰ πληρώσει φόρο 1.500 εὐρώ, ἐνῷ τὸ ἔτος 2014
γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα θὰ πληρώσει 4.220 εὐρώ, δηλ. 2.720 εὐρὼ ἐπὶ πλέον, σὺν 520 εὐρὼ γιὰ εἰσφορὰ ἀλληλεγύης (2%) ἴσον 4.740!
δ) Πολύτεκνος μὲ 8 ἀνήλικα τέκνα γιὰ εἰσόδημα 27.000 εὐρώ, ἐφέτος δὲν θὰ πληρώσει φόρο, ἐνῷ τὸ ἔτος 2014 γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα θὰ πληρώσει 4.640 εὐρώ, δηλ. 4.640 εὐρὼ ἐπὶ πλέον, σὺν 540 εὐρὼ γιὰ εἰσφορὰ ἀλληλεγύης (2%)ἴσον 5.180!
ε) Πολύτεκνος μὲ 9 ἀνήλικα τέκνα γιὰ εἰσόδημα 30.000 εὐρώ, ἐφέτος δὲν θὰ πληρώσει φόρο, ἐνῷ τὸ ἔτος 2014 γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα θὰ πληρώσει 6.200 εὐρώ, δηλ. 6.200 εὐρὼ ἐπὶ πλέον, σὺν 600 εὐρὼ γιὰ εἰσφορὰ ἀλληλεγύης (2%) ἴσον 6.820! Χωρὶς νὰ ὑπολογίζεται τὸ χαράτσι τῆς Δ.Ε.Η. καὶ οἱ φόροι ἐπὶ τῶν ἀκινήτων.
Αὐτὸ εἶναι τὸ «δίκαιο φορολογικὸ σύστημα», ποὺ ἐπαγγέλονται οἱ ἀναλαβόντες τὸν ρόλο τοῦ Ἡρώδη νέοι σφαγεῖς τῶν πολυτέκνων!
Βέβαια θὰ μεθοδεύσουν, ἐφ’ ὅσον θὰ εὑρίσκονται στὴν ἐξουσία, ὥστε οἱ φορολογικὲς δηλώσεις τὸ 2014 νὰ ὑποβληθοῦν μετὰ τὶς εὐρωεκλογές, δηλ. μετὰ
τὸν Μάϊο, γιὰ νὰ μὴν ἀντιληφθοῦν οἱ πολύτεκνοι τὴν σφαγή τους!
Τέτοιου εἴδους φορολογικὴ πολιτικὴ μὲ τέτοιο ἀντιοικογενειακό, ἀντιδημογραφικὸ καὶ ἀντιπολυτεκνικὸ χαρακτῆρα οὐδέποτε εἶχε ὑπάρξει. Γίνονται αὐτὰ σὲ μιὰ χώρα, ἡ ὁποία καταρρέει δημογραφικῶς, ἀφοῦ οἱ ἄνω τῶν 65 ἐτῶν ὑπερβαίνουν τὸ 20% τοῦ πληθυσμοῦ, οἱ θάνατοι ὑπερβαίνουν τὶς γεννήσεις: τὸ 2011 θάνατοι 110.729, γεννήσεις μόλις 106.777 καὶ γιὰ τὸ 2012 ὑπολογίζεται ὅτι οἱ θάνατοι θὰ ὑπερβαίνουν τὶς γεννήσεις κατὰ 10.000 ἕως 15.000. Μὲ τέτοιου εἴδους φορολογικὴ πολιτικὴ ἐναντίον ὅσων ἔχουν παιδιὰ «ποιός θὰ ἔχει τὴν ἀποκοτιὰ νὰ γίνει πολύτεκνος;», ὅπως ἀναρωτιέται ὁ ἔγκριτος δημοσιο-γράφος κ. Σώτ. Ξενάκης (Παραπολιτικὰ 9-3-2013) καὶ ποιός θὰ ἀποτρέψει αὐτὸ τὸ «δημογραφικὸ ἔγκλημα σὲ ἐξέλιξη;», ὅπως ἐπεσήμανε μὲ ἄρθρο τοῦ ὁ ἐκ τῶν κορυφαίων δημοσιογράφων κ. Γιάννης Μαρῖνος (Βῆμα 9-12-2012);
Εἶναι χαρακτηριστικὸ γιὰ τὸ ποὺ ὁδηγεῖται ἡ Ἑλλὰς τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ 1971 μὲ πληθυσμὸ 8.784.732 κατοίκους, τὰ παιδιὰ (ἡλικίας ἕως 14 ἐτῶν) ὑπερτεροῦσαν τῶν ἡλκιωμένων (ἄνω τῶν 65 ἐτῶν) κατὰ 1.286.846, ἐνῷ σήμερα ὑπερτεροῦν οἱ ἡλικιωμένοι τῶν παιδιῶν κατὰ 518.027!
Ἂς δοῦμε, ὅμως, ποιά ἦταν ἡ φορολο-γικὴ πολιτικὴ τότε.
Τὸ 1971 μὲ τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα τῆς Ἐθνικῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας εἴχαμε 141.126 γεννήσεις, ἐνῷ οἱ θάνατοι ἦσαν μόλις 73.819, δηλ. οἱ γεννήσεις ἦσαν διπλάσιες ἀπὸ τοὺς θανάτους. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὁ μισθὸς ἑνὸς ἰδιωτικοῦ ὑπαλλήλου μὲ 11 χρόνια ὑπηρεσίας ἦσαν 3.510 δραχμὲς καὶ μὲ 20 χρόνια 4.320 (Υ.Α. 49013/3013 τῆς 7 (7-9-1971). Στὰ ἴδια ἐπίπεδα ἦσαν καὶ οἱ μισθοὶ τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων, ἀφοῦ ὁ μισθὸς ἑνὸς ὑπαλλήλου μὲ τὸν 6ο βαθμὸ (οἱ βαθμοὶ τότε ἄρχιζαν ἀπὸ τὸν 13ο καὶ ἔφθαναν μέχρι τὸν ἀνώτατο ποὺ ἦταν ὁ 1ος) ἦταν 3.500 δραχμὲς καὶ μὲ τὸν 5ο βαθμὸ 4.000 δραχμές, μὲ τὸν 2ο βαθμὸ 6.000 δραχμὲς καὶ μὲ τὸν 1ο βαθμὸ 10.000 δραχμὲς (Α.Ν. 274(1968).
Τότε μὲ τὸ Ν.Δ. 1077(1971, ποὺ ἀνεφέρετο στὴ φορολογία εἰσοδήματος, ἐθεσπίζοντο μεγάλες ἐκπτώσεις ἰδίως γι΄ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πάνω ἀπὸ τέσσερα τέκνα. Μὲ τὸ ἄρθρο 1 τοῦ ἐν λόγῳ Ν.Δ. καθορίζετο ὅτι τὸ εἰσόδημα ἀπὸ μισθωτὲς ὑπηρεσίες, γιὰ τὸν καθορισμὸ τοῦ φόρου εἰσοδήματος, ἐμειώνετο κατὰ 30%, μὲ ἀνώτατο ὅριο 25.000 δραχμὲς καὶ τὸ ἐξ ἐλευθερίων ἐπαγγελμάτων κατὰ 25%, μὲ ἀνώτατο ὅριο 12.500 δραχμές. Στὴ συνέχεια μὲ τὸ ἄρθρο 4 ὁρίζε-το ὅτι: «Ἐκ τοῦ συνολικοῦ εἰσοδήματος τοῦ φορολογουμένου ἐκπίπτεται ἐπίσης ποσὸν δέκα πέντε χιλιάδων (15.000) δραχμῶν διὰ τὴν σύζυγον, διὰ δὲ τὰ τέκνα ποσὸν 7.000 δραχμῶν διὰ τὸ πρῶτον, 10.000 δραχμῶν διὰ τὸ δεύτερον, 20.000 δραχμῶν διὰ τὸ τρίτον, 30.000 δραχμῶν δι΄ ἕκαστον πέραν τοῦ τρίτου».
Ἀκολούθως μὲ τὸ ἄρθρο 5 ὁρίζετο ὅτι τὸ εἰσόδημα ποὺ ἀπέμενε μετὰ ἀπὸ τὶς παραπάνω ἐκπτώσεις ἐφορολογεῖτο μὲ τὴν ἀκόλουθο κλίμακα: γιὰ τὶς 5.000 δραχμὲς φόρος 100 δραχμές, γιὰ τὶς 10.000 φόρος 250, γιὰ τὶς 15.000 φόρος 450, γιὰ τὶς 20.000 φόρος 700, γιὰ τὶς 30.000 φόρος 1.300, γιὰ τὶς 40.000 φόρος 2.000, γιὰ τὶς 50.000 φόρος 2.800 δραχμὲς κ.λπ. Ἔτσι ἕνας πολύτεκνος μὲ 4 παιδιὰ ἀπὸ τὸ εἰσόδημά του ἐξέπιπτε συνολικῶς 82.000 δραχμὲς (15.000 σὺν 7.000 σὺν 10.000 σὺν 20.000 σὺν 30.000) καὶ ἐπὶ πλέον 30%, μὲ ἀνώτατο ὅριο 25.000 δραχμὲς ἐκ τοῦ συνολικοῦ εἰσοδήματός του ἀπὸ μισθωτὲς ὑπηρεσίες ἢ 25% ἐκ τοῦ ἐξ ἐλευθερίων ἐπαγγελμάτων, μὲ ἀνώτατο ὅριο 12.500 δραχμές. Δηλ. καὶ ἐὰν ἀκόμη εἶχε τὸν 2ο βαθμὸ τοῦ δημοσίου ὑπαλλήλου μὲ 6.000 δραχμὲς μηνιαῖο μισθό, δηλ. ἐτησίως Χ 14 ἴσον 84.000 δραχμές, ὁ πολύτεκνος μὲ τέσσερα τέκνα οὐδεμία ἀπολύτως δραχμὴ θὰ ἐπλήρωνε ὡς φόρο εἰσοδήματος. Ἀκόμη καὶ μὲ ἐτήσιο εἰσόδημα 100.000 δραχμῶν οὐδεμία δραχμὴ θὰ ἐπλήρωνε γιὰ φόρο εἰσοδήματος, ἀφοῦ θὰ ἐξέπιπτε συνολικῶς 107.000 δραχμὲς (25.000 τὸ 30% σὺν 82.000). Εἶναι χαρακτηριστικὸ ἀκόμη ὅτι ἀπηλλάσοντο τοῦ φόρου καὶ οἱ τόκοι τῶν καταθέσεων, ἀπὸ δὲ τὸ ἀκαθάριστον εἰσόδημα ἐκ γεωργικῶν ἐπιχειρήσεων ἀπηλλάσσετο τοῦ φόρου ποσὸν 50.000 δραχμῶν ἐτησίως. Εἰδικῶς γιὰ τοὺς ἀσχολουμένους προσωπικῶς ἢ διὰ τῶν μελῶν τῆς οἰκο-γενείας τους κατὰ κύριον ἐπάγγελμα μὲ τὶς γεωργικὲς ἐπιχειρήσεις τὸ ἀπαλ-λασσόμενο ποσὸ τοῦ φόρου ἀνήρχετο σὲ 140.000 δραχμές! Δηλ. τότε ἕνας πολύ-τεκνος ἀγρότης μὲ 4 τέκνα γιὰ εἰσόδημα 232.000 δὲν πλήρωνε φόρο εἰσοδήματος! Σύγκριση μὲ τὸ σήμερα δὲν ὑπάρχει. Ἡ ὕπαιθρος χώρα ἐρημώνει καὶ στὶς ἀγρο-τικὲς περιοχὲς οἱ θάνατοι εἶναι διπλάσιοι ἀπὸ τὶς γεννήσεις.
Τὴν Κυριακή του Πάσχα δημοσιεύθηκε ἔρευνα τῆς Κάπα Researcx γιὰ λογαριασμὸ τῆς ἐφημερίδος «Τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς», στὴν ὁποία, κατὰ τὸ δημοσίευμα, «Ἡ οἰκογένεια, σύμφωνα μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς ἔρευνας, εἶναι ὁ μοναδικὸς θεσμὸς στὸν ὁποῖο στρέφονται οἱ Ἕλληνες ὅταν ἀντιμετωπίζουν κάποιο σοβαρὸ πρόβλημα καὶ χρειάζονται βοήθεια σὲ ποσοστὸ 72,2%». Κατὰ τὴν ἔρευνα: «Οἰκογένεια σημαίνει: ὑποστήριξη καὶ ἀλληλεγγύη γιὰ τὸ 75,3% τῶν ἐρωτωμένων, ἀγάπη (66,1%), εὐτυχία (42,6%) καὶ ἀσφάλεια (42,3%)».
Φαίνεται ὅτι ὕστερα ἀπὸ τέσσερες σχεδὸν δεκαετίες, κατὰ τὶς ὁποῖες ὁ θεσμὸς τῆς οἰκογένειας ἐδέχετο τὰ πυρὰ ὅλων ἐκείνων, ποὺ παριστάνουν τοὺς δῆθεν προοδευτικούς, οἱ Ἕλληνες ξα-ναγυρίζουμε, τὴν ὥρα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, στὶς ρίζες μας, στὴν οἰκογένεια. Τὸ ἐρώτημα, ὅμως, ποὺ τίθεται ἀμείλικτο εἶναι: πόσο ἀκόμη θὰ ἀντέξει ἡ Ἑλληνικὴ Οἰκογένεια; Παλαιότερα τὶς δυσκολίες καὶ μάλιστα τὶς οἰκονομικὲς τὶς διεμοιράζοντο οἱ γονεῖς, τὰ παιδιά, οἱ θεῖοι, οἱ θεῖες, τὰ ἐξαδέλφια. Ὑπῆρχε ἕνας κόσμος ὁλόκληρος τῆς στενότερης καὶ εὐρύτερης οἰκογένειας, ποὺ πρόσφερε τὴ βοήθειά του, ὅταν κάποιος βρισκόταν σὲ δύσκολη θέση. Σήμερα, ὅμως, ὁ κόσμος αὐτὸς ἔχει σμικρύνει, ἀφοῦ τὰ παιδιὰ εἶναι εἶδος ὑπὸ ἐξαφάνιση, ὅπως καὶ τὰ ἐξαδέλφια. Σὲ λίγα χρόνια ἀκόμη ἡ κατάσταση θὰ λάβει δραματικὲς διαστάσεις, δεδομένου ὅτι θὰ κυριαρχοῦν τὰ μοναχοπαίδια, ἀφοῦ οἱ ἑλληνικὲς οἰκογένειες μένουν στὸ ἕνα παιδὶ καὶ ὁ δείκτης γεννητικότητος, γιὰ τὶς Ἑλληνίδες εἶναι κάτω της μονάδος. Μέσα σ΄ αὐτὴ τὴν κατάσταση μὲ ποιούς θὰ μοιρασθοῦν τὰ μοναχοπαίδια τὶς δυσκολίες καὶ μάλιστα τὶς οἰκονομικές; Μοιραίως μόνα τους, ἀφοῦ δὲν θὰ ὑπάρ-χουν ἀδέλφια. Μοῦ ἔλεγε ἕνας φίλος δημόσιος ὑπάλληλος, ὁ ὁποῖος εἶχε τρία παιδιά: «Πρόεδρε, ξέρεις γιατί ἔκανα καὶ τὸ τρίτο παιδί»; Γιατί τὸν ρώτησα: καὶ ἡ ἀπάντησή του: «Ἤθελα, ὅταν μεγα-λώσουν καὶ δημιουργήσουν οἰκογένει-ες, νὰ ἔχουν νὰ λένε ὅτι ἔχουν νὰ πᾶνε σὲ κάποιον ἀδελφό τους»!. Δεῖγμα τῆς ἀλληλεγγύης, τῆς ἀγάπης, τῆς εὐτυχίας καὶ τῆς ἀγάπης ποὺ ἔδειξε καὶ ἡ ἔρευνα.
Μέσα σ΄ αὐτὴν τὴν οἰκονομικὴ κρί-ση ἡ Κυβέρνηση ἀντὶ νὰ θωρακίζει τὴν οἰκογένεια, τὸ κύτταρο αὐτὸ τῆς κοινωνίας, πράττει τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Μὲ τὰ φορολογικὰ νομοσχέδια τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν εὐνοεῖ σκανδα-λωδῶς τοὺς ἀγάμους καὶ τοὺς ἀτέκνους καὶ πλήττει ἀνελέτητα τὶς οἰκογένειες μὲ τὰ παιδιὰ καὶ μάλιστα τὶς πολύτεκνες οἰκογένειες, φορολογῶντας αὐτὲς ἀγρίως, θεωρῶντας ὅτι τὰ παιδιὰ ἀποτελοῦν τεκμήριο πλουτισμοῦ. Τὸ μόνο, ποὺ δὲν ἔχει πράξει, εἶναι ἡ ἐπιβολὴ εἰδικοῦ φόρου γιὰ τὰ παιδιὰ σὲ ὅσους εἶναι πολύτεκνοι καὶ ὅσους βέβαια ἔχουν τρία παιδιά! Ὅλα αὐτὰ γίνονται ὅταν ὁ ἐφιάλτης τῆς ὑπογεννητικότητας ὁδηγεῖ τὸν Ἑλληνισμὸ στὸ τέλος τῆς ἱστορίας του καὶ ἡ Ἑλλὰς ἀπὸ πλευρᾶς γεννήσεων εὑρί-σκεται στὴν 199η θέση ἐπὶ συνόλου 220 χωρῶν (Καθημερινὴ 7-3-2013). Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιβιώσει μία χώρα ὅταν ὁ δείκτης γονιμότητος εἶναι κάτω ἀπὸ τὸ ἕνα καὶ γιὰ τὴν ὁμαλὴ ἀναπαραγωγὴ ἑνὸς Ἔθνους πρέπει νὰ εἶναι πάνω ἀπὸ 2,1 καὶ ὅταν τὰ παιδιὰ ἡλικίας μέχρι 14 ἐτῶν δὲν ὑπερβαίνουν τὸ 14%; Συγχρόνως δὲ συντελεῖται μία πληθυσμιακὴ ἀλλοίωση τῆς συνθέσεως τοῦ πληθυ-σμοῦ, μὲ τὴν ἀνεξέλεγκτη εἴσοδο χιλιά-δων λαθρομεταναστῶν, ἡ ὁποία συνεχίζεται χωρὶς ἀνάσχεση καὶ οὐδεὶς γνωρί-ζει πόσοι εἶναι ὅλοι αὐτοί, ποὺ διαμένουν στὴν Ἑλλάδα. Ὅλα αὐτὰ βέβαια ἀφήνουν ἀδιαφόρους τοὺς κυβερνῶντας, ποὺ προσπαθοῦν νὰ βολέψουν τὸ σήμερα καὶ τὸ αὔριο τὸ ἀφήνουν γιὰ ὅσους ἐπιζήσουν καὶ οἱ ὁποῖοι θ΄ ἀποτελοῦν πλέον μία μειοψηφία καὶ μάλιστα γερόντων. Φαίνεται ὅτι ἡ ρήση τοῦ κ. πρωθυπουργοῦ: «δὲν βλέπετε ὅτι ἡ Ἑλλάδα δὲν γεννάει ἀλλὰ γερνάει» ἔχει τεθεῖ στὸ περιθώριο.
Οὔτε μποροῦν νὰ ἐπικαλοῦνται τὴν «τρόικα», ὅτι δηλ. ζητεῖ τὴν κατάργηση τῶν ἀφορολογήτων ποσῶν γιὰ τὰ παιδιὰ (ἐὰν βεβαίως τὸ ζήτησε), διότι εἶχαν χρέος ν’ ἀντιτάξουν καὶ ν’ ἀπαντήσουν ὅτι οὐδαμοῦ στὴν Εὐρώπη φορολογεῖται ὁ ἔχων 4,5,6,7 κ.λπ., γιὰ τὸ ἴδιο εἰσόδημα, ὅπως ὁ ἄγαμος καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν μπο-ροῦν νὰ δεχθοῦν τέτοια μέτρα.
Μὲ τὴν θλιβερὴ αὐτὴ κατάσταση, ποὺ δὲν διαφαίνεται ἐλπίδα ἀνατροπῆς, ἀλήθεια σὲ ποιὰ οἰκογένεια θ΄ ἀναζητήσουμε στήριγμα; Στὴν οἰκογένεια μὲ τὰ ἀνύπαρκτα παιδιὰ ἢ στὴν οἰκογένεια μὲ τὰ μοναχοπαίδια;
Ἔτσι στὴν καταρρέουσα δημογρα-φικῶς Ἑλλάδα τὸ μόνο ποὺ ἐνδιαφέρει τοὺς ἰθύνοντες τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν εἶναι νὰ ὑπογράψουν τὴν ληξιαρχικὴ πράξη θανάτου αὐτῆς τῆς χώρας, πρὶν ἀκόμη ἔλθει ἡ ὥρα της.
Εἶναι ἀδιανόητο ἐπὶ τῆς δικτατορίας οἱ πολύτεκνοι νὰ εἶχαν τὰ παραπάνω ἀφορολόγητα ποσὰ καὶ σήμερα ἐπὶ τῆς ὑποτιθεμένης δημοκρατίας οἱ πολύτε-κνοι νὰ καρατομοῦνται φορολογικῶς. Καὶ αὐτὴ λέγεται Κυβέρνηση ποὺ ὑποτίθεται, κατὰ τὶς δηλώσεις τους, ἀγωνίζεται γιὰ τὴν σωτηρία τῆς Πατρίδος! Ἔχει ἐκλείψει κάθε ἴχνος ἐντροπῆς. Ἀντιμετωπίζεται ὁ πολύτεκνος ὄχι ἁπλῶς ὡς ὁ ἄγαμος, ἀλλὰ πολὺ χειρότερα.
Ἡ μόνη ἐλπίδα εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὶς ρίζες μας νὰ ξαναβροῦμε τὴν πίστη στὸν Θεό, νὰ γυρίσουμε στὴν οἰκογένεια καὶ στὶς ἀξίες μας καὶ ν΄ ἀνατρέψουμε αὐτὴ τὴν ἐφιαλτικὴ κατάσταση. Δὲν μᾶς ἔλειψε ἡ ἐλπίδα.
«Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐν ὅσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστό μου, νὰ περιγράφω μετ’ ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη».
Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Σκέπτεσθε τοὺς γονεῖς σας; Κάποιος ρώτησε μία Μάνα: «Τί σοῦ στοίχισαν τὰ παιδιά σου;». Καὶ ἡ Μάνα τοῦ ἀποκρίθηκε: «Στοίχισαν πόνο καὶ προσπάθεια. Κόπο καὶ ἀνησυχία. Μόχθο καὶ καθημερινὴ δουλειὰ στὸν πατέρα τους. Ὑπομονὴ καὶ εὐθύνη. Ὁδηγίες καὶ νουθεσίες. Ἀγάπη καὶ ἀγωνία. Προσευχὲς καὶ δεήσεις». Αὐτὰ στοιχίζουν τὰ παιδιὰ στοὺς γονεῖς. Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά. Τόσο πολλά, ποὺ καμμιὰ πένα στὸν κόσμο δὲν θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ τὰ χαράξει πάνω στὸ χαρτί. Νὰ γιατί ἀπευθύνομαι σὲ σᾶς, παι-διά, καὶ κάνω τούτη τὴν ἐρώτηση: Παιδιά, σκέπτεσθε τοὺς γονεῖς σας; Ἀλλὰ τί σημαίνει αὐτὴ ἡ ἐρώτηση; Σημαίνει αὐτὰ ποὺ θὰ σᾶς γράψω παρακάτω. Καὶ θὰ σᾶς γράψω ὄχι λόγια, ἀλλὰ παραδείγματα. Παραδείγματα παιδιῶν, ποὺ σκέπτονταν πάντα τοὺς γονεῖς τους. Νὰ τί θέλω νὰ πῶ:
Νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς γονεῖς σας.
Ὕστερα ἀπὸ τὸν Θεό, ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἀπέραντη ἀγάπη σας, νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς γονεῖς σας. Νὰ ἀγαπᾶτε τὸν Πατέρα σας καὶ τὴ Μάνα σας. Νὰ τοὺς ἀγαπᾶτε σὰν τὸν Αἰνεία τῆς Τροίας.
Θυμάστε τὸ περιστατικό; Πρὶν ἡ Τροία παραδοθεῖ στὴ φωτιά, οἱ Ἕλληνες ἔδωσαν προθεσμία στοὺς Τρῶες νὰ φύγουν ὅλοι ἀπὸ τὴν πόλη παίρνοντας μαζί τους ὅ,τι ὁ καθένας θεωροῦσε σὰν τὸ πιὸ πολύ-τιμο πράγμα. Τότε οἱ Ἕλληνες εἶδαν μία σκηνὴ ποὺ τοὺς συγκλόνισε. Τὶ εἶδαν; Εἶδαν τὸν νεαρὸ Αἰνεία νὰ περνᾶ τὴν πύλη τῆς Τροίας ἔχοντας τοὺς ὤμους του τὰ ἀγάλματα τῶν θεῶν. Συγκινημένος ὁ ἐπικεφαλῆς τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν ἐπέτρεψε στὸν θαυμαστὸ νεαρὸ Τρῶα νὰ ξαναγυρίσει στὴν πόλη καὶ νὰ πάρει καὶ ὅ,τι ἄλλο πολύτιμο ἤθελε. Γύρισε ὁ Αἰνείας στὴν Τροία καὶ σὲ λίγο περνοῦσε τὴν Πύλη τῶν τειχῶν βαστάζοντας στοὺς ὤμους του τοὺς δύο γέροντες γονεῖς του, ποὺ ἦταν παράλυτοι καὶ δὲν μποροῦσαν νὰ περπατήσουν. Ἦταν ὅ,τι πολυτιμότερο εἶχε, ὕστερα ἀπὸ τοὺς θεούς. Αὐτὴ ἡ δεύτερη σκηνὴ συγκίνησε πιὸ πολύ τοὺς Ἕλληνες. Καὶ ἐπέτρεψαν στὸ ὑπέροχο αὐτὸ παιδὶ νὰ γυρίσει καὶ πάλι στὴν πόλη καὶ νὰ πάρει ὅτι ἄλλο εἶχε.
Παιδιά! Ἔτσι νὰ ἀξιολο-γεῖτε τὴν ἀγάπη σας. Καὶ σὲ τέτοιο βαθμό. Σὰν τὸν Αἰνεία. Πρῶτα ἡ ἀγάπη στὸ Θεὸ καὶ ἔπειτα ἡ ἀγάπη στοὺς γονεῖς. Γιατί, ὅπως μᾶς εἶπε ὁ Χριστός, «ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἐστί μου ἄξιος» (Ματθ. 1, 37). Ὅποιος ἀγαπᾶ πατέρα ἢ μητέρα περισσότερο ἀπὸ τὸ Θεό, δὲν λογίζεται ἄξιος Χριστιανὸς
Παιδιά! Ἀγαπᾶτε τοὺς γονεῖς σας. Ἀγαπᾶτε τους εἰλικρινά. Ἄδολα. Χωρὶς ἀνταλλάγματα. Μὲ ὅλη σας τὴν καρδιά. Νὰ πώς: Μία μάνα θὰ ξεκινοῦσε γιὰ ἕνα μακρινὸ ταξίδι. Τὰ τρία της παιδιὰ ἔτρεξαν καὶ τῆς πρόσφεραν τὰ δῶρα τους. Τὸ πρῶτο τῆς πρόσφερε μία μαρμάρινη πλάκα μὲ σκαλισμένο πάνω στὴν πλάκα τὸ ὄνομά της. Τὸ δεύτερο τῆς πρόσφερε μία ἀνθοδέσμη μὲ σπάνια μυρωδάτα λουλούδια. Τὸ τρίτο παιδὶ δὲν τῆς πρόσφερε τίποτε. Τῆς εἶπε ὅμως τὰ ἑξῆς λόγια: «Μητέρα, δὲν ἔχω μαρμάρινη πλάκα. Δὲν ἔχω ἀνθοδέσμη. Ἔχω ὅμως καρδιά. Σ’ αὐτὴν χάραξα τὸ ὄνομά Σου. Αὐτὴ ἡ καρδιά μου, Μητέρα, γεμάτη ἀγάπη, θὰ σὲ συνοδεύει, ὅπου θὰ ταξιδεύεις καὶ θὰ σὲ παραστέκεται, ὅπου κι ἂν σταθεῖς». Παιδιά! Ἡ μεγαλύτερη προσφορὰ στοὺς γονεῖς σᾶς εἶναι ἡ ἀγάπη. Χωρὶς τὴν καρδιὰ κάθε ἄλλη προσφορὰ εἶναι πολὺ μικρή. Ἐλάχιστη.
Νὰ τιμᾶτε τοὺς γονεῖς σας.
Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφὴς καὶ κατηγορηματική. Τὴ σημειώνω: «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου» (Ἔξοδ. Κ, 12). Κι αὐτὴ ἡ ἐντολὴ πρέπει νὰ γίνει βίωμά σας. Νὰ τιμᾶτε τὸν Πα-τέρα σας. Νὰ τιμᾶτε τὴ Μάνα σας. Νὰ τοὺς τιμᾶτε, ὅπως τοὺς ταιριάζει. Ὅπως τοὺς ἀξίζει. Καὶ νὰ θυμάστε τοῦτο: Κάθε προκοπὴ σᾶς σ’ αὐτοὺς ὀφείλεται. Ὅσα παιδιὰ πρόκοψαν στὴ ζωὴ τοὺς τὸ ὁμολόγησαν αὐτό. Καὶ τοὺς ἀπέδωσαν τὴν ἀνάλογη τιμή. Ὁ Ἀβραὰμ Λίνκολν εἶπε: «Πᾶν ὅτι εἶμαι τὸ ὀφείλω στὴ μητέρα μου». Θυμάστε τὰ παιδιὰ τοῦ Διαγόρα ἀπὸ τὴ Ρόδο; Τὰ σημειώνω: Δημάγετος, Ἀκουσίλαος, Δωριέας. Αὐτὰ τὰ τρία ὑπέροχα παιδιά, ὅταν νίκησαν στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες, τίμησαν τὸν πατέρα τοὺς κατὰ τρόπο ποὺ συγκίνησε ὅλο τὸν κόσμο ποὺ βρισκόταν μέσα στὸ στάδιο τῆς Ὀλυμπίας. Μόλις ἡ Ἐπιτροπὴ στεφάνωσε τὰ τρία αὐτὰ παιδιά, ἔτρεξαν ἀμέσως στὴν κερκίδα, ὅπου καθόταν ὁ ἀσπρομάλλης πατέρας τους. Καὶ τί ἔκαναν; Τί ἔκαναν! Παρακολουθῆστε. Ἔβγαλαν τὰ στεφάνια ἀπὸ τὰ κεφάλια τους καὶ τὰ φόρεσαν στὸ κεφάλι τοῦ πατέρα τους. Ὕστερα τὸν ἔπιασαν, τὸν σήκωσαν πάνω τους ὤμους τους καὶ τὸν περιέφεραν ὁλόγυρα στὸ στάδιο.
Σκηνὴ συγκλονιστική. Ὅλοι οἱ θεατὲς σηκώθηκαν ὄρθιοι. Ὅλοι ζητωκραύγα-ζαν. Ὅλοι ἔκλαιγαν ἀπὸ συγκίνηση. Καὶ ὅλοι ἔρραιναν τὸν πατέρα καὶ τοὺς τρεῖς γιούς του μὲ λουλούδια καὶ δαφνόφυλλα. Καὶ ἀκολούθησε ἄλλη σκηνή, τὸ ἴδιο συγκινητική. Ἕνας Σπαρτιάτης, συγκινημένος βαθύτατα, τὴ στιγμὴ ποὺ περνοῦσε ἀπὸ κοντὰ τοῦ ὁ δαφνοστεφανωμένος Διαγόρας, πάνω στοὺς ὤμους τῶν παιδιῶν του, φώναξε μὲ ὅλη τὴ δύναμή του: «Διαγόρα! Πέθανε πιὰ τώρα!». Καὶ ἔτσι ἔγινε. Ὁ Γέροντας Διαγόρας δὲν ἄντεξε. Ἔγειρε στοὺς ὤμους τῶν παιδιῶν του καὶ ἔκλεισε γιὰ πάντα τὰ μάτια του, εὐτυχισμένος ἀπὸ τὴ μεγαλύτερη τιμὴ ποὺ τοῦ πρόσφεραν τὰ παιδιά του!
Ἄλλο, πάλι παιδί, ὁ Κορίνθιος Ἔφηβος, μόλις στεφανώθηκε ὀλυμπιονίκης, ἔτρεχε ὅσο μποροῦσε πιὸ γρήγορα, γιὰ νὰ φέρει τὴ μεγάλη νίκη στὴν ἄρρωστη μητέρα του, τὴν Ἐνάρετη. Δὲν τὴν πρόφτασε ὅμως ζωντανή. Ἔκλαψε πολὺ ὁ ὀλυμπιονίκης γιός της. Ἔκλαψε, γιατί δὲν μπόρεσε νὰ δώσει τὴ χαρὰ τῆς νίκης στὴν Μάνα του. Ὡστόσο ἔκανε τὸ ἑξῆς, γιὰ τὸ ὁποῖο ἔκλαψαν ὅλοι. Τί ἔκανε; Μὲ τὸ στεφάνι τοῦ στεφάνωσε τὰ μαλλιὰ τῆς νεκρῆς καὶ μὲ λυγμοὺς εἶπε: «Μητέρα συγχώρεσε μὲ ποὺ δὲν μπόρεσα νὰ τρέξω πιὸ γρήγορα. Σου ἔφερα τὴ μεγάλη νίκη. Μὰ ὁ θάνατος τρέχει πιὸ γρήγορα ἀπὸ τοὺς θνητούς, ποὺ οὔτε οἱ ὀλυμπιονίκες μποροῦν νὰ παραβγοῦν μαζί του. Σὲ πῆρε πρὶν προλάβεις νὰ χαρεῖς τὴ δική μου χαρά. Μὰ πάρε την, καλή μου Μητέρα, ἂς εἶσαι καὶ νεκρή. Εἶναι δική σου…».
Παιδιά! Τιμῆστε τοὺς γονεῖς σᾶς ὅσο ζοῦν. Τιμῆστε τους καὶ νεκρούς.
Νὰ σέβεστε τοὺς γονεῖς σας. Νὰ σέβεστε τοὺς γονεῖς σᾶς πάντα. Ἀκόμη κι ὅταν κάνουν λάθη. Ὅποια λάθη κι ἂν κάνουν, δὲν παύουν νὰ εἶναι γονεῖς σας. Θυμᾶσθε τὸν Νῶε; Ὁ δίκαιος καὶ ἐνάρετος Νῶε «ἔπιεν ἐκ τοῦ οἴνου καὶ ἐμεθύσθη» (Γε-νέσ. 0,21). Ὁ Νῶε μέθυσε. Κι ὕστερα γυμνώθηκε. Τὸ ἕνα του παιδί, ὁ Χάμ, ἀσέβησε στὸν πατέρα του,. Διαπόμπευσε τὴν παρεκτροπὴ τοῦ πατέρα του. Τὰ δύο ἄλλα ὅμως παιδιά, Σὴμ καὶ Ἰάφθε, ἔδειξαν σεβασμὸ στὸ γεννήτορά τους. Τί ἔκαναν; Πῆραν ἕνα ροῦχο καὶ περπατῶντας μὲ τὶς πλάτες τους γυρισμένες πρὸς τὸν πατέρα, γιὰ νὰ μὴ δοῦν τὴ γύμνωσή του, πέτυχαν καὶ τὸν σκέπασαν. Ἄξια παιδιά. Παράδειγμα στοὺς αἰῶνες γιὰ τὰ παιδιὰ τοῦ κόσμου. Κανένα λάθος τῶν γονέων σας δὲν πρέπει νὰ σταθεῖ ἱκανὸ νὰ μειώσει τὸ σεβασμὸ πρὸς τοὺς γονεῖς. Ἀκόμα κι ἂν σᾶς πιέζουν νὰ τὸ κάνετε οἱ πιὸ ἰσχυροί τῆς γῆς. Ἡ Μάνα τοῦ Μ. Ἀλέξανδρου, ἡ Ὀλυμπιάδα, ἦταν δύστροπη γυναῖκα. Ἀνακατευόταν πάντα στὶς ὑποθέσεις τῆς χώρας. Ὡστόσο, ὁ ἐξαίρετος γιὸς της ποτὲ δὲν ἀσέβησε στὴ Μάνα του. Ποτὲ δὲν τὴ λύπησε. Ποτὲ δὲν τῆς εἶπε πικρὸ λόγο. Πάντα τῆς φερόταν μὲ ὑπομονή. Πάντα μὲ γλυκύτητα. Κάποτε ὁ Ἀντίπατρος, ἐπιστήθιος φίλος του, τοῦ ἔγραψε καὶ τοῦ συνέστησε νὰ δώσει τέλος σ’ αὐτὴν τὴν ἱστορία μὲ τὴ Μάνα του. Ἀλλὰ ὁ ὑπέροχος γιὸς τῆς Ὀλυμπιάδας τοῦ ἀπάντησε: «Ἀντίπατρε! Ἕνα δάκρυ μίας Μάνας μπορεῖ νὰ σβήσει δέκα χιλιάδες γράμματα σὰν αὐτό». Κι ἂν οἱ γονεῖς συνεχίζουν νὰ παρεκτρέπονται; Καὶ τότε σεβασμό; Καὶ τότε. Καὶ πάντα. Καὶ ἔχοντας αὐτὸν τὸν σεβασμό, μπορεῖτε νὰ κάνετε αὐτὸ ποὺ ἔκανε μία νέα γιὰ τὸν μέθυσο πατέρα της. Ἦταν νύχτα. Τὸ χιόνι ἔπεφτε ἀστα-μάτητα. Ὁ ἀέρας ξερίζωνε δένδρα. Τὰ κύματα βουνὰ στὴ θάλασσα. Ὁ πατέρας της γύριζε ἀπὸ τὸ διπλανὸ νησὶ μὲ μία βάρκα. Καὶ γύριζε, ὅπως πάντα, μεθυσμένος. Ἡ κόρη του ἀψηφᾶ τὸν κίνδυνο καὶ μὲ ἕνα φανάρι στὰ χέρια κατεβαίνει στὴ θάλασσα. Σηκώνει ψηλὰ τὸ φανάρι νὰ τὸ δεῖ ὁ πατέρας της καί, μὲ ὅλη της τὴ δύναμη φωνάζει: «Πατέρα, ἔλα, ἀπ’ ἐδῶ εἶναι ὁ δρόμος». Ἡ δυνατὴ φωνὴ συνέφερε τὸν μεθυσμένο πατέρα, ποὺ πάλευε μὲ τὰ κύματα. Βγῆκε σῶος. Ἀλλὰ ἡ κόρη του δὲν ζοῦσε πιά. Τὴ βρῆκε στὸ δρόμο παγωμένη. Ἡ θυσία τῆς σημάδεψε μία νέα ζωὴ γιὰ τὸν πατέρα της. Ζωὴ μὲ ἐγκράτεια, ἀρετὴ καὶ ἁγιασμό.
Παιδιά! Ἂν χρειασθεῖ, θυσιαστεῖτε κι ἐσεῖς γιὰ τοὺς γονεῖς σας. Σὰν τὴν ἡρωίδα κόρη τοῦ μέθυσου πατέρα. Νὰ προπέμπετε τοὺς γονεῖς σας. Οἱ γονεῖς σας, σὰν πρεσβύτεροι, κατὰ κανόνα, φεύγουν
πρῶτοι ἀπὸ τὴν πρόσκαιρη τούτη ζωή. Μὴν ἀμελήσετε νὰ βρίσκετε κοντά τους στὶς στερνὲς ὧρες τῆς ζωῆς τους. Ὅπου κι ἂν εἶστε, νὰ σπεύσετε κοντά τους. Κι ἂν ἀκόμη βρίσκεστε στὴν ἄλλη ἄκρη τῆς γῆς, σὰν ἄλλοι ἀπόστολοι «συναθροισθέντες» κοντά τους, «κηδεύσατε» τὰ σώματά τους. Καὶ μὲ ὅλες τὶς τιμές. Σεῖς νὰ τοὺς κλείσετε τὰ μάτια. Σεῖς, τὰ παιδιά τους. Ὄχι ἄλλοι. Διαβάστε τί γράφει ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος γιὰ τὴ Μητέρα του, τὴ Μόνικα. Διαβάστε καὶ διδαχθεῖτε. «… Ἡ θρησκευτικὴ ἐκείνη ψυχὴ ἀπαλλάχθηκε ἀπὸ τὸ σῶμα της. Ἔκλεισα τὰ μάτια της. Τὴν καρδιά μου τὴν ἔσχισε ὀξύτατη ὀδύνη. Ἦταν ἕτοιμη νὰ ξεσπάσει σὲ χείμαρρο δακρύων…». Ἔτσι νὰ προπέμπετε καὶ σεῖς τοὺς γονεῖς σας. Σὰν τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο. Καὶ μὴν παύσετε ποτὲ νὰ ἐπισκέπτεσθε συχνὰ τὸν τάφο τους. Ἕνα κερί, μία δέηση, τὰ περιμένουν πά-ντα οἱ γονεῖς σας. Δέηση γιὰ τὶς ψυχές τους. Ἔτσι, ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Ὅταν στὶς 21 Φεβρουαρίου 1913 ἔπεσαν τὰ Γιάννενα, ἕνας Ἠπειρώτης νέος, ποὺ πολέμησε μὲ τὸν Ἑλληνικὸ στρατὸ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεως, ἔτρεξε στὸν τάφο τοῦ πατέρα του, ἔσκυψε, φίλησε τὸν τάφο καὶ μὲ δάκρυα φώναξε: «Πατέρα! Ξύπνα! Τὰ Γιάννενα εἶναι, ἐπιτέλους, ἐλεύθερα».
Ἀγαπητὰ παιδιά,
Ὅσα ἔχετε ἀκόμη τοὺς γονεῖς σας, δεῖξτε τους ὅλη σας τὴν ἀγάπη. Τίποτα ἂς μὴ σταθεῖ ἱκανὸ νὰ λιγοστέψει τὴν ἀγά-πη σας σ’ αὐτούς. Τίποτα. Οὔτε πράγμα. Οὔτε ἀξίωμα. Οὔτε ἐργασία. Οὔτε πρό-σωπο. Εἴπαμε, τίποτα. Τιμῆστε τους μὲ ὅποιον τρόπο τοὺς ταιριάζει. Σεβαστεῖτε τους. Καὶ ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα, σεῖς νὰ τοὺς κλείσετε τὰ μάτια. Ὅσα, πάλι, παιδιὰ δὲν ἔχετε πιὰ τοὺς γονεῖς σας, μὴ παύσετε νὰ ἐπισκέπτεσθε τὸν τάφο τους. Σᾶς περιμένουν. Καὶ θὰ σᾶς περιμένουν πάντα. Μέ-χρι ποὺ καὶ σεῖς νὰ βρεθεῖτε κοντά τους.
Στὴν αἰώνια χαρὰ τοῦ παραδείσου.
Πηγή: (ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ε.ΡΩ. ΤΕΥΧΟΣ 13), Ενωμένη Ρωμηοσύνη
Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,
Σὲ κάθε ἐποχή, μὰ ἰδιαίτερα σὲ στιγμὲς μεγάλης κοινωνικῆς παρακμῆς, συναντοῦμαι πολλὰ πρόσωπα (φιλοσόφους, ποιητές, πολιτικούς, ἐπαναστάτες) νὰ καταγγέλουν τὴν καθεστηκυία τάξη καὶ νὰ ἐπαγγέλονται ἕνα κόσμο νέο, ἕνα κόσμο καλύτερο, στὸν ὁποῖο δὲν θὰ χωρᾶ τίποτα ἀπὸ τὰ παλαιὰ δεινὰ καὶ πάθη. Ἂς μὴν ξεχνοῦμε πὼς δὲν πάει καὶ πολὺς καιρὸς ποὺ καὶ στὸ τόπο μας, τὸ κεντρικὸ σύνθημα τοῦ δημοσίου διαλόγου ἦταν ἡ φράση «νὰ τελειώνουμε μὲ τὸ παλιό».
Δὲν ἦταν λίγες οἱ περιπτώσεις ὅπου διάφορα ριζοσπαστικὰ κινήματα κατάφεραν μὲ τὸν ἕναν ἢ μὲ ἄλλον τρόπο νὰ ἐπικρατήσουν, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ κοινωνίες νὰ ἀλλάξουν τὶς ἰδεολογικές τους κατευθύνσεις καὶ τὸν τρόπο τῆς κοινῆς τους βιοτής, χωρὶς ὅμως οἱ ἐξαγγελίες τῶν ἐμπνευστῶν τούτων τῶν θέσεων νὰ ὁδηγήσουν τὸν κόσμο σὲ φωτεινότερες ἐποχές. Ἀντιθέτως· στὴν προϋπάρχουσα ἀδικία προστέθηκαν καινοφανεῖς ἀνομίες.
Παρὰ ταῦτα ἡ ἀνθρώπινη προσπάθεια γιὰ σωτηρία, μοιάζει ἐγκλωβισμένη συνεχῶς σὲ τοῦτο τὸ ἀδιέξοδο σχῆμα: καταγγελία τοῦ παλαιοῦ, ἐξύμνηση τοῦ νέου. Σὲ τούτη τὴν ὀπτικὴ ὅμως, μᾶς διαφεύγει τὸ αὐτονόητο: καὶ τὸ νέο, ἀργὰ ἢ γρήγορα, θὰ γίνει παλαιό, γιατί ὁ πτωτικὸς αὐτὸς κόσμος φθείρει τὰ πάντα, γιατί ὁ χρόνος ὅ,τι ἀγγίζει τὸ ὁδηγεῖ πρὸς τὸ μαρασμό του.
Ἴσως οἱ παραπάνω λόγοι, τέκνα μου ἀγαπητά, νὰ σᾶς προκαλοῦν ἀπορία. Γιατί ἐνῶ «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, σήμερον ἠνώθησαν», ἐμεῖς στρέφουμε τὶς σκέψεις σας πρὸς τὰ παθήματα τοῦ κόσμου; Γιατί ἐνῶ «Χορεύσουιν Ἄγγελοι πάντες ἐν οὐρανῷ, καὶ ἀγάλλονται σήμερον», ἐμεῖς ἀσχολούμαστε μὲ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων; Γιατί ἐνῶ «Σήμερον ὁ Χριστός, ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου» ἐμεῖς ἀγγίζουμε αὐτὰ πού μας ἀπογοητεύουν καὶ μᾶς λυποῦν;
Μιλοῦμε γιὰ τοῦτα ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἡ γέννηση τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔρχεται νὰ κομίσει μία ἐντελῶς διαφορετικὴ ἀπάντηση στὸ πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου, τὸ ὁποῖο ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι, ἕνα καὶ μοναδικό: ὁ θάνατος. Μιλώντας γιὰ τὸν θάνατο δὲν πρέπει νὰ μένουμε ἁπλὰ καὶ μόνο στὴ βιολογική του διάσταση, στὴ φυσικὴ τελευτή. Τὸν θάνατο, ἂν ψηλαφίσουμε καλύτερα τὶς πληγές μας, θὰ τὸν ἀναγνωρίσουμε σὲ κάθε πτυχὴ τοῦ παρηκμασμένου μας βίου: στὴν ἀδικία καὶ στὴν βία, στὶς ἔριδες καὶ στὶς συγκρούσεις, στὸν πόνο καὶ στὴν ἀδυναμία. Καμία ἀπὸ αὐτὲς τὶς συνιστῶσες τοῦ ἀνθρώπινου βίου δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει πρὸς τὰ βέλτιστα, ἂν δὲν ἀπελευθερωθεῖ ἀπὸ τὴν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου, ἂν δὲν ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου.
Ἡ εἰκόνα τῆς Γεννήσεως μαρτυρεῖ πὼς τοῦτο τὸ παιδίο ποὺ κείτεται σπαργανωμένο μέσα στὴ φάτνη, μέσα σ’ ἕνα λίκνο ποὺ ὁμοιάζει μὲ μνῆμα ταφικό, καὶ σ’ ἕνα σπήλαιο ποὺ θυμίζει τὸν Ἅδη, ἦρθε γιὰ νὰ καταπατήσει τὸ θάνατο καὶ νὰ θεώσει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ἐδῶ βρίσκεται ἡ κρίσιμη διαφοροποίηση στὸ εἶδος τὴν σωτηρίας ποὺ ὁ Θεός μας προσφέρει. Ἔσχατος ἐχθρὸς γιὰ τὸν Θεάνθρωπο εἶναι ὁ θάνατος, ὄχι ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος. Ὁ Θεὸς στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε ταλαίπωρου ἀνθρώπου, στὴν ὕπαρξη κάθε ἁμαρτωλοῦ, βλέπει τὸ ἀρχαῖο κάλος τοῦ δημιουργήματός Του. Γιατί κατὰ τὴν πατερικὴ διδασκαλία, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἔπεσε καὶ νὰ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸ Θεό, δὲν ἀπώλεσε ὅμως τὸ «κατ’ εἰκόνα», δὲν ἔχασε τὴν ἀρχετυπικὴ αὐτὴ σχέση καὶ συγγένεια μὲ τὸν δημιουργό του. Ἡ ὀμορφιὰ τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει μέσα σὲ κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ἀμαυρωμένη καὶ ξεχασμένη ἴσως, πάντα ὅμως ὑπαρκτὴ καὶ ἀναγνωρίσιμη.
Ἐμεῖς ὅμως, ἀκόμα καὶ σήμερα, τὴν σωτηρία μας τὴν κατανοοῦμε ὡς ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, τοὺς «κακούς» καὶ τοὺς «ἀδίκους», τοὺς «παλαιούς» καὶ τοὺς «διεφθαρμένους», χωρὶς νὰ ἔχουμε τὴν ἐντιμότητα καὶ τὸ θάρρος νὰ ἀναγνωρίσουμε τὴν δική μας κακότητα, τὴν δική μας παλιανθρωπιά. Ὁ ἄνθρωπος σήμερα, ἐξίσου αὐτοκαταστροφικὸς μὲ τοὺς πρωτοπλάστους, ἐπιδιώκει τὸ χαμό του. Ἂν ὁ Θεὸς ἔκανε δεκτὲς τὶς προσευχές μας γιὰ ἀπαλλαγὴ τοῦ κόσμου ἀπὸ τοὺς «κακούς», τότε θὰ ξαφνιαζόμασταν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι μέσα σ’ αὐτοὺς θὰ βρισκόμασταν καὶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, οἱ θεωροῦντες ἑαυτοὺς ὡς δικαίους.
Μὰ ὁ Θεὸς στέλνει νέο Ἀδάμ, τὸν Υἱὸν Τοῦ τὸν μονογενῆ, γιὰ νὰ μὴν χαθεῖ κανείς, γιὰ νὰ ἀλλάξουν ὅλα μὲ τὸν δικό του τρόπο, ποὺ δὲν μοιάζει οὔτε μὲ θύελλα, οὔτε μὲ σεισμό, ἀλλὰ μὲ αὔρα λεπτή. Ποιὸς ὁ θεῖος τοῦτος τρόπος; Ἡ ἐνανθρώπηση. Ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ λαμβάνει τὴν ἀνθρώπινη φύση, παρεκτὸς τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία δὲν εἶναι συστατικὸ τούτης τῆς φύσεως, ἀλλὰ στοιχεῖο ξένο καὶ ἐπίκτητο.
Μέγα τοῦτο τὸ σκάνδαλο, γιὰ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς. Μὰ καὶ στὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Ἀθανάσιου ὑπῆρχαν κάποιοι ποὺ ἀγανακτοῦσαν μὲ τὴν ἐνανθρώπιση λέγοντας πὼς θὰ ἦταν ἀρκετὸ «νεύματι μόνον ποιῆσαι» ὁ Θεὸς γιὰ νὰ παιδαγωγήσει καὶ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, ὅπως ἔκανε καὶ παλαιά, ὅταν ἐκ τοῦ μηδενὸς δημιούργησε τὰ πάντα.
Ὅμως ὁ Μέγας Ἀθανάσιος μαρτυρεῖ τὴν ἀλήθεια: «Παλαιότερα, ὅταν δὲν ὑπῆρχε πουθενὰ τίποτα, χρειάστηκε νεῦμα καὶ μόνον ἀπόφαση γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ σύμπαντος· ὅταν ὅμως δημιουργήθηκε ὁ ἄνθρωπος καὶ χρειάστηκε νὰ θεραπεύσει ὁ Θεός, ὄχι τὰ ἀνύπαρκτα, ἀλλὰ τὰ δημιουργηθέντα, ἦταν ἑπόμενο νὰ ἔρθει ὁ γιατρὸς καὶ σωτήρας στὰ ἤδη δημιουργημένα, ὥστε νὰ θεραπεύσει τὰ ὑπάρχοντα».
Ὁ Χριστὸς δέχεται τὴν παλαιὰ ἀνθρώπινη φύση καὶ τὴν καινοποιεῖ. Δέχεται σῶμα ἀνθρώπινο γιὰ νὰ τὸ ἀθανατίσει. Δέχεται ψυχὴ ἀνθρώπινη γιὰ νὰ τὴν ἁγιάσει. Δέχεται τὸν ὅλο ἄνθρωπο γιὰ νὰ τὸν θεώσει.
Ὁ τρόπος τῆς ἐνανθρωπήσεως ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τῆς σωτηρίας μας, ἀλλὰ καὶ ἕνα τύπο ζωῆς γιὰ τὸν κάθε χριστιανό. Ζοῦμε στὸν κόσμο αὐτό, ὁ ὁποῖος ταλαιπωρεῖται ἀκόμα καὶ σήμερα ἀπὸ τὰ παρεπόμενα τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου. Σκοπός, καὶ ἀποστολή, καὶ λαχτάρα τῶν πιστῶν πρέπει νὰ εἶναι ἡ πρόσληψη τοῦ κόσμου καὶ ἡ προσφορά του στὸν ἐνανθρωπήσαντα Λόγο, γιὰ νὰ τὸν ἁγιάζει κάνοντας τὸν μέλος τίμιό του σώματός του· γιὰ νὰ τὸν καθιστὰ αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ εἶναι, στολίδι καὶ κόσμημα τῆς δικῆς του δημιουργικῆς σοφίας. Τοῦτο κάνουμε σὲ κάθε θεία Λειτουργία, προσφέρουμε ἄρτο καὶ οἶνο, γιὰ νὰ λάβουμε Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, προσφέρουμε τὴν παλαιά μας ζωὴ γιὰ νὰ λάβουμε τὴν καινὴ βιοτὴ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Τοῦτο ὀφείλουμε νὰ ποιοῦμε στὴ καθημερινότητά μας ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ξεχωριστὰ καὶ ὅλοι μαζὶ ὡς ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, νὰ προσλαμβάνουμε ὅ,τι ἀληθινὸ κουβαλᾶ ὁ ταλαιπωρημένος σύγχρονος ἄνθρωπος καὶ νὰ τὸ καταθέτουμε ὡς δῶρο τίμιο στὸ θεῖο βρέφος, χωρὶς νὰ ὀλισθαίνουμε οὔτε στὸν καταγγελτικὸ τρόπο τῆς ἄρνησης, τῆς ἀπόρριψης καὶ τὸ διχασμοῦ· οὔτε στὸν ἐκκοσμικευμένο τρόπο τῆς ἄκριτης ἀποδοχῆς τῶν κριμάτων τοῦ κόσμου.
Γι’ αὐτὸ γιὰ ἐμᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἡ ἑορτὴ τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, ἡ ἑορτὴ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρχὴ τῆς ἑνότητος τῶν πάντων. Τοῦ ἀκτίστου καὶ τοῦ κτιστοῦ, τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων, τῶν παλαιῶν καὶ τῶν καινῶν, ἀφοῦ «δι’ ἠμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός».
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!
ΑΛΗΘΩΣ ΕΤΕΧΘΗ!
Χρόνια πολλά μέ ὑγεία καί εὐλογίες!
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Επειδή όμως αυτά, και μύρια άλλα και δυσδιήγητα είδη της θείας οικονομίας λίγους ευεργέτησαν, ενώ οι υπόλοιποι άνθρωποι έμειναν αθεράπευτοι, τότε λοιπόν, τότε έγινε το μεγάλο και απερίγραπτο μυστήριο της ενανθρωπήσεως. Γιατί ο ίδιος ο Λόγος του Θεού, ο δημιουργός όλης της κτίσεως, ο άπειρος, ο απερίγραπτος, ο αναλλοίωτος, η πηγή της ζωής, το φως που προήλθε από το φως, η ζωντανή εικόνα του Θεού, η ακτινοβολία της δόξας, η σφραγίδα της υποστάσεώς του, προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση και ανακαινίζει την εικόνα του που είχε καταστραφεί με την αμαρτία, και ανανεώνει τον ανδριάντα που είχε παλιώσει από τον υιό της πονηρίας, και τον κάνει πιο χαριτωμένο από τον πρώτο, όχι δημιουργώντας τον πάλι από χώμα, όπως παλιά, αλλά δεχόμενός τον ο ίδιος, χωρίς να μεταβάλει τη θεϊκή φύση σε ανθρώπινη, αλλά ενώνοντας την ανθρώπινη με τη θεϊκή. Γιατί, μένοντας αυτό που ήταν, έλαβε αυτό που δεν ήταν. Και αυτό μας το διδάσκει ο μακάριος Παύλος φωνάζοντας• «Ας επικρατεί μεταξύ σας το ίδιο φρόνημα, που υπήρχε και στον Ιησού Χριστό, ο οποίος, αν και είχε θεϊκή ύπαρξη, δεν θεώρησε κάτι σαν αρπαγή το ότι ήταν ίσος με τον Θεό, αλλά ταπείνωσε τον εαυτό του, παίρνοντας μορφή δούλου». Από αυτά είναι φανερό ότι η μορφή του Θεού, μένοντας αυτό που ήταν, έλαβε τη μορφή δούλου. Και μορφή δούλου δεν ονομάζει αυτό που φαίνεται μόνο στον άνθρωπο, αλλά όλη τη φύση του ανθρώπου. Γιατί, όπως η μορφή του Θεού σημαίνει την ουσία του Θεού, γιατί το Θείο είναι χωρίς μορφή και σχήμα, και κανείς που έχει τα λογικά του δεν μπορεί να πει ότι ο ασώματος και ασύνθετος έχει μορφή και διαίρεση μελών, έτσι η μορφή του δούλου φανερώνει όχι μόνο αυτό που φαίνεται, αλλά όλη την ουσία του ανθρώπου.
Για χάρη τίνος ο Θεός Λόγος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση.
Επειδή ο Δημιουργός λυπήθηκε τη δική μας φύση, που δεχόταν πόλεμο από τον Πονηρό και βαλλόταν με τα δηλητηριασμένα βέλη της αμαρτίας και στελνόταν στο θάνατο, ήρθε σε βοήθεια της εικόνας και κατανίκησε εκείνους που την πολεμούσαν, όχι χρησιμοποιώντας απλώς τη θεϊκή δύναμη, ούτε χτυπώντας τους αντιπάλους με τη βασιλική εξουσία, ούτε επιστρατεύοντας αγγέλους, ούτε παίρνοντας ως συμμάχους του τους αρχαγγέλους, ούτε οπλίζοντας εναντίον των έχθρων κεραυνούς ή αστραπές, ούτε εμφανιζόμενος στη γη με Χερουβίμ και καταδικάζοντας τους αντιδίκους μας, αλλ’ αφού έγινε ένας από τους ένοχους και πολεμουμένους, και κρύβοντας επιμελώς τη μεγαλοπρέπεια της θεότητας με την ευτέλεια της ανθρώπινης φύσεως, και προαλείφοντας τον άνθρωπο που φαινόταν σε πάλη, και στεφανώνοντάς τον μετά τη νίκη. Και από παιδί διδάσκοντας την αρετή και οδηγώντάς τον στο ψηλότερο σημείο της δικαιοσύνης, και διαφυλάσσοντάς τον αήττητο και απαλλαγμένο από τα βέλη της αμαρτίας, επιτρέποντάς τον όμως να υποστεί θάνατο, για να ελέγξει την αδικία της αμαρτίας και να καταργήσει τη δύναμη του θανάτου.
Γιατί, εάν επιτίμιο εκείνων που ήταν κάτω από την αμαρτία ήταν ο θάνατος, εκείνος που είναι για πάντα απαλλαγμένος από αυτήν, είναι δίκαιο να απολαμβάνει τη ζωή και όχι τον θάνατο. Όμως η αμαρτία, αν και ηττημένη, καταδικάζοντας σε θάνατο τον νικητή και εκδίδοντας εναντίον του την ίδια απόφαση που εξέδιδε πάντοτε εναντίον των ηττημένων, συνελήφθη να αδικεί. Γιατί, στέλνοντάς τον μέχρι τους δέσμιους του θανάτου, επειδή το έκανε σύμφωνα με τον νόμο, της επιτρεπόταν να το κάνει. Όταν όμως επέβαλε τα ίδια επιτίμια και στον αθώο και ανεύθυνο, που ήταν άξιος για τιμές και αναδείξεις σε υψηλά αξιώματα, κατ’ ανάγκη ως άδικη εκδιώκεται από την εξουσία. Και αυτό διδάσκοντάς το ο μακάριος Παύλος, έλεγε·«Εκείνο που δεν μπορούσε να κάνει ο νόμος, επειδή του έλειπε η δύναμη λόγω της σάρκας, το έκανε ο Θεός στέλνοντας τον Υιό του με σώμα που έμοιαζε με το δικό μας αμαρτωλό σώμα, ως θυσία για την αμαρτία, καταδικάζοντας έτσι την αμαρτία στη σάρκα, για να εκπληρωθεί η απαίτηση του νόμου σε μας, οι οποίοι δεν ζούμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις της σάρκας, αλλά σύμφωνα με τις οδηγίες του Πνεύματος».
Αυτό που λέγει σημαίνει το εξής· Σκοπός του νόμου, λέγει, ήταν να δικαιώσει τη φύση των ανθρώπων, αλλά αδυνατούσε να το κάνει αυτό, όχι από δική του αδυναμία, αλλ’ εξαιτίας της νωθρότητας των ακροατών του. Γιατί, όντας επιρρεπείς προς την ηδονή της σάρκας, απέφευγαν τις ταλαιπωρίες των απαιτήσεων του νόμου, και επιδίδονταν στις ηδυπάθειες του σώματος. Γι’ αυτό, λέγει, ο Θεός των όλων στέλνοντας τον Υιό του με τη μορφή του σώματος της αμαρτίας, δηλαδή με ανθρώπινη φύση, απαλλαγμένη όμως από την αμαρτία, ως θυσία για την αμαρτία, καταδίκασε την αμαρτία στη σάρκα, ελέγχοντας την αδικία της, επειδή υπέβαλε στα επιτίμια των αμαρτωλών τον ανεύθυνο και απαλλαγμένο από την αμαρτία, και το έκανε αυτό όχι για να δικαιώσει τον άνθρωπο που προσέλαβε, αλλά για να εκπληρωθεί, λέγει, η απαίτηση του νόμου σε μας που δεν ζούμε σύμφωνα με τις απαιτήσεις της σάρκας, αλλά με την καθοδήγηση του Πνεύματος. Καθόσον η ευεργεσία του Σωτήρα μας εκτείνεται σ’ όλη τη φύση των ανθρώπων, γιατί, όπως με τον προπάτορα Αδάμ γίναμε μέτοχοι της κατάρας και βρεθήκαμε όλοι δέσμιοι του θανάτου όπως εκείνος, έτσι γινόμαστε μέτοχοι και της νίκης του Σωτήρα Χριστού, και θα συμμετάσχουμε στη δόξα και θα απολαύσουμε μαζί του και τη βασιλεία. Και αυτών μάρτυρας είναι ο μακάριος Παύλος, υπενθυμίζοντας και τα παλιά και τα νέα, και δείχνοντας ότι τα παλιά καταργήθηκαν με τη δικαίωση του Σωτήρα.
Όπως γίναμε μέτοχοι του θανάτου του Αδάμ, έτσι θα γίνομε μέτοχοι και της ζωής του Κυρίου.
«Εάν με το παράπτωμα του ενός», λέγει, «πέθαναν πολλοί, η χάρη του Θεού και η δωρεά που ήρθε με τη χάρη του ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού, ήταν υπεραρκετή για τους πολλούς». Και λίγο παρακάτω• «Άρα λοιπόν, όπως με το παράπτωμα του ενός η καταδίκη κυριάρχησε σε όλους τους ανθρώπους, έτσι και η δίκαια πράξη του ενός ήταν δικαίωση και ζωή για όλους τους ανθρώπους. Γιατί, όπως με την παρακοή του ενός ανθρώπου έγιναν αμαρτωλοί οι πολλοί, έτσι και με την υπακοή του ενός θα δικαιωθούν οι πολλοί». Τα ίδια διδάσκει πιο καθαρά και στην προς Κορινθίους επιστολή λέγοντας· «Όπως με τον Αδάμ όλοι πεθαίνουν, έτσι και με τον Χριστό όλοι θα ζωοποιηθούν». Από αυτά είναι φανερό, ότι η νίκη του Σωτήρα μας είναι δική μας νίκη, αφού η ήττα του προπάτορά μας υπήρξε ήττα όλων και πρέπει, όπως γίναμε μέτοχοι της πράξεως εκείνου, έτσι ν’ απολαύσουμε και τα αγαθά μαζί με εκείνον που έλαβε σάρκα από εμάς και δοξάσθηκε για μας. Γι’ αυτό και ο θείος απόστολος έλεγε· «Εκείνους που τους ήξερε από πριν, αυτούς και προόρισε να γίνουν όμοιοι με την εικόνα του Υιού του, ώστε αυτός να είναι πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς. Εκείνους που αυτός προόρισε, εκείνους και κάλεσε, και εκείνους που κάλεσε, αυτούς και δικαίωσε, και εκείνους που δικαίωσε, αυτούς και δόξασε». Και κάπου αλλού λέγει· «Εάν είμαστε παιδιά του, είμαστε και κληρονόμα του· κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού, εάν βέβαια πάσχουμε μαζί του, για να δοξασθούμε και μαζί του». Και αλλού· «Εάν υπομένουμε, και θα βασιλεύουμε μαζί του». Για χάρη λοιπόν όλης της φύσεώς μας ο Λόγος του Θεού προσέλαβε τη δική μας απαρχή, ώστε, οδηγώντας την μέσα από κάθε αρετή, να προκαλέσει σε πάλη τον ανταγωνιστή, και να αποδείξει ότι ο αθλητής είναι ανίκητος, και αυτόν να τον δοξάσει, ενώ εκείνου την πράξη να την στηλιτεύσει, και να κάνει όλους να κινηθούν με θάρρος εναντίον του. Γι’ αυτό στα ιερά Ευαγγέλια έλεγε, άλλοτε, «Είδα τον Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον ουρανό», και άλλοτε πάλι, «Εάν κάποιος δεν μπει μέσα στο σπίτι του ισχυρού και δεν δέσει τον ισχυρό, πώς είναι δυνατόν να αρπάξει τα σκεύη του;». Λέγοντας σπίτι του ισχυρού εννοεί την ανθρώπινη φύση, η οποία έχει αυτομολήσει προς εκείνον, ανεχόμενη να εκτελεί ό,τι διατάσσει εκείνος και επισύροντας επάνω της αυθαίρετη δουλεία. Και αλλού πάλι· «Έχετε θάρρος, εγώ νίκησα τον κόσμο». Και κάπου αλλού· «Τώρα γίνεται δίκη του κόσμου αυτού, τώρα ο άρχοντας του κόσμου αυτού θα πεταχθεί έξω. Και εγώ όταν υψωθώ από τη γη, θα σας ελκύσω όλους προς τον εαυτό μου». Και προχωρώντας το αναπτύσσει πιο καθαρά.
Ότι η ενανθρώπηση του Σωτήρα είναι κοινή ευεργεσία των ανθρώπων.
«Όσον άφορα την κρίση, ο άρχοντας του κόσμου αυτού έχει κριθεί». Και πάλι· «Έρχεται ο άρχοντας του κόσμου αυτού, και επάνω μου δεν έχει καμμιά δύναμη». Όντας δηλαδή απαλλαγμένος από κάθε αιτία, δεν είχε κανένα από τα σπέρματα του διαβόλου. Γι’ αυτό και κατάργησε την τυραννία του και τον έβγαλε έξω, και έκανε να τον καταπατούν εκείνοι που προηγουμένως ήταν δούλοι του, ενθαρ¬ρύνοντάς τους και λέγοντας• «Να, σας δίνω την εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς και πάνω σε όλη τη δύναμη του εχθρού». Για να δούμε όμως και την ίδια την πάλη προς τον διάβολο, ας πάμε στην ιστορία των Ευαγγελίων. Οδηγήθηκε ο Ιησούς από το Πνεύμα μετά τη βάπτισή του στην έρημο, για να πειρασθεί από τον διάβολο. Οδηγήθηκε βέβαια όχι ο Λόγος του Θεού, αλλά ο ναός (άνθρωπος) που προσλήφθηκε από τον Θεό Λόγο από τους απογόνους του Δαβίδ. Γιατί το άγιο Πνεύμα δεν οδήγησε τον Θεό Λόγο για να παλέψει με τον διάβολο, αλλά τον ναό που έπλασε μέσα στην Παρθένο σε ναό του Θεού Λόγου. Νήστεψε σαράντα μέρες και άλλες τόσες νύχτες. Δεν θέλησε να ξεπεράσει το μέτρο εκείνων που είχαν νηστέψει παλαιότερα, για να μη αποφύγει την πάλη μαζί του ο αντίπαλος, για να μη καταλάβει ποιός κρύβεται, και αποφύγει να παλέψει μ’ αυτόν που φαινόταν. Γι’ αυτό μετά από τις ημέρες που είπαμε, εμφανίζει το πάθος της ανθρώπινης φύσεως και επιτρέπει στην πείνα να προκληθεί, δίνοντας λαβή σ’ εκείνον μέσω της πείνας. Γιατί δεν τολμούσε να πλησιάσει, επειδή έβλεπε να γίνονται πολλά γύρω από αυτόν που ήταν ταιριαστά σε Θεό. Πράγματι όταν γεννήθηκε άγγελοι έψαλλαν, ανέτειλε άστρο που οδήγησε τους μάγους για να τον προσκυνήσουν, έβλεπε τους κορυφαίους της παρατάξεως αυτής, αλλά και τον ίδιο να εφαρμόζει κάθε διάταξη του νόμου, να αποστρέφεται την κακία, να σιχαίνεται κάθε πονηρία, και αυτό σύμφωνα με την πρόβλεψη που έγινε γι’ αυτόν από τον προφήτη· «Προτού να γνωρίσει το καλό ή το κακό, αποφεύγει να πειθαρχήσει στο κακό, και προτίμα το καλό». Αλλά και ο Ιωάννης φώναζε· «Να ο Αμνός του Θεού, ο οποίος σηκώνει την αμαρτία του κόσμου». Ο Πατέρας βεβαίωσε από τον ουρανό· «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο έδειξα την ευαρέσκεια μου». Ήρθε από πάνω η χάρη του Πνεύματος. Αυτά και πολλά άλλα τέτοια προξενούσαν κατάπληξη στον διάβολο, και δεν τον άφηναν να έρθει κοντά στον αγωνιστή της φύσεώς μας. Όταν όμως δέχθηκε την προσβολή της πείνας και τον είδε να έχει ανάγκη από τροφή, και να μη μπορεί να αντέξει περισσότερο από τους παλιούς άνδρες, πλησιάζει, νομίζοντας ότι βρήκε πολύ μεγάλη ευκαιρία, και πιστεύοντας ότι θα τον νικήσει εύκολα.
Πηγή: (Αγ. Κυρίλλου Αλεξανδρείας. «Περί ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου», Ε.Π.Ε. 10, σ. 27, 39-47), Η άλλη όψη
