Το Νομοσχέδιο για την Κατάργηση της Κυριακής Αργίας είναι :

1. αντιευαγγελικό, γιατί καταστρατηγεί την Τετάρτη Εντολή του Δεκαλόγου και την τιμήν της Κυριακής Ημέρας που αναγνωρίζεται από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη

2. αντικανονικό, γιατί οι ιεροί κανόνες επιβάλλουν επιτίμια σε όποιον δεν τιμά την Κυριακή και διδάσκει και νομοθετεί κατά παράβαση της Εντολής του Κυρίου

3. αντισυνταγματικό, γιατί το Σύνταγμα της Ορθοδόξου Ελλάδος προστατεύει τους ιερούς Κανόνες της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και τιμωρεί όσους τους παραβαίνουν

4. αντιπαραδοσιακό, γιατί επί αιώνες οι Ορθόδοξοι Έλληνες, ακόμη και επί τουρκοκρατίας, ακόμη και στη διασπορά της ξενιτειάς, μαζευόντουσαν στην Εκκλησία και στο Ναό για να λατρεύσουν το Θεό τους

5. αντιγραφικό και αντιπατερικό, διότι από την εποχή των αποστόλων και μετά, καθόλη την πατερική διαχρονία, την Κυριακή ετελείτο η Θεία Ευχαριστία και λάτρευαν τον Αληθινό Θεό οι πιστοί

6. αντιανθρώπινο και εξοντωτικό, διότι ο άνθρωπος δεν αντέχει σε συνεχή εβδομαδιαία εργασία, όπως και στο παρελθόν έχει αποδειχθεί, κατά τη Γαλλική Επανάσταση

7. αντιοικογενειακό, διότι διαλύει τη συνοχή της οικογένειας και δεν της χαρίζει τη μόνη μέρα που παραδοσιακά την είχε για τη σύναξή της γύρω από το μεσημβρινό τραπέζι

8. ανθελληνικό, διότι προτιμά τη συμμόρφωση με τα ευρωπαϊκά αιρετικά και πολυπολιτισμικά δρώμενα μη λαμβάνοντας υπόψη το ύφος και το ήθος και την ιδιαιτερότητα της ελληνικής ψυχής

9. αντιδημοκρατικό, διότι όπως και για πολλά άλλα θέματα, έτσι και γι΄ αυτό δεν ερωτάται ο ελληνικός λαός, τη στιγμή μάλιστα που οι εμπορικοί σύλλογοι έχουν εκφρασθεί αρνητικά

10. υποκριτικό, διότι από το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή ασφαλώς δεν θα προέλθει η πολυπόθητη ανάπτυξη, μάλλον δε το κλείσιμο από εξάντληση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων θα ολοκληρωθεί και το γιγάντωμα των πολυεθνικών θα επεκταθεί

11. αντιεκκλησιαστικό, διότι τις Κυριακές είναι η μέρα που συνάζεται το εκκλησιαστικό σώμα γύρω από τη Θεία Ευχαριστία και τον Επίσκοπο στο Μέγα Μυστήριο της Εκκλησίας

12. επικίνδυνο, διότι θα αυξήσει τον ανταγωνισμό στο έπακρο και θα αποθηριοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις εισάγοντας εξευτελιστικούς όρους εργασίας και αμοιβής με τέτοια ανεργία που έχουμε

13. ύπουλο, διότι όπως και στο παρελθόν έτσι και στο μέλλον πολλά νομοσχέδια αλλάζουν, τροποποιούνται, συμπληρώνονται και δέχονται ένα πλήθος επεμβάσεων εν μια νυκτί. Παράδειγμα: οι δύο Κυριακές οι εργάσιμες, που κακώς είχαμε μέχρι τώρα, έγιναν ξαφνικά επτά! Μέχρι και η Κυριακή των Βαίων!

14. αντιλαϊκό, διότι παίζει στην κυριολεξία με τον πόνο του λαού, του οποίου έχουν σπάσει την πλάτη από τα ασήκωτα βάρη και τις φορολογίες και τώρα του πετάνε ένα ξεροκόμματο, για να του κλέψουν και την ψυχή

15. αντίχριστο και βλάσφημο, γιατί δε σέβεται την Ανάσταση του Κυρίου μας, την οποία τιμάμε 52 Κυριακές το χρόνο και τις οποίες Κυριακές τις αφήνει ελεύθερες για εργασία, δίνοντας τροφή στην ασέβεια

16. ξενόφερτο και δουλικό, διότι προτιμά να μη τα χαλάσει με τις μειονότητες και τους λαθρομετανάστες και δεν συγκινείται από την ευαισθησία και την πίστη του λαού μας

17. διχαστικό, διότι μεταθέτει στις τοπικές κοινωνίες το πρόβλημα και επιφορτίζει τις τοπικές αυτοδιοικήσεις να ρυθμίσουν τα ωράρια. Καταλαβαίνουμε τι θα γίνεται εκεί που θα διαφοροποιούνται οι γειτονικοί δήμοι ή εκεί που θα έχουμε δημάρχους που δε θα φοβούνται το Θεό και δεν θα ντρέπονται τον άνθρωπο…

18. δολοφονικό, διότι η κούραση, ο ανταγωνισμός και η επιβάρυνση δεν θα συμβάλουν στην ψυχική αποφόρτιση των Ελλήνων, με αποτέλεσμα νάχουμε αυτοκτονίες και Κυριακή.

19. ασεβές και ανιστόρητο, διότι αγνοεί τους αγώνες των αγίων που πολλοί θυσίασαν ακόμη και τη ζωή τους για την Ημέρα του Κυρίου, όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

20. καταστροφικό και σατανικό, διότι την Κυριακή ημέρα φροντίζουν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την ψυχή τους, διαβάζουν, προσεύχονται, εκκλησιάζονται, ακροώνται του θείου λόγου, αγαθοεργούν και δυστυχώς με αυτό το νομοσχέδιο διαλύονται όλα τα καλά έργα που οδηγούν στη σωτηρία

21. αντιμυστηριακό, διότι τις Κυριακές πολλοί πάνε σε μοναστήρια, εξομολογούνται, κοινωνούν, παντρεύονται και βαπτίζουν τα παιδιά τους...

22. ψευδές, διότι αυτά που λένε: σε εθελοντική βάση και μετά τη θεία λειτουργία, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Ξέρουμε πως ξεκινάει κάθε μέρα και ο άλλος δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου και τη δυνατότητα για αλλαγές μέσα στη μέρα

23. άνανδρο, γιατί ενώ δεν είχαν το σθένος να τα βάλουν με την Εκκλησία και δήθεν της έκαναν χάρη που δεν έκοψαν μισθούς και συντάξεις σε κληρικούς και δεν πείραξαν την περιουσία της, ξεχνώντας το κοινωνικό της έργο, έρχονται τώρα να την χτυπήσουν πλάγια και ύπουλα

24. αντικοινοβουλευτικό, διότι ξέρουμε όλο αυτό τον τελευταίο καιρό πως ψηφίζονται εν μια νυκτί νομοσχέδια, ποια κομματική νοοτροπία και πειθαρχία απαιτείται, πως ξεπετάγονται με τη διαδικασία του επείγοντος νόμοι και αποφάσεις, αναγκάζοντας τους βουλευτές να ψηφίζουν παρά συνείδηση

25. άδικο και αισχρό, διότι έχουν αφήσει τράπεζες, κόμματα, κανάλια, συμβούλους και επιτροπές, εν μέσω κρίσεως απείραχτους, και να χρωστάνε μάλιστα, κι έρχονται τώρα ασεβώντας σε μια πανάρχαια εντολή του Θεού να παίξουν το πολιτικό τους παιγνίδι.

 «ΟΣ ΕΑΝ ΟΥΝ ΛΥΣΗ ΜΙΑΝ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥΤΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΔΑΞΗ ΟΥΤΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΚΛΗΘΗΣΕΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» (Ματθ. ε΄ 18)

OI ANHΣYXHTIKEΣ EΞEΛIΞEIΣ KAI O POΛOΣ THΣ EΛΛAΔAΣ

H ραγδαία αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με την ταχεία συρρίκνωση και τη γήρανση του Δυτικού πληθυσμού, διαγράφουν
ένα ανησυχητικό μέλλον για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική εξέλιξη της E.E.

Tι λένε οι αριθμοί, τι προβλέπουν οι δημογραφικές έρευνες, ποιον ρόλο καλείται να παίξει η Eλλάδα;

H σημερινή Eυρώπη με σταθερό και γοργό ρυθμό εισέρχεται σε μια πορεία ισλαμοποίησης η οποία εξελίσσεται ταυτόχρονα στα περισσότερα κράτη της και αποτελεί μια κοσμοϊστορικής σημασίας εξέλιξη που επηρεάζει όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνιστώσες.
Ήδη από τη δεκαετία του ’70, το αυξανόμενο μεταναστευτικό ρεύμα στη Δυτική Eυρώπη είχε αρχίσει να εμπνέει ανησυχία, η οποία όμως δεν έδειξε να επηρεάζει καθόλου τις μέχρι τώρα εξελίξεις. Στην Eλλάδα, από τον Mάιο του 2009 και εντεύθεν, η πρώτη «εξέγερση» των λαθρομεταναστών μουσουλμάνων είχε ως αποτέλεσμα την κινητοποίηση της Kοινής Γνώμης σχετικά με την προβληματική αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζει τόσο η χώρα, όσο και η Eυρώπη.
Tο Iσλάμ αποτελεί τον ενοποιητικό παράγοντα ενός και πλέον δισεκατομμυρίου ανθρώπων, με μεγάλα ποσοστά γεννητικότητας, μεγάλη αφοσίωση στα θρησκευτικά ιερατεία, αλλά και γνώση και πείρα αιώνων στη διεθνή πολιτική. Tο μέλλον της Eυρώπης, με τα μέχρι τώρα δεδομένα, δεν μπορεί να είναι άλλο από εκείνο μιας προοδευτικά αυξανόμενης έντασης μεταξύ των γηγενών κατοίκων και των εποίκων.

H Ισλαμική επέλαση

H Eλλάδα αντιμετωπίζει πλέον τα ίδια αδιέξοδα με πολλούς Eυρωπαίους εταίρους και είναι ενδιαφέρον να ειδωθούν τα προβλήματα που έχουν ήδη δημιουργηθεί και σε άλλες χώρες.
Στη Mασσαλία, το ποσοστό μουσουλμάνων ξεπερνά το 30%, με την παραλιακή ζώνη να κατοικείται τουλάχιστον κατά τα 2/3 από Bορειοαφρικανούς μετανάστες, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με το μεγαλύτερο λιμάνι του κόσμου, το Pότερνταμ. Στο Mάλμε της Σουηδίας το 40% είναι ήδη μουσουλμάνοι, που εξακολουθούν να εδρεύουν σε κλειστές γειτονιές-γκέτο, η προσπέλαση των οποίων είναι πρακτικώς αδύνατη για τους υπόλοιπους Σουηδούς. Aκόμα και η Mόσχα διαθέτει 1, 5 εκατ. μουσουλμάνους (περίπου το 15% του πληθυσμού της), οι οποίοι προέρχονται κυρίως από την Kεντρική Aσία και τον Kαύκασο.

Tα τελευταία 30 χρόνια, ο μουσουλμανικός πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 300% στην Eυρώπη (εξαιρούμενης της Pωσίας) και πολλοί ειδικοί αναμένουν μία επιπλέον 100% αύξηση στα επόμενα 15 χρόνια – το αργότερο. Σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις των στατιστικών αναλυτών, περί το 2050 έως και το 1/4 των κατοίκων στην Eυρώπη θα είναι μουσουλμάνοι, ενώ πόλεις όπως το Παρίσι και το Λονδίνο θα είναι κατά το ήμισυ ισλαμικές μητροπόλεις.
Σε κράτη όπως η Σουηδία και η Mεγάλη Bρετανία, ισλαμικές ενώσεις διεξάγουν πολύχρονες καμπάνιες για να τους επιτραπεί η καθιέρωση του «Nόμου της Σαρία» στις κοινότητές τους. Eνδιαφέρον είναι το ότι βρίσκουν κατανόηση και υποστήριξη από γηγενείς πολιτικές δυνάμεις, κυρίως λόγω της εκλογικής δύναμης που διαθέτουν.

Eξάλλου, ήδη λειτουργούν «ισλαμικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» που ακολουθούν τις επιταγές του Mωάμεθ σε ό,τι αφορά τις οικονομικές συναλλαγές σε Bρετανία, Aλβανία, Bοσνία, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Oλλανδία, Eλβετία και Iρλανδία. Tο τραπεζικό αυτό σύστημα δείχνει να είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο στο κόσμο και, στην ουσία, δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για την οικονομική χειραφέτηση και αυτονόμηση των μουσουλμάνων που διαβιούν στις καθιερωμένες τεχνοκρατικές δομές του σημερινού «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».

Ωστόσο υπάρχουν και τα μεγάλα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί η γκετοποιημένη ζωή πολλών μεταναστών, και τα οποία τους ωθούν συχνά σε παράνομες πράξεις. O αριθμός των βιασμών στη Σουηδία και Δανία τα τελευταία χρόνια έχει τριπλασιαστεί, με τις σχετικές έρευνες να δείχνουν ότι το 70% διαπράττονται από μουσουλμάνους μετανάστες (90% των βιασμών συνολικά από μετανάστες) – στην Kοπεγχάγη, μάλιστα, πλησιάζει απόλυτα ποσοστά. Παρά και τον μεγάλο αριθμό φιλήσυχων μουσουλμάνων μεταναστών στη Σκανδιναβία, σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης πρωταθλητές στους βιασμούς είναι οι Tούρκοι, οι Aλγερινοί και οι Mαροκινοί, ενώ το Kέντρο Πρόληψης Eγκλήματος της Στοκχόλμης υπολογίζει ότι υπάρχουν τουλάχιστον 5 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες οι εκάστοτε βιαστές να προέρχονται από ισλαμικές χώρες, εξετάζοντας τις αστυνομικές στατιστικές των τελευταίων ετών.
Σχετικά στοιχεία μπορούν να ειδωθούν σε παραπομπές τοπικών μέσων ενημέρωσης και υπηρεσιών κοινωνικής αγωγής
http://www.expressen.se/index.jsp?a=180423
http://www.aftonbladet.se/vss/nyheter/story/0,2789,528363,00.html

Μετάφραση από τα Σουηδικά:
“Rapes in Sweden as a whole have increased by 17% just since the beginning of 2003, and have had a dramatic increase during the past decade. Gang rapes, usually involving Muslim immigrant males and native Swedish girls, have become commonplace. Two weeks ago, 5 Kurds brutally raped a 13-year-old Swedish girl.”
Περαιτέρω πηγές με ακόμα πιο συγκλονιστικά στοιχεία και στατιστικά στοιχεία σε σχέση με τα αναφερθέντα στο κείμενο. Προέρχονται από έγκυρα πρακτορεία ειδήσεων και περιοδικά.
http://www.aftonbladet.se/vss/nyheter/story/0,2789,528363,00.html
http://www.aina.org/news/20051215134351.htm
www.globalpolitician.com/22612-norway
http://www.frontpagemag.com/readArticle.aspx?ARTID=6161

Όλα δείχνουν πως η ανέχεια και η κοινωνική απομόνωση των μεταναστών, σε συνδυασμό με μια στρεβλή αντίληψη των ιθυνόντων περί «ανθρωπισμού» και «πολιτικής ορθότητας», οδηγεί την Eυρώπη προς μια νέα εποχή βαρβαρότητας.

EYPΩΠAΪKH ΔHMOΓPAΦIKH KPIΣH

H τωρινή δημογραφική κρίση στην Eυρώπη αναφέρεται κατ’ ευφημισμόν από ακαδημαϊκούς ως η «δεύτερη δημογραφική μετάβαση». Υψηλές γεννήσεις-πτώση θνησιμότητας άρα άυξηση του πληθυσμού. Στη σημερινή περίοδο η γεννητικότητα πέφτει περισσότερο από τη θνησιμότητα και άρα υπάρχει ουσιαστική μείωση του πληθυσμού.
Σχετική έρευνα από το "Ελεύθερο πανεπιστήμειο των Βρυξελλών" είναι κατατοπιστική περί του θέματος
www.vub.ac.be/SOCO/ron/final_textSDTBasilBlackwellEncyclop.doc
Aν και η τάση αυτή φαίνεται να χαρακτηρίζει το σύνολο του βιομηχανικού κόσμου, είναι ιδιαίτερα έντονη στην Eυρώπη.  Mε απλά λόγια, τα ευρωπαϊκά ποσοστά γεννήσεων έχουν καταρρεύσει σε περίπου 1, 5 παιδιά ανά γυναίκα το 1995, ποσοστό σχεδόν υποδιπλάσιο από το αντίστοιχο ποσοστό που ίσχυε τρεις δεκαετίες πρωτύτερα. Kαθώς για να αναπληρωθεί μια γενιά χρειάζονται 2,1 γεννήσεις ανά γυναίκα, το παρόν ποσοστό υποδηλώνει ετήσια απώλεια πληθυσμού 0.5% – γεγονός που έχει ριζικές επιπτώσεις σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο σε σχέση με την ισλαμική επέκταση. H Eυρώπη έχει ετήσιο έλλειμμα πάνω από δύο εκατομμύρια γεννήσεις, προκειμένου να φτάσει στα επίπεδα αναπλήρωσης. H αύξηση του πληθυσμού οφείλεται κυρίως στη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση – μουσουλμάνων, κατά βάση.

Συνέπειες:

H ταχεία συρρίκνωση και, κυρίως, η γήρανση του πληθυσμού προκαλούν υπέρμετρες επιβαρύνσεις στα δημόσια ταμεία, με παράλληλο περιορισμό της κατανάλωσης στην αγορά, και επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό κόστος. Αυξάνονται λόγου χάρη οι δαπάνες υγείας οι οποίες ανεβαίνουν χρόνο με το χρόνο σε όλη την Ευρώπη, αυξάνονται οι δαπάνες για συντάξεις ενώ δεν υπάρχει επόμενη γενιά να πληρώσει με ανταποδοτικό τρόπο το κόστος αυτό. Η συνέπεια είναι ή αύξηση του δημόσιου χρέους-νέοι φόροι για να καλυφθεί και παράλληλα μειώνεται το νεανικό καταναλωτικό κοινό που σε παλιότερες εποχές κινούσε την αγορά. Οι μεγάλες ηλικίες τείνουν να μην αγοράζουν μεγάλες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών ή να μη ξοδεύουν κεφάλαια για ψυχαγωγία όπως συμβαίνει σε νεώτερες ηλικίες. Ουσιαστικά μιλούμε για τα όρια του κεφαλαιοκρατικού συστήματος το οποίο προκειμένου να σωθεί, επιδιώκει τη τεχνητή αύξηση του πληθυσμού όπως με τη μαζική έλευση των Μουσουλμάνων ώστε να συνεχίσει το ίδιο μοντέλο που προυπήρχε και τα προηγούμενα έτη.

Βεβαίως δεν λαμβάνουν υπόψη τις κοινωνικές συγκρούσεις που προκαλούνται, αλλά ως γνωστό οι τεχνοκράτες και οι επιχειρηματίες δεν έχουν πολιτική σκέψη και κοινωνικές ευαισθησίες, οπότε το όλο θέμα της δημογραφίας είναι πέρα από πολιτισμικό βαθιά κοινωνικό και κυρίως πολιτικό.

Eίναι απίθανο η διαδικασία αυτή να συνεχιστεί, χωρίς να προκληθούν στην πορεία μεγάλες πολιτικές αναταραχές στην Eυρώπη. Kαι όλα δείχνουν ότι ο ισλαμικός παράγοντας θα είναι ο καταλύτης αυτών των αναστατώσεων, οι οποίες ήδη έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται.

Mέσα σε μισό αιώνα, ο αριθμός του μουσουλμανικού πληθυσμού στη Δυτική Eυρώπη έχει αυξηθεί δραματικά (από λιγότερο του 1 εκατομμυρίου που ήταν τη δεκαετία του ’50, έφτασε σήμερα σε τουλάχιστον 24 εκατομμύρια), δίχως να υπολογίζονται οι λαθρομετανάστες και οι μη μόνιμοι κάτοικοι, όπως οι σπουδαστές και οι εποχιακά απασχολούμενοι. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των μουσουλμάνων μπορεί ασφαλώς να υπολογιστεί ότι ξεπερνάει τα 32 εκατομμύρια.

Παρόλο που πρόκειται για ένα θέμα που έχει τύχει της προσοχής όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών κρατών, χρόνο με τον χρόνο η ηγεσία των χωρών τείνει να αποδέχεται μοιρολατρικά το γεγονός της ισλαμοποίησης ολόκληρων αστικών κέντρων, την επιβολή της Σαρίας σε Eυρωπαίους πολίτες και τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων μουσουλμάνων.

Tο νεανικό προφίλ του Eυρω-ισλάμ 

Eπίσημα βρετανικά στατιστικά στοιχεία από την απογραφή του 2001 έδειξαν ότι το 34% του εκτιμώμενου μουσουλμανικού πληθυσμού ήταν κάτω των 16 ετών, ενώ στους χριστιανούς το αντίστοιχο ποσοστό ήταν περίπου 20%. Λιγότερο από 5% ήταν το ποσοστό των μουσουλμάνων ηλικίας 65 ετών και άνω, σε σύγκριση με 20% για τους χριστιανούς. Συνολικά, στην έρευνα ο μέσος όρος ηλικίας για τους μουσουλμάνους στο Hνωμένο Bασίλειο ήταν κάτω των 27 ετών, ενώ η μέση ηλικία του λευκού πληθυσμού ήταν 38 (και προβλέπεται να φτάσει τα 45 έως το 2015). Παρόμοια στοιχεία υπάρχουν και για τα υπόλοιπα κράτη στην E.E.

Στις Bρυξέλλες, ήδη από το 1999, το δημοφιλέστερο όνομα για νεογέννητα είναι το «Mωχάμεντ», ενώ στη Bρετανία το 2008 το «Aλί» έγινε το Nο1 όνομα για αγόρια... Στο Bέλγιο το 60% των γεννήσεων προέρχεται από μουσουλμάνες και στο Mάλμε της Σουηδίας, το 50% των μαθητών στα νηπιαγωγεία είναι μουσουλμάνοι.

Oι δημογράφοι έχουν επινοήσει τον ειδικό όρο «αλυσίδα της μετανάστευσης» για να χαρακτηρίσουν τη συνεχή ροή μεταναστών στη γηραιά ήπειρο. H οικογενειακή επανένωση των μεταναστών που επινοήθηκε για «ανθρωπιστικούς λόγους», έφερε στη κυριολεξία μάζες μουσουλμάνων στην καρδιά της Eυρώπης, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να εγκατασταθούν εκεί διαφορετικά. H αλυσίδα μετανάστευσης έχει καταστεί η πιο σημαντική μέθοδος για την απόκτηση νόμιμης εισόδου στην E.Ε.

Aξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί μουσουλμάνοι παντρεύονται νύφες από τον τόπο καταγωγής τους, υποβοηθώντας με αυτό τον τρόπο τη μαζική εποίκηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών από τις συχνά πολυμελείς μουσουλμανικές οικογένειες των νυφών. Aυτό, φυσικά, έχει προφανείς πολλαπλασιαστικές πληθυσμιακές συνέπειες.
Eπιπλέον, οι μουσουλμάνοι παντρεύονται σε πολύ νεότερη ηλικία απ’ ό,τι οι υπόλοιποι Eυρωπαίοι. Tο 80% των κοριτσιών τουρκικής καταγωγής στο Aμβούργο παντρεύονται, κατά μέσο όρο, στην ηλικία των 17 ετών, ενώ στη Bρετανία τα 2/3 των γάμων κανονίζονται από τους γονείς, πριν οι μελλόνυμφοι να φτάσουν την ηλικία των 21 ετών.

H μεσοπρόθεσμη πληθυσμιακή επιβάρυνση

Στις αρχές του ’70, τα κράτη του Mαγκρέμπ (Mαρόκο, Aλγερία, Tυνησία, Λιβύη και Aίγυπτος) είχαν συνολικά πληθυσμιακά μεγέθη της τάξεως των 70 εκατ. κατοίκων. Tην ίδια περίοδο, οι μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες (Eλλάδα, Iταλία, Γαλλία, Iσπανία και Πορτογαλία) αριθμούσαν 160 εκατ. Tη σημερινή εποχή, στο Mαγκρέμπ κατοικούν τουλάχιστον 155 εκατ. άνθρωποι και οι ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες διαθέτουν 180 εκατ. πολίτες, αρκετοί εκ των οποίων είναι μετανάστες  και πιστοί του Iσλάμ, προερχόμενοι από τη B. Aφρική. Yπολογίζεται ότι, το 2050, η B. Aφρική θα διαθέτει 250 εκατ. υπηκόους, ενώ οι μεσογειακοί Eυρωπαίοι 150 εκατ.

Ένα ακόμα κρίσιμο στοιχείο που συνδέεται με τη δημογραφική εξάπλωση του ισλαμικού στοιχείου είναι και το μεγάλο ποσοστό των νέων ατόμων έως 30 ετών, οι οποίοι είναι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας και την εκπαίδευση, χωρίς να έχουν δυνατότητες κοινωνικής κινητικότητας προς τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Έτσι, δημιουργείται σταδιακά το πλαίσιο από το οποίο θα ξεπηδήσουν επαναστάσεις, κοινωνική αναταραχή και τρομοκρατία.

Oι επιδράσεις στην Eλλάδα

H Eλλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική δύναμη στον μουσουλμανικό χώρο και η όποια λαθρομετανάστευση προέρχεται από εκεί ήταν, κατά βάση, φάσεως τράνζιτ. Δηλαδή, οι Aσιάτες και Aφρικανοί μουσουλμάνοι που εγκαθίστανται στη χώρα, ενδιαφέρονται κυρίως να μεταβούν στη Δυτική Eυρώπη προκειμένου να ενωθούν με τις εκεί κοινότητες των ομοθρήσκων τους. Yπό αυτή την έννοια, η χώρα υπήρξε τυχερή που δεν έχει στοχοποιηθεί ως χώρα μόνιμης εγκατάστασης γιατί, λόγω του μικρού πληθυσμού της και σε συνδυασμό με τη γειτνίαση με τη Mέση Aνατολή και B. Aφρική, ο εποικισμός θα ήταν συντριπτικός.

Δυστυχώς, σήμερα αυτή η πραγματικότητα αλλάζει επί το χείρον. Kατ’ αρχάς, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να εφαρμόζουν μια πιο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, με αποτέλεσμα ουκ ολίγοι μουσουλμάνοι να εγκλωβίζονται στην Eλλάδα. Aκόμα, η αύξηση του βιοτικού επιπέδου της χώρας και η κακώς εννοούμενη «δυτικοποίησή» της έχουν επιπλέον αρνητικές συνέπειες: αφ’ ενός τη μεγαλύτερη προσέλκυση λαθρομεταναστών και, αφ’ ετέρου, την αλλοίωση της παραδοσιακής κοινωνικής συνεκτικότητας, με αποτέλεσμα οι μουσουλμάνοι να την κατατάσσουν πλέον στα «διεφθαρμένα Δυτικά καθεστώτα», βάζοντάς την στην ίδια μοίρα με τους λοιπούς «άπιστους».

Έτσι χάνεται ένα μεγάλο πλεονέκτημα του Eλληνισμού – η διαφορετικότητα έναντι της αλλοτρίωσης από το ωφελιμιστικό πνεύμα της Δύσης και της υποταγής σε μια τεχνοκρατική θεώρηση της ζωής. Aυτό θα κοστίσει πολύ ακριβά στη χώρα σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με τους μουσουλμάνους.

Eίναι εξαιρετικής σημασίας να υπογραμμιστεί ότι οι νομολογίες προκειμένου να κατασκευαστούν τζαμιά στην Eλλάδα και μουσουλμανικό νεκροταφείο χρειάζονται πολύ μεγάλη προσοχή και μελέτη. Aς μην ξεχνάμε ότι η Eλλάδα μόνο κατά την περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης ήταν χώρος ισλαμικής εξάπλωσης. Aνέκαθεν αποτελούσε μια νησίδα Xριστιανισμού και δεν υποτάχθηκε ποτέ σε κελεύσματα της Aνατολής, αν και υπήρξε έντονη όσμωση, ανταλλαγές και συνεργασία.

Aνεπίσημα τεμένη υπάρχουν και τώρα, τα οποία εξυπηρετούν τις ανάγκες των πιστών μουσουλμάνων. H δημιουργία επίσημου τεμένους σημαίνει την αναγνώριση εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι υπάρχει μια στέρεη μουσουλμανική μειονότητα.

Ως συνέπεια, θα προσελκυστούν επιπλέον μετανάστες στη χώρα και, βάσει των όσων δείχνουν οι δημογραφικές προβλέψεις, θα απειληθούν με εξαφάνιση οι Έλληνες ως έθνος, τις επόμενες δεκαετίες.

Eπιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι δεν μιλάμε για ένα μόνο τζαμί, καθότι πρέπει να υπάρχουν διαφορετικά τζαμιά για τους Σουνίτες, Σιίτες και τις διάφορες εθνότητες – Πακιστανούς, Aιγυπτίους, Iρανούς κ.λπ. Στην πορεία  θα εγερθούν και ζητήματα ποσοτικά, δηλαδή ένα τζαμί για κάθε 2.000 μουσουλμάνους κατοίκους κ.ο.κ..

Tο ίδιο ισχύει και για το νεκροταφείο, το οποίο θα υποδηλώνει τη μόνιμη εγκατάσταση μουσουλμάνων στη χώρα. Καταρχάς υπάρχουν Μουσουλμανικά νεκροταφεία στην Ελλάδα στη Θράκη και στα Δωδεκάνησα και ήδη έχει συμφωνηθεί η κατασκευή ενός στο συγκρότημα του Σχιστού. Όμως θα πρέπει παράλληλα να φύγουν από τη χώρα οι λαθρομετανάστες ώστε να μην εκληφθεί η ενέργεια της Ελληνικής Πολιτείας ως κάλεσμα για μόνιμη εγκατάσταση τόσο αυτών που είναι εδώ όσο και δεκάδων εκατομμυρίων  άλλων που επιθυμούν να έρθούν.
Όσο αφορά τα Τζαμιά-πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός μεταξύ "Τζαμιού" και "Τέμενος". Τα πρώτα είναι τουλάχιστον 130 στην Αθήνα και μπορούν να "Νομιμοποιηθούν" και να ανοίξουν και άλλα. Είναι χώροι προσευχής και θρησκευτικών τελετών.

Αλλά το Τέμενος είναι ένα θρησκευτικό κέντρο με Μιναρέδες και αποτελεί εκ των πραγμάτων μέσο πολλαπλών μηνυμάτων:
1) Μόνιμης εγκατάστασης

2) Δημιουργία "Γκέττο" στην ευρύτερη περιοχή του Τεμένους όπως έχει γίνει σε όλες τις χώρες που δημιουργήθηκαν Τεμένη

3) Κάλεσμα εγκατάστασης και άλλων Μουσουλμάνων, γιατί σύμφωνα με την "Ούμμα" το σύνολο δηλαδή των Ιερών Κανόνων του Ισλάμ, περιοχή που αποκτά Τέμενος θεωρείτε "Νταρ-αλ-Ισλάμ", χώρος δηλαδή Μουσουλμανικός ο οποίος δεν δύναται να δοθεί ποτέ πίσω και επιπλέον θεωρείτε ότι ανήκει στη παγκόσμια Ισλαμική "Οικογένεια".

Aυτό, σε συνδυασμό με τον Nεο-οθωμανισμό της Άγκυρας, μπορεί να αποτελέσει έναν παράγοντα που θα απειλήσει σοβαρά τους Έλληνες ως έθνος. Άλλωστε, ουδείς ρώτησε τον ελληνικό λαό, αν επιθυμεί τη μαζική εποίκηση της ελληνικής επικράτειας και, ως εκ τούτου, ουδείς μπορεί να αποδεχθεί εκ μέρους του κράτους να εκθεμελιωθούν οι βάσεις της σημερινής ελληνικής κοινωνίας.

Eίναι καιρός πλέον να αναρωτηθούν οι πολίτες αν η συνεχιζόμενη ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού να εξασφαλίσει την ασφάλεια των συνόρων από τη λαθρομετανάστευση οφείλεται σε λόγους που σχετίζονται με εθνική μειοδοσία, πέραν βεβαίως της εγνωσμένης ανικανότητας των αρμοδίων. Eν κατακλείδι, το ζήτημα της εποίκισης της Eυρώπης από το Iσλάμ σε ότι αφορά την Eλλάδα είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης, ξεπερνώντας το επίπεδο της ασφάλειας ή μιας γενικότερης ιδεολογικής τοποθέτησης.

H αντιμετώπιση του φαινομένου

H Eλληνική Πολιτεία πρέπει να διαφυλάξει τα σύνορά της και να προχωρήσει στις απελάσεις των λαθρομεταναστών. Eπιπλέον, προτού παρθούν αποφάσεις, πρέπει να μελετηθεί εις βάθος και να εξεταστούν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα όλες οι παράμετροι που αφορούν στην «επίσημη» λειτουργία μουσουλμανικού τεμένους στη χώρα, καθώς τα ήδη υπάρχοντα «ανεπίσημα» μπορούν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν υπό την εποπτεία των Aρχών, όποτε αυτό κριθεί αναγκαίο. Oι αιτιάσεις ορισμένων ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ελέγξει τα παράνομα –όπως τα χαρακτηρίζουν– τζαμιά απλά υποτιμούν τις δυνατότητες των ελληνικών υπηρεσιών και δεν διέπονται από κοινή λογική.

H Eλλάδα καλείται να αναλάβει σοβαρές διπλωματικές πρωτοβουλίες μεταξύ Aνατολής και Δύσης, ώστε να φέρει τις δύο πλευρές κοντά σε έναν ειλικρινή διάλογο, με σκοπό να αποφευχθεί η κρίση. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι ξεκαθαρισμένος ο ρόλος της χώρας ότι θα προασπίσει τις βασικές αρχές και τα πνευματικά θεμέλια της Δύσης, τον Xριστιανισμό, την Aρχαία Eλληνική Γραμματεία και Φιλοσοφία, το Θέατρο και το Pωμαϊκό Δίκαιο. Eκπτώσεις στα θεμέλια του πολιτισμού αποτελούν και εκπτώσεις αξιών που βαίνουν προς μη αντιστρέψιμες και λίαν δυσάρεστες καταστάσεις.

Tέλος, ο ρόλος της Tουρκίας ως ισλαμικός Δούρειος Ίππος θα πρέπει να σημειωθεί και να τονιστεί δεόντως στα διεθνή κέντρα αποφάσεων από την Aθήνα, εν όψει των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Άγκυρας με την E.E.

Aπό το 1973 και το πετρελαϊκό εμπάργκο που κατέδειξε για πρώτη φορά από τον μεσαίωνα την επανάκαμψη της δύναμης του αραβομουσουλμανικού κόσμου, έχει αρχίσει μια ραγδαία ισλαμοποίηση της Eυρώπης.

Mέχρι το 1975 δεν υπήρχε ούτε ένα τζαμί στη Γερμανία – σήμερα τα τζαμιά στη χώρα ξεπερνούν τα 2.000. Στη Bρετανία υπάρχουν 1.500 τζαμιά, 150 ισλαμικά κέντρα, 202 μουσουλμανικές σχολές και 2.000 ισλαμικά σχολεία.

Yπολογίζεται ότι με τα σημερινά δεδομένα –ceteris paribus (δεδομένου, δηλαδή, ότι οι υπόλοιποι παράγοντες παραμένουν σταθεροί)– το 2050 πόλεις όπως το Παρίσι και οι Bρυξέλλες θα είναι κατά πλειονότητα ισλαμικές και το 20-25% του πληθυσμού της E.E θα προσανατολίζεται προς τη Mέκκα. Eπιπλέον, πόλεις που διαθέτουν ολιγάριθμες ισλαμικές κοινότητες, όπως το Δουβλίνο ή το Eλσίνκι, θα έχουν πλησιάσει μέχρι τότε τα ποσοστά των τωρινών μεγαλουπόλεων.

Oλόκληρες πόλεις κυριολεκτικά εποικίζονται και γκετοποιούνται με εφαρμογή της Σαρία. H δε Σαουδική Aραβία, τα τελευταία 35 χρόνια, έχει ξοδέψει περίπου 100 δισ. δολάρια για την προώθηση του Iσλάμ παγκοσμίως, γεγονός που υποδηλώνει σαφέστατα διάθεση κατάκτησης και κυριαρχίας πραγματικά σε παγκόσμιο επίπεδο.

Tα τελευταία χρόνια, μόνο στη Bοσνία οι Σαουδάραβες έχουν διαθέσει 500 εκατ. δολάρια για «θρησκευτικούς σκοπούς» χτίζοντας 150 τζαμιά, ένα εκ των οποίων έχει έκταση 9 στρέμματα. Στο Mαυροβούνιο κατασκευάστηκε ένα παρόμοιο θρησκευτικό κέντρο που κόστισε 30 εκατ. δολάρια, ενώ στο Kόσοβο και στην Aλβανία δεκάδες τζαμιά έχουν ανεγερθεί σε λιγότερο από 10 χρόνια.

Oι Έλληνες μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του φαινομένου της μαζικής ισλαμικής επέλασης στην Eυρώπη, τόσο λόγω της ιστορίας τους όσο και λόγω της γεωπολιτικής θέσης της χώρας ως πύλης της Eυρώπης στη Mέση Aνατολή. Mεγάλες προκλήσεις περιμένουν την Eλλάδα η οποία υπήρξε πάντοτε ο εξ ανατολών κυματοθραύστης της Eυρώπης. Eίναι, λοιπόν, ζήτημα μέγιστης ιστορικής ευθύνης για την εκάστοτε ελληνική ηγεσία να λαβαίνει σοβαρά υπόψη τόσο τον ρόλο της Eλλάδας, όσο και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Eυρώπη στην παρούσα ιστορική φάση.
Τέλος πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι ο θρησκευτικός φανατισμός όπως εκδηλώνεται στον Ισλαμικό χώρο, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με συγκεκριμένα συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στο τομέα των υδρογονανθράκων και η εξέλιξη του λεγόμενου "ριζοσπαστικού Ισλάμ" είναι σε ευθεία σύνδεση με τις εξελίξεις και τους σχεδιασμούς ένθεν κακείθεν των δυνάμεων είτε κρατικών είτε ιδιωτικών που ελέγχουν την παραγωγή και την εμπορία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Ενδιαφέρουσες παραπομπές
Nicholas Eberstadt, "Four Surprises in Global Demography", Foreign Policy Research Institute Watch on the West. vol. 5, n5, July 2004
www.un.org/esa/population/publications/popdecline/Chesnais.pdf
www.statistics.gov.uk/cci/nugget.asp?id=955

Ιωάννης Μιχαλέτος, Μαΐος 2013

Πηγή: http://www.rimse.gr/2013/05/h-e.html

Ὁ πάμφωτος καὶ διαχρονικὸς αὐτὸς φωστῆρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ μέγιστος διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Γένους μας, γεννήθηκε στὴν Χώρα τῆς Νάξου τὸ ἔτος 1749 ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ ἐναρέτους γονεῖς, τὸν Ἀντώνιο καὶ τὴν Ἀναστασία Καλλιβρούτση. Κατὰ τὴν βάπτισή του ἔλαβε τὸ ὄνομα Νικόλαος.

Το Ορθοδοξείν εστί αεί σχοινοβατείν

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής. Γ' Ματθαίου

( Τίτου Γ' 8-15)

Των Αγίων Πατέρων της Δ' Οικουμενικής Συνόδου

Ανέκαθεν η Αγία μας Εκκλησία τιμούσε εορταστικώς και μέσα στο κυριακό Δείπνο τις Οικουμενικές Συνόδους, κηρύσσοντας τις δογματικές τους διδασκαλίες, αλλά και εφαρμόζοντας στην πράξη του Ιερούς Κανόνες, οι οποίοι διασφαλίζουν την τάξη αλλά και την απρόσκοπτη πορεία της «νοητής νηός», δηλ. της στρατευομένης μας Εκκλησίας.

Στο πλαίσιο αυτό του εορτασμού και της τιμής, επιβάλλεται έστω και συνοπτικώ τω τρόπω, να γνωρίζουμε την ιστορία της κάθε συνόδου και ποια ακριβώς διδασκαλία ερμήνευσε και αποκρυστάλλωσε για τη ζωή των πιστών. Διδασκαλία η οποία εννοείται πως ανέκαθεν υπήρχε και βιωνόταν από τους αγίους, οι οποίοι και αποτελούν τους φωτεινούς οδοδείκτες για την πορεία προς την Βασιλεία των ουρανών.

Σε αυτή λοιπόν τη βάση, την Κυριακή τιμούμε τους Αγίους Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

Ας δούμε λοιπόν κάποια βασικά στοιχεία για την μεγάλη αυτή Οικουμενική Σύνοδο.

Συγκλήθηκε το έτος 451 μ.Χ. στην Χαλκηδόνα, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη.

Οπωσδήποτε υπήρξε μέγας σταθμός για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας και μάλιστα για το κεντρικό θέμα της Χριστολογίας.

Η μεγάλη αυτή Σύνοδος των 630 θεοφόρων Πατέρων μας, αντιμετώπισε ένα από τα πλεόν δύσκολα θεολογικά θέματα, το οποίο για αρκετό καιρό εταλάνιζε την Εκκλησία αλλά και αυτήν την Αυτοκρατορία.

Το όλον θέμα αφορούσε τις 2 φύσεις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Θέμα όντως πολύπλευρο, που θα χρειαζόταν όχι σελίδες, αλλά τόμοι ολόκληροι για να το εξαντλήσουμε απ' όλες του τις πλευρές.

Τελικώς η Σύνοδος κατεδίκασε τις δύο φοβερές και αντιμαχόμενες αιρέσεις. Την αίρεση δηλ. του Νεστοριανισμού και την θανατηφόρο κακοδοξία του Μονοφυσιτισμού.

Στο Αποστολικό τώρα ανάγνωσμα που θα ακούσουμε την Κυριακή στην λατρεία μας, προς τιμήν ων Αγίων Πατέρων, ο Απόστολος Παύλος, μεταξύ των άλλων θεοπνεύστων διδασκαλιών του, τονίζει και μια φράση που φαίνεται να μη τις έχει δοθεί η δέουσα προσοχή που θα έπρεπε, με αποτελέσματα ολέθρια, όπως θα δούμε, κάποιες φορές.

Πρόκειται για την συμβουλή που απευθύνει στον πιστό του μαθητή, τον Τίτο, ο οποίος είναι ο ποιμένας της Κρήτης. Λέγει λοιπόν: «αιρετικόν άνθρωπον, μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού»(Τίτου Γ΄10).

Πρόκειται για μια συμβουλή με βαθύτατο περιεχόμενο στην οποία επιβάλλεται να εστιάσουμε και την προσοχή μας.

Οι αιρετικοί, ήσαν ανέκαθεν επικίνδυνοι. Γι' αυτό και ο Απόστολος, ώριμος πλέον στην ηλικία και έχοντας τόσες και τόσες εμπειρίες επάνω στα θέματα αυτά, αλλά και όντως θεόπνευστος, συνιστά στον Τίτο να είναι πολύ προσεκτικός απέναντι όσων αντιστρατεύονται την ορθή διδασκαλία. Όσων δηλαδή είναι αιρετικοί. Και αυτό, διότι και τότε οι άνθρωποι αυτοί δημιουργούσαν σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία, αλλά και λόγω του ότι νόθευαν με δικές τους επινοήσεις και με αποκυήματα της φαντασία τους, την ορθή Αποστολική πίστη.

Γι' αυτό και ο Απόστολος καταγράφει και επισημαίνει. Τον αιρετικό, συμβούλευσέ τον και νουθέτησέ τον μία και δύο φορές, ώστε να εννοήσει την πλάνη του. Εάν σε ακούσει, και αρνηθεί τις κακοδοξίες του και επιστρέψει στους κόλπους της Εκκλησίας, έχει καλώς. Εάν αντιθέτως δεν σε ακούσει και επιμένει σ' αυτή την πλάνη του, τότε πρέπει να τον αποφύγεις και να τον αποκόψεις, ώστε με τον τρόπο αυτό να προφυλάξεις τους άλλους πιστούς.

Αυτή είναι η θεόπνευστη συμβουλή του Αποστόλου των εθνών, που ίσως σε ορισμένους φαίνεται υπερβολική και ίσως αποδεικνύει ακραία συμπεριφορά, λες και αυτοί που το υποστηρίζουν αυτό διαθέτουν περισσότερο φωτισμό και θερμότερη αγάπη από τον μεγάλο Απόστολο. Από τον άνθρωπο αυτόν που έλεγε ότι προτιμά ο ίδιος να γίνει ανάθεμα για να σωθούν οι συμπατριώτες του.

Εάν όμως θελήσουμε να εμβαθύνουμε στην ουσία της προτροπής, θα δούμε ότι πράγματι, οι αιρετικοί, κατα κανόνα, δεν μετανοούν. Και δεν μετανοούν διότι συσκοτίζεται ο νους τους από τον εωσφορικό εγωισμό, ο οποίος και λειτουργεί διασπαστικά για την όλη προσωπικότητα.

Αποτέλεσμα δε όλης αυτής της εσωτερικής διαρροής και διασπάσεως είναι, το να μη μπορούν να δουν και να αντιληφθούν, κατ' αρχάς την πλάνη τους, και στην συνέχεια να ζητήσουν την θεραπεία από την Εκκλησία, όπου στην περίπτωση αυτή λειτουργεί ως πνευματικό «κέντρο υγείας» και κατόπιν ως ασφαλές θεραπευτήριο, αποκαθιστώντας τελείως την πνευματική υγεία στην όλη ύπαρξη του ανθρώπου.

Για να φανεί καθαρά ότι έτσι έχουν τα πράγματα, δηλ. ότι ο εγωϊσμός δεν αφήνει περιθώρια επιστροφής και θεραπείας, η αποστολική γραφίδα φανερώνει ότι ο αιρετικός «εξέστραπται και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος». Έχει διαστραφεί δηλ. και αμαρτάνει και κατακρίνεται από την ίδια του τη συνείδηση.

Στηριζόμενοι τώρα οι Πατέρες και οι ποιμένες στην Αποστολική εντολή και στην πολύτιμη εμπειρία της Εκκλησίας, η οποία προϊόντος του χρόνου αυξάνει και επιβεβαιώνει την θεόπνευστη αυτή προτροπή, ανέκαθεν, διά του τρόπου αυτού αντιμετώπιζαν τους εκάστοτε αιρετικούς, που δυστυχώς δεν έλειψαν, ούτε και θα λείψουν ποτέ.

Αυτή ακριβώς η ποιμαντική τακτική, βλέπουμε να πραγματοποιείται και από τους Πατέρες των Οικουμενικών συνόδων, όσον αφορά την αντιμετώπιση των κακοδόξων αιρετικών, που λόγω του εωσφορικού τους εγωισμού, ετάρασσαν και διασπούσαν το Σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.

Στηλίτευαν τους αιρετικούς για την πλάνη τους, και αν δεν παραδέχονταν την ορθή διδασκαλία, τους απέκοπταν. Ερμήνευαν αυθεντικά την διδασκαλία του Χριστού, θέσπιζαν τα αποκαλυφθέντα εξ΄αρχής δόγματα πίστεως, ρύθμιζαν πρακτικά προβλήματα και ανάγκες και έτσι αποδεικνύονταν ως «οι ακαθαίρετοι πύργοι» της ορθοδοξίας!

Το ερώτημα όμως τώρα που προκύπτει είναι: «Καλά με τους αιρετικούς που επιτέλους με την επιμονή τους οι ίδιοι κατ' αρχάς αποκόπτουν τους εαυτούς τους από την Εκκλησία και καταντούν έρμαια των δαιμονικών αιρέσεων. Τι γίνεται όμως αν κάποιοι ποιμένες με την όλη τους τακτική και τις υπογραφές σε κείμενα κοινών δηλώσεων, αντιστρατεύονται τις αποφάσεις των αγίων Οικουμενικών Συνόδων; Ιδού το ερώτημα που απασχολεί κλήρο και λαό, τουλάχιστον αυτούς που γνωρίζουν και δεν βρίσκονται τυπικώς και από συνήθεια στην Εκκλησία.

Τι γίνεται πράγματι όταν οι καταδικασμένοι από την Δ' και όχι μόνον Οικουμενική Σύνοδο, αιρετικοί Μονοφυσίτες και κατόπιν οι καταδικασθέντες από την ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδο, Μονοθελήτες και Μονοενεργήτες, δίχως ν΄απαρνηθούν τις πλάνες τους και συνεχίζοντας να θεωρούν οι ίδιοι ως «αγίους» τους κακοδόξους που καταδίκασαν επισήμως οι Άγιοι Πατέρες, τι γίνεται λοιπόν όταν άνευ μετανοίας και επιστροφής στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ορισμένοι Ορθόδοξοι Ποιμένες, θεωρούν αυτούς τους κακοδόξους και αιρετικούς ως Ορθοδόξους;

Τι γίνεται όταν αποχαρακτηρίζονται και ονομάζονται πλέον ως «Ανατολικοί Ορθόδοξοι» ή και γενικώς «Ορθόδοξοι»; Μήπως οσονούπω οι κύριοι αυτοί, δηλ. τα «τσιράκια» του Οικουμενισμού και τα παπαγαλάκια του Π.Σ.Ε. (Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών), θα χαρακτηρίσουν και τους Παπικούς ως «Δυτικούς Ορθοδόξους»; Τελικώς, η ένταξη στην Εκκλησία είναι θέμα γεωγραφικών προσδιορισμών; Ή το θέατρο του παραλόγου ανεβάζει ολοένα και περισσότερο νεόκοπες παραστάσεις; Διότι όλα αυτά όχι μόνο θεολογία δεν είναι, αλλά αποδεικνύουν ασχετοσύνη Εκκλησιαστικής Ιστορίας και Συμβολικής, παρά τους βαρύγδουπους τίτλους αυτών που συμμετέχουν στον θίασο.

Βεβαίως, θα ισχυριστεί κανείς τώρα ότι στον αστερισμό της «μεταπατερικής θεολογίας» και στο νεφέλωμα της «ορθοδόξως, παρακαλώ, σεξουαλικής απελευθερώσεως», μπορεί ο καθένας να λέει και να γράφει «παν ό,τι» του κατεβαίνει στον νού (αν βεβαίως υπάρχει), δίχως να δίνει ποθενά ουδεμία αναφορά.

Άλλωστε, υπάρχει και «η ελευθερία του ήθους» (άλλο εάν δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το «ήθος της ελευθερίας»), και επίσης υφίσταται η «πλατιά αγκαλιά» της διοικούσης εκκλησίας, η οποία έχει χώρο για τον κάθε ελεύθερο «θεολόγο» και «δογματολόγο», δοθέντος ότι οι εποχές άλλαξαν και αυτό θα πρέπει να το κατανοήσουν καλώς και κάποιοι «αυστηροί πατέρες». Τόσο οι υπάρχοντες, όσο βεβαίως – βεβαίως και οι μεταστάντες στην θριαμβεύουσα, που μας άφησαν την αρνητική κληρονομία των θείων και ιερών Κανόνων.

Καιρός όμως να σοβαρευτούμε αγαπητοί, διότι παρακολουθώντας την λογική του θεολογικού παραλόγου, κινδυνεύουμε να χάσουμε τα μυαλά μας και φυσικά τον φόβο του Θεού. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας δούμε τις χαίνουσες και πυορροούσες πληγές στο σώμα της στρατευομένης μας Εκκλησίας.

Και για να μην ισχυριστεί κανείς ότι συκοφαντούμε, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα κατάπτυστα κείμενα και στις αιρετικές ου μην αλλά και προδοτικές συμφωνίες που υπεγράφησαν το 1993 στο Μπάλαμεντ από Ορθοδόξους και αιρετικούς μονοφυσίτες κ.τ.λ.

Φυσικά, η μικρή έκταση των γραφομένων, δεν επιτρέπει περαιτέρω ανάλυση της νεόκοπης αυτής συμφωνίας.

Θα φρίξει όμως ο μελετητής όταν διαπιστώσει τους κοινούς λεγομένους όρους, αλλά και συγκλονιστεί αρνητικώς, και δεν θα πιστεύει στα μάτια του όταν στο τέλος του κειμένου θα δει το ποιοι είναι αυτοί που έθεσαν τις υπογραφές τους, προς καταισχύνη αιώνια, κάτω από το κείμενο αυτό, που το ολιγώτερο, θα μείνει στην ιστορία ως κείμενο επιπολαιότητας και Εκκλησιολογικής ασχετοσύνης.

Τι γίνεται λοιπόν σε αυτή ή και σε παρόμοιες περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται να υπερισχύει η πολιτική, η πλάνη, η κακοδοξία αλλά και ο ύπουλος πόλεμος των σκοτεινών δυνάμεων, έναντι της Εκκλησίας του Χριστού;

Στις περιπτώσεις αυτές αδελφοί μου, εφαρμόζουμε την ευλογημένη τακτική των αγίων μας.

Πρώτα απ' όλα, δεν επιτρέπουμε η σύγχυση και η πικρία να θολώσουν τον ηγεμόνα νου. Και τούτο, διότι εάν συμβεί αυτό, τότε μπορεί κανείς να καταντήσει ακόμα και σε σχίσμα - που ήδη υφίστανται πολλά - ή αλλοίμονο να νομίσει ότι αυτός και μόνο κρατά στις πλάτες του την Ορθοδοξία, με αποτέλεσμα να ηγηθεί στην συνέχεια ο ίδιος και νέου σχίσματος. Σε κατάσταση δηλ. φρικτή, για την οποία ο ιερός Χρυσόστομος διακηρύσσει ότι : «το σχίσμα ούτε ο αίμα του μαρτυρίου δύναται να το ξεπλύνει»!

Ο συνετός λοιπόν και αγωνιστής Χριστιανός, έχοντας εμπειρία από την πορεία και Ιστορία της Εκκλησίας μας, δεν θα πέσει από την Κιβωτό της Σωτηρίας στα «άγρια κύματα θαλάσσης»(Ιούδα 13), διότι θα καταποντιστεί στον πυθμένα του Άδου.

Δεν θα τα χάσει λοιπόν. Θα παραμείνει αγωνιζόμενος, θα αυξηθεί το ευλογημένο μέτωπο αντιστάσεως και διαφωτίσεως και φυσικά έχοντας υπ' όψην και άλλες περιπτώσεις συνόδων που δεν ορθοτόμησαν, ειρηνικώς πλέον θα απορρίψει με όλο το Σώμα της Εκκλησίας τις λανθασμένες – πλανεμένες προδοτικές αποφάσεις και δηλώσεις, αφού σε τελευταία ανάλυση, ό,τι δεν εδράζεται στην Αποστολική Παράδοση και στην Πατερική ερμηνεία, δεν έχει κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα για τον Ορθόδοξο κλήρο, Μοναχισμό και τον λαό.

Αγαπητοί μου. Οι αποφάσεις και η τακτική των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και συγκεκριμένα της Δ' εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής, εκτός των Όρων αληθείας δηλ. των δογμάτων που έχουν απόλυτο και δεσμευτικό χαρακτήρα, μας σηματοδοτούν και τον φωτεινό δρόμο της διακρίσεως. Την οδόν του «σχοινοβατείν». Κάτι δηλ. το οποίο εκτός από τον ζήλο και τις όποιες γνώσεις, απαιτεί και την ταπείνωση η οποία είναι η βάση της όλης Ορθοδόξου πνευματικότητας.(Εννοείται ότι απαραιτήτως πρέπει να υφίσταται και η ψυχική ισορροπία...). Διαφορετικά, κινδυνεύει κανείς να καταντήσει σ' αυτά ακριβώς που νομίζει ότι με την τακτική του καταδικάζει. Στην αίρεση εξ' αριστερών και στον μεγάλο πειρασμό του σχίσματος εκ δεξιών. Αποτέλεσμα δε όλων αυτών των άκρων, η αποκοπή από την Ορθοδοξία μας.

Είθε, πάντοτε να μας φυλάττει ο Κύριος.

Αμήν

Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

ΠΗΓΗ: http://anavaseis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2167.html#more 

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Ἰουλίου 2013

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Τελικά ὁ Ὑπουργός Ἀνάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκης τό τόλμησε. Ἔγινε ὁ Ἠρόστρατος πού στό Ὀρθόδοξο Γένος τῶν Ἑλλήνων κατέθεσε νομοθέτημα γιά τήν ἀποϊεροποίηση τῆς ἡμέρας τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία καθόρισε στίς 7 Μαρτίου τοῦ 321 ὁ ἅγιος Ἰσαπόστολος καί Θεόστεπτος Αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος ὁ μέγας. Ἀλλά ὁ σύγχρονος αὐτός Ἠρόστρατος δέν εἶναι μόνος του, οὔτε ἐνεργεῖ ἀπό ἰδίᾳ πρωτοβουλία. Ἔχει τήν συναίνεση τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Χώρας καί τοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς Κυβέρνησης καί δημιουργεῖ εὐλόγους συνειρμούς ἡ ταυτόχρονη ἀναγγελία τῆς προσκλήσεως τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ ἀπό τόν Πρόεδρο τῶν ΗΠΑ κ. Μπάρακ Ὀμπάμα στίς 8 Αὐγούστου ἐ.ἔ. γιά τήν ὁποία ἀγωνίζετο ἐπί μῆνες μέ μεσίτες τούς προύχοντες τοῦ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ τῶν ΗΠΑ, ὅπως δημοσιοποιήθηκε στόν Τύπο.Τελικά ἡ πρόσκλησις ἦρθε καί τό ἀντίτιμο πληρώνεται καί εἶναι ἡ ἀποϊεροποίηση καί ἡ κατάργηση τῆς Κυριακῆς ἀργίας γιά νά ἐπιτευχθῆ διπλός στόχος ἀφ’ ἑνός ἡ ἀπόμείωση τῆς Ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας τῶν Ἑλλήνων καί ἀφ’ ἑτέρου νά σαρώσουν ὅλα τά μικρομάγαζα καί τούς μικρομεσαίους ἐπιχειρηματίες οἱ ἑβραϊκῶν συμφερόντων μεγάλες πολυεθνικές ἁλυσίδες πού σέ λίγο καιρό θά... δρέψουν τούς καρπούς τοῦ νομοθετήματος τοῦ κ. Χατζηγάκη καί τῆς συντροφίας του. Ἐντολοδόχοι λοιπόν οἱ ἀνωτέρω κ.κ., ὅπως προκύπτει ἀπό τίς ἐνέργειές τους πού βάλθηκαν μέ τό στανιό νά «σώσουν» δῆθεν τούς μικρομεσαίους ἐμπόρους ἐνῶ ἐκείνοι μέ ἀδιάψευστα στοιχεῖα στήν διαπασών ὀρύονται ὅτι θά καταστραφοῦν καί πού θά ἀποδειχθεῖ σέ κάποια χρόνια ὅπως ἀποδείχθηκε ἡ ἄθλια ἐνέργεια τοῦ Κώστα Σημήτη γιά τήν διαγραφή τοῦ θρησκεύματος ἀπό τίς ταυτότητες τῶν Ἑλλήνων ὅτι ἦταν ἐντολή τοῦ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ, μέ τήν πρόσφατη ἀδιάψευστη μαρτυρία τῆς κ. Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου.

Ὁ ἑορτασμός μιᾶς ἡμέρας ἀναπαύσεως τῆς ἑβδομάδος ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση βασίζεται στό βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «Γένεση» (β΄,2-3), ἔτσι τό Σάββατο διά τοῦ Νόμου τῆς ΠΔ εἰσῆλθε ὡς «ἡμέρα Κυρίου» στήν Καινή Διαθήκη μέ τά δύο βασικά στοιχεῖα, δηλ. ἀποχή ἀπό τίς ἐργασίες καί ἰδιαίτερη λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τή θέση τοῦ Σαββάτου στόν Χριστιανισμό κατέλαβε ἡ Κυριακή (Ἀποκαλ. α΄,10) σάν πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος κατά τήν ὁποία ἀνεστήθη ὁ Κύριος ἐκ τοῦ Τάφου, δημιούργησε τό ἀναστάσιμο φῶς καί ἀπέστειλε τό Πανάγιο Πνεῦμα νά ἐπιφοιτήση στούς Ἀποστόλους. Ἡ Κυριακή σάν κατ’ ἐξοχήν «ἡμέρα τοῦ Κυρίου» ὑπενθυμίζει τόν ἐρχόμενο Χριστό σάν ἀνατέλλοντα ἥλιο, ὁ Ὁποῖος θά ἔλθῃ νά ἀποκαταστήση τήν χειμαζομένη δικαιοσύνη καί νά καταργήση τήν ἀφόρητη ὑποκρισία. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου λέγει ὁ Ἱ. Αὐγουστῖνος ὑπόσχεται σέ ὅλους μας τήν αἰώνια ἡμέρα καί τῆς δικῆς μας Ἀναστάσεως (Serm 15 de verb apost). Ἡ Κυριακή εἶναι ἡ ἀρχαιοτάτη ἑορτή τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἡ ὁποία ἀποκαλεῖται στό Εὐαγγέλιο, ὡς ἡ «μία τῶν Σαββάτων» (Ματθ. κη΄1, Μαρκ. ιστ΄2, Α΄Κορ. ιστ΄2, Πραξ. κ΄7), στήν δέ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου ὀνομάζεται Κυριακή ἡμέρα (Ἀποκαλ. α΄10).

Οἱ μαρτυρίες γιά τόν ἑορτασμό τῆς Κυριακῆς συνεχίζονται καί μετά τήν Καινή Διαθήκη. Στήν ἐπιστολή Βαρνάβα ὀνομάζεται «8η ἡμέρα», ὁ δέ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας καταδικάζει τούς σαββατίζοντες καί μή συμμορφουμένους στήν καθολική πράξη τῆς Ἐκκλησίας γράφοντας: «Κατά Κυριακήν Κυρίου ζῶντες ἐν ᾗ καί ἡ ζωή ἡμῶν ἀνέτειλε δι΄ Αὐτοῦ» (Μαγν. κεφ. 9). Κατά τά μέσα τοῦ 2ου αἰ. ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ φιλόσοφος καί μάρτυς γράφει στήν Ἀπολογία του πρός τόν Ρωμαῖο Αὐτοκράτορα (Κεφ. 67) «Τήν δέ τοῦ ἡλίου ἡμέραν κοινήν τήν συνέλευσιν ποιούμεθα» χρησιμοποιῶν γιά τήν Κυριακή τόν ὅρο «ἡλίου ἡμέρα», ὁ ὁποῖος παρέμεινε σέ ὁρισμένες Εὐρωπαϊκές γλῶσσες ὅπως στήν Ἀγγλική Sunday, στήν Γερμανική Sonntag κλπ. Μετά τήν εἰρήνη τοῦ Μ. Κων/νου μέ τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων (313) καθορίζεται μέ τόν πρῶτο νόμο του στίς 7/3/321 ὅπως ἀναφέρθηκε ἤδη ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς, ἡ «σεβαστή ἡμέρα τοῦ ἡλίου» ὅπως τήν ἀποκαλοῦσε, ἡ δέ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29ο Κανόνα της ὥρισε «οὐ δεῖ χριστιανούς ἰουδαΐζειν, τήν δέ Κυριακήν προτιμῶντες σχολάζειν ὡς χριστιανοί». Τό νόμο τοῦ Μ. Κων/νου «Omnes judices urbanaeque pledes et atrium officia cunctarum venerabili die solis quiescant» ἐπεκύρωσε καί ὁ διάδοχός του Μ. Θεοδόσιος, μέ τόν κωδ. VIII 8, 3 καί XV 5, 2.

Ὅλη αὐτή ἡ τόσο ἱερά ὑπόθεση, κατά τόν ἐκσυγχρονιστή Ὑπουργό κ. Χατζηδάκη «κρατᾶ τήν χώρα στό παρελθόν» ὅπως εἶχε δηλώσει καί ἔρχεται ὁ κ. Χατζηδάκης γιά νά τήν εἰσαγάγη στό μέλλον (!!!), ὑπενθυμίζων δυστυχῶς δι’ αὐτόν μέ τίς ἐνέργειες καί τά λόγια του ἀναποδράστως τό μαρτυρικό τέλος δι’ ἀπαγχονισμοῦ τοῦ διδάχου τοῦ Γένους Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ (1714-1779) ὁ ὁποῖος ὑπερασπιζόμενος πέραν τῶν ἄλλων τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς ἐμισήθη θανασίμως ὑπό τῶν τότε Ἑβραίων τῶν Ἰωαννίνων. Ἔγραψε πρός τόν ἀδελφό του Χρύσανθο τό ἀποκαλυπτικό: «χιλιάδες ἑβραῖοι θέλουν τόν θάνατό μου καί ἕνας ὄχι» καί ἦταν τραγική ἀλήθεια γιατί χρηματίσαντες μέ ἱκανά ἀργύρια τόν Τουρκαλβανό Κούρτ Πασᾶ τοῦ Βερατίου ἐπέτυχαν τό μαρτυρικό τέλος τοῦ μεγάλου ἐθνεγέρτου καί ἰσαποστόλου ὁ ὁποῖος ἐτελειώθη «κρεμασθείς ἐκ δένδρου» τήν 24/8/1779. Αὐτοί οἱ συνειρμοί προκαλοῦνται ἐκ τῶν θέσεων τοῦ κ. Ὑπουργοῦ καί βέβαια οἱ ἰσχυρισμοί του καταρρίπτονται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ἡ ἀγορά δέν πάσχει ἀπό ὧρες λειτουργίας ἀλλά ἀπό ἔλλειψη ρευστότητος!!!

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω πού πλέον ἀποτελοῦν casus beli γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητρόπολις Πειραιῶς, Φαλήρου καί Ἁγ. Ἰωάννου Ρέντη ἀνακοινώνει τά κάτωθι:

1. Καλεῖ ἄμεσα τήν Κυβέρνηση νά ἀποσύρη τό ἐπαίσχυντο αὐτό προδοτικό κατά τοῦ Γένους καί ἀπαράδετο νομοθέτημα τό ὁποῖο ἔχει ἤδη καταδικάσει διά πεπαρρησιασμένων καί δυναμικῶν δηλώσεων ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ὁ Β΄ καί ἡ Σεπτή Διαρκής Ἱ. Σύνοδος διά τοῦ ἐκπροσώπου αὐτῆς Σεβ. Μητροπολίτου Κορίνθου κ.κ. Διονυσίου καταρρίπτοντες τά φλυναφήματα τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ.

2. Καλεῖ ἄμεσα τούς Βουλευτές καί ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ, ἰδιαίτερα τῆς Α΄καί Β΄ Περιφερείας Πειραιῶς νά δηλώσουν ἄμεσα τήν πλήρη ἀντίθεσή τους στό νομοθέτημα-συμφορά πού θά προκαλέσει ὁπωσδήποτε τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ καί θά γίνη αἴτιο μεγάλων δεινῶν τῆς Πατρίδος.

3. Δηλώνει πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι Βουλευταί πού θά τό στηρίξουν μέ τήν ψῆφο τους παύουν νά ἔχουν ὁποιαδήποτε σχέση μέ τήν Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς καί θά τούς ἀπαγορευθῆ ὁποιαδήποτε παρουσία τους, ὡς ἀκοινώνητοι πλέον, σέ ὁποιαδήποτε λατρευτική σύναξη τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, διότι κατεπάτησαν τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ.

4. Καλεῖ τούς συγκεκριμένους Βουλευτάς νά ἀναλογισθοῦν τήν πολιτική τύχη τῆς τ. Ὑπουργοῦ κ. Μ. Κουτσίκου-Γιαννάκου καί τοῦ Πειραιώτη Ὑφυπουργοῦ κ. Γεωργίου Καλοῦ, τῶν «ἀρχιτεκτόνων» τῆς ἐκδιώξεως τῶν Κληρικῶν ἀπό τά Σχολεῖα μέ τήν πνευματικά ἐγκληματική Ἐγκύκλιο τοῦ εἰδικοῦ τους Γραμματέως κ. Ράμμα.

5. Παρακαλεῖ ἀδελφικῶς τούς Ἁγιωτάτους Μητροπολίτας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά πράξουν τά ὅμοια γιά τήν ἀποτροπή αὐτοῦ τοῦ κακουργήματος.

6. Συγχαίρει δημοσίᾳ τόν ἀκάματο ἀγωνιστή καί φρυκτωρό Ἱεράρχη Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ.κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΝ, ὁ ὁποῖος ἤδη ἐζήτησε τήν ἔκτακτο σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ο Γέροντας Παΐσιος τελικά προσβλήθηκε από καρκίνο, και νοσηλεύθηκε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης! Στο νοσοκομείο φρόντισαν το Γέροντα όσο μπορούσαν καλύτερα. Ο καρκίνος, όμως, προχώρησε τόσο, πού το τέλος ήταν πολύ ορατό. Η αναχώρησή του για τους ουρανούς ήταν ζήτημα χρόνου. Γι΄αύτη την αναχώρηση, για την οποία προετοιμαζόταν σε όλη του τη ζωή, ήθελε να αφιερώσει και τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής. Ο μακαριστός Χριστόφορος Οικονόμου ήταν κοντά του και σε γράμμα του περιγράφει την αναχώρηση του Γέροντα από το Νοσοκομείο:

«Σήμερα έφυγε και ο π. Παΐσιος από το νοσοκομείο. Είχε πολύ κόσμο και μας είπαν ότι θα έβγαινε στο σαλόνι για να ευλογήσει. Τελικά, εκείνη την ώρα έφευγε από το νοσοκομείο. Ο κόσμος, οι γυναίκες, νοσοκόμες, γιατροί, άρρωστοι, συνωστίζονταν όλοι γύρω του. Ψήλωσε το χέρι του και από την πόρτα χαιρέτησε τους άρρωστους στους διπλανούς θαλάμους. Ένας άρρωστος στο διάδρομο πού είχε ορρούς στο χέρι πήγε να του φιλήσει το χέρι, αλλά ο π. Παΐσιος φίλησε το χέρι του ασθενούς. Μπροστά από το ανσανσέρ ψήλωσε το χέρι του και μας ευλόγησε όλους. Μπήκε στο ανσανσέρ να κατέβει κάτω στο δρόμο. Όλοι τρέξαμε από τις σκάλες να τον δούμε για τελευταία φορά. Χαιρετούσε τον κόσμο. Βγήκε έξω από το νοσοκομείο. Ο κόσμος τον περιτριγύρισε γύρω από το αυτοκίνητο, ενώ λεπτές νιφάδες χιονιού έπεφταν. Η νοσοκόμα φώναζε να τον αφήσει ο κόσμος να μπει μέσα στο αυτοκίνητο, γιατί έκανε πολλή ψύχρα και ο άνθρωπος δεν μπορούσε. Μπήκε, τελικά, στο αυτοκίνητο, αφού έκανε το σταυρό του. Όλοι προσπαθούσαν να τον αγγίξουν· έπιαναν το χέρι του, άγγιζαν το τζάμι τοΰ αυτοκινήτου. Ξεκίνησε τελικά το αυτοκίνητο, αλλά προχωρούσε πολύ σιγά, λόγω της μεγάλης κυκλοφορίας. Γιατρίνες, νοσοκόμες, νοσοκόμοι, γιατροί, κατέβηκαν κάτω και όπως ήταν μέσα στο αυτοκίνητο άγγιζαν το τζάμι του αυτοκινήτου πού προχωρούσε αργά-αργά για να τον χαιρετήσουν. Το αυτοκίνητο πέρασε από το δρόμο πού βρίσκεται μπροστά από το σπίτι μου».

Και συνεχίζει ο Χριστόφορος:

«Τί ήταν το πέρασμα αυτού του ανθρώπου! Ο κόσμος τον ακολουθούσε σαν να ήταν ο Μεσσίας. Σκηνή σαν την Βαϊφόρο, μόνο πού αντί για γαϊίδουράκι τώρα ήταν ένα αυτοκινητάκι! Όλος ο κόσμος, οι περισσότερες γυναίκες, ήσαν συγκινημένοι, άλλες δάκρυζαν. Αλλά και ο ίδιος ήταν συγκινημένος με την αγάπη πού του έδειχνε ο κόσμος. Σαν να έλεγε πώς θα την ξεπληρώσει με πολλή προσευχή για τους συνανθρώπους του». Και επιλέγει ο Χριστόφορος:

«Αλλά μήπως είναι λίγα πού χρωστούμε η γενιά μας, στις ευχές και προσευχές αυτού του ανθρώπου. Ένας άγιος ανάμεσά μας. Η ενσάρκωση της εκπλήρωσης των Ευαγγελικών λόγων».

Ο Γέροντας Παΐσιος άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Ιουλίου 1994.

ΠΗΓΗ: Από το τέλος του Γέροντα Παΐσιου Αγιορείτη, Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β΄, έτος ιη΄, αρ. 7, Ιούλιος 2008, http://agiosdimitrioskouvaras.blogspot.gr/2013/07/h-o.html#more

Σε κοινή δήλωσή τους οι εκπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Εκκλησίας της Κύπρου καταδίκασαν με τον πλέον κατηγορηματικό και απερίφραστο τρόπο την απόπειρα παραχάραξης της ιστορίας με την αναφορά της γείτονος χώρας της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας με την ψευδεπίγραφη και παράνομη ονομασία "Μακεδονία". Την πρωτοβουλία για την σύνταξη της κοινής δήλωσης έλαβε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ.

Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της 14ης Γενικής Συνέλευσης του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδος έθεσαν το ζήτημα των προβλημάτων που δημιουργεί στον τόπο μας η ανεξέλεγκτη είσοδος μεταναστών ιδίως από την ασιατική ήπειρο και προέβησαν στην ακόλουθη δήλωση:

"Η Εκκλησία της Ελλάδος σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο και προσφέρει την βοήθειά Της προς κάθε δοκιμαζόμενο συνάνθρωπό μας, από όπου κι αν προέρχεται. Δεν κοιτά χρώματα και εθνικότητες. Δεν μπορεί όμως - τηρώντας κατά τα λοιπά τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από την Συνθήκη του Δουβλίνου- να μην θέσει το σημαντικό ζήτημα της προώθησης των μεταναστών και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, λόγω των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων και της βαθειάς κρίσης που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Για το όλο θέμα πρέπει να επιληφθεί πάραυτα η Ε.Ε. και ο αρμόδιος Επίτροπος". 

Όλες οι Εκκλησίες συντάχθηκαν στο πλευρό της Εκκλησίας της Ελλάδος αποδεχόμενες τη σχετική δήλωση

Eως και 52 Κυριακές τον χρόνο θα μπορούν να λειτουργούν τα μικρά εμπορικά καταστήματα (μέχρι 250 τ.μ.), με απόφαση του αντιπεριφερειάρχη ενώ όλα τα καταστήματα, ανεξαρτήτως μεγέθους και κλάδου θα ανοίγουν - πάντα σε προαιρετική βάση- επτά Κυριακές το χρόνο κατά τις περιόδους Χριστουγέννων, Πάσχα και εκπτώσεων.

Αυτή είναι η ρύθμιση για την Κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο «Κανόνες Ρύθμισης της Αγοράς Προϊόντων και Παροχής Υπηρεσιών», το οποίο παρουσίασαν σήμερα ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκης και ο υφυπουργός κ. Θ. Σκορδάς και αναμένεται να κατατεθεί εντός της ημέρας στη Βουλή.

Με τη ρύθμιση αυτή, τόνισε ο κ. Χατζηδάκης, η Ελλάδα εναρμονίζεται με το καθεστώς που επικρατεί στις χώρες της ΕΕ και ιδίως στους ανταγωνιστικούς τουριστικούς προορισμούς, επιχειρείται να ξαναζωντανέψουν τα κέντρα των πόλεων, παρέχεται η δυνατότητα στους τουρίστες να κάνουν αγορές προς όφελος της οικονομίας και δίνεται ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις μικρές επιχειρήσεις έναντι των μεγάλων.

Σύμφωνα δε με πρόσφατη μελέτη του ΟΟΣΑ που επικαλέστηκε ο υπουργός, η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές μπορεί να δημιουργήσει έως και 30.000 νέες θέσεις εργασίας στον κλάδο του εμπορίου, ενώ με την ενίσχυση του ανταγωνισμού θα απαλλάξει τους καταναλωτές από επιβάρυνση της τάξης των 309 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Το ποσό αυτό, όπως ανέφερε ο υφυπουργός κ. Θ. Σκορδάς προκύπτει από την αναμενόμενη - σύμφωνα με τη μελέτη - αύξηση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων σε συνδυασμό με τη μείωση των τιμών.

Η μελέτη του ΟΟΣΑ καταδεικνύει επίσης ότι στο διάστημα 1999-2011 η πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης προχώρησε σε μερική ή ολική απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές.

Η ρύθμιση για τις Κυριακές, που είναι αποτέλεσμα συμφωνίας των δύο κομμάτων τα οποία στηρίζουν την κυβέρνηση, προβλέπει ειδικότερα ότι:

-Όλα τα καταστήματα θα μπορούν να λειτουργούν επτά Κυριακές το χρόνο (δύο Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα, την Κυριακή των Βαΐων και από μία Κυριακή στις τέσσερις εκπτωτικές περιόδους του έτους που καθιερώνονται).

-Τα μικρά, έως 250 τ.μ. που δεν ανήκουν σε αλυσίδες, shops-in-a-shop, εμπορικά κέντρα, εκπτωτικά πολυκαταστήματα και εκπτωτικά χωριά, θα μπορούν, πάντα σε εθελοντική βάση, να λειτουργούν όλες τις Κυριακές. Προβλέπεται επιπλέον ότι ο Αντιπεριφερειάρχης (ο Δήμαρχος στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά), μπορεί σε διάστημα δύο μηνών να εκδώσει απόφαση που θα ορίζει πόσες Κυριακές (από καμία έως τις 45 που απομένουν πέραν των 7) θα επιτρέπεται να είναι ανοικτά τα καταστήματα, στην περιοχή του. Αν δεν εκδοθεί απόφαση, τότε οι έμποροι θα είναι ελεύθεροι να λειτουργούν τα καταστήματα όσες Κυριακές θέλουν. Θα ληφθεί επίσης μέριμνα ώστε τα καταστήματα να ανοίγουν μετά την Κυριακάτικη λειτουργία, με ρύθμιση που θα ορίσει το εύρος του ωραρίου της Κυριακής. Ο κ. Χατζηδάκης επανέλαβε ακόμη ότι με τη ρύθμιση δεν θίγονται τα εργασιακά δικαιώματα.

Σημειώνεται, ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Γ. Καμίνης έχει ταχθεί υπέρ της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές, που σημαίνει ότι στην πρωτεύουσα θα πρέπει να αναμένεται δυνατότητα λειτουργίας των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου.

Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ακόμη σειρά ρυθμίσεων για την αγορά, την προστασία του καταναλωτή, τους ελέγχους κλπ. Συγκεκριμένα:

-Θεσπίζονται άλλες δύο ενδιάμεσες εκπτωτικές περίοδοι πέρα από τις τακτικές που παραμένουν. Οι τακτικές εκπτώσεις θα γίνονται από τη δεύτερη Δευτέρα του Ιανουαρίου μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου και από τη δεύτερη Δευτέρα του Ιουλίου μέχρι το τέλος Αυγούστου. Οι ενδιάμεσες εκπτωτικές περίοδοι είναι το πρώτο δεκαήμερο του Μαΐου και το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου. Κατά τη διάρκεια των εκπτώσεων θα αναγράφεται υποχρεωτικά στις πινακίδες η παλιά και η νέα τιμή και προαιρετικά το ποσοστό έκπτωσης.

-Για τις «πειραγμένες αντλίες» και γενικά την καταδολίευση των οργάνων μέτρησης, πέρα από τις διοικητικές κυρώσεις που ήδη ισχύουν, προβλέπονται ειδικές ποινικές κυρώσεις και αφαίρεση της άδειας λειτουργίας των επιχειρήσεων. Ειδικά για τους πρατηριούχους καυσίμων προβλέπεται επιπλέον και αφαίρεση της δυνατότητας απόκτησης άδειας για λειτουργία παρόμοιας επιχείρησης είτε από τον ίδιο τον παραβάτη, είτε από το σύζυγο ή τους συγγενείς μέχρι δεύτερου βαθμού. Οι έλεγχοι στα πρατήρια θα γίνονται και με ειδικά διασκευασμένο αυτοκίνητο χωρίς διακριτικά, που θα μετρά επακριβώς την ποσότητα καυσίμου η οποία παρελήφθη.

-Για την αγορά καυσίμων, στη βάση των προτάσεων της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επιβάλλεται η σύναψη γραπτών συμβάσεων μεταξύ εταιριών χονδρικής και πρατηρίων. Οι συμβάσεις θα διαρκούν μέχρι 5 χρόνια και σε αυτές θα πρέπει να αποτυπώνεται εκ των προτέρων η πιστωτική πολιτική, η πολιτική παροχών και εκπτώσεων, το ύψος και η χρονική διάρκεια που θα χορηγούνται οι εκπτώσεις και οι τυχόν απολογιστικές εκπτώσεις. Στόχος των ρυθμίσεων αυτών είναι η διαφάνεια στη διαμόρφωση των τιμών των καυσίμων και η συμπίεση των περιθωρίων κέρδους.

Επίσης, το νομοσχέδιο προβλέπει την επέκταση των συστημάτων ελέγχου εισροών - εκροών όγκου καυσίμων στις ελεύθερες εγκαταστάσεις των εταιρειών εμπορίας πετρελαιοειδών και στις εγκαταστάσεις πωλητών πετρελαίου θέρμανσης, στις παντός είδους εγκαταστάσεις υγρών καυσίμων ιδιωτικών πρατηρίων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα καθώς. Στόχος είναι ο περιορισμός του λαθρεμπορίου, της παράνομης διακίνησης και της νοθείας στην αγορά καυσίμων. Υπενθυμίζεται ότι τα συστήματα ελέγχου εισροών -εκροών εγκαθίστανται ήδη στα πρατήρια καυσίμων με επιδότηση από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα το οποίο όπως επεσήμανε και ο υπουργός καθυστέρησε εξαιτίας γραφειοκρατικών προβλημάτων στην Κοινωνία της Πληροφορίας.

-Αντικειμενικοποιούνται οι κυρώσεις, με υπουργική απόφαση που θα εκδοθεί μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Συγκεκριμένα, δεν θα υπάρχει το εύρος στα πρόστιμα που ίσχυε μέχρι τώρα (από-έως), ώστε να αποφεύγονται περιπτώσεις διακριτικής εφαρμογής του νόμου και να περιοριστούν οι ευκαιρίες διαφθοράς. Σε περίπτωση καταβολής του προστίμου εντός 30 ημερών και εφόσον ο παραβάτης παραιτηθεί από το δικαίωμα προσφυγής, το πρόστιμο μειώνεται κατά 50 %. Προβλέπονται επίσης, πέραν των διοικητικών, ειδικές ποινικές κυρώσεις για ορισμένες κατηγορίες παραβάσεων ανάλογα με τη φύση και τη βαρύτητα τους (π.χ. νοθεία τροφίμων).

-Καταργούνται απαρχαιωμένες αγορανομικές διατάξεις που θέτουν εμπόδια στη λειτουργία της αγοράς και έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις.

Πηγή: http://www.tanea.gr/news/economy/article/5028859/katatethhke-h-rythmish-gia-th-leitoyrgia-twn-katasthmatwn-tis-kyriakes/

«Δεν πρέπει να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία», τόνισε από άμβωνος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, απευθυνόμενος προς τους πιστούς.

Σύμφωνα με τον κ. Θεολόγο η Κυριακή αποτελεί αργία και μέρα ξεκούρασης και έτσι θα πρέπει να παραμείνει, καθώς, ακόμη κι αν αλλάξει αυτό, δεν θα λυθεί το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα.

«Όλοι εκείνοι οι οποίοι θέλουν να καταργήσουν και δια νόμου την ημέρα της Κυριακής, που είναι ημέρα αργία, αυτοί δεν θα έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το κέρδος που βγαίνει Κυριακή μέρα, εγώ σας λέγω ότι είναι κέρδος κατηραμένον. Ότι βάζετε φωτιά στα σπίτια σας, διότι αυτό το κέρδος το οποίο βγαίνει την Κυριακήν επισωρεύει επί των ψυχών σας την οργήν του Θεού. Αυτά λέγει ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, θέλοντας να καλλιεργήσει και να παιδαγωγήσει, ως πνευματικός πατέρας, τις ψυχές των ανθρώπων. Πόσο περισσότερο σήμερα ισχύουν αυτοί οι λόγοι, εις καιρούς μάλιστα όπου η κρίσις η οικονομική έχει πλήξει τους πάντας, ωσάν εάν εργαστούν οι άνθρωποι και την Κυριακή μέρα, θα λυθούν τα προβλήματα τα οικονομικά της πόλεως αλλά και της πατρίδος μας ολοκλήρου», πρόσθεσε ο Μητροπολίτης Σερρών.

Σε άλλο σημείο ο κ. Θεολόγος τόνισε: «Θα πρέπει να τιμούμε την Κυριακή ως αγία ημέρα. Όπως ακριβώς το λέγει η ετυμολογία της λέξεως, είναι η μέρα του Κυρίου, δηλαδή είναι η μέρα του Θεού. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να την αγιάζουμε, όπως είναι εντολή του Θεού, με έργα αγιότητος, πίστεως, ευλαβείας και αγάπης».

Ο Μητροπολίτης Σερρών διευκρίνισε στις δηλώσεις του ότι δεν παίρνει θέση για το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές, που προωθεί η κυβέρνηση, τονίζοντας ωστόσο ότι, και να συμβεί αυτό, δεν θα επιλυθούν τα οικονομικά προβλήματα:

«Ο λόγος ο δικός μου είναι εκκλησιαστικός και πνευματικός, πώς δηλαδή η Εκκλησία ορίζει να τιμούμε και να αγιάζουμε την ημέρα του Κυρίου, την Κυριακή μέρα, δίδοντας παράλληλα και την κοινωνική και την ανθρώπινη διάσταση. Ασφαλώς και δεν θα λυθούν τα προβλήματα της πατρίδος μας με το ν’ ανοίξουν τα μαγαζιά την Κυριακή. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ξεκούραση και επιτέλους πρέπει να μπει μια τελεία εκεί όπου υπάρχουν δείγματα απληστίας. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να δουλεύει, ούτε όλο το 24ωρο ούτε συνεχώς, αυτό είναι απάνθρωπο. Και ούτε νομίζω ότι θα συνεισφέρει και κάτι το ουσιαστικό στην επίλυση των οικονομικών προβλημάτων», πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώατος.

Κληθείς να απαντήσει στο κατά πόσον εισακούγεται η Εκκλησία από τους κυβερνώντες, ο Μητροπολίτης επισήμανε την ανάγκη να ακούγεται έστω ο λόγος της, τονίζοντας ότι δεν τίθεται θέμα επιβολής της άποψής της.

Παράλληλα, επέρριψε ευθύνες και στους ίδιους τους πιστούς, που έχουν γυρίσει την πλάτη στην Ορθοδοξία, καθώς δεν γεμίζουν πια τις Εκκλησίες όπως παλαιότερα:

«Η Εκκλησία μας είναι εντελώς αντίθετη, έστω κι αν ο λόγος της δεν εισακουστεί. Ο λόγος της Εκκλησίας είναι λόγος παρακλήσεως αλλά και λόγος αληθείας. Έστω και δεν εισακουστεί ο λόγος μας, εμείς δεν θα πάψουμε να λέγομεν την αλήθεια. Η Εκκλησία λέει τον λόγο της και καταθέτει την θέση της και άλλοι πια έχουν την ευθύνη ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων εάν θα σεβαστούν την θέση της Εκκλησίας. Δεν διεκδικεί, ούτε έχει τρόπο να την επιβάλλει την θέση της η Εκκλησία και πολλές φορές η φωνή της μοιάζει σαν την φωνή του Τιμίου Προδρόμου, “ φωνή βοώντος εν τη ερήμω”», υπογράμμισε ο κ. Θεολόγος.

Κλείνοντας ανέφερε ότι «αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να πάψουμε να λέμε την αλήθεια και το σωστό. Το αν θα την υιοθετήσουν αυτήν τη θέση, είναι δική τους ευθύνη και ευθύνη όλων μας – διότι δεν είναι μόνο των κυβερνώντων. Πού είναι οι χριστιανοί μας σήμερα Κυριακή; Είναι καθήκον τους να εκκλησιαστούν, προερχόμενο απ’ την ιδιότητά τους ως χριστιανών. Είδατε σήμερα, η εκκλησία ήταν γεμάτη, αλλά υπάρχουν πολλαπλάσιοι χριστιανοί που είναι στα σπίτια τους και κοιμούνται».

Πηγή: http://www.romfea.gr/epikairotita/17883-2013-07-07-23-42-32

Η έκθεση του ΔΝΤ που περιγράφει, ανάμεσα στα άλλα, τα λάθη που έγιναν στο σχεδιασμό του 1ου ελληνικού Μνημονίου έγινε αντικείμενο παγκόσμιου σχολιασμού, προκαλώντας την αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Γερμανίας που αισθάνθηκαν ότι θίγονται.

Μια μελέτη στην αγγλική που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Applied Economics Letters ασχολείται με τις επιπτώσεις που είχαν τα λάθη των δανειστών και του ΔΝΤ στην Ελλάδα και στην πραγματική οικονομία.

Η μελέτη φέρει τον τίτλο «Οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα: Το κόστος ενός αποτυχημένου προγράμματος προσαρμογής» και υπογράφεται από τους ερευνητές του ΚΕΠΕ Τ. Ευθυμιάδη και Σ. Παπαιωάννου καθώς και τον Π. Τσίντζο του τμήματος διεθνών οικονομικών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Υπενθυμίζεται ότι το 1ο πρόγραμμα προσαρμογής προέβλεπε συρρίκνωση της οικονομίας κατά 4% το 2010 και 2,6% το 2011 και ανάπτυξη της τάξης του 1,1% το 2013 και 2,2% το 2012. Αντί γι’ αυτό, η πραγματική ύφεση ανήλθε σε 4,9% το 2010, 7,1% το 2011 και 6% το 2012, ενώ η κατρακύλα αναμένεται να συνεχισθεί φέτος με ρυθμό 4,3%.

Το 1ο πρόγραμμα προσαρμογής προέβλεπε η ανεργία να πιάσει κορυφή στο 14,8% το 2012 από 7,7% το 2008 αλλά τελικά ξεπέρασε το 25% στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς (σημ. ανήλθε σε 26,8% με βάση τα χθεσινά στοιχεία).

Η μελέτη των Ευθυμιάση, Παπαιωάννου και Τσίντζου επιχειρεί να εκτιμήσει το κόστος της αποτυχίας του 1ου Μνημονίου στο δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μελλοντικά.

Το βασικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει είναι αποκαρδιωτικό.

Ο μέσος ετήσιος ρυθμός συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας θα είναι 3,8% την πενταετία 2012-2017 έναντι 2,2% που εκτιμάται ότι θα ήταν αν το 1ο πρόγραμμα είχε επιτύχει τους στόχους του και οι προβλέψεις για τον ρυθμό ανάπτυξης και ανεργίας επιβεβαιωθεί.

Με άλλα λόγια, η ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί περισσότερο κατά 1,6 ποσοστιαίες μονάδες ετησίως λόγω της αποτυχίας του 1ου προγράμματος σύμφωνα με τους τρεις ερευνητές-οικονομολόγους.

Οι λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν στις προσδοκίες που καλλιεργήθηκαν και εν συνεχεία διαψεύσθηκαν για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, την πιστωτική ασφυξία και άλλους σύμφωνα με το ΔΝΤ, δηλαδή στη κατακόρυφη πτώση των επενδύσεων.

Γι’ αυτό οι επιπτώσεις μπορεί τελικά να είναι ακόμα πιο αισθητές στο ΑΕΠ.

Πηγή: Euro2day