Ισχυρή έκρηξη στη μονάδα παραγωγής του iPad-2 στο μεγαλύτερο εργοστάσιο της Foxconn προκάλεσε πριν ένα χρόνο περίπου το θάνατο τριών εργαζομένων, καθώς και πολλούς τραυματισμούς. 'Οπως και στο προπέρσινο κύμα αυτοκτονιών στα εργοστάσια της εταιρείας, η Apple "ερευνά το ζήτημα". 'Αλλωστε, πρόκειται για "εργοστάσιο, οχι για κάτεργο (sweatshop)", όπως είχε ισχυριστεί ο Steve Jobs, Πρόεδρος της Apple και "αρχιερέας" της για τους απανταχού πιστούς του (μία έρευνα Βρετανών νευροεπιστημόνων έδειξε οτι ο φανατισμός για τα προιόντα της Apple έχει όλα τα χαρακτηριστικά της θρησκείας!). Συνθήκες απάνθρωπες, χειρότερες κι απ αυτές της βιομηχανικής επανάστασης του 19 αιώνα επικρατούν στα γιγάντια εργοστάσια-στρατόπεδα της Foxconn, που απασχολούν κοντά στο 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενους, επί το πλείστον νέους. Η Apple το γνωρίζει πολύ καλά. Κινέζοι ερευνητές δημοσίευσαν το 2010 μία έρευνα με συντριπτικά στοιχεία για τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης (πολλοί αναγκάζονται και μένουν στους άθλιους κοιτώνες της εταιρείας) που επικρατούν σ αυτόν τον κολοσσό της κατασκεύης ηλεκτρονικών. Περιέγραψαν τα εργοστάσια σαν απέραντα στρατόπεδα εργασίας, με το 18% των εργαζομένων να δηλώνει πως έχει λιποθυμήσει εν ώρα εργασίας, και το 16% ότι έχει υποστεί ξυλοδαρμό. Ένας νέος εργαζόμενος, ο Sun Danyong, αυτοκτόνησε επειδή τον είχαν δείρει για την απώλεια ενός νέου μοντέλου iPhone. Ενας άλλος πήδηξε απο την ταράτσα μετά από μία "βάρδια" 34 ωρών στην αλυσσίδα κατασκευής των i-Phone. Γι αυτό και κρίθηκε σκόπιμο να πλαισιωθεί η στρατιωτική οργάνωση της παραγωγής από ...2000 ψυχολόγους. 'Ισως αυτό να καλύπτει ηθικά έναν οραματιστή που διατείνεται ότι θα έδινε όλη του την τεχνολογία για να συναντήσει ένα απόγευμα τον Σωκράτη.
Στο προηγούμενο τεύχος των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ είχε γίνει αναφορά στην μείωση του αριθμού των εκκλησιών και την συνεχή αύξηση ισλαμικών τεμενών στην Ευρώπη, στοιχείο που αρκετοί αναλυτές το θεωρούν ως μία τάση για βαθμιαία υποκατάσταση του Χριστιανισμού, ως κυρίαρχης θρησκείας στην Ήπειρό μας, από το Ισλάμ.
Ομοίως, είχε επισημανθεί ότι παρά το ότι το γεγονός αυτό άρχισε να προκαλεί αυξανόμενη ανησυχία στην Ευρώπη, στην Ελλάδα ουδείς αρμόδιος φαίνεται να ασχολήθηκε έστω και στοιχειωδώς για το συγκεκριμένο θέμα, ενώ εντύπωση προκαλεί η απουσία της Ελληνικής Εκκλησίαςόχι μόνο σε αυτό το θέμα, αλλά ακόμη και στην συνεχιζόμενη εκστρατεία εξισλαμισμού Ελλήνων.
Όπως και στο προηγούμενο τεύχος, η προσέγγιση στο θέμα γίνεται από στρατηγικής απόψεως και συγκεκριμένως υπό το πνεύμα της επισημάνσεως των παρατηρούμενων τάσεων, από τις οποίες συνάγονται συμπεράσματα για το μέλλον. Περνώντας από την Ευρώπη στα Βαλκάνια, βλέπει κανείς ότι τα τελευταία λίγα χρόνια, εκτός από την σημαντική πλέον παρουσία των Ισλαμιστών του Τούρκου ιμάμη Φ. Γκιουλέν (σ.σ.: για το κίνημά του έχουμε γράψει αρκετά άρθρα και έπεται συνέχεια), ακραίες μουσουλμανικές οργανώσεις έθεσαν υπό τον έλεγχό τους τα τζαμιά στο Σεράγεβο και στα Σκόπια. Το ίδιο παρατηρείται, αυτή την φορά από τους Σαλαφιστές (αυτούς που αιματοκύλισαν την Συρία), στοΜαυροβούνιο, όπου πήραν υπό τον έλεγχό τους όλα τα τζαμιά στα σύνορα με την Σερβία, ενώ για τους ίδιους σημειώνεται επίσης τα τελευταία χρόνια μία σημαντική η επέκταση της επιρροής τους στην γειτονική μας περιοχή της Ν. Βουλγαρίας. Να σημειωθεί ότι οι Σαλαφιστές έχουν ήδηπαρουσία και στην Αθήνα, μέσω του Συλλόγου Αλ Ραχμάν, Κ.Παλαιολόγου 63-65, όπου υπάρχει και άτυπος χώρος προσευχής, με ιθύνοντα νου τον Αχμέντ Ελ Ντιν (Μohi El Din Ali Ahmed Zakira), Αιγύπτιο την καταγωγή. Ο ίδιος σύλλογος διαθέτει επίσης και την ιστοσελίδα islamforgreeks.org, με διαχειριστή πάλι τον Ελ Ντιν.
Κατερχόμενοι νοτιότερα, στην Θράκη, η κατάσταση είναι γνωστή, με την συνεχιζόμενηπροσπάθεια των Τούρκων τα τελευταία χρόνια να ανεγείρουννέα τζαμιά ή να ανακατασκευάζουν παλαιότερα υπό το πρόσχημα διατηρήσεως της οθωμανικής κληρονομιάς, όχι μόνο στην Θράκη αλλά και σε ολόκληρη την υπόλοιπη Ελλάδα, χωρίς καμία αντίδραση από το ΥΠΕΞ (βλ. σχετικό δημοσίευμα των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ). Η επιδίωξη αυτή δεν είναι άσχετη, τουλάχιστον τα τελευταία λίγα χρόνια, με την άνοδο του Ισλάμ στην Τουρκία. Ο πάντα μαχητικός και γνωστός για την αξιοπιστία του ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ της Κομοτηνής, σε πρόσφατο δημοσίευμά του, επικαλέστηκε δηλώσεις του προέδρου της Ομοσπονδίας Τζαμιών και Μαθημάτων Κορανίου Ρετζέπ Κιγιάκ, σύμφωνα με τις οποίες ο συνολικός αριθμός των τζαμιών στην Τουρκία ανέρχεται σε 85.600 τζαμιά και 15.000 μεστζίτ. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, μόνο την τελευταία δεκαετία (περίοδος Ερντογάν) άνοιξαν 7500 νέα τζαμιά (750 τον χρόνο!). Παρόλα αυτά δε, ο Κιγιάκ ζητάει να αναγερθούν άλλες 15.000 νέα τζαμιά, κυρίως στις μεγάλες πόλεις, με τον Ερντογάν μάλλον να μην αναμένεται να προβάλει αντιρρήσεις. Αν το αίτημα αυτό υλοποιηθεί, τούτο θα σημαίνει ότι μέσα σε ελάχιστα χρόνια η Τουρκία θα διαθέτει άνω των 100.000 τζαμιών (85.600+15.000) και με δεδομένο τον πληθυσμό της (75.000.000) ο αριθμός αυτός θα αναλογεί σε 1 τζαμί ανά 876 κατοίκους. Για να δούμε τι κατάφεραν μέχρι τώρα οι Τούρκοι στην Θράκη, αρκεί να αναφερθεί ότι σε ένα σύνολο 120.000 μελών της μουσουλμανικής μειονότητας στην περιοχή αυτή, υπάρχουν 300 περίπου τζαμιά, ήτοι 1 τζαμί ανά 400 κατοίκους(!), πολύ μεγαλύτερη δηλαδή ύπαρξη τζαμιών στη Θράκη από την ίδια την Τουρκία (1 τζαμί ανά 876 κατοίκους).
Αν πάμε στην ….«καθ’ ημάς» Ελλάδα, την Αθήνα (άντε, και τις γειτονικές περιοχές), μέχρι να γίνει το τέμενος της Αθήνας στον Βοτανικό (που μάλλον δεν θα προλάβει να εγκαινιάσει ο δήμαρχος Γ. Καμίνης), υπάρχει ήδη μία σημαντικήμουσουλμανικήυποδομή, τόσο σε επίπεδο άτυπων χώρων προσευχής (τα γνωστά αυτοσχέδια τζαμιά) όσο και σε επίπεδο «πολιτιστικών» συλλόγων και ενώσεων μουσουλμάνων, λαθρομεταναστών κυρίως.
Η επισήμανση της τάσεως -και στην περίπτωση αυτή- έχει ιδιαίτερα σημασία. Το 1998, για παράδειγμα, είχαμε 18 αυτοσχέδια τζαμιά σε ολόκληρη την Αττική. Έξι χρόνια αργότερα, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ο αριθμός αυτός τριπλασιάστηκε! Υπενθυμίζεται ότι, επικειμένων των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, υπήρξε αίτημα των εν Ελλάδι παράνομα διαβιούντων μουσουλμάνων το τζαμί της Αθήνας να γίνει στα Σπάτα, έτσι ώστε η πρώτη εικόνα της Αθήνας που θα είχαν οι ξένοι επισκέπτες μετά την έξοδό τους από το εκεί κεντρικό αερολιμένα Αθηνών να ήταν ένα τζαμί….. Και 15 χρόνια μετά το 1998, όπου υπήρχαν μόνο 18 τζαμιά, ο αριθμός του έφτασε ήδη τα 115-120!
Τα πλέον σημαντικά από αυτά είναι περίπου 74, εκ των οποίων τα 22 ελέγχονται από Μπαγκλαντεσιανούς, τα 20 από Άραβες, 11 από το Πακιστάν, 7 από Ινδούς και 2 από Αφγανούς. Από αυτά, αναφέρονται ενδεικτικώς τα αραβικά, τα οποία ελέγχονται κυρίως από Αιγυπτίους, και είναι τα εξής:
• Al Salihin, Σοφοκλέους 196, Καλλιθέα. • Al Salam, Γ. Παπανδρέου 87, Ζωγράφου. • Αl Bet Al Taqwa, Μέλος της Μουσουλμανικής Ενώσεως Ελλάδας, Μπουμπουλίνας 4-6, Αθήνα. • Al Ahlaz, Στροφάδων 5, Κυψέλη. • Al Farouk, Κωνσταντινουπόλεως 288, Αθήνα. • Αl Girabaa, Λ. Ιωνίας και Κλυμένης 2, Αθήνα. • Al Salam, Γαλαξία 9, Ν. Κόσμος. • Αl Nour, Αλμυρίδος 10, Πειραιάς. • Αl Ansar, Σόλωνος 39, Καλλιθέα. • Αl Sahaba, Ξηρομέρου 32, Αμπελόκηποι. • ΚΕΒΑΑ, Σκαλιστήρη 8, Κ. Πατήσια. • Τaqwa, Σαλαμίνος 80, Μεταξουργείο. • Amal Filla, Μενάνδρου 23, Αθήνα. • Salahadin Ayubi, Κ. Παλαμά 55, Δάφνη
• Ακόμη, υπάρχουν ένα τζαμί στην οδό Μηλιαράκη και Κουρμούλη 55, Αθήνα, ένα στην οδό Ριζάρη 88, Μαραθώνας, ένα στον Σύλλογο Αιγυπτίων Παγκρατίου, Παυσανίου 18-20, Παγκράτι, ένα στο Ελληνοαραβικό Επιμορφωτικό Πολιτιστικό Κέντρο, Πειραιώς και Κύπρου 2, Μοσχάτο και ένα, το Αλ Ανταλούς, Φίλωνος 97-99, Πειραιάς.
Σε αυτά θα πρέπει να συμπεριληφθεί το προαναφερθέν Al Rahman, στην οδό Παλαιολόγου 63-65, Αθήνα, του δραστήριου Αιγύπτιου Ελ Ντιν.
Στις παραπάνω παρουσίες θα πρέπει να προστεθούν και ορισμένες ισλαμικές οργανώσεις, οι περισσότερες των οποίων διαθέτουν και χώρους προσευχής:
• Ελληνοαραβικός Σύλλογος «Eιλικρίνεια», συνεστήθη το 2009 και ανήκει στην προαναφερθείσα Αl Ahlaz. • Ελληνοαιγυπτιακός Σύλλογος «Ο Πτολεμαίος», ιδρύθηκε από την Αλ Ραχμάν, και λειτουργεί στον ίδιο χώρο (Παλαιολόγου 63-65). • Σύλλογος Αραβικής Κοινότητας Αμπελοκήπων Αθηνών, λειτουργεί στον ίδιο χώρο με την Al Sahaba. • Σουδανική Κοινότητα Ελλάδος, συστεγάζεται με την ΚΕΒΑΑ. • Επιμορφωτικός Σύλλογος Ιρακινών Μεταναστών Ελλάδος, συστεγάζεται με το τζαμί Salahadin Ayubi. • Πακιστανική Κοινότητα Μενιδίου, Στεγάζεται στον ίδιο χώρο με το πακιστανικό τζαμί Masjid Mohamedia (Αγ. Τριάδος 106, Μενίδι). • Faizan E Madeena- Iσλαμιστές με Ειρήνη για όλο τον Κόσμο, σωματείο συστεγαζόμενο με το πακιστανικό τζαμί Faizan E Medeena, Μακρυγιάννη 15, Ρέντης. • Πολιτιστικός Σύλλογος Minhaz Ul Quran, Λ. Μαραθώνος 31, Ν. Μάκρη. • Jihad Al Jabar, λειτουργεί και ως τζαμί και συστεγάζονται στον ίδιο χώρο (Αισχύλου 37). • Πολιτιστικός και Καλλιτεχνικός Σύλλογος «Νουρ», στεγάζεται στον ίδιο χώρο με το ομώνυμο αφγανικό τζαμί. • Gurudawa, ινδικό τζαμί, στο οποίο στεγάζεται και ο σωματείο με την επωνυμία Shri Guru Nanak Devji, Αγίου Θωμά, Οινόφυτα. • Σύλλογος Ινδών Guru Arjan-Dev-Ji, Λάκκα Καλογήρων, Μέγαρα. • Ινδικός Σύλλογος Shri Guru Rabi Dass Sabha, συστεγαζόμενος στον ίδιο χώρο με το ομώνυμο τζαμί. • Shri Guru Nanak Darbar, ινδικό σωματείο συστεγαζόμενο στον ίδιο χώρο με ομώνυμο τζαμί. • Πολιτιστικός Σύλλογος Πακιστανών Minhaz, Αυλίδος 8, Θήβα.
Στις παραπάνω, θα πρέπει να προστεθεί μία σειρά άλλων μουσουλμανικών οργανώσεων με παρουσία στην Ελλάδα, για τις οποίες δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία, πέραν αυτών που ανέφερε το RIMSE (βλ. παρακάτω).
• Μουσουλμανική Αδελφότητα Σύρων, ανήκει στην Μουσουλμανική Αδελφότητα, είναι εναντίον του Άσσαντ. • Jamaat e-Islami, οργάνωση εκ Πακιστανών μεταναστών, αριθμούσα περί τα 500 μέλη, σε επαφή με το Islamic Forum Greece. Υπάγεται στην πανευρωπιακή ισλαμιστική οργάνωση Islamic Forum Europe που αναφέρεται ως έχουσα σχέση με την Αγγλία. • Dawat-e Islami, αριθμεί μερικές εκατοντάδες Πακιστανών μεταναστών. • Tablighi Jamaat, Πακιστανική, ομοίως με την παραπάνω, με επιπλέον δράση τις επισκέψεις ιμάμηδων που οργανώνουν σεμινάρια θρησκευτικής φύσεως, κυρίως στην Αθήνα. • Islami Jamaat-e-Talaba, μικρός πυρήνας Πακιστανών μεταναστών. • Tehrik-e-Jafaria, οργάνωση Πακιστανών Σιιτών, με μερικές εκατοντάδες μέλη, σύνδεση με άλλες σιιτικές ομάδες στην Ελλάδα και με την Πρεσβεία του Ιράν. • Χεζμπολλάχ, λιβανέζικη σιιτική οργάνωση (κυβέρνηση στον Λίβανο) και αφανή μέχρι στιγμής παρουσία στην Ελλάδα, λόγω των πολλαπλών κυρώσεων κ.λπ. • Hizb ut Tahrir, εκτιμάται (RIMSE) ότι διατηρεί μικρό πυρήνα στην Ελλάδα. Το προξενείο του Ουζμπεκστάν στην Αθήνα έχει εκδώσει ειδική μελέτη για την επικινδυνότητα της εν λόγω οργανώσεως. • Χαμάς, μέχρι το 2008-10, διέθετε αξιόλογη παρουσία στην Ελλάδα, έκτοτε η δράση της έχει μειωθεί αισθητά, αν και παραμένει ενεργεί με αρκετά μέλη, κυρίως στην Αθήνα. • Σαλαφιστές, η πλέον γνωστή ομάδα σαλαφιστών είναι η προαναφερθείσα Αλ Ραχμάν, περιλαμβάνει κυρίως Αιγύπτιους και προσήλυτους Έλληνες.
• Fatah al Islami, κατά το RIMSE η οργάνωση αυτή αναφέρεται ως διαθέτουσα χαλαρούς πυρήνες Λιβανέζων και Παλαιστινίων και χρησιμοποιούσε στο παρελθόν την Ελλάδα ως χώρα μεταβάσεως (transit) προς την Ε.Ε. Ειδική μνεία γίνεται για την Αnsar Al Islam, ιρακινή ισλαμιστική οργάνωση με μέλη της κυρίως Ιρακινούς και Κούρδους του Ιράκ. Σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι το διετίας περίπου, η οργάνωση αυτή είχε επιτύχει να δημιουργήσει δίκτυο λογιστικής υποστηρίξεως στην Ελλάδα, το οποίο σχεδιαζόταν να εξελιχθεί σε κομβικό σημείο του ευρύτερου δικτύου που έχει ήδη αναπτύξει σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως στην Αγγλία, Γερμανία, Ελβετία, Νορβηγία και Σουηδία.
Στους άλλους στόχους της οργανώσεως, περιλαμβανόταν η σταδιακή οικοδόμηση επιχειρησιακώνδυνατοτήτων, με την δημιουργίαεν υπνώσει πυρήνων, οι οποίοι θα αναλάμβαναν τρομοκρατική δράση όταν αυτό θα κρινόταν σκόπιμο από τον ηγετικό πυρήνα. Στην Αθήνα, στελέχη της έχουν επισημανθεί σε ορισμένους άτυπους χώρους προσευχής, με ένα ηγετικό της στέλεχος να κατηγορείται σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες σε σχέδιο δολοφονίας στελέχους της τοπικής κυβερνήσεως στο Β. Ιράκ. Ορισμένα μέλη της οργανώσεως έχουν κατηγορηθεί με συγκεκριμένα στοιχεία ως ενεχόμενα σε διακίνηση λαθρομεταναστών.
Σε αυτή την πρόχειρη χαρτογράφηση των τζαμιών και οργανώσεων των μεταναστών, θα πρέπει να αναφερθεί και μία ακόμη πρόσφατη τάση. Αφορά στην παρατηρούμενη τα τελευταία δύο χρόνια εμφάνιση στην Ελλάδα ιστοσελίδων ισλαμικού περιεχομένου, με έμμεσο ή άμεσο στόχο τον προσηλυτισμό Ελλήνων στο Ισλάμ.
Μεταξύ αυτών είναι η προσφάτως (2012) δημιουργηθείσα ιστοσελίδα www.alyunaniya.com, η οποία, κρίνοντας από τις θερμές «συστάσεις» για αυτήν Έλληνα δημοσιογράφου (με όνομα που παραπέμπει σε ήρωα της ελληνικής μυθολογίας) που διαμένει στην Κωνσταντινούπολη, μυρίζει τουρκικό …παστουρμά. Το Islamforgreeks.org, είναι μία Ιστοσελίδα των Σαλαφιστών, η οποία εμφανίστηκε το 2011 (βλ. παραπάνω για περαιτέρω στοιχεία) που επιπλέον διατηρεί και ταυτόσημη σελίδα στο facebook, καθώς επίσης και παρουσία στην διεθνή ιστοσελίδα www.discoverislam.org, όπου παρουσιάζονται Έλληνες που προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ.
Το Islam.gr, μία άλλη ιστοσελίδα ανάλογου περιεχομένου, δημιουργήθηκε και αυτή πρόσφατα (2010) από Λιβανέζο δημοσιογράφο του γνωστού καναλιού του Κατάρ και αξίζει περαιτέρω παρακολουθήσεως (Κατάρ από πίσω, γαρ).
Το 2010 είχε δημιουργηθεί επίσης η ιστοσελίδα του Ν. Ελ Γκαντούρ, http://ora-islam, που είναι τώρα ανενεργή. Το 2011, ο ίδιος (πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ενώσεως Ελλάδος), άνοιξε σελίδα και στο facebook, και το ίδιο έτος έκανε το ίδιο και το Ελληνοαραβικό Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (www.facebook.com/islam in thessaloniki, gr.
To Ελληνοαραβικό Πολιτιστικό Κέντρο στο Μοσχάτο εμφάνισε, επίσης πρόσφατα, το 2012, δική του ιστοσελίδα (www.ahcoc.gr).
Σημειώνεται ότι τα τελευταία τρία περίπου χρόνια, παρατηρείται μία συνεχώς αυξανόμενη παρουσία και δραστηριότητα στο διαδίκτυο από ισλαμικές ιστοσελίδες, ορισμένες των οποίων είναι τουρκικές και συγκεκριμένως του κινήματος του Φετουλλάχ Γκιουλέν, με στόχο τον προσηλυτισμό Ελλήνων. Την τάση της επιταχυνόμενης εμφανίσεως τζαμιών και μουσουλμανικών συλλόγων στην Ελλάδα φαίνεται να ακολουθεί τώρα και η επισημανθείσα πρόσφατα τάση συγκεκριμένων ισλαμικών δραστηριοτήτων μέσω του διαδικτύου. Τεράστιο, όμως, όπως είπαμε το θέμα αυτό και σύντομα θα επανέλθουμε με νέα στοιχεία. Μήπως και καταφέρουμε να αφυπνίσουμε την Εκκλησία της Ελλάδος, γιατί οι άλλοι δεν ξυπνάνε με τίποτε…
Σχετικό άρθρο: Ισλαμικό τέμενος στην Αθήνα: Η Εμπειρία από άλλες χώρες και οι διεθνείς τάσεις
Στο τεύχος 184 των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ (25.4.-1.5.13), είχε προβληθεί η άποψη ότι η συζήτηση για το ισλαμικότέμενος στην Αθήνα, γίνεται στην επιβληθείσα έξωθεν βάση της υποχρεώσεως για εξασφάλιση στους μουσουλμάνους της δυνατότητας να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ενπλήρηαπουσία της διαστάσεωςεθνικήςασφαλείας που εξ ανάγκης τίθεται λόγω του μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων λαθρομεταναστών (βλ. και τεύχος 128, 29.3.-4.4.2012) και των σχετικών με αυτήν συνεπειών της.
Υπό το πρίσμα αυτό, στο πρόσφατο τεύχος των ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ, είχε προταθεί η άποψη ότι το θέμα του τεμένους στην Αθήνα πρέπει να εξετασθεί σε δύο επίπεδα: α) σε εθνικό πλαίσιο και β) στο γενικότεροπλαίσιο της ανόδου του ισλαμικούκινήματος σε παγκόσμιαβάση και των επιδιώξεών του για επέκταση σε όλο και ευρύτερες περιοχές.
Αυτό που αποτελεί παράδοξο είναι το γεγονός ότι ενώ ο παράγοντας της θρησκείας -πέραν της βασικής του λειτουργίας- είναι παγκοίνως γνωστό ότι ανέκαθεν αποτελούσεένα ισχυρό πολιτικό εργαλείο, στην παρούσα περίοδο, κατά την οποία ολόκληρος σχεδόν ο κόσμος είναι σε πλήρη αταξία λόγω ακριβώς αυτού του παράγοντα, με την κάθετη άνοδο του ισλαμικού κινήματος, η παράμετρος αυτή αγνοείται σχεδόν τελείως, όταν η συζήτηση αφορά την ίδια μας την χώρα. Αυτό δε που είναι ακόμη πιο παράδοξο είναι το γεγονός ότι ολόκληρος σχεδόν ο κόσμος, με επίκεντρο κυρίως την Ευρώπη, παρέχει πλήθοςπαραδειγμάτων τόσο για την αυξανόμενη άνοδο και επιρροή του Ισλάμ όσο και για την κάθετη άνοδο της ορατής αποδείξεως της επεκτάσεώς του, που προκύπτει μέσα από την συνεχή αύξηση του αριθμού των τζαμιών σε ολόκληρη την Ευρώπη, στην Ελλάδα ουδείς αρμόδιος φαίνεται να ασχολήθηκε έστω και στοιχειωδώς με αυτό το θέμα.
Δεν είναι στην αρμοδιότητα της στήλης να υποστηρίξει εάν η σύγκρουση των πολιτισμών του Χάντινγκτον ξεκίνησε ήδη, αλλά αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι πολλά πράγματα στην Ιστορία είναι πολύ πιο κοντά από όσο φαίνονται.
Αυτή την στιγμή μία άποψη που κερδίζει συνεχώς έδαφος διεθνώς είναι ότι το Ισλάμ αντικαθιστά βαθμιαία αλλά σταθερά τον Χριστιανισμό ως την κυρίαρχη θρησκεία στην Ευρώπη, όχι μόνο με την συνεχή ανέγερση νέων τζαμιών αλλά ακόμη και με το κλείσιμο χριστιανικών εκκλησιών που μετατρέπονται σε τζαμιά, τα οποία εκτός από την θρησκευτική τους λειτουργία αποτελούν κατά κοινή παραδοχή και τους θεμελιώδεις λίθους για μία πολιτική που αποβλέπει την δόμηση ξεχωριστών, παράλληλων, μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη, οι οποίες διέπονται από τον Ισλαμικό νόμο.
Στην Γερμανία, από το 2000μέχριπέρυσι, είχανκλείσει400ρωμαιοκαθολικέςεκκλησίες και άνω των 100 των Προτεσταντών, ενώ άλλες 700 ρωμαιοκαθολικές έχουν προγραμματισθεί να κλείσουν τα επόμενα λίγα χρόνια (βλ., talpa brusseliensis christiana). Ένας σημαντικός αριθμός από αυτές μετετράπησαν σε τζαμιά (βλ.www.gatestoneinstitute.org).
Αντιθέτως, λειτουργούν στην χώρα άνω των 200 τεμενών, συμπεριλαμβανομένων και άνω των 40 που λόγω του μεγέθους τους αποκαλούνται «μέγα-τεμένη», ενώ πέρυσι επίσης άλλα 128 τεμένη ήταν υπό ανέγερση. Ακόμη, υπάρχουν στην Γερμανία 2600 (!) αίθουσες προσευχής για μουσουλμάνους καθώς και αναρίθμηταπλέονανεπίσηματζαμιά, σαν και τα δικά μας.
Ο οργασμός αυτός δεν άργησε να προκαλέσει την αντίδραση Γερμανών πολιτών, οι οποίοι (εκτός από τις απόψεις που εκφράζουν στο Διαδίκτυο) οργανώθηκαν σε διάφορους φορείς, ορισμένοι των οποίων απέκτησαν έδρες σε τοπικές εκλογές και σύντομα αναμένεται να μετάσχουν και στις εθνικές εκλογές, ενώ αντίδραση υπήρξε και από αρκετούς Γερμανούς ιερωμένους. Σύμφωνα με το Spiegelonline (16.7.2008), o Wolfgang Huber, επικεφαλής της προτεσταντικής Εκκλησίας της Γερμανίας, περιέγραψε την κατάσταση «ως μία σημαντική αιτία για την αυξανόμενη ανησυχία» (των Γερμανών) και επισήμανε ότι «υπάρχει μία εμφανής πρωτοβουλία μεγάλης κλίμακος από την πλευρά των ισλαμικών οργανώσεων να επιδείξουν την παρουσία τους όσο περισσότερο γίνεται και σε όσα περισσότερα μέρη αυτό είναι δυνατόν». Το Spiegel καταλήγει το δημοσίευμά του με την διαπίστωση ότι οι εκκλησίες, ξεπερνώντας το παραμύθι ότι «όλοι είμαστε παιδιά του Αβραάμ» (που πλασάρουν οι μουσουλμάνοι για την προσέγγισή τους με τους Χριστιανούς), καταβάλλουν τώρα προσπάθειες, αντί να βρουν κοινό έδαφος με το Ισλάμ, να βρουν περιοχές στις οποίες οι δύο θρησκείες διαφέρουν».
Το αξιοσημείωτο, σε σχέση με εμάς, είναι ότι όλη αυτή η αρνητική συζήτηση και αυξανόμενη αντίδραση των Γερμανών στην εξάπλωση του Ισλάμ, γίνεται χωρίς κανείς από αυτούς να κατηγορηθεί για «ρατσισμό», ή τις παρόμοιες κατηγορίες που επιφυλάσσουν οι εδώ «προοδευτικοί» και ….άλλες δημοκρατικές δυνάμεις της πλάκας, στους Έλληνες που αντιδρούν στην άνοδο του Ισλάμ στην Ελλάδα (μέσω της αθρόας εισόδου μουσουλμάνων λαθρομεταναστών) και στην ανέγερση του τεμένους τους. Και μία τελευταία πινελιά από απόψεως δυνατότητας ελέγχου των μουσουλμάνων της Γερμανίας από τις σημαντικά αποτελεσματικότερες -σε σχέση με τις δικές μας- αρμόδιες υπηρεσίες ασφαλείας: Η διαπίστωσή τους, αποτέλεσμα εμπειρίας ετών, είναι ότι η δυνατότητα ελέγχου των μουσουλμάνων μέσω της δημιουργίας νόμιμων τεμενών, δεν ήταν παρά ένας απλός μύθος. Ένας μύθος που εδώ προβάλλεται επιμόνως από διάφορους άσχετους, που αγνοούν ότι η ΕΛ.ΑΣ μπορεί σήμερα να ελέγξει κάθε άτυπο χώρο προσευχής, είτε με πρόσχημα την αδειοδότηση ή για υγειονομική καταλληλότητα, ενώ κανείς δεν τολμά να μπει σε νόμιμο τέμενος, π.χ., στην Θράκη, όπου γίνονται σημεία και τέρατα από απόψεως παράνομων πολιτικών συναθροίσεων, συνεννοήσεων, ανθελληνική προπαγάνδα, καθοδήγηση των μαζών σε έκνομες δραστηριότητες κ.λπ.
Στην Γαλλία, ο αριθμός των ισλαμικών τεμενών υπερδιπλασιάστηκε και ξεπέρασε τα 2000(!), μέσα σε 10 μόνο χρόνια, ενώ πέραν αυτών -προ διετίας περίπου- άλλα 150 νέα τεμένη ήταν υπό ανέγερση.
Στην Αγγλία, τουλάχιστον 10.000 εκκλησίες έκλεισαν από το 1960 μέχρι σήμερα, μεταξύ των οποίων 8000 εκκλησίες των Μεθοδιστών και άλλες 1700 των Αγγλικανών, ενώ άλλες 4000 έχουν προγραμματισθεί να κλείσουν μέχρι το 2020. Αντιθέτως, στην ίδια χώρα τα νόμιματεμένη αυξήθηκαν σε 1700, αρκετά των οποίων είναι πρώην χριστιανικές εκκλησίες που έκλεισαν, περίπου 2000 αίθουσες προσευχής και ένας άγνωστος αριθμός που ανέρχεται σε χιλιάδες ανεπίσημα τεμένη που στεγάζονται σε διάφορους χώρους.
Τόσο στην Γερμανία όσο και στην Γαλλία, η κατάσταση αυτή ξεκίνησε λίγο μετά τις πρώτες άδειες για την ανέγερση νέων τζαμιών, που ξεκίνησαν την δεκαετία του 1970, με το πρόβλημα ήδη ορατό μόλις δέκα χρόνια μετά (δεκαετία του 1980).
Από πλευράς συνεπειών στις τοπικές κοινωνίες, αξίζει να αναφερθεί η κατάσταση στο ανατολικόΛονδίνο, που λόγω του μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων και τζαμιών, αποκαλείται «Londonistan»,οι Άγγλοι κάτοικοι δεν πατούν πλέον το πόδι τους εκεί. Έλληνας φίλος, ανέφερε πρόσφατα σε συζήτησή μας, ότι ο ίδιος έφαγε αρκετό ξύλο επειδή πέρασε τελείως ανυποψίαστος για την κατάσταση από την συγκεκριμένη περιοχή.
Στο Μάλμο της Σουηδίας, όπου το 40% περίπου των κατοίκων είναι μουσουλμάνοι (η μισή πόλη ελέγχεται από αυτούς) και έχουν επιβάλει τα ήθη τους στην περιοχή. Χαρακτηριστικό της καταστάσεως που επικρατεί εκεί ήταν η περίπτωση ενός Ιμάμη που είπε ότι «αν οι γυναίκες ντύνονται προκλητικά, τους αξίζει να βιάζονται», ενώ ανάλογη άποψη εξέφρασε και ένας ομόλογός του στο δυτικό Όσλο.
Και ενώ όλα αυτά είναι γνωστά σε όποιον θελήσει να ασχοληθεί με το θέμα, έχουμε τον ρηξικέλευθο δήμαρχο Αθηναίων Γ. Καμίνη, να θέλει από την αρχή, όχι ένα μεγάλο τζαμί στην Αθήνα, όπως αυτό που σχεδιάζεται, αλλά άλλα 14 (δύο ανά κάθε δημοτικό διαμέρισμα). Είναι το ίδιο περίεργο άτομο που μας προέκυψε -λόγω δικής μας βλακείας- ως δήμαρχος, ο οποίος ενώ είναι προφανές ότι διάκειται αρνητικά για την θρησκεία των δημοτών του (μέχρι που κατήργησε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, βάζοντας στην θέση του κάτι που έμοιαζε με …σκαλωσιά), επιμένει να προωθεί τις αριστερές (;) ιδεοληψίες της νεότητάς του και τις φαντασιώσεις του για μία πολυπολιτισμική ελληνική κοινωνία, χωρίς να ρωτάει κανέναν από εμάς που, σε αντίθεση με τον ίδιο, γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Ελλάδα.
Αν όλα τα παραπάνω τα δούμε σε συνδυασμό με τον περίφημο νόμο περί ρατσισμού και ξενοφοβίας που προωθούν άτομα με τουλάχιστον ύποπτες προθέσεις και κίνητρα ή από αφέλεια, η λύση που επέλεξε η κυβέρνηση να αποσύρει αυτό το απερίγραπτο νομοθέτημα αστυνομίας της σκέψης, απέφυγε τουλάχιστον τις έντονες αντιδράσεις των Ελλήνων. Τεράστιο, όμως, το θέμα και θα επανέλθουμε.
Η υπόθεση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου πάσχει σχεδόν καθ΄ ολοκληρίαν, όπως περίτρανα απέδειξε πρόσφατα ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος. Και παλαιότερα η Εκκλησία και οι Ορθόδοξοι διέκριναν τον κίνδυνο της λογοκρισίας και της φιμώσεως της αληθείας με ανάλογα σχέδια νόμου. Είναι κρίμα το θεόσδοτο δώρο της ελευθερίας της γνώμης, της φανερώσεως της αλήθειας και της ανεμποδίστου εκφράσεως του λόγου, μάλιστα δε στη χώρα της Δημοκρατίας και της Ορθοδοξίας, να μας το αφαιρέσουν οι οδηγίες της Δύσεως και η δειλία των εντοπίων αρχόντων.
Επιτέλους αυτό το νομοσχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Δεν θα μπορούμε να πούμε τη γνώμη μας. Οι μόνοι που θα μιλάνε θα είναι οι βουλευτές λόγου ασυλίας. Ποινικοποιείται η γνώμη και η άποψη. Οπωσδήποτε πρέπει να αντιδράσουμε. "Όποιος μου δένει τη γλώσσα, μου δένει τη συνείδηση", έλεγε κάποιος. Το να εμποδίζεται προληπτικά ο άνθρωπος να μιλήσει, δεν υπήρχε ούτε πριν χιλιάδες χρόνια. Τι είπε ο Θεμιστοκλής στον Ευρυβιάδη: "Πάταξον μεν, άκουσον δε". Ούτε αυτό δεν θα ανέχεται το απαράδεκτο νομοσχέδιο.
Να μη μπορούμε να μιλήσουμε για αυτά που λέγει το Ευαγγέλιο, η παράδοσή μας, ο πολιτισμός μας, καταλαβαίνουμε την τραγική κατάσταση, στην οποία θα περιέλθει η ελευθερία του λόγου στη χώρα που τη γέννησε. Στο τέλος θα απαγορευθεί και το Ευαγγέλιο, διότι καταδικάζει τις διαστροφές και τα πάθη της σαρκός. Δεν θα μπορεί κάποιος κήρυκας να πεί τίποτε άλλο, παρά μόνο: "πάρτε και διαβάστε το Ευαγγέλιο", κι αυτό με φόβο, αρκεί να μή σας δούνε, γιατί το Ευαγγέλιο ομιλεί εναντίον των πλουσίων, των σοδομιτών, των αρχόντων...
Αυτό που πάει να γίνει είναι φοβερό! Σε λίγο θα γίνονται καταγγελίες, μηνύσεις, συλλήψεις επ΄ αυτοφώρω για λόγια που δεν είπαμε, επειδή κάποιοι διέκριναν «πρόθεση και εχθροπάθεια».
Ερευνούμε την αιτία για όλα αυτά... Άλλαξαν το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, διαφοροποίησαν το μάθημα των θρησκευτικών, από ομολογιακό το έκαναν θρησκειολογικό, θέλουν να χτίσουν παντού τζαμιά, φέρνουν τώρα το αντιρατσιστικό λεγόμενο νομοσχέδιο... Όλα αυτά βεβαίως γίνονται χάριν των μεταναστών, οι οποίοι όμως - πολλοί από αυτούς – θαυμάζουν και θέλουν την ελληνική κουλτούρα στη ζωή τους.
Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή έχει πάψει να είναι χριστιανική, ακριβώς γιατί άδειασε από την πίστη του Ευαγγελίου και αρχίζει πλέον σε πολλά μέρη να εφαρμόζεται ο μουσουλμανικός νόμος της Σαρία. Στην Αγγλία δεν κάνουν Χριστούγεννα, αποκαθηλώνουν χριστιανικά σύμβολα, δεν επιτρέπεται φοράνε σταυρό οι Χριστιανοί στις δημόσιες υπηρεσίες, για να μη ενοχληθούν οι οπαδοί του Ισλάμ. Εκεί θέλουν να φτάσουμε; "Των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς ανοήτως και αυτοκτονικώς νομοσχεδιάζουμε"!
Αυτό όμως δεν θα περάσει. Μόνο πάνω από τα πτώματά μας. " Όσο ζούμε και αναπνέουμε, έλεγε ο Παπαδιαμάντης δεν θα πάψουμε να μιλάμε για τις ομορφιές της Πίστεως και της Πατρίδας μας και όποιος ελληνας ορθόδοξος θέλει να κάνει τον άθεο και τον φωτισμένο, είναι ένας νάνος που θέλει να ψιλώσει πατώντας στις άκρες των δακτύλων του, αλλά ματαίως".
Τον ελληνικό λαό δεν τον σκέφτονται; Θα φιμώσουν έναν ολόκληρο περήφανο και ελεύθερο λαό για κάποιους ξένους, που λαός αυτός τους αγκάλιασε, τους βοήθησε, τους αγάπησε, τους ενσωμάτωσε... Είναι άδικο και το άδικο δεν το ευλογεί ο Θεός.
Παρακαλούνται όλοι οι ελεύθεροι και ορθόδοξοι Έλληνες, όσο ακόμη επιτρέπεται, να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας προς κάθε κατεύθυνση. Αυτό το νομοσχέδιο είναι απαράδεκτο. Υπάρχουν νόμοι που τιμωρούν τα όποια αδικήματα Ελλήνων και ξένων. Αυτό που πάει να γίνει ξεφεύγει των ορίων της Δημοκρατίας. Όσοι το σκέφτηκαν, το οργάνωσαν, το προωθούν, δεν αντιδρούν, το ανέχονται, αυτοί όλοι εγκληματούν κατά της ανθρωπίνης προσωπικότητας, που την προίκισε ο Θεός με λογικό, αυτεξούσιο και ελευθερία λόγου. Θα λογοδοτήσουν στον Κύριο. "Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος"!!!
Οι δέκα φράσεις που αναγράφονται στον ακόλουθο πίνακα σε καθεμία από τις τέσσερις στήλες είναι για τους αναγνώστες που θέλουν να εξοικειωθούν με τα μυστικά της ξύλινης γλώσσας, δηλαδή κοινώς «μιλάω και δεν λέω τίποτα»! Αρχίστε να διαβάζετε από οποιαδήποτε φράση της στήλης Α και συνεχίστε σε οποιαδήποτε φράση της στήλης Β, Γ και Δ. Έτσι θα έχετε άπειρους συνδυασμούς για μια πολύωρη αοριστολογία χωρίς τέλος! Και το σημαντικότερο; Τα λόγια σας θα έχουν κύρος και εσείς θα φαίνεστε «πολυδιαβασμένος»! Πρόκειται για ένα είδος «εγχειριδίου» για νέους ρήτορες, συζητητές επιπέδου και μελλοντικούς πολιτικούς… Όλοι θα σας κοιτάνε με το στόμα ανοιχτό, χωρίς να ξέρουν τι να πουν, αφού γρι δεν θα καταλαβαίνουν και από ντροπή -βεβαίως βεβαίως- δεν θα σας κάνουν καμία επεξηγηματική ερώτηση, μην τυχόν και τους θεωρήσετε «βλάκες» που δεν καταλαβαίνουν αυτά που λέτε… ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ>>
Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι’ αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί.
Το ακόλουθο κείμενο δεν το έγραψε οπαδός του λεγόμενου εθνικιστικού χώρου αλλά ο γνωστός δημοσιογράφος Πάσχος Μανδραβέλης, του οποίου μάλιστα οι απόψεις μάλλον συγκρούονται με παρεμφερείς ιδεολογικούς χώρους. Ωστόσο το επισημαίνουμε από τώρα, πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στα περισσότερα άρθρα του κρίνεται το λιγότερο εχθροπαθές εναντίον των Ελλήνων.
[...]Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την κυβέρνηση. Το «Σχέδιο νόμου για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου». Ελάχιστοι ξέρουν τι ακριβώς προβλέπει και ακόμη λιγότεροι καταλαβαίνουν τι έχει απογίνει. Ο υπουργός Δικαιοσύνης το στέλνει στους αρχηγούς της τρικομματικής, το Μαξίμου το αποσύρει και το ΠΑΣΟΚ το κρατάει σε ισχύ και η ΔΗΜΑΡ δεν μίλησε ακόμη. Το σίγουρο πάντως είναι ότι κάποιο νομοσχέδιο με αυτό το περιεχόμενο θα κατατεθεί. Σίγουρο επίσης πρέπει να θεωρείται ότι αυτό το νομοσχέδιο θα έχει το ίδιο σκεπτικό με ανάλογο που είχε θέσει το 2011 προς διαβούλευση ο κ. Χάρης Καστανίδης. Ισως γι’ αυτό τον λόγο εκείνο το σχέδιο αναρτήθηκε εκ νέου στην πρώτη σελίδα του υπουργείου Δικαιοσύνης.
Το ερώτημα είναι: Μας χρειάζεται ακόμη ένας νόμος που να ποινικοποιεί την έκφραση; Ζούμε σε μια χώρα που το 1992 κάποιοι ακτιβιστές της Αριστεράς καταδικάστηκαν διότι τοιχοκόλλησαν στην Αθήνα κάποιες αφίσες που ανέφεραν «Οχι στον Σοβινισμό. Να αναγνωριστεί η Σλαβική Μακεδονία». Τιμωρήθηκαν με φυλάκιση 6,5 μηνών για παράβαση του άρθρου 192 του υπάρχοντος Ποινικού Κώδικα που προβλέπει ότι «όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους ή σε αμοιβαία διχόνοια, και έτσι διαταράσσει την κοινή ειρήνη, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δυο ετών, αν σύμφωνα με άλλη διάταξη δεν επιβάλλεται αυστηρότερη ποινή».
Γιατί χρειάζεται λοιπόν το άρθρο 3 του σχεδίου νόμου Καστανίδη (που θα ξανασερβίρει ο κ. Ρουπακιώτης) το οποίο προβλέπει πως «όποιος από πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου ή μέσω του Διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή χιλίων έως πέντε χιλιάδων (1.000 – 5.000) ευρώ»; Για να ψάχνουμε να βρούμε ποια είναι η «εχθροπάθεια»; Εδώ οι δικαστές το 1992 βρήκαν «εχθροπάθεια» εκεί που δεν υπήρχε και καταδίκασαν τους αφισοκολλητές σε φυλάκιση, δεν μπορούν με το υπάρχον νομικό πλαίσιο να τιμωρήσουν την πραγματική προτροπή σε ρατσιστικά εγκλήματα ακόμη και με το άρθρο 189 παρ. 2 του Π.Κ. (προτροπή σε διατάραξη κοινής ειρήνης) ή το άρθρο 46 (ηθική αυτουργία);
Τελευταίο ερώτημα: Ο ΣΥΡΙΖΑ τι θέλει και φωνασκεί για την απόσυρση του νομοσχεδίου Ρουπακιώτη; Η «Αυγή» έγραφε στις 9/3/2011: «Οι νέες ρυθμίσεις για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αποτελούν απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης. Υπό το πρόσχημα του αντιρατσισμού, επιχειρείται μια επίθεση στην ελευθερία του λόγου»[...]. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_14/05/2013_498631
Από τον ιστότοπο zoiforos.gr, μεταφέρουμε κείμενο για το άρθρο 3 του νομοσχεδίου για το οποίο διαβάζουμε:
Δημόσιος εγκωμιασμός, άρνηση ή εκμηδένιση εγκλημάτων
Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται κακόβουλα ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6,7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που κυρώθηκε με το ν. 3003/2002 (Α΄ 75) ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρθρο 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που προσαρτάται στη Συμφωνία του Λονδίνου της 8ης Αυγούστου 1945, καθώς και των εγκλημάτων του ναζισμού, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 -20.000) ευρώ.
Παρακαλούμε όποιον γνωρίζει λίγα ελληνικά να μας εξηγήσει:
Ποιός έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να έχουμε γνώμη για ζητήματα, τα οποία έχουν σχέση με «εγκλήματα γενοκτονίας»;
Ποιός έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να καταδικάσουμε συμπεριφορές ατόμων, ομάδων ή και Κρατών, που έχουν σχέση με «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος»;
Ποιός π.χ. έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να καταδικάσουμε τον πρό ολίγων ετών βομβαρδισμό από τα αμερικανικά αεροσκάφη της πόλεως του Βελιγραδίου, των αμάχων, του Νοσοκομείου κλπ. εκεί με «τις ειρηνικές αμερικανικές βόμβες», όπως τις ονόμασαν τότε;
Δηλ. μόνον οι Βουλευτές δικαιούνται να απολαμ-βάνουν της ασυλίας είτε στα λόγια τους, είτε στις πράξεις τους; Εμείς ο φτωχός λαός δεν έχουμε κάποιο δικαίωμα έκφρασης γνώμης; Θα αφεθούμε λοιπόν άοπλοι και ανυπεράσπιστοι στην κρίση κάποιου Δικαστού, ο οποίος, αν είναι γαλάζιος, θα κρίνει αλλοιώτικα τις προθέσεις μας, αν είναι πράσινος, θα τις κρίνει αλλοιώτικα, ή αν είναι κόκκινος θα κρίνει τις προθέσεις μας κατά το δικό του γούστο! Είναι Κράτος Δικαίου αυτό;
Ο Καθηγητήςτου Συνταγματικού Δικαίου κ. Άλκης Δερβιτσιώτης μας δίδει μια ακόμη διάσταση του Νομοσχεδίου. Αναφέρεται στην κρυφή πλευρά του κειμένου και υποστηρίζει, ότι "πολλαπλώς προβληματική είναι η διάταξη αυτή στο μέτρο που κάτω από την ένωση προσώπων υποκρύπτει το πολιτικό κόμμα" Και συνεχίζει: "Επιπλέον εγείρονται ζητήματα, όχι κατ' ανάγκη συγκρουσιακά, για την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης και την ακαδημαϊκή ελευθερία υπό την έννοια της έρευνας και της ανακοίνωσης των πορισμάτων της" (ΤΑ ΝΕΑ, 17.05.2013).
Άρα και οι Ακαδημαϊκοί Διδάσκαλοι φτύνουν αυτό τό κατασκεύασμα. Τα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να λύσουν τα εσωκομματικά τους ή και τα εσωπολιτικά τους προβλήματα και οδηγούν τον Ελληνικό Λαό στο γύψο και στο φίμωτρο! Μένει λοιπόν για την "πρεμούρα" ρουπακιώτη, ο καθένας μας να βγάλει τα συμπεράσματα του..
"...Χίτλερ να μην το καυχηστείς πώς πάτησες στην Κρήτη
ξαρμάτωτη την ήβρηκες και τα παιδιά τση 'λειπαν
στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία..."
Το χρονικό της μάχης της Κρήτης
20 Μαΐου 1941:Στις 6.30 το πρωί αρχίζει η Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται έναν ανελέητο βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Η επίθεση συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία επιθέσεων αφού οι Άγγλοι γνώριζαν το σχέδιο της Γερμανικής επιθέσεως.Η Αντίσταση του λαού ήταν καθολική και άμεση.
Οι Έλληνες στρατιώτες και οι συμμαχικές δυνάμεις και όσοι από τους κατοίκους είχαν στην κατοχή τους οπλισμό αποδεκάτισαν τα πρώτα κύματα των επιτιθεμένων.
21 Μαΐου 1941 (Δεύτερη μέρα επίθεσης):Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε περιέλθει στα χέρια των Γερμανών. Οι αλεξιπτωτιστές, που θεωρούνταν το φοβερό και αήττητο όπλο των Γερμανών, είχαν αποδεκατιστεί και βρίσκονταν σε φοβερά δύσκολη θέση.
Πολλά επίσης από τα αεροπλάνα ή καταρρίπτονται ή συντρίβονται χτυπημένα στο έδαφος.
Στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο αποτυγχάνουν καθ’ ολοκλήρου.
Οι προσπάθειες των Γερμανών να αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα δεν είχαν αποτέλεσμα. Ο Αγγλικός στόλος που έπλεε γύρω από το νησί , εξουδετερώνει τη γερμανική υπομονή που κατευθύνεται προς την Κρήτη. Βυθίζονται 15 επιταγμένα σκάφη με άγνωστο αριθμό θυμάτων. Το απόγευμα της 21ης Μαΐου. Οι αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στο οποίο προσγειώνονται οπλιταγωγά με ένα σύνταγμα της 5ης ορεινής μεραρχίας.
22 Μαΐου 1941:Η Γερμανική αεροπορία εξαπολύει κατά του Αγγλικού ναυτικού σφοδρή επίθεση και βυθίζει πολλά πλοία .
Γίνεται προσπάθεια ανακάλυψης του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται και διεξάγονται μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της επιχείρησης. Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν υποχωρώντας , όμως υποκύπτουν στην τέλεια οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού, πράγματα που οι υπερασπιστές της Κρήτης δεν διέθεταν.
23 Μαΐου 1941:Ο Τσόρτσιλ στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδιθεί». 24 Μαΐου 1941:Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται. Στα Χανιά οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι αμυνόμενοι στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη «μέχρι εσχάτων».
25 Μαΐου 1941:Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κάντανο
26 Μαΐου 1941:Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι συμμαχικές δυνάμεις μάχονται για να προστατέψουν τα Χανιά. Ο στρατηγός Φρόϊμπεργκ με δήλωσή του επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις.
27 Μαΐου 1941:Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους στέλνονται πλοία του βρετανικού στόλου.Αυτή τη μέρα καταλαμβάνονται τα Χανιά και το λιμάνι της Σούδας.
28 Μαΐου 1941:Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων προς τα Σφακιά.
Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι.Εν τω μεταξύ Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στην Σητεία και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου. 29-30 Μαΐου 1941:Ως τις 30 Μαΐου πέφτουν το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο κάτω από την πίεση των Γερμανικών δυνάμεων, που προχωρώντας προς ανατολάς ενώνονται με τους αλεξιπτωτιστές.
30 Μαΐου ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη.
1η Ιουνίου 1941:Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού στόλου μεταφέρονται αρχικά στην Αίγυπτο, μετά στην Νότια Αφρική για να καταλήξουν στο Λονδίνο.
Μαζί τους έφυγαν και ο βασιλιάς και η Ελληνική κυβέρνηση.Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν και που ο αριθμός τους ανέρχεται σε 5.500 άτομα περίπου παραδίδονται, συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά.
Η Γερμανική κατοχή απλώνεται σε όλο το νησί. Η Γερμανική σημαία κυματίζει παντού, ταυτόχρονα αρχίζει και η αντίσταση του Κρητικού λαού.
Οι επιπτώσεις της μάχης της Κρήτης.
Στην επιχείρηση των 10 ημερών τα θύματα των Γερμανών ήταν τόσο πολλά που ξεπερνούσαν τα θύματα όλου του πολέμου κατά της Ελλάδος. Ο στρατός πού χάθηκε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατάληψη της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ και πιθανόν της Περσίας.Η επίλεκτη Μεραρχία των Αλεξιπτωτιστών στο μέλλον δεν θα παίξει πια κανένα ουσιαστικό ρόλο, ούτε θα επιχειρηθεί παρόμοια επιχείρηση κατά την διάρκεια του πολέμου από τους Γερμανούς.
Ο Χίτλερ που έχασε την εμπιστοσύνη του σ' αυτή και στον εμπνευστή της Στιούντεντ είπε: " Η Κρήτη αποδεικνύει ότι οι αλεξιπτωτιστές είναι εις το παρελθόν "
Ο ίδιος ο Στιούντεντ δηλώνει: " Όσοι επολέμησαν εις την Κρήτην του 1941 πρέπει να είναι υπερήφανοι, τόσον οι επιτιθέμενοι όσον και οι αμυνόμενοι. Δι' εμέ όμως ώς διοικητή των Γερμανικών Μονάδων Αλεξιπτωτιστών που κατέλαβον την Κρήτη, το όνομα της νήσου είναι συνδεδεμένον με πικράς αναμνήσεις. Ομολογώ ότι επανήλθα εις τους υπολογισμούς μου, όταν συνεβούλευσα αυτήν την επίθεσιν. Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνον να χάσωμεν πολλούς και πολύτιμους αλεξιπτωτιστάς, που τους θεωρούσα σαν παιδιά μου, αλλά και να εκλείψουν πλέον οι γερμανικοί σχηματισμοί αλεξιπτωτιστών, τους οποίους είχον δημιουργήσει ο ίδιος."
Η Μάχη της Κρήτης αντέστρεψε τη χρονολογική σειρά των σχεδίων του Γερμανικού επιτελείου. Επέφερε ριζική μεταβολή στις εκστρατείες και ιδίως στην πορεία όλου του πολέμου.
Η Μάχη της Κρήτης καθυστέρησε την επίθεση κατά της Ρωσίας που είχε προγραμματιστεί για τις 18 Μαΐου 1941 και έδωσε τη δυνατότητα στους Ρώσους να κερδίσουν χρόνο για να αμυνθούν. Έτσι ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος ( Επιχείρηση Βαρβαρόσας ) αντί τα μέσα Μαΐου άρχισε στις 22 Ιουνίου 1941.
Με την Γερμανικά κατοχή στην Κρήτη άρχισαν και τα αντίποινα και οι βαρβαρότητες εναντίον του άμαχου πληθυσμού, με συλλήψεις και ομαδικές εκτελέσεις, με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πρώτο θύμα η Κάνδανος ( 1 Ιουνίου 1941 ) Ύστερα τα Ανώγεια, η Βιάννος κ.ά. Πολλοί ανύποπτοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε ναρκοθετημένες περιοχές.
Η Αντίσταση των Κρητών
Παρά τις θηριωδίες των κατακτητών από την πρώτη μέρα της εισβολής άρχισε και η αντίσταση κατά των Γερμανών και έτσι ένα μεγάλο μέρος του Γερμανικού στρατού κρατείται δεσμευμένο και καταπονείται στα βουνά των Χανίων, στον Ψηλορείτη, στα Λασιθιώτικα βουνά.Οι γερμανοί στέλνουν την ακόλουθη προκήρυξη προς τους κατοίκους της Κρήτης.
Ένα σημαντικό κατόρθωμα της Αντίστασης των Κρητών είναι η απαγωγή του Γερμανού στρατηγού Κράιν στις 26 Απριλίου 1944, κοντά στα Σπήλια Ηρακλείου.
Αυτό φανερώνει για μια ακόμη φορά την ενωμένη αντίσταση και την ανασφάλεια στην οποία βρισκόταν οι Γερμανοί, που είχε άμεση επίπτωση στο ηθικό του Γερμανικού στρατού. Η αντίδραση των γερμανών ήταν πάλι να απευθύνουν μήνυμα προς τους Κρητικούς ζητώντας να αφεθεί ελεύθερος ο στρατηγός διαφορετικά εντός τριών ημερών θα βομβάρδιζαν όλη την περιοχή των "συμμοριτών" και σκληρότατα αντίποινα θα εφαρμοσθούν εναντίον των κατοίκων.
Η Μάχη της Κρήτης θα μπορούσε να γίνει πιο καταστροφική για το στρατό των γερμανών εάν είχε διαμορφωθεί η άμυνα της. Για την Ελληνική άμυνα η ευθύνη πέφτει και στη Βρετανική πλευρά αλλά και στο Μεταξά ο οποίος είχε αφοπλίσει τους Κρητικούς για να αποτρέψει απειλή κατά της δικτατορίας
Είπαν για την Μάχη της Κρήτης:
"Οι Κρητικοί όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έχουν πάνω τους κάτι το μυθώδες . Φαντάζουν σαν τους μυθικούς ήρωες . Είναι τόσο περήφανοι την τραγική ώρα του θανάτου, που όποιος τους δεί , είναι αδύνατο να μήν τους θαυμάσει . Πολλές φορές όταν επρόκειτο να γίνουν εκτελέσεις , άφηνα το γραφείο μου και έβγαινα στο μπαλκόνι , μόνο και μόνο για να τους θαυμάσω . Σε κανένα άλλο λαό δεν είδα τέτοια περιφρόνηση προς το θάνατο και τόση αγάπη για την ελευθερία"
ΑΝΤΡΕ: διοικητής του "Φρουρίου Κρήτης"
Ήταν υπέροχο το θέαμα να βλέπει κανείς χωρικούς όλων των ηλικιών να ζητούν όπλα και μόνον όπλα. Το ηθικόν των Κρητών είναι αδύνατο να περιγραφτεί . Όταν ολόκληρος η ιστορία έλθει εις φώς θα συγκαταλεχθεί μεταξύ των ευγενέστερων παραδειγμάτων της Ιστορίας.
Ταξίαρχος Σωλσμπουργκ Τζόουν του Επιτελείου του Στρατηγού Φρεϋμπουργκ .
Διατί η Κρήτη αντέχει ακόμη , ενώ ολόκληρος η Γαλλία έπεσεν εντός οκτώ ημερών;
Χίτλερ
"...Χίτλερ να μην το καυχηστείς πώς πάτησες στην Κρήτη
ξαρμάτωτη την ήβρηκες και τα παιδιά τση 'λειπαν
στα ξένα πολεμούσανε πάνω στην Αλβανία..."
"... Κρήτη μ’ η Μεραρχία σου, αν ήτανε κοντά σου,
το Γερμανό θα ν’ έθαφτες μέσα στα χώματά σου.
Κρήτη μου όμορφο νησί, που ‘γραψες Ιστορία,
Δίχως στρατό πολέμησες μιαν αυτοκρατορία!
Τση Κρήτης τ’ Άγια Χώματα, όπου κι ανέν τα σκάψεις,
Αίμα παλικαριών θα βρεις, κόκκαλα θα ξεθάψεις..."
"...Οι Άγγλοι και οι Αυστραλοί, και Ζηλανδοί ομάδι,
αντάμα με τους Έλληνες πηγαίνουνε στον Άδη.
Τέτοια ψυχή, τέτοια καρδιά, και λεβεντιά δεν είδα.
"Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Ελλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιοήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Ελληνικού Πόντου. Ξηρά, εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα είναι τα εξής:
Ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος (Flavius Valerius Constantinus) ή Μέγας Κωνσταντίνος ή Άγιος και Ισαπόστολος Κωνσταντίνος υπήρξε Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 274 μ.Χ. έως τον θάνατό του το 337 μ.Χ.. Υπήρξε αυτοκράτορας της Δύσεως από το 312 μ.Χ. έως το 324 μ.Χ. και μονοκράτορας από το 324 μ.Χ. ως το 337 μ.Χ.[1] .
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι μόνο αυτός ο χαρισματικός ηγέτης, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος και όχι κάποιος άλλος, καθιέρωσε αμετάκλητα τη χριστιανική διδασκαλία ως την επίσημη θρησκεία και αφιέρωσε όλη του την πολιτική δραστηριότητα υπέρ της επικρατήσεως του χριστιανισμού, τον οποίο ισχυροποίησε και ενδυνάμωσε. Η μεγάλη του βέβαια προσφορά – η οποία δέχεται και την σκληρότερη κριτική – ήταν να αντιληφθεί το μεγαλείο του Χριστιανισμού, για τον οποίο πίστεψε πως μπορεί να διαδραματίσει μέγιστο ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Πράγματι το αποτέλεσμα τον δικαίωσε, γιατί ο Χριστιανισμός μαζί με τον Ελληνισμό, τον Ανθρωπισμό, την Αναγέννηση, τη Γαλλική Επανάσταση και τις άλλες κατακτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος, δημιούργησαν τον σύγχρονο πολιτισμό του λεγόμενου Δυτικού κόσμου.
Ο Κωνσταντίνος ενώ ζούσε στην αυλή του Διοκλητιανού, γνώριζε όλα τα αίτια καθώς και την έκταση των άγριων διωγμών εναντίον των χριστιανών. Το τέλος αυτών των διωγμών άρχισε μόνο μετά το όραμα του Κωνσταντίνου πριν από τη μάχη της Μαλβίας γέφυρας το 312 μ.Χ., όταν είδε (Κωνσταντίνο) στον ουρανό σχηματισμένο το μονόγραμμα του Ιησού Χριστού, με την προτροπή: «εν τούτω νίκα» (στα λατινικά: hocsignovictoreris)[2].
Αρχές του έτους 313 μ.Χ. αρχίζει η εποχή του Χριστιανισμού με το περίφημο Διάταγμα των Μεδιολάνων (σημερινό Μιλάνο), με το οποίο δόθηκε στη χριστιανική θρησκεία απόλυτη ελευθερία και το οποίο δικαίως θεωρείται ως η MagnaCharta της χαρακτηριστικής ομολογίας του Χριστιανισμού. Η ευνοϊκή και θετική στάση του Κωνσταντίνου απέναντι στο Χριστιανισμό, από πολλούς θεωρήθηκε ως καιροσκοπισμός και ως ένας πολιτικός ελιγμός για την ενότητα της αυτοκρατορίας του. Αυτό όμως δεν ευσταθεί για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Ήδη σπέρματα συμπάθειας του προς τον Χριστιανισμό υπήρχαν από το οικογενειακό του περιβάλλον. Όπως είναι γνωστό η μητέρα του Ελένη ήταν Χριστιανή. Αλλά και ο πατέρας του Κωνστάντιος Χλωρός αν και ειδωλολάτρης διάκειτο ευμενώς προς τους Χριστιανούς και όπως μας διασώζει και ο Ευσέβιος, όχι μόνο δεν τους κατεδίωκε αλλά συμβούλεψε τον Κωνσταντίνο, να πράξει και αυτός το ίδιο: « Ο βασιλεύς Κωνστάντιος, αφού πέρασε όλη του την ζωή πραότατα, φέρθηκε ευνοϊκά προς τους υπηκόους του και φιλικά προς τον θείο λόγο»[3]. Την ειλικρινή μεταστροφή του στο Χριστιανισμό δείχνει και το εξής γεγονός. Το 326 μ.Χ. μετέβη ο Κωνσταντίνος στη Ρώμη για να γιορτάσει τα Βικενάλια, τα εικοσάχρονα δηλ. της βασιλείας του. Όταν κλήθηκε από την Σύγκλητο να συμμετάσχει σε ειδωλολατρική γιορτή, με θυσίες στους θεούς, όχι μόνο αρνήθηκε αλλά και τις ειρωνεύτηκε, με αποτέλεσμα ο οργισμένος όχλος να λιθοβολήσει το άγαλμά του. Όπως μας μαρτυρεί ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, όταν το έμαθε ο Κωνσταντίνος, όχι μόνο δεν τιμώρησε τους ενόχους, αλλά χαριτολογώντας ρώτησε τους αυλικούς του, αν βλέπουν κάποια σημάδια στο πρόσωπό του και όταν έλαβε αρνητική απάντηση, άφησε ελεύθερους τους ενόχους[4].
Επιπλέον όσων έχουμε αναφέρει, δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή μας και τούτο, ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος στέλνει επιστολή στον βασιλιά των Περσών, Σαπώρ, στην οποία εκθειάζει το μεγαλείο της χριστιανικής πίστης[5] . Περιττό, βέβαια, θεωρούμε να αναφερθούμε στα γνωστά μέτρα που πήρε υπέρ του Χριστιανισμού και τα οποία προκάλεσαν τη μήνιν των Εθνικών (ειδωλολατρών), π.χ. ανέγερση Ναών, σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου, καθιέρωση Πάσχα και Κυριακής αργίας και τόσων άλλων που μπορεί να βρει ο αναγνώστης, στον «Βίον Κωνσταντίνου» του Ευσέβιου.
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος προσπάθησε να αποκαταστήσει την ενότητα της Εκκλησίας, έπειτα από τέσσερα χρόνια διωγμών, όμως, άρχισε να δείχνει ανοχή στους σχισματικούς, γιατί αυτό που τον ενδιέφερε κυρίως ήταν η ειρήνη στους κόλπους της Εκκλησίας και η ομόνοια μεταξύ των θρησκευτικών λειτουργών.
Από όλα τα θρησκευτικά προβλήματα που αντιμετώπισε ο Κωνσταντίνος στην Ανατολή, το μεγαλύτερο ήταν η διαμάχη του Αλεξάνδρου, επισκόπου Αλεξανδρείας, με τον πρεσβύτερο Άρειο. Η διδασκαλία του Αρείου έως τον 7ο αιώνα είχε μεγάλη απήχηση και πέρα από τα σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Άρειος αμφισβητούσε τη θεϊκή ιδιότητα του Ιησού, τον οποίο θεωρούσε κτίσμα του Θεού. Σε πολλές τοπικές συνόδους η διδασκαλία αυτή όπως και οι οπαδοί της είχαν καταδικαστεί και αναθεματιστεί, ωστόσο η επιρροή της αυξανόταν. Τον Φεβρουάριο του 325, ο Άρειος καταδικάστηκε ακόμα μία φορά στην Αντιόχεια, σε άλλη μια τοπική σύνοδο. Την ίδια χρονιά, λίγο αργότερα, ο Άρειος προσπάθησε να συναντήσει τον Κωνσταντίνο στη Νικομήδεια για να τον πείσει για το θεμιτό της διδασκαλίας του. Ο αυτοκράτορας, όμως, λόγω της δυσάρεστης πείρας του από το δονατιστικό σχίσμα της Βόρειας Αφρικής – για το οποίο αν και προηγείται χρονικά θα αναφερθούμε παρακάτω – εγκατέλειψε τα διπλωματικά μέσα και τα ημίμετρα και συγκάλεσε στη Νίκαια της Βιθυνίας την Α΄ Σύνοδο της Εκκλησίας. H Σύνοδος αυτή δεν συγκλήθηκε ως «οικουμενική». Ο όρος αυτός είναι μεταγενέστερος, έχει θεολογικό και κυρίως δογματικό περιεχόμενο. Μία σύνοδος χαρακτηρίζεται οικουμενική από κάποια επόμενη που αποδέχεται τις αποφάσεις της προηγούμενης ως δογματικό θέσφατο και κυρίως για να αποδείξει ότι δέχεται το κύρος της προηγούμενης. Έτσι κατά τη Σύνοδο του 381 στην Κωνσταντινούπολη η Σύνοδος της Νίκαιας του 325 χαρακτηρίστηκε «Α΄ Οικουμενική».
Σύμφωνα με τον Ευσέβιο, 250 επίσκοποι και αναρίθμητοι πρεσβύτεροι, διάκονοι και ακόλουθοι συνέρρευσαν στη Νίκαια προς το τέλος της άνοιξης του 325 από κάθε άκρη της χριστιανοσύνης: «Καί Πέρσης ἐπίσκοπος τῇ συνόδῳ παρῆν, οὐδέ Σκύθης ἀπελιμπάνετο τῆς χορείας»[6]. Παρόλο που ο αυτοκράτορας ήταν αβάπτιστος και τότε ήταν ακόμα κατηχούμενος, ο ίδιος κήρυξε την έναρξη της Συνόδου και προήδρευε στις συνεδριάσεις της[7]. Η έναρξη οργανώθηκε, έτσι ώστε να συντελέσει στην προβολή του αυτοκρατορικού αξιώματος με τονισμό της υπόστασης του ηγεμόνα ως pontifex maximus του ρωμαϊκού κράτους. Όταν μαζεύτηκαν όλοι και δόθηκε το σύνθημα, οι πύλες άνοιξαν και εμφανίστηκε ο Κωνσταντίνος «οἵα Θεοῦ ἄγγελος, λαμπράν μεν ὣσπερ φωτός μαρμαρυγαῖς ἐξαστραπῶν περιβολήν, ἀλουργίδος πυρωποῖς καταλαμπόμενος ἀκτῖσι, χρυσοῦ τε καί λίθων πολυτελῶν διαυγέσι φέγγεσι κοσμούμενος»[8].9 Με τον τρόπο αυτό ο Κωνσταντίνος αποκρυστάλλωσε την ιερατική εικόνα του ηγεμόνα για ολόκληρη τη Βυζαντινή εποχή,10 τονίζοντας τον καισαροπαπισμό του κρατικού συστήματος κατά το Μεσαίωνα στην Ανατολή. Υποβάλλοντας όμως στους επισκόπους την ιδέα για το μεγαλείο του αυτοκρατορικού αξιώματος, ο Κωνσταντίνος θέλησε να επιδείξει στο κοινό και τη χριστιανική ταπεινότητα, που τυπικά τη θεωρούσε απαραίτητο χαρακτηριστικό του ηγεμόνα. Έτσι αρνήθηκε το κάθισμα που του πρότειναν, περιμένοντας ευλαβικά να πάρουν θέση πρώτα οι ιερείς, ενώ κατά τη διάρκεια των συνεδριάσεων προσπαθούσε συνέχεια να δημιουργεί κλίμα εγκαρδιότητας, εκφράζοντας με σπασμένα ελληνικά τη γνώμη του πάνω σε κάθε θέμα, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ευσέβιου.11 Τον εναρκτήριο λόγο του εκφώνησε στα λατινικά και τόνισε το θέμα της ειρήνης και της ομόνοιας μέσα στην Εκκλησία. Μετά τον εναρκτήριο λόγο του Κωνσταντίνου, ο αυτοκράτορας πήρε και έκαψε γραπτά αιτήματα που του είχαν παραδώσει προηγουμένως οι επίσκοποι και τα οποία περιείχαν αλληλοκατηγορίες, λέγοντας: «Ο Χριστός απαιτεί από εκείνον που επιζητεί να λάβει συγχώρηση να συγχωρεί τον αδελφό του»[9].
Η Σύνοδος τελικά συνέταξε τα επτά πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως[10]με τον κρίσιμο χαρακτηρισμό του Υιού ως «ομοουσίου» με τον Πατέρα, καθώς και 20 κανόνες που καθόριζαν θέματα θρησκευτικής προτεραιότητας και συμπεριφοράς. Επίσης ορίστηκε ο τρόπος υπολογισμού της ημέρας του εορτασμού του Πάσχα. Αποφασίστηκε επίσης, σχεδόν ομόφωνα, να εξοριστεί ο Άρειος από την Αίγυπτο[11] – ενώ στην εξορία και την ταπείνωση τον ακολούθησαν οι οπαδοί του Ευσέβιου Νικομήδειας και του Θεόγνιδος Νικαίας. Είναι σχεδόν αδύνατο να διαμορφωθεί ακριβής γνώμη για τον τρόπο με τον οποίο διεξήχθησαν οι συνεδριάσεις, επειδή τα πρακτικά αυτής της συνόδου δεν έχουν διασωθεί.[12] Το βέβαιο όμως είναι ότι ο Κωνσταντίνος με τον ενεργό και αποφασιστικό ρόλο του σε όλη τη διαδικασία θεμελίωσε την αρχή της ανάμειξης της κοσμικής εξουσίας στα εκκλησιαστικά.
Το 313 ο Μέγας Κωνσταντίνος εξέδωσε, όπως είδαμε, μαζί με τον συνάρχοντά του Λικίνιο το διάταγμα εκείνο που χάρισε την ειρήνη στην Εκκλησία. Μετά από το διάταγμα εκείνο ακολούθησαν και άλλα με τα οποία παραχωρήθηκαν διάφορα προνόμια στην Εκκλησία. Η συνεννόηση όμως των δύο αρχόντων δεν κράτησε για πολύ. Ο Λικίνιος άρχισε πάλι να υποστηρίζει την εθνική (ειδωλολατρική) θρησκεία. Έτσι ο πόλεμος μεταξύ των δύο αρχόντων (το 323) ήταν πόλεμος ανάμεσα σε δύο θρησκείες. Ο Χριστιανισμός νίκησε στο πρόσωπο του Μ. Κωνσταντίνου, ο οποίος από τότε πλέον αναδείχτηκε μονοκράτορας. Ο Κωνσταντίνος υποστήριξε τον Χριστιανισμό με όλη του την δύναμη, χωρίς όμως να εμποδίσει την εθνική θρησκεία. Μέχρι τον θάνατό του διατήρησε τον τίτλο του «μέγιστου ποντίφικα» της εθνικής θρησκείας, ενώ ταυτόχρονα ήταν κατηχούμενος στον Χριστιανισμό. Επάνω στα νομίσματά του ήταν αποτυπωμένες οι εικόνες του Χριστού και του ήλιου. Αλλά αυτά μονάχα ήταν τα κοινά σημεία που συνέδεαν ακόμη τον Κωνσταντίνο με την αρχαία πίστη, γιατί ήταν φανερό ότι είχε εγκαταλείψει όλα τα υπόλοιπα εθνικά θρησκευτικά έθιμα. Στις περισσότερες μεγαλουπόλεις της Ανατολής ανήγειρε χριστιανικούς ναούς. Επάνω στον πανάγιο τάφο οικοδόμησε το ναό της Αναστάσεως του Χριστού. Τότε, κατά την παράδοση, βρήκε η μητέρα του, η αγία Ελένη, τον τίμιο Σταυρό. Το 330 μετέφερε την έδρα του Ρωμαϊκού κράτους από την Ρώμη στο Βυζάντιο, το οποίο μετονόμασε Κωνσταντινούπολη και Νέα Ρώμη και κατέστησε πρωτεύουσα του χριστιανικού Ελληνισμού. Βαπτίστηκε Χριστιανός λίγο πριν τον θάνατό του που συνέβη στην Νικομήδεια στις 21 Μαΐου του 337.
Ο Κωνσταντίνος διείδε με το αλάθητο της διορατικότητας, στην πειθαρχική αρμονία την οποία διέθετε η χριστιανική θρησκεία ότι επρόκειτο για ένα ζωντανό οργανισμό, γεμάτο σφρίγος και έτοιμο να διαδραματίσει ένα παγκόσμιο θετικό για το σύνολο του κράτους σκοπό. Έβλεπε παράλληλα, ότι η χριστιανική Εκκλησία αποτελούσε τον εγγυητή μιας εσωτερικής γαλήνης και ασφάλειας και με δοσμένη από το Θεό ελπίδα και βεβαιότητα θα συντελούσε στη στερέωση μιας διαρκούς ειρήνης. Μπορεί, στην ενέργειά του να αναγνωρίσει επίσημα τη χριστιανική θρησκεία, να συντέλεσαν και λόγοι πολιτικής σκοπιμότητας. Όμως η ρίψη όλου του βάρους της αυτοκρατορικής του ιδιότητας υπέρ της θρησκείας αυτής, υπό τις συνθήκες που έχουν ήδη εκτεθεί, θα αποτελούσε έναν επικίνδυνο πειραματισμό, εάν δεν συνοδεύονταν από την προσωπική του πίστη, ότι αυτή είναι από Θεού δοσμένη θρησκεία.
Ο Χριστιανισμός, από τις πρώτες ώρες της επίσημης αναγνωρίσεώς του, έτυχε πολλαπλών προνομιών και άρχισε έτσι η επίσημη στερέωσή του με την κρατική συμπαράσταση, την ενεργητικότητα των επισκόπων, την πίστη των χριστιανών.
Ο όρος Καθολική Εκκλησία, αποτελούσε απ’ αρχής για τον Κωνσταντίνο έναν πολύ σπουδαίο ρόλο. Επιθυμούσε να είναι η Εκκλησία ενωμένη και αδιαίρετη, καθολική σε όλο του το κράτος. Την επιθυμία του και πρόθεσή του για το σκοπό αυτόν, εξέφρασε σε μία του επιστολή προς τον επίσκοπο Ελάφιο το 314 μ.Χ., στην οποία γράφει τα εξής παρακάτω: «Μόνο τότε θα είμαι ευτυχής και απόλυτα βέβαιος, ότι θα τύχω της ευτυχίας και της θεραπείας του παντοδύναμου Θεού, εάν διαπιστώσω ότι όλοι υπό την προκαθορισθείσα μορφή της καθολικής Εκκλησίας του Παναγίου Θεού τον τιμούν εν αδελφική ειρήνη».
Η επιστολή του αυτή γράφτηκε επ’ ευκαιρία του γενόμενου σχίσματος στην Αφρικανική εκκλησία, εξαιτίας των Δονατιστών. Ο Κωνσταντίνος ανέθεσε σε εκκλησιαστικό δικαστήριο υπό την προεδρεία του επισκόπου Ρώμης Μιλτιάδη, ο οποίος συγκάλεσε σχετική επ’ αυτού Σύνοδο. Όταν οι Δονατιστές διαμαρτυρήθηκαν για την εκδοθείσα απόφαση, η οποία ήταν εναντίον τους, ο Κωνσταντίνος συγκάλεσε το 314 μια νέα Σύνοδο στην Άρλη και για την οποία και πάλι οι Δονατιστές διαμαρτυρήθηκαν. Τότε ο Κωνσταντίνος έγραψε και απέστειλε σ’ όλους του συνοδικούς επισκόπους μια επιστολή, στην οποία επισήμανε ότι οι αποφάσεις θα πρέπει να γίνονται αποδεκτές από τους ιερωμένους σαν να είναι παρών ο Κύριος. Με τον τρόπο αυτό ο Κωνσταντίνος ήθελε να καθιερώσει και στη πράξη το θεσμό των Συνόδων, στον οποίο προσέδωσε μια ιδιαίτερη αρμοδιότητα Κανονικού Δικαίου, παράλληλα όμως ανέθεσε στους διοικητικούς υπάλληλους του κράτους του την παρακολούθηση της πιστής εφαρμογής των Συνοδικών αποφάσεων. Στην προκειμένη περίπτωση των Δονατιστών σε μια επιστολή του προς τον αναπληρωτή επίσκοπο της Αφρικανικής Εκκλησίας Κέλσο έγραφε ότι θα μεταβεί ο ίδιος στην Αφρική με την απόφαση να διασκορπίσει και να εξαφανίσει τους ανυπότακτους, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πόσο μεγάλη σημασία έδινε στην ενότητα της εκκλησίας.
Σε ένδειξη της μεγαλοσύνης του και προκειμένου να επιτύχει την ενότητα στην εκκλησία της Αφρικής, ακύρωσε τις αποφάσεις του περί εξορίας πολλών Δονατιστών και τους επέτρεψε να επανέλθουν στις έδρες τους. Θα ήταν λάθος αν θεωρούσε κάποιος, ότι οι ενέργειές του αυτές αποτελούσαν μια παρέκκλιση της αρχής να αναμιγνύεται στην αυτονομία της εκκλησίας. Ο Κωνσταντίνος θεωρούσε ότι, η εκκλησία, με δεδομένη την παραχωρηθείσα ειρήνη και την απελευθέρωσή της σε μεγάλο βαθμό από την κρατική εξουσία, θα έπρεπε να αποδείξει έμπρακτα την αρμονική της συνεργασία με τις Διοικητικές Αρχές, ώστε Εκκλησία και κράτος να παγιώσουν τη γενική ειρήνη.
Παράλληλα η εκκλησία, απελευθερωμένη από τις διώξεις απολάμβανε σε πολύ μεγάλο βαθμό μια ελευθερία στην αυτοδιοίκησή της και ήταν πρόθυμη να αναγνωρίσει στον Κωνσταντίνο την ιδιαιτερότητα της χάρης του Θεού και προς το συμφέρον των πιστών της. Το χωρίς αντίρρηση αναγνωρισθέν από την εκκλησία στον Κωνσταντίνο δικαίωμα να συγκαλεί Συνόδους, βασιζόταν στην πεποίθηση της ηγεσίας της, ότι δια του ορθοδόξου αυτού τρόπου, η δική της πλειοψηφία αποφάσιζε και για θέματα καθαρά δογματικά για την ενότητα και την στερέωση της υπαρξής της. Δημιουργήθηκε έτσι, εκ των πραγμάτων, μια ανώτατη Εκκλησιαστική Αρχή, κυρίως μετά την εμφάνιση της Αρειανής αιρέσεως, η οποία διατηρήθηκε επί αιώνες και είχε αρμοδιότητα να αποφασίζει η ίδια η εκκλησία για την τύχη της. Στη λειτουργία αυτής της Αρχής, έγινε απ’ αρχής ολοφάνερο, ότι αδιάκοπη μέριμνα της Ανατολικής Εκκλησίας ήταν να καθορισθεί, σύμφωνα με τις Αγίες Γραφές, μια ενιαία μορφή πίστης, η οποία θα θωράκιζε όλη την εκκλησία από τις προσπάθειες των αιρετικών να τη διασπάσουν και να καταστήσουν τον αυτοκράτορα προμαχώνα και παλλάδιο στην υπεράσπιση της πίστης αυτής.
Κατ’ εφαρμογή αυτής της αρχής και σαν απότοκο της Συνόδου της Νίκαιας, συντάχθηκε το σύμβολο της Πίστεως και άλλοι Εκκλησιαστικοί Κανόνες, που υπογράφτηκαν τη 19η Ιουλίου του 325. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, με την ενέργεια αυτή και την προσωπική του συμμετοχή στη Σύνοδο, κατόρθωσε να φέρει την ενότητα στην Εκκλησία και στο κράτος του.
Άλλωστε και ο Χρήστος Γιανναράς στο βιβλίο του «Αλήθεια και ενότητα της Εκκλησίας», αναφέρει για τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, ως θεμελιωτή της ενότητας της Εκκλησίας, τα εξής παρακάτω: «Αν στα πρόσωπα των Αποστόλων είδε η Εκκλησία τους «θεμελίους» της θείας οικοδομής της «όντος ακρογωνιαίου αυτού του Χριστού – τους θεμελιωτές της φανέρωσης – Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη – στο πρόσωπο του Μεγάλου Κωνσταντίνου είδε τον Ισαπόστολο, τον θεμελιωτή της ορατής καθολικότητας και οικουμενικότητας της Εκκλησίας».
[1]The Oxford History of the Biblical World, OxfordUniversity Press, 2001, σ. 424.
[2] Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία (Historia ecclesiastica).
[9] Charles Matson Odahl, Constantine and the Christian Empire, 2004, Routledge, σ. 196. Επίσης, ο ιστορικός Foakes-Jackson αναφέρει: «Οι επίσκοποι άρχισαν να παρουσιάζουν τα πολυάριθμα αιτήματά τους στον Αυτοκράτορα αναφέροντας τις πικρίες τού ενός προς τον άλλον· αλλά ο Κωνσταντίνος τα συγκέντρωσε όλα μαζί και τα έκαψε στις φλόγες, έτσι ώστε ο κόσμος να μην γνωρίσει ότι χριστιανοί επίσκοποι είχαν διαφορές μεταξύ τους». (F.J. Foakes-Jackson, A History of the Christian Church: From the Earliest Times to A.D. 461, Cosimo Classics, 1891/2005, σ. 306). Ο Σωζόμενος αναφέρει: «Οἷαδὲφιλεῖγίνεσθαι, πολλοὶτῶνἱερέων, ὡςὑπὲρἰδίωνπραγμάτωνἀγωνίσασθαισυνελθόντες, καιρὸνἔχεινἐνόμισαντῆςτῶνλυπούντωνδιορθώσεως· καὶπερὶὧνἕκαστοςτὸνἄλλονἐμέμφετο, βιβλίονἐπιδοὺςβασιλεῖτὰεἰςαὐτὸνἡμαρτημέναπροσήγγελλεν. Επεὶδὲἐφ΄ἑκάστηςεὐχερῶςτοῦτοσυνέβαινε, προσέταξενὁβασιλεὺςεἰςῥητὴνἡμέρανἕκαστονπερὶὧνἐνεκάλειδῆλονποιεῖν. Αφικομένηςδὲτῆςπροθεσμίαςτὰἐπιδοθένταβιβλίαδεξάμενοςαὗταιμέν, ἔφη· «Αἱκατηγορίαικαιρὸνοἰκεῖονἔχουσιτὴνἡμέραντῆςμεγάληςκρίσεως, δικαστὴνδὲτὸνμέλλονταπᾶσιτότεκρίνειν· ἐμοὶδὲοὐθεμιτὸνἀνθρώπῳὄντιτοιαύτηνεἰςἑαυτὸνἕλκεινἀκρόασιν, ἱερέωνκατηγορούντωνκαὶκατηγορουμένων, οὓςἥκισταχρὴτοιούτουςἑαυτοὺςπαρέχειν, ὡςπαρ΄ἑτέρουκρίνεσθαι. ἄγεοὖνμιμησάμενοιτὴνθείανφιλανθρωπίανἐντῇπρὸςἀλλήλουςσυγγνώμῃἀπαλειφθέντωντῶνκατηγορουμένωνσπεισώμεθακαὶτὰπερὶτῆςπίστεωςσπουδάσωμεν, οὗἕνεκενδεῦροσυνεληλύθαμεν».Ταῦταεἰπὼνὁβασιλεὺςτὴνἑκάστουγραφὴνἀργεῖνκαὶτὰβιβλίακαυθῆναιπροσέταξε». (Σωζόμενος, ΕκκλησιαστικήΙστορία 1.17.3-5) Βλέπε επίσης The Papacy and the Civil Power υπό Richard Wigginton Thompson, σ. 306.
[11] Μόνο δύο επίσκοποι ψήφισαν κατά. Βλ. Χριστοφιλοπούλου, Αι., Βυζαντινή ιστορία Α΄ (Θεσσαλονίκη 1992), σ. 137.
[12] Η έκδοση του Revillont στα κόπτικα των πρακτικών της Α΄ Συνόδου θεωρείται πλαστή από τη σύγχρονη έρευνα. Για τα πρακτικά των οικουμενικών συνόδων βλ. Mansi, J.D., Sacrorum conciliorum, nova et amplissima I (Florentiae 1759, επανεκτύπωση 1960-1961)· Schwartz, E., Acta conciliorumoecumenicorum (ACO), τόμ. I-IV 2 (Berolini et Lipsiae 1913-1940), κ.α.
Η δημοσίευση της δημοπράτησης για την κατασκευή του μουσουλμανικούτεμένους στην πόλη των Αθηνών, πριν λίγες ημέρες, επαναφέρει το εν λόγω ζήτημα στο προσκήνιο του ενδιαφέροντος. Η αντιμετώπιση του ζητήματος από τις ελλαδικές κυβερνήσεις, των τελευταίων ετών, υπήρξελανθασμένη, μη καταφέρνοντας να ορίσουν το πλαίσιο δημοσίου διαλόγου για την κατασκευή τεμένους.
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών έχουν παγιδευτεί στη μονόπλευρηπροσέγγιση του ζητήματος από την οπτική των «δικαιωμάτων» των λαθρομεταναστών και δεν ανέδειξαν την πλέον κρίσιμη διάσταση του ζητήματος, ότι η συντριπτική πλειονότητα των εν Ελλάδι μουσουλμάνων, συνεπακόλουθα και των Αθηνών, είναι παράνομοι και πρέπει να απελαθούν. Αποτέλεσμα του λανθασμένου αυτού χειρισμού είναι να δέχεται η Αθήνα κήρυγμα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το γενοκτονικό τουρκικό κράτος…
Η Πολιτεία οφείλει να ικανοποιήσει το αίτημα για λατρευτικό χώρο, μόνο εφόσον εντοπισθούν οι λαθρομετανάστες και απελαθούν. Τότε, για τις ελάχιστες χιλιάδες μουσουλμάνων, οι οποίοι θα παραμείνουν στην Αθήνα ( νόμιμοι μουσουλμάνοι, οι οποίοι έχουν αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα, έχοντας έρθει στη χώρα νόμιμα πριν τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οικογένειες διπλωματικών αποστολών, Έλληνες μουσουλμάνοι από τη Θράκη, που ήρθαν στην Αθήνα για εργασία), θα πρέπει να κατασκευαστεί ένας επίσημος λατρευτικός χώρος, το κόστος της κατασκευής του οποίου , όπως προβλέπεται, άλλωστε, από τον σχετικό νόμο 3512 του 2006, θα καλυφθεί από την Πολιτεία. Αν η κυβέρνηση κατασκευάσει τέμενος στην Αθήνα, με την παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών μουσουλμάνων στην πόλη, αργά ή γρήγορα, θα προκύψει το ζήτημα της χωρητικότητας ( ένα τζαμί δεν θα εξυπηρετεί τις ανάγκες εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων ), γεγονός το οποίο οι « προοδευτικοί κύκλοι » θα το συνδέσουν με την «αδήριτη ανάγκη» κατασκευής περισσότερων και μεγαλύτερων τζαμιών. Η Κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει θάρρος και να επιχειρηματολογήσει τα πιο πάνω, αποδεχόμενη, ταυτόχρονα, την ανάγκη κατασκευής επίσημου λατρευτικού χώρου για τις λίγες χιλιάδες νομίμων μουσουλμάνων της πόλης. Η όποια κατασκευή λατρευτικού χώρου θα πρέπει να πραγματοποιηθεί, μετά από την απέλαση των λαθρομεταναστών μουσουλμάνων των Αθηνών. Σε διαφορετική περίπτωση, θα ενθαρρύνει τους λαθρομετανάστες να παραμείνουν στη χώρα και να προβάλλουν περαιτέρω, αιτήματα, τα οποία σύμφωνα με την «προοδευτική λογική», θα καταλήξουν στην απαίτηση απόκτησης υπηκοότητας. Απέναντι στους λαθρομετανάστες η Κυβέρνηση οφείλει να επιδεικνύει άτεγκτη στάση, καθιστώντας σαφές ότι, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να αποχωρήσουν από τη χώρα, στην οποία εισήλθαν παράνομα. Η κατασκευή τζαμιού, υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, στέλνει το λάθος μήνυμα στους αλλοδαπούς, αλλά και στην «εγχώριαβιομηχανία» προστασίας τους, βιομηχανία η οποία θα δει την κατασκευή τεμένους σαν «δικαίωση» των «πολυετών αγώνων» της, προσθέτοντας ένα ακόμα αγωνιστικό παράσημο στη συλλογή τους, ενθαρρυμένοι, παράλληλα, να συνεχίσουν, με μεγαλύτερο φανατισμό, την αποδόμηση του έθνους-κράτους. Φυσικά, για τον απηνή διωγμό εκατομμυρίων αυτοχθόνων Χριστιανών της Μέσης Ανατολής ούτε λόγος…
Ιστορική Διάσταση
Υπάρχει πλειάδα επιχειρημάτων, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, για να τεθεί το ζήτημα της κατασκευής μουσουλμανικού τεμένους στις σωστές του διαστάσεις. Οι ιστορικές εμπειρίες του Ελληνισμού αποτελούν πρόσκομμα στην άκριτη αποδοχή κατασκευής μουσουλμανικού τεμένους στην πρωτεύουσα της χώρας. Η οθωμανικήκατάκτηση του Ελληνικού Κόσμου, η οποία συνοδεύτηκε από αιώνεςκαταδίωξης, σφαγών και εξισλαμισμών, η Γενοκτονία του Ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ( μαζί με Αρμένιους και Ασσύριους) και η συνεπακόλουθη εξάλειψη του χριστιανικού στοιχείου από τις αρχαίες κοιτίδες της Μικρά Ασίας, η εθνοκάθαρση σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο, αποτελούν καταστροφές, οι θύτες των οποίων, Τούρκοι, χρησιμοποίησαν, μεταξύ άλλων, και το Ισλάμ, για να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα τους. Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προστεθούν οι πιέσεις της Τουρκίας για την κατασκευή τεμένους, εξέλιξη την οποία συνδέει με την κατάσταση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Η τυχόν άμεση κατασκευή τεμένους στην Αθήνα, αναπότρεπτα, θα συνδεθεί με την επιμονή της Τουρκίας με αποτέλεσμα η τελευταία να αναβαθμιστεί στο πρόσωπο της διεθνούς μουσουλμανικής κοινής γνώμης. Αφενός, πρέπει να αποκρουστεί η ανάμειξη της Τουρκίας στο ζήτημα του τεμένους. Το Υπουργείο των Εξωτερικών οφείλει να αρνείται την οποιαδήποτε συζήτηση και αναφορά των Τούρκων αξιωματούχων σε αυτό το θέμα. Κάθε φορά, κατά την οποία η απάντηση της Αθήνας, σε προσπάθεια της Άγκυρας να εγείρει ζήτημα τζαμιού, αναλώνεται σε αναφορές σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ισοπολιτείας, θέτει εαυτόν σε αμυντική θέση, ενισχύοντας την θέση της γείτονος. Αφετέρου, πρέπει να καταδειχθεί η διαχρονική ανθελληνική και αντιχριστιανική στάση της, υποψήφιας προς ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Τουρκίας απέναντι στην ελληνική, προχριστιανική και χριστιανική, πολιτιστική κληρονομιά στην τουρκική επικράτεια. Ενδεικτικά, αναφέρεται η καταστροφή 99 ταφοπλακών στο κοιμητήριο Βαλουκλή, στην Κωνσταντινούπολη, στις αρχές Σεπτεμβρίου 2009 και η καταστροφή 78 τάφων στις 29 Οκτωβρίου 2010 στο ελληνικό κοιμητήριο της Ίμβρου.
Επιπροσθέτως, η αλλαγή χρήσης του μουσείου της εκκλησίας της Αγίας Σοφίας, στη Νίκαια της Βιθυνίας, σε τζαμί ( Ayasofya Camii/ Orhan Camii ), τον Νοέμβριο του 2011, με τον Τούρκο Αντιπρόεδρο Μ. Αρίντς να βασίζει την εν λόγω ενέργεια στο δίκαιο της κατάκτησης των Οθωμανών τον 14 αιώνα! Σημειώνεται ότι η συγκεκριμένη εκκλησία φιλοξένησε την Ζ΄ (787μ. Χ.) Οικουμενική Σύνοδο. Πέραν της περίπτωσης της Αγίας Σοφίας, υπάρχει απόφαση για επαναλειτουργία ως τζαμί της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννη του Στουδίου, στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για αλλαγή χρήσης της Αγίας Σοφίας, στην Τραπεζούντα, η οποία λειτουργεί ως μουσείο, σε μουσουλμανικό τέμενος. Θα μπορούσε να επισημανθεί εκ μέρους της ελλαδικής πλευράς, πόσες νέες άδειες ανοικοδόμησης χριστιανικών ορθόδοξων εκκλησιών έχουν εκδοθεί, τα τελευταία 50 χρόνια, στην Τουρκία ; Πόσα νέα τεμένη χτίστηκαν την ίδια περίοδο στην Δυτική Θράκη; Επιπλέον, πέραν της επαναλειτουργίας τζαμιών σε προϋπάρχουσες χριστιανικές εκκλησίες, οι κατά καιρούς αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις του τουρκικού κράτους στα προχριστιανικά και χριστιανικά ελληνικά μνημεία, σκοπό έχουν όχι να προασπίσουν, αλλά να αλλοιώσουν την ταυτότητα των μνημείων προς εξάλειψη κάθε απόδειξης ελληνικής παρουσίας στη μικρασιατική και θρακική γη. Παράλληλα, το τουρκικό κράτος συνεχίζει τη βεβήλωση, λεηλασία και καταστροφή άνω των 500 χριστιανικών μνημείων ( στη συντριπτική τους πλειονότητα ορθόδοξες εκκλησίες, μοναστήρια και νεκροταφεία ) στην κατεχόμενη Κύπρο και τη μετατροπή πολλών εκκλησιών σε στρατόπεδα, τζαμιά και στάβλους. Τελευταίο παράδειγμα της προσπάθειας της Τουρκίας να εξαλείψει τα χριστιανικά μνημεία στα κατεχόμενα είναι η κατεδάφιση της Αγίας Θέκλας στην περιοχή της Βοκολίδας, τον Μάιο του 2011.
Ευρωπαϊκό Ενδιαφέρον
Πέραν των ευαίσθητων, στα ανθρώπινα δικαιώματα, γειτόνων, ενδιαφέρον και επικρίσεις υπάρχουν εκ μέρους Ευρωπαίων αξιωματούχων, για το ζήτημα του τεμένους, συμπεριφορά η οποία φανερώνει τις διαφορετικές ιστορικές εμπειρίες. Η σχέση των Ελλήνων με το Ισλάμ, τους τελευταίους πέντε αιώνες, ήταν σχέση σκλάβου – κατακτητή, «εμπειρία» από την οποία ελάχιστοι ευρωπαϊκοί λαοί θα επεβίωναν. Αντίθετα, οι πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις της Δυτικής Ευρώπης εξουσίαζαν, για αιώνες, περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό, επιβάλλοντας, με βίαιο τρόπο την θέλησή τους. Η εμμονή τους να δίνουν οδηγίες και να θέτουν κανόνες συμπεριφοράς ( επιβολή πολυπολιτισμικού προτύπου ) είναι απότοκο της πατερναλιστικής αποικιακής τους νοοτροπίας. Παράλληλα, η έγνοια τους για τα δικαιώματα των λαθρομεταναστών από Αφρική και Ασία, πέραν της προσπάθειας δημιουργίας καλής εικόνας προς τον μουσουλμανικό κόσμο, με σκοπό την επίτευξη ευρύτερων στρατηγικών στόχων, αποτελεί μια προσπάθεια να λάβουν άφεση αμαρτιών για την καταστροφή, την οποία προκάλεσαν σε αυτούς τους λαούς. Το κόστος της πρόσφατης ευαισθησίας τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα καλείται να πληρώσει η ελλαδική κοινωνία…
Τα επιχειρήματα, τα οποία αναπτύχθηκαν στις παραπάνω σειρές, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, από την ελλαδική κυβέρνηση, όχι για να παρεμποδιστεί η κατασκευή λατρευτικού μουσουλμανικού χώρου στην Αθήνα - ο οποίος, επαναλαμβάνεται, πρέπει να γίνει για τις λίγες χιλιάδες νομίμων μουσουλμάνων της Αθήνας ( οι έχοντες την ελληνική υπηκοότητα είναι ακόμη πιο λίγοι) - αλλά για να τεθεί το ζήτημα των «δικαιωμάτων» των εν Ελλάδι μουσουλμάνων στις κανονικές του διαστάσεις, να μην τίθεται η πατρίδα μας, συνεχώς απολογούμενη στο εξωτερικό και να παρουσιάζεται, παράλληλα, η συνεχιζόμενη τουρκική πολιτική πολιτιστικής κάθαρσης ελληνικών μνημείων στην Τουρκία και στην κατεχόμενη Κύπρο.
Η ενοχική και υποχωρητική στάση των κρατικών αξιωματούχων των τελευταίων κυβερνήσεων αποτελεί δείγμα του μαλθακού χαρακτήρα της ελλαδικής κοινωνίας, η οποία φοβάται να εκφράσει τους προβληματισμούς της και να προασπίσει τα συμφέροντά της, υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης και της ασφυκτικής παρουσίας της πολιτικής ορθότητας στη δημόσια ζωή του τόπου.
Έρευνα και διάσωση: «Βραδυφλεγής βόμβα» στο Αιγαίο;
Από 16 έως 19Απριλίου2013 οι τουρκικέςένοπλεςδυνάμεις πραγματοποίησαν τη διακλαδικήάσκησηέρευνας και διάσωσηςAnadolu Yıldızı-2013 (ΑστέριτηςΑνατολής). Το τουρκικό ΓΕΕΘΑ, στις 08-04-2013 με την υπ. αριθ. BD-03/13 ανακοίνωσή του γνωστοποίησε ότι, η εν λόγω άσκηση θα διεξαχθεί αρχικά στην τουρκική περιοχή έρευνας και διάσωσης που ευρίσκεται στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου και στη συνέχεια στο όρος Dumanli στη Μενεμένη της Σμύρνης.
Διεξαγωγή της άσκησης
Στην άσκηση συμμετείχαν μονάδες των χερσαίων, ναυτικών, αεροπορικών δυνάμεων, μονάδες της Στρατοχωροφυλακής, της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών και της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου (Bordo Bereli)με τρία ελικόπτερα, δύο αεροσκάφη, δύο πλοία περιπολίας, δύο σκάφη της ακτοφυλακής, μια φρεγάτα, μια κορβέτα και μία ομάδα ορειβατών.
Στις 16-04-2013 στη Σμύρνη, ο συνταγματάρχης Ramazan Erdoğan, διευθυντής του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου των τουρκικών χερσαίων δυνάμεων, πραγματοποίησε την αρχική ενημέρωση για την άσκηση παρουσία Τούρκων δημοσιογράφων και ξένων παρατηρητών (30 αξιωματικοί από 22 χώρες).
Στις 18-04-2013, πραγματοποιήθηκε άσκηση έρευνας-διάσωσης σε πλοίο που βυθιζόταν στην ≪τουρκική≫ περιοχή έρευνας-διάσωσης στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, στη θαλάσσιαπεριοχή μεταξύ Μυτιλήνης και Χίου. Την άσκηση παρακολούθησαν, από την φρεγάτα TCG Orucreis, ο διευθυντής του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων υποστράτηγος Kubilay Selcuk, ο επιτελάρχης της Στρατιάς Αιγαίου υποστράτηγος Halit Gunbatar, ο διοικητής της Θαλάσσιας Περιοχής Αιγαίου αρχιπλοίαρχος Omer Bayram Cetin και οι 30 ξένοι παρατηρητές και δημοσιογράφοι. Σύμφωνα με το σενάριο της άσκησης, ένα πλοίο εξέπεμψε σήμα κινδύνου μέσω του δορυφορικού συστήματος COSPAS-SARSAT στο Κύριο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης του υφυπουργείου Ναυτιλίας, το οποίο αμέσως μεταβιβάσθηκε στο Ναυτικό Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών για τη διεξαγωγή αντίστοιχης επιχείρησης. Επειδή τα μέσα της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών δεν ήταν επαρκή, ζητήθηκε η συνδρομή του Κέντρου Συντονισμού Έρευνας-Δάσωσης του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο προέβη στην έναρξη της επιχείρησης αναθέτοντας αποστολές στα Κέντρα Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης του στρατού ξηράς, του πολεμικού ναυτικού και της πολεμικής αεροπορίας. Στα πλαίσια της παραπάνω επιχείρησης, αρχικά ένα αεροσκάφος CN-235 της πολεμικής αεροπορίας κατέφθασε στην περιοχή του ναυαγίου, το οποίο σηματοδότησε τον χώρο με καπνογόνες συσκευές. Στη συνέχεια, ένα σκάφος της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών περισυνέλεξε τους 2 από τους 5 ναυαγούς, ενώ οι υπόλοιποι 3 περισυλλέγησαν από ελικόπτερα και στη συνέχεια διακομίστηκαν στα πλησιέστερα νοσοκομεία. Επισημαίνεται ιδιαίτερα ότι σε περίπτωση που το ναυτικό ατύχημα εκδηλωθεί σε μεγάλη απόσταση από τις ακτές προβλέπεται η ρίψη διασωστών με αλεξίπτωτο προκειμένου να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες μέχρι αφίξεως των ελικοπτέρων και των λοιπών πλωτών μέσων.
Στις 19-04-2013, ανατέθηκε στο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της Στρατοχωροφυλακής η αποστολή της διάσωσης 6 ιδιωτών ορειβατών στην ορεινή περιοχή του όρους Dumanli στη Μενεμένη της Σμύρνης. Επειδή η εν λόγω περιοχή ήταν ευρεία και ορεινή το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Δάσωσης του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων ενίσχυσε τη Στρατοχωροφυλακή με δύο ελικόπτερα, ένα αεροσκάφος CN235 και τμήματα έρευνας-διάσωσης του στρατού ξηράς και των Bordo Bereli. Την άσκηση παρακολούθησαν ο διευθυντής του Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων υποστράτηγος Kubilay Selcuk, ο επιτελάρχης της Στρατιάς Αιγαίου υποστράτηγος Halit Gunbatar, ο διοικητής της Θαλάσσιας Περιοχής Αιγαίου αρχιπλοίαρχος Omer Bayram, ο διοικητής της 57 Ταξιαρχίας Πυροβολικού ταξίαρχος Yılmaz Yıldırım, οι 30 ξένοι παρατηρητές και δημοσιογράφοι.
Εκπαίδευση και Οργάνωση του Τουρκικού Συστήματος Έρευνας και Διάσωσης
Η εκπαίδευση του στρατιωτικού προσωπικού με ειδικότητα έρευνας-διάσωσης διαρκεί 12 μήνες και πραγματοποιείται από την ΜΑΚ (Διοίκηση Έρευνας-Διάσωσης Μάχης των Bordo Bereli) στην αεροπορική βάση Ciğli της Σμύρνης, με ευθύνη της Διοίκησης των Τουρκικών Αεροπορικών Δυνάμεων. Το πρόγραμμα εκπαίδευσης περιλαμβάνει ρίψεις με αλεξίπτωτο, αντικείμενα χερσαίας και θαλάσσιας έρευνας-διάσωσης, εκπαίδευση στα ελικόπτερα-αεροσκάφη και λοιπά αντικείμενα. Μετά το 2001, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διεξάγουν ασκήσεις έρευνας-διάσωσης στις θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου και της Κύπρου, στις οποίες καλούνται ως παρατηρητές στρατιωτικές αντιπροσωπείες ξένων κρατών. Συγκεκριμένα πρόκειται για:
Τις διακλαδικές ασκήσεις έρευνας και διάσωσης μεσαίας κλίμακας, με ονομασίες Anadolu Yıldızı (Αστέρι της Ανατολής) και Deniz Aslanı (Θαλάσσιος Λέων), οι οποίες σχεδιάζονται από το τουρκικό Γενικό Επιτελείο Ενόπλων Δυνάμεων και συμμετέχουν μονάδες των χερσαίων, ναυτικών, αεροπορικών δυνάμεων, μονάδες της Στρατοχωροφυλακής, της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών, της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου (Bordo Bereli) και το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης του υφυπουργείου Ναυτιλίας, το οποίο υπάγεται στην πρωθυπουργία. Η Anadolu Yıldızı διεξάγεται κάθε περιττό, ενώ η Deniz Aslanı κάθε ζυγό έτος.
Την κοινή άσκηση έρευνας-διάσωσης μεταξύ Τουρκίας και κατεχομένης Κύπρου με ονομασία _ehit Teğmen Caner Gonyeli (Πεσών Ανθυπολοχαγός Caner Gonyeli), η οποία διεξάγεται κάθε χρόνο στα διεθνή ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου ανοικτά της Αμμοχώστου και στο χερσαίο έδαφος των κατεχομένων. Στην άσκηση συμμετέχουν μονάδες των τουρκικών χερσαίων, ναυτικών, αεροπορικών δυνάμεων, μονάδες της τουρκικής Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών και αριθμός ναυτικών και αεροπορικών μέσων του ψευδοκράτους.
Σκοπός των παραπάνω ασκήσεων είναι η βελτίωση των δυνατοτήτων διεξαγωγής επιχειρήσεων έρευνας-διάσωσης, η δοκιμή του συστήματος διοίκησης και έλεγχου έρευνας-διάσωσης και ο εντοπισμός των πιθανών προβλημάτων που θα διαπιστωθούν. Τα επεισόδια του σεναρίου των ασκήσεων αποσκοπούν αφενός στη βελτίωση της εκπαίδευσης που εφαρμόζεται σε όλα τα στοιχεία που συμμετέχουν, αφετέρου στην ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης και των σχετικών οργανισμών για τις δυνατότητες που έχει η Τουρκία στην έρευνα και διάσωση. Συνακόλουθα δε, οι Τούρκοι έχουν δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στους φορείς παροχής ιατρικών υπηρεσιών κατά μήκος των δυτικών παραλίων, με σκοπό την παράλληλη προβολή της υγειονομικής υποστήριξης που μπορούν να παρέχουν στις επιχειρήσεις έρευνας-διάσωσης. Υπεύθυνος φορέας για το συντονισμό των επιχειρήσεων έρευνας-διάσωσης είναι το Κύριο Κέντρου Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης του υφυπουργείου Ναυτιλίας με υφιστάμενους φορείς το Αεροπορικό Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικής Αεροπορίας του υπουργείου Μεταφορών και το Ναυτικό Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης της τουρκικής Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών.
Ο συντονισμός των επιχειρήσεων αυτών στις θαλάσσιες περιοχές πραγματοποιείται από τη Διοίκηση Ασφαλείας Ακτών, ενώ ο συντονισμός στο χερσαίο έδαφος και στα νησιά από τη Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας. nστόσο, στις περιπτώσεις που οι εν λόγω φορείς δεν διαθέτουν τα αναγκαία μέσα και προσωπικό για την εκπλήρωση της αποστολής τους, τα καθήκοντά τους αναλαμβάνει το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Στο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων υπάγονται η Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων Bordo Bereli και τα αντίστοιχα Κέντρα Συντονισμού της Διοίκησης Χερσαίων-Ναυτικών-Αεροπορικών Δυνάμεων, της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής και της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών. Περαιτέρω, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στα προαναφερθέντα κέντρα συντονισμού έρευνας-διάσωσης υπάγεται αριθμός αντίστοιχων βοηθητικών κέντρων και μονάδων έρευνας-διάσωσης για την ταχεία και πιο αποτελεσματική διεξαγωγή των επιχειρήσεων.
Ακολούθως παρατίθενται τα εξής: ο παράνομος και αυθαίρετος χάρτης της ≪τουρκικής≫ περιοχής έρευνας-διάσωσης διαχωρισμένος σε τομείς, το οργανόγραμμα του Τουρκικού Συστήματος Έρευνας-Διάσωσης, το οργανόγραμμα του Ναυτικού Κέντρου Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης και οι χάρτες των Βοηθητικών Κέντρων Συντονισμού Έρευνας-Διάσωσης των Χερσαίων-Ναυτικών-Αεροπορικών Δυνάμεων και της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών.
Σε μία ενδεχόμενη ελληνοτουρκική κρίση, σημαντικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει η τουρκική Διοίκηση Ασφαλείας Ακτών, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό ≪εργαλείο≫ της Τουρκίας, διότι ο τομέας των αρμοδιοτήτων της επικεντρώνεται σε δύο πολύ κρίσιμους τομείς, στην έρευνα-διάσωση και τη λαθρομετανάστευση, όπου υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για δημιουργία θερμού επεισοδίου και γενίκευσης της κρίσης. Άξιας προσοχής είναι η αναβάθμισή της τόσο με προσωπικό όσο με μέσα, όπως η ναυπήγηση πλοίων έρευνας-διάσωσης ανοικτών θαλασσών 1.700 τόνων, λοιπά σύγχρονα ναυτικά μέσα, αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας CN235-100Μ, ελικόπτερα, μέσα επικοινωνιών και μέσα θαλάσσιας επιτήρησης πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής. Επίσης, θα πρέπει να επισημανθεί και η πιθανή συμμετοχή υδροπλάνων τουρκικής αεροπορικής εταιρείας στις εν λόγω επιχειρήσεις, δεδομένου ότι αυτά άρχισαν να πραγματοποιούν πτήσεις σε παραθαλάσσιες πόλεις των δυτικών παραλίων και σε τακτά χρονικά διαστήματα η Υδρογραφική-nκεανογραφική Διεύθυνση της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων της Τουρκίας δεσμεύει θαλάσσιες περιοχές για προσθαλάσσωση αυτών σε σημεία ιδιάζουσας σημασίας.
Σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της Άγκυρας τα προβλήματα του Αιγαίου και της Κύπρου έχουν ομαδοποιηθεί και εντάχθηκαν σε μια εξειδικευμένη θαλάσσια επιθετική στρατηγική, δεδομένου ότι η πολιτική των Τούρκων για τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια είναι ενιαία και έχει ως επίκεντρο το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Για το λόγο αυτό, τα συμπεράσματα των ασκήσεων έρευνας και διάσωσης θα πρέπει να συνεξετάζονται με τα συμπεράσματα των υπολοίπων τουρκικών προκλητικών ενεργειών στην υφαλοκρηπίδα, την Α.Ο.Ζ., τον εναέριο χώρο κ.λπ. που έχουν ως στόχο την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος και της Κύπρου στις εν λόγω περιοχές.
Κατά την άποψή μας, αυτό που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι οι Τούρκοι, με τις συνεχείςαμφισβητήσεις και προκλητικέςενέργειες έναντι της ελληνικής πλευράς, δεν αποσκοπούν σε άμεσα εντυπωσιακά οφέλη λόγω των νομικών εμποδίων που υπάρχουν. Επίσης, η Άγκυρα, εκμεταλλευόμενη τις περιόδους πολιτικής αστάθειας και τις εκάστοτε άστοχες ενέργειες των ελληνικών κυβερνήσεων, προς το παρόν, αρκείται στη δημιουργία φοβικών συνδρόμων και στην απόκτηση μικρών γεωστρατηγικών πλεονεκτημάτων, τα οποία στο μέλλον πιθανόν να προσδώσουν πολλαπλασιαστική ισχύ στα επεκτατικά σχέδια της. nστόσο, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σε περίπτωση ενός ≪τυχαίου ατυχήματος≫, οι Τούρκοι θα ενεργήσουν άμεσα προκειμένου να εκθέσουν την ελληνική πλευρά για ανικανότητα και αδυναμία. Ειδικά δε, σε ότι έχει να κάνει με την οριοθέτηση των θαλασσίωνπεριοχών, παρατίθεται σε χάρτες η σταδιακή αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων μεταξύ Κύπρου και Ελλάδος από το Νοέμβριο του 2007 μέχρι σήμερα.
Μάλιστα, η τελική αμφισβήτηση της Τουρκίας στη συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή θα αφορά στο τμήμα ανατολικά και νότια της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου (βλ. ακόλουθους χάρτες του Τούρκου καθηγητού Sertac Hami Baseren και του Τούρκου Dr. πλοιάρχου Cihat Yaycı).
Τέλος, αυτό που αποκαλύπτει τις προθέσεις της Άγκυρας για το Αιγαίο και θα πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα είναι ο ακόλουθος χάρτης που παρουσιάσθηκε από τον Διευθυντή του Τμήματος Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης της Τουρκικής Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών Πλοίαρχο Ataseven, κατά τη διάρκεια της ομιλίας που πραγματοποίησε σε σεμινάριο που διοργάνωσε το υφυπουργείο Ναυτιλίας της Τουρκίας αναφορικά με την έρευνα-διάσωση. Στον εν λόγω χάρτη απεικονίζεται η ≪τουρκική≫ περιοχή έρευνας-διάσωσης στο Αιγαίο και μια ποσότητα εκρηκτικών με το βραδύκαυστο φιτίλι αναμμένο. Κατά συνέπεια, η σπουδαιότητα του θέματος αυτού, εστιάζεταισταεξής: πρώτον, ο χάρτης είναι δημοσιευμένος στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Μεταφορών, Ναυτιλίας και Επικοινωνιών. Και δεύτερον, στο σεμινάριο συμμετείχαν εκπρόσωποι του υφυπουργείου Ναυτιλίας, του υπουργείου Εξωτερικών, του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, της Γενικής Διεύθυνσης Διάσωσης Πλοίων, της Διοίκησης Ασφαλείας Ακτών, της Γενικής Διεύθυνσης Υγείας Συνόρων και Ακτών, του Τουρκικού Οργανισμού Τηλεπικοινωνίας, της Διεύθυνσης Κρατικών Αεροδρομίων και της εθελοντικής οργάνωσης έρευνας-διάσωσης DAK/SAR.
Σχετικά άρθρα:
- Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, Χρήστος Μηνάγιας, εκδόσεις Τουρίκη, Μάιος 2010
- Τουρκική άσκηση έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, 27-04-2010, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας
- Οι Τούρκοι αμφισβητούν τα δικαιώματα μας για έρευνα και διάσωση στο Αιγαίο, 06-05-2011, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας
- Εκβιασμοί, απειλές και αυθαιρεσίες από την Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο, Χρήστος Μηνάγιας, Περιοδικό ΣΤΡΑΤΙSΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕSΠΟΛΙΤΙΚΗ, Τεύχος 23, Ιαν 2012
- Παρασκηνιακά παιχνίδια της Άγκυρας, 04-04-2012, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας
- Τουρκικά παιχνίδια στο Αιγαίο, 23-08-2012, www.geostrategy.gr, Χρήστος Μηνάγιας
επιχειρείται μια επίθεση στην ελευθερία του λόγου...».
Πάσχος Μανδραβέλης
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ!
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΔΙΑΚΟΙ!
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΠΑΠΑΔΕΣ!
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!
Αδελφοί μου,
Θέλω να μιλήσουμε για το Νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού, το οποίον έχει ήδη κατατεθή στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής. Εξ αρχής πρέπει να δηλώσουμε, ότι εξ ορισμού είμεθα αντίθετοι σε κάθε μορφή ρατσισμού και συνεπώς απεριφράστως καταδικάζουμε κάθε μορφή βιαιοπραγίας εναντίον των συνανθρώπων μας, που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, οποθενδήποτε και αν προέρχεται! Αλλά τουτο δεν σημαίνιε, ότι δεν έχουμε το δικαίωμα να αγαπάμε την Πατρίδα μας, να ομιλούμε για την Ορθοδοξία μας και να εκφέρουμε τη γνώμη μας για όσα συμβαίνουν ολόγυρά μας! Ωστόσο με το Νομοσχέδιο, που προωθείται τώρα προς ψήφιση στην Βουλή, καταλύονται ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ! Ο Νομοθέτης θέτει ΦΙΜΩΤΡΟ στο στόμα του νομοταγούς Έλληνος, ενώ δεν λαμβάνει κανένα μέτρο για τους εγκληματίες αλλοδαπούς, οι οποίοι εν πολλοίς λυμαίνονται τον τόπο μας και συχνά απειλούν τη ζωή μας! Με το επίμαχο Νομοσχέδιο, λοιπόν, επιχειρούν να φιμώσουν τον Έλληνα!Του απαγορεύουν να έχει γνώμη! Και επίσης του απαγορεύουν να εκφράζει ελεύθερα και δημόσια τη γνώμη του!Αν τολμήσει να εκφρασθεί δημοσίως για κάτι, που θα τον ενοχλούσε,τον περιμένει η φυλακήκαι ένα σοβαρό χρηματικο πρόστιμο. Είναι λοιπόν ως εάν οι Βουλευτές μας νά μα[ς λέγουν: "Σκάσε καί δούλευε, ραγιά" Θα το δεχθούμε; Το τραγικό στην υπόθεση αυτή είναι ό,τι η Διοίκησις της Εκκλησίας μας τηρεί σιγήν ιχθύος επί του ζητήματος αυτού!Φήμες μάλιστα λέγουν, ότι η Ιερά Σύνοδος,παρασυρομένη ίσως από τις απαράδεκτες σχετικές θέσεις του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου κ. Παύλου, υποστηρίζει το κατάπτυστο αυτό Νομοσχέδιο,ο δε Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμοσ φέρεται ως να διαμαρτυρήθηκε στον Αρχηγό του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελο Βενιζέλο για τις σχετικές διαρροές! , Ας προσεγγίσουμε, λοιπόν, το ζήτημα με περισσότερη προσοχή. Έχουμε τήν γνώμη, ότι απ΄εδώ και πέρα ό,τι στραβό κι’ αν συμβαίνει ολόγυρά μας, θα είναι υπό την προστασία του Νόμου, αφού δηλ. εμείς δεν θά μπορούμε να εκφράσουμε την γνώμη μας δημοσίως,
Δηλ.
Ο Γυμνισμός θα είναι ελεύθερος!
Η Ομοφυλοφιλία, η πορνεία και κάθε είδους διαστροφή θα κυριαρχήσουν ολόγυρά μας ανεμπόδιστα, παρασύροντας τους νέους μας στην ηθική πτώση και την εξαθλίωση!
Οι έμποροι ναρκωτικών καθώς και τα «βαποράκια» τους θα κινούνται ελεύθερα!
_________Κανείς, μα κανείς, δεν θα μπορεί να αρθρώσει ένα λόγο εναντίον τους, μόνο και μόνο επειδή θα χαρακτηρίζεται «ρατσιστής»! Έτσι η αμαρτία και η διαστροφή θα δρουν ανενόχλητα πιά! Το κοινωνικό Σύνολο δεν θα έχει το δικαίωμα να διατυπώσει είτε προφορικώς, είτε γραπτώς μιά γνώμη εναντίον τους!Αυτό στο Νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται «ρατσισμός»!
Το μέτρο αυτό θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την Εκκλησία! Μεταξύ των άλλων θα φιμώσουν και τον ιερόν άμβωνα! Μια πιό προσεκτική ανάγνωση του Νομοσχεδίου μας οδηγείσ το συμπέρασμα, ότι
Απαγορεύεται στον Επίσκοπο να διδάσκει τους πιστούς του!
Απαγορεύεται στον ιεροκήρυκα να αναπτύσσει τον Ευαγγελικό Νόμο!
Απαγορεύεται στον Εφημέριο να ενημερώνει τους Ενορίτες του για τα διάφορα ιδεολογικά ρεύματα της εποχής, για τις αιρέσεις κλπ. και να εφιστά την προσοχή τους. Εάν π.χ.τολμήσει να κηρύξει κατά των Χιλιαστών, θα συλλαμβάνεται!
'Ετσι λοιπόν:
Οι Χιλιαστές ελεύθερα θα χτυπάνε την πόρτα μας!
Οι έμποροι της σάρκας ανεμπόδιστοι θα παρενοχλούν τα παιδιά μας!
Οι έμποροι των ναρκωτικών θα στήνωνται έξω από τα σχολεία, για να πωλούν την πραμάτειά τους!
________Κανείς από αύριο δεν θα μπορεί να πει κάτι εναντίον τους, αφού ο Νόμος μας το απαγορεύει!«Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, παροτρύνει, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος, κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιο-ρίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000-20.000) ευρώ».
Παρακαλούμε όποιον γνωρίζει λίγα ελληνικά να μας εξηγήσει:
Ποιός Δικαστής είναι τόσο καρδιογνώστης, ώστε να γνωρίζει την «πρόθεση» κάποιου;
Ποιός Νόμος θεσπίζει την καταδίκη των «προθέσεων»; Μέχρι τώρα κρίνονταν οι πράξεις, όχι όμως και οι προθέσεις των πολιτών!
Ποιά σχέση μπορεί να έχει ο ρατσισμός με «την εθνοτική καταγωγή» κάποιου; Τι ακριβώς σημαίνει ο όρος «εθνοτική» και σε τι διαφέρει από τον όρο «εθνική καταγωγή» ενός προσώπου;
Ποιά σχέση μπορεί να έχει ο ρατσισμός με «τον γενετήσιο προσανατολισμό» ενός ατόμου; Δηλ. δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη για τίς σεξουαλικές διαστροφές;
Ποιά σχέση μπορεί να έχει ο ρατσισμός με «την ταυτότητα φύλου» ενός προσώπου; Δηλ. δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη για το αν είναι κοινωνικώς αποδεκτή η διά της χειρουργικής ιατρικής αλλαγή του φύλου σε ένα πρόσωπο;
Κατά τη γνώμη μας, με δυό λόγια:
Εμάς τους Κληρικούς, μερικώς τουλάχιστον, μας καταργούν!
Με το επιχείρημα του ρατσισμού μας απαγορεύουν να διδάσκουμε πλέον τον ηθικό Νόμο και μάλιστα μέσα στον ιερό Ναό! Αν το επιχειρήσουμε, τότε θα μπορούν να μας συλλάβουν! Ο Εφημέριος, που θα βλέπει τους Χιλιαστές να αλωνίζουν στην Ενορία τους, δέν θα μπορεί να συστήσει στους χριστιανούς την απλή αυτή σύσταση: "μήτους ανοίγετε τήν πόρτα του σπιτιού σας! Μη δέχεσθε τα βιβλία τους και τα περιοδικά τους Είναι αιρετικοί!"Αν το τολμήσει, θα χαρακτηρίζεται ρατσιστής! Θα του προσάπτεται η κατηγορία, ότι "προκαλεί ή διεγείρει σε.......μίσος, κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων" !!!!!!!!
Καiόχι μόνον αυτό! Αλλά ενώ θα τρώμε και ξύλο από τους ξένους, θα πληρώνουμε εμείς τα σπασμένα!
Όπως μας πληροφορεί ο κ. Ιωσήφ Κονδυλάκης, πυρηνικός φυσικός, ένας θαρραλέος υπερασπιστής της Ορθοδοξίας:
"Αλβανός κτύπησε Έλληνα μαθητή και απεβλήθη ο Έλληνας"!!!!
Το περιστατικό συνέβη στις 14 Απριλίου 2013 σε Γυμνάσιο του Ναυπλίου.
«Έλληνας μαθητής δέχθηκε άνανδρη και ανελέητη επίθεση με λακτίσματα στο κεφάλι και γροθιές στον αυχένα αμέσως μετά το σχόλασμα. Η επίθεση προκλήθηκε από μαθητή Αλβανικής καταγωγής, βρίζοντας παράλληλα την Ελλάδα, τον Ιησού Χριστό και την οικογένεια του θύματος, που ευτυχώς σώθηκε χωρίς να συμβεί το μοιραίο. Το εξοργιστικό όμως είναι, όπως ανέφερε ο Έλληνας μαθητής, πως όχι μονάχα δεν βρήκε την απαιτούμενη ψυχολογική και ηθική συμπαράσταση από τους περισσοτέρους καθηγητές, μετά από έντονη και ποικίλη ψυχολογική και ενδοσχολική βία, που δέχεται εδώ και πολύ καιρό από αλλοδαπούς μαθητές, αλλά δέχθηκε κιόλας μία ημέρα αποβολή! Πρίν το συμβάν και την ίδια ακριβώς ημέρα ο τραυματισθείς μαθητής είχε ενημερώσει τον Γυμνασιάρχη για χτυπήματα και βρισιές και απειλές, που δεχόταν στα διαλείμματα από τους αλλοδαπούς μαθητές, οι οποίοι εν τούτοις, παρά το κάλεσμα του Γυμνασιάρχη αρνήθηκαν να προσέλθουν στο Γραφείο του». Ο δράστης είναι ένας φανατικός Μουσουλμάνος Αλβανικής καταγωγής».
Στο όνοματου ρατσισμού, λοιπόν, επιβάλλεται μια φίμωση και μια πνευματικής φύσεως δικτατορία! Από τώρα και εξής το πανανθρώπινο, και γι αυτό και αναφαίρετο,δικαίωμανά έχουμε γνώμη καί κυρίως να την εκφράζουμε δημοσίως"μπαίνει στό γύψο"! Μας βάζουν φερμουάρ στο στόμα! Ώστε οι αλλοδαποί θα έχουν περισσότερες ελευθερίες από εμάς τουςγηγενείς και αυτόχθονες. Θα είμαστε, λοιπόν, πρόσφυγες στον τόπο μας! Ας το σκεφθούμε καλύτερα. Με το κατάπτυστο αυτό Νομοσχέδιο μας απαγορεύουν να σας διδάσκουμε:
Για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή απλώς Χιλιαστές!
Για τους Μασώνους και την Μασωνία!
Για την απαράδεκτη συμμετοχή των Τεκτόνων στις παρελάσεις των εθνικών μας Επετείων!
Για τους Εβραίους και το Εβραϊκό λόμπυ!
Για την παιδοφιλία!
Για την ομοφυλοφιλία!
Για τη μοιχεία και την πορνεία!
Για την παράνομη συμβίωση!
Για τη γενοκτονία, που συντελείται διά μέσου των εκτρώσεων!
Για τον ανάξιο εκείνο πατέρα, που κακοποιούσε την κόρη του επί μία δεκαετία και μέχρι τα 16 της χρόνια, γεγονός που την ανάγκασε σε απόπειρα αυτοκτονίας! (Ελ. Τύπος, 16.05.2013)
Για τον Ολλανδό ανιματέρ στην Κρήτη, που κατέσφαξε με 20 μαχαιριές ένα δωδεκάχρονο αγόρι-τουρίστα!((Ελ. Τύπος, 16.05.2013).
Για το εμπόριο της σάρκας!
Για τη προσπάθεια νομιμοποιήσεως του γάμου τωνgays!
Γενικώς, για ό,τι αντιστρατεύεται στο Νόμο του Θεού, δηλ. για την ΑΜΑΡΤΙΑ!
Με το Νομοσχέδιο για τον ρατσισμό αναγνωρίζεται και εμμέσως νομιμοποιείται κάθε είδους παληανθρωπιάς, παντός είδους αμαρτίας και διαστροφής!
Απ’ εδώ και εμπρός καθένας θα μπορεί να ζήσει όπως θέλει και ουδείς πλέον θα έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί! Η παρανομία επιβάλλεται με δικτατορικό τρόπο! Η ελευθέρα έκφραση της Γνώμης καταργείται! Ματαίως το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει (άρθρο 14, παρ. 1), ότι«έκαστος δύναται να εκφράζει και να διαδίδει προφορικώς, εγγράφως και διά του τύπου τους στοχασμούς του, τηρών τους Νόμους του Κράτους»!
Αλλά και η εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων ανατρέπεται! Ποιός Καθηγητής πια μπορεί χρησιμοποιήσει την αίθουσα διδασκαλίας για να αυξήσει την Ορθόδοξη πίστη στις καρδιές των Ελληνοπαίδων ή και για να δημιουργήσει τήν «εθνική» συνείδηση στις ψυχές των μαθητών του; Και όμως το Σύνταγμα της Ελλάδος ορίζει τα ακόλουθα:«Η Παιδεία αποτελεί βασικήν αποστολήν του Κράτους, έχει δε ως σκοπόν την ηθικήν, πνευματικήν, επαγγελματικήν και φυσικήν αγωγήν των Ελλήνων, την ανάπτυξιν της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και την διάπλασιν αυτών ως ελευθέρων και υπευθύνων πολιτών» (άρθρον 16 παρ. 2).
Απ’ εδώ και πέρα ξεχάστε τελείως ό,τι έχει σχέση με την ανάπτυξη της εθνικής και της θρησκευτικής συνειδήσεως! Μας μεταβάλλουν σεζώα, ούτε κάν παραγωγικά, αφού και η ανεργία μαστίζει την μεταμνημονιακή κοινωνία μας!
Ελάτε ναξανακοιτάξουμε το Νομοσχέδιο:
Άρθρο 3
Δημόσιος εγκωμιασμός, άρνηση ή εκμηδένιση εγκλημάτων
1. Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, εγκωμιάζει, αρνείται κακόβουλα ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και εγκλημάτων πολέμου, όπως αυτά ορίζονται στα άρθρα 6,7 και 8 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που κυρώθηκε με το ν. 3003/2002 (Α΄ 75) ή των εγκλημάτων που ορίζονται στο άρθρο 6 του Καταστατικού του Διεθνούς Στρατοδικείου που προσαρτάται στη Συμφωνία του Λονδίνου της 8ηςΑυγούστου 1945, καθώς και των εγκλημάτων του ναζισμού, και η πράξη αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενε-τήσιο προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου, κατά τρόπο που μπορεί να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή μίσος κατά μιας τέτοιας ομάδας ή μέλους της, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000 -20.000) ευρώ.
Παρακαλούμε όποιον γνωρίζει λίγα ελληνικά να μας εξηγήσει:
Ποιός έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να έχουμε γνώμη για ζητήματα, τα οποία έχουν σχέση με «εγκλήματα γενοκτονίας»;
Ποιός έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να καταδικάσουμε συμπεριφορές ατόμων, ομάδων ή και Κρατών, που έχουν σχέση με«εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος»;
Ποιός π.χ. έχει το δικαίωμα να μας απαγορεύσει να καταδικάσουμε τον πρό ολίγων ετών βομβαρδισμό από τα αμερικανικά αεροσκάφη της πόλεως του Βελιγραδίου, των αμάχων, του Νοσοκομείου κλπ. εκεί με«τις ειρηνικές αμερικανικές βόμβες», όπως τις ονόμασαν τότε;
Δηλ. μόνον οι Βουλευτές δικαιούνται να απολαμ-βάνουν της ασυλίας είτε στα λόγια τους, είτε στις πράξεις τους; Εμείς ο φτωχός λαός δεν έχουμε κάποιο δικαίωμα έκφρασης γνώμης; Θα αφεθούμε λοιπόν άοπλοι και ανυπεράσπιστοι στην κρίση κάποιου Δικαστού, ο οποίος, αν είναι γαλάζιος, θα κρίνει αλλοιώτικα τις προθέσεις μας, αν είναι πράσινος, θα τις κρίνει αλλοιώτικα, ή αν είναι κόκκινος θα κρίνει τις προθέσεις μας κατά το δικό του γούστο! Είναι Κράτος Δικαίου αυτό;
Πολύ σωστά ο Δημοσιογράφος κ. Πάσχος Μανδραβέλης σε άρθρο του, που δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή της 14ης Μαΐου 2013, επισημαίνει ότι διά του περί ρατσισμού και ξενοφοβίας Νομοσχεδίου επεισάγεται ένας νέος όρος,«η εχθροπάθεια»! Και διερωτάται:
"Γιατί χρειάζεται λοιπόν το άρθρο 3 του σχεδίου νόμου Καστανίδη (που θα ξανασερβίρει ο κ. Ρουπακιώτης), το οποίο προβλέπει πως «όποιος από πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή διά του τύπου ή μέσω του Διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθρο-πάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή χιλίων έως πέντε χιλιάδων (1.000 – 5.000) ευρώ»;Για να ψάχνουμε να βρούμε ποια είναι η «εχθροπάθεια»;Εδώ οι δικαστές το 1992 βρήκαν «εχθροπάθεια» εκεί που δεν υπήρχε και καταδίκασαν τους αφισοκολλητές σε φυλάκιση, δεν μπορούν με το υπάρχον νομικό πλαίσιο να τιμωρήσουν την πραγματική προτροπή σε ρατσιστικά εγκλήματα ακόμη και με το άρθρο 189 παρ. 2 του Π.Κ. (προτροπή σε διατάραξη κοινής ειρήνης) ή το άρθρο 46 (ηθική αυτουργία); .......... Η «Αυγή» έγραφε στις 9/3/2011: «Οι νέες ρυθμίσεις για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αποτελούν απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης.Υπό τοπρόσχημα του αντιρατσισμού, επιχειρείται μια επίθεση στην ελευθερία του λόγου...».
Ο Καθηγητήςτου Συνταγματικού Δικαίου κ. Άλκης Δερβιτσιώτης μας δίδει μια ακόμη διάσταση του Νομοσχεδίου. Αναφέρεταιστην κρυφή πλευράτου κειμένου και υποστηρίζει, ότι"πολλαπλώς προβληματική είναι η διάταξη αυτή στο μέτρο που κάτω από την ένωση προσώπων υποκρύπτει το πολιτικό κόμμα" Και συνεχίζει: "Επιπλέον εγείρονται ζητήματα, όχι κατ' ανάγκη συγκρουσιακά,για την ελευθερία του λόγου,της έκφρασης και την ακαδημαϊκή ελευθερίαυπό την έννοια της έρευνας και της ανακοίνωσης των πορισμάτων της"(ΤΑ ΝΕΑ, 17.05.2013).
Άρα και οι Ακαδημαϊκοί Διδάσκαλοι φτύνουν αυτό τό κατασκεύα- σμα. Τα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να λύσουν τα εσωκομματικά τους ή και τα εσωπολιτικά τους προβλήματα και οδηγούν τον Ελληνικό Λαό στο γύψο και στο φίμωτρο!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:Μέχρι σήμεραοι άνθρωποι του υποκόσμου, της ανομίας και της φαυλότητος στην έως τώρα Ορθόδοξη Χριστιανική Ελλάδα μας εθεωρούντο "περιθωριακοί","ανώ-μαλοι", "έκφυλοι", "εμποροι της σαρκός", "αποβράσματα της κοινωνίας" και ήσαν παραδείγματα πρός αποφυγήν! Δυστυχώς μετά την υπερψήφιση του Νομοσχεδίου όλοι αυτοί θα έχουν την δυνατότητα νά δρουν ανενόχλητοι και με θρασύτητα! Δηλ. θα είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, ό,τι τους καπνίσει! Αντιθέτως οι έντιμοι οικογενειάρχες, οι άνθρωποι της αρετής και της σεμνότητος, οι ηθικοί και αξιοπρεπείς άνθρωποι, θα υπο- χρεωθούν να φοράνε πλέονένα φίμωτρο στο στόμα τους!Και όλα αυτά γίνονται προς δόξαν της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!!!!!!!
Εμπρός, λοιπόν, Αδελφοί μας, ελάτε εδώ στο Αίγιο! Ελάτε να κάνετε πρόβα το φίμωτρο, που θα σας φορέσουν! Ελάτε να διαλέξετε το στυλ, το χρώμα και το μέγεθος στο δικό σας φίμωτρο!
ΓΥΨΟΣ ΚΑΙ ΦΙΜΩΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ! ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ!
Αίγιον, 20 Μαΐου 2013 + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΣΗΜ. Ελπίζω πως σήμερα δεν θα είναι η τελευταία φορά, που μπορώ να σας γράφω έτσι, λίγο επαναστατικά!
*************
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ.
Με πόνο ψυχής διαβάσαμε σε ιστότοπο, ότι ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας μας, συνομιλώντας με τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, συμφώνησε μαζί του σε όλα! Ένα μόνο παράπονο διατύπωσε: Εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για τις «διαρροές»,πού ήθελαν την Εκκλησία να αντιδρά στο νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού.Δηλ. εάν καταλάβαμε καλά, ο Αρχιεπίσκοπος θέλει την Εκκλησία να εμφανίζεται, ότι συμφωνεί με τις διατάξεις του Νομοσχεδίου περί ρατσισμοῦ; Σκεφθείτε, ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που προωθεί το Νομοσχέδιο! Άρα ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε ........συγγνώμην από τον κ. Βενιζέλο;;;;;;;;
Ιδού ακριβώς το σχετικό απόσπασμα:
Ο Αρχιεπίσκοπος μόνο για ένα θέμα εξέφρασε ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του:για τις διαρροές» που ήθελαν την Εκκλησία να αντιδρά στο νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού.«Γι' αυτό και σπεύσαμε να δηλώσουμε, ότι ουδεμία αντίρρηση είχατε»,τον καθησύχασε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ..............
Αλήθεια, λοιπόν, η Μητέρα Εκκλησία ΔΕΝ έχει αντίρρηση για το επίμαχο νομοσχέδιο;
Εάν όντως έτσι έχουν τα γεγονότα, τότε πρέπει όλοι μας να πάμε να πνιγούμε στον Σαρωνικό, μία θάλασσα, που ευρίσκεται πολύ κοντά στην Αθήνα! Διερωτώμεθα: Η Εκκλησία έχει αλωθεί εκ των ένδον;
ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ , ΞΥΠΝΗΣΤΕ!
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ!
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΔΙΑΚΟΙ και ΠΑΠΑΔΕΣ!
ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΑΔΕΛΦΟΊ ΜΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!
ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΓΥΨΟ ΚΑΙ ΦΙΜΩΤΡΟ ΓΙΑ ΜΑΣ!
ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ!
******************
ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ
Πηγή:http://www.ethnos.gr
Καφές και... συμπάθεια!
Καφέ σκέτο, νερό και πολλή... συμπάθεια κέρασε χθες ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος τον Ευ. Βενιζέλο και άλλα τρία στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Ε. Χριστοφιλοπούλου, Γ. Μανιάτης, Χρ. Πρωτόπαπας) που τον επισκέφθηκαν στη Μονή Πετράκη.
Ο καφές σκέτος (χωρίς ζάχαρη ή γάλα) ήταν αίτημα και των τεσσάρων επισκεπτών που κάθισαν για 45 λεπτά στο φιλόξενο σαλονάκι εντός του γραφείου του Αρχιεπισκόπου...
Το κλίμα ήταν εγκάρδιο - άλλωστε ο Ευ. Βενιζέλος έχει εδώ και έτη επικοινωνία με τον κ. Ιερώνυμο. Μάλιστα, όταν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τού είπε ότι«μπορείτε να υπολογίζετε σε εμάς»(ως κυβερνητικός εταίρος), ο Αρχιεπίσκοπος τον διέκοψε ευγενικά: «Το ξέρω, γι' αυτό και σηκώνω συχνά το τηλέφωνο, για να ανταλλάξουμε απόψεις για διάφορα θέματα».
Μια καλή κουβέντα πάντως είχε για όλους, όπως για την Εύη Χριστοφιλοπούλου, που την ευχαρίστησε διά ζώσης για την προσπάθεια που έκανε και πέρασε σε νομοσχέδιο η ρύθμιση για το κέντρο επιμόρφωσης των κληρικών......
Μίλησαν πάντως για όλα: για προσλήψεις κληρικών όπου υπάρχουν κενά, για το κοινωνικό έργο που παρέχει η Εκκλησία στους αδύναμους και άπορους πολίτες, για την προσπάθεια της κυβέρνησης να υπερβεί την κρίση, αλλά και για το επικείμενο ταξίδι του Ευ. Βενιζέλου στην Αμερική.
Ο Αρχιεπίσκοπος μόνο για ένα θέμα εξέφρασε ανοιχτά τη δυσαρέσκειά του:για τις «διαρροές» που ήθελαν την Εκκλησία να αντιδρά στο νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού.«Γι' αυτό και σπεύσαμε να δηλώσουμε, ότι ουδεμία αντίρρηση είχατε»,τον καθησύχασε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ..............
Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.
Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α',7 - Α' Κορ. α',1-2 - Εβρ. ς',10).
Στον 4ο αιώνα ο τίτλος "Άγιος" αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄"φίλους του Θεού", που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: "Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα".
Πρώτη από όλους τον τίτλο της "Υπέρ Αγίας" έλαβε η Παρθένος Μαρία. Ακολούθησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Οι Άγγελοι καθώς και πολλά από τα "Δίκαια" πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα μπορούσαν να μην πάρουν τοξν τίτλο αυτόν, όπως φυσικά Άγιος δεν θα μπορούσε να μην ονομαστεί και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Βαπτιστής. Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μία ιεράρχηση στην ταξινόμηση των Αγίων.
Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:
- Δίκαιοι: Είναι όλοι οι "Δίκαιοι" που έζησαν προ Χριστού έχοντας πίστη στον Έναν και Μοναδικό Θεό και ήλπιζαν ή προφήτευσαν τον ερχομό του Μεσσία - Χριστού.
- Απόστολοι και Αποστολικοί Πατέρες: Τον τίτλο αυτό πήραν οι μαθητές του Κυρίου και οι μαθητές αυτών.
- Μάρτυρες: Ονομάζονται όλοι όσοι μαρτύρησαν για την πίστη τους, βασανίσθηκαν και θανατώθηκαν ιδιαίτερα κατά τους πρώτους μεγάλους διωγμούς. οι Μάρτυρες είναι χιλιάδες: Γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι και παιδιά, και φυσικά δεν είναι όλοι γνωστοί.
- Μεγαλομάρτυρες: Όσοι από τους Μάρτυρες υπέστησαν μεγάλα βασανιστήρια και θανατώθηκαν με φρικτό - βάρβαρο τρόπο, έχουν πάρει από την Εκκλησία αυτόν τον τίτλο.
- Ιερομάρτυρες: Ονομάζονται όσοι απ΄λο τους Μάρτυρες ήταν Ιερομένοι.
- Οσιομάρτυρες: Οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες έλαβαν αυτόν τον τίτλο.
- Νεομάρτυρες: Έτσι ονομάζονται οι Άγιοι που μαρτύρησαν επί Τουρκοκρατίας.
- Ομολογητές: Ονομάζονται οι Άγιοι που διώχθηκαν και βασανίσθηκαν, που ομολόγησαν την πίστη τους, αλλά που τελικά δεν θανατώθηκαν.
- Όσιοι: Οι Άγιοι (ερημίτες, αναχωρητές, ασκητές...) που εγκατέλειψαν τον κόσμο και αφιερώθηκαν εξ ολοκλήρου στον Θεό. Τον λάτρεψαν σε ερήμους και σε κακοτοπιές με πίστη και εγκαρτέρηση για όλη τους την ζωή και τελικά "κοιμήθηκαν εν ειρήνη", ονομάσθηκαν Όσιοι.
- Οσιοπαρθενομάρτυρες: Έτσι ονομάζονται οι γυναίκες μοναχές, μάρτυρες της πίστης που θανατώθηκαν με μερτυρικό τρόπο.
- Ισαπόστολοι: Όλοι όσοι έκαναν αποστολικό έργο ισάξιο των Αποστόλων ονομάσθηκαν έτσι.
- Πατέρες της Εκκλησίας: Οι μοναχοί, οι κληρικοί και ιδιαίτερα οι Επίσκοποι που διακ΄ρίθηκαν για το έργο τους δικαίως κατέχουν αυτόν τον τίτλο.
- Απολογητές: Όλοι όσοι ανέλαβαν να υπερασπιστούν τον Χριστιανισμό απέναντι σε φιλόσόφους, ηγεμόνες, βασιλείς και αυτοκράτορες, θεωρητικά ή γραπτά, με επιστολές ή με τον λόγο τους αναγορεύτηκαν σε "Απολογητές" της πίστης μας.
- Θεολόγοι: Φυσικά τρεις μόνο κατέχουν αυτόν τον τίτλο. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Συμεών ο νέος Θεολόγος. Αυτοί όχι μόνο Θεολόγησαν με τα γραπτά τους, αλλά και με το παράδειγμα της ζωής τους.
Πρὰ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ὁ Μέγας Κωνσταντίνος τιμοῦσε ἰδιαίτερα τὴ μητέρα του. Τῆς ἀπένειμε τὸν τίτλο τῆς αὐγούστης, ἔθεσε τὴ μορφή της ἐπὶ νομισμάτων καὶ ἔδωσε τὸ ὄνομά της σὲ μία πόλη τῆς Βιθυνίας.
«Ο Θεός αγάπη εστί» μας λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (Α’ Ιωάν. δ’, 8). Και όντως αυτός είναι ο καλλίτερος χαρακτηρισμός του Θεού. Για να καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι, τί είναι ο Θεός.
Κατά τον ιερό Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη βέβαια, και σύμφωνα με την αποφατική θεολογία της ’Εκκλησίας, ο Θεός υπερβαίνει κάθε έννοια ανθρώπινη. Δεν είναι ούτε ψυχή, ούτε λόγος, ούτε δύναμις, ούτε φως, ούτε ζωή, ούτε ουσία, ούτε χρόνος, ούτε επιστήμη, ούτε αλήθεια, ούτε βασιλεία, ούτε σοφία, ούτε αγαθότης… (βλ. Περί Μυστικής Θεολογίας, κεφ. ε’).
Ωστόσο, ας μου επιτραπεί να πω, θα μπορούσε να γίνει κάποια εξαίρεσις για το όνομα “αγάπη”. Ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά Αγάπη.
Και πράγματι ο Θεός, ο Θεός των Πατέρων μας, ο μόνος αληθινός Θεός, δεν είναι ένας τιμωρός Θεός, ή έστω ένας “δίκαιος”, κατά τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Όχι όπως ένας δίκαιος αστυνόμος που οφείλει να επιβάλλει την τάξη καταγράφοντας με λεπτομέρεια τις παραβάσεις μας. Ή όπως κάποιος δίκαιος δικαστής που έργο του είναι να κρίνει αμερόληπτα, για να φανερώσει και τιμωρήσει τον ένοχο και παραδειγματίζοντάς τον να επιφέρει δικαιοσύνη και ικανοποίηση στην έννομο τάξη.
Αλλά ο Θεός μας δεν είναι έτσι “δίκαιος”. Αλλοίμονo μας αν ήταν ! Ο Θεός μας είναι ο Πατέρας μας. Ο Θεός μας “άγάπη εστί”.
Υποβάλλεται όμως από πολλούς η ερώτηση – απορία της ανθρώπινης αδυναμίας:
“Γιατί τότε να υπάρχουν τόσες θλίψεις, τόσες αδικίες και δυστυχίες στον κόσμο, αφού ο Θεός είναι αγάπη;”
Σε απάντηση θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τα λόγια του μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου:
“…Χωρίς Χριστό ο κόσμος είναι θέατρο του παραλόγου. Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσεις τίποτε. Γιατί οι θλίψεις, γιατί οι αδικίες, γιατί οι αποτυχίες, γιατί οι ασθένειες, γιατί; γιατί; γιατί; Χιλιάδες πελώρια “γιατί”. Κατάλαβέ το. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει, με την πεπερασμένη λογική του, την απάντηση όλων αυτών των “γιατί”. Μόνο με τον Χριστό όλα εξηγούνται. Μας προετοιμάζουν για την αιωνιότητα. Ίσως εκεί μας αξιώσει να πάρουμε απάντηση σε μερικά “γιατί”…” (π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, Διάλογος με ένα Μαρξιστή. Καλαμάτα, 1989, σελ. 20).
Αγάπη λοιπόν ο Θεός και αγαπά τον άνθρωπο, το δημιούργημά Του. Έτσι επιθυμεί και την κοινωνία μαζί Του: Κοινωνία αγαπητική αγαπωμένων προσώπων. Και ο άνθρωπος, ως πρόσωπο, μπορεί να αγαπήσει τον Προσωπικό Θεό, εφ’ όσον αληθινή αγάπη μόνο σε πρόσωπα μπορεί να κατευθυνθεί και να υπάρξει. Ζώα, αντικείμενα, ιδέες ή φιλοσοφίες, το μερικό ενδιαφέρον του ανθρώπου μπορούν και πρέπει να ελκύουν, κι όχι τον όλο άνθρωπο. Γι’ αυτό και κάθε περίπτωση που υπερβαίνει το μέτρο αυτό της απλής συμπαθείας και ενδιαφέροντος προς αυτά, εκφυλίζεται και καταλήγει σε πάθος, αδυναμία ψυχής, αλλά ποτέ δεν είναι αγάπη αληθινή. Αγάπη αληθινή, προσωπική, δονεί τον όλο άνθρωπο ως τα βαθύτατα του είναι του, και τον έλκει προς το αγαπώμενο πρόσωπο.
Και ο προσωπικός Θεός μας, δεν είναι ο θεός των φιλοσόφων, των σκεπτικιστών, αλλά ο Θεός των Πατέρων μας, που είναι Πρόσωπο και όχι ιδέα.
Αυτός ο Θεός από την εκστατική Του αγάπη προς το προσωπικό Του δημιούργημα, τον άνθρωπο, εξέρχεται με τις άκτιστες ενέργειές Του και κοινωνεί μαζί του σε μια κοινωνία αγάπης, εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του.
Προϋπόθεση αληθινής και βαθειάς αγάπης είναι η ελευθέρα προαίρεση. Δεν είναι δυνατόν να αγαπήσει κανείς κάποιο άλλο πρόσωπο, πιεζόμενος να το κάνει αυτό, από κάποια ανάγκη ή βία.
Ο άγιος Θεός από σεβασμό και πατρική εκτίμηση και αγαπητική διάθεση προς τον άνθρωπο, τον θέλει ελεύθερο, δεν του επιβάλλεται, αλλά περιμένει την ελευθέρα προσωπική του εκλογή. Το να αποδεχθεί δηλ. τον Θεό στην ζωή του ή να Τον απορρίψει.
Ο Θεός λοιπόν έρχεται προς ημάς και αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, αφού με ελευθερία αγάπης Τον δεχθούμε στην ζωή μας. Και μας φανερώνεται η δόξα και η Χάρις Του και εμείς απολαμβάνουμε την ευλογημένη παρουσία Του. Και εκ πείρας μαθαίνου με τί σημαίνει ζωή με τον Θεό, και πώς είναι η κοινωνία με τον Θεό. Εφ’ όσον, αν δεν μας αποκαλυφθεί από Εκείνον, δεν μπορούμε μόνοι μας να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, τον Δημιουργό και Κτίστη μας.
Αντιθέτως Τον απορρίπτουμε από την ζωή μας και δεν Τον αγαπούμε, όταν αδιαφορούμε για τις εντολές Του, σύμφωνα και με τον λόγο Του: “ Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστιν ο αγαπών με” (Ιωάν. δ’, 21). Κλείνουμε έτσι τα αυτιά μας στην πρόσκλησή Του και μένουμε μόνοι μας χωρίς Θεό, ανίκανοι να αγαπήσουμε, γευόμενοι την απελπιστικά πικρή οδύνη της φιλαυτίας μας.
Μας αφήνει ο Θεός να διαλέξουμε μόνοι μας και δεν μας επιβάλλει την παρουσία Του. Όμως διακριτικά μάς βοηθεί να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη αδυναμία μας και να εκλέξουμε το συμφέρον σε μας. Και το συμφέρον μας, άσχετα αν το καταλαβαίνουμε ή όχι, είναι να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, να ενωθούμε και να μείνουμε μαζί Του. Αυτός είναι κι ο σκοπός της ζωής μας, γι’ αυτό πλασθήκαμε απ’ Αυτόν.
“Αύτη δε εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν” (Ιωάν. Ιζ΄, 3).
Έχει τους τρόπους Του να πλησιάζει ο Θεός την κάθε ψυχή. να την ελκύει προς τον Εαυτό Του. Να την πληροφορεί για την παρουσία Του, να της ομιλεί, να της δίδει ευκαιρίες, αφορμές και δυνατότητες για να Τον πλησιάσει κι αυτή και να Τον γνωρίσει, για να χαρεί και να ζητήσει ο άνθρωπος να μείνει ο Θεός μαζί του.
Αν η ψυχή, δεκτική στην Χάρι του Θεού, Τον πλησιάσει και ποθήσει την κοινωνία Του, τότε ο Θεός αρχίζει ένα άγιο “παιγνίδι” μαζί της.
Πότε της ομιλεί με γλυκύτητα και τρυφερότητα, και τότε η ψυχή φτερουγίζει στα ουράνια από ένα ιερό, θείο έρωτα, λησμονώντας όλα τα επίγεια
Πότε της κρύβεται και εκείνη τρομαγμένη από την φαινομενική μοναξιά της Τον ψάχνει λυπητερά και υπομένει ένα άγιο μαρτύριο.
Ώσπου και πάλι της φανερώνεται, αυξάνοντας έτσι τον εράσμιο γι’ Αυτόν πόθο της και καθαίροντάς την καλλίτερα. Για να μεγαλώσει την ένωση και κοινωνία μαζί της και να την οδηγήσει σε μεγαλύτερες χαρές και ευλογίες, από δόξα σε δόξα.
Και τούτο συνεχίζεται μέχρι το τέλος της ζωής του ανθρώπου, και αναλόγως της δεκτικότητός της κάθε ψυχή μετέχει στην χαρά της αγαπητικής αυτής κοινωνίας με τον Κύριό της.
Υπάρχουν όμως και ψυχές, και δεν είναι δυστυχώς λίγες, που δεν δέχονται (αλλοίμονο !) τον Θεό και Κύριό τους, από εγωισμό, φιλαυτία και φυγοπονία, και παρασύρονται από τον διάβολο. Ταλαιπωρούνται στα αδιέξοδα της μακρυά από τον Θεό επιγείου ζωής τους. Μέσα σε αμέλεια, αδιαφορία ή άσκοπες αναζητήσεις και ασχολίες ή πρόσκαιρες μάταιες ηδονές, που πολύ γρήγορα μετατρέπονται σε οδύνες θανάτου. Κι όλα αυτά τις αποκοιμίζουν, τις σκλαβώνουν και τις καταστρέφουν για την αιώνιο απώλεια.
Γίνεται έτσι ένας φοβερός, συνταρακτικός αγώνας σ’ αυτές τις ψυχές. Ένα δίλημμα ζωής και θανάτου τίθεται κάθε ημέρα, κάθε ώρα, ίσως κάθε στιγμή:
Να κάνουν μία καλή αρχή, να αποτινάξουν τα δεσμά αυτά της σκλαβιάς τους;
Να απαρνηθούν τα δικά τους καταστρεπτικά θελήματα;
Να αγωνισθούν να απαγκιστρωθούν από τα νύχια του αιμοβόρου εχθρού τους, του διαβόλου; Και να αρχίσουν σιγά – σιγά μία νέα ζωή για την επανασύνδεσή τους με τον άγιο Θεό, με άσκηση, νίψη, προσευχή, εγκράτεια;
Ή να καταποθούν τελείως από την απελπισία και να παραδοθούν πλήρως χωρίς καμμία αντίσταση, χωρίς αντίδραση, στις γήινες ματαιότητες, στην αβουλία, στην απραξία, στις χοϊκές, απάνθρωπες και αντίθεες απολαύσεις της σαρκός; Και να παύσουν έτσι εντελώς να επιθυμούν τον Θεό και την κοινωνία Του;
Και αν επικρατήσει με την Χάρι του Θεού το πρώτο και γίνει απόφαση και η απόφαση πράξη, επιστρέφει η πρώην άσωτος ψυχή στον οίκο του Πατρός της εν μετανοία και συντριβή επαναλαμβάνοντας και αυτή:
“Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου και ουκ ειμι άξιος κληθήναι υιός σου…” (Λουκ. ιε’, 21).
Και ο Πανάγαθος Πατήρ που έσπευσε να την προϋπαντήσει, την εναγκαλίζεται, την εισάγει στον οίκο Του, στην Βασιλεία Του, και αρχίζει η μεγάλη χαρά, το πανηγύρι της ψυχής που κλαίει από ανέκφραστη ευγνωμοσύνη για την αγάπη του Πατέρα της.
Αν όμως δεν θελήσει, από εγωισμό, να επιστρέψει στον Πατέρα, συνεχίζεται το φοβερό της μαρτύριο εντονώτερο. Ταλαιπωρείται αφάνταστα, έστω κι αν δεν το ομολογεί, έστω κι αν στους έξω φαίνεται χαρούμενη, ευδιάθετη, ικανοποιημένη. Έστω κι αν κι αυτή η ίδια δεν το αισθάνεται συνειδητά.
Και πέφτουν θύματα του διαβόλου ψυχές που πριν ήσαν καλές, αγνές και χαριτωμένες.
Κυλίονται στον βόρβορο των χειρίστων παθών και ατιμιών, μολύνονται συνειδήσεις καθαρές, αμαυρώνεται το κατ’ εικόνα.
Άνθρωποι κάθε ηλικίας, γένους και φύλου, ακρωτηριάζονται και παραλύουν πνευματικώς και υποφέρουν.
Αχρειώνεται το της ψυχής ωραίον, λερώνεται και καταξεσχίζεται η θεοΰφαντος στολή του αγίου βαπτίσματος. Εξευτελίζεται και ταπεινώνεται το ηγεμονικόν του νοός, και περιπίπτουν άνθρωποι, που πλάσθηκαν για την δόξα του ουρανού, ελεεινά θεάματα του χαιρεκάκου εχθρού της σωτηρίας μας.
Ακόμη και τα εξωτερικά στοιχεία και χαρακτηριστικά τους, που πριν μαρτυρούσαν για την θεϊκή καταγωγή τους, τώρα κι αυτά παραμορφώνονται:
Η “ομορφιά” τους τώρα είναι φρικτή και απαίσια.
Η “ευγένειά” τους και το χαμόγελό τους, απάνθρωπα και δαιμονικά υποκριτικά.
Η “κοσμιότητά” τους και οι “λεπτοί τρόποι” τους, απατηλή όψις του ξεπεσμού τους.
Τα έργα, τα λόγια, ο “πολιτισμός” τους, πονηρά, ρηχά και ψεύτικα. Όλοι οι τρόποι τους και το είναι τους αναδίδουν οσμή θανάτου και δυσωδία πνευματικής αποσυνθέσεως.
Η απουσία του Θεού σημαδεύει την ζωή τους και τον απολίτιστο αυτόν “πολιτισμό” τους.
Πόσος πόνος για τον άγιο Θεό, τον “θέλοντα πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”!
Πόσος πόνος για την Εκκλησία!
Πόση οδύνη να τα γνωρίζουμε όλ’ αυτά και να τα συναντούμε γύρω μας, να τα διαπιστώνουμε σε πολλές ψυχές, “υπέρ ων Χριστός απέθανε”!
(«Ο εν Χριστώ Αγώνας μέσα στην αποστασία της εποχής μας», Δ΄έκδοσις. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 1998, σ.14-22).
Στον συνδικαλισμό- συν-δικη-ισμό που δεν αγωνίστηκε να ελληνοποιήσει, δηλαδή να δικάσει τον ολοκληρωτισμό της νέας εποχής
-Βία είναι να μην εξηγείς τις πτυχές της τεχνητής κρίσης στους συναδέλφους σου και στην κοινωνία που υπηρετείς
-Βία είναι ο ατομισμός και η εγωπάθεια, ο φαρισαϊσμός -Βία είναι όταν μισείς τον εαυτό σου
-Βία είναι να παραπλανείς τους συναδέλφους σου
-Βία είναι να μην προστατεύεις τους συναδέλφους σου
-Βία είναι να φοράς τον εκσυγχρονιστικό μανδύα της Goldman Sachs -Βία είναι να έχεις γίνει Φράγκος
-Bία είναι ενώ γνωρίζεις ότι οι κωδικοί εσόδων είναι δεσμευμένοι, η ελληνική κοινωνία εξαθλιώνεται, βασανίζεται και κακοποείται εσύ να καταθέτεις αίτηση ατομικού συμβολαίου αναγκαστικής είσπραξης για να γίνεις καρριερίστας στην δαιμονομασονική νέα εποχή
-Βία είναι όταν γνωρίζεις ότι έχει γίνει σφετερισμός εξουσιών και έχει κουρελιαστεί το σύνταγμα, εσύ κάνεις ότι δεν βλέπεις
-Βία είναι να είσαι εθνομηδενιστής
-Βία είναι να είσαι μισέλληνας -Βία είναι να παραμένεις ραγιάς
-Βία είναι να έχεις γίνει κινητή σάρκα
-Βία είναι να δηλώνεις αναρμοδιότητα και εργαζόμενος (ποιανού;)
-Βία είναι να συμμετέχεις στην εικονική πραγματικότητα -Βία είναι όταν καλείς σε ενότητα στον κατήφορο της εικονικής πραγματικότητας και εκβιάζεις με διαθεσιμότητα
-Βία είναι να μην έχεις μνήμη
-Bία είναι να μην έχεις ορίσει την έννοια της αξιοκρατίας σύμφωνα με την ιστορική ταυτότητα σου -Βία είναι όταν χλευάζεις και σπιλώνεις αυτούς που προσπαθούν να αντισταθούν
-Βία είναι να περιμένεις από την συνταξιούχο 90 ετών να απελευθερώσει την πατρίδα
-Βία είναι να εκτονώνεις τους συναδέλφους σου στην Πλατεία Κλαυθμώνος με αιτήματα εικονικής πραγματικότητας και κοινωνικού αυτοματισμού
-Βία είναι να επιβάλλεις στους συναδέλφους σου την διαστροφή
-Βία είναι να κρύβεσαι πίσω από τα ψευδεπίγραφα του δήθεν δημοκράτη, του σοσιαλιστή, του κομμουνιστή, αριστερού, δεξιού, ανεξάρτητου, ενώ έχεις συνταχθεί στον αγώνα της δαιμονομασονικής νέας εποχής που δεν γνωρίζεις τι είναι, γιατί δεν θέλεις να ερμηνεύσεις αφού έπαψες να σκέφτεσαι
-Βία είναι όταν αναμασάς την ξύλινη γλώσσα και των θεωρητικώνηθικών αυτουργώντης αυτοαποκαλούμενης οικονομικής επιστήμης και τα ρίχνεις στον καπιταλισμό, ή στον νεοφιλελευθερισμό
-Βία είναι να βλέπεις τους συναδέλφους σου σαν πειραματόζωα
-Βία είναι όταν δεν βάζεις ένα μικρό λιθαράκι στο φως
-Βία είναι να μην είσαι φίλος -Βία είναι να μην συμπάσχεις και να μην κλαις κρυφά για την κατάντια ........ -Βία είναι να μην δηλώνεις αμαρτωλός αγωνιστής που προσπαθεί -Bία είναι να μην αναζητάς εκείνη την θεολογία της πνευματικής και εθνικής απελευθέρωσης
-Βία είναι όταν δεν υπάρχει μετάνοια
-Βία είναι όταν δεν συγχωρείς
-Βία είναι όταν δεν απλοποιείς, δηλαδή όταν ξεχνάς τον Χριστό που σταυρώθηκε για όλους μας για να είμαστε ελεύθεροι
