Μόλις ηκούσαμε τον υιό της βροντής, τον Ιωάννην, ή μάλλον το Άγιον Πνεύμα που από αλιέα και χειροτέχνη τον έκαμε συγγραφέα και κήρυκα θείων όντως και υψηλών υποθέσεων, να μας εκθέτη το θαύμα της σωματικής και πνευματικής αναβλέψεως του εκ γενετής τυφλού. Στο προηγούμενο κεφάλαιον ανέλυσε την πολλή και εκτεταμένη διάλεξι του Κυρίου, με την οποία καθωδηγούσε τον απειθή και δύστροπον εβραϊκό λαό στην θεογνωσία του Πατρός και του Υιού, απομακρύνοντας τον νου τους από την έννοια της μοναρχίας• τους ήνοιγε την πόρτα για να περάσουν από την νομική παράδοσι στην χάριν, οδηγώντας τους ομαλώς από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, όπως κάποτε από την έρημο προς την πλούσια και εύφορον γη.

Αλλά αν και εφανέρωνε ποικιλοτρόπως και την ιδική του προΰπαρξι, ότι δηλαδή υπάρχει προαιωνίως και ευρίσκεται πάντοτε σε συνάφεια με τον Πατέρα, και εφώναζε με σαφήνεια στα ώτα των κωφών: «Πριν Αβραάμ γενέσθαι εγώ ειμι», εκείνοι δεν αντελήφθησαν την δύναμι του λόγου, ούτε εκείνο, το οποίον δεν παρεδέχθησαν, το ήλεγξαν με κάποιαν επιστημονικήν αντίρρησι⋅ αλλά αντί των λόγων έπιασαν τους λίθους και ενώ ευρίσκοντο ακόμη μακρυά από τον σταυρόν, εγύμναζαν τα φονικά τους χέρια για την δολοφονία. Εκείνος όμως που πάντοτε προέκρινε την μακροθυμίαν εμπρός στον υβριστή και βλάσφημο λαόν, απέφυγε την οργή και την οχλαγωγία τους• απέδρασε, όχι όμως με τρόπο ταπεινό, αλλά θεϊκό⋅ εστάθη μεταξύ τους, τόσο κοντά ώστε να τον φθάνουν με τα χέρια τους, αλλά δεν τον έβλεπαν, και ενώ ήγγιζε τους εξοργισμένους, δεν εφαίνετο.

Είχαν μείνει τότε εμβρόντητοι, φονεύοντας με την προαίρεσι, χωρίς όμως να ευρίσκουν τρόπο να εκτονώσουν την οργή τους˙ όμοιοι με τους απείρους κυνηγούς, οι οποίοι, εάν φοβίσουν και διώξουν το κυνήγι παράκαιρα και το ελάφι εύρη διέξοδο σε κάποιο δάσος και διαφύγη κρυφά, περιπλανώνται χωρίς λόγο στην κοιλάδα περιφέροντας τα δίκτυα ασκόπως, τραβώντας μαζί τους και τα σκυλιά ματαίως. Εγώ δε, αν και κατά τα άλλα είμαι αχρείος, δεν ελησμόνησα πως είμαι δούλος και οφείλω να εξεγερθώ κατά των υβριστών υποστηρίζοντας τον Δεσπότη μου. Γι’ αυτό και θα φωνάξω στους Εβραίους σαν να είναι σήμερα παρόντες και έχουν καταληφθή από μανία: Λιθοβολείτε, ελεεινοί, τον Ευεργέτη; Και ποιος σάς ξεδίψασε κάποτε από μία πέτρα; Πετάτε λίθους σ’ αυτόν που ενομοθέτησε την ζωή σας με τις λίθινες πλάκες; Στον λίθο τον εκλεκτό και πολύτιμο που προεφήτευσεν ο Ησαΐας; Στον λίθο τον νοητό που απεσχίσθη από τον απότομο βράχο χωρίς ανθρώπινο χέρι, όπως ο θεσπέσιος Δανιήλ σάς εδίδαξε; Λιθοβολείτε τον «λίθον τον ακρογωνιαίον» ο οποίος συνήνωσε τους δύο τοίχους, της Καινής και της Παλαιάς Διαθήκης; Και αν εσείς δεν πιστέψετε, «δυνατός ο Θεός εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ»• δηλαδή να συνάξη στον Χριστό λαόν περιούσιο, τους απεριτμήτους εθνικούς. Αυτή την επαγγελία εδέχθη και ο Αβραάμ, όταν ο Θεός του είπε ότι «ευλογηθήσονται εν σοί πάντα τα έθνη»⋅ διότι βλέποντας ο Θεός με την απόρρητο πρόγνωσί του το μέλλον, εχάρισε στον αρχηγό της πίστεως ως τέκνα όλους εκείνους που επρόκειτο στο μέλλον να πιστέψουν.

Επειδή προέβλεπε την επανάστασι των Εβραίων, αλλά και τους λίθους έβλεπε, που θα εσήκωναν εναντίον του τα ψευδώνυμα τέκνα του, τα είχε συμπεριλάβει στους αποκηρυγμένους. Και επειδή κηρύττοντάς τους την αλήθεια, δεν τους έπειθε να ευσεβούν, ενώ ήταν παρών, εκρύβη και καθώς τον έβλεπαν, εξηφανίσθη, ώστε με αυτήν την θαυματουργία του να τους κάνη να συγκατατεθούν ότι πράγματι ήταν ο Χριστός και Θεός από τον Αβραάμ παλαιότερος. Έτσι παρελογίζοντο οι ανόητοι Εβραίοι, και ο Κύριος και Σωτήρας μας σαν κάποιος ιατρός σοφός και επιμελής, αφού το πάθος δεν υπεχώρησε με την πρώτην επέμβασι, μεταχειρίζεται άλλον τρόπο θεραπείας.

Θέλει να θεραπεύση τους διανοητικώς τυφλούς δια μέσου ενός σωματικώς τυφλού που έτυχε να ευρίσκεται εκεί, ο οποίος δεν ετυφλώθη από κάποιαν αρρώστεια, αλλά από λάθος της φύσεως είχε έλθει έτσι στην ζωή. Βλέποντας, λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπον εστάθη, έτοιμος να τον θεραπεύση με τρόπο που ξεπερνά την ανθρώπινη λογική και τέχνη. Επειδή η ιατρική και η θεραπευτική της ασχολείται με τα νοσήματα εκείνα τα οποία παρουσιάζονται, όταν ήδη η φύσις έχει φέρει στο φως έναν άρτιον οργανισμό, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, δεν ασχολείται όμως με την θεραπεία μιας σωματικής βλάβης η οποία έχει γεννηθή μαζί με τον άνθρωπο, αλλά ούτε όλα τα νοσήματα που συμβαίνουν αργότερα μπορεί να θεραπεύση, και το μαρτυρούν αυτό οι ακρωτηριασμένοι άνθρωποι, των οποίων ουδείς ιατρός επανώρθωσε την στέρησι των μελών, γι’ αυτό ακριβώς και οι μαθηταί συμπονώντας για το πάθημα και βλέποντας έναν άνθρωπο που δεν είχε δοκιμάσει την μεγαλύτερη απ’ όλες απόλαυσι του φωτός, προσπαθούσαν να ανακαλύψουν την αιτία της κακώσεως αυτής⋅ ηρώτησαν λοιπόν τον Κύριο με απλότητα, για να μάθουν εάν από ιδική του αμαρτία ή από ευθύνη των γονέων του ήλθε έτσι στην ζωή.

Και τα δύο όμως σκέλη της ερωτήσεως έχουν κάτι το επιλήψιμο⋅ διότι δεν θα κατεκρίνετο εξαιτίας των γονέων του, αφού ο Θεός δεν τιμωρεί άλλον αντ’ άλλου⋅ ούτε βέβαια επλήρωνε για ιδικά του αμαρτήματα, αφού εγεννήθη έτσι τυφλός⋅ επειδή κανείς δεν αμαρτάνει πριν από την γέννησι. Η ερώτησις λοιπόν δεν ήταν τόσο επιτυχής⋅ να ιδούμε όμως πως απεκρίθη η Αλήθεια, ο Κύριός μας, στην ερώτησι. Αυτό το πάθος, μαθηταί μου, λέγει, δεν προήλθε από αμαρτίες, αλλά αποτελεί ετοιμασία μελλοντικής οικονομίας, ώστε αυτός που θεωρείται κοινός άνθρωπος να ενεργήση υπεράνθρωπα και ο Κτίστης των όλων, μετά την πρώτη να εύρη αφορμή για νέα δημιουργία⋅ έτσι από το μερικό να επιβεβαιώση το γενικό και ο σκληρός και δύστροπος λαός να πεισθή να τον προσκυνή αντί να τον πετροβολή. Ας φωτισθούν λοιπόν οι οφθαλμοί που δεν βλέπουν, για να λάμψη στις ψυχές των ασυνέτων ο ήλιος της δικαιοσύνης. Ας γίνη αυτό το παράδοξο, να πλασθούν οφθαλμοί, για να μάθουν οι επαναστάται ότι ο λεγόμενος υιός του Ιωσήφ, εάν πράγματι είχε πατέρα τον ξυλουργό, θα ημπορούσε μεν να διορθώση ένα σπασμένο σκαμνί ή να κολλήση τα ξύλα που έχασαν την επαφή τους ή να στερεώση κάποια σπασμένη δοκό• αλλά δεν θα ημπορούσε να φτιάξη ένα μέλος ανθρώπου και μάλιστα το ομορφότερο, τον οφθαλμό, ο οποίος δημιουργείται από την φύσι με τον πιο προσεκτικό και πολύπλοκον τρόπο, άλλος από αυτόν που έχει εξ αρχής την εξουσία επάνω στην φύσι.

Και εάν κάποιος θελήση να ερευνήση με προσοχή τα ανθρώπινα μέλη, ιδιαιτέρως σ’ αυτό το μέρος του σώματος θα διαπιστώση την παντοδύναμο και ποικίλη σοφία του Θεού, ο οποίος ετίμησε την μικρή περιοχή που καταλαμβάνει αυτό το μέλος επιδεικνύοντας τόσο μεγάλη τέχνη. Διότι από όλα τα άλλα, αυτό το μέλος περισσότερο το διακρίνει μία χάρις• και είναι απαλώτατο και άσαρκο, θα έλεγε κανείς, συνδυάζοντας το τρυφερό με το στερεό και το μαλακό με το σκληρό. Είναι διανθισμένο και με διάφορα χρώματα⋅ το κέντρο του είναι ζωγραφισμένο μαύρο⋅ διασπά όμως την μονοχρωμία ένας συνδυασμός από ποικιλόχρωμους ομοκέντρους κύκλους που το περιβάλλει⋅ ώστε το κεντρικό τμήμα έχει και το βαθύτερο χρώμα, ενώ η περιφέρεια προχωρεί βαθμιαίως προς μία ξανθότερη απόχρωσι. Αυτούς τους κύκλους τους περιβάλλει ένας χιτώνας χρώματος λευκού γυαλιστερός και λαμπερός, που έχει όμως και κάτι για να μειώνη την λευκότητα, μοιάζει δε με κρύσταλλο καθαρό. Το κόκκινον ευρίσκεται στην άκρη, εκεί που αναβλύζει το δάκρυ, ώστε να δίδη χάρι στο λευκό και στο μαύρο.

Επίσης, είναι εσωτερικώς τόσο λείος και διαφανής και ομοιογενής ως προς την πυκνότητα, ώστε να δημιουργή είδωλα των μορφών που ευρίσκονται εμπρός του και να αποτυπώνη σαν ακριβής καθρέπτης τα χαρακτηριστικά των συνομιλητών γι’ αυτό και ο κεντρικός κύκλος ονομάζεται κόρη, αφού στον οφθαλμό που βλέπει τον απέναντί του σχηματίζεται ανθρωπίνη μορφή. Όπως δεν είναι δυνατόν σ’ αυτόν που βλέπει σε καθρέπτη να μην ιδή μέσα στο υλικό τα ιδικά του χαρακτηριστικά, έτσι και σ’ εκείνον που βλέπει κατά πρόσωπο έναν άνθρωπο είναι αδύνατον να μη σχηματίση στον οφθαλμό την μορφή του. Οι άνθρωποι λοιπόν καθώς βλέπονται μεταξύ τους γίνονται ο ένας καθρέπτης του άλλου.

Αξιοθαύμαστο κτίσμα λοιπόν ο οφθαλμός• αυτός μου αποκαλύπτει τον Θεόν, εξετάζοντας με ακρίβεια όλη την κτίσι και υποδεικνύοντας από τα έργα τον τεχνίτη• αυτός από τα ορατά εξηγεί τα αόρατα⋅ με αυτόν εγνώρισα τον ήλιο και έμαθα την διακόσμησι του ουρανού, εζωγράφησα την ομορφιά των αστέρων, την υπόστασι της γης, την φύσι της θαλάσσης• των σπόρων την διαφορά, των φυτών την ποικιλία και των χρωμάτων την διαφορετικήν χροιά⋅ του σκότους την κατήφεια και του φωτός την λαμπρότητα, και όλα γενικώς όσα ο Θεός έκτισε επαινώντας τα ως .καλά λίαν.. Ώστε, εάν δεν υπήρχε ο οφθαλμός, η κτίσις θα εγήρασκε χωρίς να έχη αυτόπτες μάρτυρες, αφού κα είς δεν θα έβλεπε την και την δύναμι του Θεού που υπάρχει μέσα της.

Εξ αιτίας λοιπόν αυτής της θαυμαστής λειτουργίας της οράσεως εκτίσθησαν και τώρα αυτοσχέδιοι οφθαλμοί, ώστε να απομακρύνωμε εμείς τις μικροπρεπείς έννοιες που μας προξενεί η σάρκα του Μονογενούς, αποβάλλοντας από την ψυχή με την μεγαλειώδη αυτήν ενέργεια κάθε ταπεινή και γήινη υπόληψι περί αυτού• και να μάθωμε ότι το μακάριον φως και κάλλος της θεότητος το εδέχθηκε ένα πήλινο σκεύος, διακονώντας όπως ο λύχνος διακονεί το φως. Πραγματοποιεί δε με τα ίδια του τα χέρια την θεραπείαν ο Κύριος και δεν χρησιμοποιεί τον λόγο μόνο για να ενεργήση, αυτός που με πρόσταγμα μόνον εδημιούργησε όλον τον κόσμο και με δύο μικρές λέξεις εθεράπευσε τον παράλυτο. Αλλά και με το στόμα και με τα χέρια και με πολλήν φροντίδα θεραπεύει την τυφλότητα, ώστε από τις ενέργειές του να προξενήση στους απίστους την βεβαία πίστι. Έπτυσε στο έδαφος και με τον τρόπον αυτόν έφτιαξε λάσπη, χρησιμοποιώντας και την γην για την θεραπεία, ώστε να δείξη πως με εκείνο το χώμα από το οποίον είχε πλασθή αρχικώς ολόκληρο το σώμα δημιουργείται αυτή την στιγμή και το μέρος αυτό που του λείπει. Το αναμιγνύει δε με σίελο και κολλά έτσι τους διάχυτους κόκκους, ώστε να έχουν συνοχή, για να μας δείξη φανερά ότι με την δύναμι του στόματός του ο Λόγος κατώρθωσε τα πάντα. Επειδή «τω λόγω Κυρίου οι ουρανοί εστερεώθησαν και τω πνεύματι του στόματος αυτού πάσα η δύναμις αυτών».

Αλλά και για έναν άλλο λόγο θεραπεύει με πτύσμα: για να συνεφέρη προς κατάνυξι και φόβον αυτούς που λίγο αργότερα πρόκειται να τον υβρίζουν πτύοντάς τον. Και όμως δεν εμείωσε το θράσος των μαινομένων, αλλά υπέμεινε εμπτυσμούς πολλούς εκείνος που τα κατώρθωσε όλα αυτά με το πτύσμα. Με την πρώτην αυτή λοιπόν ενέργεια φανερώνει την δημιουργική του δύναμι˙ και προστάζοντας τον τυφλό να πλυθή στού Σιλωάμ την κολυμβήθρα μας δεικνύει την δια του ύδατος σωτηρία, την οποίαν εχάρισε ο απεσταλμένος Σιλωάμ (Σιλωάμ ερμηνεύεται απεσταλμένος). Διότι τότε βλέπουμε αληθώς, όταν εξέλθωμε από το μυστικόν ύδωρ του βαπτίσματος˙ τότε μας λαμπρύνει το φως της χάριτος, όταν η δύναμις αυτού του μυστηρίου αποπλύνη την ακαθαρσία και τις κηλίδες των αμαρτιών. Και όλοι όσοι με την εντολή του Σιλωάμ λουζόμεθα, βλέπουμε το πνευματικόν φως «το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον».

Ω του θαύματος και της μεγάλης ευεργεσίας! Έφυγε από την κολυμβήθρα ο προ ολίγου τυφλός, στολισμένος στο πρόσωπο με την προσθήκη των οφθαλμών και βλέποντας καθαρά τις ηλιακές ακτίνες. Με έκπληξι είδαν οι γείτονες και οι γνωστοί το γεγονός⋅ εθορυβήθησαν από τον πρωτοφανή τρόπο της θεραπείας˙ περιεφέρετο στην πόλιν ο άνθρωπος βλέποντας, για να βλέπεται από όλους το πρωτάκουστο και παράδοξον έργον εκείνου που εγεννήθη στην Βηθλεέμ, του μικρού βρέφους το οποίο στην φάτνη ετυλίχθη με σπάργανα. Επειδή αυτά είναι που έκαναν τους Ιουδαίους να απιστούν στην θεότητα. Ω, σεις, λοιπόν, ανόητοι και παχυκάρδιοι, βάλετε στον νού σας όλους τους ανθρώπους των αιώνων. Αρχίσετε απ’ τον Αδάμ και ερευνήσετε όλους τους μεταγενεστέρους˙ ευρίσκετε να έγινε σε κάποιον άλλο αυτό που συνέβη τώρα; Υπάρχει στον κόσμο παράδειγμα παρόμοιας θεραπείας; Αλλά σεις επιμένετε να διασύρετε τον Κύριό μου και τον αποκαλείτε τέκνο του ξυλουργού – «ουχ ούτος εστιν ο του τέκτονος υιός;» – του οποίου γνωρίζετε τους αδελφούς και την κατοικία. Απαριθμήσετε όλα τα ταπεινά, φιλονικήσετε, υποτιμήσετέ τον, όσο θέλετε. Αν όμως τίποτε παρόμοιο δεν έγινε ποτέ από άνθρωπο, ούτε ο κόσμος εγνώρισε άλλο περιστατικό, τότε ανοίξετε τα μάτια σας και αντικρύσετε την αλήθεια, κατακρίνοντας την άγνοιά σας. Νιφθήτε και σεις στον Σιλωάμ για να μην αποθάνετε τυφλοί.

Αλλά από ό,τι φαίνεται, καθόλου δεν συνήλθαν. Ούτε με τα λόγια ηθέλησαν να μάθουν, ούτε η πράξις τους εδίδαξε, ούτε τα θαύματα τους επροξένησαν σεβασμό⋅ αντιθέτως, από την υπερήφανον αχαριστία τους επιχειρούσαν με μύριους τρόπους όλα να τα εξαφανίσουν και να τα διασύρουν. Αλλά η κακουργία αντεστρέφετο κατά του εαυτού τους˙ διότι όσον απιστούσαν και με τις ερωτήσεις τους προσπαθούσαν να ανατρέψουν τα γεγονότα, τόσο περισσότερον εβεβαιώνετο η αλήθεια⋅ έπαθαν ό,τι και τα θηρία εκείνα τα οποία επληγώθησαν από κάποιον, αλλά επειδή δεν έχει εισχωρήσει βαθειά στα σπλάγχνα τους το μαχαίρι, ορμούν εξαγριωμένα στον άνθρωπον εκείνον αποτελειώνοντας μόνα τους την σφαγή.

Την εριστικότητά τους την έδειξαν κατ’ αρχήν ψάχνοντας εάν τους επαρουσιάσθη ο ίδιος ο τυφλός ή άλλος αντί για εκείνον. Γι’ αυτό σαφώς τους διεβεβαίωνε ο άνθρωπος αναγγέλλοντάς τους και την διαδικασία της θεραπείας, ότι δηλαδή το φάρμακο της τυφλώσεως ήταν ο πηλός, με τον οποίο τον έχρισε ο Ιησούς- και όταν εξέπλυνε τον πηλό στην κολυμβήθρα, ευρήκε το φως του. Αυτά περιεργάζοντο οι γείτονες και τα έμαθαν, τα αναζητούσαν και οι Φαρισαίοι και δεν επείθοντο. Δεύτερο τέχνασμα με το οποίον απεπειράθησαν να διαστρεβλώσουν το γεγονός ήταν η προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι δεν ήταν ο Χριστός εκείνος που τον εθεράπευσε. Επειδή δε ο άνθρωπος ανεκήρυττε τον Σωτήρα και με την ομολογία του κηρύγματος ανταπέδιδε την χάρι διαφημίζοντας τον ευεργέτη, εκείνοι του έκλειναν το στόμα και με το μυαλό ζαλισμένο, επειδή είχαν τι να κάνουν, επανέρχονται πάλι στην ίδια συζήτησι. Περιεργάζονται εάν ήταν τυφλός εκ γενετής, αναζητούν τους γονείς του ανθρώπου και εξετάζουν τι κάθε τι με ακρίβεια, όχι για να βεβαιώσουν το γεγονός, αλλά για να εύρουν κάποιαν αφορμή να διαψεύσουν το θαύμα και κατασκευάζοντας κάποια ψεύτικη σκευωρία να ανατρέψουν την ορμητικότητα του πλήθους που επίστευσε.

Τι υπερβολή κακίας! Να πολεμούν την αλήθεια και να διασύρουν, αντί να προσκυνούν, τον ευεργέτη⋅ αντί να θαυμάζουν την δύναμί του, προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν ασήμαντα τα γεγονότα. Πεισθήτε και από τους γονείς, Φαρισαίοι, για το ότι ο άνθρωπος εγεννήθη μαζί με την τύφλωσι⋅ τρέξετε πάλι στον τυφλό και δεύτερη και τρίτη φορά, για να σάς αποκαλύψη εκείνος την κακία και την επιβουλή που κρύβουν αυτά τα επιχειρήματα.

Αλλά σεις όταν δοκιμάσετε την πρώτην απογοήτευσι, προχωρείτε στην δεύτερη⋅ όταν δοκιμάσετε την δεύτερη, στην τρίτη, και ούτω καθεξής. Ακολουθείτε την πορεία της κακούργου αλεπούς. Είστε από παντού περικυκλωμένοι με τα δίκτυα της αληθείας⋅ αδυνατείτε να αρνηθήτε το θαύμα, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Παρ’ όλα ταύτα δεν αμελείτε με κάθε τρόπο να περιπλέκετε το πράγμα, υφαίνοντας ιστόν αράχνης με όλη σας την τέχνη• ανίσχυρος όμως και ανώφελος είναι η επιβουλή σας. Προγονική η αρρώστια σας. Απίστων πατέρων όμοια τέκνα. Έτσι αντιμετώπιζαν κι εκείνοι τα θαύματα της Αιγύπτου. Εσώζοντο από πολέμους παραδόξως και ανελπίστως και απιστούσαν σ’ αυτόν που εχάριζε την σωτηρία⋅ ετρέφοντο με τροφές που υπερέβαιναν την φύσι και ήσαν πιο αχάριστοι κι από αυτούς που λιμοκτονούν υπεδέχοντο το μάννα που τους απεστέλλετο από τον ουρανό και ποθούσαν την δυσωδία των σκόρδων και των κρεμμυδιών της Αιγύπτου. Με στήλη νεφέλης εσκεπάζοντο την ημέρα για να μη ταλαιπωρούνται από το καύμα του ηλίου και με στήλη φωτεινή εφωτίζοντο την νύκτα, απολαμβάνοντας άλλον, νέο φωστήρα εκτός από την σελήνη⋅ και σαν να μην είχαν ευεργετηθή με καμμία θεϊκή ενέργεια, όταν ο Μωϋσής είχε ανεβή στο όρος για να του δοθή ο νόμος και καθυστερούσε να επιστρέψη, αυτοί εζητούσαν και εύρισκαν νέους και ανύπαρκτους θεούς.

Είστε όντως κληρονόμοι της αχαριστίας τους⋅ και τον νόμο δεν αγαπήσατε, και την χάρι μισείτε⋅ σάς χρειάζεται ράβδος, φτιαγμένη όχι από καρυδιά, για επιστασία, αλλά από σίδηρο. Βλέπετε έναν άνθρωπο που αν και τον είδε το φως, αυτός ευρίσκεται στο σκοτάδι μέχρι τέτοια ηλικία. Δεν ξέρει τι είναι η δράσις και οδηγείται από ξένους οφθαλμούς⋅ κάθε ημέρα κάθεται εμπρός στον ναό φανερώνοντας την συμφορά του, για να προσελκύση πολλούς σε ελεημοσύνη και έχει όλη την πόλι μάρτυρα του πάθους του. Σε μία στιγμή τον βλέπετε να θεραπεύεται και να αναβλέπη, όχι με συνδυασμό διαφόρων φαρμάκων, ούτε με χρήσι χειρουργικών εργαλείων, αλλά μόνο με λάσπη κι αυτή από πτύσμα⋅ και πως δεν θαμβώνεσθε, δεν εκπλήττεσθε, δεν πίπτετε στην γη να προσκυνήσετε αυτόν που από την γη έπλασε τους οφθαλμούς, σεβόμενοι την θεϊκήν ενέργεια; Αντιθέτως, σεις κινδυνεύετε να διαρραγήτε από τον φθόνο και ζηλεύετε τον Θεό σαν αντίζηλο, σαν δημιουργοί τον Δημιουργό, σαν κοινό άνθρωπο τον Θεάνθρωπο. Και διαβάζετε μεν της Παλαιάς Διαθήκης τα βιβλία, όσα εγράφησαν εκεί για να οικονομήσουν τον λαό, και όσα διδάσκουν περί των βασιλέων και της ιστορίας τους, πείθεσθε δε και παραδέχεσθε όσα γράφουν για τον καθένα. Ότι τον Μωϋσή λίγο έλειψε να τον εκλάβουν ως Θεό και τον Ελισσαίο τον υπερεθαύμαζαν και τον διδάσκαλό του τον Ηλία πολύ τον εξυμνούσαν και όλους τους αγίους κάθε γενεάς, οι οποίοι έλαβαν τις ενέργειες του Θεού και πραγματοποίησαν τα μεγάλα και πασίγνωστα, τους τιμάτε ως αγγέλους. Σε τίποτε δεν αμφισβητείτε τους αρχαίους, ούτε απιστείτε στις διηγήσεις των πατέρων σας, μολονότι οι άνθρωποι εκ φύσεως δίδουν λιγώτερη πίστι στην ακοή.

Αυτό όμως που συνέβη στις ημέρες σας με τους οφθαλμούς εκείνου και το είδατε με τους οφθαλμούς τους ιδικούς σας, ημπορείτε δε και με τα δάκτυλα να το ψηλαφήσετε και να ακούσετε με ακρίβεια την εξιστόρησί του, αυτό με τόσην απιστία και αχαριστία κακοτρόπως το επιβουλεύεσθε, καταπατώντας τις προφητείες και προσπαθώντας να διαψεύσετε την εκπλήρωσί τους. Αφού όσα βλέπουμε τώρα να πραγματοποιούνται, είχε προφθάσει ο Ησαΐας να μας τα διδάξη λέγοντας: «Ιδού ο Θεός ημών κρίσιν (δικαιοσύνη) ανταποδίδωσι, και ανταποδώσει, αυτός ήξει και σώσει ημάς. Τότε ανοιγήσονται οφθαλμοί τυφλών, και ώτα κωφών ακούσονται, τότε αλείται ως έλαφος ο χωλός, τρανή δε έσται γλώσσα μογιλάλων» (τότε θα πηδά ως έλαφος ο κουτσός και τρανή θα γίνη η γλώσσα των κωφαλάλων).

Αυτά δεν είναι λόγια του Πέτρου και του Ιωάννου, ούτε κάποιου από τα πρόσωπα που υποπτεύεσθε, ώστε να απιστήσετε στην αλήθειαν υποθέτοντας ότι χαρίζονται στον Κύριο και κάνουν διαφήμισι⋅ είναι λόγια της ιδικής σας προφητείας, εάν βέβαια αναγνωρίζετε τους Προφήτες σας, και μάλιστα τον μεγαλύτερο από τους Προφήτες και διδασκάλους του Νόμου. «Τω δε Θεώ δόξα, κράτος, τιμή νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Αμήν

Πηγή: (4ος – 5ος αιών, Migne, P.G. τ.40, στ. 249, Περιοδικό "Πειραϊκή Εκκλησία" (Μάιος 2010). Από το συλλογικό έργο «Πατερικόν Κυριακοδρόμιον», Ι. Μ. ΧΙΛΙΑΝΔΑΡΙΟΥ – Ι. ΚΕΛΛΙΟΝ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ), Αντιαιρετικό Εγκόλπιον, Η άλλη όψη

Σε πρόσφατη Συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών, ο αντιπρόεδρος της Αντώνης Κουνάδης ανακοίνωσε τα επίσημα αποτελέσματα μακρόχρονης και επίπονης έρευνας διαπρεπών επιστημόνων (γενετιστών) Ελλήνων και ξένων, που απέδειξαν και επιστημονικώς με γενετικά υλικά (ancientDNA), ότι η επί δύο σχεδόν αιώνες θεωρία του Γερμανού συγγραφέα και πολιτικού  Γιάκομπ- Φίλιππ  Φαλλμεράϋερ  είναι αβάσιμη και αστήρικτη.

Ο Φαλλμεράϋερ διατύπωσε την άποψη, μετά από ταξίδι στην Ελλάδα λίγο μετά την Επανάσταση του 1821, ότι οι κατοικούντες στην Πελοπόννησο Έλληνες δεν κατάγονται από την φυλή των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά είναι απόγονοι Σλάβων που εισέβαλαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Η θεωρία του βασιζόταν σε πολύ λίγες πηγές και σε ορισμένα Σλαβικά τοπωνύμια της Πελοποννήσου (π.χ. Τζίμοβα). 

Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, οι Πελοποννήσιοι του Μεσαίωνα ήταν απόγονοι κυρίωςΣλάβων και Αβάρων εισβολέων, που εγκαταστάθηκαν εκεί ως έποικοι κατά την διάρκεια του 6^ου έως 8^ου μ.Χ. αιώνος. Υποστήριξε επίσης ότι οι Τσάκωνες ήσαν απόγονοι μιας Σλαβικής φυλής, οι Μανιάτες απόγονοι των Μαρδαϊτών, ενώ οι κάτοικοι της Βάθειας Μάνης είχαν Σλαβική προέλευση. Ωστόσο, σε άλλο βιβλίο του «Η ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας», αναφέρεται ειδικά στους Έλληνες του Πόντου ως «αδιάλειπτη συνέχεια της Ελληνικής φυλής από των αρχαιοτάτων χρόνων».

Τις απόψεις του για τους κατοικούντας στην Πελοπόννησο Έλληνες, δημοσίευσε σε βιβλίο του το 1830, είχε υποστηρικτές στην Ευρώπη, αλλά μεγάλες αντιδράσεις από ΄Ελληνες διανοούμενους της εποχής, ενώ ο ιστορικός Κων. Παπαρρηγόπουλος χαρακτήρισε την θεωρία του εσφαλμένη, προβάλλοντας μάλιστα την ιδέα περί συνέχειας της Ελληνικής Εθνότητος κατά την Μεσαιωνική περίοδο.

Αυτήν την περίεργη θεωρία του Φαλλμεράϋερ, την οποία υιοθέτησαν και «ημέτεροι» σύγχρονοι ψευτοδιανοούμενοι αναθεωρητές της ιστορίας, ήλθε για να κατεδαφίσει η τεραστίας αξίας επιστημονική έρευνα 14μελούς ερευνητικής ομάδος με επικεφαλής τον κορυφαίο Καθηγητή Γενετικής και ιατρικής Γενετικής στο πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον (Seattle,WA,USA) Γεώργιο Σταματογιαννόπουλο (φώτο) που δημοσιεύθηκε προσφάτως στο περιοδικό «EuropeanJournalofHumanGenetics» με τίτλο «Η Γενετική των Πελοποννησίων πληθυσμών και η θεωρία αφανισμού των Ελλήνων της Πελοποννήσου κατά τον Μεσαίωνα».

Παρουσιάζοντας τη σημαντική αυτή έρευνα, ο Αντώνης Κουνάδης (φώτο) είπε ότι η αποκρυπτογράφηση του γονιδιώματος έδειξε ότι το DNA (ευρισκόμενο στον πυρήνα κάθε ανθρώπινου κυττάρου), αποτελείται από 3,2 δισεκ. ζευγάρια νουκλεοτιδίων. Το DNA κάθε ανθρώπινου κυττάρου περιέχει περίπου 22 χιλιάδες γονίδια, μέρος των οποίων έχει την ιδιότητα να αποθηκεύει και να διαβιβάζει τις γενετικές πληροφορίες. Λόγω της ραγδαίας εξελίξεως της τεχνολογίας του γονιδιώματος, αναπτύχθηκε ένας σημαντικός κλάδος της Γενετικής, η Ανθρώπινη Πληθυσμική Γενετική και η Αρχαία Γενετική με βάση το aDNA (ancientDNA). Ο κλάδος αυτός δίνει την δυνατότητα μελέτης των μετακινήσεων των πληθυσμών κατά την αρχαιότητα με βάση την γενετική δομή τους, και συνακόλουθα τη χρονολόγηση ιστορικών γεγονότων, ως και την επαλήθευση ή απόρριψη  θεωριών που επικράτησαν και στηρίχθηκαν σε διεπιστημονική έρευνα ιστορικών, αρχαιολόγων, παλαιοντολόγων και επιστημόνων άλλων ειδικοτήτων.

Ο γερμανός καθηγητής Φαλλμεράϋερ

Η έρευνα του Γ. Σταματογιαννόπουλου και των συνεργατών του αφορά την γενετική δομή πληθυσμών της Πελοποννήσου από διάφορες περιοχές, με ιδιαίτερη αναφορά στους Τσάκωνες που χρησιμοποιούσαν δωρικής προελεύσεως διάλεκτο και στους Μανιάτες, δύο πληθυσμικές ομάδες της Πελοποννήσου (γενετικώς διάφορες). Για να ελεγχθεί η υπόθεση Φαλμεράϋερ περί της «Θεωρίας αντικαταστάσεως των Πελοποννησίων του Μεσαίωνα από Σλάβους» χρησιμοποιήθηκαν 2.500.000 πολυμορφισμοί από μονά-νουκλεοτίδια για την έρευνα της γενετικής δομής των πληθυσμών της Πελοποννήσου από ένα δείγμα 241 ατόμων προερχόμενων από όλες τις περιοχές της. 

Από την έρευνα αυτή, στην οποία εφαρμόσθηκε εξειδικευμένο λογισμικό, προέκυψε σημαντική ετερογένεια των Πελοποννησιακών πληθυσμών, που δικαιολογείται από τους γενετικώς διακεκριμένους υποπληθυσμούς και από τις διαβαθμίσεις γονιδιακής ροής εντός της χερσονήσου της Πελοποννήσου. Η ερευνητική ομάδα κατέληξε ότι οι Πελοποννήσιοι είναι γενετικώς σαφώς διακρίσιμοι από τους πληθυσμούς των γηγενών Σλάβων και μάλιστα πολύ όμοιοι των Σικελών και των Ιταλών. Όπως έδειξε η Πληθυσμική Γενετική, η Σλαβική επιμιξία με Ελληνικό πληθυσμό ήταν πολύ μικρή.

Από την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή έρευνα, κατά την οποία χρησιμοποιήθηκε μια νέα μέθοδος ποσοτικής Ανάλυσης Μίξεως, προέκυψε ότι η Σλαβική γενεαλογία Πελοποννησίων υποπληθυσμών εκυμαίνετο από 0,2 – 14,4 %. Ως εκ τούτου, η μελέτη αυτή της υπό τον Γ. Σταματογιαννόπουλο ερευνητικής ομάδος απέρριψε την «Θεωρία αφανισμού των Πελοποννησίων κατά τον Μεσαίωνα».

Από την έρευνα αυτή, (συνοδεύεται από χάρτες των περιοχών λήψεως των δειγμάτων DNA, διαγράμματα και πίνακες), εξάγονται κι άλλα ειδικότερα συμπεράσματα για την γενετική δομή των μελετηθεισών πληθυσμικών ομάδων απ’ τις οποίες, όπως τονίζουν οι ίδιοι ερευνητές, ξεχωρίζουν οι γενετικές δομές των Τσακώνων και των Μανιατών από όλες τις άλλες πληθυσμικές ομάδες της Πελοποννήσου.

Προ ετών, ο Καθηγητής  Γ. Σταματογιαννόπουλος προέβη στην Ακαδημία Αθηνών σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανακοίνωση με τίτλο «Η καταγωγή των Μακεδόνων: ιστορία, γενετική και το διαδίκτυο». Επίσης, έρευνά του για την καταγωγή των κατοίκων του οροπεδίου του Λασιθίου Κρήτης με την βοήθεια δειγμάτων aDNA που είχε συλλέξει κυρίως από μουσεία, ηλικίας 2.500 και πλέον ετών, απεδείκνυε ότι οι σημερινοί κάτοικοι του Λασιθίου έχουν ανάλογο DNA με τους προγόνους τους.

Πηγή: Ινφογνώμων Πολιτικά

Με μία έκθεση-καταπέλτη, για το ποιοί ευθύνονται, κυρίως, για την διαφθορά στην Ελλάδα, η Ομάδα Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO), υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι, στο επίκεντρο της εκτεταμένης διαφθοράς στην Ελλάδα, βρίσκονται οι βουλευτές, οι δικαστές και οι εισαγγελείς. 

Η διαφθορά λέει η έκθεση, πού πρόκειται να δοθεί σήμερα στη δημοσιότητα αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που η Ελλάδα οδηγήθηκε στην οικονομική κρίση και στην συγκάλυψη και επέκταση της, συνέβαλλαν τα μέγιστα εκπρόσωποι του ελληνικού κοινοβουλίου, υπερψηφίζοντας παράνομες αποφάσεις απαλλαγής και διαγραφής ευθυνών καθώς και δικαστές και εισαγγελείς, με αδιαφανείς νομοθετικές διαδικασίες.

Καλώντας την Ελλάδα, «να διασφαλίσει την ακεραιότητα στο κοινοβούλιο και στο δικαστικό σώμα», η έκθεση της GRECO, υπογραμμίζει ιδιαίτερα ότι, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν στην Ελλάδα κανόνες που να διασφαλίζουν τον έλεγχο της παράλληλης δραστηριότητας βουλευτών, των δωρεών που λαμβάνουν από «αγνώστους» επιχειρηματικούς κύκλους για την προώθηση των συμφερόντων τους καθώς και για τον έλεγχο των σχέσεων τους με «ομάδες συμφερόντων».

Η Ελλάδα βρίσκεται «σε πολύ πρώιμο στάδιο», στο θέμα του ελέγχου της ακεραιότητας των βουλευτών, τονίζεται στην έκθεση.

Η έκθεση καλεί επίσης την Ελλάδα να επανεξετάσει το σύστημα των βουλευτικών ασυλιών και να θεσπίσει κανόνες δεοντολογίας για τους βουλευτές, προκειμένου οι τελευταίοι να μην καμώνονται πως δεν γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους.

Παρά το γεγονός ότι δικαστές και εισαγγελείς υπόκεινται σε μηχανισμούς που σχετίζονται με την καριέρα και τους διαδικαστικούς κανόνες που προστατεύουν την ακεραιότητά τους, η Ελλάδα επιβάλλεται να κωδικοποιήσει τους κανόνες δεοντολογίας και να εξορθολογίσει τη γενική εποπτεία επί των δικαστών και των εισαγγελέων, επισημαίνεται στην έκθεση.

Οι σοβαρές καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων είναι εκ του πονηρού, υπονοείται, εμμέσως πλην σαφώς, στην έκθεση, στην οποία τονίζεται ότι πρέπει, επιτέλους, το δικαστικό σύστημα να αξιολογηθεί συνολικά για την λειτουργία του και να καταστεί υπόλογο για τις εκάστοτε αποφάσεις του.

Πρέπει ακόμη να επανεξετασθεί, η διαδικασία επιλογής δικαστών, για τις ανώτερες θέσεις του Δικαστικού και Εισαγγελικού Σώματος, προκειμένου να εξασφαλισθεί η ανεξαρτησία τους από την εκτελεστική εξουσία.

Με την έκθεση απευθύνονται, ούτε μία ούτε δύο αλλά δεκαεννέα (19) συστάσεις προς την Ελλάδα, προκειμένου να καταστεί εφικτή η πάταξη της διαφθοράς σε βουλευτές, δικαστές και εισαγγελείς.

Τα πρακτικά ΕΔΩ σε εκτυπώσιμη μορφή Pdf

Κυριακή αποκλήθηκε η ημέρα, η τελευταία της εβδομάδας, η αφιερωμένη στον Κύριό μας και Θεό μας. Μικρό είναι το νόημα των υπολοίπων ημερών. Οι τέσσερες πρώτες λαμβάνουν, αν και όχι ακριβώς,  το όνομά τους εκ του αριθμητικού που τις προσδιορίζει. Η πέμπτη δηλώνει ότι κατά τους Ιουδαίους ήταν ημέρα προπαρασκευής για την ημέρα του Θεού, το Σάββατο δηλαδή, που ως λέξη εισήχθη και στην ελληνική γλώσσα.

Κατά τη χριστιανική εποχή η Κυριακή, η ημέρα του Κυρίου, υποκατέστησε το Σάββατο ως ημέρα του Θεού και την ημέρα την αφιερωμένη στον θεό ήλιο από τους ειδωλολάτρες.

Μεταξύ των γνωστών δέκα εντολών του Θεού προς τον προφήτη Μωυσή για εφαρμογή τους από τους Εβραίους τέταρτη κατά σειρά είναι η ακόλουθη:  «Έξ ημέρας έργα και ποιήσεις πάντα τα έργα σου. Τη δε ημέρᾳ τη εβδόμῃ σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου». Είναι σημαντική η σειρά τοποθέτησής της εντολής, καθώς έπεται τριών άλλων με τις οποίες ρυθμίζεται η λατρεία του Θεού. Ακολουθούν οι άλλες, με τις οποίες ρυθμίζονται σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.  Με την εντολή για τήρηση ημέρας αργίας ο Θεός ζήτησε από τους Εβραίους να μιμηθούν τον δημιουργό τους, ο οποίος εποίησε τα πάντα σε διάστημα έξι ημερών, μακρών χρονικών περιόδων. Συνεπώς η νομοθέτηση κατάργησης της αργίας της Κυριακής έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τον Θεό!

Την αργία σεβάστηκαν επί αιώνες οι κοινωνίες, στις οποίες είχε γίνει αποδεκτή η πίστη στον Χριστό από μεγάλο μέρος του λαού τους. Ακόμη και στη Δύση, όπου ο ευαγγελικός λόγος στρεβλώθηκε και στραγγαλίστηκε η ελευθερία του προσώπου, οι συνθήκες εργασίας δεν ήσαν αυτές που υπονοούνται με τον ευρέως εν χρήσει όρο «εργασιακός Μεσαίων». Έντιμοι ερευνητές έφεραν στο φως στοιχεία, που δείχνουν ότι οι δουλοπάροικοι κατά τον Μεσαίωνα εργάζονταν λιγότερο από τον μέσο εργαζόμενο κατά τη βιομηχανική εποχή της νεωτερικότητας. Οι θρησκευτικοί ηγέτες υποδείκνυαν, σε κίνηση αντιρρόπησης του συμβιβασμού τους στο θέμα της στέρησης της προσωπικής ελευθερίας, την καθιέρωση από τους φεουδάρχες και άλλων αργιών πέραν εκείνης της Κυριακής. Και οι φεουδάρχες ικανοποιούσαν τα αιτήματα όχι λόγω της ευλαβείας τους βέβαια και της συμπάθειας προς τους δουλοπαροίκους, αλλά προς αποτροπή κοινωνικών αναταραχών! Έτσι κατά την όψιμη περίοδο του Μεσαίωνα οι αργίες ήσαν 120 στην Αγγλία, 150 στην Ισπανία, 180 στη Γαλλία (Edith Rodgers), κάτι που σήμερα φαίνεται εξωπραγματικό! Βέβαια ως αμοιβή για την εργασία τους ελάμβαναν μόνο τα απολύτως απαραίτητα προς το ζην. Ασφαλώς και δεν γράφουμε με συμπάθεια προς τη φεουδαρχία, την απάτη της νεωτερικότητας του αστικού « διαφωτισμού» αποκαλύπτουμε! Οι αστοί εργοδότες υπήρξαν και εξακολουθούν να είναι σκληρότεροι και απαιτητικότεροι  από τους φεουδάρχες!

Την αθλιότητα των συνθηκών εργασίας στο βιομηχανικό περιβάλλον κατά τη βιομηχανική επανάσταση διεκτραγωδεί ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο».  Όπως γράψαμε και σε άλλα άρθρα, οι αστοί προς εξασφάλιση εργασιακής ειρήνης, όταν το κομμουνιστικό κίνημα ορθώθηκε απειλητικό κατά της αστικής εξουσίας, καθιέρωσαν την αργία της Κυριακής, αργότερα το οκτάωρο της ημερήσιας εργασίας και πλήθος άλλων ευνοϊκών για τον εργαζόμενο μέτρων, τα οποία επικύρωσε το αστικό κοινοβούλιο. Αναμφισβήτητα στους αγώνες για τα εργατικά δικαιώματα πρωτοστάτησαν κομμουνιστές. Αυτό συνιστά μία ακόμη μεγάλη ντροπή για τους συμβιβασμένους «χριστιανούς», οι οποίοι, ιδίως στη Δύση, αγνοούσαν προκλητικά τη ζωή και το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας.  Όσο για τις αμοιβές, οι οποίες συντέλεσαν στην αλματώδη αύξηση της αγοραστικής δύναμης του εργατικού κόσμου στις οικονομικά αναπτυγμένες χώρες, αποσιωπούν σχεδόν οι πάντες την καταλήστευση του πλούτου των φτωχών χωρών, στις οποίες οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα απολύτως εργασιακό δικαίωμα και θεωρούνται αναλώσιμα είδη!

Το αντίπαλο για το αστικό κατεστημένο δέος εξέλιπε κατά το τέλος του 20ου αιώνα. Σήμερα είμαστε θλιβεροί και σιωπηλοί επί το πλείστον μάρτυρες της επέλασης του αδηφάγου κεφαλαίου κατά των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι μόνο αυτών. Ξαναγράφουμε: Η νομοθέτηση κατάργησης της αργίας της Κυριακής έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τον Θεό! Το πρώτο πλήγμα καταφέρθηκε κατά της αργίας αυτής (2013) επί κυβερνήσεως, η οποία αντιπροσώπευε τον πολιτικό χώρο του αστισμού, ο οποίος επί σειρά δεκαετιών καπηλευόταν το θρησκευτικό αίσθημα και την φιλοπατρία των Ελλήνων! Σχεδόν σύσσωμος τότε ο εμπορικός κόσμος της χώρας αντιτάχθηκε στην κατάργηση της αργίας με πολλά και σοβαρά επιχειρήματα: Οι μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις θα γονατίσουν στον ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές, οι οποίες έχουν ήδη επιβάλει συνθήκες εργασίας κατά πολύ πιο οδυνηρές από εκείνες του Μεσαίωνα. Είναι κοινό μυστικό ότι  οι εργαζόμενοι στις πολυεθνικές επιχειρήσεις απασχολούνται περισσότερες από τις ώρες που προβλέπουν οι συμβάσεις εργασίας και βιώνουν τη διαρκή απειλή απόλυσης. Οι μισθοί μειώνονται διαρκώς, ενώ οι εταιρείες που ελέγχουν την αγορά ανάλγητες δεν προβαίνουν στην ελάχιστη έστω μείωση των τιμών βασικών ειδών διατροφής.

Δεν είναι όμως μόνο οικονομικοί οι λόγοι αντίδρασης των εργαζομένων στην κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Το σύστημα θεωρεί και πάλι τους εργαζομένους ακόμη και στις οικονομικά ανεπτυγμένες κοινωνίες ως αναλώσιμα είδη! Δεν είναι αυτοί πρόσωπα αλλά οικονομικό αγαθό εν πλήρει επαρκία! Η κατάργηση της αργίας θα συντελέσει στην πιο σπάνια συνεύρεση όλων των μελών της οικογενείας γύρω από το τραπέζι. Το πλήγμα κατά της οικογένειας είναι ισχυρότερο από το οικονομικό. Το πλέον σημαντικό όμως για όσους ακόμη αυτοπροσδιορίζονται χριστιανοί είναι ότι ο νόμος βάλλει ευθέως κατά του Θεού, δημιουργού ανθρώπων και νόμων.  Υπό το ισχύον Σύνταγμα, στο προοίμιον του οποίου γίνεται επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδος, ο νόμος αυτός και αρκετοί άλλοι είναι αντισυνταγματικοί. Οφείλει η Ιεραρχία της Εκκλησίας να τον προσβάλλει, ώστε να απαλύνει κάπως την οδύνη για τον συμβιβασμό της για νομοθετήματα όπως υπέρ των εκτρώσεων, που αποτελεί την ταφόπλακα του ελληνισμού. Το οφείλει πρωτίστως όχι προς τον λαό, αλλά προς τον Θεό!

Τώρα οι ανάλγητοι δανειστές - δήμιοί μας επαναφέρουν το θέμα της κατάργησης της Κυριακής αργίας με κυβέρνηση, που αυτοπροσδιορίζεται αριστερή! Τα οράματά της όμως έχουν σχέση με εκείνα των κομμουνιστών που σέρνονταν στα στρατόπεδα και στα ξερονήσια, όση σχέση είχαν και έχουν τα οράματα των «χριστιανών» με τον ευαγγελικό λόγο. Δυστυχώς όλοι έχουμε υποταχθεί άνευ όρων στη λαγνεία του αστισμού και λατρεύουμε το ένστικτο!

Γίνεται λόγος τελευταία για επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Ας τολμήσουν οι κατεδαφιστές του ελληνισμού, οι ταγμένοι στην υπηρεσία των δυναστών μας, να φέρουν την αναθεώρηση προς δημοψήφισμα. Τότε θα διαπιστώσουν πως ο ελληνισμός δεν είναι ακόμη νεκρός. Το έδειξε και στο τελευταίο δημοψήφισμα, στο οποίο, ανέλπιστα για όλους τους προσκυνημένους, υπερεψήφισε το «ΟΧΙ». Το μόνο που πετυχαίνουν με τις αποφάσεις του Κοινοβουλίου είναι να ευτελίζουν την αξία αυτού και της δημοκρατίας.

 
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Πηγή: Ακτίνες

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ

Ὅταν πιστεύῃς ὅτι ὑπάρχει Θεὸς κι ὅτι αὐτὸς ὁ Θεὸς, ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ κοράκια καὶ δὲν τ᾿ ἀφήνει νηστικά, δὲν θ᾿ ἀφήσῃ τὰ παιδιὰ τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, γίνονται θαύματα.

Η ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

Aπόσπασμα από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής, στην (Β΄ Θεσ. 3,3), στον κύκλο ανδρών του Μητροπολίτου Φλώρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Παντρεύτηκες; πρέπει νὰ κάνῃς παιδιά. Σοῦ τὸ λέει ὁ Θεὸς καὶ σοῦ ἐγγυᾶται, ὅτι

- Ἐγὼ θὰ τ᾿ ἀναλάβω, ὅ,τι καὶ ἂν συμβῇ. Δὲν θὰ τ᾿ ἀφήσω μόνα, θὰ τὰ προστατεύσω. Πίστεψε στὸ Θεό.

- Ὄχι, ἀπαντᾷ αὐτός. Ἐγώ, γιὰ νὰ ἔχω ἕνα παιδί, πρέπει καὶ νὰ τὸ ἀποκαταστήσω· νὰ ἔχω ἕνα διαμέρισμα, νὰ ἔχω τὸ αὐτοκίνητο καὶ κάποια περιουσία στὴν τράπεζα…

Ἀνόητε ἄνθρωπε, παλιάνθρωπε, ἄπιστε· τὸ διαμέρισμα εἶνε ἡ ἀσφάλεια τῶν παιδιῶν σου; Δὲν πιστεύεις στὸ Θεό, ἀλλὰ στὸ μαμωνᾶ… Αὐτὸς πιστεύει στὰ σπίτια, στὰ διαμερίσματα, στὰ αὐτοκίνητα, στὸ χρῆμα, καὶ κάνει πρόγραμμα καὶ λέει· Τόσα ἔχω, τόσα παιδιὰ θὰ κρατήσω. Τὰ χρήματα ὅμως αὐτά, στὰ ὁποῖα στηρίζεται, φεύγουν, καταστρέφονται καὶ διαλύονται. Γίνεται ἕνας σεισμός, ἕνας πόλεμος, καὶ πέφτουν καὶ χάνονται.

Ὁ Θεὸς δὲν πέφτει, εἶνε αἰώνιος. Ἂν εἶχαν οἱ ἄνθρωποι ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, θὰ ἔκαναν παιδιά. Ἐκλονίσθη ἡ πίστις, δὲν πιστεύουν στὸ Θεό, γι᾿ αὐτὸ δὲν κάνουν παιδιά. Καὶ εἶνε αὐτὸ μιὰ ἀπόδειξι τῆς ἀπιστίας τους. Εἴμεθα ἄπιστοι. Ὅταν πιστεύῃς ὅτι ὑπάρχει Θεὸς κι ὅτι αὐτὸς ὁ Θεὸς ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ κοράκια καὶ δὲν τ᾿ ἀφήνει νηστικά, δὲν θ᾿ ἀφήσῃ τὰ παιδιὰ τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, γίνονται θαύματα.

Ἔχουμε παιδιὰ πλουσίων ἀνθρώπων, μονάκριβα, ποὺ γίνανε λωποδύτες καὶ ἀπατεῶνες καὶ πέθαναν. Καὶ ἔχουμε παιδιὰ πτωχοτάτων οἰκογενειῶν, ποὺ μένει κανεὶς κατάπληκτος πῶς μεγάλωσαν, πῶς ἐξελίχθηκαν καὶ πῶς ἀναδείχθηκαν στὴν κοινωνία. Χωρὶς νὰ ἔχουν τίποτε, μόνο μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐχὴ τοῦ πολυτέκνου πατέρα. Τὰ ἐγέννησε, τὰ ἔφερε στὸν κόσμο, καὶ εἶπε· Θεέ μου, σ᾿ ἐσένα τὰ ἐμπιστεύομαι. «Ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» (ἐκκλ. εὐχή).

Σᾶς τὸ εἶπα καὶ ἄλλοτε, τὸ ἐπαναλαμβάνω καὶ τώρα, γιατὶ μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι. Ἑκατὸ στρατηγοὶ περάσανε ἀπὸ τὸ γραφεῖο μου ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ ἔγινα ἐπίσκοπος. Ὅλοι τους εἶχαν ἕνα–δύο παιδιά. Μὲ ἐξώργισαν, μὲ ἔφεραν στὸ ἀμήν. Δὲν τὸ ὑπέφερα πλέον, καὶ στὸν τελευταῖο ἐξερράγην.

- Ἀμάν, τοῦ λέω· περάσατε ἀπὸ ἐδῶ ἐθιμοτυπικὰ ἑκατὸ ἀνώτατοι ἀξιωματικοί, ταξίαρχοι καὶ στρατηγοί, καὶ κανείς ἀπὸ σᾶς δὲν ἔχει παιδιά· μόνο ἕνα–δύο. Ντροπή, τοῦ λέω· τί πάθατε καὶ ἔχετε μόνο δύο παιδιά;…

Ἦταν ταπεινὸς ὁ στρατηγὸς αὐτός. Ἄλλοι, ὅταν τοὺς ἐλέγχω, σηκώνονται καὶ φεύγουν δημιουργώντας ἐπεισόδια στὸ γραφεῖο. Γιατὶ - δὲν ξέρω πῶς- μὲ τοὺς μικροὺς ἀναπαύομαι. Ἂν ἔρθῃ ἕνας, ὁ πιὸ πτωχός, στὸ γραφεῖο μου, μπορῶ νὰ καθήσω καὶ νὰ κουβεντιάσω μαζί του ὥρα ὁλόκληρη· μ᾿ αὐτοὺς τοὺς μεγάλους ταράζομαι. Δὲν πιστεύουν στὸ Θεό.

Σᾶς τὸ λέω μετὰ λύπης· μιλᾶνε γιὰ Χριστὸ Θεὸ Παναγία, καὶ στὶς γιορτὲς τὶς μεγάλες ἔρχονται μέσα στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ πέρα τούτου, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, δὲν πιστεύουν τίποτε. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι σχεδὸν οἱ ἄλλοι ἐγγράμματοι (δάσκαλοι, καθηγηταί, ἐπιστήμονες…), ἐπειδὴ ἔχουν ὑπερηφάνεια, δὲν πιστεύουν. Τί διαφέρουν δηλαδὴ αὐτοὶ ἀπὸ τὴν κόκκινη ἀθεΐα; Αὐτοὶ εἶνε λευκὴ ἀθεΐα. Ἀλλὰ εἴτε κόκκινη εἴτε λευκὴ ἀθεΐα, τὸ ίδιο πρᾶγμα εἶνε. Εἴτε μαῦρος σκύλος σὲ δαγκάσῃ εἴτε λευκός, τὸ ἴδιο κακὸ θὰ κάνῃ. Δάγκωμα εἶνε καὶ τὸ ἕνα, δάγκωμα καὶ τὸ ἄλλο.

Ὁ στρατηγὸς ὅμως αὐτὸς ἦταν ταπεινὸς ἄνθρωπος καὶ ἄρχισε νὰ συγκινῆται. Καὶ μοῦ λέει·

- Δέσποτα, πρώτη φορὰ μοῦ ἔκανε τέτοια ἐρώτησι ἐπίσκοπος.

Καὶ μοῦ διηγήθηκε τὴν ἱστορία του.

- Εἶμαι ἀπὸ τὴ Μάνη, μοῦ εἶπε. Ὁ πατέρας μου ἦτο πάμπτωχος· τσαρούχια φοροῦσε, μάζευε ἐλιὲς καὶ κλάδευε τ᾿ ἀμπέλια καὶ ψάρευε γιὰ νὰ ζήσουμε. Πόσα, λέτε, παιδιὰ ἔκανε ὁ πάμπτωχος πατέρας μου; Δεκαπέντε παιδιά· κ᾿ ἐγὼ εἶμαι ὁ τελευταῖος!…

Τὰ ἔλεγε αὐτὰ καὶ ἔκλαιγε.

- Πῶς, τοῦ λέω, ὁ πάμπτωχος πατέρας σου ἔκανε δεκαπέντε παιδιά, κ᾿ ἐσὺ μὲ λεφτά, μὲ κοῦρσες καὶ ἀξιώματα ἔκανες μόνο δυὸ παιδιά;

Σηκώθηκε ἐπάνω καὶ μοῦ εἶπε·

- Πίστευε στὸ Μεγαλοδύναμο, ποὺ τρέφει τὰ κοράκια!

Ὁ Θεὸς τὰ ἔδωσε τὰ παιδιά, δὲν τὰ ἔδωσες σύ, βρὲ παλιάνθρωπε. Εἶνε ἕνα μεγαλούργημα τὰ παιδιά, εἶνε ἕνα θεῖο πρᾶγμα, οὐράνιον. Καὶ ἀξίωσε ὁ Θεός, αὐτὸν τὸν πάμπτωχο πατέρα, νὰ δῇ τὸ τελευταῖο παιδί του στρατηγό. Λαχεῖο εἶνε τὰ παιδιά· τὸ τελευταῖο παιδὶ ἦταν μπουναμᾶς. Εἶνε ἀποδεδειγμένο καὶ ἱστορικῶς καὶ ψυχολογικῶς καὶ βιολογικῶς, ὅτι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον τὰ πρῶτα παιδιὰ εἶνε μπουνταλᾶδες. Ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ εἶνε στὰ τελευταῖα παιδιά. Αὐτὸ ἔχει μεγάλη ἑρμηνεία, ποὺ δὲ᾿ μπορῶ αὐτὴ τὴν ὥρα νὰ σᾶς τὴν πῶ. Βγῆκε στὸ Παρίσι ἕνα βιβλίο μὲ πεντακόσες σελίδες, ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι οἱ μεγαλύτεροι ἄνθρωποι (ἐφευρέται, καθηγηταί, καρδινάλιοι, πάπαι, πατριάρχαι, διαπρεπεῖς θεολόγοι, καλλιτέχναι…) εἶνε τὰ τελευταῖα παιδιὰ πολυτέκνων οἰκογενειῶν. Εὐλογεῖ ὁ Θεὸς τὰ τελευταῖα παιδιά.

Βλέπετε; Περίμενε αὐτὸς ὁ πτωχὸς πατέρας τὸ τελευταῖο του παιδὶ νὰ γίνῃ στρατηγός; Βλέπετε ὁ Θεὸς πῶς εὐλογεῖ; Θὰ σᾶς πῶ καὶ τὸ ὄνομά του· στρατηγὸς Παπανικολάου· σπουδαῖος, μορφωμένος.

Δὲν εἶνε ψέμα, ὁ Χριστὸς εἶνε πιστὸς στὶς ὑποσχέσεις του.

Σκέπτονται νὰ ἐπενδύσουν στὶς τράπεζες καὶ στὰ ταμιευτήρια τὰ λεφτά τους. Καλά, νὰ τὸ κάνῃς καὶ αὐτό, δὲν σᾶς κατηγορῶ· ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶνε ὁ Χριστός. Ὁ Χριστὸς εἶνε τράπεζα. Δὲν ἔχουν ἐμπιστοσύνη στὸ Χριστό.

- Παραμύθια, σοῦ λέει, εἶν᾿ αὐτά· ἕνα–δύο παιδιὰ θὰ κάνω, γιατὶ δὲν μπορῶ περισσότερα νὰ συντηρήσω…

Ἄθλιε καὶ πανάθλιε, κάνε καὶ μὴ σκοτώνεις τὰ παιδιά, καὶ ἄφησέ τα στὴ βοήθεια καὶ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Στὴν πατρίδα μου τὴν πάμπτωχη ἦταν μιὰ χήρα γυναίκα. Πέθανε ὁ ἄντρας της καὶ ἄφησε 7–8 παιδιά, καὶ ἦταν πάμπτωχος. Ἔκανε τὸ σταυρό της καὶ τὰ μεγάλωσε μὲ κάτι πεταλίδες καὶ μὲ πολλὲς στερήσεις.

- Θεέ μου, ἔλεγε, ἐσὺ ποὺ μοῦ τὰ ἔδωσες, ἐσὺ ποὺ ἐπέτρεψες νὰ φύγῃ ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο ὁ ἄντρας μου, σὺ ἀνάλαβέ τα. Τὰ ἐμπιστεύομαι, εἶπε, στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ…

Τὰ παιδιά αὐτὰ μεγάλωσαν, σπούδασαν καὶ τακτοποιήθηκαν ὅλα καλά. Πῶς τὰ σπούδασε, πῶς τὰ μόρφωσε; Μυστήριο πρᾶγμα. Ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ ἔγινε καθηγητὴς καὶ ὁ ἄλλος στρατηγός.

«Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,11· καὶ ἐκκλ. ὕμνος).

Μὴ φοβηθῆτε, μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἔχετε ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Δὲν ὑπάρχει ὅμως ἡ πίστι· «οὐ γὰρ πάντων ἡ πίστις».

Ἡ πίστι στὸ Θεὸ εἶνε θεῖο πρᾶγμα, οὐράνιο πρᾶγμα, ἔρχεται ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ὅ,τι καὶ νὰ σᾶς ποῦμε ἐδῶ, δὲν πιστεύετε. Πρέπει νὰ προσευχηθοῦμε καὶ νὰ ποῦμε· Δός μας, Χριστέ μας, πίστι· τὴν πίστι ποὺ εἶχαν οἱ πρόγονοί μας, οἱ μεγάλοι αὐτοὶ ἄνθρωποι τῆς πίστεως.

Πηγή: (Aπόσπασμα από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής, στην (Β΄ Θεσ. 3,3), στον κύκλο ανδρών του Μητροπολίτου Φλώρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου), Έκτακτο Παράρτημα, Ι.Ν. Παντανάσσης

Σοφία Παπαδοπούλου-Σταμπουλίδη: Ο Τοπάλ Οσμάν με τους τσέτες του, αφού σκόρπισε τον όλεθρο στο Χατζήμπεη, έφθασε και περικύκλωσε το χωριό Χερίζ Νταγ, λίγο πριν από το σούρουπο της 21ης Ιουνίου 1921.

Τὸ «πιστεὺω» ἀνήκει εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καὶ βιωματικῶς τὸ ἐκφράζουν

Εἰς τὴν ζυγαριὰν τῆς Ὀρθοδοξίας τὰ πράγματα ἰσορροποῦν μὲ εἰλικρίνειαν καὶ ἁπλότητα: Ὅσον φιλοτιμεῖται ὁ χριστιανὸς – ὁ μοναχὸς – ὁ ἱερωμένος εἰς τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, τόσον ὑγιὴς καὶ εὐαίσθητος εἶναι καὶ εἰς τὰ δόγματα τῆς εὐσεβείας.

Κατὰ τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον· - Οὐδὲν ὄφελος βίου καθαροῦ, ὅταν τὰ δόγματα εἶναι διεφθαρμένα. Ὅπως καὶ ἐκ τοῦ ἐναντίου· οὐδὲν ὄφελος δογμάτων ὑγιῶν, ὅταν ὁ βίος εἶναι διεφθαρμένος.
Βίος διεφθαρμένος πονηρὰ γεννᾶ δόγματα.

Μέγας ὁ βίος ἀγαπητοί… δηλοποιῶν σαφῶς διὰ τῶν ἔργων τοὺς πιστεύοντας ἢ ἀπιστοῦντας.

Ὁ βίος ἀνεβάζει - κατεβάζει τὸν ἄνθρωπον· ἀπ΄ ἔξω - ἀπὸ μέσα.

Ἕνεκεν τούτου ὅσοι ἀφήνουν τὸν ἑαυτὸν τους ράθυμα εἰς ἠθικοδογματικὸν χαλασμόν, αὐτοὶ δὲν εἶναι εἰς θέσιν νὰ οἰκοδομήσουν ἄλλους.

Ὅσοι διερωτῶνται, τί μᾶς χωρίζει ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, αὐτοὶ ἀπὸ μέσα των ἔχουν χαμένην τὴν ἰδικὴν τους πίστιν· καὶ πῶς ἠμποροῦν νὰ διαφεντεύσουν τὴν πίστιν τῆς Ἐκκλήσιας; Ὅσοι εἰς τοὺς διαχριστιανικοὺς λεγομένους διαλόγους καὶ τὰς διαθρησκειακᾶς των συναντήσεις προβλέπουν μὲ καλοδιάθετον πρόσωπον πρὸς τὴν αἵρεσιν, τὴν πλάνην ἢ τὴν ἐκκοσμίκευσιν, αὐτοὶ εἶναι ἀπὸ μέσα τους «θραυσμένοι» καὶ δι΄ αὐτῶν ἐπιδιώκεται νὰ περάση ἡ πλάνη τῶν αἱρετικῶν καὶ τὸ φρόνημα τοῦ κόσμου πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν.

Ἀπόψεις διαφορετικὲς ἀπὸ τὴν συγκεκριμένην πίστιν καὶ διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας συνιστοῦν πλάνην· ἡ δὲ χρόνιος ἐμμονὴ ἐν ἀμετανοησία εἰς τὴν πλάνην ὁδηγεῖ πρὸς τὴν αἵρεσιν καὶ τὸν ψυχικὸν θάνατον.
Ὁ ἄξιος τῆς Ἱερωσύνης κληρικὸς ὁμιλεῖ εἰς τὴν καρδίαν τοῦ λαοῦ, ὁ ἀνάξιος εἰς τὰ ἀκοᾶς του. Ὁ μὲν διὰ νὰ μεταδώση τὴν βιουμένην μετάνοιαν, ὁ δὲ νὰ δικαιολογήση τὴν ἀμετανοησίαν. Ἡ πράξις ὁμιλεῖ εἰς τὴν ψυχὴν πολὺ βαθύτερα καὶ πειστικώτερα ἀπὸ τὴν θεωρίαν. Ἡ ζωὴ τοῦ εὐσεβοῦς ἱερέως εἶναι ζῶσα ρητορικὴ δι΄ ἐκεῖνον ὅπου θέλει νὰ ἀκούση τὴν φωνὴν τοῦ Εὐαγγελίου, νὰ μετανοήση, νὰ σωθῆ. Τὴν πρὸς Θεὸν οἰκείωσιν τῶν πιστῶν δὲν φέρει ἡ πολυμάθεια τοῦ νοῦ, ἀλλ΄ ἡ καθαιρομένη καρδιὰ τῶν εὐλαβῶς βιούντων.

Ἐὰν ὁ πρεσβευτὴς τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν κατέχη βιωματικῶς εἰς τὴν ἐνδοχώραν του τὴν ὄντως ζωήν, αὐτὴ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναβλύση τεχνηέντως οὔτε ἀπὸ τὴν εὐφράδειαν τῶν λόγων του, οὔτε ἀπὸ τὴν δεινότητα τῆς γραφίδος του. Ἡ εὐγλωττία ἔχει ἀξίαν καὶ δύναμιν, ἐφ΄ ὅσον ἀντικρύζεται μὲ τὴν ἀρετήν, τὴν φανερᾶν καὶ τὴν κρυπτήν.

Τὸ Εὐαγγέλιον θέλει ἐφαρμογήν, δὲν θέλει θεωρίαν.

Τὸ «πιστεύω» ἀνήκει πάντοτε εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι καὶ βιωματικῶς τὸ ἐκφράζουν.

Διὰ τοὺς Ἑλληνορθοδόξους ἡ πίστις δὲν εἶναι μία «θρησκεία», μία τῶν πολλῶν «ἐθελοθρησκεία», ἀλλὰ μία ἀναπνευστικὴ λειτουργία, ἀρχομένη ἀπὸ τοῦ Βαπτίσματος τῆς βρεφικῆς ἡλικίας καὶ ἐκτεινομένη, ἐὰν δὲν ἀνακοπῆ, εἰς τὸν μέλλοντα αἰώνα.

Τὰ δόγματα, ἡ Ἱερὰ Παράδοσις τῆς Ἐκκλήσιάς μας, εἶναι δι΄ αὐτὴν ὅ,τι τὸ αἷμα διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ τὰ ζῶα ἢ ὁ χυμὸς εἰς τὰ δένδρα καὶ τὰ φυτά· ἐὰν παύση νὰ κυκλοφορῆ, ἐπέρχεται ἐξάπαντος ὁ θάνατος, σύντομα ἢ ἀργότερα.

Εἰς τὴν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας τὰ δόγματα ἐμφανίζονται, τὰ δόγματα καθορίζονται, ἀλλὰ τὰ δόγματα δὲν ἐξελίσσονται. Τὸ εὐσκιόφυλλον δένδρον τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν φυλλορροεῖ δογματικῶς κατὰ τὴν ροὴν τῶν αἰώνων. Καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν αὐτὴν ἐκπροσωποῦν ἐπαξίως ἐντὸς καὶ ἐκτὸς αὐτῆς οἱ διὰ τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεώς των ἀποκτήσαντες τὴν ἔξωθεν μαρτυρίαν· οἱ δεξιοτέχναι εἰς τὸν χειρισμὸν τῆς ἀληθείας καὶ ἀνυποχώρητοι εἰς τὰ δελεάσματα ἢ φοβερισμοὺς τῶν αἱρέσεων καὶ τῆς πλάνης.

Τὰ δογματικὰ δὲν κατανοοῦνται ἀμοιβαίως, οὔτε διαπραγματεύονται συμβιβαστικῶς, ἀλλὰ πιστεύονται καὶ τηροῦνται ἀπαρεκκλίτως.

Ἡ φωνὴ τῶν Πατέρων ἠχεῖ ἀπ΄ αἰώνων ἡ αὐτή· «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως». Ὑπὲρ πάσαν ἐγκόσμιον σκοπιμότητα δεσπόζει αὐτή, ἡ ἄνωθεν ἀλήθεια, ἡ μὴ ἐπιδεχομένη μηδεμίαν οὐσιώδη παραλλαγὴν ἢ τροπῆς τυχὸν ἀποσκίασμα.

Ἡ εὐκαμψία εἶναι μία χάρις εἰς τὸ σῶμα, μία ἀρετὴ διὰ τὸ πνεῦμα, ἀλλὰ ἕνα ἐλάττωμα διὰ τὴν συνείδησιν· ἐλάττωμα φοβερόν· θανατηφόρον.
Ὅπου δὲν ὑπάρχει πίστις καὶ πόθος κατὰ Θεόν, ἐκεῖ ὀφείλομεν νὰ ἐνθυμούμεθα τὸν λόγον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ·

- Μὴ δίνετε τὰ ἅγια εἰς τοὺς καταφρονητᾶς.

Διότι ἄλλο εἶναι νὰ εὔχεται ὁ πιστὸς ὑπὲρ φωτισμοῦ τῶν ἀσεβούντων καὶ ἄλλο νὰ συνάπτη αὐτοὺς μὲ τοὺς εὐσεβεῖς χωρὶς νὰ ἔχουν μεταστραφὴ εἰς τὴν εὐσέβειαν δεόντως.

Βεβαίως ἡ θύρα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πάντοτε δι΄ ὅλους ἀνοικτή, ἀλλ΄ ἐρχμένους ἐν συντριβῇ καρδίας διὰ μετανοίας πρὸς τὸ φῶς, ὄχι ἐμμένοντας εἰς τὸ σκότος πεισματικῶς.

Καὶ ταῦτα· - Ἡ Ὀρθόδοξος Καθολικὴ Ἐκκλησία ὀφείλει ἐπισήμως νὰ δηλώση εἰς τοὺς οἰκουμενικοὺς κύκλους τὴν ἀκράδαντον πεποίθησιν αὐτῆς, ὅτι ἀποτελεῖ «τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς» καὶ νὰ διακόψη τὴν συμμετοχὴν της εἰς τὰ οἰκουμενικὰ συνέδρια, τοὺς παπικοὺς καὶ λοιποὺς ἀνοιχτοὺς διαλόγους. Ἢ εἴμεθα αὐτὴ ἡ Μία καὶ Ἁγία ἢ εἴμεθα κλάδος καὶ παραφυὰς τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας. Ἕνα ἐκ τῶν δύο δέον νὰ συμβαίνη. Ἡ ἀθεολόγητος «θεωρία τῶν κλάδων» ἀποτελεῖ δεινὴν κατάλυσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας.

Τὰ ἀνωτέρω διετύπωνε ἀπεριφράστως ἤδη πρὸς 35ετίας θεολόγος καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὡς γνώστης τῆς Ἱστορίας τῶν Δογμάτων καὶ ἐκ πείρας περὶ τῆς οἰκουμενικῆς κινήσεως ὁμιλῶν.

Ἀλλ΄ εἰς τὸ σημεῖον τοῦτο, ἰδιαιτέρως βαρύνουσα ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, προβάλλει ἡ γνώμη τοῦ Σταυρουπόλεως Μαξίμου, τοῦ Προέδρου τῶν τότε ἐκεῖθεν εἰς Ἅγιον Ὅρος ἀποστελλομένων Πατριαρχικῶν Ἐξαρχιῶν. – Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία. Αὐτὴ διετήρησεν ἀκριβῆ καὶ αὐθεντικὴν τὴν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τὴν πρώτην αὐτῆς αἴγλιν καὶ καθαρότητα. Εἰς αὐτήν, περισσότερον ἀπὸ μίαν ἁπλὴν καὶ ἀδιάκοπον ἱστορικὴν συνέχειαν καὶ συνέπειαν, ὑπάρχει μία ὀντολογικὴ ταυτότης. Ἡ αὐτὴ πίστις, τὸ αὐτὸ πνεῦμα, τὸ αὐτὸ ἦθος. Αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ διακριτικὸν γνώρισμα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ αὐτὸ δικαιοὶ τὴν ἀξίωσιν αὐτῆς, ὅτι εἶναι καὶ παραμένει ἡ Ἐκκλησία. (Ἐπίσκεψις 227, Μάρτιος 1980).

Πηγή: (Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἅγιον Ὅρος - Οἰκουμενισμὸς καὶ κόσμος», τοῦ Μοναχοῦ Λουκᾶ Φιλοθεΐτη), Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό

Κανείς δε μιλάει γι’ αυτό. Κανείς δε γνωρίζει ποτέ λεπτομέρειες για το τι συμβαίνει. Είναι τόσο ανατριχιαστικό που οι περισσότεροι δεν θέλουν να ξέρουν καν την ύπαρξή του.

Όμως το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων υπάρχει, και είναι μια πολύ κερδοφόρα επιχείρηση.

Τα τελευταία χρόνια με την προσφυγική/μεταναστευτική κρίση, η επιχείρηση αυτή βρήκε καινούρια θύματα. Αυτές τις μέρες μάλιστα, ένα βίντεο έκανε την εμφάνιση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και διαδόθηκε με τον ισχυρισμό ότι δείχνει προετοιμασία αφαίρεσης οργάνων Σύριων παιδιών στην Τουρκία.

Το συγκεκριμένο βίντεο βέβαια αποδείχθηκε ότι δεν είναι αληθινό καθώς αυτό που δείχνει τελικά είναι εικόνες μετά από βομβαρδισμούς στη Συρία το 2015.

Το εμπόριο οργάνων όμως Σύριων προσφύγων, είναι.

Οι εξαφανίσεις Σύριων παιδιών και παιδιών προσφύγων είναι κάτι που απασχόλησε τις Ευρωπαϊκές Αρχές. Πέρυσι η Europol είχε δηλώσει ότι περίπου 10.000 ανήλικοι έχουν χαθεί   από τότε που πέρασαν στην Ε.Ε. και το αμερικανικό Newsweek αναμετέδωσε ρεπορτάζ για τους Σύριους πρόσφυγες  στην Τουρκία και το Λίβανο που πουλάνε τα νεφρά τους, ενώ ήδη από το 2014 αναφέρθηκε στον ΟΗΕ ότι  18.000 παιδιά έχουν πέσει θύματα διακίνησης οργάνων .

Οι Σύριοι βέβαια δεν είναι οι μοναδικοί. Πέρυσι, οι 9 πρώτοι Σομαλοί, ανάμεσα στους οποίους και μια μητέρα με δυο παιδιά, βρέθηκαν στις ακτές της Αιγύπτου με τα όργανα τους να έχουν αφαιρεθεί.

Οι δύο χώρες που θεωρούνται οι κορυφαίες σε αυτή την επιχείρηση, είναι η Τουρκία και το Ισραήλ .

Κάποια άγνωστα στο ελληνικό κοινό δεδομένα

Τον περασμένο Δεκέμβριο η Tουρκική Hurriyet μετέδωσε  ότι ο Ισραηλινός διακινητής οργάνων Boris Walker συνελήφθη από την αστυνομία της Ιντερπόλ στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Μετά από σαράντα μέρες υπό τουρκική κράτηση, εκδόθηκε πίσω στο Ισραήλ για να αντιμετωπίσει κατηγορίες. Ο διακινητής οργάνων έκανε διευθετήσεις για την αξιοποίηση του μεγάλου πληθυσμού Σύριων προσφύγων στην Τουρκία για να συντονίσει παράνομες χειρουργικές επεμβάσεις οργάνων με τοπικούς γιατρούς σε μικρά ιδιωτικά νοσοκομεία.

Ο Boris Walker.

 
Στην Τουρκο-Ισραηλινή σύνδεση για τη συγκομιδή και διακίνηση οργάνων, ίσως οι δύο πιο διαβόητοι γκάνγκστερ είναι ένας εξειδικευμένος Τούρκος χειρουργός που ονομάζεται Ysef Somnez  και ο Ισραηλινός μεσάζων Moshe Harel  με εθνοτικούς τουρκικούς δεσμούς υπεύθυνος για το ταίριασμα των οργάνων από τους δότες με τους δικαιούχους και τις ηλεκτρονικές μεταφορές εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Δρ. Yusef Sonmez (αριστερά) και ο Moshe Harel.

 
Και οι δύο αυτοί εγκληματίες είχαν κάτι κοινό στις εκτεταμένες επιχειρήσεις λαθρεμπορίου οργάνων: Το Κόσοβο .

Εμπλοκή του ιδρυτή των Γιατρών του Κόσμου

Τον Ιανουάριο του 2011 μια έκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης  επιβεβαίωσε ότι ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ ”Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσόβου” (UCK), με επικεφαλής τον σημερινό πρόεδρο Χασίμ Θάτσι , λειτουργούσε μια μαφιόζικη επιχείρηση με λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, και ανθρώπινων οργάνων Σέρβων, που διοχέτευε στην Ευρώπη για κέρδος από τη δεκαετία του 1990.

Την εποχή που συνέβαινε αυτό επικεφαλής της αποστολής του ΟΗΕ στο κατεχόμενο Κόσοβο ήταν ο ιδρυτής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα και κατόπιν των Γιατρών του Κόσμου, πρώην υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας (2007-2010) Μπερνάρ Κουσνέρ , ο οποίος διορίστηκε στο Κόσοβο το 1999 και ήταν φυσικά υπέρ μιας «ανθρωπιστικής επέμβασης» του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Έχει χαρακτηριστεί από την Jerusalem Post ως ο 15ος εβραίος  με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.

Ο Μπερνάρ Κουσνέρ.

 
Ο Μπερνάρ Κουσνέρ αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι γνώριζε οτιδήποτε για διακίνηση οργάνων στο Κόσοβο υπό την εποπτεία του, αποκαλώντας μάλιστα έναν δημοσιογράφο που τον ρώτησε ”άρρωστο” . Το 2011 όμως απόρρητα έγγραφα που διέρρευσαν στα μέσα ενημέρωσης  έδειξαν ότι ο ΟΗΕ γνώριζε για το εμπόριο οργάνων στο Κόσοβο. Αξιωματούχοι της διεθνούς αστυνομίας, οι οποίοι βρίσκονταν στο Κόσοβο κατά τη διάρκεια της θητείας του Κουσνέρ, ισχυρίζονται ότι ο επικεφαλής της UNMIK πρέπει να γνώριζε για το λαθρεμπόριο οργάνων.

Από τότε, η υπόθεση συνεχίζει να ερευνάται από τις Αρχές, ενώ τα ελληνικά ΜΜΕ αποκαλούν τον Μπερνάρ Κουσνέρ ”ανθρωπιστή χωρίς σύνορα ” και τα Σέρβικα ”αφεντικό του εγκλήματος ”.

O Μπερνάρ Κουσνέρ με μέλη του UCK, Κόσοβο 1999

Κατακλείδα

Επιστρέφοντας στο εμπόριο οργάνων Σύριων προσφύγων, οφείλουμε να κάνουμε έκκληση στον κάθε έναν που σέβεται την ανθρώπινη ζωή να συμβάλλει στην πάταξη αυτού του ειδεχθούς εγκλήματος, τη στιγμή ιδίως που χιλιάδες Σύρια παιδιά βρίσκονται ασυνόδευτα στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Με κάθε τρόπο, το θέρισμα ψυχών, ιδίως αν πρόκειται για παιδικές ψυχές, πρέπει να σταματήσει.

Πηγή: Offtherecord , Αβέρωφ

Κάποτε τα αρχεία καταγραφής των διακομιστών ήταν απλώς βαρετά αρχεία των οποίων οι πιο δραματικές στιγμές συνέβαιναν όταν κάποιος ξέχναγε να γράψει ένα πρόγραμμα που να διαγράφει τα παλιά και η συσσώρευσή τους οδηγούσε στο να γεμίσουν τον σκληρό δίσκο και να κρασάρουν τον διακομιστή.

Στη συνέχεια, μια σειρά από περίεργα ατυχήματα μετέτρεψαν τα αρχεία καταγραφής των διακομιστών στο κύριο χαρακτηριστικό του 21ου αιώνα, ένα είδος αιώνιας, πανταχού παρούσας αναθυμίασης της καθημερινής μας ζωής, το CO2 (διοξείδιο του άνθρακα) του Διαδικτύου: αόρατα, φαινομενικά αθώα, αλλά αρκετά επιβλαβή, στο σύνολό τους, για να καταστρέψουν τον κόσμο μας.

Να πως φτάσαμε ως εδώ: αρχικά, υπήρχαν τα cookies. Οι άνθρωποι που διαχειρίζονταν τους web-servers ήθελαν έναν τρόπο για να αλληλεπιδρούν με τους ανθρώπους που τους χρησιμοποιούσαν: έναν τρόπο, για παράδειγμα, για να θυμούνται τις προτιμήσεις σας από επίσκεψη σε επίσκεψη ή να σας ξεχωρίζουν ανάμεσα σε αλληλεπιδράσεις που εκτείνονται σε δεκάδες οθόνες καθώς γεμίζατε και εξαργυρώνατε ένα εικονικό καλάθι αγορών.

Στη συνέχεια, η Google και μερικές άλλες εταιρείες ανακάλυψαν ένα επιχειρηματικό μοντέλο. Όταν ξεκίνησε η Google, κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς η εταιρεία θα κατάφερνε να αποπληρώσει τους επενδυτές της, ειδικά καθώς η – άγνωστη τότε – μηχανή αναζήτησης περιφρόνησε τις πιο βρώμικες πρακτικές του κλάδου, όπως το πάστωμα της αρχικής σελίδας με διαφημιστικά banner ή, το χειρότερο από όλα, την πώληση των κορυφαίων αποτελεσμάτων αναζήτησης που έφταναν στο κοινό.

Αντ’ αυτού, η Google και οι άλλες πρώιμες εταιρείες διαφημιστικής τεχνολογίας σκέφτηκαν να τοποθετήσουν διαφημίσεις στις ιστοσελίδες των άλλων, και οι διαφημίσεις αυτές θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των χρηστών του διαδικτύου και της Google. Κάθε σελίδα με μια διαφήμιση της Google ήταν σε θέση να γράψει και να διαβάσει ένα cookie της Google στο πρόγραμμα περιήγησής σας (κάτι που μπορούσε να απενεργοποιηθεί, αλλά κανείς δεν το έκανε) και έτσι η Google μπορούσε να έχει μια αρκετά καλή εικόνα του ποιες ιστοσελίδες επισκεφτήκατε. Η πληροφορία αυτή, με τη σειρά της, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να σας στοχεύσει με συγκεκριμένες διαφημίσεις και τα sites που θα τοποθετούσαν τις διαφημίσεις της Google στις σελίδες τους θα έπαιρναν ένα μικρό χρηματικό ποσό για κάθε επισκέπτη. Οι διαφημιζόμενοι θα μπορούσαν να στοχεύουν διαφορετικά είδη χρηστών – χρήστες που είχαν αναζητήσει πληροφορίες σχετικά με τον αμίαντο και τον καρκίνο του πνεύμονα, με προϊόντα για μωρά, με τον προγραμματισμό γάμου, με τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Οι ίδιες οι ιστοσελίδες έγιναν μέρος του “καταλόγου” της Google όπου θα μπορούσε να τοποθετήσει τις διαφημίσεις, αλλά επίσης βελτίωσαν τις καταγραφές της σχετικά με τους χρήστες του διαδικτύου, δίνοντάς της έτσι μια καλύτερη ιστορία για να πουλήσει στη συνέχεια σε διαφημιστές.

Η ιδέα έπιασε τον παλμό της εποχής και σύντομα όλοι προσπαθούσαν να καταλάβουν πώς μπορούν να συγκεντρώσουν, συλλέξουν, αναλύσουν και μεταπωλήσουν τα δεδομένα που μας αφορούσαν, καθώς εμείς περιηγούμασταν στο διαδίκτυο.

Φυσικά, υπήρξαν επιπτώσεις στην ιδιωτικότητα από όλα αυτά. Από νωρίς παραβιάσεις και δικαστικές διαμάχες ξεπήδησαν σε όλον τον κόσμο. Οι δικηγόροι της Google και των μεγάλων εκδοτών (αναφορικά με τα εργαλεία δημοσίευσης, τα εργαλεία κατασκευής blogs που διαδόθηκαν ευρέως και αποτέλεσαν “Συστήματα Διαχείρισης Περιεχομένου” για να καταλήξουν πια να είναι ο πρωταρχικός τρόπος δημοσίευσης υλικού στο διαδίκτυο) υιοθέτησαν ένα στερεότυπο νομικό λόγο, με την “πολιτική ιδιωτικότητας” και τους “όρους χρήσης της υπηρεσίας” και την “άδεια χρήσης τελικού χρήστη” που αναφέρονται στο κάτω μέρος τόσων σελίδων που επισκέπτεστε κάθε μέρα, και που “με την επίσκεψή σας στην ιστοσελίδα δηλώνετε πως συμφωνείτε και συμμορφώνεστε με τους όρους της υπηρεσίας”.

Καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες αναρριχώνται στη εξουσία του ”καπιταλισμού επιτήρησης” οι συμφωνίες αυτές πολλαπλασιάστηκαν, το ίδιο και η ανάγκη να υπάρχουν, γιατί σύντομα τα πάντα χρησιμοποιούνταν για συλλογή δεδομένων. Καθώς το Διαδίκτυο κατέκτησε τον φυσικό κόσμο και αποίκησε τα τηλέφωνά μας, αρχίσαμε να παίρνουμε μια γεύση του πώς θα έμοιαζε όλο αυτό τα επόμενα χρόνια. Εφαρμογές που έκαναν αθώα πράγματα όπως για παράδειγμα να μετατρέψουν το τηλέφωνό σας σε φακό, ή να καταγράψουν φωνητικές σημειώσεις, ή να αφήσουν τα παιδιά σας να ενώσουν κουκίδες σχηματίζοντας κάποιο clip-art, συνοδεύονταν από οθόνες με “εξουσιοδοτήσεις”‘ που απαιτούσαν να τις αφήσετε να εισβάλουν στο τηλέφωνό σας και σε όλα τα σημαντικά δεδομένα της ζωής σας: τον αριθμό τηλεφώνου, την διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τα SMS και άλλα μηνύματα, τα e-mails, την τοποθεσία σας – όλα όσα θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά άμεσα ή έμμεσα από μια συσκευή που κουβαλούσατε συνέχεια μαζί σας και είχε πρόσβαση στις πιο ευαίσθητες στιγμές σας.

Όταν άρχισαν οι αντιδράσεις, οι κατασκευαστές των εφαρμογών και οι εταιρείες κατασκευής smartphone είχαν έτοιμη την ανταπάντηση: “Συμφωνήσατε να μας επιτρέψετε να το κάνουμε. Σας ενημερώσαμε για τις πρακτικές απορρήτου μας, και μας δώσατε τη συγκατάθεσή σας.”

Αυτό το μοντέλο “ενημέρωσης και συναίνεσης” είναι εξόφθαλμα παράλογο και όμως έχει εκπληκτική νομική ισχύ. Καθώς τα γράφω όλα αυτά, τον Ιούλιο του 2016, τα αμερικανικά ομοσπονδιακά δευτεροβάθμια δικαστήρια έχουν μόλις αποφανθεί επί δύο υποθέσεων που αφορούσαν το αν οι “άδειες χρήσης τελικού χρήστη” που κανείς δε διαβάζει και κανείς δεν καταλαβαίνει και κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά, μπορούν να είναι επιβλητές. Οι υποθέσεις διέφεραν λίγο, αλλά και στις δύο περιπτώσεις, οι δικαστές είπαν ότι ήταν επιβλητές τουλάχιστον για κάποιο διάστημα (και ότι η παραβίασή τους μπορεί να είναι κακούργημα!). Αυτές οι αποφάσεις πάρθηκαν ενώ το σύνολο της Αμερικής είχε καταληφθεί από τον πυρετό του Pokémon Go, με λίγους μόνο σπασίκλες όπως εγώ να επισημαίνουμε πως απλά και μόνο με την εγκατάσταση του παιχνιδιού, όλα αυτά τα εκατομμύρια των παικτών έχουν ”συμφωνήσει” να χάσουν το δικαίωμά τους να κινηθούν νομικά εναντίον της ισχυρής εταιρείας στην ιδιοκτησία της οποίας ανήκουν τα Pokémon, όταν αυτή παραβιάσει τα προσωπικά δεδομένα των παικτών. Έχετε όμως χρονικό περιθώριο 30 ημερών για να υπαναχωρήσετε στην συμφωνία σας. Αν η εφαρμογή του Pokémon Go υπάρχει ακόμα στην ροή σας και έχετε εγγραφεί σε αυτό τις τελευταίες 30 ημέρες, στείλτε ένα e-mail με θέμα ”Διευθέτηση Υπαναχώρησης” και συμπεριλάβετε στο κυρίως κείμενο ”μια σαφή δήλωσή σας πως δεν αποδέχεστε τους όρους της υπηρεσίας του Pokémon Go.”

Η ενημέρωση και συναίνεση αποτελεί μια παράλογη νομική μυθοπλασία. Ο Jonathan Α. Obar και η Anne Oeldorf-Hirsch, ένα ζευγάρι καθηγητών Επικοινωνιολογίας από το York University και το University of Connecticut, δημοσίευσαν ένα έγγραφο εργασίας το 2016 που ονομάζεται “Το μεγαλύτερο ψέμα στο Διαδίκτυο: Αγνοώντας τις Πολιτικές Απορρήτου και την Πολιτική Χρήσης Υπηρεσιών των κοινωνικών δικτύων”. Το έγγραφο περιγράφει αναλυτικά το πώς οι καθηγητές έδωσαν την ευκαιρία στους φοιτητές τους, οι οποίοι μελετούν το αντικείμενο των συμφωνητικών αδειών χρήσης και την ιδιωτικότητα, να δοκιμάσουν ένα νέο κοινωνικό δίκτυο (η συγκεκριμένη υπηρεσία ήταν φανταστική, αλλά οι μαθητές δεν το γνώριζαν). Για να δοκιμάσουν το δίκτυο, οι φοιτητές έπρεπε να δημιουργήσουν λογαριασμούς, και τους δόθηκε η ευκαιρία να εξετάσουν τους όρους χρήσης της υπηρεσίας και την πολιτική ιδιωτικότητας, η οποία έγραφε ξεκάθαρα πως θα δώσει όλα τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών στην NSA και απαιτούσε το πρωτότοκο παιδί των φοιτητών ως αντάλλαγμα για την πρόσβαση στην υπηρεσία. Όπως θα έχετε καταλάβει ήδη από τον τίτλο της μελέτης, κανένας από τους φοιτητές δεν παρατήρησε κανένα από τα δύο σημεία και σχεδόν κανένας από αυτούς δεν κοίταξε τους όρους παροχής υπηρεσιών για περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα.

Πράγματι, δε μπορείτε να εξετάσετε σε οποιοδήποτε βάθος τους όρους της υπηρεσίας με την οποία αλληλεπιδράτε – θα έπαιρνε περισσότερο από 24 ώρες την ημέρα μόνο για να καταλάβετε τι δικαιώματα έχετε παραχωρήσει αυτήν την μέρα. Αλλά όσο απαίσια και αν είναι η πρακτική της “ενημέρωσης και συναίνεσης”, τουλάχιστον προσποιείται ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν κάποιον λόγο στη μοίρα των δεδομένων που εξάγονται από τη ζωή τους, καθώς αυτοί κινούνται μέσα στον χρόνο, τον χώρο και τις πληροφορίες.

Η επόμενη γενιά των δικτυωμένων συσκευών είναι κυριολεκτικά ανίκανη να συμμετάσχει σε αυτή τη μυθοπλασία.

Ο ερχομός του “Διαδικτύου των πραγμάτων” (IoT) – ένα απαίσιο όνομα που δείχνει πως οι υποστηρικτές του δε γνωρίζουν ακόμη ποια θα είναι η χρησιμότητά του, όπως τα “κινητά τηλέφωνα” ή οι “3D εκτυπωτές” – θα δώσει δυνατότητα δικτύωσης στα πάντα: συσκευές, λαμπτήρες, τηλεοράσεις, αυτοκίνητα, ιατρικά εμφυτεύματα, παπούτσια και ενδύματα. Η λάμπα σας δε χρειάζεται να μπορεί να τρέξει εφαρμογές ή να δρομολογεί πακέτα δεδομένων, αλλά οι μικροσκοπικοί ελεγκτές του εμπορίου που επιτρέπουν στους έξυπνους διακόπτες να ελέγχουν τα φώτα παντού (και έτσι να επιτρέπουν σε συσκευές όπως οι έξυπνοι θερμοστάτες και τα τηλέφωνα να αλληλεπιδρούν με τα φώτα και το σύστημα ασφαλείας στο σπίτι) θα περιλαμβάνουν πλήρεις υπολογιστικές δυνατότητες από προεπιλογή, επειδή αυτό θα είναι πιο αποδοτικό από πλευράς κόστους από ό,τι η προσαρμογή ενός τσιπ και ενός συστήματος για κάθε κατηγορία συσκευής. Αυτό που έχει καθορίσει τους υπολογιστές τόσο αδυσώπητα, κάνοντάς τους φθηνότερους, πιο ισχυρούς και πανταχού παρόντες, είναι η ευελιξία τους, ο χαρακτήρας της γενικής χρήσης τους. Το γεγονός της γενικής χρήσης τους είναι αναπόφευκτο και υπέροχο και απαίσιο, και αυτό σημαίνει ότι η έρευνα και ανάπτυξη που έχει κάνει τους υπολογιστές πιο γρήγορους προς όφελος της αεροπορίας ωφελεί και τους υπολογιστές μέσα στο τηλέφωνό σας και την συσκευή παρακολούθησης της καρδιάς σας (και αντίστροφα). Έτσι, όλα σύντομα θα περιέχουν έναν υπολογιστή.

Θα ”αλληλεπιδράτε” με εκατοντάδες, στην συνέχεια χιλιάδες, μετά δεκάδες χιλιάδες υπολογιστές κάθε μέρα. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των αλληλεπιδράσεων θα είναι στιγμιαίες και με υπολογιστές που δε θα έχουν τρόπο να σας δείξουν τους όρους χρήσης της υπηρεσίας, πόσο μάλλον να σας παρουσιάσουν ένα κουμπί για να κάνετε κλικ για να δώσετε την “συναίνεσή” σας. Κάθε τηλεόραση στο μπαρ που πηγαίνετε για ένα ποτό και να δείτε έναν αγώνα, θα έχει κάμερες και μικρόφωνα και θα καταγράφει την εικόνα σας και θα την επεξεργάζεται μέσω ενός λογισμικού αναγνώρισης προσώπου, θα καταγράφει όσα λέτε και θα τα μεταφέρει σε έναν διακομιστή που θα τρέχει συνεχή αναγνώριση ομιλίας (για να ελέγχει αν δίνετε κάποια φωνητική εντολή). Κάθε αυτοκίνητο που σας προσπερνά θα έχει κάμερες που θα καταγράφουν την εμφάνιση και την πορεία σας, που συλλέγουν τα μοναδικά αναγνωριστικά του Bluetooth σας και των άλλων ασύρματων συσκευών μικρής εμβέλειας και θα τα στέλνει στο «υπολογιστικό νέφος» (cloud) και εκεί θα συγχωνεύονται και θα συναθροίζονται μαζί με άλλα δεδομένα που θα προέρχονται από άλλες πηγές.

Θεωρητικά, αν η ενημέρωση και συναίνεση αποτελούσε κάτι περισσότερο από μια ευγενική φαντασίωση, τίποτα από όλα αυτά δε θα συνέβαινε. Αν η ενημέρωση-και-συναίνεση ειναι απαραίτητη για να καταστήσει τη συλλογή δεδομένων νόμιμη, τότε χωρίς αυτήν, η συλλογή είναι παράνομη.

Αλλά αυτό δεν είναι η πραγματική πολιτική διάσταση του πράγματος: η πραγματικότητα είναι ότι όταν κάθε αυτοκίνητο έχει περισσότερους αισθητήρες από ένα αυτοκίνητο της υπηρεσίας Google Streetview, όταν κάθε τηλεόραση πωλείται με μια κάμερα για να σας επιτρέπει να την ελέγχετε με χειρονομίες, όταν κάθε ιατρικό εμφύτευμα συλλέγει δεδομένα τηλεμετρίας που συγκεντρώνονται από κάποια εταιρεία παροχής “υπηρεσιών” και πωλούνται σε ασφαλιστές και φαρμακευτικές εταιρείες, το επιχείρημα που θα χρησιμοποιείται είναι πως: ” Όλα αυτά τα πράγματα είναι εξίσου καλά και απαραίτητα – δε μπορεί κανείς να συγκρατήσει την πρόοδο”.

Είναι αλήθεια ότι δε μπορούμε να έχουμε αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα που δεν παρατηρούν σε βάθος το γύρω περιβάλλον όλη την ώρα και δε δίνουν ιδιαίτερα μεγάλη προσοχή στους ανθρώπους για να εξασφαλίσουν ότι δε θα τους σκοτώσουν. Ωστόσο, δεν υπάρχει τίποτα που να επιβάλλει στα αυτο-οδηγούμενα αυτοκίνητα να διατηρούν και να επεξεργάζονται περαιτέρω τα δεδομένα που συλλέγουν. Θυμηθείτε ότι για πολλά χρόνια, τα αρχεία καταγραφής των διακομιστών που κατέγραψαν όλες τις συναλλαγές σας με το διαδίκτυο διαγράφονταν στην πορεία του χρόνου, γιατί κανείς δε μπορούσε να καταλάβει σε τι θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν, εκτός από το για να λύσουν προβλήματα όταν αυτά συνέβαιναν.

Οι αποδόσεις από την απόκτηση δεδομένων μειώνονται με τα χρόνια. Στα πρώτα χρόνια της διαφήμισης με χρήση δεδομένων, οι διαφημιστές πίστεψαν πως η καλύτερη στόχευση δικαιολογούσε και το μεγαλύτερο κόστος των διαφημίσεων. Με την πάροδο του χρόνου, ένα μέρος αυτής της αισιοδοξίας έχει ξεθωριάσει, υποβοηθούμενο από το γεγονός πως προσαρμοστήκαμε στον τρόπο διαφήμισης, έτσι ώστε η στόχευση τώρα πια να μην λειτουργεί τόσο καλά όσο παλιά. Θυμηθείτε εκείνες τις εταιρείες σαπουνιών που κάποτε διαφημίζονταν λέγοντας ”Θα είσαι καθαρότερος κατά 5 σεντς” και οι οποίες φαίνεται να είχαν πουλήσει απίστευτες ποσότητες σαπουνιού με αυτόν τον τρόπο. Με τον καιρό, οι άνθρωποι σκληραγωγήθηκαν από αυτά τα μηνύματα, μπήκαν σε μια κούρσα ανταγωνισμού με τους διαφημιστές που μας έφτασε στις διαφημίσεις του Axe Body Spray όπου τα σωστά προϊόντα προσωπικής υγιεινής θα καλέσουν πραγματικά αγγελάκια στο πλευρό ενός μέτριου άντρα και, παρά τα φτερά τους, αυτά τα αγγελάκια θα αποπνέουν αναμφισβήτητα μη αγγελικό πόθο για τον πρωταγωνιστή μας. Οι διαφημίσεις είναι πάντα το πιο ενδιαφέρον πράγμα στα παλιά περιοδικά, επειδή προτείνουν μια εποχή που οι άνθρωποι ήταν πολύ πιο αφελείς ως προς τα μηνύματα που πίστευαν.

Αλλά η φθίνουσα απόδοση της επιρροής των διαφημίσεων μπορεί να καλυφθεί από μια πιο επιθετική συλλογή δεδομένων. Αν το Facebook δε μπορεί να καταλάβει πώς να δικαιολογήσει το τιμολόγιο των διαφημίσεων του με βάση τα στοιχεία που γνωρίζει για σας, μπορεί απλά να σχεδιάσει τρόπους για να μάθει πολλά περισσότερα για εσάς και έτσι να δικαιολογήσει την τιμή που έχει ορίσει.

Το σκηνικό θα επαναληφθεί με τις μικροσυσκευές (gadgets) που θα μας κατασκοπεύουν από κάθε γωνία, με κάθε τρόπο, όλη την ώρα. Τα δεδομένα που οι υπηρεσίες αυτές θα συλλέγουν θα είναι ακόμη πιο τοξικά ως προς την δυνατότητά τους να μας βλάψουν. Σκεφτείτε ότι σήμερα, οι κλέφτες ταυτότητας συγχωνεύουν δεδομένα από διάφορες παραβιάσεις ασφαλείας, προκειμένου να συμπληρώσουν αρκετές πληροφορίες για να πάρουν ένα αντίγραφο ιδιοκτησίας για τα σπίτια των θυμάτων τους και να τα πουλήσουν κάτω από την μύτη τους. Ότι οι ηδονοβλεψίες κάνουν τυχαίες επιθέσεις για να αποκτήσουν τον έλεγχο φορητών υπολογιστών για να βρουν γυμνές φωτογραφίες και στη συνέχεια να τις χρησιμοποιούν για να εκβιάσουν τα θύματά τους ώστε να εκτελέσουν ζωντανά στην κάμερα σεξουαλικές πράξεις. Ότι κάθε άτομο που ζήτησε βίζα για τις ΗΠΑ είδε τα στοιχεία του να κλέβονται από Κινέζους κατασκόπους, οι οποίοι έκαναν επίθεση στους διακομιστές του Υπουργείου Εργασίας και υπέκλεψαν περισσότερα από 20 εκατομμύρια εγγραφών.

Ο καλύτερος τρόπος για να ασφαλίσεις τα δεδομένα είναι εξαρχής να μην τα συλλέξεις. Τα δεδομένα που συλλέγονται είναι πιθανό να διαρρεύσουν. Τα δεδομένα που συλλέγονται και διατηρούνται είναι βέβαιο ότι θα διαρρεύσουν. Ένα σπίτι που μπορεί να ελέγχεται με τη φωνή και την κίνηση, είναι ένα σπίτι με μια κάμερα και ένα μικρόφωνο που καλύπτουν κάθε σπιθαμή της επιφάνειάς του.

Το IoT θα καταρρίψει την πρακτική της ενημέρωσης και συναίνεσης, αλλά χωρίς κάποιο άλλο νομικό πλαίσιο να το αντικαταστήσει, θα καταλήξει σε καταστροφή.

Είμαι ειλικρινά πολύ φοβισμένος από αυτή την έκβαση και δυσκολεύομαι να φανταστώ πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε να την αποτρέψουμε, αλλά έχω ένα σενάριο που μπορεί να είναι εύλογο: συλλογικές μηνύσεις.

Αυτή τη στιγμή, οι εταιρείες που παραβιάζουν τα δεδομένα των χρηστών τους δεν αντιμετωπίζουν σχεδόν καμία ευθύνη. Όταν η Home Depot έχασε 53 εκατομμύρια αριθμούς πιστωτικών καρτών και 56 εκατομμύρια σχετιζόμενες διευθύνσεις e-mail, το δικαστήριο επιδίκασε σε κάθε πελάτη μόλις $0,34 για τον καθένα, μαζί με πιστοποιητικά δώρων για πιστωτικές υπηρεσίες και για δάνεια με εγγυημένο τόκο, των οποίων η φερεγγυότητα δεν επιβεβαιώνεται στη βιβλιογραφία. Αλλά οι παραβιάσεις θα συνεχίσουν να γίνονται και θα χειροτερέψουν και οι δικηγόροι που διαχειρίζονται τις συλλογικές μηνύσεις θα έχουν την πολυτέλεια να διαλέγουν τους πελάτες τους. Αυτοί οι δικηγόροι που πληρώνονται με ποσοστό επί των κερδών, αντιπροσωπεύουν ένα είδος παρατεταμένου, εξελισσόμενου αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό επιτήρησης, που με διάφορες τυχαίες προσεγγίσεις προσπαθούν να πείσουν τα δικαστήρια να αναγκάσουν τις εταιρείες που μηνύονται να απορροφήσουν το πλήρες κοινωνικό κόστος της απερίσκεπτης συλλογής και διαχείρισης δεδομένων.

Τελικά, κάποιος δικηγόρος θα καταφέρει να πείσει κάποιον δικαστή ότι, ας πούμε, το 1% των θυμάτων των παραβιάσεων μιας πλούσιας εταιρείας θα καταλήξει να χάσει το σπίτι του από κλέφτες ταυτότητας και αυτό θα οφείλεται στα δεδομένα που διέρρευσε η εταιρεία, και πως οι ζημίες τους θα πρέπει να είναι ίσες με το 1% του συνόλου της περιουσίας που ανήκει σε 53 εκατομμύρια (ή 500 εκατομμύρια!) πελάτες τους οποίους (η εταιρεία) έχει αδικήσει. Με αυτόν τον τρόπο θα κλείσουν εκατοντάδες εταιρείες και δισεκατομμύρια θα μεταφερθούν από τους επενδυτές και τους ασφαλιστές στους δικηγόρους και τους πελάτες τους.

Όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα χυθεί αίμα στην αίθουσα συνεδριάσεων. Κάθε μεγάλος επενδυτής θα θέλει να γνωρίζει ότι η εταιρεία είναι ασφαλισμένη με το 500πλάσιο κεφάλαιο της καθαρής της αξίας. Κάθε αντασφαλιστής και αντισυμβαλλόμενος θα θέλει να γνωρίζει τι ακριβώς πρακτικές συλλογής δεδομένων ασφαλίζει. (Πράγματι, ακόμη και ένας καλός τρόμος, πιθανά θα φέρει και τις δύο περιπτώσεις ενώπιον της πραγματικότητας ακόμη και αν ασκηθεί με επιτυχία έφεση στην απόφαση)

Ο κίνδυνος, φυσικά, είναι οι ”όροι της υπηρεσίας”. Αν κάθε ”συμφωνία” που κάνατε κλικ στο παρελθόν ή απλά προσπεράσατε περιλαμβάνει αναγκαστική διαιτησία – αυτό σημαίνει πως παραιτηθήκατε του δικαιώματός σας να μηνύσετε ή να συμμετάσχετε σε μια ομαδική μήνυση. Και τότε δεν υπάρχει ομάδα για να κάνει μια ομαδική κίνηση. Υπάρχει ένας λόγος που οι συμφωνίες διαιτησίας έχουν πολλαπλασιαστεί σε κάθε πλευρά της ζωής μας, από το Airbnb και το Google Fiber μέχρι τις αίθουσες αναμονής διαφόρων γιατρών και οδοντιάτρων που επισκέφτηκα από τότε που μετακόμισα πίσω στις ΗΠΑ το περασμένο έτος. Έπρεπε μέχρι και να συμφωνήσω σε αναγκαστική διαιτησία όταν άφησα την κόρη μου σε ένα πάρτι γενεθλίων για παιδιά (δεν το επινόησα αυτό – ήταν σε μια πιτσαρία με ένα γυμναστήριο ζούγκλα).

Αυτό που έρχεται είναι η καταιγίδα του αιώνα, και οι ομπρέλες μας είναι όλοι αυτοί οι υδατοδιαλυτοί αριθμοί των $5 που εμφανίζονται στις γωνίες των δρόμων της Νέας Υόρκης κάθε φορά που τα σύννεφα εμφανίζονται στον ουρανό. Να φοβάστε.

Πηγή: Locusmag.com, medialibre.net, ID-on't renounce my freedom