Στις 16 Ιουλίου 1927 γεννήθηκε στην Αθήνα, η ηρωίδα της αντίστασης, η ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου. Παιδί αστικής οικογένειας.
Στα 16 της κιόλας τη συνεπαίρνει το εγερτήριο σάλπισμα της ΕΠΟΝ και γίνεται ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της. Εξαιρετική μαθήτρια, με μεγάλη κλίση στις ξένες γλώσσες. Μιλούσε θαυμάσια Γαλλικά, Αγγλικά, Ιταλικά και Γερμανικά. Ήταν μοναχοκόρη και οι γονείς της έκαναν ό,τι μπορούσαν για να της δώσουν μόρφωση άρτια και πολύπλευρη.
«Θυμάμαι την πρώτη της αντιστασιακή εκδήλωση. Έρχονταν στα πάρτι, στις παρέες. Ήταν ας πούμε εκκολαπτόμενη αγωνίστρια. Από αστική οικογένεια. Ήρθε μια μέρα… Η πείνα στο ζενίθ. Οι δικοί μου έχουν ζάχαρη στην αποθήκη του σπιτιού μας, είπε. Ελάτε, θ’ ανοίξω εγώ την πόρτα και να μπει ο κόσμος να πάρει. Την επόμενη μέρα έγινε η δουλειά, όπως ακριβώς τόχε πει.
Αυτή η πρώτη αντιστασιακή πράξη της έφερε προβλήματα με το σπίτι».
Μα η Ηρώ συνέχισε να αναλαμβάνει νέες αποστολές. Δόθηκε ολόψυχα στον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας, αναδείχτηκε σε ένα από τα πιο μαχητικά μέλη της ΕΠΟΝ. Όταν η μητέρα της της έκανε συστάσεις να μην εκτίθεται τόσο αυτή απαντούσε «Μαμά ντροπή να το λέτε εσείς αυτό, μια σπαρτιάτισσα!».
Πρωτοπιάστηκε από τους ταγματασφαλίτες στο σπίτι της, στην οδό Βεΐκου 57, την ημέρα των γενεθλίων της, 16 Ιουλίου 1944. Έντεκα το πρωί, τη βρήκαν μόνη στο σπίτι, έσπασαν την πόρτα, την κτύπησαν κτηνώδικα και την πήραν μαζί τους. Με χίλια βάσανα, αρκετά μέσα και πολλά χρήματα οι δικοί τους κατάφεραν να την απελευθερώσουν και να την πάρουν σπίτι σε κακά χάλια από τα βασανιστήρια των ταγματασφαλιτών στην οδό Αγήνορος όπου ήταν η έδρα τους.
Η Ηρώ ξανάρχισε τη δράση της, πιο έντονα αλλά και πιο προσεκτικά. Οι ταγματασφαλίτες όμως παρακολουθούσαν τη δράση της και την κατήγγειλαν στα Ες Ες για τη συμμετοχή της σε σαμποτάζ σε τρένο που μετέφερε πυρομαχικά. Στις 31 Ιουλίου 1944 οι Γερμανοί μπλόκαραν όλο το τετράγωνο και τη συνέλαβαν. Ήταν η ημέρα που η Ηρώ έδωσε με επιτυχία τις απολυτήριες εξετάσεις του Γυμνασίου. Κάθονταν με τους γονείς της και κουβέντιαζαν ως αργά τη νύχτα για το μέλλον της.
Στις 2 μετά τα μεσάνυχτα οι χιτλερικοί μπλόκαραν όλο το τετράγωνο, έσπασαν την πόρτα του σπιτιού της και την έσυραν μαζί τους στο άντρο της οδού Μέρλιν.
Στο κολαστήριο της οδού Μέρλιν, τη βασανίζουν απάνθρωπα επί 4 ημέρες για να μαρτυρήσει, της υπόσχονται τα πάντα για να συνεργαστεί μαζί τους, μα η Ηρώ τους φτύνει και μάλιστα μπατσίζει το διερμηνέα. Κι ήξερα πάρα πολλά.
Τη στέλνουν στο Χαϊδάρι, στην απομόνωση και μετά στο θάλαμο των μελλοθάνατων. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 μαζί με άλλους 49 πατριώτες η Ηρώ οδηγείται στο θυσιαστήριο της Καισαριανής. Τους εκτελούν πέντε πέντε. Η Ηρώ στην πρώτη πεντάδα.
Χτυπάτε λοιπόν κακούργοι, φωνάζει πέφτοντας χτυπημένη από τις 17 σφαίρες των φασιστών.
Δεκαεφτά σφαίρες για τα 17 χρόνια της…
