Ἀπὸ τὸ θέρος τοῦ 1824 οἱ κινήσεις τῆς Πύλης κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐπαναστατῶν γίνονται πιὸ συστηματικές.

Ἤδη ἡ Κρήτη ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἡμέρες τοῦ Μαρτίου τοῦ 1824 ἔχει πνιγεῖ στὸ αἷμα καὶ ἡ Κάσος εἶχε ἐρημωθῆ, μετὰ ἀπὸ τὸν ὄλεθρο ποὺ ὑπέστη στὶς 29 Μαΐου τοῦ 1824.
Τὸ ἴδιο καὶ τὰ Ψαῤῥά, στὶς 21 καὶ στὶς 22 Ἰουνίου, ἠκολούθησαν στὸν ὄλεθρο τὴν Κάσο..

Ὁ Ἰμπραὴμ πασᾶς τῆς Αἰγύπτου, μὲ τὰ στρατεύματά του καὶ τοὺς Γάλλους συμβούλους καὶ ἀξιωματικούς του, στόχευαν πλέον ξεκάθαρα τὴν Πελοπόννησον, τὸ κέντρο τῶν ἐπαναστατικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀποδυναμώνοντας φυσικὰ τὶς ναυτικὲς ἑστίες τῶν Ἑλλήνων στὸ πέρασμά τους.
Μὰ στὸ μεταξὺ ἤδη τὸ χρῆμα τῶν δανείων, ἀπὸ τοὺς …«Ἄγγλους» τοκογλύφους, ἔῤῥεε  πρὸς τὴν (πραγματική) κυβέρνησιν τοῦ Λαζάρου Κουντουριώτου καὶ τροφοδοτοῦσε τὶς ὀρέξεις γιὰ ἐξουσία τῶν Κωλέττη, Μαυροκορδάτου καὶ λοιπῶν ἐντεταλμένων, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ …«ἐμφύλιος» νὰ κορυφώνεται.
Τὴν ἴδια ὥρα προετοιμάζετο ἐκστρατεία κατὰ τῶν Πατρῶν ὑπὸ τοῦ …«στρατηγοῦ» Γεωργίου Κουντουριώτου!!!

Ἀπὸ τὶς 6 Φεβρουαρίου τοῦ 1825 ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ὅπως ἐπίσης καὶ ὅλοι οἱ «ἀντιδρῶντες», εὑρίσκοντο ἔγκλειστοι στὸ μοναστήρι τοῦ Προφήτου Ἠλία στὴν Ὕδρα καὶ ἡ κυβέρνησις ἐνεργοῦσε πλέον ἐλεύθερα, τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ὁ Ἰμπραὴμ πασσᾶς, κατόπιν διερευνητικῶν ἐλέγχων, ἀπὸ τὰ ἀνοικτὰ τῆς Μεσηνίας, στὶς 11 Φεβρουαρίου τοῦ 1825, ἀπεφάσιζε νὰ στρατοπεδεύσῃ στὴν Μεθώνη.
Τὴν ἴδια μάλιστα ἐποχὴ κορυφώνοντο οἱ δολοπλοκίες εἰς βάρος τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου καὶ τοῦ Καραϊσκάκη.

Οἱ πρῶτες ἀναφορὲς τοῦ Διονυσίου Μούρτζινου, γιὰ πενήντα πλοῖα, ἀπὸ τὶς 10 Φεβρουαρίου τοῦ 1825 ἦσαν ἀνησυχητικές.
Στὴν Κορώνη εἶχε σημάνη συναγερμός, ἀλλὰ ὄχι στὴν Ὕδρα καὶ στὸ  Ναύπλιο. Οἱ πληθυσμοὶ τῆς Μεσσηνίας εἶχαν πανικοβληθῆ καὶ ἀναζητοῦσαν τρόπους διαφυγῆς καὶ προστασίας τῶν οἰκογενειῶν τους.

Ὁ Παναγιώτης Γιατράκος, μὲ νέες ἀναφορὲς στὶς 11 Φεβρουαρίου τοῦ 1825, ἦταν σαφέστατος, ζητώντας νὰ ἐνισχυθοῦν οἱ φρουρὲς τοῦ Νεοκάστρου καὶ τῆς Μεθώνης, μὰ ἡ κυβέρνησις εἶχε μεγαλυτέρους …«ἐχθρούς» νὰ ἀντιμετωπίσῃ.  Μὲ μίαν ἐντολὴ στὸν Βῶκο-Μιαούλη, γιὰ μία ἁπλῆ …βόλτα, θὰ ἀνέκοπτε τὴν ἀποβίβασιν. Ἤ μὲ μόλις 2.000 στράτευμα θὰ μποροῦσαν νὰ ἀκυρώσουν τὰ σχέδια τοῦ Ἰμπραὴμ καὶ νὰ μὴν τοῦ  ἐπιτραπῇ νὰ ἀπλώσῃ τὶς δυνάμεις του στὴν Πελοπόννησον. Μὰ δὲν ἔγινε.

Τὴν ἐπομένη ἡμέρα,12 Φεβρουαρίου τοῦ 1825, ὁ Ἰμπραὴμ ἀπεβίβαζε ὅλο του τὸ ἐπιτελεῖον στὴν Μεθώνη, μαζὺ μὲ τὴν ἐμπροσθοφυλακή του.
4.000 πεζοὶ καὶ 600 ἱππεῖς ἀπεβιβάσθησαν …ἀτουφέκιστοι μὲ κεφαλὴ τὸν Ἰμπραὴμ καὶ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶν ἀξιωματικῶν του.
Τὴν ἰδίαν ἡμέρα  τὰ πλοῖα τῶν Αἰγυπτίων ἀνεχώρησαν γιὰ τὴν Σούδα, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιστρέψουν στὶς 5 Μαρτίου μὲ ἐπὶ πλέον 7.000 πεζοὺς καὶ 400 ἱππεῖς.

Οἱ προετοιμασίες τοῦ στρατοπέδου ἦσαν τέτοιες ποὺ ὁποιοσδήποτε γνώστης τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων ἀντελαμβάνετο πὼς σὲ λίγες ἡμέρες τὸ στρατόπεδον θὰ φιλοξενοῦσε πολλὲς χιλιάδες καλοεκπαιδευμένων καὶ ἐπικινδύνων, γιὰ τὴν ἐξακολούθησιν ὑπάρξεως τοῦ κρατιδίου «Ἑλλάς», πολεμιστῶν.
Ἐν τούτοις ἡ κυβέρνησις εἶχε σημαντικότερα ζητήματα νὰ ἐπιλύσῃ.
Παρὰ τὶς ἀναφορές, ποὺ ἔφθαναν διαρκῶς, ὁ Ἰμπραὴμ δὲν ἀποτελοῦσε πρόβλημα γιὰ αὐτούς.

Ἡ συμφωνία τοῦ σουλτάνου μὲ τὸν Ἰμπραήμ, ἀπὸ τὸ 1824, ἦταν νὰ ἀπωθηθοῦν οἱ ἐπαναστάτες καὶ νὰ ἀναλάβῃ αὐτὸς τὴν Κρήτη καὶ τὴν Πελοπόννησον. Ἡ ὁρμή του λοιπὸν πολὺ μεγάλη καὶ ὁ στρατός του ἄριστα προετοιμασμένος. Στὴν πραγματικότητα ἡ ἀποβίβασις τῶν στρατευμάτων του, ὑπὸ τὸ πρίσμα τῶν προϋποθέσεων, ποὺ πολὺ προσεκτικὰ ἔθεσαν οἱ πολιτικοί, προμηνύετο ὡς περίπατος.

Θὰ χρειασθοῦν ἀκόμη τρία χρόνια, ἔως τὸ 1828, πολὺ αἷμα, ἡ μεγάλη θυσία τοῦ Μεσολογγίου, μία ναυμαχία, ἀπὸ ξένους ναυάρχους, ἀμέτρητες διαβουλεύσεις, δολοπλοκίες καὶ συμφωνίες εἰς βάρος μας, γιὰ νὰ ἀποχωρήσῃ ἀπὸ τὴν Πελοπόννησον ὁ Ἰμπραήμ.
Καὶ στὸ μεταξὺ ὁ λαὸς θὰ πλήρωνε καὶ πάλι τὶς βρωμιές τους, μὲ τὸ δικό του αἶμα νὰ ποτίζῃ τὰ δικά του χώματα, ποὺ οὐδέποτε κατάφερε νὰ ἀπελευθερώσῃ πραγματικά..

Φιλονόη

Πληροφορίες ἀπό:

«Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις», Κόκκινος Διονύσιος
«Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 21», Φωτιάδης Δημήτριος

Ἡ εἰκόνα ἀπὸ τὸν Γ΄ τόμο τοῦ «Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 21», σελὶς 71.

Πηγή: Φιλονόη καὶ φίλοι…