«Πατρίς.

Η γενική ευταξία τών υποθέσεων τής πατρίδος μας Πελοποννήσου, καί η αίσια έκβασις τού προκειμένου ιερού αγώνος περί της σεβαστής ελευθερίας τού γένους μας, επειδή καί αναγκαίως απήτουν τήν γενικήν συνέλευσιν καί σκέψιν, συναθροίσθημεν επί τούτου οι υπογεγραμμένοι από μέρος τών επαρχιών μας, έχοντες καί τήν γνώμην καί όλων τών λοιπών απόντων μελών κατά τήν σεβαστήν μονήν τών Καλτεζών, κατ’ εύλογον κοινήν ημών γνώμην καί απόφασιν καί όλων τών απόντων, εκλέξαντες τούς φιλογενεστάτους κυρίους τόν τε Άγιον Βρεσθένης Θεοδώρητον, Σωτήριον Χαραλάμπην, Αθανάσιον Κανακάρην, Αναγνώστην Παπαγιαννόπουλον, Θεοχαράκην Ρέντην καί Νικόλαον Πονηρόπουλον, καθ’ υπακοήν καί συγκατένευσιν καί αυτών εις τήν κοινήν ημών ταύτην πρότασιν, τούς διορίζομεν διά νά παρευρίσκωνται μετά τού ενδοξοτάτου κοινού αρχιστρατήγου μας Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, καί πάντες οι άνωθεν επέχοντες τήν γερουσίαν όλου τού δήμου τών επαρχιών τής Πελοποννήσου, προηγουμένου τής ενδοξότητός του, νά συσκέπτωνται, προβλέπωσι καί διοικώσι καί κατά τό μερικόν καί κατά τό γενικόν απάσας τάς υποθέσεις, διαφοράς, καί πάν ό,τι συντείνει εις τήν κοινήν ευταξίαν, αρμονίαν, εξοικονομίαν τέ καί ευκολίαν τού ιερού αγώνος μας καθ’ όποιον τρόπον η Θεία Πρόνοια τούς φωτίσει καί γνωρίσωσιν ωφέλιμον, έχοντες κατά τούτο κάθε πληρεξουσιότητα, χωρίς νά ειμπορή τινας νά αντιτείνη ή νά παρακούση εις τά νεύματα καί διαταγάς των.»

Αφ’ ού δέ υπεγράφη η ανωτέρω συστατική τής Πελοποννησιακής Γερουσίας πράξις, εψάλη πάνδημος δοξολογία επ’ εκκλησίας· καί, απολύσεως γενομένης, ο ενάρετος, ο ταπεινόφρων, ο φιλόπατρις επίσκοπος Έλους Ανθιμος, επήρεν εκ τής ζώνης τού Χαραλάμπη τάς δύο πιστόλας του, έκαμε δι’ αυτών τό σημείον τού Σταυρού επί τής εικόνος τού Χριστού, καί προτείνας αυτάς προς τούς παρεστώτας είπεν ένθους καί μεγαλοφώνως.

«Έλληνες, ο Κύριος ευλόγησε καί αγίασε τά όπλα σας».

Οι φιλοπόλεμοι λόγοι τού αγίου ανδρός ηλέκτρισαν όλον τό ακροατήριον. Μετά ταύτα η συνέλευσις διελύθη, η δέ Γερουσία μετετόπισεν εις Στεμνίτσαν, όπου συνεδρίασε καί εξέδωκε τήν 30ην εις όλας τας επαρχίας τής Πελοποννήσου εγκύκλιον, δι’ ης διέταττε τήν σύστασιν γενικών εφοριών εν τή πρωτευούση πάσης επαρχίας καί υπεφοριών εν τοίς χωρίοις, προσδιώριζε τά διοικητικά καθήκοντα τών δημοτικών τούτων αρχών, καί είλκυε κυρίως τήν προσοχήν των εις τήν προμήθειαν τών αναγκαίων τού στρατεύματος εκάστης επαρχίας. Η τουρκική αρχή πρό τής επαναστάσεως απεδεκάτονεν όλα τά προϊόντα τής γης, οι δέ Τούρκοι, οι μισθούντες τά κτήματά των απελάμβαναν τό πέμπτον τών προϊόντων. Τά κανονικά δέ ταύτα δέκατα καί γαιόμορα καί τά παντός είδους ζώα τών Τούρκων διέταξεν η Γερουσία νά λαμβάνωνται εις χρήσιν τού κοινού καθώς καί οι καρποί όλων τών τουρκικών χωραφίων είτε ως παρασπορίων, είτε παρ’ αυτών τών Τούρκων εσπαρμένων, αφ’ ού εξεπίπτοντο τά έξοδα τής συγκομιδής.

Όλα δε τά τρόφιμα ταύτα εχρησίμευαν πρός διατήρησιν τού στρατεύματος τής επαρχίας, διότι πάσα επαρχία έτρεφε εκ τών ιδίων προσόδων τό στράτευμά της, αλλά δεν τό εμισθοδότει. Μόνοι οι Μανιάται ετρέφοντο υπό τών άλλων επαρχιών καί εμισθοφόρουν. Η Γερουσία απηγόρευσε καί τήν εξαγωγήν όλων τών τροφίμων καί λοιπών προϊόντων τής Ελλάδος, καί διέταξε νά τρέφωνται παρά τού κοινού αι γυναίκες καί τά τέκνα τών αποθνησκόντων εν πολέμω, καί νά καταγράφωνται τά ονόματα αυτών εν τώ κώδηκι τής επαρχίας· παρήγγειλε καί επαγρύπνησιν αστυνομικήν, καί τήν μή επέμβασιν τής Αρχής μίας επαρχίας εις τά τής άλλης, καί έδωκεν εξουσίαν ταίς εφορίαις νά τιμωρώσι τούς πταίστας κατά τά πταίσματά των, απαγορεύσασα μόνον τόν φόνον καί τήν δήμευσιν.»

Ιστορία τής Ελληνικής Επαναστάσεως – Σπυρίδων Τρικούπης

Πηγή: Αγία Σοφία, Αβέρωφ