Το Λβοφ, σημερινό Λβιβ της Ουκρανίας ανήκε το 1939 στην Πολωνία. Την 1η Σεπτεμβρίου η Πολωνία δέχτηκε την γερμανική επίθεση. Η πόλη βρισκόταν κοντά στα σύνορα με την τότε ΕΣΣΔ και κατά συνέπεια δεν είχε οχυρωθεί από τους Πολωνούς που δεν προέβλεπαν τόσο βαθύ υποχωρητικό ελιγμό.
Ωστόσο οι εξελίξεις ήταν διαφορετικές. Οι Γερμανοί ανέτρεψαν την πολωνική αντίσταση στα δυτικά και το Λβοφ κατέστη τοποθεσία κλειδί για την εγκατάσταση του λεγόμενου «Ρουμανικού Προγεφυρώματος», της έσχατης ουσιαστικά τοποθεσίας αντίστασης των Πολωνών στον εισβολέα, που καλύπτονταν ανατολικά από την ΕΣΣΔ έχοντας τα νώτα του στη Ρουμανία.
Στις 7 Σεπτεμβρίου οι Πολωνοί άρχισαν να οργανώνουν την άμυνά τους στην περιοχή. Οι πολωνικές δυνάμεις, υπό τον στρατηγό Βλαντισλάβ Λάγκνερ και τον ταξίαρχο Φραντσιζέκ Σικόρσκι. Οι Πολωνοί θα αμύνονταν στην γραμμή του ποταμού Σαν. Ωστόσο για να υπάρξει άμυνα έπρεπε να υπάρχουν και δυνάμεις.
Η γερμανική επίθεση
Ο Λάγκνερ συγκέντρωσε όσους άνδρες βρήκε διαθέσιμους, φυγάδες από διαλυμένες μονάδες, βοηθητικούς, πολιτοφύλακες και συγκρότησε μια εκ των ενόντων δύναμη. Στις 12 Σεπτεμβρίου έφτασε στη περιοχή το 98ο Σύνταγμα Ορεινών Κυνηγών της γερμανικής 1η Ορεινής Μεραρχίας Πεζικού (ΟΜΠ) υπό τον συνταγματάρχη, τότε, Σέρνερ. Αυτός διέταξε την άμεση προέλαση και την το ταχύτερο δυνατό κατάληψη της πόλης.
Οι Γερμανοί επιτέθηκαν αλλά αποκρούστηκαν από τους Πολωνούς υφιστάμενοι απώλειες. Την ίδια στιγμή τη διοίκηση της πολωνικής άμυνας ανέλαβε ο προερχόμενος από το όπλο του Μηχανικού ταξίαρχος Σικόρσκι, υπό την επίβλεψη του Λάγκνερ.
Την επομένη οι Γερμανοί επιτέθηκαν ξανά και κατάφεραν να διεισδύσουν στο κέντρο της πόλης αλλά και πάλι αποκρούστηκαν και υποχώρησαν με απώλειες. Κατόπιν αυτού οι Γερμανοί αποφάσισαν να περικυκλώσουν την πόλη και να αναμένουν ενισχύσεις αν και κατάφεραν να καταλάβουν το προάστιο Ζμπόισκα.
Οι Πολωνοί στο μεταξύ ενισχύθηκαν από τα υπολείμματα της 10ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας. Η δύναμη αυτή αντεπιτέθηκε και ανακατέλαβε τη Ζμπόικα αλλά δεν κατάφερε να εκδιώξει τους Γερμανούς από τους γύρω λόφους όπου είχαν τάξει το πυροβολικό τους και σφυροκοπούσαν τους αντιπάλους τους.
Παράλληλα η πόλη άρχισε να βομβαρδίζετε συνεχώς από αέρος. Οι Γερμανοί στοχοποίησαν με μανία πέραν των υποδομών της πόλης και τις εκκλησίες, αλλά και τα νοσοκομεία, μη σεβόμενοι κανέναν νόμο του πολέμου.
Οι Ερυθροί σύμμαχοι του Χίτλερ
Και ενώ οι Πολωνοί άντεχαν δέχτηκαν και την επίθεση της 6ης Σοβιετικής Στρατιάς, η οποία βάσει του κατάπτυστου Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότοφ, εισέβαλε στην ετοιμοθάνατη Πολωνία ως όρνεο για να συμμετέχει στην σκύλευση του πτώματος.
Η σοβιετική εισβολή είχε ως πρώτο αποτέλεσμα να καταρρεύσει το όποιο όνειρο των Πολωνών περί «Ρουμανικού Προγεφυρώματος» και διατήρηση ελεύθερου τμήματος πολωνικού εδάφους. Ο Σικόρσκι μη έχοντας άλλη επιλογή, συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις του σε μια περιορισμένη περίμετρο γύρω από την πόλη.
Στις 18 Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί ενισχυμένοι με τη 2η ΟΜΠ και στοιχεία της 7ης Μεραρχίας Πεζικού (ΜΠ) και της 5ης Μεραρχίας Πάντσερ (ΜΠα) επιτέθηκαν πάλι, αλλά οι ακατάβλητοι Πολωνοί και πάλι τους απέκρουσαν. Το πρωί της 19ης Σεπτεμβρίου τα πρώτα σοβιετικά άρματα μάχης εμφανίστηκαν ανατολικά της πόλης. Η πρώτη σύγκρουση έλαβε χώρα στο προάστιο Λυσακόφ και ήταν νικηφόρα για τους Πολωνούς. Ωστόσο ως το βράδυ οι Σοβιετικοί είχαν περικυκλώσει από τα ανατολικά την πόλη – καθώς του είχαν αφήσει χώρο οι Γερμανοί σύμμαχοί τους.
Γερμανοί και Σοβιετικοί απέκλεισαν την πόλη από τα δυτικά και τα ανατολικά αντίστοιχα. Την ίδια μέρα οι Σοβιετικοί έστειλαν απεσταλμένο στην πόλη λέγοντας στους Πολωνούς ότι ο Ερυθρός Στρατός είχε έρθει να βοηθήσει την Πολωνία και για αυτό έπρεπε να παραδώσουν την πόλη. Αλλά και οι Γερμανοί έστειλαν κήρυκα ζητώντας την παράδοση της πόλης προειδοποιώντας πως διαφορετικά θα εξαπέλυαν γενική επίθεση.
Συνθηκολόγηση
Ενώπιον των εξελίξεων οι Πολωνοί μπορούσαν μόνο να διαλέξουν σε ποιον εχθρό θα παραδίδονταν. Ο Σικόρσκι διάλεξε τους Σοβιετικούς. Οι Σοβιετικοί δέχτηκαν όλους τους όρους που έθεσε ο Λάγκνερ αλλά φυσικά δεν τήρησαν κανέναν.
Αμέσως μετά την είσοδο των σοβιετικών στρατευμάτων στην πόλη ακολούθησαν τα σοβιετικά SS, οι άνδρες της NKVD και συνέλαβαν όλους τους Πολωνούς αξιωματικούς τους οποίους δολοφόνησαν αργότερα. Μεταξύ των δολοφονηθέντων ήταν και ο Σικόρσκι. Ο Λάγκνερ ξέφυγε και συνέχισε να πολεμά αλλά δεν είδε ποτέ την πατρίδα του ελεύθερη. Πέθανε εξόριστος, «εχθρός του λαού», στο Λονδίνο.
Οι Πολωνοί αμυνόμενοι και οι αντίπαλοί τους
Οι πολωνικές δυνάμεις που πολέμησαν επί 10 ημέρες στην πόλη είχαν πυρήνα τους τα υπολείμματα της 11ης, 24ης, 35ης και 38ης ΜΠ. Η 10η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία διέθετε τα υπολείμματα 10ου Μηχανοκίνητου Συντάγματος Πεζικού και του 24ου Συντάγματος Ουλάνων. Συνολικά μαζί με τους εθελοντές η συνολική δύναμη των Πολωνών αντιστοιχούσε σε 11 περίπου τάγματα πεζικού, μια επιλαρχία ιππικού, πέντε πυροβολαρχίες και στοιχεία μηχανικού.
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν τη μάχη με ένα σύνταγμα αλλά σταδιακά ενέπλεξαν δύο πλήρεις ορεινές μεραρχίες και στοιχεία μιας μεραρχίας πεζικού. Όσον αφορά τους Σοβιετικούς, η 6η Στρατιά τους διέθετε δύο μεραρχίες ιππικού (έκαστη με 4 συντάγματα ιππικού και ένα σύνταγμα αρμάτων) και δύο τεθωρακισμένες ταξιαρχίες (έκαστη με τέσσερις επιλαρχίες αρμάτων).
Οι απώλειες των Γερμανών έφτασαν τους 2.000 άνδρες. Αυτές των Σοβιετικών ήταν ελαφρές. Οι απώλειες των Πολωνών δεν είναι γνωστές, αλλά θα πρέπει να ήταν σημαντικές.
Πηγή: history-point.gr
