Αμούστακο παιδί και πήρες την απόφαση να ανέβεις την ανηφοριά που πάει στη Λευτεριά.

Την βρήκες την πανώρια κόρη και έστρωσες το αίμα σου κόκκινο χαλί να ‘ρθει ελαφροπατώντας στην καημένη σου πατρίδα.

Και από ψηλά την έβλεπες και αγαλλίαζε η ψυχή σου. Να ‘την φτάνει…. έλεγες.

Χαρείτε αδέλφια.

Γρηγόρη, Κυριάκο, χαρείτε, γελάστε, στρώστε τον καλαματιανό, της σούστας τον χορό…. να ‘την περνά τον δρόμο που ανοίξατε εσείς πρώτοι…. κοιτάξτε έφτασε στον Μαχαιρά, πάει στη Σαλαμίνα, τρέχει στον Πενταδάκτυλο στης Ρήγαινας το κάστρο.

Τρέχει και στις εκκλησιές κτυπάει τις καμπάνες, σπάζει δεσμά και κλειδαριές ελευθερώνει συντρόφους…. Φέρνει την άνοιξη ξανά στους έρημους τους τόπους.

Συγνώμη Βαγορή

Συγνώμη Γρηγόρη

Συγνώμη Κυριάκο

Συγνώμη αγωνιστή και αγωνίστρια που παλέψατε για να ζούμε εμείς ελεύθεροι.

Συγνώμη γιατί τον αγώνα σας δεν τον σεβαστήκαμε. Συγνώμη που δεν εκτιμήσαμε το δώρο σας, τη Λευτεριά. Δεν προστατεύσαμε την ελεύθερη πατρίδα που μας χαρίσατε.

Μαγαρίσαμε την έννοια της Λευτεριάς. Καπηλευτήκαμε την δημοκρατία. Φτύσαμε σε όσα εσείς πιστεύατε ιερά.

Δώσατε το αίμα σας για τη λευτεριά. Μετά από εσάς, άλλοι γνωστοί και άγνωστοι πότισαν με το δικό τους αίμα αυτή τη γη για να υπερασπιστούν την λευτεριά της.

Και σήμερα….

Και σήμερα…. σήμερα αυτός ο βράχος που μας έταξε η μοίρα, βουλιάζει και κινδυνεύει ξανά να σκλαβωθεί ολοκληρωτικά σ’ αυτούς που εσείς παλέψατε να διώξετε. 61 χρόνια από την ημέρα που η θυσία σας έφερε την λευτεριά. 61 χρόνια οι επιτήδειοι τρώνε από τη σάρκα της Κύπρου και δεν χορταίνουν.

Ο εχθρός δεν έφυγε ποτέ.

Και η Κύπρος υποφέρει. Η μισή πατρίδα σκλαβωμένη και η άλλη μισή κινδυνεύει.

Ξύπνα Βαγορή

Ξύπνα Γρηγόρη

Ξύπνα Κυριάκο

Χαστουκίστε μας, μήπως ξυπνήσουμε και εμείς.

Η Κερύνεια καρτερεί τον Βαγορή....