Στις αρχές της δεκαετίας του 50, παρά τις ραγδαίες εξελίξεις και τις αλλαγές στον γεωπολιτικό χάρτη επιρροής, οι Βρετανοί προσπαθούν ακόμα να διαφεντέψουν την Ελλάδα, να πατρονάρουν την εξωτερική της πολιτική και να την κατευθύνουν εκεί που εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα.
Η Κύπρος είναι ένα καζάνι που βράζει και η Ένωση δεν φαντάζει ως ένα άπιαστο όνειρο…
Στις 10 Οκτωβρίου 1952 προκηρύχθηκαν νέες εκλογές για τις 19 Νοεμβρίου με νέο πλειοψηφικό σύστημα.
Σε αυτές επικράτησε σαρωτικά ο Παπάγος με ποσοστό 49,22% και 238 κοινοβουλευτικές έδρες.
Στις 18 Νοεμβρίου η κυβέρνηση του Στρατάρχη ορκίστηκε ενώπιον του Βασιλιά Παύλου και στις 20 Δεκεμβρίου έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
Στην εξωτερική πολιτική η νέα κυβέρνηση ευθυγραμμίστηκε σχεδόν άμεσα με την πολιτική των Η.Π.Α. κατανοώντας την ηγετική τους σημασία μεταξύ των χωρών του «ελευθέρου κόσμου» και τους παραχώρησε το δικαίωμα της δημιουργίας στρατιωτικών βάσεων στο ελληνικό έδαφος.
Εκείνη την περίοδο κορυφώνεται ο απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων από τη βρετανική αποικιοκρατία με αποτέλεσμα την άμεση εμπλοκή της Ελλάδας στο θέμα, επιδιώκοντας την ένωση αντιμετωπίζοντας όμως και την αντίδραση της ισχυρής συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας.
Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας ήταν ο Άντονι Ηντεν που η θητεία του και ως πρωθυπουργού αργότερα, επισκιάστηκε ως προς το Κυπριακό πρόβλημα, όπου τάχθηκε σαφώς και έντονα εχθρός της αυτοδιάθεσης των Κυπρίων (ενάντια του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ).
Είχε εύθραυστη υγεία ήταν σνομπ, εγωιστής φιλόδοξος και οξύθυμος.
Υπέφερε από έλκος για δεκαετίες αλλά υπεβλήθη σε επέμβαση το 1953 που τον άφησε με χρόνιο πόνο, κάτι που οδήγησε σε αλλεπάλληλες επεμβάσεις.
Tου συνταγογραφήθηκε βενδραδίνη που θεωρείτο αβλαβές διεγερτικό για τη μείωση της κόπωσης.
Πρόκειται για μία μορφή αμφεταμίνης και μπορεί να γίνει εθιστική.
Διαμαρτυρόταν για αϋπνία και εναλλαγή διαθέσεων, που είναι συμπτώματα του φαρμάκου.
Κάποιοι ιστορικοί αποδίδουν την κακή του ηγεσία στη διάρκεια της κρίσης του Σουέζ το 1956 λόγω της χρήσης του ναρκωτικού.
ΓΥΡΙΣΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΓΟ
Μετά το δύσκολο χειρουργείο ο Ηντεν ήρθε με αναρρωτική άδεια στην Αθήνα με το εύκρατο κλίμα να ξεκουραστεί και να αναλάβει δυνάμεις.
Ήταν τον Δεκέμβριο του 1953.
Ο Παπάγος συναντήθηκε μαζί του στην βρετανική πρεσβεία λίγο πριν από τα Χριστούγεννα και συγκεκριμένα , στις 22 Δεκεμβρίου, αισιόδοξος μετά τις προηγούμενες επαφές του με τον Βρετανό πρέσβη, ο οποίος φυσικά και ήταν παρόν στην συνάντηση.
Όμως, όταν ο Παπάγος έθιξε το Κυπριακό, ο Ήντεν τον διέκοψε απότομα και του απάντησε ψυχρά ότι για την κυβέρνησή του δεν υπάρχει κανένα Κυπριακό ζήτημα, ούτε θα υπάρξει στο μέλλον.
Η συζήτηση γρήγορα εξελίχθηκε σε καβγά, στον οποίο ο Παπάγος είπε ότι μετά απ’ αυτήν την κατηγορηματική άρνηση ένιωθε ελεύθερος να κινηθεί όπως νόμιζε για το Κυπριακό.
Ενώ μιλούσε ο Παπάγος, ο Ήντεν πήγε στο παράθυρο και κοίταζε τον δρόμο, αδιαφορώντας για τον συνομιλητή του, ο οποίος, εξοργισμένος, φώναξε:
«Είμαι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και όταν μιλώ με κάποιον, αξιώ να μου δείχνει το πρόσωπό του και όχι τα οπίσθιά του(sic)!» και έφυγε.
Λίγες μέρες μετά ,ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Στέφανος Στεφανόπουλος κοινοποίησε στην βρετανική πρεσβεία επίσημη δήλωση πως η Ελλάδα θεωρούσε πως η άρνηση της Βρετανίας να συζητήσει το Κυπριακό έδινε στην χώρα του πλήρη ελευθερία κινήσεων.
Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Από το φθινόπωρο του 1954, ο Παπάγος εμφάνισε μια μυστηριώδη ασθένεια.
Στις 7 Οκτωβρίου , ως πρωθυπουργός ξεκίνησε για επίσημη επίσκεψη στην Ιβηρική χερσόνησο.
Τον συνόδευαν ο, τότε, Υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης και η σύζυγός του Μαρία.
Το ταξίδι, θα γινόταν με το αμερικανικό πλοίο «Έξτερ» και θα ξεκινούσε στις 17.00 της 7/10/1954.
Λίγο πριν αποπλεύσει το αμερικανικό πλοίο, ένας από τους ιδιαίτερους του, του παρέδωσε έναν φάκελο.
Μόλις ο Παπάγος διάβασε το περιεχόμενο του φακέλου, κατσούφιασε.
Σε όλη τη διάρκεια της περιοδείας του, ήταν δύσθυμος.
Τότε άρχισε να παρουσιάζει γαστρεντερικές ενοχλήσεις.
Στις 5 Νοεμβρίου 1954, επέστρεψε από την Πορτογαλία, ωχρός και αδυνατισμένος.
Αυτό αποδόθηκε αρχικά στην κούραση του ταξιδιού.
Κάποια μέρα λιποθύμησε στην έπαυλή του στην Εκάλη.
Οι δικοί του κάλεσαν αμέσως γιατρούς, αλλά ο Παπάγος δεν τους δέχτηκε.
Στις αρχές Απριλίου 1955, η ΕΟΚΑ άρχιζε την ένοπλη δράση της στην Κύπρο.
Οι Βρετανοί, βρίσκονταν σε δυσχερή θέση και, γνωρίζοντας την κατάσταση της υγείας του Παπάγου, προσπάθησαν να προσεταιριστούν έναν από τους δύο υποψήφιους διαδόχους του, Στέφανο Στεφανόπουλο, Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Εξωτερικών (ο άλλος ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος).
Η βολιδοσκόπηση αυτή, έγινε στις 5/9/1955, σε συνάντηση μεταξύ του Σ. Στεφανόπουλου και του Βρετανού ΥΠΕΞ Χάρολντ Μακ Μίλαν. Ο Στεφανόπουλος, δεν δέχτηκε να παίξει το αγγλοαμερικανικό παιχνίδι.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Μακ Μίλαν είχε “απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες”, ότι πολύ σύντομα ο Στρατάρχης δεν θα ζούσε!
Ο Βρετανός πρεσβευτής Τσαρλς Πικ, με απροκάλυπτη παρέμβασή του στο εσωτερικό της χώρας μας, διοχέτευε προς το ανακτορικό περιβάλλον τη θέση της κυβέρνησής του, ότι το Φόρεϊν Όφις, έκρινε τον Στεφανόπουλο και τον Κανελλόπουλο, «ανεπιθύμητους και επικίνδυνους για τα σχέδιά του στο Κυπριακό».
Στις 11.30 μ.μ. της 4 Οκτωβρίου του1955, ο Αλέξανδρος Παπάγος άφησε την τελευταία του πνοή “συνέπεια ακατασχέτου αιματεμέσεως αρξαμένης από τις 10.30 νυκτερινής”, έγραφε στο ιατρικό ανακοινωθέν ο Μπόμπολας.
Ο “Συναγερμός” έμενε χωρίς αρχηγό και το, βασικότερο, η χώρα ακυβέρνητη.
Πηγή: militaire.gr
