Στὶς 04 Φεβρουαρίου 1913, μὲ τὴν ὑπ. ἀριθμ. 1314/4-2-1913 πληροφορία τοῦ Νικολάκη Ἐφέντη (Ν. Μιζαντζιόγλου, ὁμογενοῦς μας, ἀξιωματικοῦ Μηχανικοῦ τοῦ ὀθωμανικοῦ στρατοῦ), γνωστοποιεῖται ὁ ἀριθμός τῶν τηλεβόλων τοῦ Μπιζανίου, μὲ λεπτομερὴ περιγραφὴ βεληνεκούς, ταχυβολίας, διευθύνσεως βολῆς κ.λ.π. στοιχείων.

Μὲ τὴν μεσολάβηση τοῦ μητροπολίτου Γερβάσιου, ὁ Ἕλλην Ἥρωας, εἶχε ἔλθη σὲ ἐπαφή μὲ τὶς ἑλληνικές μυστικὲς ὑπηρεσίες καὶ ὑπακούοντας στὴν αἰώνια πατρογονικὴ ἑλληνική καταγωγὴ του, ἀντέγραψε τὰ σχέδια τῶν ὀχυρῶν Μπιζανίου, τῶν ὁποίων ἦταν συντηρητὴς καὶ τὰ ἔστειλε στὸ Ἑλληνικό στρατηγεῖο στὸ Ἑμίν Ἀγᾶ, μαζὺ μὲ πλῆθος ἄλλων πληροφοριῶν ποὺ ἤδη ἔστελνε ἀπό τὰ τέλη Δεκεμβρίου 1912.

Οἱ πολύτιμες πληροφορίες του, θὰ εἶναι καθοριστικὲς γιὰ τὴν πτώση τῶν μέχρι τότε ἀπόρθητων ὀχυρῶν.

Δυστυχῶς, ἐνῷ τὸ μόνο ποὺ εἶχε ζητήσει ὁ Νικολάκη Ἐφέντη, ἦταν ἁπόλυτη μυστικότητα σχετικῶς μὲ τὴν συμμετοχὴ του, ὥστε νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν Ἄγκυρα (κατὰ μαρτυρία τοῦ συνδέσμου του, Ἀθανάσιου Τσέκουρα), ὅπου κατοικοῦσε ἡ οἰκογένειά του,  ἡ πληροφορία διέρρευσε καὶ δημοσιεύθηκε σὲ ἐφημερίδα, μὲ ἀποτέλεσμα τὸν τραγικὸ θάνατο, τόσο τοῦ ἰδίου, ὅσο καὶ ὁλόκληρης τῆς οἰκογενείας του.

Τὸ ἐλάχιστο ποὺ μποροῦμε νὰ πράξουμε, εἶναι νὰ μὴν λησμονήσουμε τὴν ἀνιδιοτελή θυσία του.

Ὁ ρόλος του ἦταν καταλυτικός, ἡ προσφορὰ του ἀνεκτίμητη καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη μας αἰώνια.

***

Εἰς μνήμην

Πηγή: Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, Ἑλληνοϊστορεῖν-Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο