Όσο ο πόλεμος πλησίαζε προς το τέλος του, τόσο περισσότερο οι Γερμανοί προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τις διαφορές μεταξύ Βρετανίας-ΕΣΣΔ γύρω απ΄τις μεταπολεμικές ζώνες επιρροής.

Ως εκ τούτου, προκειμένου να οξύνουν την βρετανοσοβιετική αντιπαράθεση στον ελλαδικό χώρο, οι Γερμανοί σκόπευαν να υποδαυλίσουν τις ενδοελληνικές διαμάχες μεταξύ του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και των αντιπάλων του.

Το παρακάτω έγγραφο, που δημοσιεύτηκε στο έργο του εδεσίτη Κώστα Ιωάννου "Άγνωστα γεγονότα της εθνικής αντίστασης" (σελ.8-9) είναι ενδεικτικό:
 

Και για τους μη-γερμανομαθείς, εδώ είναι και η ακριβής μετάφρασή του:

Το παραπάνω έγγραφο δεν σημαίνει βέβαια ότι την κύρια ευθύνη για τον κατοχικό εμφύλιο, τα δεκεμβριανά και τις σφαγές Ελλήνων από Έλληνες, την φέρουν οι Γερμανοί.

Απλά οι Γερμανοί προσπάθησαν να επωφεληθούν από μία ήδη διαμορφωθείσα εμφυλιοπολεμική κατάσταση, για την οποία την κύρια ευθύνη την φέρουν αυτοί που την ξεκίνησαν, δηλαδή οι κομμουνιστές, και αυτοί που δεν μπόρεσαν ή/και δεν ήθελαν να την αποσοβήσουν, δηλαδή οι Βρετανοί και οι υφιστάμενοί τους Έλληνες πολιτικοί του Καϊρου.

Στόχος των Γερμανών ήταν διαμέσου των ενδοελληνικών συγκρούσεων να διαρραγούν οι βρετανοσοβιετικές θέσεις σε τέτοιο βαθμό ώστε να διασπαστεί η συνοχή του συμμαχικού στρατοπέδου. Φιλόδοξος στόχος, που δεν επετεύχθη, καθώς οι Σοβιετικοί δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν τις όποιες σχέσεις τους με την Βρετανία, χάριν των ελασιτών..

Άλλωστε ο Στάλιν είχε αποκομίσει τόσα πολιτικά και στρατιωτικά κέρδη στην ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, που δεν είχε κανένα λόγο να τραβήξει τα πράγματα στα άκρα για πάρει και την Ελλάδα.

Πηγή: Ιστορία της Κατοχής