Στα τέλη της δεκαετίας του 1910 όλες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις και οι ΗΠΑ είχαν αρχίσει να συγκροτούν αεροπορικές δυνάμεις. Στην εξέλιξη αυτή η Ευρώπη κέρδισε την πρωτοκαθεδρία, παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί ήσαν αυτοί οι οποίοι πρώτοι ενέταξαν το αεροπλάνο στις ένοπλες δυνάμεις τους.

Από τη στιγμή που οι στρατιωτικές ηγεσίες των ευρωπαϊκών δυνάμεων απεφάσισαν να εντάξουν, έστω και με κρύα καρδία είναι αλήθεια, το αεροπλάνο στις ένοπλες δυνάμεις τους, οι εξελίξεις υπήρξαν ραγδαίες και μη ελεγχόμενες από αυτούς.

Το έτος 1912 υπήρξε έτος σταθμός για τις μικρές αεροπορίες της εποχής. Μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου του έτους αυτού οι αεροπορίες της Ιταλίας και της Ελλάδας ήταν οι πρώτες που χρησιμοποίησαν το νέο όπλο σε πολεμικές επιχειρήσεις – αναγνωρίσεις και ελαφρούς βομβαρδισμούς.

Η αξία του αεροπλάνου, ως μέσου παρατηρήσεως των εχθρικών κινήσεων τουλάχιστον, αναγνωρίστηκε. Έτσι όταν δύο χρόνια αργότερα ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όλες οι αεροπορίες των εμπολέμων διέθεταν μονοθέσια «προσκοπικά» (αναγνωριστικά) αεροσκάφη, αλλά και διθέσια αεροσκάφη στρατιωτικής συνεργασίας-για την κατάδειξη στόχων στο πυροβολικό. Τα «προσκοπικά» αποτέλεσαν τους προγόνους των μαχητικών, θέτοντας από τότε τις βάσεις της αεροπορικής μάχης.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος η Γερμανία διέθετε 258 αεροσκάφη. Η Γαλλία διέθετε 156 και η Βρετανία 63. Ευθύς εξαρχής οι μικρές ακόμα αεροπορίες των αντιμαχομένων του Δυτικού, αλλά και του Ανατολικού μετώπου, ανέλαβαν μάχιμη υπηρεσία.

Αμέσως όμως ένα άλλο πρόβλημα τέθηκε, αυτό των φίλιων πυρών! Έως τότε τα αεροσκάφη δεν έφεραν διακριτικά εθνόσημα. Υποχρεώθηκαν όμως να τα υιοθετήσουν ώστε τα αεροσκάφη να είναι αναγνωρίσιμα από τα φίλια χερσαία τμήματα.

Από την αρχή πάντως φάνηκε η αξία του αεροσκάφους ως μέσου αναγνώρισης. Από την άλλη όμως πλευρά φάνηκε και η αδυναμία των φίλιων αεροσκαφών να εμποδίσουν τα αντίπαλα αεροσκάφη να εκτελέσουν τις δικές τους αναγνωριστικές αποστολές.

Τα πρώτα πολεμικά αεροσκάφη δεν έφεραν οπλισμό. Οι χειριστές τους, ή οι παρατηρητές τους έφεραν μαζί τους κατά τις πολεμικές αποστολές τα ατομικά τους όπλα – πιστόλια και τυφέκια. Υπό αυτές τις συνθήκες διεξήχθη στις 25 Αυγούστου 1914 η πρώτη αερομαχία, η οποία κατέληξε σε κατάρριψη εχθρικού αεροσκάφους.

Εκείνο το πρωινό τρία βρετανικά Β.Ε.2 (διθέσια αναγνωριστικά) καταδίωξαν ένα διθέσιο γερμανικό αεροσκάφος, το οποίο και υποχρέωσαν σε προσγείωση στις βρετανικές γραμμές. Λίγες μέρες αργότερα σημειώθηκαν και οι πρώτοι τακτικοί βομβαρδισμοί στο Δυτικό μέτωπο, όταν βρετανικά αεροσκάφη διασκόρπισαν μια φάλαγγα γερμανικού ιππικού, χρησιμοποιώντας χειροβομβίδες.

Η εκνευριστική όμως έλλειψη οπλισμού δεν επέτρεπε ακόμα στο αεροσκάφος να δείξει την αξία του. Πολλοί χειριστές, οι πλέον φιλότιμοι, δεν μπορούσαν να ανεχθούν το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να πράξουν το παραμικρό για να αναχαιτίσουν τα εχθρικά αναγνωριστικά, τα οποία κατεδείκνυαν στόχους στο πυροβολικό τους.
Σύντομα όμως όλα θα άλλαζαν. Το καταδιωκτικό βρισκόταν προ των πυλών.

Ο Ρώσος πιλότος Αλεξάντρ Καζάκοφ καταρρίπτει γερμανικό αναγνωριστικό με… άγκυρα.

Γερμανικό και ιαπωνικό αναγνωριστικό “αερομαχούν” στην Κίνα… το 1914.

Fokker Eindecker το πρώτο πραγματικό καταδιωκτικό της ιστορίας.

Πηγή: history-point.gr