Πανέμορφη Ἑλλάδα, γεννήτρα τῶν σοφῶν,
τῶν νουνεχῶν σου τέκνων δέξου τόν στεναγμόν.

Ποιό μάτι σέ βασκαίνει, ποιά φθονερή καρδιά
καί πολεμᾶ νά σ’ ἔχει σ’ ἀντίχριστη τροχιά;
Ποιός στοχευμένα θέλει τόν Τίμιο Σταυρό
νά βγάλει ἀπ’ τήν σημαία σ’ ὀρθόδοξο λαό;
Ἀνίερες γραφίδες λασπώνουνε μ’ ὀργή
τό αἷμα τῶν ἡρώων πού κύλισε στήν γῆ.

Στρατήγισσα Παρθένε, χριστιανῶν Ἐλπίς,
γενοῦ ἡ Ὁδηγήτρα καί σκέπη τοῖς πιστοῖς.
Στήν ἔνδοξή σου Πόλη, μέσ’ στήν Ἁγιά Σοφιά,
σοῦ κλέβουνε τό κλέος τῆς Ἄγαρ τά παιδιά.

Εὐρώπη Καρλομάγνα μέ σιδηρούς θεσμούς
ζητᾶ νά ἐκθεμελιώσει τοῦ ἔθνους τούς ἱστούς.
Ἑλλάδα μου ἀνάστα, καί σήκωσε εὐθύς,
τήν Γαλανόλευκή μας, τή δόξα τῆς φυλῆς.

Στή νέα Ἅγια Λαύρα ὑψῶστε τήν φωνή,
γενναῖοι Μωραΐτες, τοῦ Ἔθνους πρωτουργοί.
Ψυχή Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη νοῦς,
Φλέσσας καί Μακρυγιάννης κυκλῶστε τούς χορούς.

Ξυπνεῖστε Μπουμπουλίνες, Σουλιώτισσες στερρές,
τῆς Πίνδου τῶν ἡρώων μανάδες ξακουστές.
Μαντώ ἡ Μαυρογένους καί Δόμνα κραταιά,
πού δώσατε τά πάντα γιά τήν ἐλευθεριά.

Φύλακες γρηγορεῖτε, ἀνάστητε λοιπόν,
Φερραῖοι, Βλαχαβαῖοι, τό χρέος ἱερόν.

Στήν πίστη μας Στουδίτες, στό ἔθνος ἀετοί,
σάν ἱερολοχίτες στόν ὅρκο σταθεροί.
Καί νῦν σφοδρῶς μᾶς ἀπειλεῖ ὁ τούρκικος ἐχθρός
καί μόνη μας ἀσπίδα ὁ Τίμιος Σταυρός.

Τό Ἔθνος μας δέν ἀριθμεῖ διακόσια μόνο ἔτη,
ἀλλά πολυχιλιόχρονα ἱστορικά μας Ἔπη.

Πατρίδα μας τρισένδοξη καί χιλιοπονεμένη,
ἀπό ἀνάδελφους λαούς καί φίλους προδομένη.
Κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ, καί τῆς δημοκρατίας,
«τῆς τόλμης τε καί ἀρετῆς» καί τῆς φιλοτιμίας.

Πατρίδα τοῦ Ἀλέξανδρου, Ἁγια-Σοφιᾶς τό στέμμα,
τοῦ ἔνδοξου Βυζάντιου συνέχεια καί αἷμα.

Οἱ ἥρωές μας μέ στρατό ὀλιγοστό καί σπάθη,
κατόρθωσαν τό ἄφθαστο: ἡ λευτεριά μας νά ‘ρθει!
Καθώς προφήτευσε σοφά ὁ μέγας Μακρυγιάννης,
«ζύμη θά εἴμαστε μικρή, ἀσύμμαχη», καί φθάνει
μόνο νά ἔχουμε καρδιά καί φρόνηση μεγάλη,
νά σώζουμε τό Γένος μας, κι ἄς μᾶς φθονοῦν οἱ ἄλλοι.

Μετάλλαξον, Πανάγαθε, δυσθέους ἀρχηγούς
κι ἔμπνευσον στή νιότη μας τῆς τόλμης τούς παλμούς.
Ἐμφώτισον τοῦ Γένους μας ἐθνομηδενιστές,
στίς διεθνεῖς ἀλώπεκες πού ἔχουν τίς φωλιές.
Ἡ αὐτοθεοποίηση θά φθάσει στή Βαβέλ,
καταστροφή παγκόσμια καί ὄχι Βηθλεέμ.

Τῶν ἀφρονούντων πάταξον τήν «ἐπηρμένη ὀφρῦ»,
γιατί στήν «ὕβρη» τῶν θνητῶν θά ‘ρθεῖ ἡ συντριβή.

Τά θεῖα μοναστήρια μας ἐμφρούρει ἐσαεί
τῆς ρωμηοσύνης νἆναι καί πίστης οἱ φρουροί.
Ἡ Ἅγια Ἐκκλησία μας λαμπρούς νά ‘χει ταγούς,
μέ ἔνθεους ἀρχιερεῖς, παπάδες φλογερούς.

Μή δειλιᾶτε, ἀδέλφια! Μαζί μας ὁ Χριστός,
ἡ Παναγιά, οἱ Ἅγιοι, μαρτύρων ὁ χορός,
πού μέ θυσία αἵματος ἁγίασαν τήν γῆ,
βουνοκορφές καί θάλασσες καί νήσων τήν πληθύ.

***

Δέν θέλουμε τούς πλανερούς τῆς Δύσης γιά κριτές,
ἀλλ’ Ἕλληνες ὀρθόδοξους τοῦ Ἔθνους φωτιστές.
Τάχα στήν Δύση ἀνήκουμε ἤ στήν Ἀνατολή;
-Εἴμαστε οἱ αὐτόφωτοι, θεόθεν φωτουργοί.

Χαρεῖτε ἀδέλφια τή γιορτή μέ πλήρη περηφάνεια
ὑμνεῖστε μέ ἀλαλαγμό τόν ἐθνικό παιάνα.
Μή λησμονεῖτε, Ἕλληνες, τοῦ Ἐλύτη τήν φωνή:
«Τήν Γλῶσσα πού μοῦ ἔδωκαν» μονάχα «Ἑλληνική».
Κι ἀπό τούς ἄλλους ποιητές τοῦ Παλαμᾶ τήν πέννα:
«Μεθύστε μέ τ’ ἀθάνατο κρασί τοῦ εἰκοσιένα».

Πηγή: Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου