Διαβάσαμε πρόσφατα σὲ εἰδησεογραφικὴ ἱστοσελίδα τοῦ Διαδικτύου τὰ ἀκόλουθα: «Οἱ Ἕλληνες καταφεύγουν καὶ πάλι στὴν παρηγοριὰ τῆς θρησκείας. Βλέπουν δίπλα τους πολλὰ ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ θεωροῦσαν δεδομένα νὰ καταρρέουν, ἀνησυχοῦν γιὰ τὸ μέλλον τῶν παιδιῶν τους λόγῳ οἰκονομικῆς κρίσης, ἐνῶ μερικοὶ στρέφονται ἀκόμη καὶ στὴν αὐτοκτονία. Τὴν ἴδια στιγμὴ οἱ ἐκκλησίες γεμίζουν ἀπὸ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες ποὺ ἀναζητοῦν ἐλπίδα στὸ ὑπερβατικὸ καὶ ἀρχίζουν νὰ διακατέχονται ἀπὸ μιὰ ἔντονη διάθεση προσφορᾶς στὸν συνάνθρωπο. Ὅπως σημειώνει ὁ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Ἰωάννης Κουρεμπελές, «ὁ κόσμος στρέφεται πλέον στὸ χῶρο τῆς θρησκείας, ἕνα χῶρο ποὺ μπορεῖ νὰ τοῦ προσφέρει διεξόδους, ὥστε νὰ μὴν κλειστεῖ στὸν ἑαυτό του ἀλλὰ νὰ προτάξει τὴν πραγματικὴ κοινωνία μὲ τὸν ἄνθρωπο. Τὸ γεγονὸς ἐπιβεβαιώνει» καὶ ὁ καθηγητὴς τῆς ἴδιας Σχολῆς κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης, «τονίζοντας ὅτι πράγματι, ἰδιαίτερα τὸν τελευταῖο χρόνο, ἔχει αὐξηθεῖ ὁ πληθυσμὸς ποὺ ἐπισκέπτεται τὴν ἐκκλησία, ἀναζητώντας παρηγοριὰ καὶ ἀνάπαυση. (...) Παράλληλα διαπιστώνεται ὅτι ἔχει ἐνταθεῖ ἡ εὐαισθησία τῶν πολιτῶν πού, εἴτε ἔχουν πολλὰ εἴτε λιγότερα, προτίθενται νὰ προσφέρουν σὲ ἐκείνους ποὺ χρήζουν βοηθείας, οἰκονομικῆς ἢ ψυχολογικῆς. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἡ φιλανθρωπία ἀντιμετωπίζεται ὡς πρακτικὴ ποὺ ἀπορροφᾶ τοὺς κραδασμοὺς τῆς οἰκονομικῆς κρίσης στὴν κοινωνικὴ ζωή» («DefenceNet» 3-6-2012).
Προξενεῖ ἰδιαίτερη ἐντύπωση ἡ δημοσίευση ἑνὸς τέτοιου θέματος ἀπὸ ἱστοσελίδα ποὺ ἀσχολεῖται κατὰ κανόνα μὲ εἰδήσεις στρατιωτικοῦ καὶ πολιτικοῦ περιεχομένου. Ἡ στροφὴ τοῦ λαοῦ μας στὴν Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ἕνα πολὺ ἐλπιδοφόρο μήνυμα μέσα στὴν πνευματικὴ κρίση ποὺ διερχόμαστε τὰ τελευταῖα χρόνια. «Εἶναι κάτι ἀξιοθαύμαστο καὶ ἀξιόλογο», ὅπως ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ κ. Ρεράκης. Σ’ αὐτὴ τὴν κατεύθυνση πρέπει νὰ κινηθοῦμε ὅλοι οἱ πιστοὶ Ἕλληνες, ἂν ἀγαπᾶμε πραγματικὰ τὴ χειμαζόμενη πατρίδα μας. Μ’ ἕνα λόγο: ἐπιστροφὴ στὶς ἑλληνορθόδοξες ρίζες μας, ἐπιστροφὴ στὸν Χριστό, τὸν μόνο Σωτήρα καὶ Λυτρωτή μας!
Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»
