Σχόλιο Τ.Ι.: Δεν θα κουραστεί ο λαός να γράφει την αλήθεια, παρότι απέδειξαν, σε προηγούμενες διαβουλέυσεις, ότι ο σεβασμός της γνώμης του λαού είναι μηδενικός.

Ισλαμικό τέμενος στην Αθήνα: Η κυβέρνηση ζητά τη γνώμη σας – Σε δημόσια διαβούλευση στο νομοσχέδιο του υπουργείου παιδείας με το σχέδιο Προεδρικού διατάγματος για το Τζαμί

Σε δημόσια διαβούλευση δόθηκε τελικά απο το υπουργείο Παιδείας σήμερα, μετά απο διαβουλεύσεις μηνών, το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «Οργανισμός Λειτουργίας του Ν.Π.Ι.Δ. -Διοικούσα Επιτροπή Ισλαμικού Τεμένους Αθηνών».

Το Προεδρικό Διάταγμα περιλαμβάνει διατάξεις για τη διάρθρωση και λειτουργία του Ν.Π.Ι.Δ., τον αριθμό, τις θέσεις, τις κατηγορίες, τα προσόντα, την κατάσταση και τα καθήκοντα του απασχολούμενου προσωπικού, καθώς και το πειθαρχικό δίκαιό τους, τα θέματα εκπόνησης μελετών, εκτέλεσης έργου, εκμισθώσεως ή μισθώσεως ακινήτων και παροχής υπηρεσιών που αφορούν στη λειτουργία και συντήρηση του Τεμένους και της διενέργειας προμηθειών, την οικονομική διαχείρισή του και την υπαγωγή του στο κατάλληλο σύστημα λογιστικής διαχείρισης.

Δεδομένης της σπουδαιότητας της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων σας καλεί να συμμετέχετε στη δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, διατυπώνοντας τις απόψεις και τις παρατηρήσεις σας στις σχετικές ρυθμίσεις. Μπορείτε να δείτε το σχέδιο του προεδρικού διατάγματος κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Η διαβούλευση θα ολοκληρωθεί την Πέμπτη 31 Μαΐου 2018 και ώρα 12:00΄.

Όροι Συμμετοχής

• Φροντίστε να διατυπώνετε προτάσεις, σχόλια ή ερωτήσεις που σχετίζονται άμεσα με το υπό διαβούλευση ζήτημα. Προφανώς κάθε ζήτημα εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο αλλά ο δημόσιος διάλογος διευκολύνεται με στοχευμένες και συγκεκριμένες προτάσεις και παρεμβάσεις.
• Φροντίστε να διατυπώνετε τις προτάσεις, σχόλια ή ερωτήσεις με τρόπο σύντομο και περιεκτικό.
• Προσπαθήστε να τεκμηριώνετε αυτά που γράφετε με αναφορές, παραπομπές σε άλλα κείμενα, υλικό ή συνδέσμους με αντίστοιχο περιεχόμενο, εκτός αν η χρήση τους είναι καταχρηστική και στην περίπτωση αυτή θα αφαιρούνται.
• Βεβαιωθείτε ότι το περιεχόμενο που υποβάλετε δεν προσβάλλει δικαιώματα άλλων προσώπων.
• Είναι γόνιμο να υπάρχει ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των συμμετεχόντων αλλά είναι σημαντικό για την ποιότητα και αποτελεσματικότητα του διαλόγου να αποφεύγονται οι προσωπικές αντιπαραθέσεις με άλλους συμμετέχοντες.
• Προτάσεις, σχόλια, υπερσύνδεσμοι ή οποιοδήποτε άλλο περιεχόμενο, τα οποία διατυπώνονται σε γλώσσα και με τρόπο υβριστικό, χυδαίο ή περιέχουν ή υποκινούν μισαλλοδοξία και διακρίσεις που βασίζονται σε φύλο, ηλικία, σεξουαλικό προσανατολισμό, φυλετική ή εθνική καταγωγή ή θρησκευτικές πεποιθήσεις δεν θα δημοσιεύονται στο OpenGov.gr.

Το τελευταίο διάστημα με αφορμή την έξαρση της έντασης γύρω από σοβαρά εθνικά θέματα, παρατηρείται μια οργανωμένη επίθεση από διάφορους κύκλους, εναντίον βασικών πυλώνων της χώρας, που είναι το έθνος και η θρησκεία.

Σε αυτή την επίθεση, δυστυχώς, συμμετέχει και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, η οποία έχει ανοίξει πόλεμο με την Εκκλησία και τα θρησκευτικά πιστεύω των Ελλήνων, αλλά και όσων τολμούν να διακηρύξουν ότι πάνω από όλα είναι Έλληνες, και πάνω από όλα βάζουν την πατρίδα, το εθνικό συμφέρον, και το Ελληνικό έθνος.

Τελευταίο σοβαρό επεισόδιο, σε αυτή την εκστρατεία εξαφάνισης και σπίλωσης αυτών των βασικών συστατικών του DNA, της Ελλάδας, η σφοδρή επίθεση του Υπουργείου Παιδείας και στελεχών του κυβερνώντος κόμματος εναντίον του Συμβουλίου Επικρατείας, και της απόφασής του, να κηρύξει αντισυνταγματικές τις αλλαγές του νόμου Φίλη, στο μάθημα των Θρησκευτικών. Η επίθεση αυτή έρχεται να προστεθεί στους προκλητικά υβριστικούς χαρακτηρισμούς, στο υψηλότερο επίπεδο, από την κυβέρνηση εναντίον, των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που κατέβηκαν στους δρόμους για τα συλλαλητήρια γύρω από την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση για την ονομασία των Σκοπίων, και την άρνησή τους να αποδεχθούν την παραχώρηση του όρου, Μακεδονία, στα Σκόπια.

Για πάρα πολύ καιρό, στα κείμενά μου, ασχολούμαι και κάνω σφοδρή κριτική στη στρεβλή παγκοσμιοποίηση, που έχει ως αποκλειστικό στόχο, να ισοπεδώσει και να εξαφανίσει, την ιστορία των εθνών, τις παραδόσεις, τη θρησκεία, και οτιδήποτε συνδέεται με τις έννοιες, πατρίδα, έθνος-κράτος, εθνική κυριαρχία, και εθνικό συμφέρον. Και αυτό για να μπορέσει να επικρατήσει μια λογική στρογγυλοποίησης των πάντων, η οποία θα καταστήσει εύκολη την επικράτηση των συμφερόντων αυτών που νοιάζονται μόνο για το κέρδος και τη διατήρηση του συστήματος της στρεβλής παγκοσμιοποίησης.

Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι η λογική αυτή, ο ιός αυτός, έχει πλήξει ή τουλάχιστον προσπαθεί να πλήξει και την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να απειλείται η ίδια η επιβίωση του Ελληνικού Έθνους. Και στην Ελλάδα πλέον, έχουμε σύγκρουση, μεταξύ της στρεβλής παγκοσμιοποίησης και του Ελληνικού έθνους-κράτους.

Σε μια στιγμή που το σύνολο το έθνους θα έπρεπε να είναι ενωμένο σαν γροθιά απέναντι σε αυτούς που αμφισβητούν και απειλούν την εδαφική ακεραιότητα και τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας, η κυβέρνηση της χώρας, επιλέγει την επίθεση, την σπίλωση, και τις απειλές, εναντίον των βασικών πυλώνων της χώρας, του έθνους και της δημοκρατίας, που είναι η Ορθοδοξία, η δικαιοσύνη και το Σύνταγμα, μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με τον πολιτικό σχεδιασμό της και τις ιδεοληψίες της.

Ουδείς στη μέχρι σήμερα ιστορία, της χώρας και του έθνους δεν είχε αποτολμήσει κάτι τέτοιο, και μάλιστα σε εθνικά κρίσιμη στιγμή. Ακόμα και σε στιγμές σφοδρής εσωτερικής σύγκρουσης κανείς δεν είχε τολμήσει να επιτεθεί και να αμφισβητήσει την Ορθοδοξία, την δικαιοσύνη, το έθνος, την ίδια την Ελλάδα. Και όμως σήμερα αυτό έγινε και συνεχίζει να γίνεται.

Όποιος τολμήσει να πει ότι είναι Έλληνας, Χριστιανός Ορθόδοξος, και υπερασπιστεί τις αξίες και παραδόσεις του έθνους, αυτόματα δέχεται σφοδρή επίθεση ως ακροδεξιός, εθνικιστής, ρατσιστής και πατριδοκάπηλος. Η υπεράσπιση της πατρίδας, η πίστη στις αξίες και τις παραδόσεις της, η περηφάνεια του να είσαι Έλληνας, αντιμετωπίζεται ως ύβρις και κυρίως ως απειλή.

Μόνο αυτό δεν είναι. Το αντίθετο. Η υπεράσπιση, των εθνικών αξιών, της Ορθοδοξίας, των παραδόσεων, και της ιστορίας, είναι η μοναδική ασπίδα και ελπίδα για την αντιμετώπιση κάθε είδους απειλής, και ο μόνος δρόμος για την επιβίωση της πατρίδας.

Δεν είναι δυνατόν χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ρωσία, και τόσες άλλες, να έχουν βασίσει τα Συντάγματα τους και τα συστήματα τους πάνω στις αξίες της Ελληνικής Δημοκρατίας, στον Ελληνικό πολιτισμό, και σήμερα η ηγεσία της χώρας που έδωσε στον κόσμο αυτές τις αξίες και αυτές τις ιδέες, να τις πυροβολεί και να τις απειλεί.

Υπάρχουν και όρια στο πολιτικό συμφέρον. Είναι καιρός όλοι και κυρίως η αντιπολίτευση, να το ξεκαθαρίσουν αυτό, με απόλυτη σαφήνεια και δυναμικότητα. Διότι από ένα σημείο και μετά η παθητικότητα, καθίσταται συνυπευθυνότητα.

Η Ελλάδα δεν είναι ντροπή.

Πηγή: Hellas Journal, Ακτίνες, Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου

Η βλασφημία, η προσβολή κατά του Θεού, είναι προφανώς μια από τις έσχατες μορφές κατάπτωσης του ανθρώπου. Μια ακραία μορφή εναντιώσεως και ανταρσίας κατά του Δημιουργού του. Μια παράλογη διάθεση και ενέργεια, μέσω της οποίας ο υβριστής νομίζει ότι μπορεί να πλήξει, ή να απαξιώσει τον απόλυτα απαθή Θεό.  Ο μεταπτωτικός άνθρωπος αφότου έπαυσε να βρίσκεται σε κοινωνία με το Θεό, έφθασε σε κατάσταση πνευματικού σκοτισμού. Στην κατάσταση αυτή ευρισκόμενος, άρχισε να πιστεύει ότι υπεύθυνος για τις ποικίλες θλίψεις, τη φθορά και τον θάνατο, τα οποία υπομένει στην παρούσα ζωή, είναι ο Θεός. Την δική του αποκλειστική ευθύνη για την τραγωδία του την απέδωσε στο Δημιουργό του. Αδυνατεί πλέον να διακρίνει ότι ο μόνος υπεύθυνος για τα θλιβερά επακόλουθα της πτώσεώς του είναι αυτός ο ίδιος και κανένας άλλος. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσει σιγά - σιγά έχθρα προς Αυτόν, ώστε να φθάσει τελικά στο σημείο να βλασφημεί το Θεό. Στην εποχή μας εποχή εσχάτης αποστασίας, η βλασφημία έχει φθάσει στο αποκορύφωμά της. Ο σύγχρονος άνθρωπος σήμερα ζητάει, όχι απλά να βλασφημεί το Θεό και κάθε ιερό πρόσωπο και πράγμα, αλλά να το κάνει και νόμιμα, με τη σφραγίδα και την προστασία του κράτους!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη12η Μαρτίου 2018.

ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΝΑ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΟΜΙΜΑ!

Η βλασφημία, η προσβολή κατά του Θεού, είναι προφανώς μια από τις έσχατες μορφές κατάπτωσης του ανθρώπου. Μια ακραία μορφή εναντιώσεως και ανταρσίας κατά του Δημιουργού του. Μια παράλογη διάθεση και ενέργεια, μέσω της οποίας ο υβριστής νομίζει ότι μπορεί να πλήξει, ή να απαξιώσει τον απόλυτα απαθή Θεό. 

Ο μεταπτωτικός άνθρωπος αφότου έπαυσε να βρίσκεται σε κοινωνία με το Θεό, έφθασε σε κατάσταση πνευματικού σκοτισμού. Στην κατάσταση αυτή ευρισκόμενος, άρχισε να πιστεύει ότι υπεύθυνος για τις ποικίλες θλίψεις, τη φθορά και τον θάνατο, τα οποία υπομένει στην παρούσα ζωή, είναι ο Θεός. Την δική του αποκλειστική ευθύνη για την τραγωδία του την απέδωσε στο Δημιουργό του. Αδυνατεί πλέον να διακρίνει ότι ο μόνος υπεύθυνος για τα θλιβερά επακόλουθα της πτώσεώς του είναι αυτός ο ίδιος και κανένας άλλος. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσει σιγά - σιγά έχθρα προς Αυτόν, ώστε να φθάσει τελικά στο σημείο να βλασφημεί το Θεό. Στην εποχή μας εποχή εσχάτης αποστασίας, η βλασφημία έχει φθάσει στο αποκορύφωμά της. Ο σύγχρονος άνθρωπος σήμερα ζητάει, όχι απλά να βλασφημεί το Θεό και κάθε ιερό πρόσωπο και πράγμα, αλλά να το κάνει και νόμιμα, με τη σφραγίδα και την προστασία του κράτους!

Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από δημοσίευμα στην εφημερίδα των Αθηνών «Εφημερίδα των Συντακτών» (22-2-2018), με τίτλο: «Τα σύγχρονα κράτη, το ένα μετά το άλλο, κατάργησαν νομοθετικά το αδίκημα της βλασφημίας». Πρόκειται για συνέντευξη του κ. Δημήτρη Δημούλη, καθηγητή του Συνταγματικού και Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Bandeirante του Sao Paulo, με αφορμή κάποιο δημοσίευμά του με τίτλο: «Αγγλία, Γαλλία, Δανία. Γ…ώ την Παναγία…» ! Στην ερώτησή του από το δημοσιογράφο: «Τι ακριβώς θέλετε να μας πείτε, κ. καθηγητά;», απάντησε: «Τι σημαίνει “τιμωρούμε όποιον προσβάλλει τα θεία”; Μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι σε μια κοινωνία σχεδόν όλοι πιστεύουν στα “θεία” και όποιος τα προσβάλλει πρέπει να κατασταλεί. Δεύτερον, ότι το κράτος ελέγχεται από μια θρησκευτική ομάδα που επιβάλλει τις αντιλήψεις της στους υπόλοιπους. Και στις δύο περιπτώσεις αυτό που προστατεύεται δεν είναι ο Θεός (που, όπως λέει ο Δημήτρης Χριστόπουλος, δεν έχει ανάγκη εισαγγελέα), αλλά οι κυρίαρχες ιδεολογίες που επιβάλλουν φίμωτρο στις άλλες απόψεις»! Παιδαριώδης συλλογισμός! Ποιος ισχυρίστηκε ποτέ, ότι με τη βλασφημία προσβάλλεται ο απόλυτα απαθής και άτρεπτος Θεός; Ποιος του είπε ότι με την απαγόρευση της βλασφημίας προστατεύεται ο Θεός; Ποιος ισχυρίστηκε ότι σε μια κοινωνία όλοι πιστεύουν στα θεία και ως εκ τούτου υπάρχει η απαγόρευση της βλασφημίας; Η υπόθεσή του ότι «το κράτος ελέγχεται από μια θρησκευτική ομάδα που επιβάλλει τις αντιλήψεις της στους υπόλοιπους», δηλαδή την Εκκλησία, είναι «η λουκουμόσκονη» των λογίς εκκλησιομάχων, η οποία απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Η Εκκλησία, όχι μόνο δεν μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή της στο κράτος, αλλά αντίθετα, εκείνο «ροκανίζει» αναίσχυντα και προκλητικά Εκείνη! Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις συναγωνίζονται, ποια θα πλήξει περισσότερο την Εκκλησία και το ορθόδοξο αίσθημα του λαού μας, με άθλια και αντίχριστα νομοθετήματα, τα οποία, παρ’ όλες τις αντιδράσεις Της, δεν μπορεί να τα αποτρέψει.

Δεν προστατεύεται λοιπόν ούτε ο Θεός, ούτε επιβάλλεται από την Εκκλησία η απαγόρευση της βλασφημίας, αλλά πρόκειται για θεμελιώδη αρχή της κοινωνίας και της δημοκρατίας, ο σεβασμός της πίστης του άλλου. Η διακράτηση της θρησκευτικής ειρήνης και δι’ αυτής της κοινωνικής συνοχής. Όταν λέμε σεβασμό στην πίστη του άλλου, δεν εννοούμε την αποφυγή της ομολογίας της πίστεώς μας, ή της κριτικής, αλλά την αποφυγή της κακόβουλης δόλιας υβριστικής προσβολής. Κάποιοι θέλουν να βλέπουν την κριτική της Εκκλησίας στις αιρέσεις και τις θρησκείες του κόσμου, ως υβριστική προσβολή των άλλων. Αυτή είναι μια φθηνή δικαιολογία και μια προσπάθεια σπίλωσης της Εκκλησίας, διότι κριτική δεν κάνει μόνον Αυτή, αλλά και οι αιρετικές και παραθρησκευτικές ομάδες. Και μάλιστα, ενώ αυτές με πολύ πιο σκληρό και απαξιωτικό τρόπο κριτικάρουν την Εκκλησία, οι χριστιανομάχοι ουδέποτε διανοήθηκαν να τις στηλιτεύσουν. Μόνο στην Εκκλησία αρνούνται το δικαίωμα να έχει λόγο! Τόσο «δημοκρατικά»!

Οι αρχές της δημοκρατίας επιτάσσουν τον σεβασμό των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων. Η πίστη στο Θεό, οι φιλοσοφικές ιδέες και κοινωνικές αντιλήψεις είναι αγαθά συνταγματικά κατοχυρωμένα και ως εκ τούτου πρέπει να γίνονται σεβαστά και γι’ αυτό ο νομοθέτης οφείλει να τα περιφρουρήσει. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να προσβάλλει, βλασφημώντας και ασχημονώντας, τα πιστεύω κανενός! Γιατί η πίστη κάθε ανθρώπου αποτελεί το οντολογικό του θεμέλιο, γι’ αυτό και η «προσβολή θρησκευτικής ειρήνης», τίθεται ως διακινδυνευόμενο έννομο αγαθό στις διατάξεις 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα. Αυτό δεν το επιβάλλουν μόνον οι νομοθεσίες, αλλά και η κοινή λογική και ο πολιτισμός. Εν προκειμένω εμείς πιστεύουμε στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ευλαβούμαστε τα ιερά πρόσωπα της χριστιανικής μας πίστης, ως αναφαίρετο δικαίωμά μας. Το ίδιο δικαίωμα βέβαια προβάλλουν και εκείνοι που θέλουν να βλασφημούν τα θεία, χωρίς όμως να μπορούν να δικαιολογήσουν, ποια αναγκαιότητα, ή πιο ατομικό δικαίωμα ικανοποιείται με το να βλασφημούν τη δική μας πίστη! Και εν πάσει περιπτώσει, μέχρι που φθάνουν τα δικαιώματα των βλασφήμων και που σταματούν τα δικαιώματα των πιστών; Γιατί να έχουν το δικαίωμα κάποιοι να βλασφημούν την πίστη κάποιων άλλων και να μην έχουν και εκείνοι το δικαίωμα να μην βλασφημείται η πίστη τους; Αλλά και, εφόσον εκείνοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού, τότε γιατί βλασφημούν ένα ανύπαρκτο, (για κείνους), ον; Δεν είναι αυτό παραλογισμός;

Λέει στη συνέχεια ο κ. καθηγητής: «Φυλακίζουν, λογοκρίνουν, διώκουν, καίνε, ακόμη και σκοτώνουν τους άπιστους. Τα συνταγματικά κράτη κατέστησαν τη θρησκεία ιδιωτικό ζήτημα. Πιστεύει όποιος θέλει και σε ό, τι θέλει. Η δυσμενής διάκριση και η καταστολή όσων δεν ακολουθούν τις κυρίαρχες θρησκείες είναι απόλυτα αντισυνταγματικές. Θίγουν την ελευθερία γνώμης και τη θρησκευτική ελευθερία. Εάν ο μητροπολίτης έχει δικαίωμα να πιστεύει στον Χριστό, εγώ έχω το ίδιο δικαίωμα να τον θεωρώ αγύρτη». Διερωτώμεθα: Σε ποια χώρα ζει ο άνθρωπος; Έχει σχέση με την πραγματικότητα, ή ζει σε μια δική του εικονική πραγματικότητα, την οποία υπαγορεύουν οι ατομικές του ιδεοληψίες; Πότε διαπίστωσε να εξαπολύει διωγμούς η Ορθόδοξη Εκκλησία μας και μάλιστα μέχρι θανάτου; Πόσους απίστους είδε να χώνει στη φυλακή, να διώκει, να καίει και να σκοτώνει; Αντίθετα λογοκρισίες, διώξεις, φυλακίσεις και φόνους «απίστων» συναντούμε στις θρησκείες του κόσμου, (Ισλάμ, Ινδουισμός, Σιχ, κλπ) και σε ομάδες εκτός της Εκκλησίας. Θυμίζουμε ακόμη στον κ. καθηγητή ότι λογοκρισίες, διώξεις, φυλακίσεις και εκατομμύρια θανάτους σε αθώους ανθρώπους, των οποίων το μόνο αμάρτημα ήταν ότι πιστεύουν στο Θεό, έκαμαν οι άθεοι, αιμοσταγείς μαρξιστές τον περασμένο αιώνα, γράφοντας τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της ανθρωπότητας. Σελίδες φρίκης και θηριωδιών, αφήνοντας πίσω τους τα πλέον απάνθρωπα φρικιαστικά μνημεία, για να θυμίζουν στις κατοπινές γενιές την βαρβαρότητα της αθεΐας! Γιατί δεν είχε την ευθυκρισία ο κ. καθηγητής να κάνει μια έστω στοιχειώδη διάκριση; Επίσης πού είδε την «δυσμενή διάκριση και καταστολή όσων δεν ακολουθούν» την Ορθόδοξη πίστη στην Ελλάδα; Μπορεί να μας αποδείξει ότι, με ευθύνη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, θίγεται η «ελευθερία γνώμης και η θρησκευτική ελευθερία» στην πατρίδα μας; Αν θέλει να ψάξει, που εφαρμόστηκε η παντελής απαγόρευση της «ελευθερίας γνώμης και της θρησκευτικής ελευθερίας», ας ανατρέξει στην ιστορία του αθεϊσμού και όχι πολύ μακριά μας (χρονικά και τοπικά), στην γειτονική μας Αλβανία, όπου δια νόμου απαγορεύτηκε το δικαίωμα να θρησκεύουν οι πολίτες της από το αιμοσταγές αθεϊστικό μαρξιστικό καθεστώς!

Στη συνέχεια «μπαίνει στο ψητό»: «Τα σύγχρονα κράτη, το ένα μετά το άλλο, κατάργησαν νομοθετικά το αδίκημα της βλασφημίας. Σε ορισμένα κράτη, ο νομοθέτης δίστασε και τα δικαστήρια κήρυξαν την αντισυνταγματικότητα (Ιταλία). Στην Ελλάδα οι κυβερνώντες έχουν πάγια συμμαχία με θρησκευτικούς μηχανισμούς. Γι’ αυτό και η βλασφημία και τα άλλα μέσα θρησκευτικής λογοκρισίας βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Ο Έλληνας νομοθέτης φοβάται πολιτικά να καταργήσει τη βλασφημία, παρότι η σημερινή κυβέρνηση το υποσχέθηκε επανειλημμένα». Ζητά να εφαρμοστεί και στη χώρα μας το αίσχος και η ασυδοσία της αποστατημένης Δύσεως, όπου ο ευρωπαίος άνθρωπος κήρυξε «πόλεμο» εναντίον του Θεού, φυσικά όχι του αληθινού, αλλά του ανύπαρκτου «Θεού» του Παποπροτεσταντισμού. Αυτός ο Θεός δεν υπάρχει, είναι δημιούργημα αρρωστημένων μυαλών των φεουδαρχών, για την ποδηγέτηση των υπηκόων τους. Ένας τυραννικός και απάνθρωπος «Θεός», ο οποίος ζητάει αίμα και εκδίκηση για να καταλαγιάσει ο θυμός του και να ικανοποιηθεί η δικαιοσύνη του, είναι εχθρός του ανθρώπου. Προφανώς ο κ. καθηγητής, δεν είναι σε θέση να διακρίνει τον αληθινό Θεό της Ορθοδοξίας, τον απαθή και γεμάτο αγάπη και συμπόνια για τον άνθρωπο, από τον ψεύτικο της Δύσεως, και ως εκ τούτου, νομίζει ότι μπορεί να βλασφημείται! Δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του το γεγονός ότι ένα πλήθος ανθρώπων σήμερα έχουν μοναδικό στήριγμα και παρηγοριά τους τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Προκαλεί, λοιπόν με το να απαιτεί να βλασφημείται νόμιμα η πίστη αυτών των ανθρώπων!

Κλείνοντας, θα επαναλάβουμε αυτό που πολλές φορές έχουμε τονίσει. Τα σημεία των καιρών, ένα από τα οποία είναι και το φοβερό αμάρτημα της βλασφημίας, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η ανθρωπότητα έχει εισέλθει πλέον στην τελική ευθεία της εσχατολογικής εποχής. Οι άνθρωποι των εσχάτων, σύμφωνα με την πρόρρηση του αποστόλου Παύλου «έσονται … βλάσφημοι», (Β΄Τιμ.3,1), θα υπερβούν κάθε όριο ασέβειας και όπως μεγαλειωδέστατα προείδε ο ιερός συγγραφέας της Αποκαλύψεως, «εκαυματίσθησαν οι άνθρωποι (σ.σ. των εσχάτων) καύμα μέγα, και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι το όνομα του Θεού του έχοντος εξουσίαν επὶ τας πληγὰς ταύτας, και ου μετενόησαν δούναι αυτώ δόξαν … και εμασώντο τας γλώσσας αυτών εκ του πόνου, και εβλασφήμησαν τον Θεὸν του ουρανού εκ των πόνων αυτών και εκ των ελκών αυτών, και ου μετενόησαν εκ των έργων αυτών» (Αποκ.16,9-11)! Το να ζητούν λοιπόν σήμερα άνθρωποι να βλασφημούν νόμιμα το Θεό, είναι δυστυχώς προάγγελος τραγικών αποκαλυπτικών εξελίξεων για την ανθρωπότητα! Το ποτήρι της ανομίας ξεχείλισε…

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Πηγή: Ακτίνες

Έγινε πλέον «θεσμός», σε κάθε μεγάλη εορτή, ή ιερή περίοδο, να προσβάλλεται βάναυσα την πίστη μας, με τις λοιδορίες των οσίων και ιερών προσώπων της Εκκλησίας μας. Με το άνοιγμα του ιερού Τριωδίου και την έναρξη της πνευματικής μας πορείας προς το Άγιο Πάσχα, ανασύρθηκε από τα σκονισμένα ντουλάπια το ανιστόρητο, κακόγουστο και βλάσφημο μιούζικαλ «Jesus Christ Superstar» (Ιησούς Χριστός Σούπερ Σταρ) και ανέβηκε ως θεατρική παράσταση σε θέατρο των Αθηνών. Μάλιστα, όπως ανακοινώθηκε, η παράσταση θα παίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Μεγάλη Εβδομάδα και την Πασχάλια περίοδο, μέχρι τα τέλη Απριλίου!

Μέσα στη Μ. Σαρακοστή, θεώρησαν καλό και επικερδές, οι συντελεστές της παράστασης με τον τίτλο «Jesus Christ Super Star», να προκαλέσουν το θρησκευτικό συναίσθημα του χριστιανικού λαού.

Οι μηνυτήριες αναφορές που έχουν κατατεθεί εναντίον αυτού του έργου για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος (αρθ. 198 και 199 ΠΚ), για κάποιο ανεξήγητο νομικά λόγο δεν κίνησαν την αυτόφωρη διαδικασία, όπως προβλέπει ο νόμος, εφόσον το αδίκημα εξακολουθεί να διαπράττεται χωρίς να παρέλθει ο απαιτούμενος χρόνος για την παρέλευση του αυτοφώρου. Οι «σταρ» έχουν άραγε περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους πολίτες που είναι αναγκασμένοι να περνούν ακόμα και Σαββατοκύριακα στα κρατητήρια, αναμένοντας να δικαστούν με την προβλεπόμενη διαδικασία;

Όντως. Οι «σούπερ σταρ» θα απολαύσουν της πολυτέλειας να δικαστούν σε τακτική δικάσιμο με την ελπίδα να ψηφιστεί πάλι νόμος που θα παύει τις ποινικές διώξεις πλημμελημάτων ή θα καταργεί τα επίμαχα άρθρα από τον Ποινικό Κώδικα.

Βεβαίως, δεν είναι η πρώτη φορά που εν ονόματι της τέχνης κάποιοι βγάζουν τα απωθημένα τους εναντίον του Χριστού, με σκοπό να προκαλέσουν τους πιστούς και να ευτελίσουν τα Ιερά Πρόσωπα στα μάτια των θρησκευτικά αδιάφορων. Η παράσταση αυτή, που μεταξύ άλλων παρουσιάζει το Χριστό ως ένα φιλόσοφο χίπη και δικαιώνει τον Ιούδα για την προδοσία του, μετράει σχεδόν 5 δεκαετίες. Κατά καιρούς έχουν προβληθεί ακόμη πιο προκλητικά έργα, όπως ο «τελευταίος πειρασμός» και το «Corpus Christi», έργα που επέσυραν τη δικαιολογημένη αντίδραση των χριστιανών και γρήγορα σταμάτησαν να προβάλλονται.

Η επίμονη αρνητική ενασχόληση με το πρόσωπο του Χριστού, φανερώνει ότι ούτε οι εχθροί Του πιστεύουν κατά βάθος πως ήταν ένας απλός άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Μία ματιά στις ιστοσελίδες και στις εκπομπές «σατιρικού» περιεχομένου, δείχνει την εμμονή τους να διακωμωδήσουν το Θεό και την πίστη των χριστιανών. Ποιος ο λόγος να ασχολούνται τόσο επίμονα με ένα «πεθαμένο»; Αν ήθελαν απλώς να επιτεθούν κατά της θρησκευτικότητας, γιατί παγκοσμίως καμία άλλη πίστη δεν διακωμωδείται;

Εξετάζοντας τα πράγματα και με την κοινή λογική, αν ο Χριστός ήταν όπως τον παρουσιάζουν, θα είχε ξεχαστεί. Όμως με αυτή την εμμονή τους, επαληθεύουν άθελά τους τις προφητείες, ότι θα είναι σημείο αντιλεγόμενο[1] , ότι οι ακόλουθοί Του θα μισούνται μόνο και μόνο επειδή είναι χριστιανοί[2] και θα γίνονται δέκτες ονειδισμών και ψευδών κατηγοριών[3] .

Στο παρελθόν και άλλοι προσπάθησαν να γελοιοποιήσουν τα θεία πρόσωπα. Πίστεψαν ότι με αυτό τον τρόπο θα ολοκλήρωναν εκείνο που δεν κατάφεραν οι ιδεολογικοί πρόγονοί τους με τα όπλα. Όμως, παρά τις προσπάθειες των φανατικών αντιχριστιανών, η πίστη του Χριστού εξακολουθεί να εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Θα συνεχίσει να συγκινεί και να δίνει ελπίδα σε όσους εκουσίως επέλεξαν να ακολουθήσουν το στενό δρόμο, την υπομονή στη χλεύη, στο διωγμό και στην εξουδένωση από τους ισχυρούς της ημέρας, όπως υπομονετικά τα υπέστη πρώτα ο Χριστός και έπειτα δισεκατομμύρια ακόλουθοί Του, ανά την ιστορία.

Όμως ο τίτλος αυτού του «πολυβραβευμένου» έργου (μόνοι τους τα φτιάχνουν, μόνοι τους τα βραβεύουν), μοιραία φέρνει στο μυαλό τη σύγκριση του Χριστού με τους διάφορους «σούπερ σταρ». Αυτούς που η εφήμερη δόξα και ο πλούτος, αντί να τους προσφέρουν την ευτυχία, τους οδηγούν άλλοτε στον κόσμο των ναρκωτικών, άλλοτε στον αλκοολισμό, ακόμα και στην αυτοκτονία. Αυτούς που παρουσιάζονται ως πρότυπα στη νεολαία, ενώ θα έπρεπε να παρουσιάζονται ως παραδείγματα αποφυγής. Πνιγμένοι από την «ευτυχία» που τους προσέφερε η ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους, αναζητούν διαφυγή σε επικίνδυνα μονοπάτια, τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι θα έδιναν τα πάντα για να τους μοιάσουν.

Τι σχέση έχει ο Χριστός με όλους αυτούς; Άστεγος, άφραγκος, «ασήμαντος», επέλεξε να ταπεινωθεί για να υψώσει εμάς. Ποιος από τις προβεβλημένες μαριονέτες του συστήματος έκανε κάτι παρόμοιο;

Μήπως, θα πρέπει να το ξανασκεφτούν οι «σούπερ σταρ» και αντί να φέρνουν το Χριστό στα μέτρα τους, να επιχειρήσουν να έρθουν εκείνοι στα δικά Του; Και μήπως θα πρέπει και εμείς να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε ότι οι «υπεραστέρες» δεν είναι για θαυμασμό αλλά για λύπηση; Μήπως αντί για αυτά τα με ημερομηνία λήξης πρότυπα της «σόου μπιζ», να προβάλλαμε στα παιδιά μας τους Αγίους και τους Ήρωες της πατρίδας μας; Μήπως πρέπει να ξεσκονίσουμε τα συναξάρια και τα αυθεντικά βιβλία της ιστορίας για να μάθουμε ποιος είναι ο τύπος του ανθρώπου που δεν θέλουν οι ισχυροί να είμαστε; Μήπως αυτή είναι η μόνη λύση για να ανακοπεί η εν εξελίξει παραγωγή μίας γενιάς από χειραγωγημένους καρπαζοεισπράκτορες στην υπηρεσία της παγκοσμιοποίησης;

Είναι αυτονόητο ότι οι εκπρόσωποι της θολοκουλτούρας που ωρύονται κατά όσων δικαίως διαμαρτύρονται κατά της βλάσφημης παράστασης, δεν θα μιλούσαν για ελευθερία της τέχνης, αν στο στόχαστρο κάποιας παράστασης ήταν οι Εβραίοι, οι Μουσουλμάνοι, οι ομοφυλόφιλοι κ.ο.κ. Σε αυτές τις μειονότητες σταματάει η ελευθερία της έκφρασης και ξεκινάει η απειλή του αντιρατσιστικού νόμου. Το δε αντιρατσιστικό νόμο επέβαλαν οι ίδιοι που ζητούν διακαώς την κατάργηση των διατάξεων περί βλασφημίας.

Βεβαίως, η κόσμια και νόμιμη αντίδραση κάθε μορφής ενάντια στη δημόσια βλασφημία είναι επαινετή και, κατά τη γνώμη μου, αποτελεσματική. Απόδειξη της αποτελεσματικότητάς της είναι η έντονη ενόχληση του εσμού της «προοδευτίλας» που προτιμάει του χριστιανούς, ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας που δεν αντιδρούν σε τίποτα, αλλά χειροκροτούν φοβισμένοι κάθε πρόστυχο αποκύημα της «καλλιτεχνικής» φαντασίας, για να μη τους πουν φασίστες και σκοταδιστές. Όμως η δειλία δεν είναι χαρακτηριστικό των χριστιανών. Εκείνων που πορεύονται με τρόπο ζωής τα λόγια του Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη: «Ὅταν μοῦ πειράζουν τὴν πατρίδα μου καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ῾νεργήσω κι᾿ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν».

[1] Λουκ. 2, 34-35

[2] Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν ( Ιω. 15,18), εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν (Ιω. 15,20)

[3] μακάριοι ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ (Ματθ. 5,11), Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν (Ιω. 15,18), εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν (Ιω. 15,20)

Πηγή: Ακτίνες

Με την παρούσα θέτω υπόψη Σας τη διάπραξη εγκληματικών πράξεων που πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου, τελεσθείσες και κατ’ εξακολούθηση ακόμα και σήμερα τελούμενες από τους παραγωγούς, ηθοποιούς και εν γένει συντελεστές της θεατρικής παράστασης που έχει ξεκινήσει από τις 9.2.2018 και λαμβάνει χώρα παρουσιαζόμενη στο κοινό καθημερινά, πλην των ημερών Δευτέρα και Τρίτη, στην Αθήνα, στο θέατρο Ακροπόλ, επί της οδού Ιπποκράτους 9-11, φέρει δε η θεατρική παράσταση τον τίτλο «JesusChrist – SuperStar».

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κατάθεσε ἐνώπιον τοῦ Εἰσαγγελέως Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν τήν κάτωθι Μηνυτήριον Ἀναφοράν.

Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

________________________________________________________________________________

ENΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς κ. κ. Σεραφείμ (κατά κόσμο Χρήστου) Μεντζελόπουλου, κατοίκου Πειραιώς, Ακτή Θεμιστοκλέους αριθ. 198

ΚΑΤΑ

Παντός υπευθύνου.

*******

Α. Με την παρούσα θέτω υπόψη Σας τη διάπραξη εγκληματικών πράξεων που πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου, τελεσθείσες και κατ’ εξακολούθηση ακόμα και σήμερα τελούμενες από τους παραγωγούς, ηθοποιούς και εν γένει συντελεστές της θεατρικής παράστασης που έχει ξεκινήσει από τις 9.2.2018 και λαμβάνει χώρα παρουσιαζόμενη στο κοινό καθημερινά, πλην των ημερών Δευτέρα και Τρίτη, στην Αθήνα, στο θέατρο Ακροπόλ, επί της οδού Ιπποκράτους 9-11, φέρει δε η θεατρική παράσταση τον τίτλο «JesusChrist – SuperStar».

Την ύπαρξη της παραπάνω θεατρικής παράστασης πληροφορήθηκα με την από 6.2.2018 επιστολή της κας Κυπραίου Παρασκευής, η οποία μου γνωστοποίησε το πρόγραμμα της παράστασης αυτής, ως και σχετικό έγγραφο υλικό περί της θεματολογίας της.Όπως αναγράφεται στα παραπάνω έγγραφα, η παραπάνω θεατρική παράσταση περιλαμβάνει πράξεις και εκδηλώσεις χλευασμού, φράσεις απρεπείς και προσβλητικές κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γενικά  κατά της επίσημης, συνταγματικά κατοχυρωμένης, θρησκείας της χώρας μας, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.

Πιο συγκεκριμένα στην παραπάνω θεατρική παράσταση ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως «χίπης», δηλαδή ως μέλος κοινότητας ευρύτατα γνωστής για τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και τη χωρίς όρια σεξουαλική συμπεριφορά. Εμφανίζεται ως άνθρωπος αμαρτωλός, ανασφαλής και νάρκισσος. Επίσης ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως έχων ερωτική σχέση με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή. Όπως δε αναφέρεται χαρακτηριστικά στο έγγραφο που τέθηκε υπόψη μου κατά τα παραπάνω αναφορικά με την παράσταση (σχετ. 3), η Αγία Μαρία Μαγδαληνή παρουσιάζεται ως γυναίκα ελευθερίων ηθών, να έχει ερωτευθεί τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Β. Η παραπάνω θεατρική παράσταση είναι προφανές ότι πληροί ως προς τους παραγωγούς, ηθοποιούς και εν γένει συντελεστές αυτής την υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση των εγκλημάτων της κακόβουλης βλασφημίας και της καθύβρισης θρησκευμάτων που τιμωρούνται κατά τα άρθρα 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα. Διότι εκδηλώνει δημόσια έλλειψη σεβασμού προς το Θείο και ενέχει χλευασμό, προσβλητική, απρεπή και χυδαία έκφραση κατά του Θείου, ως τέτοιου νοούμενου ό,τι θεωρείται ιερό από την Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία. Καθυβρίζει δε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού καθυβρίζει και κακόβουλα χλευάζει τα δόγματα αυτής, τη Θεία μορφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την Αγία Μαρία Μαγδαληνή, αλλά και τη Θεία Σταύρωση και Ανάσταση του Θεανθρώπου, τα οποία και διαγράφει ως δήθεν ουδέποτε να έλαβαν χώρα.

Επειδή τα παραπάνω εγκλήματα διώκονται αυτεπαγγέλτως 

Επειδή υπάρχει ανάγκη όπως ληφθούν επειγόντως μέτρα, προκειμένου να παύσει η παραπάνω θεατρική παράσταση, με την οποία καθυβρίζονται καθημερινά τα Θεία, ώστε να παύσει η συνεχιζόμενη προσβολή.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΖΗΤΩ

Τις κατά το νόμο δικές Σας ενέργειες για την κατά το νόμο τιμωρία των υπαιτίων.

Προσάγω δε τα παραπάνω αναφερθέντα έγγραφα, ήτοι:

- Της από 6.2.2018 επιστολής της κας Παρασκευής Κυπραίου, Κοινωνικής Λειτουργού, κατοίκου Ζωγράφου Αττικής, οδός Αλεξάνδρου Παπάγου αρ. 58 (σχετ. 1) και τα συνοδευτικά έγγραφα αυτής:

- Έγγραφο περί του προγράμματος των παραστάσεων (σχετ. 2).

- Έγγραφο περί της υπόθεσης της παράστασης (σχετ. 3).

- Έγγραφο περί της υπόθεσης της παράστασης με φωτογραφίες (σχετ. 4).

- Έγγραφο περί της έννοια τους «χίπη», ως μέλους κοινότητας με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς (σχετ. 5).

Μάρτυρες προτείνω τους:

1. Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη Νήφωνα Καπογιάννη του Χαραλάμπους, Πρωτοσύγκελλο,

2. Αιδεσ. Πρωτοπρ. Μιλτιάδη Ζέρβα, Δ/ντη Περιοδικού. Πειραϊκή Εκκλησία,

Πληρεξούσια και αντίκλητο μου διορίζω τη δικηγόρο Πειραιά, Βαϊα Στεργιοπούλου του Βασιλείου, κάτοικο Πειραιά.

Πειραιάς, 20 Φεβρουαρίου 2018

Ο Μηνυτής

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πηγή: Ακτίνες

ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Έχουν κατατεθεί μηνύσεις κατά όλων των συντελεστών της παράστασης Jesus Christ Superstar για παραβίαση των άρθρων 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα (Κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος)

Στις 9 Φεβρουαρίου 2018, το βράδυ, έγινε στην Αθήνα, στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, η πρεμιέρα της βλάσφημης θεατρικής παράστασης ‘JESUS CHRIST SUPERSTAR’, μιας παράστασης η οποία είναι καταφανώς βλάσφημη, παρουσιάζοντας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως μέλος της κοινότητας των ‘ΧΙΠΙΣ’, μιας κοινότητας προσώπων η οποία είναι ταυτισμένη με σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών ουσιών, όπως αναλύεται και στο συνημμένο άρθρο (Σχετικό 5). Συγχρόνως η παράσταση παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως έχοντα ερωτική σχέση με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή (Σχετικό 2). Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου 2018, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, τηλεφώνησε στο γραφείο της κ.Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κατήγγειλε την έναρξη της παράστασης αυτής, εξήγησε το βλάσφημο χαρακτήρα του περιεχομένου της και ζήτησε την ανάληψη από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου κάθε απαραίτητης ενέργειας προς άμεση διακοπή της παράστασης αυτής. Το βράδυ της ιδίας ημέρας, 9 Φεβρουαρίου 2018, και καθόσον η παράσταση αυτή ξεκίνησε, ο Μητροπολίτης Κυθήρων προχώρησε στην κατάθεση μήνυσης μετά συνοδευτικών εγγράφων σε αρμοδία Αστυνομική Αρχή. Την ιδία ημέρα υποβλήθηκαν και τρεις ακόμη μηνύσεις, δύο εκ μέρους δικηγόρων Αθηνών και μία εκ μέρους κληρικού. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία αντίδραση εκ μέρους της δικαιοσύνης η οποία δεικνύει μια αναιτιολόγητη αδράνεια.

Το βλάσφημο περιεχόμενο της παράστασης αυτής γίνεται αντιληπτό μέσω περιγραφών της εν λόγω παράστασης, όπως περιέχονται σε σχετικές δημοσιεύσεις και όπως παρουσιάζονται κατωτέρω με πλάγια γραφή και εντός εισαγωγικών (“…”): α) “μια τελείως καινούργια και τολμηρή προσέγγιση του θείου δράματος” (Σχετ.2, σελ.1), β) “στο ‘Jesus Christ Superstar’ δεν έχει θέση ο Υιός του Θεού, αλλά ο συναισθηματικός και ‘ανθρώπινα’ ανασφαλής Ιησούς που δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί τους καρπούς της διδασκαλίας του, πέφτοντας στην παγίδα ενός ανθρώπινου ναρκισσισμού, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές και ‘ανθρώπινες αδυναμίες‘” (Σχετ.2, σελ.2), γ) “..βάζοντας δίπλα στον Ιησού την Μαρία Μαγδαληνή.. όχι στα γόνατα ως πόρνη να ζητάει συγχώρεση, ούτε πίσω του ως γυναίκα που πρέπει να αντιληφθεί τη θέση της, αλλά δίπλα του. Ως σύντροφο και έμπιστη που προσπαθεί να τον βοηθήσει, να τον ερμηνεύσει και να τον αγαπήσει, όπως όταν στο ‘I don’t know how to love him’ τραγουδάει τον έρωτά της για τον Ιησού που “είναι άντρας, είναι απλά ένας άντρας και είχα πολλούς άντρες μέχρι τώρα”, κλείνοντας με τους στίχους “τον θέλω τόσο, τον αγαπώ πολύ””(Σχετ.2, σελ.2), δ) “..το έργο σταματάει στη Σταύρωση. Δεν υπάρχουν αποκαθήλωση και ταφή, αλλά πάνω απ’ όλα δεν υπάρχει Ανάσταση. Ο συμβολισμός είναι κάτι περισσότερο από φανερός και ευθύς: ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάληξη” (Σχετ.2, σελ.2), ε) “Μια απόλυτη βλασφημία, μια ταινία σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς ή μια πρωτοπορία της έβδομης τέχνης; Η ταινία είναι λίγο και από τα τρία” (Κριτική από την ιστοσελίδα Cine.gr, Σχετ.4). Να τονισθεί ιδιαιτέρως ότι στην Λευκορωσία η συγκεκριμένη παράσταση (ροκ όπερα) χαρακτηρίσθηκε από την κυβέρνηση της χώρας ως βλάσφημη και απαγορεύθηκε (Σχετ.3). Αποστέλλονται συνημμένα αντίγραφα της υποβληθείσης μηνύσεως και των συνημμένων σχετικών, προς πιστοποίηση των ανωτέρω.

Να σημειωθεί ότι η ανωτέρω παράσταση παίζεται στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, σχεδόν καθημερινά με εξαίρεση ορισμένες ημέρες. Πιστοί βρίσκονται καθόλη την διάρκεια της παράστασης έξωθεν του κτιρίου, όπου η παράσταση λαμβάνει χώρα, εκφράζοντας την διαμαρτυρία τους, όμως η διαμαρτυρία τους δεν εισακούεται, γεγονός που δεικνύει την μεροληψία που υφίσταται σε βάρος των ορθοδόξων χριστιανών. Εάν η παράσταση αυτή περιείχε προσβολή άλλου θρησκεύματος θα είχαν ληφθεί άμεσα από τις αρμόδιες αρχές τα αναγκαία μέτρα προς παύση της. Η προσβολή της ορθόδοξης πίστης, μέσω της βλασφημίας σε βάρος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως συντελείται δια της παράστασης αυτής παρουσιάζει ομοιότητες με την περίπτωση του ζητήματος του θρησκευτικών, όπου πάλι η ορθόδοξος πίστη αποδεικνύεται ως τελούσα υπό διωγμόν. Να αναφερθεί ότι η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση εμφανίζει πολλά όμοια στοιχεία, ως προς το σενάριό της, με την βλάσφημη ταινία του Καζαντζάκη με τίτλο ‘Τελευταίος Πειρασμός’ η οποία παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό με σαρκικά πάθη και η προβολή της οποίας απαγορεύθηκε στο παρελθόν με εντολή της Δικαιοσύνης.

—————————

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΜΗΝΥΣΗ

……………………………………….. του ………………….., κατοίκου ……………………………………, οδός………………………………..αρ….

ΚΑΤΑ

Των ηθοποιών, των υπευθύνων παραγωγής και πάντων των συντελεστών της θεατρικής παράστασης με τον τίτλο ‘Jesus Christ Superstar’, που παίζεται στο θέατρο ‘Ακροπόλ’ (από 9/2/1018 και με προγραμματισμένη διάρκεια έως 29/4/2018, Σχετ.1), οδός Ιπποκράτους, αρ.9, Αθήνα

———————-

Καταθέτω την παρούσα μήνυση κατά των μηνυομένων για παράβαση των άρθρων 198 και 199 Ποινικού Κώδικα, δηλαδή για κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος, καθόσον συμμετέχουν από κοινού σε θεατρική παράσταση που περιέχει πράξεις και δηλώσεις οι οποίες αποτελούν βαρύτατη καθύβριση της ορθόδοξης θρησκείας και ακραία βλασφημία σε βάρος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Πιο συγκεκριμένα η εν λόγω παράσταση παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως μέλος της κοινότητας των ΧΙΠΙΣ, κοινότητα προσώπων που έχει ταυτιστεί με σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών ουσιών (Σχετ.5). Στην παράσταση παρουσιάζεται επίσης γυναίκα με το όνομα Μαρία Μαγδαληνή, δηλαδή με αναφορά στην Αγία Μαρία Μαγδαληνή, να τραγουδάει στον Ιησού ερωτικό τραγούδι (Σχετ.2, σελ.2). Τα ανωτέρω περιήλθαν εν γνώσει μου από δημοσιεύσεις σειράς ιστοσελίδων, όπως της ιστοσελίδας ειδήσεων News247, της ιστοσελίδας ειδήσεων NewsBeast GR, της ιστοσελίδας Cine Gr, της ιστοσελίδας ‘ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ’ και της ιστοσελίδας Viva Gr, αντίγραφα των οποίων με τα σχετικά άρθρα προσκομίζονται με την παρούσα.

Καταθέτω την παρούσα μήνυση προς γνώση σας και προς διενέργεια εκ μέρους σας όλων των απαραίτητων ενεργειών προκειμένου να παύσει άμεσα η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση και να τιμωρηθούν οι ηθοποιοί, οι υπεύθυνοι παραγωγής και πάντες οι συντελεστές της κατά τα οριζόμενα στις διατάξεις 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα.

Να σημειωθεί ότι η παρούσα μήνυση κατατίθεται στα πλαίσια του άρθρου 36 ΚΠΔ περί αυτεπάγγελτης δίωξης, μη απαιτουμένου παραβόλου κατάθεσης.

Συνυποβάλλονται και τα κάτωθι σχετικά:
1. Φωτοαντίγραφο άρθρου δημοσιευθέντος στην ιστοσελίδα VIVA GR (Σχετ.1)
2. Φωτοτυπία του σχετικού άρθρου της ιστοσελίδας News247 (Σχετ.2)
3. Φωτοτυπία άρθρου που αναφέρεται στην απαγόρευση στην Λευκορωσία της παράστασης αυτής, ύστερα από τον χαρακτηρισμό της παραστάσεως ως βλάσφημης (Σχετ.3)
4. Φωτοαντίγραφο άρθρου δημοσιευθέντος στην ιστοσελίδα Cine Gr (Σχετ.4)
5. Φωτοαντίγραφο άρθρου δημοσιευθέντος στην ιστοσελίδα με τίτλο ‘MHXANH TOY ΧΡΟΝΟΥ’ (Σχετ.5)

Αθήνα, …/02/2018
…. μηνυτ…

………………………………………………

ΣΧΕΤΙΚΟ 1

Jesus Christ Superstar

Συντελεστές
Σκηνοθεσία – απόδοση: Θέμις Μαρσέλλου
Μουσική διεύθυνση – Διδασκαλία ορχήστρας: Ηλίας Καλούδης
Φωνητική διδασκαλία: Δημήτρης Μπουζάνης
Χορογραφία: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Σχεδιασμός video: Κάρολος Πορφύρης

Πρωταγωνιστούν:
Ιησούς : Αιμιλιανός Σταματάκης
Iούδας : Ησαίας Ματιάμπα
Mαρία Μαγδαληνή : Ήβη Αδάμου και η Αντιγόνη Ψυχράμη για συγκεκριμένες παραστάσεις
και ο Νίκος Μουτσινάς στο ρόλο του Ηρώδη
Πιλάτος : Βασίλης Αξιώτης,
Kαιάφας: Γιώργος Ζαχαρόπουλος,
Aννας: Στέλιος Κέλλερης,
Σίμων Ζηλωτής : Φραντζής Κωνσταντίνος,
Πέτρος: Πετκίδης Μάριος,
στους άλλους ρόλους οι Γιαννίμπας Γιώργος, Κίτσος Απόστολος, Ζαράγκαλης Γιάννης, Βλάχος Αντώνης, Μπέκας Σταύρος, Μωσαϊδης Χάρης, Μωσαϊδης Αιμίλιος, Ιωάννου Πέτρος, Κριτούλης Ραφαήλ, Κρανιώτης Βαγγέλης, Φαρίντ Φαίδων, Κοσμάτου Μαρία, Μπαλάφα Νία, Κτίστη Κατερίνα, Χυτήρη Ιωάννα, Σιδηροπούλου Αγγέλα, Στρατηγοπούλου Έλενα, Καρακατσάνη Αλεξάνδρα

Οργάνωση Παραγωγής: Ντόρα Βαλσαμάκη

Επικοινωνία – Δημόσιες Σχέσεις: Μαρκέλλα Καζαμί

Πηγή:https://www.viva.gr/tickets/theater/theatroakropol/jesuschristsuperstar/?gclid=EAIaIQobChMI7fHOmMqU2QIVGuAZCh2jPwEDEAAYASAAEgIbOfD_BwE

………………………………

ΣΧΕΤΙΚΟ 2

«Jesus Christ Superstar»

Τεντ Νίλι (Ιησούς) και Ιβόν Έλιμαν (Μαγδαληνή) από την κινηματογραφική ταινία (1973)

Το News247 παρουσιάζει την ανατρεπτική ροκ όπερα «Jesus Christ Superstar» που ασχολήθηκε με την ανθρώπινη διάσταση του Ιησού, αγκάλιασε τη γυναίκα Μαρία Μαγδαληνή και αποκατέστησε την πλεκτάνη που έστησε η Εκκλησία στον Ιούδα

Θανάσης Κρεκούκιας
Απριλίου 11 2017 10:35

Το «Jesus Christ Superstar», η πασίγνωστη ροκ όπερα σε μουσική του Andrew Lloyd Webber και λιμπρέτο του Tim Rice, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1970 σε LP, με θέμα την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Ιησού – από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα μέχρι και την Σταύρωση – σε μια τελείως καινούργια και τολμηρή προσέγγιση του Θείου δράματος, απελευθερωμένη από την εκκλησιαστική «μεταφυσική» και επικεντρωμένη στην ανθρώπινη – και αληθινή – πλευρά των πρωταγωνιστών της.

Στο έργο των Webber & Rice κεντρικό πρόσωπο είναι ο Ιούδας, για πρώτη φορά είναι η δική του σκοπιά που μετράει και όχι αυτή των Γραφών. Ο ανυπόμονος επαναστάτης, ανατρεπτικός ιδεαλιστής, κοινωνικά ευαίσθητος – και καθόλου τυχαία μαύρος στην ταινία του Jewison – Ιούδας δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον εκκλησιαστικό «προδότη» που πλήρωσε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός αποδιοπομπαίου τράγου, όταν στηνόταν στα Ευαγγέλια το «αφήγημα» της καινούργιας θρησκείας, με απώτερο σκοπό να ξεχωρίσει μια κι έξω η ανθρώπινη και άρα αμαρτωλή φύση, από τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ & ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ

Η πορεία προς τον «Γολγοθά» (από την κινηματογραφική ταινία)

Στο «Jesus Christ Superstar» δεν έχει θέση ο Υιός του Θεού, αλλά ο συναισθηματικός και «ανθρώπινα» ανασφαλής Ιησούς που δεν γνωρίζει πώς να διαχειριστεί τους καρπούς της διδασκαλίας του, πέφτοντας στην παγίδα ενός «ανθρώπινου» ναρκισσισμού, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές και «ανθρώπινες» αδυναμίες. Αυτό από μόνο του ήταν αρκετό να φρικάρει εκκλησίες και παπάδες, αλλά οι Webber και Rice το χόντρυναν και άλλο, βάζοντας δίπλα στον Ιησού την Μαρία Μαγδαληνή.

Όχι στα γόνατα ως πόρνη να ζητάει συγχώρεση, ούτε πίσω του ως γυναίκα που πρέπει να αντιληφθεί τη θέση της, αλλά δίπλα του. Ως σύντροφο και έμπιστη που προσπαθεί να τον βοηθήσει, να τον ερμηνεύσει και να τον αγαπήσει, όπως όταν στο «I don’t know how to love him» τραγουδάει τον έρωτά της για τον Ιησού που «είναι άντρας, είναι απλά ένας άντρας και είχα πολλούς άντρες μέχρι τώρα», κλείνοντας με τους στίχους «τον θέλω τόσο, τον αγαπώ πολύ». Ντελίριο «ασέβειας»!

Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το έργο σταματάει στη Σταύρωση. Δεν υπάρχουν αποκαθήλωση και ταφή, αλλά πάνω απ’ όλα δεν υπάρχει Ανάσταση. Ο συμβολισμός είναι κάτι περισσότερο από φανερός και ευθύς: ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάληξη. Τα παρακάτω περισσεύουν ή απλά δεν ενδιαφέρουν. Αυτή η ωμή «παράλειψη» χαρακτηρίστηκε από πολλές Εκκλησίες ως βλασφημία.

Έτσι κι αλλιώς το «Jesus Christ Superstar», είτε ως LP, είτε ως θεατρική παράσταση, είτε ως κινηματογραφικό έργο, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από την «οργανωμένη» θρησκεία σε ολόκληρο τον κόσμο. Καταρχήν η απόδοση και μόνο του Θείου Δράματος με τις φόρμες της ροκ μουσικής θεωρήθηκε προκλητική από τους φανατικούς χριστιανούς. Από την άλλη, οι Εβραίοι χαρακτήρισαν το όλο concept σφόδρα αντισημιτικό και το καταδίκασαν απερίφραστα. Αλλά και πολλοί μη συντηρητικοί κύκλοι αντιμετώπισαν καχύποπτα το γεγονός ότι ο Norman Jewison στην κινηματογραφική μεταφορά του έργου έδωσε στον μοναδικό μαύρο πρωταγωνιστή, το ρόλο του Ιούδα.

Από την άλλη, η χριστιανική εκκλησία στο σύνολό της δεν μπόρεσε να χωνέψει το συμπαθητικό προφίλ με το οποίο παρουσιάζεται ο Ιούδας, ούτε φυσικά και την επιθετική του στάση απέναντι στον Ιησού. Το κράξιμο έγινε ακόμα πιο μεγάλο όταν ο Tim Rice τόλμησε να δηλώσει ότι «είδαμε τον Χριστό όχι σαν Θεό, αλλά σαν το σωστό άτομο, στον σωστό τόπο, την σωστή στιγμή». Οι «δικοί μας» βέβαια δεν θα μπορούσαν να μείνουν αμέτοχοι σε όλα αυτά.

Έτσι, στην πρεμιέρα της ταινίας στην Ελλάδα, το παπαδαριό μαζί με εξοργισμένους πιστούς μαζεύτηκαν έξω από τους κινηματογράφους δημιουργώντας επεισόδια και καταφέρνοντας να αναβάλλουν τις προβολές, κάτι που τελικά έγινε λίγο καιρό αργότερα αποκλειστικά στο «Αττικόν». Να προσθέσουμε εδώ ότι άπειρες φορές που η ταινία είχε προγραμματιστεί να μεταδοθεί από την τηλεόραση λίγο πριν ή μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, συνάντησε πάντα την αναχρονιστική αντίδραση της Ιεράς Συνόδου, αφήνοντας όλους όσους ήθελαν να την παρακολουθήσουν, στο έλεος των χολιγουντιανών υπερπαραγωγών του Σεσίλ ντε Μιλ, του Φράνκο Τζεφιρέλι και των ομοίων τους…

«JESUS CHRIST SUPERSTAR», ΤΟ LP

Το εξώφυλλο του LP (1970)

Η ιστορία του «Jesus Christ Superstar» ξεκίνησε το 1969, όταν οι νεότατοι – εικοσάρηδες – και άγνωστοι τότε Andrew Lloyd Webber και Tim Rice, συνέθεσαν μια από τις πιο γνωστές όπερες στην ιστορία της ροκ μουσικής. Η πρώτη ιδέα ήταν να δώσουν το ρόλο του Χριστού στον Τζον Λένον, με τον οποίον ήρθαν σε επαφή. Ο Λένον είδε θετικά την πρόταση, αλλά έθεσε ως όρο της συμμετοχής του στην ηχογράφηση, την παρουσία της Γιόκο Όνο ως Μαρίας Μαγδαληνής. Κάπου εκεί οι Webber & Rice είπαν «Παναγία μου…» και έφυγαν τρέχοντας, βρίσκοντας τελικά τον ιδανικό ερμηνευτή τους στην υπέροχη – σχεδόν οπερική – φωνή του Ίαν Γκίλαν των Deep Purple. Το ρόλο του Ιούδα πήρε ο Murray Head, αυτόν του αρχιερέα ο Gary Glitter, του βασιλιά Ηρώδη ο Michael d’Abo και της Μαρίας Μαγδαληνής η Yvonne Elliman. Οι μουσικές φόρμες που χρησιμοποιήθηκαν από τον Webber συνδύασαν μαεστρικά τα κλασικά μοτίβα με τις ροκ εξάρσεις.

Αυτές οι τελευταίες βοηθήθηκαν όχι μόνο από τις πρωταγωνιστικές φωνές των Gillan και Head, αλλά και από τους μουσικούς που πήραν μέρος στην ηχογράφηση, μερικοί από τους οποίους έκαναν στη συνέχεια session καριέρα σε μεγάλες μπάντες. Αναφέρουμε ενδεικτικά τους κιθαρίστες Neil Hubbard (Roxy Music, BB King) και Chris Spedding (Alan Price, Nick Mason, Roxy Music, Brian Eno), τον μπασίστα Alan Spenner (Joe Cocker, Peter Frampton, David Coverdale) και τον κρουστό Bruce Rowland (Fairport Convention). Τα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν στην ηχογράφηση του στούντιο, ήταν τα εξής: 6 κιθάρες (μια ακουστική & δυο ηλεκτρικές), 4 μπάσα, 5 πιάνα, 1 ηλεκτρικό πιάνο, 5 αρμόνια, 2 φλάουτα, 1 κλαρινέτο, 2 φαγκότα, 2 σαξόφωνα, 6 κόρνα, 4 τρομπέτες, 2 τρομπόνια, 1 σετ ντραμς και 1 σετ κρουστών. Επίσης χρησιμοποιήθηκαν μια κανονική και μια παιδική χορωδία.

Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ο δίσκος πέρα από τις αντιδράσεις που προκάλεσε (απαγορεύτηκε από το BBC με τον χαρακτηρισμό του «ιερόσυλου»), σημείωσε φοβερή επιτυχία και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Στις ΗΠΑ το άλμπουμ με το διπλό βινίλιο και το 28σέλιδο λιμπρέτο του Tim Rice ανέβηκε στο Νο 1 του Billboard, ενώ σε υψηλές θέσεις έφτασαν και τα δυο singles που κυκλοφόρησαν παράλληλα με το LP, το «Superstar» και το «I don’t know how to love him». Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να ανέβει η όπερα στο σανίδι ως θεατρική παράσταση, τόσο στο Broadway της Νέας Υόρκης, όσο και στο West End του Λονδίνου. Στις 12 Οκτωβρίου του 1971 το «Jesus Christ Superstar» έκανε πρεμιέρα στο θέατρο «Mark Hellinger» του Broadway στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και συνέχισε τις παραστάσεις του για ενάμιση χρόνο. Από τότε και μέχρι σήμερα το έργο έχει ανέβει από πολλούς θίασους, επαγγελματικούς και ερασιτεχνικούς, σε ολόκληρο τον κόσμο, διατηρώντας τη διαχρονική του αξία ως περιεχόμενο και τη μουσική του φρεσκάδα ως ροκ όπερα. Τη σεζόν 1978-79 η παράσταση ανέβηκε και στην Ελλάδα, στο θέατρο «Καλουτά» με τον τίτλο «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλαβέτα και μουσική διεύθυνση–διδασκαλία του Μίμη Πλέσσα. Οι δυο τους υπέγραψαν και την απόδοση στα ελληνικά. Διευθυντής της ζωντανής ορχήστρας ήταν ο Μάικ Ροζάκης, ενώ υπήρχε διπλή διανομή!

Βασικοί πρωταγωνιστές ήταν στο ρόλο του Ιησού ο Γιάννης Σαμσιάρης και ο Τάκης Μπινιάρης. Ιούδας ο Κίμων Βασιλόπουλος και ο Γιάννης Μιχαηλίδης. Μαρία Μαγδαληνή η Χριστίνα και η Κρίστι Στασινοπούλου. Ηρώδης ο Σταμάτης Φασουλής και ο Ηλίας Πλακίδης. Πιλάτος ο Ντίνος Ταυρίδης και ο Τάκης Καρνάτσος. Στο ρόλο του Αρχιερέα Άννα, ο νεότατος Κώστας Μπίγαλης και ο Κρις Κάλλοου. Συμμετοχή στα φωνητικά είχε και η 14χρονη τότε Μαντώ. Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται και το σχόλιο της Ροζίτας Σώκου: «Έχω δει το Jesus Christ Superstar στο Λονδίνο και έφυγα στη μέση. Ενώ στην Ελλάδα το καταχειροκρότησα. Η παράσταση του Μίμη Πλέσσα ήταν μακράν καλύτερη από την αγγλική«. Το κόστος της παράστασης ήταν ασύλληπτο. Ο μεγάλος θεατρικός επιχειρηματίας της εποχής, Μάριος Σταυρολαίμης, καταστράφηκε οικονομικά, κυρίως λόγω του πολέμου της Εκκλησίας. Στην αρχή οι ουρές στο θέατρο ήταν ατελείωτες. Όταν όμως ξεκίνησαν οι συγκεντρώσεις παραθρησκευτικών οργανώσεων έξω από το «Καλουτά», τα συνεχόμενα «συλλαλητήρια» και οι προπηλακισμοί όσων ήθελαν να δουν το έργο, τα πράγματα δυσκόλεψαν πολύ, με αποτέλεσμα να βγει με το ζόρι η σεζόν. Αξίζει να αναφερθεί ότι στην οντισιόν ήταν παρών και ο Andrew Lloyd Webber.

Η ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ

Καρλ Άντερσον (Ιούδας), Τεντ Νίλι (Ιησούς) και Ιβόν Έλιμαν (Μαγδαληνή) σε ένα διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας

Την εποχή της μεγάλης επιτυχίας του LP, ο διάσημος σκηνοθέτης Norman Jewison βρισκόταν στα γυρίσματα του μιούζικαλ «Ο βιολιστής στη στέγη». Ένας από τους ηθοποιούς της ταινίας (και «Πιλάτος» στον δίσκο των Webber & Rice), ο Barry Dennen, έδωσε μια κόπια στον σκηνοθέτη, παρακινώντας τον να γυρίσει το έργο σε ταινία. Η ιδέα άρεσε στον Jewison και η παραγωγή άρχισε το 1972 στο Ισραήλ. Το cast αποτελούσαν κυρίως οι ηθοποιοί της παράστασης του Broadway με τον Ted Neely στο ρόλο του Χριστού και τον Carl Anderson σε αυτόν του Ιούδα. Ο Jewison προσπάθησε να πείσει τον Ian Gillan να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, αλλά οι Deep Purple ετοιμάζονταν εκείνο τον καιρό για μια τουρνέ στην Άπω Ανατολή και ο τραγουδιστής τους δεν θέλησε να τους εγκαταλείψει την τελευταία στιγμή.

Η Yvonne Elliman (Μαρία Μαγδαληνή), ο Barry Dennen (Πιλάτος) και ο Bob Bingham (Καϊάφας) συμπλήρωσαν τα κεντρικά πρόσωπα. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 15 Αυγούστου του 1973 στις ΗΠΑ (ανήμερα της Παναγίας οι αθεόφοβοι!) και εντυπωσίασε το κοινό από την πρώτη στιγμή με το τολμηρό της γύρισμα. Κορυφαία όλων, η συγκλονιστική ερμηνεία του Καρλ Άντερσον στον πιο απαιτητικό ρόλο της ταινίας, αυτόν του Ισκαριώτη. Οι συντελεστές του μπορεί να μην βραβεύτηκαν ποτέ, αλλά οι περιπλανώμενοι χίπις της ερήμου, που χορεύουν, τραγουδάνε και ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο τις Γραφές, είναι μια εικόνα τολμηρή, πρωτοποριακή, αυθεντική και διαχρονική.

Πηγές: jesuschristsuperstar.com, allmusic.com, timrice.co.uk, theguardian.com, biography.com, wiki

Πηγή άρθρου: Ιστοσελίδα News24/7, http://news247.gr/eidiseis/psixagogia/music/o-ihsous-twn-loyloydiwn.4618962.html

…………………………………………………

ΣΧΕΤΙΚΟ 3

Ροκ όπερα απαγορεύτηκε ως βλάσφημη
Οι Λευκορώσοι δεν θα δουν το… Jesus Christ Superstar

22:22 • 01/03/2012

Μετά από παράπονα που εκφράστηκαν η Λευκορωσία απαγόρευσε τις παραστάσεις της διάσημης ροκ όπερας «Jesus Christ Superstar» σε ορισμένες πόλεις της χώρας, το οποίο χαρακτηρίστηκε «βλάσφημο».

Η απαγόρευση εκδόθηκε έπειτα από τα παράπονα που διετύπωσαν οι Ορθόδοξες κοινότητες στις πόλεις Γκόμελ, Μογκίλιοφ, Μπρεστ και Μισνκ, τονίζει στην ιστοσελίδα του το πρακτορείο ΡΙΑ Νοβόστι, επικαλούμενο λευκορωσικά μέσα.

Η όπερα, που συνέθεσε το 1971 ο γνωστός συνθέτης Άντριου Λόιντ Βέμπερ, παρουσιάζει τον μαθητή του Χριστού Ιούδα, ο οποίος αργότερα τον πρόδωσε με ένα φιλί, ως συμπαθητικό χαρακτήρα.

Το ανέβασμα της όπερας είχε απαγορευθεί επίσης στη Λευκορωσία όταν εκείνη αποτελούσε ακόμη μέλος της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης.

Πηγή: Ιστολόγιο ειδήσεων, NewsBeast GRhttps://www.newsbeast.gr/world/arthro/311856/rok-opera-apagoreutike-os-vlasfimi

………………………………………………………..

ΣΧΕΤΙΚΟ 4

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Η απόλυτη βλασφημία, μια ταινία σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς ή μια πρωτοπορία της έβδομης τέχνης; Η ταινία του Νόρμαν Τζούισον είναι λίγο κι από τα τρία. Βασίστηκε στο βιβλίο του Τιμ Ράις και τη θεατρική παράσταση του Άντριου Λόιντ Βέμπερ. Η όλη ιδέα της ερμηνεία της Καινής Διαθήκης ως ένα χίπικο χάπενινγκ φαντάζει, εύκολα, ως βλάσφημη. Όμως, εντρυφώντας στο αιώνιο μήνυμα του Ιησού και θυμούμενοι τον μινιμαλιστικό τρόπο που είδε το θείο δράμα ο Παζολίνι το 1964, αυτό το εξίσου μινιμαλιστικό μιούζικαλ μοιάζει να είναι σε απευθείας σύνδεση με την εποχή του Ιησού. Ο όρος «βλασφημία» απαλαίνει ακόμα περισσότερο όταν κάποιος ακούει τους στοίχους των τραγουδιών. Ακόμα κι όταν η ροκ όπερα τραντάζει τα ηχεία, οι λέξεις μιλούν όπως αυτές του Καζαντζάκη στον «Τελευταίο Πειρασμό». Τσιμπούν, αλλά δεν προσπερνούν τα μηνύματα του Ευαγγελίου. Μοιάζουν με κάποιου είδους χαμένο χειρόγραφο Γνωστικών. Μέσα σε όλα αυτά, ο Ιησούς είναι ο υπέρτατος ροκ σταρ και αυτό δεν είναι μικρό αν αναλογιστούμε το ποιοι έκαναν το έργο. Ανάμεσα στα τραγούδια, το ομώνυμο, το «What`s the Buzz» και φυσικά το «I Don`t Know How to Love Him» είναι πραγματικά αθάνατα.

Πηγή: http://www.cine.gr/film.asp?id=703492&page=4

……………………………………………………….

ΣΧΕΤΙΚΟ 5

ΤΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ Ο ΧΙΠΗΣ

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/to-kalokeri-tis-agapis-pou-xekinise-chimona-to-parko-tou-san-fransisko-pou-egine-ormitirio-ton-chipis-me-thrilikes-rok-sinavlies-elefthero-erota-ke-lsd/

Το «καλοκαίρι της αγάπης» που ξεκίνησε χειμώνα!

Το πάρκο του Σαν Φρανσίσκο που έγινε ορμητήριο των χίπις με θρυλικές ροκ συναυλίες, ελεύθερο έρωτα και LSD…

Το σταυροδρόμι των Οδών Χέιτ και Άσμπουρι στο Σαν Φρανσίσκο έγινε σύμβολο της δεκαετίας της ’60, όπου τα παιδιά των λουλουδιών χόρευαν στους δρόμους και φώναζαν συνθήματα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Το καλοκαίρι του 1967 ονομάστηκε «καλοκαίρι της αγάπης», καθώς περισσότεροι από 100.000 νέοι συγκεντρώθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο, που έγινε το επίκεντρο του κινήματος των χίπις….

Σε μία έκταση 25 τετραγωνικών μέτρων ξεφύτρωσε ένας μικρός διονυσιακός μικρόκοσμος, που όσοι ήταν ανάμεσα στην ηλικία 15-30 ετών δεν μπορούσαν να αντισταθούν στην αίγλη της χίπικης «αντικουλτούρας»: καχυποψία προς την κυβέρνηση, σεξουαλική απελευθέρωση, απόρριψη των καταναλωτικών αξιών, εναντίωση σε κάθε είδος πόλεμο….

Η αρχή του καλοκαιριού… των λουλουδιών Το ιδιότυπο αυτό «καλοκαίρι», ξεκίνησε στις 14 Ιανουαρίου του 1967, με την ειρηνική διαμαρτυρία «human be-in» στο πάρκο Γκόλντεν Γκέιτ του Σαν Φρανσίσκο, όπου συγκεντρώθηκαν πάνω από 20.000 χίπις. Οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τους κολοσσούς της ροκ, όπως τα συγκροτήματα Grateful Dead και Jefferson Airplane, αλλά και την απαγγελία από τον εμβληματικό ποιητή της γενιάς των «μπίτνικς», Αλεν Γκίνσμπεργκ. Η εκδήλωση στο πάρκο Γκόλντεν Γκέιτ ανέδειξε το Σαν Φρανσίσκο σε επίκεντρο του κινήματος των χίπηδων, προσελκύοντας νέους από όλη τη χώρα….

Το «καλοκαίρι της αγάπης» Τα παιδιά των λουλουδιών (ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΧΙΠΗΣ) δημιούργησαν ένα… κοινόβιο από μικρές ομάδες που ζούσαν σε φορτηγάκια, πάρκα και δρόμους. Aκούγοντας ψυχεδελική μουσική, έκαναν την σεξουαλική τους επανάσταση και ζούσαν αρμονικά με τη φύση και τα ζώα. The Summer of Love, 1967 (6) Ωστόσο, υπήρχαν και κάποια πρακτικά ζητήματα διαβίωσης και σίτισης, τα οποία έπρεπε να λυθούν.

Τα ναρκωτικά και ο καθηγητής σύμμαχος

Η ανέμελη ζωή των χίπις σύντομα ταυτίστηκε με τη χρήση ναρκωτικών τα οποία δοκίμαζαν, όπως έλεγαν οι ίδιοι, για να μπορούν να απολαύσουν καινούριες εμπειρίες και να «εξερευνούν» την πραγματικότητα. Το LSD, η μαριχουάνα και τα «μαγικά» μανιτάρια ήταν οι πιο δημοφιλείς ουσίες εκείνη την περίοδο. Οι χίπις είχαν «σύμμαχό» τους έναν πρώην καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, τον Τίμοθι Λίρι. Ο Λίρι είχε χάσει την καθηγητική του έδρα το 1963, εξαιτίας μιας εγκωμιαστικής για τα ναρκωτικά ομιλίας, με τίτλο «αλλιώτικες ουσίες για το μυαλό». Κατά τη διάρκεια της ομιλίας ο καθηγητής υποστήριξε ότι χάρη στις ναρκωτικές ουσίες, είχε μια βαθύτερη θρησκευτική εμπειρία στη ζωή του. Το σύνθημα που χρησιμοποίησε ο Λίρι απευθυνόμενος στους σπουδαστές ήταν «να αντιληφθούν, να συντονιστούν και να υποκύψουν», το οποίο παρερμηνεύθηκε με τον χειρότερο τρόπο. Το Σαν Φρανσίσκο των χίπις έγινε τόπος ελεύθερης διακίνησης ηρωίνης και χιλιάδες από τους νέους οδηγήθηκαν στην τοξικομανία και το έγκλημα. The+Summer+of+Love,+1967+(14) Το τέλος του ονείρου Όταν το καλοκαίρι τελείωσε, στους χίπις έμεινε μόνο η αγάπη και οι ρομαντικές απόψεις τους για την ελευθερία και τον έρωτα, οι οποίες όμως δεν ήταν αρκετές για να τους εξασφαλίσουν τον χειμώνα. Έτσι, τα κοινόβια άρχισαν σιγά σιγά να διαλύονται και πολλοί χίπις επέστρεψαν στο πανεπιστήμιο ή προσπάθησαν να βρουν δουλειά. Λίγοι ήταν εκείνοι που συνέχισαν αυτό τον εναλλακτικό τρόπο ζωής, αλλά και αυτοί εγκατέλειψαν το Σαν Φρανσίσκο και σκορπίστηκαν σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Για όλους όμως το τέλος εκείνης της περιόδου ήταν θλιβερό και έτσι αποφάσισαν να αποχαιρετήσουν το καλοκαίρι τους με ένα συμβολικό τρόπο. Οργάνωσαν μια εικονική κηδεία στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο, αναγγέλλοντας το «Θάνατο του Χίπι». The Summer of Love, 1967 (34) Η περιοχή που εκείνο το καλοκαίρι φιλοξένησε τους χίπις με τα πολύχρωμα αυτοκίνητα και τις χαρούμενες μελωδίες, στη συνέχεια παρήκμασε και τελικά μετατράπηκε σε γκέτο εμπόρων ναρκωτικών και άστεγων που εμφάνιζαν παραβατική συμπεριφορά. Η ιδέα του «ελεύθερου έρωτα» χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για σεξουαλικές επιθέσεις, ενώ πολλοί «χάθηκαν» στην δίνη των ναρκωτικών ουσιών.

Φωτογραφίες από vintag.es…

Πηγή: Ακτίνες, Αβέρωφ

σ.σ. Συγκλονιστική μαρτυρία. Με την ίδια τη ζωή τους υπερασπίζονται τις ‘Θερμοπύλες’ της Πίστεως, μόνοι και ξεχασμένοι, ενώ εμείς οι κολασμένοι ανοίξαμε τις πόρτες διάπλατα, ξεφτίζουμε την Πίστη μας και ξηλώνουμε την ελληνορθόδοξη παιδεία μας.

ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον όλους τους Αγιοταφίτες Αδελφούς.

Υπεραγία Θεοτόκε σκέπε πάσα Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότητα.

***

Ο ηγούμενος της Μονής Αγίου Θεοδοσίου στα Ιεροσόλυμα περιγράφει τα μαρτύρια που περνούν οι μοναχοί στα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων από τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους.

Η ιστορία του Γέροντα Ιερόθεου είναι μια από τις πολλές ιστορίες των μοναχών στους Αγίους Τόπους που καθημερινά περνούν μαρτύρια και κακουχίες.

Ο μοναχός Ιερόθεος υπηρετεί περίπου 60 χρόνια στην Αγία Γη. Ως ηγούμενος του μοναστηριού του Αγίου Θεοδοσίου τα τελευταία 40 χρόνια έχει περάσει πολλές κακουχίες, έχει δεχθεί επιθέσεις από εξτρεμιστές, έχει φάει ξύλο και έχει εκδιωχθεί και απειληθεί.

Εκείνος όμως απλός και ταπεινός πεισματάρης και με βαθιά πίστη υπομένει τα βάσανα.

Πριν από τους Αγίους Τόπους είχε υπηρετήσει ως έφεδρος στην Κορέα και στο Βιετνάμ.

Έγινε μοναχός και με τα χρόνια χειροτονήθηκε και διετέλεσε ηγούμενος στο Όρος Θαβώρ, στη Μονή του Τιμίου προδρόμου στον Ιορδάνη ποταμό, στην μονή επίσης του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου την περίοδο του Πολέμου των 6 ημερών, έκανε ηγούμενος στη μονή του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα, αλλά και σε άλλα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων.

«….έχω φάει ξύλο… με το τσουβάλι από τους φανατικούς αλλόθρησκους της περιοχής!!! Από τις μπουνιές που έχω φάει… δεν ακούω καθόλου από το ένα αυτί, αλλά και από το άλλο… λίγο κι από κει ακούω!!! Από το δεξί μάτι έχω πρόβλημα από χαστούκι που έφαγα από πρώην δήμαρχο του χωριού, ο οποίος όπως με χαστούκισε …μου έσκισε με το νύχι του το μάγουλο μου και μια ελιά που είχα στο πρόσωπο…».

«Άλλη φορά μου έσπασαν το χέρι και το είχα στο γύψο… τόσο καιρό!!!

«Άλλη φορά μου είχαν σπάσει το πόδι, …κάποια φορά θέλησαν να μας κάψουν ζωντανούς με τις καλογριές μου, άλλη φορά άνοιξαν τάφο στα κτήματα της μονής απέξω και θέλησαν να με θάψουν ζωντανό!!! Αν δεν τσίριζαν οι μοναχές και κάποιες περαστικές γυναίκες θα το είχαν κάνει!!!

«Ο δε πετροπόλεμος… είναι πλέον συνήθεια μας!!! Μας πετροβολάνε συχνά. άσε το φτύσιμο και το βρισίδι… μας έχουν γίνει η καλημέρα μας!!! Δόξα τω Θεώ»!!!…».

Πηγή: tribune.gr, Αβέρωφ