ΠΟΣΟ ΑΠΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΠΙΣΤΟΣ ΘΩΜΑΣ;
(Ο Βίος του Αποστόλου Θωμά)
1. Ο Θωμάς ως μαθητής του Χριστού
Ο Θωμάς ήταν όπως είναι γνωστό ένας από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου, που μετά την Ανάληψη σκορπίσθηκαν σ’ όλη την οικουμένη, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.
Όλοι οι απόστολοι με κόπους και δυσκολίες έφεραν το φώς της αλήθειας στους σκλάβους της αμαρτίας ανθρώπους. Ο Θωμάς είναι εκείνος, που με τον δισταγμό του ολοκλήρωσε την πίστη των άλλων Αποστόλων και την έκανε βεβαιώτερη. Από τότε κανένας Ιουδαίος ή ειδωλολάτρης δεν μπορούσε να πεί οτι ο Κύριος δεν αναστήθηκε. Διότι ο Θωμάς ήταν ο ακριβέστερος μάρτυρας της Αναστάσεως αφού τόλμησε να ψηλαφήσει το Αναστάντα Χριστό.
Ο Θωμάς ήταν Ιουδαίος, γιός φτωχών γονέων, πιστός στο Μωσαϊκό Νόμο, με αγνό βίο. Ήταν ψαράς στο επάγγελμα. Όταν τον κάλεσε ο Χριστός δεν ανέβαλε, αλλά τον ακολούθησε με χαρά. Ήταν μαθητής πρόθυμος, υπηρέτης πιστός. Αγάπησε πολύ τον Κύριο, κι όταν οι Ιουδαίοι ήθελαν να θανατώσουν το Σωτήρα, ο Θωμάς έλεγε στους άλλους μαθητές:
” Ας πάμε κι εμείς να πεθάνουμε μαζί Του. Είναι καλύτερα να σταυρωθούμε με το Δεσπότη, παρά να ζούμε χωρίς Αυτόν”.
Όταν μετά την Ανάσταση του, ο Κύριος παρουσιάσθηκε στους μαθητές στο ανώγειο χωρίς να ανοίξει τις πόρτες, ο Θωμάς δεν ήταν εκεί. Όταν ήλθε και του είπαν οι άλλοι, οτι είδαν τον Κύριο εκείνος δεν πίστεψε. Έλεγε, οτι θα πιστέψει μόνο αν ψηλαφήσει τον Αναστάντα.
- Τι λές Θωμά; Αν απιστεί ο μαθητής πως να πιστέψει ο Ιουδαίος; Αν δεν παραδέχεται την Ανάσταση ο Απόστολος, πως να την παραδεχτούν οι Έλληνες; Δεν θυμάσαι τα θαύματα; λεπροί καθαρίζονται, παράλυτοι σηκώνωνται, τυφλοί βλέπουν, νεκροί αναστένονται και σε μένεις στην απιστία; Ας απιστεί ο Καϊάφας, ας συκοφαντεί ο Ιουδαίος· αλλά ο ένας από τους δώδεκα Αποστόλους να δυσπιστεί για την Ανάσταση;
Αυτά και άλλα τέτοια θα έλεγαν οι Αποστόλοι στο Θωμά. ” Και μετά από οκτώ ημέρες ήσαν εντός οι Μαθητές αυτού, και ο Θωμάς μαζί τους· έρχεται ο Ιησούς, ενώ οι θύρες ήταν κλειστές, και στάθηκε στο μέσο τους και είπε:
- Ειρήνη σ’ εσας.
Έπειτα λέγει στον Θωμά:
- Φέρε το δάκτυλο σου εδώ, και δες τα χέρια μου και την πλευρά μου και μην γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός.
Και απεκρίθηκε ο Θωμάς και είπεν σ’ Αυτόν:
- Εσύ είσαι ο Κύριος μου και Θεός μου.
Λέγει σ’ αυτόν ο Ιησούς:
- Επειδή με είδες και πίστευσες; Μακάριοι αυτοί που δεν θα με δουν και θα πιστεύσουν.
(Ιωάν. 20,26)
2. Αποστολή στα έθνη
Ύστερα από την Ανάληψη του Κυρίου, την ημέρα της Πεντηκοστής, έλαβε κι αυτός μαζί με τους άλλους την χάρη του Παναγίου Πνεύματος και το πρόσταγμα:
- Αφού πορευθείτε σε όλο τον κόσμο κηρύξτε το Ευαγγέλιο σ’ όλη τη Κτίση. (Μαρκ. 16,15)
Κάθε απόστολος κληρώθηκε να πάει σε ορισμένη χώρα της Οικουμένης. Ο Θωμάς κληρώθηκε να πάει στους Πάρθους, Πέρσες, Μήδους και Ινδούς. Οι Ινδοί ήταν οι πιό ωμοί και βάρβαροι τότε άνθρωποι.
Βλέποντας ο Θωμάς οτι έπρεπε να πάει σε τέτοιο άγριο έθνος στεναχωρήθηκε. Ενώ σκεφτόταν τι να κάνει, εμφανίζεται σ’ αυτόν μιά νύχτα ο Κύριος και του λέει:
- Μη φοβάσαι Θωμά, αλλά πήγαινε στις Ινδίες, κήρυξε το Ευαγγέλιο κι η χάρις μου θα είναι μαζί σου.
Εκείνες τις μέρες έτυχε να είναι στα Ιεροσόλυμα κάποιος έμπορος από μιά πόλη της Ινδίας, Αμβανής στο όνομα. Αυτόν είχε στείλει ο βασιλιάς Γουνδιαφόρος για να βρει κτίστη επιδέξιο επειδή ήθελε να οικοδομήσει ανάκτορο.
3. Δούλος Χριστού
Ο Κύριος γνωρίζοντας, τι επρόκειτο να κάμει ο Θωμάς στην Ινδία, φάνηκε σαν άνθρωπος μιά μέρα στην αγορά και λέει στον Αμβάνη:
- Θέλεις ν’ αγοράσεις ένα αιχμάλωτο, κτίστη, που έχω;
- Ναι, του αποκρίθηκε ο Αμβανής.
Τότε έδειξε το Θωμά και συμφώνησαν την αγορά για τρείς λίτρες αργυρίου. Έγραψε δε ο Ιησούς στο απαραίτητο χαρτί:
” Εγώ Ιησούς ο Υιός Ιωσήφ, του τέκτονος, επώλησα σε εσένα τον Αμβάνη, τον δούλο μου Θωμά”.
Ο αγωραστής ρώτησε τον Θωμά αν ήταν αιχμάλωτος του Ιησού. Ο Θωμάς απάντησε:
- Ναι, αυτός είναι ο Κύριος μου, που μ’ αγόρασε με μεγάλη τιμή.
Ακολούθησε λοιπόν, ο Θωμάς τον Αμβάνη και τον υπηρετούσε σαν δούλος. Την άλλη νύχτα φάνηκε πάλι ο Κύριος σε όραμα και του δίνει τα αργύρια, που πήρε λέγοντας:
- Πάρε την αξία της αγοράς σου και τη χάρη μου.
Την άλλη μέρα έφυγε ο έμπορος με το Θωμά για την Ινδία. Μετά από πολυήμερο ταξίδι έφθασε στην Ανδράπολη που είχε μεγάλο πανηγύρι εκείνη την μέρα, γιατί ο ηγέμονας πάντρευε την κόρη του. Οι κήρυκες καλούσαν όλους στους γάμους. Πήγαν κι ο Αμβάνης με το Θωμά. Ενώ όλοι έτρωγαν από τα φαγητά, μόνο ο Θωμάς δεν έτρωγε, αλλά καθόταν σκεφτικός προσέχοντας τον εαυτό του.
4. Τιμωρία του υπηρέτη
Βλέποντας τον Θωμά ένας από τους υπηρέτες, τον κτύπησε στο πρόσωπο λέγοντας:
- Αφού είσαι καλεσμένος σε γάμο πρέπει να χαίρεσαι και να γιορτάζεις.
Ο Απόστολος του αποκρίθηκε:
- Το σφάλμα σου μακάρι να στο συγχωρήσει ο Κύριος στον μέλλοντα αιώνα. Το χέρι σου θα το κατασπαράξουν τα θηρία στον παρόντα αιώνα, για να σωφρονισθούν και να παραδειγματισθούν κι άλλοι.
Πράγματικά, καθώς εκείνος ο υπηρέτης πήγε να φέρει νερό, τον καταξέσχισε ένα θηρίο, που παραμόνευε ( ήταν κοντά ) στο πηγάδι και έτσι ο υπηρέτης πέθανε. Το χέρι του το πήρε ένας σκύλλος και το έφερε στο συμπόσιο. Οι καλεσμένοι που το είδαν απορούσαν ποιού ήταν το χέρι. Τότε μιά Εβραία, που έπαιζε στον γάμο, είπε:
- Φοβερό μυστήριο έγινε σήμερα ανάμεσα μας. Ακούστε όλοι, διότι σήμερα ο Θεός ή Απόστολος του Θεού καταδέχτηκε να καθίσει μαζί μας. Γιατί εγώ ενώ έπαιζα, άκουσα ένα άνθρωπο πατριώτη μου να λέει στα εβραϊκά σ’ ένα υπηρέτη που τον κτύπησε:
” Το χέρι σου θα το κατασπαράξουν τα θηρία για να σωφρονισθούν οι άλλοι”. Και να ο λόγος του έγινε πραγματικότητα.
Αυτό το θαύμα το πληροφορήθηκε ο ηγέμονας της πόλεως. Κάλεσε, λοιπόν τον Απόστολο και του είπε:
- Αν εσύ με την κατάρα σου μπορείς να προκαλέσεις θάνατο, δειξε και τη δύναμη, που έχει η ευχή σου στην κόρη μου που παντρεύθηκε σήμερα.
5. Εγκράτεια και παρθενία
Ο Θωμάς με χαρά πήγε στο δωμάτιο των νεόνυμφων και τους στήριξε στη σωφροσύνη. Τους έπεισε δε να φυλάξουν παρθενία και αφού τους αφιέρωσε στο Θεό, έφυγε.
Μετά από λίγη ώρα βλέπει ο γαμπρός κάποιον άνθρωπο, που έμοιαζε με το Θωμά, να συνομιλεί με τη νύφη. Επειδή νόμισε οτι είναι ο Θωμάς του είπε:
- Εσύ δεν έφυγες; Πως ήλθες πάλι εδώ ξαφνικά;
Τότε ο άλλος αποκρίθηκε:
- Δεν είμαι ο Θωμάς, αλλά αδελφός του Θωμά κατά χάρη. Όποιος με ακολουθήσει και αρνηθεί τον κόσμο, όπως ο Θωμάς, θα γίνει όχι μόνο αδελφός μου, αλλά και κληρονόμος της βασιλείας του Πατέρα μου.
Λέγοντας αυτά εξαφανίσθηκε. Οι νεόνυμφοι έκλεισαν στην καρδιά τους αυτά τα λόγια κι όλη τη νύχτα προσεύχονταν στον Κύριο.
Το πρωί πήγε ο πατέρας της κόρης στο δωμάτιο και βλέποντας τους νεόνυμφους να κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλο ταράχθηκε και τους ρώτησε τι συμβαίνει.
Εκείνοι αποκρίθηκαν:
- Εμείς ευχόμαστε αυτός ο χωρισμός να φυλαχθεί, μεταξύ μας μέχρι το τέλος, για να μείνουμε αχώριστοι στον ουρανό, σύμφωνα με την υπόσχεση που μας έδωσε ο ξένος.
Μόλις άκουσε αυτά ο πατέρας στεναχωρήθηκε και υποσχέθηκε οτι θα δώσει πολλά δώρα, αν βρεθεί αυτός που τους είπε τέτοια λόγια.
Έψαχναν λοιπόν και ζητούσαν τον ξένο, αλλά “σταμάτησαν ερευνόντας τις έρευνες” ( Ψαλμ. 63,7). Ο Απόστολος σ’ εκείνους, που τον ζητούσαν με κακό σκοπό δεν φανερωνόταν, αλλά παρουσιαζόταν στους νέους μαθητές του Χριστού, χωρίς να τον βλέπουν οι άλλοι, και τους στήριζε.
Οι νεόνυμφοι παρακαλούσαν τον Κύριο, να καταπραΰνη την οργή του πατέρα τους και να τον αξιώσει να μάθει την αλήθεια. Ο Θεός άκουσε την προσευχή τους και έφερε έτσι τα πράγματα, ώστε να γίνει χριστιανός. Διδάχθηκε δηλαδή από τους νέους την πίστη και πίστεψε ολόψυχα στο Χριστό.
Ο Θωμάς τους βάπτισε κι έγιναν κι αυτοί κήρυκες του Ευαγγελίου.
6. Οικοδομή του παλατιού του βασιλιά των Ινδιών
Στη συνέχεια ήλθε ο Θωμάς στο βασιλιά της Ινδίας Γουανδιαφόρον, που τον ρώτησε τι ξέρει να κατασκευάζει από ξύλα και τι από λίθους. Ο Απόστολος απάντησε οτι από ξύλα ξέρει να κατασκευάζει αλέτρια, κουπιά και ζυγούς για βόδια. Από λίθους δε κολώνες, ναούς και βασιλικά ανάκτορα.
Τότε του λέει ο βασιλιάς:
- Μπορείς, λοιπόν, να μου κατασκευάσεις ένα ανάκτορο στον τόπο, που αγαπώ;
Ο Θωμάς υποσχέθηκε, οτι μπορεί. Τον οδήγησε ο βασιλιάς σ’ ένα πραγματικά ωραίο τόπο με βρύσες και δέντρα, και του είπε:
- Σχεδίασε μου σε πάπυρο το σχήμα της οικοδομής για να δω αν μου αρέσει, διότι θα απουσιάσω τρία χρόνια σ’ άλλη χώρα για κάποια υπηρεσία. Θέλω δε, όταν θα επιστρέψω να είναι έτοιμο το ανάκτορο.
Ο Απόστολος έκαμε ένα ωραιότατο σχέδιο. Έβαλε ανατολικά τα παράθυρα, για να μπαίνει το φως, δυτικά τις πόρτες για τον αέρα. Τον κλίβανο τον έβαλε στο νότιο μέρος και στο βορρά τους αγωγούς του νερού, για να είναι δροσερό το καλοκαίρι. Ο βασιλιάς χάρηκε για το ωραίο σχέδιο και είπε:
- Αληθινά, είσαι άριστος τεχνίτης και πρέπει να υπηρετείς το βασιλιά αφού είσαι έμπειρος.
Τότε ο βασιλιάς πρόσταξε να δώσουν στον Απόστολο χρυσάφι, για να αγωράσει τα απαραίτητα για την οικοδομή. Παρακαλούσε εν το μεταξύ τον Απόστολο να βάλει αμέσως τα θεμέλια.
Εκείνος του αποκρίθηκε:
- Δεν γίνεται να κτίσουμε παλάτι αυτό το μήνα, αλλά τον ερχόμενο, τον Οκτώβριο.
Λέγοντας αυτά εννοούσε τη μέλλουσα ζωή.
7. Διανομή των χρημάτων στους πτωχούς
Σύμφωνα με τη βασιλική διαταγή έδωσαν στο Θωμά οτι χρειαζόταν και αυτός έφυγε για τον τόπο της κατασκευής. Εκεί όμως άρχισε να ετοιμάζει ουράνιο παλάτι για το βασιλιά. Κάθε μέρα δίδασκε και βάπτιζε τους ειδωλολάτρες και μοίραζε τα πλούτοι στους φτωχούς.
Μετά από καιρό ζήτησε ο βασιλιάς πληροφορίες αν τελείωσε το οικοδόμημα. Ο Θωμάς του απάντησε οτι χρειάζεται κι άλλα ακόμη έξοδα για να κατασκευάσει τη στέγη. Ο βασιλιάς έστειλε πολύ χρυσάφι κι ένα γράμμα, που έλεγε:
” Να την κατασκευάσεις το γρηγορότερο τη στέγη των ανακτόρων, όσο πιό ωραία γίνεται για να το δεις τελειωμένο και να σε δοξάσω με επαίνους και εγκώμια”.
Ο Απόστολος μόλις πήρε τα χρήματα, ευχαριστώντας το Θεό είπε:
- Σ’ ευχαριστώ φιλάνθρωπε Κύριε, διότι γνωρίζεις με πολλούς και ποικίλους τρόπους να ετοιμάζεις τη σωτηρία κάθε ανθρώπου.
Και μοίρασε πάλι τα χρήματα στους φτωχούς.
8. Φυλάκιση
Μετά από λίγο καιρό έτυχε να πάνε στο βασιλιά κάποιοι ανθρώποι από τον τόπο, όπου έμενε ο Θωμάς. Τους ρώτησε λοιπόν, ο βασιλιάς, για να πληροφορηθεί την ομορφιά και το μεγαλείο των ανακτόρων.
Εκείνοι του είπαν:
- Μην περιμένεις, βασιλιά, απ’ εκείνον οικοδομές, γιατί αυτός μοίρασε στους φτωχούς, όλο το χρυσάφι. Όχι δε μόνο αυτό, αλλά και κηρύττει ένα Θεό άγνωστο και κάνει θαύματα.
Ο βασιλιάς ταράχθηκε και διέταξε να φέρουν μπροστά του το Θωμά. Παρουσιάστηκε ο Θωμάς κι ο βασιλιάς με θυμό τον ρώτησε αν έκτισε το παλάτι.
Ο Απόστολος αποκρίθηκε:
- Το παλάτι εκείνο, που έμαθα να κτίζω από τον μόνο αρχιτέκτονα Χριστό, το έκτισα πολύ ωραίο.
- Αυτή την ώρα να πάμε να το δούμε. Του είπε ο βασιλιάς.
- Νομίζω οτι δεν χρειάζεται για τον παρόντα κόσμο. Όταν φύγεις από τον κόσμο αυτό, τότε θα σου χρησιμεύσει.
Ο βασιλιάς νόμισε, οτι τον κοροΐδευε και σαν θηρίο θυμωμένος είπε:
- Αυτόν τον απατεώνα να τον κλείσετε σε σκοτεινό λάκκο μαζί με τον έμπορο, που τον έφερε εδώ.
Ενώ ο Απόστολος ήταν στη φυλακή, ο αδελφός του βασιλιά, κυριευμένος από λύπη για την ζημιά, αρρώστησε βαριά. Κάλεσε λοιπόν, τον αδελφό του και του είπε:
- Εγώ λυπήθηκα για τη ζημιά, που πάθαμε από εκείνο τον απατεώνα, αρρώστησα και φεύγω από αυτή τη ζωή.
9. Το ουράνιο παλάτι
Ύστερα από λίγη ώρα έμεινε νεκρός. Άγγελος Κυρίου πήρε την ψυχή του και την έφερε στις σκηνές των Δικαίων και τον ρωτούσε σε ποιά θέλει να κατοικήσει. Βλέποντας η ψυχή μιά ωραιότατη παρακαλούσε να μείνη σ’ αυτή. Τότε ο Άγγελος του είπε:
- Σ’ αυτή δεν μπορείς να κατοικήσεις, επειδή είναι του αδελφού σου, που του την έκτισε ο Θωμάς.
Η ψυχή τότε αποκρίθηκε:
- Σε παρακαλώ άφησε με να γυρίσω πίσω στον αδελφό μου για να την αγοράσω και μετά επιστρέφω πάλι εδώ.
Ο Άγγελος έδωσε τη ψυχή στο νεκρό σώμα. Αμέσως ο νεκρός αναστήθηκε και ζήτησε τον αδελφό του. Ο βασιλιάς ήλθε κοντά του κι εκείνος τότε του είπε:
- Αδελφέ μου πιστεύω, οτι προτιμάς να δώσεις το μισό της βασιλείας σου, για να με δεις ζωντανό. Τώρα μια μικρή χάρη σου ζητώ.
- Πες το και θα κάνω οτι μπορώ.
- Δώσε μου το παλάτι, που έχεις στους ουρανούς και πάρε, όσα χρήματα θέλεις.
- Εγώ έχω παλάτι στον ουρανό; Από που;
- Ναι, έχεις, αν και συ δεν το γνωρίζεις. Σου το έκτισε ο ξένος, που είναι στη φυλακή. Είναι ωραιότατο, το είδα, όταν μ’ άρπαξε Άγγελος Κυρίου.
Τότε ο βασιλιάς κατάλαβε και απέφυγε να εκπληρώσει την υπόσχεση του λέγοντας:
- Αν το θέμα, αδελφέ μου, ήταν στη βασιλεία μου και στην εξουσία μου θα τηρούσα την υπόσχεση μου. Τώρα όμως αυτό βρίσκεται στον ουρανό. Πάρε όμως εσύ τον ίδιο το Θωμά για να σου κατασκευάσει καλύτερο.
10. Απελευθέρωση και συνέχεια του Αποστολικού κηρύγματος
Μετά απ’ αυτά ελευθέρωσε το Θωμά και τον Αμβάνη και τους ζήτησε συγνώμη για το σφάλμα του. Ο Θωμάς ευχαρίστησε τον Κύριο και βάπτισε αυτούς και όλους τους άρχοντες. Ο λαός βλέποντας τους αρχηγούς του να προσέρχονται στην πίστη προσερχόταν κι αυτός στην ευλάβεια.
Απ’ αυτή την πόλη αφού ολοκλήρωσε το έργο του, έφυγε ο Απόστολος και πήγε σ’ άλλη μεγάλη πόλη των Ινδιών. Εκεί συνάντησε στους βαρβάρους ριζωμένη βαθιά την ασέβεια και την ειδωλολατρία. Σιγά-σιγά χωρίς ν’ αρχίσει αυστηρούς ελέγχους με αγάπη και υπομονή τους έφερε στο φως της μόνης αλήθειας. Εκείνοι άρχισαν να του αποδίδουν τιμές για να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους. Ο Απόστολος τους εξηγούσε το αποστολικό έργο λέγοντας:
- Ένας από τους δώδεκα υπηρέτες του Λόγου, που είδαμε τα τόσα θαύματα, είμαι κι εγώ. Ήλθα ως εδώ για να σας κηρύξω αυτού του Θεού την φιλανθρωπία και το άπειρο έλεος.
Σ’ αυτό τον τόπο βάπτισε πολλούς, μεταξύ των οποίων και τη γυναίκα του βασιλιά Μισδίου, Μιγδονία και τη γυναίκα του άρχοντα Χαρασίου, Τερτιανή. Αυτές οι δύο μάλιστα συμφώνησαν να ζήσουν ασκητικά στ’ ανάκτορα τους.
11. Πάλι στη φυλακή
Ο βασιλιάς και ο Χαράσιος θύμωσαν επειδή δε ζούσαν οι γυναίκες τους, όπως αυτοί ήθελαν και γνωρίζοντας, οτι ο Θωμάς είναι ο αίτιος διέταξαν να τον φέρουν μπροστά τους.
- Δεν φτάνει, Θωμά που ξεσήκωσες όλη τη χώρα με τα μάγια σου και πίστεψαν τόσοι στο Χριστό; Τώρα διδάσκεις και τις γυναίκες μας ν’ απομακρυνθούν από τους άνδρες τους;
Έπειτα έδωσε διαταγή να τον φυλακίσουν. Τα μεσάνυκτα πήγαν οι Χριστιανοί στη φυλακή, που ο Απόστολος, την άνοιξε με την προσευχή κι έμειναν κοντά του, για να τους στηρίζει στην πίστη.
Αυτή τη νύχτα βγήκε ο Θωμάς σ’ ένα σπίτι, όπου είχαν ετοιμάσει όλα για τη Θεία Ευχαριστία και για το Άγιο Βάπτισμα. Εκεί βάπτισε τον Ουαζάνη, γιο του βασιλιά Μισδίου και την κόρη του Τέρτια. Τους κοινώνησε όλους λέγοντας:
- Αυτό το Σώμα το Πανάγιο, που έγινε θυσία και το πολύτιμο και πανάχραντο Αίμα που χύθηκε στο Σταυρό για τις αμαρτίες μας, ας δώσει σε μας υγεία ψυχής και ας γίνει αρραβώνας της Ουρανίας Βασιλείας.
Τότε ακούσθηκε μια φωνή από τον ουρανό λέγοντας:
- Αλήθεια σας λέω, μη φοβάστε, αλλά πιστεύετε.
Μετά από αυτά ο Θωμάς γύρισε πάλι στη φυλακή και κλείσθηκε, όπως πρώτα. Τον ακολούθησαν οι αρχόντισσες Τερτία, Μιγδονία και Μαρκία θέλοντας να μείνουν μαζί του.
Ο Απόστολος τότε τους είπε:
- Θυγατέρες μου, και συνδούλες του Κυρίου Ιησού Χριστού, ακούστε τον τελευταίο μου λόγο. Αύριο θα πάω στο Δεσπότη μου, για να απολαύσω το μισθό του κόπου μου. Χαίρομαι γι’ αυτό και ευφραίνομαι, γιατί ήλθε ο καιρός της ανταποδόσεως. Εσείς να μείνετε ατάραχοι στην πίστη, όταν με δείτε νεκρό. Αν φυλάξετε την πίστη θα συναντηθούμε στον ουρανό.
Έπειτα κλείσθηκε στο δεσμωτήριο για να προσευχηθεί. Οι γυναίκες έκλαιγαν, γιατί ήξεραν οτι θα τον θανατώσει ο Μισδίος, στον οποίον πήγαν οι φύλακες και του είπαν τα εξής:
- Βασιλιά, ελευθέρωσε εκείνο τον μάγο, γιατί όσες φορές θέλει, ανοίγει την πόρτα και φεύγει αλλά κι η γυναίκα σου και τα παιδιά σου έρχονται και συνομιλούν μαζί του.
12. Μαρτυρικό τέλος του Αποστόλου
Πήγε ο ίδιος ο βασιλιάς τότε στις φυλακές και βλέποντας τις πόρτες κλειστές, όπως τις άφησε, θαύμασε κι αφού εξέτασε τον Θωμά, τον ρώτησε αν είναι δούλος κανενός ή ελεύθερος.
Εκείνος λοιπόν αποκρίθηκε:
- Είμαι δούλος του Κυρίου μου Ιησού Χριστού που είναι Θεός αληθινός και κατοικεί στους ουρανούς και μ’ έστειλε εδώ για να σώσω πολλούς από εσάς.
- Βαρέθηκα εγώ τις μαντείες σου, απάντησε ο Μισδίος, και θα σου δώσω το θάνατο που σου πρέπει για να γλυτώσω το γένος μου από τις μαγείες και κακουργίες σου.
Αυτά είπε, αλλά επειδή φοβόταν τον όχλο γιατί είχαν πιστέψει πολλοί, και για να μη γίνει εκεί μέσα σύγχυση, τον οδήγησε έξω απ’ την πόλη με λίγους στρατιώτες σε κάποια απόσταση τον παρέδωσε σε πέντε στρατιώτες να τον ανεβάσουν πάνω στο βουνό και να τον φονεύσουν.
Έτσι ο βασιλιάς γύρισε στην πόλη, ενώ ο λαός έτρεχε με προθυμία ν’ αρπάξει τον Απόστολο από τα χέρια των στρατιωτών. Αυτός όμως τους εμπόδιζε και όταν έφθασε στον καθορισμένο τόπο προσευχήθηκε ως εξής:
- Κύριε Θεέ μου, που είσαι η ελπίδα και η λύτρωση όλων των πιστών, οδήγησε με σήμερα που έρχομαι κοντά σου να μην εμποδιστεί η ψυχή μου από τα πονηρά δαιμόνια. Τελείωσα το έργο μου και ξεπλήρωσα την εντολή σου, αφού πωλήθηκα σαν δούλος. Δώσε μου, λοιπόν, σήμερα την ελευθερία.
Αφού είπε αυτά ο Θείος Απόστολος, ευλόγησε και ευχήθηκε στους πιστούς και κατόπιν είπε στους στρατιώτες:
- Εκτελέστε τώρα την διαταγή του Βασιλιά.
Εκείνοι αμέσως τον ελόγχισαν και τον κτύπησαν ταυτοχρόνως με τα ακόντια και έτσι τελείωσε το δρόμο της ζωής του ο Απόστολος Θωμάς στην πόλη Μαλιαπούρ, που λέγεται και Άγιος Θωμάς, στην ανατολική πλευρά της Ινδικής χερσονήσου.
13. Θαύμα θεραπείας δαιμονιζόμενου
Οι πιστοί αφού τον έκλαψαν πικρά, τον τύλιξαν σε σεντόνια και πολύτιμα υφάσματα που έφερε η Τερτία και τον έθαψαν σε μέρος που έθαβαν τους βασιλιάδες. Η βασίλισσα και ο Ουζάνης με τους υπόλοιπους έμειναν στον τάφο όλη την ημέρα και τη νύχτα και έκαναν αγρυπνία.
Κατά την νύχτα φάνηκε ο Θείος Απόστολος και τους είπε:
- Τι κάθεστε στον τάφο μου; Δεν είμαι σ’ αυτόν όπως νομίζεται, αλλά ανέβηκα στους ουρανούς. Εσείς, Τερτία και Μιγδονία, μη ξεχάσετε όσα σας είπα, αλλά να φυλάξετε την ευσέβεια και ο Χριστός θα σας βοηθήσει.
Ο Ουζάνης που ήταν διάκονος και ο Ονησίφορος ο πρεσβύτερος, που τους χειροτόνησε ο Θωμάς όταν πήγαινε στο μαρτύριο, δίδασκαν με παρρησία το Ευαγγέλιο και πίστευαν καθημερινά αμέτρητο πλήθος.
Έπειτα από καιρό δαιμονίσθηκε ένας γιός του Μισδίου και μη μπορώντας να βρεί τη γιατρειά του, πήγε ο βασιλιάς στον τάφο του Αποστόλου να πάρει ένα κομμάτι απ’ το άγιο λείψανο για να το βάλει στο γιό του να θεραπευθεί. Όταν άνοιξε τον τάφο δεν βρήκε το λείψανο, γιατί κάποιος χριστιανός το πήρε κρυφά και το πήγε στη Δύση ( Έδεσσα της Συρίας μετά από τον Κωνστάντιο στην Κων/πολη και από την άλωση στη Ρώμη). Ο Θωμάς φάνηκε στον βασιλιά και του είπε:
- Όταν ζούσα απίστησες και τώρα πιστεύεις; Αλλά για να δεις τη φιλανθρωπία του Δεσπότου μου, πάρε χώμα απ’ τον τάφο μου και βάλε το στο γιό σου για να βρει αμέσως την υγεία του, γιατί εγώ δεν είμαι μνησίκακος.
Έφερε λοιπόν ο βασιλιάς εκεί τον γιό του και παίρνοντας λίγο χώμα απ’ τον τάφο με πολλή πίστη το έβαλε στον δαιμονιζόμενο λέγοντας:
- Πιστεύω στον Κύριο Ιησού Χριστόν, τον αληθινό Θεό.
Αμέσως θεραπεύθηκε ο γιός του. Βαπτίσθηκε και ο ίδιος και όλο του το παλάτι και οι λοιποί απ’ την πόλη και έγινε μελάλο πανηγύρι παντού σ’ εκείνα τα μέρη. Ο βασιλιάς παρακαλούσε με δάκρυα τη γυναίκα του Τερτία και Μιγδονία να παρακαλέσουν το Δεσπότη Χριστό να συγχωρήσει τα προηγούμενα αμαρτήματα του καθώς και τα κακά που έπραξε εναντίον του Αγίου Του Αποστόλου.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 6 Οκτωβρίου.
Εκδόσεις Απόστολος Βαρνάβας
Ο Απόστολος Θωμάς
Πηγή: Διαδικτυακός Κόμβος Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού
