Βλέπω ταυτόχρονα έναν μαραγκό και μια φάτνη και ένα Βρέφος και σπάργανα και λεχώνα Παρθένο που στερείται τα πλέον απαραίτητα, βλέπω τα πάντα να είναι φτωχικά, τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια.

Κόρινθος. Εκατό χρόνια πριν. Κυριακή προ των Χριστουγέννων. Ο ραββίνος Ισαάκ έχει εντελώς αναρρώσει στο σπίτι του παιδικού του Έλληνα φίλου θεολόγου Νικολάου Αμβράζη και ζητάει να λάβει μέρος στην οικογενειακή λατρεία αναγινώσκων το Θ΄ Κεφάλαιο του προφήτη Ησαΐα, αρχικά εβραϊστί και ακολούθως ελληνιστί.

Η παραδεισένια ζωή, ομορφιά και χάρη του πρώτου ανθρώπου δεν κράτησε πολύ. Θέλησε να γίνει αυτόκλητος θεός, χωρίς το Θεό. Πήρε επώδυνα το δρόμο της προσφυγιάς και της ανεπίστροφης εξορίας, κουβαλώντας εμφαντικά τα σημάδια της ασχήμιας και της θεϊκής ορφάνιας. Απαράκλητη η ζωή του γιατί μπλοκαρίστηκε από τη μοναξιά και το φόβο, αρρώστιες,  κακουχίες, πολέμους, και ανταρσία της φύσεως.

Ο Άγιος Νικόλαος είναι από τους πιο γνωστούς αγίους της χριστιανοσύνης. Το όνομά του βρίσκεται στο στόμα αναρίθμητων πιστών που ζητούν τη βοήθειά του. Το όνομά του το φέρουν εκατομμύρια Χριστιανοί και πολλοί είναι οι Ναοί που είναι αφιερωμένοι σ΄αυτόν. Είναι μετά την Παναγία και τον Άγιο Γεώργιο, ο περισσότερο γνωστός σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Σ΄ όλη δε την Κύπρο υπάρχουν ενενήντα (90) και πλέον Ναοί αφιερωμένοι στο μεγάλο αυτό Ιεράρχη. Είναι αυτός που προστατεύει τους θαλασσινούς και όλους εκείνους που συναντούν τρικυμίες στη ζωή τους. Γι΄αυτό έχουν κτιστεί πολλές Εκκλησίες προς τιμή του. Όλη του η ζωή ήταν μια θαυμαστή ενσάρκωση της αγάπης και της φιλανθωπίας.

Αυτός ο μέγας φωστήρ και μεγαλόφωνος της οικουμένης διδάσκαλος κατήγετο από την μεγαλόπολιν Αντιόχειαν, υιός ων γονέων ευσεβών, πα­τρός μεν Σεκούνδου αρχιστρατήγου, μητρός δε Ανθούσης. Ευθύς λοιπόν κατά την αρχήν της ζωής του πολλήν αγάπην και ερωτα είχεν ο Άγιος αυτός εις τους λόγους και τα μαθήματα, διό εις ολίγον καιρόν επέρασεν όλην την σοφίαν των Ελλήνων και των Χριστιανών και έγινεν άκρος κατά την λογικήν και ρητορικήν τέχνην και πάσαν επιστήμην. Όθεν διά την προκοπήν και αρετήν του από μεν τον άγιον Μελέτιον τον πατριάρχην Αντιοχείας έ­γινεν αναγνώστης, από δε τον Αντιοχείας Φλαβιανόν έγινε διάκονος και πρεσβύτερος.

Δεν θα παύση η Αγία του Χριστού Ορθόδοξος Εκκλησία, να αναδεικνύη αγίους έως της συντελείας του αιώνος. Χαίρει η Εκκλησία δια τους νεοφανείς αγίους, εξαιρέτως δε, δια το νέκταρ το γλυκύτατον της εναρέτου ζωής, το πολύτιμον σκεύος των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, τον Θεοφόρον Ιεράρχη, τον Άγιον Νεκτάριον επίσκοπον, Πενταπόλεως.

Είναι πολύ δύσκολον πράγμα να ομιλήσει κάποιος επαρκώς, όταν αναφέρεται εις τον βίον και την πολιτείαν των αγίων της Εκκλησίας μας, και τούτο διότι δεν διαπραγματεύεται θέματα τα οποία αγγίζουν έργα κοσμικών ανθρώπων, όσο σπουδαία και αν είναι αυτά, αλλά καλείται να διαπραγματευτεί θέματα αγίων ανδρών, οίτινες έκαναν πράξιν την πρόκλησιν και πρόσκλησιν του Θεού: «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος ειμί» (Λευιτ. 20,26).

Την αναγραφή στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας των αγιορειτών οσίων Δανιήλ Κατουνακιώτη, Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτη, Ιωσήφ του Ησυχαστή και Εφραίμ Κατουνακιώτη ανήγγειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ Βαρθολομαίος.