Ο “Λόγος Παρακλήσεως” παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον μεγάλο Άγιο του 20ού αιώνα, Νεκτάριο τον Θαυματουργό.

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, 8 Νοεμβρίου, ἡ ἁγία  μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν  ἑορτὴ τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων,  ἰδιαιτέρως δὲ τιμᾷ τοὺς  ἀρχιστρατήγους τοῦ οὐρανίου κόσμου  Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ. Ποιοί εἶνε οἱ  ἄγγελοι καὶ ποιό εἶνε τὸ ἔργο τους είπαμε ἄλλοτε. Τώρα θὰ δώσουμε ἀπάντησι  στὸ ἐρώτημα· Οἱ ἄγγελοι, ὡς ἐλεύθερα  πρόσωπα ποὺ ἦταν, ἔμειναν πιστοὶ στὸ Θεό;  Τί διδάσκει ἡ Ἐκκλησία ἐπ᾿ αὐτοῦ;

Ἡ 1η Σεπτεμβρίου, ἡ ἀρχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἀποτελεῖ τὴν ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου. Ἡ Ἰνδικτιὼν εἶναι ἔνας γενικότερος τρόπος μετρήσεως τοῦ χρόνου ἀνὰ δεκαπενταετίες μὲ ἀφετηρία τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, περίπου ἀπὸ τὸ ἔτος 3 π.Χ. Ἀρχικὰ ὑπῆρχε ἡ Αὐτοκρατορικὴ Ἴνδικτος, ἢ Καισαρικὴ Ἰνδικτιών, ποὺ μᾶλλον εἰσήχθη ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο. Ἐκαλεῖτο ἐπιπλέον Κωνσταντινική, ἢ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἢ Ἑλληνική. Παράλληλα ὑπῆρχε καὶ ἡ Παπικὴ Ἰνδικτιών.

Ὁ 18ος αἰώνας ἦταν ἰδιαίτερα σκληρὸς γιὰ τοὺς ραγιάδες, τοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες στὸν Τοῦρκο δυνάστη.

«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων· χείλη δὲ πιστῶν τὴ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως φωνὴν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα, ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή».

Ἂς ἀνεβοῦμε, ἀδελφοί μου, ἂς ἀνεβοῦμεκ᾿ ἐμεῖς σήμερα στὸ ὄρος Θαβώρ. Ὄχι σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς· ἂς ἀνεβοῦμε νοερῶς, διὰ τῆς πίστεως. Καὶ τότε μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως θὰ δοῦμε τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.

Ο Άγιος Διονύσιος ο αρεοπαγίτης , βαπτίσθηκε Χριστιανός  με την οικογένειά του κατά το έτος 52 μ.Χ.τρία χρόνια αργότερα αφού έμαθε ότι ζει στα Ιεροσόλυμα η Μήτηρ Του Κυρίου λαχτάρισε να τη δεί.

Γεννήθηκε στη Μόσχα έπΐ βασιλείας του Ίβάν Γ' από φτωχούς και τίμιους ευσεβείς γονείς. Από τα πρώτα του χρόνια φάνηκε ότι θα γινόταν άγιος άνθρωπος.

Το να ασχοληθεί κανείς με το θέμα των «δια Χριστόν σαλών», δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε ανώδυνο. Εύκολο δεν είναι, γιατί τα στοιχεία που θα βοηθούσαν σε κάτι τέτοιο είναι λιγοστά, όπως άλλωστε λιγοστοί είναι κι αυτοί στον εκκλησιαστικό χώρο· ούτε ανώδυνο, γιατί και οι ίδιοι και η ζωή τους αποτελούν μια ρωγμή στο κοσμικό κατεστημένο και μια χαρισματική υπέρβαση της εκκλησιαστικής τάξεως.