ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ δέχονται μέ χαρά, ἄν ὄχι καί μέ ἐνθουσιασμό, τό καλό παράδειγμα κάποιου. Σέ μιά κοινωνία πού ἐπικρατεῖ πιά ἡ ἀδικία, τό συμφέρον, τό ἀκόρεστο πάθος τῆς πλεονεξίας, τό θράσος, ὁ ἄκαμπτος ἐγωισμός, ἡ φιληδονία, ἡ φιλοδοξία, ἀλλά καί ἡ φυγοπονία, ἡ ἀπάτη, ἡ κακοβουλία, οἱ δαιμονικές μεθοδεύσεις, ἡ πρόκληση, ἡ ἀνηθικότητα κ.λπ., εἶναι παρήγορο πού οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν καί δέχονται τή λάμψη τοῦ καλοῦ παραδείγματος. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὑπάρχει ἀκόμα ἡ ἐλπίδα νά βελτιωθεῖ ἡ κοινωνία. Ὁ δρόμος βέβαια εἶναι καί μακρύς καί ἀνηφορικός.

Τό καλό παράδειγμα δέν ὑπάρχει παντοῦ, σέ ἀντίθεση μέ τό κακό πού πλεονάζει καί δημιουργεῖ δυσάρεστες καταστάσεις. Ὡστόσο, γίνεται ἀποδεκτό καί ἀπό ἐκείνους πού εἶναι ἀπρόσεκτοι στήν προσωπική τους ζωή, κατέχουν δημόσιες θέσεις, ἀσχολοῦνται μέ τά κοινά καί συχνά σκανδαλίζουν τούς ἁπλούς ἀνθρώπους. Θά μπορούσαμε νά τό χαρακτηρίσουμε ὁδοδείκτη καί νά τό προβάλλουμε πρός μίμησιν.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ μεγάλη ἀδυναμία στούς ἀνθρώπους. Ἐνῶ θαυμάζουν τό φωτεινό παράδειγμα κάποιου, ἀπό ἀδυναμία καί διαστροφή μιμοῦνται τό κακό παράδειγμα, τό ὁποῖο θεωρητικά ἀπορρίπτουν! Συμβαίνει αὐτό, γιατί εἶναι κοντόφθαλμοι καί ἀρνοῦνται τήν αἰώνια ζωή. Γι᾿ αὐτούς ὁ Θεός δέν ὑπάρχει ἤ ἄν ὑπάρχει, βρίσκεται πολύ μακριά τους καί δέν χρειάζεται νά ἔχουν σχέση μαζί του. Ἡ ζωή τους κυλάει δίχως Θεό, γι᾿ αὐτό καί ὅλα ἐπιτρέπονται. Θά μποροῦσα νά διατυπώσω καί διαφορετικά τή φράση. Ἡ ζωή τους κυλάει μέ τό διάβολο, γι᾿ αὐτό οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ περιττεύουν.

Ὁ καλοπροαίρετος ὠφελεῖται πνευματικά καί ἀπό τό καλό παράδειγμα καί ἀπό τό κακό. Ἀπό τό καλό παρακινεῖται πρός τήν ἀρετή καί ἀπό τό κακό, γιά νά ἀποφεύγει τήν ἁμαρτία. Μέ αὐτό τόν τρόπο τά βήματά του εἶναι σταθερά πρός τό καλό, συγχρόνως δέ ἀποτελεῖ καί ὁ ἴδιος ἀξιομίμητο παράδειγμα.

Ἐδῶ ὅμως πρέπει νά ποῦμε παρενθετικά ὅτι πολλές φορές στή ζωή βλέπουμε τήν ὑποκρισία νά θολώνει τά πράγματα στή συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων καί νά προβάλλονται ἄτομα, τά ὁποῖα εἶναι πλήρως διεφθαρμένα. Αὐτό συνήθως συμβαίνει στήν τηλεόραση, ὅπου πραγματικά τό μαῦρο καί δυσῶδες ἐμφανίζεται ὡς ἄσπρο καί εὐῶδες! Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στό θέμα αὐτό. Δέν πρέπει νά εἶναι κανείς εὐκολόπιστος, γιά νά μή παρασύρεται ἀπό πρόσωπα πού δέν ἔχουν ἦθος καί ὑπηρετοῦν μόνο τά δικά τους συμφέροντα.

Εἶναι ἀνάγκη νά αὐξηθοῦν οἱ συνειδητοί χριστιανοί καί νά ἀποκτήσει ἡ Ἐκκλησία μεγαλύτερη πνευματική δύναμη. Μόνο ἔτσι μπορεῖ νά ἐλπίζει κάποιος ὅτι ἡ κοινωνία θά βελτιωθεῖ, οἱ ἄνθρωποι θά ἀποκτήσουν ἦθος καί ἡ κακοδαιμονία θά περιοριστεῖ σέ μεγάλο βαθμό.

Πηγή: (Ορθόδοξος Τύπος, 13/3/2015), Θρησκευτικά