Όταν ούν μετά ταύτα πάντα επαναστή ο διάβολος τινι και ου δύναται προς αυτόν εν αγώνι, μάλλον δε προς τον ενισχύοντα αυτόν και βοηθούντα αυτώ, δι’ όν ο άν­θρωπος κατεπαίρεται αυτού και λαμβάνει παρ’ αυτού δύναμιν και υπομονήν,

Καθόσουν στὸ τρένο καὶ σώπαινες. Δίπλα σου κάθονταν κάποιοι κύριοι καὶ συζητοῦσαν γιὰ τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους. Ἕνας ἀπ` αὐτοὺς ἀπαριθμοῦσε ὀνόματα μεγάλων προσωπικοτήτων ποὺ ἐκτιμᾶ καὶ μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τα λόγια των αγίων μας να τα φυλάμε σαν «Ευαγγέλιο» και να κοιτάμε να τα εφαρμόζουμε στην πράξη και όχι να μένουμε μόνο σε αυτά. Γιατί αλλιώς δεν έχουμε ωφέλεια..

Διάνοια δε συνηγμένη του κεφαλαίου τούτου εστί το γινώσκειν ημάς εν πάση ώρα, ότι εν ταύταις ταίς εικοσιτέσσαρσιν ώραις της νυκτός και της ημέρας της μετα­νοίας χρήζομεν.

Ὅταν ἐδιώκοντο οἱ Χριστιανοὶ ἦταν ἀναγκαιοτάτη ἡ περίπτωσις διατηρήσεως μυστικῶν καὶ ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν καὶ ἐκ μέρους τῶν λαϊκῶν.

Πίστη που δεν μας κάμνει να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να γίνουμε καλοί, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου περνάει ὁπωσδήποτε ἀπὸ τὴν πίστη, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἁπλὴ θεωρία, ἀλλὰ ἀποδοχὴ καὶ πράξη τῶν ὅσων διδάσκει ἡ Ἐκκλησία καὶ ὅσα ἔχει διαφυλάξει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες, χωρὶς τὶς διαστρεβλώσεις τῶν αἱρετικῶν. Ἡ καθαρότητα τῆς πίστεως, ἀλλὰ καὶ ἡ καθαρότητα τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν, εἶναι οἱ προϋποθέσεις, γιὰ νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ πίστη ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία.

Έχει έθος παλαιόν ο διάβολος, ο αντίπαλος ημών τοις εν τω αγώνι τούτω κατιούσι μηχανικώς, διαιρείν τάς πάλας αυτού κατ’ αυτών εκ του σχήματος των όπλων αυτού και προς τον σκοπόν των προσώπων αλλάσσει τον τρόπον του αγώνος αυτού.

Λύτρωση από τις αμαρτίες σου ποτέ δεν θα βρεις, όσο δεν εφαρμόζεις την εντολή και την προειδοποίηση του Κυρίου: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε· εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν» (Ματθ. 7:1-2).

Διάνοια δε συνηγμένη του κεφαλαίου τούτου εστί το γινώσκειν ημάς εν πάση ώρα, ότι εν ταύταις ταίς εικοσιτέσσαρσιν ώραις της νυκτός και της ημέρας της μετα­νοίας χρήζομεν.